[The original text, in english, at:
http://globalresearch.ca/articles/FOE408A.html ]
http://komunist.free.fr/arhiva/sep2004/foerstel.html
Arhiva : : Septembar 2004.
Rat kao trgovina
Lice i naličje američkih osvajačkih ratova
prevod: Olga Darić
Svet obično misli da kada država stupi u rat, to njena vojska i vojni
sektor na sopstvenim plećima iznose teret rata. Što nije tačno.
Izvestan broj privatnih preduzeća, odnosno njihovi generalni direktori,
u današnje vreme odlučuju u stvarima koje su ranije bile isključiva
nadležnost predsednika države i Kongresa. Stvarni nosioci rata danas su
zapravo privatna vojna preduzeća, odnosno privatna lica kao njihovi
pravni zastupnici. Po nalogu takvih slani su plaćenici u Hrvatsku,
Makedoniju, Kolumbiju, Avganistan i Irak. Da bi izvrdao Kongres i ratne
izveštače, bez kojih je konvencionalni rat nezamisliv, režim
Sjedinjenih Američkih Država danas ratuje preko prenosnog lanca, tj.
služi se privatnim preduzećima kao rukavicama.
Američka vlada se oslanja u sve većoj meri na firme (tipa Military
Professional Resources Incorporated - MPRI) specijalizovane za vojnu
obuku i pružanje usluga, kako američkom, tako i režimima drugih
zemalja. Rat je za tu firmu unosan posao i ništa više. Hrvatski
ministar odbrane se 24. marta 1994. obratio SAD za pomoć protiv Srbije.
Da bi izigrao odluku OUN o zabrani isporuke oružja republikama iz
sastava Jugoslovenske federacije, Pentagon je hrvatskog ministra
jednostavno uputio na adresu MPRI. Samo nekoliko meseci nakon što su
unajmili MPRI, Hrvati su izveli vanredno uspešnu operaciju "oluja"
agresijom na Krajinu, naseljenu mahom srpskim življem. MPRI je
upotrebio vazduhoplovstvo, artiljeriju i pešadiju, stradalo je
nebrojeno Srba a 250.000 je izbeglo. Eto kako je Krajina etnički
očišćena.
Veliki je broj takvih uslužnih preduzeća koja su prevršila meru bilo
nezakonitim poslovanjem bilo unajmljivanjem lica sa kriminalnim
dosijeom za račun sumnjivih klijenata. Kongres, Ministarstvo odbrane i
Pentagon ne vode računa o tome kako i na koji način posluju ove firme,
dajući im slobodu da neometano krše važeće zakone i oslobađajući ih
svake odgovornosti i kontrole.
Po ugovoru o delu u Iraku je raspoređeno nekih 15.000 ili 20.000
plaćenika. Na svakih deset vojnika okupatorskih snaga nalazi se po
jedan plaćenik koji može da postupa sa iračkim građanima po sopstvenom
nahođenju bez da o tome nekome polaže račun. Kao plaćenici oni ne
podležu Povelji Ujedinjenih Nacija, Ženevskoj Konvenciji niti
Nirnberškoj doktrini. "Washington Times" od 6. oktobra 2003. izveštava
da su plaćenici unajmljeni kao čuvari pojedinih ministarstava ubili
izvestan broj Iračana. Niti su bili pozvani na odgovornost za počinjeni
zločin, niti je pokrenuta istraga povodom ubistava. Mnogi od tih
plaćenika nisu američki državljani pa ne podležu Amerikim zakonima.
Blackwater USA, jedna od najzapaženijih firmi koje trguju plaćenicima,
isporučila je šezdeset plaćenika, bivših komandosa iz Čilea od kojih su
mnogi bili obučeni i unajmljeni u vreme vojne diktature A. Pinočea.
Filipince, Bosance, i Amerikance obučava i unajmljuje bilo kao
instruktore, obaveštajce, borce ili telohranitelje namesnika kakav je
Pol Bremer. Dnevnice tih najamnika variraju između 1000 i 1500 dolara.
Filipinci obično dobijaju 4000 $ mesečno i njihovi poslodavci neretko
bez ustezanja ispoljavaju rasne predrasude prema tom narodu.
Vremena su veoma povoljna za trgovinu plaćenicima pošto je oko 6
miliona vojnika otpušteno nakon završetka hladnog rata i po biroima za
nezaposlene traži uhlebljenje. Bez stvarnih kvalifikacija, njima često
ne preostaje drugo osim da za visoke nadnice prodaju svoje vojno umeće
privatnim firmama za promet plaćenika.
Te firme danas ostvaruju godišnji promet od nekih 100 miliona dolara.
Najveći deo tog obrta otpada na krupne koncerne SAD kakav je
Halliburton i filijale Kellogg, Brown i Root, ili na DynCorp i
Raytheon. Često od vlade papreno naplaćuju za usluge, pa su i Kongres i
Pentagon pokrenuli postupak da bi se utvrdila namena uplaćenih
sredstava. Blokirano je trenutno 1.6 miliona dolara koliko je
Halliburton naplatio za obroke namenjene vojnicima u Iraku.(1)
Raskrinkana je još jedna podvala te firme: naplatila je papreno
otpremanje vojne opreme u Irak a kamioni su bili potpuno prazni. Na
slične podvale potrošeno je stotine hiljada dolara iz sredstava
prikupljenih od američkih poreskih obveznika.(2)
DynCorp je dobio ugovor vredan više miliona dolara da bi njegovi
plaćenici obučili buduće iračke policajce. Dotično preduzeće je
svojevremeno isto tako obučavalo snage u Bosni pa je pukla bruka jer su
istovremeno plaćenici trgovali belim robljem iz Istočne Evrope i
seksualno zlostavljali mlade devojke. Niko nije krivično gonjen, samo
su otpuštene dve osobe koje su otkrile tu bruku.
DynCorp posluje i kao obaveštajni servis Pentagona i CIA. Po preporuci
te firme, američke okupacione snage na Haitiju uvrstile su plaćenike
"odreda smrti" diktatora Fransoa Duvaliea u redove regularne Nacionalne
policije i postavile na visoke položaje vojne oficire kompromitovane u
vojnom udaru 1991.(3)
Privatne vojne korporacije su toliko razgranale svoje pipke da na njih
otpada najveći deo koalicionih snaga u Iraku posle američkih. Oduvek su
privatne firme igrale izvesnu ulogu u ratnim uslovima, međutim, nikada
tako flagrantno i nadmoćno. Kada se pak stavlja pod lupu način njihovog
poslovanja, brane se osporavanjem prava države na uplitanje u privatne
privredne poslove. Potpredsednik Čejni (Cheney) je odbio da stavi na
uvid Vrhovnom sudu odgovarajuću dokumentaciju Energetskog programa za
koji je nadležan, izgovarajući se "zaštitom državne bezbednosti" i
"privilegijama koje proističu iz njegovog položaja izvršne vlasti". A u
stvari, sve se svodi na to da on štiti interese svoje privatne firme.
Američki vojni zvaničnici su procenili da ce od 87 milijardi dolara iz
budžeta za 2004. namenjenih za operacije na ratištima u Iraku,
Avganistanu i Centralnoj Aziji, 30 milijardi otpasti na privatne vojne
firme. Predstavnički dom je 22. jula velikom većinom glasova usvojio
predloženih preko 400 milijardi dolara izdataka za odbranu, od čega 25
milijardi vanrednih sredstava za operacije u Avganistanu i Iraku.
Predstavnički dom glatko izdvaja milijarde za ratne troškove dok
drastično opadaju izdvajanja za zbrinjavanje maloletne sirotinje,
bolesnih i starih, i dok 36 sjedinjenih država grca u dubokoj krizi. Pa
ne samo što su američki građani uskraćeni za odgovarajuće socijalne
usluge, nego je režim još zapao u deficit od 444 milijarde dolara.
Prema procenama objavljenim u "US Law Report" i u "US Labor Against
War" (Radnici SAD protiv rata) u junu 2004. rat u Iraku koštao je SAD
već 118.518.293.319 $. Kako se budemo primicali 2005. povećanje budžeta
za izgradnju Iraka samo će nastaviti da raste.
Lenora Foerstel
Izvori:
(1) Associated Press, 14/05/2004
(2) Guardian, UK, članak Ian Traymore, 10. Decembar,2003.
(3) Silverman, Ken, "Privatizing War", The Nation, 28. jul 1997.
Opširnije o Halliburton-u čitalac može naći u knjizi pod naslovom: "The
Halliburton Agenda" autora Dan Briody u izdanju John Wiley and Sons.
Napomena: Tekst Lenore Foerstel "The Cost of the US Colonial War
Against Iraq" izvorno je objavio Centar za istraživanje globalizacije
(Centre for Research on Globalisation)
http://globalresearch.ca/articles/FOE408A.html. © Copyright Lenora
Foerstel.
http://globalresearch.ca/articles/FOE408A.html ]
http://komunist.free.fr/arhiva/sep2004/foerstel.html
Arhiva : : Septembar 2004.
Rat kao trgovina
Lice i naličje američkih osvajačkih ratova
prevod: Olga Darić
Svet obično misli da kada država stupi u rat, to njena vojska i vojni
sektor na sopstvenim plećima iznose teret rata. Što nije tačno.
Izvestan broj privatnih preduzeća, odnosno njihovi generalni direktori,
u današnje vreme odlučuju u stvarima koje su ranije bile isključiva
nadležnost predsednika države i Kongresa. Stvarni nosioci rata danas su
zapravo privatna vojna preduzeća, odnosno privatna lica kao njihovi
pravni zastupnici. Po nalogu takvih slani su plaćenici u Hrvatsku,
Makedoniju, Kolumbiju, Avganistan i Irak. Da bi izvrdao Kongres i ratne
izveštače, bez kojih je konvencionalni rat nezamisliv, režim
Sjedinjenih Američkih Država danas ratuje preko prenosnog lanca, tj.
služi se privatnim preduzećima kao rukavicama.
Američka vlada se oslanja u sve većoj meri na firme (tipa Military
Professional Resources Incorporated - MPRI) specijalizovane za vojnu
obuku i pružanje usluga, kako američkom, tako i režimima drugih
zemalja. Rat je za tu firmu unosan posao i ništa više. Hrvatski
ministar odbrane se 24. marta 1994. obratio SAD za pomoć protiv Srbije.
Da bi izigrao odluku OUN o zabrani isporuke oružja republikama iz
sastava Jugoslovenske federacije, Pentagon je hrvatskog ministra
jednostavno uputio na adresu MPRI. Samo nekoliko meseci nakon što su
unajmili MPRI, Hrvati su izveli vanredno uspešnu operaciju "oluja"
agresijom na Krajinu, naseljenu mahom srpskim življem. MPRI je
upotrebio vazduhoplovstvo, artiljeriju i pešadiju, stradalo je
nebrojeno Srba a 250.000 je izbeglo. Eto kako je Krajina etnički
očišćena.
Veliki je broj takvih uslužnih preduzeća koja su prevršila meru bilo
nezakonitim poslovanjem bilo unajmljivanjem lica sa kriminalnim
dosijeom za račun sumnjivih klijenata. Kongres, Ministarstvo odbrane i
Pentagon ne vode računa o tome kako i na koji način posluju ove firme,
dajući im slobodu da neometano krše važeće zakone i oslobađajući ih
svake odgovornosti i kontrole.
Po ugovoru o delu u Iraku je raspoređeno nekih 15.000 ili 20.000
plaćenika. Na svakih deset vojnika okupatorskih snaga nalazi se po
jedan plaćenik koji može da postupa sa iračkim građanima po sopstvenom
nahođenju bez da o tome nekome polaže račun. Kao plaćenici oni ne
podležu Povelji Ujedinjenih Nacija, Ženevskoj Konvenciji niti
Nirnberškoj doktrini. "Washington Times" od 6. oktobra 2003. izveštava
da su plaćenici unajmljeni kao čuvari pojedinih ministarstava ubili
izvestan broj Iračana. Niti su bili pozvani na odgovornost za počinjeni
zločin, niti je pokrenuta istraga povodom ubistava. Mnogi od tih
plaćenika nisu američki državljani pa ne podležu Amerikim zakonima.
Blackwater USA, jedna od najzapaženijih firmi koje trguju plaćenicima,
isporučila je šezdeset plaćenika, bivših komandosa iz Čilea od kojih su
mnogi bili obučeni i unajmljeni u vreme vojne diktature A. Pinočea.
Filipince, Bosance, i Amerikance obučava i unajmljuje bilo kao
instruktore, obaveštajce, borce ili telohranitelje namesnika kakav je
Pol Bremer. Dnevnice tih najamnika variraju između 1000 i 1500 dolara.
Filipinci obično dobijaju 4000 $ mesečno i njihovi poslodavci neretko
bez ustezanja ispoljavaju rasne predrasude prema tom narodu.
Vremena su veoma povoljna za trgovinu plaćenicima pošto je oko 6
miliona vojnika otpušteno nakon završetka hladnog rata i po biroima za
nezaposlene traži uhlebljenje. Bez stvarnih kvalifikacija, njima često
ne preostaje drugo osim da za visoke nadnice prodaju svoje vojno umeće
privatnim firmama za promet plaćenika.
Te firme danas ostvaruju godišnji promet od nekih 100 miliona dolara.
Najveći deo tog obrta otpada na krupne koncerne SAD kakav je
Halliburton i filijale Kellogg, Brown i Root, ili na DynCorp i
Raytheon. Često od vlade papreno naplaćuju za usluge, pa su i Kongres i
Pentagon pokrenuli postupak da bi se utvrdila namena uplaćenih
sredstava. Blokirano je trenutno 1.6 miliona dolara koliko je
Halliburton naplatio za obroke namenjene vojnicima u Iraku.(1)
Raskrinkana je još jedna podvala te firme: naplatila je papreno
otpremanje vojne opreme u Irak a kamioni su bili potpuno prazni. Na
slične podvale potrošeno je stotine hiljada dolara iz sredstava
prikupljenih od američkih poreskih obveznika.(2)
DynCorp je dobio ugovor vredan više miliona dolara da bi njegovi
plaćenici obučili buduće iračke policajce. Dotično preduzeće je
svojevremeno isto tako obučavalo snage u Bosni pa je pukla bruka jer su
istovremeno plaćenici trgovali belim robljem iz Istočne Evrope i
seksualno zlostavljali mlade devojke. Niko nije krivično gonjen, samo
su otpuštene dve osobe koje su otkrile tu bruku.
DynCorp posluje i kao obaveštajni servis Pentagona i CIA. Po preporuci
te firme, američke okupacione snage na Haitiju uvrstile su plaćenike
"odreda smrti" diktatora Fransoa Duvaliea u redove regularne Nacionalne
policije i postavile na visoke položaje vojne oficire kompromitovane u
vojnom udaru 1991.(3)
Privatne vojne korporacije su toliko razgranale svoje pipke da na njih
otpada najveći deo koalicionih snaga u Iraku posle američkih. Oduvek su
privatne firme igrale izvesnu ulogu u ratnim uslovima, međutim, nikada
tako flagrantno i nadmoćno. Kada se pak stavlja pod lupu način njihovog
poslovanja, brane se osporavanjem prava države na uplitanje u privatne
privredne poslove. Potpredsednik Čejni (Cheney) je odbio da stavi na
uvid Vrhovnom sudu odgovarajuću dokumentaciju Energetskog programa za
koji je nadležan, izgovarajući se "zaštitom državne bezbednosti" i
"privilegijama koje proističu iz njegovog položaja izvršne vlasti". A u
stvari, sve se svodi na to da on štiti interese svoje privatne firme.
Američki vojni zvaničnici su procenili da ce od 87 milijardi dolara iz
budžeta za 2004. namenjenih za operacije na ratištima u Iraku,
Avganistanu i Centralnoj Aziji, 30 milijardi otpasti na privatne vojne
firme. Predstavnički dom je 22. jula velikom većinom glasova usvojio
predloženih preko 400 milijardi dolara izdataka za odbranu, od čega 25
milijardi vanrednih sredstava za operacije u Avganistanu i Iraku.
Predstavnički dom glatko izdvaja milijarde za ratne troškove dok
drastično opadaju izdvajanja za zbrinjavanje maloletne sirotinje,
bolesnih i starih, i dok 36 sjedinjenih država grca u dubokoj krizi. Pa
ne samo što su američki građani uskraćeni za odgovarajuće socijalne
usluge, nego je režim još zapao u deficit od 444 milijarde dolara.
Prema procenama objavljenim u "US Law Report" i u "US Labor Against
War" (Radnici SAD protiv rata) u junu 2004. rat u Iraku koštao je SAD
već 118.518.293.319 $. Kako se budemo primicali 2005. povećanje budžeta
za izgradnju Iraka samo će nastaviti da raste.
Lenora Foerstel
Izvori:
(1) Associated Press, 14/05/2004
(2) Guardian, UK, članak Ian Traymore, 10. Decembar,2003.
(3) Silverman, Ken, "Privatizing War", The Nation, 28. jul 1997.
Opširnije o Halliburton-u čitalac može naći u knjizi pod naslovom: "The
Halliburton Agenda" autora Dan Briody u izdanju John Wiley and Sons.
Napomena: Tekst Lenore Foerstel "The Cost of the US Colonial War
Against Iraq" izvorno je objavio Centar za istraživanje globalizacije
(Centre for Research on Globalisation)
http://globalresearch.ca/articles/FOE408A.html. © Copyright Lenora
Foerstel.