6493 L'operazione Tempesta ebbe le caratteristiche dell'etnocidio

(srpskohrvatski / italiano)

L'operazione Tempesta ebbe le caratteristiche dell'etnocidio

1) SAVO ŠTRBAC ("Veritas"): L'operazione Oluja ("Tempesta") ebbe le caratteristiche dell'etnocidio / „OLUJA“ JE IMALA OBELEŽJA ETNOCIDA

2) STIPE ŠUVAR: "Oluja" - vec mit, a još zbilja


=== 1 ===

SAVO ŠTRBAC: L'operazione Oluja ("Tempesta") ebbe le caratteristiche dell'etnocidio 

5 agosto 2009 

In Croazia il 5 agosto si celebra come una festa nazionale, mentre in Serbia si tengono liturgie per le numerose vittime dell'azione militare-poliziesca "Oluja" (Tempesta) con cui, 14 anni fa, in pochissimi giorni sono stati espulsi più di 220.000 Serbi dalla Croazia. Savo Štrbac, direttore del centro "Veritas" per le informazioni e documentazioni, da Belgrado, nella sua dichiarazione per la Radio Internazionale della Serbia, ribadisce che quest’azione non è stata soltanto un genocidio, ma ha avuto anche tutte le caratteristiche di un etnocidio. Ne riferisce il giornalista Mladen Bijelić.

Štrbac ci ricorda che l'esercito e la polizia croata, con l'aiuto generoso della NATO e di parte della comunità internazionale, con l'operazione "Tempesta" hanno compiuto un atto d’aggressione contro la Srpska Krajina nonostante questa fosse sotto la "protezione" ONU. Questa operazione, egli valuta, non ebbe soltanto le caratteristiche del genocidio, ma si trattò di un etnocidio teso non soltanto all'uccisione ed espulsione di un popolo, ma alla cancellazione di tutte le tracce della sua esistenza in quelle zone, mediante la distruzione della sua eredità storica, culturale e spirituale, linguistica...

Durante l'operazione "Tempesta", la Croazia ha inviato più di 200.000 militari contro 230.000 Serbi, cita Šrbac. Durante la massiccia pulizia etnica dei Serbi dai loro focolari secolari, sono stati uccise o sono scomparse 1.922 persone, di cui 1.192 erano civili inermi (il 62 per cento, addirittura). Tra loro, circa la metà erano di età oltre sessant'anni. Tra le persone uccise 534 erano donne e 19 bambini, di cui nove più giovani di 14 anni, sottolinea Štrbac. Egli afferma che di tutte queste persone disperse, è noto il destino di sole 813, mentre 1.109 risultano ancora come scomparse.

Štrbac, che fa parte del team giuridico serbo che sta preparando la contro-accusa contro la citazione della Croazia contro la Serbia per un presunto genocidio, sottolinea che proprio l'operazione "Tempesta" di cui la Croazia va tanto fiera sarà alla base della contro-accusa della Serbia, "così come tutte altre operazioni effettuate dalla Croazia dal 1991 in poi, che hanno contribuito a che i Serbi in Krajina praticamente non esistono più". Egli spera che entro la data della prossima celebrazione della operazione "Tempesta" sarà chiuso il processo contro i generali croati incriminati dal Tribunale d’Aia per la pulizia etnica contro i Serbi della Krajina. Štrbac è convinto che nel corso del processo sarà stabilito che questa operazione, pianificata da parte della dirigenza politico-militare croata di allora, coordinata da Franjo Tuđman, è stata il risultato di una associazione criminale, e che i generali imputati saranno condannati con pene severissime. Una tale condanna, valuta Štrbac, "sarà di grande importanza per i Serbi della Krajina. Avremo la possibilità di farci restituire i beni e di concretizzare gli altri diritti che ci spettano, e perfino di chiedere l'autonomia politica", ha sottolineato Savo Štrbac, direttore del Centro di documentazione "Veritas" a Belgrado, nella sua dichiarazione per "Radio Internazionale Serbia".

Inoltre, in Serbia molte altre persone, così come le associazioni non-governative, sottolineano che la comunità internazionale ha l'obbligo di riferirsi agli eventi con la descrizione che essi meritano, condannando i colpevoli adeguatamente. Ci fanno notare che un notevole numero di persone fuggite dalla Croazia durante l'operazione "Tempesta", dopo 14 anni vivono ancora come profughi, in completa povertà e indigenza. D'altro canto, la Croazia crea continui ostacoli al suo adempimento agli obblighi presi a livello internazionale, riguardanti il ritorno di queste persone, la restituzione di beni e abitazioni, mentre essa è sempre vicina all'adesione all'UE. In questo modo, risulta che la "Tempesta" non si è ancora conclusa: essa continua davanti agli sguardi di tutta la comunità internazionale. Queste sono le dichiarazioni dei rappresentanti delle associazioni dei Serbi espulsi dalla Croazia, nell'occasione di questa poco gloriosa celebrazione croata.




SAVO ŠTRBAC: „OLUJA“ JE IMALA OBELEŽJA ETNOCIDA

05. avgust 2009.

U Hrvatskoj se 5. avgust slavi kao državnik praznik, dok se u Srbiji i Republici Srpskoj održavaju parastosi brojnim žrtvama vojno-policijske akcije „Oluja“, tokom koje je, pre 14 godina, za samo nekoliko dana iz Hrvatske proterano više od 220.000 Srba. Savo Štrbac, direktor Informativno-dokumentacionog centra „Veritas“ iz Beograda, u izjavi za Međunarodni radio Srbija ocenjuje da ovo nije bila samo genocidna akcija, već je imala i sva obeležja etnocida. Razgovarao Mladen Bijelić.

Štrbac podseća da su hrvatska vojska i policija, uz svesrdnu pomoć NATO-a i dela međunarodne zajednice, „Olujom“ izvršile agresiju na Srpsku Krajinu, uprkos tome što je ova zona bila pod "zaštitom" UN. Ova akcija, ocenjuje on, nije imala samo obeležje genocida, već je reč o etnocidu, koji je  usmeren ne samo na ubijanje ili proterivanje jednog naroda, već i na sistematsko zatiranje svih tragova njegovog postojanja na tim prostorima, uništavanjem njegove istorijske, kulturne i duhovne baštine, jezika, pisma... 

Tokom operacije „Oluja“, Hrvatska je protiv 230.000 Srba angažovala više od 200.000 vojnika, navodi Šrbac. Tokom masovnog etničkog čišćenja Srba sa njihovih vekovnih ognjišta, ubijeno je ili nestalo njih 1.922, od čega 1.192 civila (čak 62 odsto). Od tog broja, oko polovina je bila starija od 60 godina. Među ubijenima su bile 534 žene i 19 dece, od kojih je devetoro bilo mlađe od 14 godina, ističe Štrbac. On navodi da je od ukupnog broja nestalih rešena sudbina njih 813, dok se 1.109 još vodi kao nestalo. 

Štrbac, koji je član srpskog pravnog tima koji priprema protivtužbu po tužbi Hrvatske protiv Srbije za navodni genocid, ističe da će upravo „Oluja“ kojom se hrvatska država diči, biti osnov protivtužbe Srbije, „ali i sve druge akcije Hrvatske od 1991, koje su doprinele da Srba u Krajini gotovo da više nema“. On očekuje i da će do sledeće godišnjice „Oluje“ biti završen proces  protiv trojice hrvatskih generala koje Haški tribunal tereti za etničko čišćenje Srba u Krajini. Štrbac je uveren da će u postupku biti utvrđeno da je ova akcija, koju je planiralo tadašnje hrvatsko političko i vojno rukovodstvo predvođeno Franjom Tuđmanom, predstavljala rezultat zločinačkog udruživanja i da će osumnjičeni generali biti najstrože kažnjeni. Takva presuda, ocenjuje Štrbac, „imaće i veliki značaj za Krajiške Srbe. To bi nam pružilo mogućnost da povratimo imovinu i ostvarimo sva druga prava, pa i da tražimo političku autonomiju“, istakao je direktor Dokumentarnog centra „Veritas“ iz Beograda Savo Štrbac, u izjavi za „Međunarodni radio Srbija“. 

I mnogi drugi pojedinci, kao i udruženja iz nevladinog sektora u Srbiji ističu da međunarodna zajednica ima obavezu da stvari konačno nazove pravim imenom i krivce adekvatno kazni. Podsećaju takođe da značajan broj onih koji su u „Oluji“ izbegli iz Hrvatske i posle 14 godina žive u krajnjoj bedi i oskudici u izbeglištvu. S druge strane, Hrvatska uporno opstruira izvršenje međunarodno preuzetih obaveza u pogledu njihovog povratka, ili povratka imovine i stanarskih prava, a istovremeno je sve bliža članstvu u EU. Na taj način, „Oluja“ i dalje traje, pred očima cele međunarodne zajednice, istakli su  povodom neslavne godišnjice predstavnici udruženja Srba prognanih iz Hrvatske.  


=== 2 ===

DR STIPE ŠUVAR 

Hrvacki karusel 

"Oluja" - vec mit, a još zbilja 


Franjo Tudman uspešniji od Ante Pavelica 

Franjo Tudman je u govoru polaznicima Ratne škole "Ban Josip Jelacic", koji mjesec prije smrti, izjavio da je srpsko pitanje riješeno jer da u Hrvatskoj više nikada nece biti više od 3 do 5 posto Srba. Dakle, on je znao unaprijed podatak koji je utvrden, ako je utvrden, popisom 2001. godine! 
Srba je u Hrvatskoj i Slavoniji (tadašnjoj banovini Hrvatskoj) u vrijeme posljednjeg austrougarskog popisa stanovništva 1910. godine bilo više od 25 posto, a u Dalmaciji s Bokom 17 posto. Snage hrvatskog nacionalizma u toku 20. stoljeca, a posebno 1941-1945. i 1991-1995. godine, uspjele su, eto, u tome, da Srbi više nisu "remetilacki faktor" hrvatske države, pa ma kakva da je ona. Poznato geslo: ili se pokori ili se ukloni! uspješnije je proveo Franjo Tudman nego Ante Pavelic! 

Nacelnik glavnog stožera Hrvatske vojske general-pukovnik Zvonimir Cervenko izjavio je, govoreci u Karlovcu o operaciji "Oluja", da u trinaest stoljeca svoje povijesti hrvatski narod nije imao vece pobjede, a njegov neprijatelj veceg poraza! Lider hrvatskih liberala Dražen Budiša "Oluju" je, u svojoj cestitki Tudmanu, oznacio "najznacajnijom vojnom i politickom pobjedom nad našim neprijateljima u novijoj povijesti hrvatskog naroda". "Ovo su dani za povijest, ne samo za Hrvatsku, nego i za Evropu i svijet", uzviknuo je pateticno nacelnik Politicke uprave hrvatskog Ministarstva obrane general-bojnik Ivan Tolj, na konferenciji za novinare. Slicnih smo se euforicnih izjava u ovih mjesec dana od pocetka "Oluje" (a euforija se još nije posve smirila) naslušali napretek, a one ce nedvojbeno i ubuduce pljuštati. 
Od "Oluje" je, sudeci po tim izjavama i po svemu što sada obilježava hrvatski politicki i javni život, vec stvoren tipicno hrvatski mit. A što je ona doista bila, kako je izvedena, kakve je neposredne tragove ostavila i koje ce joj biti dugorocne posljedice malo se tko pita na sadašnjem vašaru hrvatske taštine i nimalo suzdržanih zanosa. 
Prvo, zar Hrvati u tinaest stoljeca doista nisu imali vece pobjede? Ako je tako, onda nam je povijest prilicno siromašna pobjedonosnim pothvatima. 
Drugo, teško bi se moglo reci da je "Oluja" bila samo hrvatska, kada nije tajna da su znacajnu ulogu i njezinoj pripremi i logistici igrali u ovom casu mocni hrvatski više pokrovitelji nego saveznici. Neku su ulogu valjda odigrali i umirovljeni americki oficiri (koji hrvatsku vojsku instruiraju, kako je izjavio sam hrvatski ministar obrane Gojko Šušak, sa znanjem i odobrenjem americke vlade). "Oluju" su prethodno blagoslovile, i valjda nisu ostale samo na tome, dvije najmocnije zemlje Zapada, SAD i Njemacka. Ne samo da je Hrvatska vojska imala avio-snimke i detaljne podatke o svim položajima i naoružanju krajinskih Srba, vec su joj avioni NATO-a na pocetku operacije "Oluja" pritekli u pomoc, kada su bombardirali i uništili glavni radarski centar kod Knina. 
Trece, Hrvatska se upustila u "Oluju" sa pouzadnim saznanjem da ce to biti obracun samo sa Srbima iz Krajine, da se Srbija, odnosno SR Jugoslavija nece umiješati, a da ce eventualnu manju pomoc krajinskim Srbima pružiti bosanski Srbi. Da je Tudman znao, da Miloševc nece ratovati za hrvatske Srbe i da ce ih ipak prepustiti Tudmanovoj volji i milosti moglo se zakljuciti po njegovim, Tudmanovim izjavama o tome kako je i što razgovarao sa Miloševicem, u vremenu dok su se sastajali. Uostalom, i general Tolj je na konferenciji za novinare na vrhuncu "Oluje" izjavio da je predsjednik Tudman "ovo što se sada odvija predvidio i prije pet godina". Znao je da se Srbija nece umiješati. "Povijesno iskustvo govori da su oni (Srbi iz Krajine) uvijek ostavljeni i da su moneta za potkusurivanje", rekao je Tolj i "pojasnio" da je "potpuno prirodno da su ostavljeni, jer su ovo prostori Republike Hrvatske, koje hrvatski narod nastanjuje od 7. stoljeca i doista nemaju ni politicku, ni civilizacijsku, ni kulturološku, niti bilo koju vezu i svezu sa Srbijom". Prema tome, ne radi se o "najvecoj hrvatskoj pobjedi" nad Srbima i Srbijom vec o pobjedi nad Srbima u Hrvatskoj i njihovoj tragediji. 
Cetvrto, radilo se o odviše velikom nsrazmjeru snaga, oružja i logistike strane koje je napala (hrvatske) i strane koja se trebala braniti (krajinskosrpske).
General Cervenko je (u intervjuu HTV 9.8.1995) iznio podatak da je "cjelokupna vojska tzv. Republike Srpske krajine brojila 37.000 do 41.000 ljudi pod oružjem,onda je realno uzeti da je najmanje 15.000 njih bilo (i ostalo) u sektoru Istok, odnosno na podrucju istocne Slavonije, zapadnog Srijema i Baranje, a gdje su "linije razdvajanja" duge 120 kilometara. "Oluji" se, dakle, moglo suprotstaviti oko 25.000 krajinskih vojnika. Kako je u "Vjesniku" (13. kolovoza 1995) pisao (p)ovlašteni vojni komentator Fran Višnar, Hrvatska ima 80.000 profesionalnih vojnika, a za "Oluju" je mobilizirala još 120.000 ljudi u jedinice domobranskog sastava. A sudjelovalo je i nekoliko tisuca pripadnika specijalnih jedinica Ministarstva unutarnjih poslova. U bosanskom zaledu Knina nalazile su se i snage HVO, a u borbe se ukljucio i Peti korpus Armije BIH, koji se na Uni spojio sa jedinicama Hrvatske vojske. 

Samo se nekolicina hrvatskih intelektualaca od formata usudila izreci svoju sumnju i u doseg "Oluje" i u namjere službene hrvatske politike. I samo su se na stranicma nekih novina ("Feral Tribune", "Arkzin", "Novi list") pojavile rijeci osude. Samo jedna politicka stranka, SDU, nije pružila bezrezervnu podršku. Oglasilo se, u zajednickom saopcenju, i desetak antiratnih i humanitarnih grupa, a koje ionako imaju tretman podrivackih i nedomoljubnih. 

(S. Suvar, bivsi direktor magazina "Hrvatska Ljevica", umro je juna 2004. godine. / S. Suvar, ex direttore della rivista "Sinistra Croata", moriva nel giugno 2004: http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/3647

Riportando questo suo articolo intendiamo ricordarlo a cinque anni dalla scomparsa.)