Subota, 19 april 2008.

Dana 19.42008. godine, u Zemunu, održan je Kongres ujedinjenja Komunista Srbije. Posle 20 godina rasparčavanja, lutanja,… komunisti iz partija: Jugoslovenski komunisti, SKJ u Srbiji,  delovi SKJ iz Srbije i više grupa komunista iz Kruševca Kragujevca i drugih gradova, formirali su novu, ujedinjenu partiju Komunisti Srbije.

     KONGRES UJEDINJENJA

      KOMUNISTA SRBIJE

P  O  L  I  T  I  Č  K  I    R  E  F  E  R  A  T

KONGRESA UJEDINJENJA KOMUNISTA SRBIJE

(održanog 19.Aprila.2008 godine.)

                     Uvaženi gosti Kongresa, drugarice i drugovi delegati !

      Današnji KONGRES je posvećen ujedinjenju većinskog dela komunističkih partija jugoslovenske orjentacije u Srbiji: Partije jugoslovenskih komunista; 9 opštinskih organizacija SKJ u Srbiji, što čini apsolutnu većinu; zatim dela SKJ koji deluje u Srbiji a nije u sastavu SKJ u Srbiji, kao i dve grupe mladih komunista iz Kruševca i Kragujevca. Ujedinjena partija će u buduće delovati pod imenom:”KOMUNISTI SRBIJE”. 

      Počev od razbijanja SKJ na 14 Kongresu pa do danas neprekidno traju nesporazumi i podele među komunistima Srbije. Zato želimo da današnji KONGRES UJEDINJENJA označi početak kraja nesporazumima i podelama među komunistima, iako on pretstavlja samo prvi korak na putu ujedinjavanja komunističkih i komunistima bliskih partija i pokreta u Srbiji. Kažemo samo prvi korak zato što u Srbiji ima još komunističkih i radničkih partija koje istrajavaju na konfrontacijama i podelama oko pitanja vezanih za događaje iz prošlosti i ulogu istaknutih ličnosti u tim događajima, koji su u odnosu na sadašnje aktuelne zadatke komunista izgubili na značaju. Ove partije IDEJI UJEDINJENJA, kao imperativu vremena u kome živimo, suprotstavljaju IDEJU SARADNJE, koju  u proteklih dvadesetak godina nismo uspeli u praksi ostvariti. Posle svih negativnih iskustava, mi komunisti Srbije smo uvereni da samo ujedinjenje omogućava da komunističke ideje prežive sadašnja teška i zla vremena i da se zaustave retrogradni društveni procesi, što bi morao biti naš najvažniji zadatak, bez čijeg ostvarenja  nećemo moći uspešno vršiti svoju progresivnu istorijsku društvenu misiju. Biće  neoprostiva greška, ako neke komunističke i radničke partije i dalje nastave da deluju samostalno; ako i dalje deo “komunističkih potočića” nastavi da teče svaki na svoju stranu. Zato, neka današnji KONGRES označi pozitivan istorijski zaokret, jačanje saradnje komunističkih i radničkih partija na jugoslovenskim prostorima i ujedinjenje svih komunista Srbije u JEDINSTVENU REVOLUCIONARNU MARKSISTIČKO-LENJINISTIČKU PARTIJU, sposobnu da preuzme svoj deo istorijske odgovornosti pred Radničkom klasom i građanima Srbije.

            Drugarice i drugovi delegati, poštovani gosti !

     Nemam nameru, a ni mogućnost, da opširnije govorim o svim pitanjima kojima bi danas trebalo da se bave komunisti. Zato mi dozvolite da se kratko  osvrnemo na istorijsku prošlost komunističkog i radničkog pokreta u svetu i u našoj zemlji, na sadašnje stanje u našem društvu i da istaknem neke najznačajnije zadatke u sadašnjim društvenim prilikama i u neposrednoj budućnosti, o kojima se opširnije govori u NACRTU PROGRAMSKIH OSNOVA KOMUNISTA SRBIJE, datih delegatima na razmatranje i usvajanje.

     Ako se osvrnemo na protekli istorijski period, počev od kraja 19 veka  do danas, uočavamo da je jedna od najznačajnijih karakteristika proteklog razdoblja velika disproporcija između epohalnih dostignuća u svim oblastima prirodnih i društvenih nauka i posebno zadivljujućeg tehničko-tehnološkog razvija, kao i ogromnih napora progresivnog većinskog dela čovečanstva da se uspostavi pravedniji i humaniji svet, s jedne strane, a u stvarnosti velikog zaostajanja procesa istinske demokratizacije i humanizacije odnosa među ljudima, narodima i državama, s druge strane.

     Počev od KOMUNISTIČKOG MANIFESTA i pojave RADNIČKE KLASE kao organizovane političke snage sa svojom komunističkom avangardom, pobedom Velike Oktobarske Socijalističke Revolucije u Rusiji, kao i pobedom niza socijalističkih revolucija, antikolonijalnih i oslobodilačkih pokreta  u svetu, među kojima istaknuto mesto pripada NOB i socijalističkoj revoluciji u Jugoslaviji, postepeno su počele da se ostvaruju iskonske težnje potlačenih i eksploatisanih za pravednim besklasnim društvom; da se šire prostori slobode, humanizma i solidarnosti među ljudima. Ono što predstavlja neosporne pozitivne domete na putu emancipacije, demokratizacije i humanizacije odnosa među ljudima, rezultat je, pre svega, dugotrajne i mukotrpne klasne borbe Radničke klase, predvođene komunističkom avangardom i drugih progresivnih snaga  čovečanstva.

    Komunistički i radnički pokret u Srbiji, kao i na čitavom jugoslovenskom prostoru, razvijao se pod snažnom uticajem revolucionarnih gibanja u Evropi, crpeći idejnu, revolucionarnu i moralnu snagu iz iskustava Radničke klase Evrope i sveta, a naročito iz tekovina Velike Oktobarske Socijalističke Revolucije. Bez obzira na izuzetno teške uslove delovanja u ilegali, povremena kolebanja, frakcionaške borbe i zastoje, KPJ je svoje najvažnije istorijske zadatke izvršavala uspešno.Omasovljenje organizacije proverenim kadrovima, idejno i organizaciono jačanje Partije, predvođenje radnika u klasnoj sindikalnoj borbi, organizovanje mladih u SKOJ i priprema za NOB i socijalističku revoluciju. 

    Organizovanje i predvođenje patriotskih snaga u NOB, KPJ je izvršila veličanstveno, ne samo zato što je pobedonosno okončala NOR i postavila temelje nove socijalističke vlasti, već i zato što je iz rata izašla sa velikim ugledom u narodu, sa ogromnom moralnom i političkom snagom i velikim brojem u ratu prekaljenih boraca i komunista, snažno nadahnutih idejama socijalizma i komunizma, bratstva i jedinstva i jugoslovenskog patriotizma. Svojom antifašističkom borbom narodi i narodnosti Jugoslavije, predvođeni KPJ, služili su kao primer drugim porobljenim narodima Evrope i sveta. Slobodarski jugoslovenski narodi i naradnosti, među kojima Srpski narod zauzima  jedno od najistaknutijih mesta, nisu čekali da se vidi kakav će biti ishod Drugog svetskog rata nego su, na poziv KPJ od 4.Jula 1941 godine, krenuli u antifašističku borbu, rame uz rame sa slavnom Crvenom armijom i drugim snagama antihitlerovske koalicije. Posebno treba istaći da je KPJ, predvodeći patriotske snage u NOB, jednovremeno sprovodila i AUTENTIČNU SOCIJALISTIČKU REVOLUCIJU, u kojoj je porazila sve desne građanske, monarhističke, klerikalne i nacionalističke snage, koje su u visokom procentu bile na strani okupatora. Po tome se NOP, zahvaljujući vodećoj ulozi KPJ, značajno razlikovao od svih drugih POKRETA OTPORA, koji su se pred kraj Drugog svetskog rata pojavili u Evropi.  

    Po završetku Drugog svetskog rata glavni zadaci su bili obnova Zemlje i izgradnja nove socijalističke vlasti, u čemu su građani, a naročito mlade generacije predvođene SKOJ-em, ispoljile neviđeni entuzijazam i pregalaštvo. To je bilo vreme u kome su mladi ljudi sa oduševljenjem prihvatali komunističke ideje i verovali u njih. Zemlja je bila u punom zamahu obnove,  izgradnje i prosperoteta u svim oblastima života. Takav pozitivan razvoj u Državi i Partiji traje sve do izlaska Rezolucije IB 1948 godine, posle čega nastaje jedan od najtežih i najsudbonosnijih perioda u istoriji KPJ. To vreme karakterišu unutarpartijski sukobi, koji su koštali Partiju gubitka značajnog broja u ratu i revoluciji prekaljenih komunista. Dolazi do zastoja u obnovi i izgradnji Zemlje, do ekonomske blokade od strane SSSR-a i drugih istočnoevropskih zemalja, do oružanih sukoba na granicama, do međusobnog sumnjičenja i nepoverenja u redovima Partije. Sa današnje vremenske distance se može dovoljno pouzdano oceniti da je Rezolucija IB, bez obzira na to koji njeni stavovi su,eventualno, bili ispravni a koji ne,  imala velike negativne posledice  ne samo na dalji tok događaja u KPJ/SKJ i SFRJ, već i u čitavom međunarodnom komunističkom i radničkom pokretu, a naročito u Evropi.    

    Nakon što su savladani ključni privredni i politički problemi izazvani Rezolucijom IB, u Jugoslaviji nastaje dugogodišnji period ubrzanog industrijskog razvoja i prosperiteta u svim oblastima života.Zadivljujući rezultati u porastu i modernizaciji industrijske i poljoprivredne proizvodnje, uvođenje socijalističkog samoupravljanja i demokratizacija društvenih odnosa, ubrzani razvoj nauke, kulture, umetnosti i sporta, nesvrstana politika i veliki ugled SFRJ u svetu kao borca za mir i ravnopravnu međunarodnu saradnju. Međutim, paralelno sa zadivljujućim pozitivnim rezultatima, u partijskim i državnim rukovodstvima su uzimale maha i neke negativne pojave kao što su karijerizam, separatizam i nacionalizam. SKJ se postepeno sve više ispoljava kao labavi savez republičkih partija, što je snažno potsticalo konfederalizaciju i dezintegraciju celog jugoslovenskog društva. Procesi konfederalizacije i Partije i Države dobijaju snažno na zamahu nakon usvajanja Ustava 1974 godine, tako da se sve teže usaglašavaju stavovi u državnim i partijskim rukovodstvima. Nejedinstvo dostiže zabrinjavajuće razmere, tako da posle smrti druga Tita koji je, iako u poodmaklim godinama života, svojim autoritetom uspevao da drži sve na okupu, prerasta u otvorene političke sukobe, koji su dostigli kulninaciju na 14 Kongresu, kada je SKJ pod snažnim dejstvom separatističkih i nacionalističkih snaga unutar i van Partije, snažno podržanih od spoljnjih neprijatelja konačno razbijen.  

   Nakon zvaničnog silaska SKJ sa vlasti, dolazi do krvavog sleda događaja, koji se slobodno mogu nazvati tragedijom. Razbijena je jedna od veoma prosperitetnih i najcenjenijih zemalja u svetu. To je učinjeno krvavim građanskim bratoubilačkim ratom, čiji rezultati su ogromne ljudske žrtve, materijalni gubitci i stvaranje patuljastih državica na čijem čelu su marionetske vlade koje služe interesima stranih sila. Te iste strane sile, čiji je cilj bio razbijanje SFRJ, su bile inspiratori i organizatori krvavog sleda događaja, angažujući kao svoje izvršioce, pre svega, separatiste i ekstremne nacionaliste, kao i sve ostale vrste antikomunista kojih je, nažalost, bilo i u rukovodećim organima Partije i Države. Mi komunisti moramo priznati da je za vreme SFRJ, bez obzira na sve pozitivne rezultate čiji smo bili sudionici i svedoci, sticajem raznih nepovoljnih istorijskih okolnosti i našom nebudnošću, u rukovodeće organe Partije i Države prodiralo sve više karijerista, separatista, nacionalista i drugih vrsta antikomunista. Svi ti ljudi su bili antijugoslovenski opredeljeni. To znači da su komunisti ostali u manjini u svojoj Partiji, naročito u rukovodećim organima Partije i Države, još osamdesetih godina prošloga veka, a po nekima i znatno ranije, što je u velikoj meri kompromitovalo komunističke ideje u praksi i značajno uticalo, pored nepovoljnih spoljnih okolnosti, na razbijanje Jugoslavije.  U tome je sadržan i odgovor na pitanje: Kako je bilo moguće da se u jednom odsudnom istorijskom trenutku, kada je odnos snaga u Evropi počeo da se menja na štetu socijalizma, u rukovodećim organima Partije i Države nađe tako malo iskreno i čvrsto jugoslovenski opredeljenih ljudi ?  Ima dosta onih koji veliki deo krivice za dezintegraciju Jugoslavije pripisuju uvođenju samoupravljanja kao koncepta društveno-ekonomskih odnosa i izgradnje političkog sistema SFRJ. U praktičnoj primeni samoupravljanja je zaista bilo dosta grešaka i deformacija. U privredi je bilo došlo do pojave atomizacije privrednih subjekata, grupnosvojinskih odnosa i zatvaranja privrede u republičke okvire. Na taj način se sve više ispoljavao etatistički i separatistički karakter samoupravljanja. U prilog takvoj oceni ide i način funkcionisanja političkog sistema Zemlje, gde su separatističke i nacionalističke snage, zloupotrebom samoupravljanja, radile na razbijanju jedinstvenog ekonomskog, političkog i odbrambenog sistema Države. Međutim, bez obzira na ispoljene slabosti u koncipiranju i praktičnoj primeni samoupravljanja, bila bi velika greška odbaciti samoupravljanje kao celoviti koncept društveno-ekonomskih i političkih odnosa za sva vremena. Naprotiv, SOCIJALISTIČKO SAMOUPRAVLJANJE, oslobođeno ključnih grešaka iz prošlosti, predstavlja najbolji put istinskog društvenog progresa, na osnovama naučnog socijalizma. Ovo radi toga što socijalističko samoupravljanje pruža najveće mogućnosti za postepeno ukidanje najamne svesti i najamnih odnosa u društvu tj. obezbeđuje najbolju prohodnost ka besklasnom komunističkom društvu kao konačnom cilju. Takođe, u koncipiranju društveno-ekonomskih i političkih odnosa, kada komunisti dođu na vlast, treba koristiti i druga pozitivna iskustva socijalističke teorije i prakse, koja su u sklada sa osnovnim postavkama naučnog socijalizma.

      Negativan tok događaja u svetu i u našoj zemlji, koji je dobio na intenzitetu u poslednjoj deceniji prošloga veka na talasima antikomunizma i koji još uvek traje, nije nastao sam od sebe već je posledica delovanja brojnih negativnih činilaca, među kojima treba naročito istaći dva, koji su imali presudnu ulogu. Prvi je snažno političko, ekonomsko i vojno delovanje protiv socijalističkih zemalja, od strane našeg glavnog antagoniste iz metropole imperijalizma, koji je imao svoje ekspoziture u svim socijalističkim zemljama, uključujući i Jugoslaviju. Drugi ništa manje važan faktor, bile su brojne unutrašnje slabosti ispoljene kroz deformacije i nedoslednosti u izgradnji socijalizma.    

      Koristeći nepovoljnu situaciju u kojoj su se našli komunisti, naši idejni  protivnici danas govore da više nema podele na levicu i desnicu, nastoji se zamutiti linija idejnog ragraničenja između istinske komunističko-radničke levice i svih drugih idejnih koncepata i na taj način OTUPETI OŠTRICA  KLASNE BORBE RADNIČKE KLASE. 

     Nažalost, ima bivših članova SKJ koji su se pod pritiskom ružne stvarnosti razočarali i pasivizirali ili, što je još gore, iz nekih šićarzijskih razloga prešli na suprotnu stranu. Naseda se pričama o tzv. komunističkoj utopiji, o tome da su društvena svojina i socijalizam doživeli definitivni istorijski poraz, a da je liberalni kapitalizam, zasnovan na apsolutnoj dominaciji privatne svojine bez ograničenja, sistem društvenih odnosa za sva vremena i da, navodno, označava kraj političke istorije ?! Međutim, ako pogledamo šta su osnovne karakteristike tog mnogo hvaljenog liberalnog kapitalizma i kako se on ispoljava u praksi, lako uočavamo bezkrupuloznu trku za profitom putem eksploatacije tuđeg rada, pljačku  prirodnih bogatstava nerazvijenih zemalja i zagađenje životne sredine, stalno povećanje jaza između razvijenih i nerazvijenih, podsticanje potrošačkog mentaliteta u najnegativnijem smislu, u funkciji povećanja profita vlasnika mega kapitala, umesto da proizvodnja bude u funkciji zdrave, racionalne i pravedne potrošnje, za šta se mi komunisti zalažemo. Na sceni je neviđena zloupotreba tehničko-tehnološkog razvoja u nehumane i agresivne svrhe, političko, ekonomsko, vojno i kulturno porobljavanje i ponižavanje naroda i država, što sve zjedno govori da je reč o neokolonijalizmu koji se sprovodi putem tzv. globalizacije, tranzicije i pljačkaške privatizacije. To su samo neka od obeležja te pogubne apokaliptičke vizije liberalnog kapitalizma, koji danas pritiska čovečanstvo, a naročito male i nerazvijene, u koje spada i naša Zemlja, u kojoj je na sceni pljačkaška privatizacija i kriminalizacija društva, pad proizvodnje i velika nezaposlenost, okupacija KiM tj. stvaranje NATO DRŽAVE na teritoriji Republike Srbije i njeno ponižavanje na svakom koraku. Razvijanje podaničkog mentaliteta kod građana, kada je većina stanovništva opsednuta egzistencijalnim problemima, ima za posledicu gubljenje moralne snage, entuzijazma i dostojanstva naroda. Zato je danas za komuniste jedno od ključnih pitanja:Kako Narodu i Državi vratiti moralnu snagu, samopouzdanje i dostojanstvo ? Samo ujedinjena, organizovana i akciono sposobna komunističko-radnička levica, zajedno sa drugim progresivnim snagama, može dati pravi odgovor na postavljeno pitanje, tako što će nezadovoljstvo građana postojećim stanjem u društvu kanalisati u organizovanu političku snagu. Zapravo, komunisti moraju naći odgovor na pitanje:Kako u savremenim društvenim prilikama voditi delotvornu KLASNU BORBU, u interesu eksploatisanih, socijalno ugroženih i obespravljenih ?  Ako taj urgentni zadatak komunisti ne shvate i ne ujedine svoje snage, onda će i dalje na političkoj sceni dominirati “antikomunistički koktel” sastavljen od građanske i nacionalističke desnice i pseudolevice, čije delovanje proizvodi nesagledive negativne posledice u svim oblastima društvenog života. Ne podcenjujući pitanje nacionalne politike komunista, u kojoj princip ravnopravnosti naroda i narodnosti ostaje KONSTANTA našeg političkog delovanja, kao ni zadatke komunista u drugim oblastima života, ističemo da pitanje klasne borbe komunista mora imati apsolutni prioritet, kako u operativno-političkoj tako i u idejno-teorijskoj ravni. Zapravo, komunisti moraju stalno tragati i pronalaziti najbolje odgovore na pitanja koja nameću savremeni život i ubrzani razvoj prirodnih nauka, u okviru čega posebno tehničko-tehnološki razvoj, kao i njihv uticaj na oblast ekononskih, socijalnih i političkih odnosa u društvu. Sve te promene, zakonomerno rezultiraju promenama socijalne strukture i položaja RADNIČKE KLASE u društvu. Drugim rečima, u postindustrijskom društvu, koje sve više dobija karakteristike informatičkog društva, komunisti moraju  reagovati na sve društvene fenomene i procese i u vezi sa tim stalno USAVRŠAVATI STRATEGIJU I TAKTIKU KLASNE BORBE.       

     Kada je reč o našim urgentnim zadatcima u operativno-političkoj ravni,  vezanim za životne i socijalne probleme ugroženih slojeva društva, za komuniste su najžnačajnija ona pitanja koja se odnose na uspostavljanje pokidanih veza sa radnicima i seljacima, sa mladim generacijama koje su danas pod snažnim uticajem građansko-liberalne i nacionalističke desnice ili pseudolevice, kao i sa drugim slojevima koji su po svom socijalnom položaju i političkom stavu bliski komunistima. Moramo na konkretnim primerima iz života, u svakoj radnoj i društvenoj sredini, stalno razobličavati demagoške priče pobornika liberalnog kapitalizma, koji umesto zapošljavanja i rešavanja nagomilanih ekonomskih, socijalnih i mnogih drugih problema, nude navodna demokratska i ljudska prava i slobode. Mi komunisti na njihove demagoške priče odgovaramo:Nema istinske slobode, ljudskih prava ni demokratije, bez socijalne pravde, jednakosti i ravnopravnosti među ljudima i narodima, što se može ostvarivati samo u socijalizmu tj. u državi sa socijalnim likom, u kojoj vlada kult rada i stvaralaštva. 

    Ništa manje nisu značajni zadaci komunista koji se odnose na idejno-teorijski rad. U ovoj oblasti komunisti moraju duboko zaorati, razumeti društvene fenomene, procese i protivrečnosti i dati jasne odgovore na otvorena pitanja, kako ona vezana za prošlost, tako i ona koja se odnose na sadašnje stanje i trendove u društvu, kao i naznačiti pravce uspešnog razvoja u savremenim društvenim prilikama, zasnovanog na naučnom socijalizmu. Ako komunisti toga nisu svesni, onda preti opasnost da ostanu zarobljenici prošlosti i dogmatske svesti i da pod pritiskom ružne stvarnosti i oni, poput brojnih partija i pokreta, “zaplivaju niz maticu” i nađu se u pseudolevičarskom glibu i sivilu, gde nema mesta za ideje naučnog socijalizma i istinske komunističko-radničke levice.   

                         Drugarice i drugovi,

   Jedan od najznačajnijih dokumenata Kongresa, pored nacrta novog Statita, svakako su PROGRAMSKE OSNOVE KOMUNISTA SRBIJE. Taj dokument, uključujući primedbe i predloge iz današnje rasprave, treba da bude putokaz za naše političko delovanje u narednom periodu. Pošto su delegati Kongresa u materijalu dobili NACRT PROGRAMSKIH OSNOVA, dozvolite mi da istaknem samo nekoliko najznačajnijih stavova iz tog dokumenta.  

    U NACRTU SE PROGRAMSKIH OSNOVA se najpre ističe da je jasna idejna pozicija KOMUNISTA SRBIJE sadržana u stavovima: Da se KOMUNISTI SRBIJE PROFILIŠU KAO REVOLUCIONARNA MARKSISTIČKO-LENJINISTIČKA PARTIJA, čiji je osnovni zadatak borba protiv kapitalističkog sistema, a za SOCIJALIZAM, interese RADNIČKE KLASE i za besklasno komunističko društvo kao svoj krajnji cilj; Da sastavni deo PROGRAMSKIH OSNOVA čine: KOMUNISTIČKI MANIFEST, POZITIVNA ISKUSTVA SVETSKOG KOMUNISTIČKOG I RADNIČKOG POKRETA, POZITIVNA ISKUSTVA KPJ/SKJ a naročito pozitivna iskustva iz dugogodišnjeg perioda kada je drug Tito bio na čelu Partije i Države, u okviru čega i pozitivna dostignuća u izgradnji samoupravnog socijalizma na osnovu PROGRAMA SKJ iz 1958 godine; Da se KOMUNISTI SRBIJE ne bore za vlast komunista nego za VLAST RADNIČKE KLASE i svih progresivnih ljudi koji dele njenu sudbinu; Za prevladavanje podela među komunističkim partijama, a za stvaranje JEDINSTVENE PARTIJE, što se može postići zajedničkom izradom i usvajanjem JEDINSTVENE IDEJNE PLATFORMME; Da se ostvari jasno idejno razgraničenje sa svim drugim idejnim konceptima koji su, manje ili više, na antikomunističkim pozicijama, pri čemu je pitanje svojinskih odnosa od ključnog značaja; Da je borba protiv svih pojavnih oblika separatizma, nacionalizma i antikomunizma, kao i zalaganje za postepenu reintegraciju, na dobrovoljnoj osnovi, ravnopravnih i slobodoljubivih naroda i narodnosti u jedinstvenu jugoslovensku državu u AVNOJ-evskim granicama jedan od značajnih dugoročnih zadataka KOMUNISTA SRBIJE; Da je za KOMUNISTE SRBIJE jedan od prioriteta uspostavljanje saradnje sa komunističkim i radničkim partijama u svetu, a naročito u bivšim jugoslovenskim republikama; U međunarodnim odnosima borba protiv svih oblika političkog, ekonomskog, kulturnog i vojnog porobljavanja, koje vlasnici mega kapitala i njihove vlade sprovode putem globalizacije, tranzicije i pljačkaške privatizacije, kojoj mi komunisti suprotstavljamo proleterski internacionalizam, koji podrazumeva klasnu solidarnost eksploatisanih i poniženih, odnosno zalaganje za svet socijalne pravde, jednakosti i ravnopravnosti među ljudima narodima i dežavama.

   Kada je reč o pravcima daljeg društvenog razvoja, u PROGRAMSKIM OSNOVAMA se najpre daje odgovor na pitanje: Šta je istinski društveni progres, u okviru koga treba definisati osnovne pravce STRATEGIJE DUGOROČNOG RAZVOJA u svim oblastima života. Definisani su ključni stavovi u oblasti DRUŠTVENO-EKONOMSKIH I POLITIČKIH ODNOSA, gde je istaknuto da će se komunisti, kada dođu na vlast,  zalagati za društveno-ekonomski razvoj koji počiva na dominaciji kolektivnih oblika svojine kao ekomomske osnove samoupravnog socijalizma. Stav KOMUNISTA SRBIJE, kada je reč o POLITIČKOM SISTEMU ZEMLJE, proizilazi iz osnovnog idejnog opredeljenja u kome ključno mesto ima borba za vlast RADNIČKE KLASE I RADNOG NARODA. Drugim rečima, okosnica izgradnje POLITIČKOG SISTEMA mora biti stalno jačanje neposrednog učešća radnika u  odlučivanju o uslovima i rezultatima svoga rada, kao i neposrednom učešću građana u odlučivanju o svim bitnim pitanjima društva. U međunarodnim odnosima, od ključnog je značaja očuvanje državnog suvereniteta, prevladavanje političke supremacije i dominacije u međunarodnim odnosima, zalaganje za stvarnu demokratizaciju OUN, rešavanje svih međunarodnih problema bez upotreba sile, ucena i pretnji.

    Politički stavovi KOMUNISTA SRBIJE u svim ostalim oblastima, kao što su: bezbednost i odbrana zemlje, gde je naglašeno da su komunisti protiv ulaska Srbije u NATO, koji pretstavlja udarnu pesnicu svetskog imperijalizma i militarističku organizaciju opasnu po svetski mir. Nacionalni odnosi, reintegracija Jugoslavije,  tehničko-tehnološki razvoj, obrazovanje i zdravstvo, gde se ističe da čovek ne može biti slobodan i dostojanstven ako nije obrazovan, socijalno osiguran i ako nema krov nad glavom. Poljoprivreda,  kultura i umetnost, sport itd., takođe proizilaze iz naših osnovnih idejnih opredeljenja, u čijoj osnovi je borba za izgradnju SOCIJALIZMA tj. prosperitetne i pravedne države sa socijalnim likom.   

      NAŽALOST, kao što znamo, naša viđenja društvenog razvoja, potpuno su suprotna sadašnjem stanju i prisutnim retrogradnim trendovima u društvu, koji imaju sve karakteristike kontrarevolucije. To najubedljivije potvrđuje činjenica da su već poništena gotovo sva pozitivna dostignuća perioda socijalizma u našoj zemlji. Takvo stanje obavezuje komuniste i njima bliske društvene snage, da se ujedine i da što pre organizovano izađu na javnu političku scenu, intenziviraju KLASNU BORBU i za početak osvoje, najmanje, POZICIJU KOREKTIVNOG FAKTORA U DRUŠTVU. Iako svesni liceerstva buržoaskog višepartijskog parlamentarnog sistema, komunisti prihvataju oblik parlamentarne borbe za širenje svojih ideja i osvajanje vlasti, ali se ne odriču ni vanparlamentarnih metoda borbe, kada to stanje u društvu i konkretni uslovi zahtevaju i omogućavaju, pri čemu će sarađuvati sa levo orjentisanim partijama i pokretima, kao i sa drugim progresivnim društvenim snagama.

     U PROGRAMSKIM OSNOVAMA se prepoznaje razlika između najvažnijih zadataka komunista u periodu borbe za osvajanje vlasti i onih dugoročnih za čije ostvarenje će se komunisti boriti kada dođu na vlast. Deo PROGRAMSKIH OSNOVA govori, takođe, o najznačajnijim operativno-političkim zadatcima Partije, kao i metodama i oblicima delovanja u društvu. Kroz stalnu političku akciju u društvu, komunisti će se boriti za omasovljenje organizacije, sadržajno obogaćivanje unutarpartiskog života, reafirmaciju lika i ugleda komunista kod građana i za jačanje saradnje sa drugim levo orjentisanim partijama, pokretima i organizacijama u našoj zemlji, u bivšim republikama SFRJ  i u svetu.

   Iz jasnih idejnih stavova, koji u PROGRAMSKIM OSNOVAMA imaju karakter POLITIČKIH INSTRUKCIJA za praktičan rad, posebno treba istaći one koji se odnose na učešće komunista na izborima, kao i one koji govore o informativno-propagandnoj delatnosti Partije i probijanju medijske blokade kojoj su komunisti već godinama izloženi. Kada je reč o učešću komunista na izborima, najznačajniji je stav da KOMUNISTI SRBIJE ne treba da učestvuju na izborima na listama drugih partija, jer dobiti neko odborničko ili poslaničko mesto, učešćem na tuđim listama ili u nekim politički sumnjivim koalicijama, nanosi komunistima više štete nego koristi i ruši njihov ugled kod građana koji su im naklonjeni. Druga, ne manje značajna politička instrukcija kaže da KOMUNISTI SRBIJE treba samostalno da učestvuju na izborima kad god se proceni da za to postoje povoljni politički i drugi uslovi, u koaliciji sa drugim progresivnim i levo orjentisanim organizacijama ili grupama građana, kada se proceni da za to postoje povoljni uslovi.

    U informativno-propagandnoj delatnosti i naporima da se probije medijska blokada, pred komunistima se, takođe, nalaze vrlo ozbiljni poslovi. Dvadesetogodišnje iskustvo komunističkih i radničkih partija, nastalih posle razbijanja SKJ i SFRJ, jasno pokazuje u kojoj meri je redukovan naš politički uticaj na društvene tokove, zbog neviđene antikomunističke propagande i snažne medijske blokade komunista. Zato, da bi se štetne posledice antikomunističke propagande i medijske blokade što više neutralisale, komunisti moraju pojačati svoje napore i u ovoj oblasti. Da bi se ostvario značajniji napredak, biće neophodno objediniti intelektualne snage svih koji pripadaju komunističko-radničkoj levici, kao i obezbediti značajnija finansijska sredstva za informativno-propagandnu delatnost. To znači da moramo unaprediti i koordinirati delovanje preko naših INTERNET SAJTOVA, preko agresivnijeg nastupa na LOKALNIM i naročito na CENTRALNIM ELEKTRONSKIM MEDIJIMA, u najčitanijim ŠTAMPANIM MEDIJIMA, putem NAŠIH ŠTAMPANIH GLASILA, LETAKA, ali i organizovanjem tematskih OKRUGLIH STOLOVA, NAUČNIH SKUPOVA I TRIBINA GRAĐANA.

                                 Drugarice i drugovi delegati, uvaženi gosti !

       Dozvolite da se na kraju još jednom osvrnemo na urgentno pitanje ujedinjenja svih komunističkih i radničkih partija u Srbiji. Političke partije koje pripadaju antikomunističkom bloku, a čine ga građanska i nacionalistička desnica i pseudolevica, danas vrše vlast u Srbiji i imaju dominantnu poziciju na javnoj političkoj sceni. Sa druge strane imamo usitnjene i razjedinjene komunističke snage, koje su gotovo bez ikakvog uticaja u društvu. Brojni su uzroci koji su doveli do toga da je, u poslednjih dvadesetak godina, uticaj komunista na društvene tokove u Srbiji gotovo potpuno isčezao. Mnogi od tih uzroka su za nas komuniste objektivne prirode, zato što nismo mogli na njih nikako ili značajnije uticati. Međutim, ima dosta toga što se može pripisati u greh nama komunistima. Tu pre svega mislim na dugotrajne nesporazume među čelnicima komunističkih i radničkih partija, spočitavanje grešaka iz prošlosti jednih prema drugima, nepoverenje, podele i izdaje. Teško je poverovati, pored nekih razlika koje imaju svoje idejno i istorijsko ishodište, kao i ličnih sujeta i nezdravih liderskih ambicija nekih najuticajnijih pojedinaca među nama, da tu nisu umešali svoje prste i naši idejni protivnici i neprijatelji-antikomunisti svih vrsta i boja, čiji je interes da komunisti što duže ostanu posvađani i razjedinjeni. Komunističke i Radničke partije, koje su protiv ujedinjenja, objektivno rade u korist nove srpske kapitalističke klase, koja je itekako svesna da su za nju jedina prava opasnos ujedinjeni i snažni komunisti.  Članstvo svih komunističkih partija u Srbiji, već godinama postavlja pitanje:Kako je moguće da neki naši drugovi, koji svojim istupanjem u javnosti pokazuju da su komunistički opredeljeni, da se istovremeno snažno suprotstavljaju ujedinjenju komunističkih i radničkih partija u Srbiji ? Neki od njih čak ne nalaze za potrebno da obrazlože takav svoj nesuvisli politički stav. Stiče se  utisak da je pojedincima važnija lična promocija u javnosti nego ujedinjenje komunista Srbije ?! Neki od njih ističu da su protiv ujedinjenja zato što postoji opasnost od frakcionaških borbi unutar ujedinjene partije. Takva opasnost zaista postoji, ali samo ako bi UJEDINJENA PARTIJA ostala zarobljenik prošlosti i dogmatske svesti, što nikako nebi smeli dozvoliti. Po uverenju Komunista Srbije, nesuglasice među komunističkim i radničkim partijama ipak je moguće  prevazići uz dobru volju čelnika i najodgovornijih ljudi u ovim partijama, što najbolje dokazuje i današnji Kongres ujedinjenja značajnog dela KP u Srbiji. Većina članstva komunističkih partija, već odavno je shvatila da je ujedinjenje komunista imperativ vremena u kome živimo, pa je krajnje vreme da to konačno shvate i najodgovorniji ljudi ovih partija. Mi smo uvereni da je takav pozitivni istorijski zaokret moguć, ako bi predstavnici svih KP i RP Srbije, zajedničkim naporima usaglasili idejne i političke stavove po ključnim pitanjima, vezanim za sadašnjost i neposrednu budućnost, a ne da ostanu zarobljenici prošlosti, napravili JEDINSTVENU IDEJNU PLATFORMU, čijim usvajanjem bi bio otvoren put ka ujedinjenju svih  komunista, koji bi samo ujedinjeni bili u stanju da ponovo  preuzmu istorijsku odgovornost i ulogu AVANGARDE RADNIČKE KLASE u Srbiji. Zato i ovom prilikom pozivamo rukovodstva KP, koja se protive ujedinjenju, da još jednom preispitaju svoj politički stav u vezi ovog urgentnog pitanja. Komunisti Srbije očekuju političku podršku ideji ujedinjenja od bratskih KP I RP iz bivših jugoslovenskih republika, kao i svih bratskih KP i RP iz Evrope i Sveta. U suprotnom, ako i dalje ostane stanje razjedinjenosti i konfrontacija među rukovodstvima komunističkih i radničkih partija, onda protivnici ujedinjenja preuzimaju na sebe veliku istorijsku odgovornost zbog razjedinjenosti komunističkih snaga u Srbiji.  

   No, bez obzira na sadašnje loše stanje u društvu i za nas nepovoljan odnos snaga na javnoj političkoj sceni,  komunisti nemaju nikakvog razloga da sumnjaju u ispravnost svojih ideja. Naprotiv, komunističke ideje su i dalje superiorne. Zato, neka današnji KONGRES UJEDINJENJA KOMUNISTA SRBIJE označi istorijski početak ujedinjavanja svih komunista u JEDINSTVENU REVOLUCIONARNU MARKSISTIČKO-LENJINISTIČKU PARTIJU SRBIJE.

ŽIVELI KOMUNISTI SRBIJE !

ŽIVELO UJEDINJENJE SVIH

KOMUNISTIČKIH I RADNIČKIH PARTIJA SRBIJE!

ŽIVELA SARADNJA KOMUNISTIČKIH I RADNIČKIH

PARTIJA JUGOSLAVIJE I SVETA !

  Beograd, 19.Aprila.2008 godine.                                                    Svetozar Markanović

=== 2 ===

Sadašnja vlast sudbinu naše Zemlje i njenog daljeg razvoja stavila je potpuno u funkciju geopolitičkih, ekonomskih i vojnih interesa EU i SAD. Rezultat takve politike je krajnje zabrinjavajuće stanje u svim oblastima života. O tome svedoče: drastičan pad proizvodnje, masovno otpuštanje radnika, pljačkaška privatizacija i kriminalizacija društva, materijalna beda  većine građana, gubljenje suvereniteta i teritorijalnog integriteta Zemlje itd. Razvijanje podaničkog mentaliteta, u uslovima opsednutosti većine građana egzistencijalnim problemima, ima za posledicu gubljenje moralne

(Message over 64 KB, truncated)