(Ricorre oggi 20 ottobre 2009 il 65.mo anniversario della Liberazione
di Belgrado...)
Savez Komunističke Omladine Jugoslavije
http://www.skoj.org.rs/skoj.html
20. oktobаr
BEOGRAD U NARODNOOSLOBODILAČKOJ BORBI
65 godina od oslobođenja prestonice
piše: REDAKCIJA Glasnika SKOJ-a
Kraljevina Jugoslavija je 25. marta 1941. godine pristuila Trojnom
pakt. Zbog čega je 27. marta usledio masovni protest u Beogradu i
državni udar. Grad je 6. i 7. aprila teško bombardovan od strane
nemačke avijacije i ubijeno je na hiljade ljudi. Jugoslaviju su napale
nemačke, italijanske, mađarske i bugarske snage. Beograd je okupiran
13. aprila, a sremska predgrađa su ušla u sastav Nezavisne Države
Hrvatske, nacističke marionetske države.
Odmah po okupaciji Beograd je postao centar okupacione vlasti u
Srbiji. U gradu su formirani logori, Banjica i Sajmište, kroz koje je
prošlo oko 450.000 ljudi, a streljano je preko 70.000 zatvorenika.
Tokom čitavog rata u Beogradu je postojao jak pokret otpora, koji je
vršio sabotaže i diverzije, a nekoliko hiljada Beograđana je otišlo
u partizanske odrede koji su dejstvovali u okolini Beograda. Beograd
je 16. i 17. aprila 1944. godine, doživeo još jedno bombardovanje,
savezničko, u kojem je poginulo oko 1.200 građana.
Borbe za oslobođenje grada su počele 13. i 14. oktobra, a grad je
konačno oslobođen 20. oktobra 1944. Oslobodili su ga zajedničkim
snagama, jedinice NOV Jugoslavije i Crvene armije, koja je dala
nesebičnu pomoć.
Zbog heroizma svojih građana, kao i žrtava koje su podneli, grad
Beograd je 20. oktobra 1974. godine odlikovan Ordenom narodnog heroja.
Komunisti su oslobodili Beograd!
Jubilej, 65 godina od oslobođenja Beograda od fašizma, država prvi
put od 2000. godine pompezno obeležava, iako je buržoaska struktura
vlasti u našoj prestonici. Razlog tome nije promena mišljena nove
Vlade, već zbog toga što u Srbiju na taj dan dolazi predsednik
Rusije. Beograd ne bi bio ni oslobođen tada da nije bilko Crvene
armije čiji su vojnici položili svoje živote za glavni grad bivše
Jugoslavije.
Buržoaske strukture vlasti su ukinule 20. oktobar kao Dan Beograda i
ovaj datum se sada obeležava samo kao Dan oslobođenja grada.
Građanske partije i buržoaski glasnogovornici na ovim prostorima su
se podelili u dva tabora, kada je u pitanju ovaj značajan istorijski
datum koji će uvek zlatnim slovima biti zapisan u analima slobodarskih
težnji i oslobodilačke borbe naših naroda. Prvi, oni
najreakcionarniji ili ignorišu 20. oktobar ili otovreno propagiraju da
je tog dana Beograd, ne oslobođen, već okupiran od strane komunista.
To je najobičnija laž i propaganda i svaki antifašistički i
patriotski orijentisan Beograđanin zna da su tog dana partizanske
jedinice i trupe Crvene Armije oslobodile grad od okupatora.
Ovakva nakaradna razmišljanja, uglavnom šire pristalice poražene
četničke i monarhističke ideologije u Drugom svetskom ratu, koji na
taj način pokušavaju da prikriju činjenicu da je takozvana
„Jugoslovenska vojska u otadžbini” predvođena Dragoljubom
Mihajlovićem umesto da vodi oslobodilačku borbe protiv okupatora,
sarađivala sa nacistima u borbi protiv partizanskog pokreta koji se
bespoštedno borio protiv zavojevača. Istu propagandu pokušavaju da
sprovedu i pristalice ljotićevsko-nedićevskog rezonovanja, a svima
nam je dobro poznato da se radi o strujama koje su bile otvoreno
kvislinške i fašističke i koje su besramno služile interesima
nacističkih okupatora i radile protiv interesa srpskog naroda čime su
počinile neoprostivi čin izdaje.
Druga buržoaska struja podržava 20. oktobar kao dan oslobođenja od
fašizma ali pokušava da prikrije najvažniju činjenicu, a to je da
su Beograd oslobodili partizanski odredi i Crvena Armija i da je na
čelu Narodnooslobodilačkog pokreta stajala slavna Komunistička
partija Jugoslavije.
Zašto jedan deo buržoazije razmišlja na ovakav način, na koji je
delimično razmišljala i vlast do 5.oktobra? Pod brojem jedan, zbog
toga što treba sakriti činjenicu da su oslobodilačku borbu kako u
Srbiji, tako i u čitavoj okupiranoj Kraljevini Jugoslaviji poveli
partizani predvođeni komunistima. Pokušava se prikriti istorijska
činjenica da su jedini pravi patrioti, u toku Drugog svetskog rata, na
ovim prostorima bili komunisti koji su se stavili na čelo
oslobodilačkog pokreta i naroda koji nije želeo da se preda drskom i
surovom nacističkom okupatoru. Ovaj deo srpske buržoazije boli i
činjenica da je u gotovo svim zemljama Evrope postojao, pored
komunističkog, i buržoaski pokret otpora fašizmu, dok na našim
prostorima to nije bio slučaj pošto su oslobodilačku borbu
predvodili komunisti a oko njih su bili okupljeni svi iskreni i časni
rodoljubi. Sa druge strane predstavnici buržoaskog "pokreta otpora" su
sarađivali sa okupatorom, čak sprovodili zajedničke akcije sa
nacistima, fašistima i ostalim đubretom protiv partizana i pri tome
su terorisali narod, a neretko činili i stravične zločine.
Svojatanjem 20. oktobra i njegovim više nego formalnim obeležavanjem,
ovaj deo srpske buržoazije pokušava da sakrije takođe ono što je
opštepoznato, a to je da 20. oktobar nije bio samo oslobođenje
Beograda već i socijalistička revolucija posle koje je započela
izgradnja boljeg i pravednijeg socijalističkog društva u kome više
nije bilo eksploatacije radničke klase koja se bespoštedno sprovodila
u Kraljevini Jugoslaviji, a sprovodi se i danas u Srbiji i Crnoj Gori,
kao i u svim državama nastalim posle raspada SFRJ. Srpska buržoazija,
svesno ili nesvesno, sasvim svejedno, zaboravlja činjenicu da su u
oslobođenju Beograda učestvovali pripadnici svih jugoslovenskih
naroda i nacionalnih manjina, koji su se drugarski, rame uz rame,
borili za bolju budućnost i ravnopravnu zajednicu jugoslovenskih
naroda koja je i stvorena 1945. godine a koju su na žalost, iskreno
verujemo samo privremeno, uništili zapadni imperijalisti i njihovi
domaći pomagači. Deo buržoazije koji obeležava 20. oktobar
pokušava na taj način da stekne i političke poene kod boraca-
veterana iz NOR i njihovih potomaka, ne bi li ih privukla na stranu
kapitalističke ideologije.
Bilo kako bilo, iskreni antifašisti nikada neće zaboraviti istorijsku
činjenicu da su Beograd i našu zemlju oslobodili partizani
predvođeni komunistima uz nesebičnu bratsku pomoć Crvene Armije,
vojske Prve zemlje socijalizma, slavnog Saveza Sovjetskih
Socijalističkih Republika. Nikada neće, svi iskreni antifašisti i
rodoljubi, zaboraviti i to da je oslobobodilačka borba bila
istovremeno i socijalistička revolucija koja je uspešno trijumfovala
i nakon koje je izgrađeno pravednije drušvo i bolja budućnost.
Nikada ne smemo zaboraviti pale borce za oslobođenje Beograda i moramo
slediti njihov herojski primer kako se treba boriti protiv okupatora i
tiranije. Razlog više je taj što se fašizam u raznim svojim oblicima
povampirio i danas i pokušava da zatre sve što je progesivno i
humano. Međutim, fašizam je već jednom poražen, najviše
zahvaljujući komunistima i SSSR, a porazićemo ga opet na isti način
na koji su to uradili naši očevi i dedovi.
SLAVA PALIM OSLOBODIOCIMA BEOGRADA! VAŠ HEROJSKI ČIN NIKADA NEĆE
BITI ZABORAVLJEN!
Logori u Beogradu
Prvi logor u Beogradu formiran je 5. jula 1941. godine na Banjici u
bivšoj kasarni 18. pešadijskog puka. Upravnik logora bio je zloglasni
Svetozar Vujković, nekadašnji agent u Upravi grada Beograda. Logor je
funkcionisao do početka oktobra 1944. godine. Za tri i po godine
postojanja kroz njega je prošlo oko 250.000 ljudi, a ubijeno je preko
30.000.
Na levoj obali Save, na nekadašnjem Sajmištu, Nemci su oktobra 1941.
godine, formirali poseban logor, namenjen Jevrejima. Kasnije su pored
Jevreja, u logoru bili zatočeni i taoci, antifašisti, pristalice NOP-
a. Logor je postojao sve do jula 1944. godine, kada je rasformiran,
jer je bio oštećen prilikom savezničkog bombardovanja. Kroz logor je
prošlo oko 200.000 ljudi, od čega je ubijeno preko 40.000.
Grobnica narodnih heroja na Kalemegdanu
Grobnica narodnih herojaGrobnica narodnih heroja na Kalemegdanu,
nalazi se u produžetku Velikog savskog šetališta, pod samim bedemom
Beogradske tvrđave.
Izgrađena je 1948. godine. Posmrtni ostaci Ive Lole Ribara (1916-1943)
i Ivana Milutinovića (1901-1944), preneseni su 27. marta 1948. godine.
Posmrtni ostaci Đura Đakovića (1886-1929) preneseni su, na
dvadesetogodišnjicu njegove smrti 29. aprila 1949. godine. Moša
Pijade (1890-1957) je ovde sahranjen marta 1957. godine.
Poprsja Ive Lole Ribara, Ivana Milutinovića i Đura Đakovića izradio
je 1949. godine akademski slikar i vajar iz Beograda, Stevan Bodnarov,
a poprsje Moše Pijade akademski vajar iz Beograda, Slavoljub Vava
Stanković, 1959. godine.
Grobnica narodnih heroja utvrđena je za spomenik kulture odlukom
Skupštine grada Beograda iz 1983. godine.
di Belgrado...)
Savez Komunističke Omladine Jugoslavije
http://www.skoj.org.rs/skoj.html
20. oktobаr
BEOGRAD U NARODNOOSLOBODILAČKOJ BORBI
65 godina od oslobođenja prestonice
piše: REDAKCIJA Glasnika SKOJ-a
Kraljevina Jugoslavija je 25. marta 1941. godine pristuila Trojnom
pakt. Zbog čega je 27. marta usledio masovni protest u Beogradu i
državni udar. Grad je 6. i 7. aprila teško bombardovan od strane
nemačke avijacije i ubijeno je na hiljade ljudi. Jugoslaviju su napale
nemačke, italijanske, mađarske i bugarske snage. Beograd je okupiran
13. aprila, a sremska predgrađa su ušla u sastav Nezavisne Države
Hrvatske, nacističke marionetske države.
Odmah po okupaciji Beograd je postao centar okupacione vlasti u
Srbiji. U gradu su formirani logori, Banjica i Sajmište, kroz koje je
prošlo oko 450.000 ljudi, a streljano je preko 70.000 zatvorenika.
Tokom čitavog rata u Beogradu je postojao jak pokret otpora, koji je
vršio sabotaže i diverzije, a nekoliko hiljada Beograđana je otišlo
u partizanske odrede koji su dejstvovali u okolini Beograda. Beograd
je 16. i 17. aprila 1944. godine, doživeo još jedno bombardovanje,
savezničko, u kojem je poginulo oko 1.200 građana.
Borbe za oslobođenje grada su počele 13. i 14. oktobra, a grad je
konačno oslobođen 20. oktobra 1944. Oslobodili su ga zajedničkim
snagama, jedinice NOV Jugoslavije i Crvene armije, koja je dala
nesebičnu pomoć.
Zbog heroizma svojih građana, kao i žrtava koje su podneli, grad
Beograd je 20. oktobra 1974. godine odlikovan Ordenom narodnog heroja.
Komunisti su oslobodili Beograd!
Jubilej, 65 godina od oslobođenja Beograda od fašizma, država prvi
put od 2000. godine pompezno obeležava, iako je buržoaska struktura
vlasti u našoj prestonici. Razlog tome nije promena mišljena nove
Vlade, već zbog toga što u Srbiju na taj dan dolazi predsednik
Rusije. Beograd ne bi bio ni oslobođen tada da nije bilko Crvene
armije čiji su vojnici položili svoje živote za glavni grad bivše
Jugoslavije.
Buržoaske strukture vlasti su ukinule 20. oktobar kao Dan Beograda i
ovaj datum se sada obeležava samo kao Dan oslobođenja grada.
Građanske partije i buržoaski glasnogovornici na ovim prostorima su
se podelili u dva tabora, kada je u pitanju ovaj značajan istorijski
datum koji će uvek zlatnim slovima biti zapisan u analima slobodarskih
težnji i oslobodilačke borbe naših naroda. Prvi, oni
najreakcionarniji ili ignorišu 20. oktobar ili otovreno propagiraju da
je tog dana Beograd, ne oslobođen, već okupiran od strane komunista.
To je najobičnija laž i propaganda i svaki antifašistički i
patriotski orijentisan Beograđanin zna da su tog dana partizanske
jedinice i trupe Crvene Armije oslobodile grad od okupatora.
Ovakva nakaradna razmišljanja, uglavnom šire pristalice poražene
četničke i monarhističke ideologije u Drugom svetskom ratu, koji na
taj način pokušavaju da prikriju činjenicu da je takozvana
„Jugoslovenska vojska u otadžbini” predvođena Dragoljubom
Mihajlovićem umesto da vodi oslobodilačku borbe protiv okupatora,
sarađivala sa nacistima u borbi protiv partizanskog pokreta koji se
bespoštedno borio protiv zavojevača. Istu propagandu pokušavaju da
sprovedu i pristalice ljotićevsko-nedićevskog rezonovanja, a svima
nam je dobro poznato da se radi o strujama koje su bile otvoreno
kvislinške i fašističke i koje su besramno služile interesima
nacističkih okupatora i radile protiv interesa srpskog naroda čime su
počinile neoprostivi čin izdaje.
Druga buržoaska struja podržava 20. oktobar kao dan oslobođenja od
fašizma ali pokušava da prikrije najvažniju činjenicu, a to je da
su Beograd oslobodili partizanski odredi i Crvena Armija i da je na
čelu Narodnooslobodilačkog pokreta stajala slavna Komunistička
partija Jugoslavije.
Zašto jedan deo buržoazije razmišlja na ovakav način, na koji je
delimično razmišljala i vlast do 5.oktobra? Pod brojem jedan, zbog
toga što treba sakriti činjenicu da su oslobodilačku borbu kako u
Srbiji, tako i u čitavoj okupiranoj Kraljevini Jugoslaviji poveli
partizani predvođeni komunistima. Pokušava se prikriti istorijska
činjenica da su jedini pravi patrioti, u toku Drugog svetskog rata, na
ovim prostorima bili komunisti koji su se stavili na čelo
oslobodilačkog pokreta i naroda koji nije želeo da se preda drskom i
surovom nacističkom okupatoru. Ovaj deo srpske buržoazije boli i
činjenica da je u gotovo svim zemljama Evrope postojao, pored
komunističkog, i buržoaski pokret otpora fašizmu, dok na našim
prostorima to nije bio slučaj pošto su oslobodilačku borbu
predvodili komunisti a oko njih su bili okupljeni svi iskreni i časni
rodoljubi. Sa druge strane predstavnici buržoaskog "pokreta otpora" su
sarađivali sa okupatorom, čak sprovodili zajedničke akcije sa
nacistima, fašistima i ostalim đubretom protiv partizana i pri tome
su terorisali narod, a neretko činili i stravične zločine.
Svojatanjem 20. oktobra i njegovim više nego formalnim obeležavanjem,
ovaj deo srpske buržoazije pokušava da sakrije takođe ono što je
opštepoznato, a to je da 20. oktobar nije bio samo oslobođenje
Beograda već i socijalistička revolucija posle koje je započela
izgradnja boljeg i pravednijeg socijalističkog društva u kome više
nije bilo eksploatacije radničke klase koja se bespoštedno sprovodila
u Kraljevini Jugoslaviji, a sprovodi se i danas u Srbiji i Crnoj Gori,
kao i u svim državama nastalim posle raspada SFRJ. Srpska buržoazija,
svesno ili nesvesno, sasvim svejedno, zaboravlja činjenicu da su u
oslobođenju Beograda učestvovali pripadnici svih jugoslovenskih
naroda i nacionalnih manjina, koji su se drugarski, rame uz rame,
borili za bolju budućnost i ravnopravnu zajednicu jugoslovenskih
naroda koja je i stvorena 1945. godine a koju su na žalost, iskreno
verujemo samo privremeno, uništili zapadni imperijalisti i njihovi
domaći pomagači. Deo buržoazije koji obeležava 20. oktobar
pokušava na taj način da stekne i političke poene kod boraca-
veterana iz NOR i njihovih potomaka, ne bi li ih privukla na stranu
kapitalističke ideologije.
Bilo kako bilo, iskreni antifašisti nikada neće zaboraviti istorijsku
činjenicu da su Beograd i našu zemlju oslobodili partizani
predvođeni komunistima uz nesebičnu bratsku pomoć Crvene Armije,
vojske Prve zemlje socijalizma, slavnog Saveza Sovjetskih
Socijalističkih Republika. Nikada neće, svi iskreni antifašisti i
rodoljubi, zaboraviti i to da je oslobobodilačka borba bila
istovremeno i socijalistička revolucija koja je uspešno trijumfovala
i nakon koje je izgrađeno pravednije drušvo i bolja budućnost.
Nikada ne smemo zaboraviti pale borce za oslobođenje Beograda i moramo
slediti njihov herojski primer kako se treba boriti protiv okupatora i
tiranije. Razlog više je taj što se fašizam u raznim svojim oblicima
povampirio i danas i pokušava da zatre sve što je progesivno i
humano. Međutim, fašizam je već jednom poražen, najviše
zahvaljujući komunistima i SSSR, a porazićemo ga opet na isti način
na koji su to uradili naši očevi i dedovi.
SLAVA PALIM OSLOBODIOCIMA BEOGRADA! VAŠ HEROJSKI ČIN NIKADA NEĆE
BITI ZABORAVLJEN!
Logori u Beogradu
Prvi logor u Beogradu formiran je 5. jula 1941. godine na Banjici u
bivšoj kasarni 18. pešadijskog puka. Upravnik logora bio je zloglasni
Svetozar Vujković, nekadašnji agent u Upravi grada Beograda. Logor je
funkcionisao do početka oktobra 1944. godine. Za tri i po godine
postojanja kroz njega je prošlo oko 250.000 ljudi, a ubijeno je preko
30.000.
Na levoj obali Save, na nekadašnjem Sajmištu, Nemci su oktobra 1941.
godine, formirali poseban logor, namenjen Jevrejima. Kasnije su pored
Jevreja, u logoru bili zatočeni i taoci, antifašisti, pristalice NOP-
a. Logor je postojao sve do jula 1944. godine, kada je rasformiran,
jer je bio oštećen prilikom savezničkog bombardovanja. Kroz logor je
prošlo oko 200.000 ljudi, od čega je ubijeno preko 40.000.
Grobnica narodnih heroja na Kalemegdanu
Grobnica narodnih herojaGrobnica narodnih heroja na Kalemegdanu,
nalazi se u produžetku Velikog savskog šetališta, pod samim bedemom
Beogradske tvrđave.
Izgrađena je 1948. godine. Posmrtni ostaci Ive Lole Ribara (1916-1943)
i Ivana Milutinovića (1901-1944), preneseni su 27. marta 1948. godine.
Posmrtni ostaci Đura Đakovića (1886-1929) preneseni su, na
dvadesetogodišnjicu njegove smrti 29. aprila 1949. godine. Moša
Pijade (1890-1957) je ovde sahranjen marta 1957. godine.
Poprsja Ive Lole Ribara, Ivana Milutinovića i Đura Đakovića izradio
je 1949. godine akademski slikar i vajar iz Beograda, Stevan Bodnarov,
a poprsje Moše Pijade akademski vajar iz Beograda, Slavoljub Vava
Stanković, 1959. godine.
Grobnica narodnih heroja utvrđena je za spomenik kulture odlukom
Skupštine grada Beograda iz 1983. godine.