Informazione
Intellettuali di servizio: Adriano Sofri
4/A: La cartolina dal carcere
4/B: Polpette avvelenate: la grazia a Sofri (di T. Tussi)
Per un profilo di Sofri si veda anche:
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2069
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2010
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2647
=== A ===
Ad Adriano Sofri
Carcere di Pisa
Caro, si fa per dire, Sofri,
E' da tanto che volevo scriverti per esprimere il mio disprezzo
riguardo tutte quelle faziosità scritte sulla tragedia jugoslava, in
particolare per "le lacrime di coccodrillo" versate per i musulmani in
Bosnia e i loro bambini, come se gli "altri" bambini non fossero
soltanto dei bambini.
Tu puoi avere le inclinazioni sentimentali e politiche che vuoi, ma
bisogna dire anche la verità (non hai mai, per esempio, citato i
mujaheddin tagliagole, insieme a Bin Laden in Bosnia), e la verità,
soprattutto in una "guerra civile" non sta soltanto da una parte.
Se "non chiamando le cose con il loro nome si seminano disgrazie tra la
gente", allora ritieniti anche tu responsabile della distruzione della
Jugoslavia, degenarata nella barbara aggressione della NATO -USA.
Scontando la tua pena in carcere, almeno moralmente puoi intendere la
tua detenzione anche in questo senso, perché hai seminato tanto odio
verso un intero popolo.
Tu, condannato in tutti i gradi possibili eppure detenuto privilegiato,
ti diletti a "farci la morale", scrivendo articoli, intervenendo alla
TV, vomitando tuttora, insieme ai radicali, su di una figura che ha
rappresentato un popolo che non ha voluto sottomettersi allo stivale
dell'imperialismo americano. Deprecabile è che ti diano lo spazio per
farlo. Perciò stai bene lì, tranquillo, a scrivere i tuoi articoli,
magari anche la tua autobiografia di prossima pubblicazione! Arrogante
come sei, chi può figurarsi che tu chiederesti personalmente la
grazia?! Meglio lasciarlo fare alla "sinistra (che) difende Sofri".
Ma quale sinistra!? I sinistroidi, i tuoi "compagni di merende", i vari
Lerner, Ferrara, gli intellettuali borghesi "nostrani" tipo Matvejevic
(quest'ultimo poi merita tutto il nostro disprezzo di jugoslavi)...
Mah, d'altronde che dire poi, quando trovi uno sfegatato anticomunista
che scrive(va) per "l'Unità"!
Alla faccia della sinistra!
Senza stima
Ivan, nato in Istria
Roma, ottobre 2000
P.s.
Continui ancora coi tuoi delirii collegando il "necessario" attacco
armato contro l'Irak con la barbara agressione degli USA nella Bosnia
ed Erzegovina, a "difesa" dei musulmani bosniaci (alias, ora,
"bosgnacchi") e degli integralisti islamici con a capo quella creatura
"USA e getta" di Bin Laden... Citi Srebrenica, etc, etc, le
falsificazioni da quel dì smascherate... Se per caso ti interessasse, a
proposito, leggi il libro di Jurgen Elsaesser "Menzogne di guerra",
tradotto in italiano ed edito da "La città del sole"...
--- LA RISPOSTA: IPSE DIXIT ! ---
Risposta di Sofri, Pisa novembre (2000), su cartolina:
Caro Ivan P.
abbiamo idee diverse. Non è grave. Diventa grave solo quando qualcuno
si mette in testa di giocare alla guerra.
Saluti da Adriano S.
(sic)
=== B ===
http://www.resistenze.org/sito/os/ip/osip3g20.htm
www.resistenze.org - osservatorio - italia - politica e società -
20-07-03
Polpette avvelenate: la grazia a Sofri
Di Tiziano Tussi
Forse mi avventuro su un terreno che non conosco e che mai potrò
conoscere, ma la questione della grazia ad Adriano Sofri fa capire che
lì sotto c’è molto di più di quanto noi poveri mortali, ex militanti
semplici di Lotta Continua, ex appassionati ed extraparlamentari, che
seguivamo quello che Lotta Continua faceva negli anni Settanta, incluso
i discorsi nelle piazze di Adriano Sofri, abbiamo mai potuto capire.
Improvvisamente è venuta fuori, ancora una volta, l’annosa questione
della grazia a Sofri. Oramai qualcuno lo dipinge come il Pasolini dei
nostri anni, altri come un “fine intellettuale”. Insomma deve essere
liberato. Perché? Il tutto comincia, in questa occasione, con un
articolo, che più vuoto non si può, del nuovo direttore del
“Corrierone”, Stefano Folli, domenica 13 luglio. Basterebbe leggere il
suo editoriale per capire che “sotto il vestito “ cioè l’importante
tribuna del quotidiano di Milano, non c’é “niente”, c’è “il niente”.
Scrive Folli che Sofri, per il fatto di essere Sofri “è oggi uno dei
maggiori intellettuali italiani”. Il resto del pezzo, che deve tenere
presente il fatto che Sofri è stato davvero il mandante del delitto
Calabresi, o che almeno così la giustizia italiana lo ha giudicato, e
nello stesso tempo deve chiederne la liberazione – non si può tenere il
“novello Pisolini” in carcere -, pur non potendosi dimenticare le
ragioni della famiglia del commissario ucciso 31 anni fa, si avviluppa
su un niente che deve avere un substrato umano, umanissimo, per potere
stare in piedi.
Quindi perché Sofri deve essere liberato? Perché è l’oggetto di un
palese caso di mala giustizia, vittima, lui ed altri due, Bompressi e
Pietrostefani, di processi che si basano su contraddizioni evidenti?
Perché è un simbolo della vitalità politica degli anni ’70, di quei
“formidabili anni”? No, la ragione è che Sofri deve essere liberato
per quello che è ora, non per quello che era, lui ed altri come lui
allora ed in questa occasione processuale. Ora Sofri frequenta molti a
destra ed a sinistra. E’ amato da tutti, ora. Da Gustavo Selva e da
Giuliano Ferrara, che hanno sottoscritto per la sua liberazione e che
lo fanno scrivere sul “Foglio” – ma anche altri periodici, chiaro
esempio di indipendenza politica, come Panorama, si avvalgono della sua
presenza fissa – e a sinistra anche su “Liberazione” appaiono sovente
ora tentativi di nobilitare tale campagna, invero con poco successo,
dato che lo stesso Sofri non rivendica mai la sua storia, ma scrive di
tutti e di tutto, ora, come, appunto, “un fine intellettuale”.
Uomini e donne di sinistra hanno messo in piedi un comitato di
liberazione – Liberi Liberi – che si da molto da fare. Mano nella mano
destra e sinistra del nostro schieramento parlamentare, ben in
duecento, lo vogliono libero. Ciliegina! Anche Berlusconi lo vorrebbe.
Naturalmente il ministro Castelli, che viene inutilmente preso in giro
da Antonio Tabucchi, in un affannato articolo – il Manifesto, 18 luglio
-, ha buon gioco nel dire, in soldoni, se si punta alla riabilitazione
umana, allora ve ne sono molti altri, fascisti, nazisti, leghisti
serenissimi, ex-BR. Insomma un bel fascio di ex, opposti estremisti di
un tempo, che non sfigurerebbero in una galleria tipo “come eravamo” e
come per fortuna non siamo più. Cambiamo pagina – dice Castelli -
allora anche Sofri, così come tutti gli altri rimasugli, potranno
uscire definitivamente dalla galera.
Tutti bollati un tempo, tutti salvi ora, per salvare la schifosa
situazione presente in cui se si ha potere si può fare e dire quello
che si vuole – Bush e Blair fanno da esempio glorioso. Non si deve
rimanere legati al “vecchio “, il vecchio involucro della democrazia
borghese che comunque qualche sinecura per i soprusi l’aveva. Altro che
Craxi, morto dopo un tentativo che appare come una marachella di
bambini dell’asilo in confronto a quello che si sta sostanziando da
quando Berlusconi è al potere, ed anche da prima, da quando questa
melassa di centro sinistra ha governato l’Italia. Ed allora ecco che
anche questo tormentone estivo della grazia a Sofri può rientrare in
questo disegno. Possibile che lui non lo capisca? Possibilissimo. O
forse dobbiamo pensare al peggio: che lo capisca e che sia d’accordo?
4/A: La cartolina dal carcere
4/B: Polpette avvelenate: la grazia a Sofri (di T. Tussi)
Per un profilo di Sofri si veda anche:
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2069
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2010
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2647
=== A ===
Ad Adriano Sofri
Carcere di Pisa
Caro, si fa per dire, Sofri,
E' da tanto che volevo scriverti per esprimere il mio disprezzo
riguardo tutte quelle faziosità scritte sulla tragedia jugoslava, in
particolare per "le lacrime di coccodrillo" versate per i musulmani in
Bosnia e i loro bambini, come se gli "altri" bambini non fossero
soltanto dei bambini.
Tu puoi avere le inclinazioni sentimentali e politiche che vuoi, ma
bisogna dire anche la verità (non hai mai, per esempio, citato i
mujaheddin tagliagole, insieme a Bin Laden in Bosnia), e la verità,
soprattutto in una "guerra civile" non sta soltanto da una parte.
Se "non chiamando le cose con il loro nome si seminano disgrazie tra la
gente", allora ritieniti anche tu responsabile della distruzione della
Jugoslavia, degenarata nella barbara aggressione della NATO -USA.
Scontando la tua pena in carcere, almeno moralmente puoi intendere la
tua detenzione anche in questo senso, perché hai seminato tanto odio
verso un intero popolo.
Tu, condannato in tutti i gradi possibili eppure detenuto privilegiato,
ti diletti a "farci la morale", scrivendo articoli, intervenendo alla
TV, vomitando tuttora, insieme ai radicali, su di una figura che ha
rappresentato un popolo che non ha voluto sottomettersi allo stivale
dell'imperialismo americano. Deprecabile è che ti diano lo spazio per
farlo. Perciò stai bene lì, tranquillo, a scrivere i tuoi articoli,
magari anche la tua autobiografia di prossima pubblicazione! Arrogante
come sei, chi può figurarsi che tu chiederesti personalmente la
grazia?! Meglio lasciarlo fare alla "sinistra (che) difende Sofri".
Ma quale sinistra!? I sinistroidi, i tuoi "compagni di merende", i vari
Lerner, Ferrara, gli intellettuali borghesi "nostrani" tipo Matvejevic
(quest'ultimo poi merita tutto il nostro disprezzo di jugoslavi)...
Mah, d'altronde che dire poi, quando trovi uno sfegatato anticomunista
che scrive(va) per "l'Unità"!
Alla faccia della sinistra!
Senza stima
Ivan, nato in Istria
Roma, ottobre 2000
P.s.
Continui ancora coi tuoi delirii collegando il "necessario" attacco
armato contro l'Irak con la barbara agressione degli USA nella Bosnia
ed Erzegovina, a "difesa" dei musulmani bosniaci (alias, ora,
"bosgnacchi") e degli integralisti islamici con a capo quella creatura
"USA e getta" di Bin Laden... Citi Srebrenica, etc, etc, le
falsificazioni da quel dì smascherate... Se per caso ti interessasse, a
proposito, leggi il libro di Jurgen Elsaesser "Menzogne di guerra",
tradotto in italiano ed edito da "La città del sole"...
--- LA RISPOSTA: IPSE DIXIT ! ---
Risposta di Sofri, Pisa novembre (2000), su cartolina:
Caro Ivan P.
abbiamo idee diverse. Non è grave. Diventa grave solo quando qualcuno
si mette in testa di giocare alla guerra.
Saluti da Adriano S.
(sic)
=== B ===
http://www.resistenze.org/sito/os/ip/osip3g20.htm
www.resistenze.org - osservatorio - italia - politica e società -
20-07-03
Polpette avvelenate: la grazia a Sofri
Di Tiziano Tussi
Forse mi avventuro su un terreno che non conosco e che mai potrò
conoscere, ma la questione della grazia ad Adriano Sofri fa capire che
lì sotto c’è molto di più di quanto noi poveri mortali, ex militanti
semplici di Lotta Continua, ex appassionati ed extraparlamentari, che
seguivamo quello che Lotta Continua faceva negli anni Settanta, incluso
i discorsi nelle piazze di Adriano Sofri, abbiamo mai potuto capire.
Improvvisamente è venuta fuori, ancora una volta, l’annosa questione
della grazia a Sofri. Oramai qualcuno lo dipinge come il Pasolini dei
nostri anni, altri come un “fine intellettuale”. Insomma deve essere
liberato. Perché? Il tutto comincia, in questa occasione, con un
articolo, che più vuoto non si può, del nuovo direttore del
“Corrierone”, Stefano Folli, domenica 13 luglio. Basterebbe leggere il
suo editoriale per capire che “sotto il vestito “ cioè l’importante
tribuna del quotidiano di Milano, non c’é “niente”, c’è “il niente”.
Scrive Folli che Sofri, per il fatto di essere Sofri “è oggi uno dei
maggiori intellettuali italiani”. Il resto del pezzo, che deve tenere
presente il fatto che Sofri è stato davvero il mandante del delitto
Calabresi, o che almeno così la giustizia italiana lo ha giudicato, e
nello stesso tempo deve chiederne la liberazione – non si può tenere il
“novello Pisolini” in carcere -, pur non potendosi dimenticare le
ragioni della famiglia del commissario ucciso 31 anni fa, si avviluppa
su un niente che deve avere un substrato umano, umanissimo, per potere
stare in piedi.
Quindi perché Sofri deve essere liberato? Perché è l’oggetto di un
palese caso di mala giustizia, vittima, lui ed altri due, Bompressi e
Pietrostefani, di processi che si basano su contraddizioni evidenti?
Perché è un simbolo della vitalità politica degli anni ’70, di quei
“formidabili anni”? No, la ragione è che Sofri deve essere liberato
per quello che è ora, non per quello che era, lui ed altri come lui
allora ed in questa occasione processuale. Ora Sofri frequenta molti a
destra ed a sinistra. E’ amato da tutti, ora. Da Gustavo Selva e da
Giuliano Ferrara, che hanno sottoscritto per la sua liberazione e che
lo fanno scrivere sul “Foglio” – ma anche altri periodici, chiaro
esempio di indipendenza politica, come Panorama, si avvalgono della sua
presenza fissa – e a sinistra anche su “Liberazione” appaiono sovente
ora tentativi di nobilitare tale campagna, invero con poco successo,
dato che lo stesso Sofri non rivendica mai la sua storia, ma scrive di
tutti e di tutto, ora, come, appunto, “un fine intellettuale”.
Uomini e donne di sinistra hanno messo in piedi un comitato di
liberazione – Liberi Liberi – che si da molto da fare. Mano nella mano
destra e sinistra del nostro schieramento parlamentare, ben in
duecento, lo vogliono libero. Ciliegina! Anche Berlusconi lo vorrebbe.
Naturalmente il ministro Castelli, che viene inutilmente preso in giro
da Antonio Tabucchi, in un affannato articolo – il Manifesto, 18 luglio
-, ha buon gioco nel dire, in soldoni, se si punta alla riabilitazione
umana, allora ve ne sono molti altri, fascisti, nazisti, leghisti
serenissimi, ex-BR. Insomma un bel fascio di ex, opposti estremisti di
un tempo, che non sfigurerebbero in una galleria tipo “come eravamo” e
come per fortuna non siamo più. Cambiamo pagina – dice Castelli -
allora anche Sofri, così come tutti gli altri rimasugli, potranno
uscire definitivamente dalla galera.
Tutti bollati un tempo, tutti salvi ora, per salvare la schifosa
situazione presente in cui se si ha potere si può fare e dire quello
che si vuole – Bush e Blair fanno da esempio glorioso. Non si deve
rimanere legati al “vecchio “, il vecchio involucro della democrazia
borghese che comunque qualche sinecura per i soprusi l’aveva. Altro che
Craxi, morto dopo un tentativo che appare come una marachella di
bambini dell’asilo in confronto a quello che si sta sostanziando da
quando Berlusconi è al potere, ed anche da prima, da quando questa
melassa di centro sinistra ha governato l’Italia. Ed allora ecco che
anche questo tormentone estivo della grazia a Sofri può rientrare in
questo disegno. Possibile che lui non lo capisca? Possibilissimo. O
forse dobbiamo pensare al peggio: che lo capisca e che sia d’accordo?
Bosnia-Herzegovina
1. Summer's Poor and Bitter Harvest (G.R. Copley)
2. After 8 Years Of Occupation, NATO Continues Raids, Conducts Military
Training
3. 'JUDGMENT!' Exposes the Phony Pictures that Fooled the World
Also recommended:
SELLING THE BOSNIAN MYTH TO AMERICA:
BUYER BEWARE
http://www.artel.co.yu/en/izbor/yu_kriza/2003-02-17.html
or
http://call.army.mil/fmso/fmsopubs/issues/bosnia2.htm
=== 1 ===
www.StrategicStudies.org
DEFENSE & FOREIGN AFFAIRS STRATEGIC POLICY, June 2003 [Editorial]
Summer's Poor and Bitter Harvest
By Gregory R. Copley
HOT, STILL DAYS IN June brought harvests early in Republika Srpska, the
bountiful heartland of Bosnia-Herzegovina and much of the Balkans.
There are now fewer men to till the fields, so agricultural
productivity in 2003 remained at around 30 percent of the "normal"
times, the years untouched by wars. Still, the serried rows of corn
crowd the fields around Sijekovac in the district of Srpski Brod.
The corn grows hard to the walls of shattered farms; shells of homes,
gutted and bullet-ridden. They will disappear within a generation, most
of them; returned to the soil. Little will be spoken of them, for the
people of the region were taught not to speak of tragedies and
cruelties endured. Marshal Tito said, after 1945, that to heal the
wounds of internecine war, they must never be discussed.
But after the Ustase extremists of the 1941-45 "Independent State of
Croatia" had quietly slipped back into their communities - vanishing
like Iraqi Republican Guardsmen after the US war against them - leaving
Serbian communities fractured, the policy of "never talking" failed to
serve the peoples of the region. Croatia, part of the German Third
Reich, was not "de-nazified" after World War II, and the Ustase waited
and waited, and its grandsons re-emerged in 1991.
At that time, before Bosnia-Herzegovina declared its independence from
the dying Federal Socialist Republic of Yugoslavia (FSRY), the Ustase,
supporting (and supported by) Croatian Pres. Franjo Tudjman, crossed
the river into Srpski Brod and began butchering Serb families. This was
before the Army of the FSRY, the JNA, was accused of triggering
Bosnia-Herzegovina's demand for independence.
I met in the shattered remnants of the Orthodox Church in Sijekovac
with many of the survivors of the genocide waged against them. Not one
sought vengeance, though they had spent years in Croat or Muslim
concentration camps. Not one sought vengeance for the families lost, or
the homes destroyed.
They only asked why they were still being blamed for a war they did not
start nor seek.
I had visited the lands of the former Yugoslavia during the wars of the
1990s, and heard the older Serbs say: "The truth will come out." But
the truth is written by victors, and until now the histories of the
1990s of Bosnia-Herzegovina, Croatia, and Serbia-Montenegro, have been
written by terrorists. Are they the victors? Terrorists whose roots go
back into the Ustase? Terrorists who flocked into Bosnia-Herzegovina -
and remain there - funded and supported by the Government of Iran and
by the Osama bin Laden organization?
It is one thing to stand in contemplation among the trees of Donja
Gradina, in Republika Srpska,where 700,000 Serbs, Jews and Gypsies were
killed in the Jasenovac concentration camp complex during World War II.
It is another thing to look across the river, into the Croatian fields
of Jasenovac, and see that history there has been literally erased. And
to know that the real victims of the war in this beautiful area are
being victimized again in death by being blamed unjustly for the 1990s
war and its atrocities.
The suppression of history delays peace in the Balkans.
(D&FA Strategy Policy is published by International Strategic Studies
Association)
=== 2 ===
Da: Rick Rozoff
Data: Mer 23 Lug 2003 06:39:07 Europe/Rome
Oggetto: [yugoslaviainfo] After 8 Years Of Occupation, NATO Continues
Raids, Conducts Military Training
1) NATO Leads First Ever Joint Army Training Program
In Preparation For NATO Absorption Of Bosnia
2) Disarming Not Demilitarizing: NATO Occupation
Forces Stage Yet Another Raid In Bosnian Serb
Republic, While Half Million Weapons Remain In Kosovo,
Hundreds Of Thousands In Macedonia
http://www.ptd.net/webnews/wed/di/Qbosnia-military-nato.RkOm_DlM.html
NATO holds first post-war joint army training program
for Bosnians
SARAJEVO, July 22 (AFP) - NATO-led peacekeepers said
Tuesday they had brought together army officers from
Bosnia's Serb, Muslim and Croat communities for the
first joint training program since the war that pitted
the three ethnic communities against each other.
The program, organized in early July in the southern
city of Mostar, brought together 165 officers from the
armies of the two entities that make up Bosnia -- the
Muslim-Croat Federation and the Serb-run Republika
Srpska.
James Billings, spokesman for the NATO-led
Stabilisation Force (SFOR), told a press conference
that the program had "paved the way for further
cooperation in the field of joint military training."
Bosnia's two entities which were formed after the
1992-1995 war each have their own army under separate
chains of command.
NATO has demanded the establishment of a common
command and control system for the armed forces of the
two entities as a requirement for Bosnia to join the
alliance's Partnership for Peace program.
Membership of the program is generally considered a
precursor to membership of NATO.
-------------------------------------------------------
http://www.ptd.net/webnews/wed/br/Qbosnia-nato-weapons.RM8c_DlM.html
NATO peacekeepers seize large amounts of wartime
weapons in Bosnia
BANJA LUKA, Bosnia-Hercegovina, July 22 (AFP) -
NATO-led peacekeepers in Bosnia said Tuesday they had
seized large amounts of illegally-held weapons and
ammunition from the country's war since the start of
the year.
Stabilisation Force (SFOR) troops collected a total of
24,377 hand grenades, 6,250 mortars and mortar shells,
444 mines, 243 kilograms (535 pounds) of explosives,
some 400 rifles and 26 rockets in northwestern Bosnia,
an SFOR spokesman told AFP.
The weapons were gathered between January and June in
an area under the control of SFOR's northwest brigade,
covering approximately one quarter of the country,
mainly under Bosnian Serb control, spokesman Mark
Hamilton said.
Some of the weapons have been handed over to SFOR by
those who were illegally holding them.
Bosnia-wide Operation Harvest is being conducted since
1998, with the aim to collect all illegally-held
weapons remaining from the 1992-1995 war in the former
Yugoslav republic.
In November 2002, the peacekeepers seized some eight
tonnes of illegal weapons hidden in a warehouse in the
northwestern town of Prijedor, while in May they
discovered over three tonnes of illegal arms at a car
dump in the southern town of Mostar.
Postwar Bosnia has two semi-independent entities --
the Republika Srpska and the Muslim-Croat Federation.
=== 3 ===
Please send this text or the link to a friend.
http://www.emperors-clothes.com/Film/judgment.htm
*************************************
The movie 'JUDGMENT!' Exposes the Phony
'Death Camp' Pictures that Fooled the World
[Posted 16 July 2003]
****************************************
[Order information at end]
In August 1992, millions of people were shocked by photographs of a
supposed Bosnian Serb death camp.
The photos were produced by ITN, the British TV news giant, from
footage shot by their film crew, which had spent a long day in Bosnia.
Most of the photographs featured a tall, thin man with a deformed
chest, stripped to the waist, apparently imprisoned behind barbed wire.
You might have seen those pictures.
They were staged and doctored: a hoax. This is proved in the Emperor's
Clothes movie, 'JUDGMENT!'
To start with, the barbed wire was staged. The ITN film crew went
inside a storage area surrounded by a chicken wire/barbed wire fence.
They filmed from *inside* that enclosure - through the barbed wire -
and in that way created the false impression that they were filming
people imprisoned behind barbed wire. And that was only their first
cute trick. Step by step, 'JUDGMENT!' will show you exactly how the
phony pictures were created.
The phony pictures were broadcast worldwide starting on August 6th.
Twenty minutes after they were shown on US Television...
******************************
Mr. Bush responds with lightning speed
******************************
On 6 August 1992 just *20 minutes* after the pictures were broadcast,
George Bush, Sr. held a press conference at a Colorado Air Base:
"Reports say that 20 minutes after the ITN footage was shown in the
United States, President George Bush changed his hands-off policy and
promised to 'press hard for quick passage' of a UN Security Council
resolution authorising the use of force in the Balkans."
-- "The Straits Times, August 16, 1992; "Holocaust images of Bosnia
prison camps make the West sit up," by Lee Siew Hua]
President Bush demanded that the Bosnian Serbs and the Republic of
Serbia be harshly punished, including:
"...tighten[ing] economic sanctions on Serbia so that all understand
that there is a real price to be paid for the Serbian government's
continued aggression."
Bush also announced that the U.S. would recognize Croatia, Slovenia and
Bosnia as independent from Yugoslavia. Thus he used the phony death
camp photos as an excuse to endorse the break-up of Yugoslavia. By
recognizing the Bosnian government, run by the Islamic fundamentalist,
Alijah Izetbegovic, Bush guaranteed that the Bosnian war would continue.
Consider the remarkable speed with which President Bush reacted.
Some photos were shown on TV.
Immediately, President Bush contacted his cabinet members, who,
coincidentally, had seen the photos.
They conferred. Somehow they determined that the pictures are genuine.
They contacted leaders of Germany, England and possibly other
countries. They planned draconian measures including economic sanctions
that would cut Serbia off from the world.
They contacted congressional leaders who agreed that Bush should
announce the US intent to recognize three Yugoslav secessionist states
- Croatia, Bosnia and Slovenia.
They called a press conference at a Colorado Air Base. They wrote a
press release. They wrote Mr. Bush's speech. He learned the speech.
Newspapers, wire services and TV stations received the press release.
Film crews traveled to the Air base and set up their equipment.
And all this was done in 20 minutes.
Isn't it more likely that the timing of the broadcast of these pictures
on TV was coordinated between ITN and the State Department or the CIA?
That Bush was put on TV right after the pictures so that ordinary
people would believe that the pictures had compelled President Bush to
act?
Perhaps ITN's trip to Bosnia, supposedly to "investigate claims that
concentration camps had been set up" (Strait Times), was planned as a
hunt for the right pictures to produce doctored evidence.
Get a copy of 'JUDGMENT!' If after viewing this video you don't think
we proved our case we will refund every penny.
====================================
* Instructions to Purchase 'JUDGMENT!' Video *
====================================
In U.S. - $25.00
Outside U.S. - $32.00 (USD)
[If you can donate more, thank you!]
* By Secure Server - Go to
https://emperor.securesites.com/transactions/index.php
Please write 'JUDGMENT' next to your first or last name.
* By Mail - Make check payable to
Emperor's Clothes
PO Box 610-321
Newton, MA 02461-0321
USA.
* By Phone - 1 617 9161705
* Or order via PAYPAL http://emperors-clothes.com/paypal.htm
If you're not already a PayPal member, it's easier to use Secure Server
at
https://emperor.securesites.com/transactions/index.php
---
www.emperors-clothes.com or
www.tenc.net
1. Summer's Poor and Bitter Harvest (G.R. Copley)
2. After 8 Years Of Occupation, NATO Continues Raids, Conducts Military
Training
3. 'JUDGMENT!' Exposes the Phony Pictures that Fooled the World
Also recommended:
SELLING THE BOSNIAN MYTH TO AMERICA:
BUYER BEWARE
http://www.artel.co.yu/en/izbor/yu_kriza/2003-02-17.html
or
http://call.army.mil/fmso/fmsopubs/issues/bosnia2.htm
=== 1 ===
www.StrategicStudies.org
DEFENSE & FOREIGN AFFAIRS STRATEGIC POLICY, June 2003 [Editorial]
Summer's Poor and Bitter Harvest
By Gregory R. Copley
HOT, STILL DAYS IN June brought harvests early in Republika Srpska, the
bountiful heartland of Bosnia-Herzegovina and much of the Balkans.
There are now fewer men to till the fields, so agricultural
productivity in 2003 remained at around 30 percent of the "normal"
times, the years untouched by wars. Still, the serried rows of corn
crowd the fields around Sijekovac in the district of Srpski Brod.
The corn grows hard to the walls of shattered farms; shells of homes,
gutted and bullet-ridden. They will disappear within a generation, most
of them; returned to the soil. Little will be spoken of them, for the
people of the region were taught not to speak of tragedies and
cruelties endured. Marshal Tito said, after 1945, that to heal the
wounds of internecine war, they must never be discussed.
But after the Ustase extremists of the 1941-45 "Independent State of
Croatia" had quietly slipped back into their communities - vanishing
like Iraqi Republican Guardsmen after the US war against them - leaving
Serbian communities fractured, the policy of "never talking" failed to
serve the peoples of the region. Croatia, part of the German Third
Reich, was not "de-nazified" after World War II, and the Ustase waited
and waited, and its grandsons re-emerged in 1991.
At that time, before Bosnia-Herzegovina declared its independence from
the dying Federal Socialist Republic of Yugoslavia (FSRY), the Ustase,
supporting (and supported by) Croatian Pres. Franjo Tudjman, crossed
the river into Srpski Brod and began butchering Serb families. This was
before the Army of the FSRY, the JNA, was accused of triggering
Bosnia-Herzegovina's demand for independence.
I met in the shattered remnants of the Orthodox Church in Sijekovac
with many of the survivors of the genocide waged against them. Not one
sought vengeance, though they had spent years in Croat or Muslim
concentration camps. Not one sought vengeance for the families lost, or
the homes destroyed.
They only asked why they were still being blamed for a war they did not
start nor seek.
I had visited the lands of the former Yugoslavia during the wars of the
1990s, and heard the older Serbs say: "The truth will come out." But
the truth is written by victors, and until now the histories of the
1990s of Bosnia-Herzegovina, Croatia, and Serbia-Montenegro, have been
written by terrorists. Are they the victors? Terrorists whose roots go
back into the Ustase? Terrorists who flocked into Bosnia-Herzegovina -
and remain there - funded and supported by the Government of Iran and
by the Osama bin Laden organization?
It is one thing to stand in contemplation among the trees of Donja
Gradina, in Republika Srpska,where 700,000 Serbs, Jews and Gypsies were
killed in the Jasenovac concentration camp complex during World War II.
It is another thing to look across the river, into the Croatian fields
of Jasenovac, and see that history there has been literally erased. And
to know that the real victims of the war in this beautiful area are
being victimized again in death by being blamed unjustly for the 1990s
war and its atrocities.
The suppression of history delays peace in the Balkans.
(D&FA Strategy Policy is published by International Strategic Studies
Association)
=== 2 ===
Da: Rick Rozoff
Data: Mer 23 Lug 2003 06:39:07 Europe/Rome
Oggetto: [yugoslaviainfo] After 8 Years Of Occupation, NATO Continues
Raids, Conducts Military Training
1) NATO Leads First Ever Joint Army Training Program
In Preparation For NATO Absorption Of Bosnia
2) Disarming Not Demilitarizing: NATO Occupation
Forces Stage Yet Another Raid In Bosnian Serb
Republic, While Half Million Weapons Remain In Kosovo,
Hundreds Of Thousands In Macedonia
http://www.ptd.net/webnews/wed/di/Qbosnia-military-nato.RkOm_DlM.html
NATO holds first post-war joint army training program
for Bosnians
SARAJEVO, July 22 (AFP) - NATO-led peacekeepers said
Tuesday they had brought together army officers from
Bosnia's Serb, Muslim and Croat communities for the
first joint training program since the war that pitted
the three ethnic communities against each other.
The program, organized in early July in the southern
city of Mostar, brought together 165 officers from the
armies of the two entities that make up Bosnia -- the
Muslim-Croat Federation and the Serb-run Republika
Srpska.
James Billings, spokesman for the NATO-led
Stabilisation Force (SFOR), told a press conference
that the program had "paved the way for further
cooperation in the field of joint military training."
Bosnia's two entities which were formed after the
1992-1995 war each have their own army under separate
chains of command.
NATO has demanded the establishment of a common
command and control system for the armed forces of the
two entities as a requirement for Bosnia to join the
alliance's Partnership for Peace program.
Membership of the program is generally considered a
precursor to membership of NATO.
-------------------------------------------------------
http://www.ptd.net/webnews/wed/br/Qbosnia-nato-weapons.RM8c_DlM.html
NATO peacekeepers seize large amounts of wartime
weapons in Bosnia
BANJA LUKA, Bosnia-Hercegovina, July 22 (AFP) -
NATO-led peacekeepers in Bosnia said Tuesday they had
seized large amounts of illegally-held weapons and
ammunition from the country's war since the start of
the year.
Stabilisation Force (SFOR) troops collected a total of
24,377 hand grenades, 6,250 mortars and mortar shells,
444 mines, 243 kilograms (535 pounds) of explosives,
some 400 rifles and 26 rockets in northwestern Bosnia,
an SFOR spokesman told AFP.
The weapons were gathered between January and June in
an area under the control of SFOR's northwest brigade,
covering approximately one quarter of the country,
mainly under Bosnian Serb control, spokesman Mark
Hamilton said.
Some of the weapons have been handed over to SFOR by
those who were illegally holding them.
Bosnia-wide Operation Harvest is being conducted since
1998, with the aim to collect all illegally-held
weapons remaining from the 1992-1995 war in the former
Yugoslav republic.
In November 2002, the peacekeepers seized some eight
tonnes of illegal weapons hidden in a warehouse in the
northwestern town of Prijedor, while in May they
discovered over three tonnes of illegal arms at a car
dump in the southern town of Mostar.
Postwar Bosnia has two semi-independent entities --
the Republika Srpska and the Muslim-Croat Federation.
=== 3 ===
Please send this text or the link to a friend.
http://www.emperors-clothes.com/Film/judgment.htm
*************************************
The movie 'JUDGMENT!' Exposes the Phony
'Death Camp' Pictures that Fooled the World
[Posted 16 July 2003]
****************************************
[Order information at end]
In August 1992, millions of people were shocked by photographs of a
supposed Bosnian Serb death camp.
The photos were produced by ITN, the British TV news giant, from
footage shot by their film crew, which had spent a long day in Bosnia.
Most of the photographs featured a tall, thin man with a deformed
chest, stripped to the waist, apparently imprisoned behind barbed wire.
You might have seen those pictures.
They were staged and doctored: a hoax. This is proved in the Emperor's
Clothes movie, 'JUDGMENT!'
To start with, the barbed wire was staged. The ITN film crew went
inside a storage area surrounded by a chicken wire/barbed wire fence.
They filmed from *inside* that enclosure - through the barbed wire -
and in that way created the false impression that they were filming
people imprisoned behind barbed wire. And that was only their first
cute trick. Step by step, 'JUDGMENT!' will show you exactly how the
phony pictures were created.
The phony pictures were broadcast worldwide starting on August 6th.
Twenty minutes after they were shown on US Television...
******************************
Mr. Bush responds with lightning speed
******************************
On 6 August 1992 just *20 minutes* after the pictures were broadcast,
George Bush, Sr. held a press conference at a Colorado Air Base:
"Reports say that 20 minutes after the ITN footage was shown in the
United States, President George Bush changed his hands-off policy and
promised to 'press hard for quick passage' of a UN Security Council
resolution authorising the use of force in the Balkans."
-- "The Straits Times, August 16, 1992; "Holocaust images of Bosnia
prison camps make the West sit up," by Lee Siew Hua]
President Bush demanded that the Bosnian Serbs and the Republic of
Serbia be harshly punished, including:
"...tighten[ing] economic sanctions on Serbia so that all understand
that there is a real price to be paid for the Serbian government's
continued aggression."
Bush also announced that the U.S. would recognize Croatia, Slovenia and
Bosnia as independent from Yugoslavia. Thus he used the phony death
camp photos as an excuse to endorse the break-up of Yugoslavia. By
recognizing the Bosnian government, run by the Islamic fundamentalist,
Alijah Izetbegovic, Bush guaranteed that the Bosnian war would continue.
Consider the remarkable speed with which President Bush reacted.
Some photos were shown on TV.
Immediately, President Bush contacted his cabinet members, who,
coincidentally, had seen the photos.
They conferred. Somehow they determined that the pictures are genuine.
They contacted leaders of Germany, England and possibly other
countries. They planned draconian measures including economic sanctions
that would cut Serbia off from the world.
They contacted congressional leaders who agreed that Bush should
announce the US intent to recognize three Yugoslav secessionist states
- Croatia, Bosnia and Slovenia.
They called a press conference at a Colorado Air Base. They wrote a
press release. They wrote Mr. Bush's speech. He learned the speech.
Newspapers, wire services and TV stations received the press release.
Film crews traveled to the Air base and set up their equipment.
And all this was done in 20 minutes.
Isn't it more likely that the timing of the broadcast of these pictures
on TV was coordinated between ITN and the State Department or the CIA?
That Bush was put on TV right after the pictures so that ordinary
people would believe that the pictures had compelled President Bush to
act?
Perhaps ITN's trip to Bosnia, supposedly to "investigate claims that
concentration camps had been set up" (Strait Times), was planned as a
hunt for the right pictures to produce doctored evidence.
Get a copy of 'JUDGMENT!' If after viewing this video you don't think
we proved our case we will refund every penny.
====================================
* Instructions to Purchase 'JUDGMENT!' Video *
====================================
In U.S. - $25.00
Outside U.S. - $32.00 (USD)
[If you can donate more, thank you!]
* By Secure Server - Go to
https://emperor.securesites.com/transactions/index.php
Please write 'JUDGMENT' next to your first or last name.
* By Mail - Make check payable to
Emperor's Clothes
PO Box 610-321
Newton, MA 02461-0321
USA.
* By Phone - 1 617 9161705
* Or order via PAYPAL http://emperors-clothes.com/paypal.htm
If you're not already a PayPal member, it's easier to use Secure Server
at
https://emperor.securesites.com/transactions/index.php
---
www.emperors-clothes.com or
www.tenc.net
MA CHE BEL PANORAMA!
(Nota: la copertina di Panorama di questa settimana recita:
FUORI SOFRI!)
http://www.liberazione.it/giornale/030722/archdef.asp
Liberazione, 22/7/2003
E' giallo sul ruolo di "Panorama" nella vicenda del dossier-uranio
di Beppe Lopez
«Panorama pagò centomila euro il falso dossier». E «la trattativa del
settimanale del premier si svolse a Washington». l'Unità ribadisce e
precisa i contorni di un giallo politico-giornalistico il cui
straordinario rilievo, per Articolo 21 si sintetizza così: «Il falso
dossier uranio è utilizzato da Bush e Blair per motivare l'attacco
all'Iraq. La prova che mancava viene fornita, guarda guarda, dal
settimanale d'assalto dell'amico Berlusconi. Le tre B procedono fedeli
e compatte verso la guerra bugiarda. Berlusconi, presidente del
Consiglio, conferma in Parlamento che esistono prove irrefutabili del
possesso di armi di distruzione di massa da parte di Saddam. Il premier
era distratto? Non aveva letto i rapporti Sismi. Il suo direttore di
fedeltà Rossella, lo aveva tenuto all'oscuro di una notizia di tale
portata strategica? L'intero Parlamento avrebbe di che interrogarsi».
Così come il Comitato parlamentare di controllo e la Procura di Roma.
Nonché gli organi di tutela della deontologia giornalistica,
meritoriamente intervenuti per vicende ben meno importanti.
Nella ricostruzione del direttore Carlo Rossella e della giornalista
Elisabetta Burba di Panorama, raccolta dal Corriere della Sera fra
sabato e domenica, non si fa menzione né dell'origine americana dei
documenti, né dei quattrini pagati per ottenerlo, né di un qualsiasi
ruolo di Berlusconi. «Non si è trattato di un "infortunio"», scrive
Gianni Cipriani. «Si è trattato di un inquinamento ben studiato e
riuscito»: a) «c'è qualcuno (in Usa, ndr) che vuole immettere nel
mercato dei servizi segreti un dossier di "carta straccia"»; b) il
Sismi, che si accorge della "bufala", lo chiude in cassaforte; c) "la
carta straccia", ben pagata, è andata da Washington a Roma, e qui,
«secondo una nota apparsa sul sito Articolo 21, i contatti sarebbero
stati tenuti da Pino Buongiorno, all'epoca corrispondente del
settimanale dagli Stati Uniti. Attraverso questa mediazione sono state
create le premesse per l'attivazione della Burba»; d) «qui (a Roma,
ndr) è stata valutata e portata all'ambasciata americana», come
confermeranno i diretti interessati, dalla Burba su iniziativa e
volontà di Rossella: e) «dall'ambasciata il carteggio è tornato negli
Stati Uniti, al Dipartimento di Stato, che a sua volta lo ha girato
alla "comunità di intelligence"», essendo diventato nel frattempo
"carta pregiata" legittimata dall'avvenuta "triangolazione"
Washington-Roma-Washington. Triangolazione alla quale si sono sottratti
i servizi segreti del Paese guidato dall'alleato Berlusconi, ma nella
quale avrebbe avuto un ruolo, anche se solo di semplice passacarte, il
settimanale di proprietà dell'amico Berlusconi.
«Questa storia risale all'ottobre del 2002», racconta Elisabetta Burba
sul Corriere. «Una mia fonte, che in passato si era rivelata
attendibile, mi diede alcuni documenti... Mi resi conto che poteva
essere uno scoop mondiale... Se si trattava di una bufala e io l'avessi
pubblicata avrei finito la carriera». D'accordo con Rossella, va in
Niger per controllare. Torna a Roma spiegando al direttore che «la
storia mi sembrava una bufala... Rossella mi organizzò un incontro con
alcune persone dell'ambasciata. Andai da sola e diedi loro il dossier.
Nessuno mi disse più nulla e comunque la decisione di non pubblicare
era già stata presa».
Conferma Rossella: «Sapevo perfettamente che quel materiale poteva
rivelarsi uno scoop mondiale e dunque chiamai personalmente l'ufficio
stampa (dell'ambasciata Usa, ndr) e li informai di quanto stava
avvenendo. Proposi di consegnare loro una copia del dossier per avere
una valutazione». Perché, gli chiede Fiorenza Sarzanini, non vi
rivolgeste per le verifiche ad esperti o a fonti governative del nostro
Paese? Rossella: «Perché ritenevo che gli unici in grado di dare una
valutazione corretta fossero gli americani che da anni si occupano di
Iraq e di armi di distruzione di massa. Il mio obiettivo era
esclusivamente quello di non pubblicare una "polpetta avvelenata", non
di informare gli Stati Uniti».
In realtà, rileva Cipriani sull'Unità, «quando si parla di cose del
genere, gli interlocutori non sono esattamente semplici diplomatici di
carriera» e perciò «è abbastanza evidente che la direzione di Panorama
si sia rivolta agli 007 americani sapendo ciò che stava facendo».
Perché allora non rivolgersi alle autorità italiane? E qui c'è "un
particolare curioso": una intervista esclusiva per l'Europa di
Condoleezza Rice a Panorama. «Ottimo scoop. Una coincidenza? O una
chiacchierata concordata tramite l'ambasciata di via Veneto che voleva
dimostrare riconoscenza?».
(Nota: la copertina di Panorama di questa settimana recita:
FUORI SOFRI!)
http://www.liberazione.it/giornale/030722/archdef.asp
Liberazione, 22/7/2003
E' giallo sul ruolo di "Panorama" nella vicenda del dossier-uranio
di Beppe Lopez
«Panorama pagò centomila euro il falso dossier». E «la trattativa del
settimanale del premier si svolse a Washington». l'Unità ribadisce e
precisa i contorni di un giallo politico-giornalistico il cui
straordinario rilievo, per Articolo 21 si sintetizza così: «Il falso
dossier uranio è utilizzato da Bush e Blair per motivare l'attacco
all'Iraq. La prova che mancava viene fornita, guarda guarda, dal
settimanale d'assalto dell'amico Berlusconi. Le tre B procedono fedeli
e compatte verso la guerra bugiarda. Berlusconi, presidente del
Consiglio, conferma in Parlamento che esistono prove irrefutabili del
possesso di armi di distruzione di massa da parte di Saddam. Il premier
era distratto? Non aveva letto i rapporti Sismi. Il suo direttore di
fedeltà Rossella, lo aveva tenuto all'oscuro di una notizia di tale
portata strategica? L'intero Parlamento avrebbe di che interrogarsi».
Così come il Comitato parlamentare di controllo e la Procura di Roma.
Nonché gli organi di tutela della deontologia giornalistica,
meritoriamente intervenuti per vicende ben meno importanti.
Nella ricostruzione del direttore Carlo Rossella e della giornalista
Elisabetta Burba di Panorama, raccolta dal Corriere della Sera fra
sabato e domenica, non si fa menzione né dell'origine americana dei
documenti, né dei quattrini pagati per ottenerlo, né di un qualsiasi
ruolo di Berlusconi. «Non si è trattato di un "infortunio"», scrive
Gianni Cipriani. «Si è trattato di un inquinamento ben studiato e
riuscito»: a) «c'è qualcuno (in Usa, ndr) che vuole immettere nel
mercato dei servizi segreti un dossier di "carta straccia"»; b) il
Sismi, che si accorge della "bufala", lo chiude in cassaforte; c) "la
carta straccia", ben pagata, è andata da Washington a Roma, e qui,
«secondo una nota apparsa sul sito Articolo 21, i contatti sarebbero
stati tenuti da Pino Buongiorno, all'epoca corrispondente del
settimanale dagli Stati Uniti. Attraverso questa mediazione sono state
create le premesse per l'attivazione della Burba»; d) «qui (a Roma,
ndr) è stata valutata e portata all'ambasciata americana», come
confermeranno i diretti interessati, dalla Burba su iniziativa e
volontà di Rossella: e) «dall'ambasciata il carteggio è tornato negli
Stati Uniti, al Dipartimento di Stato, che a sua volta lo ha girato
alla "comunità di intelligence"», essendo diventato nel frattempo
"carta pregiata" legittimata dall'avvenuta "triangolazione"
Washington-Roma-Washington. Triangolazione alla quale si sono sottratti
i servizi segreti del Paese guidato dall'alleato Berlusconi, ma nella
quale avrebbe avuto un ruolo, anche se solo di semplice passacarte, il
settimanale di proprietà dell'amico Berlusconi.
«Questa storia risale all'ottobre del 2002», racconta Elisabetta Burba
sul Corriere. «Una mia fonte, che in passato si era rivelata
attendibile, mi diede alcuni documenti... Mi resi conto che poteva
essere uno scoop mondiale... Se si trattava di una bufala e io l'avessi
pubblicata avrei finito la carriera». D'accordo con Rossella, va in
Niger per controllare. Torna a Roma spiegando al direttore che «la
storia mi sembrava una bufala... Rossella mi organizzò un incontro con
alcune persone dell'ambasciata. Andai da sola e diedi loro il dossier.
Nessuno mi disse più nulla e comunque la decisione di non pubblicare
era già stata presa».
Conferma Rossella: «Sapevo perfettamente che quel materiale poteva
rivelarsi uno scoop mondiale e dunque chiamai personalmente l'ufficio
stampa (dell'ambasciata Usa, ndr) e li informai di quanto stava
avvenendo. Proposi di consegnare loro una copia del dossier per avere
una valutazione». Perché, gli chiede Fiorenza Sarzanini, non vi
rivolgeste per le verifiche ad esperti o a fonti governative del nostro
Paese? Rossella: «Perché ritenevo che gli unici in grado di dare una
valutazione corretta fossero gli americani che da anni si occupano di
Iraq e di armi di distruzione di massa. Il mio obiettivo era
esclusivamente quello di non pubblicare una "polpetta avvelenata", non
di informare gli Stati Uniti».
In realtà, rileva Cipriani sull'Unità, «quando si parla di cose del
genere, gli interlocutori non sono esattamente semplici diplomatici di
carriera» e perciò «è abbastanza evidente che la direzione di Panorama
si sia rivolta agli 007 americani sapendo ciò che stava facendo».
Perché allora non rivolgersi alle autorità italiane? E qui c'è "un
particolare curioso": una intervista esclusiva per l'Europa di
Condoleezza Rice a Panorama. «Ottimo scoop. Una coincidenza? O una
chiacchierata concordata tramite l'ambasciata di via Veneto che voleva
dimostrare riconoscenza?».
Srbija i Crna Gora (1--6)
1. OTVORENO PISMO SVETOZARU MAROVICU (Sloboda, 16.7.2003)
2. POKUŠAJ INTERNACIONALIZACIJE ODNOSA SRBIJE I CRNE GORE (G. Perazic /
Artel, 16.7.2003)
3. BLAGO BAJE PATKA (G. Matic / Artel, 4.7.2003)
4. ZAPLET SARTID (Politika, 28.6.2003)
5. RADNICKA RAKOVICA (M. Belosevic / Artel, 26.6.2003)
6. SVEDOKE UBIJAJU, ZAR NE (G. Matic / Artel, 6.6.2003)
=== 1 ===
OTVORENO PISMO SVETOZARU MAROVICU,
PREDSEDNIKU DRZAVNE ZAJEDNICE SRBIJA I CRNA GORA
Gospodine predsednice,
Vise stotina Srba i drugih casnih gradjana Evrope demonstriralo je
nedavno u Hagu zahtevajuci oslobodjenje predsednika Slobodana
Milosevica i prestanak ugrozavanja njegovog zivota i osnovnih ljudskih
prava. Oni su svoje zahteve uputili tribunalu, Ujedinjenim nacijama i
drugim medjunarodnim organizacijama.
Mnogi ugledni svetski pravnici svedoce o tome da je haski
tribunal nelegalan i da masovno krsi ljudska prava. Svima je poznato da
je u haskom pritvoru, ili posle boravka u njemu, pod nikad razjasnjenim
okolnostima, izgubljeno nekoliko ljudskih zivota.
Can 25 Povelje UN kaze: «Canice UN su saglasne da prihvate i sprovode
odluke Saveta bezbednosti u skladu sa Poveljom». Medjunarodni sud
pravde je jos 1971. potvrdio da drzave nisu obavezne da sprovode odluke
Saveta bezbednosti koje nisu u skladu sa Poveljom.
Savezni ustavni sud SRJ je u tri svoje odluke potvrdio da je
predsednik Slobodan Milosevic suprotno Ustavu i zakonu izrucen
tribunalu, odnosno da nije ni bilo u pitanju izrucenje, vec otmica.
Takav stav je javno izneo i vas prethodnik, dr Vojislav Kostunica.
Po istom ustavnom osnovu, vlada SAD zahteva od vas i vasih
ministara da prihvatite jednostranu obavezu da gradjani SAD ne smeju
biti izruceni Medjunarodnom krivicnom sudu, koji eksplicitno priznaje
vecina drzava u svetu, ukljucujuci i nasu.
Haski tribunal odbija da sudi onima koji su bombardovali nasu
zemlju, odbija da sudi onima koji su «komandno odgovorni» za zlocine
nad srpskim narodom, ukljucujuci vodje albanskih terorista. Sudjenjem
celokupnom drzavnom i vojnom vrhu Jugoslavije, Srbije i citavog srpskog
naroda, haski tribunal pokusava da nasoj drzavi i narodu nametne
kolektivnu krivicu, iz koje treba da proizadju moralne i materijalne
posledice zbog kojih ce patiti i nasi unuci.
Pored toga, haski tribunal nastoji da stvori kvazipravnu osnovu
za dalje ogranicavanje suvereniteta i rasparcavanje nase zemlje, kao i
obespravljivanje naseg naroda. Posledice koje neposredno prete su
nezavisnost Kosova i Metohije i ukidanje Republike Srpske.
Borbu predsednika Slobodana Milosevica za istorijsku istinu
podrzava vecina nasih gradjana i progresivna medjunarodna javnost.
Medju moralnim autoritetima koji su iskazali takvu podrsku nalaze se
Harold Pinter, Mikis Teodorakis, Aleksandar Zinovjev, Pjer-Mari Galoa,
Boris Olijnik, Remzi Klark.
Uprkos svemu tome, vas Savet ministara odlucio se za
bespogovornu saradnju sa haskim tribunalom.
U vezi sa tim, postavljamo vam samo jedno pitanje:
U cijem je interesu da se nasi drzavni organi pretvaraju u
servis haskog tuzilastva, odnosno da se saradnja sa tribunalom svodi
samo na jednosmernu saradnju sa tuzilastvom?
Verovatno vam je poznato da svaka drzava ima pravo i duznost da stiti
svoj suverenitet i svoje interese, kao i obavezu da stiti ljudska prava
svojih gradjana.
Mozda ste culi koliko je drzavnika u svetu u kontaktu sa nasim
zvanicnicima izrazilo postovanje za ono sto predsednik Milosevic cini u
zastiti nasih drzavnih interesa i uverenje da iza njegove odbrane, bar
u pravnom i materijalnom smislu, stoji nasa drzava?
Ako ste to culi, trebalo je da se zamislite nad cinjenicom
koliko je nasim zvanicnicima u tim razgovorima bilo neugodno da
priznaju (ako su se to uopste usudili) da mnogi danas najodgovorniji
predstavnici nase drzave ne samo da ne stoje iza odbrane Slobodana
Milosevica, vec da namerno izbegavaju da toj odbrani pruze i onu pomoc
koju su po Ustavu i Zakonu obavezni.
A sigurno se nisu usudili da priznaju da se organizovanje
njegove odbrane na sve nacine otezava. I da se u tome pribegava
najnecasnijim sredstvima, kao sto su: medijski linc, napadi na
porodicu, sirenje atmosfere straha, kampanja protiv svakoga ko na
politickoj sceni zastupa patriotske ideje ili se bori da zastiti
slobodu i demokratiju u nasoj zemlji.
Haski tribunal je u panici jer ce morati da oslobodi predsednika
Milosevica, posto je tuzilastvo i pre kraja svog poluvremena dozivelo
potpuni poraz. Poslednja nada im je da poluvremena odbrane uopste ne
bude.
Da li cete dozvoliti da se to dogodi?
Trazimo da se za pripremu odbrane predsednika Milosevica, koja je od
znacaja za buducnost naroda i drzave, obezbede elementarni uslovi i
elementarna ravnopravnost: pristup drzavnim arhivama, ustupanje svih
dokumenata koja su ustupljena haskom tuzilastvu, pokrivanje troskova
advokata i istrazitelja.
Pozivamo vas da ucinite ono sto narod ocekuje, a na sta vas
moralni principi i zakoni obavezuju.
Pravda se ili ostvaruje u ime naroda, ili je narod ostvaruje
sam.
Beograd, 16. jula 2003.
UDRUZENJE «SLOBODA»
SLOBODA urgently needs your donation.
Please find the detailed instructions at:
http://www.sloboda.org.yu/pomoc.htm
To join or help this struggle, visit:
http://www.sloboda.org.yu/ (Sloboda/Freedom association)
http://www.icdsm.org/ (the international committee to defend Slobodan
Milosevic)
http://www.free-slobo.de/ (German section of ICDSM)
http://www.wpc-in.org/ (world peace council)
http://www.geocities.com/b_antinato/ (Balkan antiNATO center)
=== 2 ===
Dr Gavro Perazic:
POKUŠAJ INTERNACIONALIZACIJE ODNOSA
SRBIJE I CRNE GORE
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2003-07-16_2.html
Beograd, 16. jula 2003. godine
Izvod iz rukopisa pripremljenog za štampu pod naslovom:
"Ne daj mo te kolijevko srpstva", autora prof.dr Gavra Perazica
Za odvajanje od Srbije, ali pravno i za izlaz iz Jugoslavije kao
složene države, Crna Gora se odlucila da saopšti i traži eventualno
priznavanje i pomoc od svetske zajednice - OUN. U tom cilju upucuje
zvanicno saopštenje i pismo ovoj organizaciji posredstvom jedne strane
misije pri njoj.
Taj dokument (non paper) upucuje Vlada Crne Gore 23. juna 2000. godine,
nazvan "Crna Gora i Balkanska kriza" , posredstvom kog crnogorski
predstavnik - šef misije pri UN u Njujorku Perovic, traži pomoc od
slovenackog diplomate da bi ovaj izdejstvovao cirkulisanje ovog
dokumenta clanicama OUN. U tom cilju otpravnik poslova Slovenije uputio
je 12. jula 2000. godine pismo sa anexom predsedniku Saveta bezbednosti
u kome dostavlja tekst Rezolucije o zaštiti interesa Republike Crne
Gore i njenih gradana, kojeg je usvojila Skupština CG 8. jula 2000.
godine.
Slovenacki otpravnik poslova Samuel Zbogar, upucujuci pismo predsedniku
Saveta bezbednosti, konstatuje da Slovenija smatra da je predložena
Rezolucija dokument od velikog znacaja, usvojena u kljucnom trenutku za
buducnost SRJ. Najzad, ovaj diplomata obecava svoju zahvalnost ako bi
ovo pismo cirkulisalo sa anexom kao zvanicni dokument Saveta
bezbednosti. Navedena kvalifikacija ove rezolucije deluje zacudujuce
što svakako potvrduje i davanje pismu od 21. juna 2000. godine znacaj
dokumenta koji "može da bude korisan svim clanicama OUN za razumevanje
situacije na Balkanu".
Slovenacki otpravnik poslova je sigurno procitao sadržaj Rezolucije i
pisma pre nego ih je dostavio Savetu bezbednosti da ih ovaj cirkuliše
kao sopstvene dokumente. Ne može se poreci cinjenica da je taj
diplomata ucinio delikt mešajuci se u unutrašnje poslove Jugoslavije i
njene clanice Republike Crne Gore, jer za davanje takvog ovlašcenja
nije ni Crna Gora imala pravo, što je trabao znati navedeni diplomata.
Na strani to što je on kao mandatar uzeo sebi i suviše prava da bude i
zaštitnik crnogorskih interesa pred OUN na štetu interesa SRJ. Jer,
svaki iole pismen pravnik kada bi procitao tekstove pisma i Rezolucije,
video bi da je njihov sadržaj optužba-kleveta jedne clanice federacije
protiv druge clanice i njihove zajednicke države. Najzad, kako se
slovenacki otpravnik poslova nije prisetio da ovaj njegov celokupni
aranžman može biti od štete po Jugoslaviju koja jedino može biti
zastupljena u OUN, dok republika tužiteljica kao njen deo nema
subjektivitet da se spori sa svojom državom pred ovom organizacijom.
Zato je bilo evidentno da ovakav postupak doliva ulje na vatru u tim
odnosima, te sasvim sigurno država koja se tim bavi zaslužuje osudu od
strane UN, jer ona na takav postupak ne može pretendovati.
Naravno, države clanice OUN na osnovu ovih optužbi nisu ni mogle
reagovati, a ovaj postupak s punim pravom možemo nazvati pucistickom
diplomatijom od strane jedne države sa ciljem da se umeša u unutrašnje
poslove jedne države clanice OUN. Inace, po clanu 2/7 Povelje OUN,
sukobi ili bilo kakva nesloga izmedu pojedinih delova države spadaju u
domain reserve svake države, te se ni OUN ne može mešati u te poslove.
Osnovni stav i poruka navedene Rezolucije "o zaštiti prava i interesa
Republike Crne Gore i njenih gradana", u suštini utvrduje nulifikaciju
pravnog sistema SRJ na teritoriji Crne Gore. Zato Skupština Crne Gore,
kaže se u ovom dokumentu, nece priznati ni prihvatiti bilo koji
zakonski ili politicki akt koji donese zakonodavni, izvršni i sudski
organ savezne države bez ucešca zakonskih i legalnih predstavnika Crne
Gore.
Iz sadržaja njenog teksta ocito je da Crna Gora odbacuje savezni pravni
sistem u kome je i njen pravni sistem sastavni deo, te odlucuje da se
ovaj jugoslovenski nece više primenjivati u Crnoj Gori, sa cime se na
internom planu otrgla od celine državno-pravnog poretka u kome je bila
od 1918. godine. Ima osnova da se ovaj metod oznaci kao pucisticki,
koji nanosi štetu ne samo kredibilitetu Jugoslavije u svetu, vec cini
štetu drugoj clanici (Srbiji) koja ostaje u saveznoj državi sve dotle
dok se na pravnom planu ne budu rešila pitanja odnosa izmedu ove dve
republike.
Anex uz pismo od 21. juna 2000. godine kojeg je stalni predstavnik
Slovenije pri OUN dostavio predsedniku Saveta bezbednosti (non paper),
sadržinski je srocen tako da predstavlja optužbu prevashodno protiv
Srbije, kao i Jugoslavije. Uporedo se kritikuje "beogradsko
rukovodstvo" zbog politicke destrukcije, autokratije, sukobljavanja s
medunarodnom zajednicom i samoizolovanja, te korišcenja te politike za
destabilizaciju Crne Gore u kom cilju se koristi i Vojska Jugoslavije,
ciji su lideri u velikom broju spremni da služe ostvarivanju te
politike. Takode se upozorava da može doci do izbijanja nove krize sa
kojom može biti suocena ne samo Crna Gora, vec i "ovaj region i
celokupna medunarodna zajednica".
Ceneci tekst pisma kojeg smo izneli u kontekstu sa uslovima za
stabilnost i mir koji predlaže Vlada i rukovodstvo Crne Gore, mora se
izvuci zakljucak da Vlada Crne Gore predlaže svetskoj zajednici model
internacionalizacije problema državnog statusa Crne Gore uz eventualne
mere - sankcije protiv Srbije. Ti predloženi uslovi skoro taksativno su
izneti u tri tacke i to:
1. Što pre uspostaviti nove demokratske odnose u Srbiji kroz slobodne i
fer izbore koje ce verifikovati medunarodna zajednica.
2. Ojacati diplomatsku izolaciju politike i režima u Srbiji i ponuditi
još jacu podršku demokratskim snagama u Srbiji.
3. Savet bezbednosti OUN treba da stvori preduslove za efikasnu i
široku podršku medunarodne zajednice privrženosti Crne Gore
transformaciji i integraciji u sve evropske i medunarodne procese, kao
i medunarodne politicke i i finansijske institucije, kako bi ona mogla
da predstavlja pozitivan model za demokratske napore i snage u Srbiji.
Kada se jednom stvore uslovi može doci do sporazuma sa demokratskom
Srbijom o formi i sadržaju buducih odnosa koji ce odgovarati miru i
stabilnosti regiona i Evrope.
Najodlucnija je, mi bi rekli, konstitutivna tacka 8. ovog dokumenta, sa
kojom Crna Gora urbi et orbi , objavljuje svoj ustavnopravni i
medunarodnopravni položaj. Naime, "Vlada Crne Gore odbija da prihvati
rukovodstvo Srbije, njene politicke i diplomatske predstavnike i
službe, koji zloupotrebljavaju administraciju SRJ i ubuduce oni to ne
mogu da cine u ime Crne Gore. Ona ce nezavisno izražavati,
predstavljati i štititi svoju politiku i interese i obaveštavati o tome
druge zemlje i medunarodne organizacije, direktno ili preko svojih
predstavnika".
Zakljucni stav kojeg smo citirali u ovom pismu ne daje mesta sumnji
koji je osnovni smisao ovog obracanja Vlade Crne Gore Ujedinjenim
nacijama. U tom krucijalnom cilju nesumnjivo decidno ona saopštava da
je na politickom i pravnom planu prekinula veze sa svojom državom
Jugoslavijom, te manje više traži aprobaciju ovakve svoje politike,
njenu pomoc i blagonaklonost OUN, jer se sprema da kao nezavisna država
ude u krug njenih clanica.
=== 3 ===
Goran Matic: Blago Baje Patka
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2003-07-08_1.html
Beograd, 04. 07. 2003.
Diznijev junak Baja Patak obožava da provodi vreme u svom trezoru,
prepunom novca. Iako se kupa u novcu, on štedi svaku paru i ne želi da
pomogne svojim siromašnim rodacima. Ne postoji Diznijeva epizoda u
kojoj je on nekome finansijski pomogao.
Ipak, gradani Srbije su na izborima 2000. godine poverovali u izborno
obecanje da se Baja Patak promenio i da ce da deli pare iz trezora. Da
ce da nastupi blagostanje i da ce živeti kao junaci iz zapadnih TV
serija i filmova. U tim serijama nema nezaposlenih i siromašnih. Svi su
lepo obuceni, voze automobile i dobro su placeni. Zapadna industrija
zabave je ostvarila cilj. Sugerisala je gradaninu da ce prihvatanjem
novog obrasca ponašanja postati deo sastavni sveta omiljenih filmskih i
televizijskih iluzija. Da ce živeti u okruženju koje podseca na
omiljenu seriju ''Dinastija''.
Leto 2003. godine. Oko dva miliona gradana Srbije, prema zvanicnim
podacima, živi u apsolutnoj bedi. Jedna trecina živi u siromaštvu sa
prihodom manjim od 30 dolara mesecno, dok oko dva miliona ljudi živi u
apsolutnoj bedi. Ekonomska frustracija ubrzano galopira Srbijom.
Velika obecanja, iz izborne kampanje 2000. godine, o blagostanju i
poštovanju narodnih interesa, raspršila su se kao mehur od sapunice.
Umesto šest milijardi dolara koje nestrpljivo cekaju da predu granicu i
napune narodu džepove, dan za danom, ispunjavaju se upozorenja i
prognoze Slobodana Miloševica iz obracanja naciji, pre drugog izbornog
kruga, nikada održanog. Još uvek odzvanja poruka: ''Ne napadaju oni
Srbiju zbog Slobodana Miloševica, nego Slobodana Miloševica zbog
Srbije''.
Da, Slobodan Miloševic, iskusni bankar politicar i državnik, dobro je
znao šta ''strani dušebrižnici'' žele da naprave od Srbije, i borio se
da to spreci. Strani dušebrižnici su, opet, tvrdili da se bore za
blagostanje gradana Srbije koje im njihova tadašnja vlast, svojim
''svadanjem sa svetom'', uskracuje. Njihova briga za standard gradana
Srbije bila je dirljiva. Konacno je Srbija našla prave prijatelje u
medunarodnoj zajednici. Cinjenicu da su je ti isti bombardovali,
trebala je da izbriše obecana ''kiša dolara''.
Prica o izvesnosti izbornih obecanja, dobro je poznata i porede je sa
lovackim pricama. Politicari su skloni da daju obecanja. Njihova
obecanja su usmerena na pozitivna ocekivanja i potrebe gradana.
Davanjem takvih obecanja, posredno se ta ocekivanja i potrebe priznaju.
A to priznanje je cesto, samo po sebi, dovoljno. Samo obecanje se ne
mora nužno i da se ispuni. Opšte je prihvacen stav da se onaj ko je dao
obecanje, u slucaju njegovog neispunjavanja, ne poziva na odgovornost.
Smatra se da je priznanje potreba i ocekivanja gradana, samo po sebi,
dokaz dobrih namera.
Medutim, obecanja o poklonu od šest milijardi dolara i blagostanju koje
ce uslediti odmah po odlasku ''Miloševicevog režima'', nesposobnog da
iskoristi blagodeti ''ljubavi sa bogatim Zapadom'', spadaju u
hazardersku igru, bez ikakvog pokrica. Kao da se niko u Istocnoj
Evropi, ili Južnoj Americi, nije do sada opekao na slicnim izbornim
poduhvatima. Kao da gradani Srbije nisu imali prilike da vide kolapse
tudih ekonomija i tudu bedu. Blagonaklonost Zapada prema odredenoj
zemlji u tranziciji, formira se iskljucivo na osnovu stepena
otvorenosti za realizaciju njihovih konkretnih ekonomskih interesa.
Milioni siromašnih i opšta beda predstavljaju uobicajenu ''kolatelarnu
štetu'' u ovim ekonomsko-tranzicionim pohodima. Gradani Srbije su se
opredelili da se uce na sopstvenom iskustvu. Tuda im nisu bila dovoljno
ubedljiva.
Možda ce neko reci da ga nisu zavarala nikakva obecanja. Nikakva tuda
iskustva, tranzicije i demokratizacije. Jednostavno, želeo je da vidi
odlazak Miloševica, sa politicke scene, po bilo koju cenu. Medutim taj
odlazak ima svoju cenu. A cena pocinje da se ispisuje. Niko ne zna koja
ce biti konacna cifra. Vec sada je prevelika za Srbiju, prevelika za
njene gradane.
Niko ne tvrdi da je stanje u ekonomiji, pre 2000. godine, bilo sjajno.
Ali, postojali su objektivni razlozi za tadašnje probleme. Politika
ekonomskih sankcije, pritisaka i uslovljavanja bila je usmerena na
ekonomsko podrivanje zemlje. I pored toga, ekonomski potencijal i
proizvodni kapaciteti, ostali su sacuvani. Posle promene vlasti i
ukidanja sankcija, ekonomija se raspala.
Neki ce to da objašnjavaju neodrživim odnosima u privrednom sistemu, sa
stanovišta medunarodnih standarda. Kažu da ce sve to da reši
tranzicija. Neka onda objasne kako su, na primer, pojedina preduzeca, u
uslovima najsurovijih sankcija, uspešno radila i proizvodila delove i
za takve gigante kao što su Mercedes, Audi ili Pežo, a posle promene
vlasti propala. Ukidanje sankcija bi, po zdravoj ekonomskoj logici,
moralo da dovede do još uspešnije proizvodnje i veceg profita, bez
obzira na svojinske odnose i promene. Medutim, to se nije desilo.
Gde je rešenje ove zagonetke. Ko ce to da objasni radnicima koji ostaju
bez plata i posla. Obracanje Slobodana Miloševica javnosti, pre drugog
izbornog kruga, nikad održanog, sadrži i upozorenje i objašnjenje ove
situacije.
Vladajuca garnitura, izabrana u strukturama ''medunarodne zajednice'',
da sa dugim cevima osvoji vlast, institucije i preduzeca, ima svoje
objašnjenje. Za sve je kriv prethodni režim, i onaj pre njega, i još
pre njega, pa sve do Nikole Pašica. Svi su negde pogrešili, samo je ova
vladajuca garnitura savršena u svojoj nadljudskoj borbi za ostvarenje
''sna o blagostanju''. Previdaju banalnu cinjenicu - da njihovo
blagostanje ne znaci i blagostanje ostalih gradana, vec bedu i
siromaštvo.
''Izabrane vlasti'' u ovoj i ovakvim zemljama dobijaju svu mogucu
inostranu, moralnu i politicku podršku da istraju u svojoj mesijanskoj
borbi za svete ideale slobode i demokratije. Medijski sistemi prave od
njih ''pionire i promotere demokratije'', ambasadori zapadnih zemalja
ih ''tetoše'' i pomažu im. Sasvim logicno. U igri je velik ulog.
Pretvaranje države u kreditno-obracunsku jedinicu medunarodnih
institucija i stranih vlada.
Predstavnici ''izabranih vlasti'' imaju i beneficije. Mogu da,
materijalno i statusno, znacajno unaprede svoj položaj. Obecanje o
blagostanju, ako vec ne mogu svima, ispunice sebi. Upravni odbori,
putovanja, diplome, kuce i stanovi, preduzeca za sebe, clanove porodice
i prijatelje. I za to ce dobiti podršku. Jer, u igri je velik ulog.
Pretvaranje države u zavisan protektorat. Što da se medunarodni faktori
iscrpljuju oko destrukcije Srbije, kada ima dovoljno ''domacih
kandidata''. I desno, i levo, i na centru.
Ipak, i pored blagostanja u koje je uplovila nova vlast, ostaje problem
opšteg siromaštva i bede, u koje uplovilo stanovništvo. Nikakav
problem. I ta tema je apsolvirana. Najpre ce se priznati siromaštvo kao
problem. ''Društvena briga'' za siromašne se forsira u medijima. Kada
se vec ne rešavaju problemi, neka vidi ''sirotinja raja'' da neko vodi
racuna o njima. Da uvažava problem i da iskazuje zabrinutost i
saosecanje.
Zatim sledi formiranje nezavisnih instituta, agencija i centara,
skupštinskih i vladinih tela, partijskih oblika delovanja, sindikalnih
komiteta, odbora i komisija i kombinovanih socijalno-ekonomskih saveta
za borbu protiv siromaštva. U budžetima se izdvajaju sredstva za rad
ovih birokratskih tela za ''dizanje prašine'' o gorucoj temi. Na brigu
vlasti za sirotinju, nadovezuje se i medunarodna zajednica. Stižu
donacije i krediti za izradu strategija, operativnih planova i
projekata. Ukljucuju se eminentni profesori i strucnjaci željni dodatne
afirmacije i dodatnih honorara. Eksperti su uzeli stvar u svoje ruke.
Bice analiza i planova, strategija i projekata.
Investiranje u birokratsko-ekspertsku aktivnost i ''proizvodnju
papira'' o nekoj aktuelnoj temi, znacajno je za kontrolu javnog mnenja.
Princip je isti kao sa predizbornim obecanjima. Priznanje problema i
angažovanje birokratskih struktura proizvodi utisak u javnosti da se
uvažavaju problemi ugroženih, siromaštvom i bedom, i da se radi na
prevazilaženju problema. To što se koncepcije zabrinutih eksperata,
uglavnom oslanjaju na ekonomsku politiku vlade kao optimalnu, nikog ne
zabrinjava. Nisu oni tu da polemišu sa vladinom politikom, vec da je
potvrde i podrže. Da odbiju svaku vezu ekonomske politike vlade sa
siromaštvom. Da pricaju bajke o deset godina ''prošlog režima'' koji je
sve upropastio. Eksperti dobro znaju svoj posao. Brane vladinu
politiku. Uostalom, ko ce da ih isplati ako to ne urade. Umiruju se
tenzije, održava poverenje u vlast i obezbeduje se nada.
Ova situacija ipak ne može da se poredi sa izbornim obecanjima. Dok u
izbornoj kampanji opozicija daje obecanja ciji je smisao negacija i
kritika vladajuce politike, ovde se radi o iznudenoj poziciji vlasti da
prizna sopstvenu nesposobnost i ekonomsku katastrofu. Borba protiv
siromaštva ne može da se vodi alternativnim putem, angažovanjem radnih
grupa i traženjem donacija za izradu projekata i strategija.
Angažovanje raznih eksperata nece rešiti problem ekonomske katastrofe i
nemaštine. Borba protiv siromaštva podrazumeva obracun sa njihovim
uzrocima. A to su, pre svega, rezultati državne ekonomske politike.
Rezultati rada vlade. Ako neko zaista želi da se obracuna sa
siromaštvom i bedom, morao bi da se temeljno obracuna sa ekonomskom
politikom vlade. Svaka druga borba protiv siromaštva bila bi direktna
podrška ekonomskoj katastrofi koju uspešno servisira vlada.
Onaj, ko odbija da prihvati elementarnu cinjenicu, da iza jedne trecine
siromašnih u Srbiji stoji vladina politika, podržava vladu na kursu
daljeg siromašenja stanovništva. Da li ce je podržavati i kada u Srbiji
bude dve trecine siromašnih gradana, ili tri trecine minus 2- 3
procenata bogatih. Da li gradane Srbije u tom pravcu vode izborna
obecanja o blagostanju.
Leto 2003. godine. Milion otpuštenih radnika, stotine hiljada bez
isplacene zarade, milioni siromašnih. Ipak, nisu sva obecanja
izneverena. Dinastija je pre par godina stigla. I to, na Beli Dvor.
Doduše, ne serija, vec porodica. Došli su siromašni, iz bogatog sveta,
da uživaju u blagodetima i bogatstvu Srbije. Da podele bogatstvo sa
onima koji ga u Srbiji imaju. Gradani Srbije nisu bili te srece.
Dinastija je ostala samo televizijska iluzija. Bogata Srbija takode.
Oni su izgubili i ono što su imali, i gubice i dalje. Istina, ne svi.
Za sledece izbore gradanima treba pripremiti ''Mikijev zabavnik''. Bez
obzira na deciji karakter ovog casopisa, on je pun poucnih primera i za
odrasle. Narocito za glasace. Tamo ce videti da Baja Patak, cicija iz
stripa, iznosi dolar iz trezora samo pod uslovom da ostvari profit. On
ne poklanja iz altruistickih i filantropskih razloga. U stripu o Baji
Patku nema prevare. U Srbiji ima. Previše!
=== 4 ===
http://www.politika.co.yu/2003/0628/01_07.htm
Politika (Beograd), 28.6.2003
Zaplet Sartid
Na listi spoljnopolitičkih i ekonomskih prioriteta SCG (a Srbije
pogotovo) mogao bih ovih dana (ako već nije) da se nađe i slučaj Sartid.
Namerno kažemo "slučaj", jer martovska prodaja ovog metalskog
kompleksa američkom koncernu Ju-Es-Stil, uprkos svojoj formalnoj
validnosti, preti da preraste u aferu koja bi ozbiljno naškodila dosad
uspešnim reformskim koracima Srbije. Ovo bi se pogotovo moglo dogoditi
posle nedavnih javnih upozorenja uglednog konzorcijuma evropskih
banaka (i uz njih pratećih kompanija), poverilaca Sartida, koji su na
nedavnoj konferenciji za štampu u beogradskom Hajatu upozorili da će
slučaj predati Arbitražnom sudu u Beču.
Njihovo upozorenje kao i argumenti zbog čega i sama vlada mora da se
(ponovo) pozabavi Sartidom još su ozbiljniji posle višestrukih
upozorenja da će - ako stvari ostanu kakve jesu - strani kreditori o
svemu obavestiti i za ovo područje moguće zainteresovane poslovne
partnere: a obavestiće ih očigledno o nesavršenosti naših propisa i
sudstva i na kraju o odgovornosti same vlade u izvršavanju obaveza
koje su svojevremeno prihvaćene. Ako se to zaista i dogodi slučaj
istoga časa postaje međunarodna afera.
Trenutno – ali i prethodnih meseci (a posle prodaje Sartida za 21,3
miliona dolara o čemu se u stručnim krugovima poodavno govori kao o
"nedopustivo niskoj ceni") – od veoma ozbiljnih prigovora konzorcijuma
stranih banaka nadležni ministar Aleksandar Vlahović se brani uporno
ponavljanom izjavom "da Vlada Srbije nije nadležna za poništaj prodaje
Sartida" jer je od trenutka uvođenja stečaja u ovaj oronuli gigant
naše privrede nad njim "prestala ingerencija Ministarstva za
privatizaciju i same Vlade Srbije". Iz te ni u čemu sporne izjave je
više nego jasno da se od vlade ne može tražiti da bilo šta naređuje
nadležnom sudu. Međutim, ako je i naš Trgovački sud kao i svuda u
civilizovanom svetu nezavisan, zašto vlada ne bi mogla da raspravlja o
dokumentu koji poseduje i koji su predstavnici konzorcijuma banaka
pokazali na nedavnoj konferenciji za štampu u hotelu Hajat. Reč je o
"Pismu podrške" koje je još u maju 2001. godine potpisao lično
tragično preminuli premijer Zoran Đinđić.
Tim dokumentom srpska vlada (pa i sam ministar Vlahović) se pre
stečaja, a i pre prodaje Sartida, obavezala da neće preduzimati ništa
bez znanja konzorcijuma i na štetu Sartidove (buduće) sposobnosti da do
tada preuzete obaveze prema inostranim kreditorima izmiruje.
Neophodno je zato da sama vlada, ili odgovarajući ekspertski tim,
potraži i nađe takva rešenja koja bi eliminisala opasnost moguće afere
i nove bruke. Pogotovu što ova tema ima potencijal da postane novo
poprište za unutarpartijske obračune i dodatnu politizaciju, u
okolnostima kada cela zemlja ima mnogo preča posla. (Lj. Č.)
=== 5 ===
Mirela Beloševic: RADNICKA RAKOVICA
http://www.artel.co.yu/sr/izbor/jugoslavija/2003-06-26_1.html
infograf@...
Beograd, 26. juni 2003. godine
Rakovica se nekada smatrala industrijskim delom Beograda, gde je radila
i živela radnicka klasa. Nekada, Rakovica je imala 25000 radnika i kada
se loše živelo obican svet je umeo da kaže: " Videce oni (misleci na
vlast) ako im ustane Rakovica ! " Upravo u lošim vremenima inflacije
1993. godine krenulo je i propadanje industrijskih giganata. Kao što je
bila obezvredjena svaka duga roba, bili su obezvredjeni i traktori, pa
tako i motori za traktore koji se, recimo, proizvode u Rakovickoj
Industriji motora. Onda su usledile sankcije, bombardovanje a sad je,
kažu, nedostatak investicija razlog što u Rakovici ima tri puta manje
radnika i što u proseku žive sa primanjima od 6000 dinara.
U Industriji motora stecaj traje vec pet godina i od tada ne
funkcioniše sindikalna organizacija. To naravno nije propisano zakonom
jer sindikat nije pravno lice da bi u strecaju prestao sa radom .
Medjutim, u stecaju svi radnici idu na Biro za zapošljavanje a pozivaju
se samo oni koji su nephodni. Pošto medju neophodnima najcešce nema
sindikalnih poslenika onda se preplašeno clanstvo sindikata povlaci i
odustaje od sindikalne aktivnosti. Menjaju se stecajni upravnici ( u
Industriji motora promenjena su 4 upravnika) koji imaju velika
ovlašcenja, odgovorni su Trgovinskom sudu dok radnicima niko nije
odgovoran niti imaju gde da se požale. Završavaju negde na pijacama za
tezgom ili na ulici prodajuci švercovanu robu. Potplate doktore da bi
otišli u invalidsku penziju jer i to im je neko rešenje. U prostorije
Samostalnog sindikata, koje se nalaze u opštini Rakovica, ili u službu
socijalnog rada dodju da pozajme koji dinar. Jedan od osnovnih zahteva
sindikata jeste da se promeni Zakon o stecaju kako on ne bi bezgranicno
dugo trajao .
Fabrika "21 maj" ušla je u restruktuiranje, oslobodili su se viška
radnika ali oni koji su ostali ne žive bolje . Od 5500 radnika ostalo
je 1700. Ovaj gigant ima 9 fabrika od kojih je jedna nekada proizvodila
delove za avione. U okviru Holdinga svaki deo ima svoj proizvodni
program ali ni jedan ne funkcioniše. Deo koji proizvodi auto motore
deli sudbinu Kragujevacke "Zastave" i u proizvodnji u primanjima. Plate
kasne, ne mogu da plate struju, vodu, imaju nerešena stambena pitanja.
Sa restruktuiranjem se stalo pocetkom ove godine jer navodno nema
novca. Dugovanja su narasla i ne može se dalje sa tim teretom. Nekada,
kada se vlast još plašila da ne krene pobuna u Rakovici, davali su
fabrikama kredite ali sa velikim kamatama koje sada nema ko da otplati.
Sindikalno rukovodstvo Rakovice se pita ako su nam kao državi otpisani
dugovi zašto ne mogu i strateški bitnim fabrikama da se otpišu
dugovanja. Pošto su u upravnim odborima ovih fabrika predstavnici
vlasti od kojih zavisi da li ce im biti otpisani dugovi iz nekog, možda
nesvesnog, straha radnici Rakovice su se na nedavnom protesnom skupu
radnika u Beogradu uglavnom pojavili sa zastavama sindikata a ne
fabrika iz kojih dolaze. "Dvadeset prvi maj" i "Rekord" su na spisku od
40 preduzeca koji se rekonstruišu po posebnom programu Vlade, što bi
trebalo da znaci da je Vlada svesna njihovog znacaja. Kada su radnici
otpuštani takodje je primenjivan socijalni program Vlade a to znaci
6000 dinara po godini radnog staža. Za te pare kupili su šporete,
zamenili dotrajale kucne aparate, ali je malo ko zapoceo neki biznis.
"Rekord" ima ugovor o saradnji sa jednim ruskim poslodavcem koji je
zapravo zakupio proizvodnju guma i obezbedio sirovine. Radnici primaju
redovno plate, ako se tako mogu nazvati primanja od 6000 dinara. Od
3000 radnika, koliko ih je nekada bilo, sada radi 800.
Kao primer cistog robovlasnickog odnosa sindikalci navode slucaj
"Kamenoloma EMS Kijevo" a.d. Beograd koji je, kažu, ilustracija za
privatizaciju koja je pogubna za radnike. Kamenolom na Straževici koja
je toliko puta bombardovana u vreme NATO agresije na Jugoslaviju, kupio
je na aukciji Italijan i od tada ne poštuje ni kolektivni ugovor, iako
se na njega obavezao kupoprodajnim ugovorom. Podelio je radnicima
odštampane molbe za sporazumni raskid radnog odnosa i na pitanje šta
želi time da postigne, sindikalci Rakovice kažu da je cilj da radnici
bez pogovora pristanu na sve uslove rada.
Jedini pozitivan primer je "Tehnogas" gde je vecinski vlasnik nemacki
državljanin koji je u startu obezbedio 3 miliona maraka za rešavanje
stambenih pitanja. Plate su tajna a kažu da sindikalna oragnizacija u
ovoj firmi dobro radi.
I još jedan detalj iz rada Samostalnog sindikata Rakovice, ciji celnici
kažu da su vecinski sindikat u vecini fabrika radnicke Rakovice,
nedavno im je iskljucena struja i to samo spratu u zgradi opštine na
kome se oni nalaze. Sindikat Rakovice ne želi da placa nerealno visoke
racune i smatraju da vlast i na ovaj nacin pokazuje svoju snagu.
O životu u Rakovici govori i podatak sa sastanka u skupštini opštine
gde je receno da je nekada od maligniteta oboljevalo na ovoj opštini
160 do 180 ljudi godišnje a sad 500 , a razlozi su brojni (toga bar ne
nedostaje): bombardovanje, pothranjenost, stresovi zbog gubitka radnog
mesta, života u lošim podstanarskim uslovima...
Sve u svemu, izgleda da se vlast ne plaši pobune ove brojcano
oslabljene radne snage. Ne samo da nemaju brojnost, vec su to sad
uglavnom uplašeni, umorni ljudi do kojih ne stižu ni informacije kakva
ih sudbina ceka. Kakva sudbina ceka nekadašnje industrijske gigante ne
znaju ni sindikalni predvodnici jer nema socijalnog dijaloga. On je,
kažu, jednostran jer predstavnici vlasti odredjuju kada ce se susresti
sa sindikalcima, ali i dnevni red, o cemu ce se na tim susretima
razgovarati.
=== 6 ===
Svedoke ubijaju, zar ne
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2003-06-23_8.html
Goran Matic
potpredsednik Jugoslovenske levice
Beograd, 06. 06. 2003. godine
Protiv amnezije i predrasuda
Na istorijskoj sceni, pojavio se pod imenom Savle iz Tarza (Taršanin).
Kao fanatican eksponent kolaboracione, prorimske vlasti u Jerusalimu,
on aktivno ucestvuje u napadima na tadašnje pripadnike nazarenske
partije, odnosno prve hrišcane. Slobodno je priznavao da je svoje žrtve
proganjao do smrti, a smatra se da je bio umešan i u kamenovanje
Stefana, prvog hrišcanskog mucenika. Posle Stefanove smrti, Savle je sa
odredom ljudi, krenuo u Damask, u Siriji, da u skladu sa politikom Rima
i tamo progoni nazarene.
Na putu za Damask, na vrelom podnevnom suncu, Savle pada sa konja,
doživljava neobicno iskustvo i cuje glas koji ga pita: ''Savle, Savle,
zašto me goniš''. Glas mu se predstavlja kao Isus Nazarecanin i upucuje
ga da produži u Damask gde ce biti preobracen. On odbacuje svoje ranije
ime Savle, postaje Pavle i krece da širi nazarensku misao sa istim onim
fanatizmom, s kojim je dotada pokušavao da je uguši. Radikalan raskid
sa prošlošcu je više nego ocigledan. Savle je u potpunosti uklonjen sa
scene.
Oko 39. godine nove ere, Pavle se vraca u Jerusalim, gde ga zvanicno
primaju medu nazarene. Upravo od Pavla, i samo od Pavla, uz pomoc i
podršku Isusovog sledbenika Simona, poznatijeg kao Petar, pocinje da se
probija i konstituiše nova religija - hrišcanstvo.
A po hrišcanskom predanju, Jovan Krstitelj, bio je protiv braka Kralja
Iroda IV, sa Irodijadom, suprugom njegovog brata Filipa I. Smatrao ga
je grešnim. Kada je Irodijadina cerka Salomija, igrom zadivila kralja
Iroda, on joj je ponudio ispunjenje želje. Na nagovor majke, Salomija
je zatražila glavu Jovana Krstitelja. Kralj Irod je prihvatio i dao da
se on pogubi. Neugodni svedok njegovog greha sa Irodijadom, bio je
definitivno uklonjen. Svedoke ubijaju, zar ne.
Biti preobracen ili uništen - istorijska i biblijska dilema. Redovno se
postavlja, u periodima promena nosilaca društvene moci, pred nepodobne
i nepoželjne svedoke,. Težeci da uspostave što potpuniji autoritet i
legitimitet, nosioci društvene moci cesto posežu za raznim oblicima
eliminacije onih, koji bi svojim saznanjima mogli da ih podriju.
Repertoar je bogat i raznovrstan. Krece se od potkupljivanja i
preobracanja, preko diskreditacije i pretnje, pa sve do potpune
eliminacije iz društvenog i politickog života. Ponekad ozakonjenom
eliminacijom, a ponekad ne.
Ako niste bili u prilici da budete nepodobni svedok društvenih prilika,
onda ne možete ni da pretpostavite koliko je to ozbiljna i opasna
stvar. Ako vas nije zahvatio talas politicke diferencijacije,
policijske izolacije ili zakonske lustracije, možete da spavate mirno.
Vaše predstave o bližoj prošlosti su prihvatljivo uskladene sa
zvanicnom verzijom nosilaca društvene moci. Ne narušavate njihov
autoritet i legitimitet. Mirno spavajte. Niste bili clan JUL-a. Ako ste
i bili, nemojte da priznate. Ako pokažu clansku kartu, tvrdite da je
falsifikat. Ako ipak dokažu, branite se kako ste bili primorani.
O JUL-u govorite sve najgore. Jer nema bolje teme od JUL-a, da se
dokaže privrženost vrednostima vladajuce garniture. Tvrdite da se radi
o ekstremnim levicarima, neostaljinistima, neprijateljima demokratije.
O kleptokratskoj vrsti ili sekti. Niste citali program stranke, ali ste
sigurni da je usmeren na podrivanje društvenog poretka i države. Da vas
pitaju, kadrove JUL-a, koje inace nikad niste upoznali, ravnomerno bi
rasporedili po Sibiru, Golom Otoku i Centralnom zatvoru. Tako govore
pravoverni. Tako treba. Za Srbiju.
I dalje se u medijima vrte pitanja o bivšim clanovima JUL-a. Zanimaju
ih poznati funkcioneri, ministri i direktori, aktivisti i perjanice
''prethodnog režima''. Ko je, od uticajnih ili poznatih licnosti
aktuelne politicke i društvene scene, u prethodnom periodu, bio clan
JUL-a. Ko je uspeo da prepliva i docepa se sigurne obale DOS-a.
Klasicna pitanja. Novinari koji uporno insistiraju na ovakvim pitanjima
traže imena, imena i imena. Imena lica koja ce medij uciniti dodatno
zanimljivim i intrigantnim.
Ja razmišljam o drugim stvarima. O karakteru i smislu ovakvih pitanja.
O namerama. I najzad, najviše o moralu.
U svakom pitanju sadržani su indirektni stavovi, o ''deceniji promašene
i kriminalne vladavine JUL-a''. Konkretni odgovori to samo potvrduju.
JUL je, po ovim tvrdnjama, uskratio ili ''ukrao'', deceniju života
gradanima Srbije, iako je na politickoj sceni postojao tek polovinu
ovog perioda, a ucestvovao u vlasti nešto preko tri godine. JUL je
odgovoran za ratove i nacionalizam, a svi znaju da se borio za mir i
ravnopravnost. JUL je ''zavadio Srbiju sa svetom'', iako se zalagao za
saradnju sa svetom. JUL je ''lopovska sekta'', iako su kontroverzni
bogataši u najvecoj meri zastupljeni u drugim strankama kako bivše,
tako i aktuelne vlasti.
Polazi se od premise da je JUL bio prvorazredni politicki i državni
štetocina, i da je potrebno da se još jednom napravi inventar
neidentifikovanih ili zaboravljenih clanova ove stranke u društvu, da
se obeleže neobeleženi, i stavi i njima plava traka sa golubom mira,
oko ruke. Izloženi medijskoj, policijskoj i pravosudnoj, baražnoj vatri
novih vlasti, proganjani clanovi i simpatizeri JUL-a, ovu aktivnost
naivno podržavaju. Doživljavaju je kao pravicnu stvar, u okviru koje se
''žigošu'', renegati, odnosno razni stranacki otpadnici, izdajnici i
prebezi. Veciti poltroni i miljenici svih vlasti.
Prihvatanjem jednostranog, gotovo spletkaroškog odnosa prema temi
renegatstva, indirektno se potvrduju sve iskonstruisane optužbe i
formirane predrasude na racun Jugoslovenske levice. I sam sam nekoliko
puta bio u prilici da poimence prozovem i okarakterišem stranacke
renegate. Nijednom nisam mogao da uticem na karakter novinskog clanka.
Moje izjave, svaki put su bile stavljene u kontekst indirektne potvrde
stava o univerzalnoj krivici JUL-a, za sve i svašta. Imale su medijsku
funkciju da na ''politicko dno'', zauvek namenjeno JUL-u, povuku i neke
od njegovih bivših aktivista, situiranih i u promenjenim politickim
okolnostima.
Ova tema se, po pravilu, namece u periodima uzburkane politicke scene.
Tada, po pravilu, sukobljene strane i interesno podeljeni mediji, na
sve strane traže dodatne argumente, vracajuci se cesto i u prošlost,
kako bi potkrepili svoj politicki nastup ili potisnuli u stranu
neugodnu politicku temu.
Racionalno sagledavanje ukazuje da su efekti, prozivanja bivših clanova
i aktivista JUL-a, vezani iskljucivo za odnose u vladajucoj koaliciji.
Ukoliko mediji nisu spremni, ili nemaju odobrenje, da objave aktuelne
politicke stavove JUL-a po pojedinim društvenim pitanjima, nego
iskljucivo tragaju za imenima bivših ''julovaca'', aktivnih u
strukturama nove vlasti, onda je nastup ovih medija kristalno jasan.
JUL im je potreban kao ''meta za potkusurivanje'', a ne kao aktivni
politicki subjekt. Ili slikovito, kao ''bokserski džak'' za trening, na
kome demonstriraju snagu udaraca, preteci svojim aktuelnim suparnicima
u politickom ringu. Ponekad može da se prati i pravo medijsko
takmicenje, raznih politickih opcija vladajuce koalicije, na temu: ko
bi se najbolje, najdoslednije, ili cak najsurovije razracunao sa
''ostacima prošlosti'', odnosno sa JUL-om.
Pitanja o bivšim clanovima JUL-a, ukazuju na zanimljiv fenomen prisutan
na jugoslovenskoj politickoj sceni. Fenomen politicke amnezije. Ne samo
da se aktuelnom politikom i medijskim izrazom te politike, bestidno
falsifikuju elementarne politicke cinjenice iz bliže prošlosti, nego se
još jednom vrstom kolektivne amnezije deo nosilaca prošle politike
udobno smestio u ''ložu'', u kojoj nova vlast neguje ''prvoborce
petooktobarskog puca'' i ostrašcene kriticare prošlosti.
Odjednom, kao da je zaborav prekrio poslednju deceniju prošlog veka,
niko ne zna šta se dešavalo, ko je gde bio i za šta se zalagao.
Nastupilo je vreme masovnog potiskivanja politicki nekorisnih, a
pogotovo neprijatnih cinjenica, iz dioptrije pobednika.
Ne odnosi se to samo na delovanje reprezenata ''bivšeg režima''. Pranje
biografija, postalo je uobicajena praksa. Pogledajte, na primer, izjave
vodecih politicara DOS-ove koalicije iz 1995. godine, u periodu
potpisivanja Dejtonskog sporazuma. Dobar deo njih se isticao u javnoj
podršci ''srpskoj stvari'' i pozivao rukovodstvo bosanskih Srba da ne
prihvati mirovni sporazum, nego da nastavi borbu za srpsku državu u
Bosni, oružanim putem. Danas su ta zalaganja, beskrupuloznom
zloupotrebom politicke i medijske scene, ''implantirali'' Slobodanu
Miloševicu i ''bivšem režimu'', ukazujuci pri tome iskljucivo na JUL.
Nije sporno to, što se veci deo sadašnje vladajuce politicke garniture
odrekao takvih svojih prethodnih reci i politike, jer dobro bi bilo da
se svi takve politike odreknu. Nije takode sporno, ni što negiraju da
su takve stavove ikad izražavali, i neka te i takve stavove definitivno
''pokrije zaborav''. Sporno je i uvek ce da bude sporno, što tu, svoju
promašenu politiku i zalaganja pripisuju drugima, pokazujuci pri tome
nevidenu spremnost i principijelnost da se obracunaju sa svakim, ko
iskazuje njihove prethodne stavove ili ukaže da su ih oni zastupali.
A najvecu spremnost i najvecu principijelnost, izražavaju upravo u
obracunu sa onima, od kojih su pokrali politicke ideje i programe,
pripisujuci im istovremeno one svoje, promašene i odbacene. Ništa
neobicno. Svedoci moraju da budu ucutkani ili uklonjeni sa društvene
scene. Da ne prepoznaju svoje ideje i programe u ''tudem vlasništvu'' i
da se ne drznu da iznesu istinu o velikoj politickoj kradi i
kleptomaniji. Nema temeljnog raskida sa prošlošcu bez eliminacije
svedoka te prošlosti.
Zato je JUL neugodan svedok. Dok se razracunavaju sa idejama slobode,
nacionalnog identiteta i dostojanstva, istovremeno su ''preoteli''
JUL-u ideje mira, nenasilja, ravnopravnosti, socijalne pravde, saradnje
sa svetom, i još ga optužuju da je bio najveci protivnik ovim
zalaganjima. Politicki najpokradeniji, a najviše optuživan za lopovluk.
Stara biblijska tema o kralju Irodu koji je dao da se pogubi svedok
njegovog greha.
Medutim, JUL ne napadaju samo reprezenti aktuelne vlasti. Gotovo isti
odnos ispoljava i veci deo sadašnje opozicije, odnosno nekadašnjih
partnera iz vlada narodnog jedinstva. I oni su na liniji kralja Iroda.
Zato, ne obracajte pažnju na nosioce i sadržaje njihovih napada, vec
gledajte šta prilikom takvih istupa pokušavaju da ''gurnu pod tepih''.
Ne obracunavaju se oni sa JUL-om, nego sa svojom prošlošcu koju bi
želeli da ponište, izbrišu i zaborave. Oni bi da udu u evropske
integracije i institucije, ocišceni od sopstvenih zalaganja za
slobodom, ocuvanjem države i nacionalnog identiteta. Preobraceni. Sve
što je sporno, odbacice kao tud greh, kao ''greh JUL-a''. Ako se ovako
nastavi, uskoro ce u Srbiji i zmija, kada odbaci staru kožu, da tvrdi
da nije njena, vec julovska.
Nova politika podrazumava temeljan raskid sa prošlošcu - slogan koji se
sistematski ponavlja vec trecu godinu. O kakvom se raskidu radi. O
raskidu sa realnim, opštepoznatim cinjenicama, i o reviziji bliže
istorije. Raskid koji podrazumeva novu istoriju, opranu i umivenu od
kompromitujucih cinjenica za vladajucu garnituru. Ona je bila savršena
u prošlosti, baš kao što je sada, i kao što ce uvek da bude, i u
buducnosti.
Ta, nova istorija, koristi stare dobre tehnike retuširanja. Setite se
cuvene fotografije iz pecine u Drvaru, na kojoj se, iz decenije u
deceniju, smanjivao broj prisutnih oko Maršala. Jer, nema raskida sa
prošlošcu bez eliminacije svedoka te prošlosti. Ako treba, nepodobni ce
nestati i sa fotografija.
Medutim, šta ako se istorija postavi kao ozbiljna nauka i usprotivi
ovakvom prekrajanju. Ako, na primer, politicki stav aktuelnog ministra
spoljnih poslova o konacnom prihvatanju Dejtonskog sporazuma, u
decembru 2002. godine, ne bude mogao da se retroaktivno evidentira u
1995. godini. Tamo mora da se evidentira, i za ''vjeke vjekova'' upiše,
njegov tadašnji politicki stav. To ne ide u prilog vlastima. Sa druge
strane, to ne bi bilo dobro za istoriju sa stanovišta nove politicke
garniture. Time bi se ozbiljna istorija svrstala u red nepodobnih za
DOS. A zna se, šta se radi sa nepodobnima. Lustracija, nego šta. U
interesu nove politike, kolektivne amnezije i digniteta aktuelne
garniture na vlasti, nephodno je lustrirati istoriju.
Ako se ne lustrira istorija, bliža prošlost preti da se ozbiljno umeša
u aktuelnu politiku. To bi vec bio težak udarac za nosioce politike,
zasnovane ne samo na negaciji prošlosti, nego i na pokušaju da grade
svoju poziciju na falsifikovanju elementarnih i opštepoznatih cinjenica
iz skorije prošlosti. Ukoliko se to uspešno ne izvede, aktuelna vlast
ce imati onu vrstu problema koju tužilaštvo Haškog tribunala ima u
slucaju protiv Slobodana Miloševica. Optužuju ga za politiku protiv
koje se borio i cude se što ne mogu ništa da dokažu.
Aktuelna vlast u Srbiji ima, u izvesnom smislu, slican problem. Bori se
protiv politike koju je godinama oblikovala i zastupala, a sada je
pripisala drugima i postala ''pravoverna''. Pripisala je drugima da bi
imala ''demokratski i civilizacijski'' kredibilitet i politicki
monopol, da se sa njima bori u cilju demokratizacije društva.
Zaglušujuci medijski hvalospevi o naporima i ostvarenim rezultatima, u
procesu demokratizacije su nerazumljivi i kontradiktorni svakom ko
poznaje istinske vrednosti i institucije demokratskog društva. Bitka za
demokratiju, odnosno demokratizacija, odvija se u Srbiji u okvirima
pojmovnog aparata revolucije kao društvenog procesa. Proizvodi se
utisak da reformski, demokratski i humanisticki orijentisana manjina,
vodi bitku za demokratiju, za koju vecina nema dovoljno sluha. Bez
obzira na to, da li se radi o vešto nametnutoj iluziji, ili možda cak i
zabludi vladajuce garniture, stvari su u demokratskom smislu neodržive.
Jer, ukoliko se zaista radi o demokratiji kao izrazu interesa vecine,
ona može i mora da se uspostavi odmah. Ne postoji ni jedan opravdan
društveni razlog da se to smesta ne ucini. Ne sutra, vec danas. Bez
probnog perioda i ekperimenata. Bez lažne bitke manjine za interese
vecine. Naprotiv, demokratija i postoji kao opšta saglasnost vecine.
Jednostavno, postoji ili ne. Ostvaruje se na jasnim principima, ili je
nema. Podrazumeva poštovanje ljudskih prava i sistem demokratskih
institucija sa utvrdenim pravilima igre.
Proces demokratizacije, kao ''put ka demokratiji'', ili ''borba za
demokratiju'', ne oznacava nikakvu demokratiju, vec njeno definitivno
odlaganje i suspendovanje u interesu manjine, odnosno vladajuce
garniture koja je sebi dodelila ekskluzivnu ulogu u ''demokratskoj
revoluciji''. Osnovni cilj demokratizacije je da taj proces traje što
duže, a ne uspostavljanje demokratije. Demokratizacija, kao put u
demokratiju, i sama demokratija, kao stabilan poredak, medusobno se
iskljucuju. Ne možete u isto vreme da budete, na putu prema nekom
mestu, i na tom mestu.
Nemoguce je organizovati istinsko i stabilno demokratsko društvo, u
uslovima ''svakodnevnog juriša'' izvršne vlasti da ponovo
demokratizuje, vec demokratizovane, ili, po njima, nedovoljno
demokratizovane institucije. Kakva je to demokratija, kada vladajuca
garnitura uporno teži da oceni i uredi, sva podrucja života i sve
institucije, u skladu sa svojim ''principima'', odnosno potrebama. Sve
što se ne uklapa u ''demokratizaciju koja tece'', bice proterano na
''smetlište istorije''. To se odnosi, kako na ''ostatke poraženog
režima'', tako i na novonastalu opoziciju koja je iz raznih razloga
''otpadala'' sa zacrtanog kursa demokratizacije.
Državna agencija Tanjug, 11. juna 2003. godine, prenosi zvanicnu izjavu
jedne politicke stranke iz koalicije na vlasti, o tome kako je apsurdno
da opoziciona stranka može nešto da vodi u državi. Tvrde i da je to
opasno za državu. Apsurd je, po takvima, da se opoziciji uopšte dozvoli
postojanje. Nedostajala je još samo poneka suza, zato što je Goli otok
ostao u drugoj državi. Bez obzira, što ta partija, u svom nazivu, ima
atribut ''demokratski'', ona po svojim zalaganjima više prodseca na
preživelu, tvrdokornu komunisticku frakciju. Cuvare revolucionarnog
plamena. Uostalom, to dokazuju i njeni kljucni kadrovi.
Tako se, umesto uspostavljanja demokratije, promoviše
ideološko-religijski odnos prema borbi za njeno uvodenje. Novi
dogmatizam. Na pozitivnim ocekivanjima gradana, zasnovanim na
decenijskoj propagandi o univerzalnim vrednostima slobode i
demokratije, o privrženosti novom internacionalizmu, izgradena je
legitimnost novih vlasti da promovišu svoj sistem za rekonstrukciju
društva. Medutim, vera i poverenje najširih društvenih slojeva,
zloupotrebljeni su za sticanje ogromne društvene moci manjine na
vlasti. Zar težnja da se razvije društvena moc koja obuhvata sve
aspekte ljudskog života, od licne savesti do državnih poslova, ne
izgleda poznato. Da li se secate teza o izgradnji novog društvenog
sistema i novog coveka. I zakletvi, da se sa tog puta nece skrenuti.
Umesto demokratije, kao sistema stabilnih društvenih institucija,
uveden je kult promena. Pred njim padaju i vec dostignute slobode i
prethodno izgradene demokratske institucije. Sve tece, sve se menja,
sve je relativno, jedino vladajuca garnitura ostaje. Ona diktira i
tempo i sadržaj promena. Naravno da je sebe iz toga izuzela. Za sve
ostale, baš za sve, vrhovni nalog vremena je - promene.
Ali, da li je zaista moguca totalna mobilizacija u ''stroj za
promene''. Kako izaci na kraj sa onima koji imaju svoje, stabilne
predstave o slobodi i demokratiji, nacionalnom identitetu i državi, i
ne misle da ih menjaju. Da li se mogu trajno ukloniti sa politicke
scene dosledni, istinski levicari, ili na primer ''tvrdokorni''
desnicari. Šta da se radi sa doslednima koji ne žele da menjaju ni
sebe, ni svoja uverenja.
Zna se. Ko istrajava na starim pozicijama predstavlja relikt prošlosti,
sumnjivo udruženje, antireformske ili antihaške snage. Takav samo
priziva unisonu reakciju vlasti i medija koji gromoglasno uzvikuju
magicne reci: ''obracun i osveta''.
Obeležene su nove kategorije politickih protivnika i državnih
neprijatelja. Jeretici promena. Oni koji misle, kao što su mislili i
pre naloga za promenom. Oni koji se ponašaju i deluju na nacin, na koji
su se uvek ponašali i delovali. Oni koji su zadržali vrednosni sistem
zasnovan na kategorijama slobode i nezavisnosti, suvereniteta,
integriteta i nacionalnog identiteta.
Pored jeretika, tu su i ''kocnicari promena''. Nije im jasno šta se
dešava. Žele da nastave da rade u fabrikama, na svojim radnim mestima,
u svojim preduzecima, na svojim imanjima. Strucni kadrovi cija se
strucnost više ne priznaje. Sudije koje više drže do zakona, nego do
novih politickih direktiva. Sindikalni pokušaji, otrgnuti od vladinog
uticaja, da se založe za ''neka radnicka prava'' ili se protive rastu
cena.
Medu najopasnijim neprijateljima promena su patriote. Istovremeni
jeretici i ''kocnicari promena''. Jer, u skladu sa vrhovnim nalogom
vremena, sloboda više nije sloboda, država nije država. Naziv
Jugoslavija, ukinut je dekretom manjine. A Srbija, Srbija nije više
Srbija. Treba da postane deo Evrope, jer je zvanican stav da to još
uvek nije. A šta je Srbija dok putuje, ''od Srbije do dela Evrope'',
niko ne zna, ali vecina oseca i trpi. Uglavnom, niti je Srbija, niti
Evropa. Ne može Srbija istovremeno da bude na ''putu ka Evropi'', i u
Evropi. Ili je u Evropi, ili na putu.
Teško je, na prvi pogled, u ovoj igri reci shvatiti jednostavnu istinu.
Oni koji tvrde da je Srbija na ''putu u Evropu'', prethodno su morali
da je ''izbace'' iz Evrope, u kojoj se inace nalazi, kao sastavni deo
evropske kulture, politike, humanizma i religije. Sastavni deo
evropskih sukoba i istorije. Evropske teritorije. Možda nije clan nekog
ekskluzivnog, monopolskog ili imperijalnog evropskog kluba, ali je
nesporno, u svemu, evropska zemlja. Insistiranjem vladajuce garniture,
da Srbija u ovom trenutku to još nije, vodi se politika udaljavanja od
evropskih integracija, a ne legalizovanja evropskog statusa.
Zašto se otvoreno ne kaže na kakvom je to putu Srbija. Ko je vodi i ko
je navodi. Šta treba da se na tom ''putovanju'' promeni u najširem
javnom mnenju u Srbiji. Nije to nikakav ''put u Evropu'', nego put
legalizacije decenijske agresije, koja je rezultirala bombardovanjem
SRJ. Put dugogodišnjeg imperijalnog ''vršljanja'' najmocnijih evropskih
država na prostoru prethodne Jugoslavije. Put definitivnog priznanja
NATO bombardovanja SRJ, kao neophodne i opravdane mere, uz odbacivanje
bilo kakve odgovornosti zapadnih lidera. Put ''kukavicijeg jajeta'',
kada se agresija na srpski narod i Jugoslaviju, predstavlja kao srpska
agresija na druge. Naravno, uz eliminaciju i diskreditaciju nepodobnih
svedoka.
Novi državni aparat vlast doživljava, uživa i sprovodi na nivou
sopstvenih, najcrnjih optužbi ''prethodnog režima'', koje su mahom bile
izmišljene ili ''naduvane'' kao rezultat dugogodišnje agresije i
politicke propagande. Takva vlast je održiva u ogranicenom vremenskom
periodu. Njena prirodna težnja je da taj period traje što duže. U tom
nastojanju ona teži da otkloni sve izazove koji mogu da bace senku na
legitimnost i kompetentnost u obavljanja državnih poslova. Rezultati
aktuelnog vladanja, uvek se mogu relativizovati dirigovanom akcijom i
kontrolom politickog i medijskog aparata, ali ostaje problem sa
prošlošcu. Potrebno je i nju ''dovesti u red'', staviti pod kontrolu i
uciniti sastavnim delom tekuce propagande državne politike. Ukoliko
tumacenje prošlosti nije pod kontrolom, vlast može da doživi ozbiljne
izazove.
Višegodišnji, otvoreni sukob proizvodaca ''nove prošlosti'', sa
''paklenim terorom cinjenica'', ušao je u tragikomicnu fazu.
Utvrdivanje opštepoznatih cinjenica i izveštavanje o njima, poverava se
odborima, komisijama i radnim telima vladajuce garniture i zvanicno
dobija status ''državne tajne''. Novinama je skrenuta pažnja da paze
šta pišu, da ne bi ušli na teren ''državne tajne''. Posete državnom
zatvoru su ''državna tajna''. Kupanje u privatnom bazenu je takode
''državna tajna''. Takva prošlost je proglašena za ''državnu tajnu'' i
tek posle ''zvanicnog'' definisanja cinjenica i odobrenja, može da se
pusti u javnost. Skupština i vlada, policija i pravosude, politicki
funkcioneri i njihove kamarile, junacki se nose sa ''paklenim terorom
cinjenica''.
U tom obracunu, na prvoj liniji fronta, hrabro i principijelno
istrajava nacionalni komitet za saradnju sa Haškim tribunalom.
Dostavlja tužilaštvu sve tražene dokumente, skidajuci sa njih oznaku
''državna tajna'', dok odbrani Slobodana Miloševica uskracuje pristup
arhivama i dokumentima. Selektivnim pristupom u plasmanu cinjenica,
favorizovanjem tužilaštva i omalovažavanjem znacaja odbrane, ovaj
komitet daje svoj doprinos u narušavanju, ionako srušenih, principa o
''fer sudjenju''. Otvorenim paktiranjem sa tužilaštvom, na liniji
afirmacije decenijskih prevara i falsifikata, o karakteru i ciljevima
''srpske borbe'', daje veliki doprinos ugrožavanju nacionalnih
interesa. Delatnost komiteta je potpomognuta nesebicnim zalaganjem
nekolicine bivših politickih i državnih rukovodilaca, sada
''preobracenih i pravovernih'', koji dostavljaju znacajne dokumente iz
državnih i privatnih arhiva. Stvara se atmosfera u društvu, za
proglašavanje špijunaže za državnu vrlinu. U obracunu sa terorom
cinjenica i objektivnim svedocima, sva sredstva su dozvoljena.
Na Zapadu ništa novo. Ali na Istoku jeste. Orvelov junak Vinston Smit,
iz antologijskog dela ''1984'', preselio se u stvarnost, i cenzuriše i
menja prošlost. Osnovne parole vlasti iz tog dela: ''Rat je mir;
Sloboda je ropstvo; Neznanje je snaga'', postale su politicki aksiomi
nove vladavine. U skladu sa ovim principima mora se oblikovati i
istorija.
Da li uopšte postoji svest o rasprostranjenosti i nivou falsifikovanja
cinjenica iz bliže prošlosti. Koliko puta ste primetili da se vaše
neposredno, iskustveno poznavanje dogadaja iz poslednje decenije,
razlikuje od aktuelne politicko-medijske verzije. Da li ste nekada
primetili ocigledan falsifikat iza koga odlucno staju zvanicne državne
strukture.
Ako jeste, imate ozbiljan problem. Možete da postanete svedok. A
svedoke uklanjaju, zar ne. Jer, nema raskida sa prošlošcu bez
eliminacije svedoka te prošlosti.
I zato me dalje pozivaju novinari i postavljaju pitanja o bivšim
clanovima i aktivistima JUL-a, mada znaju odgovore na sva pitanja isto
kao i ja, a neki možda i bolje. Nije u pitanju niti amnezija, niti
neznanje. Ne radi se o novinarima koji su živeli u drugim zemljama pre
''petooktobarske revolucije''. Vecinu sam vidao i ranije. Uveren sam da
savršeno znaju odgovore, ali ne žele da baš oni budu izvor informacija.
Odbijaju ulogu svedoka vremena koje dobro poznaju. Ne zbog tog vremena,
nego zbog ovog, sadašnjeg. To vreme su još bolje upoznali. Vreme
''biroa'' koji teži da oblikuje društveni poredak na osnovu politickih
smernica. ''Informacionog'' ili ''press'', potpuno je svejedno.
Novinari dobro znaju s kim imaju posla i kako prolaze nepodobni svedoci
prošlosti. I cinjenice, i stranke, i mediji, i ljudi, i gradevine.
Uostalom svi su imali priliku da vide i nauce tu lekciju.
Na kraju, ako sadašnja politicka garnitura na vlasti, ikada završi
obracune, i definitivno lustrira nepodobnu istoriju, uverena da je, sa
te strane, osigurala sadašnjost, suocice se sa novim izazovom.
Opstankom u buducnosti. Sitnica. Hrabro ce se suociti sa lustracijom
buducnosti, uverena u svoju nesalomivost. I tako ce nepovratno otici sa
politicke scene. Buducnost ce lustrirati njih.
Napomena:Tekst je pisan bez želje za osporavanjem bilo cije licne vere
i ubedenja, a sa namerom da se ospori svaki eksluzivitet ili pravo,
vladajucim garniturama u Jugoslaviji, da legalizuju revolucionarne
principe i uvode revolucionarne metode u društveni i politicki život.
Bez obzira na to, koje sile ili autoriteti ih podržavaju.
1. OTVORENO PISMO SVETOZARU MAROVICU (Sloboda, 16.7.2003)
2. POKUŠAJ INTERNACIONALIZACIJE ODNOSA SRBIJE I CRNE GORE (G. Perazic /
Artel, 16.7.2003)
3. BLAGO BAJE PATKA (G. Matic / Artel, 4.7.2003)
4. ZAPLET SARTID (Politika, 28.6.2003)
5. RADNICKA RAKOVICA (M. Belosevic / Artel, 26.6.2003)
6. SVEDOKE UBIJAJU, ZAR NE (G. Matic / Artel, 6.6.2003)
=== 1 ===
OTVORENO PISMO SVETOZARU MAROVICU,
PREDSEDNIKU DRZAVNE ZAJEDNICE SRBIJA I CRNA GORA
Gospodine predsednice,
Vise stotina Srba i drugih casnih gradjana Evrope demonstriralo je
nedavno u Hagu zahtevajuci oslobodjenje predsednika Slobodana
Milosevica i prestanak ugrozavanja njegovog zivota i osnovnih ljudskih
prava. Oni su svoje zahteve uputili tribunalu, Ujedinjenim nacijama i
drugim medjunarodnim organizacijama.
Mnogi ugledni svetski pravnici svedoce o tome da je haski
tribunal nelegalan i da masovno krsi ljudska prava. Svima je poznato da
je u haskom pritvoru, ili posle boravka u njemu, pod nikad razjasnjenim
okolnostima, izgubljeno nekoliko ljudskih zivota.
Can 25 Povelje UN kaze: «Canice UN su saglasne da prihvate i sprovode
odluke Saveta bezbednosti u skladu sa Poveljom». Medjunarodni sud
pravde je jos 1971. potvrdio da drzave nisu obavezne da sprovode odluke
Saveta bezbednosti koje nisu u skladu sa Poveljom.
Savezni ustavni sud SRJ je u tri svoje odluke potvrdio da je
predsednik Slobodan Milosevic suprotno Ustavu i zakonu izrucen
tribunalu, odnosno da nije ni bilo u pitanju izrucenje, vec otmica.
Takav stav je javno izneo i vas prethodnik, dr Vojislav Kostunica.
Po istom ustavnom osnovu, vlada SAD zahteva od vas i vasih
ministara da prihvatite jednostranu obavezu da gradjani SAD ne smeju
biti izruceni Medjunarodnom krivicnom sudu, koji eksplicitno priznaje
vecina drzava u svetu, ukljucujuci i nasu.
Haski tribunal odbija da sudi onima koji su bombardovali nasu
zemlju, odbija da sudi onima koji su «komandno odgovorni» za zlocine
nad srpskim narodom, ukljucujuci vodje albanskih terorista. Sudjenjem
celokupnom drzavnom i vojnom vrhu Jugoslavije, Srbije i citavog srpskog
naroda, haski tribunal pokusava da nasoj drzavi i narodu nametne
kolektivnu krivicu, iz koje treba da proizadju moralne i materijalne
posledice zbog kojih ce patiti i nasi unuci.
Pored toga, haski tribunal nastoji da stvori kvazipravnu osnovu
za dalje ogranicavanje suvereniteta i rasparcavanje nase zemlje, kao i
obespravljivanje naseg naroda. Posledice koje neposredno prete su
nezavisnost Kosova i Metohije i ukidanje Republike Srpske.
Borbu predsednika Slobodana Milosevica za istorijsku istinu
podrzava vecina nasih gradjana i progresivna medjunarodna javnost.
Medju moralnim autoritetima koji su iskazali takvu podrsku nalaze se
Harold Pinter, Mikis Teodorakis, Aleksandar Zinovjev, Pjer-Mari Galoa,
Boris Olijnik, Remzi Klark.
Uprkos svemu tome, vas Savet ministara odlucio se za
bespogovornu saradnju sa haskim tribunalom.
U vezi sa tim, postavljamo vam samo jedno pitanje:
U cijem je interesu da se nasi drzavni organi pretvaraju u
servis haskog tuzilastva, odnosno da se saradnja sa tribunalom svodi
samo na jednosmernu saradnju sa tuzilastvom?
Verovatno vam je poznato da svaka drzava ima pravo i duznost da stiti
svoj suverenitet i svoje interese, kao i obavezu da stiti ljudska prava
svojih gradjana.
Mozda ste culi koliko je drzavnika u svetu u kontaktu sa nasim
zvanicnicima izrazilo postovanje za ono sto predsednik Milosevic cini u
zastiti nasih drzavnih interesa i uverenje da iza njegove odbrane, bar
u pravnom i materijalnom smislu, stoji nasa drzava?
Ako ste to culi, trebalo je da se zamislite nad cinjenicom
koliko je nasim zvanicnicima u tim razgovorima bilo neugodno da
priznaju (ako su se to uopste usudili) da mnogi danas najodgovorniji
predstavnici nase drzave ne samo da ne stoje iza odbrane Slobodana
Milosevica, vec da namerno izbegavaju da toj odbrani pruze i onu pomoc
koju su po Ustavu i Zakonu obavezni.
A sigurno se nisu usudili da priznaju da se organizovanje
njegove odbrane na sve nacine otezava. I da se u tome pribegava
najnecasnijim sredstvima, kao sto su: medijski linc, napadi na
porodicu, sirenje atmosfere straha, kampanja protiv svakoga ko na
politickoj sceni zastupa patriotske ideje ili se bori da zastiti
slobodu i demokratiju u nasoj zemlji.
Haski tribunal je u panici jer ce morati da oslobodi predsednika
Milosevica, posto je tuzilastvo i pre kraja svog poluvremena dozivelo
potpuni poraz. Poslednja nada im je da poluvremena odbrane uopste ne
bude.
Da li cete dozvoliti da se to dogodi?
Trazimo da se za pripremu odbrane predsednika Milosevica, koja je od
znacaja za buducnost naroda i drzave, obezbede elementarni uslovi i
elementarna ravnopravnost: pristup drzavnim arhivama, ustupanje svih
dokumenata koja su ustupljena haskom tuzilastvu, pokrivanje troskova
advokata i istrazitelja.
Pozivamo vas da ucinite ono sto narod ocekuje, a na sta vas
moralni principi i zakoni obavezuju.
Pravda se ili ostvaruje u ime naroda, ili je narod ostvaruje
sam.
Beograd, 16. jula 2003.
UDRUZENJE «SLOBODA»
SLOBODA urgently needs your donation.
Please find the detailed instructions at:
http://www.sloboda.org.yu/pomoc.htm
To join or help this struggle, visit:
http://www.sloboda.org.yu/ (Sloboda/Freedom association)
http://www.icdsm.org/ (the international committee to defend Slobodan
Milosevic)
http://www.free-slobo.de/ (German section of ICDSM)
http://www.wpc-in.org/ (world peace council)
http://www.geocities.com/b_antinato/ (Balkan antiNATO center)
=== 2 ===
Dr Gavro Perazic:
POKUŠAJ INTERNACIONALIZACIJE ODNOSA
SRBIJE I CRNE GORE
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2003-07-16_2.html
Beograd, 16. jula 2003. godine
Izvod iz rukopisa pripremljenog za štampu pod naslovom:
"Ne daj mo te kolijevko srpstva", autora prof.dr Gavra Perazica
Za odvajanje od Srbije, ali pravno i za izlaz iz Jugoslavije kao
složene države, Crna Gora se odlucila da saopšti i traži eventualno
priznavanje i pomoc od svetske zajednice - OUN. U tom cilju upucuje
zvanicno saopštenje i pismo ovoj organizaciji posredstvom jedne strane
misije pri njoj.
Taj dokument (non paper) upucuje Vlada Crne Gore 23. juna 2000. godine,
nazvan "Crna Gora i Balkanska kriza" , posredstvom kog crnogorski
predstavnik - šef misije pri UN u Njujorku Perovic, traži pomoc od
slovenackog diplomate da bi ovaj izdejstvovao cirkulisanje ovog
dokumenta clanicama OUN. U tom cilju otpravnik poslova Slovenije uputio
je 12. jula 2000. godine pismo sa anexom predsedniku Saveta bezbednosti
u kome dostavlja tekst Rezolucije o zaštiti interesa Republike Crne
Gore i njenih gradana, kojeg je usvojila Skupština CG 8. jula 2000.
godine.
Slovenacki otpravnik poslova Samuel Zbogar, upucujuci pismo predsedniku
Saveta bezbednosti, konstatuje da Slovenija smatra da je predložena
Rezolucija dokument od velikog znacaja, usvojena u kljucnom trenutku za
buducnost SRJ. Najzad, ovaj diplomata obecava svoju zahvalnost ako bi
ovo pismo cirkulisalo sa anexom kao zvanicni dokument Saveta
bezbednosti. Navedena kvalifikacija ove rezolucije deluje zacudujuce
što svakako potvrduje i davanje pismu od 21. juna 2000. godine znacaj
dokumenta koji "može da bude korisan svim clanicama OUN za razumevanje
situacije na Balkanu".
Slovenacki otpravnik poslova je sigurno procitao sadržaj Rezolucije i
pisma pre nego ih je dostavio Savetu bezbednosti da ih ovaj cirkuliše
kao sopstvene dokumente. Ne može se poreci cinjenica da je taj
diplomata ucinio delikt mešajuci se u unutrašnje poslove Jugoslavije i
njene clanice Republike Crne Gore, jer za davanje takvog ovlašcenja
nije ni Crna Gora imala pravo, što je trabao znati navedeni diplomata.
Na strani to što je on kao mandatar uzeo sebi i suviše prava da bude i
zaštitnik crnogorskih interesa pred OUN na štetu interesa SRJ. Jer,
svaki iole pismen pravnik kada bi procitao tekstove pisma i Rezolucije,
video bi da je njihov sadržaj optužba-kleveta jedne clanice federacije
protiv druge clanice i njihove zajednicke države. Najzad, kako se
slovenacki otpravnik poslova nije prisetio da ovaj njegov celokupni
aranžman može biti od štete po Jugoslaviju koja jedino može biti
zastupljena u OUN, dok republika tužiteljica kao njen deo nema
subjektivitet da se spori sa svojom državom pred ovom organizacijom.
Zato je bilo evidentno da ovakav postupak doliva ulje na vatru u tim
odnosima, te sasvim sigurno država koja se tim bavi zaslužuje osudu od
strane UN, jer ona na takav postupak ne može pretendovati.
Naravno, države clanice OUN na osnovu ovih optužbi nisu ni mogle
reagovati, a ovaj postupak s punim pravom možemo nazvati pucistickom
diplomatijom od strane jedne države sa ciljem da se umeša u unutrašnje
poslove jedne države clanice OUN. Inace, po clanu 2/7 Povelje OUN,
sukobi ili bilo kakva nesloga izmedu pojedinih delova države spadaju u
domain reserve svake države, te se ni OUN ne može mešati u te poslove.
Osnovni stav i poruka navedene Rezolucije "o zaštiti prava i interesa
Republike Crne Gore i njenih gradana", u suštini utvrduje nulifikaciju
pravnog sistema SRJ na teritoriji Crne Gore. Zato Skupština Crne Gore,
kaže se u ovom dokumentu, nece priznati ni prihvatiti bilo koji
zakonski ili politicki akt koji donese zakonodavni, izvršni i sudski
organ savezne države bez ucešca zakonskih i legalnih predstavnika Crne
Gore.
Iz sadržaja njenog teksta ocito je da Crna Gora odbacuje savezni pravni
sistem u kome je i njen pravni sistem sastavni deo, te odlucuje da se
ovaj jugoslovenski nece više primenjivati u Crnoj Gori, sa cime se na
internom planu otrgla od celine državno-pravnog poretka u kome je bila
od 1918. godine. Ima osnova da se ovaj metod oznaci kao pucisticki,
koji nanosi štetu ne samo kredibilitetu Jugoslavije u svetu, vec cini
štetu drugoj clanici (Srbiji) koja ostaje u saveznoj državi sve dotle
dok se na pravnom planu ne budu rešila pitanja odnosa izmedu ove dve
republike.
Anex uz pismo od 21. juna 2000. godine kojeg je stalni predstavnik
Slovenije pri OUN dostavio predsedniku Saveta bezbednosti (non paper),
sadržinski je srocen tako da predstavlja optužbu prevashodno protiv
Srbije, kao i Jugoslavije. Uporedo se kritikuje "beogradsko
rukovodstvo" zbog politicke destrukcije, autokratije, sukobljavanja s
medunarodnom zajednicom i samoizolovanja, te korišcenja te politike za
destabilizaciju Crne Gore u kom cilju se koristi i Vojska Jugoslavije,
ciji su lideri u velikom broju spremni da služe ostvarivanju te
politike. Takode se upozorava da može doci do izbijanja nove krize sa
kojom može biti suocena ne samo Crna Gora, vec i "ovaj region i
celokupna medunarodna zajednica".
Ceneci tekst pisma kojeg smo izneli u kontekstu sa uslovima za
stabilnost i mir koji predlaže Vlada i rukovodstvo Crne Gore, mora se
izvuci zakljucak da Vlada Crne Gore predlaže svetskoj zajednici model
internacionalizacije problema državnog statusa Crne Gore uz eventualne
mere - sankcije protiv Srbije. Ti predloženi uslovi skoro taksativno su
izneti u tri tacke i to:
1. Što pre uspostaviti nove demokratske odnose u Srbiji kroz slobodne i
fer izbore koje ce verifikovati medunarodna zajednica.
2. Ojacati diplomatsku izolaciju politike i režima u Srbiji i ponuditi
još jacu podršku demokratskim snagama u Srbiji.
3. Savet bezbednosti OUN treba da stvori preduslove za efikasnu i
široku podršku medunarodne zajednice privrženosti Crne Gore
transformaciji i integraciji u sve evropske i medunarodne procese, kao
i medunarodne politicke i i finansijske institucije, kako bi ona mogla
da predstavlja pozitivan model za demokratske napore i snage u Srbiji.
Kada se jednom stvore uslovi može doci do sporazuma sa demokratskom
Srbijom o formi i sadržaju buducih odnosa koji ce odgovarati miru i
stabilnosti regiona i Evrope.
Najodlucnija je, mi bi rekli, konstitutivna tacka 8. ovog dokumenta, sa
kojom Crna Gora urbi et orbi , objavljuje svoj ustavnopravni i
medunarodnopravni položaj. Naime, "Vlada Crne Gore odbija da prihvati
rukovodstvo Srbije, njene politicke i diplomatske predstavnike i
službe, koji zloupotrebljavaju administraciju SRJ i ubuduce oni to ne
mogu da cine u ime Crne Gore. Ona ce nezavisno izražavati,
predstavljati i štititi svoju politiku i interese i obaveštavati o tome
druge zemlje i medunarodne organizacije, direktno ili preko svojih
predstavnika".
Zakljucni stav kojeg smo citirali u ovom pismu ne daje mesta sumnji
koji je osnovni smisao ovog obracanja Vlade Crne Gore Ujedinjenim
nacijama. U tom krucijalnom cilju nesumnjivo decidno ona saopštava da
je na politickom i pravnom planu prekinula veze sa svojom državom
Jugoslavijom, te manje više traži aprobaciju ovakve svoje politike,
njenu pomoc i blagonaklonost OUN, jer se sprema da kao nezavisna država
ude u krug njenih clanica.
=== 3 ===
Goran Matic: Blago Baje Patka
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2003-07-08_1.html
Beograd, 04. 07. 2003.
Diznijev junak Baja Patak obožava da provodi vreme u svom trezoru,
prepunom novca. Iako se kupa u novcu, on štedi svaku paru i ne želi da
pomogne svojim siromašnim rodacima. Ne postoji Diznijeva epizoda u
kojoj je on nekome finansijski pomogao.
Ipak, gradani Srbije su na izborima 2000. godine poverovali u izborno
obecanje da se Baja Patak promenio i da ce da deli pare iz trezora. Da
ce da nastupi blagostanje i da ce živeti kao junaci iz zapadnih TV
serija i filmova. U tim serijama nema nezaposlenih i siromašnih. Svi su
lepo obuceni, voze automobile i dobro su placeni. Zapadna industrija
zabave je ostvarila cilj. Sugerisala je gradaninu da ce prihvatanjem
novog obrasca ponašanja postati deo sastavni sveta omiljenih filmskih i
televizijskih iluzija. Da ce živeti u okruženju koje podseca na
omiljenu seriju ''Dinastija''.
Leto 2003. godine. Oko dva miliona gradana Srbije, prema zvanicnim
podacima, živi u apsolutnoj bedi. Jedna trecina živi u siromaštvu sa
prihodom manjim od 30 dolara mesecno, dok oko dva miliona ljudi živi u
apsolutnoj bedi. Ekonomska frustracija ubrzano galopira Srbijom.
Velika obecanja, iz izborne kampanje 2000. godine, o blagostanju i
poštovanju narodnih interesa, raspršila su se kao mehur od sapunice.
Umesto šest milijardi dolara koje nestrpljivo cekaju da predu granicu i
napune narodu džepove, dan za danom, ispunjavaju se upozorenja i
prognoze Slobodana Miloševica iz obracanja naciji, pre drugog izbornog
kruga, nikada održanog. Još uvek odzvanja poruka: ''Ne napadaju oni
Srbiju zbog Slobodana Miloševica, nego Slobodana Miloševica zbog
Srbije''.
Da, Slobodan Miloševic, iskusni bankar politicar i državnik, dobro je
znao šta ''strani dušebrižnici'' žele da naprave od Srbije, i borio se
da to spreci. Strani dušebrižnici su, opet, tvrdili da se bore za
blagostanje gradana Srbije koje im njihova tadašnja vlast, svojim
''svadanjem sa svetom'', uskracuje. Njihova briga za standard gradana
Srbije bila je dirljiva. Konacno je Srbija našla prave prijatelje u
medunarodnoj zajednici. Cinjenicu da su je ti isti bombardovali,
trebala je da izbriše obecana ''kiša dolara''.
Prica o izvesnosti izbornih obecanja, dobro je poznata i porede je sa
lovackim pricama. Politicari su skloni da daju obecanja. Njihova
obecanja su usmerena na pozitivna ocekivanja i potrebe gradana.
Davanjem takvih obecanja, posredno se ta ocekivanja i potrebe priznaju.
A to priznanje je cesto, samo po sebi, dovoljno. Samo obecanje se ne
mora nužno i da se ispuni. Opšte je prihvacen stav da se onaj ko je dao
obecanje, u slucaju njegovog neispunjavanja, ne poziva na odgovornost.
Smatra se da je priznanje potreba i ocekivanja gradana, samo po sebi,
dokaz dobrih namera.
Medutim, obecanja o poklonu od šest milijardi dolara i blagostanju koje
ce uslediti odmah po odlasku ''Miloševicevog režima'', nesposobnog da
iskoristi blagodeti ''ljubavi sa bogatim Zapadom'', spadaju u
hazardersku igru, bez ikakvog pokrica. Kao da se niko u Istocnoj
Evropi, ili Južnoj Americi, nije do sada opekao na slicnim izbornim
poduhvatima. Kao da gradani Srbije nisu imali prilike da vide kolapse
tudih ekonomija i tudu bedu. Blagonaklonost Zapada prema odredenoj
zemlji u tranziciji, formira se iskljucivo na osnovu stepena
otvorenosti za realizaciju njihovih konkretnih ekonomskih interesa.
Milioni siromašnih i opšta beda predstavljaju uobicajenu ''kolatelarnu
štetu'' u ovim ekonomsko-tranzicionim pohodima. Gradani Srbije su se
opredelili da se uce na sopstvenom iskustvu. Tuda im nisu bila dovoljno
ubedljiva.
Možda ce neko reci da ga nisu zavarala nikakva obecanja. Nikakva tuda
iskustva, tranzicije i demokratizacije. Jednostavno, želeo je da vidi
odlazak Miloševica, sa politicke scene, po bilo koju cenu. Medutim taj
odlazak ima svoju cenu. A cena pocinje da se ispisuje. Niko ne zna koja
ce biti konacna cifra. Vec sada je prevelika za Srbiju, prevelika za
njene gradane.
Niko ne tvrdi da je stanje u ekonomiji, pre 2000. godine, bilo sjajno.
Ali, postojali su objektivni razlozi za tadašnje probleme. Politika
ekonomskih sankcije, pritisaka i uslovljavanja bila je usmerena na
ekonomsko podrivanje zemlje. I pored toga, ekonomski potencijal i
proizvodni kapaciteti, ostali su sacuvani. Posle promene vlasti i
ukidanja sankcija, ekonomija se raspala.
Neki ce to da objašnjavaju neodrživim odnosima u privrednom sistemu, sa
stanovišta medunarodnih standarda. Kažu da ce sve to da reši
tranzicija. Neka onda objasne kako su, na primer, pojedina preduzeca, u
uslovima najsurovijih sankcija, uspešno radila i proizvodila delove i
za takve gigante kao što su Mercedes, Audi ili Pežo, a posle promene
vlasti propala. Ukidanje sankcija bi, po zdravoj ekonomskoj logici,
moralo da dovede do još uspešnije proizvodnje i veceg profita, bez
obzira na svojinske odnose i promene. Medutim, to se nije desilo.
Gde je rešenje ove zagonetke. Ko ce to da objasni radnicima koji ostaju
bez plata i posla. Obracanje Slobodana Miloševica javnosti, pre drugog
izbornog kruga, nikad održanog, sadrži i upozorenje i objašnjenje ove
situacije.
Vladajuca garnitura, izabrana u strukturama ''medunarodne zajednice'',
da sa dugim cevima osvoji vlast, institucije i preduzeca, ima svoje
objašnjenje. Za sve je kriv prethodni režim, i onaj pre njega, i još
pre njega, pa sve do Nikole Pašica. Svi su negde pogrešili, samo je ova
vladajuca garnitura savršena u svojoj nadljudskoj borbi za ostvarenje
''sna o blagostanju''. Previdaju banalnu cinjenicu - da njihovo
blagostanje ne znaci i blagostanje ostalih gradana, vec bedu i
siromaštvo.
''Izabrane vlasti'' u ovoj i ovakvim zemljama dobijaju svu mogucu
inostranu, moralnu i politicku podršku da istraju u svojoj mesijanskoj
borbi za svete ideale slobode i demokratije. Medijski sistemi prave od
njih ''pionire i promotere demokratije'', ambasadori zapadnih zemalja
ih ''tetoše'' i pomažu im. Sasvim logicno. U igri je velik ulog.
Pretvaranje države u kreditno-obracunsku jedinicu medunarodnih
institucija i stranih vlada.
Predstavnici ''izabranih vlasti'' imaju i beneficije. Mogu da,
materijalno i statusno, znacajno unaprede svoj položaj. Obecanje o
blagostanju, ako vec ne mogu svima, ispunice sebi. Upravni odbori,
putovanja, diplome, kuce i stanovi, preduzeca za sebe, clanove porodice
i prijatelje. I za to ce dobiti podršku. Jer, u igri je velik ulog.
Pretvaranje države u zavisan protektorat. Što da se medunarodni faktori
iscrpljuju oko destrukcije Srbije, kada ima dovoljno ''domacih
kandidata''. I desno, i levo, i na centru.
Ipak, i pored blagostanja u koje je uplovila nova vlast, ostaje problem
opšteg siromaštva i bede, u koje uplovilo stanovništvo. Nikakav
problem. I ta tema je apsolvirana. Najpre ce se priznati siromaštvo kao
problem. ''Društvena briga'' za siromašne se forsira u medijima. Kada
se vec ne rešavaju problemi, neka vidi ''sirotinja raja'' da neko vodi
racuna o njima. Da uvažava problem i da iskazuje zabrinutost i
saosecanje.
Zatim sledi formiranje nezavisnih instituta, agencija i centara,
skupštinskih i vladinih tela, partijskih oblika delovanja, sindikalnih
komiteta, odbora i komisija i kombinovanih socijalno-ekonomskih saveta
za borbu protiv siromaštva. U budžetima se izdvajaju sredstva za rad
ovih birokratskih tela za ''dizanje prašine'' o gorucoj temi. Na brigu
vlasti za sirotinju, nadovezuje se i medunarodna zajednica. Stižu
donacije i krediti za izradu strategija, operativnih planova i
projekata. Ukljucuju se eminentni profesori i strucnjaci željni dodatne
afirmacije i dodatnih honorara. Eksperti su uzeli stvar u svoje ruke.
Bice analiza i planova, strategija i projekata.
Investiranje u birokratsko-ekspertsku aktivnost i ''proizvodnju
papira'' o nekoj aktuelnoj temi, znacajno je za kontrolu javnog mnenja.
Princip je isti kao sa predizbornim obecanjima. Priznanje problema i
angažovanje birokratskih struktura proizvodi utisak u javnosti da se
uvažavaju problemi ugroženih, siromaštvom i bedom, i da se radi na
prevazilaženju problema. To što se koncepcije zabrinutih eksperata,
uglavnom oslanjaju na ekonomsku politiku vlade kao optimalnu, nikog ne
zabrinjava. Nisu oni tu da polemišu sa vladinom politikom, vec da je
potvrde i podrže. Da odbiju svaku vezu ekonomske politike vlade sa
siromaštvom. Da pricaju bajke o deset godina ''prošlog režima'' koji je
sve upropastio. Eksperti dobro znaju svoj posao. Brane vladinu
politiku. Uostalom, ko ce da ih isplati ako to ne urade. Umiruju se
tenzije, održava poverenje u vlast i obezbeduje se nada.
Ova situacija ipak ne može da se poredi sa izbornim obecanjima. Dok u
izbornoj kampanji opozicija daje obecanja ciji je smisao negacija i
kritika vladajuce politike, ovde se radi o iznudenoj poziciji vlasti da
prizna sopstvenu nesposobnost i ekonomsku katastrofu. Borba protiv
siromaštva ne može da se vodi alternativnim putem, angažovanjem radnih
grupa i traženjem donacija za izradu projekata i strategija.
Angažovanje raznih eksperata nece rešiti problem ekonomske katastrofe i
nemaštine. Borba protiv siromaštva podrazumeva obracun sa njihovim
uzrocima. A to su, pre svega, rezultati državne ekonomske politike.
Rezultati rada vlade. Ako neko zaista želi da se obracuna sa
siromaštvom i bedom, morao bi da se temeljno obracuna sa ekonomskom
politikom vlade. Svaka druga borba protiv siromaštva bila bi direktna
podrška ekonomskoj katastrofi koju uspešno servisira vlada.
Onaj, ko odbija da prihvati elementarnu cinjenicu, da iza jedne trecine
siromašnih u Srbiji stoji vladina politika, podržava vladu na kursu
daljeg siromašenja stanovništva. Da li ce je podržavati i kada u Srbiji
bude dve trecine siromašnih gradana, ili tri trecine minus 2- 3
procenata bogatih. Da li gradane Srbije u tom pravcu vode izborna
obecanja o blagostanju.
Leto 2003. godine. Milion otpuštenih radnika, stotine hiljada bez
isplacene zarade, milioni siromašnih. Ipak, nisu sva obecanja
izneverena. Dinastija je pre par godina stigla. I to, na Beli Dvor.
Doduše, ne serija, vec porodica. Došli su siromašni, iz bogatog sveta,
da uživaju u blagodetima i bogatstvu Srbije. Da podele bogatstvo sa
onima koji ga u Srbiji imaju. Gradani Srbije nisu bili te srece.
Dinastija je ostala samo televizijska iluzija. Bogata Srbija takode.
Oni su izgubili i ono što su imali, i gubice i dalje. Istina, ne svi.
Za sledece izbore gradanima treba pripremiti ''Mikijev zabavnik''. Bez
obzira na deciji karakter ovog casopisa, on je pun poucnih primera i za
odrasle. Narocito za glasace. Tamo ce videti da Baja Patak, cicija iz
stripa, iznosi dolar iz trezora samo pod uslovom da ostvari profit. On
ne poklanja iz altruistickih i filantropskih razloga. U stripu o Baji
Patku nema prevare. U Srbiji ima. Previše!
=== 4 ===
http://www.politika.co.yu/2003/0628/01_07.htm
Politika (Beograd), 28.6.2003
Zaplet Sartid
Na listi spoljnopolitičkih i ekonomskih prioriteta SCG (a Srbije
pogotovo) mogao bih ovih dana (ako već nije) da se nađe i slučaj Sartid.
Namerno kažemo "slučaj", jer martovska prodaja ovog metalskog
kompleksa američkom koncernu Ju-Es-Stil, uprkos svojoj formalnoj
validnosti, preti da preraste u aferu koja bi ozbiljno naškodila dosad
uspešnim reformskim koracima Srbije. Ovo bi se pogotovo moglo dogoditi
posle nedavnih javnih upozorenja uglednog konzorcijuma evropskih
banaka (i uz njih pratećih kompanija), poverilaca Sartida, koji su na
nedavnoj konferenciji za štampu u beogradskom Hajatu upozorili da će
slučaj predati Arbitražnom sudu u Beču.
Njihovo upozorenje kao i argumenti zbog čega i sama vlada mora da se
(ponovo) pozabavi Sartidom još su ozbiljniji posle višestrukih
upozorenja da će - ako stvari ostanu kakve jesu - strani kreditori o
svemu obavestiti i za ovo područje moguće zainteresovane poslovne
partnere: a obavestiće ih očigledno o nesavršenosti naših propisa i
sudstva i na kraju o odgovornosti same vlade u izvršavanju obaveza
koje su svojevremeno prihvaćene. Ako se to zaista i dogodi slučaj
istoga časa postaje međunarodna afera.
Trenutno – ali i prethodnih meseci (a posle prodaje Sartida za 21,3
miliona dolara o čemu se u stručnim krugovima poodavno govori kao o
"nedopustivo niskoj ceni") – od veoma ozbiljnih prigovora konzorcijuma
stranih banaka nadležni ministar Aleksandar Vlahović se brani uporno
ponavljanom izjavom "da Vlada Srbije nije nadležna za poništaj prodaje
Sartida" jer je od trenutka uvođenja stečaja u ovaj oronuli gigant
naše privrede nad njim "prestala ingerencija Ministarstva za
privatizaciju i same Vlade Srbije". Iz te ni u čemu sporne izjave je
više nego jasno da se od vlade ne može tražiti da bilo šta naređuje
nadležnom sudu. Međutim, ako je i naš Trgovački sud kao i svuda u
civilizovanom svetu nezavisan, zašto vlada ne bi mogla da raspravlja o
dokumentu koji poseduje i koji su predstavnici konzorcijuma banaka
pokazali na nedavnoj konferenciji za štampu u hotelu Hajat. Reč je o
"Pismu podrške" koje je još u maju 2001. godine potpisao lično
tragično preminuli premijer Zoran Đinđić.
Tim dokumentom srpska vlada (pa i sam ministar Vlahović) se pre
stečaja, a i pre prodaje Sartida, obavezala da neće preduzimati ništa
bez znanja konzorcijuma i na štetu Sartidove (buduće) sposobnosti da do
tada preuzete obaveze prema inostranim kreditorima izmiruje.
Neophodno je zato da sama vlada, ili odgovarajući ekspertski tim,
potraži i nađe takva rešenja koja bi eliminisala opasnost moguće afere
i nove bruke. Pogotovu što ova tema ima potencijal da postane novo
poprište za unutarpartijske obračune i dodatnu politizaciju, u
okolnostima kada cela zemlja ima mnogo preča posla. (Lj. Č.)
=== 5 ===
Mirela Beloševic: RADNICKA RAKOVICA
http://www.artel.co.yu/sr/izbor/jugoslavija/2003-06-26_1.html
infograf@...
Beograd, 26. juni 2003. godine
Rakovica se nekada smatrala industrijskim delom Beograda, gde je radila
i živela radnicka klasa. Nekada, Rakovica je imala 25000 radnika i kada
se loše živelo obican svet je umeo da kaže: " Videce oni (misleci na
vlast) ako im ustane Rakovica ! " Upravo u lošim vremenima inflacije
1993. godine krenulo je i propadanje industrijskih giganata. Kao što je
bila obezvredjena svaka duga roba, bili su obezvredjeni i traktori, pa
tako i motori za traktore koji se, recimo, proizvode u Rakovickoj
Industriji motora. Onda su usledile sankcije, bombardovanje a sad je,
kažu, nedostatak investicija razlog što u Rakovici ima tri puta manje
radnika i što u proseku žive sa primanjima od 6000 dinara.
U Industriji motora stecaj traje vec pet godina i od tada ne
funkcioniše sindikalna organizacija. To naravno nije propisano zakonom
jer sindikat nije pravno lice da bi u strecaju prestao sa radom .
Medjutim, u stecaju svi radnici idu na Biro za zapošljavanje a pozivaju
se samo oni koji su nephodni. Pošto medju neophodnima najcešce nema
sindikalnih poslenika onda se preplašeno clanstvo sindikata povlaci i
odustaje od sindikalne aktivnosti. Menjaju se stecajni upravnici ( u
Industriji motora promenjena su 4 upravnika) koji imaju velika
ovlašcenja, odgovorni su Trgovinskom sudu dok radnicima niko nije
odgovoran niti imaju gde da se požale. Završavaju negde na pijacama za
tezgom ili na ulici prodajuci švercovanu robu. Potplate doktore da bi
otišli u invalidsku penziju jer i to im je neko rešenje. U prostorije
Samostalnog sindikata, koje se nalaze u opštini Rakovica, ili u službu
socijalnog rada dodju da pozajme koji dinar. Jedan od osnovnih zahteva
sindikata jeste da se promeni Zakon o stecaju kako on ne bi bezgranicno
dugo trajao .
Fabrika "21 maj" ušla je u restruktuiranje, oslobodili su se viška
radnika ali oni koji su ostali ne žive bolje . Od 5500 radnika ostalo
je 1700. Ovaj gigant ima 9 fabrika od kojih je jedna nekada proizvodila
delove za avione. U okviru Holdinga svaki deo ima svoj proizvodni
program ali ni jedan ne funkcioniše. Deo koji proizvodi auto motore
deli sudbinu Kragujevacke "Zastave" i u proizvodnji u primanjima. Plate
kasne, ne mogu da plate struju, vodu, imaju nerešena stambena pitanja.
Sa restruktuiranjem se stalo pocetkom ove godine jer navodno nema
novca. Dugovanja su narasla i ne može se dalje sa tim teretom. Nekada,
kada se vlast još plašila da ne krene pobuna u Rakovici, davali su
fabrikama kredite ali sa velikim kamatama koje sada nema ko da otplati.
Sindikalno rukovodstvo Rakovice se pita ako su nam kao državi otpisani
dugovi zašto ne mogu i strateški bitnim fabrikama da se otpišu
dugovanja. Pošto su u upravnim odborima ovih fabrika predstavnici
vlasti od kojih zavisi da li ce im biti otpisani dugovi iz nekog, možda
nesvesnog, straha radnici Rakovice su se na nedavnom protesnom skupu
radnika u Beogradu uglavnom pojavili sa zastavama sindikata a ne
fabrika iz kojih dolaze. "Dvadeset prvi maj" i "Rekord" su na spisku od
40 preduzeca koji se rekonstruišu po posebnom programu Vlade, što bi
trebalo da znaci da je Vlada svesna njihovog znacaja. Kada su radnici
otpuštani takodje je primenjivan socijalni program Vlade a to znaci
6000 dinara po godini radnog staža. Za te pare kupili su šporete,
zamenili dotrajale kucne aparate, ali je malo ko zapoceo neki biznis.
"Rekord" ima ugovor o saradnji sa jednim ruskim poslodavcem koji je
zapravo zakupio proizvodnju guma i obezbedio sirovine. Radnici primaju
redovno plate, ako se tako mogu nazvati primanja od 6000 dinara. Od
3000 radnika, koliko ih je nekada bilo, sada radi 800.
Kao primer cistog robovlasnickog odnosa sindikalci navode slucaj
"Kamenoloma EMS Kijevo" a.d. Beograd koji je, kažu, ilustracija za
privatizaciju koja je pogubna za radnike. Kamenolom na Straževici koja
je toliko puta bombardovana u vreme NATO agresije na Jugoslaviju, kupio
je na aukciji Italijan i od tada ne poštuje ni kolektivni ugovor, iako
se na njega obavezao kupoprodajnim ugovorom. Podelio je radnicima
odštampane molbe za sporazumni raskid radnog odnosa i na pitanje šta
želi time da postigne, sindikalci Rakovice kažu da je cilj da radnici
bez pogovora pristanu na sve uslove rada.
Jedini pozitivan primer je "Tehnogas" gde je vecinski vlasnik nemacki
državljanin koji je u startu obezbedio 3 miliona maraka za rešavanje
stambenih pitanja. Plate su tajna a kažu da sindikalna oragnizacija u
ovoj firmi dobro radi.
I još jedan detalj iz rada Samostalnog sindikata Rakovice, ciji celnici
kažu da su vecinski sindikat u vecini fabrika radnicke Rakovice,
nedavno im je iskljucena struja i to samo spratu u zgradi opštine na
kome se oni nalaze. Sindikat Rakovice ne želi da placa nerealno visoke
racune i smatraju da vlast i na ovaj nacin pokazuje svoju snagu.
O životu u Rakovici govori i podatak sa sastanka u skupštini opštine
gde je receno da je nekada od maligniteta oboljevalo na ovoj opštini
160 do 180 ljudi godišnje a sad 500 , a razlozi su brojni (toga bar ne
nedostaje): bombardovanje, pothranjenost, stresovi zbog gubitka radnog
mesta, života u lošim podstanarskim uslovima...
Sve u svemu, izgleda da se vlast ne plaši pobune ove brojcano
oslabljene radne snage. Ne samo da nemaju brojnost, vec su to sad
uglavnom uplašeni, umorni ljudi do kojih ne stižu ni informacije kakva
ih sudbina ceka. Kakva sudbina ceka nekadašnje industrijske gigante ne
znaju ni sindikalni predvodnici jer nema socijalnog dijaloga. On je,
kažu, jednostran jer predstavnici vlasti odredjuju kada ce se susresti
sa sindikalcima, ali i dnevni red, o cemu ce se na tim susretima
razgovarati.
=== 6 ===
Svedoke ubijaju, zar ne
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2003-06-23_8.html
Goran Matic
potpredsednik Jugoslovenske levice
Beograd, 06. 06. 2003. godine
Protiv amnezije i predrasuda
Na istorijskoj sceni, pojavio se pod imenom Savle iz Tarza (Taršanin).
Kao fanatican eksponent kolaboracione, prorimske vlasti u Jerusalimu,
on aktivno ucestvuje u napadima na tadašnje pripadnike nazarenske
partije, odnosno prve hrišcane. Slobodno je priznavao da je svoje žrtve
proganjao do smrti, a smatra se da je bio umešan i u kamenovanje
Stefana, prvog hrišcanskog mucenika. Posle Stefanove smrti, Savle je sa
odredom ljudi, krenuo u Damask, u Siriji, da u skladu sa politikom Rima
i tamo progoni nazarene.
Na putu za Damask, na vrelom podnevnom suncu, Savle pada sa konja,
doživljava neobicno iskustvo i cuje glas koji ga pita: ''Savle, Savle,
zašto me goniš''. Glas mu se predstavlja kao Isus Nazarecanin i upucuje
ga da produži u Damask gde ce biti preobracen. On odbacuje svoje ranije
ime Savle, postaje Pavle i krece da širi nazarensku misao sa istim onim
fanatizmom, s kojim je dotada pokušavao da je uguši. Radikalan raskid
sa prošlošcu je više nego ocigledan. Savle je u potpunosti uklonjen sa
scene.
Oko 39. godine nove ere, Pavle se vraca u Jerusalim, gde ga zvanicno
primaju medu nazarene. Upravo od Pavla, i samo od Pavla, uz pomoc i
podršku Isusovog sledbenika Simona, poznatijeg kao Petar, pocinje da se
probija i konstituiše nova religija - hrišcanstvo.
A po hrišcanskom predanju, Jovan Krstitelj, bio je protiv braka Kralja
Iroda IV, sa Irodijadom, suprugom njegovog brata Filipa I. Smatrao ga
je grešnim. Kada je Irodijadina cerka Salomija, igrom zadivila kralja
Iroda, on joj je ponudio ispunjenje želje. Na nagovor majke, Salomija
je zatražila glavu Jovana Krstitelja. Kralj Irod je prihvatio i dao da
se on pogubi. Neugodni svedok njegovog greha sa Irodijadom, bio je
definitivno uklonjen. Svedoke ubijaju, zar ne.
Biti preobracen ili uništen - istorijska i biblijska dilema. Redovno se
postavlja, u periodima promena nosilaca društvene moci, pred nepodobne
i nepoželjne svedoke,. Težeci da uspostave što potpuniji autoritet i
legitimitet, nosioci društvene moci cesto posežu za raznim oblicima
eliminacije onih, koji bi svojim saznanjima mogli da ih podriju.
Repertoar je bogat i raznovrstan. Krece se od potkupljivanja i
preobracanja, preko diskreditacije i pretnje, pa sve do potpune
eliminacije iz društvenog i politickog života. Ponekad ozakonjenom
eliminacijom, a ponekad ne.
Ako niste bili u prilici da budete nepodobni svedok društvenih prilika,
onda ne možete ni da pretpostavite koliko je to ozbiljna i opasna
stvar. Ako vas nije zahvatio talas politicke diferencijacije,
policijske izolacije ili zakonske lustracije, možete da spavate mirno.
Vaše predstave o bližoj prošlosti su prihvatljivo uskladene sa
zvanicnom verzijom nosilaca društvene moci. Ne narušavate njihov
autoritet i legitimitet. Mirno spavajte. Niste bili clan JUL-a. Ako ste
i bili, nemojte da priznate. Ako pokažu clansku kartu, tvrdite da je
falsifikat. Ako ipak dokažu, branite se kako ste bili primorani.
O JUL-u govorite sve najgore. Jer nema bolje teme od JUL-a, da se
dokaže privrženost vrednostima vladajuce garniture. Tvrdite da se radi
o ekstremnim levicarima, neostaljinistima, neprijateljima demokratije.
O kleptokratskoj vrsti ili sekti. Niste citali program stranke, ali ste
sigurni da je usmeren na podrivanje društvenog poretka i države. Da vas
pitaju, kadrove JUL-a, koje inace nikad niste upoznali, ravnomerno bi
rasporedili po Sibiru, Golom Otoku i Centralnom zatvoru. Tako govore
pravoverni. Tako treba. Za Srbiju.
I dalje se u medijima vrte pitanja o bivšim clanovima JUL-a. Zanimaju
ih poznati funkcioneri, ministri i direktori, aktivisti i perjanice
''prethodnog režima''. Ko je, od uticajnih ili poznatih licnosti
aktuelne politicke i društvene scene, u prethodnom periodu, bio clan
JUL-a. Ko je uspeo da prepliva i docepa se sigurne obale DOS-a.
Klasicna pitanja. Novinari koji uporno insistiraju na ovakvim pitanjima
traže imena, imena i imena. Imena lica koja ce medij uciniti dodatno
zanimljivim i intrigantnim.
Ja razmišljam o drugim stvarima. O karakteru i smislu ovakvih pitanja.
O namerama. I najzad, najviše o moralu.
U svakom pitanju sadržani su indirektni stavovi, o ''deceniji promašene
i kriminalne vladavine JUL-a''. Konkretni odgovori to samo potvrduju.
JUL je, po ovim tvrdnjama, uskratio ili ''ukrao'', deceniju života
gradanima Srbije, iako je na politickoj sceni postojao tek polovinu
ovog perioda, a ucestvovao u vlasti nešto preko tri godine. JUL je
odgovoran za ratove i nacionalizam, a svi znaju da se borio za mir i
ravnopravnost. JUL je ''zavadio Srbiju sa svetom'', iako se zalagao za
saradnju sa svetom. JUL je ''lopovska sekta'', iako su kontroverzni
bogataši u najvecoj meri zastupljeni u drugim strankama kako bivše,
tako i aktuelne vlasti.
Polazi se od premise da je JUL bio prvorazredni politicki i državni
štetocina, i da je potrebno da se još jednom napravi inventar
neidentifikovanih ili zaboravljenih clanova ove stranke u društvu, da
se obeleže neobeleženi, i stavi i njima plava traka sa golubom mira,
oko ruke. Izloženi medijskoj, policijskoj i pravosudnoj, baražnoj vatri
novih vlasti, proganjani clanovi i simpatizeri JUL-a, ovu aktivnost
naivno podržavaju. Doživljavaju je kao pravicnu stvar, u okviru koje se
''žigošu'', renegati, odnosno razni stranacki otpadnici, izdajnici i
prebezi. Veciti poltroni i miljenici svih vlasti.
Prihvatanjem jednostranog, gotovo spletkaroškog odnosa prema temi
renegatstva, indirektno se potvrduju sve iskonstruisane optužbe i
formirane predrasude na racun Jugoslovenske levice. I sam sam nekoliko
puta bio u prilici da poimence prozovem i okarakterišem stranacke
renegate. Nijednom nisam mogao da uticem na karakter novinskog clanka.
Moje izjave, svaki put su bile stavljene u kontekst indirektne potvrde
stava o univerzalnoj krivici JUL-a, za sve i svašta. Imale su medijsku
funkciju da na ''politicko dno'', zauvek namenjeno JUL-u, povuku i neke
od njegovih bivših aktivista, situiranih i u promenjenim politickim
okolnostima.
Ova tema se, po pravilu, namece u periodima uzburkane politicke scene.
Tada, po pravilu, sukobljene strane i interesno podeljeni mediji, na
sve strane traže dodatne argumente, vracajuci se cesto i u prošlost,
kako bi potkrepili svoj politicki nastup ili potisnuli u stranu
neugodnu politicku temu.
Racionalno sagledavanje ukazuje da su efekti, prozivanja bivših clanova
i aktivista JUL-a, vezani iskljucivo za odnose u vladajucoj koaliciji.
Ukoliko mediji nisu spremni, ili nemaju odobrenje, da objave aktuelne
politicke stavove JUL-a po pojedinim društvenim pitanjima, nego
iskljucivo tragaju za imenima bivših ''julovaca'', aktivnih u
strukturama nove vlasti, onda je nastup ovih medija kristalno jasan.
JUL im je potreban kao ''meta za potkusurivanje'', a ne kao aktivni
politicki subjekt. Ili slikovito, kao ''bokserski džak'' za trening, na
kome demonstriraju snagu udaraca, preteci svojim aktuelnim suparnicima
u politickom ringu. Ponekad može da se prati i pravo medijsko
takmicenje, raznih politickih opcija vladajuce koalicije, na temu: ko
bi se najbolje, najdoslednije, ili cak najsurovije razracunao sa
''ostacima prošlosti'', odnosno sa JUL-om.
Pitanja o bivšim clanovima JUL-a, ukazuju na zanimljiv fenomen prisutan
na jugoslovenskoj politickoj sceni. Fenomen politicke amnezije. Ne samo
da se aktuelnom politikom i medijskim izrazom te politike, bestidno
falsifikuju elementarne politicke cinjenice iz bliže prošlosti, nego se
još jednom vrstom kolektivne amnezije deo nosilaca prošle politike
udobno smestio u ''ložu'', u kojoj nova vlast neguje ''prvoborce
petooktobarskog puca'' i ostrašcene kriticare prošlosti.
Odjednom, kao da je zaborav prekrio poslednju deceniju prošlog veka,
niko ne zna šta se dešavalo, ko je gde bio i za šta se zalagao.
Nastupilo je vreme masovnog potiskivanja politicki nekorisnih, a
pogotovo neprijatnih cinjenica, iz dioptrije pobednika.
Ne odnosi se to samo na delovanje reprezenata ''bivšeg režima''. Pranje
biografija, postalo je uobicajena praksa. Pogledajte, na primer, izjave
vodecih politicara DOS-ove koalicije iz 1995. godine, u periodu
potpisivanja Dejtonskog sporazuma. Dobar deo njih se isticao u javnoj
podršci ''srpskoj stvari'' i pozivao rukovodstvo bosanskih Srba da ne
prihvati mirovni sporazum, nego da nastavi borbu za srpsku državu u
Bosni, oružanim putem. Danas su ta zalaganja, beskrupuloznom
zloupotrebom politicke i medijske scene, ''implantirali'' Slobodanu
Miloševicu i ''bivšem režimu'', ukazujuci pri tome iskljucivo na JUL.
Nije sporno to, što se veci deo sadašnje vladajuce politicke garniture
odrekao takvih svojih prethodnih reci i politike, jer dobro bi bilo da
se svi takve politike odreknu. Nije takode sporno, ni što negiraju da
su takve stavove ikad izražavali, i neka te i takve stavove definitivno
''pokrije zaborav''. Sporno je i uvek ce da bude sporno, što tu, svoju
promašenu politiku i zalaganja pripisuju drugima, pokazujuci pri tome
nevidenu spremnost i principijelnost da se obracunaju sa svakim, ko
iskazuje njihove prethodne stavove ili ukaže da su ih oni zastupali.
A najvecu spremnost i najvecu principijelnost, izražavaju upravo u
obracunu sa onima, od kojih su pokrali politicke ideje i programe,
pripisujuci im istovremeno one svoje, promašene i odbacene. Ništa
neobicno. Svedoci moraju da budu ucutkani ili uklonjeni sa društvene
scene. Da ne prepoznaju svoje ideje i programe u ''tudem vlasništvu'' i
da se ne drznu da iznesu istinu o velikoj politickoj kradi i
kleptomaniji. Nema temeljnog raskida sa prošlošcu bez eliminacije
svedoka te prošlosti.
Zato je JUL neugodan svedok. Dok se razracunavaju sa idejama slobode,
nacionalnog identiteta i dostojanstva, istovremeno su ''preoteli''
JUL-u ideje mira, nenasilja, ravnopravnosti, socijalne pravde, saradnje
sa svetom, i još ga optužuju da je bio najveci protivnik ovim
zalaganjima. Politicki najpokradeniji, a najviše optuživan za lopovluk.
Stara biblijska tema o kralju Irodu koji je dao da se pogubi svedok
njegovog greha.
Medutim, JUL ne napadaju samo reprezenti aktuelne vlasti. Gotovo isti
odnos ispoljava i veci deo sadašnje opozicije, odnosno nekadašnjih
partnera iz vlada narodnog jedinstva. I oni su na liniji kralja Iroda.
Zato, ne obracajte pažnju na nosioce i sadržaje njihovih napada, vec
gledajte šta prilikom takvih istupa pokušavaju da ''gurnu pod tepih''.
Ne obracunavaju se oni sa JUL-om, nego sa svojom prošlošcu koju bi
želeli da ponište, izbrišu i zaborave. Oni bi da udu u evropske
integracije i institucije, ocišceni od sopstvenih zalaganja za
slobodom, ocuvanjem države i nacionalnog identiteta. Preobraceni. Sve
što je sporno, odbacice kao tud greh, kao ''greh JUL-a''. Ako se ovako
nastavi, uskoro ce u Srbiji i zmija, kada odbaci staru kožu, da tvrdi
da nije njena, vec julovska.
Nova politika podrazumava temeljan raskid sa prošlošcu - slogan koji se
sistematski ponavlja vec trecu godinu. O kakvom se raskidu radi. O
raskidu sa realnim, opštepoznatim cinjenicama, i o reviziji bliže
istorije. Raskid koji podrazumeva novu istoriju, opranu i umivenu od
kompromitujucih cinjenica za vladajucu garnituru. Ona je bila savršena
u prošlosti, baš kao što je sada, i kao što ce uvek da bude, i u
buducnosti.
Ta, nova istorija, koristi stare dobre tehnike retuširanja. Setite se
cuvene fotografije iz pecine u Drvaru, na kojoj se, iz decenije u
deceniju, smanjivao broj prisutnih oko Maršala. Jer, nema raskida sa
prošlošcu bez eliminacije svedoka te prošlosti. Ako treba, nepodobni ce
nestati i sa fotografija.
Medutim, šta ako se istorija postavi kao ozbiljna nauka i usprotivi
ovakvom prekrajanju. Ako, na primer, politicki stav aktuelnog ministra
spoljnih poslova o konacnom prihvatanju Dejtonskog sporazuma, u
decembru 2002. godine, ne bude mogao da se retroaktivno evidentira u
1995. godini. Tamo mora da se evidentira, i za ''vjeke vjekova'' upiše,
njegov tadašnji politicki stav. To ne ide u prilog vlastima. Sa druge
strane, to ne bi bilo dobro za istoriju sa stanovišta nove politicke
garniture. Time bi se ozbiljna istorija svrstala u red nepodobnih za
DOS. A zna se, šta se radi sa nepodobnima. Lustracija, nego šta. U
interesu nove politike, kolektivne amnezije i digniteta aktuelne
garniture na vlasti, nephodno je lustrirati istoriju.
Ako se ne lustrira istorija, bliža prošlost preti da se ozbiljno umeša
u aktuelnu politiku. To bi vec bio težak udarac za nosioce politike,
zasnovane ne samo na negaciji prošlosti, nego i na pokušaju da grade
svoju poziciju na falsifikovanju elementarnih i opštepoznatih cinjenica
iz skorije prošlosti. Ukoliko se to uspešno ne izvede, aktuelna vlast
ce imati onu vrstu problema koju tužilaštvo Haškog tribunala ima u
slucaju protiv Slobodana Miloševica. Optužuju ga za politiku protiv
koje se borio i cude se što ne mogu ništa da dokažu.
Aktuelna vlast u Srbiji ima, u izvesnom smislu, slican problem. Bori se
protiv politike koju je godinama oblikovala i zastupala, a sada je
pripisala drugima i postala ''pravoverna''. Pripisala je drugima da bi
imala ''demokratski i civilizacijski'' kredibilitet i politicki
monopol, da se sa njima bori u cilju demokratizacije društva.
Zaglušujuci medijski hvalospevi o naporima i ostvarenim rezultatima, u
procesu demokratizacije su nerazumljivi i kontradiktorni svakom ko
poznaje istinske vrednosti i institucije demokratskog društva. Bitka za
demokratiju, odnosno demokratizacija, odvija se u Srbiji u okvirima
pojmovnog aparata revolucije kao društvenog procesa. Proizvodi se
utisak da reformski, demokratski i humanisticki orijentisana manjina,
vodi bitku za demokratiju, za koju vecina nema dovoljno sluha. Bez
obzira na to, da li se radi o vešto nametnutoj iluziji, ili možda cak i
zabludi vladajuce garniture, stvari su u demokratskom smislu neodržive.
Jer, ukoliko se zaista radi o demokratiji kao izrazu interesa vecine,
ona može i mora da se uspostavi odmah. Ne postoji ni jedan opravdan
društveni razlog da se to smesta ne ucini. Ne sutra, vec danas. Bez
probnog perioda i ekperimenata. Bez lažne bitke manjine za interese
vecine. Naprotiv, demokratija i postoji kao opšta saglasnost vecine.
Jednostavno, postoji ili ne. Ostvaruje se na jasnim principima, ili je
nema. Podrazumeva poštovanje ljudskih prava i sistem demokratskih
institucija sa utvrdenim pravilima igre.
Proces demokratizacije, kao ''put ka demokratiji'', ili ''borba za
demokratiju'', ne oznacava nikakvu demokratiju, vec njeno definitivno
odlaganje i suspendovanje u interesu manjine, odnosno vladajuce
garniture koja je sebi dodelila ekskluzivnu ulogu u ''demokratskoj
revoluciji''. Osnovni cilj demokratizacije je da taj proces traje što
duže, a ne uspostavljanje demokratije. Demokratizacija, kao put u
demokratiju, i sama demokratija, kao stabilan poredak, medusobno se
iskljucuju. Ne možete u isto vreme da budete, na putu prema nekom
mestu, i na tom mestu.
Nemoguce je organizovati istinsko i stabilno demokratsko društvo, u
uslovima ''svakodnevnog juriša'' izvršne vlasti da ponovo
demokratizuje, vec demokratizovane, ili, po njima, nedovoljno
demokratizovane institucije. Kakva je to demokratija, kada vladajuca
garnitura uporno teži da oceni i uredi, sva podrucja života i sve
institucije, u skladu sa svojim ''principima'', odnosno potrebama. Sve
što se ne uklapa u ''demokratizaciju koja tece'', bice proterano na
''smetlište istorije''. To se odnosi, kako na ''ostatke poraženog
režima'', tako i na novonastalu opoziciju koja je iz raznih razloga
''otpadala'' sa zacrtanog kursa demokratizacije.
Državna agencija Tanjug, 11. juna 2003. godine, prenosi zvanicnu izjavu
jedne politicke stranke iz koalicije na vlasti, o tome kako je apsurdno
da opoziciona stranka može nešto da vodi u državi. Tvrde i da je to
opasno za državu. Apsurd je, po takvima, da se opoziciji uopšte dozvoli
postojanje. Nedostajala je još samo poneka suza, zato što je Goli otok
ostao u drugoj državi. Bez obzira, što ta partija, u svom nazivu, ima
atribut ''demokratski'', ona po svojim zalaganjima više prodseca na
preživelu, tvrdokornu komunisticku frakciju. Cuvare revolucionarnog
plamena. Uostalom, to dokazuju i njeni kljucni kadrovi.
Tako se, umesto uspostavljanja demokratije, promoviše
ideološko-religijski odnos prema borbi za njeno uvodenje. Novi
dogmatizam. Na pozitivnim ocekivanjima gradana, zasnovanim na
decenijskoj propagandi o univerzalnim vrednostima slobode i
demokratije, o privrženosti novom internacionalizmu, izgradena je
legitimnost novih vlasti da promovišu svoj sistem za rekonstrukciju
društva. Medutim, vera i poverenje najširih društvenih slojeva,
zloupotrebljeni su za sticanje ogromne društvene moci manjine na
vlasti. Zar težnja da se razvije društvena moc koja obuhvata sve
aspekte ljudskog života, od licne savesti do državnih poslova, ne
izgleda poznato. Da li se secate teza o izgradnji novog društvenog
sistema i novog coveka. I zakletvi, da se sa tog puta nece skrenuti.
Umesto demokratije, kao sistema stabilnih društvenih institucija,
uveden je kult promena. Pred njim padaju i vec dostignute slobode i
prethodno izgradene demokratske institucije. Sve tece, sve se menja,
sve je relativno, jedino vladajuca garnitura ostaje. Ona diktira i
tempo i sadržaj promena. Naravno da je sebe iz toga izuzela. Za sve
ostale, baš za sve, vrhovni nalog vremena je - promene.
Ali, da li je zaista moguca totalna mobilizacija u ''stroj za
promene''. Kako izaci na kraj sa onima koji imaju svoje, stabilne
predstave o slobodi i demokratiji, nacionalnom identitetu i državi, i
ne misle da ih menjaju. Da li se mogu trajno ukloniti sa politicke
scene dosledni, istinski levicari, ili na primer ''tvrdokorni''
desnicari. Šta da se radi sa doslednima koji ne žele da menjaju ni
sebe, ni svoja uverenja.
Zna se. Ko istrajava na starim pozicijama predstavlja relikt prošlosti,
sumnjivo udruženje, antireformske ili antihaške snage. Takav samo
priziva unisonu reakciju vlasti i medija koji gromoglasno uzvikuju
magicne reci: ''obracun i osveta''.
Obeležene su nove kategorije politickih protivnika i državnih
neprijatelja. Jeretici promena. Oni koji misle, kao što su mislili i
pre naloga za promenom. Oni koji se ponašaju i deluju na nacin, na koji
su se uvek ponašali i delovali. Oni koji su zadržali vrednosni sistem
zasnovan na kategorijama slobode i nezavisnosti, suvereniteta,
integriteta i nacionalnog identiteta.
Pored jeretika, tu su i ''kocnicari promena''. Nije im jasno šta se
dešava. Žele da nastave da rade u fabrikama, na svojim radnim mestima,
u svojim preduzecima, na svojim imanjima. Strucni kadrovi cija se
strucnost više ne priznaje. Sudije koje više drže do zakona, nego do
novih politickih direktiva. Sindikalni pokušaji, otrgnuti od vladinog
uticaja, da se založe za ''neka radnicka prava'' ili se protive rastu
cena.
Medu najopasnijim neprijateljima promena su patriote. Istovremeni
jeretici i ''kocnicari promena''. Jer, u skladu sa vrhovnim nalogom
vremena, sloboda više nije sloboda, država nije država. Naziv
Jugoslavija, ukinut je dekretom manjine. A Srbija, Srbija nije više
Srbija. Treba da postane deo Evrope, jer je zvanican stav da to još
uvek nije. A šta je Srbija dok putuje, ''od Srbije do dela Evrope'',
niko ne zna, ali vecina oseca i trpi. Uglavnom, niti je Srbija, niti
Evropa. Ne može Srbija istovremeno da bude na ''putu ka Evropi'', i u
Evropi. Ili je u Evropi, ili na putu.
Teško je, na prvi pogled, u ovoj igri reci shvatiti jednostavnu istinu.
Oni koji tvrde da je Srbija na ''putu u Evropu'', prethodno su morali
da je ''izbace'' iz Evrope, u kojoj se inace nalazi, kao sastavni deo
evropske kulture, politike, humanizma i religije. Sastavni deo
evropskih sukoba i istorije. Evropske teritorije. Možda nije clan nekog
ekskluzivnog, monopolskog ili imperijalnog evropskog kluba, ali je
nesporno, u svemu, evropska zemlja. Insistiranjem vladajuce garniture,
da Srbija u ovom trenutku to još nije, vodi se politika udaljavanja od
evropskih integracija, a ne legalizovanja evropskog statusa.
Zašto se otvoreno ne kaže na kakvom je to putu Srbija. Ko je vodi i ko
je navodi. Šta treba da se na tom ''putovanju'' promeni u najširem
javnom mnenju u Srbiji. Nije to nikakav ''put u Evropu'', nego put
legalizacije decenijske agresije, koja je rezultirala bombardovanjem
SRJ. Put dugogodišnjeg imperijalnog ''vršljanja'' najmocnijih evropskih
država na prostoru prethodne Jugoslavije. Put definitivnog priznanja
NATO bombardovanja SRJ, kao neophodne i opravdane mere, uz odbacivanje
bilo kakve odgovornosti zapadnih lidera. Put ''kukavicijeg jajeta'',
kada se agresija na srpski narod i Jugoslaviju, predstavlja kao srpska
agresija na druge. Naravno, uz eliminaciju i diskreditaciju nepodobnih
svedoka.
Novi državni aparat vlast doživljava, uživa i sprovodi na nivou
sopstvenih, najcrnjih optužbi ''prethodnog režima'', koje su mahom bile
izmišljene ili ''naduvane'' kao rezultat dugogodišnje agresije i
politicke propagande. Takva vlast je održiva u ogranicenom vremenskom
periodu. Njena prirodna težnja je da taj period traje što duže. U tom
nastojanju ona teži da otkloni sve izazove koji mogu da bace senku na
legitimnost i kompetentnost u obavljanja državnih poslova. Rezultati
aktuelnog vladanja, uvek se mogu relativizovati dirigovanom akcijom i
kontrolom politickog i medijskog aparata, ali ostaje problem sa
prošlošcu. Potrebno je i nju ''dovesti u red'', staviti pod kontrolu i
uciniti sastavnim delom tekuce propagande državne politike. Ukoliko
tumacenje prošlosti nije pod kontrolom, vlast može da doživi ozbiljne
izazove.
Višegodišnji, otvoreni sukob proizvodaca ''nove prošlosti'', sa
''paklenim terorom cinjenica'', ušao je u tragikomicnu fazu.
Utvrdivanje opštepoznatih cinjenica i izveštavanje o njima, poverava se
odborima, komisijama i radnim telima vladajuce garniture i zvanicno
dobija status ''državne tajne''. Novinama je skrenuta pažnja da paze
šta pišu, da ne bi ušli na teren ''državne tajne''. Posete državnom
zatvoru su ''državna tajna''. Kupanje u privatnom bazenu je takode
''državna tajna''. Takva prošlost je proglašena za ''državnu tajnu'' i
tek posle ''zvanicnog'' definisanja cinjenica i odobrenja, može da se
pusti u javnost. Skupština i vlada, policija i pravosude, politicki
funkcioneri i njihove kamarile, junacki se nose sa ''paklenim terorom
cinjenica''.
U tom obracunu, na prvoj liniji fronta, hrabro i principijelno
istrajava nacionalni komitet za saradnju sa Haškim tribunalom.
Dostavlja tužilaštvu sve tražene dokumente, skidajuci sa njih oznaku
''državna tajna'', dok odbrani Slobodana Miloševica uskracuje pristup
arhivama i dokumentima. Selektivnim pristupom u plasmanu cinjenica,
favorizovanjem tužilaštva i omalovažavanjem znacaja odbrane, ovaj
komitet daje svoj doprinos u narušavanju, ionako srušenih, principa o
''fer sudjenju''. Otvorenim paktiranjem sa tužilaštvom, na liniji
afirmacije decenijskih prevara i falsifikata, o karakteru i ciljevima
''srpske borbe'', daje veliki doprinos ugrožavanju nacionalnih
interesa. Delatnost komiteta je potpomognuta nesebicnim zalaganjem
nekolicine bivših politickih i državnih rukovodilaca, sada
''preobracenih i pravovernih'', koji dostavljaju znacajne dokumente iz
državnih i privatnih arhiva. Stvara se atmosfera u društvu, za
proglašavanje špijunaže za državnu vrlinu. U obracunu sa terorom
cinjenica i objektivnim svedocima, sva sredstva su dozvoljena.
Na Zapadu ništa novo. Ali na Istoku jeste. Orvelov junak Vinston Smit,
iz antologijskog dela ''1984'', preselio se u stvarnost, i cenzuriše i
menja prošlost. Osnovne parole vlasti iz tog dela: ''Rat je mir;
Sloboda je ropstvo; Neznanje je snaga'', postale su politicki aksiomi
nove vladavine. U skladu sa ovim principima mora se oblikovati i
istorija.
Da li uopšte postoji svest o rasprostranjenosti i nivou falsifikovanja
cinjenica iz bliže prošlosti. Koliko puta ste primetili da se vaše
neposredno, iskustveno poznavanje dogadaja iz poslednje decenije,
razlikuje od aktuelne politicko-medijske verzije. Da li ste nekada
primetili ocigledan falsifikat iza koga odlucno staju zvanicne državne
strukture.
Ako jeste, imate ozbiljan problem. Možete da postanete svedok. A
svedoke uklanjaju, zar ne. Jer, nema raskida sa prošlošcu bez
eliminacije svedoka te prošlosti.
I zato me dalje pozivaju novinari i postavljaju pitanja o bivšim
clanovima i aktivistima JUL-a, mada znaju odgovore na sva pitanja isto
kao i ja, a neki možda i bolje. Nije u pitanju niti amnezija, niti
neznanje. Ne radi se o novinarima koji su živeli u drugim zemljama pre
''petooktobarske revolucije''. Vecinu sam vidao i ranije. Uveren sam da
savršeno znaju odgovore, ali ne žele da baš oni budu izvor informacija.
Odbijaju ulogu svedoka vremena koje dobro poznaju. Ne zbog tog vremena,
nego zbog ovog, sadašnjeg. To vreme su još bolje upoznali. Vreme
''biroa'' koji teži da oblikuje društveni poredak na osnovu politickih
smernica. ''Informacionog'' ili ''press'', potpuno je svejedno.
Novinari dobro znaju s kim imaju posla i kako prolaze nepodobni svedoci
prošlosti. I cinjenice, i stranke, i mediji, i ljudi, i gradevine.
Uostalom svi su imali priliku da vide i nauce tu lekciju.
Na kraju, ako sadašnja politicka garnitura na vlasti, ikada završi
obracune, i definitivno lustrira nepodobnu istoriju, uverena da je, sa
te strane, osigurala sadašnjost, suocice se sa novim izazovom.
Opstankom u buducnosti. Sitnica. Hrabro ce se suociti sa lustracijom
buducnosti, uverena u svoju nesalomivost. I tako ce nepovratno otici sa
politicke scene. Buducnost ce lustrirati njih.
Napomena:Tekst je pisan bez želje za osporavanjem bilo cije licne vere
i ubedenja, a sa namerom da se ospori svaki eksluzivitet ili pravo,
vladajucim garniturama u Jugoslaviji, da legalizuju revolucionarne
principe i uvode revolucionarne metode u društveni i politicki život.
Bez obzira na to, koje sile ili autoriteti ih podržavaju.
L'AMICO AMERICANO
7: Giochetti attorno al Kosovo
giocati sulla pelle di chi ci vive e di chi non puo' piu' viverci
(italiano / english)
1. Games Surrounding Kosovo
(Srdja Trifkovic)
2. Pesante scontro Europa-USA su chi sara' il prossimo Governatore
Coloniale del Kosovo
(Fonti: ANSA e Frankfurter Rundschau)
3. Kosovo ombudsman says UN violating human rights
OMBDUSMAN ACCUSA: L'UNMIK VIOLA I DIRITTI UMANI
=== 1 ===
http://www.chroniclesmagazine.org/News/Trifkovic/NewsViews.htm
CHRONICLES, Saturday, June 14, 2003
Games Surrounding Kosovo
by Srdja Trifkovic
If a rifle figures above a mantlepiece in Act I it is likely to fire in
Act III. Likewise, if a dozen well-known KLA apologists and
pro-Albanian lobbies parading as think-tanks start simultaneously
clamoring for Kosovo’s independence—making identical or similar
statements in a ten-day period—it is almost certain that their efforts
will be presented as a pressing policy issue before the summer is out.
The pursuit of Kosovo’s independence from Serbia provides “the only
prospect for long-term stability in the Balkans” and must not be
postponed, claim Paul Williams and Janusz Bugajski in a report
(“Achieving a Final Status Settlement for Kosovo”) published by the
Center for Strategic and
International Studies. Bugajski, until recently a lavishly
paid“consultant”for Milo Djukanovic’s kleptocratic little fiefdom,
seems to have lost some of his enthusiasm for the cause of Montenegrin
independence now that the retainer has ended; but the “analysis”
vis-ŕ-vis Kosovo is the same:“the only way” to achieve peace and
stability is to cut another slice from the
depleted Serbian salami. Until and unless this is done, the ethnic
tensions in the region and political and economic stagnation in the
Balkans will continue. The authors argue that a “freely elected”
government in Kosovo would reduce the potential for social unrest and
promote the rule of law and
pluralism.
Only days earlier, on May 21, the House of Representatives Committee on
International Relations held an open hearing (“The Future of Kosovo”)
and heard Daniel Serwer of the United States Institute of Peace declare
that the“specific problems” of today’s Kosovo “include failure of the
Serbs to participate consistently in the Kosovo Assembly and continuing
Serb
control in the north.” Among those invited to testify were spokesmen
for the Albanian-American registered lobby groups and their
congressional supporters; not one invited speaker represented the
interests of Serbs and other non-Albanians in Kosovo, or the position
and concerns of Serbia.
James Dobbins, director of the International Security and Defense
Policy Center at the Rand Corporation and a key advocate of the war
against Serbia in the Clinton administration, joined the chorus by
saying that the unresolved nature of Kosovo’s status as potential
independent state
continues to be an obstacle to reconciliation between the ethnic groups
in the region: “I always believed that the only result that would
satisfy a majority of the people is some form of independence.”
Charles A. Kupchan, director of European studies at the Council on
Foreign Relations, bewails that “the Balkans as a whole have slipped
off the radar screen” and sees the formal separation of Kosovo from
Serbia as a welcome opportunity to put the region back on the map.
Kupchan added that the
situation in Kosovo holds important lessons for the United States’
effort at nation building in Iraq.
The billionaire “philantropist,” currency speculator George Soros, even
went to Belgrade on May 27 to tell the Serbs that it was in their
interest to support the independence of Kosovo. At a conference in
Belgrade’s Hyatt Regency, Soros said that Serbia could be put into the
“fast-lane to European integration” in exchange for Kosovo’s
independence. Only days before his
trip Soros wrote an article in London’s Financial Times (May 22) saying
that Kosovo’s independence would be the logical end of Yugoslavia’s
disintegration and that Macedonia in particular should be given some
assurance that Kosovo’s independence does not herald any further
fracturing of Balkan states.
In Washington the consensus among political analysts, including those
who oppose any change in Kosovo’s status, is that these pro-Albanian
lobbyists intend to package Kosovo’s independence in “realpolitical”
terms in their pitch to the Bush administration. They will claim that
doing a big favor
to a Muslim community—the Albanians—could be subsequently presented as
a counterweight to the coming adjustment of the “Road Map” to reflect
Mr. Sharon’s many objections, both already stated and yet pending.
The precedent already exists in Mr. Rumsfeld’s pointed invocation,
during the war in Afghanistan, of America’s intereventions in Bosnia
and Kosovo as the conclusive proof that the United States is not a
priori anti-Muslim.
The KLA’s Washingtonian friends will claim that strip-mining Serbia
costs nothing—the heirs of Zoran Djindjic in Belgrade will do exactly
as told, whatever is demanded of them—and yields rich rewards in giving
America leverage in appeasing enraged Muslim opinion around the world.
It is to be hoped that this time the bad guys will not succeed. If the
Administration goes along with these proposals it will make a mistake
for seven main reasons:
1. It will reward mass ethnic cleansing and murder, carried out on a
massive scale by the Albanians ever since the beginning of the NATO
occupation four years ago;
2. It will condone the principle that an ethnic minority’s plurality in
a given locale or region provides grounds for that region’s secession—a
precedent that may yet come to haunt America in the increasingly
mono-ethnic and mono-lingual Southwest;
3. It will terminally alienate the Serbs, whose cooperation is crucial
to making the Balkans finally stable and peaceful, at a time when
American energy, money and manpower is more pressingly needed further
east;
4. It will create an inherently unstable polity that will be an even
safer haven for assorted criminals and Islamic extremists than it is
today;
5. It will reignite the war in neighboring Macedonia, where the current
semblance of peace is absolutely predicated upon the continuing status
quo in Kosovo;
6. It will contribute to further deterioration of relations with the
Europeans and Russians with no tangible benefit to the United States;
7. It will commit itself to continuing the Clinton-Gore
“nation-building project” in Kosovo that culminated with the bombing of
Serbia in 1999—an illogical, immoral, and utterly untenable
rearrangement of the Balkan architecture which it would be in America’s
interest to reverse, not ratify and make semi-permanent.
This time the “realists” have ample arguments against Cilnton’s model
of the new Balkan order that seeks to satisfy the aspirations of all
ethnic groups in former Yugoslavia—except the Serbs. Whatever is
imposed on them in this moment of weakness, the Serbs shall have no
stake in the ensuing order
of things. Sooner or later they will fight to recover Kosovo, whatever
its“status.” The Carthaginian peace imposed on them today will cause
chronic regional imbalance and strife for decades to come. That is not
in America’s interest, and therefore should not be condoned.
=== 2 ===
http://www.euobserver.com/index.phtml?aid=11703
EU Observer - June 13, 2003
US opposes EU candidate for Kosovo administration
Despite unanimous support from the enlarged EU, Swedish UN ambassador
Pierre Schori is not expected to become the new chair of UNMIK, UN
Interim administration mission in Kosovo.
According to the German newspaper Frankfurter Rundschau, Mr Schori is
seen as "too critical towards the US" and would therefore face strong
opposition from Washington.
The UN Interim Administration Mission in Kosovo, UNMIK, needs a new
chairman from August 2003 when the mandate of the current head of the
mission, German Michael Steiner, ends.
Mr Pierre Schori has unanimous support from Russia and the enlarged EU
that is expected to have 25 members from May 2004, reports Frankfurter
Rundschau.
However, the former Swedish deputy Foreign affairs minister and leader
of social democrats in the European Parliament is seen as "too critical
towards the US" and "too sympathetic" towards such countries like Cuba
and Nicaragua.
The official reason for opposing Mr Schori's nomination is the fact
that Sweden is not a NATO member.
Another obstacle would also be the fact that Mr Schori is representing
Sweden. The US does not want another" reports the Swedish media,
referring to the UN chief weapons inspector.
The decision on the new head of UNMIK will be taken by UN Secretary
General Kofi Annan. But it is unlikely that Mr Annan would go against
the will of the US, the German newspaper wrote.
Press Articles Frankfurter Rundschau
Written by Dace Akule
Edited by Andrew Beatty
---
http://www.ansa.it/balcani/kosovo/kosovo.shtml
KOSOVO: UE PROPONE ANCHE ITALIANO IN ROSA PER UNMIK
(ANSA) - LUSSEMBURGO, 16 GIU - I ministri degli esteri Ue hanno
deciso oggi di proporre all'Onu i nomi di due diplomatici europei,
l'italiano Antonio Armellini e lo svedese Peter Schoeri, quale
possibile nuovo capo dell'Unmik, l'amministrazione delle Nazioni
Unite per il Kosovo. Lo ha indicato in una conferenza stampa il
ministro degli esteri greco Ghiorgos Papandreu, presidente di turno
dei ministri Ue. Spettera' al segretario generale dell'Onu Kofi
Annan prendere una decisione circa la successione dell'attuale capo
dell'Unmik, il tedesco Michael Steiner. Tradizionalmente la carica di
capo dell'Unmik e' assegnata a un rappresentante dell'Unione europea.
Papandreu ha anche precisato che oggi i capi della diplomazia Ue
non hanno designato un successore per l'inviato speciale dell'Unione
europea in Medio Oriente, lo spagnolo Miguel Angel Moratinos. I
ministri hanno invitato Moratinos a prolungare di ''alcune
settimane'' il proprio mandato, che doveva concludersi a fine mese,
in attesa che intervenga una decisione dei paesi comunitari. (ANSA).
CEF 16/06/2003 18:52
UE: APERTO PUZZLE INVIATI SPECIALI, ITALIANI IN LIZZA
(ANSA) - LUSSEMBURGO, 16 GIU - Sono ancora aperti i giochi per la
nomina del nuovo inviato speciale Ue in Medio Oriente e del futuro
capo della missione Unmik in Kosovo, per i quali ci sono in lizza
anche candidati italiani. I capi della diplomazia Ue non hanno
trovato oggi a Lussemburgo un sostituto per lo spagnolo Miguel Angel
Moratinos, inviato in Medio oriente dal 1996, che lascia alla fine
del mese. Fra i nomi che circolano queli possibili successori, hanno
indicato fonti diplomatiche, ci sono la diplomatica italiana Laura
Mirakian, attuale ambasciatore a Damasco, l'olandese Marcel
Kupershoek, ambasciatore a Islamabad, e lo svedese Staffan De
Mistura, distaccato all'Onu. Per la successione del tedesco Michael
Steiner a capo dell'Unmik, l'amministrazione delle Nazioni Unite per
il Kosovo, i ministri Ue hanno invece proposto al segretario Onu Kofi
Annan, cui spetta la decisione, una rosa di due nomi europei:
quelli del diplomatico italiano Antonio Armellini e dello svedese
Peter Schoeri. Una decisione per l'Unmik dovrebbe intervenire nelle
prossime settimane. Sulla designazione del successore di Moratinos -
che e' stato pregato di prolungare di qualche settimane la propria
missione - in Medio Oriente non e' escluso che una decisione possa
essere presa in margine al prossimo vertice Ue di Salonicco, alla
fine della settimana.(ANSA). CEF
16/06/2003 21:17
KOSOVO: CADE IPOTESI ARMELLINI, ANNAN VUOLE UN POLITICO
(ANSA) - ROMA, 1 LUG - E' caduta l' ipotesi della designazione
dell'ambasciatore Antonio Armellini a capo dell'amministrazione
civile del Kosovo per conto delle Nazioni Unite, perche' il
segretario generale Kofi Annan, ''ritiene preferibile che in questo
momento la gestione del Kosovo sia politica e non tecnica''. Lo ha
dichiarato il ministro degli Esteri Franco Frattini rispondendo a un
giornalista nella conferenza stampa di presentazione del semestre
italiano dell'Ue. Il ministro degli esteri ha spiegato che
''l'Italia non aveva alcuna intenzione di presentare una propria
candidatura per il capo dell'amministrazione civile in Kosovo'', ma
avendo ricevuto ''forti e continue sollecitazioni a presentare una
candidatura italiana'' aveva optato per l'ambasciatore Armellini.
Armellini - attualmente impegnato ''a pieno tempo'' come delegato di
Frattini in Iraq - era risultato colui che meglio incarnava le
''esigenze tecnico-professionali per l' incarico in Kosovo'', ha
spiegato il ministro. Gli scenari pero' sono ''cambiati'', ha
proseguito Frattini, e ''ad avviso di Annan, in questo momento la
gestione del Kosovo dovrebbe essere affidata a una personalita' con
profilo politico e non tecnico''. Frattini ha anche riferito di
aver scritto oggi una lettera ai quattordici partner europei e a
Javier Solana, alto rappresentante della politica estera dell'Ue, per
sollecitare una ''riflessione sulla possibilita' di esprimere
candidature di taglio politico e non tecnico''. (ANSA).
RF-TH/LP
01/07/2003 18:42
=== 3 ===
http://www.b92.net/english/news/
index.php?&nav_category=&nav_id=23675&order=priority&style=headlines
B92, July 10, 2003
Kosovo ombudsman says UN violating human rights
PRISTINA -- Thursday – The United Nations mission in
Kosovo is indifferent to the rule of law and continues
to deprive the people of their basic rights and
freedoms, the province’s ombudsman said today in a
stinging report four years into the mission’s mandate.
Marek Novicki, Kosovo’s Polish ombudsman, said that
though certain functions had been devolved to local
authorities, UNMIK retained its grip on the most
important elements of government, resulting in
“continuing violations of human rights and abuses of
authority, reflecting its indifference to the rule of
law by which the rest of Europe is bound.”
According to the report, the Kosovo judiciary remains
severely understaffed and under-funded, and the courts
are unable to play a significant role in administering
justice and protecting the rights of individuals.
UNMIK consistently fails to publish new laws in
accordance with regulations, and translations are
often so poor that they cannot be accurately
interpreted.
Novicki says that the principle that the executive
should not be considered above the law is compromised
in the case of Kosovo, where the executive and the
legislative “are one and the same individual”. The
human rights situation is not helped, he says, by
placing certain categories of human rights complaints
under the control of UNMIK.
Novicki notes improvements in freedom of movement and
security for non-Albanians, but that the situation in
some parts of the province “remains very difficult.”
Despite calls from all sides for repatriation, “the
lack of province wide security, the dire economy, and
the delays in resolving the future status of Kosovo
render it unsurprising that very few [displaced
persons] have returned to Kosovo during this reporting
period.”
The report criticises UNMIK for failing to investigate
a number of serious crimes committed since their
arrival, “in particular cases involving interethnic
violence against non-Albanian communities.” It blames
in part the constant turnover of the investigative
staff of the UNMIK police.
The report concludes: “In our Second Annual Report, we
stressed that Kosovo should prepare itself to be a
‘human rights black hole’, in Europe and in the world.
This observation remains an accurate one, particularly
given that UNMIK continues to ignore any findings that
it has violated human rights guaranteed under
international human rights conventions.”
7: Giochetti attorno al Kosovo
giocati sulla pelle di chi ci vive e di chi non puo' piu' viverci
(italiano / english)
1. Games Surrounding Kosovo
(Srdja Trifkovic)
2. Pesante scontro Europa-USA su chi sara' il prossimo Governatore
Coloniale del Kosovo
(Fonti: ANSA e Frankfurter Rundschau)
3. Kosovo ombudsman says UN violating human rights
OMBDUSMAN ACCUSA: L'UNMIK VIOLA I DIRITTI UMANI
=== 1 ===
http://www.chroniclesmagazine.org/News/Trifkovic/NewsViews.htm
CHRONICLES, Saturday, June 14, 2003
Games Surrounding Kosovo
by Srdja Trifkovic
If a rifle figures above a mantlepiece in Act I it is likely to fire in
Act III. Likewise, if a dozen well-known KLA apologists and
pro-Albanian lobbies parading as think-tanks start simultaneously
clamoring for Kosovo’s independence—making identical or similar
statements in a ten-day period—it is almost certain that their efforts
will be presented as a pressing policy issue before the summer is out.
The pursuit of Kosovo’s independence from Serbia provides “the only
prospect for long-term stability in the Balkans” and must not be
postponed, claim Paul Williams and Janusz Bugajski in a report
(“Achieving a Final Status Settlement for Kosovo”) published by the
Center for Strategic and
International Studies. Bugajski, until recently a lavishly
paid“consultant”for Milo Djukanovic’s kleptocratic little fiefdom,
seems to have lost some of his enthusiasm for the cause of Montenegrin
independence now that the retainer has ended; but the “analysis”
vis-ŕ-vis Kosovo is the same:“the only way” to achieve peace and
stability is to cut another slice from the
depleted Serbian salami. Until and unless this is done, the ethnic
tensions in the region and political and economic stagnation in the
Balkans will continue. The authors argue that a “freely elected”
government in Kosovo would reduce the potential for social unrest and
promote the rule of law and
pluralism.
Only days earlier, on May 21, the House of Representatives Committee on
International Relations held an open hearing (“The Future of Kosovo”)
and heard Daniel Serwer of the United States Institute of Peace declare
that the“specific problems” of today’s Kosovo “include failure of the
Serbs to participate consistently in the Kosovo Assembly and continuing
Serb
control in the north.” Among those invited to testify were spokesmen
for the Albanian-American registered lobby groups and their
congressional supporters; not one invited speaker represented the
interests of Serbs and other non-Albanians in Kosovo, or the position
and concerns of Serbia.
James Dobbins, director of the International Security and Defense
Policy Center at the Rand Corporation and a key advocate of the war
against Serbia in the Clinton administration, joined the chorus by
saying that the unresolved nature of Kosovo’s status as potential
independent state
continues to be an obstacle to reconciliation between the ethnic groups
in the region: “I always believed that the only result that would
satisfy a majority of the people is some form of independence.”
Charles A. Kupchan, director of European studies at the Council on
Foreign Relations, bewails that “the Balkans as a whole have slipped
off the radar screen” and sees the formal separation of Kosovo from
Serbia as a welcome opportunity to put the region back on the map.
Kupchan added that the
situation in Kosovo holds important lessons for the United States’
effort at nation building in Iraq.
The billionaire “philantropist,” currency speculator George Soros, even
went to Belgrade on May 27 to tell the Serbs that it was in their
interest to support the independence of Kosovo. At a conference in
Belgrade’s Hyatt Regency, Soros said that Serbia could be put into the
“fast-lane to European integration” in exchange for Kosovo’s
independence. Only days before his
trip Soros wrote an article in London’s Financial Times (May 22) saying
that Kosovo’s independence would be the logical end of Yugoslavia’s
disintegration and that Macedonia in particular should be given some
assurance that Kosovo’s independence does not herald any further
fracturing of Balkan states.
In Washington the consensus among political analysts, including those
who oppose any change in Kosovo’s status, is that these pro-Albanian
lobbyists intend to package Kosovo’s independence in “realpolitical”
terms in their pitch to the Bush administration. They will claim that
doing a big favor
to a Muslim community—the Albanians—could be subsequently presented as
a counterweight to the coming adjustment of the “Road Map” to reflect
Mr. Sharon’s many objections, both already stated and yet pending.
The precedent already exists in Mr. Rumsfeld’s pointed invocation,
during the war in Afghanistan, of America’s intereventions in Bosnia
and Kosovo as the conclusive proof that the United States is not a
priori anti-Muslim.
The KLA’s Washingtonian friends will claim that strip-mining Serbia
costs nothing—the heirs of Zoran Djindjic in Belgrade will do exactly
as told, whatever is demanded of them—and yields rich rewards in giving
America leverage in appeasing enraged Muslim opinion around the world.
It is to be hoped that this time the bad guys will not succeed. If the
Administration goes along with these proposals it will make a mistake
for seven main reasons:
1. It will reward mass ethnic cleansing and murder, carried out on a
massive scale by the Albanians ever since the beginning of the NATO
occupation four years ago;
2. It will condone the principle that an ethnic minority’s plurality in
a given locale or region provides grounds for that region’s secession—a
precedent that may yet come to haunt America in the increasingly
mono-ethnic and mono-lingual Southwest;
3. It will terminally alienate the Serbs, whose cooperation is crucial
to making the Balkans finally stable and peaceful, at a time when
American energy, money and manpower is more pressingly needed further
east;
4. It will create an inherently unstable polity that will be an even
safer haven for assorted criminals and Islamic extremists than it is
today;
5. It will reignite the war in neighboring Macedonia, where the current
semblance of peace is absolutely predicated upon the continuing status
quo in Kosovo;
6. It will contribute to further deterioration of relations with the
Europeans and Russians with no tangible benefit to the United States;
7. It will commit itself to continuing the Clinton-Gore
“nation-building project” in Kosovo that culminated with the bombing of
Serbia in 1999—an illogical, immoral, and utterly untenable
rearrangement of the Balkan architecture which it would be in America’s
interest to reverse, not ratify and make semi-permanent.
This time the “realists” have ample arguments against Cilnton’s model
of the new Balkan order that seeks to satisfy the aspirations of all
ethnic groups in former Yugoslavia—except the Serbs. Whatever is
imposed on them in this moment of weakness, the Serbs shall have no
stake in the ensuing order
of things. Sooner or later they will fight to recover Kosovo, whatever
its“status.” The Carthaginian peace imposed on them today will cause
chronic regional imbalance and strife for decades to come. That is not
in America’s interest, and therefore should not be condoned.
=== 2 ===
http://www.euobserver.com/index.phtml?aid=11703
EU Observer - June 13, 2003
US opposes EU candidate for Kosovo administration
Despite unanimous support from the enlarged EU, Swedish UN ambassador
Pierre Schori is not expected to become the new chair of UNMIK, UN
Interim administration mission in Kosovo.
According to the German newspaper Frankfurter Rundschau, Mr Schori is
seen as "too critical towards the US" and would therefore face strong
opposition from Washington.
The UN Interim Administration Mission in Kosovo, UNMIK, needs a new
chairman from August 2003 when the mandate of the current head of the
mission, German Michael Steiner, ends.
Mr Pierre Schori has unanimous support from Russia and the enlarged EU
that is expected to have 25 members from May 2004, reports Frankfurter
Rundschau.
However, the former Swedish deputy Foreign affairs minister and leader
of social democrats in the European Parliament is seen as "too critical
towards the US" and "too sympathetic" towards such countries like Cuba
and Nicaragua.
The official reason for opposing Mr Schori's nomination is the fact
that Sweden is not a NATO member.
Another obstacle would also be the fact that Mr Schori is representing
Sweden. The US does not want another" reports the Swedish media,
referring to the UN chief weapons inspector.
The decision on the new head of UNMIK will be taken by UN Secretary
General Kofi Annan. But it is unlikely that Mr Annan would go against
the will of the US, the German newspaper wrote.
Press Articles Frankfurter Rundschau
Written by Dace Akule
Edited by Andrew Beatty
---
http://www.ansa.it/balcani/kosovo/kosovo.shtml
KOSOVO: UE PROPONE ANCHE ITALIANO IN ROSA PER UNMIK
(ANSA) - LUSSEMBURGO, 16 GIU - I ministri degli esteri Ue hanno
deciso oggi di proporre all'Onu i nomi di due diplomatici europei,
l'italiano Antonio Armellini e lo svedese Peter Schoeri, quale
possibile nuovo capo dell'Unmik, l'amministrazione delle Nazioni
Unite per il Kosovo. Lo ha indicato in una conferenza stampa il
ministro degli esteri greco Ghiorgos Papandreu, presidente di turno
dei ministri Ue. Spettera' al segretario generale dell'Onu Kofi
Annan prendere una decisione circa la successione dell'attuale capo
dell'Unmik, il tedesco Michael Steiner. Tradizionalmente la carica di
capo dell'Unmik e' assegnata a un rappresentante dell'Unione europea.
Papandreu ha anche precisato che oggi i capi della diplomazia Ue
non hanno designato un successore per l'inviato speciale dell'Unione
europea in Medio Oriente, lo spagnolo Miguel Angel Moratinos. I
ministri hanno invitato Moratinos a prolungare di ''alcune
settimane'' il proprio mandato, che doveva concludersi a fine mese,
in attesa che intervenga una decisione dei paesi comunitari. (ANSA).
CEF 16/06/2003 18:52
UE: APERTO PUZZLE INVIATI SPECIALI, ITALIANI IN LIZZA
(ANSA) - LUSSEMBURGO, 16 GIU - Sono ancora aperti i giochi per la
nomina del nuovo inviato speciale Ue in Medio Oriente e del futuro
capo della missione Unmik in Kosovo, per i quali ci sono in lizza
anche candidati italiani. I capi della diplomazia Ue non hanno
trovato oggi a Lussemburgo un sostituto per lo spagnolo Miguel Angel
Moratinos, inviato in Medio oriente dal 1996, che lascia alla fine
del mese. Fra i nomi che circolano queli possibili successori, hanno
indicato fonti diplomatiche, ci sono la diplomatica italiana Laura
Mirakian, attuale ambasciatore a Damasco, l'olandese Marcel
Kupershoek, ambasciatore a Islamabad, e lo svedese Staffan De
Mistura, distaccato all'Onu. Per la successione del tedesco Michael
Steiner a capo dell'Unmik, l'amministrazione delle Nazioni Unite per
il Kosovo, i ministri Ue hanno invece proposto al segretario Onu Kofi
Annan, cui spetta la decisione, una rosa di due nomi europei:
quelli del diplomatico italiano Antonio Armellini e dello svedese
Peter Schoeri. Una decisione per l'Unmik dovrebbe intervenire nelle
prossime settimane. Sulla designazione del successore di Moratinos -
che e' stato pregato di prolungare di qualche settimane la propria
missione - in Medio Oriente non e' escluso che una decisione possa
essere presa in margine al prossimo vertice Ue di Salonicco, alla
fine della settimana.(ANSA). CEF
16/06/2003 21:17
KOSOVO: CADE IPOTESI ARMELLINI, ANNAN VUOLE UN POLITICO
(ANSA) - ROMA, 1 LUG - E' caduta l' ipotesi della designazione
dell'ambasciatore Antonio Armellini a capo dell'amministrazione
civile del Kosovo per conto delle Nazioni Unite, perche' il
segretario generale Kofi Annan, ''ritiene preferibile che in questo
momento la gestione del Kosovo sia politica e non tecnica''. Lo ha
dichiarato il ministro degli Esteri Franco Frattini rispondendo a un
giornalista nella conferenza stampa di presentazione del semestre
italiano dell'Ue. Il ministro degli esteri ha spiegato che
''l'Italia non aveva alcuna intenzione di presentare una propria
candidatura per il capo dell'amministrazione civile in Kosovo'', ma
avendo ricevuto ''forti e continue sollecitazioni a presentare una
candidatura italiana'' aveva optato per l'ambasciatore Armellini.
Armellini - attualmente impegnato ''a pieno tempo'' come delegato di
Frattini in Iraq - era risultato colui che meglio incarnava le
''esigenze tecnico-professionali per l' incarico in Kosovo'', ha
spiegato il ministro. Gli scenari pero' sono ''cambiati'', ha
proseguito Frattini, e ''ad avviso di Annan, in questo momento la
gestione del Kosovo dovrebbe essere affidata a una personalita' con
profilo politico e non tecnico''. Frattini ha anche riferito di
aver scritto oggi una lettera ai quattordici partner europei e a
Javier Solana, alto rappresentante della politica estera dell'Ue, per
sollecitare una ''riflessione sulla possibilita' di esprimere
candidature di taglio politico e non tecnico''. (ANSA).
RF-TH/LP
01/07/2003 18:42
=== 3 ===
http://www.b92.net/english/news/
index.php?&nav_category=&nav_id=23675&order=priority&style=headlines
B92, July 10, 2003
Kosovo ombudsman says UN violating human rights
PRISTINA -- Thursday – The United Nations mission in
Kosovo is indifferent to the rule of law and continues
to deprive the people of their basic rights and
freedoms, the province’s ombudsman said today in a
stinging report four years into the mission’s mandate.
Marek Novicki, Kosovo’s Polish ombudsman, said that
though certain functions had been devolved to local
authorities, UNMIK retained its grip on the most
important elements of government, resulting in
“continuing violations of human rights and abuses of
authority, reflecting its indifference to the rule of
law by which the rest of Europe is bound.”
According to the report, the Kosovo judiciary remains
severely understaffed and under-funded, and the courts
are unable to play a significant role in administering
justice and protecting the rights of individuals.
UNMIK consistently fails to publish new laws in
accordance with regulations, and translations are
often so poor that they cannot be accurately
interpreted.
Novicki says that the principle that the executive
should not be considered above the law is compromised
in the case of Kosovo, where the executive and the
legislative “are one and the same individual”. The
human rights situation is not helped, he says, by
placing certain categories of human rights complaints
under the control of UNMIK.
Novicki notes improvements in freedom of movement and
security for non-Albanians, but that the situation in
some parts of the province “remains very difficult.”
Despite calls from all sides for repatriation, “the
lack of province wide security, the dire economy, and
the delays in resolving the future status of Kosovo
render it unsurprising that very few [displaced
persons] have returned to Kosovo during this reporting
period.”
The report criticises UNMIK for failing to investigate
a number of serious crimes committed since their
arrival, “in particular cases involving interethnic
violence against non-Albanian communities.” It blames
in part the constant turnover of the investigative
staff of the UNMIK police.
The report concludes: “In our Second Annual Report, we
stressed that Kosovo should prepare itself to be a
‘human rights black hole’, in Europe and in the world.
This observation remains an accurate one, particularly
given that UNMIK continues to ignore any findings that
it has violated human rights guaranteed under
international human rights conventions.”
( To read the APPEAL for donations in favour of Milosevic defense go to:
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2612 )
From: Vladimir Krsljanin
IMPORTANT INSTRUCTIONS
FOR DONATION MONEY TRANSFERS
Dear friends,
Please, find bellow the information and SWIFT-Codes necessary to
transfer money in different currencies to the German ICDSM bank
account, which at the moment is the most efficient banking mechanism to
put your donations on the disposal of Sloboda for the defense of
Slobodan Milosevic.
To make your donation by an international money transfer, just provide
your local bank with the instructions valid for your currency.
Sincerely,
Vladimir Krsljanin, SLOBODA/Freedom Association
1. Payment in EUR from inside EU
Just use the IBAN (International Banking Account Number) DE
5150 8900 0001 0201 3409 for further credit to account of Mr. Peter
Betscher,favor of: Volksbank Darmstadt eG, SWIFT-Code: DAVODE55
2. Payment in USD
Payment via Bank of New York, NY (SWIFT: IRVTUS3N)
favor of: Volksbank Darmstadt eG (SWIFT: DAVODE55)
for further credit to account no. 102013409 of Mr. Peter Betscher
3. Payment in GBP
Payment via Lloyds Bank PLC, London (SWIFT: LOYDGB2L)
favor of: Volksbank Darmstadt eG (SWIFT: DAVODE55)
for further credit to account no.: 102013409 of Mr. Peter Betscher
4. Payment in SEK
Payment via Svenska Handelsbanken, Stockholm (SWIFT: HANDSESS)
favor of: Volksbank Darmstadt eG (SWIFT: DAVODE55)
for further credit to account no.: 102013409 of Mr. Peter Betscher
5. Payment in DKK
Payment via Danske Bank, Copenhagen (SWIFT: DABADKKK)
favor of: Volksbank Darmstadt eG (SWIFT: DAVODE55)
for further credit to account no.: 102013409 of Mr. Peter Betscher
6. Payment in CHF
Payment via Berner Kantonalbank, Bern (SWIFT: KBBECH22)
favor of: Volksbank Darmstadt eG (SWIFT: DAVODE55)
for further credit to account no.: 102013409 of Mr. Peter Betscher
7. Payment in AUD
Payment via ANZ Bank, Melbourne (SWIFT: ANZBAU3M)
favor of: Volksbank Darmstadt eG (SWIFT: DAVODE55)
for further credit to account no.: 102013409 of Mr. Peter Betscher
8. Payment in CAD
Payment via Bank of Montreal, Montreal (SWIFT: BOFMCAM2)
favor of: Volksbank Darmstadt eG (SWIFT: DAVODE55)
for further credit to account no. 102013409 of Mr. Peter Betscher
9. Payment from Poland and Russia
It is recommended to pay in EUR or USD using the following instructions:
Payment in EUR
Just use the IBAN (International Banking Account Number) DE
5150 8900 0001 0201 3409 for further credit to account of Mr. Peter
Betscher,favor of: Volksbank Darmstadt eG, SWIFT-Code: DAVODE55
Payment in USD
Payment via Bank of New York, NY (SWIFT: IRVTUS3N)
favor of: Volksbank Darmstadt eG (SWIFT: DAVODE55)
for further credit to account no. 102013409 of Mr. Peter Betscher
For further questions,please contact Volksbank:
Anja Folkerts
Tel.: +49-6157-980-230
Fax: +49-6157-980-262
Volksbank Darmstadt eG
Hügelstr. 8 - 20
64218 Darmstadt/Germany
SWIFT: DAVO DE 55
BLZ: 50890000
Bankverbindung:
LZB Darmstadt (BLZ) 508 900 00
USt.-Nr. 007 220 01153
USt.-ID-Nr. DE 111 609 637
Or Mr. Peter Betscher, who is in charge of the ICDSM account in Germany:
e-mail: Peter_betscher@...
To join or help this struggle, visit:
http://www.sloboda.org.yu/ (Sloboda/Freedom association)
http://www.icdsm.org/ (the international committee to defend Slobodan
Milosevic)
http://www.wpc-in.org/ (world peace council)
http://www.free-slobo.de/ (German section of ICDSM)
http://www.geocities.com/b_antinato/ (Balkan antiNATO center)
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2612 )
From: Vladimir Krsljanin
IMPORTANT INSTRUCTIONS
FOR DONATION MONEY TRANSFERS
Dear friends,
Please, find bellow the information and SWIFT-Codes necessary to
transfer money in different currencies to the German ICDSM bank
account, which at the moment is the most efficient banking mechanism to
put your donations on the disposal of Sloboda for the defense of
Slobodan Milosevic.
To make your donation by an international money transfer, just provide
your local bank with the instructions valid for your currency.
Sincerely,
Vladimir Krsljanin, SLOBODA/Freedom Association
1. Payment in EUR from inside EU
Just use the IBAN (International Banking Account Number) DE
5150 8900 0001 0201 3409 for further credit to account of Mr. Peter
Betscher,favor of: Volksbank Darmstadt eG, SWIFT-Code: DAVODE55
2. Payment in USD
Payment via Bank of New York, NY (SWIFT: IRVTUS3N)
favor of: Volksbank Darmstadt eG (SWIFT: DAVODE55)
for further credit to account no. 102013409 of Mr. Peter Betscher
3. Payment in GBP
Payment via Lloyds Bank PLC, London (SWIFT: LOYDGB2L)
favor of: Volksbank Darmstadt eG (SWIFT: DAVODE55)
for further credit to account no.: 102013409 of Mr. Peter Betscher
4. Payment in SEK
Payment via Svenska Handelsbanken, Stockholm (SWIFT: HANDSESS)
favor of: Volksbank Darmstadt eG (SWIFT: DAVODE55)
for further credit to account no.: 102013409 of Mr. Peter Betscher
5. Payment in DKK
Payment via Danske Bank, Copenhagen (SWIFT: DABADKKK)
favor of: Volksbank Darmstadt eG (SWIFT: DAVODE55)
for further credit to account no.: 102013409 of Mr. Peter Betscher
6. Payment in CHF
Payment via Berner Kantonalbank, Bern (SWIFT: KBBECH22)
favor of: Volksbank Darmstadt eG (SWIFT: DAVODE55)
for further credit to account no.: 102013409 of Mr. Peter Betscher
7. Payment in AUD
Payment via ANZ Bank, Melbourne (SWIFT: ANZBAU3M)
favor of: Volksbank Darmstadt eG (SWIFT: DAVODE55)
for further credit to account no.: 102013409 of Mr. Peter Betscher
8. Payment in CAD
Payment via Bank of Montreal, Montreal (SWIFT: BOFMCAM2)
favor of: Volksbank Darmstadt eG (SWIFT: DAVODE55)
for further credit to account no. 102013409 of Mr. Peter Betscher
9. Payment from Poland and Russia
It is recommended to pay in EUR or USD using the following instructions:
Payment in EUR
Just use the IBAN (International Banking Account Number) DE
5150 8900 0001 0201 3409 for further credit to account of Mr. Peter
Betscher,favor of: Volksbank Darmstadt eG, SWIFT-Code: DAVODE55
Payment in USD
Payment via Bank of New York, NY (SWIFT: IRVTUS3N)
favor of: Volksbank Darmstadt eG (SWIFT: DAVODE55)
for further credit to account no. 102013409 of Mr. Peter Betscher
For further questions,please contact Volksbank:
Anja Folkerts
Tel.: +49-6157-980-230
Fax: +49-6157-980-262
Volksbank Darmstadt eG
Hügelstr. 8 - 20
64218 Darmstadt/Germany
SWIFT: DAVO DE 55
BLZ: 50890000
Bankverbindung:
LZB Darmstadt (BLZ) 508 900 00
USt.-Nr. 007 220 01153
USt.-ID-Nr. DE 111 609 637
Or Mr. Peter Betscher, who is in charge of the ICDSM account in Germany:
e-mail: Peter_betscher@...
To join or help this struggle, visit:
http://www.sloboda.org.yu/ (Sloboda/Freedom association)
http://www.icdsm.org/ (the international committee to defend Slobodan
Milosevic)
http://www.wpc-in.org/ (world peace council)
http://www.free-slobo.de/ (German section of ICDSM)
http://www.geocities.com/b_antinato/ (Balkan antiNATO center)
Intellettuali di servizio: Adriano Sofri
3: Un'anima candida al servizio dei potenti
Visto che qualcuno (ad esempio su "Liberazione" di questi giorni) ha
pensato bene di riaprire il dibattito sulla grazia da accordare per
decreto ad Adriano Sofri, e solamente a lui, ci vediamo costretti a
ritornare su questo personaggio per rinfrescare la memoria di qualcuno.
Su Sofri si veda anche:
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2069
Grazie all'"Elogio dello sceriffo globale", cioe' ai pronunciamenti di
Sofri in favore della aggressione contro l'Iraq, autorevoli
personalita' (a partire dal Berlusca) sono scese in campo per chiedere
la grazia in suo favore...
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2010
Caro Adriano Sofri...
Non ti vergogni ad appoggiare tutte le guerre degli USA?
---
http://www.carmillaonline.com/archives/
2003/04/000161.html#000161
Aprile 09, 2003
Un'anima candida al servizio dei potenti
di Nico Maccentelli
In queste ore in cui si sta consumando del tutto il dramma di una
popolazione, quella irachena, stretta tra le bombe feroci di un
aggressore che non fa distinzioni e la farsa di un regime
ultradecennale che fucila alla schiena chi cerca scampo nella fuga,
spicca per l'ennesima volta un notista che non è in prima linea. Parlo
di Adriano Sofri. La guerra vista da una cella dovrebbe portar
consiglio. E invece il nostro Adriano, già arruolato tra le file degli
opinion leader guerrafondai durante quel macello (che ancora qualcuno
ha il coraggio di chiamare
intervento umanitario) che è stata la guerra dei Balcani si ripropone
con quella patina di "buon senso" che gli è propria a bacchettare un
movimento contro la guerra e una sinistra che continuano ad opporsi
all'intervento Usa in Iraq.
I "polpettoni" di Sofri non sono mai stati particolarmente lineari.
Sono mattonate che presuppongono riletture di periodi e frasi a piè
sospinto. Ma di fondo il tono è buonista. Va riconosciuto che non è mai
sprezzante con coloro che critica, ma per dire cosa? Per affermare,
come nel suo articolo apparso su La Repubblica il 3 aprile, che
l'Occidente porta la democrazia e l'Islam è barbaro, per giustificare
la guerra come evento ineluttabile, come a dire "non è mai buona cosa
la guerra, ma si doveva fare... sì gli Usa usano le maniere forti, ma
dobbiamo semmai augurarci che vincano, che si ridisegni un dopo Saddam
democratico".
Un'anima candida insomma. Che insieme a personaggi con l'elmetto in
testa, che calcano le scena dei media con livore sanguinario (Vespa,
Ostellino, Ferrara, persino quella burzigona della Venier), ripetono il
ritornello della guerra giusta, perché portatrice di civiltà. Una
litania fatta di cartine, soldatini, guasti meccanici, fuoco amico,
iracheni che si autobombardano nei mercati e tutte le stronzate che
cercano di farci mandare giù, manco fossimo tutti dei cretini.
Caro Sofri, c'è un dato di fatto immediato che vanifica i tuoi
equilibrismi da falso sofferente dei mali altrui: questa guerra è una
corsa forsennata a controllare l'Iraq, che non risparmia niente e
nessuno. I soldati dello Zio Sam sparano su tutto quello che si muove.
Persino sugli alleati britannici e curdi e sui diplomatici russi.
Figuriamoci le popolazioni irachene!
Caro Sofri cosa c'entrano le bombe Cluster con la guerra? Che funzione
hanno sul piano militare? Perché ci racconti cazzate sul valore
"umanitario" dell'esercito degli States, quando di fatto una delle
ragioni forti di questa guerra e che la rendono una delle più perfide è
la sperimentazione e il consumo di ordigni e armi d'ogni tipo? Devono
dimostrare e provare una tecnologia sofisticata e che dura nel tempo:
quella che fa saltare le mani o il corpo d'un bambino che raccoglierà
una bella bambolina tra qualche anno- il che significa più soldi e più
commesse per chi ha depositato il brevetto e la realizza. È questa la
civiltà di cui gli USA sono portatori? Che significa anche un regime di
terrore preventivo sulle future generazioni di paria.
Ma c'è di più. Questa guerra, nella sua perfidia, nel suo cinismo più
ignobile, è perfettamente lucida. È un progetto di ridefinizione dei
rapporti tra paesi, attraverso la potenza militare e la guerra
preventiva. Cianci tanto di ONU nella fase post-bellica, caro Sofri (e
su questo sei uguale a Fassino e D'Alema), ma lo scopo della guerra è
precisamente l'opposto: ridisegnare una gerarchia del dominio e del
controllo delle risorse, un colpo tirato anche all'Europa, per
mantenere il primato di una moneta "gonfiata" come il dollaro. Far
passare la guerra preventiva e il diritto del più forte come l'unico
elemento regolatore dei rapporti tra stati e popoli.
Ma quale civiltà, allora? Dall'inizio di questa operazione sporca, sono
stati ridotti i diritti civili e democratici in tanti paesi, USA in
primo luogo. Come la legge che vogliono far passare in Oregon, che
paragona i pacifisti ai terroristi, e prevede addirittura l'ergastolo
per reati connessi alla manifestazione delle proprie opinioni.
Caro Sofri, gli USA in realtà non hanno mai brillato per democrazia.
Il milione di morti tra comunisti e sindacalisti in Indonesia negli
anni '60, i colonnelli greci, il Cile di Pinochet e l'Argentina di
Videla (la lista è chilometrica e te la risparmio), la dicono lunga su
come questi signori trattano da sempre le questioni di politica estera
(do you remember? "lotta continua sarà" ...). Solo che prima agivano
per lo più indirettamente, attraverso
forze fasciste e autoritarie. Oggi vanno tranquilli con carrarmati,
missili e proiettili con uranio impoverito.
Vogliamo parlare della loro "democrazia", tanto decantata da te, da
Feltri come da Veltroni? Allora fai una banale constatazione se ne sei
capace (dovresti essere sensibile a questo argomento): quanti Stati
dell'Unione hanno riattivato la pena di morte, facendo a gara tra chi
gasa, siringa, frigge più condannati, con processi e riesami farsa,
perché quello che conta sono le condanne eseguite, grande fabbrica di
consenso e quindi di voti?
Oggi negli States c'è una destra eletta con esiti elettorali molto
dubbi, che se ne fotte. Che è nata su questo consenso forcaiolo, che ha
alimentato come in un film hollywoodiano le peggiori paure d'una grande
provincia tenuta all'oscuro di tutto. E che unisce i peggiori
pregiudizi razziali e religiosi al pragmatismo neoliberista, quello di
chi ha già spudoratamente il contratto in tasca sulle rovine fumanti
d'un paese e su migliaia di morti.
Caro Sofri, al contrario: questi signori vanno fermati. Perché sono una
bestemmia a secoli di storia, perché ci stanno riportando indietro alla
barbarie più atavica, perché il benessere e la tecnologia, soprattutto
se a senso unico, non sono uguali a civiltà. Perché la democrazia la si
"esporta"
semmai con la tolleranza e il dialogo, con le regole di una convivenza
civile tra popoli e un organismo meno farsa dell'ONU che le faccia
rispettare. Ma, soprattutto, la democrazia non la può esportare chi la
democrazia non ce l'ha.
Ma caro Sofri, ti dirò di più. Tu e tutti quelli che accusano il
movimento pacifista di non stare né con Bush, né con Saddam, sappiate
che c'è un sentimento diffuso in chi manifesta la propria opposizione a
questo crimine infame. Qualcosa spesso più vicino alla percezione che a
ragionamenti precisi. Una consapevolezza del fatto che Saddam è
certamente un macellaio che lavora in piccolo, uno dei tanti dittarori
usati da questa o quella potenza imperialista, uno finanziato e armato
(finché era utile) dagli stessi che oggi lo stanno aggredendo. Ma Bush
e il suo establishment lavorano in grande.
Molto in grande.
Su scala planetaria. E questo ricorda qualcuno che ha segnato di grandi
atrocità il ventesimo secolo. Noo, dirai, non si può paragonare
addirittura Bush a Hitler. Certo che no, caro Sofri, cara anima bella,
non si può paragonare Bush a Hitler. Per il semplice motivo che Bush è
peggio di Hitler perché, a differenza del grande dittatore, ha
l'atomica. Perché ha armi di
distruzione di massa e le usa per fini opposti a quelli umanitari.
Perché ha mezzi di manipolazione del consenso sofisticatissimi.
Questo è ciò che di tragico e orrido sta affiorando col nuovo
millennio. Questo è ciò che tu e tutti gli occidentalisti da salotto,
tutti gli arruolati dell'ultima ora, commentatori delle guerre altrui,
fate finta di non capire. Presi ormai da un delirio di onnipotenza, in
una visione di un "occidente civile" che se prima faceva acqua, ora
proprio non funziona più.
Sai dov'è il vero "occidente civile"? È altrove. È in chi non
ha perso le dimensioni di ciò che sta accadendo, in chi non è disposto
a giustificare con alcun argomento la ferocia sanguinaria dei predoni
ipertecnologizzati del terzo millennio.
Un pensiero mi rallegra, in mezzo a questa grande tragedia
che state incensando, mitizzando e appoggiando con falsificazioni
mediatiche, con una rappresentazione ribaltata della realtà. Ci
penseranno altri a riportare un po' di ragione e di buon senso. Una
coscienza collettiva che trascende qualsiasi "cella" ideologica o
chiave di lettura riduttiva e
strumentale. Non riuscirete ad imbrigliarci perché siamo la società
civile, quella vera. Non quella raccontata nelle vostre veline e nei
vostri studi televisivi. Quella vera, caro Sofri. Siamo consapevoli di
essere solo all'inizio. Ma ormai è inevitabile... per riprendere un
leit motiv che hai gettato nel fango, lotta continua sarà.
www.carmillaonline.com - Articolo pubblicato da
Redazione, 9 Aprile 2003
3: Un'anima candida al servizio dei potenti
Visto che qualcuno (ad esempio su "Liberazione" di questi giorni) ha
pensato bene di riaprire il dibattito sulla grazia da accordare per
decreto ad Adriano Sofri, e solamente a lui, ci vediamo costretti a
ritornare su questo personaggio per rinfrescare la memoria di qualcuno.
Su Sofri si veda anche:
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2069
Grazie all'"Elogio dello sceriffo globale", cioe' ai pronunciamenti di
Sofri in favore della aggressione contro l'Iraq, autorevoli
personalita' (a partire dal Berlusca) sono scese in campo per chiedere
la grazia in suo favore...
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2010
Caro Adriano Sofri...
Non ti vergogni ad appoggiare tutte le guerre degli USA?
---
http://www.carmillaonline.com/archives/
2003/04/000161.html#000161
Aprile 09, 2003
Un'anima candida al servizio dei potenti
di Nico Maccentelli
In queste ore in cui si sta consumando del tutto il dramma di una
popolazione, quella irachena, stretta tra le bombe feroci di un
aggressore che non fa distinzioni e la farsa di un regime
ultradecennale che fucila alla schiena chi cerca scampo nella fuga,
spicca per l'ennesima volta un notista che non è in prima linea. Parlo
di Adriano Sofri. La guerra vista da una cella dovrebbe portar
consiglio. E invece il nostro Adriano, già arruolato tra le file degli
opinion leader guerrafondai durante quel macello (che ancora qualcuno
ha il coraggio di chiamare
intervento umanitario) che è stata la guerra dei Balcani si ripropone
con quella patina di "buon senso" che gli è propria a bacchettare un
movimento contro la guerra e una sinistra che continuano ad opporsi
all'intervento Usa in Iraq.
I "polpettoni" di Sofri non sono mai stati particolarmente lineari.
Sono mattonate che presuppongono riletture di periodi e frasi a piè
sospinto. Ma di fondo il tono è buonista. Va riconosciuto che non è mai
sprezzante con coloro che critica, ma per dire cosa? Per affermare,
come nel suo articolo apparso su La Repubblica il 3 aprile, che
l'Occidente porta la democrazia e l'Islam è barbaro, per giustificare
la guerra come evento ineluttabile, come a dire "non è mai buona cosa
la guerra, ma si doveva fare... sì gli Usa usano le maniere forti, ma
dobbiamo semmai augurarci che vincano, che si ridisegni un dopo Saddam
democratico".
Un'anima candida insomma. Che insieme a personaggi con l'elmetto in
testa, che calcano le scena dei media con livore sanguinario (Vespa,
Ostellino, Ferrara, persino quella burzigona della Venier), ripetono il
ritornello della guerra giusta, perché portatrice di civiltà. Una
litania fatta di cartine, soldatini, guasti meccanici, fuoco amico,
iracheni che si autobombardano nei mercati e tutte le stronzate che
cercano di farci mandare giù, manco fossimo tutti dei cretini.
Caro Sofri, c'è un dato di fatto immediato che vanifica i tuoi
equilibrismi da falso sofferente dei mali altrui: questa guerra è una
corsa forsennata a controllare l'Iraq, che non risparmia niente e
nessuno. I soldati dello Zio Sam sparano su tutto quello che si muove.
Persino sugli alleati britannici e curdi e sui diplomatici russi.
Figuriamoci le popolazioni irachene!
Caro Sofri cosa c'entrano le bombe Cluster con la guerra? Che funzione
hanno sul piano militare? Perché ci racconti cazzate sul valore
"umanitario" dell'esercito degli States, quando di fatto una delle
ragioni forti di questa guerra e che la rendono una delle più perfide è
la sperimentazione e il consumo di ordigni e armi d'ogni tipo? Devono
dimostrare e provare una tecnologia sofisticata e che dura nel tempo:
quella che fa saltare le mani o il corpo d'un bambino che raccoglierà
una bella bambolina tra qualche anno- il che significa più soldi e più
commesse per chi ha depositato il brevetto e la realizza. È questa la
civiltà di cui gli USA sono portatori? Che significa anche un regime di
terrore preventivo sulle future generazioni di paria.
Ma c'è di più. Questa guerra, nella sua perfidia, nel suo cinismo più
ignobile, è perfettamente lucida. È un progetto di ridefinizione dei
rapporti tra paesi, attraverso la potenza militare e la guerra
preventiva. Cianci tanto di ONU nella fase post-bellica, caro Sofri (e
su questo sei uguale a Fassino e D'Alema), ma lo scopo della guerra è
precisamente l'opposto: ridisegnare una gerarchia del dominio e del
controllo delle risorse, un colpo tirato anche all'Europa, per
mantenere il primato di una moneta "gonfiata" come il dollaro. Far
passare la guerra preventiva e il diritto del più forte come l'unico
elemento regolatore dei rapporti tra stati e popoli.
Ma quale civiltà, allora? Dall'inizio di questa operazione sporca, sono
stati ridotti i diritti civili e democratici in tanti paesi, USA in
primo luogo. Come la legge che vogliono far passare in Oregon, che
paragona i pacifisti ai terroristi, e prevede addirittura l'ergastolo
per reati connessi alla manifestazione delle proprie opinioni.
Caro Sofri, gli USA in realtà non hanno mai brillato per democrazia.
Il milione di morti tra comunisti e sindacalisti in Indonesia negli
anni '60, i colonnelli greci, il Cile di Pinochet e l'Argentina di
Videla (la lista è chilometrica e te la risparmio), la dicono lunga su
come questi signori trattano da sempre le questioni di politica estera
(do you remember? "lotta continua sarà" ...). Solo che prima agivano
per lo più indirettamente, attraverso
forze fasciste e autoritarie. Oggi vanno tranquilli con carrarmati,
missili e proiettili con uranio impoverito.
Vogliamo parlare della loro "democrazia", tanto decantata da te, da
Feltri come da Veltroni? Allora fai una banale constatazione se ne sei
capace (dovresti essere sensibile a questo argomento): quanti Stati
dell'Unione hanno riattivato la pena di morte, facendo a gara tra chi
gasa, siringa, frigge più condannati, con processi e riesami farsa,
perché quello che conta sono le condanne eseguite, grande fabbrica di
consenso e quindi di voti?
Oggi negli States c'è una destra eletta con esiti elettorali molto
dubbi, che se ne fotte. Che è nata su questo consenso forcaiolo, che ha
alimentato come in un film hollywoodiano le peggiori paure d'una grande
provincia tenuta all'oscuro di tutto. E che unisce i peggiori
pregiudizi razziali e religiosi al pragmatismo neoliberista, quello di
chi ha già spudoratamente il contratto in tasca sulle rovine fumanti
d'un paese e su migliaia di morti.
Caro Sofri, al contrario: questi signori vanno fermati. Perché sono una
bestemmia a secoli di storia, perché ci stanno riportando indietro alla
barbarie più atavica, perché il benessere e la tecnologia, soprattutto
se a senso unico, non sono uguali a civiltà. Perché la democrazia la si
"esporta"
semmai con la tolleranza e il dialogo, con le regole di una convivenza
civile tra popoli e un organismo meno farsa dell'ONU che le faccia
rispettare. Ma, soprattutto, la democrazia non la può esportare chi la
democrazia non ce l'ha.
Ma caro Sofri, ti dirò di più. Tu e tutti quelli che accusano il
movimento pacifista di non stare né con Bush, né con Saddam, sappiate
che c'è un sentimento diffuso in chi manifesta la propria opposizione a
questo crimine infame. Qualcosa spesso più vicino alla percezione che a
ragionamenti precisi. Una consapevolezza del fatto che Saddam è
certamente un macellaio che lavora in piccolo, uno dei tanti dittarori
usati da questa o quella potenza imperialista, uno finanziato e armato
(finché era utile) dagli stessi che oggi lo stanno aggredendo. Ma Bush
e il suo establishment lavorano in grande.
Molto in grande.
Su scala planetaria. E questo ricorda qualcuno che ha segnato di grandi
atrocità il ventesimo secolo. Noo, dirai, non si può paragonare
addirittura Bush a Hitler. Certo che no, caro Sofri, cara anima bella,
non si può paragonare Bush a Hitler. Per il semplice motivo che Bush è
peggio di Hitler perché, a differenza del grande dittatore, ha
l'atomica. Perché ha armi di
distruzione di massa e le usa per fini opposti a quelli umanitari.
Perché ha mezzi di manipolazione del consenso sofisticatissimi.
Questo è ciò che di tragico e orrido sta affiorando col nuovo
millennio. Questo è ciò che tu e tutti gli occidentalisti da salotto,
tutti gli arruolati dell'ultima ora, commentatori delle guerre altrui,
fate finta di non capire. Presi ormai da un delirio di onnipotenza, in
una visione di un "occidente civile" che se prima faceva acqua, ora
proprio non funziona più.
Sai dov'è il vero "occidente civile"? È altrove. È in chi non
ha perso le dimensioni di ciò che sta accadendo, in chi non è disposto
a giustificare con alcun argomento la ferocia sanguinaria dei predoni
ipertecnologizzati del terzo millennio.
Un pensiero mi rallegra, in mezzo a questa grande tragedia
che state incensando, mitizzando e appoggiando con falsificazioni
mediatiche, con una rappresentazione ribaltata della realtà. Ci
penseranno altri a riportare un po' di ragione e di buon senso. Una
coscienza collettiva che trascende qualsiasi "cella" ideologica o
chiave di lettura riduttiva e
strumentale. Non riuscirete ad imbrigliarci perché siamo la società
civile, quella vera. Non quella raccontata nelle vostre veline e nei
vostri studi televisivi. Quella vera, caro Sofri. Siamo consapevoli di
essere solo all'inizio. Ma ormai è inevitabile... per riprendere un
leit motiv che hai gettato nel fango, lotta continua sarà.
www.carmillaonline.com - Articolo pubblicato da
Redazione, 9 Aprile 2003
Montenegro indipendente, paradiso della mafia
1. Dispacci ANSA
PM DI NAPOLI CHIEDE L'ARRESTO DI DJUKANOVIC
GIP LO NEGA, 'COME CAPO DI STATO GODE DI IMMUNITA'
DJUKANOVIC: 'I SOLDI CI SERVIVANO CONTRO LA DITTATURA DI MILOSEVIC'
1. Dispacci ANSA
PM DI NAPOLI CHIEDE L'ARRESTO DI DJUKANOVIC
GIP LO NEGA, 'COME CAPO DI STATO GODE DI IMMUNITA'
DJUKANOVIC: 'I SOLDI CI SERVIVANO CONTRO LA DITTATURA DI MILOSEVIC'
(english / italiano / deutsch)
L'AMICO AMERICANO
6: Anche Richard Holbrooke getta la maschera
1. HOLBROOKE A FAVORE DELLA SECESSIONE DI KOSOVO E MONTENEGRO
Holbrooke Calls For 'Full Independence' For Kosovo, Montenegro
2. LOBBY ALBANO-AMERICANA PIANIFICA "GRANDE ALBANIA" ENTRO IL 2010
Albanian-American Lobby Plans 'Federation Of Albanian Territories' By
2010
3. FLASHBACK: LA RISOLUZIONE GILLMAN-LANTOS PER LA SECESSIONE DEL
KOSOVO PRESENTATA ALLA CAMERA USA
One year ago: Initiative for Kosovo's independence presented to US
Congress
4. UNA RISOLUZIONE FILOSECESSIONISTA ANCHE AL SENATO USA - OPERA DEL
NOTORIO LOBBISTA BIDEN
SRES 144 Biden's bill urging support for "the right of the people of
Kosova(SIC) to determine their political future"
5. ESPONENTE DEL COMITATO DEL CONGRESSO PER LE RELAZIONI ESTERE
APPOGGIA LA SECESSIONE DEL KOSOVO
Independent Kosovo - Solution for Peace and Stability
Joseph Crowley, Committee Member for Foreign Relations in the American
Congress, in an interview for Bota Sot
L'AMICO AMERICANO - DELLA STESSA SERIE:
Rugova nomina Bob Dole "console onorario della Kosova"
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2327
Le lobby pan-albanesi hanno ricevuto dagli USA aiuti per tre miliardi
di dollari
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2364
La strada principale di Pristina si chiama "Bill Clinton Avenue"
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2367
George Soros rompe il ghiaccio: bisogna spaccare l'Unione di Serbia e
Montenegro!
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2525
=== 1 ===
HOLBROOKE A FAVORE DELLA SECESSIONE DI KOSOVO E MONTENEGRO
Da: Rick Rozoff
Data: Mar 15 Lug 2003 07:44:55 Europe/Rome
A: Ova adresa el. pošte je zaštićena od spambotova. Omogućite JavaScript da biste je videli.
Oggetto: [yugoslaviainfo] Final Blow: Holbrooke Calls For 'Full
Independence' For Kosovo, Montenegro
http://www.realitymacedonia.org.mk/web/news_page.asp?nid=2667
Reality Macedonia
July 14, 2003
Richard Holbrooke: 'Full Independence' For Kosovo,
Montenegro
http://www.ptd.net/webnews/wed/cd/Qkosovo-serbia-montenegro.RQm-
_DlC.html
Kosovo, Montenegro should be independent: former US
envoy
PRISTINA, Serbia-Montenegro, July 12 (AFP) - The
UN-administered southern Serbian province of Kosovo
should be fully independent, former US ambassador to
the United Nations Richard Holbrooke said in an
interview published Saturday.
"The correct outcome is clear to me - it's full
independence for Kosovo," Holbrooke told Kosovo's
leading daily newspaper "Koha Ditore".
The veteran diplomat, who served as the US envoy to
the UN during Bill Clinton's presidency, was one of
the architects of the 1995 Dayton accords which ended
the war in Bosnia and drew up a ceasefire between
Belgrade and pro-independence ethnic Albanians in the
Kosovo war in 1998.
Holbrooke told the daily that the province, under UN
administration since the end of the war in 1999,
should be an "independent state with UN membership."
He suggested the status of Kosovo should be decided at
an international conference "between Pristina and
Belgrade with the support and assistance of the United
States", the European Union, Russia and the United
Nations.
Holbrooke also said the loose union of Serbia and
Montenegro that replaced rump Yugoslavia in February,
"cannot continue to exist as a single international
entity."
"Montenegro does not listen to Belgrade, they don't
even use the same currency. It's time for us to
recognize the reality: Montenegro should become an
independent country just as Kosovo should," Holbrooke
told the daily.
Kosovo has been under UN and NATO control since June
1999 after a military campaign by NATO brought an end
to a crackdown by Serb forces on the ethnic Albanian
majority seeking independence from Belgrade.
The province is legally part of Serbia and Montenegro,
but its future political status is yet to be decided.
Kosovo's ethnic Albanians, who make up 90 percent of
the population of the province, seek full
independence, while the minority Serbs and Belgrade
want the province to remain part of Serbia.
---
http://www.dw-world.de/english/0,3367,1429_W_918835,00.html
Deutsche Welle
July 13, 2003
Holbrooke calls for independent Kosovo
The former American UN ambassador Richard Holbrooke
has called for independence for the predominately
Moslem Serb province of Kosovo. Holbrooke is quoted in
the newspaper Koha Ditore in Pristina saying lasting
peace required a separation from Serbia. Kosovo, which
is 90 percent ethnic Albanian, has been administered
by the U.N. since 1999. Holbrooke stressed, however,
that the Serb minority there would need special
protection. The U.S. diplomat negotiated the Dayton
peace agreement in 1995 which ended the war in Bosnia.
---
http://www.b92.net/english/news/
index.php?&nav_category=&nav_id=23705&order=priority&style=headlines
Beta
June 12, 2003
Holbrook advocates independence for Kosovo
PRISTINA -- Saturday - Richard Holbrook, the former US
ambassador and negotiator prior to the bombing of
Yugoslavia in 1999, said in comments published today
that independence for Kosovo and membership of the
United Nations is the only way to bring lasting peace
to the region.
In an interview with Pristina daily Koha Ditore,
Holbrook said that four years had passed since the end
of the conflict and in that Kosovo had developed its
own independent character with the support of the
international community. "Now its time to move to the
second phase," he claimed.
The former US ambassador to the UN said the Security
Council would not rule on the final status of Kosovo.
Instead, the future of the province should be decided
by international mediation that will unfold between
Pristina and Belgrade with the support and presence of
America, the European Union and the UN, he explained.
Holbrook added that, for him, the rights result is
clear - "the total independence of Kosovo."
=== 2 ===
LOBBY ALBANO-AMERICANA PIANIFICA "GRANDE ALBANIA" ENTRO IL 2010
Da: Rick Rozoff
Data: Lun 23 Giu 2003 10:38:08 Europe/Rome
Oggetto: Albanian-American Lobby Plans 'Federation Of Albanian
Territories' By 2010
http://www.realitymacedonia.org.mk/web/news_page.asp?nid=2636
Reality Macedonia
June 23, 2003
Albanian-American Lobby Wants To Divide Macedonia By
2007
-Nedeljni Telegraf writes that the topics of
discussion included the formation of a federation of
Albanian Territories on the Balkans, which would
consist of Albania, Kosovo, parts of Macedonia and
parts of Greece.
According to the Serbian weekly Nedeljni Telegraf
("Sunday Telegraph"), last week US Albanian lobbyists
and American congressmen held a meeting where they
discussed the redrawing of the Balkan borders.
Reportedly the meeting was lead by the former US
Congressman Joseph DioGuardi, who is the president of
the Albanian American Civic League, a lobby group
advocating for a Greater Albania. The US congressmen
Tom Lantos, Benjamin Gillman and Joseph Biden were
present at this meeting.
Nedeljni Telegraf writes that the topics of discussion
included the formation of a federation of Albanian
Territories on the Balkans, which would consist of
Albania, Kosovo, parts of Macedonia and parts of
Greece. Moreover, a specific timelines was agreed
upon, where Kosovo would gain independent status by
2005, Macedonia would be federalized by 2007, and in
the meantime unrest will be instigated in northwest
Greece so that this area, which the Albanians call
Chemeria, would separate from Greece and join the
Albanian union. This whole "project" would be finished
by 2010.
According to Nedeljni Telegraf, Congressman Biden
pledged to use his influence to bring about a large
foreign military presence in Macedonia, which would
guarantee the unimpeded federalization of this Balkan
country. In the meantime, Macedonia would be pressured
to further decentralize its governance by transferring
more capacities to municipalities.
=== 3 ===
FLASHBACK: LA RISOLUZIONE 28 (GILLMAN-LANTOS) DELLA CAMERA USA PER LA
CREAZIONE DELLA GRANDE ALBANIA
House Bill in Support of Kosovo Independance introduced
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2254
Some reactions to the Resolution 28
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2307
+++ US-Resolution für Unabhängigkeit Kosovo und
Metochiens +++
WASHINGTON/BERLIN, 16. Juli 2002. Im
US-Repräsentantenhaus wurde ein Antrag eingebracht,
in dem die USA aufgefordert werden, sich für eine
sofortige Unabhängigkeit der südserbischen Provinz
Kosovo und Metochien auszusprechen, berichtete am
Montag das deutsche Staatsradio "Deutsche Welle".
In der von zwei US-Senatoren eingebrachten
Resolution, die dem Kongressausschuss für
internationale Beziehungen zugestellt worden ist,
konstatieren die beiden einflussreichen Mitglieder
dieses Komitees, der Republikaner Benjamin Gilman
(New York) und der Demokrat Tom Lantos
(Kalifornien), dass eine Unabhängigkeit Kosovo und
Metochiens von der Republik Serbien die einzig
realistische Option nach dem Scheitern des
bisherigen Autonomiestatuses für die Provinz sei.
Die amerikanische Regierung wird davor gewarnt, dass
eine Verschiebung der Entscheidung über den
endgültigen Status von Kosovo und Metochien eine
Gefahr für die politische und wirtschaftliche
Situation in der Provinz und im gesamten
Süd-Osteuropa darstellt. Deswegen wird die
Bush-Administration dazu aufgefordert, eine
öffentliche Anerkennung der Unabhängigkeit dieses
Territoriums vorzunehmen.
"Die Anerkennung Kosovo und Metochiens als
souveränen und demokratischen Staat, in dem die
Menschenrechte, auch die der nationalen und
religiösen Minderheiten, geachtet werden, ist der
einzige Weg, um Frieden und Stabilität auf dem
Balkan zu erreichen", heißt es in dem Dokument.
Der Resolutionsentwurf der beiden
US-Kongressabgeordneten widerspricht den Grundsätzen
der UN- Sicherheitsratsresolution 1244.
+++ TANJUG / www.amselfeld.com +++
JULY 2002 - ONE YEAR AGO
Initiative for Kosovo's independence presented to US Congress
BERLIN, Jul 15 (Tanjug) - An initiative has been presented to the US
House of Representatives to have the US support independence of
Kosovo-Metohija, regardless of the UN Security Council Resolution 1244,
German radio Deutsche Welle said Monday.
In a draft resolution submitted to the House committee for
international relations, New York Republican Congressman Benjamin
Gilman and California Democratic Congressman Tom Lantos said that
Kosovo's independence from Serbia is the only viable option following
failures so far regarding the
province's autonomy.
The draft warns the US government that postponing the resolving of
Kosovo's definite status constitutes a danger for political and
economic situation in the province and the entire southeastern Europe,
and asks President George Bush's administration to publicly recognize
Kosovo's independence.
Making Kosovo a sovereign and democratic state in which human rights,
including the rights of ethnic and religious minorities, will be
respected is the only way towards lasting peace and stability in the
Balkans, the draft says.
RADA TRAJKOVIC DENOUNCES U.S. CONGRESSMEN'S INITIATIVE
BELGRADE, July 16 (Beta) - Head of the Serbian Return coalition caucus
in the Kosovo assembly, Rada Trajkovic, denounced on July 16 two U.S.
congressmen's motion for recognition of Kosovo's independence by the
United States, expressing her opinion that such a move would have a
"domino effect" in the Balkans.
"Albanian lobbyists are beseiging the offices of American congressmen
and senators. In contrast, our country has not yet succeeded in
protecting its interests even through the institution of the ambassador
in the United States, let alone in preventing such lobbying," Rada
Trajkovic told the Jagodina TV Palma Plus.
Belgrade media reported that congressmen Tom Lantosh and Benjamin
Gilman submitted a resolution to the Congress's international relations
committee calling on the Washington administration to publicly
recognize the independence of Kosovo.
Subject: Sen. Lantos and the Heroin Mafia are in full swing
Date: Tue, 01 Oct 2002 12:30:05 -0400
From: "minja m."
Dear Brothers and Sisters, this is not a drill.
Sen. Lantos and the Heroin Mafia are in full swing. Please circulate
this appeal among direct contacts and friends. Perhaps the best way is
to call your friends here in U.S. by phone and when you secure their
commitment, e-mail this kit to them.
It's all a numbers game. The more people start the chain, the more
calls we will make. please run the extra mile to get as many of your
contacts who are U.S. citizens to respond.
/received from Fr. Irinej Dobrijevich/
ORGANIZE AND RESPOND!
Help Block House Resolution 467: "Independence for Kosova" [sic, Kosovo]
Washington, DC - On Thursday, June 27, 2002, Representative
Benjamin Gilman (R-NY) and Representative Tom Lantos (D-CA) introduced
House Resolution 467, recommending that the House of Representatives
should its declare support for the independence of Kosovo. Due to
pressures exerted, voting
has been postponed until after the summer recess, following Labor Day.
It falls upon the shoulders of the entire Serbian American
community, together with other concerned individuals, to do whatever is
necessary to block this resolution. The suffering of our brothers and
sisters in Kosovo continues at an alarming
rate as all traces of our beloved Orthodox Church, Serbian culture and
heritage continue to be wiped out, and the return of expelled Serbs is
non-existent.
If the force of the US House of Representatives rallies behind this
resolution, the goal of keeping Kosovo in its rightful place within
Serbia will become increasingly difficult.
WE MUST RESPOND TOGETHER AND NOW!
What Can We Do?
Urge your family members, friends, and any others willing to assist and
urge them to contact their representative on this matter.
Call or fax your representative-in a responsible manner-and urge
him/her to not consider this resolution as complimentary to the
promotion of stability in Southeast Europe.
To contact your representative, dial (202) 225-3121 and ask for
your representative, or call their home offices.
Phone Script:
(When calling, make sure to ask for the staff member responsible for
foreign affairs and explain that you are a concerned constituent. If
that member is not available, please leave a written or a voice-mail
message.)
Hello, my name is ____________,
I am calling to voice my objection to House Resolution 467 as
proposed by Rep. Benjamin Gilman and Rep. Tom Lantos, calling for
support of Independence for Kosovo.
Today, under the Albanian majority, dwindling Serbian and other
non-Albanian populations populations in Kosovo live in fear; churches,
monasteries, and cultural monuments continue to be systematically
destroyed; and the return of expellees to their homes in Kosovo is
virtually non-existent. Granting independence to Kosovo will only serve
to further fragment an already unstable region by promoting the known
cause of
international terrorism, which also threatens our own homeland
security.
As your constituent, I ask you to please defeat this initiative and
preserve Kosovo as a multicultural province within Serbia.
I thank you in advance for your concern
=== 4 ===
SRES 144 Biden's bill urging support for "the right of the people of
Kosova(SIC) to determine their political future"
http://groups.yahoo.com/group/decani/message/75112
U.S. SENATE (Introduced in Senate)
SRES 144 IS
108th CONGRESS
1st Session
S. RES. 144
Expressing the sense of the Senate that the United States should
declare its support for the right of the people of Kosova to determine
their political future once Kosova has made requisite progress, as
defined by United Nations benchmarks, in developing democratic
institutions and human rights protections.
IN THE SENATE OF THE UNITED STATES
May 14, 2003
Mr. BIDEN submitted the following resolution; which was referred to
the Committee on Foreign Relations
RESOLUTION
Expressing the sense of the Senate that the United States should
declare its support for the right of the people of Kosova to determine
their political future once Kosova has made requisite progress, as
defined by United Nations benchmarks, in developing democratic
institutions and human rights protections.
Whereas paragraph 1 of Article 1 of the International Covenant on
Civil and Political Rights, to which the United States is a party,
recognizes that all peoples have the right of self-determination;
Whereas Kosova was constitutionally defined as an autonomous region in
the First National Liberation Conference for Kosova on January 2, 1944,
this status was confirmed in the Constitution of the Socialist Federal
Republic of Yugoslavia adopted in 1946, and the autonomous status of
Kosova was preserved in the amended Yugoslav Constitution adopted in
1974;
Whereas prior to the disintegration of the former Yugoslavia, the
autonomous region of Kosova constituted a political and legal entity
with its own distinct financial institutions, police force, municipal
government, school system, judicial and legal system, hospitals, and
other organizations;
Whereas, in 1987, Serbian strongman Slobodan Milosevic rose to power
in Yugoslavia on a platform of ultranationalism and anti-Albanian
racism, advocating violence and hatred against all non-Slavic peoples
and specifically targeting the ethnic Albanians of Kosova;
Whereas Slobodan Milosevic subsequently stripped Kosova of its
political autonomy without the consent of the people of Kosova;
Whereas the elected Assembly of Kosova, faced with this illegal act,
adopted a Declaration of Independence on July 2, 1990, proclaimed a
Republic of Kosova, and adopted a constitution on September 7, 1990,
based on the internationally accepted principles of self-determination,
equality, and sovereignty;
Whereas in recognition of the de facto dissolution of the Yugoslav
federation, the European Community established principles for the
recognition of the independence and sovereignty of the republics of the
former Socialist Federal Republic of Yugoslavia;
Whereas a popular referendum was held in Kosova from September 26 to
30, 1991, in which 87 percent of all eligible voters cast ballots and
99.87 percent voted in favor of declaring Kosova independent of the
Socialist Federal Republic of Yugoslavia;
Whereas, during the occupation of Kosova, which began in 1989 and
ended with the North Atlantic Treaty Organization (NATO) military
action against the regime of Slobodan Milosevic in 1999, the ethnic
Albanians of Kosova were subjected to brutal treatment by the occupying
forces, and approximately 400,000 ethnic Albanians were forced to flee
to Western Europe and the United States;
Whereas in the spring of 1999 almost 1,000,000 ethnic Albanians were
driven out of Kosova and at least 10,000 were murdered by Serbian
paramilitary and military forces;
Whereas Slobodan Milosevic was indicted by the International Criminal
Tribunal for the Former Yugoslavia and extradited to The Hague in June
2001, to stand trial for war crimes, crimes against humanity, and
genocide in Kosova, Bosnia and Herzegovina, and Croatia;
Whereas on June 10, 1999, United Nations Security Council Resolution
1244 mandated an international civil presence in Kosova, ending the
decade-long Serbian occupation of Kosova and Milosevic's genocidal war
there;
Whereas the people of Kosova, including ethnic Albanians, Serbs,
Turks, Roma, Bosniaks, Goranis, and Ashkalis, held free and fair
municipal elections in 2000 and 2002 and a general election in 2001 to
elect a Parliament, which in turn selected a President and Prime
Minister in 2002;
Whereas, with 50 percent of the population in Kosova being under the
age of 25, and the unemployment rate currently being between 60 and 70
percent, there is an increasing likelihood of young people entering
criminal networks, or working abroad in order to survive unless massive
job creation is facilitated by guaranteeing the security of foreign
investments through the establishment of the rule of law and
functioning institutions in Kosova;
Whereas for the first time since the end of the conflict, refugees
from ethnic minority communities in Kosova have started to return to
their homes in substantial numbers, although those refugees are still a
small fraction of the number of people that left in 1999;
Whereas most ethnic Albanian elected authorities in Kosova recognize
that substantial efforts toward reconciliation with ethnic minorities
are needed for the long-term security and participation in government
institutions of all citizens of Kosova;
Whereas leaders of the Kosova Parliament have publicly committed to
developing a western-style democracy in which all citizens, regardless
of ethnicity, are granted full human and civil rights and are committed
to the return of all refugees, whatever their ethnicity, who fled
Kosova during and after the conflict;
Whereas Deputy Prime Minister Nebojsa Covic of Serbia called for the
return of Serbian forces to Kosova and for talks on the status of the
province;
Whereas, on February 25, 2003, representatives of a Serbian minority
coalition in the Kosova Parliament called for the establishment of a
Serbian Union in northern Kosova;
Whereas the international community has made clear that it will
support neither monoethnic government institutions, nor the partition
of Kosova;
Whereas the tragic assassination in Belgrade of Serbian Prime Minister
Zoran Djindjic on March 12, 2003, underscored that criminal nationalist
elements remain a destabilizing factor in the region and an obstacle to
reform efforts;
Whereas the Special Representative of the United Nations Secretary
General in Kosova has initiated a dialogue between the authorities in
Belgrade and in Pristina on issues of practical concern;
Whereas the Serbian Government on April 17, 2003, declared as
`unacceptable' the plan put forward by the Special Representative to
devolve powers to the elected officials in Kosova;
Whereas following his address to the Organization for Security and
Cooperation in Europe Permanent Council on May 8, 2003, the Special
Representative of the United Nations Secretary General stated that
`Kosovo Albanians are being more assertive about competencies and
status issues while at the same time Kosovo Serbs are concentrating on
developing monoethnic structures';
Whereas Deputy Prime Minister Covic on May 9, 2003, again dismissed
the assessment that the time has come to begin to discuss the final
status of Kosova;
Whereas United Nations Security Council Resolution 1244 stated that
the main responsibilities of the international civil presence in Kosova
include facilitating a political process designed to determine Kosova's
future status and, in the final stage, overseeing the transfer of
authority from Kosova's provisional institutions to institutions
established under a political settlement; and
Whereas the only viable option for the future of Kosova is one that
reflects both the needs and aspirations of its entire population: Now,
therefore, be it
Resolved, That it is the sense of the Senate that the United States
should--
(1) recognize the danger that an unnecessary delay in the resolution
of Kosova's final status would pose for the political and economic
viability of Kosova and the stability of Southeast Europe;
(2) publicly support the goal of a democratic government in Kosova in
which human rights, including the rights of ethnic and religious
minorities, are respected;
(3) to achieve that goal, call for holding a referendum, under
international supervision, on the future status of Kosova, once Kosova
has made further progress in developing institutions of democratic
self-government, establishing the rule of law, facilitating the return
and reintegration of refugees into local communities, and protecting
ethnic minorities, in accordance with the benchmarks established by the
United Nations;
(4) work in conjunction with the United Nations, the North Atlantic
Treaty Organization, the European Union, the Organization for Security
and Cooperation in Europe, and other international organizations to
assist Kosova to meet the United Nations benchmarks that are the
necessary conditions for holding a referendum on the future status of
Kosova and to facilitate the implementation of the form of government
determined by the people of Kosova; and
(5) continue to provide assistance, trade, and other programs to
encourage the further development of democracy and a free market
economic system in Kosova.
END
=== 5 ===
Bota Sot: Interview:
Committee Member for Foreign Relations in the American Congress:
Independent Kosovo - Solution for Peace and Stability
http://www.seeurope.net/en/Story.php?StoryID=34225&LangID=1
Independent Kosovo – Solution for Peace and Stability
Joseph Crowley, Committee Member for Foreign Relations in the American
Congress, in an interview for Bota Sot:
2002-11-13 16:01:41
The trial against Milosevic has adjourned because of health reasons,
i.e. there are chances to end up similarly to some of former nazi
leader after the World War II. Do you think this can influence
processes in Kosovo and harm achievements made so far?
Personally, I’m for the independence of Kosovo. I see this as the most
important thing in the region. But work should be done in order to
achieve this. The main aim is creation of independent institutions,
presidency, assembly and government. To create a legal state, which
proves that it fights crime, corruption and drugs, a state for
everybody, majority and national minorities and a state of peace and
security in the whole region. All these are the key of what we want for
independence of Kosovo. An important point for Kosovo is trial against
Milosevic. I follow it and I want it to go till the end, no matter his
health, because finishing it is a big point for the international
community and also for the future of Kosovo.
Do you think Kosovo has given its proof and that it deserves what it
asks for? Is it time for the international community to act differently
and say its word?
Yes, Kosovo is giving good proof for to the world in many fields for
some time. One of these proofs is voting in the post-war Kosovo. For
me, the independence is the only solution to show how is peace and
security. To show that there will be no genocide anymore in Kosovo,
there will be no long lines of displaced people from their homes but
there will be peace and security for everybody living in Kosovo.
/Source: Balkan Report/
www.seeurope.net
L'AMICO AMERICANO
6: Anche Richard Holbrooke getta la maschera
1. HOLBROOKE A FAVORE DELLA SECESSIONE DI KOSOVO E MONTENEGRO
Holbrooke Calls For 'Full Independence' For Kosovo, Montenegro
2. LOBBY ALBANO-AMERICANA PIANIFICA "GRANDE ALBANIA" ENTRO IL 2010
Albanian-American Lobby Plans 'Federation Of Albanian Territories' By
2010
3. FLASHBACK: LA RISOLUZIONE GILLMAN-LANTOS PER LA SECESSIONE DEL
KOSOVO PRESENTATA ALLA CAMERA USA
One year ago: Initiative for Kosovo's independence presented to US
Congress
4. UNA RISOLUZIONE FILOSECESSIONISTA ANCHE AL SENATO USA - OPERA DEL
NOTORIO LOBBISTA BIDEN
SRES 144 Biden's bill urging support for "the right of the people of
Kosova(SIC) to determine their political future"
5. ESPONENTE DEL COMITATO DEL CONGRESSO PER LE RELAZIONI ESTERE
APPOGGIA LA SECESSIONE DEL KOSOVO
Independent Kosovo - Solution for Peace and Stability
Joseph Crowley, Committee Member for Foreign Relations in the American
Congress, in an interview for Bota Sot
L'AMICO AMERICANO - DELLA STESSA SERIE:
Rugova nomina Bob Dole "console onorario della Kosova"
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2327
Le lobby pan-albanesi hanno ricevuto dagli USA aiuti per tre miliardi
di dollari
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2364
La strada principale di Pristina si chiama "Bill Clinton Avenue"
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2367
George Soros rompe il ghiaccio: bisogna spaccare l'Unione di Serbia e
Montenegro!
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2525
=== 1 ===
HOLBROOKE A FAVORE DELLA SECESSIONE DI KOSOVO E MONTENEGRO
Da: Rick Rozoff
Data: Mar 15 Lug 2003 07:44:55 Europe/Rome
A: Ova adresa el. pošte je zaštićena od spambotova. Omogućite JavaScript da biste je videli.
Oggetto: [yugoslaviainfo] Final Blow: Holbrooke Calls For 'Full
Independence' For Kosovo, Montenegro
http://www.realitymacedonia.org.mk/web/news_page.asp?nid=2667
Reality Macedonia
July 14, 2003
Richard Holbrooke: 'Full Independence' For Kosovo,
Montenegro
http://www.ptd.net/webnews/wed/cd/Qkosovo-serbia-montenegro.RQm-
_DlC.html
Kosovo, Montenegro should be independent: former US
envoy
PRISTINA, Serbia-Montenegro, July 12 (AFP) - The
UN-administered southern Serbian province of Kosovo
should be fully independent, former US ambassador to
the United Nations Richard Holbrooke said in an
interview published Saturday.
"The correct outcome is clear to me - it's full
independence for Kosovo," Holbrooke told Kosovo's
leading daily newspaper "Koha Ditore".
The veteran diplomat, who served as the US envoy to
the UN during Bill Clinton's presidency, was one of
the architects of the 1995 Dayton accords which ended
the war in Bosnia and drew up a ceasefire between
Belgrade and pro-independence ethnic Albanians in the
Kosovo war in 1998.
Holbrooke told the daily that the province, under UN
administration since the end of the war in 1999,
should be an "independent state with UN membership."
He suggested the status of Kosovo should be decided at
an international conference "between Pristina and
Belgrade with the support and assistance of the United
States", the European Union, Russia and the United
Nations.
Holbrooke also said the loose union of Serbia and
Montenegro that replaced rump Yugoslavia in February,
"cannot continue to exist as a single international
entity."
"Montenegro does not listen to Belgrade, they don't
even use the same currency. It's time for us to
recognize the reality: Montenegro should become an
independent country just as Kosovo should," Holbrooke
told the daily.
Kosovo has been under UN and NATO control since June
1999 after a military campaign by NATO brought an end
to a crackdown by Serb forces on the ethnic Albanian
majority seeking independence from Belgrade.
The province is legally part of Serbia and Montenegro,
but its future political status is yet to be decided.
Kosovo's ethnic Albanians, who make up 90 percent of
the population of the province, seek full
independence, while the minority Serbs and Belgrade
want the province to remain part of Serbia.
---
http://www.dw-world.de/english/0,3367,1429_W_918835,00.html
Deutsche Welle
July 13, 2003
Holbrooke calls for independent Kosovo
The former American UN ambassador Richard Holbrooke
has called for independence for the predominately
Moslem Serb province of Kosovo. Holbrooke is quoted in
the newspaper Koha Ditore in Pristina saying lasting
peace required a separation from Serbia. Kosovo, which
is 90 percent ethnic Albanian, has been administered
by the U.N. since 1999. Holbrooke stressed, however,
that the Serb minority there would need special
protection. The U.S. diplomat negotiated the Dayton
peace agreement in 1995 which ended the war in Bosnia.
---
http://www.b92.net/english/news/
index.php?&nav_category=&nav_id=23705&order=priority&style=headlines
Beta
June 12, 2003
Holbrook advocates independence for Kosovo
PRISTINA -- Saturday - Richard Holbrook, the former US
ambassador and negotiator prior to the bombing of
Yugoslavia in 1999, said in comments published today
that independence for Kosovo and membership of the
United Nations is the only way to bring lasting peace
to the region.
In an interview with Pristina daily Koha Ditore,
Holbrook said that four years had passed since the end
of the conflict and in that Kosovo had developed its
own independent character with the support of the
international community. "Now its time to move to the
second phase," he claimed.
The former US ambassador to the UN said the Security
Council would not rule on the final status of Kosovo.
Instead, the future of the province should be decided
by international mediation that will unfold between
Pristina and Belgrade with the support and presence of
America, the European Union and the UN, he explained.
Holbrook added that, for him, the rights result is
clear - "the total independence of Kosovo."
=== 2 ===
LOBBY ALBANO-AMERICANA PIANIFICA "GRANDE ALBANIA" ENTRO IL 2010
Da: Rick Rozoff
Data: Lun 23 Giu 2003 10:38:08 Europe/Rome
Oggetto: Albanian-American Lobby Plans 'Federation Of Albanian
Territories' By 2010
http://www.realitymacedonia.org.mk/web/news_page.asp?nid=2636
Reality Macedonia
June 23, 2003
Albanian-American Lobby Wants To Divide Macedonia By
2007
-Nedeljni Telegraf writes that the topics of
discussion included the formation of a federation of
Albanian Territories on the Balkans, which would
consist of Albania, Kosovo, parts of Macedonia and
parts of Greece.
According to the Serbian weekly Nedeljni Telegraf
("Sunday Telegraph"), last week US Albanian lobbyists
and American congressmen held a meeting where they
discussed the redrawing of the Balkan borders.
Reportedly the meeting was lead by the former US
Congressman Joseph DioGuardi, who is the president of
the Albanian American Civic League, a lobby group
advocating for a Greater Albania. The US congressmen
Tom Lantos, Benjamin Gillman and Joseph Biden were
present at this meeting.
Nedeljni Telegraf writes that the topics of discussion
included the formation of a federation of Albanian
Territories on the Balkans, which would consist of
Albania, Kosovo, parts of Macedonia and parts of
Greece. Moreover, a specific timelines was agreed
upon, where Kosovo would gain independent status by
2005, Macedonia would be federalized by 2007, and in
the meantime unrest will be instigated in northwest
Greece so that this area, which the Albanians call
Chemeria, would separate from Greece and join the
Albanian union. This whole "project" would be finished
by 2010.
According to Nedeljni Telegraf, Congressman Biden
pledged to use his influence to bring about a large
foreign military presence in Macedonia, which would
guarantee the unimpeded federalization of this Balkan
country. In the meantime, Macedonia would be pressured
to further decentralize its governance by transferring
more capacities to municipalities.
=== 3 ===
FLASHBACK: LA RISOLUZIONE 28 (GILLMAN-LANTOS) DELLA CAMERA USA PER LA
CREAZIONE DELLA GRANDE ALBANIA
House Bill in Support of Kosovo Independance introduced
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2254
Some reactions to the Resolution 28
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2307
+++ US-Resolution für Unabhängigkeit Kosovo und
Metochiens +++
WASHINGTON/BERLIN, 16. Juli 2002. Im
US-Repräsentantenhaus wurde ein Antrag eingebracht,
in dem die USA aufgefordert werden, sich für eine
sofortige Unabhängigkeit der südserbischen Provinz
Kosovo und Metochien auszusprechen, berichtete am
Montag das deutsche Staatsradio "Deutsche Welle".
In der von zwei US-Senatoren eingebrachten
Resolution, die dem Kongressausschuss für
internationale Beziehungen zugestellt worden ist,
konstatieren die beiden einflussreichen Mitglieder
dieses Komitees, der Republikaner Benjamin Gilman
(New York) und der Demokrat Tom Lantos
(Kalifornien), dass eine Unabhängigkeit Kosovo und
Metochiens von der Republik Serbien die einzig
realistische Option nach dem Scheitern des
bisherigen Autonomiestatuses für die Provinz sei.
Die amerikanische Regierung wird davor gewarnt, dass
eine Verschiebung der Entscheidung über den
endgültigen Status von Kosovo und Metochien eine
Gefahr für die politische und wirtschaftliche
Situation in der Provinz und im gesamten
Süd-Osteuropa darstellt. Deswegen wird die
Bush-Administration dazu aufgefordert, eine
öffentliche Anerkennung der Unabhängigkeit dieses
Territoriums vorzunehmen.
"Die Anerkennung Kosovo und Metochiens als
souveränen und demokratischen Staat, in dem die
Menschenrechte, auch die der nationalen und
religiösen Minderheiten, geachtet werden, ist der
einzige Weg, um Frieden und Stabilität auf dem
Balkan zu erreichen", heißt es in dem Dokument.
Der Resolutionsentwurf der beiden
US-Kongressabgeordneten widerspricht den Grundsätzen
der UN- Sicherheitsratsresolution 1244.
+++ TANJUG / www.amselfeld.com +++
JULY 2002 - ONE YEAR AGO
Initiative for Kosovo's independence presented to US Congress
BERLIN, Jul 15 (Tanjug) - An initiative has been presented to the US
House of Representatives to have the US support independence of
Kosovo-Metohija, regardless of the UN Security Council Resolution 1244,
German radio Deutsche Welle said Monday.
In a draft resolution submitted to the House committee for
international relations, New York Republican Congressman Benjamin
Gilman and California Democratic Congressman Tom Lantos said that
Kosovo's independence from Serbia is the only viable option following
failures so far regarding the
province's autonomy.
The draft warns the US government that postponing the resolving of
Kosovo's definite status constitutes a danger for political and
economic situation in the province and the entire southeastern Europe,
and asks President George Bush's administration to publicly recognize
Kosovo's independence.
Making Kosovo a sovereign and democratic state in which human rights,
including the rights of ethnic and religious minorities, will be
respected is the only way towards lasting peace and stability in the
Balkans, the draft says.
RADA TRAJKOVIC DENOUNCES U.S. CONGRESSMEN'S INITIATIVE
BELGRADE, July 16 (Beta) - Head of the Serbian Return coalition caucus
in the Kosovo assembly, Rada Trajkovic, denounced on July 16 two U.S.
congressmen's motion for recognition of Kosovo's independence by the
United States, expressing her opinion that such a move would have a
"domino effect" in the Balkans.
"Albanian lobbyists are beseiging the offices of American congressmen
and senators. In contrast, our country has not yet succeeded in
protecting its interests even through the institution of the ambassador
in the United States, let alone in preventing such lobbying," Rada
Trajkovic told the Jagodina TV Palma Plus.
Belgrade media reported that congressmen Tom Lantosh and Benjamin
Gilman submitted a resolution to the Congress's international relations
committee calling on the Washington administration to publicly
recognize the independence of Kosovo.
Subject: Sen. Lantos and the Heroin Mafia are in full swing
Date: Tue, 01 Oct 2002 12:30:05 -0400
From: "minja m."
Dear Brothers and Sisters, this is not a drill.
Sen. Lantos and the Heroin Mafia are in full swing. Please circulate
this appeal among direct contacts and friends. Perhaps the best way is
to call your friends here in U.S. by phone and when you secure their
commitment, e-mail this kit to them.
It's all a numbers game. The more people start the chain, the more
calls we will make. please run the extra mile to get as many of your
contacts who are U.S. citizens to respond.
/received from Fr. Irinej Dobrijevich/
ORGANIZE AND RESPOND!
Help Block House Resolution 467: "Independence for Kosova" [sic, Kosovo]
Washington, DC - On Thursday, June 27, 2002, Representative
Benjamin Gilman (R-NY) and Representative Tom Lantos (D-CA) introduced
House Resolution 467, recommending that the House of Representatives
should its declare support for the independence of Kosovo. Due to
pressures exerted, voting
has been postponed until after the summer recess, following Labor Day.
It falls upon the shoulders of the entire Serbian American
community, together with other concerned individuals, to do whatever is
necessary to block this resolution. The suffering of our brothers and
sisters in Kosovo continues at an alarming
rate as all traces of our beloved Orthodox Church, Serbian culture and
heritage continue to be wiped out, and the return of expelled Serbs is
non-existent.
If the force of the US House of Representatives rallies behind this
resolution, the goal of keeping Kosovo in its rightful place within
Serbia will become increasingly difficult.
WE MUST RESPOND TOGETHER AND NOW!
What Can We Do?
Urge your family members, friends, and any others willing to assist and
urge them to contact their representative on this matter.
Call or fax your representative-in a responsible manner-and urge
him/her to not consider this resolution as complimentary to the
promotion of stability in Southeast Europe.
To contact your representative, dial (202) 225-3121 and ask for
your representative, or call their home offices.
Phone Script:
(When calling, make sure to ask for the staff member responsible for
foreign affairs and explain that you are a concerned constituent. If
that member is not available, please leave a written or a voice-mail
message.)
Hello, my name is ____________,
I am calling to voice my objection to House Resolution 467 as
proposed by Rep. Benjamin Gilman and Rep. Tom Lantos, calling for
support of Independence for Kosovo.
Today, under the Albanian majority, dwindling Serbian and other
non-Albanian populations populations in Kosovo live in fear; churches,
monasteries, and cultural monuments continue to be systematically
destroyed; and the return of expellees to their homes in Kosovo is
virtually non-existent. Granting independence to Kosovo will only serve
to further fragment an already unstable region by promoting the known
cause of
international terrorism, which also threatens our own homeland
security.
As your constituent, I ask you to please defeat this initiative and
preserve Kosovo as a multicultural province within Serbia.
I thank you in advance for your concern
=== 4 ===
SRES 144 Biden's bill urging support for "the right of the people of
Kosova(SIC) to determine their political future"
http://groups.yahoo.com/group/decani/message/75112
U.S. SENATE (Introduced in Senate)
SRES 144 IS
108th CONGRESS
1st Session
S. RES. 144
Expressing the sense of the Senate that the United States should
declare its support for the right of the people of Kosova to determine
their political future once Kosova has made requisite progress, as
defined by United Nations benchmarks, in developing democratic
institutions and human rights protections.
IN THE SENATE OF THE UNITED STATES
May 14, 2003
Mr. BIDEN submitted the following resolution; which was referred to
the Committee on Foreign Relations
RESOLUTION
Expressing the sense of the Senate that the United States should
declare its support for the right of the people of Kosova to determine
their political future once Kosova has made requisite progress, as
defined by United Nations benchmarks, in developing democratic
institutions and human rights protections.
Whereas paragraph 1 of Article 1 of the International Covenant on
Civil and Political Rights, to which the United States is a party,
recognizes that all peoples have the right of self-determination;
Whereas Kosova was constitutionally defined as an autonomous region in
the First National Liberation Conference for Kosova on January 2, 1944,
this status was confirmed in the Constitution of the Socialist Federal
Republic of Yugoslavia adopted in 1946, and the autonomous status of
Kosova was preserved in the amended Yugoslav Constitution adopted in
1974;
Whereas prior to the disintegration of the former Yugoslavia, the
autonomous region of Kosova constituted a political and legal entity
with its own distinct financial institutions, police force, municipal
government, school system, judicial and legal system, hospitals, and
other organizations;
Whereas, in 1987, Serbian strongman Slobodan Milosevic rose to power
in Yugoslavia on a platform of ultranationalism and anti-Albanian
racism, advocating violence and hatred against all non-Slavic peoples
and specifically targeting the ethnic Albanians of Kosova;
Whereas Slobodan Milosevic subsequently stripped Kosova of its
political autonomy without the consent of the people of Kosova;
Whereas the elected Assembly of Kosova, faced with this illegal act,
adopted a Declaration of Independence on July 2, 1990, proclaimed a
Republic of Kosova, and adopted a constitution on September 7, 1990,
based on the internationally accepted principles of self-determination,
equality, and sovereignty;
Whereas in recognition of the de facto dissolution of the Yugoslav
federation, the European Community established principles for the
recognition of the independence and sovereignty of the republics of the
former Socialist Federal Republic of Yugoslavia;
Whereas a popular referendum was held in Kosova from September 26 to
30, 1991, in which 87 percent of all eligible voters cast ballots and
99.87 percent voted in favor of declaring Kosova independent of the
Socialist Federal Republic of Yugoslavia;
Whereas, during the occupation of Kosova, which began in 1989 and
ended with the North Atlantic Treaty Organization (NATO) military
action against the regime of Slobodan Milosevic in 1999, the ethnic
Albanians of Kosova were subjected to brutal treatment by the occupying
forces, and approximately 400,000 ethnic Albanians were forced to flee
to Western Europe and the United States;
Whereas in the spring of 1999 almost 1,000,000 ethnic Albanians were
driven out of Kosova and at least 10,000 were murdered by Serbian
paramilitary and military forces;
Whereas Slobodan Milosevic was indicted by the International Criminal
Tribunal for the Former Yugoslavia and extradited to The Hague in June
2001, to stand trial for war crimes, crimes against humanity, and
genocide in Kosova, Bosnia and Herzegovina, and Croatia;
Whereas on June 10, 1999, United Nations Security Council Resolution
1244 mandated an international civil presence in Kosova, ending the
decade-long Serbian occupation of Kosova and Milosevic's genocidal war
there;
Whereas the people of Kosova, including ethnic Albanians, Serbs,
Turks, Roma, Bosniaks, Goranis, and Ashkalis, held free and fair
municipal elections in 2000 and 2002 and a general election in 2001 to
elect a Parliament, which in turn selected a President and Prime
Minister in 2002;
Whereas, with 50 percent of the population in Kosova being under the
age of 25, and the unemployment rate currently being between 60 and 70
percent, there is an increasing likelihood of young people entering
criminal networks, or working abroad in order to survive unless massive
job creation is facilitated by guaranteeing the security of foreign
investments through the establishment of the rule of law and
functioning institutions in Kosova;
Whereas for the first time since the end of the conflict, refugees
from ethnic minority communities in Kosova have started to return to
their homes in substantial numbers, although those refugees are still a
small fraction of the number of people that left in 1999;
Whereas most ethnic Albanian elected authorities in Kosova recognize
that substantial efforts toward reconciliation with ethnic minorities
are needed for the long-term security and participation in government
institutions of all citizens of Kosova;
Whereas leaders of the Kosova Parliament have publicly committed to
developing a western-style democracy in which all citizens, regardless
of ethnicity, are granted full human and civil rights and are committed
to the return of all refugees, whatever their ethnicity, who fled
Kosova during and after the conflict;
Whereas Deputy Prime Minister Nebojsa Covic of Serbia called for the
return of Serbian forces to Kosova and for talks on the status of the
province;
Whereas, on February 25, 2003, representatives of a Serbian minority
coalition in the Kosova Parliament called for the establishment of a
Serbian Union in northern Kosova;
Whereas the international community has made clear that it will
support neither monoethnic government institutions, nor the partition
of Kosova;
Whereas the tragic assassination in Belgrade of Serbian Prime Minister
Zoran Djindjic on March 12, 2003, underscored that criminal nationalist
elements remain a destabilizing factor in the region and an obstacle to
reform efforts;
Whereas the Special Representative of the United Nations Secretary
General in Kosova has initiated a dialogue between the authorities in
Belgrade and in Pristina on issues of practical concern;
Whereas the Serbian Government on April 17, 2003, declared as
`unacceptable' the plan put forward by the Special Representative to
devolve powers to the elected officials in Kosova;
Whereas following his address to the Organization for Security and
Cooperation in Europe Permanent Council on May 8, 2003, the Special
Representative of the United Nations Secretary General stated that
`Kosovo Albanians are being more assertive about competencies and
status issues while at the same time Kosovo Serbs are concentrating on
developing monoethnic structures';
Whereas Deputy Prime Minister Covic on May 9, 2003, again dismissed
the assessment that the time has come to begin to discuss the final
status of Kosova;
Whereas United Nations Security Council Resolution 1244 stated that
the main responsibilities of the international civil presence in Kosova
include facilitating a political process designed to determine Kosova's
future status and, in the final stage, overseeing the transfer of
authority from Kosova's provisional institutions to institutions
established under a political settlement; and
Whereas the only viable option for the future of Kosova is one that
reflects both the needs and aspirations of its entire population: Now,
therefore, be it
Resolved, That it is the sense of the Senate that the United States
should--
(1) recognize the danger that an unnecessary delay in the resolution
of Kosova's final status would pose for the political and economic
viability of Kosova and the stability of Southeast Europe;
(2) publicly support the goal of a democratic government in Kosova in
which human rights, including the rights of ethnic and religious
minorities, are respected;
(3) to achieve that goal, call for holding a referendum, under
international supervision, on the future status of Kosova, once Kosova
has made further progress in developing institutions of democratic
self-government, establishing the rule of law, facilitating the return
and reintegration of refugees into local communities, and protecting
ethnic minorities, in accordance with the benchmarks established by the
United Nations;
(4) work in conjunction with the United Nations, the North Atlantic
Treaty Organization, the European Union, the Organization for Security
and Cooperation in Europe, and other international organizations to
assist Kosova to meet the United Nations benchmarks that are the
necessary conditions for holding a referendum on the future status of
Kosova and to facilitate the implementation of the form of government
determined by the people of Kosova; and
(5) continue to provide assistance, trade, and other programs to
encourage the further development of democracy and a free market
economic system in Kosova.
END
=== 5 ===
Bota Sot: Interview:
Committee Member for Foreign Relations in the American Congress:
Independent Kosovo - Solution for Peace and Stability
http://www.seeurope.net/en/Story.php?StoryID=34225&LangID=1
Independent Kosovo – Solution for Peace and Stability
Joseph Crowley, Committee Member for Foreign Relations in the American
Congress, in an interview for Bota Sot:
2002-11-13 16:01:41
The trial against Milosevic has adjourned because of health reasons,
i.e. there are chances to end up similarly to some of former nazi
leader after the World War II. Do you think this can influence
processes in Kosovo and harm achievements made so far?
Personally, I’m for the independence of Kosovo. I see this as the most
important thing in the region. But work should be done in order to
achieve this. The main aim is creation of independent institutions,
presidency, assembly and government. To create a legal state, which
proves that it fights crime, corruption and drugs, a state for
everybody, majority and national minorities and a state of peace and
security in the whole region. All these are the key of what we want for
independence of Kosovo. An important point for Kosovo is trial against
Milosevic. I follow it and I want it to go till the end, no matter his
health, because finishing it is a big point for the international
community and also for the future of Kosovo.
Do you think Kosovo has given its proof and that it deserves what it
asks for? Is it time for the international community to act differently
and say its word?
Yes, Kosovo is giving good proof for to the world in many fields for
some time. One of these proofs is voting in the post-war Kosovo. For
me, the independence is the only solution to show how is peace and
security. To show that there will be no genocide anymore in Kosovo,
there will be no long lines of displaced people from their homes but
there will be peace and security for everybody living in Kosovo.
/Source: Balkan Report/
www.seeurope.net
1. Dr Zoran Vučinić: Četiri godine genocida nad Srbima
2. BEOGRADSKI FORUM: APEL za odbranu Kosova i Metohije
3. Vladislav Jovanovic: Kako ne izgubiti Kosovo i Metohiju
by ARTEL GEOPOLITIKA
=== 1 ===
Dr Zoran Vučinić: Četiri godine genocida nad Srbima
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2003-07-12.html
BEOGRADSKI FORUM ZA SVET RAVNOPRAVNIH
Konferencija za štampu na temu "Kosovo i Metohija- opasnosti i mogući
izlazi"
Izlaganje Dr Zorana Vučinića, profesora medjunarodnog prava na
Fakultetu civilne odbrane u Beogradu
Medija centar - Beograd
11. juli 2003. godine
Danas smo culi frapantne cinjenice o položaju srpskog i drugog
nealbanskog življa na Kosmetu. Sve se to dešava na pocetku novog
milenijuma, na evropskom tlu, u vreme kada smo obasuti lavinama pouka i
lekcija o demokratiji, civilnom društvu, pravima i slobodama coveka,
bezbednosti itd. Da ironija bude veca, te pouke nam dolaze iz tzv.
civilizovanog sveta koji je vec pune cetiri godine prisutan na Kosmetu
radi izgradnje demokratskih institucija, zaštite i unapredenja ljudskih
prava i osiguranja bezbednog povratka svih izbeglica i raseljenih lica
u njihove domove, kako to stoji zapisano u Rezoluciji SB UN 1244.
Sve ovo se dešava i pored brojnih medunarodnih konvencija posvecenih
coveku i njegovim elementarnim pravima, na koje nas taj civilizovani
svet stalno podseca i upozorava. Pitamo se za koga one postoje i da li
imaju smisla ako ne važe za sve ljude podjednako? Srbima se sudi u Hagu
za najteže zlocine i po principu komandne odgovornosti, a za druge
strane taj princip ne važi. Taci nije ni stigao da bude uhapšen jer ga
je pre toga Evropa vec oslobodila, a ni Hag nema nameru da ga optuži.
Država koja slovi za najidealniju, preti odmazdom svakom ko cak i
pomisli da njene gradane izvede pred lice pravde za one iste zlocine
zbog kojih je ustanovljen haški tribunal. Ona porucuje da se mora
razumeti položaj njenih vojnika po belom svetu jer su oni tamo u misiji
mira i pravde. Ujedinjene nacije sve više servisiraju njene potrebe
pretvarajuci se tako u karikaturu savremene globalne istorije, a sve to
zarad "dobrobiti" covecanstva i njegove demokratizacije.
Ako je to cilj novih "demokratskih" reformi "nedemokratskih" delova
sveta, koji to argumenti mogu da objasne i opravdaju klasican genocid
koji se nad srpskim narodom na Kosmetu sprovodi upravo onoliko dugo
koliko je taj civilizovani svet u liku UN prisutan na ovom prostoru. Da
li je satiranje jednog naroda u njegovoj kolevci zarad uzdizanja jedne
nacionalne manjine, pa makar iza toga stajali interesi nekog treceg,
novi smisao demokratije.
Podsecanja radi, genocid je najteži zlocin protiv covecnosti, odnosno
kolektivni zlocin koji se vrši nad odredenom nacionalnom, verskom,
etnickom ili rasnom grupom u nameri da se ona delimicno ili potpuno
uništi. Dakle, napadni objekat je uvek odredena grupa ljudi, s tim što
se zahteva i postojanje namere da se ona delimicno ili potpuno uništi.
Ovakva definicija sadržana je u poznatoj Konvenciji o sprecavanju i
kažnjavanju zlocina genocida iz 1948. godine koja, medutim, genocid
posmatra samo kao delo fizickog uništenja. Ona pod genocidnim radnjama
podrazumeva sledece postupke:
a) ubistvo clanova grupe,
b) teške povrede fizickog ili mentalnog integriteta grupe,
c) namerno podvrgavanje grupe životnim uslovima koji treba da dovedu do
njenog potpunog ili delimicnog uništenja, d) sprecavanje radanja u
okviru grupe i
e) prinudno premeštanje dece iz jedne grupe u drugu. Istovremeno,
sankcioniše zaveru, podstrekavanje, pokušaj i saucesništvo u genocidu.
Izneti podaci o cetvorogodišnjem stradanju Srba na Kosmetu
nedvosmisleno pokazuju da se nad njima cini vecina genocidnih radnji
propisanih Konvecijom. Ubistva, teror, kidnapovanja, uzurpacija državne
i privatne imovine, razaranja verskih i istorijskih spomenika, etnicko
cišcenje gradova i naselja, osnovna su obeležja kosmetske tragike vec
pune cetiri godine. Sve se to cini sa ociglednom namerom da se ova
pokrajina definitivno ocisti od Srba, što objašnjava i uklanjanje svih
istorijskih dokaza srpskog postojanja. Konacan cilj se odavno zna -
Kosovo država. Tu nameru nema potrebe dokazivati, ona je istorijska
konstanta.
Ako se sve to dešava uz institucionalno prisustvo medunarodne zajednice
olicene u OUN, onda njeno saucesništvo u ovom zlocinu ne može biti
sporno, kao ni odgovornost njenih kljucnih aktera u tom procesu.
Porodica Stolic je masakrirana, ali je slucaj sa Tacijem proizveo
neuporedivo vece uzbudenje i reagovanje u nekim centrima evropske
demokratije. On je slobodan, a ubice nisu pronadene i kažnjene. Nije se
reagovalo ni kada su se desili masovni masakri nad Srbima još u prvim
mesecima prisustva medunarodne misije na Kosmetu. Tako je juna 1999.
godine 14 srpskih seljaka, žena i dece iz okoline Lipljana svirepo
ubijeno u neposrednoj blizini kontigenta KFOR-a. Avgusta iste godine u
selju Ugljare otkriveno je 15 srpskih leševa i izvršen masakr u selu
Drenovac nad 50 lica srpske i crnogorske nacionalnosti. Sledeceg meseca
tromblonskim minama gadana je pijaca u Bresju kod Kosova Polja, razume
se sa tragicnim posledicama. Krajem oktobra iste godine napadnut je
konvoj sa srpskim civilima (bolesnicima) iako je isti bio organizovan
od strane UNHCR-a. A od onda pa do danas slušamo kako se bezbedonosna
situacija na Kosmetu stalno poboljšava.
Još poraznija je cinjenica sistematskog kršenja suvereniteta i
teritorijalnog integriteta naše zemlje, koje ide u pravcu izgradnje
državnih institucija na Kosmetu izvan pravnog poretka Srbije, odnosno
SCG. To je protivno ne samo Rezoluciji 1244, nego i Povelji UN,
Helsinškom završnom aktu i Pariskoj povelji za novu Evropu koji
promovišu princip suvereniteta i nenasilne promene državnih granica,
ali i poštovanja ljudskih prava. Prema rezoluciji 1244, medunarodno
civilno prisustvo na Kosmetu je u iskljucivoj funkciji izgradnje
suštinske autonomije, ali u granicama SRJ (SCG), koja ce garantovati
miran i normalan život svih stanovnika. Medutim, svi dosadašnji
specijalni predstavnici gen.sekretara UN svojim odlukama su suprotno
delovali. To je još jedan dokaz mizerne pozicije UN koje, umesto da
cuvaju, ruše medunarodnopravni poredak koje su same decenijama
stvarale. U smislu tog istog poretka, to što se sada radi na Kosmetu,
odnosno stvaranje nove albanske države je oblik agresije koju su UN
odavno okvalifikovale kao zlocin protiv medunarodnog mira.
Razume se, za nas je kljucan problem kako spreciti ovakve planove i da
li je rešenje u pregovorima sa albanskom stranom. Oko toga danas
postoje razlicita mišljenja u našoj javnosti. Da bi se odgovorilo na to
pitanje, treba realno sagledati poziciju jedne i druge strane. Albanci
su homogeniji više neko ikad i na svojoj strani imaju kljucne faktore u
medunarodnim odnosima. Oni nastupaju sa pozicije sad ili nikad, odnosno
ubedenja da im je pružena istorijska šansa koja se više ne može
ponoviti. Opšte je poznato da je njihovo decenijsko secesionisticko
delovanje bilo zasnovano na strategiji neprimerenog demografskog
uvecanja, vremenu i stvaranju uticajnih lobija u svetu. Pošto su u tome
ocigledno uspeli, njihove današnje aspiracije su iskljucive, tako da je
iluzorno ocekivati da ce oni u eventualnim pregovorima prihvatiti
razgovore o bilo kakvoj autonomiji. Dakle, njihova koncepcija je
nezavisno Kosovo, što se vidi iz njihovih javnih nastupa. Njihovi
lideri se vec ponašaju državnicki, pa cak i postavljaju odredene uslove
za pregovore (npr.da Srbija prvo osudi ratne zlocince i isplati ratnu
odštetu).
S druge strane, srpska pregovaracka pozicija je oslabljena s obzirom na
dobro poznat medunarodni položaj SCG. Mi ni danas nemamo konsenzus oko
rešenja kosmetskog pitanja. Na politickoj sceni Srbije prisutne su
razne strategije u tom pogledu, što dodatno komplikuje njenu poziciju.
Obicnim jezikom receno, dok mi stalno kukamo i gložimo se, Albanci rade
za sebe. Svemu ovome treba dodati i lošu ekonomsku situaciju u zemlji
koja znacajno odvlaci pažnju široke javnosti od problema Kosmeta.
Ukoliko Srbija, a zašto ne i SCG, ostane dosledna jedinoj ispravnoj
opciji, a to je autonomija Kosmeta, pregovori sa albanskom stranom
postaju bezsmisleni s obzirom na njihov iskljuciv stav. Tu se javlja i
problem eticnosti s obzirom na kriminalnu pozadinu pojedinih vodecih
albanskih lidera. S toga sam mišljenja da adresa za pregovore nije
Priština, vec poznati centri medunarodne moci. To, razume se, nalaže
izradu politicke platforme iza koje ce stajati sve relevantne politicke
snage u zemlji. Ona sada mora biti prioritet, kako ne bi ponovo bili
iznenadeni. Pri tome, treba imati u vidu da pitanje Kosmeta implicira i
buducnost juga Srbije (Medveda, Bujanovac, Preševo).
I na kraju, Štajnerova veridba sa Albankom Bukurije Đombaljaj možda bi
mogla da bude i pouka za nas Srbe kojim se sve putevima ostvaruju
nacionalni interesi.
=== 2 ===
BEOGRADSKI FORUM: A P E L za odbranu Kosova i Metohije
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2003-07-14_1.html
BEOGRADSKI FORUM ZA SVET RAVNOPRAVNIH
Konferencija za stampu na temu "Kosovo i Metohija- opasnosti i moguci
izlazi"
Medija centar - Beograd
Beograd, 11. jula 2003. godine
A P E L za odbranu Kosova i Metojihe
Beogradski forum za svet ravnopravnih, zabrinut sistematskim procesom
pretvaranja pokrajine Kosova i Metohije u samostalnu državu i alarmiran
sve otvorenijom i neprincipijelnijom podrškom koju albanski separatizam
dobija od sadašnjih medjunarodnih upravljaca te pokrajine, kao i od
uticajnih krugova u njihovim zemljama, organizovao je 12. 01.2002.
godine okrugli sto u Beogradu i održao konferenciju za štampu u
beogradskom Medija centru, 11.07.2003. godine, na kojima je
argumentovao istorijsko i politicko pravo Srbije i srpskog naroda na
Kosovo i Metohiju i pozvao sadašnje i buduce zvanicne vlasti Srbije da
to pravo nikada i nipošto ne otudjuju. Imajuci u vidu nemerljiv znacaj
te pokrajine za srpski narod i unutrašnju stabilnost Srbije i celog
regiona, Beogradski forum upucuje našoj javnosti sledeci
A P E L
Nad Kosovom i Metohijom se nadvija sve neposrednija i veca opasnost.
Medjunarodna zajednica, sa SAD kao njenim najuticajnijim delom,
užurbano privodi kraju proces podržavljenja te istorijske srpske
pokrajine, pripremajuci je za odlucnu fazu njenog potpunog i konacnog
odvajanja od Srbije. Sprovodjenje rezolucije Saveta bezbednosti OUN
1244. je u rukama sponsora nezavisnosti Kosova i Metohije. Ona se
primenjuje samo u korist Albanaca, dok se ljudska prava i osnovne
slobode srpskog i romskog stanovništva prakticno ignorišu. Za
obespravljene i bespomocne Srbe i Rome, Kosovo i Metohija je, pod
civilnom upravom OUN i vojnom kontrolom NATO, postao drugi Arhipelag
Gulag. Oni koji od pocetka jugoslovenske krize i antiteroristickog rata
na Kosovu i Metohiji podržavaju albanske maksimalisticke zahteve i
obecavaju im nezavisnost, nemaju za Srbe razumevanja ni sažaljenja.
Izlaz za Srbe na Kosovu i Metohiji i u ostalom delu Srbije je u
njihovom cvrstom jedinstvu i beskompromisnom otporu svakom pokušaju
trajnog otimanja pokrajine od Srbije. Sve dok su svi Srbi ujedinjeni po
pitanju Kosova i Metohije i dok Srbija cvrsto drži do svoje tapije na
tu pokrajinu, nema opasnosti da Kosovo i Metohija postane nezavisno.
Svako jednostrano proglašavanje njegove nezavisnosti, bez izricitog
pristanka Srbije, bila bi vulgarna otimacina, protivpravni akt i vrlo
opasno za situaciju u regionu.
Zagovornici i sponsori formule nezavisnosti to dobro znaju, zbog cega
sve cine da Srbiju raznim mamcima i pritiscima navedu na odricanje od
te svoje istorijske pokrajine.
Srbija mora odlucno da insistira na svom suverenitetu nad Kosovom i
Metohijom, što joj nedvosmisleno priznaje i spomenuta rezolucija SB, i
da brani univerzalni stav da suverenitet države ima prednost nad
separatistickom voljom nacionalne manjine.
Nužno je da novi Ustav Srbije, pored odredbe o neotudjivosti njene
teritorije, sadrži i posebnu odredbu o zabrani odricanja od Kosova i
Metohije.
Svoj ulazak u evroatlantske strukture državna zajednica Srbije i Crne
Gore treba da uslovi poštovanjem svojih avnojskih granica, koje im je
priznala Badinterova Arbitražna komisija, i na bazi kojih je SRJ bila
ponovo primljena u OUN i OEBS. Time se ne traži ništa više što druge
bivše jugoslovenske republike i istocnoevropske zemlje vec imaju,
naime, garantovani teritorijalni integritet i spoljne granice,
ravnopravni tretman i neokrnjeno nacionalno i državno dostojanstvo.
Forum se pridružuje zahtevima iz drugih sredina da se što hitnije održi
vanredna sednica Skupštine Srbije, na kojoj ce se usvojiti Deklaracija
o Kosovu i Metohiji prilagodjena sadašnjoj situaciji i politickim
potrebama.
S obzirom na zloslutno brzi razvoj dogadjaja u vezi sa Kosovom i
Metohijom, Forum ukazuje na imperativnu potrebu da Srbija što pre
izadje sa vlastitim projektom konacnog statusa Kosova i Metohije, kako
ne bi došla u situaciju da se izjašnjava o tudjim projektima, koji se
obicno nude u ultimativnoj formi "uzmi ili ostavi". Pritom je neophodno
da se podvuce da se o svemu može razgovarati, sem o suverenitetu Srbije
nad Kosovom i Metohijom. Najšira autonomija, pod medjunarodnim
garantijama i nadzorom, pružila bi albanskoj nacionalnoj zajednici
visok stepen samostalnosti u odnosu na maticnu suverenu državu Srbiju i
u isto vreme joj osigurala sve prednosti bržeg razvoja u jednoj široj
zajednici, sa kojom bi zajedno utirala put ka evropskim integracijama.
=== 3 ===
Vladislav Jovanovic: Kako ne izgubiti Kosovo i Metohiju
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2003-07-14_2.html
BEOGRADSKI FORUM ZA SVET RAVNOPRAVNIH
Konferencija za stampu na temu "Kosovo i Metohija- opasnosti i moguci
izlazi"
Izlaganje Vladislava Jovanovica
Medija centar - Beograd
Beograd, 11. jula 2003. godine
Naspram Albanaca, koji su potpuno homogenizovani u zahtevu da KiM bude
nezavisna država, i njihovih zapadnih sponzora, pre svega SAD koje
nezavisnost te Pokrajine javno ne podržavaju, ali sve cine da razvoj
ide u tom pravcu, zvanicna vlast Srbije i njena politicka elita ne samo
da homogeno ne stoje iza stava o suverenitetu Srbije nad KiM, nego na
sudbinu KiM gledaju sa neverovatnom ležernošcu ili cak zauzimaju
stavove koji su ispod stava o suverenitetu Srbije nad tom Pokrajinom.
Zbog toga se moglo desiti da naša zvanicna vlast bude kooperativna sa
medjunarodnom zajednicom, tj. UNMIK-om daleko iznad zahteva koje
postavlja rezolucija SB 1244 (naterivanje kosmetskih Srba da glasaju na
lokalnim i pokrajinskim izborima, iako se osnovni uslovi za to nisu
bili stekli), dok Albanci na KiM sabotiraju saradnju sa UNMIK-om cak i
u okvirima spomenute rezolucije, što najrecitije pokazuje katastrofalno
nizak nivo stanja ljudskih prava i osnovnih sloboda tamošnjih Srba i
drugih nealbanaca.
Takvo stanje je posledica nedefinisanosti jasnog cilja i strategije
zvanicne politike prema KiM i nedopustive politicke i druge zavisnosti
Srbije od onih stranih cinilaca koji otvoreno ili jedva prikriveno
simpatišu i podržavaju albanske separatisticke ciljeve.
S obzirom na odmakao proces podržavljenja južne pokrajine Srbije i sve
alarmantnije približavanje rešavanja njenog konacnog statusa, vreme je
za povlacenje zvona na uzbunu, kako bi se sprecilo nastupanje
nepopravljive štete po naše nacionalne i državne interese.
Opasnost nije sadržana samo u rezoluciji SB 1244, u kojoj se isticanje
suvereniteta SRJ na KiM svesno i ciljno potkopava pozivanjem na pravno
nepostojece sporazume iz Rambujea (jer ih je potpisala samo albanska
separatisticka strana sa svojim zapadnim mentorima) i naglašavanjem
uloge medjunarodne zajednice u utvrdjivanju konacnog statusa KiM, nego
i u primamljivim politickim ponudama i materijalnim mamcima koji se
cine Srbiji u cilju njenog pridobijanja za odricanje od južne srpske
pokrajine u zamenu za lakše i brže prikljucenje Evropskoj uniji i NATO.
Jedna relativno samostalna i nacionalno odgovorna vlast znala bi da se
odupre takvim iskušenjima i pritiscima, ali kako se to ne može reci za
sadašnju zvanicnu vlast, onda se lako možemo naci pred prvim neslavnim
primerom da se jedna evropska država odrice znacajnog dela svoje
istorijske i nacionalne teritorije da bi udovoljila stranim
ocekivanjima i ucenjivanjima.
Odluku o izdvajanju KiM iz Srbije SAD su donele mnogo ranije, još pre
agresije NATO na SRJ, i sada se samo ceka da u Srbiji sazre svest o
njenom prihvatanju i da se oblikuje politicki i pravni okvir koji to
treba da olakša i omoguci.
Labava asocijacija države Srbije i države Crne Gore skrojena je od
strane EU (u saradnji sa SAD) upravo po meri takvog rešenja za KiM (a
perspektivno, možda, i za Vojvodinu).
Glavni cilj SAD i EU u tekucem periodu je da se obecanje ranije dato
Albancima o izdvajanju KiM iz Srbije izvede tako što ce se veštim
politickim manevrom izbeci formalno kršenje principa o daljem
nemenjanju granica na Balkanu i zadovoljiti zahtev kosovskih Albanaca
za osamostaljivanjem od Srbije.
Sva strategija SAD i EU u ovom trenutku usmerena je na ubrzano
opremanje KiM potrebnim državnim atributima i na pripremanje Srbije,
njene javnosti i vlade, da odustane od svog legitimnog i medjunarodno
priznatog prava na KiM i to pokrije smokvinim listom prikljucenja
države Kosovo sadašnjoj državnoj zajednici Srbije i Crne Gore.
Polazi se od toga da Srbija nece moci odmah da se saglasi sa
nezavisnošcu KiM, ali da bi to, uz odgovarajucu kompenzaciju (brži
ulazak u evroatlantske strukture i masovnije investicije) mogla da
ucini ako bi do "oslobadjanja" od KiM došlo na dvostepeni nacin. Na
takvu strategiju utice i prihvacena ocena da bi nezavisnost KiM
destabilizovala dejtonsku BiH i krhku Makedoniju, a možda i neke druge
evropske zemlje, s obzirom na skoro izvesan domino efekat takvog
presedana.
Prethodnica te strategije je naglašena proalbanska aktivnost raznih
americkih i evropskih nevladinih organizacija, analitickih centara i
lobistickih grupa u Kongresu i van njega (u ciju politicku povezanost
sa vladom SAD ne
treba sumnjati) koji otvoreno zagovaraju nezavisnost Kosova, odnosno
samoopredeljenje Albanaca u toj pokrajini.
Vlada SAD zvanicno ne stoji iza formule o nezavisnosti, vec je u ovoj
fazi naklonjenija statusu Kosovo Republika, koje bi se pridružilo
državnoj zajednici Srbije i Crne Gore na zajednickom putu ka
integrisanju u EU i NATO. Medjutim, SAD se ne bi protivile nezavisnosti
kao rešenju za KiM ako bi Srbija na to pristala.
Pristanak Srbije na amputaciju KiM lišio bi SAD i EU problema u BiH,
Makedoniji i drugde, jer više ne bi bilo reci o nagradjivanju
separatizma, vec o sporazumnom odvajanju KiM od Srbije. U tome leži
kljuc strategije SAD i EU u pitanju KiM. Srpsku javnost i zvanicnu
vlast treba ubediti da je u najboljem interesu same Srbije da se što
pre oslobodi tereta KiM, kako bi lakše i brže ušla u evroatlantske
organizacije. Pri tome se prelazi preko cinjenice da se u Evropi i na
Balkanu jedino od Srbije traži da ucini znatnu teritorijalnu žrtvu da
bi stekla licencu za integrisanje sa Zapadom. Iz toga proizlazi da se
samo Srbiji ne garantuje teritorijalna celokupnost u okviru avnojevskih
granica, na bazi kojih je izvršeno priznanje bivših jugoslovenskih
republika kao novih država. Jaci dokaz o neravnopravnom tretmanu Srbije
u odnosu na susedne i druge zemlje Istocne Evrope nije potreban. Srbija
se takvim proalbanskim ciljevima i strategiji SAD i EU u pitanju KiM
mora odlucno suprotstaviti sledecim argumentima:
1. Da se ni po koju cenu ne odrice KiM, jer je to najjaca i najveca
karta koju ima u rukama. Sve što bi se od sada pa nadalje cinilo sa KiM
bez izricite saglasnosti Srbije bilo bi nezakonito i "grbo", tj.
predstavljalo bi najobicniju nasilnu otimacinu. Sve dok cvrsto drži
tapiju na tu istorijsku pokrajinu, Srbija zadržava pravo na njen
povracaj kad tad u buducnosti. Ako bi se, pod pritiscima ili pod
dejstvom raznih podmicivanja, odrekla svoje tapije, izgubila bi KiM
zauvek, jer više ne bi imala pravni osnov da ga potražuje.
2. Da cvrsto i nepokolebljivo insistira na rezoluciji SB 1244, a
narocito na clanu koji naglašava suverenitet SRJ (ciji je Srbija, kada
je rec o Kosovu, prihvaceni naslednik). Treba da brani stav da
suverenitet države ima prednost nad separatistickom voljom nacionalne
manjine
koja u njoj živi. Univerzalna deklaradija o ljudskim pravima, Finalni
akt iz Helsinkija, kao i svi dokumenti KEBS odnosno OEBS koji se odnose
na prava pripadnika nacionalnih manjina, ne priznaju nacionalnim
manjinama pravo na secesiju. Sve dok bude odlucna i dosledna u odbrani
svog suvereniteta nad KiM, Srbija može racunati na podršku Rusije i
Kine u SB koje, zbog sopstvenih vitalnih interesa (Cecenija, Tibet,
Tajvan, Sinkjang), nece popuštati pred zahtevima SAD i NATO za
razbijanjem teritorijalne celokupnosti Srbije. Posle pada komunizma
nijednoj nacionalnoj manjini u evropskim zemljama, bez obzira na njenu
brojnost ili kompaktnost, nije dozvoljeno teritorijalno izdvajanje od
države u kojoj živi. Nepromenjivost republickih granica uzdignuta je na
nivo principa i aksioma u rešavanju jugoslovenske krize, pa tako
Republici Srpskoj Krajini, Republici Srpskoj i Albancima u Makedoniji
nije bilo dopušteno da razbiju teritorijalnu celokupnost Hrvatske, BiH
i Makedonije.
3. Da se, u argumentovanju rezolucije SB 1244, pozove na Finalni akt
KEBS iz Helsinkija, koji garantuje nepromenjivost spoljnih granica
država clanica, osim u slucaju njihovog pristanka, kao i na
Medjunarodnu konferenciju o SFRJ u Hagu koja je, usvajajuci nalaze
Badinterove Arbitražne komisije, priznala sve bivše republike SFRJ u
njihovim avnojevskim granicama.
4. Da se pozove na glasanje o prijemu SRJ u clanstvo OUN, kojim je
Generalna skupština ratifikovala stav Badinterove Arbitražne komisije o
suverenitetu Srbije nad KiM, buduci da se ta pokrajina nalazi u njenim
avnojevskim granicama.
5. Da se, u svrhu ucvršcivanja svoje tapije na KiM, pozove na Londonski
ugovor iz 1913, kojim je vracanje KiM pod suverenitet Srbije
medjunarodno priznato, kao i na Versajski ugovor o miru iz
1919. godine i Pariski ugovor o miru iz 1947. godine, u kojima je
suverenitet Srbije, odnosno Jugoslavije nad KiM implicitno potvrdjivan.
6. Da novi ustav Srbije, pored odredbe o neotudjivosti njene
teritorije, sadrži posebnu odredbu o zabrani odricanja od KiM i da se
ta odredba
notifikuje i naglasi svim ciniocima koji u sadašnjem
internacionalizovanom pitanju KiM imaju neku ulogu, a posebno OUN (SB i
GS), Savet Evrope, OEBS, EU, NATO i stalnim clanovima SB.
7. Da kategoricki naglasi da je njen ulazak u Savet Evrope, Evropsku
uniju, Svetsku trgovinsku organizaciju ili Partnerstvo za mir NATO,
jedino moguc u avnojevskim granicama Srbije i Crne Gore, što im
garantuju odluke Badinterove Arbitražne komisije, na bazi kojih je SRJ
bila ponovo primljena u OUN i OEBS.
8. Da u bilateralnim politickim kontaktima sa SAD, zemljama EU i NATO,
kao i u sedištima EU i NATO, insistira na njihovom javnom potvrdjivanju
da državnu zajednicu Srbije i Crne Gore vide i prihvataju u njenim
integralnim avnojevskim granicama i da to imaju u vidu kada s nama vode
ili ce voditi razgovore u vezi sa planiranim ulaskom Srbije i Crne Gore
u te organizacije. Time se za našu zajednicku državu ne traži ništa
više od onoga što druge bivše jugoslovenske republike i istocnoevropske
zemlje vec imaju, naime, garantovan teritorijalni integritet i spoljne
granice, ravnopravni tretman i neokrnjeno nacionalno i državno
dostojanstvo.
9. Da se povodom privatizacije imovine Srbije nad KiM, razmotri
mogucnost traženja od Stalnog medjunarodnog suda pravde u Hagu
savetodavnog mišljenja o tome da li je i koliko ona u skladu sa
rezolucijom SB 1244. i medjunarodnim javnim i privatnim pravom.
Paralelno sa ovim principijelnim stavovima, Srbija treba da što pre
izadje sa vlastitim projektom konacnog statusa KiM. Pritom je neophodno
da podvuce da se o suverenitetu Srbije nad KiM ne može razgovarati, a
da sve ostalo može biti predmet razgovora i dogovora. Suverenitet i
demokratija nisu
suprotstavljene vrednosti. Oni predstavljaju dovoljno široke i gipke
okvire u kojima je konacno rešenje statusa KiM moguce naci uz
uvažavanje legitimnih interesa obe strane. Najšira autonomija pod
medjunarodnim garantijama i nadzorom, pružila bi albanskoj nacionalnoj
zajednici visok stepen samostalnosti u odnosu na maticnu državu Srbiju
i u isto vreme joj osigurala sve prednosti bržeg razvoja u jednoj široj
zajednici, sa kojom bi zajedno utirala put ka evroatlanskim
strukturama. Radi olakšavanja albanskoj zajednici da brže predje
put od utopije o nezavisnosti KiM do suocavanja sa evropskom realnošcu
koja ne dopušta nasilnu promenu granica, Pokrajina KiM bi mogla postati
autonomna republika u okviru Srbije, s tim što bi srpska zajednica
dobila teritorijalnu i kulturnu autonomiju u okviru takvog entiteta.
Posle ulaska državne zajednice u EU, što bi trebalo da se dogodi u
nedalekoj buducnosti, psihološka stešnjenost sugerisanog konacnog
statusa KiM manje bi se osecala, pošto bi svi postali clanovi široke
evropske porodice, u kojoj nacionalne i državne granice nemaju više
onaj znacaj koji su dotle imale.
Da bi ovako zamišljen projekat konacnog statusa KiM bio ozbiljno
primljen u medjunarodnoj zajednici, neophodno je da Srbija cvrsto i
dosledno ostane pri stavu o svom suverenitetu nad KiM. Svoje tapije na
tu Pokrajinu ne sme nipošto da se odrice niti da je u celini ili u
delovima prenosi na druge. Sve dok tako postupa, ne postoji stvarna
opasnost da Pokrajina KiM postane nezavisna. Zapadni sponzori albanskog
separatizma nece smeti da podrže nezavisnost Kosova bez saglasnosti
Srbije. Kada bi to ucinili, stavili bi se van pozitivnog medjunarodnog
prava i rizikovali da se takav nasilni presedan okrene protiv njih.
Nažalost, sadašnja vlast Srbije i Državne zajednice, u žurbi koju
pokazuje za što brži ulazak Srbije i Crne Gore u evroatlantske
strukture, ne uvidja dovoljno znacaj i potrebu beskompromisnog
insistiranja na suverenitetu nad KiM, cime ostavlja opasan utisak da
Srbiji i Državnoj zajednici i nije apsolutno stalo do KiM i da bi one
mogle da prihvate i neko rešenje koje bi bilo ispod suvereniteta. U
javnim izjavama nekih predstavnika zvanicne vlasti izražava se sumnja u
konacnost sadašnjih granica Srbije ili se dopušta mogucnost podele KiM,
pa cak i napuštanje cele Pokrajine ako bi ona ostala bez srpskog
stanovništva. Realna je bojazan da sadašnja vlast, zbog spomenute
zainteresovanosti za što brži ulazak državne zajednice u EU i NATO, ne
pocne da gleda na KiM kao na prepreku za taj ulazak i teret kojeg se
što pre treba oslobadjati. Neki napisi u medijima, ciji autori
pripadaju vladajucoj politickoj eliti, vec otvoreno zagovaraju takvo
odricanje. Takvo odstupanje od nacionalnih i državnih prava Srbije i
poigravanje sa sudbinom njene istorijske južne Pokrajine, nanosi Srbiji
neprocenjivu štetu uoci otvaranja razgovora sa kosmetskim Albancima.
Ona jacaju njihove apetite i olakšavaju pritisak medjunarodne zajednice
da Srbija izadje u susret maksimalistickim zahtevima albanskih
separatista.
Utoliko je neophodnija hitna izrada projekta Srbije o konacnom statusu
KiM i njegovog promišljenog i argumentovanog objašnjavanja i
promovisanja u medjunarodnoj zajednici, a posebno kod faktora koji su
najviše involvirani na KiM i Balkanu.
2. BEOGRADSKI FORUM: APEL za odbranu Kosova i Metohije
3. Vladislav Jovanovic: Kako ne izgubiti Kosovo i Metohiju
by ARTEL GEOPOLITIKA
=== 1 ===
Dr Zoran Vučinić: Četiri godine genocida nad Srbima
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2003-07-12.html
BEOGRADSKI FORUM ZA SVET RAVNOPRAVNIH
Konferencija za štampu na temu "Kosovo i Metohija- opasnosti i mogući
izlazi"
Izlaganje Dr Zorana Vučinića, profesora medjunarodnog prava na
Fakultetu civilne odbrane u Beogradu
Medija centar - Beograd
11. juli 2003. godine
Danas smo culi frapantne cinjenice o položaju srpskog i drugog
nealbanskog življa na Kosmetu. Sve se to dešava na pocetku novog
milenijuma, na evropskom tlu, u vreme kada smo obasuti lavinama pouka i
lekcija o demokratiji, civilnom društvu, pravima i slobodama coveka,
bezbednosti itd. Da ironija bude veca, te pouke nam dolaze iz tzv.
civilizovanog sveta koji je vec pune cetiri godine prisutan na Kosmetu
radi izgradnje demokratskih institucija, zaštite i unapredenja ljudskih
prava i osiguranja bezbednog povratka svih izbeglica i raseljenih lica
u njihove domove, kako to stoji zapisano u Rezoluciji SB UN 1244.
Sve ovo se dešava i pored brojnih medunarodnih konvencija posvecenih
coveku i njegovim elementarnim pravima, na koje nas taj civilizovani
svet stalno podseca i upozorava. Pitamo se za koga one postoje i da li
imaju smisla ako ne važe za sve ljude podjednako? Srbima se sudi u Hagu
za najteže zlocine i po principu komandne odgovornosti, a za druge
strane taj princip ne važi. Taci nije ni stigao da bude uhapšen jer ga
je pre toga Evropa vec oslobodila, a ni Hag nema nameru da ga optuži.
Država koja slovi za najidealniju, preti odmazdom svakom ko cak i
pomisli da njene gradane izvede pred lice pravde za one iste zlocine
zbog kojih je ustanovljen haški tribunal. Ona porucuje da se mora
razumeti položaj njenih vojnika po belom svetu jer su oni tamo u misiji
mira i pravde. Ujedinjene nacije sve više servisiraju njene potrebe
pretvarajuci se tako u karikaturu savremene globalne istorije, a sve to
zarad "dobrobiti" covecanstva i njegove demokratizacije.
Ako je to cilj novih "demokratskih" reformi "nedemokratskih" delova
sveta, koji to argumenti mogu da objasne i opravdaju klasican genocid
koji se nad srpskim narodom na Kosmetu sprovodi upravo onoliko dugo
koliko je taj civilizovani svet u liku UN prisutan na ovom prostoru. Da
li je satiranje jednog naroda u njegovoj kolevci zarad uzdizanja jedne
nacionalne manjine, pa makar iza toga stajali interesi nekog treceg,
novi smisao demokratije.
Podsecanja radi, genocid je najteži zlocin protiv covecnosti, odnosno
kolektivni zlocin koji se vrši nad odredenom nacionalnom, verskom,
etnickom ili rasnom grupom u nameri da se ona delimicno ili potpuno
uništi. Dakle, napadni objekat je uvek odredena grupa ljudi, s tim što
se zahteva i postojanje namere da se ona delimicno ili potpuno uništi.
Ovakva definicija sadržana je u poznatoj Konvenciji o sprecavanju i
kažnjavanju zlocina genocida iz 1948. godine koja, medutim, genocid
posmatra samo kao delo fizickog uništenja. Ona pod genocidnim radnjama
podrazumeva sledece postupke:
a) ubistvo clanova grupe,
b) teške povrede fizickog ili mentalnog integriteta grupe,
c) namerno podvrgavanje grupe životnim uslovima koji treba da dovedu do
njenog potpunog ili delimicnog uništenja, d) sprecavanje radanja u
okviru grupe i
e) prinudno premeštanje dece iz jedne grupe u drugu. Istovremeno,
sankcioniše zaveru, podstrekavanje, pokušaj i saucesništvo u genocidu.
Izneti podaci o cetvorogodišnjem stradanju Srba na Kosmetu
nedvosmisleno pokazuju da se nad njima cini vecina genocidnih radnji
propisanih Konvecijom. Ubistva, teror, kidnapovanja, uzurpacija državne
i privatne imovine, razaranja verskih i istorijskih spomenika, etnicko
cišcenje gradova i naselja, osnovna su obeležja kosmetske tragike vec
pune cetiri godine. Sve se to cini sa ociglednom namerom da se ova
pokrajina definitivno ocisti od Srba, što objašnjava i uklanjanje svih
istorijskih dokaza srpskog postojanja. Konacan cilj se odavno zna -
Kosovo država. Tu nameru nema potrebe dokazivati, ona je istorijska
konstanta.
Ako se sve to dešava uz institucionalno prisustvo medunarodne zajednice
olicene u OUN, onda njeno saucesništvo u ovom zlocinu ne može biti
sporno, kao ni odgovornost njenih kljucnih aktera u tom procesu.
Porodica Stolic je masakrirana, ali je slucaj sa Tacijem proizveo
neuporedivo vece uzbudenje i reagovanje u nekim centrima evropske
demokratije. On je slobodan, a ubice nisu pronadene i kažnjene. Nije se
reagovalo ni kada su se desili masovni masakri nad Srbima još u prvim
mesecima prisustva medunarodne misije na Kosmetu. Tako je juna 1999.
godine 14 srpskih seljaka, žena i dece iz okoline Lipljana svirepo
ubijeno u neposrednoj blizini kontigenta KFOR-a. Avgusta iste godine u
selju Ugljare otkriveno je 15 srpskih leševa i izvršen masakr u selu
Drenovac nad 50 lica srpske i crnogorske nacionalnosti. Sledeceg meseca
tromblonskim minama gadana je pijaca u Bresju kod Kosova Polja, razume
se sa tragicnim posledicama. Krajem oktobra iste godine napadnut je
konvoj sa srpskim civilima (bolesnicima) iako je isti bio organizovan
od strane UNHCR-a. A od onda pa do danas slušamo kako se bezbedonosna
situacija na Kosmetu stalno poboljšava.
Još poraznija je cinjenica sistematskog kršenja suvereniteta i
teritorijalnog integriteta naše zemlje, koje ide u pravcu izgradnje
državnih institucija na Kosmetu izvan pravnog poretka Srbije, odnosno
SCG. To je protivno ne samo Rezoluciji 1244, nego i Povelji UN,
Helsinškom završnom aktu i Pariskoj povelji za novu Evropu koji
promovišu princip suvereniteta i nenasilne promene državnih granica,
ali i poštovanja ljudskih prava. Prema rezoluciji 1244, medunarodno
civilno prisustvo na Kosmetu je u iskljucivoj funkciji izgradnje
suštinske autonomije, ali u granicama SRJ (SCG), koja ce garantovati
miran i normalan život svih stanovnika. Medutim, svi dosadašnji
specijalni predstavnici gen.sekretara UN svojim odlukama su suprotno
delovali. To je još jedan dokaz mizerne pozicije UN koje, umesto da
cuvaju, ruše medunarodnopravni poredak koje su same decenijama
stvarale. U smislu tog istog poretka, to što se sada radi na Kosmetu,
odnosno stvaranje nove albanske države je oblik agresije koju su UN
odavno okvalifikovale kao zlocin protiv medunarodnog mira.
Razume se, za nas je kljucan problem kako spreciti ovakve planove i da
li je rešenje u pregovorima sa albanskom stranom. Oko toga danas
postoje razlicita mišljenja u našoj javnosti. Da bi se odgovorilo na to
pitanje, treba realno sagledati poziciju jedne i druge strane. Albanci
su homogeniji više neko ikad i na svojoj strani imaju kljucne faktore u
medunarodnim odnosima. Oni nastupaju sa pozicije sad ili nikad, odnosno
ubedenja da im je pružena istorijska šansa koja se više ne može
ponoviti. Opšte je poznato da je njihovo decenijsko secesionisticko
delovanje bilo zasnovano na strategiji neprimerenog demografskog
uvecanja, vremenu i stvaranju uticajnih lobija u svetu. Pošto su u tome
ocigledno uspeli, njihove današnje aspiracije su iskljucive, tako da je
iluzorno ocekivati da ce oni u eventualnim pregovorima prihvatiti
razgovore o bilo kakvoj autonomiji. Dakle, njihova koncepcija je
nezavisno Kosovo, što se vidi iz njihovih javnih nastupa. Njihovi
lideri se vec ponašaju državnicki, pa cak i postavljaju odredene uslove
za pregovore (npr.da Srbija prvo osudi ratne zlocince i isplati ratnu
odštetu).
S druge strane, srpska pregovaracka pozicija je oslabljena s obzirom na
dobro poznat medunarodni položaj SCG. Mi ni danas nemamo konsenzus oko
rešenja kosmetskog pitanja. Na politickoj sceni Srbije prisutne su
razne strategije u tom pogledu, što dodatno komplikuje njenu poziciju.
Obicnim jezikom receno, dok mi stalno kukamo i gložimo se, Albanci rade
za sebe. Svemu ovome treba dodati i lošu ekonomsku situaciju u zemlji
koja znacajno odvlaci pažnju široke javnosti od problema Kosmeta.
Ukoliko Srbija, a zašto ne i SCG, ostane dosledna jedinoj ispravnoj
opciji, a to je autonomija Kosmeta, pregovori sa albanskom stranom
postaju bezsmisleni s obzirom na njihov iskljuciv stav. Tu se javlja i
problem eticnosti s obzirom na kriminalnu pozadinu pojedinih vodecih
albanskih lidera. S toga sam mišljenja da adresa za pregovore nije
Priština, vec poznati centri medunarodne moci. To, razume se, nalaže
izradu politicke platforme iza koje ce stajati sve relevantne politicke
snage u zemlji. Ona sada mora biti prioritet, kako ne bi ponovo bili
iznenadeni. Pri tome, treba imati u vidu da pitanje Kosmeta implicira i
buducnost juga Srbije (Medveda, Bujanovac, Preševo).
I na kraju, Štajnerova veridba sa Albankom Bukurije Đombaljaj možda bi
mogla da bude i pouka za nas Srbe kojim se sve putevima ostvaruju
nacionalni interesi.
=== 2 ===
BEOGRADSKI FORUM: A P E L za odbranu Kosova i Metohije
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2003-07-14_1.html
BEOGRADSKI FORUM ZA SVET RAVNOPRAVNIH
Konferencija za stampu na temu "Kosovo i Metohija- opasnosti i moguci
izlazi"
Medija centar - Beograd
Beograd, 11. jula 2003. godine
A P E L za odbranu Kosova i Metojihe
Beogradski forum za svet ravnopravnih, zabrinut sistematskim procesom
pretvaranja pokrajine Kosova i Metohije u samostalnu državu i alarmiran
sve otvorenijom i neprincipijelnijom podrškom koju albanski separatizam
dobija od sadašnjih medjunarodnih upravljaca te pokrajine, kao i od
uticajnih krugova u njihovim zemljama, organizovao je 12. 01.2002.
godine okrugli sto u Beogradu i održao konferenciju za štampu u
beogradskom Medija centru, 11.07.2003. godine, na kojima je
argumentovao istorijsko i politicko pravo Srbije i srpskog naroda na
Kosovo i Metohiju i pozvao sadašnje i buduce zvanicne vlasti Srbije da
to pravo nikada i nipošto ne otudjuju. Imajuci u vidu nemerljiv znacaj
te pokrajine za srpski narod i unutrašnju stabilnost Srbije i celog
regiona, Beogradski forum upucuje našoj javnosti sledeci
A P E L
Nad Kosovom i Metohijom se nadvija sve neposrednija i veca opasnost.
Medjunarodna zajednica, sa SAD kao njenim najuticajnijim delom,
užurbano privodi kraju proces podržavljenja te istorijske srpske
pokrajine, pripremajuci je za odlucnu fazu njenog potpunog i konacnog
odvajanja od Srbije. Sprovodjenje rezolucije Saveta bezbednosti OUN
1244. je u rukama sponsora nezavisnosti Kosova i Metohije. Ona se
primenjuje samo u korist Albanaca, dok se ljudska prava i osnovne
slobode srpskog i romskog stanovništva prakticno ignorišu. Za
obespravljene i bespomocne Srbe i Rome, Kosovo i Metohija je, pod
civilnom upravom OUN i vojnom kontrolom NATO, postao drugi Arhipelag
Gulag. Oni koji od pocetka jugoslovenske krize i antiteroristickog rata
na Kosovu i Metohiji podržavaju albanske maksimalisticke zahteve i
obecavaju im nezavisnost, nemaju za Srbe razumevanja ni sažaljenja.
Izlaz za Srbe na Kosovu i Metohiji i u ostalom delu Srbije je u
njihovom cvrstom jedinstvu i beskompromisnom otporu svakom pokušaju
trajnog otimanja pokrajine od Srbije. Sve dok su svi Srbi ujedinjeni po
pitanju Kosova i Metohije i dok Srbija cvrsto drži do svoje tapije na
tu pokrajinu, nema opasnosti da Kosovo i Metohija postane nezavisno.
Svako jednostrano proglašavanje njegove nezavisnosti, bez izricitog
pristanka Srbije, bila bi vulgarna otimacina, protivpravni akt i vrlo
opasno za situaciju u regionu.
Zagovornici i sponsori formule nezavisnosti to dobro znaju, zbog cega
sve cine da Srbiju raznim mamcima i pritiscima navedu na odricanje od
te svoje istorijske pokrajine.
Srbija mora odlucno da insistira na svom suverenitetu nad Kosovom i
Metohijom, što joj nedvosmisleno priznaje i spomenuta rezolucija SB, i
da brani univerzalni stav da suverenitet države ima prednost nad
separatistickom voljom nacionalne manjine.
Nužno je da novi Ustav Srbije, pored odredbe o neotudjivosti njene
teritorije, sadrži i posebnu odredbu o zabrani odricanja od Kosova i
Metohije.
Svoj ulazak u evroatlantske strukture državna zajednica Srbije i Crne
Gore treba da uslovi poštovanjem svojih avnojskih granica, koje im je
priznala Badinterova Arbitražna komisija, i na bazi kojih je SRJ bila
ponovo primljena u OUN i OEBS. Time se ne traži ništa više što druge
bivše jugoslovenske republike i istocnoevropske zemlje vec imaju,
naime, garantovani teritorijalni integritet i spoljne granice,
ravnopravni tretman i neokrnjeno nacionalno i državno dostojanstvo.
Forum se pridružuje zahtevima iz drugih sredina da se što hitnije održi
vanredna sednica Skupštine Srbije, na kojoj ce se usvojiti Deklaracija
o Kosovu i Metohiji prilagodjena sadašnjoj situaciji i politickim
potrebama.
S obzirom na zloslutno brzi razvoj dogadjaja u vezi sa Kosovom i
Metohijom, Forum ukazuje na imperativnu potrebu da Srbija što pre
izadje sa vlastitim projektom konacnog statusa Kosova i Metohije, kako
ne bi došla u situaciju da se izjašnjava o tudjim projektima, koji se
obicno nude u ultimativnoj formi "uzmi ili ostavi". Pritom je neophodno
da se podvuce da se o svemu može razgovarati, sem o suverenitetu Srbije
nad Kosovom i Metohijom. Najšira autonomija, pod medjunarodnim
garantijama i nadzorom, pružila bi albanskoj nacionalnoj zajednici
visok stepen samostalnosti u odnosu na maticnu suverenu državu Srbiju i
u isto vreme joj osigurala sve prednosti bržeg razvoja u jednoj široj
zajednici, sa kojom bi zajedno utirala put ka evropskim integracijama.
=== 3 ===
Vladislav Jovanovic: Kako ne izgubiti Kosovo i Metohiju
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2003-07-14_2.html
BEOGRADSKI FORUM ZA SVET RAVNOPRAVNIH
Konferencija za stampu na temu "Kosovo i Metohija- opasnosti i moguci
izlazi"
Izlaganje Vladislava Jovanovica
Medija centar - Beograd
Beograd, 11. jula 2003. godine
Naspram Albanaca, koji su potpuno homogenizovani u zahtevu da KiM bude
nezavisna država, i njihovih zapadnih sponzora, pre svega SAD koje
nezavisnost te Pokrajine javno ne podržavaju, ali sve cine da razvoj
ide u tom pravcu, zvanicna vlast Srbije i njena politicka elita ne samo
da homogeno ne stoje iza stava o suverenitetu Srbije nad KiM, nego na
sudbinu KiM gledaju sa neverovatnom ležernošcu ili cak zauzimaju
stavove koji su ispod stava o suverenitetu Srbije nad tom Pokrajinom.
Zbog toga se moglo desiti da naša zvanicna vlast bude kooperativna sa
medjunarodnom zajednicom, tj. UNMIK-om daleko iznad zahteva koje
postavlja rezolucija SB 1244 (naterivanje kosmetskih Srba da glasaju na
lokalnim i pokrajinskim izborima, iako se osnovni uslovi za to nisu
bili stekli), dok Albanci na KiM sabotiraju saradnju sa UNMIK-om cak i
u okvirima spomenute rezolucije, što najrecitije pokazuje katastrofalno
nizak nivo stanja ljudskih prava i osnovnih sloboda tamošnjih Srba i
drugih nealbanaca.
Takvo stanje je posledica nedefinisanosti jasnog cilja i strategije
zvanicne politike prema KiM i nedopustive politicke i druge zavisnosti
Srbije od onih stranih cinilaca koji otvoreno ili jedva prikriveno
simpatišu i podržavaju albanske separatisticke ciljeve.
S obzirom na odmakao proces podržavljenja južne pokrajine Srbije i sve
alarmantnije približavanje rešavanja njenog konacnog statusa, vreme je
za povlacenje zvona na uzbunu, kako bi se sprecilo nastupanje
nepopravljive štete po naše nacionalne i državne interese.
Opasnost nije sadržana samo u rezoluciji SB 1244, u kojoj se isticanje
suvereniteta SRJ na KiM svesno i ciljno potkopava pozivanjem na pravno
nepostojece sporazume iz Rambujea (jer ih je potpisala samo albanska
separatisticka strana sa svojim zapadnim mentorima) i naglašavanjem
uloge medjunarodne zajednice u utvrdjivanju konacnog statusa KiM, nego
i u primamljivim politickim ponudama i materijalnim mamcima koji se
cine Srbiji u cilju njenog pridobijanja za odricanje od južne srpske
pokrajine u zamenu za lakše i brže prikljucenje Evropskoj uniji i NATO.
Jedna relativno samostalna i nacionalno odgovorna vlast znala bi da se
odupre takvim iskušenjima i pritiscima, ali kako se to ne može reci za
sadašnju zvanicnu vlast, onda se lako možemo naci pred prvim neslavnim
primerom da se jedna evropska država odrice znacajnog dela svoje
istorijske i nacionalne teritorije da bi udovoljila stranim
ocekivanjima i ucenjivanjima.
Odluku o izdvajanju KiM iz Srbije SAD su donele mnogo ranije, još pre
agresije NATO na SRJ, i sada se samo ceka da u Srbiji sazre svest o
njenom prihvatanju i da se oblikuje politicki i pravni okvir koji to
treba da olakša i omoguci.
Labava asocijacija države Srbije i države Crne Gore skrojena je od
strane EU (u saradnji sa SAD) upravo po meri takvog rešenja za KiM (a
perspektivno, možda, i za Vojvodinu).
Glavni cilj SAD i EU u tekucem periodu je da se obecanje ranije dato
Albancima o izdvajanju KiM iz Srbije izvede tako što ce se veštim
politickim manevrom izbeci formalno kršenje principa o daljem
nemenjanju granica na Balkanu i zadovoljiti zahtev kosovskih Albanaca
za osamostaljivanjem od Srbije.
Sva strategija SAD i EU u ovom trenutku usmerena je na ubrzano
opremanje KiM potrebnim državnim atributima i na pripremanje Srbije,
njene javnosti i vlade, da odustane od svog legitimnog i medjunarodno
priznatog prava na KiM i to pokrije smokvinim listom prikljucenja
države Kosovo sadašnjoj državnoj zajednici Srbije i Crne Gore.
Polazi se od toga da Srbija nece moci odmah da se saglasi sa
nezavisnošcu KiM, ali da bi to, uz odgovarajucu kompenzaciju (brži
ulazak u evroatlantske strukture i masovnije investicije) mogla da
ucini ako bi do "oslobadjanja" od KiM došlo na dvostepeni nacin. Na
takvu strategiju utice i prihvacena ocena da bi nezavisnost KiM
destabilizovala dejtonsku BiH i krhku Makedoniju, a možda i neke druge
evropske zemlje, s obzirom na skoro izvesan domino efekat takvog
presedana.
Prethodnica te strategije je naglašena proalbanska aktivnost raznih
americkih i evropskih nevladinih organizacija, analitickih centara i
lobistickih grupa u Kongresu i van njega (u ciju politicku povezanost
sa vladom SAD ne
treba sumnjati) koji otvoreno zagovaraju nezavisnost Kosova, odnosno
samoopredeljenje Albanaca u toj pokrajini.
Vlada SAD zvanicno ne stoji iza formule o nezavisnosti, vec je u ovoj
fazi naklonjenija statusu Kosovo Republika, koje bi se pridružilo
državnoj zajednici Srbije i Crne Gore na zajednickom putu ka
integrisanju u EU i NATO. Medjutim, SAD se ne bi protivile nezavisnosti
kao rešenju za KiM ako bi Srbija na to pristala.
Pristanak Srbije na amputaciju KiM lišio bi SAD i EU problema u BiH,
Makedoniji i drugde, jer više ne bi bilo reci o nagradjivanju
separatizma, vec o sporazumnom odvajanju KiM od Srbije. U tome leži
kljuc strategije SAD i EU u pitanju KiM. Srpsku javnost i zvanicnu
vlast treba ubediti da je u najboljem interesu same Srbije da se što
pre oslobodi tereta KiM, kako bi lakše i brže ušla u evroatlantske
organizacije. Pri tome se prelazi preko cinjenice da se u Evropi i na
Balkanu jedino od Srbije traži da ucini znatnu teritorijalnu žrtvu da
bi stekla licencu za integrisanje sa Zapadom. Iz toga proizlazi da se
samo Srbiji ne garantuje teritorijalna celokupnost u okviru avnojevskih
granica, na bazi kojih je izvršeno priznanje bivših jugoslovenskih
republika kao novih država. Jaci dokaz o neravnopravnom tretmanu Srbije
u odnosu na susedne i druge zemlje Istocne Evrope nije potreban. Srbija
se takvim proalbanskim ciljevima i strategiji SAD i EU u pitanju KiM
mora odlucno suprotstaviti sledecim argumentima:
1. Da se ni po koju cenu ne odrice KiM, jer je to najjaca i najveca
karta koju ima u rukama. Sve što bi se od sada pa nadalje cinilo sa KiM
bez izricite saglasnosti Srbije bilo bi nezakonito i "grbo", tj.
predstavljalo bi najobicniju nasilnu otimacinu. Sve dok cvrsto drži
tapiju na tu istorijsku pokrajinu, Srbija zadržava pravo na njen
povracaj kad tad u buducnosti. Ako bi se, pod pritiscima ili pod
dejstvom raznih podmicivanja, odrekla svoje tapije, izgubila bi KiM
zauvek, jer više ne bi imala pravni osnov da ga potražuje.
2. Da cvrsto i nepokolebljivo insistira na rezoluciji SB 1244, a
narocito na clanu koji naglašava suverenitet SRJ (ciji je Srbija, kada
je rec o Kosovu, prihvaceni naslednik). Treba da brani stav da
suverenitet države ima prednost nad separatistickom voljom nacionalne
manjine
koja u njoj živi. Univerzalna deklaradija o ljudskim pravima, Finalni
akt iz Helsinkija, kao i svi dokumenti KEBS odnosno OEBS koji se odnose
na prava pripadnika nacionalnih manjina, ne priznaju nacionalnim
manjinama pravo na secesiju. Sve dok bude odlucna i dosledna u odbrani
svog suvereniteta nad KiM, Srbija može racunati na podršku Rusije i
Kine u SB koje, zbog sopstvenih vitalnih interesa (Cecenija, Tibet,
Tajvan, Sinkjang), nece popuštati pred zahtevima SAD i NATO za
razbijanjem teritorijalne celokupnosti Srbije. Posle pada komunizma
nijednoj nacionalnoj manjini u evropskim zemljama, bez obzira na njenu
brojnost ili kompaktnost, nije dozvoljeno teritorijalno izdvajanje od
države u kojoj živi. Nepromenjivost republickih granica uzdignuta je na
nivo principa i aksioma u rešavanju jugoslovenske krize, pa tako
Republici Srpskoj Krajini, Republici Srpskoj i Albancima u Makedoniji
nije bilo dopušteno da razbiju teritorijalnu celokupnost Hrvatske, BiH
i Makedonije.
3. Da se, u argumentovanju rezolucije SB 1244, pozove na Finalni akt
KEBS iz Helsinkija, koji garantuje nepromenjivost spoljnih granica
država clanica, osim u slucaju njihovog pristanka, kao i na
Medjunarodnu konferenciju o SFRJ u Hagu koja je, usvajajuci nalaze
Badinterove Arbitražne komisije, priznala sve bivše republike SFRJ u
njihovim avnojevskim granicama.
4. Da se pozove na glasanje o prijemu SRJ u clanstvo OUN, kojim je
Generalna skupština ratifikovala stav Badinterove Arbitražne komisije o
suverenitetu Srbije nad KiM, buduci da se ta pokrajina nalazi u njenim
avnojevskim granicama.
5. Da se, u svrhu ucvršcivanja svoje tapije na KiM, pozove na Londonski
ugovor iz 1913, kojim je vracanje KiM pod suverenitet Srbije
medjunarodno priznato, kao i na Versajski ugovor o miru iz
1919. godine i Pariski ugovor o miru iz 1947. godine, u kojima je
suverenitet Srbije, odnosno Jugoslavije nad KiM implicitno potvrdjivan.
6. Da novi ustav Srbije, pored odredbe o neotudjivosti njene
teritorije, sadrži posebnu odredbu o zabrani odricanja od KiM i da se
ta odredba
notifikuje i naglasi svim ciniocima koji u sadašnjem
internacionalizovanom pitanju KiM imaju neku ulogu, a posebno OUN (SB i
GS), Savet Evrope, OEBS, EU, NATO i stalnim clanovima SB.
7. Da kategoricki naglasi da je njen ulazak u Savet Evrope, Evropsku
uniju, Svetsku trgovinsku organizaciju ili Partnerstvo za mir NATO,
jedino moguc u avnojevskim granicama Srbije i Crne Gore, što im
garantuju odluke Badinterove Arbitražne komisije, na bazi kojih je SRJ
bila ponovo primljena u OUN i OEBS.
8. Da u bilateralnim politickim kontaktima sa SAD, zemljama EU i NATO,
kao i u sedištima EU i NATO, insistira na njihovom javnom potvrdjivanju
da državnu zajednicu Srbije i Crne Gore vide i prihvataju u njenim
integralnim avnojevskim granicama i da to imaju u vidu kada s nama vode
ili ce voditi razgovore u vezi sa planiranim ulaskom Srbije i Crne Gore
u te organizacije. Time se za našu zajednicku državu ne traži ništa
više od onoga što druge bivše jugoslovenske republike i istocnoevropske
zemlje vec imaju, naime, garantovan teritorijalni integritet i spoljne
granice, ravnopravni tretman i neokrnjeno nacionalno i državno
dostojanstvo.
9. Da se povodom privatizacije imovine Srbije nad KiM, razmotri
mogucnost traženja od Stalnog medjunarodnog suda pravde u Hagu
savetodavnog mišljenja o tome da li je i koliko ona u skladu sa
rezolucijom SB 1244. i medjunarodnim javnim i privatnim pravom.
Paralelno sa ovim principijelnim stavovima, Srbija treba da što pre
izadje sa vlastitim projektom konacnog statusa KiM. Pritom je neophodno
da podvuce da se o suverenitetu Srbije nad KiM ne može razgovarati, a
da sve ostalo može biti predmet razgovora i dogovora. Suverenitet i
demokratija nisu
suprotstavljene vrednosti. Oni predstavljaju dovoljno široke i gipke
okvire u kojima je konacno rešenje statusa KiM moguce naci uz
uvažavanje legitimnih interesa obe strane. Najšira autonomija pod
medjunarodnim garantijama i nadzorom, pružila bi albanskoj nacionalnoj
zajednici visok stepen samostalnosti u odnosu na maticnu državu Srbiju
i u isto vreme joj osigurala sve prednosti bržeg razvoja u jednoj široj
zajednici, sa kojom bi zajedno utirala put ka evroatlanskim
strukturama. Radi olakšavanja albanskoj zajednici da brže predje
put od utopije o nezavisnosti KiM do suocavanja sa evropskom realnošcu
koja ne dopušta nasilnu promenu granica, Pokrajina KiM bi mogla postati
autonomna republika u okviru Srbije, s tim što bi srpska zajednica
dobila teritorijalnu i kulturnu autonomiju u okviru takvog entiteta.
Posle ulaska državne zajednice u EU, što bi trebalo da se dogodi u
nedalekoj buducnosti, psihološka stešnjenost sugerisanog konacnog
statusa KiM manje bi se osecala, pošto bi svi postali clanovi široke
evropske porodice, u kojoj nacionalne i državne granice nemaju više
onaj znacaj koji su dotle imale.
Da bi ovako zamišljen projekat konacnog statusa KiM bio ozbiljno
primljen u medjunarodnoj zajednici, neophodno je da Srbija cvrsto i
dosledno ostane pri stavu o svom suverenitetu nad KiM. Svoje tapije na
tu Pokrajinu ne sme nipošto da se odrice niti da je u celini ili u
delovima prenosi na druge. Sve dok tako postupa, ne postoji stvarna
opasnost da Pokrajina KiM postane nezavisna. Zapadni sponzori albanskog
separatizma nece smeti da podrže nezavisnost Kosova bez saglasnosti
Srbije. Kada bi to ucinili, stavili bi se van pozitivnog medjunarodnog
prava i rizikovali da se takav nasilni presedan okrene protiv njih.
Nažalost, sadašnja vlast Srbije i Državne zajednice, u žurbi koju
pokazuje za što brži ulazak Srbije i Crne Gore u evroatlantske
strukture, ne uvidja dovoljno znacaj i potrebu beskompromisnog
insistiranja na suverenitetu nad KiM, cime ostavlja opasan utisak da
Srbiji i Državnoj zajednici i nije apsolutno stalo do KiM i da bi one
mogle da prihvate i neko rešenje koje bi bilo ispod suvereniteta. U
javnim izjavama nekih predstavnika zvanicne vlasti izražava se sumnja u
konacnost sadašnjih granica Srbije ili se dopušta mogucnost podele KiM,
pa cak i napuštanje cele Pokrajine ako bi ona ostala bez srpskog
stanovništva. Realna je bojazan da sadašnja vlast, zbog spomenute
zainteresovanosti za što brži ulazak državne zajednice u EU i NATO, ne
pocne da gleda na KiM kao na prepreku za taj ulazak i teret kojeg se
što pre treba oslobadjati. Neki napisi u medijima, ciji autori
pripadaju vladajucoj politickoj eliti, vec otvoreno zagovaraju takvo
odricanje. Takvo odstupanje od nacionalnih i državnih prava Srbije i
poigravanje sa sudbinom njene istorijske južne Pokrajine, nanosi Srbiji
neprocenjivu štetu uoci otvaranja razgovora sa kosmetskim Albancima.
Ona jacaju njihove apetite i olakšavaju pritisak medjunarodne zajednice
da Srbija izadje u susret maksimalistickim zahtevima albanskih
separatista.
Utoliko je neophodnija hitna izrada projekta Srbije o konacnom statusu
KiM i njegovog promišljenog i argumentovanog objašnjavanja i
promovisanja u medjunarodnoj zajednici, a posebno kod faktora koji su
najviše involvirani na KiM i Balkanu.
http://www.ansa.it/balcani/fattidelgiorno/200307111317112689/
200307111317112689.shtml
ALBANIA: PETIZIONE A VELTRONI SU STATUA DI MADRE TERESA
(ANSA) - TIRANA, 11 LUG - Dieci fra i piu' noti intellettuali albanesi
hanno inviato una petizione al sindaco di Roma, Walter Veltroni, per
chiarire l'origine albanese di Madre Teresa.
Nella lettera, firmata anche da Ismail Kadare, si chiede di modificare
l'iscrizione che dovra' essere apposta su una statua della futura
santa, e nella quale si afferma che Madre Teresa e' ''figlia della
Macedonia''. La statua, in verita', non esiste ancora: essa infatti
dovra' essere realizzata dal governo macedone e poi donata al comune
di Roma nell'ambito di un accordo bilaterale. Ma nel progetto i
macedoni hanno specificato che sul busto sara' riportata quella frase
oggi contestata dagli albanesi.
Madre Teresa di Calcutta era nata a Skopje da una famiglia di origine
albanese e il suo vero nome era Gonxha Bojaxhiu. Alcuni suoi familiari
vivono tuttora in Albania e la madre della religiosa e' sepolta in un
cimitero alla periferia di Tirana. Dal 1948 prese la cittadinanza
indiana ma la suora ha piu' volte ribadito anche in pubblico che la
sua patria era l'Albania.
Circostanza contestata a Skopje dove si ricorda che Madre Teresa,
nata nella capitale della Macedonia, non puo' che essere macedone.
La polemica, che per gli albanesi ha un valore soprattutto culturale e
di immagine, in Macedonia assume invece anche connotati politici. Il
governo di Skopje e' alla continua ricerca di occasioni per
riaffermare il nome della Macedonia come proprio: i greci sostengono
infatti che quel nome appartiene a un'antica regione ellenica e sono
riusciti ad ottenere che l'ex repubblica jugoslava venga indicata
negli atti internazionali con la sigla di Fyrom. Per i macedoni
scrivere su una statua che Madre Teresa e' ''figlia della Macedonia''
appare cosi' anche un modo per ribadire la propria identita'
nazionale. (ANSA) BLL 11-LUG-03 13:08 NNNN
11/07/2003 13:17
200307111317112689.shtml
ALBANIA: PETIZIONE A VELTRONI SU STATUA DI MADRE TERESA
(ANSA) - TIRANA, 11 LUG - Dieci fra i piu' noti intellettuali albanesi
hanno inviato una petizione al sindaco di Roma, Walter Veltroni, per
chiarire l'origine albanese di Madre Teresa.
Nella lettera, firmata anche da Ismail Kadare, si chiede di modificare
l'iscrizione che dovra' essere apposta su una statua della futura
santa, e nella quale si afferma che Madre Teresa e' ''figlia della
Macedonia''. La statua, in verita', non esiste ancora: essa infatti
dovra' essere realizzata dal governo macedone e poi donata al comune
di Roma nell'ambito di un accordo bilaterale. Ma nel progetto i
macedoni hanno specificato che sul busto sara' riportata quella frase
oggi contestata dagli albanesi.
Madre Teresa di Calcutta era nata a Skopje da una famiglia di origine
albanese e il suo vero nome era Gonxha Bojaxhiu. Alcuni suoi familiari
vivono tuttora in Albania e la madre della religiosa e' sepolta in un
cimitero alla periferia di Tirana. Dal 1948 prese la cittadinanza
indiana ma la suora ha piu' volte ribadito anche in pubblico che la
sua patria era l'Albania.
Circostanza contestata a Skopje dove si ricorda che Madre Teresa,
nata nella capitale della Macedonia, non puo' che essere macedone.
La polemica, che per gli albanesi ha un valore soprattutto culturale e
di immagine, in Macedonia assume invece anche connotati politici. Il
governo di Skopje e' alla continua ricerca di occasioni per
riaffermare il nome della Macedonia come proprio: i greci sostengono
infatti che quel nome appartiene a un'antica regione ellenica e sono
riusciti ad ottenere che l'ex repubblica jugoslava venga indicata
negli atti internazionali con la sigla di Fyrom. Per i macedoni
scrivere su una statua che Madre Teresa e' ''figlia della Macedonia''
appare cosi' anche un modo per ribadire la propria identita'
nazionale. (ANSA) BLL 11-LUG-03 13:08 NNNN
11/07/2003 13:17
Agenzia Non Sempre Affidabile
Ecco come la agenzia di stampa dello Stato italiano ti trasforma Hasim
Thaci - il responsabile della epurazione razziale in Kosovo, quello
soprannominato "il serpente" dai suoi compari dell'UCK, quello che
aveva portato con se le bustine di droga a Rambouillet (*) - in un
bravo ragazzo un po' ribelle, poverino ancora vittima delle
persecuzioni di "Milosevic":
http://www.ansa.it/balcani/kosovo/kosovo.shtml
KOSOVO: ARRESTATO EX LEADET UCK HASHIM THAQI, TV
(ANSA) - TIRANA, 30 GIU - L'ex leader politico dell'Uck, Hashim Thaqi,
e che ohggiu guida il Partito democratico del Kosovo(al governo) e'
stato arrestato oggi a Budapest. Lo ha riferito la Radio televisione
del Kosovo(Rtk).
Secondo la televisione, che cita fonti del Partito democratico a
Pristina, Hashim Thaqi e' stato catturato a Budapest dove si trovava in
transito, diretto in Francia.
Stando alle stesse fonti, Thaqi sarebbe stato tratto in arresto su
richieste delle autorita' di Belgrado che nel 1993 avevano spiccato nei
suoi confronti ordine di cattura internazionale. (ANSA). BLL
30/06/2003 19:15
KOSOVO: THAQI RIMESSO IN LIBERTA', FONTI TIRANA
(ANSA) - PRISTINA, 30 GIU - Il leader del Partito democratico del
Kosovo (Pdk) ed ex comandante politico dell'Uck, Hashim Thaqi,
arrestato oggi a Budapest, e' stato rimesso in liberta'. Lo hanno detto
all'Ansa fonti informate a Tirana.
La notizia del rilascio di Hashim Thaqi e' stata successivamente
confermata anche da Jakup Kransiqi, segretario generale del partito.
Secondo fonti politiche a Pristina il rilascio e' avvenuto anche in
seguito all'intervento del governatore Onu del Kosovo, Michail Steiner,
che ha preso personalmente contatti con il ministero degli esteri
dell'Ungheria.
L'arresto di Thaqi era avvenuto sulla base di un ordine di arresto
emesso nel 1993 dalle autorita' di Belgrado con l'accusa di terrorismo,
ma evidentemente il provvedimento restrittivo non era piu' valido.
Thaqi sarebbe gia' in procinto di lasciare Budapest in direzione di
Parigi dove aveva in programma una visita politica di due giorni.
(ANSA).
BLL 30/06/2003 20:11
KOSOVO: HASHIM THAQI, DA GUERRIGLIERO A CAPO POLITICO / ANSA
(ANSA) - PRISTINA, 30 GIU - Hashim Thaqi, 34 anni, e' nato a Buroje,
un piccolo villaggio nella valle della Drenica, regione del Kosovo
centrale che e' stata la roccaforte dell'irredentisimo albanese.
Nel 1992 si e' laureato in storia presso la facolta' di Pristina, ma
in quello stesso anno e' fuggito dal Kosovo per rifugiarsi in
Svizzera, dove si e' in seguito laureato in scienze politiche,
specializzandosi in rapporti internazionali. Dal 1993, dopo che le
autorita' di Belgrado lo incriminarono per terrorismo, Thaqi ha
raggiunto il Kosovo solo clandestinamente, diventando poi comandante
politico dell'Esercito di liberazione(Uck). Pupillo di Madeleine
Albright, nel 1999 e' stato capo della delegazione albanese a
Rambouillet dove ha partecipato ai negoziati con Belgrado il cui
fallimento ha provocato l'intervento della Nato contro il regime di
Slobodan Milosevic. Con la fine della guerra e lo scioglimento
dell'Uck, Thaqi ha fondato il Partito dmeocratico del Kosovo (Pdk) in
aperto antagonismo con la Lega democratica del leader moderato
Ibrahim Rugova. Dopo essere stato a capo del governo provvisorio
(1999), oggi Thaqi e' deputato e presidente del secondo piu'
importante partito della provincia. (ANSA) BLL
30/06/2003 20:42
KOSOVO: ARRESTATO PER ERRORE E SCARCERATO EX LEADER UCK/ANSA
(ANSA) - PRISTINA, 30 GIU - La storia e il suo passato gli si sono
parati di fronte inattesi, all'aeroporto di Budapest, mentre si
preparava a raggiungere Parigi in visita ufficiale, nei suoi nuovi
abiti di politico e diplomatico. Hashim Thaqi, 34 anni, ex comandante
della guerriglia albanese in Kosovo (Uck) e oggi capo del secondo
piu' importante partito della provincia, e' finito in manette per un
ordine di arresto firmato nel 1993 dalle autorita' di Belgrado che a
quel tempo lo accusavano di terrorismo. Un disguido chiarito in poche
ore, anche grazie all'intervento del governatore Onu della provincia,
Michail Steiner, che ha immediatamente preso contatti con il ministro
degli esteri dell'Ungheria. Secondo fonti di Pristina e'
intervenuto anche il ministero degli esteri francese che aveva
invitato il leader albanese. Thaqi e' stato liberato ed ha potuto
proseguire il suo viaggio per la Francia. L'arresto sarebbe avvenuto
per un errore del computer presso lo scalo di Budapest il cui
database non era stato evidentemente aggiornato. Due anni fa il
leader albanese era stato in Ungheria per un vertice internazionale,
ma trattandosi di una visita di Stato nessuno si curo' di
controllare il suo passaporto. L'imbarazzante errore informatico ha
cosi' riportato alla luce un pezzo della storia del Kosovo che lo
stesso Thaqi sembrava aver dimenticato. Era il 1992, e la provincia
serba a maggioranza albanese viveva sotto il tallone delle milizie di
Slobodan Milosevic che tre anni prima aveva cancellato l'autonomia
per decreto. Thaqi si era appena laureato con il massimo dei voti in
storia, ma gia' covava il sogno dell'indipendenza. La polizia segreta
di Belgrado lo individuo' come uno dei possibili leader di una
resistenza armata che a quei tempi era ancora in embrione, e cosi'
Thaqi fuggi' in Svizzera. Un anno dopo venne incriminato per
terrorismo e nei suoi confronti venne emesso ordine di cattura
internazionale, lo stesso che gli e' stato notificato oggi. Nel 1997
Thaqi sulla base di quelle accuse era stato condannato in contumacia
a dieci anni di reclusione. Rientrato in Kosovo clandestinamente, lo
studente ribelle nato nella famigerata valle della Drenica, culla
dell'irredentismo albanese, ha cominciato a organizzare la lotta
armata che pero' solo nel 1998 ha iniziato a manifestarsi in vera e
propria guerriglia contro le forze serbe. La svolta avvenne in quegli
stessi mesi, quando Thaqi si fece conoscere dai primi diplomatici
statunitensi che fino ad allora avevano definito l'Esercito di
liberazione del Kosovo (Uck) un ''movimento terrorista''. Lui li
convinse che la resistenza passiva del leader moderato Ibrahim Rugova
era destinata a fallire. L'allora segretario di stato Usa Madeleine
Albright credette in lui e lo volle a capo della delegazione albanese
che negozio' la pace con Belgrado a Rambouillet. Per Milosevic quei
negoziati furono un fallimento, per Hashim Thaqi il trionfo: la Nato
dichiaro' guerra a Belgrado e sostenne l'Uck. Il risultato e' il
Kosovo di oggi, ancora sotto protettorato delle Nazioni Unite e della
Nato, con Thaqi che guida il secondo partito politico della provincia
ma che non e' riuscito a strappare quel consenso popolare che
sperava. Ne' l'indipendenza della provincia, che sogna ancora.(ANSA)
BLL
30/06/2003 21:17
(*) Sulla vicenda delle buste piene di droga scoperte nelle valigie
della delegazione UCK a Rambouillet si legga Ennio Remondino, "La
televisione va alla guerra", ed. ERI/RAI.
Ecco come la agenzia di stampa dello Stato italiano ti trasforma Hasim
Thaci - il responsabile della epurazione razziale in Kosovo, quello
soprannominato "il serpente" dai suoi compari dell'UCK, quello che
aveva portato con se le bustine di droga a Rambouillet (*) - in un
bravo ragazzo un po' ribelle, poverino ancora vittima delle
persecuzioni di "Milosevic":
http://www.ansa.it/balcani/kosovo/kosovo.shtml
KOSOVO: ARRESTATO EX LEADET UCK HASHIM THAQI, TV
(ANSA) - TIRANA, 30 GIU - L'ex leader politico dell'Uck, Hashim Thaqi,
e che ohggiu guida il Partito democratico del Kosovo(al governo) e'
stato arrestato oggi a Budapest. Lo ha riferito la Radio televisione
del Kosovo(Rtk).
Secondo la televisione, che cita fonti del Partito democratico a
Pristina, Hashim Thaqi e' stato catturato a Budapest dove si trovava in
transito, diretto in Francia.
Stando alle stesse fonti, Thaqi sarebbe stato tratto in arresto su
richieste delle autorita' di Belgrado che nel 1993 avevano spiccato nei
suoi confronti ordine di cattura internazionale. (ANSA). BLL
30/06/2003 19:15
KOSOVO: THAQI RIMESSO IN LIBERTA', FONTI TIRANA
(ANSA) - PRISTINA, 30 GIU - Il leader del Partito democratico del
Kosovo (Pdk) ed ex comandante politico dell'Uck, Hashim Thaqi,
arrestato oggi a Budapest, e' stato rimesso in liberta'. Lo hanno detto
all'Ansa fonti informate a Tirana.
La notizia del rilascio di Hashim Thaqi e' stata successivamente
confermata anche da Jakup Kransiqi, segretario generale del partito.
Secondo fonti politiche a Pristina il rilascio e' avvenuto anche in
seguito all'intervento del governatore Onu del Kosovo, Michail Steiner,
che ha preso personalmente contatti con il ministero degli esteri
dell'Ungheria.
L'arresto di Thaqi era avvenuto sulla base di un ordine di arresto
emesso nel 1993 dalle autorita' di Belgrado con l'accusa di terrorismo,
ma evidentemente il provvedimento restrittivo non era piu' valido.
Thaqi sarebbe gia' in procinto di lasciare Budapest in direzione di
Parigi dove aveva in programma una visita politica di due giorni.
(ANSA).
BLL 30/06/2003 20:11
KOSOVO: HASHIM THAQI, DA GUERRIGLIERO A CAPO POLITICO / ANSA
(ANSA) - PRISTINA, 30 GIU - Hashim Thaqi, 34 anni, e' nato a Buroje,
un piccolo villaggio nella valle della Drenica, regione del Kosovo
centrale che e' stata la roccaforte dell'irredentisimo albanese.
Nel 1992 si e' laureato in storia presso la facolta' di Pristina, ma
in quello stesso anno e' fuggito dal Kosovo per rifugiarsi in
Svizzera, dove si e' in seguito laureato in scienze politiche,
specializzandosi in rapporti internazionali. Dal 1993, dopo che le
autorita' di Belgrado lo incriminarono per terrorismo, Thaqi ha
raggiunto il Kosovo solo clandestinamente, diventando poi comandante
politico dell'Esercito di liberazione(Uck). Pupillo di Madeleine
Albright, nel 1999 e' stato capo della delegazione albanese a
Rambouillet dove ha partecipato ai negoziati con Belgrado il cui
fallimento ha provocato l'intervento della Nato contro il regime di
Slobodan Milosevic. Con la fine della guerra e lo scioglimento
dell'Uck, Thaqi ha fondato il Partito dmeocratico del Kosovo (Pdk) in
aperto antagonismo con la Lega democratica del leader moderato
Ibrahim Rugova. Dopo essere stato a capo del governo provvisorio
(1999), oggi Thaqi e' deputato e presidente del secondo piu'
importante partito della provincia. (ANSA) BLL
30/06/2003 20:42
KOSOVO: ARRESTATO PER ERRORE E SCARCERATO EX LEADER UCK/ANSA
(ANSA) - PRISTINA, 30 GIU - La storia e il suo passato gli si sono
parati di fronte inattesi, all'aeroporto di Budapest, mentre si
preparava a raggiungere Parigi in visita ufficiale, nei suoi nuovi
abiti di politico e diplomatico. Hashim Thaqi, 34 anni, ex comandante
della guerriglia albanese in Kosovo (Uck) e oggi capo del secondo
piu' importante partito della provincia, e' finito in manette per un
ordine di arresto firmato nel 1993 dalle autorita' di Belgrado che a
quel tempo lo accusavano di terrorismo. Un disguido chiarito in poche
ore, anche grazie all'intervento del governatore Onu della provincia,
Michail Steiner, che ha immediatamente preso contatti con il ministro
degli esteri dell'Ungheria. Secondo fonti di Pristina e'
intervenuto anche il ministero degli esteri francese che aveva
invitato il leader albanese. Thaqi e' stato liberato ed ha potuto
proseguire il suo viaggio per la Francia. L'arresto sarebbe avvenuto
per un errore del computer presso lo scalo di Budapest il cui
database non era stato evidentemente aggiornato. Due anni fa il
leader albanese era stato in Ungheria per un vertice internazionale,
ma trattandosi di una visita di Stato nessuno si curo' di
controllare il suo passaporto. L'imbarazzante errore informatico ha
cosi' riportato alla luce un pezzo della storia del Kosovo che lo
stesso Thaqi sembrava aver dimenticato. Era il 1992, e la provincia
serba a maggioranza albanese viveva sotto il tallone delle milizie di
Slobodan Milosevic che tre anni prima aveva cancellato l'autonomia
per decreto. Thaqi si era appena laureato con il massimo dei voti in
storia, ma gia' covava il sogno dell'indipendenza. La polizia segreta
di Belgrado lo individuo' come uno dei possibili leader di una
resistenza armata che a quei tempi era ancora in embrione, e cosi'
Thaqi fuggi' in Svizzera. Un anno dopo venne incriminato per
terrorismo e nei suoi confronti venne emesso ordine di cattura
internazionale, lo stesso che gli e' stato notificato oggi. Nel 1997
Thaqi sulla base di quelle accuse era stato condannato in contumacia
a dieci anni di reclusione. Rientrato in Kosovo clandestinamente, lo
studente ribelle nato nella famigerata valle della Drenica, culla
dell'irredentismo albanese, ha cominciato a organizzare la lotta
armata che pero' solo nel 1998 ha iniziato a manifestarsi in vera e
propria guerriglia contro le forze serbe. La svolta avvenne in quegli
stessi mesi, quando Thaqi si fece conoscere dai primi diplomatici
statunitensi che fino ad allora avevano definito l'Esercito di
liberazione del Kosovo (Uck) un ''movimento terrorista''. Lui li
convinse che la resistenza passiva del leader moderato Ibrahim Rugova
era destinata a fallire. L'allora segretario di stato Usa Madeleine
Albright credette in lui e lo volle a capo della delegazione albanese
che negozio' la pace con Belgrado a Rambouillet. Per Milosevic quei
negoziati furono un fallimento, per Hashim Thaqi il trionfo: la Nato
dichiaro' guerra a Belgrado e sostenne l'Uck. Il risultato e' il
Kosovo di oggi, ancora sotto protettorato delle Nazioni Unite e della
Nato, con Thaqi che guida il secondo partito politico della provincia
ma che non e' riuscito a strappare quel consenso popolare che
sperava. Ne' l'indipendenza della provincia, che sogna ancora.(ANSA)
BLL
30/06/2003 21:17
(*) Sulla vicenda delle buste piene di droga scoperte nelle valigie
della delegazione UCK a Rambouillet si legga Ennio Remondino, "La
televisione va alla guerra", ed. ERI/RAI.
RSS Feed
CNJ Feed
Još novih članaka
-
Capodimonte (VT) 25.7.2024: DRUG GOJKO
(Cultura)
In concomitanza con la tradizionale "pastasciutta antifascista"
-
[9395] Rivoluzioni colorate
(Jugoinfo)
Testi di Laura Ruggeri e dal Simposio internazionale tenuto a Banja Luka nel 2014
-
[9394] G. Merlicco: Una passione balcanica
(Jugoinfo)
Calcio e politica nell’ex Jugoslavia dall’era socialista ai giorni nostri
-
[9393] Videointervista ad A. Martocchia per La Città Futura [VIDEO]
(Jugoinfo)
Temi trattati: intervista al presidente serbo Vučić del settimanale svizzero Die Weltwoche /...
-
[9392] Aspettando Davor [Čekajući Davora, nestalog na Kosovu]
(Jugoinfo)
[srpskohrvatski / italiano] VIDEO sulla storia di Davor Ristic e la questione dei rapiti nel...
-
Roma 28.6.2024: DRUG GOJKO
(Cultura)
Con l'associazione Bosna u srcu / La Bosnia nel cuore
-
[9391] Vučić: la UE entrerà in guerra con la Russia “tra non più di tre o quattro mesi”
(Jugoinfo)
[deutsch / english / italiano] Aleksandar Vučić - intervista al quotidiano svizzero Die Weltwoche - 8...
-
22nd Annual Jasenovac Research Institute Conference
(Documentazione online)
Si è tenuta domenica 19 maggio 2024 in Canada la 22ma Conferenza sulla memoria dello sterminio...
-
[9390] Srebrenica "genocidio" a tutti i costi
(Jugoinfo)
[english / deutsch / srpskohrvatski / français / italiano] Giovedì 23 maggio 2024 si è svolta la...
-
[9389] Re: Jugoslavia e Israele
(Jugoinfo)
[srpskohrvatski / english / italiano] ПОРУКА СОЛИДАРНОСТИ СА НАРОДОМ ПАЛЕСТИНЕ / A LETTER OF...
-
[9388] Serbia–Cina [VIDEO]
(Jugoinfo)
[english / italiano] Xi: la Cina “non dimenticherà mai” il bombardamento Nato della sua ambasciata a...
-
[9387] Jugoslavia e Israele
(Jugoinfo)
[srpskohrvatski / italiano] Dačić: “Siamo sinceri, ISRAELE HA RICONOSCIUTO IL KOSOVO... LA...
-
[9385] Due parole sulla Brigata Ebraica
(Jugoinfo)
1) I millantati crediti della “Brigata Ebraica”. Un po’ di storia che va conosciuta (Alberto...
-
Michel Chossudovsky: The US-NATO War of Aggression against Yugoslavia
(Documentazione online)
Il libro di Michel Chossudovsky The US-NATO War of Aggression against Yugoslavia, edito in lingua...
-
Blair’s secret invasion plot to ‘topple Milosevic’ revealed
(Documentazione online)
[lo stesso articolo in lingua italiana] Top secret papers reviewed by The Grayzone reveal Tony...
-
[9383] Michel Chossudovsky: The US-NATO War of Aggression against Yugoslavia
(Jugoinfo)
[Il libro di Michel Chossudovsky, edito in lingua inglese e serbocroata a cura del Forum di...
-
[9380] Il problema russo non è sconfiggere l’Occidente ma cosa farne dopo
(Jugoinfo)
La Russia potrebbe dover affrontare le stesse questioni che gli USA hanno affrontato al momento...
-
[9379] Nord Stream sabotage acts committed by Anglo-Saxons
(Jugoinfo)
[italiano / english. Un ricercatore indipendente che scrive sotto lo pseudonimo di "Mortymer"...
-
[9378] Dieci anni dopo: Come la CIA ha preso possesso dell'Ucraina golpista
(Jugoinfo)
[ ORIGINAL ARTICLE: The Spy War: How the C.I.A. Secretly Helps Ukraine Fight Putin by Adam Entous and Michael...
-
[9377] 1994: Mit Bosnien-Einsatz wird NATO zu Weltpolizei
(Jugoinfo)
[Quest'anno 2024 cade non solo il venticinquesimo anniversario della aggressione della NATO contro la RF...
Dal giugno 2023 Jugocoord è Ente del Terzo Settore (ETS)
IL COMITATO SCIENTIFICO E ARTISTICO
Jugocoord su Telegram
Jugocoord su Facebookoperazione trasparenza: IL BILANCIO DI JUGOCOORD
attenzione! i trasferimenti di denaro via Paypal sono soggetti a commissioni salate! per evitarle usate piuttosto il CCP indicato in fondo a questa pagina!
info sulla deduzione o detrazione dei versamenti a Jugocoord