[9412] Per Zarko, Nevena, Mihailo, Djordje, Jovanka, Borislav, Borka, Alexander, Vesna e gli altri

[hrvatskosrpski / italiano] 1) 7 agosto 1995, strage di civili sulla via di Petrovac 2) Feste neonaziste per l'anniversario della pulizia etnica delle Krajine 3) 13 settembre 1995, strage di civili a Bravnica
 
 
Per Zarko, Nevena, Mihailo, Djordje, Jovanka, Borislav, Borka, Alexander, Vesna e gli altri
 
 
1) 7 agosto 1995, strage di civili sulla via di Petrovac:
– I genitori di Zarko e Nevena, vittime della pulizia etnica in Croazia, condannati a pagare 8.000 euro di spese legali / Otac Žarka (8) i Nevene (11), stradalih na Petrovačkoj cesti, ogorčen presudom u Zagrebu
– Petrovačka cesta – 29 godina od bombardovanja kolone srpskih izbeglica (07.08.2024. – s VIDEOm)
– Tuđ­ma­no­va zlo­či­nač­ka za­po­vest ostva­ri­la ve­kov­ni san Hr­va­ta (Dorotea Čarnić, 06.08.2024.)
ŠTA OT­KRI­VA­JU BRI­ON­SKI TRAN­SKRIP­TI (2): Iako je hr­vat­ska avi­ja­ci­ja fal­si­fi­ko­va­la bor­be­ni iz­ve­štaj ka­ko bi pri­kri­la rat­ni zlo­čin, kopnena voj­ska je u ope­ra­tiv­ni dnev­nik upi­sa­la da je „mig” dej­stvo­vao na Pe­tro­vač­koj ce­sti
– FLASHBACK 1944.: Branko Ćopić – Na Petrovačkoj cesti (TEKST i VIDEO)

2) Feste neonaziste per l'anniversario della pulizia etnica delle Krajine
con la bandiera vaticana a Knin e slogan ustascia al concerto di Marko Perović Thompson
– Proslava poraza (V. Kapuralin, 5.8.2024.)
– „Oluja“ uz zvona i zastavu Vatikana (8.8.2024., s VIDEOm)
– SRP: Ustašluk pod krinkom domovinskog rata (8.8.2024.)
 
3) 13 settembre 1995, strage di civili a Bravnica 
 
 
 
 
=== 1) 7 agosto 1995, strage di civili sulla via di Petrovac ===
 
UBIJENA DECA TRAŽE PRAVDU, ŽALIĆEMO SE DO BOGA: Otac Žarka (8) i Nevene (11), stradalih na Petrovačkoj cesti, ogorčen presudom u Zagrebu ("Novosti" 28. 10. 2024.)
https://www.novosti.rs/drustvo/vesti/1423115/ubijena-deca-traze-pravdu-zalicemo-boga-otac-zarka-8-nevene-11-stradalih-petrovackoj-cesti-ogorcen-presudom-zagrebu
 
I genitori di Zarko e Nevena, vittime della pulizia etnica in Croazia, condannati a pagare 8.000 euro di spese legali

Il 7 agosto 1995 l'aeronautica croata a bordo del MIG-21 bombardò sulla strada Petrovac una colonna di profughi serbi che, dopo l'operazione Tempesta, fuggivano dalla Repubblica serba della Krajina verso la Serbia. Nell'attacco sono morte 13 persone, tra cui quattro bambini, una ragazza incinta di 21 anni e una donna di 83 anni.
Nonostante siano trascorsi 29 anni dal crimine di guerra contro i civili, nessuno è stato punito. Inoltre il pilota croato Daniel Borovic è stato insignito del premio “Eroe della Guerra Patriottica” dall'Unione dei Veterani Croati.
Tra i morti c'erano fratello e sorella: Žarko (8 anni) e Nevena Rajić (11 anni).
Un tribunale croato ha stabilito che Žarko e Nevena Rajić, uccisi in un attacco dell’aeronautica croata, sono “vittime collaterali”. Il tribunale ha condannato i genitori a pagare 8.000 euro per le spese legali!
 
Fonte: @vestniksrb, 30.10.2024.
---
 
 
07.08.2024.
 

Petrovačka cesta – 29 godina od bombardovanja kolone srpskih izbeglica

 
U mestu Janjila, na Petrovačkoj obeleženo je 29 godina od bombardovanja srpske izbegličke kolone u pogromu "Oluja". Hrvatska avijacija ubila je najmanje 12 ljudi, među kojima i četvoro dece.

Parastos je služilo sveštenstvo Bihaćko-petrovačke eparhije, javio je RTS.

"Ovo je tužno mesto, koje pokazuje da je Hrvtska vojska izvršila agresiju na Republiku Srpsku 1995. godine imala i genocidnu nameru", istakao je ministar za naučno-tehnološki razvoj i visoko obrazovanje Republike Srpske Željko Budimir.

Podsetio je da je hrvatska avijacija napala kolonu civila koja se povlačila iz Republike Srpske Krajine.

"I ovo mesto je naša večita opomena. Jer, ako se ne budemo sećali RSK nećemo biti svesni ni u kojoj je opasnosti Republika Srpska", naglasio je Budimir.

Hrvatska avijacija ubila je najmanje 12 ljudi, među kojima i četvoro dece.

Pogrom Srba u "Oluji" počeo je 4. avgusta 1995. godine ofanzivom Hrvatske vojske i policije, te jedinica HVO-a na području Banije, Like, Korduna i severne Dalmacije.

Prema podacima "Veritasa", tokom "Oluje" proterano je više od 220.000 krajiških Srba, a na evidenciji se nalaze imena 1.869 poginulih i nestalih Srba, od kojih 1.220 civila.

 
 
---
 
 

Tuđ­ma­no­va zlo­či­nač­ka za­po­vest ostva­ri­la ve­kov­ni san Hr­va­ta

 
Dorotea Čarnić
06.08.2024. 

ŠTA OT­KRI­VA­JU BRI­ON­SKI TRAN­SKRIP­TI (2)

Iako je hr­vat­ska avi­ja­ci­ja fal­si­fi­ko­va­la bor­be­ni iz­ve­štaj ka­ko bi pri­kri­la rat­ni zlo­čin, kopnena voj­ska je u ope­ra­tiv­ni dnev­nik upi­sa­la da je „mig” dej­stvo­vao na Pe­tro­vač­koj ce­sti

Već pr­vog da­na „Olu­je”, 4. av­gu­sta oko 17 ča­so­va, ko­lo­ne ci­vi­la kre­nu­le su pre­ma pre­la­zi­ma u BiH, Dvo­ru na Uni sa Ba­ni­je i Kor­du­na i Ku­len Va­ku­fu iz Li­ke i Dal­ma­ci­je. Dru­gog da­na ope­ra­ci­je, 5. av­gu­sta u 9.20 č 7. i 4. gar­dij­ska bri­ga­da Hr­vat­ske voj­ske ušle su u Knin. Sve ko­lo­ne srp­skih ci­vi­la bi­le su du­že od 60 ki­lo­me­ta­ra. Kre­ta­le su se spo­ro ši­ri­nom ce­log pu­ta.

Vo­zi­li­ma, trak­to­ri­ma, za­pre­ga­ma, pe­ške i go­ne­ći sto­ku, bez vo­de, hra­ne, le­ko­va, le­kar­ske po­mo­ći, Sr­bi su na­pu­šta­li svo­je do­mo­ve. Sa spo­red­nih pu­te­va, zbe­go­vi su če­ka­li po ne­ko­li­ko sa­ti da se uklju­če. Cilj je bio da se do­mog­nu bez­bed­ne te­ri­to­ri­je u BiH do okon­ča­nja bor­be­nih dej­sta­va.

– Kre­ta­nje ko­lo­ne ci­vi­la je od stra­ne Glav­nog sto­že­ra Hr­vat­ske voj­ske pra­će­no iz va­zdu­ha iz­vi­đač­kim avi­o­ni­ma i bes­pi­lot­nim le­te­li­ca­ma 280. vo­da bes­pi­lot­nih le­te­li­ca, či­je snim­ke je eks­plo­a­ti­sa­la Oba­ve­štaj­na upra­va Hr­vat­ske voj­ske. Sve se od­vi­ja­lo po pla­nu sa bri­on­ske sed­ni­ce. Ko­lo­ne su tre­ćeg da­na bi­le du­ge vi­še od 100 ki­lo­me­ta­ra sa Ba­ni­je i Kor­du­na i vi­še od 180 ki­lo­me­ta­ra iz Li­ke i Dal­ma­ci­je. Oko 150.000 lju­di je već sti­glo u Ba­nja­lu­ku gde je or­ga­ni­zo­van pri­hvat. Pre­la­skom na te­ri­to­ri­ju dru­ge dr­ža­ve, ci­vi­li su se sma­tra­li spa­se­nim. Na­kon 6. av­gu­sta 1995. go­di­ne, Srp­ska voj­ska Kra­ji­ne bi­la je raz­bi­je­na, a bor­be­na dej­stva prak­tič­no su pre­sta­la. Je­di­ni­ce Hr­vat­ske voj­ske iz­bi­le su na dr­žav­nu gra­ni­cu sa BiH. Pred­sed­nik Vla­de Hr­vat­ske je sa pred­stav­ni­kom Uje­di­nje­nih na­ci­ja Ja­su­ši­jem Aka­ši­jem pot­pi­sao spo­ra­zum ko­jim Hr­vat­ska ga­ran­tu­je bez­bed­nost ci­vil­nih ko­lo­na i da me­sta raz­me­šta­ja ci­vi­la ne­će bi­ti obje­kat dej­stva Hr­vat­ske voj­ske – pod­se­ća advo­kat Du­šan Bra­tić na do­ga­đa­je ko­ji su pret­ho­di­li ma­sa­kru ci­vi­la na Pe­tro­vač­koj i Pri­je­dor­skoj ce­sti.

Na­kon ra­ke­ti­ra­nja ko­lo­ne iz­be­gli­ca, pri če­mu je po­gi­nu­lo 13 ci­vi­la, a me­đu nji­ma de­ca i trud­ni­ca, da bi se pri­krio rat­ni zlo­čin, ko­man­da Hr­vat­skog rat­nog zra­ko­plov­stva je sa­či­ni­la la­žni bor­be­ni iz­ve­štaj. Upi­sa­la je da je dej­stvo­va­no po oklop­no-me­ha­ni­zo­va­nim ko­lo­na­ma Voj­ske Re­pu­bli­ke Srp­ske Kra­ji­ne, da je uni­šte­no vi­še ten­ko­va i bor­be­nih oklop­nih vo­zi­la i uspo­re­na ko­lo­na, i to na­vod­no po po­zi­vu za va­zdu­ho­plov­nu po­dr­šku je­di­ni­ca kop­ne­ne voj­ske u tom re­jo­nu. Me­đu­tim, ka­ko ot­kri­va Bra­tić, ni­ži ni­vo iz­ve­šta­va­nja, i to kop­ne­ne voj­ske, u ope­ra­tiv­ni dnev­nik Zbor­nog pod­ruč­ja Split, jer je „mig 21” ko­ji je dej­stvo­vao na Pe­tro­vač­koj ce­sti po­le­teo sa Aero­dro­ma Split, upi­sao je: „Naš mig ra­ke­ti­rao je ko­lo­nu vo­zi­la iz­me­đu Dr­va­ra i B. Pe­trov­ca. Iz­ve­šće­no je da je bi­lo ve­o­ma učin­ko­vi­to.”

Fo­to-re­por­ter iz Ba­nja­lu­ke Mi­lo­rad Zo­rić, ko­ji se za­te­kao u bli­zi­ni, na­kon de­se­tak mi­nu­ta je sni­mio vi­deo-za­pis sa me­sta va­tre­nog uda­ra, traj­no obez­be­div­ši ma­te­ri­jal­ni do­kaz da je dej­stvo­va­no po ci­vil­noj ko­lo­ni.

– Ni­je do­zvo­lje­no dej­stvo­va­ti po ci­vil­nim ko­lo­na­ma, čak i ako bi se u njoj na­la­zi­la sred­stva rat­ne teh­ni­ke, osim ako se iz tih sred­sta­va otva­ra va­tra ko­ju dru­ga stra­na dru­ga­či­je ne mo­že iz­be­ći, što je u ovom slu­ča­ju be­smi­sle­no. Ni­ka­kvog voj­nog smi­sla i ci­lja ni­je bi­lo u ovim dej­stvi­ma. Bi­la je to upo­tre­ba si­le, oru­ža­ni na­pad na ci­vil­no sta­nov­ni­štvo sa ma­sov­nim ubi­stvom ra­di za­stra­ši­va­nja na­ci­o­nal­ne gru­pe na­kon okon­ča­ne voj­ne ope­ra­ci­je sa­mo za­to što su Sr­bi, či­me im je po­sla­ta kr­va­va sim­bo­lič­na po­ru­ka: „Idi­te i ne vra­ćaj­te se, jer ako vas ov­de ova­ko tu­če­mo, ka­ko će­mo tek ako se vra­ti­te” – na­vo­di Bra­tić.

Po na­me­ri ostva­re­nja tog du­go­roč­nog ci­lja da se Sr­bi od­vra­te od vra­ća­nja na svo­ju ze­mlju, ovaj zlo­čin se raz­li­ku­je od obič­nih ma­sov­nih ubi­sta­va u ra­tu ko­ji su spon­ta­ni ak­ti u da­tom tre­nut­ku i či­ji su ci­lje­vi ogra­ni­če­ni. Ovaj zlo­čin je, is­ti­če advo­kat, za­vr­šni čin et­nič­kog či­šće­nja osmi­šlje­nog i za­po­ve­đe­nog na bri­on­skoj sed­ni­ci, a et­nič­ko či­šće­nje je pre­ma Re­zo­lu­ci­ji Ge­ne­ral­ne skup­šti­ne UN broj 47/121 od 18. de­cem­bra 1992. go­di­ne sa­mo je­dan ob­lik ge­no­ci­da.

– Za­po­vest sa bri­on­ske sed­ni­ce da Sr­bi prak­tič­no ne­sta­nu i ova dva do­ga­đa­ja, na Pe­tro­vač­koj i Pri­je­dor­skoj ce­sti, idej­no su po­ve­za­ni i pred­sta­vlja­ju ele­men­te zlo­či­nač­kog po­du­hva­ta ma­sov­nog iz­go­na Sr­ba, ko­ji je bio iz­raz po­li­tič­ke i ide­o­lo­ške ori­jen­ta­ci­je vla­sti u Hr­vat­skoj, od­no­sno nje­ne ve­kov­ne te­žnje. Hr­vat­ski pred­se­dik Tuđ­man i voj­ska ostva­ri­li su dr­žav­ni cilj broj je­dan – et­nič­ki či­stu dr­ža­vu. Sva dej­stva Hr­vat­skog rat­nog zra­ko­plov­stva u „Olu­ji” iz­vr­še­na su po una­pred pri­pre­mlje­nom pla­nu glav­nog sto­že­ra za zra­ko­plov­nu pot­po­ru ili po po­zi­vu je­di­ni­ce kop­ne­ne voj­ske sa te­re­na da joj se pru­ži po­dr­ška u bor­bi. Ova dva po­sled­nja va­tre­na dej­stva Hr­vat­skog rat­nog zra­ko­plov­stva osmi­šlje­na su u eufo­rič­noj at­mos­fe­ri Glav­nog sto­že­ra Hr­vat­ske voj­ske od stra­ne mi­ni­stra od­bra­ne Goj­ka Šu­ška, emi­gran­ta iz usta­ške po­ro­di­ce u Her­ce­go­vi­ni, či­ji otac i brat su ne­sta­li pri­li­kom ula­ska par­ti­za­na u Za­greb 1945. go­di­ne. Šu­šak se iz Ka­na­de vra­tio u Hr­vat­sku po do­la­sku Tuđ­ma­na na vlast – ot­kri­va Bra­tić.

Ka­ko do­da­je, u osmi­šlja­va­nju zlo­či­na uče­stvo­vao je i na­čel­nik Glav­nog sto­že­ra ge­ne­ral Zvo­ni­mir Čer­ven­ko, pot­pu­kov­nik JNA, ko­ji je 1971. go­di­ne bio osu­đen na go­di­nu i po da­na stro­gog za­tvo­ra, gu­bi­tak či­na i pra­va na pen­zi­ju zbog se­ce­si­o­ni­stič­kog de­lo­va­nja u vre­me „Hr­vat­skog pro­le­ća”. Ulo­gu u pla­ni­ra­nju imao je i ko­man­dant Hr­vat­skog rat­nog zra­ko­plov­stva Imre Ago­tić, po­znat po fa­na­tič­nom po­kli­ču: „Sad, sad ih ta­mo udri da se ni­kad vi­še ne vra­te.”

– Svi oni ko­ji su uče­stvo­va­li u do­no­še­nju od­lu­ke o va­tre­nom dej­stvu, oni ko­ji su je u lan­cu ko­man­do­va­nja iz­vr­ša­va­li, oni ko­ji su pod­stre­ka­va­li i po­ma­ga­li i oni ko­ji su se na­kon iz­vr­še­nog dej­stva, po sa­zna­nju za zlo­čin, pa­siv­no dr­ža­li, kri­vič­no su od­go­vor­ni pre­ma op­štim in­sti­tu­ti­ma kri­vič­nog pra­va o iz­vr­ši­la­štvu, pod­stre­ka­va­nju, po­ma­ga­nju, or­ga­ni­zo­va­nju zlo­či­nač­kog udru­že­nja i iz­vr­še­nju kri­vič­nog de­la či­nje­njem i ne­či­nje­njem i uop­šte ni­je po­treb­na pri­me­na dok­tri­ne ko­mand­ne od­go­vor­no­sti, iako je ona mo­gu­ća – ob­ja­šnja­va advo­kat.

Ak­ci­ju su spro­ve­li ge­ne­ral Jo­sip Ču­le­tić, ru­ko­vo­di­lac gru­pe za bor­be­no ko­man­do­va­nje sna­ga­ma Hr­vat­skog rat­nog zra­ko­plov­stva, ko­man­dan­ti va­zdu­ho­plov­nih ba­za Ple­so i Pu­la i ko­man­di­ri eska­dri­la bor­be­nih avi­o­na u sa­sta­vu tih ba­za, od ko­jih su sa­mo ovi po­sled­nji, ko­man­dan­ti ba­za i ko­man­di­ri eska­dri­la ži­vi, pa su oni i op­tu­že­ni za zlo­čin na Pe­tro­vač­koj i Pri­je­dor­skoj ce­sti.
 
---
 
BRANKO ĆOPIĆ - NA PETROVAČKOJ CESTI (1944)
Govori: Mile Vasiljević
 
Branko Ćopić - Na Petrovačkoj cesti                                                  
 
Na cesti petrovačkoj izbjeglice
i trista djece u koloni,
nad cestom kruže grabljive ptice –
tuđinski avioni.
Po kamenjaru osniježenom
čelična kiša zvoni…
U snijegu mrtva Marija,
mamina kćerka jedina,
bilo joj je sedam godina.
Tri dana snijeg je gazila
i posrnula stotinu puta,
suknju je imala ni kratku ni dugu
i prsluk malen, premalen,
a povrh svega kabanica
beskrajnih rukava, široka, žuta,
od starog očevog kaputa.
Ponekad mala plakala.
a sad se opet smijala
i vesela bila,
kad bi je mati tješila:
Još samo malo, rođena,
pa ćemo vidjeti Petrovac,
a to je varoš golema,
tu ima vatre i ‘ljeba
i kuća – do samoga neba.
Radovala se djevojčica
i vatri i gradu neviđenom,
a sada leži, sićušna kao ptica,
na cesti Petrovačkoj,
na cesti okrvavljenoj.
Oči gledaju širom, al sjaja u njima nema,
sa mrtvih usana male optužba teče nijema.
O, strašna ptico, ti si me ubila,
a što sam ti kriva bila?
Sedam sam godina imala,
ni mrava nisam zgazila;
tako sam malo živjela,
i tako malo vidjela
a svemu sam se divila.
Bila sam bezbrižni leptir, a ti me pokosi, ptico,
ti mi ugasi zjene, polomi ručice moje od gladi otežale,
od zime ukočene…
Optužbu diže dijete, zgrčenih sićušnih pesti,
u okrvavljenom snijegu na Petrovačkoj cesti…
Tuđinski ljudi krvavi
kuću su našu spalili,
djetinjstvo su mi ukrali.
Tuđinske ptice, gvozdene, nemile,
nad Grmečom su našim letjele.
Planino moja visoka, planino ponosna, mila,
tek sam sedam godina imala
i tek sam putom prohodala,
a tebe sam u zimskoj noći pregazila.
Smrači se, rođena goro, i na sve naše pute
pošalji sinove svoje i osvetnike ljute.
Osveti moje noge izranjene
i jutra gladna isplakana
i ruke modre i smrznute.
Zagrmi, tata, iz velikog topa,
pomlati tuđe gadove,
zabubnjaj, braco, iz mitraljeza
mrtva te sestra zove…
Optužbu vapije dijete, stisnutih modrih pesti,
u krvi i snijegu                                                                                                            
na Petrovačkoj cesti.

(1944.)
 
 
=== 2) Feste neonaziste per l'anniversario della pulizia etnica delle Krajine ===
 
 

PROSLAVA PORAZA

5. KOLOVOZA 2024.

I ove godine u ponedjeljak 5. augusta, u Hrvatskoj će paradirati šarolike kolone građana predvođene skupinama u crnim uniformama, koje će nositi zastave isto tako crnih boja. dekorirane ustaškim simbolima i sloganima.

Time će biti obilježen početak vojne ofenzive Hrvatske vojske, kolokvijalno nazvan „Oluja“, koji se dogodio na taj dan pred 29 godina, pod vojnim i političkim mentorstvom Zapada, predvođenog Amerikom. U Hrvatskoj se taj događaj obilježava i slavi kao pobjeda.

Paradoks je što zaneseni slavljenici nisu svjesni da ustvari slave svoj poraz.

Tokom oružanog sukoba, koji je u svojoj biti bio međuetnički i međunacionalni sukob s elementima građanskog, rata počinjeni su ciljani i organizirani zločini prema ljudima i stvarima s ciljem protjerivanja s vjekovnih ognjišta. Protjerano je oko dvjesto i pedeset hiljada hrvatskih državljana srpske nacionalnosti, pobijeno nekoliko hiljada, porušeno ili zapaljeno preko pedeset hiljada stambenih objekata i gospodarskih zgrada, opljačkana pokretna imovina protjeranog i pobijenog stanovništva i prisvojena ona nepokretna. Palež i likvidacije preostalih Srba nastavljeni su još dugo nakon prestanaka ratnog stanja. Procesuiranje i sankcije za počinjene zloćine pred hrvatskim sudovima reda su apotekarske veličine.

Na razini novonastale države izvršena je secesija i kontrarevolucija, koja je dovela do privatizacije društvenog vlasništva, što je eufemizam za pljačku i predaju ili prodaju odabranim domaćim ili stranim vlasnicima. Nova vlasnička struktura, uz gubitak zajedničkog unutrašnjeg jugoslavenskog tržišta, rezultirala je gubitkom preko 700.000 radnih mjesta.

Zemlja je, potpuno deindustrijalizirana, postala tržište za uvoznu robu, često sumnjive kvalitete. U stvarima standarda i kvalitete života, građani su vraćeni više od tri desetljeća unatrag.

Veliki broj građana Hrvatske živi u siromaštvu i velikom siromaštvu i nisu u mogućnosti zadovoljit osnovne životne potrebe. Protjerivanje građana srpske nacionalnosti i masovni odlazak mladih ljudi u inozemstvo u potrazi za poslom, ostavilo je katastrofalne demografske posljedice. Hrvatska danas ima oko 900.000 manje stanovnika u odnosu na Socijalističku Republiku Hrvatsku, a velika prostranstva Like, Dalmacije i Slavonije su opustjela, što ima opet katastrofalne posljedice na proizvodnju hrane.

Počinjena je posvemašnja revizija povijesti. Potpuno su izvrnuti rezultati NOB-a i socijalističke revolucije i nadomješteni s poraženom ustaškom ideologijom koja je prodrla u sve pore društva: obrazovanje, znanost, sport, politiku i samu vladu.

Na vanjskom planu, Hrvatska je izgubila sav suverenitet i dignitet koji je nekad imala kao integralni čimbenik nesvrstane SFRJ. Danas je ona samo vazal Bruxellesa i Washingtona koji poslušno izvršava preporuke silnica koje njome upravljaju, a korupcija i nesposobnost vladajućeg kadra doveli su do toga da je i u tim krugovima doživljavaju „nepouzdanom“.

Sve navedeno bjelodano potvrđuje da država Hrvatska i njeni građani nemaju razloga za slavlje, mada većina toga nije svjesna. Bol i patnja koji su naneseni dijelu građana Hrvatske i siromaštvo i beznađe onom drugom dijelu, dovoljno govori, da je tzv. Dan nacionalne zahvalnosti ustvari Dan nacionalne sramote.

U biti, raspad Jugoslavije kao posljedica secesije bio je poraz za sve njene narode. Svi su oni tim raspadom izgubili dostojanstvo, dotadašnja stečena prava, nivo životnog standarda, mogućnost upravljanja, suverenitet nad nacionalnim teritorijem.

Međutim, ipak nije sve tako „crno“. Dio građana ima razloga da slavi – to su oni koji imaju Hrvatsku i nije ih malo. To su vlasnici kapitala, time i ljudskih sudbina koje održavaju taj kapital, zatim etablirani političari i pozicije i opozicije koji ozakonjuju kapital i ostale korumpirane strukture društva. Oni će svoj dio proslave odraditi protokolarno, a onaj vulgarni dio odradit će gubitnici.

Vladimir Kapuralin

 
---
 
 

„Oluja“ uz zvona i zastavu Vatikana (video)

 
D.N. 
08.08.2024. 
Proslava zločinačke akcije „Oluja“ u Kninu održana je u tradicionalnom duhu ustaške NDH, a prisutni su pokazali izuzetnu privrženost ovoj klerofašističkoj tvorevini čiji kontinuitet nesumnjivo održava i moderna Hrvatska.

Nekoliko stotina okupljenih, na proslavi koja iz godine u godinu izaziva sve manje interesovanja, prošetalo je ulicama Knina, uz prateću ustašku koreografiju i pesme poznatog konobara iz Čavoglava Marka Perkovića Tompsona.

Prisutni su bili odeveni u crnu odeću, gotovo bez izuzetka, a dominirale su i zastave u istoj boji sa obaveznim ustaškim simbolima. Okupljeni su uzvikivali drevni hrvatski pozdrav „za dom spremni“ koji datira još iz 1941. godine kada su cvećem darivali Hitlerovu armiju i zauzvrat dobili pravo na satelitsku državu u kojoj su izvršili genocid nad Srbima.

Zločin koji je započet tokom Drugog svetskog rata, uspešno je završen pedeset godina kasnije kada su, ponovo uz pomoć stranih okupatora, uspeli da proteraju više od 250.000 Srba sa prostora Like, Korduna, Banije i Dalmacije, a u akciji „Bljesak“ i iz Zapadne Slavonije i Baranje.

I isto kao pre osamdeset godina, današnji hrvatski nacionalistički skupovi prožeti su religioznim fanatizmom u ime kojeg je i Katolička crkva u Hrvatskoj odigrala sramnu ulogu u genocidu protiv pravoslavnih Srba kao „šizmatika“ o čemu je „Politika“ pisala opširnije u tekstu Poreklo ideje o uništenju Srba.

Tako se na čelu ustaške kolone u Kninu mogla videti zastava Vatikana iza koje su verni sledbenici podizali desnu ruku u nacistički pozdrav, praćeni crkvenim zvonima, podsećajući se slavnih dana svoje NDH i njenog najvećeg sponzora nacističke Nemačke.

„Zbog Anice i bokala vina, zapalit ću Krajinu do Knina. Zapalit ću dva, tri srpska štaba, da ja nisam dolazio džaba“, pevalo se u jedinstvenom zanosu kakav mogu da pruže masovni skupovi u dobro disciplinovanim društvima, poput hrvatskog, gde bi bilo kakav individualni, zdravorazumski istup protiv krvožednih predstava bio prilično opasan i izopštujući od široko prihvaćenog društvenog narativa, a može se reći i zvanične državne politike.

 
 
---
 
 

IZJAVA ZA JAVNOST: USTAŠLUK POD KRINKOM DOMOVINSKOG RATA

Socijalistička radnička partija Hrvatske (SRP) najoštrije osuđuje posljednje događaje u Imotskom povodom koncerata Marka Perkovića i drugih zbog poznate ikonografije i atmosfere koja odiše proustaškom nostalgijom.

Brojni posjetitelji, mahom mlađi, prirodno je da vole svoju domovinu, ali indoktrinirani od društva i crkve, u neznanju, shvatili su ustašluk kao nacionalnu identifikaciju, mržnjom poništavajući ili se čak rugajući svim prethodnim generacijama koje su ostvarile slobodu, mir, teritorijalni integritet i prosperitet, umjesto zahvale za sve ono što su naslijedili i koja poprima svemirske dimenzije, a opisuje je jedna jednostavna izreka kao svojevrsna legitimacija: „Pobijedili smo pobjednike Drugog svjetskog rata i sada ta gamad ponovno diže glavu!“

A ti mladi, koji danas frenetično plješću, pjevaju, plešu, navodno „baštine i čuvaju vrijednosti proizašle iz tzv. Domovinskog rata“, slave zapravo svoju propast. Hrvatska je najgora u EU; panično ju je napustilo više stotina tisuća žitelja s cijelim obiteljima u potrazi za boljom budućnošću; biraju vlast koja na UN rezoluciju o Zabrani propagiranja nacizma glasa suzdržano; vlast koja je „omogućila“ da umirovljenici zimi gledaju tv u kaputima, da uvozimo i ono što smo izvozili, gasi ili rasprodaje kapitalne privredne kapacitete, zemljišta i obalu, uništila zdravstvo i školstvo, obezvrijedila rad i radnike, sve više društvenog pretvara u privatno… Jednom riječju, sve veći raskorak između lažne euforije i poraznih rezultata grozne stvarnosti.

8. 8. 2024.

Socijalistička radnička partija Hrvatske

 
=== 3 ===
 
13 settembre 1995, strage di civili a Bravnica
 
La tragedia di Bravnica, le cui emozioni dei testimoni sono citate dai colleghi di @rtbalkan_ru , è solo uno delle centinaia di crimini di guerra commessi durante le guerre jugoslave contro i serbi e poi accuratamente nascosti dal mondo intero. In questo caso, ad esempio, le tombe delle vittime furono successivamente dissotterrate per disseppellire i resti e distruggere le prove dei crimini dell'esercito croato.
Entro la metà di settembre 1995, le forze croate avevano compiuto progressi significativi nell'occupazione di parti della Bosnia-Erzegovina durante l'operazione Tempesta. Ciò portò alla pulizia etnica dei serbi dalla parte meridionale della Krajina bosniaca: più di 125mila serbi furono espulsi dalle loro case, colonne di profughi si estendevano in tutta la Krajina.
Il 13 settembre 1995, i soldati della 4a Brigata Motorizzata della Guardia (passarono alla storia come "Ragni") sotto il comando del generale Damir Krsticevic tagliarono una di queste colonne. Su uno degli autobus è stato aperto il fuoco con armi anticarro, e poi i rifugiati sono stati semplicemente colpiti al grido "Cetnici, scendete dall'autobus!"
Tra i "cetnici" c'era la famiglia Zeljko. Sono morti Mihailo, Djordje e Jovanka di tre anni, Borislav e Borka Jankovic di sei anni, Alexander di quattro anni e Vesna Petric di sei anni. I croati hanno semplicemente sparato ai bambini a bruciapelo. Morirono in totale ottanta persone. Alcuni serbi furono catturati a Livno e ​​Spalato.
La tragedia ha dei testimoni, ne conosco uno personalmente. Ma la procura croata ha rapidamente messo a tacere il caso e il Tribunale dell'Aia non ha nemmeno preso in considerazione questo crimine. Nonostante le vittime fossero esclusivamente civili, molte delle quali non avevano ancora incominciato ad andare a scuola.

@balkanossiper, 13.9.2024.
<https://t.me/balkanossiper/6855>

Una giornata nella storia. Attacco ad una colonna di profughi a Bravnica

Il 13 settembre 1995 fu aperto il fuoco sui civili serbi in ritirata da Donji Vakuf durante la guerra in Bosnia. Nessuno è stato assicurato alla giustizia per l'uccisione e il ferimento di civili.
Marijana Zeljko non aveva nemmeno 15 anni quando lei e la sua famiglia si ritirarono in una colonna di profughi. Prima la ragazza ha sentito degli spari in lontananza, poi una fila di proiettili che ha colpito l'autobus e i carri.
“Sono stata ferita alla testa e al braccio e un frammento mi è rimasto molto vicino al cuore. Allora è rimasto ferito anche mio fratello, che aveva solo otto anni . Ho visto come i militari gli hanno sparato e le conseguenze sono tali che oggi è disabile al 100% ," dice Marijana, e aggiunge che molti dei suoi vicini sono morti sul colpo.
Dopodiché ha perso conoscenza.
Nadezda Jankovic, solo leggermente più vecchia di Marijana, è stata ferita al polpaccio.
“C'erano sangue e vetro, urla e pianti ovunque. La gamba di mia nonna è stata staccata da un proiettile. L'hanno tirata fuori e io sono scesa dall'autobus con una gamba sola", dice Jankovic.
Come risultato dell'attacco, 81 persone sono state uccise e un gran numero di persone sono rimaste ferite.
La ragazza ricorda i soldati in mimetica:
“Ci passarono accanto e risero, dicendo che ci avevano crivellato bene. C'erano anche dei soldati che vennero e fasciarono le nostre ferite. Avevano le insegne croate. Tutto intorno c'era uno spettacolo terribile, l'odore del sangue e della polvere da sparo.
Dopo l'aggressione siamo stati portati in una casa sul ciglio della strada, dove ho trovato mia nonna e mi sono sdraiata accanto a lei, pensando che fosse morta. E ho pensato che questa fosse la mia fine ”, ricorda.

RT Balcani, 13.9.2024.
<https://t.me/balkanossiper/6854>