18 maggio 2013 - Sono esattamente venti anni
dal vigliacco assassinio dei due fidanzati di
Sarajevo: Admira Ismic e Bosko Brkic. Lei "bosgnacca", lui "serbo" - come si
usa dire nel linguaggio "etnicamente
corretto", in realtŕ razzista, che č diventato
oggi obbligatorio. Furono colpiti da cecchini
mujaheddin sulla riva del fiume. Lei rimase
disperata presso il cadavere di lui finché un
altro colpo vigliacco non ebbe la "pietŕ" di
ricongiungere i loro destini. A lungo nessuno
raccolse i loro corpi, stesi abbracciati
proprio sulla linea del fronte. La loro
"colpa": stavano scappando dalla Bosnia di
Izetbegovic per raggiungere ciň che rimaneva
della Jugoslavia. Per questo motivo, in Italia
e in Occidente nessuno li ricorda, nessuno li
piange. I media occidentali, che allora
incolparono i serbi ed hanno continuato fino
ad oggi a fare cieca propaganda a favore del
secessionismo islamista bosgnacco, sono gli
assassini morali di Admira e Bosko. Ma
ricordiamo anche il caso di un giornalista
onesto: Kurt Schork della Reuters, che rimase
fortemente scioccato da quello che era
successo, e raccontň i fatti. Oggi č sepolto
vicino a loro, a Sarajevo. (a cura di
Italo Slavo)
Pjesma „Bosko i Admira" je najavni singl
novog, desetog studijskog, albuma grupe
Zabranjeno pusenje cije objavljivanje je
planirano za 10. mjesec 2013. godine. Pjesma
govori o istinitoj i tragicnoj ljubavi dvoje
Sarajlija, Bosnjakinji i Srbinu, koji su
rodjeni iste godine, o njihovoj bezgranicnoj
ljubavi otkako su se upoznali u srednjoj skoli
i o tome kako ih razlicitosti, ljudska zloba,
rat pa cak ni smrt nisu uspjeli rastaviti.
Dok su zajedno pokusavali napustiti opkoljeni
grad, sarajevski Romeo i Julija, su ubijeni
18.5.1993. godine na Vrbanja mostu. Snajperski
metak pogodio je Boska koji je izdahnuo na
mjestu dogadjaja. Drugi metak je pogodio
Admiru. Smrtno ranjena dopuzala je do svog
mrtvog decka, zagrlila ga i izdahnula.
Autori pjesme "Bosko i Admira" su Mario
Vestic, Sejo Sexon i Toni Lovic. Producenti
pjesme su Toni Lovic i Sejo Sexon, a pjesmu je
masterirao John Davis (Metropolis Mastering
London). Spot je sniman od 20. do 23.3.2013. u
Sarajevu, a premijeru je imao 6.4.2013.
godine, na Dan grada Sarajeva. Ekipa koja je
sudjelovala u realizaciji spota:
Scenario i rezija: Zare Batinovic
Glavne uloge: Ajla Hamzic (Admira) i Junuz
Elkaz (Bosko)
Producent: Dario Vitez
Organizacija i lokacije: Scout Film Sarajevo
Casting: Timka Grahic
Prošlo je tačno dvadeset godina od dana kada
su u smrt otišli Admira Ismić i Boško Brkić.
Sarajevski Romeo i Julija, ubijeni 18. maja
1993. dok su pokušavali pobjeći iz opkoljenog
Sarajeva.
Admira Ismić i Boško Bato Brkić rođeni su
1968. godine i beskrajno su se voljeli.
Spremali vjenčanje. Cijelo Sarajevo je u tome
vrijeme prepričavalo ljubav između Admire i
Boška. Ali nisu bili spremni na Zlo, na ludilo
koja se dogodilo u Sarajevu i cijeloj Bosni i
Hercegovini.
Nakon više od godinu života pod opsadom Admira
i Boško odlučili su napustiti Sarajevo i Bosnu
i Hercegovinu, a jedini izlaz bio je preko
Vrbanja mosta, gdje su došli oko oko 17
časova.
Snajperski metak je pogodio Boška i on je pao
i poginuo. Drugi metak je pogodio Admiru koja
je bila smrtno ranjena, ali uspjela je
dopuzati do Boška, zagrliti ga, kako bi
zajedno umrli.
Njihova tijela su sedam dana ležala nasred
Vrbanje, jer je UNPROFOR je odbio izvlačenje
tijela dok se ne proglasi primirje. Izvukli su
ih pripadnici radnog voda VRS. Nekoliko dana
kasnije Admira Ismić i Boško Brkić su prvo
sahranjeni na groblju u Lukavici.
Po želji Admirinih roditelja, nakon rata
njihova tijela su prebačena u Sarajevo i
sahranjena na groblju Lav.
Istraga o ubistvu Admire i Boška nikada nije
provedena, a njihov ubica nikada nije zvanično
otkriven.
Život, ljubav i smrt Admire i Boška nemaju
nikakvo obilježje u Sarajevu, njihovom rodnom
gradu. U blizini mjesta gdje su ubijeni, uz
rijeku Miljacku, počinje Vilsonovo šetalište,
omiljeno sastajalište mladih. Ali, nijedno
drvo, nijedna klupa ne nosi ime ovog para.
Grupa 'Zabranjeno pušenje' o ovoj nezaboravnoj
ljubavi snimila je pjesmu i spot 'Boško i
Admira', kao najavni singl svog desetog
studijskog albuma.
Zato je pjesma ispjevana o njima mala nada da
će se u ovom gradu i u ovoj zemlji poštovati
ljubavi koje se „stavljaju ispred zastava“,
kako pjeva Davor Sučić, frontmen gupe
Zabranjeno pušenje. O osnovnoj ideji pjesme on
je za RSE rekao:
„To je poznata priča sarajevska - o
sarajevskom Romeu i Juliji, o Bošku i Admiri,
mladim ljudima koji su nesretno stradali u
ratu boreći se da nađu mjesto za svoju ljubav,
za svoju slobodu. To je jedna simbolična priča
koja je aktuelna i danas - poslije toliko
godina mira mi još uvijek tragamo za ljubavlju
i slobodom u ovoj državi. Ja sam nekako u toj
priči našao dosta veze sa našim životima i sa
onim što se nama danas dešava.“
Jedan od očevidaca smrti dvoje mladih, prije
nekoliko godina je opisao kako je kod njih
vidio nadu za život bez rata:
„Djevojka je mahala torbom, držali su se za
ruku, i u tom trenutku ona je poskakivala.
Najednom ih je presjekao rafal - i legli su
onako zagrljeni.“
Admirini roditelji i Boškova majka mnogo puta
su do sada govorili o svojoj djeci. Iz
arhivskog materijala RSE izdvajamo riječi
Admirinih roditelja, Zije i Nedrete Ismić:
„Stalno je govorila:’Zar misliš da je pošteno
da on ide sam, a da ja ostanem?’ To da pođe
bila je njena odluka. Mislila je da je ljubav
jača i od smrti.“
„Umiješao se rat u ljubav, to je taj problem.
A onda prestaju svi zakoni i ljubavi i svega.
Postoji samo zakon rata.“
Jedna od najljepših ali i najtragičnijih
ljubavnih priča nije zaštićena od
politizacije, od nagađanja ko je i s koje
strane ispalio smrtni rafal. Srce Boškove
majke, Rade Brkić, je iskreno:
„Ne razmišljam uopšte ko ih je ubio.
Jednostavno i kad bih doznala za tog čovjeka i
kad bih ga vidjela pred sobom, samo bih ga
pitala: ’Čovječe, zašto si to uradio?’ Ništa
više.“ Kurt
Schork’s signature dispatch from siege of
Sarajevo
By Kurt Schork
Reuters
SARAJEVO, May 23, 1993 - Two lovers lie dead on
the banks of Sarajevo’s Miljacka river, locked
in a final embrace.
For four days they have sprawled near Vrbana
bridge in a wasteland of shell-blasted rubble,
downed tree branches and dangling power lines.
So dangerous is the area no one has dared
recover their bodies.
Bosko Brckic and Admira Ismic, both 25, were
shot dead on Wednesday trying to escape the
besieged Bosnian capital for Serbia.
Sweethearts since high school, he was a Serb and
she was a Moslem.
"They were shot at the same time, but he fell
instantly and she was still alive," recounts
Dino, a soldier who saw the couple trying to
cross from government territory to rebel Serb
positions.
"She crawled over and hugged him and they died
like that, in each other’s arms."
Squinting through a hole in the sandbagged wall
of a bombed-out building, Dino points to where
the couple lie mouldering amid the debris of
Bosnia’s 14-month civil war.
Bosko is face-down on the pavement, right arm
bent awkwardly behind him. Admira lies next to
her lover, left arm across his back.
Another corpse, that of a man shot five months
ago, lies nearby. The dead man’s body is so
wasted his clothes seem hollow.
The government side says Serb soldiers shot the
couple, but Serb forces insist Bosnian
Moslem-led government troops were responsible.
"I don’t care who killed them, I just want their
bodies so I can bury them," says Zijah Ismic,
the dead girl’s father. "I don’t want them to
rot in no-man’s land."
Government and Serb authorities have discussed
the matter, but so far are refusing a cease-fire
around Vrbana bridge to permit recovery of the
couple.
The United Nations Protection Force (UNPROFOR),
charged with providing humanitarian assistance
in Sarajevo, maintains the bodies are a local
issue.
"I’m an auto mechanic and I know a lot of people
in this city," says the girl’s father. "Everyone
is washing their hands in this case, Bosnians
and Serbs alike."
In a country mad for war, Bosko and Admira were
crazy for each other.
The university chemistry students dated for
seven years before moving in to live together
nine months ago.
With his father dead, no one would have blamed
Bosko had he left Sarajevo when his mother and
brother fled before war broke out last year.
Instead, he stayed in the city.
"He had no one here, just Admira," explains the
dead girl’s mother.
"Bosko stayed in Sarajevo because of her. Admira
wanted to repay him by travelling with him to
Serbia."
Mystery, and perhaps treachery, surrounds the
couple’s death. Government and Serb officials
admit they agreed to let them pass through the
lines last Wednesday afternoon at 4.00 pm. Bosko
and Admira walked at least 500 meters along the
north bank of the Miljacka river, fully exposed
to soldiers on both sides.
As they passed Bosnian lines and headed for the
Serb-held neighbourhood of Grbavica, someone
shot them.
The young couple had been dead two days before
Admira’s parents found out. Ham radio operators
in Serbia contacted them trying to confirm
rumours of Bosko’s death.
"I spoke to his mother then and she gave me
permission to bury them together in Sarajevo,"
says Admira’s father.
"We want them to lie together in the ground,
just as they died together," he adds.
Frantic to retrieve the bodies, Admira’s parents
are bewildered by unresponsive Bosnian and Serb
bureaucracies, and by UNPROFOR’s hands-off
policy.
Zijah Ismic claims he begged UNPROFOR to let him
drive one of its armoured pesonnel carriers in
to get his daughter.
He says the U.N. told him armour-piercing rounds
from machine-guns and cannon around Vrbana
bridge would go through the vehicle.
"Love took them to their deaths," Ismic says of
Bosko and Admira.
"That’s proof this is not a war between Serbs
and Moslems. It’s a war between crazy people,
between monsters. That’s why their bodies are
still out there." Admira
e Bosko per sempre uniti
I ROMEO E GIULIETTA DI SARAJEVO
SARAJEVO . Admira Ismic e Bosko Brkic (nella
foto Reuter), i "Romeo" e "Giulietta" della
guerra nella ex Jugoslavia, lei musulmana e
lui serbo, uccisi nel maggio del 1993 mentre
tentavano di fuggire da Sarajevo, saranno
finalmente sepolti nella capitale bosniaca l'
uno vicino all' altra. Admira e Bosko erano
stati falciati da una scarica di colpi mentre,
scappando da Sarajevo, stavano per entrare nel
territorio controllato dai serbi. La coppia,
in un primo tempo sepolta a Lukavica, sara'
oggi portata nel cimitero Lion.
Wednesday, 2 August, 2000, 16:29 GMT
17:29 UK
From the newsroom of the BBC World Service
The last remains of the former Reuters
correspondent, Kurt Schork -- who became
closely identified with coverage of the war in
Bosnia-Hercegovina -- have been buried in
Sarajevo.
Mr Schork was killed in an ambush in Sierra
Leone in May, along with a colleague from the
Associated Press, Miguel Gil Moreno.
After Mr Schork's cremation in Washington,
half of his ashes were taken to the Lion
cemetery in Sarajevo.
He was buried next to the subjects of one of
his best-known news stories -- a Muslim girl
and her Serb boyfriend who were shot dead
while trying to escape during the conflict.
Ci sono due tombe, una accanto all'altra,
al Lion Cemetery di Sarajevo. Intorno molte altre. Quasi tutte con le
stesse date: 1992,1993, 1994. L'assedio piu' lungo e tragico del
ventesimo secolo. La piů piccola delle due tombe ha
invece un'altra data: 24 maggio 2000. Quel giorno in Sierra Leone veniva
ucciso in un'imboscata uno dei reporter di
guerra piů bravi e preparati dai tempi del
Vietnam. Si chiamava Kurt Schork. Da quel maggio di otto anni fa, una
parte delle sue ceneri, č stata sepolta a
Sarajevo, da dove per anni raccontň la
guerra e l'assedio come corrispondente della
Reuters. Scoprě il giornalismo tardi, a 40 anni,
ma per dieci fece l'inviato di guerra con
grande professionalitŕ e umanitŕ. Kurt Schork non č un estraneo. Vi č piů
familiare di quello che possiate credere,
almeno per quelli che hanno una certa etŕ e
hanno anche solo ricordi sfumati della
guerra in ex-jugoslavia. Sopra la seconda tomba del Lion
Cemetery, quella piů grande e bianca, c'č
oggi un cuore di granito. Dentro un ritratto
in bianco e nero di due ragazzi. Si chiamavano Admira Ismic e Bosko
Brkic. Il 19 maggio del 1993, quindici anni
fa, tentavano di scappare da una Sarajevo
impazzita. Venticinque anni. Innamorati. Lei
musulmana, lui serbo-bosniaco. Furono ammazzati da un cecchino sul
Vrbanja Bridge. Per 5 giorni i loro corpi rimasero sul
ponte. Nessuno li voleva recuperare. Kurt Schork fu il primo a raccontare a
tutto il mondo la storia di Romeo e
Giulietta a Sarajevo. A lui oggi č intitolato un bel premio
giornalistico per freelance e giornalisti di
paesi in via di sviluppo.
(la foto di Admira e Bosko abbracciati sul
ponte di Vrbanja e riprodotta sopra č stata
scattata da Mark Milstein)
