Deklaracije i inicijative
Socijalistička Radnička Partija -SRP- Hrvatske

(dichiarazioni e iniziative del
Partito Socialista dei Lavoratori -SRP- della Croazia
in ordine cronologico inverso)

A partire dal 2017 testi e iniziative del Partito Socialista dei Lavoratori -SRP- della Croazia si trovano alla nuova sezione del nostro sito con il tag s.r.p.

---
Svi članci i saopštenja na strani SRP-e
---

SOCIJALISTIČKA RADNIČKA PARTIJA HRVATSKE * SOCIALIST WORKERS’ PARTY OF CROATIA
PAVLA HATZA 14, 10000 ZAGREB / www.srp.hr / e-mail: srp01@vip.hr

---

DAN POBJEDE, BERLIN

U Berlinu su, 7. maja ove godine [2017.], njemački ogranak Komunističke partije Grčke (KKE) i Komunističke partije Turske (TKP) u okviru Inicijative komunističkih i radničkih partija Evrope organizirali obilježavanje 72. godišnjice pobjede nad fašizmom, odnosno Dana pobjede.

U sklopu manifestacije, posjećen je spomen-kompleks u parku Treptower, koji uključuje prostor gdje je pokopano 7.200 od otprilike 80.000 sovjetskih vojnika palih u borbama za Berlin. Spomen područje Treptower najveće je od tri spomen područja vojnicima Crvene armije u Berlinu i prostire se na ukupno 100.000 m2. Spomen obilježje sačinjavaju tri segmenta.

Prvim dijelom, gledano od ulaza, dominira spomenik majci koja tuguje i simbolizira milione sovjetskih majki koje su u ratu izgubile svoje sinove i kćeri, ali simbolizira također i Majku Domovinu. U centralnom dijelu nalazi se portal koji simbolizira dvije sovjetske zastave, jedna nasuprot druge. U podnožju zastava, s jedne strane, u položaju naklona žrtvama, brončana je figura vojnika starije generacije koji je proživio Oktobarsku revoluciju 1917. godine i intervenciju zapadnih zemalja 1921. godine, a na suprotnoj strani vojnik pripadnik mlade generacije rođenih u Sovjetskom Savezu. Nakon portala prostire se kompleks na kojemu je posloženo sa svake strane osam kamenih sarkofaga koji simboliziraju šesnaest tadašnjih sovjetskih republika. Na bočnim stranama sarkofaga nalazi se plastika koja uprizoruje različite situacije iz vremena okupacije, a na pročelju su uklesani Staljinovi citati – s jedne strane na njemačkom, a s druge strane na ruskom jeziku.  U trećem dijelu, na stožastom zemljanom uzvišenju, nalazi se mauzolej na kojemu je centralna figura sovjetskog vojnika oslobodioca s mačem u ruci koji u naručju drži njemačko dijete. Motiv za spomenik inspiriran je istinskim događajem, kada je sovjetski gardijski oficir Nikolaj Masalov u jeku borbi u Berlinu pod kišom metaka, riskirajući svoj život, spasio napušteno njemačko dijete s ulice.

Spomen područje je vrlo dobro posjećivano o čemu svjedoči cvijeće položeno unaokolo. Posebno dojmljiva bila je poruka ispisana na dva lista papira, velikim slovima na ruskom jeziku. Na prvome je pisalo: „RUSKOM VOJNIKU OD NJEMAČKOG GENERALA“, a na drugom: „OPROSTITE NAM“.

Nakon toga, u kulturnom domu u Berlinu, predstavnici političkih stranaka udruženih u Inicijativu KP i RP Evrope podnijeli su svoje referate na tu temu, uz prigodan kulturno-umjetnički program. Socijalistička radnička partija bila je jedini predstavnik s jugoslavenskog prostora.

Indikativno je, ali ne i iznenađujuće, da dok cijeli antifašistički i miroljubivi svijet obilježava ovaj izuzetan događaj iz nedavne povijesti, kukavna hrvatska vrhuška to ignorira gromoglasnim mukom, a krema, ili bolje rečeno, šljam hrvatske kleroustaške desnice kuje planove kako da iz Zagreba odstrane svako sjećanje na vrhovnog komandanta pobjedničke Narodnooslobodilačke borbe, maršala Josipa Broza Tita.

DAN POBJEDE

Nadahnu osjećajem, našavši se na mjestu gdje je pred 72 godine službeno završio II. svjetski rat na tlu Evrope, upućujem vam bratski pozdrav ispred Socijalističke radničke partije Hrvatske, Koordinacije komunističkih i radničkih partija s jugoslavenskog prostora i u svoje lično ime. Također zahvaljujem njemačkim ograncima Komunističke partije grčke (KKE) i Komunističke partije Turske (TKP) koji su, u okviru Inicijative komunističkih i radničkih partija Evrope, organizirali obilježavanje ovog izuzetnog događaja.

Tom historijskom činu kojega danas obilježavamo prethodio je ulazak vojnika Crvene armije u Berlin i monumentalno vješanje Sovjetske zastave sa srpom i čekićem na zgradu Reichstaga. Herojski doprinos Crvene armije i sovjetskih ljudi, koji su pretrpjeli oko 27 miliona žrtava, bili su odlučujući za pobjedu nad fašističkim hordama.

Ustvari, II. svjetski rat još nije bio završio jer je on na Pacifiku brutalno okončan augusta iste godine ničim opravdanim bacanjem atomskih bombi na japanske gradove Hirošimu i Nagasaki, čije nepotrebne žrtve treba i ovom prilikom respektirati.

9. maja, rat još nije bio završio ni za jedinice Jugoslavenske armije protiv kojih su kvislinške snage pružale otpor još punih 7 dana u nastojanju da se predaju britanskim trupama na Bleiburgu u Austriji, bojeći se srdžbe naroda zbog počinjenih zločina.

S ponosom ističem da dolazim s područja nekadašnje Jugoslavije čiji su narodi, pod vodstvom Komunističke partije i vrhovnog komandanta Josipa Broza Tita, samoorganizirano i uspješno vodili jedan od najvećih, zapravo jedini ozbiljni unutrašnji otpor Hitleru i njegovim domaćim i stranim pomagačima i čije su oružane snage do kraja rata dosegle brojku od 800.000 boraca.

Nakon završetka rata, 9. maj je ustanovljen kao Dan pobjede nad fašizmom i čitava ga antifašistička i miroljubiva javnost  slavi kao takvog, mislivši pritom da je tada dobro pobijedilo zlo. Tako je to izgledalo nakon II. svjetskog rata. Danas smo svjedoci nekih drugih tokova. Sve više se zatiru dostignuća pobjede dobrog nad zlim, a tzv. Zapadna demokracija, koja je i sama učestvovala u rušenju fašizma kada je i njoj radio o glavi, svojom praksom pokazuje da joj neke od tih ideja protiv kojih se tada borila danas nisu strane. Uzurpiran je i sam naziv pa je Dan pobjede supstituiran s Danom Evrope, što ne može zasjeniti njegov značaj.

U Hrvatskoj je, nakon kontrarevolucije i secesije 90-ih godina prošlog stoljeća, porušeno ili oštećeno između 3 i 4 hiljade artefakata s tom tematikom. Pobjednici se stigmatiziraju, a klerofašistički način razmišljanja prisutan je u svim segmentima društva: javnom životu, politici, obrazovnim institucijama, sportu, kulturi i ostalom. Revidira se povijest, relativiziraju se zločini ustaškog pokreta, nastoji ga se izjednačiti s oslobodilačkim pokretom i to sve uz aktivnu potporu katoličkog klera i benevolentnosti institucija društva i države.

Završetkom II. svjetskog rata, koji je bio najveći dotad u ljudskoj povijesti s najvećim ljudskim i materijalnim gubicima, oružani sukobi u svijetu nisu prestali. Oni su konstanta s tendencijom intenziviranja i ozbiljnim pokazateljima da se mogu ponovno pretvoriti u svjetski oružani sukob koji bi bio poguban za čovječanstvo. To jasno govori da su bila naivna očekivanja da će strahote koje je II. svjetski rat ostavio iza sebe biti dovoljan argument za trajni mir, jer se to nije dogodilo niti nakon I. svjetskog rata koji je do tada bio najveći u povijesti, također s najvećim stradanjima do tada. Jer taj argument koji se zasniva na strašnim posljedicama koje rat ostavlja za sobom ne uključuje klasnu dimenziju rata koji je imperijalistički, conditio sine qua non  bez kojeg imperijalizam nema opstanka.

Ta činjenica kao i spoznaja o kapitalizmu kao destruktivnom poretku koji uništava životvornu i emancipatorsku snagu ljudi i prirode, trebaju biti pravci djelovanja slobodarskog bića za mir i opstanak čovječanstva.

Neka je vječna slava i hvala svim pripadnicima regularnih vojski, partizanskih jedinica, ostalih oružanih skupina i civila koji su položili svoje živote u antifašističkoj borbi ili su likvidirani u neborbenom djelovanju.

U Berlinu 7. V. 2017.

Vladimir Kapuralin


--- Sulla Iniziativa Comunista Europea si vedano anche, in lingua italiana:
A BERLINO PER IL 72° ANNIVERSARIO DELLA GRANDE VITTORIA ANTIFASCISTA DEI POPOLI
PC: Per il 72° anniversario della vittoria antifascista dei popoli

---

Povodom 72. godišnjice Dana pobjede nad fašizmom (9. Svibanj 2017. / SRP)
Danas je u Splitu na Partizanskom spomen-groblju na Lovrincu svečanim skupom obilježen 9. maj – Dan pobjede nad fašizmom...

INTERVENCIJA IVANA PAVIĆEVCA NA XXIII. KONGRESU KOMUNISTIČKE PARTIJE ŠVICARSKE Poštovani drugovi! U ime Socijalističke radničke partije Hrvatske, u ime Koordinacije komunističkih i radničkih partija sa jugoslavenskog prostora i u svoje lično ime, upućujem drugarski pozdrav svim prisutnima. Zahvaljujem organizatorima na pozivu, čime mi je učinjena čast da vam se mogu obratit. Želim i pun uspjeh kongresu i u daljnjem radu Komunističkoj partiji Švicarske prema zajedničkom cilju: ukidanju eksploatacije čovjeka po čovjeku, preuzimanja vlasništva nad sredstvima proizvodnje u ruke onih koji njima stvaraju novu vrijednost i ostvarenju pune emancipacije ljudskog roda. Kriza kojoj svjedočimo nije od 2008. godine kako neki misle, već je ona prisutna od tektonskih društvenopolitičkih procesa 90-ih godina prošlog stoljeća. Ona ugrožava radne ljude i većinu građana i u samoj EU i ne posustaje. Zaduživanja i nezaposlenost rastu, a stečena radna i socijalna prava se reduciraju. Neke zemlje, poput Grčke, Portugala i Španjolske, tlači se do iznad granica izdržljivosti. Njemačka nastoji ostaviti utisak da je krizu prevladala, ali krijući istinu o stanju nižih slojeva svojih građana. Nekoliko je argumenata zbog kojih ne prihvaćamo tumačenje vodećih imperijalističkih krugova da se radi o monetarnoj ili financijskoj krizi. Prvo: ona traje predugo i da se radi isključivo o financijskoj krizi, bila bi već prevladana. Drugo: ne radi se o nedostatku novca, jer njega ima više nego ikada. Samo što se on ne koristi kao nekada u Gadafijevoj Libiji ili Chavezovoj Venezurli, za dobrobit širokih slojeva stanovništva, već se višak vrijednosti u obliku profita sliva u džepove plutokracije na čelu moćnih financijskih institucija. Stoga na osnovu svih relevantnih pokazatelja zaključujemo da se radi o krizi sistema kao takvog u cjelini. Urušavanjem socijalizma u Istočnoj Evropi, nestale su mnoge energije iz kojih je snagu crpio radnički i sindikalni pokret evropskog zapada. Osim toga, restrukturiranjem privrede, sve većim udjelom servisnog udjela rada u odnosu na onaj proizvodni, nepovoljno utiče na nivo revolucionarne svijesti zaposlenih. Rast nezaposlenosti, pad broja zaposlenih, sve veći udio zapošljavanja na određeno radno vrijeme u odnosu na neodređeno, obnavljanje radnih ugovora, često i na vrlo kratke intervale, uzrokuje trajnu nesigurnost radnika i dovodi do neprestanog smanjenja broja organiziranih radnika. Društvene mreže i spontane, često vrlo masivne akcije radnika i nezadovoljnih građana, nisu dovoljna zamjena za nedostatak svijesti i radničke solidarnosti koji su danas, na puno nižoj razini od one prije jednog stoljeća pa imamo primjere jačanja ekstremističkih grupa, sve do eksplicitno fašističkih. Socijalistička ideja se stigmatizira na svim razinama, a u tome prednjače zemlje nekadašnjeg istočnog bloka, dodvoravajući se svojim novim gospodarima. To vrijedi i za Hrvatsku, uz napomenu da je to sve još intenzivirano rigidnim nacionalizmom i obnavljanjem poražene ustaške ideje iz II. svjetskog rata koja prodire u sve društvene slojeve, često i u vrlo eksplicitnom obliku. Vojne intervencije imperijalnih centara moći na čelu sa Amerikom širom svijeta, rušenje legitimnih vlada, instaliranje marionetskih poslušnika čiji je zadatak bio omogućiti  pljačku vlastitih prirodnih resursa i infrastrukture u korist svojih mentora, postala je permanentna praksa od završetka II. svjetskog rata pa do danas. Ta je praksa eskalirala nakon pada Berlinskog zida i po svojoj masovnosti i materijalnoj i ljudskoj destrukciji nadmašila je mnoge dotadašnje, nastojeći nametnuti kontrolu iz jednog centra moći ostatku ljudske civilizacije. Uništen je čitav niz država: Afganistan, Irak, Libija, Sirija, a prije toga Jugoslavija. Stvorene su, naoružane i financirane mnoge terorističke organizacije koje su postala prijetnja i Evropskoj uniji. Vrhunac tragedije čini veliki izbjeglički val koji je preplavio Evropu, neusporedivo veći i od egzodusa jugoslavenskih građana prilikom secesionističkih ratova u Jugoslaviji 90-ih godina prošlog stoljeća. Milijuni ljudi u očaju napuštaju ono što je ostalo od njihovih domova i riskirajući vlastiti život bježe u Evropu. Na tom putu mnogi stradavaju pa i sasvim mala djeca. Evropa nema pravo da se proglašava žrtvom terorističkih napada ili poplavom izbjeglica. To joj se samo poput  bumeranga vraća ono u čijem stvaranju je i sama sudjelovala. Vjerno je izvršavala volju Amerike i podržavala i učestvovala u svim prljavim ratovima protiv suverenih država, a prije toga je stoljećima kao kolonijalna sila izrabljivala širom Afrike, Bliskog Istoka  i Azije. Dakle, kapitalizam, koji je ispunio svoju povijesnu misiju, ne nudi više odgovore na potrebe čovječanstva i on stvara sve dublje društvene, političke, ali i ekološke krize čime se određuje kao destruktivan poredak. Analiza te destrukcije nameće potrebu pomaka težišta akcije iz esencijalne sfere u egzistencijalnu. Ne uspije li čovječanstvo ukinuti kapitalizam, ukinut će on čovječanstvo. Naime, još prije jednog stoljeća, Rosa Luxemburg je ustvrdila da je budućnost čovječanstva socijalizam ili barbarstvo. Pred sobom imamo jedan vrlo organizirani stroj s jako dobro osmišljenom tehnologijom vladanja ljudima i borba protiv njega ne može biti stihijska nego organizirana. Budući da su kritika i samokritika ugrađeni u same temelje djelovanja revolucionarne ljevice, moramo pogledat istini u oči i ocijenit naša udio u odgovornosti za postojeće stanje. Sveprisutna nesloga, rivalstvo, personalne ambicije, fragmentacija do atomizacije na ljevici, multipliciranje broja organizacija s malobrojnim članstvom, oportunizam, skretanje s revolucionarnog puta i priklanjanje reformizmu i socijaldemokraciji uz eksplicitnu podršku pojedinih komunističkih partija vojnim intervencijama, čini nas nepouzdanim i neozbiljnim osloncem za široke mase. Time direktno radimo u korist vlastite štete i pomažemo svojem klasnom neprijatelju. Conditio sine qua non bilo kakvog pomaka u toj borbi je prevladavanje postojećih podijeljenosti na klasnoj osnovi. Poštovani drugovi, dozvolite mi jednu digresiju! Koristim priliku da istaknem jednu partikularnu akciju švicarskih ljevičara koja je usko povezana s Hrvatskom. U Schlierenu je 4. septembra trebao biti održan koncert hrvatskog pjevača, ultranacionalista i poklonika ustaške ideologije, Marka Perkovića Thompsona. Kako smo informirani, na zahtjev nekoliko ljevičarskih subjekata, fondacija i grupa građana, gradske vlasti  Schlierena zabranile su planirani nastup Thompsona. Ovim putem upućujem zahvalnost gradskim vlastima Schlierena na moralnoj odluci. Također zahvaljujem se svima koji su svojim javnim nastupom doprinijeli da takva odluka bude donesena. To nije prvi put da problematičnom pjevaču nije dozvoljen nastup. To se događalo već i u Njemačkoj i u Holandiji. Želim vjerovati da će se progresivne asocijacije i pojedinci angažirati i u buduće na tom planu. Hvala na pažnji! U Luganu, 26. XI. 2016. Isto pročitajte ovaj članak

XXIII Congresso del PC della Svizzera italiana (Lugano, 26 novembre 2016)   Intervento di Ivan Pavičevac a nome del Partito Socialista dei Lavoratori della Croazia Stimati compagni, A nome del SRP di Croazia, a nome del coordinamento dei partiti comunisti e operai dai territori jugoslavi  e mio personale, porgo un compagno saluto  a tutti i presenti. Ringrazio gli organizzatori per questo invito e con cio’ aver l’onore di rivolgersi a tutti i presenti. Auguro un pieno successo al Congresso e  un ulteriore lavoro   per un obiettivo  comune,  l'abolizione dello sfruttamento dell’ uomo  sull’ uomo, rilevare la proprieta’ dei mezzi di produzione da parte di quelli che su essi  lavorano e per l’emancipazione generale del genere umano. La crisi della quale siamo testimoni non e' iniziata nel 2008, come alcuni  pensano, essa e’ presente dai tempi dei processi tellurici socio-politici dagli anni 90 del secolo scorso e minaccia sempre piu’ gli operai e la gran parte dei cittadini nella stessa UE. I prestiti e la disoccupazione aumentano, mentre i diritti al lavoro e quelli sociali si stanno riducendo. Alcuni paesi, come la Grecia, Portogallo e Spagna vengono oppressi oltre al livello della sopportazione. La Germania cerca di lasciare una buona impressione di aver superato la crisi, nascondendo la verita’ sulla situazione delle classi piu’ deboli dei suoi cittadini. Alcuni dei argomenti per i quali non accettiamo l’ interpretazione dei principali circoli  imperialisti sono che non si tratta di una crisi monetaria o finanziaria. Primo perche’ essa dura da troppo tempo, e se si trattasse esclusivamente di una crisi finanziaria essa sarebbe stata gia’ superata. Secondo, non si tratta d’ insuficenza di denaro, perche di questo ce ne piu’ che mai. Soltanto che esso non viene usato come nella Libia di Ghedafi o nella Venezuela di Chavez,  per il benessere di larghe masse della popolazione , ma il plusvalore in forma di profitto si versa nelle tasche della plutocrazia a capo delle forti istituzioni finanziarie. Percio’ in base a tutte le rilevanti indicazioni concludiamo che si tratta della crisi del sistema  come tale per intero. Con la distruzione del socialismo nell’ Est Europa, sono scomparse molte energie dalle quali  traevano forza il movimento operaio e sindacale dell’ Europa occidentale. Inoltre con la ristrutturazione dell’ economia, con il sempre maggiore servizio della  condivisione del lavoro in relazione di quello produttivo,  si ripercuote negativamente  nel senso rivoluzionario sulla coscienza dei lavoratori. La crescita della disoccupazione, perdita dei posti di lavoro, sempre maggior numero di contratti a tempo determinato, il rinnovo dei contratti spesso anche in brevi intervalli, sta provocando l’insicurezza dei lavoratori e comporta alla costante diminuzione del numero di operai organizzati. La social network  e azioni spontanee, spesso azioni massicce, non sono un adeguato cambio  alla mancanza di coscienza e solidarieta’ operaia, che sono oggi ad un piu’ basso livello di quello del centenario precedente, percio’ abbiamo esempi del rafforzamento di gruppi estremisti, fino a quelli esplicitamente fascisti. L’ idea socialista viene stigmatizzata a tutti i livelli ed in questo precedono, ingraziandosi ai loro nuovi padroni, i paesi dell’ ex blocco orientale,. Questo vale anche per la Croazia, rilevando che tutto cio’ e’ intensificato di un rigido nazionalismo e col rinnovamento dell' idea ustascia sconfitta nella II Guerra mondiale e che penetra in tutti i strati sociali, sovente anche in forma esplicita. Gli interventi militari in tutto il mondo dei centri del potere imperialista a capo degli USA, la demolizione di governi legittimi, l’ installazione di obbedienti governi fantocci il cui compito e’ la rapina delle proprie risorse naturali ed infrastrutture a favore dei loro mentori, sono diventati la prassi dalla fine della II guerra mondiale fino ad oggi. L' escalation di questa prassi dopo il crollo del muro di Berlino,  per la sua grande distruzione materiale e umana ha superato molte antecedenti, cercando di imporre il controllo da un centro di potere al resto della civilizzazione umana.  Sono distrutti diversi stati: Afganistan, Irak, Libia, Siria, prima ancora la Jugoslavia. Sono state create, armate e finanziate molte organizzazioni teroristiche che sono diventate la minaccia anche per l' UE.  L' onda di rifuggiati che sta travolgendo l' Europa e' molto piu' a rischio dell' esodo dei cittadini jugoslavi dopo le guerre seccessioniste in Jugoslavia anni 90 del secolo scorso. Milioni di persone  nella disperazione lasciano quello che e' ancora rimasto delle loro case e rischiando la propria vita, scappano in Europa. Questa lunga strada include anche i bambini come vittime. L' Europa non ha il diritto di proclamarsi vittima dagli attacchi terroristici o dall' ondata di profughi. Questo  e' soltanto il boomerang che ritorna a quello in cui anche essa ha partecipato. Fedelmente eseguiva la volonta' degli USA e sosteneva e partecipava nelle sporche guerre contro gli stati sovrani, mentre nei secoli precedenti quale potenza coloniale sfruttava le risorse nell' Africa, Medio Oriente e Asia. Dunque il capitalismo che ha compiuto la sua missione storica non offre piu' le risposte alle richieste dell' umanita', ma forma sempre piu' profonde crisi sociali, politiche ed ecologiche e il quale assetto si determina  distruttivo.   L' analisi di questa distruzione impone la necessita' di spostare il baricentro dell' azione dalla sfera essenziale a quella esistenziale. Se l' umanita' non riuscira' abolire il capitalismo, il capitalismo abolira' l' umanita'. In verita' ancora un secolo fa' Rosa Luxenburg aferma che il futuro  e'  il socialismo o la barbarie dell' umanita'.  Davanti a noi abbiamo una macchina perfetta, con una tecnologia ben progettata da governare le persone e contro essa la lotta non puo' esser casuale ma organizzata. Poiche' la critica e l' autocritica sono inglobate nelle stesse basi della funzione della sinistra rivoluzionaria dobbiamo guardare la verita' negli occhi e valutare la nostra parte di responsabilita' per la situazione  attuale. La discordia onnipresente, la rivalita', le ambizioni personali, framentazione delle sinistre fino a particelle piu' piccole, la molteplicazione delle organizzazioni con pochi associati, l' oportunismo, la deviazione dalla strada rivoluzionaria , l' inclinazione al riformismo e alla socialdemocrazia con il sostegno esplicito di alcuni partiti comunisti a interventi militari ci fa inaffidabili del sostegno delle larghe masse. Cosi' lavoriamo direttamente  a proprio danno e aiutiamo il proprio nemico di classe. Conditio sine qua non di qualunque spostamento in questa lotta e' la prevalenza delle divisioni sulle basi di classi esistenti. Stimati compagni, permettetemi una digressione, colgo l' occasione di evidenziare un' azione particolare di svizzeri della sinistra strettamente  legata alla Croazia. A Schlieren il 4  settembre scorso doveva tenersi il concerto del cantante croato, ultranazionalista e propagatore della ideologia ustascioide, Marko Perković in arte Tompson. Da quello che siamo informati, su richiesta di alcuni soggetti di sinistra, fondazioni e gruppi di cittadini, la municipalita' di Schlieren ha vietato l' esecuzione del concerto. In questa occasione esprimiamo la gratitudine alle autorita' cittadine di Schlieren sulla decisione morale. Inoltre ringraziamo  tutti coloro che pubblicamente hanno contribuito perche questa decisione sia affermata. Non e' la prima volta che a questo cantante problematico non venga concessa l' esibizione. E successo gia' in  Olanda e in Germania (malgrado la canzone „Danke Deutschland“ m.o.). Vogliamo credere che le associazioni e singole persone vorranno impegnarsi anche in futuro.  Grazie per l' attenzione!

IN ONORE DI ŽIVOJIN RADENKOVIĆ "ŽIKA", 1925–2016 SRP (Partito Socialista dei Lavoratori di Croazia), 22 maggio 2016 A Pola mercoledì 18 maggio di quest’anno è morto all’età di 90 anni Živojin Radenković "Žika", uno dei fondatori dell’associazione „Josip Broz Tito“ a Pola e del Partito Socialista dei Lavoratori di Croazia (Socijalistička radnička partija Hrvatske). Živojin nasce nel 1925 a Strelci, paese nei pressi di  Babušnica, non lontano dal confine con la Bulgaria e dal Parco naturale Stara Planina. Nel 1943 entra nella Lotta di Liberazione (NOB) dove come combattente dell’Esercito di Liberazione (NOV) della Jugoslavia partecipa alle operazioni militari finali per la liberazione del Paese, inseguendo i traditori interni, contro i quali la lotta è continuata per una settimana intera dopo la capitolazione dei loro alleati e mandanti, le unità degli occupanti nazisti. Dopo la Liberazione, Živojin a causa della sua modestia rinuncia alla possibilità di entrare nell’Accademia militare in Unione Sovietica, e con ciò anche alla possibilità di costruirsi la carriera, ma resta mobilitato nelle file dell'Esercito Popolare di Liberazione (JNA), esprimendo, nel suo particolare modo, l’impegno a difendere i risultati  ottenuti durante la guerra di Liberazione. Inizia la sua carriera militare all’aeroporto di Kovin. Qui incontra la futura moglie Milka, con cui si sposa nel 1950. Dal matrimonio nascono tre figli, di cui uno muore quasi subito dopo la nascita.   In seguito lavora all’aeroporto di Lubiana, e nel 1953 è inviato a Pola, dove conclude gli studi di Economia. Fino alla pensione nel 1975 lavora all’aeroporto come tecnico.   Il suo impegno non è passato inosservato e per i suoi meriti e contributi ha ottenuto i seguenti riconoscimenti: - Ordine al Merito Militare con spada d'argento. - Medaglia al Merito Militare - Medaglia al merito per il Popolo, 2 volte - Medaglia per il decimo anniversario dell'Esercito Popolare di Jugoslavia.   Gli sconvolgenti processi politici degli anni '90 che hanno spazzato via tutti i valori alla cui realizzazione Živojin ha contribuito, partecipando alla creazione di una vita degna dell’essere umano, lo hanno scosso, ma non hanno scardinato  le convinzioni che egli coltivava fin dalla tenera età. Profondamente consapevole della necessità di superare la situazione del momento, e nelle nuove condizioni, negli scontri con chi aveva  punti di vista opposti ha dimostrato una fermezza eccezionale, una capacità elevata di argomentazione e un incredibile coraggio, in tempi e situazioni che avrebbero potuto rivelarsi veramente pericolose per lui.   Fedele alla sua visione, a cui ha aderito per tutta la vita, dopo che la Lega dei Comunisti ha tradito il suo ruolo storico e la sua identità di classe – respingendo due dei tre pilastri su cui poggiava, il socialismo come sistema sociale e la Jugoslavia come sistema statale, mantenendo solo l’identità antifascista, trasformandosi in classica organizzazione politica socialdemocratica –, Žika lascia il partito che non rappresentava più modello dei valori cui apparteneva, e passa alla appena costituitasi Lega dei Comunisti - Movimento per la Jugoslavia, in cui è molto attivo.   A metà degli anni '90 del secolo scorso con il resto dei suoi compagni lavora all’individuazione di una soluzione per formare una entità politica esplicitamente di classe, conforme ai nuovi criteri di legalità, che si ottiene con l'istituzione del Partito Socialista dei Lavoratori di Croazia, alla cui creazione partecipa attivamente. Con manifesto entusiasmo è anche  coinvolto nel lavoro che precede la costituzione dell'Associazione "Josip Broz Tito" a Pola.   Živojin Radenkovic proveniva da una ambiente  modesto e ha mantenuto tale modestia fino alla fine della sua straordinaria vita. Era dotato di uno speciale, oggi così necessario, senso naturale per l’onestà e la  giustizia. I suoi ideali gli facevano superare i sentimenti negativi. Pertanto, non conosceva  il senso di scoraggiamento, di paura, delusione e abbandono. Emanava ottimismo con vivacità e sincerità. Nei suoi ultimi anni, ha dato forza a persone molto più giovani e fisicamente più forti, e le sue motivazioni di principio e rivoluzionarie, le sue argomentazioni  e il suo non essere disponibile ai compromessi, risultavano convincenti e accettabili, sicché  con le sue posizioni originali, la sua concezione della vita e la sua tenacia, ha potuto essere un modello per i più giovani. Perciò è stato per noi un onore averlo avuto nelle nostre file.   Onore e gratitudine per Živojin Radenković! Fonte: SRP. Traduzione di Tamara Bellone per CNJ ONLUS

IN MEMORIAM: Radenković Živojin – Žika 1925.-2016. 22. Svibanj 2016. / SRP U Puli je u srijedu 18. svibnja o.g., u 91-oj godini života, preminuo Živojin Radenković – Žika, jedan od osnivača Društva „Josip Broz Tito“ u Puli i Socijalističke radničke partije Hrvatske. Živojin je rođen 1925. godine u selu Strelcu kod Babušnice, nedaleko bugarske granice i Parka prirode Stara Planina. 1943. godine stupa u NOB gdje kao borac u jedinicama NOV Jugoslavije učestvuje u završnim operacijama za oslobođenje zemlje, goneći domaće izdajnike, s kojima je borba trajala još punih tjedan dana nakon kapitulacije njihovih saveznika i nalogodavaca, okupatorskih nacističkih jedinica. Nakon oslobođenja, Živojin zbog svoje skromnosti odbija mogućnost odlaska na vojnu akademiju u Sovjetski Savez i gradnju vlastite karijere, ali ostaje mobiliziran u redovima JNA, izrazivši, na njemu svojstven način, opredjeljenje da brani tekovine izborene u NOB-u. Vojnu službu započinje na aerodromu u Kovinu. Tu upoznaje svoju buduću suprugu Milku s kojom zasniva brak 1950. godine. U braku dobivaju troje djece od kojih jedno gube u najranijoj životnoj dobi. Sljedeće službovanje mu je na aerodromu u Ljubljani, a 1953. godine biva prekomandiran u Pulu gdje završava Višu ekonomsku školu. Do umirovljenja 1975. godine, službuje na vojnom aerodromu u tehničkoj službi. Njegova pregnuća nisu ostala nezapažena pa je tako za svoje zasluge i doprinos odlikovan: -         Ordenom za vojne zasluge sa srebrnim mačevima. -         Medaljom za vojne zasluge -         Medaljom zasluge za narod, 2 puta -         Medaljom za 10. godišnjicu Jugoslavenske Narodne Armije. Tektonski politički procesi 90-ih koji ruše sve one vrijednosti u čijem stvaranju je i Živojin dao svoj doprinos izgrađujući život dostojan čovjeka, potresli su i njega, ali ga nisu pokolebali niti poljuljali u uvjerenjima koje je gajio od najranije mladosti. Duboko svjestan o potrebi prevazilaženja nastale situacije, a u novonastalim okolnostima, prilikom konfrontacije s pripadnicima suprotnog svjetonazora ispoljavao je vrhunsku nepokolebljivost, korištenje argumenata i zadivljujuću razinu hrabrosti u vremenima i situacijama kad je to moglo biti za njega pogibeljno. Vjeran opredjeljenjima kojima je pripadao cijelog života, nakon što je Savez komunista izdao svoju povijesnu ulogu i svoj klasni identitet odbacivši dva od tri noseća stupa, socijalizam kao društveno uređenje i Jugoslavenstvo kao državno, zadržavši samo antifašistički identitet transformiravši se u klasičnu socijaldemokratsku političku organizaciju građanske provenijencije, napušta stranku koja više ne zastupa vrijednosni model kojemu on pripada i pristupa novoosnovanom Savezu komunista – Pokretu za Jugoslaviju u kojemu je bio vrlo aktivan. Sredinom 90-ih godina prošlog stoljeća, s ostalim svojim drugovima radi na iznalaženju rješenja za formiranje političkog subjekta eksplicitno klasno profiliranog koji bi udovoljavao novonastalim kriterijima legalnosti, što je postignuto osnivanjem Socijalističke radničke partije u čijem je stvaranju aktivno učestvovao. S neskrivenim entuzijazmom uključio se u aktivnosti koje su prethodile osnivanju ogranka Društva „Josip Broz Tito“ u Puli. Živojin Radenković je poticao iz skromne sredine i tu skromnost je zadržao do samog kraja svog osebujnog života. Bio je obdaren posebnim, danas toliko potrebnim, prirodnim osjećajem za poštenje i pravdu. Njegovi ideali nadvisivali su u njemu negativne emocije. Zato on nije poznavao osjećaj malodušnosti, straha, razočaranja i odustajanja. Živo i uvjerljivo emitirao je optimizam. I u svojim poznim godinama, davao je snagu mnogo mlađima i fizičko jačima, a njegove inače principijelne i revolucionarne zahtjeve, argumentacija i beskompromisnost činile su uvjerljivima i prihvatljivima tako da bi sa svojim originalnim stavovima, promišljanjem života i upornošću, mogao biti uzor i mnogo mlađim generacijama. Stoga nam je čast što smo ga imali u našim redovima. Slava i hvala Živojinu Radenkoviću!

---

---

Zoom 18.12.2015. from TV Istra on Vimeo.

---

IN MEMORIAM Stevana Mirkovića

---

Obilježavanje Dana ustanka naroda Hrvatske u Puli / Celebrazione a Pola della Giornata dell'Insurrezione del popolo di Croazia

---

Vladimir Kapuralin: 70-esimo Anniversario della Liberazione di Belgrado / 70-a godišnjica oslobođenja Beograda (Okt. 2014.)

---

SRP NA INTERNACIONALNOJ KONFERENCIJ POVODOM 15-TE GODISNJICE OD NATO-AGRESIJE, U BEOGRADU, 22-23 MART 2014.

VIDEO: VLADIMIR KAPURALIN

Da: Vladimir Kapuralin (SRP)
Oggetto: 15. godišnjica NATOagresije na SR Jugoslaviju
Data: 26 marzo 2014 12:06:06 CET

Poštovani

u Beogradu je 22. i 23. ožujka u Sava centru održana međunarodna konferencija posvećena obilježavanju 15-e godišnjice agresije NATO snaga na tadašnju SR Jugoslaviju.
Organizatori skupa bili su Beogradski forum za svet ravnopravnih, Društvo srpskih domaćina, Klub generala i admirala Srbije i SUBNOR Srbije, uz suradnju Svijetskog mirovnog vijeća WPC.
Na konferenciji je prisustvovalo 600-tinjak ljudi iz 50 zemalja Evrope, Brazila, Venezuele, Amerike i Kanade. iz različitih područja ljudske djelatnosti: znanosti, diplomacije, mirovnih pokreta, politike, prava, kulture, edukacije, vojske i ostalog.
Skupu sam imao čast prisustvovat kao jedini izlagač sa jugoslavenskog prostora izvan Srbije i Crne gore, pa vam u tom svojstvu dostavljam integralni tekst završne deklaracije, koja je prihvaćena aklamacijom i tekst moje intervencije.

Sa poštovanjem

Vladimir Kapuralin


15. GODIŠNJICA NATO AGRESIJE NA SR JUGOSLAVIJU

Mjesto održavanja: Beograd
Vrijeme održavanja: 22-23 mart 2014.
Tema: Međunarodna konferencija povodom 15-e godišnjice NATO agresije na SRJ

Dragi prijatelji

Dozvolite mi, da se najprije zahvalim organizatorima ovog skupa, na hvalevrijednoj inicijativi i na ukazanoj časti, kojom mi je pružena mogućnost, da vas sve skupa ispred Socijalističke radničke partije Hrvatske i svoje ime pozdravim kao prijatelje, jer na osnovu pobuda oko kojih smo se okupili ova dva dana, uvjeren sam da mi to i jesmo. A tome valja pridodati još i respektabilan broj, znanih i neznanih institucija i pojedinaca, koji širom svijeta u granicama svojih mogućnosti, čine ono što i mi danas, a to su: podsjećanje, kritički pristup i argumentirana osuda brutalnih događaja, započetih pred petnaest godina.



Iako je NATO agresija na SR Jugoslaviju predstavljala presedan po nekoliko osnova ona je ipak proizvod jedne politike koja si želi uzurpirati pravo dominacije u svijetu i upravljanja iz jednog centra moći.

Agresija, koju je tzv. međunarodna zajednica, a ustvari grupa najbogatijih zemalja svijeta na čelu sa SAD-om i NATO, izvršila u proljeće 1999. godine na SRJ, bila je u svojoj biti sastavni dio borbe za prostor, koja je krenula nakon tektonskih društveno političkih procesa 90-ih godina prošlog stoljeća, kojih je cilj bio prodor krupnog kapitala na istok i osvajanje novih teritorija.

Tim prodorom je kapitalizam, koji se našao u dubokoj krizi 80-ih godina prošlog stoljeća ostvario svoja tri cilja i odgodio svoj silazak sa društvene scene i odlazak u povijest, za jedan nedefinirani vremenski period.

Ciljevi koje je kapitalizam postigao su:

-Ekonomski

-Politički

-Vojni

EKONOMSKI cilj sastojao se od:

Osvajanja novih tržišta.

Preuzimanja sirovinske, infrastrukture i financijske baze, novoosvojenih područja.

Dobivanja jeftine radne snage, bilo postojeće u zemljama u koje su transferirali kapital ili one imigrantske u vlastitim zemljama.

POLITIČKI cilj se sastojao od: eliminacije socijalizma u Evropi i samoupravljanja u Jugoslaviji.

VOJNI cilj se sastojao od: prodora na istok sa krajnjim ciljem približavanja i opkoljavanja Rusije i Kine. I taj proces još traje.

Agresija na SRJ 1999. godine, osim što je bila dio opće strategije osvajanja prostora, na način kako je izvedena po svojoj brutalnosti imala je i zadatak kažnjavanja neposlušnog protivnika.

Naime, dinamika prodora u istočnoj Evropi bila je za nosioce imperijalne težnje zadovoljavajuća, jer su u zemljama bivšeg socijalističkog bloka lako pronašli suradnike među političkim elitama, za rušenje dotadašnjeg društveno-političkog uređenja koji su time vlastiti narod i materijalne resurse predali globalnom krupnom kapitalu.

Problem je nastao na jugoslavenskom prostoru. Posebno nepoželjan imperijalističkim krugovima bio je njen model samoupravnog socijalizma, kao primjer prirodne pozicije rada u društvu i dostojanstva radnika, koji bi bili u stanju upravljat vlastitim sudbinama, uz pun državni suverenitet.

U procesu koji je dirigiran izvana, a realiziran iznutra, predani smo na milost i nemilost svjetskim moćnicima, pri čemu su vodeću ulogu odigrale secesionističke republike Slovenija i Hrvatska, a po domino efektu slijedile Bosna i Hercegovina i Makedonija, bez iole racionalne potrebe, koja bi imala pokriće u ekonomskoj ili nekoj drugoj logici. Jedinu prepreku osvajanju kompletnog prostora, predstavljala je tadašnji ostatak nekadašnje države, SRJ. Koja je iako sa tada već promijenjenim društveno-političkim uređenjem, percipirana kao zadnji bastion na putu imperijalističkim moćnicima i zbog toga ju je trebalo kazniti. Da se radi o kažnjavanju razvidno je već iz činjenice, da je međunarodna zajednica primjenjivala različite kriterije, za pojedine republike i narode bivše Jugoslavije, što je bilo dozvoljeno jednima, nije bilo dozvoljeno drugima, a to je zavisilo od stupnja koncilijantnosti lokalnih oligarhija naspram svjetskih moćnika.

Uslijedila je brutalna agresija NATO snaga, koje nisu nanijele SRJ velike vojne gubitke, usprkos činjenici, da je omjer snaga izražen u ljudstvu i vojnoj opremljenosti između agresora i napadnutih, bio do tada nezabilježen u vojnoj praksi. Iako su vojni gubici SRJ bili relativno mali, zato su oni civilni i materijalni bili vrlo visoki. Uništavana je infrastruktura i ekonomska supstanca zemlje, primjenom najbrutalnijih, sofisticiranih sredstava, koja nemaju nikakvo vojno opravdanje, nego su namijenjena materijalnim razaranjem civilnih i privrednih objekata, često sa katastrofalnim učincima. Vrhunac brutalnosti postignut je upotrebom municije sa osiromašenim uranom, koja trajno kontaminira prostor u kojem žive ljudi, a o apsurdu upotrebe tih sredstava svjedoči činjenica o velikom broju stradalih pripadnika agresorskih jedinica, koje su rukovale tom municijom.

Presedan par exelans učinjen je sada već prema državi Srbiji otimanjem dijela njenog teritorija, mimo svih međunarodnih pravnih normi i instaliranjem imperijalističkog protektorata na Kosovu i Metohiji sa najvećom NATO vojnom bazom u ovom dijelu svijeta. Tim činom stvorena je jedna umjetna kvazi državna tvorevina, bez vlastite privrede, od koje bi njeni građani živili, ali sa velikim i vrijednim mineralnim resursima, koju nije priznalo veliki broj zemalja u svijetu. A čija je osnovna namjena biti odskočna daska SAD i NATO na putu prema Kaspijskom bazenu. Ta je teza potvrđena 2008. kad su SAD i NATO stojeći jednom nogom na Kosovu i Metohiji pokušali drugom nogom zakoračiti na Kavkaz , što im na sreću nije uspjelo. Trenutna događanja u Ukraini potvrđuju namjere SAD-ea u širenju uticaja prema Rusiji, ne prežući pritom od suradnje sa eksplicite fašističkim subjektima.

Od agresije je eto proteklo 15 godina, ali posljedice su još prisutne, prvenstveno one zdravstvene, kao posljedica trajno kontaminiranog tla, od upotrebe radioaktivne municije. Ali i sam proces porobljavanja još traje, on se finalizira, ovaj puta ne vojnim sredstvima, sa ciljem da se žrtva ponizi i uvuče u interesni krug svojih tlačitelja. Na raspolaganju je široki spektar metoda: od honoriranja oligarhije, obećanja za jednokratnu upotrebu, uvjeravanja, ucjena, podmetanja i slično.

U ponižavanju se često biraju licemjerni i cinični argumenti čija je logika racionalno nepojmljiva. Tako je Njemački ambasador u Srbiji, oktobra 2010 . godine u Beogradu na konferenciji „Srbija Zapadni Balkan i NATO-ka 2020.“ Kritizirao tadašnju vlast u Srbiji, što za događaje iz 1999. godine koriste termin „NATO bombardiranje“, jer bi to kod mladih naraštaja moglo izazvat negativne konotacije prema NATO-u. On smatra da bi u Srbiji djeci kad pitaju o tim događajima trebalo objasnit „da je bombardiranje bilo ispravno“. Ambasador taj stav potkrepljuje valjda samo njemu razumljivom usporedbom, da kada je on kao mladić gledao ruševine po Njemačkoj poslije rata „nije mrzio one koji su to počinili, jer je bilo onih

koji su mogli da mu kažu zašto je to učinjeno“.

Polemizirat sa ambasadorom Massom, po tom pitanju bilo bi bespredmetno, on ima svoj stav, on sprovodi dosljedno politiku svoje vlade i imperijalnog kruga kojemu ta vlada pripada. Tako da nema nikakve sumnje da je to ujedno i stav njegove vlade, koja je tada aktivno učestvovala u agresiji. Sasvim je razumljivo da bi takva diplomatska izjava u normalnim okolnostima izazvala burnu reakciju. Međutim prešavši preko te izjave domaćini su pokazali zavidnu stabilnost probavnog sistema, što samo potvrđuje da je agresor postigao svoj cilj.

Ono što međutim treba istaknuti je činjenica da agresija na SR Jugoslaviju i moguća odmazda kojom bi se mogle objasniti neke aktivnosti saveznika protiv civilnih ciljeva u Njemačkoj potkraj II sv. rata nemaju nikakvih zajedničkih vojnih, niti političkih poveznica.

Razaranje Njemačke, spada u dio vojnih operacija za vrijeme objavljenog rata, protiv protivnika koji je pokrenuo dva svjetska rata, u kojima je živote izgubilo 70-etak milijuna ljudi, kojom prilikom su počinjeni stravični zločini prema ljudskom biču, kakve povijest do tada nije zabilježila. I u tim razaranjima je sasvim izvjesno, naročito pred kraj rata, osim slamanja morala i motivacije za otpor njemačkog stanovništva bio prisutan i element odmazde.

Dočim između SR Jugoslavije i udruženih sila 19 država koje su izvršile agresiju nije bilo objave rata, niti su njene oružane snage u to vrijeme na bilo koji način ugrožavale teritorijalni integritet zemalja agresora. A sama agresija, pokrenuta je mimo svih dotadašnjih normi međunarodnog prava, povelje UN i završnog dokumenta iz Helsinkija o evropskoj sigurnosti i suradnji.

U svijetlu događaja koji su uslijedili nakon agresije 1999. godine: Afganistan, Irak, Libija, Sirija, Mali, sada Ukraina i Venezuela, neki pokušavaju odredit sličnosti, drugi pokušavaju istaknuti razlike. Pri tome ne vodeći računa o nekim prirodnim zakonitostima, da ni prsti na ruci nisu jednaki, ali su svi dio iste šake. Tako se i događanja u ovim zemljama i ostalim žarištima i neuralgičnim točkama, razlikuju u detaljima ali su svi dio istoga plana i imaju zajednički nazivnik, osvajanje teritorija i širenje imperijalne moći.

Ti primjeri govore suprotno od onoga u što nas propaganda želi uvjeriti, da NATO savez nije vojska mira u koji bi se prema vlastitoj savjesti trebali svrstati svi koji žele mir, već vojska koja štiti spoj načela i institucija kao što je kapitalističko vlasništvo i tzv. Slobodno tržište, koje osigurava apsolutnu moć odabranih uskih vlasničkih slojeva, nad najširim eksploatiranim radnim masama unutar razvijenih kapitalističkih društava, te povlaštenih moćnih država nad ogromnom većinom manje razvijenih država trećeg svijeta. NATO dakle nije izolirana nepolitička vojna struktura, već sam kapitalistički društveni sistem, odnosno njegov vojni izraz. NATO stoga nije vojska naroda u što nas uvjeravaju, već vojska bogate manjine koja vlada razvijenim društvima i svijetom i koja se mora braniti od siromašne većine. Zato i nije nestao nakon ukidanja Varšavskog ugovora, kao što su naivni očekivali, jer nestankom tog saveza nije nestao i glavni neprijatelj bogatih, a to je siromaštvo i neravnomjerni razvoj svijeta, kao neposredna posljedica svjetskog kapitalističkog poretka.

Pošto štiti manjinu od većine NATO ima nedvojbeno imperijalistički karakter. Imperijalistički karakter NATO saveza osobito proizlazi iz činjenice, da SAD imaju dominantnu ulogu u organizaciji svjetskog kapitalističkog poretka, koju su zadobile nakon II sv. rata, istisnuvši svoje evropske konkurente. SAD podaruju članstvo u NATO savezu i određuju njegovu moć i strategiju. To najbolje pokazuje najnovija strategija nacionalne sigurnosti SAD-a, u kojoj su javno iznesene namjere najmoćnije države da svoju prevlast ostvaruje putem prijetnje i korištenjem vojne sile, dakle oblicima moći u kojima nema konkurencije. Osnovni cilj te strategije je spriječiti sve oblike i izraze prijetnje moći, položaju i ugledu SAD u globalnom upravljanju svijetom, radi održavanja nadzora nad svjetskim izvorima, danas energije, a sutra pitke vode i sprečavanja socijalno-političkih gibanja koje mogu ugroziti svjetski poredak vladavine kapitala i vodeću ulogu SAD u njemu. Tom strategijom SAD uzimaju pravo, da po vlastitom nahođenju vode «preventivni rat». Takvim pristupom odredbe o samoobrani država, zajamčene poveljom UN, kao i cijelo međunarodno pravo, postaju besmislene, a SAD imperator, svjetski policajac i najveća prijetnja za svjetski mir.

Mir kojeg NATO želi osigurati je neka vrsta ograničenog mira za dio Evrope i Sjeverne Amerike, kako bi se očuvala stabilnost kapitalističkog poretka, ali na ostali svijet taj se mir ne odnosi. SAD i ostale zapadne sile mogu pribjegavati nasilju protiv nepodobnih, neposlušnih i slabijih širom većine svijeta.

NATO nije niti može biti zaštitnik većine polurazvijenih i razvijenih država i naroda, jer on brani poredak, a ne zemlju. On brani neravnopravnost i nikada ne bi branio socijalizam. NATO može samo štititi vlast onih manjina u tim državama koje u svom interesu i interesu svjetskog kapitala, a na štetu najširih narodnih i nacionalnih interesa održavaju i produbljuju nejednakost.

Sve to naravno vrijedi i za zemlje nastale na prostoru bivše Jugoslavije. NATO može biti zaštita samo onih snaga koje su uz asistenciju svjetskog poretka opljačkale sva materijalna i društvena dobra, koja su radni ljudi stvorili do secesije 90-ih i time stekle ekonomsku i političku moć i tu moć sistematski dalje reproduciraju i jačaju.

Ni po svojoj prošlosti, ni po svojim interesima, u budućnosti zemlje nastale na prostoru bivše Jugoslavije ne pripadaju krugu imperijalističkih sila, mada su neke od njih u prošlosti bile od tadašnjih imperijalnih sila iskorištene: pretvaranjem svojih teritorija u zaštitni kordon ili ratujući na tuđim frontovima, u korist tuđih imperijalnih interesa. Stoga niti mogu očekivati da će ih razviti multinacionalne korporacije i strane banke, pa ne treba ni tražiti zaštitu od tih krugova, a još manje ratovati za njihove interese. Naprotiv, kao male i polurazvijene zemlje, ako žele svoj opstanak i razvoj moraju se svrstati na stranu one većine koje svoj prioritet vide u pravednijim ekonomskim i političkim odnosima i autentičnom razvoju izvan imperijalnog saveza moćnih koga brani NATO. U NATO savezu svi mi gubimo i posljednji atom svoje suverenosti, ali i dostojanstvo naroda koji se nekada u svojstvu arhitekata nesvrstanih, borio za bolji i humaniji svijet protiv svakog imperijalizma.

Recentni događaji, koje eufemistički nazivaju ekonomskom ili monetarnom krizom, iako se radi o krizi sistema. Upućuju na to, da je kapitalizam odigrao svoju povjesnu misiju i nije više u stanju odgovoriti na potrebe čovječanstva, te je nužno potrebno da siđe sa društvene scene, jer je budućnost svijeta determinirana alternativom, socijalizam ili barbarstvo.

Prisutnima zahvaljujem na pažnji, rodbini i prijateljima žrtava moja sućut, a žrtvama slava.

Vladimir Kapuralin

---

Su "Magazzino 18" di Simone Cristicchi in Istria:

ATTACCO AL S.R.P. DA "LA VOCE DEL POPOLO" E "IL PICCOLO" SU CRISTICCHI:
Cristicchi debutta in Istria tra le accuse. Il Partito socialista dei lavoratori: «“Magazzino 18”, sponsorizzato dagli esuli, ha finalità irredentistiche e va proibito»
(Il Piccolo, 10 dicembre 2013 - anche su JUGOINFO)
"Gli strali dello SRP contro Cristicchi", di R. Mandossi Bencic
(La Voce del Popolo del 7/12/2013 - file JPG)

SRP protiv nastupa "talijanskog Thompsona" u Circolu (Glas Istre, 6.12.2013 - i na JUGOINFO-u)

SRP: Talijanski Thompson stiže u Istru? (Regional Express, 5.12.2013 - i na JUGOINFO-u)

---

Comunicato del Partito Socialista dei Lavoratori Croato
in merito allo spettacolo teatrale Magazzino 18 di Simone Cristicchi in programma in Croazia e Slovenia (6/12/2013)


---

KONFERENCIJA ZA ŠTAMPU SRP 5. XII 2013.

Mjesto održavanja: Pula - Vrijeme održavanja: 5. XII 2013.

Tema: „Magazzino 18“ Simone Cristicchi u Istri + Fašizacija Hrvatske


FAŠIZACIJA HRVATSKE

---

Izjava povodom smrti Jovanke Broz

---

Comunicato per la morte del generale Giap

Izjava za javnost SRP-a
povodom smrti generala Võ Nguyên Giáp-a

---

Paris (Francuska), 4-5 maja 2013.god.:
SRP Hrvatske na Medjunarodnoj konferenciji od PRCF / Dans la première conférence internationale du PRCF

(V. Kapuralin, presidente del SRP di Croazia, è intervenuto con una relazione sulla crisi del capitalismo alla Conferenza internazionale organizzata dal PRCF -Polo della Rinascita Comunista in Francia- a Parigi il 4 e 5 maggio 2013)
Succès éclatant de la première conférence internationale du PRCF!
Intervention de Vladimir KAPURALIN, dirigeant du Parti Socialiste Ouvrier de Croatie (SRP)
КРИЗА КАПИТАЛИЗМА. Излагање Владимира Капуралина на међународној конференцији ПРЦФ у Парису
SRP na Međunarodnoj konferenciji Pole de Renaissance Communiste en France posvećenoj aktualnim događajima u svijetu

---

V. Kapuralin (SRP, Hrvatska): 8. mart Dan žena (8.3.2013. - i preko JUGOINFO-a)

V. Kapuralin (SRP, Hrvatska): UZ 92. GODIŠNJICU POBUNE RUDARA, DOGAĐAJA POZNATOG KAO LABINSKA REPUBLIKA (7.2.2013.)

---

---

SRP (Hrvatska): MAJSKA PORUKA RADNIM LJUDIMA I GRAĐANIMA HRVATSKE (1.5.2012. - i na JUGOINFO-u)

Hrvatska 1.5.2012.: SRP PROSLAVIO 1. MAJ (i na JUGOINFO-u)

---

---

(Buon 8 Marzo! 2012 dal SRP - Partito Socialista dei Lavoratori, Croazia)

 

Zagreb, 17. siječanj 2012.

IZJAVA SRP-a POVODOM REFERENDUMA O ULASKU U EU: NE!

Ivan Plješa, dipl.oec.
Predsjednik SRP-a

Isto pročitaj: Vladimir Kapuralin: EU će nam dodatno oteti dostojanstvo (i na JUGOINFO-u)

Documentazione precedente: