Informazione
Social massacre in Serbia (3)
A. DEFENSE MINISTERS OF ISRAEL AND SERBIAMONTENEGRO SIGN COOPERATION
AGREEMENT
B. Links to Human Rights Watch documents on the mistreatment of
political prisoners in Serbia
C. OUTRAGEOUS REGIME ATTACKS CONTINUE
D. Massive Army purge has begun
E. SERBIAN SOLDIERS TO "PEACEKEEPING" MISSIONS: DOS AND OTPOR
"WHOLEHEARTEDLY SUPPORT"
F. The New Janissaries
How Low Can Serbia's Rulers Go? (N. Malic)
=== A ===
TADIC: POSSIBLE MILITARY COOPERATION WITH ISRAEL
TEL AVIV,July 30 (Beta)-Serbia&Montenegro Defense
Minister Boris Tadic said on July 30 that he had
talked with senior managers of the Izreali military
and aircraft industry about possible modes of
cooperation and that there was a possibility of
reaching an agreement.
Tadic told BETA in a telephone conversation that the
projects included a certain type of automatic rifle
produced by Serbia&Montenegro and unmanned aerial
vehicles.
Tadic said that these vehicles had important software
components, which could be produced in Serbia and
Montenegro. He added that they had also considered the
possibility of modernizing Russianmade helicopters,
which are commonly used in Serbia&Montenegro and the
neighboring countries.
Tadic, who is on a threeday visit to Israel, said that
an expert meeting had been scheduled, to discuss the
possibility of reaching an agreement with the Isreali
aircraft industry on one of these projects.
He said that he had talked with Izreali Prime Minister
Shimon Perez about the peace process in the Middle
East and the Balkans and the solutions that could be
applied in both cases.
DEFENSE MINISTERS OF ISRAEL AND SERBIAMONTENEGRO SIGN COOPERATION
AGREEMENT
TEL AVIV,July 31 (Beta)-Minister of Defense for
SerbiaMontenegro, Boris Tadic, and the Israeli defense
Minister Saul Mofaz, have signed an agreement on July
30 in Tel Aviv, about a collaboration between the two
ministries.
"We've analyzed the possibilities of
militaryindustrial cooperation, which was the goal of
this visit, modernizing helicopters, new antiterrorism
weapons, which are at a high technological level in
Israel", said Tadic during a telephone conversation
with Beta.
The Defense Minister for SerbiaMontenegro also said
that the results of the visits to Israel will be seen
after expert and work groups from the two countries
meet in Belgrade in September, where a finalization of
all the agreements will be made.
=== B ===
LINKS
to Human Rights Watch documents on the mistreatment of political
prisoners in Serbia:
Serbia: Run-Around on Prison Visits
http://staging.hrw.org/press/2003/05/serbia051403.htm
The Serbian authorities are obstructing efforts by Human Rights Watch
and other nongovernmental organizations to visit people arrested during
the state of emergency, Human Rights Watch said today.
May 14, 2003 Press Release
Serbia: Detainees’ Access to Lawyers Long Overdue
http://www.hrw.org/press/2003/05/serbia051003.htm
Serbia should ensure that all persons detained during the state of
emergency promptly get access to lawyers, Human Rights Watch said today.
May 10, 2003 Press Release
Serbia: End Complete Isolation of Detainees
http://hrw.org/press/2003/04/serbia070403.htm
Serbia Should Uphold Council of Europe Standards
Serbia should immediately end the isolation of those detained during
the ongoing state of emergency, Human Rights Watch said today.
April 7, 2003 Press Release
Serbia: Emergency Should Not Trump Basic Rights
http://hrw.org/press/2003/03/serbia032503.htm
Certain restrictions on rights imposed by the Serbian government in the
wake of the assassination of Prime Minister Djindjic may not be
justified under international law, Human Rights Watch said in a letter
(http://hrw.org/press/2003/03/serbia032503-ltr.htm) to Prime Minister
Zoran Zivkovic today.
March 25, 2003 Press Release
=== C ===
From: Vladimir Krsljanin / Sloboda Association
OUTRAGEOUS REGIME ATTACKS CONTINUE
Press Conference of Belgrade Lawyers Mr. Balsa Govedarica and Ms. Sanja
Pejovic
Belgrade, August 4, 2003.
The Belgrade media reported recently that ‘the interrogation of
Slobodan Milosevic by the Belgrade investigative judge is scheduled for
August 6 and 7 in The Hague tribunal’. It is supposed, but never
officially confirmed, that the interrogation is linked with the
“Stambolic case”. The media also quoted a statement of the Hague
tribunal spokesman Jim Landale saying that the interrogation ‘will not
be public, in spite the tribunal is not against the public hearing, but
Belgrade authorities demand that it shall be without public, in the
interest of the investigation’.
Both information have been condemned yesterday by Mr. Balsa Govedarica
and Ms. Sanja Pejovic, the Belgrade legal counsels of President
Milosevic in the “Stambolic” and other recently fabricated cases. They
have underlined that in spite their attempts, they had no insight into
court documents concerning the investigation against President
Milosevic, except the file number – Ki.P. No.1/03. In addition, they
have been orally informed by the investigative judge that he plans to
go to The Hague for the interrogation, but the judge refused to answer
whether he would accept the request of President Milosevic for public
interrogation, nor did he even explain what the interrogation is about.
According to the Hague tribunal rules, the interrogation is possible
only if the detainee agrees.
Govedarica and Pejovic stressed the lack of legality and morality in
the investigation, which makes their job as attorneys almost
impossible. Behind the behavior of the Belgrade authorities, the have
concluded, the obvious intention to make a moral and political
disqualification of President Milosevic is seen. The authorities
continue an illegal and morally unacceptable public campaign against
Slobodan Milosevic and his family and show no will to allow that his
arguments become public. The public campaign led by high government
officials (Interior Minister, Head of the governing coalition
Parliamentary Group) refers to “information obtained in the
investigation”, in spite all the information of the investigation have
been proclaimed “official secret” by the Belgrade District Court. Such
behavior of the authorities and of the Belgrade court violates
international and Serbian law. Under such conditions, when there are no
guarantees for a public and fair interrogation, Mr. Govedarica and Ms.
Pejovic will not travel to The Hague. It is expected that President
Milosevic will not agree to a non-public interrogation.
After launching a campaign of media lynching against President
Milosevic and his family in March 2003, during the “state of
emergency”, the Belgrade puppet regime filed “criminal charges” against
around a dozen of people as alleged perpetrators and inspirers of the
murder of Ivan Stambolic and the attempted murder of Vuk Draskovic.
Most of these persons are detained in Belgrade. According to the Law on
the Criminal Procedure, the investigative judge can make a decision to
launch an investigation against certain person, only after
interrogating that person. So, formally, we are dealing here only with
the “pre-investigation” procedure. An eventual indictment is only a
possible third step.
As we reported earlier
http://www.sloboda.org.yu/engleski/news/20030401-2.htm%c2%a0
and
http://www.sloboda.org.yu/engleski/news/20030401-1.htm
on March 31, President Milosevic stated at The Hague (we quote the
transcript):
President Slobodan Milosevic
Since we are again at the open session and the new witness has not come
yet, can I get the floor in relation to my requests?
Richard May
Yes.
President Slobodan Milosevic
So, first of all I repeat my request to allow my questioning and to
make it possible to be in public, since it is related to the media
campaign that is going on publicly. The retaliation against one’s wife
and children is something we remember from the darkest days of the last
century, from the darkest years of the last century! I also demand an
investigation about the involvement of this illegal prosecution in the
fabrication of untruths that are being launched. Besides that…
Richard May
Mr. Milosevic, I have stopped you already once. The events in Belgrade
are not something that this court deals with. If that would have any
direct influence to this trial, than we would take it into
consideration, but nothing you have said up to now shows that it has
any influence. You wanted to say something about your health. That’s
what we would like to hear.
President Slobodan Milosevic
I will tell you about the health, but direct influence is in their aim
to prevent my wife to give me her assistance and support. And above
that, I want to inform you that they have arrested several members of
the National Committee for my defense "SLOBODA" ("Freedom"), in spite
they have no ground for that. Accordingly, we deal here with an
orchestrated attempt to put pressure on me and my family since this
false Prosecution suffers a fiasco here every day. I consider as your
duty to establish the degree of their involvement.
Richard May
That is only your comment. There is absolutely no evidence to support
what you are saying. Maybe there are good reasons for some people to be
arrested. However, in this moment we will not deal with such
allegations.
-End quote-
So, using Nazi methods, Del Ponte’s prosecution and its Belgrade
servants separate President Milosevic from his wife and family and try
to discredit him with fabricated accusations without giving him a
chance to respond.
All this is done in order to undermine his successful and heroic
struggle for the truth at The Hague and its enormous political impact
on Serbian people.
The regime in Belgrade as the worst outrage in Serbian history has to
be exposed and attacked with all our weapons.
If not earlier than now! After the recent offer of Serbian Prime
Minister Zivkovic to send 1000 Serbian troops to Iraq, after the
military agreements signed with Israel and after the decision of the
Supreme Council of Defense to depose an unaccountable number of army
officers, the regime which sent Slobodan Milosevic to The Hague has to
be condemned by all as one of the worst US puppet cliques – in the same
line with Pinochet and the South African apartheid regime.
PROTEST AGAINST IT AND DEMAND FROM YUGOSLAV (“Serbia and Montenegro”,
as they now illegally call it) EMBASSIES AND CONSULATES THE STOP OF
VIOLATION OF HUMAN RIGHTS AND OF GROUNDLESS ATTACKS AGAINST PRESIDENT
SLOBODAN MILOSEVIC AND HIS FAMILY.
SLOBODAN MILOSEVIC IS A CHAMPION OF FREEDOM, JUSTICE AND PEOPLE’S
RESISTANCE.
Vladimir Krsljanin,
Sloboda/Freedom Association
---
YOUR HELP
The work for the defense of Slobodan Milosevic totally depends on your
donations.
For more details, see: http://www.sloboda.org.yu/finappeal.htm
Send a check to our address:
SLOBODA
Rajiceva 16, 11000 Belgrade, Serbia and Montenegro, Yugoslavia
or transfer your donation to our account using the instructions at:
http://www.sloboda.org.yu/pomocdet.htm
---
SLOBODA urgently needs your donation.
Please find the detailed instructions at:
http://www.sloboda.org.yu/pomoc.htm
To join or help this struggle, visit:
http://www.sloboda.org.yu/ (Sloboda/Freedom association)
http://www.icdsm.org/ (the international committee to defend Slobodan
Milosevic)
http://www.free-slobo.de/ (German section of ICDSM)
http://www.wpc-in.org/ (world peace council)
http://www.geocities.com/b_antinato/ (Balkan antiNATO center)
=== D ===
http://www.ptd.net/webnews/wed/cc/Qserbia-montenegro-army.R3Ai_Da2.html
Serbia and Montenegro dismiss 12 army generals
Saturday, 02-Aug-2003 12:30PM
BELGRADE, Aug 2 (AFP) - Serbia and Montenegro's Supreme Defence
Council, which is in charge of the army of the new union, has dismissed
12 army generals, including the chief of army intelligence, the
Politika daily reported Saturday.
The 12 included General Vladimir Lazarevic, who commanded the Pristina
corps that were responsible for the majority Albanian region of Kosovo
during the 11-week NATO bombing campaign on Yugoslavia in spring 1999,
the daily said.
The reasons for Lazarevic's dismissal were unclear, but it may be due
to rumours that some international officials have demanded it as a
condition for the country's integration into the European Union and the
NATO alliance, Politika said.
Serbia and Montenegro, a loose union that replaced federal Yugoslavia
in February, have applied for membership in NATO's Partnership for
Peace Programme, considered the first step towards full membership in
the alliance.
Lazarevic's departure was reportedly demanded due to his military
engagement in Kosovo during the 1998-99 war, particularly during the
NATO bombardment, Politika said.
According to the daily, international pressure may also be a reason for
dismissal of General Radoslav Skoric, chief of army's intelligence
service.
Defence Minister Boris Tadic would neither confirm or deny the reports
of the dismissal of the top army generals, but has said there would be
personnel changes as part of army reform.
http://www.b92.net/english/news/
index.php?&nav_category=&nav_id=24099&order=priority&style=headlines
B92 - August 6, 2003
Defence Council poised for massive army purge
BELGRADE -- Wednesday – Twenty generals and another
three hundred senior officers will be either retired
or replaced by the Supreme Defence Council at its
meeting tomorrow, B92 has learnt.
Unofficial sources say that the purge will begin at
the top, with the head of the National Defence Academy
and a number of corps commanders leading the way.
The list also includes the former commander of the
joint forces in southern Serbia, General Ninoslav Krstic.
B92’s source also confirmed that the head of military
intelligence, General Radoslav Skoric “will not keep
his job”.
Tomorrow’s meeting of the Defence Council will be held
in Meljine in Montenegro.
The three-man Council consists of Montenegrin
President Filip Vujanovic, acting Serbian president
Natasa Micic and federal President Svetozar Marovic,
who chairs the body.
Defence Minister Boris Tadic, who has proposed the
personnel changes, will also attend the meeting,
together with Chief of Staff Branko Krga and Marovic’s
security advisor, General Blagoje Grahovac.
http://www.b92.net/english/news/
index.php?&nav_category=&nav_id=24092&order=priority&style=headlines
Beta - August 6, 2003
Customs begins purge of border officers
BELGRADE -- Wednesday – The Customs Service has begun
a purge of employees at the Subotica Customs Office
near the Hungarian border.
Sixty customs officers have been sacked since the
beginning of August, on orders from the Ministry of
Finance.
“In a few months Subotica will be a gateway between
Serbia and Europe and we must put it into order,” said
Finance Minister Bozidar Djelic.
Djelic told media that some officers who had already
been dismissed were complaining about unjust
dismissal, despite being known to have taken advantage
of their position and living in ostentatious wealth.
“We will bring in new blood, young officers who will
take their jobs seriously and won’t use them to amass
private wealth but will work for the good of the state
and the society,” said the finance minister.
=== E ===
http://www.b92.net/english/news/
index.php?&nav_category=&nav_id=24098&order=priority&style=headlines
B92 - August 6, 2003
Zivkovic confirms peacekeeping offer
BELGRADE -- Wednesday – Serbian Prime Minister Zoran
Zivkovic tonight confirmed that he had discussed the
possibility of Serbia-Montenegro troops being deployed
in international peace missions during his recent
visit to the US.
Zivkovic told state media that the issue had been
raised by senior US official Jacques Klein.
“Our return to peacekeeping operations anywhere in the
world would primarily mean another political victory,”
said the prime minister, adding that there was also a
clear financial and development interest in such a
move.
He said that he expected a response to his offer in
the near future.
http://www.b92.net/english/news/
index.php?&nav_category=&nav_id=24083&order=priority&style=headlines
FoNet/Beta - August 6, 2003
Support for troop deployment, but precision needed
BELGRADE -- Wednesday -- Deputy Serbian Prime Minister
Zarko Korac said today that leaders of the country's
DOS ruling coalition wholeheartedly supported PM Zoran
Zivkovic's offer to send 1,000 troops of the
Serbia-Montenegro army to serve in the UN's
international peace missions.
Korac explained that the decision was made for
"political reasons" at a meeting of the government's
executive committee.
Fellow deputy PM Nebojsa Covic warned that the
government must be "very precise and careful" when
passing decisions to send soldiers to participate in
such missions.
Covic said that the issue should first be discussed
and carefully analysed, bearing in mind the events of
the past decade.
Covic supported Zivkovic's initiative in principle,
explaining that it was launched in an effort to hasten
the state union's accession to international
structures.
http://www.b92.net/english/news/
index.php?&nav_category=&nav_id=24094&order=priority&style=headlines
Beta - August 6, 2003
Otpor backs peace troop offer
Uzice -- Wednesday – The Otpor People’s Movement has
thrown its support behind Prime Minister Zivkovic’s
offer of federal troops for international peacekeeping
operations.
Otpor representative Srdjan Milivojevic said today
that, as a signatory to the UN Charter,
Serbia-Montenegro was obliged to take part in peace
operations.
Moreover, he said, troops would be better occupied in
crisis regions around the world than creating them at
home.
=== F ===
http://www.antiwar.com/malic/m080703.html
August 7, 2003
The New Janissaries
How Low Can Serbia's Rulers Go?
by Nebojsa Malic
This week, just as His Elevated Majesty was becoming increasingly testy
about all the questioning of his feeble rationalizations for the
Empire's Middle Eastern adventure – which has turned quite sour for the
troops on the ground – Washington received an unlikely morale booster.
It was announced that during hi late July visit to Washington, Serbian
Prime Minister Zoran Zivkovic offered 1000 Serbian troops for the
occupation of Iraq or Afghanistan – "any mission" His Majesty decides
on.
During the centuries of occupation, Ottoman Turks would regularly round
up young Serbs and other Balkans Christians, march them to Istanbul,
convert them to Islam and train them as the sultans' shock troops and
administrators. This was known as devshirme, or the "blood levy," and
these converts as janissaries. This conscription and forcible
conversion was considered a particularly painful episode in Serbian
history. Apparently, in the "new democracy," that has changed.
The Blood Offering
Zivkovic came to Washington in order to boost his flagging popularity
among Serbians by appearing to enjoy favor with the ultimate power.
Upon his return, he talked about "strategic partnership" and "end to
pressure and coercion," never mentioning the troops.
The Prime Minister's offer was revealed in a patronizing Washington
Post column this Monday. Even as it actually sought foreign mercenaries
to relieve the strain on its shock troops, the Empire was so scornful
of its groveling slaves that it treated the offer cautiously. The
columnist who reported it, one Jackson Diehl, was openly contemptuous.
One is tempted to treat Diehl himself with caution. He displays
appalling disrespect for facts by claiming NATO "crushed"
the Yugoslav Army in 1999 (it didn't), and that
Serbia was "the most frequent starting point for European wars in the
past 100 years" (it wasn't). He reported differently from Kosovo back
in 1986, when he still knew how. But given the Dossies' record of
prostrating Serbia (not so much themselves) before Washington, the
claim that Zivkovic offered troops is credible
enough.
Furthermore, news from Belgrade this past weekend was that Dossie
defense minister Boris Tadic purged the top brass, forcing into
retirement a perfectly competent general who humbled NATO in Kosovo, as
well as the head of Army Intelligence. While Tadic has pledged to purge
opposition to joining NATO's satellite program
"Partnership for Peace," these dismissals might be aimed specifically
at clearing the way for Zivkovic's troop offer.
"Partners" or Servants
Is it not enough that four years ago the Empire launched a war
of aggression against Serbia – accusing it of "invading"
its own territory – thus committing a clear-cut prima facie
war crime? Now the Serbs are expected to join Imperial
aggression against Afghanistan, Iraq, and God only knows who
else, and maybe even say, "thank you very much, may we have
another?" to the whole issue of NATO's barbaric bombing.
Perhaps not. Again, Zivkovic had not mentioned the troops at
all until Tuesday night, when the word got out on CNN. Serbian
media then re-broadcast the news, and it was all over the
Wednesday morning newspapers as well. Obviously, someone
in Washington talked. So much for the "strategic partnership,"
then.
So what now? With the Empire "considering" Zivkovic's
offer, how will Serbia react? Will the Women In Black protest
the deployment of Serbian conscripts to an Imperial war, the
way they protested "Serbian nationalist aggression"? Or is it
OK to die for foreign "democracy," but not for one's own
home? Don't bet on it. All the supposedly pro-peace and
human-rights NGOs are a pillar of Dossie (i.e. Imperial) power,
guided by nothing even remotely resembling a coherent
principle. Knowing which side their bread is buttered on, they
will stay silent.
Prattle aside, there will never be a "partnership" – strategic
or otherwise – between Serbia and the Empire. The neocons
want servants, not "partners;" compliance, not "cooperation."
Everything Washington needs in the Balkans, it has already
received from Serbia's hostile neighbors, and even its co-
habitant in the "union," Montenegro. Far from securing some
sort of preferential treatment, further groveling will only
invite further abuse. But that is yet another concept the
Dossies are incapable of comprehending.
A Power Struggle
Some clues as to why Zivkovic is courting support from
Washington come from Serbia itself. In late July, the
government managed to purge the Serbian central bank,
whose governor was leader of an opposition party. In place of
Mladjan Dinkic and his G17 associates – chiefly responsible
for the Dossies' economic program in 2000, be it noted – DOS
appointed Kori Udovicki, former Energy Minister notorious for soaking
the life savings of elderly Serbians by raising electricity
prices.
The departing governor accused two high-ranking advisors in
the Zivkovic government – and members of his Democratic
Party – of money-laundering. This pushed the already
scandal-ridden government's approval rating to new lows.
DOS-friendly analysts at Radio Netherlands speculated
this week that the scandal would herald a power struggle
within the Democratic Party, from which Zivkovic would emerge
stronger and ready to "confront the voters," but that is
highly unlikely. Dossies view elections as a vampire would
garlic and stakes – with a mixture of fear and loathing.
And with good reason. Their former Trojan horse Vojislav
Kostunica is enjoying rising poll numbers, a development the
Empire is observing with some concern. Erstwhile Djindjic
stooge Miroljub Labus is also polling well, though not
nearly as well as Kostunica. Both of them are just as committed
to "reforms" and service to the Empire, albeit somewhat
more subtly, as DOS. Empire's grip on Serbia is not in
jeopardy, unfortunately – only Zivkovic's.
Lessons from Another Vassal
Another recent visitor to Washington was the Macedonian KLA
leader Ali Ahmeti, until recently on the US terrorist blacklist.
His one-time nemesis, former interior minister Ljube
Boskovski, was meanwhile added to the blacklist. Neither
change was followed by an explanation, leaving the
Macedonians confused. They've done everything the US has
asked of them, and more, yet the Empire has persistently
favored the Albanian segregationists. While the Empire claims
to fight terrorism, it blacklists Macedonian security officials and
treats the leaders of terrorists ("murderous thugs," as NATO
chief Robertson called them) as statesmen.
Back in September 2001 it was obvious that US actions (or
rather, lack thereof) in Bosnia, Kosovo and Macedonia made
the "war on terror" as good as lost. For their part, Macedonians
learned a depressing lesson from their bitter experience:
sometimes, even being an obedient US vassal cannot save
you.
DOSta!
In fact, Zivkovic & Co. should read one of Wednesday’s
editorials in the Washington Times, composed by the known
Serbophobe Helle (Bering) Dale. Her "Are you being Serbed?"
asks how these uppity savages dare protest US hostility and
demand fair treatment, when the entire world knows they are
as racist, genocidal and criminal as Nazi Germany. Zivkovic
and his foreign minister, Svilanovic, yap to presstitutes
at Washington clubs over brandy and cigars, but it’s the people
they represent who suffer. Dale's verbal abuses are one thing,
but deaths in battle quite another. No number of dead Serbs
can ever appease the likes of Dale and her employers at the
Heritage Foundation and the Council of Foreign Relations.
Yet that’s what Zivkovic is trying to do.
DOS is nothing but a motley collection of irresponsible, corrupt,
statist kleptocrats, who came to power only because of the
public's resentment of the government they replaced – and
lots of bags filled with US taxpayers' cash. Ostensibly
"democrats," they've established a "domination of political and
economic life of which Slobodan Milosevic could only have
dreamed" (BHHRG). Whatever troubles beset Serbia before 5
October 2000, the situation today is entirely the fault of DOS.
Zivkovic's groveling offer of Serbian troops to help the Empire's
wars of conquest and occupation ought to be the last straw for
the people who simply cannot take any more social
engineering, deliberately malicious or otherwise.
It is time to show these lying, plundering quisling sleazebags
the door – preferably to Hell, or prison, but out of office
will do. Anyone else could run Serbia better, preferably
as little as possible, guaranteeing the Serbians their liberty
but otherwise not preventing them from improving their lives,
as all governments have done so far.
At some point during the Dossie reign, an anonymous
Belgrade street artist made a pun on the ruling band of thieves'
name: "DOSta," meaning "Enough of DOS." It's time the pun
becomes reality, before young Serbians start coming home in
body bags from once again serving a cruel conqueror.
Nebojsa Malic
A. DEFENSE MINISTERS OF ISRAEL AND SERBIAMONTENEGRO SIGN COOPERATION
AGREEMENT
B. Links to Human Rights Watch documents on the mistreatment of
political prisoners in Serbia
C. OUTRAGEOUS REGIME ATTACKS CONTINUE
D. Massive Army purge has begun
E. SERBIAN SOLDIERS TO "PEACEKEEPING" MISSIONS: DOS AND OTPOR
"WHOLEHEARTEDLY SUPPORT"
F. The New Janissaries
How Low Can Serbia's Rulers Go? (N. Malic)
=== A ===
TADIC: POSSIBLE MILITARY COOPERATION WITH ISRAEL
TEL AVIV,July 30 (Beta)-Serbia&Montenegro Defense
Minister Boris Tadic said on July 30 that he had
talked with senior managers of the Izreali military
and aircraft industry about possible modes of
cooperation and that there was a possibility of
reaching an agreement.
Tadic told BETA in a telephone conversation that the
projects included a certain type of automatic rifle
produced by Serbia&Montenegro and unmanned aerial
vehicles.
Tadic said that these vehicles had important software
components, which could be produced in Serbia and
Montenegro. He added that they had also considered the
possibility of modernizing Russianmade helicopters,
which are commonly used in Serbia&Montenegro and the
neighboring countries.
Tadic, who is on a threeday visit to Israel, said that
an expert meeting had been scheduled, to discuss the
possibility of reaching an agreement with the Isreali
aircraft industry on one of these projects.
He said that he had talked with Izreali Prime Minister
Shimon Perez about the peace process in the Middle
East and the Balkans and the solutions that could be
applied in both cases.
DEFENSE MINISTERS OF ISRAEL AND SERBIAMONTENEGRO SIGN COOPERATION
AGREEMENT
TEL AVIV,July 31 (Beta)-Minister of Defense for
SerbiaMontenegro, Boris Tadic, and the Israeli defense
Minister Saul Mofaz, have signed an agreement on July
30 in Tel Aviv, about a collaboration between the two
ministries.
"We've analyzed the possibilities of
militaryindustrial cooperation, which was the goal of
this visit, modernizing helicopters, new antiterrorism
weapons, which are at a high technological level in
Israel", said Tadic during a telephone conversation
with Beta.
The Defense Minister for SerbiaMontenegro also said
that the results of the visits to Israel will be seen
after expert and work groups from the two countries
meet in Belgrade in September, where a finalization of
all the agreements will be made.
=== B ===
LINKS
to Human Rights Watch documents on the mistreatment of political
prisoners in Serbia:
Serbia: Run-Around on Prison Visits
http://staging.hrw.org/press/2003/05/serbia051403.htm
The Serbian authorities are obstructing efforts by Human Rights Watch
and other nongovernmental organizations to visit people arrested during
the state of emergency, Human Rights Watch said today.
May 14, 2003 Press Release
Serbia: Detainees’ Access to Lawyers Long Overdue
http://www.hrw.org/press/2003/05/serbia051003.htm
Serbia should ensure that all persons detained during the state of
emergency promptly get access to lawyers, Human Rights Watch said today.
May 10, 2003 Press Release
Serbia: End Complete Isolation of Detainees
http://hrw.org/press/2003/04/serbia070403.htm
Serbia Should Uphold Council of Europe Standards
Serbia should immediately end the isolation of those detained during
the ongoing state of emergency, Human Rights Watch said today.
April 7, 2003 Press Release
Serbia: Emergency Should Not Trump Basic Rights
http://hrw.org/press/2003/03/serbia032503.htm
Certain restrictions on rights imposed by the Serbian government in the
wake of the assassination of Prime Minister Djindjic may not be
justified under international law, Human Rights Watch said in a letter
(http://hrw.org/press/2003/03/serbia032503-ltr.htm) to Prime Minister
Zoran Zivkovic today.
March 25, 2003 Press Release
=== C ===
From: Vladimir Krsljanin / Sloboda Association
OUTRAGEOUS REGIME ATTACKS CONTINUE
Press Conference of Belgrade Lawyers Mr. Balsa Govedarica and Ms. Sanja
Pejovic
Belgrade, August 4, 2003.
The Belgrade media reported recently that ‘the interrogation of
Slobodan Milosevic by the Belgrade investigative judge is scheduled for
August 6 and 7 in The Hague tribunal’. It is supposed, but never
officially confirmed, that the interrogation is linked with the
“Stambolic case”. The media also quoted a statement of the Hague
tribunal spokesman Jim Landale saying that the interrogation ‘will not
be public, in spite the tribunal is not against the public hearing, but
Belgrade authorities demand that it shall be without public, in the
interest of the investigation’.
Both information have been condemned yesterday by Mr. Balsa Govedarica
and Ms. Sanja Pejovic, the Belgrade legal counsels of President
Milosevic in the “Stambolic” and other recently fabricated cases. They
have underlined that in spite their attempts, they had no insight into
court documents concerning the investigation against President
Milosevic, except the file number – Ki.P. No.1/03. In addition, they
have been orally informed by the investigative judge that he plans to
go to The Hague for the interrogation, but the judge refused to answer
whether he would accept the request of President Milosevic for public
interrogation, nor did he even explain what the interrogation is about.
According to the Hague tribunal rules, the interrogation is possible
only if the detainee agrees.
Govedarica and Pejovic stressed the lack of legality and morality in
the investigation, which makes their job as attorneys almost
impossible. Behind the behavior of the Belgrade authorities, the have
concluded, the obvious intention to make a moral and political
disqualification of President Milosevic is seen. The authorities
continue an illegal and morally unacceptable public campaign against
Slobodan Milosevic and his family and show no will to allow that his
arguments become public. The public campaign led by high government
officials (Interior Minister, Head of the governing coalition
Parliamentary Group) refers to “information obtained in the
investigation”, in spite all the information of the investigation have
been proclaimed “official secret” by the Belgrade District Court. Such
behavior of the authorities and of the Belgrade court violates
international and Serbian law. Under such conditions, when there are no
guarantees for a public and fair interrogation, Mr. Govedarica and Ms.
Pejovic will not travel to The Hague. It is expected that President
Milosevic will not agree to a non-public interrogation.
After launching a campaign of media lynching against President
Milosevic and his family in March 2003, during the “state of
emergency”, the Belgrade puppet regime filed “criminal charges” against
around a dozen of people as alleged perpetrators and inspirers of the
murder of Ivan Stambolic and the attempted murder of Vuk Draskovic.
Most of these persons are detained in Belgrade. According to the Law on
the Criminal Procedure, the investigative judge can make a decision to
launch an investigation against certain person, only after
interrogating that person. So, formally, we are dealing here only with
the “pre-investigation” procedure. An eventual indictment is only a
possible third step.
As we reported earlier
http://www.sloboda.org.yu/engleski/news/20030401-2.htm%c2%a0
and
http://www.sloboda.org.yu/engleski/news/20030401-1.htm
on March 31, President Milosevic stated at The Hague (we quote the
transcript):
President Slobodan Milosevic
Since we are again at the open session and the new witness has not come
yet, can I get the floor in relation to my requests?
Richard May
Yes.
President Slobodan Milosevic
So, first of all I repeat my request to allow my questioning and to
make it possible to be in public, since it is related to the media
campaign that is going on publicly. The retaliation against one’s wife
and children is something we remember from the darkest days of the last
century, from the darkest years of the last century! I also demand an
investigation about the involvement of this illegal prosecution in the
fabrication of untruths that are being launched. Besides that…
Richard May
Mr. Milosevic, I have stopped you already once. The events in Belgrade
are not something that this court deals with. If that would have any
direct influence to this trial, than we would take it into
consideration, but nothing you have said up to now shows that it has
any influence. You wanted to say something about your health. That’s
what we would like to hear.
President Slobodan Milosevic
I will tell you about the health, but direct influence is in their aim
to prevent my wife to give me her assistance and support. And above
that, I want to inform you that they have arrested several members of
the National Committee for my defense "SLOBODA" ("Freedom"), in spite
they have no ground for that. Accordingly, we deal here with an
orchestrated attempt to put pressure on me and my family since this
false Prosecution suffers a fiasco here every day. I consider as your
duty to establish the degree of their involvement.
Richard May
That is only your comment. There is absolutely no evidence to support
what you are saying. Maybe there are good reasons for some people to be
arrested. However, in this moment we will not deal with such
allegations.
-End quote-
So, using Nazi methods, Del Ponte’s prosecution and its Belgrade
servants separate President Milosevic from his wife and family and try
to discredit him with fabricated accusations without giving him a
chance to respond.
All this is done in order to undermine his successful and heroic
struggle for the truth at The Hague and its enormous political impact
on Serbian people.
The regime in Belgrade as the worst outrage in Serbian history has to
be exposed and attacked with all our weapons.
If not earlier than now! After the recent offer of Serbian Prime
Minister Zivkovic to send 1000 Serbian troops to Iraq, after the
military agreements signed with Israel and after the decision of the
Supreme Council of Defense to depose an unaccountable number of army
officers, the regime which sent Slobodan Milosevic to The Hague has to
be condemned by all as one of the worst US puppet cliques – in the same
line with Pinochet and the South African apartheid regime.
PROTEST AGAINST IT AND DEMAND FROM YUGOSLAV (“Serbia and Montenegro”,
as they now illegally call it) EMBASSIES AND CONSULATES THE STOP OF
VIOLATION OF HUMAN RIGHTS AND OF GROUNDLESS ATTACKS AGAINST PRESIDENT
SLOBODAN MILOSEVIC AND HIS FAMILY.
SLOBODAN MILOSEVIC IS A CHAMPION OF FREEDOM, JUSTICE AND PEOPLE’S
RESISTANCE.
Vladimir Krsljanin,
Sloboda/Freedom Association
---
YOUR HELP
The work for the defense of Slobodan Milosevic totally depends on your
donations.
For more details, see: http://www.sloboda.org.yu/finappeal.htm
Send a check to our address:
SLOBODA
Rajiceva 16, 11000 Belgrade, Serbia and Montenegro, Yugoslavia
or transfer your donation to our account using the instructions at:
http://www.sloboda.org.yu/pomocdet.htm
---
SLOBODA urgently needs your donation.
Please find the detailed instructions at:
http://www.sloboda.org.yu/pomoc.htm
To join or help this struggle, visit:
http://www.sloboda.org.yu/ (Sloboda/Freedom association)
http://www.icdsm.org/ (the international committee to defend Slobodan
Milosevic)
http://www.free-slobo.de/ (German section of ICDSM)
http://www.wpc-in.org/ (world peace council)
http://www.geocities.com/b_antinato/ (Balkan antiNATO center)
=== D ===
http://www.ptd.net/webnews/wed/cc/Qserbia-montenegro-army.R3Ai_Da2.html
Serbia and Montenegro dismiss 12 army generals
Saturday, 02-Aug-2003 12:30PM
BELGRADE, Aug 2 (AFP) - Serbia and Montenegro's Supreme Defence
Council, which is in charge of the army of the new union, has dismissed
12 army generals, including the chief of army intelligence, the
Politika daily reported Saturday.
The 12 included General Vladimir Lazarevic, who commanded the Pristina
corps that were responsible for the majority Albanian region of Kosovo
during the 11-week NATO bombing campaign on Yugoslavia in spring 1999,
the daily said.
The reasons for Lazarevic's dismissal were unclear, but it may be due
to rumours that some international officials have demanded it as a
condition for the country's integration into the European Union and the
NATO alliance, Politika said.
Serbia and Montenegro, a loose union that replaced federal Yugoslavia
in February, have applied for membership in NATO's Partnership for
Peace Programme, considered the first step towards full membership in
the alliance.
Lazarevic's departure was reportedly demanded due to his military
engagement in Kosovo during the 1998-99 war, particularly during the
NATO bombardment, Politika said.
According to the daily, international pressure may also be a reason for
dismissal of General Radoslav Skoric, chief of army's intelligence
service.
Defence Minister Boris Tadic would neither confirm or deny the reports
of the dismissal of the top army generals, but has said there would be
personnel changes as part of army reform.
http://www.b92.net/english/news/
index.php?&nav_category=&nav_id=24099&order=priority&style=headlines
B92 - August 6, 2003
Defence Council poised for massive army purge
BELGRADE -- Wednesday – Twenty generals and another
three hundred senior officers will be either retired
or replaced by the Supreme Defence Council at its
meeting tomorrow, B92 has learnt.
Unofficial sources say that the purge will begin at
the top, with the head of the National Defence Academy
and a number of corps commanders leading the way.
The list also includes the former commander of the
joint forces in southern Serbia, General Ninoslav Krstic.
B92’s source also confirmed that the head of military
intelligence, General Radoslav Skoric “will not keep
his job”.
Tomorrow’s meeting of the Defence Council will be held
in Meljine in Montenegro.
The three-man Council consists of Montenegrin
President Filip Vujanovic, acting Serbian president
Natasa Micic and federal President Svetozar Marovic,
who chairs the body.
Defence Minister Boris Tadic, who has proposed the
personnel changes, will also attend the meeting,
together with Chief of Staff Branko Krga and Marovic’s
security advisor, General Blagoje Grahovac.
http://www.b92.net/english/news/
index.php?&nav_category=&nav_id=24092&order=priority&style=headlines
Beta - August 6, 2003
Customs begins purge of border officers
BELGRADE -- Wednesday – The Customs Service has begun
a purge of employees at the Subotica Customs Office
near the Hungarian border.
Sixty customs officers have been sacked since the
beginning of August, on orders from the Ministry of
Finance.
“In a few months Subotica will be a gateway between
Serbia and Europe and we must put it into order,” said
Finance Minister Bozidar Djelic.
Djelic told media that some officers who had already
been dismissed were complaining about unjust
dismissal, despite being known to have taken advantage
of their position and living in ostentatious wealth.
“We will bring in new blood, young officers who will
take their jobs seriously and won’t use them to amass
private wealth but will work for the good of the state
and the society,” said the finance minister.
=== E ===
http://www.b92.net/english/news/
index.php?&nav_category=&nav_id=24098&order=priority&style=headlines
B92 - August 6, 2003
Zivkovic confirms peacekeeping offer
BELGRADE -- Wednesday – Serbian Prime Minister Zoran
Zivkovic tonight confirmed that he had discussed the
possibility of Serbia-Montenegro troops being deployed
in international peace missions during his recent
visit to the US.
Zivkovic told state media that the issue had been
raised by senior US official Jacques Klein.
“Our return to peacekeeping operations anywhere in the
world would primarily mean another political victory,”
said the prime minister, adding that there was also a
clear financial and development interest in such a
move.
He said that he expected a response to his offer in
the near future.
http://www.b92.net/english/news/
index.php?&nav_category=&nav_id=24083&order=priority&style=headlines
FoNet/Beta - August 6, 2003
Support for troop deployment, but precision needed
BELGRADE -- Wednesday -- Deputy Serbian Prime Minister
Zarko Korac said today that leaders of the country's
DOS ruling coalition wholeheartedly supported PM Zoran
Zivkovic's offer to send 1,000 troops of the
Serbia-Montenegro army to serve in the UN's
international peace missions.
Korac explained that the decision was made for
"political reasons" at a meeting of the government's
executive committee.
Fellow deputy PM Nebojsa Covic warned that the
government must be "very precise and careful" when
passing decisions to send soldiers to participate in
such missions.
Covic said that the issue should first be discussed
and carefully analysed, bearing in mind the events of
the past decade.
Covic supported Zivkovic's initiative in principle,
explaining that it was launched in an effort to hasten
the state union's accession to international
structures.
http://www.b92.net/english/news/
index.php?&nav_category=&nav_id=24094&order=priority&style=headlines
Beta - August 6, 2003
Otpor backs peace troop offer
Uzice -- Wednesday – The Otpor People’s Movement has
thrown its support behind Prime Minister Zivkovic’s
offer of federal troops for international peacekeeping
operations.
Otpor representative Srdjan Milivojevic said today
that, as a signatory to the UN Charter,
Serbia-Montenegro was obliged to take part in peace
operations.
Moreover, he said, troops would be better occupied in
crisis regions around the world than creating them at
home.
=== F ===
http://www.antiwar.com/malic/m080703.html
August 7, 2003
The New Janissaries
How Low Can Serbia's Rulers Go?
by Nebojsa Malic
This week, just as His Elevated Majesty was becoming increasingly testy
about all the questioning of his feeble rationalizations for the
Empire's Middle Eastern adventure – which has turned quite sour for the
troops on the ground – Washington received an unlikely morale booster.
It was announced that during hi late July visit to Washington, Serbian
Prime Minister Zoran Zivkovic offered 1000 Serbian troops for the
occupation of Iraq or Afghanistan – "any mission" His Majesty decides
on.
During the centuries of occupation, Ottoman Turks would regularly round
up young Serbs and other Balkans Christians, march them to Istanbul,
convert them to Islam and train them as the sultans' shock troops and
administrators. This was known as devshirme, or the "blood levy," and
these converts as janissaries. This conscription and forcible
conversion was considered a particularly painful episode in Serbian
history. Apparently, in the "new democracy," that has changed.
The Blood Offering
Zivkovic came to Washington in order to boost his flagging popularity
among Serbians by appearing to enjoy favor with the ultimate power.
Upon his return, he talked about "strategic partnership" and "end to
pressure and coercion," never mentioning the troops.
The Prime Minister's offer was revealed in a patronizing Washington
Post column this Monday. Even as it actually sought foreign mercenaries
to relieve the strain on its shock troops, the Empire was so scornful
of its groveling slaves that it treated the offer cautiously. The
columnist who reported it, one Jackson Diehl, was openly contemptuous.
One is tempted to treat Diehl himself with caution. He displays
appalling disrespect for facts by claiming NATO "crushed"
the Yugoslav Army in 1999 (it didn't), and that
Serbia was "the most frequent starting point for European wars in the
past 100 years" (it wasn't). He reported differently from Kosovo back
in 1986, when he still knew how. But given the Dossies' record of
prostrating Serbia (not so much themselves) before Washington, the
claim that Zivkovic offered troops is credible
enough.
Furthermore, news from Belgrade this past weekend was that Dossie
defense minister Boris Tadic purged the top brass, forcing into
retirement a perfectly competent general who humbled NATO in Kosovo, as
well as the head of Army Intelligence. While Tadic has pledged to purge
opposition to joining NATO's satellite program
"Partnership for Peace," these dismissals might be aimed specifically
at clearing the way for Zivkovic's troop offer.
"Partners" or Servants
Is it not enough that four years ago the Empire launched a war
of aggression against Serbia – accusing it of "invading"
its own territory – thus committing a clear-cut prima facie
war crime? Now the Serbs are expected to join Imperial
aggression against Afghanistan, Iraq, and God only knows who
else, and maybe even say, "thank you very much, may we have
another?" to the whole issue of NATO's barbaric bombing.
Perhaps not. Again, Zivkovic had not mentioned the troops at
all until Tuesday night, when the word got out on CNN. Serbian
media then re-broadcast the news, and it was all over the
Wednesday morning newspapers as well. Obviously, someone
in Washington talked. So much for the "strategic partnership,"
then.
So what now? With the Empire "considering" Zivkovic's
offer, how will Serbia react? Will the Women In Black protest
the deployment of Serbian conscripts to an Imperial war, the
way they protested "Serbian nationalist aggression"? Or is it
OK to die for foreign "democracy," but not for one's own
home? Don't bet on it. All the supposedly pro-peace and
human-rights NGOs are a pillar of Dossie (i.e. Imperial) power,
guided by nothing even remotely resembling a coherent
principle. Knowing which side their bread is buttered on, they
will stay silent.
Prattle aside, there will never be a "partnership" – strategic
or otherwise – between Serbia and the Empire. The neocons
want servants, not "partners;" compliance, not "cooperation."
Everything Washington needs in the Balkans, it has already
received from Serbia's hostile neighbors, and even its co-
habitant in the "union," Montenegro. Far from securing some
sort of preferential treatment, further groveling will only
invite further abuse. But that is yet another concept the
Dossies are incapable of comprehending.
A Power Struggle
Some clues as to why Zivkovic is courting support from
Washington come from Serbia itself. In late July, the
government managed to purge the Serbian central bank,
whose governor was leader of an opposition party. In place of
Mladjan Dinkic and his G17 associates – chiefly responsible
for the Dossies' economic program in 2000, be it noted – DOS
appointed Kori Udovicki, former Energy Minister notorious for soaking
the life savings of elderly Serbians by raising electricity
prices.
The departing governor accused two high-ranking advisors in
the Zivkovic government – and members of his Democratic
Party – of money-laundering. This pushed the already
scandal-ridden government's approval rating to new lows.
DOS-friendly analysts at Radio Netherlands speculated
this week that the scandal would herald a power struggle
within the Democratic Party, from which Zivkovic would emerge
stronger and ready to "confront the voters," but that is
highly unlikely. Dossies view elections as a vampire would
garlic and stakes – with a mixture of fear and loathing.
And with good reason. Their former Trojan horse Vojislav
Kostunica is enjoying rising poll numbers, a development the
Empire is observing with some concern. Erstwhile Djindjic
stooge Miroljub Labus is also polling well, though not
nearly as well as Kostunica. Both of them are just as committed
to "reforms" and service to the Empire, albeit somewhat
more subtly, as DOS. Empire's grip on Serbia is not in
jeopardy, unfortunately – only Zivkovic's.
Lessons from Another Vassal
Another recent visitor to Washington was the Macedonian KLA
leader Ali Ahmeti, until recently on the US terrorist blacklist.
His one-time nemesis, former interior minister Ljube
Boskovski, was meanwhile added to the blacklist. Neither
change was followed by an explanation, leaving the
Macedonians confused. They've done everything the US has
asked of them, and more, yet the Empire has persistently
favored the Albanian segregationists. While the Empire claims
to fight terrorism, it blacklists Macedonian security officials and
treats the leaders of terrorists ("murderous thugs," as NATO
chief Robertson called them) as statesmen.
Back in September 2001 it was obvious that US actions (or
rather, lack thereof) in Bosnia, Kosovo and Macedonia made
the "war on terror" as good as lost. For their part, Macedonians
learned a depressing lesson from their bitter experience:
sometimes, even being an obedient US vassal cannot save
you.
DOSta!
In fact, Zivkovic & Co. should read one of Wednesday’s
editorials in the Washington Times, composed by the known
Serbophobe Helle (Bering) Dale. Her "Are you being Serbed?"
asks how these uppity savages dare protest US hostility and
demand fair treatment, when the entire world knows they are
as racist, genocidal and criminal as Nazi Germany. Zivkovic
and his foreign minister, Svilanovic, yap to presstitutes
at Washington clubs over brandy and cigars, but it’s the people
they represent who suffer. Dale's verbal abuses are one thing,
but deaths in battle quite another. No number of dead Serbs
can ever appease the likes of Dale and her employers at the
Heritage Foundation and the Council of Foreign Relations.
Yet that’s what Zivkovic is trying to do.
DOS is nothing but a motley collection of irresponsible, corrupt,
statist kleptocrats, who came to power only because of the
public's resentment of the government they replaced – and
lots of bags filled with US taxpayers' cash. Ostensibly
"democrats," they've established a "domination of political and
economic life of which Slobodan Milosevic could only have
dreamed" (BHHRG). Whatever troubles beset Serbia before 5
October 2000, the situation today is entirely the fault of DOS.
Zivkovic's groveling offer of Serbian troops to help the Empire's
wars of conquest and occupation ought to be the last straw for
the people who simply cannot take any more social
engineering, deliberately malicious or otherwise.
It is time to show these lying, plundering quisling sleazebags
the door – preferably to Hell, or prison, but out of office
will do. Anyone else could run Serbia better, preferably
as little as possible, guaranteeing the Serbians their liberty
but otherwise not preventing them from improving their lives,
as all governments have done so far.
At some point during the Dossie reign, an anonymous
Belgrade street artist made a pun on the ruling band of thieves'
name: "DOSta," meaning "Enough of DOS." It's time the pun
becomes reality, before young Serbians start coming home in
body bags from once again serving a cruel conqueror.
Nebojsa Malic
ORUŽANA AGRESIJA NATO: ČETIRI GODINE POSLE
Okrugli sto na temu "Četiri godine od agresije NATO na SRJ"
1. APEL Beogradskog foruma 09.06.2003.
2. POLITIČKI ZNAČAJ AGRESIJE NATO NA SRJ
Izlaganje Vladislava Jovanovića
3. AGRESIJA NA JUGOSLAVIJU- vojno-strateški aspekt
Izlaganje prof. dr Radovana Radinovića, generala u penziji
4. DECA POGINULA OD NATO BOMBI
CHILDREN KILLED BY NATO BOMBS
I BAMBINI UCCISI DALLE BOMBE DELLA NATO
=== 1 ===
APEL Beogradskog foruma
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2003-06-09_1.html
BEOGRADSKI FORUM ZA SVET RAVNOPRAVNIH
Beograd, 09.06.2003.
Beogradski forum za svet ravnopravnih, dana 07.06.2003. godine održao
je okrugli sto na temu Oružana agresija NATO četiri godine posle. Na
skupu su učestvovali eminentni naučni i javni radnici iz naše zemlje i
inostranstva. Tokom rasprave razmorena su sva relevantna pitanja i
aspekti te zločinačke agresije, njene karakteristike i brojne,
raznovrsne posledice. Kako se u našoj zemlji od strane aktuelne vlasti
i kontrolisanih medija uporno nastoji da se agresija zaboravi, a njene
razorne posledice po naš narod i državu u potpunosti ignorišu, a
vinovnici te agresije amnestiraju od svake vrste odgovornosti, učesnici
okruglog stola su odlučili da našoj javnosti upute sledeći
A P E L
1.) Oružana agresija NATO na SR Jugoslaviju je bila nelegitimno nasilje
suprotno Povelji UN i izvedena bez saglasnosti Saveta bezbednosti UN
koji je inače jedini bio ovlašten da zatraži primenu vojne sile protiv
neke od svojih članica. Zato se i okupacija Kosova i Metohije kao
direktna posledica tog nelegitimnog vojnog nasilja ne može prihvatiti
kao trajno rešenje niti kao prvi korak na putu ka potpunom državnom
osamostaljivanju od Srbije kao njegove matične države.
Da bi to političko stanovište zadobilo odgovarajuću specifičnu težinu,
Forum zahteva da se što hitnije održi vanredna sednica Skupštine Srbije
na kojoj će se usvojiti deklaracija o Kosovu i Metohiji. Tom
deklaracijom treba izričito zabraniti bilo kome da u ime srpske države,
srpskog naroda i srpske istorije pristupi pregovorima o konačnom
statusu te pokrajine. Kosovo i Metohija je neotudjivi deo srpske države
i niko nema mandat da ga bilo kome, pod bilo kojim ucenama i pretnjama
ustupa u vidu njenog konačnog rešenja. Pregovarati se mora i može, i
treba pregovarati o svemu osim o izdvajanju Kosova iz srpske države. O
tome se pregovarati ne može.
2.) Isto onako kako niko ne može dobiti mandat da Kosovo i Metohiju
ustupa bilo kome, tako ne može dobiti mandat niti da oprašta ratne
zločine koji su počinjeni u toj nelegitimnoj agresiji. Uostalom, sama
ta agresija je zločin protiv čovečnosti i protiv mira. Zato je
neophodno u deklaraciji izričito zabraniti bilo kome da u ime srpskog
naroda i hiljada nevino stradalih, ranjenih i osakaćenih, proteranih i
ostalih bez krova i celokupne pokretne i nepokretne imovine, oprašta
vinovnicima zločina za njihova zlodela. Oni treba da odgovaraju pred
sudom, a njihove države da nadoknade ogromnu ratnu štetu koju su naneli
našoj državi i narodu. Ovo podrazumeva da mora ostati na snazi tužba
koju je naša zemlja podigla pred medjunarodnim sudom. U njoj treba
rezolutno zahtevati nadoknadu ratne štete čiju je visinu utvrdila
Savezna vlada tadašnje savezne države. Nikakvo članstvo ni u NATO ni u
"Partnerstvu za mir", pa čak ni u EU, niti donacije i tzv. povoljni
krediti ne mogu biti pravedna nadoknada za zločine učinjene našoj
zemlji i za njihove nemerljive materijalne i nematerijalne posledice.
3.) Po svemu sudeći, aktuelna vlast pažljivo priprema našu javnost za
prihvatanje američkog zahteva o izuzeću američkih državljana od
odgovornosti pred medjunarodnim sudom za ratne zločine. Taj zahtev SAD
smatramo krajnje licemernim i nečuveno uvredljivim iz dva bitna
razloga: 1. Prvo, što je i glavni pokretač i izvršilac zločinačke
agresije na našu zemlju bila upravo Amerika i
2. Drugo, što Amerika najglasnije, kao uslov svih uslova, našoj zemlji
nameće obavezu izručenja svih njenih državljana koje potražuje Haški
tribunal, iako je svima pa i Americi jasno da se radi o izrazito
političkom sudu. Na tako licemeran zahtev SAD ne treba pristati i zato
što je prioritet naše zemlje učlanjenje u EU, a upravo EU od nas traži
da taj zahtev ne prihvatimo.
U Beogradu, 07.06.2003.
UČESNICI OKRUGLOG STOLA
"ORUŽANA AGRESIJA NATO: ČETIRI GODINE POSLE"
=== 2 ===
Cetiri godine posle:
POLITIČKI ZNAČAJ AGRESIJE NATO NA SRJ
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2003-06-13_1.html
BEOGRADSKI FORUM ZA SVET RAVNOPRAVNIH
Okrugli sto na temu "Četiri godine od agresije NATO na SRJ"
Izlaganje Vladislava Jovanovića
07. juni 2003. godine
Vremenski razmak od cetiri godine nije, u principu, dovoljan da se o
nekom znacajnom dogadjaju da valjani sud.
U slucaju vazdušne agresije SAD i NATO na SRJ pravilo o istorijskoj
distanci nije relevantno.
SAD i NATO su se u toj vojnoj operaciji bili suviše odmetnuli od
medjunarodne zajednice, suviše su bili arogantno prisvojili njene
prerogative, suviše osnovnih principa medjunarodnog prava su bili grubo
i izazivacki prekršili, suviše su nepoštovanja i prezira bili pokazali
prema sopstvenim statutarnim obavezama, suviše su se bili služili
obmanama i manipulacijama, suviše su bili ugrozili mir i bezbednost u
našem regionu - da bi mogli da se stave pod zaštitno krilo istorijske
distance.
Moral, pravo, istina, viteštvo i humanost bili su njihove prve i
najvece žrtve. Dvostruki aršin i dvostruka pravda bili su i ostali
instrumenti njihove politike.
Sa bezbednih visina i ogromnih daljina njihovi piloti i artiljerci su
"nevidljivi i kukavicki" rušili civilnu infrastrukturu i ubijali naše
nenaoružane gradjane. Toga se predsednik Buš nije setio kada je s
pravom osudio Bin Ladenove teroriste koji su se isto tako "kukavicki i
nevidljivi" bili obrušili na imovinu i civile SAD 11. septembra 2001.
godine. Da se tada toga setio i da je u isto vreme osudio i prethodnu
americku administraciju što je Bin Ladenu pružila obrazac kako
kukavicki i nevidljivo napasti civilne objekte u nekoj zemlji, sadašnji
americki predsednik bi stekao zasluženi moralni kredibilitet.
Da bi se dobio izgovor za agresiju na SRJ, našoj zemlji su u Rambujeu
bili postavljeni nemoguci uslovi i upuceni ultimativni zahtevi da
izvrši samoamputaciju Kosova i Metohije. Takav metod razgovora pod
pretnjom rata nije u svetskoj politici bio praktikovan od 1938. godine,
kada je Hitler, pod pretnjom oružane invazije, zahtevao od Cehoslovacke
da mu preda Sudetsku oblast. Nažalost, smrt Hitlera nije oznacila kraj
hitlerovskog metoda teritorijalnog cepanja jedne suverene clanice
medjunarodne zajednice. Taj metod je, iako osudjen na nirnberškom
procesu 1946, zadržan kao najznacajnija ratna reparacija. Demokratski
zapad je brzo uvideo njegovu efikasnost i ugradio ga u tzv. novi
svetski poredak, nedavno preimenovan u proces globalizacije.
Agresiju na SRJ NATO je izvršio bez odobrenja Saveta bezbednosti,
nadležnog organa za pitanja mira i bezbednosti u svetu, cime je pocinio
eklatantan primer zlocina protiv mira. Nažalost, Svetska organizacija,
umesto da osudi i zaustavi agresiju, povila se i povukla pred
bezobzirnim vojnim maršem novog svetskog poretka. Zakon sile je
nadjacao snagu prava. Presedan je bio napravljen. Senka Abisinije se
nadnela nad OUN, kao što je pre 60 godina doprinela nestajanju Lige
naroda. Vojne intervencije NATO u drugim zemljama postale su moguce bez
saglasnosti Saveta bezbednosti. Bauk "humanitarnih intervencija" NATO-a
poceo je da kruži planetom.
Sve ono što je decenijama, ako ne i vekovima služilo kao zaštita manjih
i slabijih država i predstavljalo nezamenjiv okvir i temelj njihove
koegzistencije sa vecim i jacim silama - suverenitet, jednaka
bezbednost, medjunarodno pravo, primarna uloga i odgovornost OUN u
ocuvanju mira, bezbednosti i stabilnosti u svetu - bilo je dovedeno u
pitanje, ugroženo ili na drugi nacin kompromitovano.
Posle agresije NATO na SRJ, svet više nije bio isti. Jednopolarnost je
antipod svakoj ravnoteži. Nastale na poukama iz drugog svetskog rata i
ravnoteži interesa pobednicke koalicije, OUN nije više mesto gde SAD sa
svojim saveznicima ostvaruju svoje vitalne interese. Svetska
organizacija se sve više i opasnije marginalizuje. Sa uzurpacijom
ovlašcenja Saveta bezbednosti od strane NATO, nastalo je vreme
bezakonja u medjunarodnim odnosima. Upotreba sile ili pretnje silom pod
jedva argumentovanim izgovorom opasno su ucestale. Razlozi koji se
navode za njenu upotrebu najcešce se zaboravljaju tokom same upotrebe i
u hodu zamenjuju nekim drugim, kao što pokazuju primeri Avganistana i
Iraka. Pravi razlog se ne navodi, iako je on uvek geostrategijske,
geopoliticke ili geoekonomske prirode.
Pored sve organizovanijeg i agresivnijeg medjunarodnog terorizma,
maligna priroda jednopolarnosti predstavlja najneposredniju pretnju
miru u svetu. Posle neizazvanog i protivpravnog oružanog napada NATO na
SRJ, prvo i najvažnije pitanje je bilo: "Ko je sledeci?" Naša zemlja je
Savetu bezbednosti s pravom ukazala da bi nesuprotstavljanje agresiji
na nas predstavljalo ohrabrenje za nove agresije i da bi se u tom
slucaju mnoge zemlje, posebno one slabije i manje, mogle uskoro naci na
udaru NATO-a. Nažalost, OUN i Savet bezbednosti su se odlucili za
politiku noja, cime su izgubili poverenje mnogih zemalja. Kao rezultat
toga, neke srednje i manje razvijene zemlje pocele su se okretati
raketnom i nuklearnom oružju kao jedinom sredstvu koje NATO, odnosno
SAD, možda može odvratiti od agresivnih namera. Indija, Pakistan i DR
Koreja su možda samo vrh ledenog brega. Nepoznato je da li i koliko
drugih zaplašenih zemalja razmišlja na slican nacin. To je direktan
rezultat protivpravne vojne akcije SAD i NATO protiv SRJ. Umesto da se
svet krece ka deklarisanom idealu nuklearnog i raketnog razoružavanja i
bržem ekonomskom razvoju, odvija se suprotan proces. Vidi se pocetak te
spirale, ali ne i njen kraj. Jedina preostala supersila ubrzano i
dramaticno razvija nove vojne tehnologije 21. veka, a zemlje koje
oružano kažnjava zbog neposlušnosti služe joj kao poligon za
isprobavanje novih vrsta oružja.
Pošto je i sama bila jedan takav poligon, naša zemlja ne samo da još
oseca posledice takvih oružja, nego ce ih osecati i generacije koje ce
doci. Zemlje NATO-a nemaju zbog toga nikakvu grižu savesti. Naprotiv,
jedan od uslova koje postavljaju sadašnjoj vlasti naše zemlje je da za
ulazak u Partnerstvo za mir moramo povuci tužbe kod Stalnog
medjunarodnog suda u Hagu za naplatu ratne štete. U isto vreme, SAD
snažno podupiru tužbe koje su ranija muslimanska vlada BiH i vlada
Hrvatske podnele tom istom sudu za osudu SRJ zbog navodne agresije
pocinjene protiv njih i naplatu ratne štete na osnovu toga.
Nema sumnje da je rec o nastavljanju politike pritisaka na našu zemlju
i posle politickih promena izvršenih posle 5. oktobra 2000. Ta
politika, pored one koja se vrši zadržavanjem i neprekidnim
produžavanjem otvorene liste zahteva predstavlja dvostruku omcu oko
vrata naše zemlje. Cilj je da se naša zemlja ucini mekom i popustljivom
do te mere da joj iznudjeni pristanak na formalnu ili fakticku
nezavisnost Kosova i Metohije i transformisanje preostale Srbije u neku
labavu federaciju bude izgledalo kao kraj muka, a ne kao pocetak novih
nesreca.
Zlocin NATO protiv mira bio je moguc zato što ad hoc Haški krivicni
tribunal, pod ociglednim uticajem SAD, nije takav zlocin uvrstio u
spisak ratnih zlocina za koje se optužuju pojedina lica sa prostora
bivše SFRJ. Tako je taj najveci ratni zlocin, iz kojeg proizlaze svi
ostali ratni zlocini, zašticen pravilom "nulum crimen, nula pena sine
lege". Ali, ako zbog toga nije bilo formalno -pravnog osnova za
podizanje optužnica protiv politickih i vojnih lidera NATO i njegovih
pojedinih clanica, nesporna cinjenica da je vojna akcija NATO protiv
SRJ bila protivpravna predstavlja dovoljan osnov za njihovo gonjenje od
strane Haškog tužilaštva. Polazeci od toga, Haško tužilaštvo nije smelo
da prihvati teoriju agresora o kolateralnoj šteti, jer je opšte poznato
da nepravo ne radja pravo. Ali Haški tribunal zna da ne sme da dira u
nedodirljivo. Kada bi, iz obaveze prema cinjenicama i duga prema
pravicnosti to cinio, prestao bi da postoji. Njegov zadatak je da
izvršava volju agresora, a ne da joj se suprotstavlja.
Na zvanicnoj vlasti naše zemlje je velika odgovornost da ne podlegne
neprincipijelnim pritiscima i ucenama. Agresija na našu zemlju je bio
suviše veliki zlocin sa suviše velikim i štetnim posledicama da bi se
zemlje pocinioci amnestirale. Utoliko pre što i u tim zemljama sve više
probija svest o neprihvatljivosti nepravde koja nam je bila nanesena.
Politika pomirenja i obnavljanja normalne saradnje je neophodna posle
svakog rata, ali ona pretpostavlja uzajamnost a ne jednostranost
ustupaka. Pored toga što znaci slabljenje sopstvenog položaja,
jednostranost ustupaka opravdava i nagradjuje agresiju. Nije moralno,
pravedno i isplativo da se zemlje koje su nam ucinile tolika zla i
nanele toliku materijalnu štetu oslobode odgovornosti za to. Skoro
tromesecno bombardovanje naše zemlje bilo je, po svim definicijama
medjunarodnog prava, stoprocentna protivpravna akcija. Sve posledice te
protivpravne akcije bile su, takodje, protivpravne. Eufemizam
"kolateralna
šteta" koji je NATO uporno ponavljao i prodavao svetskoj javnosti,
predstavljao je svestan pokušaj agresora da izbegne krivicnu i
materijalnu odgovornost.
Pravo je i obaveza naše zemlje pred istorijom i istinom da insistira
kod Stalnog medjunarodnog suda u Hagu na odgovornosti NATO-a za
pocinjenu agresiju i njene posledice. Takav uspravan stav ne slabi vec
ucvršcuje naš opšti položaj prema zemljama pociniocima i odnose sa
njima cini ravnopravnijim i valjanijim. Iskustvo sadašnje vlasti sa
zemljama NATO-a pokazuje da neprincipijelno popuštanje donosi našoj
zemlji manje koristi i uvažavanja, a više novih pritisaka i ucenjivanja.
=== 3 ===
General Radovan Radinović:
AGRESIJA NA JUGOSLAVIJU- vojno-strateški aspekt
http://www.artel.co.yu/sr/gost/2003-06-19_1.html
BEOGRADSKI FORUM ZA SVET RAVNOPRAVNIH
Beograd, 07. juni 2003. godine
Okrugli sto na temu "NATO agresija na SRJ - četiri godine posle"
Izlaganje prof. dr Radovana Radinovića, generala u penziji
Proteklo je dovoljno vremena da bi se imala neophodna kritička distanca
za objektivno razmatranje prirode agresije i njenih posledica. Takodje,
u medjuvremenu je po sličnom scenariju izvršena agresija na Irak, pa je
moguće povlačiti izvesne paralele i uočavati sličnosti i razlike
izmedju ova dva zločina prema miru. Ovaj skup smatram tim značajnijim
što se vladajuće i opslužujuće elite u našoj državi silno trude da se
ta agresija, taj sramni zločin Zapada prema našem narodu zaboravi i da
naprasno svi zavolimo NATO.
Agresiju NATO prema Jugoslaviji potrebno je, a i moguće razmatrati sa
različitih aspekata: kulturno-istrorijskih, civilizacijskih,
ekonomskih, političkih i geopolitičkih, ekoloških, vojnih i
geostrateških itd. Ja ću ukratko razmotriti neke vojno-strateške
karakteristike i posledice te agresije.
PROMENE U KARAKTERU RATA
Nikada u istoriji ratovanja u jednom ratu nije uspostavljen tako i
toliko neravnopravan odnos vojnih i svih drugih snaga i moći kao što je
to bio slučaj u agresiji NATO na Jugoslaviju. Ta činjenica je dobro
poznata i ovog puta je ne ističem da bi je uočili i registrovali kao
objektivnu karakteristiku tog rata, već da bih na taj način podvukao
krajnje antiherojski (Smilja Avramov) i zločinački karakter agresije
Zapada na Jugoslaviju. Taj zločinački karakter posebno se ogleda u
činjenici da žrtva agresije nije bila u stanju da nanese bilo kakvu
ozbiljniju štetu agresoru, osim da izbegava udare i prekomerne gubitke.
To je agresor znao i time je rat kao sudar dve strane, dve volje radi
ostvarivanja političkih ciljeva izgubio svaki smisao i srozao se na
puko kažnjavanje i ubijanje jednog naroda i to isključivo iz mržnje da
bi njegovo političko vodjstvo prinudio na kapitulaciju. To se jasno
može zaključiti ako se pogleda šta su bile mete napada: infrastrukura,
javni objekti, mostovi, civilna naselja. Iako je agresor pouzdano znao
da u epicentru Beograda nema vojske, to ga nije sprečilo da taj deo
grada izloži najčešćim udarima. On je znao da preko mostova na Dunavu
iz Vojvodine i ka Vojvodini uopšte neće prolaziti nikakve vojne snage,
ali ga to nije sprečilo da ih sve do jednog razori. Pazite paradoksa:
danas se u Hagu sudi srpskim političkim i vojnim liderima najčešće za
dva navodna ratna zločina: za neselektivnu upotrebu vojne sile i za
neproporcionalno dejstvo po inače legitimnim vojnim ciljevima. Voleo
bih da mi neko danas objasni kako je to NATO u agresiji na Jugoslaviju
selektivno koristio vojnu silu ako se zna da je pogadjao putničke
vozove, pešake na mostovima, civile na pijacama i bolesnike u
bolnicama. Nije li možda TV Beograd, inače simbol slobode medija i
neophodan uslov svake demokratije, bila vojni cilj. I kako to razumeti.
Je li to taj princip selektivnosti na koji se danas tako rezolutno
poziva Haška pravda. Još je drastičniji slučaj sa principom
proporcionalnosti upotrebe sile. Zna se da je smisao tog principa nalog
da se prema legitimnim vojnim ciljevima upotrebi onoliko sile koliko je
dovoljno da se taj cilj onemogući u svom delovanju. Ne, dakle, iznad
granica od kojih se tom cilju nanose nepotrebne dodatne patnje.
Zamislite, molim vas, kako taj princip funkcioniše u praksi ako se zna
da je NATO na našu zemlju ispalio na desetine hiljada tona eksplozivnih
naprava i to sa daljina na kojim im naša vojska uopšte nije mogla ničim
i nikako nauditi. Je li to princip proporcionalnosti ne važi za NATO
već samo za njegove žrtve?
TESTIRANJE NOVE DOKTRINE NATO
Agresija Zapada na Jugoslaviju (ja namerno podvlačim da se radi o
agresiji Zapada, a ne NATO) poslužila je kao laboratorija za testiranje
doktrine novog intervencionalizma. Ovo je bitno uočiti jer se radi o
korenitom preobraćaju NATO kao vojnog saveza. Od nominalno odbrambenog,
od ove agresije NATO je postao ofanzivni i agresivni vojni savez
Zapada. S obzirom na činjenicu da mu na čelu stoji jedna imperijalna
sila, bilo je samo pitanje dana kada će se taj odbrambeni savez
pretvoriti u agresivni, tj. u sredstvo za američko preoblikovanje
sveta. Osnovne stavke te doktrine novog intervencionalizma su:
- sloboda izbora prava na intervenciju protiv bilo koje države ili
političke grupacije za koju SAD procene da ugrožava njihove strateške
interese, naravno koje mogu da poraze bez ozbiljnijih posledica po
sopstvene snage;
- pravo na intervenciju bez saglasnosti Saveta bezbednosti UN i uprkos
njegovom protivljenju;
što je posebno zabrinjavajuće, pravo na preventivnu intervenciju, tj.
protiv onih država za koje SAD procene da mogu u perspektivi da ugroze
njihove strateške interese.
Nema sumnje da se SAD ovim izborom svrstavaju u red arogantnih imperija
koje su bez milosti i bez ikakvih kočnica, mimo principa prava i
pravde, gazile sve one narode i države koji su im stajali na putu
ovladavanja svetom. Kuda to Amerika vodi svet ostaje da se vidi. No,
bojim se da se ostvaruje ona crna slutnja koju je Ignacio Ramone
izrekao pre izvesnog vremena u svojoj knjizi ''Geopolitika haosa'' da
se svet približava više haosu nego uredjenom svetskom poretku.
JAČANJE ULOGE VOJNOG FAKTORA I MILITARIZACIJA POLITIKE
Pre tridesetak godina svet se poradovao da je prošlo vreme politike
topovnjača i ekspedicionih korpusa kao sredstva kolinijalne strategije
i da je vojni faktor ustupio mesto političkom. Agresija Zapada na
Jugoslaviju nas je grubo otreznila i ponovo vratila u eru
militarizacije svetske politike, ali sa monopolom jedne sile na tu
militarizaciju. Inače, svaka objektivna analiza pokazala bi da bi svi
politički ciljevi koji su isticani kao motiv za agresiju bili uspešnije
ostvareni bez vojnog faktora nego pomoću njega. Takodje analiza bi
otkrila potpuno izvrnutu logiku, tj. da su politički ciljevi i politika
poslužili vojnom faktoru i ratu, umesto da bude obrnuto, tj. da vojni
faktor bude sredstvo. U ovom slučaju vojni faktor je bio cilj. Rat i
agresija nisu bili u funkciji ostvarivanja političkih ciljeva već su
politički ciljevi (navodno smirivanje krize na Kosovu i Metohiji i
zaštita prava Albanske manjine) izmišljeni samo da bi se legitimisala
oružana agresija u okviru koje je trebalo inaugurisati jednu potpuno
novu doktrinu Atlantskog saveza - doktrinu intervencionizma po
sopstvenom izboru i tu doktrinu praktično isprobati.
Tako militarizovana medjunarodna politika dovela je, po prvi put nakon
Jalte, da se vojna sila upotrebi kao sredstvo za geopolitičko
preoblikovanje evropskog kontinenta. Tri su pokazateqa tog
geopolitičkog prekomponovanja dela Evrope (Balkana):
- Rusija je prvi put u njenoj novijoj političkoj istoriji isterana sa
Balkana, čime je praktično svedena na rang minornog geopolitičkog
faktora koji se više ništa ne pita kada je reč o globalnim svetskim
poslovima;
- Srpski faktor je primoran da učini oštar otklon od svog autentičnog
kulturno-civilizacijskog i geopolitičkog identiteta tako što je gurnut
u naručje NATO i primoran da se do karikaturalnih razmera dodvorava
Zapadu, zaboravljajući da to neće ići lako niti bez lomova i u realnom
životu i u dušama qudi;
- Agresija na Jugoslaviju predstavlja praktično kamen temeljac u zgradi
koja se zove ''Velika Albanija''. Možda je upravo to najočitiji znak
tog geopolitičkog prekomponovanja Balkana. Posledice toga se danas tek
naziru, a tek u budućnosti će pokazati svoje nakazno lice.
OKUPACIJA KAO POSLEDICA AGRESIJE
Najtragičnija posledica oružane agresije Zapada na na{š zemlju je
okupacija. Agresija je trajala petnaestak godina (različitim
sredstvima, traje i danas) i imala je karakter svedimenzionalne
agresije: u privredi, politici, medijima, u svetskom javnom mnjenju, u
kulturi ... Kao kruna svega napokon je usledila oružana agresija. Isto
onako kako je agresija bila svedimenzionalna, tako je okupacija kao
njena posledica svedimenzionalna:
Politički i ideološki smo potpuno okupirani i to spolja raznom vrstom
političkih diktata, a iznutra jednom nametnutom i potpuno nelegitimnom
vlašću koja sve čini da što dublje udjemo u odnos potčinjenosti prema
okruženju;
U kulturi i ideologiji (tu podrazumevam celokupnu i celovitu nacionalnu
i državnu ideologiju) podvrgnuti smo jednom nečuvenom ispiranju mozga
kako bi se obrisao svaki trag bilo čega što pripada nacionalnom i
kulturnom civilizacijskom identitetu našeg naroda. To poprima
zastrašujuće razmere tako da su napadnute sve nacionalne institucije:
od Srpske akademije nauka, preko univerziteta, do Srpske pravoslavne
crkve. Sve što je nacionalno proglašava se primitivnim. Patriotizmu se
rugaju tako što ga izjednačavaju sa kriminalom i ratnim zločinom. To
ponižavanje naroda poprima karikaturalne razmere. Postali smo zemlja
koja hapsi i zlostavlja svoje borce za slobodu protiv NATO agresije, a
slavi špijune. Uz to, sa zvaničnog mesta se naredjuje oficirima da
špijuniraju svoje dojučerašnje saborce i preti im se sankcijama.
Izgleda kao da smo u Nušićevom dobu i da nam je svima sudbina da
postanemo rejonski, mesni, opštinski ili sreski špijuni. Isto onako
kako je to bio čuveni Aleksa Žunić, sreski špijun iz jednog Nušićevog
dela. Bilo bi komično da nije tragično;
U ekonomiju se ne razumem, ali ipak znam toliko da smo narod koji živi
od donacija i tzv. povoljnih kredita, a da ubrzano rasprodajemo imetak
koji su decenijama stvarale generacije radnih ljudi koje danas žive
doslovce u bedi;
Vojna okupacija je posebna priča i ona me ovde i danas posebno zanima.
Nije samo okupirana Srbija, već i sve srpske zemlje. Negde Srba više ni
nema kao političkog naroda, a tamo gde ih ima ili im se preti da će
izgubiti entitet (Republika Srpska), ili im se priprema status
nacionalne manjine i to u sopstvenoj nacionalnoj državi (u Crnoj Gori).
Najizrazitiji oblik vojne okupacije je prisustvo stranih vojnih snaga
na Kosovu i Metohiji. Neću da ulazim u raspravu da li je do okupacije
moralo doći, koliko će ona trajati i dr. Želim samo da podvučem da se
radi o okupaciji za otimanje Kosova i Metohije kao dela državne i
nacionalne teriotorije srpskog naroda. Te okupacione snage su pod
direktnim diktatom Amerike, za koju naša vlada kaže da je naš danas
osvedočeni prijatelj, pa zato zaslužuje da se odreknemo prava za
gonjenje američkih državljana za počinjene ratne zločine u našoj zemlji
dok ista ta Amerika iz dana u dan imperativno traži sve više srpskih
glava u Hagu. Takodje, ista ta Amerika čini sve da teritoriju Kosova i
Metohije odcepi od Srbije. U toj funkciji legalizovali su terorističku
paravojnu organizaciju OVK pod eufemističkim imenom ''Kosovski zaštitni
korpus'' - to je onaj korpus koji izvodi diverzije po srpskim
enklavama. Medjunarodna uprava na Kosovu i Metohiji po diktatu Amerike
ne dozvoljava da se vrate proterani Srbi sa Kosova, poklanja srpsku
imovinu Šiptarima, kao da im je to dedovina. Amerika sponzoriše
raznovrsne i brojne rezolucije, deklaracije i izjave proalbanskog
lobija u Americi za nezavisno Kosovo i na taj način praktično pomaže
proces dalje destrukcije srpske države.
Ja naravno znam da mi nismo u stanju da se sami odupremo američkoj
zlovolji sadržanoj u nameri da se u perspektivi ali što pre Kosovo otme
Srbiji. No, jedna je stvar nešto primiti k znanju kao trenutno realno
stanje stvari, a sasvim druga pristati na to kao na trajno rešenje.
Znam takodje da ako se to bude zahtevalo iz svetskih centara moći,
moramo prihvatiti razgovore o Kosovu i Metohiji. Radi se o tome da se
zna o kakvoj vrsti razgovora i pregovora može biti reči. Jedino na šta
sme pristati bilo koja prolitička garnitura u Srbiji jeste da je Kosovo
bilo, da ono danas jeste i da će u budućnosti biti deo srpske državne
teritorije. Niko nema mandat da tu teritoriju ustupa bilo kome pod bilo
kojom pretnjom ili ucenom. Smatram da bi jedna od tačaka u zaključcima
ovog skupa trebalo da bude obraćanje našeg foruma javnosti u kojem
zahtevati da se u Skupštini Srbije usvoji deklaracija koja će izričito
zabraniti bilo kome da u ime srpskog naroda potpiše ustupanje Kosova i
Metohije pod izgovorom tzv. konačnog statusa. Okupacija Kosova i
Metohije je posledica nelegitimne oružane agresije Zapada i nju ne
priznajemo kao trajno rešenje niti kao osnovu za bilo kakve pregovore o
eventualnom izdvajanju Kosova i Metohije iz sastava Srbije.
KRIZA STRATEGIJE I ODVRAĆANJA
A sada mi dozvolite da se sa par napomena osvrnem na neke čisto vojne
aspekte ove agresije. Agresija je pokazala da je danas strategija
odvraćanja njenim tradicionalnim standardima u ozbiljnoj krizi, tj. da
uopšte ne funkcioniše. Njena je uloga da spreči odnosno, da odvrati
agresora od namere da napadne. Odvraćanje inače, funkcioniše na dva
načina i dva modela: odbranom i odmazdom. U osnovi oba ova dva modela
odvraćanja je realna pretnja. U odbrani da je napadnuta zemlja u stanju
da nametne takav rat koji će dovesti do nepodnošljivih gubitaka
agresora, pa se on u takav rat ne sme upustiti. Odmazdom se preti tako
što nakon otpočinjanja agresije, zemlja žrtve je u stanju da izvrši
kaznene udare po vitalnim ciljevima agresora, što takodje ne sme da
prihvati, pa ga to primorava da agresiju i ne preduzima.
Videli smo da je NATO kao agresor, odnosno SAD kao njegov čelnik u
stanju da ignorišu obe ove pretnje i to tako što udare vrše sa bezbedne
distance i što ne ulaze u rizike kopnenih operacija. Bilo da se ceo rat
vodi udarima sa distance, bilo da se u kopnena dejstva ulazi tek nakon
vatrene obrade bojišta koja ga lišava bilo kakvih gubitaka ili ih svodi
na podnošljivu meru. Moglo bi se čak reći i da SAD ili vojne koalicije
koje SAD sklapaju radi preduzimanja oružanih agresija širom sveta, za
svoje agresivne ciljeve biraju isključivo one zemlje koje nemaju
nikakvih mogućnosti da zaprete, odnosno da i agresoru nametnu
odgovarajuće gubitke.
Dakle, SAD su postigle takvu vojnu nadmoć da samo mali broj zemalja ima
mogućnosti da realno odvrati tu imperiju od namere oružane agresije.
Jedino zemje koje raspolažu pomorskim, vazduhoplovnim i raketnim
nuklearnim sredstvima mogu da tu vrstu pretnje ostvare. Njihova
strategija odvraćanja još uvek deluje efikasno. No, u vremenu koje
sledi za očekivati je nove tehnološke napore SAD koji će i tu vrstu
pretnji svesti na prihvatljivu meru, čime bi se strategija svetske
dominacije Amerike oslobodila do apsoluta. Ne kažem da je takvo
očekivanje realno, ali da će Amerika to pokušati, u to sam posve
ubedjen. To će dovesti do nove neslućene trke u naoružanju. Upravo je
to najavio vojni budžet SAD za iduću godinu koji je dimenzionisan preko
400 milijardi dolara.
Šta preostaje malim i nerazvijenim zemljama koje nisu spremne da kleknu
pred američkom zastrašujućom pretnjom. Ništa osim terorizma. Dakle,
paradoksalno, ali tačno, sama Amerika svojom imperijalnom politikom i
strategijom neprikosnovenog gospodara sveta proizvodi terorizam kao
svog najvećeg neprijatelja. Terorizam u svim oblicima: klasični koji se
vidi svakog dana na Bliskom Istoku, Africi, Aziji i Latinskoj Americi,
Rusiji, Čečeniji itd. Ali, i rafiniraniji i sofisticiraniji oblik
terorizma: od hemijsko-biološkog do mininuklearnog. Šta drugo da
izazove američka odluka da nastavi ulaganja u istraživanja i razvoj
mininuklearnih sredstava osim isto takvog terorizma. U najvećem obimu i
intenzitetu ta vrsta terorizma bila bi uperena protiv Amerike. Ako bi
do toga došlo, tada bi upravo terorističke snage ovladale svetom i to
bi bio kraj civilizacije u njenom današnjem obliku. Izlaz, dakle, nije
u sve izrazitijoj američkoj vojnoj svemoći, već u potpuno drugačijoj
američkoj odgovornosti za stanje u svetu. Tu bih se u potpunosti složio
sa gospodinom Jakšićem i onim što je pre izvesnog vremena objavio u
"Politici" pišući o neuspehu američke antiterorističke strategije.
RAT BEZ BITKE
U istoriji i teoriji ratovodstva i ratne veštine agresija NATO na SRJ
će biti zabeležena kao potpuno novi oblik, odnosno novi tip rata. U
časopisu "Geopolitička raskršća" (leto 2000), na godišnjcu te agresije,
taj rat ja sam nazvao "Rat bez bitke". I danas stojimo na istom tom
stanovištu. Možda se čini da isticanje ove odrednice agresije suviše
ulazi u okvire vojne struke u njenom najužem smislu i značenju. Ali
držim da se radi o bitno novoj karakteristici rata koja će sve više
zauzimati centralno mesto u svim narednim vojnim intervencijama, kojih
će na žalost biti i to ne tako retko.
U agresiji NATO su izostali sudari zaraćenih strana na bojnom polju, a
što je inače bila suštinska odrednica rata u njegovom klasičnom
poimanju. Zapravo, ako sudara nema, reklo bi se da tada nema ni rata. I
u ovom smislu ova agresija je do izvesne mere izokrenuti rat. U svim
dosadašnjim ratovima, uvek je žrtva agresije nastojala da u nepovoljnom
odnosu vojnih snaga izbegne odlučujuće vojne sudare i to tako što je
ratni proces fragmentirala na više manjih žarišta. U ovom ratu sudar,
odnosno bitku je izbegavao agresor, a ne žrtva i to je pravi paradoks
koji će se u narednim ratovima pretvoriti u zakonomernost. Isti taj
slučaj se zbio i u dva naredna rata nakon te agresije, tj. u
Avganistanu i u Iraku. Bez obzira što je izvesnog otpora bilo, ali ni u
ova dva rata nije vodjena ni jedna prava bitka. A većina vojnih
eksperata je očekivala bitke za velike gradove, naročito u agresiji na
Irak. Gotovo da je stručno neobjašnjivo zašto je to izostalo. Očito je
da se tu nešto zbilo što još uvek nije dostupno pravim vojnim analizama.
Ako podjemo od toga da je cilj svakog rata nametanje volje protivniku,
u ovom slučaju prisiliti državno rukovodstvo SRJ da prihvati ultimatum
iz Rambujea, neophodan uslov za to prirodno bi bio poraz VJ na bojnom
polju u sudarima sa NATO alijansom. Dakle, političkom porazu je trebalo
da prethodi vojni poraz. A tako nije bilo. Niti je bilo vojnog poraza,
niti je agresor nameravao da taj poraz ishoduje. On je stalno pretio
tzv. kopnenom invazijom, a sve je preduzeo da do nje ne dodje. Ovde
naravno, ne računam pokušaj upada šiptarskih terorističkih snaga iz
Albanije i unutrašnje vojne aktivnosti delova razbijene OVK na KiM.
Tako smo došli do još jednog paradoksa ovoga rata, a to je da se VJ
povukla sa KiM, da je dakle pristala da prihvati poraz bez bitke, jer
je tome prethodio politički poraz rukovodstva, koje je prihvatilo
nametnute rezolucije i sporazume. Ni ovo se nije dogadjalo u ratovima
pre ove agresije. Naravno, ovde bi bilo potrebno odgovoriti na pitanje
šta je primoralo državno rukovodstvo SRJ da prihvati okupaciju dela
državne teritorije bez vojnog sudara u ratu koji je trajao, ali to bi
bila duga priča i ne za ovu priliku.
DESTRUKCIJA VOJNE MOĆI ZEMLJE
Namerno koristim termin "zemlje", a ne država ili "Srbija i Crna Gora".
Činim to iz dva razloga. Prvo nisam siguran da se ovde može govoriti
uop{še o državi i drugo destrukcija naše vojne moći je okončana znatno
ranije, još dok smo se zvali SR Jugoslavija. To je bilo sasvim
očekivano, jer NATO nije mogao oprostiti VJ i njenom komandnom kadru to
što se u svakom pogledu, sem u materijalno tehničkom pokazao
superiornim u odmeravanju snaga sa NATO-om. Prvo što je preduzeto jeste
nametanje odgovornosti VJ za navodne ratne zločine. Još dok je rat
trajao, Hag je podigao optužnicu protiv vrhovne komande, tj. protiv
predsednika države, načelnika štaba Vrhovne komande i šefa zajedničke
komande za KiM. Apsolutno je izvesno da u vreme pokretanja tih
optužnica niko iz Haga niti oko njega (tj. iz NATO i SAD) nije imao
niti je mogao imati ni jednog dokaza za te monstruozne optužbe ljudi
koji su imali smelosti da se suprotstave agresiji. Jedini cilj i smisao
podizanja tih optužnica u vreme dok je trajala odbrana agresije bio je
da se ta odbrana delegitimiše i proglasi za zločin.
Drugi udar na vojnu moć naše zemlje usledio je iznutra. Na domaćoj
sceni je iskovana jedna bestijalna laž da je vojska bila stub jedne
zločinačke politike i da se sa tom navodno zločinačkom politikom nije
moguće obračunati dok se vojska kao njen noseći stub ne razori.
Otpočelo je izgladnjivanje vojske, daljnje osiromašenje komandnog
kadra, izmišljane su i podgrejavane afere u vojsci i oko vojske,
najčešće bez osnova, a ponekad na žalost i uz pomoć iz same vojske.
Nastavljeno je radikalno tehničko zaustavljanje vojske. Javost je
podstrekavana da se okrene protiv nje. Na sreću u tome se nije uspelo u
potpunosti.
Treći udar, ujedno i završni, je upravo u toku. To se usaglašeno vodi
iz tri centra: prvo iz centrala NATO i njemu opslužujućih strateških
radionica koje nude raznovrsne scenarije "reformisanja" vojske tako što
će je svesti na minormnu meru; drugo, iz centara političke vlasti naše
zemlje, a posebno iz Crne Gore, kako bi se osporila potreba za
postojanje i te jedine zajedničke snage dve republike; treće, iz
domaćih ekspertskih krugova. Zamislite paradoks: ministar odbrane za
svoje vojne savetnike bira ljude koji sa tom strukom nemaju nikakve
veze i o vojsci i odbrani ne znaju ama baš ništa. Šef državne zajednice
za svog vojnog savetnika imenuje generala koji se već pet godina po
belom svetu bori da dokaže kako je naša vojska zločinačka, kako se od
Beograda beži kao od kuge i kako je Beograd kao svoj strateški plan
odabrao genocid prema svim nesrpskim narodima, a da je u tome vojska
imala glavnu ulogu. Istovremeno je da je isti taj general za to vreme
za koje optužuje i politiku i vojsku za zločin dobio dva generalska
čina. Pitam, koji bi to general mogao opstati u službi, a da ne govorim
u njoj napredovati, a da svakoga dana nije iskazivao naglašenu
lojalnost prema najvišoj državnoj vlasti. Eto taj savetnik predsednika
državne zajednice po Srbiji danas telali o tome kako VJ Srbije i Crne
Gore treba svesti na 25 000 od čega za Srbiju 22, a za Crnu Goru 3
hiljade. Potpuno je jasno da taj savetnik smatra da vojsku treba
podeliti na srpsku i na crnogorsku i da nam ne treba jedinstvena
vojska. Treba mu verovati da je Crnoj Gori dovoljno 3 000 vojnika, ali
treba znati ono što i on nije rekao, a to je da Crna Gora već ima
pripremljenu policiju kao paravojsku. Samo je treba promovisati u
republičku vojsku, ona čak ima i svoga komandanta. Šta više, taj vajni
general se zalaže za internacionalne jedinice u regionu ali kojima će
komandovati NATO oficiri, jer navodno naši oficiri za to nisu sposobni.
To je direktna uvreda naših oficira koji su se u borbi protiv NATO
pokazali u svakom pogledu superiorni. Puštaju tog generala da priča,
niko mu ne staje na put. A on i dalje savetuje šefa države, onog ko zlu
ne trebalo treba da ostvari vrhovno komandovanje. To je za normalni
svet apsolutno neshvatljivo. U isto vreme predsednik Republike Srbije,
odnosno njegov vršilac dužnosti nema ama baš nikoga u svom savetničkom
timu ko se imalo razume u vojsku i odbanu. A kao što se zna, ta
gospodja je po funkciji član Vrhovnog saveta odbrane koji donosi sve
strateške odluke vezane za vojsku i odbranu zemlje. Nije mi jasno kako
to ona može ravnopravno učestvovati u raspravi i odlučivanju o tako
delikatnim temama, a da je niko pri tome ne savetuje. Ili je možda
Srbija odlučila da tu vrstu strateškog odlučivanja prepusti Crnoj Gori
koja je ionako odavno zauzela stav da nam ne treba ni država, ni
vojska, ni odbrana.
Razbijanje vojske i njeno slabljenje ima dva strateška cilja: prvo, da
Srbija ne bude u stanju da igra ključnu geostratešku i bezbednostnu
ulogu u regionu, a ta uloga joj inače po svim objektivnim merilima,
posebno na osnovu strateškog položaja na Balkanu, nesumnjivo pripada;
drugo, da se i u disoluciji vojske pripremi konačna razdelnica za novi
raspon države i izbegnu nesporazumi oko predstojećih podela vojnih
efektiva. Jedino u toj funkciji se može razumeti novo pripremljeni
koncept vojne organizacije u kojoj se, kako to saznaju neslužbeni
izvori, jedan od korpusa te vojske naziva podgorički ili crnogorski, a
svi drugi gube svoje ranije geografske nazive. Zar to nije priprema za
nova cepanja. Zar to nije najava raspada države.
=== 4 ===
From: Vladimir Krsljanin
DECA POGINULA OD NATO BOMBI
CHILDREN KILLED BY NATO BOMBS
I BAMBINI UCCISI DALLE BOMBE DELLA NATO
1.AHMETAJ ARBRNOR - AVDO, 4, Korisa
2. AHMETAJ AGRON, 10, Korisa
3. BERISA ELVIS, 17, Prizren
4. BERISA ESAD, 12, Prizren
5. BESIM VALJETA, 6, Djakovica
6. BRUDAR JULIJANA, 10, Plav
7. GASI DEA, 9, Pristina
8. GASI DENISA, 4, Pristina
9. GASI REA, 6, Pristina
10. DACIC SENAD, 18, Besnik
11. DIMIC DRAGANA, 12, Staro Gradsko
12. ZIVANCEVIC MIODRAG, 8, Djakovica
13. ZECIRI NERCIVANE, 17, Djakovica
14. ZULJFERI BECIR - BECA, 14, Prizren
15. ZULJFERI KASANDRA, 3, Prizren
16. ZULJFERI MAKSUM, 2, Prizren
17. KASTRATI KUJTIM, 1, Orahovac
18. KNEZEVIC MIROSLAV, 14, Plav
19. KOPOLA ARIJETA, 13, Podujevo
20. KOPOLA MERLJINDA, ?, Podujevo
21. KOPOLA MERUSA, ?, Podujevo
22. KOPOLA CAVIT, 15, Podujevo
23. KOPOLA FLJORINDA, 18, Podujevo
24. KODZA BURIM, 14, Kacanik
25. KODZA VALJDET, 15, Kacanik
26. KODZA EDON, 4, Kacanik
27. KODZA OSMAN, 14, Kacanik
28. KODZA FISTIK, 5, Kacanik
29. KRASNICI ERNEST, 3, Orahovac
30. KREPNIK HAJDARAJ, 16, Djakovica
31. KUKAJ ALJBON, 14, Korisa
32. KUKAJ FLJORINDA, 5, Korisa
33. LUGICI ARTA, 13, Lipljan
34. MAKSIMOVIC OLIVERA, 13, Plav
35. MILENKOVIC SANJA, 16, Varvarin
36. MILIC VLADIMIR, 12, Surdulica
37. MILIC MILJANA, 15, Surdulica
38. MILOVANOVIC MILOMIR, 17, Surdulica
39. MITIC IRENA, 16, Nis
40. NIKOLIC GORDANA, 18, Vladicin Han
41. OSMANI EDON, 14, Djakovica
42. PAVLOVIC DAJANA, 5, Ralja
43. PAVLOVIC STEFAN, 8, Ralja
44. PAJAZITI VIOLETA, 16, Djakovica
45. PAJAZITI VJOLCA, 18, Djakovica
46. PALJUSI DIJANA, 5, Korisa
47. PETROVIC MARIJA, 15, Podujevo
48. PETROVIC NIKOLA, 17, Podujevo
49. PECOLI BESMILJE, 17, Prizren
50. RADULOVIC ADAM, 18, Nis
51. RAKIC MILICA, 3, Batajnica
52. ROGLIC MARKO, 16, Novi Pazar
53. SIMIC MARKO, 2, Novi Pazar
54. SMAJLJI BERSADA, 7, Djakovica
55. STANIJANOVIC BRANIMIR, 6, Aleksinac
56. STOJANOVIC MILICA, 13, Pavlovac
57. TASIC DALIBOR, 18, Vranje
58. TOSOVIC BOJANA, 1, Kursumlija
59. DZAFERI REZARTA, 6, Korisa
60. DZAFERI SERANDA, 2, Korisa
61-81. 20 nepoznate dece uzrasta 3 meseca do 18 godina, Korisa
/20 unknown children aged 3 months to 18 years, Korisa
Iz knjige «Deca optuzuju».
From the book «Children Accuse».
Dal libro «I bambini accusano».
Okrugli sto na temu "Četiri godine od agresije NATO na SRJ"
1. APEL Beogradskog foruma 09.06.2003.
2. POLITIČKI ZNAČAJ AGRESIJE NATO NA SRJ
Izlaganje Vladislava Jovanovića
3. AGRESIJA NA JUGOSLAVIJU- vojno-strateški aspekt
Izlaganje prof. dr Radovana Radinovića, generala u penziji
4. DECA POGINULA OD NATO BOMBI
CHILDREN KILLED BY NATO BOMBS
I BAMBINI UCCISI DALLE BOMBE DELLA NATO
=== 1 ===
APEL Beogradskog foruma
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2003-06-09_1.html
BEOGRADSKI FORUM ZA SVET RAVNOPRAVNIH
Beograd, 09.06.2003.
Beogradski forum za svet ravnopravnih, dana 07.06.2003. godine održao
je okrugli sto na temu Oružana agresija NATO četiri godine posle. Na
skupu su učestvovali eminentni naučni i javni radnici iz naše zemlje i
inostranstva. Tokom rasprave razmorena su sva relevantna pitanja i
aspekti te zločinačke agresije, njene karakteristike i brojne,
raznovrsne posledice. Kako se u našoj zemlji od strane aktuelne vlasti
i kontrolisanih medija uporno nastoji da se agresija zaboravi, a njene
razorne posledice po naš narod i državu u potpunosti ignorišu, a
vinovnici te agresije amnestiraju od svake vrste odgovornosti, učesnici
okruglog stola su odlučili da našoj javnosti upute sledeći
A P E L
1.) Oružana agresija NATO na SR Jugoslaviju je bila nelegitimno nasilje
suprotno Povelji UN i izvedena bez saglasnosti Saveta bezbednosti UN
koji je inače jedini bio ovlašten da zatraži primenu vojne sile protiv
neke od svojih članica. Zato se i okupacija Kosova i Metohije kao
direktna posledica tog nelegitimnog vojnog nasilja ne može prihvatiti
kao trajno rešenje niti kao prvi korak na putu ka potpunom državnom
osamostaljivanju od Srbije kao njegove matične države.
Da bi to političko stanovište zadobilo odgovarajuću specifičnu težinu,
Forum zahteva da se što hitnije održi vanredna sednica Skupštine Srbije
na kojoj će se usvojiti deklaracija o Kosovu i Metohiji. Tom
deklaracijom treba izričito zabraniti bilo kome da u ime srpske države,
srpskog naroda i srpske istorije pristupi pregovorima o konačnom
statusu te pokrajine. Kosovo i Metohija je neotudjivi deo srpske države
i niko nema mandat da ga bilo kome, pod bilo kojim ucenama i pretnjama
ustupa u vidu njenog konačnog rešenja. Pregovarati se mora i može, i
treba pregovarati o svemu osim o izdvajanju Kosova iz srpske države. O
tome se pregovarati ne može.
2.) Isto onako kako niko ne može dobiti mandat da Kosovo i Metohiju
ustupa bilo kome, tako ne može dobiti mandat niti da oprašta ratne
zločine koji su počinjeni u toj nelegitimnoj agresiji. Uostalom, sama
ta agresija je zločin protiv čovečnosti i protiv mira. Zato je
neophodno u deklaraciji izričito zabraniti bilo kome da u ime srpskog
naroda i hiljada nevino stradalih, ranjenih i osakaćenih, proteranih i
ostalih bez krova i celokupne pokretne i nepokretne imovine, oprašta
vinovnicima zločina za njihova zlodela. Oni treba da odgovaraju pred
sudom, a njihove države da nadoknade ogromnu ratnu štetu koju su naneli
našoj državi i narodu. Ovo podrazumeva da mora ostati na snazi tužba
koju je naša zemlja podigla pred medjunarodnim sudom. U njoj treba
rezolutno zahtevati nadoknadu ratne štete čiju je visinu utvrdila
Savezna vlada tadašnje savezne države. Nikakvo članstvo ni u NATO ni u
"Partnerstvu za mir", pa čak ni u EU, niti donacije i tzv. povoljni
krediti ne mogu biti pravedna nadoknada za zločine učinjene našoj
zemlji i za njihove nemerljive materijalne i nematerijalne posledice.
3.) Po svemu sudeći, aktuelna vlast pažljivo priprema našu javnost za
prihvatanje američkog zahteva o izuzeću američkih državljana od
odgovornosti pred medjunarodnim sudom za ratne zločine. Taj zahtev SAD
smatramo krajnje licemernim i nečuveno uvredljivim iz dva bitna
razloga: 1. Prvo, što je i glavni pokretač i izvršilac zločinačke
agresije na našu zemlju bila upravo Amerika i
2. Drugo, što Amerika najglasnije, kao uslov svih uslova, našoj zemlji
nameće obavezu izručenja svih njenih državljana koje potražuje Haški
tribunal, iako je svima pa i Americi jasno da se radi o izrazito
političkom sudu. Na tako licemeran zahtev SAD ne treba pristati i zato
što je prioritet naše zemlje učlanjenje u EU, a upravo EU od nas traži
da taj zahtev ne prihvatimo.
U Beogradu, 07.06.2003.
UČESNICI OKRUGLOG STOLA
"ORUŽANA AGRESIJA NATO: ČETIRI GODINE POSLE"
=== 2 ===
Cetiri godine posle:
POLITIČKI ZNAČAJ AGRESIJE NATO NA SRJ
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2003-06-13_1.html
BEOGRADSKI FORUM ZA SVET RAVNOPRAVNIH
Okrugli sto na temu "Četiri godine od agresije NATO na SRJ"
Izlaganje Vladislava Jovanovića
07. juni 2003. godine
Vremenski razmak od cetiri godine nije, u principu, dovoljan da se o
nekom znacajnom dogadjaju da valjani sud.
U slucaju vazdušne agresije SAD i NATO na SRJ pravilo o istorijskoj
distanci nije relevantno.
SAD i NATO su se u toj vojnoj operaciji bili suviše odmetnuli od
medjunarodne zajednice, suviše su bili arogantno prisvojili njene
prerogative, suviše osnovnih principa medjunarodnog prava su bili grubo
i izazivacki prekršili, suviše su nepoštovanja i prezira bili pokazali
prema sopstvenim statutarnim obavezama, suviše su se bili služili
obmanama i manipulacijama, suviše su bili ugrozili mir i bezbednost u
našem regionu - da bi mogli da se stave pod zaštitno krilo istorijske
distance.
Moral, pravo, istina, viteštvo i humanost bili su njihove prve i
najvece žrtve. Dvostruki aršin i dvostruka pravda bili su i ostali
instrumenti njihove politike.
Sa bezbednih visina i ogromnih daljina njihovi piloti i artiljerci su
"nevidljivi i kukavicki" rušili civilnu infrastrukturu i ubijali naše
nenaoružane gradjane. Toga se predsednik Buš nije setio kada je s
pravom osudio Bin Ladenove teroriste koji su se isto tako "kukavicki i
nevidljivi" bili obrušili na imovinu i civile SAD 11. septembra 2001.
godine. Da se tada toga setio i da je u isto vreme osudio i prethodnu
americku administraciju što je Bin Ladenu pružila obrazac kako
kukavicki i nevidljivo napasti civilne objekte u nekoj zemlji, sadašnji
americki predsednik bi stekao zasluženi moralni kredibilitet.
Da bi se dobio izgovor za agresiju na SRJ, našoj zemlji su u Rambujeu
bili postavljeni nemoguci uslovi i upuceni ultimativni zahtevi da
izvrši samoamputaciju Kosova i Metohije. Takav metod razgovora pod
pretnjom rata nije u svetskoj politici bio praktikovan od 1938. godine,
kada je Hitler, pod pretnjom oružane invazije, zahtevao od Cehoslovacke
da mu preda Sudetsku oblast. Nažalost, smrt Hitlera nije oznacila kraj
hitlerovskog metoda teritorijalnog cepanja jedne suverene clanice
medjunarodne zajednice. Taj metod je, iako osudjen na nirnberškom
procesu 1946, zadržan kao najznacajnija ratna reparacija. Demokratski
zapad je brzo uvideo njegovu efikasnost i ugradio ga u tzv. novi
svetski poredak, nedavno preimenovan u proces globalizacije.
Agresiju na SRJ NATO je izvršio bez odobrenja Saveta bezbednosti,
nadležnog organa za pitanja mira i bezbednosti u svetu, cime je pocinio
eklatantan primer zlocina protiv mira. Nažalost, Svetska organizacija,
umesto da osudi i zaustavi agresiju, povila se i povukla pred
bezobzirnim vojnim maršem novog svetskog poretka. Zakon sile je
nadjacao snagu prava. Presedan je bio napravljen. Senka Abisinije se
nadnela nad OUN, kao što je pre 60 godina doprinela nestajanju Lige
naroda. Vojne intervencije NATO u drugim zemljama postale su moguce bez
saglasnosti Saveta bezbednosti. Bauk "humanitarnih intervencija" NATO-a
poceo je da kruži planetom.
Sve ono što je decenijama, ako ne i vekovima služilo kao zaštita manjih
i slabijih država i predstavljalo nezamenjiv okvir i temelj njihove
koegzistencije sa vecim i jacim silama - suverenitet, jednaka
bezbednost, medjunarodno pravo, primarna uloga i odgovornost OUN u
ocuvanju mira, bezbednosti i stabilnosti u svetu - bilo je dovedeno u
pitanje, ugroženo ili na drugi nacin kompromitovano.
Posle agresije NATO na SRJ, svet više nije bio isti. Jednopolarnost je
antipod svakoj ravnoteži. Nastale na poukama iz drugog svetskog rata i
ravnoteži interesa pobednicke koalicije, OUN nije više mesto gde SAD sa
svojim saveznicima ostvaruju svoje vitalne interese. Svetska
organizacija se sve više i opasnije marginalizuje. Sa uzurpacijom
ovlašcenja Saveta bezbednosti od strane NATO, nastalo je vreme
bezakonja u medjunarodnim odnosima. Upotreba sile ili pretnje silom pod
jedva argumentovanim izgovorom opasno su ucestale. Razlozi koji se
navode za njenu upotrebu najcešce se zaboravljaju tokom same upotrebe i
u hodu zamenjuju nekim drugim, kao što pokazuju primeri Avganistana i
Iraka. Pravi razlog se ne navodi, iako je on uvek geostrategijske,
geopoliticke ili geoekonomske prirode.
Pored sve organizovanijeg i agresivnijeg medjunarodnog terorizma,
maligna priroda jednopolarnosti predstavlja najneposredniju pretnju
miru u svetu. Posle neizazvanog i protivpravnog oružanog napada NATO na
SRJ, prvo i najvažnije pitanje je bilo: "Ko je sledeci?" Naša zemlja je
Savetu bezbednosti s pravom ukazala da bi nesuprotstavljanje agresiji
na nas predstavljalo ohrabrenje za nove agresije i da bi se u tom
slucaju mnoge zemlje, posebno one slabije i manje, mogle uskoro naci na
udaru NATO-a. Nažalost, OUN i Savet bezbednosti su se odlucili za
politiku noja, cime su izgubili poverenje mnogih zemalja. Kao rezultat
toga, neke srednje i manje razvijene zemlje pocele su se okretati
raketnom i nuklearnom oružju kao jedinom sredstvu koje NATO, odnosno
SAD, možda može odvratiti od agresivnih namera. Indija, Pakistan i DR
Koreja su možda samo vrh ledenog brega. Nepoznato je da li i koliko
drugih zaplašenih zemalja razmišlja na slican nacin. To je direktan
rezultat protivpravne vojne akcije SAD i NATO protiv SRJ. Umesto da se
svet krece ka deklarisanom idealu nuklearnog i raketnog razoružavanja i
bržem ekonomskom razvoju, odvija se suprotan proces. Vidi se pocetak te
spirale, ali ne i njen kraj. Jedina preostala supersila ubrzano i
dramaticno razvija nove vojne tehnologije 21. veka, a zemlje koje
oružano kažnjava zbog neposlušnosti služe joj kao poligon za
isprobavanje novih vrsta oružja.
Pošto je i sama bila jedan takav poligon, naša zemlja ne samo da još
oseca posledice takvih oružja, nego ce ih osecati i generacije koje ce
doci. Zemlje NATO-a nemaju zbog toga nikakvu grižu savesti. Naprotiv,
jedan od uslova koje postavljaju sadašnjoj vlasti naše zemlje je da za
ulazak u Partnerstvo za mir moramo povuci tužbe kod Stalnog
medjunarodnog suda u Hagu za naplatu ratne štete. U isto vreme, SAD
snažno podupiru tužbe koje su ranija muslimanska vlada BiH i vlada
Hrvatske podnele tom istom sudu za osudu SRJ zbog navodne agresije
pocinjene protiv njih i naplatu ratne štete na osnovu toga.
Nema sumnje da je rec o nastavljanju politike pritisaka na našu zemlju
i posle politickih promena izvršenih posle 5. oktobra 2000. Ta
politika, pored one koja se vrši zadržavanjem i neprekidnim
produžavanjem otvorene liste zahteva predstavlja dvostruku omcu oko
vrata naše zemlje. Cilj je da se naša zemlja ucini mekom i popustljivom
do te mere da joj iznudjeni pristanak na formalnu ili fakticku
nezavisnost Kosova i Metohije i transformisanje preostale Srbije u neku
labavu federaciju bude izgledalo kao kraj muka, a ne kao pocetak novih
nesreca.
Zlocin NATO protiv mira bio je moguc zato što ad hoc Haški krivicni
tribunal, pod ociglednim uticajem SAD, nije takav zlocin uvrstio u
spisak ratnih zlocina za koje se optužuju pojedina lica sa prostora
bivše SFRJ. Tako je taj najveci ratni zlocin, iz kojeg proizlaze svi
ostali ratni zlocini, zašticen pravilom "nulum crimen, nula pena sine
lege". Ali, ako zbog toga nije bilo formalno -pravnog osnova za
podizanje optužnica protiv politickih i vojnih lidera NATO i njegovih
pojedinih clanica, nesporna cinjenica da je vojna akcija NATO protiv
SRJ bila protivpravna predstavlja dovoljan osnov za njihovo gonjenje od
strane Haškog tužilaštva. Polazeci od toga, Haško tužilaštvo nije smelo
da prihvati teoriju agresora o kolateralnoj šteti, jer je opšte poznato
da nepravo ne radja pravo. Ali Haški tribunal zna da ne sme da dira u
nedodirljivo. Kada bi, iz obaveze prema cinjenicama i duga prema
pravicnosti to cinio, prestao bi da postoji. Njegov zadatak je da
izvršava volju agresora, a ne da joj se suprotstavlja.
Na zvanicnoj vlasti naše zemlje je velika odgovornost da ne podlegne
neprincipijelnim pritiscima i ucenama. Agresija na našu zemlju je bio
suviše veliki zlocin sa suviše velikim i štetnim posledicama da bi se
zemlje pocinioci amnestirale. Utoliko pre što i u tim zemljama sve više
probija svest o neprihvatljivosti nepravde koja nam je bila nanesena.
Politika pomirenja i obnavljanja normalne saradnje je neophodna posle
svakog rata, ali ona pretpostavlja uzajamnost a ne jednostranost
ustupaka. Pored toga što znaci slabljenje sopstvenog položaja,
jednostranost ustupaka opravdava i nagradjuje agresiju. Nije moralno,
pravedno i isplativo da se zemlje koje su nam ucinile tolika zla i
nanele toliku materijalnu štetu oslobode odgovornosti za to. Skoro
tromesecno bombardovanje naše zemlje bilo je, po svim definicijama
medjunarodnog prava, stoprocentna protivpravna akcija. Sve posledice te
protivpravne akcije bile su, takodje, protivpravne. Eufemizam
"kolateralna
šteta" koji je NATO uporno ponavljao i prodavao svetskoj javnosti,
predstavljao je svestan pokušaj agresora da izbegne krivicnu i
materijalnu odgovornost.
Pravo je i obaveza naše zemlje pred istorijom i istinom da insistira
kod Stalnog medjunarodnog suda u Hagu na odgovornosti NATO-a za
pocinjenu agresiju i njene posledice. Takav uspravan stav ne slabi vec
ucvršcuje naš opšti položaj prema zemljama pociniocima i odnose sa
njima cini ravnopravnijim i valjanijim. Iskustvo sadašnje vlasti sa
zemljama NATO-a pokazuje da neprincipijelno popuštanje donosi našoj
zemlji manje koristi i uvažavanja, a više novih pritisaka i ucenjivanja.
=== 3 ===
General Radovan Radinović:
AGRESIJA NA JUGOSLAVIJU- vojno-strateški aspekt
http://www.artel.co.yu/sr/gost/2003-06-19_1.html
BEOGRADSKI FORUM ZA SVET RAVNOPRAVNIH
Beograd, 07. juni 2003. godine
Okrugli sto na temu "NATO agresija na SRJ - četiri godine posle"
Izlaganje prof. dr Radovana Radinovića, generala u penziji
Proteklo je dovoljno vremena da bi se imala neophodna kritička distanca
za objektivno razmatranje prirode agresije i njenih posledica. Takodje,
u medjuvremenu je po sličnom scenariju izvršena agresija na Irak, pa je
moguće povlačiti izvesne paralele i uočavati sličnosti i razlike
izmedju ova dva zločina prema miru. Ovaj skup smatram tim značajnijim
što se vladajuće i opslužujuće elite u našoj državi silno trude da se
ta agresija, taj sramni zločin Zapada prema našem narodu zaboravi i da
naprasno svi zavolimo NATO.
Agresiju NATO prema Jugoslaviji potrebno je, a i moguće razmatrati sa
različitih aspekata: kulturno-istrorijskih, civilizacijskih,
ekonomskih, političkih i geopolitičkih, ekoloških, vojnih i
geostrateških itd. Ja ću ukratko razmotriti neke vojno-strateške
karakteristike i posledice te agresije.
PROMENE U KARAKTERU RATA
Nikada u istoriji ratovanja u jednom ratu nije uspostavljen tako i
toliko neravnopravan odnos vojnih i svih drugih snaga i moći kao što je
to bio slučaj u agresiji NATO na Jugoslaviju. Ta činjenica je dobro
poznata i ovog puta je ne ističem da bi je uočili i registrovali kao
objektivnu karakteristiku tog rata, već da bih na taj način podvukao
krajnje antiherojski (Smilja Avramov) i zločinački karakter agresije
Zapada na Jugoslaviju. Taj zločinački karakter posebno se ogleda u
činjenici da žrtva agresije nije bila u stanju da nanese bilo kakvu
ozbiljniju štetu agresoru, osim da izbegava udare i prekomerne gubitke.
To je agresor znao i time je rat kao sudar dve strane, dve volje radi
ostvarivanja političkih ciljeva izgubio svaki smisao i srozao se na
puko kažnjavanje i ubijanje jednog naroda i to isključivo iz mržnje da
bi njegovo političko vodjstvo prinudio na kapitulaciju. To se jasno
može zaključiti ako se pogleda šta su bile mete napada: infrastrukura,
javni objekti, mostovi, civilna naselja. Iako je agresor pouzdano znao
da u epicentru Beograda nema vojske, to ga nije sprečilo da taj deo
grada izloži najčešćim udarima. On je znao da preko mostova na Dunavu
iz Vojvodine i ka Vojvodini uopšte neće prolaziti nikakve vojne snage,
ali ga to nije sprečilo da ih sve do jednog razori. Pazite paradoksa:
danas se u Hagu sudi srpskim političkim i vojnim liderima najčešće za
dva navodna ratna zločina: za neselektivnu upotrebu vojne sile i za
neproporcionalno dejstvo po inače legitimnim vojnim ciljevima. Voleo
bih da mi neko danas objasni kako je to NATO u agresiji na Jugoslaviju
selektivno koristio vojnu silu ako se zna da je pogadjao putničke
vozove, pešake na mostovima, civile na pijacama i bolesnike u
bolnicama. Nije li možda TV Beograd, inače simbol slobode medija i
neophodan uslov svake demokratije, bila vojni cilj. I kako to razumeti.
Je li to taj princip selektivnosti na koji se danas tako rezolutno
poziva Haška pravda. Još je drastičniji slučaj sa principom
proporcionalnosti upotrebe sile. Zna se da je smisao tog principa nalog
da se prema legitimnim vojnim ciljevima upotrebi onoliko sile koliko je
dovoljno da se taj cilj onemogući u svom delovanju. Ne, dakle, iznad
granica od kojih se tom cilju nanose nepotrebne dodatne patnje.
Zamislite, molim vas, kako taj princip funkcioniše u praksi ako se zna
da je NATO na našu zemlju ispalio na desetine hiljada tona eksplozivnih
naprava i to sa daljina na kojim im naša vojska uopšte nije mogla ničim
i nikako nauditi. Je li to princip proporcionalnosti ne važi za NATO
već samo za njegove žrtve?
TESTIRANJE NOVE DOKTRINE NATO
Agresija Zapada na Jugoslaviju (ja namerno podvlačim da se radi o
agresiji Zapada, a ne NATO) poslužila je kao laboratorija za testiranje
doktrine novog intervencionalizma. Ovo je bitno uočiti jer se radi o
korenitom preobraćaju NATO kao vojnog saveza. Od nominalno odbrambenog,
od ove agresije NATO je postao ofanzivni i agresivni vojni savez
Zapada. S obzirom na činjenicu da mu na čelu stoji jedna imperijalna
sila, bilo je samo pitanje dana kada će se taj odbrambeni savez
pretvoriti u agresivni, tj. u sredstvo za američko preoblikovanje
sveta. Osnovne stavke te doktrine novog intervencionalizma su:
- sloboda izbora prava na intervenciju protiv bilo koje države ili
političke grupacije za koju SAD procene da ugrožava njihove strateške
interese, naravno koje mogu da poraze bez ozbiljnijih posledica po
sopstvene snage;
- pravo na intervenciju bez saglasnosti Saveta bezbednosti UN i uprkos
njegovom protivljenju;
što je posebno zabrinjavajuće, pravo na preventivnu intervenciju, tj.
protiv onih država za koje SAD procene da mogu u perspektivi da ugroze
njihove strateške interese.
Nema sumnje da se SAD ovim izborom svrstavaju u red arogantnih imperija
koje su bez milosti i bez ikakvih kočnica, mimo principa prava i
pravde, gazile sve one narode i države koji su im stajali na putu
ovladavanja svetom. Kuda to Amerika vodi svet ostaje da se vidi. No,
bojim se da se ostvaruje ona crna slutnja koju je Ignacio Ramone
izrekao pre izvesnog vremena u svojoj knjizi ''Geopolitika haosa'' da
se svet približava više haosu nego uredjenom svetskom poretku.
JAČANJE ULOGE VOJNOG FAKTORA I MILITARIZACIJA POLITIKE
Pre tridesetak godina svet se poradovao da je prošlo vreme politike
topovnjača i ekspedicionih korpusa kao sredstva kolinijalne strategije
i da je vojni faktor ustupio mesto političkom. Agresija Zapada na
Jugoslaviju nas je grubo otreznila i ponovo vratila u eru
militarizacije svetske politike, ali sa monopolom jedne sile na tu
militarizaciju. Inače, svaka objektivna analiza pokazala bi da bi svi
politički ciljevi koji su isticani kao motiv za agresiju bili uspešnije
ostvareni bez vojnog faktora nego pomoću njega. Takodje analiza bi
otkrila potpuno izvrnutu logiku, tj. da su politički ciljevi i politika
poslužili vojnom faktoru i ratu, umesto da bude obrnuto, tj. da vojni
faktor bude sredstvo. U ovom slučaju vojni faktor je bio cilj. Rat i
agresija nisu bili u funkciji ostvarivanja političkih ciljeva već su
politički ciljevi (navodno smirivanje krize na Kosovu i Metohiji i
zaštita prava Albanske manjine) izmišljeni samo da bi se legitimisala
oružana agresija u okviru koje je trebalo inaugurisati jednu potpuno
novu doktrinu Atlantskog saveza - doktrinu intervencionizma po
sopstvenom izboru i tu doktrinu praktično isprobati.
Tako militarizovana medjunarodna politika dovela je, po prvi put nakon
Jalte, da se vojna sila upotrebi kao sredstvo za geopolitičko
preoblikovanje evropskog kontinenta. Tri su pokazateqa tog
geopolitičkog prekomponovanja dela Evrope (Balkana):
- Rusija je prvi put u njenoj novijoj političkoj istoriji isterana sa
Balkana, čime je praktično svedena na rang minornog geopolitičkog
faktora koji se više ništa ne pita kada je reč o globalnim svetskim
poslovima;
- Srpski faktor je primoran da učini oštar otklon od svog autentičnog
kulturno-civilizacijskog i geopolitičkog identiteta tako što je gurnut
u naručje NATO i primoran da se do karikaturalnih razmera dodvorava
Zapadu, zaboravljajući da to neće ići lako niti bez lomova i u realnom
životu i u dušama qudi;
- Agresija na Jugoslaviju predstavlja praktično kamen temeljac u zgradi
koja se zove ''Velika Albanija''. Možda je upravo to najočitiji znak
tog geopolitičkog prekomponovanja Balkana. Posledice toga se danas tek
naziru, a tek u budućnosti će pokazati svoje nakazno lice.
OKUPACIJA KAO POSLEDICA AGRESIJE
Najtragičnija posledica oružane agresije Zapada na na{š zemlju je
okupacija. Agresija je trajala petnaestak godina (različitim
sredstvima, traje i danas) i imala je karakter svedimenzionalne
agresije: u privredi, politici, medijima, u svetskom javnom mnjenju, u
kulturi ... Kao kruna svega napokon je usledila oružana agresija. Isto
onako kako je agresija bila svedimenzionalna, tako je okupacija kao
njena posledica svedimenzionalna:
Politički i ideološki smo potpuno okupirani i to spolja raznom vrstom
političkih diktata, a iznutra jednom nametnutom i potpuno nelegitimnom
vlašću koja sve čini da što dublje udjemo u odnos potčinjenosti prema
okruženju;
U kulturi i ideologiji (tu podrazumevam celokupnu i celovitu nacionalnu
i državnu ideologiju) podvrgnuti smo jednom nečuvenom ispiranju mozga
kako bi se obrisao svaki trag bilo čega što pripada nacionalnom i
kulturnom civilizacijskom identitetu našeg naroda. To poprima
zastrašujuće razmere tako da su napadnute sve nacionalne institucije:
od Srpske akademije nauka, preko univerziteta, do Srpske pravoslavne
crkve. Sve što je nacionalno proglašava se primitivnim. Patriotizmu se
rugaju tako što ga izjednačavaju sa kriminalom i ratnim zločinom. To
ponižavanje naroda poprima karikaturalne razmere. Postali smo zemlja
koja hapsi i zlostavlja svoje borce za slobodu protiv NATO agresije, a
slavi špijune. Uz to, sa zvaničnog mesta se naredjuje oficirima da
špijuniraju svoje dojučerašnje saborce i preti im se sankcijama.
Izgleda kao da smo u Nušićevom dobu i da nam je svima sudbina da
postanemo rejonski, mesni, opštinski ili sreski špijuni. Isto onako
kako je to bio čuveni Aleksa Žunić, sreski špijun iz jednog Nušićevog
dela. Bilo bi komično da nije tragično;
U ekonomiju se ne razumem, ali ipak znam toliko da smo narod koji živi
od donacija i tzv. povoljnih kredita, a da ubrzano rasprodajemo imetak
koji su decenijama stvarale generacije radnih ljudi koje danas žive
doslovce u bedi;
Vojna okupacija je posebna priča i ona me ovde i danas posebno zanima.
Nije samo okupirana Srbija, već i sve srpske zemlje. Negde Srba više ni
nema kao političkog naroda, a tamo gde ih ima ili im se preti da će
izgubiti entitet (Republika Srpska), ili im se priprema status
nacionalne manjine i to u sopstvenoj nacionalnoj državi (u Crnoj Gori).
Najizrazitiji oblik vojne okupacije je prisustvo stranih vojnih snaga
na Kosovu i Metohiji. Neću da ulazim u raspravu da li je do okupacije
moralo doći, koliko će ona trajati i dr. Želim samo da podvučem da se
radi o okupaciji za otimanje Kosova i Metohije kao dela državne i
nacionalne teriotorije srpskog naroda. Te okupacione snage su pod
direktnim diktatom Amerike, za koju naša vlada kaže da je naš danas
osvedočeni prijatelj, pa zato zaslužuje da se odreknemo prava za
gonjenje američkih državljana za počinjene ratne zločine u našoj zemlji
dok ista ta Amerika iz dana u dan imperativno traži sve više srpskih
glava u Hagu. Takodje, ista ta Amerika čini sve da teritoriju Kosova i
Metohije odcepi od Srbije. U toj funkciji legalizovali su terorističku
paravojnu organizaciju OVK pod eufemističkim imenom ''Kosovski zaštitni
korpus'' - to je onaj korpus koji izvodi diverzije po srpskim
enklavama. Medjunarodna uprava na Kosovu i Metohiji po diktatu Amerike
ne dozvoljava da se vrate proterani Srbi sa Kosova, poklanja srpsku
imovinu Šiptarima, kao da im je to dedovina. Amerika sponzoriše
raznovrsne i brojne rezolucije, deklaracije i izjave proalbanskog
lobija u Americi za nezavisno Kosovo i na taj način praktično pomaže
proces dalje destrukcije srpske države.
Ja naravno znam da mi nismo u stanju da se sami odupremo američkoj
zlovolji sadržanoj u nameri da se u perspektivi ali što pre Kosovo otme
Srbiji. No, jedna je stvar nešto primiti k znanju kao trenutno realno
stanje stvari, a sasvim druga pristati na to kao na trajno rešenje.
Znam takodje da ako se to bude zahtevalo iz svetskih centara moći,
moramo prihvatiti razgovore o Kosovu i Metohiji. Radi se o tome da se
zna o kakvoj vrsti razgovora i pregovora može biti reči. Jedino na šta
sme pristati bilo koja prolitička garnitura u Srbiji jeste da je Kosovo
bilo, da ono danas jeste i da će u budućnosti biti deo srpske državne
teritorije. Niko nema mandat da tu teritoriju ustupa bilo kome pod bilo
kojom pretnjom ili ucenom. Smatram da bi jedna od tačaka u zaključcima
ovog skupa trebalo da bude obraćanje našeg foruma javnosti u kojem
zahtevati da se u Skupštini Srbije usvoji deklaracija koja će izričito
zabraniti bilo kome da u ime srpskog naroda potpiše ustupanje Kosova i
Metohije pod izgovorom tzv. konačnog statusa. Okupacija Kosova i
Metohije je posledica nelegitimne oružane agresije Zapada i nju ne
priznajemo kao trajno rešenje niti kao osnovu za bilo kakve pregovore o
eventualnom izdvajanju Kosova i Metohije iz sastava Srbije.
KRIZA STRATEGIJE I ODVRAĆANJA
A sada mi dozvolite da se sa par napomena osvrnem na neke čisto vojne
aspekte ove agresije. Agresija je pokazala da je danas strategija
odvraćanja njenim tradicionalnim standardima u ozbiljnoj krizi, tj. da
uopšte ne funkcioniše. Njena je uloga da spreči odnosno, da odvrati
agresora od namere da napadne. Odvraćanje inače, funkcioniše na dva
načina i dva modela: odbranom i odmazdom. U osnovi oba ova dva modela
odvraćanja je realna pretnja. U odbrani da je napadnuta zemlja u stanju
da nametne takav rat koji će dovesti do nepodnošljivih gubitaka
agresora, pa se on u takav rat ne sme upustiti. Odmazdom se preti tako
što nakon otpočinjanja agresije, zemlja žrtve je u stanju da izvrši
kaznene udare po vitalnim ciljevima agresora, što takodje ne sme da
prihvati, pa ga to primorava da agresiju i ne preduzima.
Videli smo da je NATO kao agresor, odnosno SAD kao njegov čelnik u
stanju da ignorišu obe ove pretnje i to tako što udare vrše sa bezbedne
distance i što ne ulaze u rizike kopnenih operacija. Bilo da se ceo rat
vodi udarima sa distance, bilo da se u kopnena dejstva ulazi tek nakon
vatrene obrade bojišta koja ga lišava bilo kakvih gubitaka ili ih svodi
na podnošljivu meru. Moglo bi se čak reći i da SAD ili vojne koalicije
koje SAD sklapaju radi preduzimanja oružanih agresija širom sveta, za
svoje agresivne ciljeve biraju isključivo one zemlje koje nemaju
nikakvih mogućnosti da zaprete, odnosno da i agresoru nametnu
odgovarajuće gubitke.
Dakle, SAD su postigle takvu vojnu nadmoć da samo mali broj zemalja ima
mogućnosti da realno odvrati tu imperiju od namere oružane agresije.
Jedino zemje koje raspolažu pomorskim, vazduhoplovnim i raketnim
nuklearnim sredstvima mogu da tu vrstu pretnje ostvare. Njihova
strategija odvraćanja još uvek deluje efikasno. No, u vremenu koje
sledi za očekivati je nove tehnološke napore SAD koji će i tu vrstu
pretnji svesti na prihvatljivu meru, čime bi se strategija svetske
dominacije Amerike oslobodila do apsoluta. Ne kažem da je takvo
očekivanje realno, ali da će Amerika to pokušati, u to sam posve
ubedjen. To će dovesti do nove neslućene trke u naoružanju. Upravo je
to najavio vojni budžet SAD za iduću godinu koji je dimenzionisan preko
400 milijardi dolara.
Šta preostaje malim i nerazvijenim zemljama koje nisu spremne da kleknu
pred američkom zastrašujućom pretnjom. Ništa osim terorizma. Dakle,
paradoksalno, ali tačno, sama Amerika svojom imperijalnom politikom i
strategijom neprikosnovenog gospodara sveta proizvodi terorizam kao
svog najvećeg neprijatelja. Terorizam u svim oblicima: klasični koji se
vidi svakog dana na Bliskom Istoku, Africi, Aziji i Latinskoj Americi,
Rusiji, Čečeniji itd. Ali, i rafiniraniji i sofisticiraniji oblik
terorizma: od hemijsko-biološkog do mininuklearnog. Šta drugo da
izazove američka odluka da nastavi ulaganja u istraživanja i razvoj
mininuklearnih sredstava osim isto takvog terorizma. U najvećem obimu i
intenzitetu ta vrsta terorizma bila bi uperena protiv Amerike. Ako bi
do toga došlo, tada bi upravo terorističke snage ovladale svetom i to
bi bio kraj civilizacije u njenom današnjem obliku. Izlaz, dakle, nije
u sve izrazitijoj američkoj vojnoj svemoći, već u potpuno drugačijoj
američkoj odgovornosti za stanje u svetu. Tu bih se u potpunosti složio
sa gospodinom Jakšićem i onim što je pre izvesnog vremena objavio u
"Politici" pišući o neuspehu američke antiterorističke strategije.
RAT BEZ BITKE
U istoriji i teoriji ratovodstva i ratne veštine agresija NATO na SRJ
će biti zabeležena kao potpuno novi oblik, odnosno novi tip rata. U
časopisu "Geopolitička raskršća" (leto 2000), na godišnjcu te agresije,
taj rat ja sam nazvao "Rat bez bitke". I danas stojimo na istom tom
stanovištu. Možda se čini da isticanje ove odrednice agresije suviše
ulazi u okvire vojne struke u njenom najužem smislu i značenju. Ali
držim da se radi o bitno novoj karakteristici rata koja će sve više
zauzimati centralno mesto u svim narednim vojnim intervencijama, kojih
će na žalost biti i to ne tako retko.
U agresiji NATO su izostali sudari zaraćenih strana na bojnom polju, a
što je inače bila suštinska odrednica rata u njegovom klasičnom
poimanju. Zapravo, ako sudara nema, reklo bi se da tada nema ni rata. I
u ovom smislu ova agresija je do izvesne mere izokrenuti rat. U svim
dosadašnjim ratovima, uvek je žrtva agresije nastojala da u nepovoljnom
odnosu vojnih snaga izbegne odlučujuće vojne sudare i to tako što je
ratni proces fragmentirala na više manjih žarišta. U ovom ratu sudar,
odnosno bitku je izbegavao agresor, a ne žrtva i to je pravi paradoks
koji će se u narednim ratovima pretvoriti u zakonomernost. Isti taj
slučaj se zbio i u dva naredna rata nakon te agresije, tj. u
Avganistanu i u Iraku. Bez obzira što je izvesnog otpora bilo, ali ni u
ova dva rata nije vodjena ni jedna prava bitka. A većina vojnih
eksperata je očekivala bitke za velike gradove, naročito u agresiji na
Irak. Gotovo da je stručno neobjašnjivo zašto je to izostalo. Očito je
da se tu nešto zbilo što još uvek nije dostupno pravim vojnim analizama.
Ako podjemo od toga da je cilj svakog rata nametanje volje protivniku,
u ovom slučaju prisiliti državno rukovodstvo SRJ da prihvati ultimatum
iz Rambujea, neophodan uslov za to prirodno bi bio poraz VJ na bojnom
polju u sudarima sa NATO alijansom. Dakle, političkom porazu je trebalo
da prethodi vojni poraz. A tako nije bilo. Niti je bilo vojnog poraza,
niti je agresor nameravao da taj poraz ishoduje. On je stalno pretio
tzv. kopnenom invazijom, a sve je preduzeo da do nje ne dodje. Ovde
naravno, ne računam pokušaj upada šiptarskih terorističkih snaga iz
Albanije i unutrašnje vojne aktivnosti delova razbijene OVK na KiM.
Tako smo došli do još jednog paradoksa ovoga rata, a to je da se VJ
povukla sa KiM, da je dakle pristala da prihvati poraz bez bitke, jer
je tome prethodio politički poraz rukovodstva, koje je prihvatilo
nametnute rezolucije i sporazume. Ni ovo se nije dogadjalo u ratovima
pre ove agresije. Naravno, ovde bi bilo potrebno odgovoriti na pitanje
šta je primoralo državno rukovodstvo SRJ da prihvati okupaciju dela
državne teritorije bez vojnog sudara u ratu koji je trajao, ali to bi
bila duga priča i ne za ovu priliku.
DESTRUKCIJA VOJNE MOĆI ZEMLJE
Namerno koristim termin "zemlje", a ne država ili "Srbija i Crna Gora".
Činim to iz dva razloga. Prvo nisam siguran da se ovde može govoriti
uop{še o državi i drugo destrukcija naše vojne moći je okončana znatno
ranije, još dok smo se zvali SR Jugoslavija. To je bilo sasvim
očekivano, jer NATO nije mogao oprostiti VJ i njenom komandnom kadru to
što se u svakom pogledu, sem u materijalno tehničkom pokazao
superiornim u odmeravanju snaga sa NATO-om. Prvo što je preduzeto jeste
nametanje odgovornosti VJ za navodne ratne zločine. Još dok je rat
trajao, Hag je podigao optužnicu protiv vrhovne komande, tj. protiv
predsednika države, načelnika štaba Vrhovne komande i šefa zajedničke
komande za KiM. Apsolutno je izvesno da u vreme pokretanja tih
optužnica niko iz Haga niti oko njega (tj. iz NATO i SAD) nije imao
niti je mogao imati ni jednog dokaza za te monstruozne optužbe ljudi
koji su imali smelosti da se suprotstave agresiji. Jedini cilj i smisao
podizanja tih optužnica u vreme dok je trajala odbrana agresije bio je
da se ta odbrana delegitimiše i proglasi za zločin.
Drugi udar na vojnu moć naše zemlje usledio je iznutra. Na domaćoj
sceni je iskovana jedna bestijalna laž da je vojska bila stub jedne
zločinačke politike i da se sa tom navodno zločinačkom politikom nije
moguće obračunati dok se vojska kao njen noseći stub ne razori.
Otpočelo je izgladnjivanje vojske, daljnje osiromašenje komandnog
kadra, izmišljane su i podgrejavane afere u vojsci i oko vojske,
najčešće bez osnova, a ponekad na žalost i uz pomoć iz same vojske.
Nastavljeno je radikalno tehničko zaustavljanje vojske. Javost je
podstrekavana da se okrene protiv nje. Na sreću u tome se nije uspelo u
potpunosti.
Treći udar, ujedno i završni, je upravo u toku. To se usaglašeno vodi
iz tri centra: prvo iz centrala NATO i njemu opslužujućih strateških
radionica koje nude raznovrsne scenarije "reformisanja" vojske tako što
će je svesti na minormnu meru; drugo, iz centara političke vlasti naše
zemlje, a posebno iz Crne Gore, kako bi se osporila potreba za
postojanje i te jedine zajedničke snage dve republike; treće, iz
domaćih ekspertskih krugova. Zamislite paradoks: ministar odbrane za
svoje vojne savetnike bira ljude koji sa tom strukom nemaju nikakve
veze i o vojsci i odbrani ne znaju ama baš ništa. Šef državne zajednice
za svog vojnog savetnika imenuje generala koji se već pet godina po
belom svetu bori da dokaže kako je naša vojska zločinačka, kako se od
Beograda beži kao od kuge i kako je Beograd kao svoj strateški plan
odabrao genocid prema svim nesrpskim narodima, a da je u tome vojska
imala glavnu ulogu. Istovremeno je da je isti taj general za to vreme
za koje optužuje i politiku i vojsku za zločin dobio dva generalska
čina. Pitam, koji bi to general mogao opstati u službi, a da ne govorim
u njoj napredovati, a da svakoga dana nije iskazivao naglašenu
lojalnost prema najvišoj državnoj vlasti. Eto taj savetnik predsednika
državne zajednice po Srbiji danas telali o tome kako VJ Srbije i Crne
Gore treba svesti na 25 000 od čega za Srbiju 22, a za Crnu Goru 3
hiljade. Potpuno je jasno da taj savetnik smatra da vojsku treba
podeliti na srpsku i na crnogorsku i da nam ne treba jedinstvena
vojska. Treba mu verovati da je Crnoj Gori dovoljno 3 000 vojnika, ali
treba znati ono što i on nije rekao, a to je da Crna Gora već ima
pripremljenu policiju kao paravojsku. Samo je treba promovisati u
republičku vojsku, ona čak ima i svoga komandanta. Šta više, taj vajni
general se zalaže za internacionalne jedinice u regionu ali kojima će
komandovati NATO oficiri, jer navodno naši oficiri za to nisu sposobni.
To je direktna uvreda naših oficira koji su se u borbi protiv NATO
pokazali u svakom pogledu superiorni. Puštaju tog generala da priča,
niko mu ne staje na put. A on i dalje savetuje šefa države, onog ko zlu
ne trebalo treba da ostvari vrhovno komandovanje. To je za normalni
svet apsolutno neshvatljivo. U isto vreme predsednik Republike Srbije,
odnosno njegov vršilac dužnosti nema ama baš nikoga u svom savetničkom
timu ko se imalo razume u vojsku i odbanu. A kao što se zna, ta
gospodja je po funkciji član Vrhovnog saveta odbrane koji donosi sve
strateške odluke vezane za vojsku i odbranu zemlje. Nije mi jasno kako
to ona može ravnopravno učestvovati u raspravi i odlučivanju o tako
delikatnim temama, a da je niko pri tome ne savetuje. Ili je možda
Srbija odlučila da tu vrstu strateškog odlučivanja prepusti Crnoj Gori
koja je ionako odavno zauzela stav da nam ne treba ni država, ni
vojska, ni odbrana.
Razbijanje vojske i njeno slabljenje ima dva strateška cilja: prvo, da
Srbija ne bude u stanju da igra ključnu geostratešku i bezbednostnu
ulogu u regionu, a ta uloga joj inače po svim objektivnim merilima,
posebno na osnovu strateškog položaja na Balkanu, nesumnjivo pripada;
drugo, da se i u disoluciji vojske pripremi konačna razdelnica za novi
raspon države i izbegnu nesporazumi oko predstojećih podela vojnih
efektiva. Jedino u toj funkciji se može razumeti novo pripremljeni
koncept vojne organizacije u kojoj se, kako to saznaju neslužbeni
izvori, jedan od korpusa te vojske naziva podgorički ili crnogorski, a
svi drugi gube svoje ranije geografske nazive. Zar to nije priprema za
nova cepanja. Zar to nije najava raspada države.
=== 4 ===
From: Vladimir Krsljanin
DECA POGINULA OD NATO BOMBI
CHILDREN KILLED BY NATO BOMBS
I BAMBINI UCCISI DALLE BOMBE DELLA NATO
1.AHMETAJ ARBRNOR - AVDO, 4, Korisa
2. AHMETAJ AGRON, 10, Korisa
3. BERISA ELVIS, 17, Prizren
4. BERISA ESAD, 12, Prizren
5. BESIM VALJETA, 6, Djakovica
6. BRUDAR JULIJANA, 10, Plav
7. GASI DEA, 9, Pristina
8. GASI DENISA, 4, Pristina
9. GASI REA, 6, Pristina
10. DACIC SENAD, 18, Besnik
11. DIMIC DRAGANA, 12, Staro Gradsko
12. ZIVANCEVIC MIODRAG, 8, Djakovica
13. ZECIRI NERCIVANE, 17, Djakovica
14. ZULJFERI BECIR - BECA, 14, Prizren
15. ZULJFERI KASANDRA, 3, Prizren
16. ZULJFERI MAKSUM, 2, Prizren
17. KASTRATI KUJTIM, 1, Orahovac
18. KNEZEVIC MIROSLAV, 14, Plav
19. KOPOLA ARIJETA, 13, Podujevo
20. KOPOLA MERLJINDA, ?, Podujevo
21. KOPOLA MERUSA, ?, Podujevo
22. KOPOLA CAVIT, 15, Podujevo
23. KOPOLA FLJORINDA, 18, Podujevo
24. KODZA BURIM, 14, Kacanik
25. KODZA VALJDET, 15, Kacanik
26. KODZA EDON, 4, Kacanik
27. KODZA OSMAN, 14, Kacanik
28. KODZA FISTIK, 5, Kacanik
29. KRASNICI ERNEST, 3, Orahovac
30. KREPNIK HAJDARAJ, 16, Djakovica
31. KUKAJ ALJBON, 14, Korisa
32. KUKAJ FLJORINDA, 5, Korisa
33. LUGICI ARTA, 13, Lipljan
34. MAKSIMOVIC OLIVERA, 13, Plav
35. MILENKOVIC SANJA, 16, Varvarin
36. MILIC VLADIMIR, 12, Surdulica
37. MILIC MILJANA, 15, Surdulica
38. MILOVANOVIC MILOMIR, 17, Surdulica
39. MITIC IRENA, 16, Nis
40. NIKOLIC GORDANA, 18, Vladicin Han
41. OSMANI EDON, 14, Djakovica
42. PAVLOVIC DAJANA, 5, Ralja
43. PAVLOVIC STEFAN, 8, Ralja
44. PAJAZITI VIOLETA, 16, Djakovica
45. PAJAZITI VJOLCA, 18, Djakovica
46. PALJUSI DIJANA, 5, Korisa
47. PETROVIC MARIJA, 15, Podujevo
48. PETROVIC NIKOLA, 17, Podujevo
49. PECOLI BESMILJE, 17, Prizren
50. RADULOVIC ADAM, 18, Nis
51. RAKIC MILICA, 3, Batajnica
52. ROGLIC MARKO, 16, Novi Pazar
53. SIMIC MARKO, 2, Novi Pazar
54. SMAJLJI BERSADA, 7, Djakovica
55. STANIJANOVIC BRANIMIR, 6, Aleksinac
56. STOJANOVIC MILICA, 13, Pavlovac
57. TASIC DALIBOR, 18, Vranje
58. TOSOVIC BOJANA, 1, Kursumlija
59. DZAFERI REZARTA, 6, Korisa
60. DZAFERI SERANDA, 2, Korisa
61-81. 20 nepoznate dece uzrasta 3 meseca do 18 godina, Korisa
/20 unknown children aged 3 months to 18 years, Korisa
Iz knjige «Deca optuzuju».
From the book «Children Accuse».
Dal libro «I bambini accusano».
Convegno CNJ 16/11/2002
2: Pavlovic
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/files/CONVEGNOTRIESTE/
trascrizioni.html
---
Trieste / Trst, 16 novembre 2002, Convegno:
"...PASSANDO SEMPRE PER LA JUGOSLAVIA..."
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/files/CONVEGNOTRIESTE/
pavlovic.html
INTERVENTO DI GORDANA PAVLOVIC
(Associazione "Decja Istina", Belgrado)
La situazione sociale nella RF di Jugoslavia
due anni dopo il 5-10-2000
Sono Gordana Pavlovic e faccio parte dell'organizzazione umanitaria
"Decja Istina" ["La verita' dei bambini"] la quale collabora con varie
organizzazioni italiane. Qui c'è anche Ivan con il quale collaboro che
è il nostro principale referente a Roma, collaboriamo abbastanza bene
(anche) con le città di Torino e Bari. Ci arrivano le borse di studio e
spesso arrivano aiuti sotto forma di vestiario, medicinali, materiale
scolastico. Ringraziamo per gli aiuti che continuano ad arrivare, che
sono sempre più necessari, invece del contrario...
Non so se preferite che incominciamo facendo un piccolo riassunto degli
ultimi due anni o se vi interessa iniziare con la situazione attuale in
Jugoslavia, quale io la vedo. Suppongo che siate informati di quello
che sta succedendo. Quello che è attuale in questo momento sono le
elezioni per la presidenza della Serbia. Ci sono stati degli scandali
per quanto riguarda il traffico di armi. Abbiamo il problema di trovare
un accordo con il Montenegro. L'occidente prima voleva distruggere la
Jugoslavia e adesso cerca di tenere uniti la Serbia e il Montenegro. Ci
occupiamo tanto degli scandali, ma i problemi reali non li trattiamo.
Con il cambiamento di regime noi viviamo di donazioni e il nostro
sistema economico non si basa sulla produzione interna, ma sui crediti
internazionali, con i quali si vuole mantenere in vita il regime
democratico.
Nell'ottobre del 2000 l'occidente ha finanziato il nuovo governo con
circa 60 milioni di dollari, ma i soldi sono finiti nelle tasche di
pochi. Da anni non ci sono investimenti produttivi. Il processo di
privatizzazione ha riguardato unicamente il settore alberghiero. Penso
personalmente che non sia necessario che tutti gli alberghi siano a
cinque stelle, mentre le fabbriche rimangono chiuse... Ci sono sempre
più persone che vivono sulla soglia della povertà.
Suppongo che voi siate ben informati sulla situazione della Zastava,
l'ultimo piano per la soluzione del problema della Zastava è stato
proposto dalla ditta americana NewCarCo. La NewCarCo. propone di
investire nella Zastava 150 milioni di dollari per produrre 220.000
automobili all'anno. Il signor Bricklin proprietario della ditta, è
fallito più volte negli Stati Uniti... le trattative dovrebbero essere
svolte tramite una banca che opera in Europa e il profitto delle sue
5-6 filiali è stato di 1400 dollari. Mi interessa sapere dove troverà i
rimanenti 150 milioni di dollari da investire. Questa è stata una mossa
poco seria da parte del nostro governo che conclude degli affari con
una persona di dubbia reputazione... è poco serio perché giocano con
l'esistenza di 15.000 operai e delle loro famiglie. Probabilmente siete
informati che questa era una delle proposte oltre a quella di aprire
una fabbrica di sigarette. Da ciò potete notare la serietà del nostro
governo e di quanto si occupa del futuro degli operai. Ogni giorno da
mezzogiorno in poi nel centro di Belgrado ci sono persone che
scioperano. È in corso il fallimento della catena di grandi
magazzini... Ed anche di una ditta come la Inex. La magistratura ancora
poco efficiente ha scioperato fino a quando non stati aumentati gli
stipendi. Anche la sanità è in sciopero e si trova in condizioni
peggiori... Si avvicina l'inverno e sempre di più ci fa paura, i prezzi
dell'energia elettrica aumentano con la scusa che devono adeguarsi con
i prezzi europei. Per una famiglia di quattro persone ci vogliono per
vivere modestamente 28-30 mila dinari cioè 450-500 euro [al mese]
mentre lo stipendio medio è di 160 euro.
Voglio farvi un esempio. La Ministra dell'energia elettrica ci spiega
questi nuovi prezzi dell'elettricità: dobbiamo pagare quello che
abbiamo consumato e in più... non sappiamo neanche noi cosa dobbiamo
pagare, pare sia ogni metro di filo elettrico in più. Il termine che
usano e' "energia elettrica ingaggiata". Dunque dobbiamo pagare quello
che abbiamo consumato, ed in più prendono un tot per questo che ogni
mese aumenta. Ci sono tante cose illogiche che ci dicono, ci spiegano
qualcosa, ci presentano il conto, dobbiamo pagare, non c'è verso di
lamentarci.
Questa è una difficoltà particolarmente per gli anziani che non possono
pagare il riscaldamento né l'affitto. Il ministero ha deciso di vendere
questi appartamenti [di edilizia popolare]; la ministra Ludovicki ha
studiato i problemi dei paesi in transizione... Certe persone che hanno
vissuto all'estero una volta rientrati e diventati ministri si sono
messi a distruggere il sistema economico. Il loro modo di pensare è
quello di mettere sullo stesso piano la Serbia e l'Occidente, per
eseguirne i diktat.
Adesso ci avviciniamo alle elezioni previste per l'8 di dicembre ci
sono due candidati, Vojislav Kostunica e Vojislav Seselj, che non hanno
un programma politico. Entrambi sono nazionalisti, anche in Bosnia
Erzegovina e in Croazia hanno vinto i partiti nazionalisti e con questo
ritorniamo alla situazione dei primi anni '90. Dunque: ognuno per il
proprio popolo - e non si vede una via d'uscita, e se continua così
potrebbe scoppiare un'altra guerra. Milosevic è stato accusato di voler
fare la Grande Serbia e tra due anni sarà discussa l'indipendenza del
Kosovo e la Serbia potrebbe diventare ancora più piccola. Di nuovo
sulla scena politica ci sono i nazionalisti di tutte le parti, e poco
si parla di solidarietà e collaborazione. Il nostro problema non è che
la Serbia sarà ancora più piccola, ma che resterà isolata, perché
noi... La vecchia Jugoslavia non esisterà mai piu' come prima, ma
soltanto pochi di noi si rendono conto che solo quella Jugoslavia aveva
un futuro. Avevamo tutto e potevamo presentarci al mondo... Adesso non
so proprio come usciremo da questa situazione, perché siamo sottoposti
a continue pressioni. Si viene incontro a tutte le richieste della
signora Del Ponte in brevissimo tempo... Questo comportamento è
umiliante - cosa dobbiamo fare per essere accettati come persone
normali! Il rapporto di forza è tale che quelli avanzano sempre nuove
richieste. Anche nei paesi occidentali la gente la pensa diversamente,
e lavora... Che ci consentano di pensare e di lavorare per noi stessi!
Nessuno verrà ad investire in una zona instabile come i Balcani.
Noi siamo già da tempo un territorio instabile, appena risolveranno il
problema del Kosovo ci sarà il problema della Vojvodina... Il problema
è: come continueremo con il Montenegro, e ci viene da pensare che il
futuro non prometta niente di buono.
Gli operai ricevono il denaro dai fondi statali, la produzione è ferma,
le persone non sono iscritte alle liste di collocamento e, anche se
lavorano, i datori di lavoro non versano i contributi nelle casse dello
Stato dunque non possono neanche usufruire della previdenza sociale.
Tante persone che devono andare in pensione non possono andarci perché
non vengono pagati i contributi. Circa il 60% dei pensionati riceve una
pensione di 50 euro. L'inverno scorso la nostra organizzazione ha
lavorato per la distribuzione degli aiuti mandati dalla FAO: ci sono
tantissime persone che si mettono in fila per ricevere questi aiuti.
Quando incontrate queste persone per strada, quando parlate con queste
persone è veramente triste ed umiliante, perché hanno lavorato tutta la
vita... Il 56% delle tasse sugli stipendi, nella ex Jugoslavia,
servivano per coprire i fondi statali. Il nostro ordinamento oggi non
prevede un fondo per l'assistenza sociale perché le spese per
l'assistenza sociale sono pagate direttamente da chi necessita una
prestazione. Nemmeno siamo capaci di scrivere una Costituzione
figuriamoci quando incominceremo a risolvere i problemi esistenziali!...
Il passaggio da un sistema economico politico comunista a uno
capitalista non si può fare solo con i tagli. Come ceto intellettuale,
nella nostra società, non vediamo una prospettiva. Vorremmo che questo
nostro futuro fosse un po' più tranquillo. C'è chi non si esalta quando
sente che una piccola somma del debito internazionale viene cancellata:
noi ci chiediamo dove sono i nostri fondi esteri, quelli che sono stati
congelati durante le sanzioni. La Jugoslavia socialista oltre ai debiti
che aveva all'estero aveva anche dei soldi fatturati, ma mai incassati,
per lavori svolti all'estero.
Adesso dovremmo rallegrarci perché loro ci restituiscono soldi nostri?!
Lo so che voi non potete aiutarci in questo senso perché sono necessari
mezzi più consistenti. Noi possiamo parlare e scambiare delle
informazioni, discutere. Adesso risponderò alle vostre domande, se vi
interessa sapere qualcosa, e dopo vorrei esporvi un caso, Ivan lo
conosce già, quello di una famiglia che grazie al G.A.MA.DI. [un gruppo
italiano] usufruisce di una borsa di studio. Ho portato un ritaglio di
un giornale... è la situazione di una famiglia in cui ci sono tre
bambini e il padre, che è stato ferito due volte in Kosovo ed è rimasto
immobilizzato a letto. Volevo pregarvi, se possibile, di organizzare
una raccolta di fondi per l'acquisto di una sedia a rotelle elettrica.
Tutti i tre bambini ora vanno a scuola... Per noi va bene trovare anche
una sedia a rotelle di seconda mano. Lui possiede già una sedia a
rotelle ma siccome i suoi muscoli sono atrofizzati non ha più la forza
di spingere. Con i suoi colleghi siamo riusciti a ottenere che gli sia
dato un appartamento arredato. Vive da solo con i bambini e le sue
sorelle lo aiutano. Lui ha una quarta bambina di due anni e mezzo che
abita con i genitori della moglie e quest'ultima è in cura in una
clinica psichiatrica. La loro storia è stata travagliata dal momento in
cui hanno dovuto lasciare la città di Pec. Zoran Pusic ha 35 anni e noi
cerchiamo di aiutare la famiglia che vive con la sua pensione; quando
arrivano gli aiuti cerchiamo di aiutare questi bambini e cercheremo di
fare qualche raccolta anche in Jugoslavia, per quanto è possibile. Un
anno fa la sedia a rotelle costava da 3500 a 6000 euro, e ho
l'impressione che con l'arrivo dell'euro i prezzi siano aumentati al
punto che basta togliere solo tre zeri dai marchi tedeschi. A luglio di
quest'anno sono stata a Torino e quando sono tornata in Jugoslavia ho
pensato che anche per loro dobbiamo fare qualcosa... Per non parlarvi
degli altri problemi.
[Domande]
D: Di fronte a questa crisi delle fabbriche, che comporterà anche il
licenziamento o la cassa integrazione per molti, c'è stato in qualche
fabbrica un qualche tentativo di occupazione o autogestione?
Gordana: Ci sono stati dei casi e tentativi isolati ma la gente ha
paura. Sperano nei capitali esteri che sono stati promessi. Se qualcosa
viene privatizzato di solito sono i nostri a farlo. La disciplina è
molto più rigida nelle ditte private. I licenziamenti avvengono più
facilmente. L'operaio pensa che i suoi diritti siano garantiti, ma i
nuovi proprietari al momento di organizzare il processo di produzione
si trovano con personale in esubero del 20-30% rispetto alla situazione
precedente, così sono costretti a licenziare la parte in esubero. I
nuovi proprietari promettono salari di 150 euro, poi al momento del
pagamento gli operai si ritrovano con 100 euro con la scusa che la
produzione non è andata bene. Gli operai sono costretti ad accettare
queste condizioni.
D: E la tutela sindacale? Le organizzazioni sindacali?
Gordana: I sindacati funzionano - ci sono quelli governativi e quelli
indipendenti - ma non so dire come funzionano, io mi occupo di attività
umanitarie... Ci sono cose che non mi saranno mai chiare, tra queste il
funzionamento dei nostri sindacati oggi. Io sono figlia del socialismo
e questo sistema proprio non lo capisco.
D: Io vorrei chiedere soltanto una cosa, ma importante anche per noi
qui in Italia: per quanto riguarda il disastro ecologico che i
bombardamenti hanno provocato, abbiamo avuto un effetto diretto sui
soldati italiani che sono andati in quelle zone. Vorrei capire se ci
sono dati sul disastro ecologico che i bombardamenti hanno provocato
soprattutto in due zone: Kragujevac e Pancevo.
Gordana: Nel 1999 Fulvio Grimaldi ha filmato Pancevo, Novi Sad,
Kragujevac e Belgrado, e io sono stata con lui perché facevo parte
dell'organizzazione. Tutto quello che è stato filmato e presentato
allora è la testimonianza più veritiera. Con l'arrivo del nuovo governo
c'è stata la tendenza a non enfatizzare troppo gli effetti dei
bombardamenti. L'intervento della Nato è servito per dare una lezione a
Milosevic, destituirlo ed instaurare un altro governo in Serbia. Io ho
le informazioni riservate dei dottori che lavorano nell'ospedale
militare. Abbiamo i dati dell'aumento delle malattie cancerogene fra la
popolazione femminile, mentre gli uomini sono affetti da ictus
cerebrale. Abbiamo dei casi di leucemia tra i militari e i riservisti
che hanno passato un po' di tempo in Kosovo. A Smederevo in agosto e a
dicembre del 1999 sono nati dei bambini deformi. Questi casi con il
nuovo governo non vengono menzionati... La stampa e la televisione non
ci informano, c'è solo una televisione "indipendente", B92, finanziata
da Soros. Per quanto riguarda la catastrofe ecologica, sicuramente c'è
qualcuno che sta facendo dei rilevamenti e degli studi e che solo un
giorno saranno a nostra disposizione. Noi stiamo vivendo questa
situazione: la mortalità è aumentata nelle giovani generazioni.
Nell'agosto del '99 sono stata con Fulvio Grimaldi a Kragujevac, e
indossavo dei sandali. Tornando a Belgrado la pelle dei miei talloni si
è completamente spellata perché sono passata vicino alle zone
bombardate.
2: Pavlovic
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/files/CONVEGNOTRIESTE/
trascrizioni.html
---
Trieste / Trst, 16 novembre 2002, Convegno:
"...PASSANDO SEMPRE PER LA JUGOSLAVIA..."
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/files/CONVEGNOTRIESTE/
pavlovic.html
INTERVENTO DI GORDANA PAVLOVIC
(Associazione "Decja Istina", Belgrado)
La situazione sociale nella RF di Jugoslavia
due anni dopo il 5-10-2000
Sono Gordana Pavlovic e faccio parte dell'organizzazione umanitaria
"Decja Istina" ["La verita' dei bambini"] la quale collabora con varie
organizzazioni italiane. Qui c'è anche Ivan con il quale collaboro che
è il nostro principale referente a Roma, collaboriamo abbastanza bene
(anche) con le città di Torino e Bari. Ci arrivano le borse di studio e
spesso arrivano aiuti sotto forma di vestiario, medicinali, materiale
scolastico. Ringraziamo per gli aiuti che continuano ad arrivare, che
sono sempre più necessari, invece del contrario...
Non so se preferite che incominciamo facendo un piccolo riassunto degli
ultimi due anni o se vi interessa iniziare con la situazione attuale in
Jugoslavia, quale io la vedo. Suppongo che siate informati di quello
che sta succedendo. Quello che è attuale in questo momento sono le
elezioni per la presidenza della Serbia. Ci sono stati degli scandali
per quanto riguarda il traffico di armi. Abbiamo il problema di trovare
un accordo con il Montenegro. L'occidente prima voleva distruggere la
Jugoslavia e adesso cerca di tenere uniti la Serbia e il Montenegro. Ci
occupiamo tanto degli scandali, ma i problemi reali non li trattiamo.
Con il cambiamento di regime noi viviamo di donazioni e il nostro
sistema economico non si basa sulla produzione interna, ma sui crediti
internazionali, con i quali si vuole mantenere in vita il regime
democratico.
Nell'ottobre del 2000 l'occidente ha finanziato il nuovo governo con
circa 60 milioni di dollari, ma i soldi sono finiti nelle tasche di
pochi. Da anni non ci sono investimenti produttivi. Il processo di
privatizzazione ha riguardato unicamente il settore alberghiero. Penso
personalmente che non sia necessario che tutti gli alberghi siano a
cinque stelle, mentre le fabbriche rimangono chiuse... Ci sono sempre
più persone che vivono sulla soglia della povertà.
Suppongo che voi siate ben informati sulla situazione della Zastava,
l'ultimo piano per la soluzione del problema della Zastava è stato
proposto dalla ditta americana NewCarCo. La NewCarCo. propone di
investire nella Zastava 150 milioni di dollari per produrre 220.000
automobili all'anno. Il signor Bricklin proprietario della ditta, è
fallito più volte negli Stati Uniti... le trattative dovrebbero essere
svolte tramite una banca che opera in Europa e il profitto delle sue
5-6 filiali è stato di 1400 dollari. Mi interessa sapere dove troverà i
rimanenti 150 milioni di dollari da investire. Questa è stata una mossa
poco seria da parte del nostro governo che conclude degli affari con
una persona di dubbia reputazione... è poco serio perché giocano con
l'esistenza di 15.000 operai e delle loro famiglie. Probabilmente siete
informati che questa era una delle proposte oltre a quella di aprire
una fabbrica di sigarette. Da ciò potete notare la serietà del nostro
governo e di quanto si occupa del futuro degli operai. Ogni giorno da
mezzogiorno in poi nel centro di Belgrado ci sono persone che
scioperano. È in corso il fallimento della catena di grandi
magazzini... Ed anche di una ditta come la Inex. La magistratura ancora
poco efficiente ha scioperato fino a quando non stati aumentati gli
stipendi. Anche la sanità è in sciopero e si trova in condizioni
peggiori... Si avvicina l'inverno e sempre di più ci fa paura, i prezzi
dell'energia elettrica aumentano con la scusa che devono adeguarsi con
i prezzi europei. Per una famiglia di quattro persone ci vogliono per
vivere modestamente 28-30 mila dinari cioè 450-500 euro [al mese]
mentre lo stipendio medio è di 160 euro.
Voglio farvi un esempio. La Ministra dell'energia elettrica ci spiega
questi nuovi prezzi dell'elettricità: dobbiamo pagare quello che
abbiamo consumato e in più... non sappiamo neanche noi cosa dobbiamo
pagare, pare sia ogni metro di filo elettrico in più. Il termine che
usano e' "energia elettrica ingaggiata". Dunque dobbiamo pagare quello
che abbiamo consumato, ed in più prendono un tot per questo che ogni
mese aumenta. Ci sono tante cose illogiche che ci dicono, ci spiegano
qualcosa, ci presentano il conto, dobbiamo pagare, non c'è verso di
lamentarci.
Questa è una difficoltà particolarmente per gli anziani che non possono
pagare il riscaldamento né l'affitto. Il ministero ha deciso di vendere
questi appartamenti [di edilizia popolare]; la ministra Ludovicki ha
studiato i problemi dei paesi in transizione... Certe persone che hanno
vissuto all'estero una volta rientrati e diventati ministri si sono
messi a distruggere il sistema economico. Il loro modo di pensare è
quello di mettere sullo stesso piano la Serbia e l'Occidente, per
eseguirne i diktat.
Adesso ci avviciniamo alle elezioni previste per l'8 di dicembre ci
sono due candidati, Vojislav Kostunica e Vojislav Seselj, che non hanno
un programma politico. Entrambi sono nazionalisti, anche in Bosnia
Erzegovina e in Croazia hanno vinto i partiti nazionalisti e con questo
ritorniamo alla situazione dei primi anni '90. Dunque: ognuno per il
proprio popolo - e non si vede una via d'uscita, e se continua così
potrebbe scoppiare un'altra guerra. Milosevic è stato accusato di voler
fare la Grande Serbia e tra due anni sarà discussa l'indipendenza del
Kosovo e la Serbia potrebbe diventare ancora più piccola. Di nuovo
sulla scena politica ci sono i nazionalisti di tutte le parti, e poco
si parla di solidarietà e collaborazione. Il nostro problema non è che
la Serbia sarà ancora più piccola, ma che resterà isolata, perché
noi... La vecchia Jugoslavia non esisterà mai piu' come prima, ma
soltanto pochi di noi si rendono conto che solo quella Jugoslavia aveva
un futuro. Avevamo tutto e potevamo presentarci al mondo... Adesso non
so proprio come usciremo da questa situazione, perché siamo sottoposti
a continue pressioni. Si viene incontro a tutte le richieste della
signora Del Ponte in brevissimo tempo... Questo comportamento è
umiliante - cosa dobbiamo fare per essere accettati come persone
normali! Il rapporto di forza è tale che quelli avanzano sempre nuove
richieste. Anche nei paesi occidentali la gente la pensa diversamente,
e lavora... Che ci consentano di pensare e di lavorare per noi stessi!
Nessuno verrà ad investire in una zona instabile come i Balcani.
Noi siamo già da tempo un territorio instabile, appena risolveranno il
problema del Kosovo ci sarà il problema della Vojvodina... Il problema
è: come continueremo con il Montenegro, e ci viene da pensare che il
futuro non prometta niente di buono.
Gli operai ricevono il denaro dai fondi statali, la produzione è ferma,
le persone non sono iscritte alle liste di collocamento e, anche se
lavorano, i datori di lavoro non versano i contributi nelle casse dello
Stato dunque non possono neanche usufruire della previdenza sociale.
Tante persone che devono andare in pensione non possono andarci perché
non vengono pagati i contributi. Circa il 60% dei pensionati riceve una
pensione di 50 euro. L'inverno scorso la nostra organizzazione ha
lavorato per la distribuzione degli aiuti mandati dalla FAO: ci sono
tantissime persone che si mettono in fila per ricevere questi aiuti.
Quando incontrate queste persone per strada, quando parlate con queste
persone è veramente triste ed umiliante, perché hanno lavorato tutta la
vita... Il 56% delle tasse sugli stipendi, nella ex Jugoslavia,
servivano per coprire i fondi statali. Il nostro ordinamento oggi non
prevede un fondo per l'assistenza sociale perché le spese per
l'assistenza sociale sono pagate direttamente da chi necessita una
prestazione. Nemmeno siamo capaci di scrivere una Costituzione
figuriamoci quando incominceremo a risolvere i problemi esistenziali!...
Il passaggio da un sistema economico politico comunista a uno
capitalista non si può fare solo con i tagli. Come ceto intellettuale,
nella nostra società, non vediamo una prospettiva. Vorremmo che questo
nostro futuro fosse un po' più tranquillo. C'è chi non si esalta quando
sente che una piccola somma del debito internazionale viene cancellata:
noi ci chiediamo dove sono i nostri fondi esteri, quelli che sono stati
congelati durante le sanzioni. La Jugoslavia socialista oltre ai debiti
che aveva all'estero aveva anche dei soldi fatturati, ma mai incassati,
per lavori svolti all'estero.
Adesso dovremmo rallegrarci perché loro ci restituiscono soldi nostri?!
Lo so che voi non potete aiutarci in questo senso perché sono necessari
mezzi più consistenti. Noi possiamo parlare e scambiare delle
informazioni, discutere. Adesso risponderò alle vostre domande, se vi
interessa sapere qualcosa, e dopo vorrei esporvi un caso, Ivan lo
conosce già, quello di una famiglia che grazie al G.A.MA.DI. [un gruppo
italiano] usufruisce di una borsa di studio. Ho portato un ritaglio di
un giornale... è la situazione di una famiglia in cui ci sono tre
bambini e il padre, che è stato ferito due volte in Kosovo ed è rimasto
immobilizzato a letto. Volevo pregarvi, se possibile, di organizzare
una raccolta di fondi per l'acquisto di una sedia a rotelle elettrica.
Tutti i tre bambini ora vanno a scuola... Per noi va bene trovare anche
una sedia a rotelle di seconda mano. Lui possiede già una sedia a
rotelle ma siccome i suoi muscoli sono atrofizzati non ha più la forza
di spingere. Con i suoi colleghi siamo riusciti a ottenere che gli sia
dato un appartamento arredato. Vive da solo con i bambini e le sue
sorelle lo aiutano. Lui ha una quarta bambina di due anni e mezzo che
abita con i genitori della moglie e quest'ultima è in cura in una
clinica psichiatrica. La loro storia è stata travagliata dal momento in
cui hanno dovuto lasciare la città di Pec. Zoran Pusic ha 35 anni e noi
cerchiamo di aiutare la famiglia che vive con la sua pensione; quando
arrivano gli aiuti cerchiamo di aiutare questi bambini e cercheremo di
fare qualche raccolta anche in Jugoslavia, per quanto è possibile. Un
anno fa la sedia a rotelle costava da 3500 a 6000 euro, e ho
l'impressione che con l'arrivo dell'euro i prezzi siano aumentati al
punto che basta togliere solo tre zeri dai marchi tedeschi. A luglio di
quest'anno sono stata a Torino e quando sono tornata in Jugoslavia ho
pensato che anche per loro dobbiamo fare qualcosa... Per non parlarvi
degli altri problemi.
[Domande]
D: Di fronte a questa crisi delle fabbriche, che comporterà anche il
licenziamento o la cassa integrazione per molti, c'è stato in qualche
fabbrica un qualche tentativo di occupazione o autogestione?
Gordana: Ci sono stati dei casi e tentativi isolati ma la gente ha
paura. Sperano nei capitali esteri che sono stati promessi. Se qualcosa
viene privatizzato di solito sono i nostri a farlo. La disciplina è
molto più rigida nelle ditte private. I licenziamenti avvengono più
facilmente. L'operaio pensa che i suoi diritti siano garantiti, ma i
nuovi proprietari al momento di organizzare il processo di produzione
si trovano con personale in esubero del 20-30% rispetto alla situazione
precedente, così sono costretti a licenziare la parte in esubero. I
nuovi proprietari promettono salari di 150 euro, poi al momento del
pagamento gli operai si ritrovano con 100 euro con la scusa che la
produzione non è andata bene. Gli operai sono costretti ad accettare
queste condizioni.
D: E la tutela sindacale? Le organizzazioni sindacali?
Gordana: I sindacati funzionano - ci sono quelli governativi e quelli
indipendenti - ma non so dire come funzionano, io mi occupo di attività
umanitarie... Ci sono cose che non mi saranno mai chiare, tra queste il
funzionamento dei nostri sindacati oggi. Io sono figlia del socialismo
e questo sistema proprio non lo capisco.
D: Io vorrei chiedere soltanto una cosa, ma importante anche per noi
qui in Italia: per quanto riguarda il disastro ecologico che i
bombardamenti hanno provocato, abbiamo avuto un effetto diretto sui
soldati italiani che sono andati in quelle zone. Vorrei capire se ci
sono dati sul disastro ecologico che i bombardamenti hanno provocato
soprattutto in due zone: Kragujevac e Pancevo.
Gordana: Nel 1999 Fulvio Grimaldi ha filmato Pancevo, Novi Sad,
Kragujevac e Belgrado, e io sono stata con lui perché facevo parte
dell'organizzazione. Tutto quello che è stato filmato e presentato
allora è la testimonianza più veritiera. Con l'arrivo del nuovo governo
c'è stata la tendenza a non enfatizzare troppo gli effetti dei
bombardamenti. L'intervento della Nato è servito per dare una lezione a
Milosevic, destituirlo ed instaurare un altro governo in Serbia. Io ho
le informazioni riservate dei dottori che lavorano nell'ospedale
militare. Abbiamo i dati dell'aumento delle malattie cancerogene fra la
popolazione femminile, mentre gli uomini sono affetti da ictus
cerebrale. Abbiamo dei casi di leucemia tra i militari e i riservisti
che hanno passato un po' di tempo in Kosovo. A Smederevo in agosto e a
dicembre del 1999 sono nati dei bambini deformi. Questi casi con il
nuovo governo non vengono menzionati... La stampa e la televisione non
ci informano, c'è solo una televisione "indipendente", B92, finanziata
da Soros. Per quanto riguarda la catastrofe ecologica, sicuramente c'è
qualcuno che sta facendo dei rilevamenti e degli studi e che solo un
giorno saranno a nostra disposizione. Noi stiamo vivendo questa
situazione: la mortalità è aumentata nelle giovani generazioni.
Nell'agosto del '99 sono stata con Fulvio Grimaldi a Kragujevac, e
indossavo dei sandali. Tornando a Belgrado la pelle dei miei talloni si
è completamente spellata perché sono passata vicino alle zone
bombardate.
il manifesto - 30 Luglio 2003
Il bel Danubio in mano agli affaristi
I paesi ricchi della Ue speculano sulla ricostruzione postbellica. A
danno dei popoli balcanici
IGOR FIATTI
Scorre di nuovo il fiume Danubio, anzi il Dunav: il nome in serbo dei
2860 chilometri d'acqua che collegano la Mitteleuropa all'Oriente. Dove
una volta c'erano detriti di cemento e acciaio, ora lussureggianti
distese d'erba delineano le rive. A Novi Sad, capoluogo della
Vojvodina, quel che restava dei ponti bombardati dalla Nato nel 1999,
arte astratta balcanica, macabre montagne russe, è stato rimosso; il
ponte Sloboda, il ponte della libertà, cartolina dell'ingerenza
umanitaria, si era spezzato ma non si era piegato sotto le bombe
dell'alleanza atlantica: la campata centrale si era afflosciata in due
tronconi immergendosi nelle acque cariche di limo e ostruendo il corso
del fiume. Dopo quattro anni, oltre sei mesi in ritardo sui tempi
previsti, la Commissione per il Danubio ha finalmente annunciato la
fine dei lavori: sono stati rimossi gli scheletri di cemento armato,
gli ordigni inesplosi, ed è stato ripulito il letto. Così, il fiume che
scorreva senza più traffici, ritorna al centro degli interessi politici
ed economici del vecchio continente. Già all'indomani della pioggia di
morte e distruzione - la Serbia ha subito approssimativamente danni per
cento miliardi di dollari dall'aviazione Nato, senza calcolare
l'incidenza del blocco fluviale - la Commissione del Danubio (organismo
cui aderiscono tutti i paesi bagnati dal fiume più la Russia e
l'Ucraina che sovrintende sui diritti di navigabilità e sullo statuto
internazionale) aveva quantificato in 90 milioni di euro la cifra per
rendere di nuovo percorribile il Danubio. L'Unione europea si era
impegnata a stanziare 30 milioni di euro. La Nato, irremovibile,
neanche un centesimo. Nel braccio di ferro intorno al Kosovo prima, e
al cambio di regime a Belgrado poi, i fondi sono rimasti congelati.
Alla fine, solamente dopo lo sbarco di Milosevic all'Aja - gradito
ospite di Carla Del Ponte - è stato avviato il progetto «Clearence of
the fairway of the Danube», pulizia del canale navigabile del Danubio.
Ventisei i milioni di euro stanziati. I maggiori contribuenti: l'Unione
europea, che con 22 milioni di euro ha coperto l'85% dei costi, la
Germania e l'Austria. Considerate le perdite della comunità danubiana
dovute alla paralisi dei traffici, all'incirca un milione di euro al
giorno, si è trattato di un investimento molto vantaggioso e
redditizio, soprattutto a medio e lungo termine.
Il Danubio rientra infatti appieno nella strategia della Commissione
europea per lo sviluppo delle infrastrutture nei Balcani. Proprio
nell'Europa del Sud-Est si gioca la partita più difficile: quella
dell'allargamento e dell'integrazione comunitari. L'impegno operativo
di Bruxelles, per dare nuovo slancio all'impresa, deve partire dagli
assi strutturali, quelli che la Ue ha definito corridoi privilegiati,
senza tuttavia creare economie dipendenti dai sussidi, non
autosufficienti - come ad esempio quella del protettorato bosniaco - e
senza lasciare mano libera ai forti nei confronti dei deboli,
permettendo l'affermarsi di egemonie e di sfere d'influenza più o meno
storiche.
In tale direzione non sembrano però orientate le misure proposte dal
libro bianco sulla politica dei trasporti europei fino al 2010; una
delle priorità del programma è infatti l'eliminazione delle strozzature
presenti sul corridoio Reno-Meno-Danubio a tutto vantaggio
dell'economia austriaca e, soprattutto, di quella tedesca. Proprio
Germania e Austria, che considerano i 3500 chilometri che collegano
Rotterdam al mar Nero come «Die blaue Autobahn», l'autostrada blu,
rivestono il ruolo principale nella realizzazione del piano. Sia il
quinto che il sesto programma quadro dell'Ue prevedono due progetti
danubiani (ALSO Danube, in fase esecutiva, e C4 Freight, appena
presentato) entrambi coordinati dalla Via Donau, Donau transport
Entwicklunggesellschaft, compagnia fondata dal ministero federale
austriaco per il trasporto l'innovazione e la tecnologia. Ad ALSO
Danube sono associate 23 società di sei nazioni: nove austriache, sei
tedesche, due olandesi, due slovacche, una finlandese, una spagnola,
una ungherese e una rumena. Niente serbo-montenegrini. Bruxelles ha
garantito un finanziamento di 3.250.000 euro a fronte di un costo di
6.800.000 euro. Invece, la spesa per l'intero progetto di miglioramento
della navigabilità dell'idrovia Reno-Meno- Danubio sarà di 1miliardo e
770 milioni di euro.
«La Germania e l'Austria sono i paesi più interessati alla navigazione
sul fiume a causa del canale Reno-Meno-Danubio e per ottenere ciò che
vogliono fanno pressioni sui paesi più deboli» afferma Velijko Komad,
funzionario del ministero dell'agricoltura nonché responsabile della
gestione delle acque della Vojvodina. E continua: «Lo stato serbo
sinora non ha guadagnato assolutamente nulla. Alla pulizia del fiume ha
partecipato solo una ditta di Belgrado, la Mostogradnija. E' vero, ora
il Danubio è pulito, grazie anche al contributo interessato di tedeschi
e austriaci, ma i problemi restano. Su tutti - dice Komad - la
questione delle tasse di navigazione: il governo serbo chiede 1 euro e
50 centesimi per ogni tonnellata lorda di carico, invece, chi transita
in Serbia vorrebbe pagare solo 15 centesimi o addirittura non pagare».
E quali sono le prospettive? «Abbiamo una classe politica
imprevedibile, sia essa serba o europea, quindi è difficile dire quali
progetti verranno finanziati e come si realizzeranno. Servirebbero 20
milioni di euro per ricostruire il ponte Sloboda, la principale arteria
del traffico regionale; in questo modo non si dovrebbe più aprire il
ponte galleggiante - che sostituisce quello distrutto dai raid Nato -
per consentire il passaggio dei cargo, così come vogliono i paesi
ricchi. Tuttavia - conclude Komad - finché i loro governi "doneranno"
miliardi di euro ai progetti comunitari, vedendoli poi rientrare con
gli appalti assegnati alle loro aziende, incuranti delle nostre
necessità, non si può esser ottimisti». Il fiume, anche nella sua
dimensione mitica, irridente al mutare di nomi e nazioni, sembra
arrendersi impotente al terreno mondo degli affari.
Il bel Danubio in mano agli affaristi
I paesi ricchi della Ue speculano sulla ricostruzione postbellica. A
danno dei popoli balcanici
IGOR FIATTI
Scorre di nuovo il fiume Danubio, anzi il Dunav: il nome in serbo dei
2860 chilometri d'acqua che collegano la Mitteleuropa all'Oriente. Dove
una volta c'erano detriti di cemento e acciaio, ora lussureggianti
distese d'erba delineano le rive. A Novi Sad, capoluogo della
Vojvodina, quel che restava dei ponti bombardati dalla Nato nel 1999,
arte astratta balcanica, macabre montagne russe, è stato rimosso; il
ponte Sloboda, il ponte della libertà, cartolina dell'ingerenza
umanitaria, si era spezzato ma non si era piegato sotto le bombe
dell'alleanza atlantica: la campata centrale si era afflosciata in due
tronconi immergendosi nelle acque cariche di limo e ostruendo il corso
del fiume. Dopo quattro anni, oltre sei mesi in ritardo sui tempi
previsti, la Commissione per il Danubio ha finalmente annunciato la
fine dei lavori: sono stati rimossi gli scheletri di cemento armato,
gli ordigni inesplosi, ed è stato ripulito il letto. Così, il fiume che
scorreva senza più traffici, ritorna al centro degli interessi politici
ed economici del vecchio continente. Già all'indomani della pioggia di
morte e distruzione - la Serbia ha subito approssimativamente danni per
cento miliardi di dollari dall'aviazione Nato, senza calcolare
l'incidenza del blocco fluviale - la Commissione del Danubio (organismo
cui aderiscono tutti i paesi bagnati dal fiume più la Russia e
l'Ucraina che sovrintende sui diritti di navigabilità e sullo statuto
internazionale) aveva quantificato in 90 milioni di euro la cifra per
rendere di nuovo percorribile il Danubio. L'Unione europea si era
impegnata a stanziare 30 milioni di euro. La Nato, irremovibile,
neanche un centesimo. Nel braccio di ferro intorno al Kosovo prima, e
al cambio di regime a Belgrado poi, i fondi sono rimasti congelati.
Alla fine, solamente dopo lo sbarco di Milosevic all'Aja - gradito
ospite di Carla Del Ponte - è stato avviato il progetto «Clearence of
the fairway of the Danube», pulizia del canale navigabile del Danubio.
Ventisei i milioni di euro stanziati. I maggiori contribuenti: l'Unione
europea, che con 22 milioni di euro ha coperto l'85% dei costi, la
Germania e l'Austria. Considerate le perdite della comunità danubiana
dovute alla paralisi dei traffici, all'incirca un milione di euro al
giorno, si è trattato di un investimento molto vantaggioso e
redditizio, soprattutto a medio e lungo termine.
Il Danubio rientra infatti appieno nella strategia della Commissione
europea per lo sviluppo delle infrastrutture nei Balcani. Proprio
nell'Europa del Sud-Est si gioca la partita più difficile: quella
dell'allargamento e dell'integrazione comunitari. L'impegno operativo
di Bruxelles, per dare nuovo slancio all'impresa, deve partire dagli
assi strutturali, quelli che la Ue ha definito corridoi privilegiati,
senza tuttavia creare economie dipendenti dai sussidi, non
autosufficienti - come ad esempio quella del protettorato bosniaco - e
senza lasciare mano libera ai forti nei confronti dei deboli,
permettendo l'affermarsi di egemonie e di sfere d'influenza più o meno
storiche.
In tale direzione non sembrano però orientate le misure proposte dal
libro bianco sulla politica dei trasporti europei fino al 2010; una
delle priorità del programma è infatti l'eliminazione delle strozzature
presenti sul corridoio Reno-Meno-Danubio a tutto vantaggio
dell'economia austriaca e, soprattutto, di quella tedesca. Proprio
Germania e Austria, che considerano i 3500 chilometri che collegano
Rotterdam al mar Nero come «Die blaue Autobahn», l'autostrada blu,
rivestono il ruolo principale nella realizzazione del piano. Sia il
quinto che il sesto programma quadro dell'Ue prevedono due progetti
danubiani (ALSO Danube, in fase esecutiva, e C4 Freight, appena
presentato) entrambi coordinati dalla Via Donau, Donau transport
Entwicklunggesellschaft, compagnia fondata dal ministero federale
austriaco per il trasporto l'innovazione e la tecnologia. Ad ALSO
Danube sono associate 23 società di sei nazioni: nove austriache, sei
tedesche, due olandesi, due slovacche, una finlandese, una spagnola,
una ungherese e una rumena. Niente serbo-montenegrini. Bruxelles ha
garantito un finanziamento di 3.250.000 euro a fronte di un costo di
6.800.000 euro. Invece, la spesa per l'intero progetto di miglioramento
della navigabilità dell'idrovia Reno-Meno- Danubio sarà di 1miliardo e
770 milioni di euro.
«La Germania e l'Austria sono i paesi più interessati alla navigazione
sul fiume a causa del canale Reno-Meno-Danubio e per ottenere ciò che
vogliono fanno pressioni sui paesi più deboli» afferma Velijko Komad,
funzionario del ministero dell'agricoltura nonché responsabile della
gestione delle acque della Vojvodina. E continua: «Lo stato serbo
sinora non ha guadagnato assolutamente nulla. Alla pulizia del fiume ha
partecipato solo una ditta di Belgrado, la Mostogradnija. E' vero, ora
il Danubio è pulito, grazie anche al contributo interessato di tedeschi
e austriaci, ma i problemi restano. Su tutti - dice Komad - la
questione delle tasse di navigazione: il governo serbo chiede 1 euro e
50 centesimi per ogni tonnellata lorda di carico, invece, chi transita
in Serbia vorrebbe pagare solo 15 centesimi o addirittura non pagare».
E quali sono le prospettive? «Abbiamo una classe politica
imprevedibile, sia essa serba o europea, quindi è difficile dire quali
progetti verranno finanziati e come si realizzeranno. Servirebbero 20
milioni di euro per ricostruire il ponte Sloboda, la principale arteria
del traffico regionale; in questo modo non si dovrebbe più aprire il
ponte galleggiante - che sostituisce quello distrutto dai raid Nato -
per consentire il passaggio dei cargo, così come vogliono i paesi
ricchi. Tuttavia - conclude Komad - finché i loro governi "doneranno"
miliardi di euro ai progetti comunitari, vedendoli poi rientrare con
gli appalti assegnati alle loro aziende, incuranti delle nostre
necessità, non si può esser ottimisti». Il fiume, anche nella sua
dimensione mitica, irridente al mutare di nomi e nazioni, sembra
arrendersi impotente al terreno mondo degli affari.
