Informazione
1. Savet Evrope: O ozbiljnim krsenjima prava u slucaju Slobodana
Milosevica
2. Ratni zlocinac kao svedok protiv Milosevica (M. Tepavac)
3. Haski corsokak (B. Milosevic)
===1===
SAVET EVROPE CE RASPRAVLJATI O NEREGULARNOSTIMA
U PROCESU PROTIV PREDSEDNIKA MILOSEVICA
Deset poslanika Saveta Evrope iz
Rusije, Ukrajine i drugih zemalja potpisalo je i
time uvelo u proceduru Parlamentarne skupstine u
Strazburu nacrt rezolucije "O ozbiljnim krsenjima
prava u slucaju Slobodana Milosevica". U tekstu
se navode primeri ozbiljnih krsenja ljudskih
prava i sudske procedure od strane haskog
"tribunala" i zahteva upucivanje posebne misije
Saveta Evrope u Hag, radi utvrdjivanja cinjenica
i predloga mera. Sledi tekst rezolucije:
Parlamentarna skupstina Saveta Evrope
Strazbur
Nacrt rezolucije
"O ozbiljnim krsenjima prava u slucaju
Slobodana Milosevica"
1. Skupstina izrazava ozbiljnu
zabrinutost zbog delatnosti Haskog Tribunala za
bivsu Jugoslaviju, posebno u slucaju Slobodana
Milosevica. Postoje dokazi o narusavanju
opsteprihvacenih normi medjunarodnog prava i
posebno ljudskih prava i prava g. Milosevica na
odbranu.
2. G. Milosevicu se stalno iskljucuje
mikrofon za vreme unakrsnog ispitivanja svedoka,
cime mu se uskracuje pravo da raskrinkava lazne
tvrdnje nekih svedoka. Takodje, uskracuje mu se
neophodni odmor, mogucnost da bude na svezem
vazduhu, kao i uslovi za pripremu odbrane. Ne
dozvoljava mu se da prima usluge lekara i
advokata po sopstvenom izboru.
3. Objedinjavajuci optuznice za
Kosovo, Bosnu i Hrvatsku, tuzioci dobijaju
nedopustivo mnogo vremena za zasnivanje optuzbi.
To vodi u situaciju u kojoj ce se optuzeni
nalaziti u zatvoru nekoliko godina, pre nego sto
dodje u priliku da zapocne svoju odbranu.
4. G. Milosevica tretiraju kao da je
vec osudjen. Drze ga u zatvorskoj celiji sa
neprestanim nadzorom, sva njegova posta se
pregleda, cak su i pristup i posete clanova
porodice ograniceni. Postoje i ogranicenja sta
sme da vidi i cuje na radiju i televiziji. Pravo
javnosti na objektivnu informaciju o tome sta se
desava u slucaju g. Milosevica, ogranicava se
precutkivanjem izvestaja o procesu u medijima.
5. Skupstina konstatuje da se Haski
Tribunal koristi kao sredstvo za mesanje u
unutrasnje poslove Savezne Republike Jugoslavije,
a ne kao instrument pravosudja. To doprinosi
politickoj destabilizaciji Jugoslavije upravo u
vreme kada je njoj stabilnost neophodna radi
resavanja ekonomske i socijalne krize koja se
produbljuje.
6. Skupstina predlaze da se u Hag
uputi misija Parlamentarne skupstine Saveta
Evrope radi procene o odvijanju pomenutog procesa
i podnosenja odgovarajuceg izvestaja PSSE.
===2===
ARTEL GEOPOLITIKA by www.artel.co.yu
office@...
Datum:12 juni 2002
RATNI ZLOCINAC KAO SVEDOK PROTIV MILOSEVICA
Dr Milan Tepavac
miltep@...
Svedocenje Knuta Volebeka, koji je 1999. godine bio
predsedavajuci Organizacije za evropsku bezbednost i
saradnju (OEBS), pred tzv. Haskim tribunalom protiv
Slobodana Milosevica 8. jula ove godine je interesantno i
zato mu treba posvetiti pa?nju. To svedocenje pokazuje
sta je sve ono sto nazivamo "Novi svetski poredak"
ucinilo od ljudi koji su pristali, svesno ili nesvesno,
da slu?e tom monstrumu prema kojem je i Orvelova "1984"
prava decija bajka. Tom coveku je potpuno ispran mozak;
ne verujem da se pretvara; vise sam sklon uverenju da on
licno veruje u ono sto prica pred tribunalom i da uopste
nije svestan cinjenice da su i on i ta organizacija
pocinile ratni zlocin saucesnistva u agresiji najjace
vojne sile u istoriji na jednu malu zemlju koja nikoga
nije ugro?avala i koja se samo branila od teroristickih
bandi.
Milosevic je u jednom momentu podsetio svedoka da je
Jugoslavija bila svojevremeno samovoljno i protivpravno
izbacena iz OEBS-a (tada se jos zvala Konferenscija o
evropskoj bezbednosti i sardnji - KEBS) da bi i ta
organizacija sa svoje strane doprinela krvavom razbijanju
Jugoslavije, koja je inace bila jedna od osnivaca te
organizacije. To je ?iva istina, i steta je sto je
Milosevic to rekao vise nekako usput i nije sire
elaborirao (verovatno zbog toga sto je morao stedeti dato
mu vreme od dva sata za unakrsno ispitivanje tog
svedoka). Volebek se u odgovoru samo ogranicio na to da
ka?e da u to vreme on nije bio na funkciji u toj
organizaciji.
A to koja je bila uloga te organizacije u razbijanju
umesto u ocuvanju SFRJ i kako je Jugoslavija bila
iskljucena iz nje zaista zaslu?uje da se podseti na to i
da se sacuva od zaborava.
Ja sam davno, baveci se ovom organizacijom, dosao do
zakljucka da nikada u istoriji nije postojala jedna
medunarodna organizacija ciji su clanovi dr?ave koja je
preko noci postala orgnizacija koja bi se komotno mogla
nazvati Organizacija bez?as?a bez presedana (OBBP).
Po prirodi stvari, prva od svih medunarodnih organizacija
koja je terebalo da pomogne Jugoslaviji kada je ona
zapala u krizu usled secsionistickih te?nji nekih njenih
republika usled podsticanja izvana - pre svih od SAD,
Vatikana, Evropske zajednice i njenih dr?ava clanica, pre
svega Nemacke - bila je Konferencija o evropskoj
bezbednosti i saradnji (KEBS). Kao sto samo ime govori,
stvorena je pocetkom sedamdesetih godina - u cemu je
Jugoslavija igrala veoma znacajnu ulogu - radi
bezbednosti i saradnje u Evropi. A sta je KEBS ucinio da
pomogne jednom od svojih clanova-osnivaca? Nista -
odnosno gore od nista, jer je postao slepo orude EZ i
SAD. Na sastanku 19.6.1991. u Berlinu, dakle u momentu
kada se jugoslovenska kriza bli?ila svome vrhuncu,
izra?ena je samo "zabrinutost" stanjem u Jugoslaviji, ali
ipak je verbalno data podrska "demokratskom razvoju,
jedinstvu i teritorijalnom integritetu", a na sastanku u
Pragu 3.7.1991. apelovano je na prekid vatre i data
podrska nastojanjima EZ, naravno bez osude oru?ane
secesije!
Pravu prekretnicu, neshvatljivu sa stanovista principa na
kojima pociva ta organizacija, predstavlja sastanak u
Pragu 31.1.1992. Na tom sastanku ministara inostranih
poslova nije vise bilo podrske "jugoslovenskom
demokratsskom razvoju, jedinstvu i teritorijalnom
inetegritetu", vec je priznala secesiju Slovenije i
Hrvatske od Jugoslavije, clanice KEBS-a, i dodelila im
posmatracki status! A "sveti" principi KEBS-a su:
postovanje teritorijalnog integriteta dr?ava,
nepovredivost granica dr?ava i nemesanje u unutrasnje
stvari (principi IV, III i VI Finalnog akta)! Koliko sam
mogao da utvrdim, u istoriji medunarodnih odnosa ne
postoji slican slucaj u kome se jedna medunarodna
organizacija tako necasno ponela prema svojim osnovnim
principima i jednom od svojih clanova osnivaca[i]. .
Da stvar bude jos apsurdnija, KEBS uskoro uklanja
Jugoslaviju iz svojih redova i pri tome odredjuje svoje
"posmatracke" misije na Kosmetu, Sand?aku i Vojvodini!
Nakon isteka mandata sredinom 1993.g. jugoslovenska vlada
se konacno setila da je to cisti apsurd da pod tim
uslovima KEBS ima svoje misije u Jugosalaviji, te
uskracuje produ?enje mandata. Sledi dreka i dernjava te
organizacije protiv Jugoslavije. Nikada se nije dogodilo
da jedna medunarodna organizacija iz svojih redova ukloni
svoga clana, potpuno neopreavdano i protivno pravilima te
organizacije, a onda zahteva od nje da na svoju
teritoriju primi misije te organizzacije, sastavljene od
predstavnika neprijateljskih drzava! Ta organizacija bez
imalo stida i srama na sastanku u Rimu 1.12. 1993. na
nivou ministara inostranih poslova u zavrsnom dokumentu
zala?e se za "teritorijalni integritet Hrvatske" -
naravno one avnojske, Brozove - i zahteva da se "odmah i
za duze vreme" dozvole misije KEBS-a na Kosovu, Sand?aku
i Vojvodini (ne govori se o SR Jugoslaviji)! Ovakav svoj
zahtev ponavlja i na svom sastanku u Pragu pocetkom marta
1994. Sredinom juna 1994. jugoslovenska vlada prima
delegaciju Parlamentarne skupstine KEBS-a koja je danima
gnjavila gotovo sve funkcionere Srbije i SRJ,
insistirajuci na apsurdu da se prime misije bez povratka
Jugosalavije na svoje mesto u toj organizaciji.
Unakrsnim ispitivanjem Volebeka Milosevic je, nadam se,
svakome jasno pokazao da je OEBS, odnosno Knut Volebek
kao njen predsednik tada, vise od saucesnika u agresiji
NATO pakta na Jugoslaviju. Naime, on je jasno pokazao da
je povlacenje Verifikacione misije OEBS omogucilo
agresiju. Da je ona ostala verna svome mandatu i ostala
na Kosmetu gde je upravo pocelo smirivanje verovatno se
NATO ne bi usudio da i nju bombarduje. Iako Milosevic to
nije spomenuo, treba podsetiti da je NATO koristio
Verifikacionu misiju kao svog obavestajnog agenta, i da
su mnogi clanovi Misije (a bilo ih je preko 1.500) radili
kao obavestajci NATO pakta. Smatram da se ta organizacija
toliko iskompromitovala da Jugoslavija nije ni u kom
slucaju trebalo da tra?i ponovni prijem, sto je
marionetska vlast uspostavljena pucem od 5. oktobra 2000,
ucinila.
[i] Jugoslovenski predstavnik na toj konferenciji,
zamenik saveznog sekretara za inostrane poslove M. Maksic
nije se suprotstavio naznacenom toku te konferencije, a
mogao je i imao pravo na to jer se u KEBS-u odlucuje
konsensusom, cime je izvrsio izdaju zemlje.
===3===
ARTEL GEOPOLITIKA by www.artel.co.yu
office@...
Datum:16 juli 2002
Borislav Milossevicc: Hasski ccorsokak
Moskva, 20 juna 2002 godine
CClanak je objavljen u br. 2/2002 moskovskog
ccasopisa "Nacionaljnye interesy".
S ruskog prevela Sava Rosicc (B. Milossevicc je
autorizovao prevod)
Prosslo je visse od tri godine od poccetka agresije
NATO na Jugoslaviju. Ona je izazvala tesske patnje
nasseg naroda, velike ljudske zzrtve, kolosalna
razaranja (ekonomska, kulturna, ekolosska) suverene
zemlje, jedne od osnivacca OUN. Tom agresijom su
pogazzeni u Povelji OUN zapisani principi
medjunarodnog pravnog poretka, koji je rezultat
Drugog svetskog rata. NATO je izvrssila teske
zloccine, velikih razmera. O tome jarko svedocci
optuzzujucci govor Slobodana Milossevicca, u celini
objavljen u ovom broju "Nacionalnih interesa".
Milosseviccev govor ubedljivo i argumentovano
raskrinkava balkansku politiku velikih sila, posebno
SAD, Nemaccke i Velike Britanije.
Mislim da je uputno podsetiti na pojedine pouke
jugoslovenske krize, jer se to direktno ticce
medjunarodne stabilnosti i bezbednosti.
Posebno treba istacci da agresija NATO na SR
Jugoslaviju znacci izradu novih principa
medjunarodnih odnosa, normi medjunarodnog prava, u
ccijoj je osnovi ne samo odricanje de facto od OUN,
nego i priznanje prava regionalnoj organizaciji
(NATO) da uzurpra suverena prava drugih drzzava izvan
zone sopstvene odgovornosti i nadlezznosti
(uspostavljene osnivacckim dokumentima same NATO), i
da prossirenje svoje vojne vlasti i geopoliticcke
kontrole predstavi kao mirotvoraccku meru i sankciju
medjunarodnog prava. Ono, medjunarodno pravo, istupa
kao ideologija i legitimizacija geopoliticcke
ekspanzije. Pred nama je occigledno pretendovanje na
svetsku dominaciju.
Na jugoslovensku krizu, ispoljenu u poslednjoj
deceniji prosslog veka, treba gledati kao na
kvalitativno novu etapu u procesu "preraspodele
sveta", revizije medjunarodnih odnosa i medjunarodnog
prava, novu etapu ostvarivanja geopoliticcke
ekspanzije SAD. Razvoj dogadjaja posle 11. septembra
2001. godine predstavlja najnoviju etapu te
ekspanzije, premda niko ne poricce neophodnost ni
korisnost borbe s terorizmom. Sada je formulisana i
nova doktrina: borba protiv "globalnog terorizma",
neprijatelja koji se nalazi svugde i nigde, zasad u
62 zemlje, borba svuda prisutna i dugotrajna, to jest
do pobede, kao i protiv "komunisticckog
totalitarizma" - postala je nova ideologija spoljne
politike SAD. Model sveta identiccan globalnoj
konfrontaciji dveju velesila, kao i u periodu
"hladnog rata". Neutralnih ne mozze biti - ko nije s
nama, taj je protiv nas. Sva su sredstva dozvoljena u
borbi protiv neprijatelja. Nema zabranjenih udaraca.
Vojni budzzet SAD za ovu godinu poveccan je za 40%.
Sada je globalna hegemonija, globalna dominacija
proglassena za cilj americcke spoljne politike.
Svedoci smo imperijalnog programa "novog svetskog
poretka", brzog i silovitog nastupanja SAD na jug
Evrazije, k sirovinskim resursima Kaspijskog bazena,
Bliskog i Srednjeg Istoka, sa svim posledicama koje
iz toga proisticcu za svetsko trzzisste energenata i
svetsku privredu u celini. Kao neposredan cilj
isticce se russenje vlasti u Iraku, to jest, Sadama
Husejina (kada i kako - to je vecc tehniccko
pitanje), ssto ce im dozvoliti da se pozabave Iranom,
itd.
Politika svetske dominacije se ponekad ideolosski
prikriva i mistifikuje pojmovima "novog svetskog
poretka" i "globalizacije", to jest, prikazuje kao
zakonitost medjunarodnih odnosa i globalnog
drusstvenog razvoja, kao uspostavljanje jedinstvenog
sveta.
Naravno da zakoni ekonomskog razvoja, procesi
globalizacije i planetarnog objedinjavanja realno
postoje. U savremenoj fazi nauccnotehniccke
revolucije prakticcno je nemogucce izdvojiti se, dok
sa stanovissta ciljeva i zadataka nacionalnog razvoja
to i nema perspektivu. Rastucci nivo integracije,
medjusobne zavisnosti drzzava stvara istorijske
pretpostavke za demokratizaciju medjunarodnih odnosa.
CCinilo se da su u periodu objedinjavanja Nemaccke i
prestanka konfrontacije dva vojnopoliticcka bloka
znatno porasle moguccnosti da se u medjunarodnom
zzivotu ostvare principi zapisani u Povelji OUN,
helsinsskom Zavrssnom aktu itd. Medjutim, imperijalni
Zapad to nije hteo. Proces "prekrajanja"
medjunarodnih odnosa sticao je novu snagu usled
russenja "bipolarnosti". NATO je, umesto OUN, preuzeo
na sebe mirovne i sliccne misije. Tako su SAD i
Velika Britanija same sebe odredile za arbitra u
Persijskom zalivu. Vecc poccetkom 1996.g. SAD su
bespogovorno izjavile da je "ssirenje NATO na istok
neminovno, i to cce se desiti" (V. Peri, bivssi
ministar odbrane SAD). Ono se desilo i dalje se
dessava, pa i na prostoru bivsse SFRJ, premda to tamo
joss u pravnom smislu nije zavrsseno. Russenje SFRJ
krajem 1991-poccetkom 1992. godine, kao i agresija
NATO na SRJ 1999.g. izvedeni su s ciljem da pojedine
drzzave postignu odredjene stratesske zadatke. Iako
su unutrassnji uzroci (istorijski, politiccki,
nacionalni, religiozni) bili prisutni, pa ccak i
predstavljali zamajac u mehanizmu russenja
Jugoslavije, presudan i odluccujucci faktor bila je
politika velikih sila. Sile koje su podsticale
nacionalizam i separatizam jugoslovenskih republika i
pokrajina, munjevito su podrzzale odvajanje Hrvatske
i Slovenije, a zatim i ostalih bivssih jugoslovenskih
republika. Posebnu ulogu u tome odigrali su Nemaccka
i vatikan. Nisu bila razmatrana pitanja uslova
secesije, kontinuiteta mnogonacionalne drzzave koja
se raspada, administrativne granice medju federalnim
republikama automatski su priznate kao neprikosnovene
medjunarodne granice, o nacionalnim manjinama se nije
ni razmissljalo a ne nessto preduzimalo, isto tako
kao i o uslovima priznanja novih drzzava, o sudbini
armije, itd. Posebno je Bosna i Hercegovina bila
medjunarodno priznata bez predhodne saglasnosti i
dogovora izmedju tri nacionalne zajednice - srpske,
muslimanske i hrvatske. Mnogi su upozoravali da cce,
u protivnom, gradjanski rat u BiH biti neizbezzan.
Ali, referendum u BiH je bio ipak odrzzan bez
uccesscca srba. I gradjanski rat je buknuo. Sile su
koristile i podsticale nacionalne razdore, konflikte
izmedju slovenskih i muslimanskih naroda, direktno se
messale u odnose izmedju bivssih jugoslovenskih
republika da bi se razorila Jugoslavija. Ona je bila
poligon i zzrtva te strategije. Agresija NATO na SRJ
1999. nije imala nikakve veze sa zasstitom ljudskih
prava; obrnuto - ona je predstavljala najgrublje
krssenje ljudskih prava. Velike sile iz NATO
podrzzale su oruzzani separatizam na Kosovu,
teroristiccku organizaciju (OVK) finansiranu
trgovinom narkoticima, drugim reccima, te su velike
sile stupile u savez sa teroristima. To je poprimilo
posebnu vazznost za medjunarodne odnose posle
dogadjaja 11. septembra 2001. g. Jer se ispostavilo
da je OVK povezana s "Al Kaidom". Medjutim,
"dvostruki standardi" - koje vidimo i u tome kako
Zapad ocenjuje dogadjaje u CCecceniji - uobiccajena
su stvar za politiku SAD. Jugoslavija je bila poligon
vazdussnih vojnih operacija, isto kao i nedavno
Avganistan. Rat je u Jugoslaviji vodjen prakticcno
nekazznjeno, kopnenih akcija nije bilo. Agresiji je
takodje bila obezbedjena efikasna podrsska sredstava
javnog informisanja kako u drzzavama NATO, tako i, uz
malobrojne izuzetke, u ccitavom svetu. Vrssena je
desetogodissnja satanizacija Srbije i njenog
rukovodstva, Slobodana Milossevicca liccno, pravo na
istinito informisanje bilo je ukinuto. U
informacionom ratu su korissccene globalne, svetske
mrezze. Posle prestanka bombardovanja Jugoslavije,
Rusija nije na Kosovu dobila svoju zonu i pored
impresivnog marsa ruskih vojnika koji su, naissavssi
na odussevljenu podrssku srpskog stanovnisstva, prvi
zauzeli pozicije na Kosovu i Metohiji. Odluke o
moguccnosti preletanja ruskih aviona u Jugoslavije
kroz vazdussni prostor Madjarske i Rumunije, kao i
tranzita humanitarnog konvoja Ministarstva RF za
vanredne situacije kroz Madjarsku, nisu donosile
vlade tih zemalja vecc rukovodstvo NATO. Na Savetu
bezbednosti agresiju NATO su jednoznaccno osudile
Rusija, Kina, Indija i Belorusija; drugi su ccinili
visse ili manje jasne aluzije. SAD su uticale na
islamske zemlje cclanice OUN; uspele su da unesu
rascep u Pokret nesvrstanosti u pitanju odnosa prema
kosovskom problemu i prema agresiji SAD, NATO, protiv
SRJ. Posle donossenja rezolucije (1244) Saveta
bezbednosti OUN o Kosovu nastavljena je - sada vecc
pod pokroviteljstvom OUN - saradnja drzzava NATO s
OVK, ssto je imalo za rezultat ccistku ne samo
srpskog, nego i drugog nealbanskog stanovnisstva s
Kosova i Metohije. Sliccno se desilo i sredinom 90-ih
godina prosslog veka u Hrvatskoj, gde je hrvatskom
vojnom akcijom, uz pomocc SAD, izvrssena ccistka
srpskog stanovnisstva.
Farsa koja se sada odigrava u Hagu u vidu sudjenja
Slobodanu Milosseviccu potrebna je da bi se
legalizovala i opravdala ta zloccinaccka politika
velikih sila Zapada. Takozvani Medjunarodni kriviccni
sud za bivssu Jugoslaviju osnovan je 1993.g. odlukom
Saveta bezbednosti OUN. Na osnovu Povelje OUN
Generalna skupsstina je jedini organ OUN koji ima
prerogativu osnivanja sudskih organa (tako je
formiran Medjunarodni sud pravde OUN u Hagu, cciji je
Statut neotudjivi sastavni deo Povelje OUN), te je
zato tessko priznati legitimnost "tribunala".
Predsednik Medjunarodnog suda OUN Mohamed Bedzzaui je
joss 1994.g. ukazao na sporan karakter rezolucije 827
Saveta bezbednosti OUN, u skladu sa kojom je pomenuti
tribunal osnovan. Medjutim, "tribunal" uzziva svu
moguccnu podrssku SAD i bloka NATO. Nedavno je preko
60 drzzava ratifikovalo ugovor o osnivanju
Medjunarodnog kriviccnog suda, ccime je on postao
realnost. Taj sud, koji se naziva i Rimskim (ugovor
je potpisan 1998. u Rimu) treba da poccne s radom 1.
jula o.g. u Hagu. On treba da sudi za tesske
zloccine, na primer, genocid, ratne zloccine, ma gde
izvrssene. Americcka administracija je, medjutim,
opozvala svoj potpis pod ugovorom, ona taj sud nije
priznala, sstavisse, saopsstila je o svojoj
spremnosti da "svim sredstvima", pa i primenom sile,
sprecci da se gradjanin SAD ikad pojavi pred njim.
Istovremeno, ta administracija preti sankcijama onim
drzzavama koje cce saradjivati s Medjunarodnim
kriviccnim sudom. SAD su zapretile i da cce opozvati
svoje osoblje iz svih mirotvoracckih misija OUN, ako
njihovi gradjani ne budu izuzeti iz nadlezznosti tog
suda. Dakle, SAD su "tribunalu" za bivssu Jugoslaviju
dale punu politiccku i finansijsku podrssku i svojim
uticajem na Beograd direktno obezbedile izruccenje
Slobodana Milossevicca u Hag u roku koji su same
odredile, a kada je recc o Medjunarodnom kriviccnom
sudu trazze imunitet za svoj personal u svim
misijama...Demokratija, nema ssta.
"Tribunal" za bivssu Jugoslaviju, premda i osnovan od
strane Saveta bezbednosti OUN, zapravo je ccisto
NATO-vski sud. Postao je orudje politike medjunarodne
dominacije s ciljem da se dovrssi prekrajanje
Balkana, legalizuje agresija, unissti simbol otpora
NATO-u, Slobodan Milossevicc, pripreti i zastrasse
svi oni drzzavni lideri koji se odupiru pritisku
spolja, koji sstite nacionalne interese i nezavisnost
svojih zemalja.
U praksi "tribunal" sudi samo Srbima. On ignorisse
zloccine politicckih lidera kosovskih separatista i
njima potccinjene OVK, kao i terorizam - osnovni vid
borbe albanskih separatista. Rukovodioci Hrvatske i
muslimansko-hrvatske federacije u okviru Bosne i
Hercegovine prakticcno su izuzeti iz sudjenja, sudi
se samo politicckom i vojnom rukovodstvu Srbije i
Jugoslavije, kao i rukovodstvu Republike Srpske i
Republike Srpske Krajine, iako je na prostorima i
Bosne i Hrvatske besneo gradjanski rat, a u
gradjanskim ratovima nevinih strana nema. Apsolutno
su izuzeti iz sudjenja, na primer, rukovodioci
zemalja NATO kao i NATO-vski organizatori i
izvrssioci stvarnih zloccina protiv SRJ i naroda
Jugoslavije. "Tribunal" je objavio da on nije
ovlassccen da im sudi. Reccju, "tribunal" za bivssu
Jugoslaviju nije pravna institucija, to je
najobiccnije orudje sprovodjenja politike svetske
dominacije, politiccki tobozznji sud koji se oblacci
u togu pravne nauke i profesije radi legalizacije
politike i dejstava NATO protiv Jugoslavije,
opravdanja terorista i agresora.
Budzzet "tribunala" je od 1993.g. poveccan sa 276.000
na skoro 250 miliona US$ za 2002-2003.g. (Vredi
istacci da je za potrebe Komisije OUN za ljudska
prava izdvojeno 20 miliona US$). "Tribunal" se
takodje finansira i iz privatnih sredstava, na
primer, iz fonda poznatog DZZ. Sorossa. Mnogi autori
koji ulivaju poverenje pissu o tome da "tribunal"
prima novccane poklone od vlada pojedinih islamskih
zemalja kao ssto je Saudijska Arabija, ssto
protivrecci rezoluciji SB o njegovom osnivanju. Na
platnom spisku "tribunala" figurira 1.188 osoba iz 77
zemalja. U spisku hasskih advokata koji specijalizuju
oblast kriviccnog prava nalazi se oko 2.000 imena,
neposredno angazzovani advokati primaju meseccnu
platu od 15.000 evra. Dnevnice se izraccunavaju na
osnovu fiksnog iznosa odredjenog tarifom OUN. Fiksni
suma za jedan sat rada iznosi bruto 80-100 dolara,
zavisno od iskustva advokata. Lako je razumeti da u
svemu tome, osim politicckih interesa, vazznu ulogu
igraju korporativni interesi i lobiji vezani za
"tribunal".
Optuzznica protiv Slobodana Milossevicca i ccetvorice
drzzavnih i vojnih rukovodilaca Srbije i Jugoslavije
podignuta je u drugoj polovini maja 1999.g. u jeku
NATO-vskog bombardovanja. Sama ta ccinjenica
karakterisse i optuzznicu i sam "tribunal" kao
sredstvo agresije. Protiv Slobodana Milossevicca su
podignute ukupno tri optuzznice: za Kosovo, za
Hrvatsku i za Bosnu. U toku je proces o Kosovu.
Slobodan Milossevicc je optuzzen za zloccine protiv
ccoveccnosti i za krssenje ratnih zakona i obiccaja.
Medjutim, optuzznica u stvari nema pravnog
obrazlozzenja possto je zasnovana na pretpostavkama.
Istaknuti jugoslovenski pravnici smatraju da bi
"svaki sud u SR Jugoslaviji bez premissljanja odbacio
optuzznicu zasnovanu na pretpostavkama,
verovatnostima, a pogotovo na sumnjama". Ta
optuzznica je zasnovana na sumnjama kao i na
politicckim ocenama, pri ccemu osrednji pravnici
pristrasno i s predrasudama pokussavaju da
interpretiraju politiccku istoriju Jugoslavije i
regiona. Njihovi argumenti, po pravilu, ne mogu
izdrzzati ccak ni povrssnu kritiku.
Slobodan Milossevicc je 28. juna 2001.g. bio
fakticcki kidnapovan iz beogradskog zatvora i, uz
uccesscce stranih specijalnih sluzzbi, u lisicama
dopremljen u Hag. I predsednik Jugoslavije priznao je
da je taj ccin neustavan, iako nije preduzeo nikakve
mere za njegovo spreccavanje, a upravo je zasstita
ustava osnovna prerogativa ssefa drzzave. Srpska
vlada se ressila na taj sramotan ccin i to u roku
koji su odredile SAD, obeccavssi pritom odobravanje
jugoslovenskoj strani znaccajnih kredita. Ustavni sud
Jugoslavije je odluke na osnovu kojih je Slobodan
Milossevicc predat Hagu proglasio neustavnim.
Sjajan, ubedljiv govor Slobodana Milossevicca u Hagu
ostavio je snazzan utisak na svetsku javnost. U
Jugoslaviji je, prema podacima zvaniccne sstampe,
preko 60% stanovnisstva svakodnevno na televiziji
pratilo tok sudjenja, ssto je, uostalom, priliccno
brzo bilo prekinuto: u Hagu su objasnili da direktno
prenossenje sudjenja navodno nije celishodno, possto
"Milossevicc uticce na omladinu Evrope". U
Jugoslaviji se sudjenje prenosi samo na jednom kanalu
koji pokriva manji deo teritorije zemlje (Beograd i
okolina), dok se u Evropi uopsste ne prenosi.
Snaga nastupa Slobodana Milossevicca je izmedju
ostalog i u tome ssto on ne brani sebe liccno, vecc
svoj narod, armiju, zemlju. Sudjenje preccutkuje
varvarsko bombardovanje NATO, niko sem Slobodana
Milossevicca ne pominje da je visse od dve hiljade
jugoslovenskih gradjana poginulo, da je visse hiljada
ljudi ranjeno tokom bombardovanja koja su trajala 78
dana i nocci. Niko se ne usudjuje da progovori o
teroristiccko-separatisticckoj organizaciji (OVK), o
njenim zloccinacckim delima. Samo od dolaska KFOR-a
na Kosovo I Metohiju juna 1999.g. ubijeno je hiljadu
petsto kosovskih Srba, isto toliko je nestalo, iz
pokrajine je proterano trista hiljada Srba,
Crnogoraca, Roma i ostalih nealbanaca. Nass narod
vrlo dobro shvata da u licu bivsseg predsednika SRJ,
NATO pretpostavlja da sudi celom srpskom narodu.
Posle russenja SFRJ i dogadjaja koji su potom
usledili, etniccki prostor srpskog naroda se znatno
suzio, Srbi su podvrgnuti etnicckom ccissccenju u
Hrvatskoj, na Kosovu i Metohiji. U Jugoslaviji je
preko milion izbeglica, tj. visse nego u bilo kojoj
drugoj evropskoj zemlji. Naglo je zaosstreno srpsko
nacionalno pitanje, bez ccijeg ressavanja tessko da
je moguccna stabilnost u regionu.
Kao rezultat russenja SFRJ formiran je mozze se
recci, parafrazirajucci Engelsa, niz "neistorijskih"
drzzava, kada se ima u vidu njihova istorijska
perspektiva. Tako je Bosna de facto protektorat u
kome vlada evropski gubernator; ozbiljni su problemi
Makedonije gde vidimo novi krug spirale jugoslovenske
krize usled ccega je podvrgnuto preispitivanju
ustavno uredjenje zemlje; po svemu sudecci, ni
izbliza nije iscrpljen potencijal dalje
dezintegracije sadassnje Jugoslavije.
Istovremeno, occigledna je ekspanzija albanskog
nacionalizma. Tako, postoji projekat stvaranja
"Velike Albanije", cciji je vid, za razliku od
imaginarne "Velike Srbije" inkriminisane Slobodanu
Milosseviccu, formiran tokom Drugog svetskog rata uz
Musolinijevu podrssku. Stratezi "novog svetskog
poretka" ekspanziju albanskog nacionalizma i
albansko-islamski faktor koriste kao orudje
prekrajanja Balkana. Njihovi interesi se podudaraju s
interesima ideologa "Velike Albanije" i njenog
drzzavnog projekta. Niz autora, medju kojima ima i
ruskih, ukazuje na tzv. islamski pojas Evrope: od
Bosne i s juga od Ulcilja, tj. od crnogorske obale,
preko Sandzzaka, Albanije, Kosova u Metohije,
Makedonije i Bugarske u kojoj zzive stotine hiljada
etnicckih Turaka, i dalje pravo ka Turskoj,
stratesskom savezniku SAD. Druga polovina tog luka
upire u Kavkaz. Prema mnogim ocenama, stvaranje
takvog "pojasa" je u interesu SAD, koje vide Evropu -
cciji geopoliticcki prostor skuplja snagu - kao
pretnju svojoj hegemoniji.
CCetiri meseca hasskog procesa jasno pokazuju da taj
"tribunal", ma ssta tvrdili angazzovani publicisti i
eksperti, koje placcaju "nevladine organizacije",
zapravo predstavlja farsu ili, kako pissu pojedini
jugoslovenski listovi, tragikomediju: sudsku komediju
sa tragiccnim posledicama za srpski narod. Zasad je
optuzzba ispitala oko 80 svedoka (po tri optuzzbe
tuzzilac planira da dovede ukupno oko 600 svedoka).
Pred hasskim sudom defiluju specificcni albanski
svedoci od kojih veccina, zamislite, nikad ni ccula
nije za OVK. Ti ljudi ponavljaju napamet nauccene
lekcije, ali ccim Slobodan Milossevicc poccne da im
postavlja pitanja, svedoci se zbunjuju, zaboravljaju
svoje ranije u pismenom vidu podnete iskaze. Sve
dosad nijedno svedoccenje, ni predsednika Kosova
Rugove, naccelnika sstaba misije OEBS-a britanskog
generala Drevenkovica, ssefa verifikacione misije
OEBS-a na Kosovu Amerikanca Vokera, nema skoro
nikakvu pravnu dokaznu vrednost za tzv. komandnu
odgovornost Slobodana Milossevicca. CCak i zapadne
novine isticcu da su pojedini svedoci "fijasko" za
optuzzbu. Tako je uticajni francuski list "Mond"
objavio veliki cclanak pod naslovom "Optuzzba se
spoticce, a sudjenje Slobodanu Milosseviccu
zaglibljuje". (Le MOnde. 14.06.02. Ch. Chatelot, A.
Franco. L`accusation trebuche et le process de
Slobodan Milosevic s`enlise). Tuzzilasstvo ne mozze
da pronadje dokaze, possto je Slobodan Milossevicc
delovao u skladu s ustavom i zakonima svoje zemlje,
branecci teritoriju svoje zemlje od separatizma i
svoj narod od terorizma, i zato mu je nemogucce
pripisati i inkriminisati bilo kakvu posebnu vrstu
odgovornosti. Sve se objassnjava prosto: lazzna
optuzzba se ne mozze oslanjati na posstene svedoke.
To je logiccka aksioma. Zapanjuje to ssto sudsko
vecce, na ccelu s britanskim sudijom Riccardom Mejom,
sve visse odustaje ccak i od privida nepristrasnosti,
postaje svojevrstan tuzzilac, istovremeno occigledno
blagonaklon prema lazznim svedoccenjima (koja su
dozvoljavala da se iza ressetke possalje skoro
polovina svedoka). "Svedocima" se dopusstaju
politiccke izjave, dok se Slobodu Milosseviccu
bezobzirno oduzimaju prava garantovana medjunarodnim
konvencijama, medjunarodnim pravom (na primer,
Medjunarodnim paktom o gradjanskim i politicckim
pravima), krssi se Statut i pravila samog "tribunala"
za vodjenje postupka. Tako sudija ccesto prekida
Slobodana Milossevicca, ne dozvoljava mu da postavi
odredjena pitanja, uz izgovor da to navodno ne spada
u temu, dok je svedocima dozvoljeno da se opssirno
izjassnjavaju o temama o kojima nemaju direktne
podatke, vecc znaju samo po ccuvenju. I visse od
toga: "ekspert" Patrik Bol je "statisticckim
metodama" dokazivao da je do migracija stanovnisstva
Kosova dolazilo zbog terora i ubistava vrssenih od
strane armije i policije; medjutim, ta "ubistva" ni
na kakvom sudjenju nisu dokazana, "mesta" njihovog
"izvrssenja" se samo pretpostavljaju polazecci od
statisticckih metoda! Eto, takvi su "zloccini" koji
se, u skladu sa sistemom "komandne odgovornosti",
inkriminissu Slobodanu Milosseviccu. Jak "tribunal",
nema ssta!
Ograniccavaju se prava i elementarne potrebe
optuzzenog. Sudske sednice su produzzene za jedan
sat, ssto znacci da se Milosseviccu oduzima vreme
potrebno da se pripremi za zasedanje. Milossevicca
takodje zadrzzavaju u sudu, navodno zbog nedostatka
vozila, ponekad i po dva sata, ne obezbedjuju mu
redovnu i blagovremenu ishranu, lissavaju ga
potrebnog odmora, pa ccak i ssetnje na svezzem
vazduhu, ssto predstavlja jedno od najvazznijih prava
svakog zatvorenika. "Tribunal" u poslednje vreme
Milosseviccu daje vrlo obimna i slozzena dokumenta od
velikog znaccaja za sudski postupak i odbranu
Slobodana Milossevicca samo na engleskom jeziku i bez
prevoda, ccime se krssi ne samo Medjunarodni pakt o
gradjanskim i politicckim pravima, vecc i Statut i
procesna pravila samog "tribunala". Jugoslovenski
komitet za odbranu Slobodana Milossevicca "Sloboda"
obratio se ambasadama zemalja-cclanica SB OUN pismom
u kome je izneo te ccinjenice, nazvavssi ih
muccenjem, ssto je zabranjeno nizom medjunarodnih
dokumenata. Ali, to je, izgleda, dozvoljeno u hasskom
tribunalu.
Aleksandar Zinovjev smatra da je Slobodan Milossevicc
postao simbol otpora globalizaciji na americcki
naccin i da je za SAD i NATO pobeda nad njim u
nastaloj situaciji vazznija od svega onog ssto su
postigli na Balkanu tokom celog perioda rata.
Ponassanje "tribunala" i karakter sudskog postupka
taj stav potvrdjuju. Medjutim, occigledno da hasski
"tribunal" ne proticce onako kako su njegovi
organizatori zamislili i da se nikako ne sme
iskljucciti moguccnost kraha sudskog procesa.
Presudnu ulogu u tome mogu odigrati svetska javnost i
drugi medjunarodni faktori. ZZelim da ovaj pogovor
zavrssim pozivom na akciju i zahtevom: "Slobodu
Slobodanu Milosseviccu!".
Milosevica
2. Ratni zlocinac kao svedok protiv Milosevica (M. Tepavac)
3. Haski corsokak (B. Milosevic)
===1===
SAVET EVROPE CE RASPRAVLJATI O NEREGULARNOSTIMA
U PROCESU PROTIV PREDSEDNIKA MILOSEVICA
Deset poslanika Saveta Evrope iz
Rusije, Ukrajine i drugih zemalja potpisalo je i
time uvelo u proceduru Parlamentarne skupstine u
Strazburu nacrt rezolucije "O ozbiljnim krsenjima
prava u slucaju Slobodana Milosevica". U tekstu
se navode primeri ozbiljnih krsenja ljudskih
prava i sudske procedure od strane haskog
"tribunala" i zahteva upucivanje posebne misije
Saveta Evrope u Hag, radi utvrdjivanja cinjenica
i predloga mera. Sledi tekst rezolucije:
Parlamentarna skupstina Saveta Evrope
Strazbur
Nacrt rezolucije
"O ozbiljnim krsenjima prava u slucaju
Slobodana Milosevica"
1. Skupstina izrazava ozbiljnu
zabrinutost zbog delatnosti Haskog Tribunala za
bivsu Jugoslaviju, posebno u slucaju Slobodana
Milosevica. Postoje dokazi o narusavanju
opsteprihvacenih normi medjunarodnog prava i
posebno ljudskih prava i prava g. Milosevica na
odbranu.
2. G. Milosevicu se stalno iskljucuje
mikrofon za vreme unakrsnog ispitivanja svedoka,
cime mu se uskracuje pravo da raskrinkava lazne
tvrdnje nekih svedoka. Takodje, uskracuje mu se
neophodni odmor, mogucnost da bude na svezem
vazduhu, kao i uslovi za pripremu odbrane. Ne
dozvoljava mu se da prima usluge lekara i
advokata po sopstvenom izboru.
3. Objedinjavajuci optuznice za
Kosovo, Bosnu i Hrvatsku, tuzioci dobijaju
nedopustivo mnogo vremena za zasnivanje optuzbi.
To vodi u situaciju u kojoj ce se optuzeni
nalaziti u zatvoru nekoliko godina, pre nego sto
dodje u priliku da zapocne svoju odbranu.
4. G. Milosevica tretiraju kao da je
vec osudjen. Drze ga u zatvorskoj celiji sa
neprestanim nadzorom, sva njegova posta se
pregleda, cak su i pristup i posete clanova
porodice ograniceni. Postoje i ogranicenja sta
sme da vidi i cuje na radiju i televiziji. Pravo
javnosti na objektivnu informaciju o tome sta se
desava u slucaju g. Milosevica, ogranicava se
precutkivanjem izvestaja o procesu u medijima.
5. Skupstina konstatuje da se Haski
Tribunal koristi kao sredstvo za mesanje u
unutrasnje poslove Savezne Republike Jugoslavije,
a ne kao instrument pravosudja. To doprinosi
politickoj destabilizaciji Jugoslavije upravo u
vreme kada je njoj stabilnost neophodna radi
resavanja ekonomske i socijalne krize koja se
produbljuje.
6. Skupstina predlaze da se u Hag
uputi misija Parlamentarne skupstine Saveta
Evrope radi procene o odvijanju pomenutog procesa
i podnosenja odgovarajuceg izvestaja PSSE.
===2===
ARTEL GEOPOLITIKA by www.artel.co.yu
office@...
Datum:12 juni 2002
RATNI ZLOCINAC KAO SVEDOK PROTIV MILOSEVICA
Dr Milan Tepavac
miltep@...
Svedocenje Knuta Volebeka, koji je 1999. godine bio
predsedavajuci Organizacije za evropsku bezbednost i
saradnju (OEBS), pred tzv. Haskim tribunalom protiv
Slobodana Milosevica 8. jula ove godine je interesantno i
zato mu treba posvetiti pa?nju. To svedocenje pokazuje
sta je sve ono sto nazivamo "Novi svetski poredak"
ucinilo od ljudi koji su pristali, svesno ili nesvesno,
da slu?e tom monstrumu prema kojem je i Orvelova "1984"
prava decija bajka. Tom coveku je potpuno ispran mozak;
ne verujem da se pretvara; vise sam sklon uverenju da on
licno veruje u ono sto prica pred tribunalom i da uopste
nije svestan cinjenice da su i on i ta organizacija
pocinile ratni zlocin saucesnistva u agresiji najjace
vojne sile u istoriji na jednu malu zemlju koja nikoga
nije ugro?avala i koja se samo branila od teroristickih
bandi.
Milosevic je u jednom momentu podsetio svedoka da je
Jugoslavija bila svojevremeno samovoljno i protivpravno
izbacena iz OEBS-a (tada se jos zvala Konferenscija o
evropskoj bezbednosti i sardnji - KEBS) da bi i ta
organizacija sa svoje strane doprinela krvavom razbijanju
Jugoslavije, koja je inace bila jedna od osnivaca te
organizacije. To je ?iva istina, i steta je sto je
Milosevic to rekao vise nekako usput i nije sire
elaborirao (verovatno zbog toga sto je morao stedeti dato
mu vreme od dva sata za unakrsno ispitivanje tog
svedoka). Volebek se u odgovoru samo ogranicio na to da
ka?e da u to vreme on nije bio na funkciji u toj
organizaciji.
A to koja je bila uloga te organizacije u razbijanju
umesto u ocuvanju SFRJ i kako je Jugoslavija bila
iskljucena iz nje zaista zaslu?uje da se podseti na to i
da se sacuva od zaborava.
Ja sam davno, baveci se ovom organizacijom, dosao do
zakljucka da nikada u istoriji nije postojala jedna
medunarodna organizacija ciji su clanovi dr?ave koja je
preko noci postala orgnizacija koja bi se komotno mogla
nazvati Organizacija bez?as?a bez presedana (OBBP).
Po prirodi stvari, prva od svih medunarodnih organizacija
koja je terebalo da pomogne Jugoslaviji kada je ona
zapala u krizu usled secsionistickih te?nji nekih njenih
republika usled podsticanja izvana - pre svih od SAD,
Vatikana, Evropske zajednice i njenih dr?ava clanica, pre
svega Nemacke - bila je Konferencija o evropskoj
bezbednosti i saradnji (KEBS). Kao sto samo ime govori,
stvorena je pocetkom sedamdesetih godina - u cemu je
Jugoslavija igrala veoma znacajnu ulogu - radi
bezbednosti i saradnje u Evropi. A sta je KEBS ucinio da
pomogne jednom od svojih clanova-osnivaca? Nista -
odnosno gore od nista, jer je postao slepo orude EZ i
SAD. Na sastanku 19.6.1991. u Berlinu, dakle u momentu
kada se jugoslovenska kriza bli?ila svome vrhuncu,
izra?ena je samo "zabrinutost" stanjem u Jugoslaviji, ali
ipak je verbalno data podrska "demokratskom razvoju,
jedinstvu i teritorijalnom integritetu", a na sastanku u
Pragu 3.7.1991. apelovano je na prekid vatre i data
podrska nastojanjima EZ, naravno bez osude oru?ane
secesije!
Pravu prekretnicu, neshvatljivu sa stanovista principa na
kojima pociva ta organizacija, predstavlja sastanak u
Pragu 31.1.1992. Na tom sastanku ministara inostranih
poslova nije vise bilo podrske "jugoslovenskom
demokratsskom razvoju, jedinstvu i teritorijalnom
inetegritetu", vec je priznala secesiju Slovenije i
Hrvatske od Jugoslavije, clanice KEBS-a, i dodelila im
posmatracki status! A "sveti" principi KEBS-a su:
postovanje teritorijalnog integriteta dr?ava,
nepovredivost granica dr?ava i nemesanje u unutrasnje
stvari (principi IV, III i VI Finalnog akta)! Koliko sam
mogao da utvrdim, u istoriji medunarodnih odnosa ne
postoji slican slucaj u kome se jedna medunarodna
organizacija tako necasno ponela prema svojim osnovnim
principima i jednom od svojih clanova osnivaca[i]. .
Da stvar bude jos apsurdnija, KEBS uskoro uklanja
Jugoslaviju iz svojih redova i pri tome odredjuje svoje
"posmatracke" misije na Kosmetu, Sand?aku i Vojvodini!
Nakon isteka mandata sredinom 1993.g. jugoslovenska vlada
se konacno setila da je to cisti apsurd da pod tim
uslovima KEBS ima svoje misije u Jugosalaviji, te
uskracuje produ?enje mandata. Sledi dreka i dernjava te
organizacije protiv Jugoslavije. Nikada se nije dogodilo
da jedna medunarodna organizacija iz svojih redova ukloni
svoga clana, potpuno neopreavdano i protivno pravilima te
organizacije, a onda zahteva od nje da na svoju
teritoriju primi misije te organizzacije, sastavljene od
predstavnika neprijateljskih drzava! Ta organizacija bez
imalo stida i srama na sastanku u Rimu 1.12. 1993. na
nivou ministara inostranih poslova u zavrsnom dokumentu
zala?e se za "teritorijalni integritet Hrvatske" -
naravno one avnojske, Brozove - i zahteva da se "odmah i
za duze vreme" dozvole misije KEBS-a na Kosovu, Sand?aku
i Vojvodini (ne govori se o SR Jugoslaviji)! Ovakav svoj
zahtev ponavlja i na svom sastanku u Pragu pocetkom marta
1994. Sredinom juna 1994. jugoslovenska vlada prima
delegaciju Parlamentarne skupstine KEBS-a koja je danima
gnjavila gotovo sve funkcionere Srbije i SRJ,
insistirajuci na apsurdu da se prime misije bez povratka
Jugosalavije na svoje mesto u toj organizaciji.
Unakrsnim ispitivanjem Volebeka Milosevic je, nadam se,
svakome jasno pokazao da je OEBS, odnosno Knut Volebek
kao njen predsednik tada, vise od saucesnika u agresiji
NATO pakta na Jugoslaviju. Naime, on je jasno pokazao da
je povlacenje Verifikacione misije OEBS omogucilo
agresiju. Da je ona ostala verna svome mandatu i ostala
na Kosmetu gde je upravo pocelo smirivanje verovatno se
NATO ne bi usudio da i nju bombarduje. Iako Milosevic to
nije spomenuo, treba podsetiti da je NATO koristio
Verifikacionu misiju kao svog obavestajnog agenta, i da
su mnogi clanovi Misije (a bilo ih je preko 1.500) radili
kao obavestajci NATO pakta. Smatram da se ta organizacija
toliko iskompromitovala da Jugoslavija nije ni u kom
slucaju trebalo da tra?i ponovni prijem, sto je
marionetska vlast uspostavljena pucem od 5. oktobra 2000,
ucinila.
[i] Jugoslovenski predstavnik na toj konferenciji,
zamenik saveznog sekretara za inostrane poslove M. Maksic
nije se suprotstavio naznacenom toku te konferencije, a
mogao je i imao pravo na to jer se u KEBS-u odlucuje
konsensusom, cime je izvrsio izdaju zemlje.
===3===
ARTEL GEOPOLITIKA by www.artel.co.yu
office@...
Datum:16 juli 2002
Borislav Milossevicc: Hasski ccorsokak
Moskva, 20 juna 2002 godine
CClanak je objavljen u br. 2/2002 moskovskog
ccasopisa "Nacionaljnye interesy".
S ruskog prevela Sava Rosicc (B. Milossevicc je
autorizovao prevod)
Prosslo je visse od tri godine od poccetka agresije
NATO na Jugoslaviju. Ona je izazvala tesske patnje
nasseg naroda, velike ljudske zzrtve, kolosalna
razaranja (ekonomska, kulturna, ekolosska) suverene
zemlje, jedne od osnivacca OUN. Tom agresijom su
pogazzeni u Povelji OUN zapisani principi
medjunarodnog pravnog poretka, koji je rezultat
Drugog svetskog rata. NATO je izvrssila teske
zloccine, velikih razmera. O tome jarko svedocci
optuzzujucci govor Slobodana Milossevicca, u celini
objavljen u ovom broju "Nacionalnih interesa".
Milosseviccev govor ubedljivo i argumentovano
raskrinkava balkansku politiku velikih sila, posebno
SAD, Nemaccke i Velike Britanije.
Mislim da je uputno podsetiti na pojedine pouke
jugoslovenske krize, jer se to direktno ticce
medjunarodne stabilnosti i bezbednosti.
Posebno treba istacci da agresija NATO na SR
Jugoslaviju znacci izradu novih principa
medjunarodnih odnosa, normi medjunarodnog prava, u
ccijoj je osnovi ne samo odricanje de facto od OUN,
nego i priznanje prava regionalnoj organizaciji
(NATO) da uzurpra suverena prava drugih drzzava izvan
zone sopstvene odgovornosti i nadlezznosti
(uspostavljene osnivacckim dokumentima same NATO), i
da prossirenje svoje vojne vlasti i geopoliticcke
kontrole predstavi kao mirotvoraccku meru i sankciju
medjunarodnog prava. Ono, medjunarodno pravo, istupa
kao ideologija i legitimizacija geopoliticcke
ekspanzije. Pred nama je occigledno pretendovanje na
svetsku dominaciju.
Na jugoslovensku krizu, ispoljenu u poslednjoj
deceniji prosslog veka, treba gledati kao na
kvalitativno novu etapu u procesu "preraspodele
sveta", revizije medjunarodnih odnosa i medjunarodnog
prava, novu etapu ostvarivanja geopoliticcke
ekspanzije SAD. Razvoj dogadjaja posle 11. septembra
2001. godine predstavlja najnoviju etapu te
ekspanzije, premda niko ne poricce neophodnost ni
korisnost borbe s terorizmom. Sada je formulisana i
nova doktrina: borba protiv "globalnog terorizma",
neprijatelja koji se nalazi svugde i nigde, zasad u
62 zemlje, borba svuda prisutna i dugotrajna, to jest
do pobede, kao i protiv "komunisticckog
totalitarizma" - postala je nova ideologija spoljne
politike SAD. Model sveta identiccan globalnoj
konfrontaciji dveju velesila, kao i u periodu
"hladnog rata". Neutralnih ne mozze biti - ko nije s
nama, taj je protiv nas. Sva su sredstva dozvoljena u
borbi protiv neprijatelja. Nema zabranjenih udaraca.
Vojni budzzet SAD za ovu godinu poveccan je za 40%.
Sada je globalna hegemonija, globalna dominacija
proglassena za cilj americcke spoljne politike.
Svedoci smo imperijalnog programa "novog svetskog
poretka", brzog i silovitog nastupanja SAD na jug
Evrazije, k sirovinskim resursima Kaspijskog bazena,
Bliskog i Srednjeg Istoka, sa svim posledicama koje
iz toga proisticcu za svetsko trzzisste energenata i
svetsku privredu u celini. Kao neposredan cilj
isticce se russenje vlasti u Iraku, to jest, Sadama
Husejina (kada i kako - to je vecc tehniccko
pitanje), ssto ce im dozvoliti da se pozabave Iranom,
itd.
Politika svetske dominacije se ponekad ideolosski
prikriva i mistifikuje pojmovima "novog svetskog
poretka" i "globalizacije", to jest, prikazuje kao
zakonitost medjunarodnih odnosa i globalnog
drusstvenog razvoja, kao uspostavljanje jedinstvenog
sveta.
Naravno da zakoni ekonomskog razvoja, procesi
globalizacije i planetarnog objedinjavanja realno
postoje. U savremenoj fazi nauccnotehniccke
revolucije prakticcno je nemogucce izdvojiti se, dok
sa stanovissta ciljeva i zadataka nacionalnog razvoja
to i nema perspektivu. Rastucci nivo integracije,
medjusobne zavisnosti drzzava stvara istorijske
pretpostavke za demokratizaciju medjunarodnih odnosa.
CCinilo se da su u periodu objedinjavanja Nemaccke i
prestanka konfrontacije dva vojnopoliticcka bloka
znatno porasle moguccnosti da se u medjunarodnom
zzivotu ostvare principi zapisani u Povelji OUN,
helsinsskom Zavrssnom aktu itd. Medjutim, imperijalni
Zapad to nije hteo. Proces "prekrajanja"
medjunarodnih odnosa sticao je novu snagu usled
russenja "bipolarnosti". NATO je, umesto OUN, preuzeo
na sebe mirovne i sliccne misije. Tako su SAD i
Velika Britanija same sebe odredile za arbitra u
Persijskom zalivu. Vecc poccetkom 1996.g. SAD su
bespogovorno izjavile da je "ssirenje NATO na istok
neminovno, i to cce se desiti" (V. Peri, bivssi
ministar odbrane SAD). Ono se desilo i dalje se
dessava, pa i na prostoru bivsse SFRJ, premda to tamo
joss u pravnom smislu nije zavrsseno. Russenje SFRJ
krajem 1991-poccetkom 1992. godine, kao i agresija
NATO na SRJ 1999.g. izvedeni su s ciljem da pojedine
drzzave postignu odredjene stratesske zadatke. Iako
su unutrassnji uzroci (istorijski, politiccki,
nacionalni, religiozni) bili prisutni, pa ccak i
predstavljali zamajac u mehanizmu russenja
Jugoslavije, presudan i odluccujucci faktor bila je
politika velikih sila. Sile koje su podsticale
nacionalizam i separatizam jugoslovenskih republika i
pokrajina, munjevito su podrzzale odvajanje Hrvatske
i Slovenije, a zatim i ostalih bivssih jugoslovenskih
republika. Posebnu ulogu u tome odigrali su Nemaccka
i vatikan. Nisu bila razmatrana pitanja uslova
secesije, kontinuiteta mnogonacionalne drzzave koja
se raspada, administrativne granice medju federalnim
republikama automatski su priznate kao neprikosnovene
medjunarodne granice, o nacionalnim manjinama se nije
ni razmissljalo a ne nessto preduzimalo, isto tako
kao i o uslovima priznanja novih drzzava, o sudbini
armije, itd. Posebno je Bosna i Hercegovina bila
medjunarodno priznata bez predhodne saglasnosti i
dogovora izmedju tri nacionalne zajednice - srpske,
muslimanske i hrvatske. Mnogi su upozoravali da cce,
u protivnom, gradjanski rat u BiH biti neizbezzan.
Ali, referendum u BiH je bio ipak odrzzan bez
uccesscca srba. I gradjanski rat je buknuo. Sile su
koristile i podsticale nacionalne razdore, konflikte
izmedju slovenskih i muslimanskih naroda, direktno se
messale u odnose izmedju bivssih jugoslovenskih
republika da bi se razorila Jugoslavija. Ona je bila
poligon i zzrtva te strategije. Agresija NATO na SRJ
1999. nije imala nikakve veze sa zasstitom ljudskih
prava; obrnuto - ona je predstavljala najgrublje
krssenje ljudskih prava. Velike sile iz NATO
podrzzale su oruzzani separatizam na Kosovu,
teroristiccku organizaciju (OVK) finansiranu
trgovinom narkoticima, drugim reccima, te su velike
sile stupile u savez sa teroristima. To je poprimilo
posebnu vazznost za medjunarodne odnose posle
dogadjaja 11. septembra 2001. g. Jer se ispostavilo
da je OVK povezana s "Al Kaidom". Medjutim,
"dvostruki standardi" - koje vidimo i u tome kako
Zapad ocenjuje dogadjaje u CCecceniji - uobiccajena
su stvar za politiku SAD. Jugoslavija je bila poligon
vazdussnih vojnih operacija, isto kao i nedavno
Avganistan. Rat je u Jugoslaviji vodjen prakticcno
nekazznjeno, kopnenih akcija nije bilo. Agresiji je
takodje bila obezbedjena efikasna podrsska sredstava
javnog informisanja kako u drzzavama NATO, tako i, uz
malobrojne izuzetke, u ccitavom svetu. Vrssena je
desetogodissnja satanizacija Srbije i njenog
rukovodstva, Slobodana Milossevicca liccno, pravo na
istinito informisanje bilo je ukinuto. U
informacionom ratu su korissccene globalne, svetske
mrezze. Posle prestanka bombardovanja Jugoslavije,
Rusija nije na Kosovu dobila svoju zonu i pored
impresivnog marsa ruskih vojnika koji su, naissavssi
na odussevljenu podrssku srpskog stanovnisstva, prvi
zauzeli pozicije na Kosovu i Metohiji. Odluke o
moguccnosti preletanja ruskih aviona u Jugoslavije
kroz vazdussni prostor Madjarske i Rumunije, kao i
tranzita humanitarnog konvoja Ministarstva RF za
vanredne situacije kroz Madjarsku, nisu donosile
vlade tih zemalja vecc rukovodstvo NATO. Na Savetu
bezbednosti agresiju NATO su jednoznaccno osudile
Rusija, Kina, Indija i Belorusija; drugi su ccinili
visse ili manje jasne aluzije. SAD su uticale na
islamske zemlje cclanice OUN; uspele su da unesu
rascep u Pokret nesvrstanosti u pitanju odnosa prema
kosovskom problemu i prema agresiji SAD, NATO, protiv
SRJ. Posle donossenja rezolucije (1244) Saveta
bezbednosti OUN o Kosovu nastavljena je - sada vecc
pod pokroviteljstvom OUN - saradnja drzzava NATO s
OVK, ssto je imalo za rezultat ccistku ne samo
srpskog, nego i drugog nealbanskog stanovnisstva s
Kosova i Metohije. Sliccno se desilo i sredinom 90-ih
godina prosslog veka u Hrvatskoj, gde je hrvatskom
vojnom akcijom, uz pomocc SAD, izvrssena ccistka
srpskog stanovnisstva.
Farsa koja se sada odigrava u Hagu u vidu sudjenja
Slobodanu Milosseviccu potrebna je da bi se
legalizovala i opravdala ta zloccinaccka politika
velikih sila Zapada. Takozvani Medjunarodni kriviccni
sud za bivssu Jugoslaviju osnovan je 1993.g. odlukom
Saveta bezbednosti OUN. Na osnovu Povelje OUN
Generalna skupsstina je jedini organ OUN koji ima
prerogativu osnivanja sudskih organa (tako je
formiran Medjunarodni sud pravde OUN u Hagu, cciji je
Statut neotudjivi sastavni deo Povelje OUN), te je
zato tessko priznati legitimnost "tribunala".
Predsednik Medjunarodnog suda OUN Mohamed Bedzzaui je
joss 1994.g. ukazao na sporan karakter rezolucije 827
Saveta bezbednosti OUN, u skladu sa kojom je pomenuti
tribunal osnovan. Medjutim, "tribunal" uzziva svu
moguccnu podrssku SAD i bloka NATO. Nedavno je preko
60 drzzava ratifikovalo ugovor o osnivanju
Medjunarodnog kriviccnog suda, ccime je on postao
realnost. Taj sud, koji se naziva i Rimskim (ugovor
je potpisan 1998. u Rimu) treba da poccne s radom 1.
jula o.g. u Hagu. On treba da sudi za tesske
zloccine, na primer, genocid, ratne zloccine, ma gde
izvrssene. Americcka administracija je, medjutim,
opozvala svoj potpis pod ugovorom, ona taj sud nije
priznala, sstavisse, saopsstila je o svojoj
spremnosti da "svim sredstvima", pa i primenom sile,
sprecci da se gradjanin SAD ikad pojavi pred njim.
Istovremeno, ta administracija preti sankcijama onim
drzzavama koje cce saradjivati s Medjunarodnim
kriviccnim sudom. SAD su zapretile i da cce opozvati
svoje osoblje iz svih mirotvoracckih misija OUN, ako
njihovi gradjani ne budu izuzeti iz nadlezznosti tog
suda. Dakle, SAD su "tribunalu" za bivssu Jugoslaviju
dale punu politiccku i finansijsku podrssku i svojim
uticajem na Beograd direktno obezbedile izruccenje
Slobodana Milossevicca u Hag u roku koji su same
odredile, a kada je recc o Medjunarodnom kriviccnom
sudu trazze imunitet za svoj personal u svim
misijama...Demokratija, nema ssta.
"Tribunal" za bivssu Jugoslaviju, premda i osnovan od
strane Saveta bezbednosti OUN, zapravo je ccisto
NATO-vski sud. Postao je orudje politike medjunarodne
dominacije s ciljem da se dovrssi prekrajanje
Balkana, legalizuje agresija, unissti simbol otpora
NATO-u, Slobodan Milossevicc, pripreti i zastrasse
svi oni drzzavni lideri koji se odupiru pritisku
spolja, koji sstite nacionalne interese i nezavisnost
svojih zemalja.
U praksi "tribunal" sudi samo Srbima. On ignorisse
zloccine politicckih lidera kosovskih separatista i
njima potccinjene OVK, kao i terorizam - osnovni vid
borbe albanskih separatista. Rukovodioci Hrvatske i
muslimansko-hrvatske federacije u okviru Bosne i
Hercegovine prakticcno su izuzeti iz sudjenja, sudi
se samo politicckom i vojnom rukovodstvu Srbije i
Jugoslavije, kao i rukovodstvu Republike Srpske i
Republike Srpske Krajine, iako je na prostorima i
Bosne i Hrvatske besneo gradjanski rat, a u
gradjanskim ratovima nevinih strana nema. Apsolutno
su izuzeti iz sudjenja, na primer, rukovodioci
zemalja NATO kao i NATO-vski organizatori i
izvrssioci stvarnih zloccina protiv SRJ i naroda
Jugoslavije. "Tribunal" je objavio da on nije
ovlassccen da im sudi. Reccju, "tribunal" za bivssu
Jugoslaviju nije pravna institucija, to je
najobiccnije orudje sprovodjenja politike svetske
dominacije, politiccki tobozznji sud koji se oblacci
u togu pravne nauke i profesije radi legalizacije
politike i dejstava NATO protiv Jugoslavije,
opravdanja terorista i agresora.
Budzzet "tribunala" je od 1993.g. poveccan sa 276.000
na skoro 250 miliona US$ za 2002-2003.g. (Vredi
istacci da je za potrebe Komisije OUN za ljudska
prava izdvojeno 20 miliona US$). "Tribunal" se
takodje finansira i iz privatnih sredstava, na
primer, iz fonda poznatog DZZ. Sorossa. Mnogi autori
koji ulivaju poverenje pissu o tome da "tribunal"
prima novccane poklone od vlada pojedinih islamskih
zemalja kao ssto je Saudijska Arabija, ssto
protivrecci rezoluciji SB o njegovom osnivanju. Na
platnom spisku "tribunala" figurira 1.188 osoba iz 77
zemalja. U spisku hasskih advokata koji specijalizuju
oblast kriviccnog prava nalazi se oko 2.000 imena,
neposredno angazzovani advokati primaju meseccnu
platu od 15.000 evra. Dnevnice se izraccunavaju na
osnovu fiksnog iznosa odredjenog tarifom OUN. Fiksni
suma za jedan sat rada iznosi bruto 80-100 dolara,
zavisno od iskustva advokata. Lako je razumeti da u
svemu tome, osim politicckih interesa, vazznu ulogu
igraju korporativni interesi i lobiji vezani za
"tribunal".
Optuzznica protiv Slobodana Milossevicca i ccetvorice
drzzavnih i vojnih rukovodilaca Srbije i Jugoslavije
podignuta je u drugoj polovini maja 1999.g. u jeku
NATO-vskog bombardovanja. Sama ta ccinjenica
karakterisse i optuzznicu i sam "tribunal" kao
sredstvo agresije. Protiv Slobodana Milossevicca su
podignute ukupno tri optuzznice: za Kosovo, za
Hrvatsku i za Bosnu. U toku je proces o Kosovu.
Slobodan Milossevicc je optuzzen za zloccine protiv
ccoveccnosti i za krssenje ratnih zakona i obiccaja.
Medjutim, optuzznica u stvari nema pravnog
obrazlozzenja possto je zasnovana na pretpostavkama.
Istaknuti jugoslovenski pravnici smatraju da bi
"svaki sud u SR Jugoslaviji bez premissljanja odbacio
optuzznicu zasnovanu na pretpostavkama,
verovatnostima, a pogotovo na sumnjama". Ta
optuzznica je zasnovana na sumnjama kao i na
politicckim ocenama, pri ccemu osrednji pravnici
pristrasno i s predrasudama pokussavaju da
interpretiraju politiccku istoriju Jugoslavije i
regiona. Njihovi argumenti, po pravilu, ne mogu
izdrzzati ccak ni povrssnu kritiku.
Slobodan Milossevicc je 28. juna 2001.g. bio
fakticcki kidnapovan iz beogradskog zatvora i, uz
uccesscce stranih specijalnih sluzzbi, u lisicama
dopremljen u Hag. I predsednik Jugoslavije priznao je
da je taj ccin neustavan, iako nije preduzeo nikakve
mere za njegovo spreccavanje, a upravo je zasstita
ustava osnovna prerogativa ssefa drzzave. Srpska
vlada se ressila na taj sramotan ccin i to u roku
koji su odredile SAD, obeccavssi pritom odobravanje
jugoslovenskoj strani znaccajnih kredita. Ustavni sud
Jugoslavije je odluke na osnovu kojih je Slobodan
Milossevicc predat Hagu proglasio neustavnim.
Sjajan, ubedljiv govor Slobodana Milossevicca u Hagu
ostavio je snazzan utisak na svetsku javnost. U
Jugoslaviji je, prema podacima zvaniccne sstampe,
preko 60% stanovnisstva svakodnevno na televiziji
pratilo tok sudjenja, ssto je, uostalom, priliccno
brzo bilo prekinuto: u Hagu su objasnili da direktno
prenossenje sudjenja navodno nije celishodno, possto
"Milossevicc uticce na omladinu Evrope". U
Jugoslaviji se sudjenje prenosi samo na jednom kanalu
koji pokriva manji deo teritorije zemlje (Beograd i
okolina), dok se u Evropi uopsste ne prenosi.
Snaga nastupa Slobodana Milossevicca je izmedju
ostalog i u tome ssto on ne brani sebe liccno, vecc
svoj narod, armiju, zemlju. Sudjenje preccutkuje
varvarsko bombardovanje NATO, niko sem Slobodana
Milossevicca ne pominje da je visse od dve hiljade
jugoslovenskih gradjana poginulo, da je visse hiljada
ljudi ranjeno tokom bombardovanja koja su trajala 78
dana i nocci. Niko se ne usudjuje da progovori o
teroristiccko-separatisticckoj organizaciji (OVK), o
njenim zloccinacckim delima. Samo od dolaska KFOR-a
na Kosovo I Metohiju juna 1999.g. ubijeno je hiljadu
petsto kosovskih Srba, isto toliko je nestalo, iz
pokrajine je proterano trista hiljada Srba,
Crnogoraca, Roma i ostalih nealbanaca. Nass narod
vrlo dobro shvata da u licu bivsseg predsednika SRJ,
NATO pretpostavlja da sudi celom srpskom narodu.
Posle russenja SFRJ i dogadjaja koji su potom
usledili, etniccki prostor srpskog naroda se znatno
suzio, Srbi su podvrgnuti etnicckom ccissccenju u
Hrvatskoj, na Kosovu i Metohiji. U Jugoslaviji je
preko milion izbeglica, tj. visse nego u bilo kojoj
drugoj evropskoj zemlji. Naglo je zaosstreno srpsko
nacionalno pitanje, bez ccijeg ressavanja tessko da
je moguccna stabilnost u regionu.
Kao rezultat russenja SFRJ formiran je mozze se
recci, parafrazirajucci Engelsa, niz "neistorijskih"
drzzava, kada se ima u vidu njihova istorijska
perspektiva. Tako je Bosna de facto protektorat u
kome vlada evropski gubernator; ozbiljni su problemi
Makedonije gde vidimo novi krug spirale jugoslovenske
krize usled ccega je podvrgnuto preispitivanju
ustavno uredjenje zemlje; po svemu sudecci, ni
izbliza nije iscrpljen potencijal dalje
dezintegracije sadassnje Jugoslavije.
Istovremeno, occigledna je ekspanzija albanskog
nacionalizma. Tako, postoji projekat stvaranja
"Velike Albanije", cciji je vid, za razliku od
imaginarne "Velike Srbije" inkriminisane Slobodanu
Milosseviccu, formiran tokom Drugog svetskog rata uz
Musolinijevu podrssku. Stratezi "novog svetskog
poretka" ekspanziju albanskog nacionalizma i
albansko-islamski faktor koriste kao orudje
prekrajanja Balkana. Njihovi interesi se podudaraju s
interesima ideologa "Velike Albanije" i njenog
drzzavnog projekta. Niz autora, medju kojima ima i
ruskih, ukazuje na tzv. islamski pojas Evrope: od
Bosne i s juga od Ulcilja, tj. od crnogorske obale,
preko Sandzzaka, Albanije, Kosova u Metohije,
Makedonije i Bugarske u kojoj zzive stotine hiljada
etnicckih Turaka, i dalje pravo ka Turskoj,
stratesskom savezniku SAD. Druga polovina tog luka
upire u Kavkaz. Prema mnogim ocenama, stvaranje
takvog "pojasa" je u interesu SAD, koje vide Evropu -
cciji geopoliticcki prostor skuplja snagu - kao
pretnju svojoj hegemoniji.
CCetiri meseca hasskog procesa jasno pokazuju da taj
"tribunal", ma ssta tvrdili angazzovani publicisti i
eksperti, koje placcaju "nevladine organizacije",
zapravo predstavlja farsu ili, kako pissu pojedini
jugoslovenski listovi, tragikomediju: sudsku komediju
sa tragiccnim posledicama za srpski narod. Zasad je
optuzzba ispitala oko 80 svedoka (po tri optuzzbe
tuzzilac planira da dovede ukupno oko 600 svedoka).
Pred hasskim sudom defiluju specificcni albanski
svedoci od kojih veccina, zamislite, nikad ni ccula
nije za OVK. Ti ljudi ponavljaju napamet nauccene
lekcije, ali ccim Slobodan Milossevicc poccne da im
postavlja pitanja, svedoci se zbunjuju, zaboravljaju
svoje ranije u pismenom vidu podnete iskaze. Sve
dosad nijedno svedoccenje, ni predsednika Kosova
Rugove, naccelnika sstaba misije OEBS-a britanskog
generala Drevenkovica, ssefa verifikacione misije
OEBS-a na Kosovu Amerikanca Vokera, nema skoro
nikakvu pravnu dokaznu vrednost za tzv. komandnu
odgovornost Slobodana Milossevicca. CCak i zapadne
novine isticcu da su pojedini svedoci "fijasko" za
optuzzbu. Tako je uticajni francuski list "Mond"
objavio veliki cclanak pod naslovom "Optuzzba se
spoticce, a sudjenje Slobodanu Milosseviccu
zaglibljuje". (Le MOnde. 14.06.02. Ch. Chatelot, A.
Franco. L`accusation trebuche et le process de
Slobodan Milosevic s`enlise). Tuzzilasstvo ne mozze
da pronadje dokaze, possto je Slobodan Milossevicc
delovao u skladu s ustavom i zakonima svoje zemlje,
branecci teritoriju svoje zemlje od separatizma i
svoj narod od terorizma, i zato mu je nemogucce
pripisati i inkriminisati bilo kakvu posebnu vrstu
odgovornosti. Sve se objassnjava prosto: lazzna
optuzzba se ne mozze oslanjati na posstene svedoke.
To je logiccka aksioma. Zapanjuje to ssto sudsko
vecce, na ccelu s britanskim sudijom Riccardom Mejom,
sve visse odustaje ccak i od privida nepristrasnosti,
postaje svojevrstan tuzzilac, istovremeno occigledno
blagonaklon prema lazznim svedoccenjima (koja su
dozvoljavala da se iza ressetke possalje skoro
polovina svedoka). "Svedocima" se dopusstaju
politiccke izjave, dok se Slobodu Milosseviccu
bezobzirno oduzimaju prava garantovana medjunarodnim
konvencijama, medjunarodnim pravom (na primer,
Medjunarodnim paktom o gradjanskim i politicckim
pravima), krssi se Statut i pravila samog "tribunala"
za vodjenje postupka. Tako sudija ccesto prekida
Slobodana Milossevicca, ne dozvoljava mu da postavi
odredjena pitanja, uz izgovor da to navodno ne spada
u temu, dok je svedocima dozvoljeno da se opssirno
izjassnjavaju o temama o kojima nemaju direktne
podatke, vecc znaju samo po ccuvenju. I visse od
toga: "ekspert" Patrik Bol je "statisticckim
metodama" dokazivao da je do migracija stanovnisstva
Kosova dolazilo zbog terora i ubistava vrssenih od
strane armije i policije; medjutim, ta "ubistva" ni
na kakvom sudjenju nisu dokazana, "mesta" njihovog
"izvrssenja" se samo pretpostavljaju polazecci od
statisticckih metoda! Eto, takvi su "zloccini" koji
se, u skladu sa sistemom "komandne odgovornosti",
inkriminissu Slobodanu Milosseviccu. Jak "tribunal",
nema ssta!
Ograniccavaju se prava i elementarne potrebe
optuzzenog. Sudske sednice su produzzene za jedan
sat, ssto znacci da se Milosseviccu oduzima vreme
potrebno da se pripremi za zasedanje. Milossevicca
takodje zadrzzavaju u sudu, navodno zbog nedostatka
vozila, ponekad i po dva sata, ne obezbedjuju mu
redovnu i blagovremenu ishranu, lissavaju ga
potrebnog odmora, pa ccak i ssetnje na svezzem
vazduhu, ssto predstavlja jedno od najvazznijih prava
svakog zatvorenika. "Tribunal" u poslednje vreme
Milosseviccu daje vrlo obimna i slozzena dokumenta od
velikog znaccaja za sudski postupak i odbranu
Slobodana Milossevicca samo na engleskom jeziku i bez
prevoda, ccime se krssi ne samo Medjunarodni pakt o
gradjanskim i politicckim pravima, vecc i Statut i
procesna pravila samog "tribunala". Jugoslovenski
komitet za odbranu Slobodana Milossevicca "Sloboda"
obratio se ambasadama zemalja-cclanica SB OUN pismom
u kome je izneo te ccinjenice, nazvavssi ih
muccenjem, ssto je zabranjeno nizom medjunarodnih
dokumenata. Ali, to je, izgleda, dozvoljeno u hasskom
tribunalu.
Aleksandar Zinovjev smatra da je Slobodan Milossevicc
postao simbol otpora globalizaciji na americcki
naccin i da je za SAD i NATO pobeda nad njim u
nastaloj situaciji vazznija od svega onog ssto su
postigli na Balkanu tokom celog perioda rata.
Ponassanje "tribunala" i karakter sudskog postupka
taj stav potvrdjuju. Medjutim, occigledno da hasski
"tribunal" ne proticce onako kako su njegovi
organizatori zamislili i da se nikako ne sme
iskljucciti moguccnost kraha sudskog procesa.
Presudnu ulogu u tome mogu odigrati svetska javnost i
drugi medjunarodni faktori. ZZelim da ovaj pogovor
zavrssim pozivom na akciju i zahtevom: "Slobodu
Slobodanu Milosseviccu!".
CAMPO ANTIMPERIALISTA - Assisi, 3-9 agosto 2002
http://www.antiimperialista.org
PER PRENOTAZIONI E INFORMAZIONI:
e-mail: prenotazioni@...
Telefono: 328.8188709
Fax: 075.42686
===
MARTEDI' 6 AGOSTO
ore 10,00 Forum Sessione plenaria
Processo al processo:
il tribunale dell'AIA e l'autodifesa di Milosevic
Tavola Rotonda con
Fulvio Grimaldi - Comitato Internaz. per la Difesa di S. Milosevic
(ICDSM)
Sergej Novikov - storico, membro del RKRP-RPK
Witold Fisher - ICDSM, ex ufficiale della Germania Est
Andrea Martochia - Coord. Nazionale per la Jugoslavia
ore 16,00 Gruppi di discussione
1. La nuova strategia NATO come alleanza offensiva e la politica russa
Introduce: Serguei Novikov
Partecipa: Rainer Rupp
2. I media e come strumento ausiliario della guerra permanente
Introduce: Fulvio Grimaldi
Partecipa: Withold Fisher
3. Afganistan: la vittoria di Pirro degli U.S.A.
Introduce: Moreno Pasquinelli
Partecipa: un compagno dall'Afghanistan
ore 21,30 Concerto musicale degli ALTROCANTO
===
The Anti-imperialist Camp 2002 - Assisi, Italy
Take the Hague Inquisition Tribunal to Court - F
For many years the forces constituting the Anti-imperialist
Camp have been on the first line in support of the Yugoslav
and Serb people in their resistance against the Western
aggression. By means of overwhelming military power the
imperialism eventually installed a puppet regime in Belgrade.
However, even the rulers of the empire are aware of Yugoslav?s a
and Serb?s historic record of anti-imperialist struggle.
By means of the inquisition tribunal in the Hague,
imperialism tries to justify its aggression against a
people which for ten long years challenged their hegemony.
In this purely political process the perpetrator, who by
the way is at the same time the judge, should be turned
into the victim while the victim is supposed to endorse
the dirty game. This victim is the resistance of the Yugoslav
and Serb people taken to court in person of Slobodan Milosevic
(despite his unpardonable political mistakes as their leader).
However, he has bravely proven to be able to be steadfast,
to uncover the Western amalgam and to defend the popular
resistance. All the democratic and anti-imperialist forces
have to strive to restore the historic legitimacy of the
resistance against NATO. It has been laying the ground for
the future liberation struggle which will emerge as soon as
the imperialist world order is in severe troubles.
Tuesday, August 6, 2002
10.00 Plenary Session:
Take the Tribunal to Court
The Hague Tribunal and Milosevic?s self defencce
- Fulvio Grimaldi, renown Italian journalist and member
of the International Committee for the Defense of Slobodan
Milosevic (ICDSM)
- Witold Fischer, historian, former officer of the GDR?s P
eople?s Army and member of the ICDSM
- Serguei Novikov, historian and member of the Central
Committee and the International Commission of the RKRP-RPK
(Communist Workers Party of Russia - Revolutionary Party
of Communists)
- Andrea Martochia, Italian Coordination for Yugoslavia
16.00 Workshops:
NATO?s new strategy to strike first and Russia?s answer
- Rainer Rupp, former high ranking NATO official, former
member of the intelligence service of the GDR, journalist
and member of the PDS (Party of Democratic Socialism), Germany
- Serguei Novikov, CC of RKRP-RKP, Russia
Media as the ?forth arm? (Jamie Shea) ) of permanent war
- Fulvio Grimaldi
- Witold Fischer
***********************************
Actualised programme of the Anti-imperialist Camp:
http://www.antiimperialista.org/view.shtml?category=33&id=1016476446&keyword=+
Cultural programme of the Anti-imperialist Camp now available:
http://www.antiimperialista.org/view.shtml?category=33&id=1027463835&keyword=+
Call for the Anti-imperialist Camp 2002:
http://www.antiimperialista.com/en/view.shtml?category=33&id=1016475989&keyword=+
List of supporters:
www.antiimperialista.org/view.shtml?category=33&id=1023015109&keyword=+
To be added to the list of supporters and for further information please
contact:
camp@...
************************************
Antiimperialist Camp
PF 23, A-1040 Vienna, Austria
camp@...
www.antiimperialista.org/en
************************************
http://www.antiimperialista.org
PER PRENOTAZIONI E INFORMAZIONI:
e-mail: prenotazioni@...
Telefono: 328.8188709
Fax: 075.42686
===
MARTEDI' 6 AGOSTO
ore 10,00 Forum Sessione plenaria
Processo al processo:
il tribunale dell'AIA e l'autodifesa di Milosevic
Tavola Rotonda con
Fulvio Grimaldi - Comitato Internaz. per la Difesa di S. Milosevic
(ICDSM)
Sergej Novikov - storico, membro del RKRP-RPK
Witold Fisher - ICDSM, ex ufficiale della Germania Est
Andrea Martochia - Coord. Nazionale per la Jugoslavia
ore 16,00 Gruppi di discussione
1. La nuova strategia NATO come alleanza offensiva e la politica russa
Introduce: Serguei Novikov
Partecipa: Rainer Rupp
2. I media e come strumento ausiliario della guerra permanente
Introduce: Fulvio Grimaldi
Partecipa: Withold Fisher
3. Afganistan: la vittoria di Pirro degli U.S.A.
Introduce: Moreno Pasquinelli
Partecipa: un compagno dall'Afghanistan
ore 21,30 Concerto musicale degli ALTROCANTO
===
The Anti-imperialist Camp 2002 - Assisi, Italy
Take the Hague Inquisition Tribunal to Court - F
For many years the forces constituting the Anti-imperialist
Camp have been on the first line in support of the Yugoslav
and Serb people in their resistance against the Western
aggression. By means of overwhelming military power the
imperialism eventually installed a puppet regime in Belgrade.
However, even the rulers of the empire are aware of Yugoslav?s a
and Serb?s historic record of anti-imperialist struggle.
By means of the inquisition tribunal in the Hague,
imperialism tries to justify its aggression against a
people which for ten long years challenged their hegemony.
In this purely political process the perpetrator, who by
the way is at the same time the judge, should be turned
into the victim while the victim is supposed to endorse
the dirty game. This victim is the resistance of the Yugoslav
and Serb people taken to court in person of Slobodan Milosevic
(despite his unpardonable political mistakes as their leader).
However, he has bravely proven to be able to be steadfast,
to uncover the Western amalgam and to defend the popular
resistance. All the democratic and anti-imperialist forces
have to strive to restore the historic legitimacy of the
resistance against NATO. It has been laying the ground for
the future liberation struggle which will emerge as soon as
the imperialist world order is in severe troubles.
Tuesday, August 6, 2002
10.00 Plenary Session:
Take the Tribunal to Court
The Hague Tribunal and Milosevic?s self defencce
- Fulvio Grimaldi, renown Italian journalist and member
of the International Committee for the Defense of Slobodan
Milosevic (ICDSM)
- Witold Fischer, historian, former officer of the GDR?s P
eople?s Army and member of the ICDSM
- Serguei Novikov, historian and member of the Central
Committee and the International Commission of the RKRP-RPK
(Communist Workers Party of Russia - Revolutionary Party
of Communists)
- Andrea Martochia, Italian Coordination for Yugoslavia
16.00 Workshops:
NATO?s new strategy to strike first and Russia?s answer
- Rainer Rupp, former high ranking NATO official, former
member of the intelligence service of the GDR, journalist
and member of the PDS (Party of Democratic Socialism), Germany
- Serguei Novikov, CC of RKRP-RKP, Russia
Media as the ?forth arm? (Jamie Shea) ) of permanent war
- Fulvio Grimaldi
- Witold Fischer
***********************************
Actualised programme of the Anti-imperialist Camp:
http://www.antiimperialista.org/view.shtml?category=33&id=1016476446&keyword=+
Cultural programme of the Anti-imperialist Camp now available:
http://www.antiimperialista.org/view.shtml?category=33&id=1027463835&keyword=+
Call for the Anti-imperialist Camp 2002:
http://www.antiimperialista.com/en/view.shtml?category=33&id=1016475989&keyword=+
List of supporters:
www.antiimperialista.org/view.shtml?category=33&id=1023015109&keyword=+
To be added to the list of supporters and for further information please
contact:
camp@...
************************************
Antiimperialist Camp
PF 23, A-1040 Vienna, Austria
camp@...
www.antiimperialista.org/en
************************************
FIRMATO L'ACCORDO PER L'OLEODOTTO TRANS-BALCANICO
La agenzia USA per il Commercio e lo Sviluppo (USTDA) ha sottoscritto
lunedi scorso a Zagabria un accordo per finanziare uno studio di
fattibilita' per la realizzazione dell'oleodotto che porterebbe il
petrolio
dall'Asia Centrale verso l'Europa occidentale, passando attraverso
Romania, Serbia e Croazia, ed approdando infine a Trieste.
L'accordo e' stato sottoscritto da rappresentanti statunitensi e croati,
ma esponenti di governo serbi e rumeni hanno presenziato e si dicono
entusiasti di questa ipoteca che gli USA sono riusciti a mettere sulle
modalita' di rifornimento di petrolio per l'Europa.
Le infrastrutture per il trasporto e la raffinazione dei petrolio, gia'
esistenti
In Serbia lungo il corso del Danubio, sono state bombardate e distrutte
dagli stessi americani e dai loro servi stupidi della UE. Contribuendo a
demolire i ponti e le industrie chimiche sul Danubio, gli europei si
erano
gia' dati clamorosamente la zappa sui piedi rispetto
all'approvvigionamento
del greggio, nel corso della aggressione del 1999. Adesso gli USA, con
questo accordo per un oleodotto nuovo di zecca, possono pretendere di
dire la prima e l'ultima parola sull'argomento. (I. Slavo)
Agreement signed on oil pipeline linking Romania, Yugoslavia, Croatia
BUCHAREST, Jul 22 (Tanjug) - The US Trade and Development Agency
signed Monday in Zagreb an agreement on financing with 202,000 dollars
a feasibility study on the construction of an oil pipeline linking the
Romanian Black Sea port Constanta, via Pancevo (near Belgrade) and
Omisalj (Croatia) with Trieste (Italy), where it would be connected to
the
Trans Alpine Pipeline network supplying Austria and Germany, Romanian
news agency Medifax said.
The agreement was signed by the US Ambassador to Croatia Lawrence Rossin
and Croatian Minister of the Economy Hrvoje Vojkovic, and the ceremony
was attended by Serbian Minister of Energy and Mining Kori Udovicki and
Romanian Secretary of State in the Ministry of Industry and Ressources
Andrei Grigorescu.
The USTDA fosters participation of US private companies in economic
projects in developing countries.
Serbian energy ministry welcomes plans for oil pipeline
BELGRADE, Jul 23 (Tanjug) - The Serbian Ministry of Energy and Mining
welcomed Tuesday the agreement signed Monday between the US and
Croatian governments on a US donation for a feasibility study on the
construction of a trans-national oil pipeline.
Realization of the pipeline project linking Constanta (Romania), Pancevo
(Yugoslavia), Omisalj (Croatia) and Trieste (Italy) would enable the
transport of Caspian Sea oil to Europe using existing facilities
maximally, the ministry said.
The pipeline would mean considerable savings in transporting oil, for
Yugoslavia, the region and Europe, says the statement signed by Minister
Kori Udovicki.
La agenzia USA per il Commercio e lo Sviluppo (USTDA) ha sottoscritto
lunedi scorso a Zagabria un accordo per finanziare uno studio di
fattibilita' per la realizzazione dell'oleodotto che porterebbe il
petrolio
dall'Asia Centrale verso l'Europa occidentale, passando attraverso
Romania, Serbia e Croazia, ed approdando infine a Trieste.
L'accordo e' stato sottoscritto da rappresentanti statunitensi e croati,
ma esponenti di governo serbi e rumeni hanno presenziato e si dicono
entusiasti di questa ipoteca che gli USA sono riusciti a mettere sulle
modalita' di rifornimento di petrolio per l'Europa.
Le infrastrutture per il trasporto e la raffinazione dei petrolio, gia'
esistenti
In Serbia lungo il corso del Danubio, sono state bombardate e distrutte
dagli stessi americani e dai loro servi stupidi della UE. Contribuendo a
demolire i ponti e le industrie chimiche sul Danubio, gli europei si
erano
gia' dati clamorosamente la zappa sui piedi rispetto
all'approvvigionamento
del greggio, nel corso della aggressione del 1999. Adesso gli USA, con
questo accordo per un oleodotto nuovo di zecca, possono pretendere di
dire la prima e l'ultima parola sull'argomento. (I. Slavo)
Agreement signed on oil pipeline linking Romania, Yugoslavia, Croatia
BUCHAREST, Jul 22 (Tanjug) - The US Trade and Development Agency
signed Monday in Zagreb an agreement on financing with 202,000 dollars
a feasibility study on the construction of an oil pipeline linking the
Romanian Black Sea port Constanta, via Pancevo (near Belgrade) and
Omisalj (Croatia) with Trieste (Italy), where it would be connected to
the
Trans Alpine Pipeline network supplying Austria and Germany, Romanian
news agency Medifax said.
The agreement was signed by the US Ambassador to Croatia Lawrence Rossin
and Croatian Minister of the Economy Hrvoje Vojkovic, and the ceremony
was attended by Serbian Minister of Energy and Mining Kori Udovicki and
Romanian Secretary of State in the Ministry of Industry and Ressources
Andrei Grigorescu.
The USTDA fosters participation of US private companies in economic
projects in developing countries.
Serbian energy ministry welcomes plans for oil pipeline
BELGRADE, Jul 23 (Tanjug) - The Serbian Ministry of Energy and Mining
welcomed Tuesday the agreement signed Monday between the US and
Croatian governments on a US donation for a feasibility study on the
construction of a trans-national oil pipeline.
Realization of the pipeline project linking Constanta (Romania), Pancevo
(Yugoslavia), Omisalj (Croatia) and Trieste (Italy) would enable the
transport of Caspian Sea oil to Europe using existing facilities
maximally, the ministry said.
The pipeline would mean considerable savings in transporting oil, for
Yugoslavia, the region and Europe, says the statement signed by Minister
Kori Udovicki.
L'articolo che sotto riportiamo in lingua italiana e' tratto dalla
rivista "Hrvatska ljevica" ("La sinistra croata"), numero 5/6 2002.
INDICE di alcuni degli articoli contenuti nella rivista:
- Patologija hrvatske duse (La patologia dell'anima croata)
- Kako su Tomac i Racan trazili crnu nit (Come Tomac e Racan hanno
cercato il filo nero)
- Poslusni serviseri stranog kapitala (Ubbidienti e servizievoli
al capitale straniero)
- Moze li NATO Hrvatskoj donijeti ista dobrog? (Può la NATO
portare del bene alla Croazia?)
- Bleiburg, Spanovica
- Hrvatska, zemlja beznadja (Croazia, stato di disperazione)
Per avere informazioni su "Hrvatska ljevica" rivolgersi a:
HRVATSKA LJEVICA
Palmoticeva 70/IIp. 10000 Zagreb
tel. +385-1-4839-958, fax +385-1-4823-685
===*===
Falsificazione della storia
COSA E' SUCCESSO A BLEIBURG, ED A PROPOSITO DI BLEIBURG?
di Josip Potocnjak
(da Hrvatska Ljevica, n.5-6/2002)
Come pure negli anni precedenti, anche in questo 2002 la
televisione croata, il 12 maggio, per due ore intere ha
trasmesso la messa e le nenie celebrative dal campo di Bleiburg.
Per andare alla commemorazione in ricordo del 57 anniversario
"della tragedia piu' grande del popolo croato" e' stato
organizzato un trasporto gratuito con autobus da tutte le
citta' della Croazia, cosa annunciata per giorni e giorni da
tutti i media e con ogni strumento pubblico di informazione
perche' potessero parteciparvi quanti piu' croati e croate
possibile. Per due ore intere, i croati "veri" hanno potuto
assistere con le lacrime agli occhi alla messa ed ascoltare
il blabla ustascioide nella forma della menzognera predica
del prete. Mentre la TV croata riprendeva accuratamente i
partecipanti alla commemorazione, la telecamera si soffermava
in particolare sulle faccie dei vecchi ustascia vestiti nelle
"uniformi" ustascia delle unita' militari di Boban e Luburic,
decorate con i simboli e le onorificenze conservate. Invece di
vergognarsi dei crimini ustascia, essi si pavoneggiavano in
quelle uniformi in prima fila, nei posti d'onore, subito davanti
all'altare. Particolarmente impressionante ed anche un po' penoso
e' stato guardare questi ustascia, come prendono devotamente
la comunione della quale non sono degni, perche' per i massacri
non c'e' perdono, ma la Chiesa dei Croati perdona anche questo.
Come è noto, sulla commemorazione a Jasenovac il 21 aprile 2002
la TV croata, come suo solito, si era soffermata solo per 4 minuti.
Scarni reportage, tanto per dovere di cronaca, erano stati trasmessi
anche dagli altri media croati, con stringate presentazioni degli
eventi accanto al solenne "Fiore di sasso" (Il monumento alle vittime,
N.d.t.), con la deposizione silenziosa di una corona (perché si veda
chi ha il coraggio di andare lì!), e soltanto con un breve ricordo
dello sfondamento da parte dei detenuti, nel 1945; ma nessuna parola
su tutto quanto succedeva nella più grande fabbrica della morte,
rimasta in funzione per 4 anni nel cosiddetto NDH (Stato indipendente
croato, N.d.t.): il massacro più bestiale effettuato dagli ustascia,
le teste mozzate con l'ascia, l'uccisione delle vittime con la
decapitazione, l'uccisione con la mazza. Quando si parla di Jasenovac,
i media di solito affermano che si tratta del passato con il quale
non bisogna più angosciarsi, perche' bisogna guardare verso il futuro,
e cosi via... ma quando si nomina Bleiburg, allora i messaggi sono
ben altri: bisogna processare i "criminali partigiani", ed annoverare
lo stesso Tito tra i criminali!
La radiotelevisione croata HTV da Bleiburg ha trasmesso le dichiarazioni
degli ustascia, su come si salvarono travestendosi da civili oppure su
come si vestirono delle uniformi dei domobrani (soldati della milizia
territoriale, N.d.t.) dopo avergliele tolte con la forza, lasciando
a loro le uniformi ustascia, cosicche' questi domobrani privi dei loro
documenti di domobrani furono scambiati per ustascia ed uccisi.
Un accanito ustascia, al Telegiornale della HTV, il 15 maggio scorso
ha dichiarato che a Bleiburg sono stati uccisi 190.000 croati!
Naturalmente questa dichiarazione è rimasta senza nessun commento,
il che implica che questa affermazione si offre ad un uditorio di un
milione di persone come se fosse una verità. Perché "la plebe" croata
non fosse a corto di informazioni "documentate" su Bleiburg, la HTV
il 15 maggio scorso, nell'anniversario della infamante resa delle
milizie croate a Bleiburg, ha messo in programmazione il documentario
"Bleiburg e la via crucis", raffazzonato gia' nel 1995, nel periodo
del regime nazionalista di Tudjman. Accanto ad alcune verità, basate
sulla memoria degli eventi di 52 anni fa, i testimoni diretti della
resa - lord Aldington, l'ex generale Patrick Scott, l'ex colonnello
della 51-esima divisione della Vojvodina Milan Basta, poi Danijel
Crljen, ex colonnello ustascia (il grado più alto nell'esercito
ustascia era da colonnello, generali non c'erano) - hanno parlato
dell'andamento delle trattative nel castello di Bleiburg e
dell'ultimatum di resa ai partigiani per tutti i militari croati.
L'altra parte del "documentario" mostrava le dichiarazioni sconnesse
di un certo conte Tolstoj, che parlava male la lingua croata, ed
ancora di due, sicuramente domobrani, che raccontavano gli avvenimenti
della piana bleiburghese secondo il loro punto di vista. Si sono visti
parlare anche due partecipanti della cosiddetta Via crucis, dei quali
uno affermava che i serbo-cetnizi hanno mitragliato dieci domobrani
mentre bevevano acqua. Vinko Nikolic, propagandista ustascioide, pupillo
di Tudjman che l'ha nominato anche rappresentante nel Parlamento croato,
appariva in questo documentario alcune volte con dichiarazioni sul
massacro dei croati a Bleiburg, ma "dimenticando" di aver scritto nel
suo libro "Alle soglie della patria" (l967): "...dopo l'abbandono
della piana di Bleiburg sono stati trovati 40 corpi, sepolti in più
tombe. Sei per ciascuna". Questi sarebbero morti dopo il mitragliamento
della piana bleiburghese durante l'attacco degli aerei inglesi
"Spitfire" ed il fuoco aperto dai partigiani sloveni del 3.o
Battaglione della brigata di Tomsic, per costringerli ad arrendersi,
ed è attestato ufficialmente che in quella occasione furono uccise 16
persone. Allora da dove viene la storia di 200.000 croati uccisi?
A dire il vero, quando si nomina Bleiburg, si pensa regolarmente anche
al
calvario della gente sulla cosiddetta via crucis. Ma non e' possibile
che siano perite più persone di quelle che scappavano verso Bleiburg,
trovandosi lì nel momento della resa.
Nella documentazione ufficiale del Ministero militare dell'NDH e'
scritto che le forze militari dell'NDH nel maggio 1945 contavano
174.402 soldati, di cui 34.701 ustascia, il che significherebbe che
è morto fino all'ultimo soldato croato, benche' la maggior parte (i
domobrani) non si erano nemmeno messi in cammino verso l'Austria!...
Milan Basta nel suo libro "La guerra è finita 7 giorni dopo" sostiene
che sono stati liquidati 10.000 soldati collaborazionisti. Forse
corrisponderebbe più alla verità l'affermazione di Franjo Tudjman,
espressa nel suo libro "Deriva della verità storica", che sarebbero
periti da 33.000 a 35.000 croati, perché negli scontri finali per
la liberazione della Jugoslavia sono morti c.ca 5.000 ustascia,
mentre tra 500 e 1000 ustascia sono riusciti a scappare, e gli
ustascia imprigionati sono stati fucilati nel campo di concentramento
di Tezno vicino a Maribor e Macelj, il che corrisponderebbe al numero
complessivo di 34.701 ustascia. (Ma quanti poi siano sopravvissuti
e si siano sono "infiltrati" tra i liberatori, chi lo sa... N.d.t.).
Sulla cosiddetta via crucis sarebbe morto un numero minore di
domobrani e civili. Nella dichiarazione ufficiale della III armata
della JA (Esercito jugoslavo) del 24 maggio 1945 indirizzata al Quartier
generale dell'EJ a Belgrado è riportato che nel settore Slovenj-Gradec -
Bleiburg - Dravograd sono stati imprigionati 105.000 tra tedeschi,
ustascia, domobrani e cetnizi. C'erano 30.000 tedeschi, 60.000 ustascia
e domobrani, e circa 5.000 cetnizi montenegrini.
Con le continue menzogne su Bleiburg come un simbolo della "più grande
tragedia del popolo croato" si vuole mostrare ai croati e alle croate,
in particolare ai giovani, un'immagine falsa del massacro a Bleiburg,
che non ci fu in quanto tale, e questa immagine artefatta si rafforza
ora con certe testimonianze soggettive di ustascia sopravvissuti e
si trasforma nella memoria del "popolo" come una "verità" storica.
In questi ultimi anni, ai bambini nei libri scolastici su Bleiburg e la
cosiddetta via crucis hanno detto la loro sciovinisti tipo Ivo Peric,
Damir Agicic e Ivan Vujcic, con affermazioni su mostruosi delitti che
sarebbero stati commessi dalle unità serbocetniche partigiane, che
ammazzavano i soldati croati, gli ustascia, i domobrani ed i civili
soltanto perché erano croati! Adesso in questa faccenda si inserisce
anche la HTV, per poter lanciare, con "competenza" e "documentazione",
storie menzoniere ustascioidi come fossero "verità" storica.
Sulla vergognosa resa dell'"esercito croato" vicino a Bleiburg e
Dravograd sono stati scritti dei libri con foto e documenti. Sono
stati filmati anche documentari. Ma tutto ciò non e' una sufficiente
dimostrazione, per i nazionalisti croati, sciovinisti e xenofobi,
che per sempre rimpiangeranno gli ustascia i quali sono purtuttavia
stati condannati come criminali di guerra, che con le loro molteplici
mostruose atrocità dal 1941 al 1945 hanno disonorato il popolo croato.
Perciò, di nuovo, bisogna ripetere che la più grande tragedia del
popolo croato non è Bleiburg, bensì il movimento ustascia!
A Bleiburg quest'anno c'e' andato Zdravko Tomac, da rappresentante
ufficiale del Sabor croato. Ma appena si e' avvicinato al microfono
subito si sono sentiti i fischi da un gruppo organizzato di chiassoni.
Tomac è riuscito a dire appena: "Mi volevo rivolgere a voi da croato
ai croati, ma voi non me lo permettete". Alla trasmissione radio del
primo canale croato, "Poligraf", il 17 maggio scorso Tomac ha detto di
non capire perché lo hanno fischiato, se nel 1945 aveva appena 10 anni.
Sicuramente lo hanno fischiato perché membro del partito SDP (Social
democratico). A questa trasmissione su Bleiburg ha partecipato
telefonicamente anche Ivan Fumic, presidente del SAB (Unione
combattenti.
Un'altro personaggio ambiguo, N.d.t.), per commentare la commemorazione
di Bleiburg, ed è intervenuto anche, sempre telefonicamente, il prof.
Ivo Banac il quale ha criticato Ivan Fumic per aver parlato di Bleiburg,
ed ha detto di non condividere le sue dichiarazioni. Dopo di ché il
conduttore della trasmissione Zaknic ha osservato che con questa
dichiarazione Banac si è letteralmente schierato con la destra!
Durante la discussione nessuno si è scusato per quello che è successo
a Bleiburg, ma nemmeno per quello che e' stato Jasenovac. Su questo
Miroslav Jozic, leader del HSS (Partito del diritto croato, di
ultradestra, ndT.) ha ribadito: "L'HSP non ha nessuna ragione di
scusarsi per gli avvenimenti di Jasenovac, ma energicamente chiediamo
che i responsabili si scusino per quello che è successo a Bleiburg!"
A che prò una tale dichiarazione? Ne' l'HSP, e nemmeno i suoi
leader di addesso, esistevano nel periodo della carneficina di
Jasenovac, dal 1941 al 1945, e neanche nel periodo della vile resa
delle "forze dell'esercito croato" ustascia e domobrani a Bleiburg.
Perciò è da stupidi dichiarare che l'HSP non si scuserà per
Jasenovac, perché a nessuno con un barlume di ragione viene in mente
di chiedere una tale scusa da un partito che è nato una cinquantina
di anni più tardi. Secondo questa logica ancora più stupido
è che ora l'HSP chieda una qualche scusa per gli avvenimenti di
Bleiburg, visto che le persone che hanno avuto l'idea di rifondare
l'HSP sono nate 40-50 anni più tardi!
Perché l'ultradestra ora vuole delle scuse per la condanna a morte
degli ustascia di Bleiburg dopo averli imprigionati, mentre nessuno
di loro ha ritenuto di dover chiedere scusa in alcun modo al popolo
croato, e di condannare la carneficina fatta durante il cosiddetto
NDH? Dopo il 1945 i serbi sopravvissuti, gli ebrei, i rom, mai hanno
preteso le scuse dal popolo croato per le sofferenze, il male e
la morte dei loro cari, e nemmeno il risarcimento danni, perché
sono consapevoli che il popolo croato non massacrava, erano gli
ustascia a farlo, questi degenerati del popolo croato, che hanno
gettato vergogna sul popolo croato di fronte all'opinione mondiale,
e dei quali il popolo croato ha preso le distanze piu' di mezzo
secolo fa. In teoria soltanto l'estrema destra puo' richiedere scuse
che nessuno gli puo' dare ne' e' obbligato a dare, perche' i
criminali ustascia, la maggiorparte del popolo croato li ha condannati
ben prima della loro squallida capitolazione!
rivista "Hrvatska ljevica" ("La sinistra croata"), numero 5/6 2002.
INDICE di alcuni degli articoli contenuti nella rivista:
- Patologija hrvatske duse (La patologia dell'anima croata)
- Kako su Tomac i Racan trazili crnu nit (Come Tomac e Racan hanno
cercato il filo nero)
- Poslusni serviseri stranog kapitala (Ubbidienti e servizievoli
al capitale straniero)
- Moze li NATO Hrvatskoj donijeti ista dobrog? (Può la NATO
portare del bene alla Croazia?)
- Bleiburg, Spanovica
- Hrvatska, zemlja beznadja (Croazia, stato di disperazione)
Per avere informazioni su "Hrvatska ljevica" rivolgersi a:
HRVATSKA LJEVICA
Palmoticeva 70/IIp. 10000 Zagreb
tel. +385-1-4839-958, fax +385-1-4823-685
===*===
Falsificazione della storia
COSA E' SUCCESSO A BLEIBURG, ED A PROPOSITO DI BLEIBURG?
di Josip Potocnjak
(da Hrvatska Ljevica, n.5-6/2002)
Come pure negli anni precedenti, anche in questo 2002 la
televisione croata, il 12 maggio, per due ore intere ha
trasmesso la messa e le nenie celebrative dal campo di Bleiburg.
Per andare alla commemorazione in ricordo del 57 anniversario
"della tragedia piu' grande del popolo croato" e' stato
organizzato un trasporto gratuito con autobus da tutte le
citta' della Croazia, cosa annunciata per giorni e giorni da
tutti i media e con ogni strumento pubblico di informazione
perche' potessero parteciparvi quanti piu' croati e croate
possibile. Per due ore intere, i croati "veri" hanno potuto
assistere con le lacrime agli occhi alla messa ed ascoltare
il blabla ustascioide nella forma della menzognera predica
del prete. Mentre la TV croata riprendeva accuratamente i
partecipanti alla commemorazione, la telecamera si soffermava
in particolare sulle faccie dei vecchi ustascia vestiti nelle
"uniformi" ustascia delle unita' militari di Boban e Luburic,
decorate con i simboli e le onorificenze conservate. Invece di
vergognarsi dei crimini ustascia, essi si pavoneggiavano in
quelle uniformi in prima fila, nei posti d'onore, subito davanti
all'altare. Particolarmente impressionante ed anche un po' penoso
e' stato guardare questi ustascia, come prendono devotamente
la comunione della quale non sono degni, perche' per i massacri
non c'e' perdono, ma la Chiesa dei Croati perdona anche questo.
Come è noto, sulla commemorazione a Jasenovac il 21 aprile 2002
la TV croata, come suo solito, si era soffermata solo per 4 minuti.
Scarni reportage, tanto per dovere di cronaca, erano stati trasmessi
anche dagli altri media croati, con stringate presentazioni degli
eventi accanto al solenne "Fiore di sasso" (Il monumento alle vittime,
N.d.t.), con la deposizione silenziosa di una corona (perché si veda
chi ha il coraggio di andare lì!), e soltanto con un breve ricordo
dello sfondamento da parte dei detenuti, nel 1945; ma nessuna parola
su tutto quanto succedeva nella più grande fabbrica della morte,
rimasta in funzione per 4 anni nel cosiddetto NDH (Stato indipendente
croato, N.d.t.): il massacro più bestiale effettuato dagli ustascia,
le teste mozzate con l'ascia, l'uccisione delle vittime con la
decapitazione, l'uccisione con la mazza. Quando si parla di Jasenovac,
i media di solito affermano che si tratta del passato con il quale
non bisogna più angosciarsi, perche' bisogna guardare verso il futuro,
e cosi via... ma quando si nomina Bleiburg, allora i messaggi sono
ben altri: bisogna processare i "criminali partigiani", ed annoverare
lo stesso Tito tra i criminali!
La radiotelevisione croata HTV da Bleiburg ha trasmesso le dichiarazioni
degli ustascia, su come si salvarono travestendosi da civili oppure su
come si vestirono delle uniformi dei domobrani (soldati della milizia
territoriale, N.d.t.) dopo avergliele tolte con la forza, lasciando
a loro le uniformi ustascia, cosicche' questi domobrani privi dei loro
documenti di domobrani furono scambiati per ustascia ed uccisi.
Un accanito ustascia, al Telegiornale della HTV, il 15 maggio scorso
ha dichiarato che a Bleiburg sono stati uccisi 190.000 croati!
Naturalmente questa dichiarazione è rimasta senza nessun commento,
il che implica che questa affermazione si offre ad un uditorio di un
milione di persone come se fosse una verità. Perché "la plebe" croata
non fosse a corto di informazioni "documentate" su Bleiburg, la HTV
il 15 maggio scorso, nell'anniversario della infamante resa delle
milizie croate a Bleiburg, ha messo in programmazione il documentario
"Bleiburg e la via crucis", raffazzonato gia' nel 1995, nel periodo
del regime nazionalista di Tudjman. Accanto ad alcune verità, basate
sulla memoria degli eventi di 52 anni fa, i testimoni diretti della
resa - lord Aldington, l'ex generale Patrick Scott, l'ex colonnello
della 51-esima divisione della Vojvodina Milan Basta, poi Danijel
Crljen, ex colonnello ustascia (il grado più alto nell'esercito
ustascia era da colonnello, generali non c'erano) - hanno parlato
dell'andamento delle trattative nel castello di Bleiburg e
dell'ultimatum di resa ai partigiani per tutti i militari croati.
L'altra parte del "documentario" mostrava le dichiarazioni sconnesse
di un certo conte Tolstoj, che parlava male la lingua croata, ed
ancora di due, sicuramente domobrani, che raccontavano gli avvenimenti
della piana bleiburghese secondo il loro punto di vista. Si sono visti
parlare anche due partecipanti della cosiddetta Via crucis, dei quali
uno affermava che i serbo-cetnizi hanno mitragliato dieci domobrani
mentre bevevano acqua. Vinko Nikolic, propagandista ustascioide, pupillo
di Tudjman che l'ha nominato anche rappresentante nel Parlamento croato,
appariva in questo documentario alcune volte con dichiarazioni sul
massacro dei croati a Bleiburg, ma "dimenticando" di aver scritto nel
suo libro "Alle soglie della patria" (l967): "...dopo l'abbandono
della piana di Bleiburg sono stati trovati 40 corpi, sepolti in più
tombe. Sei per ciascuna". Questi sarebbero morti dopo il mitragliamento
della piana bleiburghese durante l'attacco degli aerei inglesi
"Spitfire" ed il fuoco aperto dai partigiani sloveni del 3.o
Battaglione della brigata di Tomsic, per costringerli ad arrendersi,
ed è attestato ufficialmente che in quella occasione furono uccise 16
persone. Allora da dove viene la storia di 200.000 croati uccisi?
A dire il vero, quando si nomina Bleiburg, si pensa regolarmente anche
al
calvario della gente sulla cosiddetta via crucis. Ma non e' possibile
che siano perite più persone di quelle che scappavano verso Bleiburg,
trovandosi lì nel momento della resa.
Nella documentazione ufficiale del Ministero militare dell'NDH e'
scritto che le forze militari dell'NDH nel maggio 1945 contavano
174.402 soldati, di cui 34.701 ustascia, il che significherebbe che
è morto fino all'ultimo soldato croato, benche' la maggior parte (i
domobrani) non si erano nemmeno messi in cammino verso l'Austria!...
Milan Basta nel suo libro "La guerra è finita 7 giorni dopo" sostiene
che sono stati liquidati 10.000 soldati collaborazionisti. Forse
corrisponderebbe più alla verità l'affermazione di Franjo Tudjman,
espressa nel suo libro "Deriva della verità storica", che sarebbero
periti da 33.000 a 35.000 croati, perché negli scontri finali per
la liberazione della Jugoslavia sono morti c.ca 5.000 ustascia,
mentre tra 500 e 1000 ustascia sono riusciti a scappare, e gli
ustascia imprigionati sono stati fucilati nel campo di concentramento
di Tezno vicino a Maribor e Macelj, il che corrisponderebbe al numero
complessivo di 34.701 ustascia. (Ma quanti poi siano sopravvissuti
e si siano sono "infiltrati" tra i liberatori, chi lo sa... N.d.t.).
Sulla cosiddetta via crucis sarebbe morto un numero minore di
domobrani e civili. Nella dichiarazione ufficiale della III armata
della JA (Esercito jugoslavo) del 24 maggio 1945 indirizzata al Quartier
generale dell'EJ a Belgrado è riportato che nel settore Slovenj-Gradec -
Bleiburg - Dravograd sono stati imprigionati 105.000 tra tedeschi,
ustascia, domobrani e cetnizi. C'erano 30.000 tedeschi, 60.000 ustascia
e domobrani, e circa 5.000 cetnizi montenegrini.
Con le continue menzogne su Bleiburg come un simbolo della "più grande
tragedia del popolo croato" si vuole mostrare ai croati e alle croate,
in particolare ai giovani, un'immagine falsa del massacro a Bleiburg,
che non ci fu in quanto tale, e questa immagine artefatta si rafforza
ora con certe testimonianze soggettive di ustascia sopravvissuti e
si trasforma nella memoria del "popolo" come una "verità" storica.
In questi ultimi anni, ai bambini nei libri scolastici su Bleiburg e la
cosiddetta via crucis hanno detto la loro sciovinisti tipo Ivo Peric,
Damir Agicic e Ivan Vujcic, con affermazioni su mostruosi delitti che
sarebbero stati commessi dalle unità serbocetniche partigiane, che
ammazzavano i soldati croati, gli ustascia, i domobrani ed i civili
soltanto perché erano croati! Adesso in questa faccenda si inserisce
anche la HTV, per poter lanciare, con "competenza" e "documentazione",
storie menzoniere ustascioidi come fossero "verità" storica.
Sulla vergognosa resa dell'"esercito croato" vicino a Bleiburg e
Dravograd sono stati scritti dei libri con foto e documenti. Sono
stati filmati anche documentari. Ma tutto ciò non e' una sufficiente
dimostrazione, per i nazionalisti croati, sciovinisti e xenofobi,
che per sempre rimpiangeranno gli ustascia i quali sono purtuttavia
stati condannati come criminali di guerra, che con le loro molteplici
mostruose atrocità dal 1941 al 1945 hanno disonorato il popolo croato.
Perciò, di nuovo, bisogna ripetere che la più grande tragedia del
popolo croato non è Bleiburg, bensì il movimento ustascia!
A Bleiburg quest'anno c'e' andato Zdravko Tomac, da rappresentante
ufficiale del Sabor croato. Ma appena si e' avvicinato al microfono
subito si sono sentiti i fischi da un gruppo organizzato di chiassoni.
Tomac è riuscito a dire appena: "Mi volevo rivolgere a voi da croato
ai croati, ma voi non me lo permettete". Alla trasmissione radio del
primo canale croato, "Poligraf", il 17 maggio scorso Tomac ha detto di
non capire perché lo hanno fischiato, se nel 1945 aveva appena 10 anni.
Sicuramente lo hanno fischiato perché membro del partito SDP (Social
democratico). A questa trasmissione su Bleiburg ha partecipato
telefonicamente anche Ivan Fumic, presidente del SAB (Unione
combattenti.
Un'altro personaggio ambiguo, N.d.t.), per commentare la commemorazione
di Bleiburg, ed è intervenuto anche, sempre telefonicamente, il prof.
Ivo Banac il quale ha criticato Ivan Fumic per aver parlato di Bleiburg,
ed ha detto di non condividere le sue dichiarazioni. Dopo di ché il
conduttore della trasmissione Zaknic ha osservato che con questa
dichiarazione Banac si è letteralmente schierato con la destra!
Durante la discussione nessuno si è scusato per quello che è successo
a Bleiburg, ma nemmeno per quello che e' stato Jasenovac. Su questo
Miroslav Jozic, leader del HSS (Partito del diritto croato, di
ultradestra, ndT.) ha ribadito: "L'HSP non ha nessuna ragione di
scusarsi per gli avvenimenti di Jasenovac, ma energicamente chiediamo
che i responsabili si scusino per quello che è successo a Bleiburg!"
A che prò una tale dichiarazione? Ne' l'HSP, e nemmeno i suoi
leader di addesso, esistevano nel periodo della carneficina di
Jasenovac, dal 1941 al 1945, e neanche nel periodo della vile resa
delle "forze dell'esercito croato" ustascia e domobrani a Bleiburg.
Perciò è da stupidi dichiarare che l'HSP non si scuserà per
Jasenovac, perché a nessuno con un barlume di ragione viene in mente
di chiedere una tale scusa da un partito che è nato una cinquantina
di anni più tardi. Secondo questa logica ancora più stupido
è che ora l'HSP chieda una qualche scusa per gli avvenimenti di
Bleiburg, visto che le persone che hanno avuto l'idea di rifondare
l'HSP sono nate 40-50 anni più tardi!
Perché l'ultradestra ora vuole delle scuse per la condanna a morte
degli ustascia di Bleiburg dopo averli imprigionati, mentre nessuno
di loro ha ritenuto di dover chiedere scusa in alcun modo al popolo
croato, e di condannare la carneficina fatta durante il cosiddetto
NDH? Dopo il 1945 i serbi sopravvissuti, gli ebrei, i rom, mai hanno
preteso le scuse dal popolo croato per le sofferenze, il male e
la morte dei loro cari, e nemmeno il risarcimento danni, perché
sono consapevoli che il popolo croato non massacrava, erano gli
ustascia a farlo, questi degenerati del popolo croato, che hanno
gettato vergogna sul popolo croato di fronte all'opinione mondiale,
e dei quali il popolo croato ha preso le distanze piu' di mezzo
secolo fa. In teoria soltanto l'estrema destra puo' richiedere scuse
che nessuno gli puo' dare ne' e' obbligato a dare, perche' i
criminali ustascia, la maggiorparte del popolo croato li ha condannati
ben prima della loro squallida capitolazione!
