PETICIJA: REHABILITACIJA DRAGOLJUBA MILANOVIĆA!

Predsedniku Republike Srbije, Aleksandru Vučiću

 

Mi, potpisnici ove peticije, zauzimamo se da nepravda učinjena Dragoljubu Milanoviću, nekadašnjem direktoru RTS-a, Radio Televizije Srbije, bude poništena. On nikada nije smeo da bude osuđen. Osuditi žrtvu umesto počinioca nije nepravda već je zločin! I podstiče agresora na napade na slobodu štampe, kako dokazuje ne samo jedan od zadnjih primera, slučaj Julijana Asanža.

Da takozvani Haški Tribunal i njegova nasledna organizacija još uvek srpske građane mimo bilo kog prava i pravde osuđuje na doživotne kazne i prema njima se neljudski ophodi, ne može se staviti na teret sadašnjem srpskom vođstvu, ali je u njegovoj moći da se nepravda nad Dragoljubom Milanovićem ispravi.

23. aprila 1999.godine, noću u 02.06 sati, zgrada RTS-a razorena je dejstvom NATO bombardera i pri tom je poginulo 16 radnika, toliko je bilo i povređenih. Ovaj napad se dogodio bez ikakvog upozorenja, dok su radnici noćne smene upravo pripremali svoju emisiju sa aktuelnim vestima. Očekivalo se čak i direktno uključenje sa poznatim stranim političarem. Direktor Milanović je kratko pre toga napustio zgradu, i tek što je došao kući stigla je vest da je stanica bombardovana. U vreme bombardovanja u zgradi se nalazila i majka tadašnjeg ministra za informisanje (današnjeg predsednika Srbije), Angelina Vučić, koja je te noći bila dežurni urednik i sa kolegama pripremala vesti za 03.00 sati.

Nekoliko nedelja pre ovog zločina RTS je dobila zahtev medijskih kuća država koje su protiv Srbije vodile rat, za svakodnevno šestočasovno emitovanje njihovih emisija, na šta je dat negativan odgovor, na osnovu čega NATO - gazeći međunarodno pravo - RTS proglašava legitimnim ciljem za napad. Tvrdi se da je stanica deo ,,ratne mašinerije“, ,,služi u propagandne svrhe“ i da ne obaveštava ,,adekvatno“ o situaciji u ratu, posebno ne o ,,masovnim proterivanjima“ i ,,zločinima“ nad kosovskim Albancima.

Amnesty Internacional ovaj NATO napad na zgradu RTS-a okarakterisala je kao ratni zločin i navela da član 52(2) Ženevske konvencije jasno definiše vojne i civilne ciljeve i da učešće u propagandi nije zadovoljavajući argument da bi se neka ustanova deklarisala kao legitimni cilj za napad.

Umesto odgovornih iz NATO-a, osuđen je 2002.godine Dragoljub Milanović na 10 godina zatvora, i to radi navodnog nepoštovanja Zakona o opštoj sigurnosti i zato što nije preduzeo sve mere da zaštiti i evakuiše saradnike i opremu. Na njegovu primedbu na sudu za vreme rasprave: „Da sam stanicu izmestio na alternativno mesto, bilo bi još više žrtava’’, odgovorila je sudija: „Da, ali Vi ne biste bili krivi!’’ Koji cinizam!

Za hitno oslobađanje Dragoljuba Milanovića zauzele su se tada mnoge poznate ličnosti, nobelovac Peter Handke, advokatica Tifani Dikson, novinari Diana Džonston, Angelina Vučić, Milorad Vučelić, Miloš Marković, Vladan Dinić, Vladimir Đukanović, Spomenka Deretić, generali, Božidar Delić, Miloš Đošan, Radovan Radinović, Spasoje Smiljanić, pukovnik Zoltan Dani, nekadašnji ministar inostranih poslova Živadin Jovanović, ambasadori, Džejms Bisset, Ralph Hartmann, Vladislav Jovanović, Borislav Milošević, Vladimir Kršljanin, generalni konzul Miroljub Milanović, profesori, John Peter Maher, Smilja Avramov, Mirko Zurovac, Slavenko Terzić, Uroš Šuvaković, kompozitor Miloš Raičković, kao i 47 poslanika Dume i poznate ruske ličnosti, Sergej Baburin, Valeri Ganišev, Elena Guskova, Konstantin Zatulin, Genadij Zjuganov, general Leonid Ivašov, Mihail Leontjev, Aleksandar Prohanov.

Nažalost, ovi glasovi su tada ignorisani.

Za onu stranu koja u političkim i ratnim obračunima deluje sa pozicije moći, veliki je uspeh kada uspe da stvori preokret počinilac-žrtva, odnosno da izdejstvuje da žrtve njenog ratnog zločina budu osuđene kao počinioci. To je potpuno ispunjenje svekolikog potčinjavanja.

Dragoljub Milanović je nevin!

Tražimo njegovu rehabilitaciju!

Uz veliko poštovanje

[NOTA:

In Italia, per lo specifico caso della strage della RTS di Serbia sono state presentate denunce contro la NATO a cura di La Valle R., Gallo D. et al. (5/5/1999 al Procuratore della Repubblica presso il Tribunale Penale Militare di Roma) e Rampelli A. nell’interesse dei parenti delle vittime (avv.ti Bozzi G. e Mattina M., 31/5/2000 presso il Tribunale Civile di Roma), cui è seguito un ricorso in Cassazione su iniziativa della Avvocatura dello Stato, dall’esito scandaloso (5/6/2002) [“A questo punto non ci resta che sperare che il Ministro dell’Interno non legga l’ordinanza. Non si sa mai. Domani qualcuno potrebbe scoprire che sparare sull’opposizione in piazza è esercizio di una insindacabile funzione politica…” (D. Gallo)]. Per la stessa strage una causa è stata intentata anche di fronte alla Corte Europea dei Diritti dell’uomo.

Inutile dire che tutti i suddetti procedimenti legali sono stati insabbiati o bloccati adducendo cavilli e difetti di giurisdizione.

Sul bombardamento della RTS si vedano anche il documento di Amnesty International e il libro+DVD “Sedìci persone. Le parole negate del bombardamento della TV di Belgrado” (Besa ed., 2005).

Una prima Petizione internazionale per il rilascio di Dragoljub Milanović fu avviata nel 2010. Sulla persecuzione ai danni dell’ex direttore della RTS è incentrata l’opera “Die Geschichte des Dragoljub Milanovic” del grande drammaturgo tedesco, oggi premio Nobel, Peter Handke (Jung und Jung, Salzburg und Wien 2011).]