(hrvatskosrpski / english / italiano)

 
Intermarium
 
0) Altri link
1) Azov: ukrajinska paravojska dolazi u Zagreb? (Karlo Držaić, 18.8.2019.)
2) La legione straniera che rischia di incendiare il Donbass (Emanuel Pietrobon, 26.7.2019)
3) Braća po ekstremizmu / Croatia Key to Ukrainian Far-Right’s International Ambitions (Michael Colborne / BIRN, 17.7.2019)
4) Ex deputato ucraino vede rischio “scenario jugoslavo" per il suo paese (Enrico Vigna, 18 giugno 2019)
5) I patrioti della razza. Congresso di Kiev dei neofascisti europei (Yurii Colombo, 19.10.2018)
 
 
=== 0: LINKS ===
 
--- Sulle radici storiche dell'internazionale nera "Intermarium" si vedano:
 
Ratlines: La guerra della Chiesa contro il comunismo (sintesi dal libro "Ratlines" di Mark Aarons e John Loftus, a cura di F. Marenco)

Sulla “russofobia” (di Fosco Giannini, 26 aprile 2017)
 
--- Sulla alleanza strategica tra ustascia croati e banderisti ucraini si veda anche: 
 
NAZIFASCISTI CROATI - USTASCIA - IN APPOGGIO A NAZIFASCISTI UCRAINI - BANDERISTI (dal DOSSIER UCRAINA sul sito Jugocoord)
 
UCRAINA. KIEV, CAPITALE MONDIALE DELL’ODIERNO NEONAZISMO IN EUROPA (a cura di Enrico Vigna, 15 gennaio 2019)
... Il 14 ottobre circa diecimila neonazisti ucraini hanno celebrato l'anniversario della creazione dell'UPA, l’esercito nazionalista ucraino collaborazionista del Terzo Reich...
UCRAINA: AVANZA L’ESTREMA DESTRA VERSO LE PRESIDENZIALI DEL 31 MARZO (Radio Onda d'Urto, 26/01/19)
Le notizie che vengono dall’Ucraina sono a dir poco preoccupanti e testimoniano una drammatica avanzata delle forze neonaziste con una sempre più sfacciata protezione e tutela da parte del mondo politico europeo ed occidentale. Il 14 ottobre circa diecimila neonazisti ucraini hanno celebrato l’anniversario della creazione dell’UPA, l’esercito nazionalista ucraino collaborazionista del Terzo Reich.Tra i partecipanti oltre ai leader del reggimento Azov e del partito neonazista tedesco anche un veterano delle guerre nei Balcani degli anni ’90, il criminale di guerra Bruno Zorica, che addestrò i neofascisti ustascia croati nella guerra contro i civili serbi delle Kraijne, condannato in Jugoslavia per crimini di guerra e poi condannato per traffico di armi e droga.
Il giorno dopo la celebrazione della Giornata del Difensore dell’Ucraina, istituita nel 2015, il 15 ottobre a Kiev si è svolto un congresso delle varie forze neonaziste ucraine, detta la Seconda Conferenza Paneuropea dei neo-nazisti, presieduta dal coordinatore del movimento ucraino “Reconquista” e dal dipartimento internazionale del partito “Corpus Nazionale” guidato da Elena Semenyaka.
Hanno partecipato alla conferenza rappresentanti di partiti e organizzazioni neonaziste, fasciste e nazionaliste di Ucraina, Norvegia, Italia, Germania, Stati Uniti e Svezia. Per l’Italia era presente Casa Pound.
Inquadriamo la situazione nel paese in vista delle elezioni presidenziali del 31 marzo. Enrico Vigna, SOS Ucraina Resistente/CIVG 
 
SCANDALO DIPLOMATICO TRA SERBIA E UCRAINA (Sputnik, 09.11.2017)
Il Ministro degli esteri serbo Iviza Dacic ha ritirato gli ambasciatori dall’Ucraina... "la partecipazione dei mercenari ucraini ai crimini" dei Croati contro il popolo serbo è "ben nota".
In precedenza, il Ministero degli esteri ucraino ha richiamato l'ambasciatore ucraino in Serbia Aleksandr Alexandrovich dopo le sue dichiarazioni. Il diplomatico ha affermato che la Serbia è uno "strumento nelle mani della Russia", che destabilizza l'intera regione dei Balcani e che "distrugge l'Europa".
KIEV ATTAQUE BELGRADE SUR LA PRÉSENCE DE COMBATTANTS SERBES EN UKRAINE (Courrier des Balkans, 10 novembre 2017)
Trop de combattants serbes se battent dans le Donbass aux côtés des forces pro-russes, a accusé l’ambassadeur d’Ukraine à Belgrade, avant d’être rappelé à Kiev la semaine dernière. Le diplomate fait en outre grief à Moscou de se servir de la Serbie pour déstabiliser les Balkans...
 
DONBASS. PUTIN PER L’INTRODUZIONE DI CASCHI BLU (di Fabrizio Poggi, 6 settembre 2017)
Sono proseguiti anche ieri i tiri delle truppe ucraine contro centri abitati di LNR e DNR... Le forze ucraine continuano dunque a violare il “cessate il fuoco” pressoché su tutta la linea di separazione tra le parti, nonostante che anche l’ultima riunione del Gruppo di contatto a Minsk, lo scorso 23 agosto, avesse stabilito il cessate il fuoco dal 25 agosto...Kiev agognerebbe uno scenario sul modello dello “Storm” croato per eliminare la Repubblica serba di Krajina, nota Aleksandr Sevidov su news-front.info; non a caso, si sono visti di frequente esperti croati a Kiev: non ultima, l’ex Ministro della giustizia croata Shkare-Ozhbolt, che ha tenuto un seminario su “L’esperienza croata della reintegrazione pacifica dei territori non controllati”...
 
 
=== 1 ===
 
 
Azov: ukrajinska paravojska dolazi u Zagreb?
 
Što je doista Azov? Kratak odgovor bio bi da je Azov ukrajinska neonacistička paravojska odgovorna za znatan broj gnjusnih ratnih zločina, da je to organizacija za koju nema mjesta u imalo civiliziranom svijetu. Bez obzira na njihov paravan Nacionalnog korpusa, ovog rujna u Zagrebu konferenciju žele održati neonacisti koje UN smatra odgovornima za ratne zločine. Kakav je točno odnos Republike Hrvatske, njenih institucija i političara prema neonacizmu i ratnim zločinima (barem onima koji nisu počinjeni na prostoru Jugoslavije), postoji li kod njih minimum društvene i civilizacijske svijesti da onemoguće ovakvu konferenciju, to tek ostaje za vidjeti.
 
Prije nekoliko tjedana Balkan Insightobjavio je članaknovinara Michaela Colborneau kojem se navodi da će se u rujnu ove godine u Zagrebu održati konferencija inicijative koja se naziva Intermarium. (1)Riječ je o inicijativi ili ideji političkog približavanja i povezivanja niza istočnoeuropskih i srednjoeuropskih država poput Ukrajine, Poljske, Slovačke, Rumunjske, Hrvatske i drugih, odnosno ideji stvaranja svojevrsnog pojasa savezničkih država između Baltika, Jadrana i Crnog mora. Nije ovo jedina takva inicijativa. Već se nekoliko godina, ponekad s većim, ponekad s manjim intenzitetom, spominje Inicijativa triju mora koja za cilj ima približavanje 11 država s Istoka Europske Unije, a koju njeni kritičari smatraju američkim pokušajem podjele Europe. Međutim, iako se geografski gotovo podudaraju, Intermarium je specifična inicijativa. Ona okuplja različite desničarske ekstremističke skupine, a inicijativu predvodi Nacionalni korpus, politička stranka koju je osnovala ukrajinska paravojna formacija Azov.

Iako čelnici Azova smatraju da demokratski proces nije jedni način preuzimanja vlastiu Ukrajini, Nacionalni je korpus omogućio ovoj paravojsci da se okuša i u demokratskoj borbi. (2)Politička stranka Nacionalni korpus osnovana je krajem 2016. godine kao transmisija Azova, što je vidljivo iz činjenice da je na mjesto predsjednika ove stranke postavljen Andriy Biletsky, zapovjednik Azova. Stoga konferenciju koja bi se u rujnu trebala održati u Zagrebu ne organizira samo neki, u ukrajinskoj politici marginalni, Nacionalni korpus, već i Azov, naoružana skupina ekstremnih desničara koja aktivno sudjeluje u ratu koji se još uvijek odvija na pograničnim prostorima Ukrajine i Rusije. Stoga se valja zapitati, što je doista Azov, organizacija koja Intermarium konferencijom namjerava Zagreb pretvoriti u jedan od europskih centara desničarskog ekstremizma?

U kontekstu Ukrajine, nastanak Azova zapravo nije izolirani fenomen. Ta je organizacija samo jedna u nizu paravojnih postrojbi koje uz suglasnost tadašnje vlasti nastaju na proljeće 2014. godine, u mjesecima nakon svrgavanja predsjednika Viktora Janukovičakoji je bio blizak Moskvi. Tih je mjeseci osnovano gotovo četrdesetak paravojnih formacija koje su se, iako su uglavnom imale znatno manji broj pripadnika, nazivale bataljunima. Azov se, dobrim dijelom zbog potpore oligarha i vlade, pokazao kao jedan od uspješnijih bataljuna, koji je krajem 2014. godine podignut na razinu pukovnije, opremljen novom vojnom opremom, uključujući i teško naoružanje, te je inkorporiran u Ukrajinsku nacionalnu gardu kojom upravlja Ministarstvo unutarnjih poslova. Čini se da Azov danas ima oko 1500 aktivnih vojnika (3), ali kako ovdje nije riječ samo o vojnoj jedinici već i o politički pokret koji ju prati, različite ekstremističke organizacije i društva, poput spomenutog Nacionalnog korpusa, imaju vlastito, manje ili više regulirano članstvo, pa je teško odrediti koliko ljudi aktivno sudjeluje u političkom pokretu Azova. Međutim, kako je istaknuo Andreas Umland, jedan od rijetkih istraživača fenomena ukrajinskih paravojski, Azov se nije isticao samo po tome što je bio uspješniji od ostalih bataljuna, već i po tome što su njegovi vođe i prije bataljuna najradikalnije i najotvorenije iskazivali svoje ekstremističke i rasističke stavove. (4)Tako je primjerice već spomenuti Biletsky pozivao na “rasno čišćenje nacije” i tvrdio da je povijesna misija “naše Nacije da u ovom ključnom stoljeću povede Bijelu Rasu svijeta u zadnji križarski rat za njenu egzistenciju. U križarski rat protiv podljudi koje predvode Semiti.” (5)

Ako čitatelju nakon prethodnog citata naviru jasne asocijacije na fašizam i nacizam, one nisu nimalo pogrešne. Štoviše, isprva svoje simpatije prema nacizmu Azov baš i nije pokušavao prikriti te je na izvornom grbu ove postrojbe stajao simbol zamke za vukove (na njemačkom Wolfsangel) u čijoj je pozadini takozvano crno sunce. (6)Razni stilizirani oblici zamke za vukove bili su veoma popularan simbol u raznim vojnim postrojbama nacističke Njemačke. A oblik ovog simbola koji koristi Azov gotovo je jednak onome koji je koristila zloglasna nacistička SS divizija Das Reich. Iako pripadnici Azova ponekad tvrdekako je simbol zamke za vukove samo stilizacija slova N i slova I koja zapravo označavaju riječi “nacionalna ideja” ta je priča poprilično prozirna. Ona postaje još prozirnija kad u obzir uzmemo da se u pozadini zamke za vukove nalazi tzv. crno sunce što je simbol koji se prvi puta javlja u Wewlsburgu, dvorcu koji je Heinrich Himmler preuredio s ciljem da postane središte čitavog SS-a. (7)Simbol crnog sunca nacistička je izmišljotina, ali izmišljotina kojom su se nakon Drugog svjetskog rata redovito služile razne neonacističke skupine nerijetko ga interpretirajući kao dio neopoganskih religija, sotonističkih kultova ili drugih sličnih okultnih sustava vjerovanja. Štoviše, razni izvještaji govori o tome da značajan dio pripadnika Azova čine sljedbenici rodnovjerja, svojevrsnog pokušaja reinkarnacije neke slavenske predabrahamske religije. Bez obzira na to kako oni i njihovi sljedbenici pokušavali interpretirati svoje simbole, izjavama i simbolikom Azov je sasvim jasno pokazao svoj rasistički i neonacistički karakter, a isto čine i njegovi članovi koji na svoje odore ponekad sami dodaju nacistička obilježja.

Premda su desničarski ekstremizam i nacizam među glavnim privlačnim faktorima Azova, ova je paravojska ubrzo shvatila da bi otvoreno zastupanje nacizma moglo imati i neke negativne posljedice. Naime, od 2014. godine pojavilo se više tvrdnji da Zapad, napose Sjedinjene Američke Države, ali, ironično, i Izrael, financijski, savjetodavno i u naoružanju potpomažu ovu ukrajinsku paravojsku. Da bi ljubav prema nacizmu mogla biti problematična moglo se vidjeti iz toga što su pojedini demokratski zastupnici u Kongresu Sjedinjenih Američkih Država tražili da se američkoj vojsci i Državnom tajništvu eksplicitno onemogući pružanje ikakve pomoći Azovu. Iako zagovornicima ove zabrane nekoliko godina zaredom nije polazilo za rukom sakupiti većinu u Kongresu, Azov je pokušao ponešto retuširati javnu sliku o sebi i osujetiti potencijalne sankcije. Iz grba postrojbe je izbačeno crno sunce, a u službenim izjavama glasnogovornici Azov-a počeli su uvjeravati kako nacisti čine samo jedan manji dio postrojbe. Međutim, čitav niz izvora pokazuje da se nakon tog retuširanja Azov nije nimalo odmaknuo od svojih nacističkih početaka.

Mada sada novinari i fotoreporteri u bazama Azova često umjesto svastika na zidovima nalaze iscrtane “prozore“, svima je jasno da su ti “prozori” donedavno bili svastike te oni još uvijek služe kao simboli nacizma. Ideja je bila da ovako zamaskiran novi simbol nacizma neće izazvati toliko zgražanja, posebno u međunarodnim krugovima. Ipak, takve se namjere nisu pokazale previše uspješnima. Svi značajniji svjetski mediji Azov su i dalje smatrali nacističkom paravojskom, a početkom 2018. godine američki Kongres konačno je zabranio dostavljanje pomoći ovoj ekstremističkoj skupini. Kako je tada rekao demokratski zastupnik Ro Khanna, predvodnik inicijative da se uvede zabrana, “bijeli supremacizam i neonacizam su neprihvatljivi te za njih nema mjesta u našem svijetu”. Dakle, argumenti da Azov doista jest neonacistička paravojska dovoljno su snažni da u to uvjere i konzervativni parlament (u kojem su tada većinu imali republikanci) velike ukrajinske saveznice u sukobu s Rusijom, SAD-a.

Problemi s Azovom sežu i znatno dalje od nacističke simbolike i ekstremističke retorike. U višegodišnjem krvavom sukobu u pograničnom području Ukrajine i Rusije razne su se vojne i paravojne formacije s obje strane sukoba istaknule i po zločinima počinjenim nad civilnim stanovništvom i zarobljenicima. Među tim formacijama je i Azov. Štoviše, čine se da se upravo ova paravojska našla na glasu kao posebno brutalna. Primjerice, to je vidljivo iz jednog od izvještaja Ureda visokog povjerenika za ljudska prava koji djeluje pri Ujedinjenim narodima. Ondje se navodi kako neidentificirana ukrajinska skupina otela i u prostorijama lokalne policijske stanice mučila civila. Taj je civil ponižavan i pretučen te mu se prijetilo da će biti silovan ili predan Azovu ako ne potpiše izjavu da je bio član proruske paravojske. Oteti civil je tu izjavu potpisao, ali ono što je zanimljivo, skupina koja ga je otela očito je smatrala je prijetnja da će biti predan Azovu jednakovrijedna kao mučenje i prijetnje silovanjem. Implikacije se nameću same od sebe: u zarobljeništvu Azova njegova bi sudbina bila gora čak i od mučenja i silovanja. Iako oni nipošto nisu potpuni, izvještajiUreda visokog povjerenika za ljudska prava daju dovoljno razloga zašto bi se netko plašio da ne padne u ruke vojnika Azova. Među navodima o masovnom pljačkanju, granatiranju civilnih ciljeva, mučenjima, pokojem ubojstvu, otmicama, prijetnjama novinarima, državnim tužiocima i policiji, dakle izvještajima o uobičajenima stvarima za koje bismo i očekivali da ih ekstremističke desničarske paravojske rade kada se nađu u prilici, dva se slučaja posebno ističu.

svibnju 2014. godine, u blizini Zaporožja, maskirani pripadnici Azova oteli su ženu u blizini njene kuće te je podvrgnuli prijetnjama i mučenju. Zavezanu su je tukli nogama i kundacima pušaka te su joj zabijali igle pod kožu. Čak su joj zavezali ruke iza leđa te ju više puta za njih podizali s tla. Nakon nekog vremena agent Ukrajinske sigurnosne službe, koji je i sam sudjelovao u mučenju, najednom je naredio pripadnicima Azova da prestanu te je žena isti dan puštena. Posebno je uznemirujuće što ona nije morala ništa “priznati”, nije morala potpisati nikakvu izjavu o navodnoj suradnji s proruskim skupinama, nego se čini da je mučena radi mučenja samog, radi zabave. Još više uznemiruje slučaj kada je grupa od desetak pripadnika Azova i Donbasa (još jedne ukrajinske paravojne formacije), tijekom kolovoza i rujna 2014. godineseksualno napastovala, mučila i silovala muškarca s mentalnim oštećenjima koji je zbog posljedica toga hospitaliziran u psihijatrijskoj ustanovi.

Ranije smo postavili pitanje što je doista Azov. Kratak odgovor bio bi da je Azov ukrajinska neonacistička paravojska odgovorna za znatan broj gnjusnih ratnih zločina, da je to organizacija za koju nema mjesta u imalo civiliziranom svijetu. Za one kojima pozivi na rasno čišćenje, vrišteća simbolika i izvještaji o zločinima nisu dovoljni da sami dođu do tog zaključka (8),možda će im autoritet SAD-a pomoći da ovo shvate. Bez obzira na njihov paravan Nacionalnog korpusa, ovog rujna u Zagrebu konferenciju žele održati neonacisti koje UN smatra odgovornima za ratne zločine. Da ne bi bilo zabune, takvi su ljudi rijetko kada tolerantne individue koje prihvaćaju druge i drugačije pa je sasvim jasno koji i kakvi će pokušati doći na tu konferenciju, štovatelji fašizma i nacizma, ekstremisti izgubljeni u patetičnim deluzijama o vlastitoj superiornosti i superiornosti svoje rase ili nacije. Jasno je da se u državi u kojoj se može dogoditi da predsjednica daje intervjue opskurnim ekstremno desnim tiskovinama i u njima relativizira (a i simpatizira) ustaškog vođute napada predvodnika antifašističkog pokreta, fašizam nalazi na putu normalizacije. No, kakav je točno odnos Republike Hrvatske, njenih institucija i političara prema neonacizmu i ratnim zločinima (barem onima koji nisu počinjeni na prostoru Jugoslavije), postoji li kod njih minimum društvene i civilizacijske svijesti da onemoguće ovakvu konferenciju, to tek ostaje za vidjeti.

 

Karlo Držaić

(1)Da bi se ta konferencija doista trebala održati u Zagrebu potvrdila jeOlena Semenyaka, međunarodna tajnica Nacionalnog korpusa.
(2)Stranka se ovdje nije pokazala previše uspješnom. Na posljednjim ukrajinskim parlamentarnim izborima bila je dio koalicije ekstremno desnih stranaka koja nije uspjela osvojiti ni jedno mjesto u Vrhovnom vijeću, odnosno ukrajinskom parlamentu.
(3)Iako izvori spominju različite informacije o njihovoj brojnosti, u sklopu Azova uz Ukrajince su ratovali državljani raznih drugih zemalja, pa i Hrvatske. Također, u članku Michaela Colbornea navodi se kako jedan od potencijalnih ciljeva zagrebačke konferencije osnivanje neke vrste legije stranaca. Ipak, odnedavno ukrajinske vlasti traže i od Azova da njihovi vojnici budu ukrajinski državljani te stoga neki od njih uzimaju ukrajinsko državljanstvo.
(4)Andreas Umland, “Irregular Militias and Radical Nationalism in Post-Euromaydan Ukraine: The Prehistory and Emergence of the ‘Azov’ Battalion in 2014”, Terrorism and Political Violence, 31:1, 110.
(5)Isto, 112.
(6)Točnosti radi, na dnu grba nalazilo se još more i grb Ukrajine, no ti su simboli ovdje sporedni.
(7)Koliko nam je poznato, u nacističkoj Njemačkoj ovaj simbol nije imao ime ili neko specifično značenje već je samo služio kao ukras u jednoj od dvorana spomenutog Himmlerovog dvorca.
(8)Bilo da ne mogu ili ne žele, takvih je ljudi na hrvatskoj političkoj desnici poprilično puno.

 

Tekst je financiran sredstvima Fonda za poticanje pluralizma i raznovrsnosti elektroničkih medija Agencije za elektroničke medije za 2019. godinu.

 
 
=== 2 ===
 
 
La legione straniera che rischia di incendiare il Donbass
 
di Emanuel Pietrobon 
26 LUGLIO 2019
 

Era il 1999 e, mentre volgeva al termine l’ultimo capitolo delle guerre iugoslave, la politologa Mary Kaldoracquistava notorietà internazionale attraverso il libro “New and Old Wars”, in Italia edito come “Le nuove guerre. La violenza organizzata nell’età globale”. Secondo la Kaldor, i Balcani occidentali erano stati il terreno di sperimentazione di una forma di guerra post-clausewitziana, destinata a plasmare gli affari bellici nel nuovo secolo, e sostanzialmente basata sui seguenti elementi: scontro fra Stati ed entità non-statali, forte enfasi da parte dei belligeranti sulla questione dell’identità, coinvolgimento di gruppi criminali, mercenari, ultrà ed estremisti per creare milizie paramilitari di supporto agli eserciti regolari, e finanziamento del conflitto attraverso traffici illeciti e reti di donazione transnazionali alimentate da magnati, privati, cittadini ordinari interessati alla causa.

La lunga strada verso la legione straniera nera

A 20 anni esatti di distanza dalla pubblicazione di quel libro, si può affermare che la previsione della Kaldor era accurata e la prova di ciò è quanto sta accadendo nel Donbass. Nell’Ucraina orientale ufficialmente non si combatte più, anche se le violazioni del cessate il fuoco, gli sconfinamenti, e le operazioni belliche su piccola scala sono all’ordine del giorno. La Russia è parzialmente riuscita nel suo obiettivo: frenare l’inglobamento del paese nell’orbita euroamericana attraverso la creazione di un conflitto a bassa intensità alternante fasi di riavvio e congelamento a seconda dell’interesse contingente.

Si tratta di una strategia già sperimentata con successo in altri paesi storicamente sotto influenza russa divenuti oggetto delle mire occidentali nel post-guerra fredda. Lo è stato in particolare in Moldavia e Georgia, al cui interno si trovano delle realtà virtualmente indipendenti, largamente supportate da Mosca, che sono rispettivamente la Transnistria, l’Abcasia e l’Ossezia del Sud.

Ma ci sono forze seriamente intenzionate a riaprire la questione del Donbass e chiuderla in favore di Kiev, veri e propri protagonisti delle nuove guerre. Il battaglione Azov – nato come formazione militare composta da volontari provenienti da ogni parte del mondo ed in seguito inquadrato nella Guardia Nazionale – e Settore Destro -l’espressione politica dell’avversione verso Mosca dilagante negli ambienti paramilitari – non hanno mai nascosto l’importanza dei legami transnazionali, promuovendo attivamente l’arruolamento di volontari (e mercenari). E ora starebbero lavorando alla creazione di una sorta di “legione straniera nera“.

Si discuterà di questo progetto a Zagabriaa settembre, durante la conferenza annuale del Gruppo di Supporto Intermarium. E la scelta del luogo non è casuale. Sin dallo scoppio della guerra nell’Ucraina orientale, la Croaziasi è confermata come uno dei principali bacini di reclutamento di volontari filoucraini – almeno 30 avrebbero combattuto per il battaglione Azov nei primi due anni del conflitto. Sono proprio i reduci delle guerre iugoslave accomunati da un passato antiserbo e dalla fede in un cattolicesimo belligerante e velatamente anti-ortodosso che hanno alimentato le partenze di giovani volontari e stabilito reti di cooperazione tanto impegnate nella difesa dei confini quanto nella lotta per comuni denominatori, come ad esempio il suprematismo bianco e l’odio antirusso.

Ora, questi sentimenti potranno essere meglio sfruttati nel campo di battaglia. Potrebbero essere potenzialmentedecine di migliaiai simpatizzanti dell’estrema destra, europea ma non solo, interessati a passare all’azione ma che non dispongono dei mezzi necessari e non hanno “strutture” a cui rivolgersi. L’obiettivo degli organizzatori è proprio quello di realizzare una piattaforma comunicativa a livello transeuropeo che sappia andare incontro alle esigenze di ogni possibile recluta.

Le condizioni per il successo ci sono tutte: dal 2014 ad oggi nel battaglione Azov hanno combattuto migliaia di persone provenienti da numerosi paesi, fra cui Brasile, Francia, Gran Bretagna, Grecia, Irlanda, Italia, Norvegia, Spagna, Stati Uniti, Svezia. Alcuni partono di propria iniziativa, ma la maggior parte viene avvicinata in rete da reclutatori. Per capacità e modo di attrarre combattenti stranieri, semplicemente motivati dal desiderio di uccidere nel nome dell’ideologia, si potrebbe sostenere che Avoz è l’omologo europeo del Daesh.

L’estrema destra europea in subbuglio

Era nell’aria da tempo l’idea di dar vita ad una legione straniera di estremisti di destra accomunati dall’odio verso la Russia, poiché ritenuta una minaccia alla civiltà europea maggiore dell’islam radicale e del nichilismo antioccidentale liberale. Intermarium sarà l’occasione perfetta per discutere di come affrontare il Donbass, ed anche il dopo-Donbass, perché l’obiettivo finale è la rigenerazione dell’intero Vecchio Continente.

Intermarium è una piattaforma civica fondata a Kiev nel 2016 ufficialmente per proporre alternative all’attuale progetto europeo, ma è rapidamente divenuta la voce degli estremisti di destra dell’Europa ex comunista, provenienti soprattutto dai paesi Visegrad e dai Baltici. Il nome riecheggia la dottrina di sicurezza nazionale della Polonia interguerra elaborata da Józef Piłsudski, il padre della nazione rinata.

Alla conferenza di Zagabria parteciperanno delegazioni da Danimarca, Estonia, Lettonia, Lituania, Norvegia, Polonia, Svezia, ed altri paesi, che non saranno solo espressioni di nostalgici della guerra fredda, ma anche e soprattutto di forze politiche nazionalmente rilevanti, come ad esempio l’alleanzaSovranisti croati, che ha ottenuto l’8,5% alle recenti europeetrasformandosi nelterzo partito più votato del paese.

Una soluzione balcanica per un problema balcanico

La Russia è a conoscenza delle mosse del battaglione Azov e del fatto che la maggior parte dei volontari di stanza nel Donbass provengano dai Balcani occidentali. I rapporti tra Mosca e Zagabria si sono raffreddati ad un anno dallo scoppio della guerra nell’Ucraina orientale proprio a causa di questo motivo: il governo russo aveva chiesto alla Croazia di contrastare le partenzedal paese di combattenti, per non incendiare ulteriormente il clima conflittuale, ma secondo l’allora ministro degli interni Ranko Ostojicciò non era possibile, dato che le azioni dei cittadini in questione non infrangevano le leggi nazionali e, comunque, erano dirette a difendere il legittimo governo ucraino.

Anche la Russia si è adoperata per rispolverare una vecchia e storica alleanza,quella con la Serbia, reclutando con successo centinaia di combattenti che oggi difendono l’auto-proclamata indipendenza delle repubbliche di Donetsk e Lugansk. Ma non è solo da Belgrado che è stata tesa la mano, sono state segnalate anche cospicue presenze daBulgariaBielorussia, Bosnia, Georgia,Macedonia del Nord. Così come ha fatto l’Ucraina, anche la Russia ha rivolto lo sguardo sui Balcani, forte di un’eredità storica molto più duratura e significativa, dall’impegno nella cacciata dell’impero ottomano al supporto delle lotte di liberazione nazionale, fino al più recente ruolo in chiave filoserba durante le guerre iugoslave.

Nell’Ucraina orientale si stanno quindi riproponendovecchi schemi, come lo storico scontro tra cattolici (a guida croata) e ortodossi (a guida russo-serba) dei Balcani, e se ne creano di nuovi,come la frammentazione della galassia neofascista e neonazista euroamericana in una fazione pro-occidentale e una pro-russa.

Il rischio degli eserciti paralleli

Mentre il battaglione Azov utilizza le sue capacità di pressione per spingere i partner occidentali a formare una legione straniera paneuropea, nel Donbass si sta assistendo al consolidamento di unità paramilitari quasi completamente composte da europei, in cui russi e ucraini svolgono ruoli di guida e interpretariato, come laBrigata Internazionale Pyatnashkao l’Unité Continentale, che sono teoricamente equiparabili a delle legioni straniere.

Il rischio, molto concreto, è che, con lo stemperarsi del conflitto, queste due realtà possano essere utilizzate in altri teatri bellici o per creare disordini nelle aree più sensibili e vulnerabili al pericolo dell’instabilità, come i Balcani. Entrambe le fazioni si auto-alimentano dell’energia dell’identitarismo, del senso di fratellanza religioso, del nazionalismo etnico, tre forze che negli ultimi anni si sono riaffacciate con dirompenza nel Vecchio Continente, cogliendo di sorpresa chi credeva fosse segnata la destinazione verso la fine della storia evocata da Francis Fukuyama, a base di omologazione annullante, secolarizzazione, cosmopolitismo e apatia anazionale.

L’indicazione che il progetto del battaglione Azov piace anche nelle stanze dei bottoni è stata lanciata proprio dal neoeletto presidente Volodymyr Zelensky, che il mese scorso ha firmato una legge perfacilitare la concessione della cittadinanza ai combattenti stranieri. Tale legge, non potrà che concorrere alla legittimazione dei progetti fascisti paneuropei di Azov e Settore Destro, spingendo la Russia a reagire simmetricamente.

 
 
=== 3 ===
 
 
Braća po ekstremizmu
 
Političko krilo Azova, ukrajinskog ekstremno desnog militantnog pokreta, najavilo je da će svoju narednu konferenciju održati u septembru u Zagrebu. Osim što će im poslužiti za učvršćivanje postojećih veza sa hrvatskim veteranima i suverenistima okupljenima oko Ruže Tomašić, na konferenciji planiraju formirati stranu legiju Azovovog bataljona
 
19. srpnja 2019. 
Piše Michael Colborne, BIRN
 
Četrdesettrogodišnji Denis Šelersedi u jednom zagrebačkom kafiću i pali cigarete jednu za drugom. On bi bio gotovo neprimetan, da na njegovom sivom džemperu ćirilicom ne piše ‘Azov’. Šeler je rođen u Zagrebu i učestvovao je u ratu u Hrvatskoj u periodu od 1991. do 1995. Međutim, njegov džemper je znak jedne novije borbe, ali i njegove trajne odanosti desničarskom militantnom pokretu, čije se ideje šire Evropom.
Azov konferenciju promoviše kao ‘odskočnu dasku’ za izgradnju istočnoevropske konfederacije desničarskih nacionalističkih ‘etno-država’ oslobođenih od ‘kulturnog marksizma’ eu i ‘neoboljševizma’ Rusije
Tokom 2014. i 2015. bio je među 20-ak Hrvata koji su se kao dobrovoljci Azova borili protiv proruskih pobunjenika u istočnoj Ukrajini, u ratu u kome je ubijeno oko 13.000 ljudi i koji, uprkos zvaničnom primirju, i danas traje. Što se Balkana tiče, srpski borci su, kako bi dokazali vernost pravoslavnoj Rusiji, bili na strani pobunjenika, dok su, sa druge strane, hrvatski nacionalisti poput Šelera zajednički cilj videli u ultradesnim elementima ukrajinskog otpora Moskvi.
Iako je rat u ukrajinskom pojasu čelika i uglja na granici sa Rusijom sada u fazi napetog primirja, Azov jača stvarajući veze sa desnim ekstremistima izvan granica zemlje. U tom kontekstu se Hrvatska, najnovija članica Evropske unije, ali država u kojoj su konzervativne struje jake, javlja kao ključna, pokazuje istraživanje BIRN-a. Političko krilo Azova uspostavlja veze s hrvatskim desničarima, koji su dobro prošli na evropskim izborima u maju. U septembru će pokret održati konferenciju u Zagrebu, na kojoj bi mogao da otkrije planove za ‘stranu legiju’ simpatizera ultradesnice. Njeno formiranje bi pomogao pomenuti hrvatski branitelj.
- Pokret Azov raste. I to brzo - kazao je Šeler.
Šeler je još 2014. opisao rat u Ukrajini kao deo ‘borbe za belu evropsku rasu, njenu kulturu i istoriju’. Pet godina kasnije ambicije Azova su našle plodno tlo u Hrvatskoj, gde će, prema njegovim rečima, pokret nastaviti svoj san o izgradnji ‘Evrope naroda’.
Kada je, nakon svrgavanja tadašnjeg proruskog predsednika 2014. došlo do anektiranja Krima i rata u istočnoj regiji Donbas, ukrajinska vojska je bila bespomoćna. Volonterski bataljoni, među kojima i Azov, brzo su stali u odbranu zemlje. Jedinica je uskoro dobila reputaciju jedne od najodlučnijih, ali i one koja otvara vrata nepokolebljivim neonacistima. Ultradesničarske grupe u Ukrajini dobile su na važnosti zbog uloge koju su imale u svrgavanju predsednika Viktora Janukoviča. One su, naime, naoružavale barikade koje su sve do konačne konfrontacije sa policijom mesecima opstajale na Trgu nezavisnosti. Pet godina kasnije, bataljon zvanično prerasta u puk Azov i postaje deo Nacionalne garde Ukrajine, snage žandarmerijskog tipa koja raportira Ministarstvu unutrašnjih poslova. Puk ima i političko krilo, Nacionalni korpus, paravojnu jedinicu koja nosi naziv Nacionalna milicija, omladinski korpus, sportski bar, sportske sale i ‘društveni centar’ nedaleko od Majdana.
Prema anketama, političko krilo ne bi prešlo cenzus na parlamentarnim izborima u julu. Krajnja desnica u Ukrajini je u velikoj meri inspirisana StepanomBanderom, komandantom ilegalne Organizacije ukrajinskih nacionalista (OUN) iz Drugog svetskog rata. Dosta Ukrajinaca smatra ovu organizaciju herojskom i ključnom u odbrani nezavisnosti države. Ipak, neki vodeći istoričari holokausta misle da se time umanjuju fašističke tendencije grupe, kao i uloga nekih njenih pripadnika u pomaganju nacističkih ubistava Jevreja. Hrvatska se takođe bori sa revizionizmom, koji je u ovoj državi postao mejnstrim jer se zločini počinjeni pod vodstvom fašističkih lidera Nezavisne Države Hrvatske dovode u pitanje. Nacionalisti iz Hrvatske i Ukrajine vide mnogo toga zajedničkog u nedavnoj istoriji svojih zemalja. Za njih borba Hrvatske za nezavisnost početkom 1990-ih protiv srpskih pobunjenika koje je podržavala Srbija ima svoj odjek u trenutnoj borbi protiv proruskih snaga u istočnoj Ukrajini.
- Na sentimentalnijem, podsvesnom nivou, za Hrvate – Ukrajina je prijatelj - rekao je Tomislav Sunić, hrvatsko-američki pisac koga nazivaju ‘intelektualnim guruom’ hrvatske krajnje desnice.
Pod OlenomSemenjakom, ‘međunarodnom sekretarkom’ Nacionalnog korpusa, Azov je organizovao niz skupova i konferencija i uspostavio razne odnose sa ekstremno desničarskim grupama širom Evrope, uključujući neonacističku Nacionalnu demokratsku partiju (NDP) u Nemačkoj i neofašistički pokret Kazapaund u Italiji. U martu ove godine Soufan, organizacija sa sedištem u Njujorku koja sprovodi bezbednosne analize, opisala je Azovkao ‘kritični čvor u transnacionalnoj mreži desničarskih nasilnih ekstremista (RWE)’.
Azov je domaćin godišnje konferencije ‘Panevropa’ za saveznike iz zapadne Evrope, kao i godišnje konferencije ‘Intermarijum’ za zemlje centralne i istočne Evrope (uglavnom one koje su nekada bile iza Gvozdene zavese ili deo socijalističke Jugoslavije). Azov će u septembru, po prvi put, ovu konferenciju organizovati u Šelerovom Zagrebu. Intermarijum, ili ‘Između mora’, regionalni je bezbednosni koncept koji je početkom 1930-ih prvi razvio JozefPilsudski, predsednik Poljske posle Prvog svetskog rata. Aleksandra Višart, istraživačica iz Kijeva, kaže da je Azov toj ideji dao novi život, promovišući je kao ‘odskočnu dasku’ za izgradnju istočnoevropske konfederacije desničarskih nacionalističkih ‘etno-država’ oslobođenih od, kako smatra Azov, ‘kulturnog marksizma’ EUi ‘neoboljševizma’ Rusije. Višart, koja je diplomirala na Univerzitetu u Glazgovu i Nacionalnom univerzitetu Kijevsko-moljske akademije, kaže da Hrvatska ima centralnu ulogu u planovima Azova.
- Hrvatska je ključni igrač na Balkanu i dovoljno je relevantna da pomogne da se tamo neutralizuje ruski ili EUuticaj - rekla je Višart, koja je kao posmatrač prisustvovala Intermarijum konferenciji u Kijevu u oktobru 2018.
Šeler je potvrdio da će Zagreb biti domaćin konferencije na kojoj će se, kako je rekao, naći delegati iz Ukrajine, Poljske, baltičkih zemalja, Norveške, Danske i Švedske. To će biti prilika da se učvrste veze između Azova i Hrvatskih suverenista, saveza krajnje desničarskih stranaka koji je, iznenađujuće, sa 8,5 posto glasova bio na trećem mestu u Hrvatskoj na majskim izborima za Evropski parlament (EP). Savez ima jednog poslanika u hrvatskom parlamentu, ali prema anketama mogao bi dobiti skoro šest odsto na parlamentarnim izborima naredne godine.
Poslanica tog saveza u EP-u je Ruža Tomašić, bivša policajka koja je sa 15 godina napustila Jugoslaviju i preselila se u Kanadu. Kada su Novosti nedavno objavile fotografiju iz 1970-ih na kojoj ona u ustaškoj uniformi veliča ustaškog poglavnika Anta Pavelića, Tomašić se našla na svim naslovnim stranama u Hrvatskoj. Potom je rekla da se ‘ne stidi toga’, ali i da ‘danas ne stoji uz neke od tih stvari’.
U postu objavljenom u januaru na društvenim mrežama, na profilu koji vodi Semenjaka, stoji da se ‘formira koalicija hrvatskih nacionalističkih stranaka’ te da ‘hrvatski i ukrajinski entuzijasti paralelno pripremaju sledeću Intermarijum konferenciju’. Šeler je izjavio da će počasni gost biti AndrijBiletski, lider Nacionalnog korpusa, političkog krila Azova, i poslanik u ukrajinskom parlamentu u koji je ušao 2014. kao nezavisni kandidat. Semenjaka nije potvrdila prisustvo. Biletski je ranije bio na čelu neonacističke organizacije Patriot Ukrajine. Optužen je za pokušaj ubistva i zbog toga je proveo 28 meseci u zatvoru. Suđenja nije bilo, Biletski je pušten, a optužbe su odbačene na osnovu dekreta Skupštine o ‘političkim zatvorenicima’ iz 2014. godine, nakon revolucije na Majdanu. Biletski je koncept Intermarijuma inkorporirao u ‘službenu geopolitičku doktrinu’ Nacionalnog korpusa.
Šeler je istakao da bi cilj posete Biletskog bio susret sa predstavnicima hrvatske desnice, posebno sa suverenistima. Tomašić je prvobitno izjavila da nije upoznata sa planiranom posetom Biletskog, ali je potom u razgovoru za BIRNnegirala samu sebe rekavši da joj je jedan čovek, Hrvat, čijeg se imena ne seća, prišao u vezi sa planiranom posetom, koja je predviđala i susret sa Tomašić i drugim političarima suverenista.
- Rekla sam ‘Dobro, voljna sam sa bilo kim da razgovaram’ - izjavila je Tomašić, koja je negirala da ima bilo kakve veze sa organizovanjem putovanja ili Intermarijum konferencijom.
Međutim, neki suverenisti se ne ‘stide’ toliko svojih veza sa Azovom. Sunić, desničarski autor i prevodilac koji se na listi suverenista bez uspeha kandidovao za poslanika u EP-u, za BIRNkaže da planira da prisustvuje Intermarijum konferenciji i da je u redovnoj komunikaciji sa Olenom Semenjakom. Denis Bevanda, generalni sekretar Hrvatske konzervativne stranke, jedne od glavnih stranaka unutar suverenista, na Instagram je postavio fotografiju sa Šelerom. U postu napisanom na engleskom i ukrajinskom jeziku, koji se odnosio na bataljon Azov, stajala je i rečenica ‘Slava Ukrajini!’, što je borbeni uzvik koji je OUNkoristio tokom Drugog svetskog rata, a demonstranti tokom revolucije 2014. Danas je to zvanični pozdrav ukrajinske vojske. Hrvatsko-francuski nacionalistički autor Jure Vujić, sedmi na listi suverenista za EP, učestvovao je na konferenciji održanoj u Zagrebu u decembru 2017. Domaćini konferencije bili su Semenjaka i Leo Marićiz hrvatske identitarne grupe Generacija obnove. Marić, koji je prisustvovao brojnim konferencijama Azova u Kijevu, odbio je da da svoj komentar za potrebe ovog teksta, optužujući BIRNza ‘neprofesionalno novinarstvo i političku pristranost’, kada je u pitanju hrvatska i nacionalistička politika uopšte.
Kako je najavljeno, septembarska konferencija će verovatno poslužiti za stvaranje Strane legije ovog bataljona. Iako su detalji nejasni, Azov na svojim profilima na društvenim mrežama sugeriše da bi takve snage olakšale strancima koji žele da se pridruže njihovoj borbi u istočnoj Ukrajini.
BIRNje otkrio da je u februaru prošle godine jedan korisnik glasovne i tekstualne aplikacije Diskord (koja ima sobe za razgovor kojima se može pridružiti samo sa pozivnicom, a koja je postala popularna među belim suprematistima i neonacistima pre nego što je došlo do curenja informacija iz aplikacije) napisao da će Azov ‘u narednih 18 meseci ili otprilike u tom periodu osnovati stranu legiju’. BIRNje pretražio stotine hiljada procurelih poruka i otkrio da postoje mnogi koji su privrženi Azovu. Jedan korisnik je na suprematističkom sajtu Stormfront napisao da bi ‘nacionalsocijalistička revolucija’ mogla da počne u Ukrajini. Sledećeg meseca, u martu 2018. godine, u intervjuu sa članom neonacističkog Nordijskog pokreta otpora, Semenjaka je istakla da ukrajinska vlada sprečava Azov da dovede strane regrute za rat protiv proruskih pobunjenika. ‘Ali mi se nadamo da ćemo u budućnosti stvoriti stranu legiju. Tamo ćemo moći glasno i jasno da objavimo kada budemo tražili volontere’. Nakon skoro 18 meseci, jedinica će možda dobiti svoju formu – i to u Zagrebu.
Bruno Zorica, penzionisani oficir Hrvatske vojske i bivši pripadnik francuske Legije stranaca, više puta je pomenut u postovima Azova na društvenim mrežama kao ključna figura za formiranje jedinice. Poznat pod nadimkom Zulu, on je tokom rata komandovao bojnom Frankopan, jedinicom specijalnih snaga HV-a koja se borila protiv srpskih pobunjenika. Za vreme rata Zorica je, zajedno sa drugim veteranima francuske Legije stranaca, obučavao regrute, a za Vašington Post je 1991. izjavio: ‘Mi učimo ove regrute da rat nisu Rambo filmovi… Moji ljudi mnogo manje ginu u borbama od ostalih. Oni znaju kada treba da se bore, a kada da kopaju.’ Godine 2001. uhapšen je u policijskoj akciji raskrinkavanja lanca osumnjičenih za krijumčarenje oružja. Iako nije evidentirano da je ikada optužen ili osuđen, mediji su prenosili da bi on mogao biti vođa tog lanca koji je navodno transportovao oružje u vrednosti od milion evra iz Hrvatske u Evropsku uniju, a naročito u Francusku. Na profilima društvenih mreža Azova objavljeno je da je Zorica obećao da će ‘pomoći razvoju ukrajinske legije stranaca’ i da će ta saradnja ‘dostići novi nivo’. Iako je Zorica inicijalno pristao da govori za BIRN, on je odložio planirani intervju, potom se nije pojavio, a na kraju potpuno prekinuo komunikaciju. U oktobru 2018. godine Zorica je održao govor na poslednjoj Intermarijum konferenciji u Kijevu. Tom prilikom je rekao da je u ‘bliskoj komunikaciji’ sa šefom vojne škole Azova. ‘Spremni smo da podelimo svoje iskustvo i znanje sa ukrajinskom vojskom’, rekao je on.

 

Veze sa stranim ultradesničarima

 

U februaru 2019. istraživački sajt Belingket objavio je detalje o tome da Azov aktivno traži desničarske ekstremiste. Među njima je Norvežanin Joakim Furholm, koji za sebe kaže da je ‘nacionalsocijalistički revolucionar’. Nacionalni korpus Azova je 2018. zadužio Furholma da pokuša da dovede strane regrute, ponudivši mu stan izvan Kijeva. U jednom dokumentarnom filmu on je rekao da bi se njegov posao mogao opisati sintagmom ‘teroristički posrednik’ i istakao da će kada napusti Ukrajinu targetirati svoju vladu ‘svim neophodnim sredstvima’.
Osim veza sa nemačkim i italijanskim ekstremistima, Azov je takođe blizak sa bivšim članovima francuske grupe Bastion Social, za koju se vezuje korišćenje nasilne retorike i antisemitizma. Tu grupu je francuska vlada formalno zabranila u aprilu 2019. Nordijski pokret otpora, poljski šturmovci i estonska ekstremno desna stranka EKREtakođe su u prijateljskim vezama sa Azovom. U SAD-u Azov je blizak sa pripadnicima nasilnog pokreta Rajs Abov, ali i sa belim nacionalistom GregomDžonsonom, koji je posetio Kijev u oktobru 2018.
Azov je takođe otvoreno pozdravio i ohrabrio neonacističke elemente u svojim redovima. Među njima su Aleksej Levkin, ruski neonacista, ‘politički ideolog’ u Nacionalnoj miliciji Azova i jedan od lidera neonacističke grupe iz Kijeva, Votanjugend. Na internet stranici te grupe nalazi se i ruski prevod onlajn manifesta BrentonaTaranta, koji je ubio 51 osobu u džamiji na Novom Zelandu u martu 2019. Uobičajeni neonacistički simbol koji je Tarant koristio u svom manifestu, a koji je imao i na rancu za vreme napada – sonnenradili crno sunce – isti je kao onaj iz logotipa Azova.
 
---
 
 
Croatia Key to Ukrainian Far-Right’s International Ambitions
A FAR-RIGHT MILITANT MOVEMENT IN UKRAINE IS FORGING TIES WITH LIKE-MINDED POLITICIANS AND WAR VETERANS IN EUROPEAN UNION MEMBER CROATIA, A BIRN INVESTIGATION REVEALS.

BY MICHAEL COLBORNE
 
Chain-smoking in a Zagreb cafe, 43-year-old Denis Seler would hardly stand out were it not for the word AZOV emblazoned in Cyrillic on the front of his grey sweater.
Seler is a native of the Croatian capital and a veteran of the 1991-95 Croatian war. But his sweater spoke to a more recent fight, and to Seler’s enduring allegiance to a far-right militant movement with Europe-wide ambitions.
In 2014 and 2015, Seler was among 20-30 Croatians who fought as part of the Azov volunteer battalion against Russian-backed rebels in eastern Ukraine, in a war that has killed some 13,000 and rumbles on today despite an official ceasefire.
From the Balkans, Serb fighters sided with the rebels out of fealty to Serbia’s fellow Orthodox ally Russia, while Croatian nationalists like Seler found common cause with the far-right elements of Ukraine’s resistance against Moscow.
But while the war in Ukraine’s steel and coal belt bordering Russia may have settled into a tense stalemate, Azov is building in momentum, forging ties with far-right extremists beyond Ukraine’s borders. 
And Croatia, the newest member of the European Union and a country where conservative currents are strong, is emerging as a key staging ground, according to the findings of a BIRN investigation. 
Azov’s political wing is forging ties with a right-wing Croatian political bloc that made a strong showing in European elections in May, and the Ukrainian movement will hold a conference in Zagreb in September at which it may unveil plans for a ‘Foreign Legion’ of far-right sympathizers, built with the help of a Croatian war veteran.
“The Azov movement is growing. And they’re growing up fast,” said Seler.
Back in 2014, Seler described the war in Ukraine as part of a “struggle for the white European race, its culture and history.”
Five years on, Azov’s ambitions have found fertile soil in Croatia, where Seler said the movement would further its dream of building “a Europe of the nations”.

WWII REVISIONISM
 
In 2014, after popular protests brought down Ukraine’s then pro-Russian president, the country’s army found itself helpless against a Russian move to annex Crimea and foment war in the eastern Donbass region.
Volunteer battalions rushed to the country’s defence, among them Azov. The unit soon earned a reputation as one of the most battle-committed, but also for its open-door policy to unabashed neo-Nazis.
Far-right groups in Ukraine grew in prominence with their role in the overthrow of President Viktor Yanukovych, arming barricades in the cauldron of Kyiv’s Maidan Nezalezhnosti, Independence Square, during months of freezing cold and finally fatal confrontation with police.
Five years on, the battalion is now formally known as the Azov Regiment and is part of Ukraine’s National Guard, a gendarmerie-type force that reports to the interior ministry. It also has a political wing, the National Corps, a paramilitary unit called the National Militia, a Youth Corps, sports bar, gymnasiums and a ‘social centre’ known as Cossack House just off the Maidan. The political wing is polling below the threshold to enter parliament in parliamentary elections in July.
In Ukraine, the far-right takes much of its inspiration from Stepan Bandera, commander of the underground Organisation of Ukrainian Nationalists, OUN, during World War Two. Many Ukrainians see the OUN as heroes who defended Ukrainian independence, downplaying what a number of leading historians of the Holocaust argue was the group’s fascist tendencies and the role of some OUN members in aiding the Nazi killing of Jews.
Likewise, Croatia is grappling with WWII revisionism that has moved from the political fringes to the mainstream, questioning the crimes committed under fascist leaders of a short-lived independent Croatian state that was a puppet of Nazi Germany.
Nationalists from both Croatia and Ukraine see much in common in their countries’ recent histories. For them, Croatia’s fight for independence in the early 1990s against Serb rebels backed by its larger neighbour Serbia has echoes in the ongoing fight against Russian-backed forces in eastern Ukraine.
“On a more sentimental, subconscious level for Croats, Ukraine is a friend,” said Tomislav Sunic, a Croatian-American writer described as the ‘intellectual guru’ of the Croatian far-right.

‘BETWEEN THE SEAS’
 
Under Olena Semenyaka, ‘international secretary’ of the National Corps, Azov has staged a number of gatherings and conferences and developed relationships and connections with far-right groups across Europe, including the neo-Nazi National Democratic Party, NDP, in Germany and the neo-fascist CasaPound movement in Italy. 
In March this year, the Soufan Group, a New York-based organisation that conducts security analysis, described Azov [ http://www.soufangroup.com/intelbrief-the-transnational-network-that-nobody-is-talking-about/] as “a critical node in the transnational right-wing violent extremist (RWE) network.”
Azov hosts an annual ‘Paneuropa’ conference for allies from western Europe as well as an annual ‘Intermarium’ conference aimed at central and eastern Europe, mainly those countries that were once behind the Iron Curtain or part of socialist Yugoslavia.
In September, Azov is taking the Intermarium conference on the road for the first time, to Seler’s Zagreb.
Intermarium, or ‘between the seas’, is a regional security concept first touted by Poland’s post-World War One leader Jozef Pilsudski in the early 1930s.
Kyiv-based researcher Alexandra Wishart said Azov had given the idea new life, promoting it as a “springboard” to build an east European confederation of right-wing nationalist “ethno-states” free from what Azov perceives as the ‘cultural Marxism’ of the EU and the ‘neo-Bolshevism’ of Russia.
Wishart, a graduate student at the University of Glasgow and National University of Kyiv-Mohyla Academy, said Croatia was central to Azov’s plans.
“Croatia is a key player within the Balkans and central enough to help neutralize Russian or EU influence there,” said Wishart, who attended the October 2018 Intermarium conference in Kyiv as an observer. 
Seler confirmed Zagreb would host the conference, bringing together delegates from Ukraine, Poland, the Baltic states, Norway, Denmark and Sweden, he said.
It will be a chance to cement developing ties between Azov and the Croatian Sovereigntists, an alliance of far-right parties which came a surprise third in Croatia in European Parliament elections in May with 8.5 per cent of the vote. The alliance has one MP in the Croatian parliament but is polling at almost six per cent with parliamentary elections due next year.
The alliance’s sole MEP is Ruza Tomasic, a former police officer who left socialist Yugoslavia for Canada aged 15 and recently made headlines [ https://www.portalnovosti.com/croatian-mep-sympathizes-the-fascist-movement] in Croatia when photographs were published showing her in fascist uniform while living in Canada and apparently glorifying Croatian WWII fascist leader Ante Pavelic. Tomasic told a Croatian journalist that she was “not ashamed” of this, but that she “[did] not stand by some of those things today.”
In a January social media post, an account run by Semenyaka said that “the coalition of Croatian nationalist parties is taking shape side by side with the progress in the preparation for the next Intermarium conference by Croatian and Ukrainian enthusiasts.”
Seler said the guest of honour would be Andriy Biletsky, leader of Azov’s political wing, National Corps, and an MP in the Ukrainian parliament, which he entered in 2014 as an independent. Semenyaka did not confirm the visit.

AZOV ALLIES IN CROATIAN ‘SOVEREIGNTISTS’
 
Biletsky previously headed the openly neo-Nazi Patriot of Ukraine organisation and spent 28 months in prison on attempted murder charges. Never tried, he was released and the charges were dropped under a parliament decree on ‘political prisoners’ in 2014 following the revolution on the Maidan. 
Biletsky has made the Intermarium concept part of the ‘official geopolitical doctrine’ of the National Corps.
Seler said the purpose of Biletsky’s visit was to meet representatives of Croatia’s right-wing, particularly members of the Sovereigntists.
Tomasic initially said she was unaware of any planned visit from Biletsky but then appeared to contradict herself and told BIRN that a Croatian man, whose name she did not recall, had approached her regarding a planned visit to Zagreb by Biletsky that would include a meeting with Tomasic and other Sovereigntist politicians.
“I said fine, I’m willing to talk to anybody,” Tomasic said, but denied having anything to do with organising the trip or the Intermarium conference.
Some Sovereigntists, however, are less coy about their relationship with Azov.
Sunic, a far-right author and translator who ran unsuccessfully for the European Parliament on behalf of the Sovereigntists, told BIRN he plans to attend the Intermarium conference and that he is in regular communication with Semenyaka. 
Denis Bevanda, secretary general of the Croatian Conservative Party, one of the main parties within the Sovereigntists, shared a photo on Instagram earlier this year of himself alongside Seler. 
The post referred to the Azov Battalion in English and Ukrainian and declared ‘Slava Ukrayini!’ or ‘Long live Ukraine!’ – the battle cry of the OUN during WWII and of protesters during the 2014 revolution, and now an official greeting of the Ukrainian army. 
Croatian-French nationalist author Jure Vujic, seventh on the Sovereigntists’ party list for the European Parliament, participated in a conference in Zagreb in December 2017 co-hosted by Semenyaka and Leo Maric of Croatian identitarian group Generacija Obnove (“Generation Renewal”)
Maric, who has attended a number of Azov conferences in Kyiv, declined comment for this story, accusing BIRN of “unprofessional journalism and political bias” in its coverage of Croatia and nationalist politics in general.

CROATIA’S ‘ZULU’ PLEDGES HELP
 
The headline [ https://www.facebook.com/intermariumsupportgroup/posts/345838899442034] announcement of the September conference, however, will likely be the creation of what Azov calls its Foreign Legion. While details remain vague, Azov, in its social media posts, has suggested such a force would facilitate foreigners wishing to join its fight in eastern Ukraine.
BIRN has discovered that in February last year, a user of the voice and text app Discord, which has invite-only chat rooms and became popular with white supremacists and neo-Nazis before the app was hit by a series of leaks, wrote that Azov “will have the foreign legion set up within the next 18 months or so.”
BIRN scoured hundreds of thousands of leaked Discord messages and found no shortage of Azov devotees. One user on the white supremacist site Stormfront mused that “the National Socialist revolution” may begin in Ukraine.
The following month, March 2018, in an interview with a member of the neo-Nazi Nordic Resistance Movement, Semenyaka said the Ukrainian government was hindering Azov efforts to bring in foreign recruits for the war against the Russian-backed rebels. “But in the future we hope to create a foreign legion. There we could announce loud and clear when we seek volunteers.”
Semenyaka, after initially replying to a request for comment, did not reply to further communication.
Almost exactly 18 months on, the unit may be about to take shape – in Zagreb. 
Bruno Zorica, a retired Croatian army officer and former member of the French Foreign Legion, has been repeatedly mentioned in Azov social media posts as a key figure in the unit’s creation.
Known by his nom de guerre Zulu, Zorica commanded the Frankopan Battalion, a special forces unit of the Croatian army, during the country’s war against Belgrade-backed Serb rebels as the socialist Yugoslav federation disintegrated in the early 1990s.
With other veterans of the French Foreign Legion, Zorica trained Croatian army recruits during the war, telling the Washington Post in 1991: “We teach these recruits war is not Rambo movies… My people have a much lower casualty rate in fighting than the others. They know when to fight and when to dig in.”
In 2001, Zorica was arrested in a police operation against a suspected arms smuggling ring. While there is no record of Zorica ever being charged or convicted of any crime, media reports at the time said the former Legionnaire was suspected of heading up an arms smuggling ring that allegedly transported the equivalent of more than one million euros of arms from Croatia into the European Union, especially France.
Azov social media accounts have said Zorica has “promised to assist the development of the Ukrainian Foreign Legion” and that “cooperation is promised to reach [a] new level.”
After initially agreeing to speak to BIRN, Zorica postponed a planned interview then failed to show up and eventually stopped communicating.
In October 2018, Zorica spoke at the last Intermarium conference in Kyiv, saying he was in “close communication” with the head of Azov’s military school. “We are ready to share our experience and knowledge with the Ukrainian military,” he said [ https://www.facebook.com/intermariumsupportgroup/posts/345838899442034].

AZOV’S LINKS WITH FOREIGN FAR-RIGHT EXTREMISTS
 
A report in February 2019 by the investigative website Bellingcat detailed how international far-right extremists are being actively sought out by Azov, among them Norwegian Joachim Furholm, who describes himself as a “national socialist revolutionary”. [This reporter has collaborated with Bellingcat but was not involved in the February 2019 report].
In 2018, Azov’s National Corps tasked Furholm with trying to bring in foreign recruits, even providing him with housing outside of Kyiv. Furholm told a filmmaker that his job could be described as “terrorist facilitator,” and said that after leaving Ukraine he would target his own government by “any means necessary.”
Aside from its connections with German and Italian extremists, Azov is also close with former members of France’s Bastion Social, a group with a reputation for violence and anti-Semitic rhetoric that the French government formally banned in April 2019. The Nordic Resistance Movement, Poland’s Szturmowcy (Stormtroopers) and Estonia’s far-right EKRE party are also friendly with Azov. 
In the United States, Azov is close with members of the violent Rise Above Movement (RAM), as well as white nationalist Greg Johnson, who visited Kyiv in October 2018.
Azov has also welcomed and encouraged openly neo-Nazi elements within its own ranks. They include Alexey Levkin, a Russian neo-Nazi, “political ideologist” in Azov’s National Militia and one of the leaders of a Kyiv-based neo-Nazi group called Wotanjugend.
The Wotanjugend website contains a Russian translation of the online manifesto of Brenton Tarrant, who shot dead 51 people at a mosque in New Zealand in March 2019. 
A common neo-Nazi symbol Tarrant used throughout his manifesto and even wore on his backpack during the attack – a sonnenrad, or black sun – is the same as that used in the Azov logo. 
 
Michael Colborne is a Canadian journalist. He covers social and political issues in central and eastern Europe, and is currently focused on the trans-national far right. 
His work has appeared in Foreign Policy, The New Republic, Haaretz, CBC, The Guardian and others.
The Resonant Voices Initiative in the EU is funded by the European Union’s Internal Security Fund – Police.
The of this story is the sole responsibility of BIRN and can in no way be taken to reflect the views of the European Union.
 
 
=== 4 ===
 
 
L’ex deputato del Parlamento ucraino Yevgeny Murayev vede il rischio di uno “scenario jugoslavo" per il suo paese
 
A cura di Enrico Vigna, 18 giugno 2019
 

“ Se i vicini dell'Ucraina concordassero tra loro sulla sua suddivisione, solo alcune regioni centrali rimarrebbero del paese….”.Così si è espresso sulla sua pagina ufficiale Facebook il deputato della Verkhovna Rada dell'Ucraina.

Secondo lui, oggi un grande rischio incombe sull'Ucraina: il paese è minacciato di disintegrazione secondo lo "scenario guida" della Jugoslavia. Muraev ha osservato che in questo scenario l'Ungheria prenderebbe la Transcarpazia, la Romania la Bucovina e Bessarabia, la Polonia la Galizia, mentre tutto l’est del paese russofono andrebbe alla Russia.

Come esempio di tale processo, Muraev ha citato Odessa, dove, secondo la sua osservazione, i rumeni "stanno diventando sempre più attivi". Città dove peraltro è già molto forte il sentimento pro russo.

 "…I rumeni lavorano attraverso l'ambasciata e danno soldi alle chiese ortodosse rumene come strategia…", ha detto il deputato ucraino.

Il deputato ha anche commentato il decreto del presidente russo Vladimir Putin, grazie al quale Mosca ha semplificato l'acquisizione della cittadinanza ai residenti delle repubbliche popolari di Donetsk e Lugansk.
 
Secondo Muraev, la decisione di Mosca di rilasciare passaporti russi ai residenti del Donbass sotto un regime semplificato, dimostra che questa parte del territorio rimane nella sua sfera di influenza ed è sotto la sua protezione. Ma ha anche ricordato che in precedenza già Polonia, Bulgaria, Romania e Ungheria avevano consegnato propri passaporti ai residenti delle proprie nazionalità in Ucraina.

"…La stessa situazione include gli ungheresi, i rumeni, i bulgari e anche per i polacchi non è molto diversa. La Transcarpazia è stata a lungo ungherese nelle sue radici e il fatto che gli ungheresi stiano investendo lì con propri capitali è significativo…",ha scritto il deputato.

Ricordo che la Federazione Russa ha firmato un decreto sulla semplificazione della procedura per ottenere la cittadinanza russa, per i residenti delle Repubbliche popolari di Donetsk e Lugansk. Con la motivazione che è un atto di natura puramente umanitaria. Secondo il Ministero degli Affari Interni della Federazione Russa, circa il 90% dei residenti della RPD e della RPL, intende ricevere il passaporto russo. 

Fonte Telegram UA - 05/09/2019
 
Notizia del: 20/06/2019
 
 
=== 5 ===
 
 
I patrioti della razza
Ucraina. Al congresso di Kiev dei neofascisti europei - presente per l’Italia Casa Pound - Greg Johnson, l’ideologo nazista statunitense, saluta l’avvento al potere «di Trump, Salvini e Kurz»
 
di Yurii Colombo 
su Il Manifesto del 19.10.2018
 

Domenica scorsa si è concluso il week-end dell’«internazionale nera» a Kiev. Una vera e propria adunata di gruppi neofascisti europei che ormai da qualche anno hanno individuato «nell’avamposto ucraino» la base per progettare un continente «etnicamente bianco», «antimondialista» e «free-gay». Alla iniziativa lanciata dal braccio politico del famigerato battaglione Azov «NazKorp» e sostenuta dagli altri due partiti neonazisti ucraini Pravy Sektor e Svoboda, hanno aderito anche formazioni di Francia, Svezia, Danimarca, Svizzera, Germania, Polonia e Bielorussia. A rappresentare l’Italia in questa pericolosa accolita di rottami politici, Casa Pound Italia.

L’INIZIATIVA aveva preso il via già due giorni prima quando si era tenuto un primo seminario del «Intermarium Support Group» una sorta di ong neofascista, o come l’hanno definita gli organizzatori una «rete per la promozione di progetti per la cooperazione regionale nei settori della difesa, dell’economia e della cooperazione» . Tante giacche e cravatte e tante hostess in tailleur per mostrare l’immagine «in doppiopetto» del fascismo del XXI secolo. Tra gli invitati anche gli ustascia croati e i neofascisti lituani.

Il giorno seguente il 14 ottobre in occasione del 76esimo anniversario della fondazione dell’Esercito Insurrezionale Ucraino di Stepan Bandera – il leader dei collaborazionisti filo nazisti – diventato da qualche anno festa nazionale, i convenuti hanno partecipato alla lugubre marcia del nazionalismo neofascista ucraino a cui, secondo i dati della polizia, hanno partecipato 20mila persone e che si è conclusa con un concerto in piazza di gruppi suprematisti metal.

DOMENICA, infine, si è tenuta – a porte chiuse – la vera e propria conferenza. Un blogger ucraino è riuscito comunque a partecipare all’«evento» e a fornire qualche dettaglio. «Special guests» come li hanno definiti gli organizzatori, «The Gold One» pseudonimo di Marcus Follin un body builder svedese fascista che invita nei suoi video all’odio per i neri e a rinunciare ai dolci e al porno, ma soprattutto Greg Johnson, l’ideologo nazista americano autore del «Manifesto del Nazionalismo Bianco» in cui si teorizza una società bianca ripulita e separata dalle altre.

L’UCRAINA, detto di passata, è ormai l’unico paese europeo che concede l’ingresso a Greg Johnson: lo scorso anno persino il governo ungherese lo invitato a sloggiare da Budapest giudicandolo «persona non grata».
Nella sua relazione Johnson ha enfatizzato come «con l’ascesa di Trump, Salvini e Kurz, il vento sia cambiato e questo è qualcosa che dovremo saper utilizzare», operando per giungere alla «fondazione di un pan-euperismo e universalismo di destra».

Un punto di vista simile è stato espresso da Alberto Palladino di Casa Pound nella sua relazione «Il movimento rivoluzionario e le elezioni», per il quale al governo M5s-Lega non andrebbe fatta una opposizione di principio ma si deve accompagnare il corso per quanto riguarda il tema dell’immigrazione .

LE CONCLUSIONI sono state affidate alla «primula nera» del fascismo ucraino Olena Semenyaka. Secondo la relatrice, Kiev può diventare «il punto di forza e il quartier generale dei patrioti dell’Europa dell’Est e dell’Ovest». Tale progetto sarebbe sorto a Kiev nel 2014 «con la rivoluzione a Kiev (il movimento di Piazza Maidan, ndr.), l’annessione della Crimea e la guerra in Donbass… che hanno fatto rivivere la tradizione della resistenza anticomunista prima e durante la seconda guerra mondiale per fermare il bolscevismo». Una resistenza e un’organizzazione che deve unire oggi «tutti i veri nazionalisti nella parola d’ordine “Oggi in Ucraina, domani in Russia e in tutta Europa!”».

 

[[ https://it.groups.yahoo.com/neo/groups/crj-mailinglist/conversations/messages/9079 ]]