(italiano / srpskohrvatski)
14. MEĐUNARODNI SASTANAK KOMUNISTIČKIH I RADNIČKIH PARTIJA
1) NKPJ NA 14. MEĐUNARODNOM SASTANKU KOMUNISTIČKIH I RADNIČKIH PARTIJA
2) 14° IMCWP - Dichiarazione conclusiva
3) DICHIARAZIONE DI BEIRUT SULLA PACE IN COLOMBIA
Sul 14esimo Incontro internazionale dei partiti comunisti ed operai, tenutosi in Libano a novembre, si vedano anche, in italiano:
http://www.marx21.it/comunisti-oggi/nel-mondo/8049-si-e-concluso-a-beirut-il-14d-incontro-internazionale-dei-partiti-comunisti-e-operai.html
http://www.resistenze.org/sito/te/pe/mc/pemccm27-011956.htm
http://www.resistenze.org/sito/te/pe/mc/pemccm27-011956.htm
The official documentation in english: http://solidnet.org/14-international-meeting/
=== 1 ===
(Di seguito la documentazione fornita dal Nuovo Partito Comunista di Jugoslavia - NKPJ - sull'Incontro internazionale dei partiti comunisti ed operai tenutosi in Libano a novembre.
Sulla Risoluzione contro il "Tribunale ad-hoc" dell'Aia, proposta dal NKPJ ed approvata al 14esimo Incontro internazionale, rimandiamo al nostro post precedente:
Komunisti protiv Haškog tribunala
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/7509 )
---
http://www.skoj.org.rs/109.html
NKPJ NA 14. MEĐUNARODNOM SASTANKU KOMUNISTIČKIH I RADNIČKIH PARTIJA
Krajem svake godine održava se međunarodni sastanak komunističkih i radničkih partija, što predstavlja najznačajniji radni skup međunarodnog komunističkog pokreta u godini. To je prilika da se susretnu komunisti, odnosno autentične marksističko-lenjinističke snage sa svih kontinenata. Iako skupu prisustvuju partije iz socijalističkih i kapitalističkih zemalja, partije koje su na vlasti i koje su u opoziciji, parlamentarne i vanparlamentarne, velike i male, partije koje postoje gotovo čitav vek kao i one koje postoje tek desetak godina, sve su objedinjene i ravnopravne na skupu koji visoko ističe solidarnost među partijama borbenog fronta savremenog komunističkog pokreta, iako se mora istaći da među njima postoje i neke značajne nepodudarnosti u pogledu političke prakse, analize i ocene istorijskih događaja i zbivanja kao i partijske organizacione strukture i strategije delovanja.
Skup svake godine demonstrira međusobnu solidarnsot kao moćno oružje u borbi međunarodnog komunističkog pokreta, ali i solidarnost s narodom određene zemlje ili regiona u kom se skup organizuje. Otud je bilo odlučeno da se ovogodišnji skup organizuje u Bejrutu, glavnom gradu Libana, što na simboličan način pruža višestruku poruku solidarnoti s narodom ne samo Libana već i čitavog Bliskoistočnog, tj regiona Istočnog Mediterana, koji u najnovijim događanjima, poglavito u Palestini i Siriji na najočigledniji način trpi posledice rušilačkog karaktera imperijalističkog varvarstva. U besprekorno organizovanom od strane partije domaćina, Libanske komunističke partije, trodnevnom skupu koji je trajao između 22. i 25. novembra, učešće je uzelo 84 delegata iz 60 partija sa svih kontinenata. Mnoge partije su iz niza razloga bile sprečene da skupu prisustvuju ali su poslale svoje pismene referate čime su takođe doprinele radnom delu sastanka. Svaka partija je nastpuila tokom usmenog izlaganja koje je bilo vezano za tematski okvir ovogodišnjeg skupa naslovljenog: „Osnažimo borbu protiv eskalacije imperijalističke agresivnosti, za zadovoljenje socio-ekonomsko-demoktaskih prava i aspiracija ljudi, za socijalizam“. Na skupu je usvojena finalna „Deklaracija iz Bejruta“ u kojoj se između ostalog ističe da „je skup predstavljao kontinuiranu solidarnost i podršku borbi radničke klase i narodnih ustanaka u arapskim zemljama protiv imperijalističke agresivnosti i krupnog kapitala.Ovogodišnji 14. skup je potvrdio pređašnje konstatacije međunarodnog komunističkog pokreta u pogledu kapitalističke krize čiji koreni leže u kontradikcijama između kapitala i rada i koje nastavljaju da se produbljuju i intenziviraju. Imperijalistička reakcija na krizu je obeležena višestrukom ofanzivom protiv socijalnih, ekonomskih, demokratskih i nacionalnih prava naroda sa ciljem da se unište dostignuća izborena tokom radničkih i narodnih borbi u XX veku, kao i da se intenzivira nivo eksploatacije i ugnjetavanja. Imperijalizam pokušava da na širokoj skali destrukcije ekonomskih, socjalnih, političkih, kulturnih i nacionalnih prava agresivnošću pospeši regresivnu otuđenost rada i kapitala u korist kapitala. Reizbor Baraka Obame na čelo SAD neće povući agresivnu politiku SAD-a i NATO-a posebno utvrđenu na prethodnom NATO samitu u Čikagu pod tzv. platformom „pametne odbrane“. Kampanja militarističke agresije imperijalizma je upotpunjena drskim javnim političkim intervencijama protiv volje naroda koje imaju za cilj da u političku arenu ubace različite kontrarevolucionarne i reakcionarne političke snage poput neofašista, klerikalnih organizacija, drugih organizacija različitih reakcionarnih zaleđa, ne prezajući pritom ni od terorističkih napada, vojnih pučeva i drugih akcija u cilju prekrajanja granica, implementiranja principa tržišne ekonomije i imperijalističke dominacije koja se oslanja na svoje poluge koje uporno osnažuje, poput EU, MMF, Svetske banke... Sledstveno tome predlažemo zajedničke aktivnosti vezane za:
1. borba u cilju konfrontacije sa novim planovima imperijalizma na vojnom, političkom, ekonomskom i socijalnom polju u cilju prevencije svetske kontrole i rušilačkih tendencija imperijalista.
2. zahtvenaje povlačenja NATO vojnih baza kao i povlačenje iz imperijalističkih alijansi.
3. izražavanje klasne solidarnosti i pružanje podrške jačanju radničke klase i borbe naroda u kapitalističkim zemljama protiv politike daljeg opterećivanja naroda a za dobijanje boljih uslova života radnika i naroda kao efekta revolucionarnih promena.
4. potvrđivanje internacionalističke solidarnosti sa demokratskim narodnim pokretima i ustancima uprkos okupacionim i ugnjetavajućim režimima; kao i nepopustljivo odmacivanje imperijalističkih intervencija u tim zemljama.
5. konfrontacija sa antikomunističkim zakonima, merama i progonima; vođenje ideološke borbe protiv istorijskog revizionizma, za naglašavanje doprinosa komunista i radničkog pokreta u ljudskoj istoriji.
6. osuđivanje američke blokada Kube i podrška kubanskoj borbi u trenutnom podizanju zemlje. Osnaživanje kampanje za oslobađanje i povratak petorice kubanskih patriota na Kubu.
7. osuđivanje aktuelnih zverstava koje čine izraelske okpacione snage nad narodom Palestine, podrška njihovom pravu za otporom okupaciji, i kreiranjem njihove nezavisne države sa Jerusalimom kao glavnim gradom, kao i osnaženje kampanje za momentalno ukidanje blokade Gaze i za pravo na povratak raseljenjih.
8. promovisanje međunarodnog fronta u borbi protiv imperijalizma i podrška masovnim međunarodnim antiimperijliastičkim organizacijama, Svetskoj federaciji sindikata (WFTU), Svetskom savetu za mir (WPC), Svetskoj federaciji demokratske omladine (WFDY) i Međunarodnoj ženskoj demokratskoj federaciji (WIDF) u njihovim specifičnim nastojanjima u svakoj ponaosob zemlji.“
Naša Nova komunistička partija Jugoslavije s ponosom ističe da je na ovom 14. kao i na svim skupovima do sada uzela učešće i time doprinela ideološkom i organizacionom osnaženju međunarodnog komunističkog pokreta. NKPJ je ugledna članica međunarodnog komunističkog pokreta s bezrezervnom podrškom svih relevantnih sestrinskih autentično marksitističko-lenjinističkih partija u svetu. Na ovogodišnjem skupu našu partiju je predstavljao Izvršni sekretar Partije i Prvi sekretar SKOJ-a, drug Aleksandar Banjanac. Drug Banjanac je imao više bilateralnih sastanaka tokom skupa, što uključuje pored partijskih i sastanak sa rukovodstvom omladine Libankse komunističke partije. Drug Banjanac je tokom skupa pročitao zvanični refert koji je usvojio Sekretarijat NKPJ, a koji je dobio ovacije na skupu. Jako je važno istaći da je od strane naše Partije podnesena rezolucija „Ujedinjeni protiv imperijalističke poluge Međunarodnog kriminalnog tribunla za bivšu Jugoslaviju u Hagu“ koju je potpisala velika većina partija učesnica skupa.
Sekretarijat NKPJ,
Beograd, 28. novembar 2012.god.
NKPJ NA 14. MEĐUNARODNOM SASTANKU KOMUNISTIČKIH I RADNIČKIH PARTIJA
Krajem svake godine održava se međunarodni sastanak komunističkih i radničkih partija, što predstavlja najznačajniji radni skup međunarodnog komunističkog pokreta u godini. To je prilika da se susretnu komunisti, odnosno autentične marksističko-lenjinističke snage sa svih kontinenata. Iako skupu prisustvuju partije iz socijalističkih i kapitalističkih zemalja, partije koje su na vlasti i koje su u opoziciji, parlamentarne i vanparlamentarne, velike i male, partije koje postoje gotovo čitav vek kao i one koje postoje tek desetak godina, sve su objedinjene i ravnopravne na skupu koji visoko ističe solidarnost među partijama borbenog fronta savremenog komunističkog pokreta, iako se mora istaći da među njima postoje i neke značajne nepodudarnosti u pogledu političke prakse, analize i ocene istorijskih događaja i zbivanja kao i partijske organizacione strukture i strategije delovanja.
Skup svake godine demonstrira međusobnu solidarnsot kao moćno oružje u borbi međunarodnog komunističkog pokreta, ali i solidarnost s narodom određene zemlje ili regiona u kom se skup organizuje. Otud je bilo odlučeno da se ovogodišnji skup organizuje u Bejrutu, glavnom gradu Libana, što na simboličan način pruža višestruku poruku solidarnoti s narodom ne samo Libana već i čitavog Bliskoistočnog, tj regiona Istočnog Mediterana, koji u najnovijim događanjima, poglavito u Palestini i Siriji na najočigledniji način trpi posledice rušilačkog karaktera imperijalističkog varvarstva. U besprekorno organizovanom od strane partije domaćina, Libanske komunističke partije, trodnevnom skupu koji je trajao između 22. i 25. novembra, učešće je uzelo 84 delegata iz 60 partija sa svih kontinenata. Mnoge partije su iz niza razloga bile sprečene da skupu prisustvuju ali su poslale svoje pismene referate čime su takođe doprinele radnom delu sastanka. Svaka partija je nastpuila tokom usmenog izlaganja koje je bilo vezano za tematski okvir ovogodišnjeg skupa naslovljenog: „Osnažimo borbu protiv eskalacije imperijalističke agresivnosti, za zadovoljenje socio-ekonomsko-demoktaskih prava i aspiracija ljudi, za socijalizam“. Na skupu je usvojena finalna „Deklaracija iz Bejruta“ u kojoj se između ostalog ističe da „je skup predstavljao kontinuiranu solidarnost i podršku borbi radničke klase i narodnih ustanaka u arapskim zemljama protiv imperijalističke agresivnosti i krupnog kapitala.Ovogodišnji 14. skup je potvrdio pređašnje konstatacije međunarodnog komunističkog pokreta u pogledu kapitalističke krize čiji koreni leže u kontradikcijama između kapitala i rada i koje nastavljaju da se produbljuju i intenziviraju. Imperijalistička reakcija na krizu je obeležena višestrukom ofanzivom protiv socijalnih, ekonomskih, demokratskih i nacionalnih prava naroda sa ciljem da se unište dostignuća izborena tokom radničkih i narodnih borbi u XX veku, kao i da se intenzivira nivo eksploatacije i ugnjetavanja. Imperijalizam pokušava da na širokoj skali destrukcije ekonomskih, socjalnih, političkih, kulturnih i nacionalnih prava agresivnošću pospeši regresivnu otuđenost rada i kapitala u korist kapitala. Reizbor Baraka Obame na čelo SAD neće povući agresivnu politiku SAD-a i NATO-a posebno utvrđenu na prethodnom NATO samitu u Čikagu pod tzv. platformom „pametne odbrane“. Kampanja militarističke agresije imperijalizma je upotpunjena drskim javnim političkim intervencijama protiv volje naroda koje imaju za cilj da u političku arenu ubace različite kontrarevolucionarne i reakcionarne političke snage poput neofašista, klerikalnih organizacija, drugih organizacija različitih reakcionarnih zaleđa, ne prezajući pritom ni od terorističkih napada, vojnih pučeva i drugih akcija u cilju prekrajanja granica, implementiranja principa tržišne ekonomije i imperijalističke dominacije koja se oslanja na svoje poluge koje uporno osnažuje, poput EU, MMF, Svetske banke... Sledstveno tome predlažemo zajedničke aktivnosti vezane za:
1. borba u cilju konfrontacije sa novim planovima imperijalizma na vojnom, političkom, ekonomskom i socijalnom polju u cilju prevencije svetske kontrole i rušilačkih tendencija imperijalista.
2. zahtvenaje povlačenja NATO vojnih baza kao i povlačenje iz imperijalističkih alijansi.
3. izražavanje klasne solidarnosti i pružanje podrške jačanju radničke klase i borbe naroda u kapitalističkim zemljama protiv politike daljeg opterećivanja naroda a za dobijanje boljih uslova života radnika i naroda kao efekta revolucionarnih promena.
4. potvrđivanje internacionalističke solidarnosti sa demokratskim narodnim pokretima i ustancima uprkos okupacionim i ugnjetavajućim režimima; kao i nepopustljivo odmacivanje imperijalističkih intervencija u tim zemljama.
5. konfrontacija sa antikomunističkim zakonima, merama i progonima; vođenje ideološke borbe protiv istorijskog revizionizma, za naglašavanje doprinosa komunista i radničkog pokreta u ljudskoj istoriji.
6. osuđivanje američke blokada Kube i podrška kubanskoj borbi u trenutnom podizanju zemlje. Osnaživanje kampanje za oslobađanje i povratak petorice kubanskih patriota na Kubu.
7. osuđivanje aktuelnih zverstava koje čine izraelske okpacione snage nad narodom Palestine, podrška njihovom pravu za otporom okupaciji, i kreiranjem njihove nezavisne države sa Jerusalimom kao glavnim gradom, kao i osnaženje kampanje za momentalno ukidanje blokade Gaze i za pravo na povratak raseljenjih.
8. promovisanje međunarodnog fronta u borbi protiv imperijalizma i podrška masovnim međunarodnim antiimperijliastičkim organizacijama, Svetskoj federaciji sindikata (WFTU), Svetskom savetu za mir (WPC), Svetskoj federaciji demokratske omladine (WFDY) i Međunarodnoj ženskoj demokratskoj federaciji (WIDF) u njihovim specifičnim nastojanjima u svakoj ponaosob zemlji.“
Naša Nova komunistička partija Jugoslavije s ponosom ističe da je na ovom 14. kao i na svim skupovima do sada uzela učešće i time doprinela ideološkom i organizacionom osnaženju međunarodnog komunističkog pokreta. NKPJ je ugledna članica međunarodnog komunističkog pokreta s bezrezervnom podrškom svih relevantnih sestrinskih autentično marksitističko-lenjinističkih partija u svetu. Na ovogodišnjem skupu našu partiju je predstavljao Izvršni sekretar Partije i Prvi sekretar SKOJ-a, drug Aleksandar Banjanac. Drug Banjanac je imao više bilateralnih sastanaka tokom skupa, što uključuje pored partijskih i sastanak sa rukovodstvom omladine Libankse komunističke partije. Drug Banjanac je tokom skupa pročitao zvanični refert koji je usvojio Sekretarijat NKPJ, a koji je dobio ovacije na skupu. Jako je važno istaći da je od strane naše Partije podnesena rezolucija „Ujedinjeni protiv imperijalističke poluge Međunarodnog kriminalnog tribunla za bivšu Jugoslaviju u Hagu“ koju je potpisala velika većina partija učesnica skupa.
Sekretarijat NKPJ,
Beograd, 28. novembar 2012.god.
Tekstove referata i rezolucije koje je podnela naša Partija možete naći u nastavku teksta.
REFERAT NKPJ NA 14. MEĐUNARODNOM SASTANKU KOMUNISTIČKIH I RADNIČKIH PARTIJA
Drage drugarice i drugovi,
najsrdačnije vas pozdravljam ispred Nove komunističke partije Jugoslavije i želim posebno da zahvalim Libanskoj komunističkoj partiji na organizovanju 14. međunarodnog susreta komunističkih i radničkih partija. Svesni ogromnog značaja međunarodih susreta komunističkih i radničkih partija, a posebno u periodu intenziviranja imperijalističke agresivnosti kao logične posledice sistemske krize kapitalizma, naša partija je redovno učestvovala na svim do sada skupovima. Rukovodeći se principima proleterskog internacionalizma naša partija je poseban akcenat, s pravom smatramo, pridavala međunarodnim sastancima komunističkih i radničkih partija i to predstavljena na najvišem nivou, uglavnom učešćem Generalnog sekretara naše partije, što je do ove godine bio drug Branko Kitanović koji na žalost više nije s nama. Drug Branko je preminuo prošle godine neposredno po održavanjau prethodnog 13. međunarodnog susreta komunističkih i radničkih partija u Atini u decembru prošle godine na kom je bio lider delegacije naše partije. Ovu priliku ću iskoristiti još jednom da srdačno zahvalim u ime NKPJ svim našim bratskim partijama koje su uputile iskrene izjave saučešća povodom gubitka istaknutog revolucinara i borca našeg pokreta, druga Branka Kitanovića.
Drage drugarice i drugovi, naša partija smatra radni naslov ovogodišnjeg skupa u celosti pravilnim, uzevši u obzir isticanje u prvi plan „borbe protiv eskaliranja imperijalističke agresivnosti“ koje je više nego očigledno u regionu Bliskog istoka tokom najnovijih događanja. Otud je održavanje ovogdišnjeg skupa upravo u regionu Bliskog istoka najbolji mogući vid jasne poruke solidarnosti progresivnog međunarodnog komunističkog pokreta s narodima koji trpe najsuroviji vid eksploatacije od krvožednog imperijalizma, a s kojim i naša partija, kao i narod naše domovine, ističe potpunu i bezrezervnu podršku i solidarnost. Novog starog predsednika SAD-a, sa starom nepromnjenom hegemonisrtičkom i zločinačkom spoljnom politikom SAD-a, koja u svojoj suštini predtsavlja egzamplarni primer imperijalizma, Izraelci su počastili granatiranjem oblasti Gaze uz novo prolivanje potoka krvi nevinih žrtava naroda nad kojim se vrši neviđeno zločinačko divljanje. Ovo je bio potez Izraelskog premijera Netanjahua kojem je potrebna pomoć svog najvećeg saveznika kako bi dobio još jedan mandat na predstojećim izborima. Ukoliko Netanjahu bude „uspešno“ vodio rat njegovo novo premijersko mesto je zagarantovano. Državna sekretarka SAD Hilari Klinton je sve to pozdravila nedavnim sastankom s Netanjahuom na kom je govorila o tome kako će „i nadalje nastaviti da se pomno konsultuje s Izraelom kao i do sada, gotovo svakodnevno između dve vlade, kako bi se pronašao najbolji put ka miru i stabilnosti za Izrael, za Sjedinjene Američke Države i svet“ i sve to dok bombe padaju na nevinu decu oblasti Gaze. Ovakvo licemerje dopunjuje osuda izraelskih napada od strane pojedinih evropskih predstavnika, predstavnika imperijalističke EU, Arapske lige među kojima su neki istaknuti saveznici ili direktni sprovodioci imperijalističke politike, kao i predstavnika vlasti u Turskoj, koji su svi skupa, kao što je poznato, na sve načine potpomogli imperijalističku intervenciju u Siriji. Najnoviji napadi u oblasti Gaze, uprkos trenutnim i kratkotrajnim političkim razvojnim procesima vezanim za izbore u Izraelu, nisu ništa drugo nego akcija koja ima za cilj generalizaciju imperijalističke agresivnosti prema Siriji i Iranu. NKPJ nedvosmisleno osuđuje cionističke napade u oblasti Gaze i zahteva hitnu i objektivnu istragu o ovim ratnim zločinima počinjenim nad nevinim narodom Palestine, za čiju se nezavisnu državu sa prestonicom u Istočnom Jerusalimu i punopravnim članstvom u UN mi zalažemo.
U slučaju Sirije mi ponavljamo naš stav da samo narod Sirije ima pravo da upravlja svojom sudbinom, i da se situacija u Siriji mora razrešiti bez stranog mešanja, bez NATO, USA, EU, Saudijske i Turske intervencije. NKPJ osuđuje najnovije zločine u Siriji, a taođe koristimo ovu priliku da još jednom izrazimo našu solidarnost s narodom Sirije i sirijskim komunistima i izrazimo zabrinutost povodom teške situacije u Siriji i novih najva otvaranja novih frontova imperijalističke agresije.
Stav naše partije je da su najnovija dešavanja u regionu direktan rezultat sistemske krize kapitalizma koji na najvarvarskije načine pokušava da odloži svoj konačan krah, prolivajući krv nevinih ljudi iz potrebe za potpunom ekonomskom, vojnom i političkom dominacijom u važnom geostrateškom regionu. Sаdаšnjа krizа je sаmo jednа u nizu krizа sistemа koji pokаzuje jаsno dа nigde gde vlаdа kаpitаlističko vаrvаrstvo nemа boljitkа, nemа lepših vremenа nа vidiku, nemа jаsnog rešenjа i idejа koje će u okviru kаpitаlističkog sistemа i svih njegovih vаrijаtetа ostаvariti bolje uslove životа grаđаnimа.Osnova kriza leži u samom sistemu kapitalističke privrede. Krize su imanentno svojstvene kapitalizmu, kapitalizam ne može da se razvija bez kriza. Da bi se uništile krize, treba uništiti kapitalizam, tj imperijalizam kao njegov vrhunski stadijum.
Na žalost narodima naše domovine, imperijalistička agresivnost nije nikakva nepoznanica. Ponavljamo da rušilački karakter imperijalizma nigde na tlu Evrope nije tako očigledan kao na primeru regiona Balkana, a posebno bivše Jugoslavije. Proces rasturanja Jugoslavije nikako nije prošla i neaktuelna stvar. Dokaz za to su najnovija događanja koja su vezana za polugu imperijalizma, Haški sud koji je navodno osmišljen kao međunarodni sud koji bi trebalo da objektivno istraži zločine počinjene tokom ratova na tlu bivše Jugoslavije. Jugoslavije više nema, ali razlog njenog nestanka ne možemo objasniti objektivno ako njeno nestajanje nazovemo naprosto raspadom. Jugoslavija se nije raspala, ona je nasilno i krvavo razbijena a glavna odgovrnost za to, sve stravične zločine i ogromnu materijalnu štetu koja je tokom bratoubilačkih ratova počinjena leži na krvavim rukama NATO, EU, američkih imperijalista i njihovih poluga kojima su se služili u rušenju zemlje ključne u geostrateškom smislu za kontrolu i dominaciju u regionu Balkana. Programska orijentacija naše partije je obnova Jugoslavije na osnovama ravnopravnosti svih naroda koji na njenom tlu žive, a što je nemoguće ostvariti bez baziranja na autentičnim principima naučnog socijalizma, marksizma-lenjinizma. Da bi svoju krivicu zataškali imperijalisti su se još tokom trajanja ratnih sukoba iskoristili stvaranjem suda u Hagu čija je jedina funkcija bila i ostala politička ucena i svaljivanje odgovornosti ponajviše na srpsku stranu. Takvim kreiranjem istorijskih osuda, težnja je bila da se prikriju činjenice koje vode do glavnih nalogodavaca rasturanja zemlje, a čiji krvavi imperijalistički trag vodi i do najnovijih ratnih operacija u Gazi, u Siriji, širom Bliskog istoka, do Libije, Iraka, Afganistana... Isti imperijalistički, hegemonistički ciljevi, baš kao i u slučaju bivše Jugoslavije, najodgovrniji su faktori nestabilnosti i rata na globalnom nivou. Prethodnica ratova za naftu u regionu Bliskog istoka morala je biti akcija pokoravnaja balkanskih naroda kao logistička, geostrateška i svaka druga potpora ratnim akcijama u neposredno bliskom regionu.
Da bi svoje prljave ciljeve ostvarili, imperijalisti su se koristili obilato i domaćom petom kolonom i secesionističkim i šovinističkim snagama na tlu same Jugoslavije, koje su u njenom rušenju i privatizaciji koja je potom useldila videli pre svega vlastiti ekonomski i politički profit. Takvi su bili i hrvatski generali Gotovina i Markač koje je pre nedelju dana sud u Hagu sramno oslobodio svake odgovornosti za pogrom srpskog stanovništva sa teritotrije Hrvatske. Skoro 2000 nevinih civilnih žrtava hrvatske vojne akcije „Oluja“, preko 250 000 raseljenih od kojih se ogromna većina nikada neće vratiti na svoja vekovna ognjišta ostali su bez ikakve pravde i utehe za sve stravično što im je rušenje Jugoslavije donelo. Ovakva strategija imperijalista, gotovo 20 godina po ratnim sukobima, ima za cilj samo jedno. Nastaviti potpunu dominaciju regionom, razjediniti narode s prostora Jugoslavije, produžiti šovinizam, mržnju i nacionalizam koji je oduvek bio saveznik imperijalista, svaliti svu krivicu gotovo isključivo na Srbe i time zatvoriti jednu totalnu istorijsku osudu u kojoj se ne može naći ni najsitniji trag odgovornosti imerijalističkih faktora za čiju direktnu umešanost u ratna zbivanja ima na hiljade nepobitnih dokaza. Nastavak ovakvog scenarija se može očekivati i u slučaju optužbi protiv albanskih ratnih zločinaca s Kosova čije bi pomilovanje i oslobađanje od svake krivice od strane imperijalista iz Brisla, Londona, Pariza i Vašingtona bilo u cilju opravdavanja stvaranja NATO države u srcu regiona, tj daljeg prekrajanja granica po želji imperijalista.
Mi ne možemo a da i ovom prilikom ne pomenemo da je deo Srbije, Kosovo i Metohija, još uvek pod NATO okupacijom, da taj čin predstavlja produženje procesa rasturanja naše domovine Jugoslavije i da svi narodi Kosova i Metohije, a naročito Srbi, žive pod stalnim pristiskom, strahom i terorom koji udruženo sprovode NATO okupatori i njihovi poslušnici, marionetska vlast u Prištini. Pitanje okupacije Kosova i Metohije nesagledivo je bez uloge koju igraju vlasti u Beogradu, takođe marionetske, koje se smenjuju ali konstatno predstavljaju političku ekspozituru EU imperijalista. Oni pristaju na sve zahteve nametnute iz Brisla pod platformom “puta bez povratka ka priključenju Srbije EU”. EU imperijalisti to vešto koriste, te svaki put isporučuju sve alavije zahteve. Nemačka kancelarka Angela Merkel je već otvoreno poručila da Srbija ne može biti primljena u EU dok ne prizna nezavisnost Kosova i Metohije.
Pitanje Kosova i Metohije je pitanje od velikog značaja i za političko delovanje naše partije. To pitanje determiniše ukupnu političku i ekonomsku situaciju kao i mnoge druge socijalne aspekte života u našoj zemlji koju karakteriše imperijalistička okupacija. Otud ne čudi što je kriza kapitalizma u Srbiji izuzetno frapantna za najšire narodne slojeve, standard građana i nezaposlenost koja je objektivno prešla 30%. Odnos prema “nezavisnoti” Kosova i Metohije nije samo teoretsko već duboko praktično pitanje odnosa prema imperijalizmu. Neosporno je da je “nezavisnost” Kosova i Metohije produkt imperijalnih interesa SAD i EU suprotno trajnim interesima svih onih koji žive na tom području, na području cele nekadašnje Jugoslavije. Mi jedino rešenje vidimo u jedinstvenoj anti imperijalnoj borbi balkanskih naroda za slobodu, mir, nezavisnot i potpunu ravnopravnost.
U takvim okolnostima naša partija, jedina u Srbiji, vodi doslednu borbu na osnovama naučnog soijalizma, uprkos neospornoj činjenici da u uslovima krize koherentni i dosledni politički zahtevi ustupaju primat otvorenom populizmu, oportunizmu i nedoslednim obećanjima najširim narodnim slojevima. Iz toga je jasno koliko su zadaci koji su pred nama naporni i ozbiljni. Tome treba pridodati i niz perfidnih načina kojima se buržoaska vlast vodi u svojoj antikomunističkoj borbi. Nezakonito, raznim smicalicama i pravnim mahinacijama, našoj partiji su prošle godine oduzete prostorije u kojima se nalazilo sedište centralnog komiteta naše partije od svog osnivanja. Danas se u tim prostorijama nalaze vladine kancelarije za pridruživanje Srbije EU. Buržoaska vlast je takođe izdejstvovala da izbriše našu partiju s liste registrovanih političkih partija u Srbiji što uzrokuje niz administrativnih problema u našem delovanju, posebno po pitanju izlaska na izbore. Mi smo otud bili onemogućeni da učestvujemo na ovogodišnjim izborima, parlamentarnim i predsedničkim na kojima je samo prividno došlo do promene vlasti. Proimperijalistička orijentacija nove vlasti ni najmanje se ne razlikuje od orijenatcije prethodne vlasti, nastavak privatizacije, zavisnost od IMF, kao i rehabilitacija antikomunističkih ratnih zločinaca iz perioda II svetskog rata, misija je koju u celosti produžava novoformljenja vlada u Beogradu.
Glavno uporište naše političke borbe ostaje sprovođenje našeg programa u radnim koilektivima, studentskim organizacijama, na radničkim demonstracijma i protestima, sindikalnim protestima, studentskim protestima, podrška radnicima u štrajkovima vezanim za privatizaciju, principijelna odbrana tekovina svih autenitčno socijalističkih aspekata izgradnje u našoj domovini, kao i odbrana antifašističkih tekovina i njihova dalja afirmacija među mladim generacijama.
Naša partija se bori i opstaje u izuzetno teškim uslovima za komunistički pokret u Srbiji i na prostoru bivše Jugoslavije, ali smo svesni da lakih i lepih vremena za našu borbu nikada, i ne samo u Jugoslaviji, nije ni bilo. Svesni smo da je to mukotrpna borba, ali pravedna, svesni smo da je ona teško ostvariva bez internacionalizma u pristupu, u doslovnoj svakodnevnoj primeni.
Zato, da živi proleterski internacionalizam, borimo se svi skupa kao ujedinjeni antiimperijalistički front, za budućnost socijaizma/komunizma!
Drage drugarice i drugovi,
najsrdačnije vas pozdravljam ispred Nove komunističke partije Jugoslavije i želim posebno da zahvalim Libanskoj komunističkoj partiji na organizovanju 14. međunarodnog susreta komunističkih i radničkih partija. Svesni ogromnog značaja međunarodih susreta komunističkih i radničkih partija, a posebno u periodu intenziviranja imperijalističke agresivnosti kao logične posledice sistemske krize kapitalizma, naša partija je redovno učestvovala na svim do sada skupovima. Rukovodeći se principima proleterskog internacionalizma naša partija je poseban akcenat, s pravom smatramo, pridavala međunarodnim sastancima komunističkih i radničkih partija i to predstavljena na najvišem nivou, uglavnom učešćem Generalnog sekretara naše partije, što je do ove godine bio drug Branko Kitanović koji na žalost više nije s nama. Drug Branko je preminuo prošle godine neposredno po održavanjau prethodnog 13. međunarodnog susreta komunističkih i radničkih partija u Atini u decembru prošle godine na kom je bio lider delegacije naše partije. Ovu priliku ću iskoristiti još jednom da srdačno zahvalim u ime NKPJ svim našim bratskim partijama koje su uputile iskrene izjave saučešća povodom gubitka istaknutog revolucinara i borca našeg pokreta, druga Branka Kitanovića.
Drage drugarice i drugovi, naša partija smatra radni naslov ovogodišnjeg skupa u celosti pravilnim, uzevši u obzir isticanje u prvi plan „borbe protiv eskaliranja imperijalističke agresivnosti“ koje je više nego očigledno u regionu Bliskog istoka tokom najnovijih događanja. Otud je održavanje ovogdišnjeg skupa upravo u regionu Bliskog istoka najbolji mogući vid jasne poruke solidarnosti progresivnog međunarodnog komunističkog pokreta s narodima koji trpe najsuroviji vid eksploatacije od krvožednog imperijalizma, a s kojim i naša partija, kao i narod naše domovine, ističe potpunu i bezrezervnu podršku i solidarnost. Novog starog predsednika SAD-a, sa starom nepromnjenom hegemonisrtičkom i zločinačkom spoljnom politikom SAD-a, koja u svojoj suštini predtsavlja egzamplarni primer imperijalizma, Izraelci su počastili granatiranjem oblasti Gaze uz novo prolivanje potoka krvi nevinih žrtava naroda nad kojim se vrši neviđeno zločinačko divljanje. Ovo je bio potez Izraelskog premijera Netanjahua kojem je potrebna pomoć svog najvećeg saveznika kako bi dobio još jedan mandat na predstojećim izborima. Ukoliko Netanjahu bude „uspešno“ vodio rat njegovo novo premijersko mesto je zagarantovano. Državna sekretarka SAD Hilari Klinton je sve to pozdravila nedavnim sastankom s Netanjahuom na kom je govorila o tome kako će „i nadalje nastaviti da se pomno konsultuje s Izraelom kao i do sada, gotovo svakodnevno između dve vlade, kako bi se pronašao najbolji put ka miru i stabilnosti za Izrael, za Sjedinjene Američke Države i svet“ i sve to dok bombe padaju na nevinu decu oblasti Gaze. Ovakvo licemerje dopunjuje osuda izraelskih napada od strane pojedinih evropskih predstavnika, predstavnika imperijalističke EU, Arapske lige među kojima su neki istaknuti saveznici ili direktni sprovodioci imperijalističke politike, kao i predstavnika vlasti u Turskoj, koji su svi skupa, kao što je poznato, na sve načine potpomogli imperijalističku intervenciju u Siriji. Najnoviji napadi u oblasti Gaze, uprkos trenutnim i kratkotrajnim političkim razvojnim procesima vezanim za izbore u Izraelu, nisu ništa drugo nego akcija koja ima za cilj generalizaciju imperijalističke agresivnosti prema Siriji i Iranu. NKPJ nedvosmisleno osuđuje cionističke napade u oblasti Gaze i zahteva hitnu i objektivnu istragu o ovim ratnim zločinima počinjenim nad nevinim narodom Palestine, za čiju se nezavisnu državu sa prestonicom u Istočnom Jerusalimu i punopravnim članstvom u UN mi zalažemo.
U slučaju Sirije mi ponavljamo naš stav da samo narod Sirije ima pravo da upravlja svojom sudbinom, i da se situacija u Siriji mora razrešiti bez stranog mešanja, bez NATO, USA, EU, Saudijske i Turske intervencije. NKPJ osuđuje najnovije zločine u Siriji, a taođe koristimo ovu priliku da još jednom izrazimo našu solidarnost s narodom Sirije i sirijskim komunistima i izrazimo zabrinutost povodom teške situacije u Siriji i novih najva otvaranja novih frontova imperijalističke agresije.
Stav naše partije je da su najnovija dešavanja u regionu direktan rezultat sistemske krize kapitalizma koji na najvarvarskije načine pokušava da odloži svoj konačan krah, prolivajući krv nevinih ljudi iz potrebe za potpunom ekonomskom, vojnom i političkom dominacijom u važnom geostrateškom regionu. Sаdаšnjа krizа je sаmo jednа u nizu krizа sistemа koji pokаzuje jаsno dа nigde gde vlаdа kаpitаlističko vаrvаrstvo nemа boljitkа, nemа lepših vremenа nа vidiku, nemа jаsnog rešenjа i idejа koje će u okviru kаpitаlističkog sistemа i svih njegovih vаrijаtetа ostаvariti bolje uslove životа grаđаnimа.Osnova kriza leži u samom sistemu kapitalističke privrede. Krize su imanentno svojstvene kapitalizmu, kapitalizam ne može da se razvija bez kriza. Da bi se uništile krize, treba uništiti kapitalizam, tj imperijalizam kao njegov vrhunski stadijum.
Na žalost narodima naše domovine, imperijalistička agresivnost nije nikakva nepoznanica. Ponavljamo da rušilački karakter imperijalizma nigde na tlu Evrope nije tako očigledan kao na primeru regiona Balkana, a posebno bivše Jugoslavije. Proces rasturanja Jugoslavije nikako nije prošla i neaktuelna stvar. Dokaz za to su najnovija događanja koja su vezana za polugu imperijalizma, Haški sud koji je navodno osmišljen kao međunarodni sud koji bi trebalo da objektivno istraži zločine počinjene tokom ratova na tlu bivše Jugoslavije. Jugoslavije više nema, ali razlog njenog nestanka ne možemo objasniti objektivno ako njeno nestajanje nazovemo naprosto raspadom. Jugoslavija se nije raspala, ona je nasilno i krvavo razbijena a glavna odgovrnost za to, sve stravične zločine i ogromnu materijalnu štetu koja je tokom bratoubilačkih ratova počinjena leži na krvavim rukama NATO, EU, američkih imperijalista i njihovih poluga kojima su se služili u rušenju zemlje ključne u geostrateškom smislu za kontrolu i dominaciju u regionu Balkana. Programska orijentacija naše partije je obnova Jugoslavije na osnovama ravnopravnosti svih naroda koji na njenom tlu žive, a što je nemoguće ostvariti bez baziranja na autentičnim principima naučnog socijalizma, marksizma-lenjinizma. Da bi svoju krivicu zataškali imperijalisti su se još tokom trajanja ratnih sukoba iskoristili stvaranjem suda u Hagu čija je jedina funkcija bila i ostala politička ucena i svaljivanje odgovornosti ponajviše na srpsku stranu. Takvim kreiranjem istorijskih osuda, težnja je bila da se prikriju činjenice koje vode do glavnih nalogodavaca rasturanja zemlje, a čiji krvavi imperijalistički trag vodi i do najnovijih ratnih operacija u Gazi, u Siriji, širom Bliskog istoka, do Libije, Iraka, Afganistana... Isti imperijalistički, hegemonistički ciljevi, baš kao i u slučaju bivše Jugoslavije, najodgovrniji su faktori nestabilnosti i rata na globalnom nivou. Prethodnica ratova za naftu u regionu Bliskog istoka morala je biti akcija pokoravnaja balkanskih naroda kao logistička, geostrateška i svaka druga potpora ratnim akcijama u neposredno bliskom regionu.
Da bi svoje prljave ciljeve ostvarili, imperijalisti su se koristili obilato i domaćom petom kolonom i secesionističkim i šovinističkim snagama na tlu same Jugoslavije, koje su u njenom rušenju i privatizaciji koja je potom useldila videli pre svega vlastiti ekonomski i politički profit. Takvi su bili i hrvatski generali Gotovina i Markač koje je pre nedelju dana sud u Hagu sramno oslobodio svake odgovornosti za pogrom srpskog stanovništva sa teritotrije Hrvatske. Skoro 2000 nevinih civilnih žrtava hrvatske vojne akcije „Oluja“, preko 250 000 raseljenih od kojih se ogromna većina nikada neće vratiti na svoja vekovna ognjišta ostali su bez ikakve pravde i utehe za sve stravično što im je rušenje Jugoslavije donelo. Ovakva strategija imperijalista, gotovo 20 godina po ratnim sukobima, ima za cilj samo jedno. Nastaviti potpunu dominaciju regionom, razjediniti narode s prostora Jugoslavije, produžiti šovinizam, mržnju i nacionalizam koji je oduvek bio saveznik imperijalista, svaliti svu krivicu gotovo isključivo na Srbe i time zatvoriti jednu totalnu istorijsku osudu u kojoj se ne može naći ni najsitniji trag odgovornosti imerijalističkih faktora za čiju direktnu umešanost u ratna zbivanja ima na hiljade nepobitnih dokaza. Nastavak ovakvog scenarija se može očekivati i u slučaju optužbi protiv albanskih ratnih zločinaca s Kosova čije bi pomilovanje i oslobađanje od svake krivice od strane imperijalista iz Brisla, Londona, Pariza i Vašingtona bilo u cilju opravdavanja stvaranja NATO države u srcu regiona, tj daljeg prekrajanja granica po želji imperijalista.
Mi ne možemo a da i ovom prilikom ne pomenemo da je deo Srbije, Kosovo i Metohija, još uvek pod NATO okupacijom, da taj čin predstavlja produženje procesa rasturanja naše domovine Jugoslavije i da svi narodi Kosova i Metohije, a naročito Srbi, žive pod stalnim pristiskom, strahom i terorom koji udruženo sprovode NATO okupatori i njihovi poslušnici, marionetska vlast u Prištini. Pitanje okupacije Kosova i Metohije nesagledivo je bez uloge koju igraju vlasti u Beogradu, takođe marionetske, koje se smenjuju ali konstatno predstavljaju političku ekspozituru EU imperijalista. Oni pristaju na sve zahteve nametnute iz Brisla pod platformom “puta bez povratka ka priključenju Srbije EU”. EU imperijalisti to vešto koriste, te svaki put isporučuju sve alavije zahteve. Nemačka kancelarka Angela Merkel je već otvoreno poručila da Srbija ne može biti primljena u EU dok ne prizna nezavisnost Kosova i Metohije.
Pitanje Kosova i Metohije je pitanje od velikog značaja i za političko delovanje naše partije. To pitanje determiniše ukupnu političku i ekonomsku situaciju kao i mnoge druge socijalne aspekte života u našoj zemlji koju karakteriše imperijalistička okupacija. Otud ne čudi što je kriza kapitalizma u Srbiji izuzetno frapantna za najšire narodne slojeve, standard građana i nezaposlenost koja je objektivno prešla 30%. Odnos prema “nezavisnoti” Kosova i Metohije nije samo teoretsko već duboko praktično pitanje odnosa prema imperijalizmu. Neosporno je da je “nezavisnost” Kosova i Metohije produkt imperijalnih interesa SAD i EU suprotno trajnim interesima svih onih koji žive na tom području, na području cele nekadašnje Jugoslavije. Mi jedino rešenje vidimo u jedinstvenoj anti imperijalnoj borbi balkanskih naroda za slobodu, mir, nezavisnot i potpunu ravnopravnost.
U takvim okolnostima naša partija, jedina u Srbiji, vodi doslednu borbu na osnovama naučnog soijalizma, uprkos neospornoj činjenici da u uslovima krize koherentni i dosledni politički zahtevi ustupaju primat otvorenom populizmu, oportunizmu i nedoslednim obećanjima najširim narodnim slojevima. Iz toga je jasno koliko su zadaci koji su pred nama naporni i ozbiljni. Tome treba pridodati i niz perfidnih načina kojima se buržoaska vlast vodi u svojoj antikomunističkoj borbi. Nezakonito, raznim smicalicama i pravnim mahinacijama, našoj partiji su prošle godine oduzete prostorije u kojima se nalazilo sedište centralnog komiteta naše partije od svog osnivanja. Danas se u tim prostorijama nalaze vladine kancelarije za pridruživanje Srbije EU. Buržoaska vlast je takođe izdejstvovala da izbriše našu partiju s liste registrovanih političkih partija u Srbiji što uzrokuje niz administrativnih problema u našem delovanju, posebno po pitanju izlaska na izbore. Mi smo otud bili onemogućeni da učestvujemo na ovogodišnjim izborima, parlamentarnim i predsedničkim na kojima je samo prividno došlo do promene vlasti. Proimperijalistička orijentacija nove vlasti ni najmanje se ne razlikuje od orijenatcije prethodne vlasti, nastavak privatizacije, zavisnost od IMF, kao i rehabilitacija antikomunističkih ratnih zločinaca iz perioda II svetskog rata, misija je koju u celosti produžava novoformljenja vlada u Beogradu.
Glavno uporište naše političke borbe ostaje sprovođenje našeg programa u radnim koilektivima, studentskim organizacijama, na radničkim demonstracijma i protestima, sindikalnim protestima, studentskim protestima, podrška radnicima u štrajkovima vezanim za privatizaciju, principijelna odbrana tekovina svih autenitčno socijalističkih aspekata izgradnje u našoj domovini, kao i odbrana antifašističkih tekovina i njihova dalja afirmacija među mladim generacijama.
Naša partija se bori i opstaje u izuzetno teškim uslovima za komunistički pokret u Srbiji i na prostoru bivše Jugoslavije, ali smo svesni da lakih i lepih vremena za našu borbu nikada, i ne samo u Jugoslaviji, nije ni bilo. Svesni smo da je to mukotrpna borba, ali pravedna, svesni smo da je ona teško ostvariva bez internacionalizma u pristupu, u doslovnoj svakodnevnoj primeni.
Zato, da živi proleterski internacionalizam, borimo se svi skupa kao ujedinjeni antiimperijalistički front, za budućnost socijaizma/komunizma!
UJEDINJENI PROTIV IMPERIJALISTIČKE POLUGE MEĐUNARODNOG KRIMINALNOG TRIBUNLA ZA BIVŠU JUGOSLAVIJU U HAGU
Rezoluciju podnela NKPJ
Tribunal u Hagu predstavlja političku polugu imperijalizma koja je instrument permanentih ucena narodima bivše Jugoslavije. Tribunal u Hagu formiran je kako bi se prikrile činjenice koje vode do glavnih nalogodavaca krvavog rasturanja Jugoslavije, a čiji krvavi imperijalistički trag vodi i do najnovijih ratnih operacija u Gazi, u Siriji, širom Bliskog istoka, do Libije, Iraka, Afganistana... Radom tribunala u Hagu ostavruje se imperijalistički cilj potpune dominacije regionom, razjedinjenja naroda s prostora Jugoslavije, raspirivanje šovinizma, mržnje i nacionalizma koji su oduvek bili saveznici imperijalista, svaljivanje sve krivice gotovo isključivo na Srbe i time zatvoranje jedne totalne istorijske osude u kojoj se ne može naći ni najsitniji trag odgovornosti imerijalističkih faktora za čiju direktnu odgvoronost i umešanost u ratna zbivanja ima na hiljade nepobitnih dokaza.
Presude suda u Hagu ne izražavaju nikakvu istorijsku objektivnost, ne doprinose pomirenju naroda Jugoslavije te otud odbacujemo sve presude koje je donela ova institucija.
Dole sud nepravde, dole poluga imperijalizma, za trajni mir, napredak i solidarnsot među narodima bivše Jugoslavije i Balkana nemogućim bez socijalizma!
Rezoluciju podnela NKPJ
Tribunal u Hagu predstavlja političku polugu imperijalizma koja je instrument permanentih ucena narodima bivše Jugoslavije. Tribunal u Hagu formiran je kako bi se prikrile činjenice koje vode do glavnih nalogodavaca krvavog rasturanja Jugoslavije, a čiji krvavi imperijalistički trag vodi i do najnovijih ratnih operacija u Gazi, u Siriji, širom Bliskog istoka, do Libije, Iraka, Afganistana... Radom tribunala u Hagu ostavruje se imperijalistički cilj potpune dominacije regionom, razjedinjenja naroda s prostora Jugoslavije, raspirivanje šovinizma, mržnje i nacionalizma koji su oduvek bili saveznici imperijalista, svaljivanje sve krivice gotovo isključivo na Srbe i time zatvoranje jedne totalne istorijske osude u kojoj se ne može naći ni najsitniji trag odgovornosti imerijalističkih faktora za čiju direktnu odgvoronost i umešanost u ratna zbivanja ima na hiljade nepobitnih dokaza.
Presude suda u Hagu ne izražavaju nikakvu istorijsku objektivnost, ne doprinose pomirenju naroda Jugoslavije te otud odbacujemo sve presude koje je donela ova institucija.
Dole sud nepravde, dole poluga imperijalizma, za trajni mir, napredak i solidarnsot među narodima bivše Jugoslavije i Balkana nemogućim bez socijalizma!
=== 2 ===
http://www.marx21.it/comunisti-oggi/nel-mondo/8096-14d-imcwp-dichiarazione-conclusiva.html
6 Dicembre 2012 01:32
14° IMCWP - Dichiarazione conclusiva
Traduzione di Laura Petrella
Il meeting ha ripreso i contenuti dello straordinario incontro tenutosi nella regione araba, in Syria, nel 2009, incentrato sulla questione palestinese; e costituisce, dopo tre anni, una nuova opportunità per i partiti comunisti e operai per esprimere la loro solidarietà e il continuo sostegno alla lotta della classe operaia, alle battaglie popolari, alle rivolte nei paesi arabi contro le aggressioni imperialiste e l'oppressione del grande capitale, a favore di cambiamenti democratici. I dibattiti che si sono svolti durante il meeting hanno favorito lo scambio di opinioni riguardo alle evoluzioni che si stanno registrando in tutto in mondo e hanno portato ad una larga intesa in tema di sviluppo, per un’azione comune e convergente, finalizzata a portare avanti la lotta rivoluzionaria per il socialismo.
*****
Il 14° IMCWP ha riaffermato le sue prese di posizione espresse nei precedenti incontri, tenutisi tra il 2008 e il 2011, per quanto riguarda la crisi capitalistica di sovrapproduzione e sovra-accumulazione eccessiva di capitale, la cui radice si trova nell’acuirsi delle principali contraddizioni tra capitale e lavoro, oggi ancora più profonde e intense. Le diverse varianti borghesi volte alla gestione della crisi non sono riuscite a tenerla sotto controllo, e tutte hanno portato ai medesimi effetti barbari sui diritti dei popoli. La reazione imperialista alla crisi si è tradotta in un’ offensiva a più riprese contro i diritti sociali, economici, democratici e nazionali dei popoli, volta a distruggere le conquiste ottenute nel corso del XX secolo dalle lotte popolari e dei lavoratori e ad intensificare il livello di sfruttamento e di oppressione.
Questo dato, insieme all’aumento dell’aggressività delle guerre imperialiste e alriallineamento dei rapporti di forza internazionali, in cui il relativo indebolimento della posizione degli Stati Uniti coesiste con il crescente potere economico e politico di diversi paesi, solleva un insieme di questioni che indicano che il mondo si trova, ancora una volta, ad incrocio pericoloso e critico, dove le contraddizioni e le competizioni sono sempre più intense e dove grandi pericoli coesistono con reali opportunità di sviluppo delle lotte popolari e del lavoro.
A tal proposito è utile porre la domanda: in che modo si manifesta e quali forme assume la crescente aggressività imperialista su scala globale, in campo militare, politico, economico e sociale?
Primo: l’imperialismo sta portando avanti un’offensiva che mira alla distruzione su larga scala dei diritti economici, sociali, politici, culturali e nazionali e ad una regressione nella correlazione di forze ancor più a favore del capitale rispetto al lavoro. Sono in corso enormi operazioni finalizzate a concentrare e centralizzare ulteriormente il capitale. Allo stesso tempo, sono stati lanciati attacchi di ampia portata contro i diritti sociali e del lavoro, con una forte riduzione dei salari, disoccupazione di massa, privatizzazione e distruzione delle funzioni sociali degli Stati, privatizzazione di quasi tutti i settori economici e delle aree della vita sociale. Questo attacco antisociale è accompagnato da un'offensiva senza precedenti nei confronti dei diritti dei popoli, della democrazia, della nazione e del rispetto dell’ambiente. In particolare si è intensificato l'attacco ai diritti economici, sociali e al lavoro delle donne, provocando un brutale peggioramento delle loro condizioni di vita, sia in ambito pubblico che privato. Affrontare e sconfiggere questa accanimento è fondamentale, perché la battaglia per la parità delle donne è parte vitale della lotta contro il capitalismo.
Secondo: va sottolineato che il discorso di Barack Obama alle Nazioni Unite, dove ha dichiarato che il suo paese non ha intenzione di "ritirarsi" dal mondo, coincide con il programma approvato dalla NATO durante l’ultimo vertice di Chicago, che sottintende, in effetti, un maggiore intervento militare imperialista in tutto il mondo sotto lo slogan della "difesa intelligente".Ciò ha comportato e comporta l’avvio della prima fase di "scudo antimissile" o "Star Wars" in Europa e del programma globale di scudo antimissile, l'intervento militare diretto in Libia, minacce intermittenti all’Iran e alla Repubblica Democratica Popolare di Corea, aumento dell’attività militare, aggressioni e provocazioni in Medio Oriente, nella regione Asia-Pacifico e in tutto il continente africano, un inasprimento del militarismo imperialista in America Latina e nei Caraibi. L'aumento dell’ostilità e l’embargo contro Cuba continueranno, così come i complotti contro il Venezuela.
Terzo: la campagna di aggressione militare è accompagnata da interferenze aperte negli affari interni della maggior parte degli Stati del mondo; interventi che si manifestano attraverso l'impiego del capitale e dell’autoritarismo e che hanno come obbiettivo distorcere e falsificare la volontà dei popoli, manipolare, intimidire e impedire che i rappresentanti scelti dal popolo raggiungano il potere. Le forze imperialiste non esitano a ricorrere ai metodi peggiori pur di raggiungere i loro obiettivi, organizzando, ad esempio, attentati terroristici, colpi di stato militari, alleandosi con le forze neofasciste, promuovendo le autorità politico- religiose e le varie forze controrivoluzionarie di diversa estrazione ideologica: tutto per esercitare il controllo imperialista del pianeta, attraverso la progettazione di nuovi confini e la riorganizzazione dei mercati settoriali, in particolare del mercato dell'energia, con le risorse di petrolio e gas, e delle vie di comunicazione.
Quarto: tale campagna militare è accompagnata da un aumento di aggressività, che si traduce, ad esempio, nel massimo impiego delle risorse di varie agenzie e organizzazioni internazionali, in particolare il FMI, la Banca Mondiale e l'Unione europea, al fine di salvaguardare il potere del grande capitale.Per garantire i propri interessi ed obiettivi, oltre ad incrementare ulteriormente attacchi ed interventi autoritari nei paesi di tutto il mondo, il regime capitalista appare deciso ad attaccare la classe operaia internazionale e i suoi rappresentanti, attraverso una serie di misure, tra cui :
14° Incontro Internazionale dei Partiti Comunisti e Operai (IMCWP)
Beirut 22-25 novembre 2012
Il 14° Incontro Internazionale dei Partiti Comunisti e Operai (IMCWP) si è tenuto a Beirut, capitale del Libano, fra il 22 e il 25 novembre 2012 con lo slogan:
“Rafforzare la lotta contro la crescente aggressività imperialista per affermare i diritti sociali, economici e democratici dei popoli, per il socialismo ".
All’incontro hanno partecipato 84 delegati in rappresentanza di 60 partiti, provenienti da 44 paesi dei cinque continenti, mentre sono state inviate lettere di scuse da parte dei partiti che per cause di forza maggiore non hanno potuto essere presenti.
Beirut 22-25 novembre 2012
Il 14° Incontro Internazionale dei Partiti Comunisti e Operai (IMCWP) si è tenuto a Beirut, capitale del Libano, fra il 22 e il 25 novembre 2012 con lo slogan:
“Rafforzare la lotta contro la crescente aggressività imperialista per affermare i diritti sociali, economici e democratici dei popoli, per il socialismo ".
All’incontro hanno partecipato 84 delegati in rappresentanza di 60 partiti, provenienti da 44 paesi dei cinque continenti, mentre sono state inviate lettere di scuse da parte dei partiti che per cause di forza maggiore non hanno potuto essere presenti.
Il meeting ha ripreso i contenuti dello straordinario incontro tenutosi nella regione araba, in Syria, nel 2009, incentrato sulla questione palestinese; e costituisce, dopo tre anni, una nuova opportunità per i partiti comunisti e operai per esprimere la loro solidarietà e il continuo sostegno alla lotta della classe operaia, alle battaglie popolari, alle rivolte nei paesi arabi contro le aggressioni imperialiste e l'oppressione del grande capitale, a favore di cambiamenti democratici. I dibattiti che si sono svolti durante il meeting hanno favorito lo scambio di opinioni riguardo alle evoluzioni che si stanno registrando in tutto in mondo e hanno portato ad una larga intesa in tema di sviluppo, per un’azione comune e convergente, finalizzata a portare avanti la lotta rivoluzionaria per il socialismo.
*****
Il 14° IMCWP ha riaffermato le sue prese di posizione espresse nei precedenti incontri, tenutisi tra il 2008 e il 2011, per quanto riguarda la crisi capitalistica di sovrapproduzione e sovra-accumulazione eccessiva di capitale, la cui radice si trova nell’acuirsi delle principali contraddizioni tra capitale e lavoro, oggi ancora più profonde e intense. Le diverse varianti borghesi volte alla gestione della crisi non sono riuscite a tenerla sotto controllo, e tutte hanno portato ai medesimi effetti barbari sui diritti dei popoli. La reazione imperialista alla crisi si è tradotta in un’ offensiva a più riprese contro i diritti sociali, economici, democratici e nazionali dei popoli, volta a distruggere le conquiste ottenute nel corso del XX secolo dalle lotte popolari e dei lavoratori e ad intensificare il livello di sfruttamento e di oppressione.
Questo dato, insieme all’aumento dell’aggressività delle guerre imperialiste e alriallineamento dei rapporti di forza internazionali, in cui il relativo indebolimento della posizione degli Stati Uniti coesiste con il crescente potere economico e politico di diversi paesi, solleva un insieme di questioni che indicano che il mondo si trova, ancora una volta, ad incrocio pericoloso e critico, dove le contraddizioni e le competizioni sono sempre più intense e dove grandi pericoli coesistono con reali opportunità di sviluppo delle lotte popolari e del lavoro.
A tal proposito è utile porre la domanda: in che modo si manifesta e quali forme assume la crescente aggressività imperialista su scala globale, in campo militare, politico, economico e sociale?
Primo: l’imperialismo sta portando avanti un’offensiva che mira alla distruzione su larga scala dei diritti economici, sociali, politici, culturali e nazionali e ad una regressione nella correlazione di forze ancor più a favore del capitale rispetto al lavoro. Sono in corso enormi operazioni finalizzate a concentrare e centralizzare ulteriormente il capitale. Allo stesso tempo, sono stati lanciati attacchi di ampia portata contro i diritti sociali e del lavoro, con una forte riduzione dei salari, disoccupazione di massa, privatizzazione e distruzione delle funzioni sociali degli Stati, privatizzazione di quasi tutti i settori economici e delle aree della vita sociale. Questo attacco antisociale è accompagnato da un'offensiva senza precedenti nei confronti dei diritti dei popoli, della democrazia, della nazione e del rispetto dell’ambiente. In particolare si è intensificato l'attacco ai diritti economici, sociali e al lavoro delle donne, provocando un brutale peggioramento delle loro condizioni di vita, sia in ambito pubblico che privato. Affrontare e sconfiggere questa accanimento è fondamentale, perché la battaglia per la parità delle donne è parte vitale della lotta contro il capitalismo.
Secondo: va sottolineato che il discorso di Barack Obama alle Nazioni Unite, dove ha dichiarato che il suo paese non ha intenzione di "ritirarsi" dal mondo, coincide con il programma approvato dalla NATO durante l’ultimo vertice di Chicago, che sottintende, in effetti, un maggiore intervento militare imperialista in tutto il mondo sotto lo slogan della "difesa intelligente".Ciò ha comportato e comporta l’avvio della prima fase di "scudo antimissile" o "Star Wars" in Europa e del programma globale di scudo antimissile, l'intervento militare diretto in Libia, minacce intermittenti all’Iran e alla Repubblica Democratica Popolare di Corea, aumento dell’attività militare, aggressioni e provocazioni in Medio Oriente, nella regione Asia-Pacifico e in tutto il continente africano, un inasprimento del militarismo imperialista in America Latina e nei Caraibi. L'aumento dell’ostilità e l’embargo contro Cuba continueranno, così come i complotti contro il Venezuela.
Terzo: la campagna di aggressione militare è accompagnata da interferenze aperte negli affari interni della maggior parte degli Stati del mondo; interventi che si manifestano attraverso l'impiego del capitale e dell’autoritarismo e che hanno come obbiettivo distorcere e falsificare la volontà dei popoli, manipolare, intimidire e impedire che i rappresentanti scelti dal popolo raggiungano il potere. Le forze imperialiste non esitano a ricorrere ai metodi peggiori pur di raggiungere i loro obiettivi, organizzando, ad esempio, attentati terroristici, colpi di stato militari, alleandosi con le forze neofasciste, promuovendo le autorità politico- religiose e le varie forze controrivoluzionarie di diversa estrazione ideologica: tutto per esercitare il controllo imperialista del pianeta, attraverso la progettazione di nuovi confini e la riorganizzazione dei mercati settoriali, in particolare del mercato dell'energia, con le risorse di petrolio e gas, e delle vie di comunicazione.
Quarto: tale campagna militare è accompagnata da un aumento di aggressività, che si traduce, ad esempio, nel massimo impiego delle risorse di varie agenzie e organizzazioni internazionali, in particolare il FMI, la Banca Mondiale e l'Unione europea, al fine di salvaguardare il potere del grande capitale.Per garantire i propri interessi ed obiettivi, oltre ad incrementare ulteriormente attacchi ed interventi autoritari nei paesi di tutto il mondo, il regime capitalista appare deciso ad attaccare la classe operaia internazionale e i suoi rappresentanti, attraverso una serie di misure, tra cui :
- - unanegazione del diritto fondamentale dell’uomo al lavoro e delle conquiste ad esso relative conseguite dalla classe operaia;
- - un’offensiva ideologica globale a livello mediatico, tesa a reprimere le lotte dei lavoratori e del popolo e a perseguitare tutte le forze sociali e politiche in conflitto con l'imperialismo, in particolar modo i Partiti comunisti e operai;
- - sforzi ed azioni congiunte in violazione di ciò che è stato incluso nella Carta delle Nazioni Unite e nella "Dichiarazione universale dei diritti umani": documenti redatti in condizioni differenti e con diversi rapporti di forza, determinati dalla presenza dell'Unione Sovietica e di altri paesi socialisti.