1. Traduzione in lingua italiana dell'articolo di Kosta Cavoski
MEÐUNARODNO "PRAVO"
2. POVODOM REZOLUCIJE SAVETA BEZBEDNOSTI UJEDINJENIH NACIJA
1441 O IRAKU (M. Tepavac)
3. VASINGTONSKI "JASTREBOVI" CEKAJU SVOJ CAS (V. SIMONOV)
=== 1 ===
Za verziju na srpskohrvatskom:
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2065
Per ulteriori informazioni in italiano sul "caso" del traffico di armi
tra serbi ed iracheni:
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2059
Rubrica "Posizione personale"
di Kosta Cavoski
"DIRITTO" INTERNAZIONALE
(tratto da "Glas Javnosti", Belgrado)
Un'importante avvenimento è rimasto nell'ombra della successiva
scoperta di un numeroso gruppo "di terroristi", e dell'ancora
irrisolta questione costituzionale che riguarda la sottrazione dei
mandati parlamentari. Si tratta della cosiddetta consegna di armi
all'Irak, con cui sarebbe stata violata la risoluzione del Consiglio
di Sicurezza sull'embargo imposto all'Irak.
Sostanzialmente si è verificato che la Ditta "Orao" di Bijeljina [R.
Serba di Bosnia, N.d.t.] effettuava le riparazioni dei turbomotori
degli aerei "MIG 21", ormai vecchi, e che tramite la "Jugoimport"
belgradese gli stessi aerei riparati - non nuove armi - venivano
consegnati all'Irak.
Ma prima di occuparsi di questa violazione del diritto internazionale
bisogna spiegare il modo con il quale viene gestita questa nostra
crisi.
Sin dall'inizio essa e' stata gestita da informatori e diplomatici
americani, che sicuramente stavano seguendo da anni questo affare,
e solo adesso hanno deciso di renderlo pubblico per poi gradualmente
metterlo a tacere.
Oltre al competente ministro Goran Svilanovic, tra i primi a sapere di
questo affare è stato Nebojsa Covic che, per quanto noi sappiamo, non
e' ne' un informatore ne' un rappresentante ufficiale dello Stato
federale [jugoslavo, N.d.t.], dal che si può solamente dedurre che i
funzionari americani lo ritengono un loro uomo.
Poi, la cosiddetta esclusiva sulle informazioni riguardanti i canali
delle armi dal nostro paese verso l'estero è stata attribuita - a chi?
A nient'altri che al settimanale "Blic", il cui proprietario è
straniero [Soros, N.d.t.].
Più interessanti ancora sono però i dimissionamenti seguiti,
sicuramente su richiesta americana. Nella Repubblica Serba di Bosnia
sono stati destituiti, oltre che i diretti implicati, il ministro
della Difesa ed il Capo del Quartier Generale, mentre nella RF di
Jugoslavia sono stati destituiti solamente il generale Jovan Cekovic,
direttore della "Jugoimport", e il vice ministro Difesa, il generale
Ivan Djokic.
In seguito Vladan Batic ha chiesto anche la sostituzione del ministro
federale Dragisa Pesic e quella del ministro federale della Difesa
Velimir Radojevic, mentre il premier serbo Zoran Djindjic e Nenad
Canak [il politico sostenitore della separazione della regione di
Vojvodina, N.d.T.] hanno citato le responsabilità del presidente
federale Vojislav Kostunica.
Nessuno, ma proprio nessuno, ha chiesto la sostituzione, ne' tantomeno
e' venuta la richiesta di un'indagine penale contro il presidente del
Consiglio d'amministrazione della "Jugoimport" Dusan Mihajlovic, il
quale sembra mantenga questa funzione soltanto per arrotondare il suo
povero salario da ministro e vicepresidente, per cosi guadagnare
qualcosa anche con il commercio d'armi.
Con il rapimento di Slobodan Milosevic dal carcere e la sua consegna
al Tribunale dell'Aja, Mihajlovic [che in quegli avvenimenti ha
giocato un ruolo centrale, N.d.T.] sembra avere ottenuto tali meriti
presso i funzionari americani che, come un orso polare, o meglio come
come una "Lutra" (la lontra), si può oggi considerare specie rara,
sotto protezione, e guai a chi lo tocca!
Più interessanti sono invece le conseguenze indesiderate che queste
trasgressioni del "Diritto" internazionale possono arrecare. Esse
sono state formulate nel modo forse migliore dallo stesso Mihajlovic,
quando ha detto di sperare che le consegne suddette all'Irak "non
peggiorino le relazioni tra la RF di Jugoslavia e gli USA".
Così sembra che la violazione dell'embargo che il Consiglio di
Sicurezza ha proclamato non abbia offeso alcun altro membro delle NU
eccetto gli USA. E perché soltanto gli USA? Perché gli USA intendono
colpire l'Irak anche senza l'esplicita decisione del Consiglio di
Sicurezza, come hanno fatto nel marzo del 1999 contro il nostro paese,
e così commettere, un'altra volta, il peggiore dei crimini
internazionali, per il quale al processo di Norimberga hanno
condannato i caporioni di Hitler - il crimine contro la pace.
Mentre ai nostri caporioni potremmo porre la seguente domanda:
voi che reagite secondo "riflessi di Pavlov" ad ogni frusciare del
cespuglio americano, e vi scusate servilmente per una pressoche'
insignificante violazione della risoluzione del Consiglio di
sicurezza, avrete il coraggio di condannare con forza, in nome dello
Stato, il crimine contro la pace che gli "States" compiranno con
l'aggressione all'Irak?
A suo tempo un missionario cattolico in Africa domandò ad un capo
tribù che cosa rappresentasse per lui il male e cosa il bene. Questo
riflette' per un attimo e poi disse: "Bene è quando noi attacchiamo la
tribù vicina e rapiamo le loro donne e il bestiame, mentre il male è
quando loro lo fanno a noi".
Proprio questo sono oggi i rapporti internazionali: Bene è quando gli
"States" e i loro alleati attaccano il nostro paese senza il consenso
del Consiglio di Sicurezza, e in quella occasione commettono numerosi
crimini di guerra, mentre Male è quando una nostra Ditta, senza
l'approvazione del Consiglio di Sicurezza, consegna all'Irak riparati
i motori dei loro aerei, proprio nel momento in cui si prepara
l'aggressione contro l'Irak. E questo ancora in molti lo definiscono
il "Diritto" internazionale.
Kosta Cavoski
Traduzione a cura di Ivan per il CNJ
=== 2 ===
ARTEL GEOPOLITIKA by www.artel.co.yu
office@...
Datum: 10 novembar 2002
POVODOM REZOLUCIJE SAVETA BEZBEDNOSTI UJEDINJENIH NACIJA
1441 O IRAKU
Dr Milan Tepavac
Beograd, 10. novembar 2002. godine
miltep@...
Savet bezbednosti Ujedinjenih nacija usvojio je 8.
novembra o.g. novu rezoluciju - 1441 - u vezi sa optu?bama
da Irak proizvodi oru?je za masovno unistenje (hemijsko,
biolosko i nuklearno). Irak mora da odgovori u roku od
osam dana. Od Iraka se zahteva da odmah prestane sa
proizvodnjom ovog oru?ja i da ga odmah unisti. Ukoliko se
bezuslovno i odmah ne povinuje tim zahtevima, "izlo?ice se
ozbiljnim posledicama" Do 8.decembra Bagdad mora predociti
inspektorima i Savetu bezbednosti sve detalje o hemijskom,
bioloskom i nuklearnom vojnom programu, kontrolori ce
najkasnije do 23. decembra u potpunosti obnoviti misiju u
ovoj zemlji. Izgleda da je u rezoluciji po Irak i svet u
celini najnepovoljnije to sto ona ostavlja slobodu
Sjedinjenim Americkim Dr?avama da preduzme vojnu akciju
ukoliko Irak ne bude postovao sve odredbe rezolucije. Po
zajednickom stavu Rusije, Kine i Francuske procenu o
stanju na terenu moraju da daju inspektori UN za
razoru?anje. Amerikanci, izgleda, smatraju da su oni ti
koji ce to procenjivati! Iracki ambasador pri UN
pesimisticki je ocenio da rezolucija namece volju
Vasingtona svetskoj zajednici i da Iraku postavlja zahteve
koji ce veoma tesko biti ispunjeni. "Bagdad trenutno
proucava tu rezoluciju i stav Iraka ce biti kasnije
saopsten. Medunarodna zajednica nije na istoj liniji sa
americkim zlocincima", ocenio je iracki ministar
inostranih poslova Nad?i Sabri.
Americki predsednik D?ord? Bus i njegova administracija su
u petak, neposredno posle usvajanja rezolucije, upozorili
da ce tolerancija SAD biti ravna nuli za bilo kakav
pokusaj ometanja inspektora za oru?je. Istovremeno,
Pentagon je pripremao novi poziv trupama za mogucu
invaziju na Irak Dva nosaca aviona vec se nalaze na mestu
odakle mogu da gadjaju Irak, dok se jos tri pribli?avaju
regionu.
Pa?nju posmatraca takode privlaci i cinjenica da je
rezolucija usvojena jednoglasno. Pored pet stalnih clanica
Saveta bezbednosti (SAD, V. Britanija, Rusija, Kina i
Francuska) za nju je glasalo i 10 nestalnih clanica
(Irska, Kolumbija, Mauricijus, Norveska, Singapur,
Bugarska, Kamerun, Gvineja, Meksiko i - Sirija). Pored
Sirije, posmatraci su uperili svoj pogled posebno na Kinu.
Ocenjuje se da njen glas za ovu i ovakvu rezoluciju
predstavlja dramatican zaokret u spoljnoj politici Kine, a
kao razlog se navodi sve veca ?elja Kine za sve boljim
odnosima sa SAD, kao i njen uocljivi sve veci pragmatizam
u spoljnoj politici. Mi, Jugosloveni, bismo mogli ovde
reci da taj i takav kineski pragmatizam za nas nije
nikakva novost jer su ga Kinezi praktikovali i u odnosu na
nas prilikom usvajanja rezolucija koje su se odnosile na
nas.
Rezolucija Saveta bezbednosti 1441 je nepravedna,
samovoljna i predstavlja veliku pretnju medunarodnom miru
i bezbednosti. Nepravedna jer nije Irak jedina zemlja koja
(verovatno) proizvodi hemijsko, biolosko i nuklearno
oru?je. Tim oru?jem raspola?u pre svih upravo stalne
clanice Saveta bezbednosti, Izrael i jos ko zna koliko
zemalja. A, eto, Irak je na udaru kao da je on jedini.
Zbog toga nije mali broj onih koji veruju da se iza
proklamovanih razloga koje SAD navode da bi opravdale
svoju politiku prema Iraku kriju ustvari drugi razlozi a
oni su - naftom bogato podrucje ne samo Iraka nego i sire.
Dakle, imperijalni ciljevi.
Vec vidjeno
Ova rezolucija jos jednom pokazuje i dokazuje ono, vec
videno, sto bi trebalo da je poznato odranije: da su
Ujedinjene nacije prestale da budu ono sto su nekad bile i
sto bi po svoj Povelji morale da budu, i da su postale
instrument politike SAD. Tu gorku cinjenicu smo upravo mi
najvise osetili na svojoj ko?i. Sa nekoliko svojih
rezolucija u poslednjih desetak i nesto godina Savet
bezbednosti je, pod americkim pritiskom, pocinio teske
zlocine protiv naseg naroda i nase dr?ave, kao sto to cini
i navedenom rezolucijom i ranijim rezolucijama protiv
Iraka usled kojih je iracki narod postradao, ukljucujuci i
smrt preko 500.000 dece. Spomenimo samo one rezolucije
koje su nanele najvise zla nasoj dr?avi nasem narodu.
(a) Rezolucijom 757 od 30. maja 1992. uvedene su sankcije
bez presedana Saveznoj Republici Jugoslaviji koje se bez
preterivanja mogu nazvati zlocinackim, samo zbog toga sto
su se Srbi usudili da brane svoju dr?avu, Jugoslaviju, od
secesionistickih zlocinaca koji su protivustavno i nasilno
krenuli u oru?anu secesiju. Zato sto su tu secesiju
isplanirali, organizovali, podsticali i aktivno pomagali
oni koji su sebe proglasili za stvaraoce novog svetskog
poretka, oni su odlucili da naprave pritisak na Savet
bezbednosti da kazni Srbe sto su se usudili da ometaju
imperijalisticko i zlocinacko cerecenje Jugoslavije i
srpskog naroda. Ni to im nije bilo dosta, nego su dana 18.
aprila 1993. usvojili novu, dodatnu rezoluciju, 820, kojom
su poostrene sankcije uvedene prethodnom rezolucijom koje
su, time, postele genocidne u punom smislu te reci, jer se
islo na fizicko i duhovno unistenje srpskog naroda samo
zato sto se usudio da se brani od genocidnih nasrtaja na
sebe.
(b) Rezolucijom 777 od 19. septembra 1992, bez ikakvog
racionalnog razloga i samo zato sto su SAD tako ?elele,
preporuceno je Generalnoj skupstini UN da suspenduje,
ustvari da iskljuci, Jugoslaviju iz Ujedinjenih nacija,
sto je kukavna Generalna skupstine, pod americkom
dirigentskom palicom i ucinila, i prihvatila. Tim
rezolucijama je protiv Jugoslavije, jednog od osnivaca UN,
pocinjen i dodatni zlocin time sto joj je osporen
kontinuitet u odnosu na prethodnu dr?avu, SFRJ, koju su u
krvi razorili, samo da bi mogli svoje secesionisticke
tvorevine primiti u Ujedinjene nacije kao kobojagi nove
nezavisne dr?ave. Rezolucijama 753 i 754 od 18. maja 1992,
755 od 20.maja i 817 od 7. aprila 1993. Savet bezbednosti
priznao je secesionisticke entitete Hrvatsku, Sloveniju,
Bosnu i Hercegovinu za nezavisne dr?ave i preporucio
Gneralnoj skupstini da i ona to isto ucini. U medunarodnom
pravu je zlocin davanje priznanja secesionistickim
entitetima koji su "nezavisnost" stekli krsenjem ustava i
medunarodnog prava.
(c) Rezolucijom 827 od 25. maja 1993. osnovan je tzv.
Medunarodni krivicni tribunal za sudenje pociniocima
teskih povreda medunarodnog humanitarnog prava na
teritoriji prethodne Jugoslavije od 1. januara 1991.
godine, iako Savet bezbednosti nema takvog prava po
Povelji Ujedinjenih nacija. U praksi, taj "sud" postao je
instrument nastavka genocidne politike protiv srpskog
naroda i njegove satanizacije, i sredstvo izrugivanja sa
medunarodnim pravom.
(d) Rezolucijom 1244 od 10. juna 1999. izvrsene je,
ustvari, legalizacija agresije NATO pakta i njgovih
satelita na Jugoslaviju, a srpska i jugoslovenska
pokrajima Kosovo i Metohija stavljena pod protektorat
formalno Ujedinjenih nacija, a stvarno pod okupaciju od
strane NATO pakta i SAD. Nakon te okupacije gotovo
celokupno nealbansko stanovnistvo je pobeglo sa Kosova i
Metohije usled terora siptarskih terorista, narkodilera i
mafijasa, uz svestranu podrsku okupatora.
Eto, to je u najkracem ono u sta se pretvorio Savet
bezbednosti i Ujedinjene nacije u celini. Postavsi
sredstvo politike SAD on - umesto da bude glavni cuvar
medunarodnog mira i bezbednosti sto mu je i du?nost po
Povelji - postao je mo?da najveca pretnja medunarodnom
miru i bezbednosti i pravnom poretku sto se vidi i iz
njegove najnovije rezolucije o Iraku.
Kako onemoguciti samovolju Saveta bezbednosti?
Ne samo mi, nego ljudi sirom planete su zabrinuti zbog
ovakvog stanja stvari. Upravo na dan usvajanja rezolucije
o Iraku u Firenci su odr?ane demonstracije protiv takvog
stanja stvari kakve se ne pamte: oko 450.000 ljudi iz
citave Evrope je demonstriralo. Pored politickih akcija,
raste nemirenje i u strucnim intelektualnim krugovima. U
tim krugovima se uglavnom predla?e da se uvede pravna
kontrola svih odluka Saveta bezbednosti. To bi znacilo da
bi Savet bezbednosti morao pre nego sto neka njegova
odluka stupi na snagu bio du?an da je dostavi odredenom
telu, odredenom organu UN - na primer Medunarodnom sudu
pravde - da oceni da li je predlo?ena odluka u skladu sa
Poveljom i medunarodnim pravom. Mi smatramo da bi to bilo
najprakticnije resenje. Ne vidimo razloga zasto bi neko -
osim onih koji od postojeceg stanja imaju koristi - bio
protiv toga da jedno pravno, sudsko telo kontrolise
zakonitost u medunarodnim odnosima.
=== 3 ===
ARTEL GEOPOLITIKA by www.artel.co.yu
office@...
Datum: 12 novembar 2002
VASINGTONSKI "JASTREBOVI" CEKAJU SVOJ CAS
Moskva, 11. novembra RIA "Novosti"
specijalno za Artel-Gopolitiku
Vladimir SIMONOV, politicki komentator RIA "Novosti"
Ko pored koga stoji znacajno je samo na tribini Mauzoleja. Americki
analiticari obratili su paznju na to, da je objavljujuci ispred
Bele kuce usvajanje nove rezolucije Saveta bezbednosti o Iraku
Dzordz Buss pored sebe postavio Kolina Puela. Istovremeno je
predsednik stedro pohvalio drzavnog sekretara na njegovom
"rukoovdjenju, dobrom radu i upornosti". Samim tim Pauel kao da je
rehabilitovan u ulozi lidera predsednicke spoljnopoliticke ekipe.
Tokom poslednjih meseci ta uloga mu je izmicala. Drzavni sekretar
je jednu po jednu gubio od apologeta ostrog kursa u administraciji
poziciju, bilo da se radilo o politici na Bliskom Istoku, odnosu
prema Iranu, ili cak i o ucescu SAD u humanitarnim programima.
Potpredsednik Riccard Ccejni, ministar odbrane Donald Ramsfeld,
koji stoje na celu vasingtonskih "jastrebova", tesko su skrivali
svoj trijumf. Moguce je da je upravo u njihovom okruzenju u opticaj
pustena glasina, da je Pauel na izdisaju, da gubi blagonaklonost
predsednika, da je blizu podnosenja ostavke.
Glasine se nisu obistnile. Na protiv, stvaranje kompromisne
rezolucije SB OUN, iz koje je ispao pasaz o kaznjavanju Iraka
silom, vasingtonska elita pravicno je ocenila kao licni uspeh
drzavnog sekretara, koji je donedavno hodao u generalskoj uniformi.
Mozda je upravo zato njemu i poslo za rukom da se vesto suprostavi
pritisku Ramsfeldovog generaliteta i Cejnijevih pomocnika, koji su
predlagali predsedniku da se ne bakce sa usvajanjem novog dokumenta
SB OUN, vec da samo informise taj organ o "medjunarodnom
legitimitetu" udara SAD po Iraku. Na kraju krajeva, Bagdad se vec
deceniju nalazi u redu prekrsitelja predjasnjih rezolucija,
insistirali su "jastrebovi". Pauelu je poslo za rukom, takodje, da
prelomi raspolozenje samog predsednika. Buss je sklon da smatra OUN
organizacijom XX veka, koja se jos nije licem okrenula prema
opasnostima i zahtevima XXI veka. Medjutim, predsednik je poslusao
argument drzavnog sekretara, da bez medjunarodne koalicije, cije je
formiranje moguce jedino u prostorijama OUN, rat sa Irakom nece
izgledati dobro. Zapravo, izgledace kao jednostrani akt odmazde
Bagdadu od strane opijene svojom moci supersile.
O tome, na kakvom je koloseku lebdela rezolucija 1441 svedoce
detalji koji su isplivali na povrsinu tokom poslednjih dana.
Ispostavilo se da je britanski premijer Toni Bler maltene svakog
dana ubedjivao Bussa telefonom da je vaznije postici usaglasenu
rezoluciju nego u njoj braniti svaku rec. Ispostavilo se da je
ministar inostranih poslova Rusije Igor Ivanov telefonirao Kolinu
Pauelu da mu saopsti pristanak Rusije u 9 sati izjutra, u petak, na
dan glasanja. Telefonski poziv sa pristankom Sirije stigao je na
mobilni telefon ambasadora SAD u OUN Dzona Negrepontea, kada je
ovaj vec prilazio vratima sale za zaasedanje Saveta bezbednosti.
Tri meseca stresa, u kome je ziveo Pauel, okoncana su vedrim
njujorskim jutrom.
Ali, ne zadugo. Cak i sam drzavni sekretar smatra svoju pobedu nad
apologetama obracuna sa Bagdadom samo kao prolaznu, medjuprostornu.
Vasingtonski "jastrebovi" cekaju svoj trenutak. On moze nastupiti i
pre 21. februara, kada inspekcijska komisija Hansa Bliksa treba da
obavesti Savet bezbednosti o tome, sta je ona i zaista otkrila u
Iraku.
Taj isti Pauel ne ocekuje mnogo od pristanka Bagdada na novu
rezoluciju, mada ce taj pristanak, sudeci po svemu, ipak uslediti.
Ponajpre ce "da" Iraka biti umotano u arapski vez ograda I magle,
da bi bilo tumacen na razlicite nacine, smatraju u drzavnom
departmentu SAD. Tamo preovladava misljenje da Bagdad nece
dopustiti "pretres do gola", sa kojim se moze uporediti novi
drasticni inspekcijski rezim. Zato se pre ili kasnije Buss okupiti
oko sebe "jastrebove" i izazovno im pogledati u oci pitajuci: "Kada
cemo poceti rat? Predsednik je vec utvrdio plan vojnih operacija.
Oticanje te informacije u stampu nije sracunato samo na
zastrasivanje Sadama Huseina i njegovih generala kojima, kao, jos
nije kasno da napuste svog lidera. Plan je pozvan da umiri svetsku
zajednicu: SAD ce vojevati pazljivo, promisljeno, protiv rezima, a
ne protiv naroda. Uz to, imajuci u vidu solidno iskustvo operacije
1991. u Zalivu i nedavne vojne kampanje u Avganistanu. Kako to
irnoicno veli na sve to jedan ruski starac, uz bombu ce privezati
humanitarnu posiljku.
Kako, dakle, izgleda rat sa Irakom na papiru, koji je utvrdio
predsednik SAD?
Pripremno bombardovanje iz vazduha bice znatno krace, nego za vreme
"Pustinjske oluje", koje je trajalo 43 dana. Ovog puta bice
dovoljno i mesec. Preko 60 procenata izrucenih projektila iz
vazduhoplova na Irak bice bombe i rakete sa laserskim navodjenjem.
1991. godine korisceno je svega 9 procenata takvog cuda-oruzja.
Medju prioritetnim ciljevima su predsednicki dvorci i komandni
centri, cije razaranje treba da priblizi, po misljenju pentagonskih
stratega, brzi kolaps rezima Sadama Huseina. Odmah posle avijacije
u Irak ce biti prebaceni svim zamislivim sredstvima - pomocu
helikopterske grupe koja je sada bazirana u Kuvajtu, kopnom i morem
- do 250 hiljada vojnika. Plus simbolicna hiljada Engleza, koje ce
poslati verni prijatelj SAD Toni Bler. Napad ce se razvijati po
principu "rastuceg talasa". Tojest, planirano je "blickrig"
zauzimanje teritorija unutar Iraka, koje ce biti koriscene kao
potporne baze za upad narednih, jos krupnijih kontingenata u dubinu
zemlje. Na taj nacin Pentagon se nada da ce izbeci neprijatne
diplomatske situacije skopcane sa krupnim koncentracijama vojske na
teritoriji trecih zemalja, recimo, u Saudijskoj Arabiji. A da ne
govorimo da ce do tad u Irak prodreti americki specijalci. U
uobicajene njihove zadatke spada navodjenje avijacije na ciljeve,
diverzije u skladistima oruzja, ukljucujuci, verovatno, i oruzje a
masovno unistavanje. A pridodati su im jos i neobicni zadaci: na
primer, da onemoguce Bagdad da potopi mocvare u Juznom Iraku kako
bi usporio americki blic, ili da potpali neftne busotine.
Briga o busotinama provlaci se kao crvena nit kroz ceo plan. I tako
istinski ciljevi plemenite bitke SAD sa irackim gnezdom terorizma
sstrcce vani.
Dalje treba da se odigra, kako se izrazio jedan visokopostavljeni
pentagonovski oficir, "besssavni prelazak" sa upada u vojnu
okupaciju znacajnog dela zemlje. Ta okupacija se modelira po uzoru
na poratne dogadjaje u Japanu. U pocetnoj etapi Irakom ce
upravljati americki vojni gubernator, najverovatnije Tomas Frenks,
komandant oruzanih snaga SAD u Persijskom zalivu.
A taj ce u svom irackom ofisu obesiti portret generala Daglasa
Makartura, koji je bio komandant okupacionih snaga u Japanu posle
njegove kapitulacije 1945. godine. Sudeci po utvrdjenom od strane
Dzordza Bussa planu rata protiv Iraka, americka istorija treba da
se vrti na jednom mestu, kao pseto koje pokusava da se ujede za
rep. Medjutim, istorija je kapriciozna i sve moze da se odigra
drugacije!
MEÐUNARODNO "PRAVO"
2. POVODOM REZOLUCIJE SAVETA BEZBEDNOSTI UJEDINJENIH NACIJA
1441 O IRAKU (M. Tepavac)
3. VASINGTONSKI "JASTREBOVI" CEKAJU SVOJ CAS (V. SIMONOV)
=== 1 ===
Za verziju na srpskohrvatskom:
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2065
Per ulteriori informazioni in italiano sul "caso" del traffico di armi
tra serbi ed iracheni:
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2059
Rubrica "Posizione personale"
di Kosta Cavoski
"DIRITTO" INTERNAZIONALE
(tratto da "Glas Javnosti", Belgrado)
Un'importante avvenimento è rimasto nell'ombra della successiva
scoperta di un numeroso gruppo "di terroristi", e dell'ancora
irrisolta questione costituzionale che riguarda la sottrazione dei
mandati parlamentari. Si tratta della cosiddetta consegna di armi
all'Irak, con cui sarebbe stata violata la risoluzione del Consiglio
di Sicurezza sull'embargo imposto all'Irak.
Sostanzialmente si è verificato che la Ditta "Orao" di Bijeljina [R.
Serba di Bosnia, N.d.t.] effettuava le riparazioni dei turbomotori
degli aerei "MIG 21", ormai vecchi, e che tramite la "Jugoimport"
belgradese gli stessi aerei riparati - non nuove armi - venivano
consegnati all'Irak.
Ma prima di occuparsi di questa violazione del diritto internazionale
bisogna spiegare il modo con il quale viene gestita questa nostra
crisi.
Sin dall'inizio essa e' stata gestita da informatori e diplomatici
americani, che sicuramente stavano seguendo da anni questo affare,
e solo adesso hanno deciso di renderlo pubblico per poi gradualmente
metterlo a tacere.
Oltre al competente ministro Goran Svilanovic, tra i primi a sapere di
questo affare è stato Nebojsa Covic che, per quanto noi sappiamo, non
e' ne' un informatore ne' un rappresentante ufficiale dello Stato
federale [jugoslavo, N.d.t.], dal che si può solamente dedurre che i
funzionari americani lo ritengono un loro uomo.
Poi, la cosiddetta esclusiva sulle informazioni riguardanti i canali
delle armi dal nostro paese verso l'estero è stata attribuita - a chi?
A nient'altri che al settimanale "Blic", il cui proprietario è
straniero [Soros, N.d.t.].
Più interessanti ancora sono però i dimissionamenti seguiti,
sicuramente su richiesta americana. Nella Repubblica Serba di Bosnia
sono stati destituiti, oltre che i diretti implicati, il ministro
della Difesa ed il Capo del Quartier Generale, mentre nella RF di
Jugoslavia sono stati destituiti solamente il generale Jovan Cekovic,
direttore della "Jugoimport", e il vice ministro Difesa, il generale
Ivan Djokic.
In seguito Vladan Batic ha chiesto anche la sostituzione del ministro
federale Dragisa Pesic e quella del ministro federale della Difesa
Velimir Radojevic, mentre il premier serbo Zoran Djindjic e Nenad
Canak [il politico sostenitore della separazione della regione di
Vojvodina, N.d.T.] hanno citato le responsabilità del presidente
federale Vojislav Kostunica.
Nessuno, ma proprio nessuno, ha chiesto la sostituzione, ne' tantomeno
e' venuta la richiesta di un'indagine penale contro il presidente del
Consiglio d'amministrazione della "Jugoimport" Dusan Mihajlovic, il
quale sembra mantenga questa funzione soltanto per arrotondare il suo
povero salario da ministro e vicepresidente, per cosi guadagnare
qualcosa anche con il commercio d'armi.
Con il rapimento di Slobodan Milosevic dal carcere e la sua consegna
al Tribunale dell'Aja, Mihajlovic [che in quegli avvenimenti ha
giocato un ruolo centrale, N.d.T.] sembra avere ottenuto tali meriti
presso i funzionari americani che, come un orso polare, o meglio come
come una "Lutra" (la lontra), si può oggi considerare specie rara,
sotto protezione, e guai a chi lo tocca!
Più interessanti sono invece le conseguenze indesiderate che queste
trasgressioni del "Diritto" internazionale possono arrecare. Esse
sono state formulate nel modo forse migliore dallo stesso Mihajlovic,
quando ha detto di sperare che le consegne suddette all'Irak "non
peggiorino le relazioni tra la RF di Jugoslavia e gli USA".
Così sembra che la violazione dell'embargo che il Consiglio di
Sicurezza ha proclamato non abbia offeso alcun altro membro delle NU
eccetto gli USA. E perché soltanto gli USA? Perché gli USA intendono
colpire l'Irak anche senza l'esplicita decisione del Consiglio di
Sicurezza, come hanno fatto nel marzo del 1999 contro il nostro paese,
e così commettere, un'altra volta, il peggiore dei crimini
internazionali, per il quale al processo di Norimberga hanno
condannato i caporioni di Hitler - il crimine contro la pace.
Mentre ai nostri caporioni potremmo porre la seguente domanda:
voi che reagite secondo "riflessi di Pavlov" ad ogni frusciare del
cespuglio americano, e vi scusate servilmente per una pressoche'
insignificante violazione della risoluzione del Consiglio di
sicurezza, avrete il coraggio di condannare con forza, in nome dello
Stato, il crimine contro la pace che gli "States" compiranno con
l'aggressione all'Irak?
A suo tempo un missionario cattolico in Africa domandò ad un capo
tribù che cosa rappresentasse per lui il male e cosa il bene. Questo
riflette' per un attimo e poi disse: "Bene è quando noi attacchiamo la
tribù vicina e rapiamo le loro donne e il bestiame, mentre il male è
quando loro lo fanno a noi".
Proprio questo sono oggi i rapporti internazionali: Bene è quando gli
"States" e i loro alleati attaccano il nostro paese senza il consenso
del Consiglio di Sicurezza, e in quella occasione commettono numerosi
crimini di guerra, mentre Male è quando una nostra Ditta, senza
l'approvazione del Consiglio di Sicurezza, consegna all'Irak riparati
i motori dei loro aerei, proprio nel momento in cui si prepara
l'aggressione contro l'Irak. E questo ancora in molti lo definiscono
il "Diritto" internazionale.
Kosta Cavoski
Traduzione a cura di Ivan per il CNJ
=== 2 ===
ARTEL GEOPOLITIKA by www.artel.co.yu
office@...
Datum: 10 novembar 2002
POVODOM REZOLUCIJE SAVETA BEZBEDNOSTI UJEDINJENIH NACIJA
1441 O IRAKU
Dr Milan Tepavac
Beograd, 10. novembar 2002. godine
miltep@...
Savet bezbednosti Ujedinjenih nacija usvojio je 8.
novembra o.g. novu rezoluciju - 1441 - u vezi sa optu?bama
da Irak proizvodi oru?je za masovno unistenje (hemijsko,
biolosko i nuklearno). Irak mora da odgovori u roku od
osam dana. Od Iraka se zahteva da odmah prestane sa
proizvodnjom ovog oru?ja i da ga odmah unisti. Ukoliko se
bezuslovno i odmah ne povinuje tim zahtevima, "izlo?ice se
ozbiljnim posledicama" Do 8.decembra Bagdad mora predociti
inspektorima i Savetu bezbednosti sve detalje o hemijskom,
bioloskom i nuklearnom vojnom programu, kontrolori ce
najkasnije do 23. decembra u potpunosti obnoviti misiju u
ovoj zemlji. Izgleda da je u rezoluciji po Irak i svet u
celini najnepovoljnije to sto ona ostavlja slobodu
Sjedinjenim Americkim Dr?avama da preduzme vojnu akciju
ukoliko Irak ne bude postovao sve odredbe rezolucije. Po
zajednickom stavu Rusije, Kine i Francuske procenu o
stanju na terenu moraju da daju inspektori UN za
razoru?anje. Amerikanci, izgleda, smatraju da su oni ti
koji ce to procenjivati! Iracki ambasador pri UN
pesimisticki je ocenio da rezolucija namece volju
Vasingtona svetskoj zajednici i da Iraku postavlja zahteve
koji ce veoma tesko biti ispunjeni. "Bagdad trenutno
proucava tu rezoluciju i stav Iraka ce biti kasnije
saopsten. Medunarodna zajednica nije na istoj liniji sa
americkim zlocincima", ocenio je iracki ministar
inostranih poslova Nad?i Sabri.
Americki predsednik D?ord? Bus i njegova administracija su
u petak, neposredno posle usvajanja rezolucije, upozorili
da ce tolerancija SAD biti ravna nuli za bilo kakav
pokusaj ometanja inspektora za oru?je. Istovremeno,
Pentagon je pripremao novi poziv trupama za mogucu
invaziju na Irak Dva nosaca aviona vec se nalaze na mestu
odakle mogu da gadjaju Irak, dok se jos tri pribli?avaju
regionu.
Pa?nju posmatraca takode privlaci i cinjenica da je
rezolucija usvojena jednoglasno. Pored pet stalnih clanica
Saveta bezbednosti (SAD, V. Britanija, Rusija, Kina i
Francuska) za nju je glasalo i 10 nestalnih clanica
(Irska, Kolumbija, Mauricijus, Norveska, Singapur,
Bugarska, Kamerun, Gvineja, Meksiko i - Sirija). Pored
Sirije, posmatraci su uperili svoj pogled posebno na Kinu.
Ocenjuje se da njen glas za ovu i ovakvu rezoluciju
predstavlja dramatican zaokret u spoljnoj politici Kine, a
kao razlog se navodi sve veca ?elja Kine za sve boljim
odnosima sa SAD, kao i njen uocljivi sve veci pragmatizam
u spoljnoj politici. Mi, Jugosloveni, bismo mogli ovde
reci da taj i takav kineski pragmatizam za nas nije
nikakva novost jer su ga Kinezi praktikovali i u odnosu na
nas prilikom usvajanja rezolucija koje su se odnosile na
nas.
Rezolucija Saveta bezbednosti 1441 je nepravedna,
samovoljna i predstavlja veliku pretnju medunarodnom miru
i bezbednosti. Nepravedna jer nije Irak jedina zemlja koja
(verovatno) proizvodi hemijsko, biolosko i nuklearno
oru?je. Tim oru?jem raspola?u pre svih upravo stalne
clanice Saveta bezbednosti, Izrael i jos ko zna koliko
zemalja. A, eto, Irak je na udaru kao da je on jedini.
Zbog toga nije mali broj onih koji veruju da se iza
proklamovanih razloga koje SAD navode da bi opravdale
svoju politiku prema Iraku kriju ustvari drugi razlozi a
oni su - naftom bogato podrucje ne samo Iraka nego i sire.
Dakle, imperijalni ciljevi.
Vec vidjeno
Ova rezolucija jos jednom pokazuje i dokazuje ono, vec
videno, sto bi trebalo da je poznato odranije: da su
Ujedinjene nacije prestale da budu ono sto su nekad bile i
sto bi po svoj Povelji morale da budu, i da su postale
instrument politike SAD. Tu gorku cinjenicu smo upravo mi
najvise osetili na svojoj ko?i. Sa nekoliko svojih
rezolucija u poslednjih desetak i nesto godina Savet
bezbednosti je, pod americkim pritiskom, pocinio teske
zlocine protiv naseg naroda i nase dr?ave, kao sto to cini
i navedenom rezolucijom i ranijim rezolucijama protiv
Iraka usled kojih je iracki narod postradao, ukljucujuci i
smrt preko 500.000 dece. Spomenimo samo one rezolucije
koje su nanele najvise zla nasoj dr?avi nasem narodu.
(a) Rezolucijom 757 od 30. maja 1992. uvedene su sankcije
bez presedana Saveznoj Republici Jugoslaviji koje se bez
preterivanja mogu nazvati zlocinackim, samo zbog toga sto
su se Srbi usudili da brane svoju dr?avu, Jugoslaviju, od
secesionistickih zlocinaca koji su protivustavno i nasilno
krenuli u oru?anu secesiju. Zato sto su tu secesiju
isplanirali, organizovali, podsticali i aktivno pomagali
oni koji su sebe proglasili za stvaraoce novog svetskog
poretka, oni su odlucili da naprave pritisak na Savet
bezbednosti da kazni Srbe sto su se usudili da ometaju
imperijalisticko i zlocinacko cerecenje Jugoslavije i
srpskog naroda. Ni to im nije bilo dosta, nego su dana 18.
aprila 1993. usvojili novu, dodatnu rezoluciju, 820, kojom
su poostrene sankcije uvedene prethodnom rezolucijom koje
su, time, postele genocidne u punom smislu te reci, jer se
islo na fizicko i duhovno unistenje srpskog naroda samo
zato sto se usudio da se brani od genocidnih nasrtaja na
sebe.
(b) Rezolucijom 777 od 19. septembra 1992, bez ikakvog
racionalnog razloga i samo zato sto su SAD tako ?elele,
preporuceno je Generalnoj skupstini UN da suspenduje,
ustvari da iskljuci, Jugoslaviju iz Ujedinjenih nacija,
sto je kukavna Generalna skupstine, pod americkom
dirigentskom palicom i ucinila, i prihvatila. Tim
rezolucijama je protiv Jugoslavije, jednog od osnivaca UN,
pocinjen i dodatni zlocin time sto joj je osporen
kontinuitet u odnosu na prethodnu dr?avu, SFRJ, koju su u
krvi razorili, samo da bi mogli svoje secesionisticke
tvorevine primiti u Ujedinjene nacije kao kobojagi nove
nezavisne dr?ave. Rezolucijama 753 i 754 od 18. maja 1992,
755 od 20.maja i 817 od 7. aprila 1993. Savet bezbednosti
priznao je secesionisticke entitete Hrvatsku, Sloveniju,
Bosnu i Hercegovinu za nezavisne dr?ave i preporucio
Gneralnoj skupstini da i ona to isto ucini. U medunarodnom
pravu je zlocin davanje priznanja secesionistickim
entitetima koji su "nezavisnost" stekli krsenjem ustava i
medunarodnog prava.
(c) Rezolucijom 827 od 25. maja 1993. osnovan je tzv.
Medunarodni krivicni tribunal za sudenje pociniocima
teskih povreda medunarodnog humanitarnog prava na
teritoriji prethodne Jugoslavije od 1. januara 1991.
godine, iako Savet bezbednosti nema takvog prava po
Povelji Ujedinjenih nacija. U praksi, taj "sud" postao je
instrument nastavka genocidne politike protiv srpskog
naroda i njegove satanizacije, i sredstvo izrugivanja sa
medunarodnim pravom.
(d) Rezolucijom 1244 od 10. juna 1999. izvrsene je,
ustvari, legalizacija agresije NATO pakta i njgovih
satelita na Jugoslaviju, a srpska i jugoslovenska
pokrajima Kosovo i Metohija stavljena pod protektorat
formalno Ujedinjenih nacija, a stvarno pod okupaciju od
strane NATO pakta i SAD. Nakon te okupacije gotovo
celokupno nealbansko stanovnistvo je pobeglo sa Kosova i
Metohije usled terora siptarskih terorista, narkodilera i
mafijasa, uz svestranu podrsku okupatora.
Eto, to je u najkracem ono u sta se pretvorio Savet
bezbednosti i Ujedinjene nacije u celini. Postavsi
sredstvo politike SAD on - umesto da bude glavni cuvar
medunarodnog mira i bezbednosti sto mu je i du?nost po
Povelji - postao je mo?da najveca pretnja medunarodnom
miru i bezbednosti i pravnom poretku sto se vidi i iz
njegove najnovije rezolucije o Iraku.
Kako onemoguciti samovolju Saveta bezbednosti?
Ne samo mi, nego ljudi sirom planete su zabrinuti zbog
ovakvog stanja stvari. Upravo na dan usvajanja rezolucije
o Iraku u Firenci su odr?ane demonstracije protiv takvog
stanja stvari kakve se ne pamte: oko 450.000 ljudi iz
citave Evrope je demonstriralo. Pored politickih akcija,
raste nemirenje i u strucnim intelektualnim krugovima. U
tim krugovima se uglavnom predla?e da se uvede pravna
kontrola svih odluka Saveta bezbednosti. To bi znacilo da
bi Savet bezbednosti morao pre nego sto neka njegova
odluka stupi na snagu bio du?an da je dostavi odredenom
telu, odredenom organu UN - na primer Medunarodnom sudu
pravde - da oceni da li je predlo?ena odluka u skladu sa
Poveljom i medunarodnim pravom. Mi smatramo da bi to bilo
najprakticnije resenje. Ne vidimo razloga zasto bi neko -
osim onih koji od postojeceg stanja imaju koristi - bio
protiv toga da jedno pravno, sudsko telo kontrolise
zakonitost u medunarodnim odnosima.
=== 3 ===
ARTEL GEOPOLITIKA by www.artel.co.yu
office@...
Datum: 12 novembar 2002
VASINGTONSKI "JASTREBOVI" CEKAJU SVOJ CAS
Moskva, 11. novembra RIA "Novosti"
specijalno za Artel-Gopolitiku
Vladimir SIMONOV, politicki komentator RIA "Novosti"
Ko pored koga stoji znacajno je samo na tribini Mauzoleja. Americki
analiticari obratili su paznju na to, da je objavljujuci ispred
Bele kuce usvajanje nove rezolucije Saveta bezbednosti o Iraku
Dzordz Buss pored sebe postavio Kolina Puela. Istovremeno je
predsednik stedro pohvalio drzavnog sekretara na njegovom
"rukoovdjenju, dobrom radu i upornosti". Samim tim Pauel kao da je
rehabilitovan u ulozi lidera predsednicke spoljnopoliticke ekipe.
Tokom poslednjih meseci ta uloga mu je izmicala. Drzavni sekretar
je jednu po jednu gubio od apologeta ostrog kursa u administraciji
poziciju, bilo da se radilo o politici na Bliskom Istoku, odnosu
prema Iranu, ili cak i o ucescu SAD u humanitarnim programima.
Potpredsednik Riccard Ccejni, ministar odbrane Donald Ramsfeld,
koji stoje na celu vasingtonskih "jastrebova", tesko su skrivali
svoj trijumf. Moguce je da je upravo u njihovom okruzenju u opticaj
pustena glasina, da je Pauel na izdisaju, da gubi blagonaklonost
predsednika, da je blizu podnosenja ostavke.
Glasine se nisu obistnile. Na protiv, stvaranje kompromisne
rezolucije SB OUN, iz koje je ispao pasaz o kaznjavanju Iraka
silom, vasingtonska elita pravicno je ocenila kao licni uspeh
drzavnog sekretara, koji je donedavno hodao u generalskoj uniformi.
Mozda je upravo zato njemu i poslo za rukom da se vesto suprostavi
pritisku Ramsfeldovog generaliteta i Cejnijevih pomocnika, koji su
predlagali predsedniku da se ne bakce sa usvajanjem novog dokumenta
SB OUN, vec da samo informise taj organ o "medjunarodnom
legitimitetu" udara SAD po Iraku. Na kraju krajeva, Bagdad se vec
deceniju nalazi u redu prekrsitelja predjasnjih rezolucija,
insistirali su "jastrebovi". Pauelu je poslo za rukom, takodje, da
prelomi raspolozenje samog predsednika. Buss je sklon da smatra OUN
organizacijom XX veka, koja se jos nije licem okrenula prema
opasnostima i zahtevima XXI veka. Medjutim, predsednik je poslusao
argument drzavnog sekretara, da bez medjunarodne koalicije, cije je
formiranje moguce jedino u prostorijama OUN, rat sa Irakom nece
izgledati dobro. Zapravo, izgledace kao jednostrani akt odmazde
Bagdadu od strane opijene svojom moci supersile.
O tome, na kakvom je koloseku lebdela rezolucija 1441 svedoce
detalji koji su isplivali na povrsinu tokom poslednjih dana.
Ispostavilo se da je britanski premijer Toni Bler maltene svakog
dana ubedjivao Bussa telefonom da je vaznije postici usaglasenu
rezoluciju nego u njoj braniti svaku rec. Ispostavilo se da je
ministar inostranih poslova Rusije Igor Ivanov telefonirao Kolinu
Pauelu da mu saopsti pristanak Rusije u 9 sati izjutra, u petak, na
dan glasanja. Telefonski poziv sa pristankom Sirije stigao je na
mobilni telefon ambasadora SAD u OUN Dzona Negrepontea, kada je
ovaj vec prilazio vratima sale za zaasedanje Saveta bezbednosti.
Tri meseca stresa, u kome je ziveo Pauel, okoncana su vedrim
njujorskim jutrom.
Ali, ne zadugo. Cak i sam drzavni sekretar smatra svoju pobedu nad
apologetama obracuna sa Bagdadom samo kao prolaznu, medjuprostornu.
Vasingtonski "jastrebovi" cekaju svoj trenutak. On moze nastupiti i
pre 21. februara, kada inspekcijska komisija Hansa Bliksa treba da
obavesti Savet bezbednosti o tome, sta je ona i zaista otkrila u
Iraku.
Taj isti Pauel ne ocekuje mnogo od pristanka Bagdada na novu
rezoluciju, mada ce taj pristanak, sudeci po svemu, ipak uslediti.
Ponajpre ce "da" Iraka biti umotano u arapski vez ograda I magle,
da bi bilo tumacen na razlicite nacine, smatraju u drzavnom
departmentu SAD. Tamo preovladava misljenje da Bagdad nece
dopustiti "pretres do gola", sa kojim se moze uporediti novi
drasticni inspekcijski rezim. Zato se pre ili kasnije Buss okupiti
oko sebe "jastrebove" i izazovno im pogledati u oci pitajuci: "Kada
cemo poceti rat? Predsednik je vec utvrdio plan vojnih operacija.
Oticanje te informacije u stampu nije sracunato samo na
zastrasivanje Sadama Huseina i njegovih generala kojima, kao, jos
nije kasno da napuste svog lidera. Plan je pozvan da umiri svetsku
zajednicu: SAD ce vojevati pazljivo, promisljeno, protiv rezima, a
ne protiv naroda. Uz to, imajuci u vidu solidno iskustvo operacije
1991. u Zalivu i nedavne vojne kampanje u Avganistanu. Kako to
irnoicno veli na sve to jedan ruski starac, uz bombu ce privezati
humanitarnu posiljku.
Kako, dakle, izgleda rat sa Irakom na papiru, koji je utvrdio
predsednik SAD?
Pripremno bombardovanje iz vazduha bice znatno krace, nego za vreme
"Pustinjske oluje", koje je trajalo 43 dana. Ovog puta bice
dovoljno i mesec. Preko 60 procenata izrucenih projektila iz
vazduhoplova na Irak bice bombe i rakete sa laserskim navodjenjem.
1991. godine korisceno je svega 9 procenata takvog cuda-oruzja.
Medju prioritetnim ciljevima su predsednicki dvorci i komandni
centri, cije razaranje treba da priblizi, po misljenju pentagonskih
stratega, brzi kolaps rezima Sadama Huseina. Odmah posle avijacije
u Irak ce biti prebaceni svim zamislivim sredstvima - pomocu
helikopterske grupe koja je sada bazirana u Kuvajtu, kopnom i morem
- do 250 hiljada vojnika. Plus simbolicna hiljada Engleza, koje ce
poslati verni prijatelj SAD Toni Bler. Napad ce se razvijati po
principu "rastuceg talasa". Tojest, planirano je "blickrig"
zauzimanje teritorija unutar Iraka, koje ce biti koriscene kao
potporne baze za upad narednih, jos krupnijih kontingenata u dubinu
zemlje. Na taj nacin Pentagon se nada da ce izbeci neprijatne
diplomatske situacije skopcane sa krupnim koncentracijama vojske na
teritoriji trecih zemalja, recimo, u Saudijskoj Arabiji. A da ne
govorimo da ce do tad u Irak prodreti americki specijalci. U
uobicajene njihove zadatke spada navodjenje avijacije na ciljeve,
diverzije u skladistima oruzja, ukljucujuci, verovatno, i oruzje a
masovno unistavanje. A pridodati su im jos i neobicni zadaci: na
primer, da onemoguce Bagdad da potopi mocvare u Juznom Iraku kako
bi usporio americki blic, ili da potpali neftne busotine.
Briga o busotinama provlaci se kao crvena nit kroz ceo plan. I tako
istinski ciljevi plemenite bitke SAD sa irackim gnezdom terorizma
sstrcce vani.
Dalje treba da se odigra, kako se izrazio jedan visokopostavljeni
pentagonovski oficir, "besssavni prelazak" sa upada u vojnu
okupaciju znacajnog dela zemlje. Ta okupacija se modelira po uzoru
na poratne dogadjaje u Japanu. U pocetnoj etapi Irakom ce
upravljati americki vojni gubernator, najverovatnije Tomas Frenks,
komandant oruzanih snaga SAD u Persijskom zalivu.
A taj ce u svom irackom ofisu obesiti portret generala Daglasa
Makartura, koji je bio komandant okupacionih snaga u Japanu posle
njegove kapitulacije 1945. godine. Sudeci po utvrdjenom od strane
Dzordza Bussa planu rata protiv Iraka, americka istorija treba da
se vrti na jednom mestu, kao pseto koje pokusava da se ujede za
rep. Medjutim, istorija je kapriciozna i sve moze da se odigra
drugacije!