Informazione
URL for this article:
http://emperors-clothes.com/milo/rade.htm
Join our email list at
http://emperors-clothes.com/f.htm.
Receive articles
from Emperor's Clothes Website,
www.tenc.net
We encourage readers to reprint and
re-post any Emperor's Clothes article.
Please quote articles exactly and
include the original URL and name of
author(s).
=======================================
As Ex-Security Chief Testifies he was
Tortured to Lie -
MILOSEVIC "TRIAL" BLOWS UP IN HAGUE
PROSECUTOR'S FACE!
By Jared Israel & Nico Varkevisser (at
The Hague)
(The authors are Vice-chairpersons,
ICDSM)
[Posted 27 July 2002]
=======================================
Today, as we prepared to post an article
about the utter hypocrisy of The
Hague "tribunal's" concern for Slobodan
Milosevic's health, this "trial of
the century" exploded and died.
Now the question is, will it linger in
death?
The "tribunal" passed away during the
testimony of Rade Markovic, former
head of the Department of State Security
of the Serbian Ministry of the
Interior (the Serbian Secret Service).
Markovic (pronounced MARK-oh-vich)
was cross-examined today, 26 July, by
Slobodan Milosevic.
Mind you, the prosecution called Mr.
Markovic to testify. He was "their"
witness. That is, for some reason they
expected him to testify in their
favor. And yet, he testified against
them...
1) Mr. Markovic testified that the
Milosevic government did *not* try to
drive ethnic Albanians out of Kosovo
during the NATO bombing. Quite the
contrary:
"'I told (local officials) that
presidential orders are that the flow of
refugees must be stopped,' Markovic said
during cross-examination by
Milosevic..." (AP, 26 July 2002)
2) Mr. Markovic testified that Milosevic
came down hard on anti-Albanian
hate crime:
"'More than 200 criminal charges were
filed against members of the police,
and I think a similar figure stands for
the army,' said Markovic..." (AP,
Ibid)
Some news wire services reported the
above points while trying to downplay
their significance.
Earlier, Mr. Markovic had testified that
starting in 1997 Mr. Milosevic did
not exercise direct, daily control of
security police. This testimony was
misreported in the press. We shall
clarify that when we publish the
transcripts of Mr. Markovic's testimony,
which will be soon.
But no wire service reported the most
shocking revelation.
Prior to being brought to The Hague,
Rade Markovic was held in a Belgrade
jail for the past 17 months.
Today at The Hague, Mr. Markovic
testified that he was tortured in that
jail to force him to agree to give false
testimony against Slobodan
Milosevic.
He also testified that the current
Belgrade security police, who work in
closest cooperation with "tribunal"
prosecutors, offered him and his family
a change of identity and a comfortable
new life in a foreign land if he
would lie against Slobodan Milosevic.
Mr. Markovic said that, at one point,
pro-NATO Serbian Interior Minister
Mihailovic and his Secret Police chief,
Goran Petrovic, showed up at the
jail with a squad of secret police. Mr.
Markovic said they removed him from
the facility - itself a violation of
Serbian law - and took him to a
private dinner where they made him the
offer of a new identity with a
luxury life - and no more torture - in
exchange for false testimony.
The torture and the bribes would explain
why the Prosecution had reason to
believe Mr. Markovic was "their"
witness.
Stunned to see Markovic defy him,
Prosecutor Jeffrey Nice (sic!) asked
so-called judge Richard May to do
something to stop it. And May did try,
interrupting the cross-examination to
argue that since "We are talking
about Kosovo," the issue of Markovic
being tortured to give false testimony
(about Milosevic's role in Kosovo) was
irrelevant.
As of this writing, not one
English-language wire service has
reported
Markovic's shattering accusations or the
amazing response of "judge" May.
Why not?
Could it be because there is no way for
them to spin these charges in favor
of the "tribunal" ...And thus the
charges can't be mentioned.
Doesn't this support our own charge,
that the Western media has been the
agent of a massive anti-Yugoslav
disinformation campaign? Is there any
other way to explain their not
mentioning that the head of Milosevic's
secret service was called to testify
against Milosevic and instead
testified that he had been tortured to
lie?
WHO IS CREDIBLE AND WHO IS NOT
What we find in the wire services is
negative spin about Markovic, a
blackout regarding his torture, and
lies.
Dick Dicker from Human Rights Watch -
which, from our direct observation at
The Hague, virtually runs the "tribunal"
- told Agence France Presse that
Markovic's testimony "lacked
credibility."
Ahh, is that so, Mr. Dicker?
If Rade Markovic so lacks credibility,
why did your "tribunal" call him as
a prosecution witness? Indeed, why did
they call him as the last
prosecution witness before the summer
break?
Didn't your side call him because they
thought he was theirs? Now, why
would they think such a thing, Mr.
Dicker?
Rade Markovic was never Slobodan
Milosevic's political opponent.
So why was your "tribunal" so confident?
Why was Mr. Nice so surprised?
Doesn't it make sense that the "court"
expected Rade Markovic to cooperate
because, "It is understood that he has
had certain experiences in jail and
he knows what is in store for him - for
the rest of his life - if he defies
us." Perhaps the flunkies in Belgrade
exaggerated the extent of their
success persuading Markovic to
cooperate. Flunkies will do that to
impress
the home office.
Is that why your associates trusted him
to cooperate? And is that why you
and they were stunned when he didn't, so
now you must sputter about
Markovic not being credible - and him
your own witness!
Speaking of credibility, why wasn't Rade
Markovic's stunning charge
broadcast on TV in the West?
Why doesn't the media report that Rade
Markovic named the two US/West
European agents - Mihailovic and
Petrovic - who oversaw his torture?
Why doesn't the media broadcast the news
- the scoop! - that instead of
ordering an immediate investigation and
putting Mr. Markovic under
protection, instead of taking these
minimal steps in accord with most basic
justice, instead "judge" May told
Markovic to stop wasting time with
irrelevancies?
Doesn't "judge" May's reaction testify
eloquently to the credibility of
what Rade Markovic said?
And as for your own credibility, Mr.
Dicker, why don't you demand an
investigation of this charge of torture
in this "trial of the century"?
Aren't you Human *Rights* Watch? And if
you don't demand an investigation
because you *know* he's lying, why don't
you share with the rest of us how
it is that you know?
In the same dispatch as Dicker's
"non-credible" remark, Agence France
Presse reported that:
"Markovic has been temporarily released
from prison in Serbia in order to
testify at the trial." (AFP, 16 July
2002)
This is called lying by half-truth. AFP
left out the fact that Mr. Markovic
is now being held in Scheveningen, where
the Nazis tortured leading members
of the Dutch Resistance during World War
Two.
So tonight Rade Markovic is at the mercy
of those whom he defied.
As we shall document in a forthcoming
article about the unbelievable
"suicide" of Slavko Dokmanovic, Serbian
leaders have died under suspicious
circumstances while incarcerated at The
Hague. In giving this testimony,
Rade Markovic has risked torture and
death.
And what did he gain? A nice job with
Milosevic? Good treatment for his
family in a Belgrade now controlled by
NATO and the Western secret
services? Rade Markovic had nothing
whatsoever to gain in making these
charges and he had everything to lose.
His action today went beyond mere
credibility. It was magnificent.
GANGSTERISM
But what of the New World Order?
On 28 June 2001, Slobodan Milosevic was
kidnapped from Belgrade.
The Yugoslav Constitutional Court had
forbidden his extradition: it would
violate the Yugoslav constitution.
Nevertheless the "tribunal" and its
Belgrade stooges kidnapped him. National
constitutions don't count under
the New Order. (1)
Mr. Milosevic has been abused in the
former Nazi jail at Scheveningen. At
times he has been tortured with lights
on him, 24 hours a day. He has been
denied the basic right to meet advisers
of his choice.
One of the authors of this article, Nico
Varkevisser, was denied permission
to see President Milosevic just this
month, despite being the Dutch
coordinator for Mr. Milosevic's defense.
Chris Black, head of Milosevic's legal
defense group, was banned from
visiting Mr. Milosevic by the
"tribunal", one of whose officials
suggested
at a press conference last year that the
criterion for deciding whether a
lawyer could see Mr. Milosevic was
whether the "tribunal" believed he or
she would have a "good effect" on the
prisoner.
President Milosevic is forbidden access
to the Internet or a library. His
research tool is a pay telephone near
his cell.
For five months we have seen an endless
parade of blatantly disreputable
"witnesses." Some are officials of NATO
governments or organizations
associated with NATO. It was NATO that
bombed Yugoslavia including Kosovo.
And NATO spokesperson, Jamie Shea, once
boasted that NATO runs the
"tribunal." (2)
Other "witnesses" have been Kosovo
Liberation Army terrorists, or members
of their front groups. That's whom the
Milosevic government was fighting on
the ground while NATO bombed from the
air...
And now we have this case, the abuse of
Rade Markovic.
Really, is there a greater disgrace,
morally or professionally, than to be
part of this "tribunal" or to defend it
in the media or through some phony
human rights group that fawns and
scurries to serve the gangster bullies?
Slobodan Milosevic and Rade Markovic are
imprisoned in Scheveningen. On a
stone in that former Nazi prison a
member of the Dutch Resistance engraved
the following words:
"In deze bajes zit geen gajes, maar
Hollands glorie, potjandorie."
which means:
"In this prison there are no criminals,
but only the glory of Holland."
Let the NATO masters be careful how they
treat Slobodan Milosevic and Rade
Markovic.
- Jared Israel & Nico Varkevisser are
Vice Chairpersons, International
Committee to Defend Slobodan Milosevic
(ICDSM)
***
FURTHER READING:
1) On the kidnapping of Mr. Milosevic,
please see "THE TREASON OF VOJISLAV
KOSTUNICA," at
http://emperors-clothes.com/analysis/treas.htm
2) For the press conference in which
Jamie Shea indicated that NATO
controls the "tribunal," see "Official
Statements Prove Hague 'Tribunal'
Belongs to NATO" at
http://www.icdsm.org/more/belongs.htm
http://emperors-clothes.com/milo/rade.htm
Join our email list at
http://emperors-clothes.com/f.htm.
Receive articles
from Emperor's Clothes Website,
www.tenc.net
We encourage readers to reprint and
re-post any Emperor's Clothes article.
Please quote articles exactly and
include the original URL and name of
author(s).
=======================================
As Ex-Security Chief Testifies he was
Tortured to Lie -
MILOSEVIC "TRIAL" BLOWS UP IN HAGUE
PROSECUTOR'S FACE!
By Jared Israel & Nico Varkevisser (at
The Hague)
(The authors are Vice-chairpersons,
ICDSM)
[Posted 27 July 2002]
=======================================
Today, as we prepared to post an article
about the utter hypocrisy of The
Hague "tribunal's" concern for Slobodan
Milosevic's health, this "trial of
the century" exploded and died.
Now the question is, will it linger in
death?
The "tribunal" passed away during the
testimony of Rade Markovic, former
head of the Department of State Security
of the Serbian Ministry of the
Interior (the Serbian Secret Service).
Markovic (pronounced MARK-oh-vich)
was cross-examined today, 26 July, by
Slobodan Milosevic.
Mind you, the prosecution called Mr.
Markovic to testify. He was "their"
witness. That is, for some reason they
expected him to testify in their
favor. And yet, he testified against
them...
1) Mr. Markovic testified that the
Milosevic government did *not* try to
drive ethnic Albanians out of Kosovo
during the NATO bombing. Quite the
contrary:
"'I told (local officials) that
presidential orders are that the flow of
refugees must be stopped,' Markovic said
during cross-examination by
Milosevic..." (AP, 26 July 2002)
2) Mr. Markovic testified that Milosevic
came down hard on anti-Albanian
hate crime:
"'More than 200 criminal charges were
filed against members of the police,
and I think a similar figure stands for
the army,' said Markovic..." (AP,
Ibid)
Some news wire services reported the
above points while trying to downplay
their significance.
Earlier, Mr. Markovic had testified that
starting in 1997 Mr. Milosevic did
not exercise direct, daily control of
security police. This testimony was
misreported in the press. We shall
clarify that when we publish the
transcripts of Mr. Markovic's testimony,
which will be soon.
But no wire service reported the most
shocking revelation.
Prior to being brought to The Hague,
Rade Markovic was held in a Belgrade
jail for the past 17 months.
Today at The Hague, Mr. Markovic
testified that he was tortured in that
jail to force him to agree to give false
testimony against Slobodan
Milosevic.
He also testified that the current
Belgrade security police, who work in
closest cooperation with "tribunal"
prosecutors, offered him and his family
a change of identity and a comfortable
new life in a foreign land if he
would lie against Slobodan Milosevic.
Mr. Markovic said that, at one point,
pro-NATO Serbian Interior Minister
Mihailovic and his Secret Police chief,
Goran Petrovic, showed up at the
jail with a squad of secret police. Mr.
Markovic said they removed him from
the facility - itself a violation of
Serbian law - and took him to a
private dinner where they made him the
offer of a new identity with a
luxury life - and no more torture - in
exchange for false testimony.
The torture and the bribes would explain
why the Prosecution had reason to
believe Mr. Markovic was "their"
witness.
Stunned to see Markovic defy him,
Prosecutor Jeffrey Nice (sic!) asked
so-called judge Richard May to do
something to stop it. And May did try,
interrupting the cross-examination to
argue that since "We are talking
about Kosovo," the issue of Markovic
being tortured to give false testimony
(about Milosevic's role in Kosovo) was
irrelevant.
As of this writing, not one
English-language wire service has
reported
Markovic's shattering accusations or the
amazing response of "judge" May.
Why not?
Could it be because there is no way for
them to spin these charges in favor
of the "tribunal" ...And thus the
charges can't be mentioned.
Doesn't this support our own charge,
that the Western media has been the
agent of a massive anti-Yugoslav
disinformation campaign? Is there any
other way to explain their not
mentioning that the head of Milosevic's
secret service was called to testify
against Milosevic and instead
testified that he had been tortured to
lie?
WHO IS CREDIBLE AND WHO IS NOT
What we find in the wire services is
negative spin about Markovic, a
blackout regarding his torture, and
lies.
Dick Dicker from Human Rights Watch -
which, from our direct observation at
The Hague, virtually runs the "tribunal"
- told Agence France Presse that
Markovic's testimony "lacked
credibility."
Ahh, is that so, Mr. Dicker?
If Rade Markovic so lacks credibility,
why did your "tribunal" call him as
a prosecution witness? Indeed, why did
they call him as the last
prosecution witness before the summer
break?
Didn't your side call him because they
thought he was theirs? Now, why
would they think such a thing, Mr.
Dicker?
Rade Markovic was never Slobodan
Milosevic's political opponent.
So why was your "tribunal" so confident?
Why was Mr. Nice so surprised?
Doesn't it make sense that the "court"
expected Rade Markovic to cooperate
because, "It is understood that he has
had certain experiences in jail and
he knows what is in store for him - for
the rest of his life - if he defies
us." Perhaps the flunkies in Belgrade
exaggerated the extent of their
success persuading Markovic to
cooperate. Flunkies will do that to
impress
the home office.
Is that why your associates trusted him
to cooperate? And is that why you
and they were stunned when he didn't, so
now you must sputter about
Markovic not being credible - and him
your own witness!
Speaking of credibility, why wasn't Rade
Markovic's stunning charge
broadcast on TV in the West?
Why doesn't the media report that Rade
Markovic named the two US/West
European agents - Mihailovic and
Petrovic - who oversaw his torture?
Why doesn't the media broadcast the news
- the scoop! - that instead of
ordering an immediate investigation and
putting Mr. Markovic under
protection, instead of taking these
minimal steps in accord with most basic
justice, instead "judge" May told
Markovic to stop wasting time with
irrelevancies?
Doesn't "judge" May's reaction testify
eloquently to the credibility of
what Rade Markovic said?
And as for your own credibility, Mr.
Dicker, why don't you demand an
investigation of this charge of torture
in this "trial of the century"?
Aren't you Human *Rights* Watch? And if
you don't demand an investigation
because you *know* he's lying, why don't
you share with the rest of us how
it is that you know?
In the same dispatch as Dicker's
"non-credible" remark, Agence France
Presse reported that:
"Markovic has been temporarily released
from prison in Serbia in order to
testify at the trial." (AFP, 16 July
2002)
This is called lying by half-truth. AFP
left out the fact that Mr. Markovic
is now being held in Scheveningen, where
the Nazis tortured leading members
of the Dutch Resistance during World War
Two.
So tonight Rade Markovic is at the mercy
of those whom he defied.
As we shall document in a forthcoming
article about the unbelievable
"suicide" of Slavko Dokmanovic, Serbian
leaders have died under suspicious
circumstances while incarcerated at The
Hague. In giving this testimony,
Rade Markovic has risked torture and
death.
And what did he gain? A nice job with
Milosevic? Good treatment for his
family in a Belgrade now controlled by
NATO and the Western secret
services? Rade Markovic had nothing
whatsoever to gain in making these
charges and he had everything to lose.
His action today went beyond mere
credibility. It was magnificent.
GANGSTERISM
But what of the New World Order?
On 28 June 2001, Slobodan Milosevic was
kidnapped from Belgrade.
The Yugoslav Constitutional Court had
forbidden his extradition: it would
violate the Yugoslav constitution.
Nevertheless the "tribunal" and its
Belgrade stooges kidnapped him. National
constitutions don't count under
the New Order. (1)
Mr. Milosevic has been abused in the
former Nazi jail at Scheveningen. At
times he has been tortured with lights
on him, 24 hours a day. He has been
denied the basic right to meet advisers
of his choice.
One of the authors of this article, Nico
Varkevisser, was denied permission
to see President Milosevic just this
month, despite being the Dutch
coordinator for Mr. Milosevic's defense.
Chris Black, head of Milosevic's legal
defense group, was banned from
visiting Mr. Milosevic by the
"tribunal", one of whose officials
suggested
at a press conference last year that the
criterion for deciding whether a
lawyer could see Mr. Milosevic was
whether the "tribunal" believed he or
she would have a "good effect" on the
prisoner.
President Milosevic is forbidden access
to the Internet or a library. His
research tool is a pay telephone near
his cell.
For five months we have seen an endless
parade of blatantly disreputable
"witnesses." Some are officials of NATO
governments or organizations
associated with NATO. It was NATO that
bombed Yugoslavia including Kosovo.
And NATO spokesperson, Jamie Shea, once
boasted that NATO runs the
"tribunal." (2)
Other "witnesses" have been Kosovo
Liberation Army terrorists, or members
of their front groups. That's whom the
Milosevic government was fighting on
the ground while NATO bombed from the
air...
And now we have this case, the abuse of
Rade Markovic.
Really, is there a greater disgrace,
morally or professionally, than to be
part of this "tribunal" or to defend it
in the media or through some phony
human rights group that fawns and
scurries to serve the gangster bullies?
Slobodan Milosevic and Rade Markovic are
imprisoned in Scheveningen. On a
stone in that former Nazi prison a
member of the Dutch Resistance engraved
the following words:
"In deze bajes zit geen gajes, maar
Hollands glorie, potjandorie."
which means:
"In this prison there are no criminals,
but only the glory of Holland."
Let the NATO masters be careful how they
treat Slobodan Milosevic and Rade
Markovic.
- Jared Israel & Nico Varkevisser are
Vice Chairpersons, International
Committee to Defend Slobodan Milosevic
(ICDSM)
***
FURTHER READING:
1) On the kidnapping of Mr. Milosevic,
please see "THE TREASON OF VOJISLAV
KOSTUNICA," at
http://emperors-clothes.com/analysis/treas.htm
2) For the press conference in which
Jamie Shea indicated that NATO
controls the "tribunal," see "Official
Statements Prove Hague 'Tribunal'
Belongs to NATO" at
http://www.icdsm.org/more/belongs.htm
1. JUGOSLAVIJA - MESTO NA KOJEM POSRCU OSVAJACI SVETA (V. Krsljianin)
2. Sudija te tuzi - sudija ti sudi (Jan Dzonson)
===*===
JUGOSLAVIJA - MESTO NA KOJEM POSRCU OSVAJACI SVETA
Vladimir Krsljanin, bivsi ambasador
Clan Medjunarodnog i Jugoslovenskog
komiteta za odbranu Slobodana Milosevica,
clan Glavnog odbora i medjunarodni sekretar
Socijalisticke partije Srbije
Petog oktobra 2000. godine u
nasoj zemlji su ukinute sloboda i
demokratija. Na Vidovdan 2001. izdajnickim
cinom rezima, Predsednik Slobodan Milosevic
je kidnapovan i predat agresorskom NATO
tribunalu u Hagu. Time je otvoren put za
konacno razbijanje Jugoslavije i njenu
okupaciju. Danas strani kontrolori sede u
svim nasim drzavnim intitucijama i
znacajnim firmama, a marionetski rezim
rasprodaje bogatstva nase zemlje i
bespogovorno izvrsava naloge stranih
gospodara.
Agresori i njihova gestapovska
inkvizicija iz Haga uz svesrdnu pomoc
rezimskih ministarstava otvorili su novu
sezonu lova na ljude u Srbiji. Ovih dana u
Beogradu su boravili predstavnici hackog
"tuzilastva" i doneli desetine "tajnih
optuznica", kao sredstvo da se pojaca
pritisak na bivse funkcionere ako ne
pristanu da svedoce, odnosno lazu protiv
Predsednika Milosevica.
Uprkos rezimskoj propagandi koja to nevesto
pokusava da sakrije, iz Vasingtona stize
pretnja da ce sankcije i pritisci biti
nastavljeni sve dok se ne otcepi Kosovo i
dok se ne resi problem "sa pristalicama
Predsednika Milosevica". U "Odluci o
nastavljanju vanrednih mera prema Saveznoj
Republici Jugoslaviji (Srbija i Crna Gora),
koju je potpisao Dzordz Bus 27. maja 2002.
godine pise da se sankcije i zamrzavanje
jugoslovenskih fondova u americkim bankama
nastavljaju "Zbog toga sto kriza vezana za
situaciju na Kosovu i vezana za Slobodana
Milosevica, njegove bliske saradnike i
pristalice, kao i osobe protiv kojih su
podignute optuznice za ratne zlocine pred
MKTJ nije razresena".
Sve to pokazuje da su rezim DOS-a
koji se raspada i njegovi strani mentori u
panici zbog velicanstvene borbe za istinu,
slobodu i dostojanstvo naseg naroda koju
Predsednik Milosevic vodi pred laznim
agresorskim "sudom". Oni su u panici jer
vide da ogromna vecina naseg naroda
podrzava tu borbu. Posle perioda beznadja i
mraka koji je doneo DOS, Predsednik
Milosevic je ucinio da se mnogima otvore
oci i da im se vrate samopouzdanje i vera
da je bolja buducnost moguca.
Novi Vidovdan se blizi. Narod sa
pravom ocekuje da sve politicki odgovorne
patriotske snage nase zemlje koje su za taj
dan najavile svoje mitinge u Beogradu,
ujedine svoje napore da se okupacioni
marionetski rezim srusi i raspisu
prevremeni izbori na svim nivoima. Narod sa
pravom ocekuje da najodlucniju i
najaktivniju ulogu u tome ima
Socijalisticka partija Srbije.
11. septembar je globalni Tonkinski zaliv,
posle kojeg je objavljen rat citavom svetu.
Americke trupe se nalaze u 150 zemalja. U
Avganistanu je upotrebljeno nuklearno
oruzje. Pravi cilj nije kaspijska nafta.
Pravi cilj je Rusija. Na drugoj strani -
neuspesi: Belorusija, Moldavija, Venecuela,
Palestina, krah vazalnih socijaldemokrata u
Francuskoj, pa i sam Avganistan. Imperija
je u agoniji.
U svom pismu Cemberlenu 23. septembra 1938.
Hitler je rekao da su etnicki Nemci u
Cehoslovackoj izlozeni "torturi", da je
njih 120.000 "prisiljeno da pobegne iz
zemlje", da je "bezbednost vise od tri
miliona ljudskih bica ugrozena" i da su oni
"takodje spreceni da ostvare pravo naroda
na samoopredeljenje". Time je Hitler udario
temelje za "humanitarnu intervenciju", sa
kojom se, kao najvisim dostignucem svog
samita odrzanog u Vasingtonu mesec dana
posto su hiljade tona bombi vec zasipale
Jugoslaviju, ponosi NATO.
Finansijske veze porodice Bus sa
nacistickom Nemackom i sa porodicom Bin
Laden, pokazuju da ce se istorija XX veka
ponovo pisati.
U takvom svetu, borba Predsednika Slobodana
Milosevica za istinu, protiv surove
obavestajno-propagandne masinerije NATO
pakta nevesto zaogrnute u pravnicko ruho,
poprima dimenzije istorijske pravde.
Bezumni pokusaj da lazni sud NATO
pakta presudi da je srpski narod najveci
nosilac nacionalizma, sovinizma, etnicke
mrznje i genocida u XX veku, a da su za
tragediju Jugoslavije krivi oni koji su je
branili, rusi se pred intelektualnom
superiornoscu i politickom doslednoscu
Predsednika Milosevica, iza kojeg stoje
istina i narod.
Strah od poraza u
istorijsko-politickoj bici koja se ne moze
dobiti lazima, nagoni mentore "tribunala"
da se protiv Predsednika Milosevica bore
fizickim iznurivanjem, zatvorskom torturom,
uskracivanjem zdravstvene zastite i
bezocnim gazenjem njegovih osnovnih prava.
Takodje i skrivanjem toka, za medije
navodno otvorenog "sudjenja", od ociju
svetske javnosti.
O ogromnom moralnom posrnucu
govori cinjenica da su lica koja su
kupljena ili ucenjena da sprovode ova
anticivilizacijska gazenja prava, obucena u
odore sudija i tuzilaca. Izgleda da je
odsustvo morala bio najvazniji uslov za
dobijanje zaposlenja u haskom "tribunalu".
O moralnom i pravnickom liku tzv.
"glavnog tuzioca" Karle del Ponte vec je
sve poznato. Na pijedestalu bescasca
pridruzuju joj se tzv. "tuzilac" Dzefri
Najs i tzv. "sudija" Ricard Mej, obojica
Britanci, kao i jedan od "amicusa curiae"
Stiven Kej. Izvrsavajuci politicki zadatak
za koji primaju ogromne plate, oni se ne
obaziru na pravo.
Industrija lazi, laznih
dokumenata i laznih svedoka koju
predstavlja hasko "tuzilastvo", ne moze se
uporediti ni sa cim u celokupnoj istoriji
pravosudja. Posto posle cetiri meseca
svakodnevnog celodnevnog "sudjenja" i
osamdeset "svedoka", ovo takozvano
"tuzilastvo" nije dokazalo nista, svaki
pravi sudija bi prekinuo ovu farsu, odbacio
"optuznicu" i oslobodio Predsednika
Milosevica.
Umesto toga, takozvani "sudija"
Mej direktno pomaze laznim svedocima,
ogranicava unakrsno ispitivanje na
besmisleno kratko vreme, prekida
ispitivanje kad god pomisli da ce lazni
svedok biti potpuno kompromitovan, ili kada
se iznese neka cinjenica o zlocinima NATO
pakta, dozvoljava "tuzilastvu" da u
poslednjem trenutku menja redosled
"svedoka", da kao "svedoke" izvodi
sopstvene sluzbenike i saradnike, da
dostavlja hiljade stranica "materijala" bez
prevoda itd.
Povodom ovog moralnog sloma,
sramnog izrugivanja pravu a u prvom redu
zbog opasnog i kriminalnog ugrozavanja
prava Predsednika Milosevica koje
podrazumeva krivicnu odgovornost, Udruzenje
SLOBODA - Jugoslovenski komitet za odbranu
Slobodana Milosevica uputilo je pismo -
apel ambasadama svih zemalja clanica Saveta
Bezbednosti UN u Beogradu, smatrajuci ovaj
organ svetske organizacije formalno
najodgovornijim da sankcionise bespravlje
haskog "tribunala". Ambasadama SAD i Velike
Britanije u Beogradu, pismo je uruceno
posle demonstracija vise hiljada gradjana
28. maja 2002, na dan kada je u Rimu odrzan
samit Rusija-NATO. Time su se Beogradjani
pridruzili talasu evropskih protesta protiv
turneje glavnog administratora Imperije i
pokazali da je centar borbe za slobodu i
dostojanstvo Evrope jos uvek u Beogradu.
Pozivamo pravnicke, advokatske i
sudijske asocijacije i udruzenja,
univerzitete i institute, organizacije za
zastitu ljudskih prava - da vrse stalni
pritisak na svoje vlade da povedu akciju u
Ujedinjenim Nacijama kako bi se okoncalo
politicko i pravno nasilje haskog
"tribunala" nad Predsednikom Milosevicem. S
obzirom da je ova institucija nelegalna, u
sistemu UN uopste ne postoji mehanizam za
kontrolu njenog rada, tako da ovaj toboze
"nezavisni medjunarodni sud" jedino podnosi
politicke racune svojim politickim
nalogodavcima i finansijerima - vladama
"demokratskih" zemalja poput SAD, Velike
Britanije i Saudijske Arabije, njihovim
tajnim sluzbama i privatnim i "nezavisnim"
egzekutorima njihove politike, kao sto su
Fondacija Dzordza Sorosa ili "Human Rights
Watch", iz kojih je regrutovana i vecina
sluzbenika "tribunala".
Pozivamo sve prijatelje da
pomognu u prikupljanju podataka, dokumenata
i svedoka koji bi pomogli raskrinkavanju
NATO i njegovim zlocinima protiv mira i
naroda Jugoslavije.
Pozivamo sve kojima je stalo do
istine i pravde da svakog dana pisu i
obavestavaju javnost o toku "procesa" u
kome globalni zandarm hoce da sudi narodu
koji se usudio da brani svoju slobodu i
coveku koji tu odbranu predvodi. "Procesa"
koji je politicka, moralna i intelektualna
hrabrost Predsednika Milosevica pretvorila
u sudjenje zlocinima Imperije.
Odbrana zivota, zdravlja i
osnovnih prava Predsednika Milosevica,
predstavlja odbranu slobode i prava svih.
Borba za slobodu, prava coveka i
naroda, i za istorijsku pravdu, koju
predvodi Predsednik Slobodan Milosevic
nastavice se do konacne pobede!
(Izlaganje na Medjunarodnoj konferenciji
"Slobodan Milosevic kao simbol
antiglobalizma", odrzanoj u Moskvi, 25.
juna 2002. g.)
===*===
Sudija te tuzi - sudija ti sudi
(Jan Dzonson /Ian Johnson/ iz grada Lej u Lankesiru, Engleska,
iznosi svoje utiske sa sudjenja Slobodanu Milosevicu u toku dva
dana juna meseca 2002, sa zvucnim snimkom. Ovaj tekst je dokaz
da se javno mnenje na Zapadu polako ali sigurno budi. I da, u
direktnoj srazmeri sa budjenjem svesti, otpor establsmentu
raste.
Prevod na srpski: M.Popadic)
U prepodnevnoj pauzi 7 juna 2002 susreo sam u
holu jednog mladog Holandjanina. On studira medicinu u
Becu, ali provodi letnje ferije kod dede u Holandiji.
Zivo ga zanima sudjenje Milosevicu. Ne moze, naravno,
da prati proces preko TV, pa je dosao u Hag da svojim
ocima vidi kako postupak tece. Video je da pravim
beleske pa je stupio u razgovor sa mnom. Hteo je da zna
da li delim njegovo misljenje. On govori engleski
besprekorno. ,,Ne znam mnogo o predmetu, ali svako moze
da vidi da ovo nije pravedno sudjenje, zar ne? Sudija
je sasvim protiv njega. Zar vam se ne cini da on
otvoreno ispoljava prezir prema Milosevicu? Sta se to
ovde desava?" Ja radim kao sudija-porotnik u Velkoj
Britaniji, pa me je perverzija pravde kojoj sam
prisostvovao - i u kojoj ulogu predsedavajuceg igra
sudija iz Velike Britanije! - jos vise razgnevila. Ali
preda mnom je stajao ovaj mladi Holandjanin, koji nema
veze sa pravosudjem, a jos manje sa odbranom g.
Milosevica, ali je i on, kao misleci covek, bio
uzasnut. On je zeleo da zna zbog cega njegova zemlja
podrzava ovu parodiju sudjenja. "Izgleda da su
prekinuli da prikazuju ovo sudjenje na TV jer znaju da
svet, narocito mladi ljudi, ne bi mogli to da svare.
Sta vi kazete?"
Ovo je izvestaj Jana Dzonsona.
Dovoljno je provesti samo jedan dan na
sudjenju u Haskom tribunalu da se potvrde i najcrnje
sumnje. To sto se dogadja u srcu "demokratske" Evrope
je tako ocigledno namesten i lisen ligitimiteta proces
da baca sramotu kako na sve one koji u njemu ucestvuju
tako i na one koji odbijaju da dovedu u pitanje njegovo
odrzavanje.
Istorijat osnivanja tribunala je dobro
dokumentovan. Na ideju koja je potekla iz Pentagona,
Tribunal je osnovao Savet bezbednosti UN rezolucijama
808 i 827 iz 1993. Taj cin je bio potpuno lisen pravne
valjanosti buduci da Savet bezbednosti UN nema pravnu
osnovu za osnivanje takvog tribunala. Njegovo
osnivanje, uostalom, nije u skladu ni sa Poveljom UN.
Kanadski pravnik Kristofer Blek (Christopher
Black) izmedju ostalog kaze: "...UN se zasnivaju na
principu jednakosti njenih clanica, a to je osnovni
princip prava naroda i najveca garantija prava na
samoopredeljenje naroda sveta. A ako neki narod nema
pravo na suverenitet, tada je pravo na samoopredeljenje
puki privid. To pravo se potpuno negira osnivanjem
ovoga tribunala. Povelja UN kaze da nista u ovoj
Povelji ne moze dati prvo UN da intervenisu u pitanjima
koja po svojoj prirodi spadaju u domen unutrasnje
jurisdikcije svake drzave-clanice. Osnivanjem Haskog
tribunala sudbinski je ugrozen ovaj osnovni princip,
koji je unet u Povelju UN kako Svetska organizacija ne
bi mogla da se zloupotrebi od nekih clanica da
zlostavljaju druge. Clanovi Saveta bezbednoti, tacnije
njegovi stalni clanovi, zauzimaju sada suprotne
stavove, i ja tvrdim da oni to cine zbog razloga koji
vise imaju veze sa imperijalizmom nego sa
humanizmom."(1)
Finansiranje Tribunala otkriva njegov
politicki karakter. Veliki deo sredstava dolazi od
administracije SAD, delom u gotovini, delom u opremi,
dok su drugi znacajni donatori porodica Rokfeler
(Rockefeller), Tajm-Vorner (Time-Warner), koji je
vlasnik CNN-a i ima ekskluzivno pravo da prenosi
sudjenje, te americki multimilioner i finansijer Djerdj
Soros. Veza sa Sorosom je znacajna. Koalicija za
medjunarodnu pravdu (CIJ), koju je osnovao i koju
finansira Soros, raspolaze velikim delom pravnog
personala zaposlenog u Tribunalu. Sorosova fondacija
Institut za otvoreno drustvo (Open Society Institute)
je jedan od sakupljaca dokaznog materijala za Tribunal,
i sto je najrecitije, taj Institut finansira
najpoznatiji dnevni list UCK u Pristini. Taj podatak
nikad niko nije pomenuo u sredstvima javnog
informisanja na Zapadu.
Politicka pristrasnost u postupku
Cak i kad covek ne bi poznavao istorijat
Tribunala, samo kratko prisutvo sudjenju Slobodanu
Milosevicu u Sali 1 Haskog tribunala bilo bi dovoljno
da pobudi sumnje.
Za razliku od prakse u redovnim sudovima,
Haski tribunal je i sam umesan u oblikovanje optuzbe;
stavise, neophodno je odobrenje jednog od sudija da bi
se optuzba podnela.
Ova izuzetna sprega tuzilaca i sudija podriva
pravo optuzenoga da se smatra nevinim. Ta sprega se
ispoljava i u svakodnevnom postupku sudjenja u Haskom
tribunalu.
Posetio sam Tribunal u prvoj sedmici juna
2002 i mogu da svedocim da su sudije i tuzioci u praksi
na vise nacina srasli kao nokat i meso.
Slusao sam iskaze nekih svedoka u toku
pretresa kome sam prisustvovao.
Svedoci su davali svoje ponekad veoma
razvucene iskaze, koje je zatim razvijao tuzilac,
ponekad su pokazivane i fotografije i geografske karte.
Glavni sudija Ricard Mej (Richard May) nije postavljao
vremensko ogranicenje za tuzilacku stranu. Ali kad
dodje red na Milosevica da unakrsno ispita svedoka,
sudija Mej ponekad daje do znanja da je vreme za
unakrsno ispitivanje ograniceno. Kad je jednom g.
Milosevic protestovao, sudija Mej je arogantno izjavio:
"Mi smo sudije, gospodine Milosevicu, i odlucili smo da
imate 45 minuta za unakrsno ispitivanje toga svedoka."
(7 juna 2002).
U redovnoj sudskoj praksi unakrsno
ispitivanje moze da traje koliko je neophodno, bez
obzira da li je rec o deset minuta ili deset casova,
tim pre sto se optuzenom stavljaju na dusu najtezi
zlocini za koje se covek moze optuziti. Ali prema
pravilima i postupku ovog sudjenja sudije se brinu da
tako ne bude.
Osim toga, Tribunalu je dato apsolutno pravo
da sam utvrdjuje svoja sopstvena pravila i postupke,
sto je bez presedana u pravosudnoj istoriji.
Nacin na koji sudije pokusavaju "da brane"
tuzioceve svedoke od svih unakrsnih pitanja koja mogu
da bace sumnju u istinitost njihovih izjava, ili da ih
potpuno obesnaze, otkriva punu politicku pristrasnost
Suda. Iz izvestaja drugih ocevidaca saznao sam da je to
svakodnevna praksa ovog Suda, ali ja cu se ovde
ograniciti samo na ono sto sam licno cuo i video.
6-og juna je svedocio izvesni gosp. Bujo,
jedan od UCK staresina u podrucju Racak 1999. On je
govorio o navodnom masakru u selu Racak tvrdeci da su
srpske snage prve otvorile vatru. Kasnije u toku
iskaza, kad je objasnjavao ponasanje UCK, on je tvrdio
da je njegova jedinica ispalila samo upozoravajuce hice
u vazduh da svojim kolegama stavi na znanje da se
srpske snage priblizavaju.
Gosp. Milosevic je zapazio ovu protivrecnost
u iskazu i ostro postavio pitanje svedoku: "Ako je
istina da su srpske snage prve otvorile vatru, zasto je
bilo potrebno da ispaljujete upozoravajuce hice u
vazduh?" Jedno sasvim umesno pitanje, cini nam se. Ako
je vec otvorena vatra, nema razloga za upozoravajuce
hice u vazduh da se upozori na priblizavanje
neprijatelja.
G.Milosevic je pokusao da objasni smisao ove
protivrecnosti, ali je sudija Mej, kad je video da je
svedok zapao u skripac, intervenisao rekavsi, "To
pitanje ste dovoljno razradili. Idemo dalje, gosp.
Milosevicu. Predjite na sledece pitanje." Tako se gosp.
Bujo izvukao iz skripca.
Jedan drugi svedok, koji je priznao da je
njegov brat bio clan UCK, tvrdio je da je bio ocevidac
masakra nad civilima u njegovom selu u blizini Bele
Crkve.
On je tvrdio da su srpske snage upale u
njegovo mirno selo, odvojile zene i decu od ljudi a
onda pogubile sedamdeset ljudi, zena i dece.
U svom unakrsnom ispitivanju (sa ogranicenjem
vremena) pitao je g. Milosevic zasto bi odvajali ljude
od zena i dece ako su ih sve pogubili. Svedok je dugo
bio bez reci, pa je sudija Mej intervenisao rekavsi,
"Mislim da ne mozete ocekivati od svedoka da to zna."
Verodostojnost njegovog svedocenja je jos
vise bila dovedena u pitanje kad je izjavio da nista ne
zna o tome da je UCK kidnapovao kako Srbe tako i
Albance iz njegovog sela samo nekoliko sedmica ranije i
tvrdio da mora da je on bio odsutan iz sela u vreme kad
se to desilo i niko od seljana mu nije o tome pricao
kad se vratio. Sve do tog trena kidnapovanje gradjana
je bilo najveci dogadjaj u selu koji se desio
poslednjih godina. Pa ipak, iako od rodjenja stanovnik
toga sela, on nikad nije cuo da se o tome govori.
Pretres se odvija prema utvrdjenom scenariju.
Ne treba mnogo pameti da se shvate dve stvari: A)
Svedok uvek iznosi jednu dobro naucenu pricu. B) Ako
svedok zapadne u skripac, sudija ce da mu priskoci u
pomoc.
Ovu opservaciju je jos jace potvrdilo
svedocenje gosp. Jana Roberta Hendrija (Ian Robert
Hendrie), koji je kao clan Metropolitan policije iz
Londona poslat u OSCE i ulazio u jedinicu za
verifikaciju podataka o mestu Racak koju je predvodio
Viljem Voker (William Walker).
Gosp. Hendrie je pricao o svojim
opservacijama dok se kretao po prostoru na kome je
pocinjen tzv. masakr pri cemu je pokazao i nekoliko
fotosa koje je on licno napravio.
U toku unakrsnog ispitivanja, kad mu je
postavljeno pitanje da li je posetio mesto dogadjaja
sam ili ga je neko vodio, on je odgovorio da je imao
vodica. "Ko vam je pokazivao mesto gde je izvrsen
`masakr´?", pitao je gosp. Milosevic. "Ne znam", glasio
je odgovor svedoka.
Na Sudu je, dakle, davao svoj iskaz jedan od
clanova verifikacione misije koji nije mogao da potvrdi
ko mu je pricao o `masakru´ i pokazao navodne dokaze.
Ali, ocigledno, svedocenje gosp. Hendrija je za Haski
tribunal bilo prihvatljivo iako nije mogao da kaze ko
su bili svedok i tumac. Sudija Mej je zahtevao od g.
Milosevica da postavi novo pitanje.
Naredna pitanja su jos vise sterala g.
Hendrija u skripac. On nije mogao da objasni zasto se
na njegovim fotosima vide samo mrlje krvi a ne i lokve,
kako bi se moglo ocekivati. Nije mogao da objasni ni to
zbog cega krv neke osobe nije nadjena na nekom drugom
lesu, sto se moglo logicno pretpostaviti ako su svi ti
tesno zbijeni ljudi pogubljeni istovremeno na istom
mestu. Tada stupa sudija Mej na scenu. "Svedok nije
ekspert za obdukciju i od njega se ne moze ocekivati da
zna te stvari." Drugim recima, strucna kompetentnost g.
Hendrija je dvojaka: zadovoljavajuca je kad svedoci
protiv Milosevica, ali veoma manjkava kad je Milosevic
dovede u pitanje.
Komentari poput ovoga, a oni su svakodnevna
pojava, mogu da se ocekuju od tuzioca, ali da li mogu
da se ocekuju od od navodno neutralnog sudije?
Na pitanje optuzenog da li je nekad cuo da se
govori o tzv. ,,parafinskom testu" (test pomocu kojeg
moze da se zakljuci da li je neki covek nedavno rukovao
vatrenim oruzjem) nije odgovorio gosp. Hendrie vec je
prepustio sudiji Meju da izjavi da se "taj test smatra
nepouzdanim", na sta je g. Milosevic, malcice
sarkasticno, rekao: "Samo u SAD, ali ne i u
Jugoslaviji."
Gosp. Jemeni je bio poslednji svedok koga sam
cuo u toku moje posete u junu 2002. On je u svom iskazu
tvrdio da je bio ocevidac pogubljenja civila u svom
selu na Kosovu. Tvrdio je da se sakrio u potkrovlje
svoje kuce odakle je mogao da prati "ubijanje" i da je
cuo cak i to kako staresine jugoslovenskih jedinica
preko mobiltelefona uporedjuju broj mrtvih sa brojem
mrtvih u selu Racak. Gosp. Jemeni je u svojoj
dvadesetcetvrtoj godini predsednik opstine u svom selu.
U nastavku prenosim unakrsna pitanja g.
Milosevica i odgovore g. Jemenija.
G. Milosevic (u daljem tekstu M): "Jeste li
vi clan UCK?"
G. Jemeni (u daljem tekstu J): "Ne."
M.: Jeste li clan neke druge politicke
stranke?"
J.: "Da."
M.: "Koje ime nosi vasa stranka?"
J.: "Demokratska stranka."
M.: "Ko je predsednik vase stranke?"
J.: "G. Taci." [Taci je bio vodja UCK 1999]
M.: "Kad ste postali clan te stranke?"
J.: "Ne znam."
M.: "Ne znate kad ste postali clan vase
stranke? U redu. Otprilike, kad je to bilo?"
J.: "Ne znam."
Sudija Mej: "G. Milosevicu, idite dalje.
Irelevantno je kad je on postao clan svoje stranke."
M.: "Naprotiv. Veoma je relevantno. Kako to
da ste postali predsednik opstine u vasem selu u tim
godinama? To je veoma neobicno."
J.: "Ja sam izabran za predsednika zbog toga
sto predstavljam modernu civilizaciju, za razliku od
zaostalih Srba. Modernoj civilizaciji koju mi sad
gradimo na Kosovu potrebni su rukovodioci poput mene da
ih izvedemo iz zaostalosti u kojoj su ih drzali Srbi.
Mi sad gradimo jednu civilizaciju koja je moderna i
potrebni su nam inteligentni ljudi poput mene."
Sudija Mej je pustio ovu rasisticku tiradu
bez komentara.
M.: "Nisam znao da imam posla sa
intelektualcem. Ali da vas pitam o onom razgovoru
jugoslovenskih staresina koji ste, kako kazete,
slusali. Gde ste se nalazili kad ste slusali njihov
razgovor?"
J.: "Bio sam skriven u potkrovlju moje kuce."
M.: "A gde su bile jugoslovenske staresine
koje su vodile telefonski razgovor?"
J.: "Na balkonu jedne kuce koja gleda prema
prozoru mog potkrovlja."
M.: "Koliko je udaljena ta kuca od vase?"
J.: "Petnaest metara."
G. Milosevic pokaze svedoku jednu fotografiju
na kojoj se vidi doticna kuca.
M.: "Kao sto vidite, nema nikakvog balkona
koji gleda prema potkrovlju vase kuce. I najbliza kuca
je nekih 50 metara udaljena od nje. Je li to tacno?"
J.: "Ne."
Sudija Mej: "Predjite na sledece pitanje, g.
Milosevicu. Svedok vam je rekao gde se nalazio."
M.: "Pa dobro. Posto nije bilo pripadnika UCK
u vasem selu, kao sto vi tvrdite, i seljani nisu
osecali neku potrebu da beze, kako ste rekli u svom
iskazu, zasto ste osecali potrebu da se sklonite u
potkrovlje?"
Usledila je duga pauza. Onda je svedok
pribegao svojoj antri-srpskoj retorici kako se on bori
za novu civilizaciju i protiv srpskog mraka. Sudija Mej
nijednom nije opomenuo svedoka da odgovori na pitanje,
niti je pokusao da zaustavi rasisticku tiradu g.
Jemenija.
M.: "U redu. Kakva je bila atmosfera u selu
kad su snage bezbednosti stigle tamo?"
J.: "Uzasna. Srbi su stalno pucali u vazduh
iz oruzja i galamili na civile. Ponasali su se kao
divljaci."
M.: "I kroz tu uzasnu buku i galamu i salve
pucnjeva u vazduh vi ste uspeli da, kako kazete, sa
udaljenosti od 15 metara, cujete telefonski razgovor?
J.: "Mi predstavljamo modernu civilizaciju,
to je ono za sto se intelektualci poput mene bore."
G. Milosevic je ponovio pitanje.
Sudija Mej: ,,Imate li jos pitanja za
svedoka, g. Milosevicu?"
M.: "Imam jos oko pedeset pitanja."
Sudija Mej: "Pa, dajem vam jos deset minuta
za ovoga svedoka."
M.: "To samo pokazuje koliko je ovaj sud
pristrasan, kao sto sam vec ranije konstatovao."
G. Milosevic se zatim obratio svedoku
pitanjem: "Iz kog ste polozaja posmatrali ubijanje
civila?"
J.: "Sa prozora moga potkrovlja."
M.: "Da li su svi civili ubijeni pred
prozorom vaseg potkrovlja?"
J.: "Ja mogu da vidim celo selo iz mog
potkrovlja. Mogu da se krecem uokolo."
M.: "I pored svih tih ubijanja osecali ste se
toliko bezbednim da se komotno krecete po potkrovlju,
iako ste bili svega 15 metara udaljeni od snaga
bezbednosti?"
J.: "U toj buci i galami niko nije mogao da
me cuje, pa sam bio bezbedan."
M.: "Buka je, dakle, bila tako jaka da snage
bezbednosti nisu mogle da cuju vase kretanje, ali vama
nije smetala da cujete telefonski razgovor na
udaljenosti od dobrih 15 metara. Je li to tacno ili
nije?"
J.: "Vase vreme je isteklo, g. Milosevicu.
Zahvljujem vam, g. Jemeni, sto ste dosli i dali vase
svedocenje pred Medjunarodnim tribunalom. Sad ste
slobodni. Mozete da idete."
Arsini pravde
Kad sam se osvrnuo po Sudnici broj 1 sa
njenim sudijama, advokatima, sekretarima i pravnim
zastupnicima, shvatio sam da su ovi ljudi, koji rade za
ovaj specijalni tribunal, prodali svoj ponos i ponos
svog zanata novom svetskom poretku.
Advokat Kristofer Blek je savrseno sumirao
sustinu ovoga tribunala. On kaze: "Nijedan gradjanin
bilo koje zemlje na svetu ne bi smatrao da mu se
pravedno sudi na sudu koji se finansira, snabdeva
osobljem i pomoci od privatnih gradjana ili
akcionarskih drustava, dakle od subjekata koji su
neposredno zainteresovani za ishod sudjenja i koji su
prakticno imuni na taj sud. Jedan od temeljnih pravnih
principa glasi da jedna strana u pravnim procesima,
kako gradjanskim tako i krivicnim, ima pravo da zahteva
izuzece sudije koji vodi postupak ako postoje opravdani
razlozi da se sumnja u njegovu pristrasnost. U ovom
konkretnom slucaju moze da se navede ubedljiv razlog ne
samo da se sumnja u pristrasnost vec i da je ona
realna, i da se to ne odnosi samo na sudiju vec i na
ceo sud, buduci da nije pravna instanca koja zasluzuje
medjunarodni ugled vec tzv. "kengurski" sud, blef-sud,
ciji je cilj da posluzi politickim mocnicima koji mogu
da se identifikuju. Da budem dosledan svojoj tezi, reci
cu da je stvaranje politickog instrumenta koji ima za
cilj da povredi i unisti integritet i suverenitet jedne
zemlje zlocin protiv mira prema nirnberskim principima.
Umesto da, kako se tvrdi, resi konflikt, ovaj sud se
koristi da se opravda rat, on je dakle, instrument
rata."
Na pretresu u petak 7. juna zalio se g.
Milosevic pred sudom da jos nije dobio kopiju izjave
Viljema Vokera (William Walker), koji je kao bivsi sef
Verifikacione misije OSCE-a, glavni svedok tuzioca.
Ocekuje se da ce g. Voker da se pojavi kao svedok na
sudu u ponedeljak. Sudija Mej je rekao da ce ispitati o
cemu se radi.
Tuzilac je pripremao svoju optuzbu godinama,
njegovi svedoci su dobro pripremljeni, glasine se
akceptiraju kao dokazi, kao i tajni svedoci, ali se
optuzenom ogranicava vreme za unakrsno ispitivanje. I
povrh svega, kao da to nije dosta, izjave svedoka daju
se optuzenome samo nekoliko casova pred raspravu, sto
mu ne dozvoljava da se pripremi za unakrsno
ispitivanje.
Dodajte tome fizicke i psihicke okolnosti
kojima su g. Milosevic i ostali jugoslovenski
zatvorenici izlozeni. S njima se postupa kao da su vec
osudjeni na robiju, drze se u celijama i pod stalnom
prismotrom. Njihova posta se cenzurise, ogranicene su
posete porodice, svaka komunikacija sa porodicama ide
na sopstveni trosak, a tacno je propisano i sta mogu da
vide i cuju na radiju i TV.
Uprkos svemu tome, g. Milosevic koristi ovaj
tribunal kao svoje bojno polje na kome brani svoj narod
i svoju zemlju ukazujuci istovremeno ko su pravi krivci
za rat i cepanja na Balkanu: NATO i Medjunarodni
monetarni fond. On je jasno izrazio svoj stav u svojoj
besedi u tribunalu 11. decembra 2001. pred sudjenje:
"Mogu vam reci da sam ponosan sto sam bio vrhovni
komandant jugoslovenskih oruzanih snaga. Doveden sam
ovde za kaznu sto sam ustao protiv opasnosti najvece
tiranije koja je ikad pretila covecanstvu."
Ocekuje se da ce sudjenje Milosevicu da traje
dve godine. Ali bez obzira koliko ce to sudjenje da
traje, bez obzira koliko ce dobro pripremljenih svedoka
tuzilac da izvede, ako je ishod sudjenja unapred
odlucen - to je samo predstava za publiku.
Otpor koji bivsi predsednik Savezne Republike
Jugoslavije pruza nesravnjivo mocnijem protivniku
predstavlja ohrabrenje svima koji se protive ratovima,
siromastvu, bedi i patnji koji su dosli kao posledica
zavodjenja novog svetskog poretka.
===*===
To join or help this struggle, visit:
http://www.sps.org.yu/ (official SPS website)
http://www.belgrade-forum.org/ (forum for the world of equals)
http://www.icdsm.org/ (the international committee to defend
Slobodan Milosevic)
http://www.jutarnje.co.yu/ ('morning news' the only Serbian
newspaper advocating liberation)
2. Sudija te tuzi - sudija ti sudi (Jan Dzonson)
===*===
JUGOSLAVIJA - MESTO NA KOJEM POSRCU OSVAJACI SVETA
Vladimir Krsljanin, bivsi ambasador
Clan Medjunarodnog i Jugoslovenskog
komiteta za odbranu Slobodana Milosevica,
clan Glavnog odbora i medjunarodni sekretar
Socijalisticke partije Srbije
Petog oktobra 2000. godine u
nasoj zemlji su ukinute sloboda i
demokratija. Na Vidovdan 2001. izdajnickim
cinom rezima, Predsednik Slobodan Milosevic
je kidnapovan i predat agresorskom NATO
tribunalu u Hagu. Time je otvoren put za
konacno razbijanje Jugoslavije i njenu
okupaciju. Danas strani kontrolori sede u
svim nasim drzavnim intitucijama i
znacajnim firmama, a marionetski rezim
rasprodaje bogatstva nase zemlje i
bespogovorno izvrsava naloge stranih
gospodara.
Agresori i njihova gestapovska
inkvizicija iz Haga uz svesrdnu pomoc
rezimskih ministarstava otvorili su novu
sezonu lova na ljude u Srbiji. Ovih dana u
Beogradu su boravili predstavnici hackog
"tuzilastva" i doneli desetine "tajnih
optuznica", kao sredstvo da se pojaca
pritisak na bivse funkcionere ako ne
pristanu da svedoce, odnosno lazu protiv
Predsednika Milosevica.
Uprkos rezimskoj propagandi koja to nevesto
pokusava da sakrije, iz Vasingtona stize
pretnja da ce sankcije i pritisci biti
nastavljeni sve dok se ne otcepi Kosovo i
dok se ne resi problem "sa pristalicama
Predsednika Milosevica". U "Odluci o
nastavljanju vanrednih mera prema Saveznoj
Republici Jugoslaviji (Srbija i Crna Gora),
koju je potpisao Dzordz Bus 27. maja 2002.
godine pise da se sankcije i zamrzavanje
jugoslovenskih fondova u americkim bankama
nastavljaju "Zbog toga sto kriza vezana za
situaciju na Kosovu i vezana za Slobodana
Milosevica, njegove bliske saradnike i
pristalice, kao i osobe protiv kojih su
podignute optuznice za ratne zlocine pred
MKTJ nije razresena".
Sve to pokazuje da su rezim DOS-a
koji se raspada i njegovi strani mentori u
panici zbog velicanstvene borbe za istinu,
slobodu i dostojanstvo naseg naroda koju
Predsednik Milosevic vodi pred laznim
agresorskim "sudom". Oni su u panici jer
vide da ogromna vecina naseg naroda
podrzava tu borbu. Posle perioda beznadja i
mraka koji je doneo DOS, Predsednik
Milosevic je ucinio da se mnogima otvore
oci i da im se vrate samopouzdanje i vera
da je bolja buducnost moguca.
Novi Vidovdan se blizi. Narod sa
pravom ocekuje da sve politicki odgovorne
patriotske snage nase zemlje koje su za taj
dan najavile svoje mitinge u Beogradu,
ujedine svoje napore da se okupacioni
marionetski rezim srusi i raspisu
prevremeni izbori na svim nivoima. Narod sa
pravom ocekuje da najodlucniju i
najaktivniju ulogu u tome ima
Socijalisticka partija Srbije.
11. septembar je globalni Tonkinski zaliv,
posle kojeg je objavljen rat citavom svetu.
Americke trupe se nalaze u 150 zemalja. U
Avganistanu je upotrebljeno nuklearno
oruzje. Pravi cilj nije kaspijska nafta.
Pravi cilj je Rusija. Na drugoj strani -
neuspesi: Belorusija, Moldavija, Venecuela,
Palestina, krah vazalnih socijaldemokrata u
Francuskoj, pa i sam Avganistan. Imperija
je u agoniji.
U svom pismu Cemberlenu 23. septembra 1938.
Hitler je rekao da su etnicki Nemci u
Cehoslovackoj izlozeni "torturi", da je
njih 120.000 "prisiljeno da pobegne iz
zemlje", da je "bezbednost vise od tri
miliona ljudskih bica ugrozena" i da su oni
"takodje spreceni da ostvare pravo naroda
na samoopredeljenje". Time je Hitler udario
temelje za "humanitarnu intervenciju", sa
kojom se, kao najvisim dostignucem svog
samita odrzanog u Vasingtonu mesec dana
posto su hiljade tona bombi vec zasipale
Jugoslaviju, ponosi NATO.
Finansijske veze porodice Bus sa
nacistickom Nemackom i sa porodicom Bin
Laden, pokazuju da ce se istorija XX veka
ponovo pisati.
U takvom svetu, borba Predsednika Slobodana
Milosevica za istinu, protiv surove
obavestajno-propagandne masinerije NATO
pakta nevesto zaogrnute u pravnicko ruho,
poprima dimenzije istorijske pravde.
Bezumni pokusaj da lazni sud NATO
pakta presudi da je srpski narod najveci
nosilac nacionalizma, sovinizma, etnicke
mrznje i genocida u XX veku, a da su za
tragediju Jugoslavije krivi oni koji su je
branili, rusi se pred intelektualnom
superiornoscu i politickom doslednoscu
Predsednika Milosevica, iza kojeg stoje
istina i narod.
Strah od poraza u
istorijsko-politickoj bici koja se ne moze
dobiti lazima, nagoni mentore "tribunala"
da se protiv Predsednika Milosevica bore
fizickim iznurivanjem, zatvorskom torturom,
uskracivanjem zdravstvene zastite i
bezocnim gazenjem njegovih osnovnih prava.
Takodje i skrivanjem toka, za medije
navodno otvorenog "sudjenja", od ociju
svetske javnosti.
O ogromnom moralnom posrnucu
govori cinjenica da su lica koja su
kupljena ili ucenjena da sprovode ova
anticivilizacijska gazenja prava, obucena u
odore sudija i tuzilaca. Izgleda da je
odsustvo morala bio najvazniji uslov za
dobijanje zaposlenja u haskom "tribunalu".
O moralnom i pravnickom liku tzv.
"glavnog tuzioca" Karle del Ponte vec je
sve poznato. Na pijedestalu bescasca
pridruzuju joj se tzv. "tuzilac" Dzefri
Najs i tzv. "sudija" Ricard Mej, obojica
Britanci, kao i jedan od "amicusa curiae"
Stiven Kej. Izvrsavajuci politicki zadatak
za koji primaju ogromne plate, oni se ne
obaziru na pravo.
Industrija lazi, laznih
dokumenata i laznih svedoka koju
predstavlja hasko "tuzilastvo", ne moze se
uporediti ni sa cim u celokupnoj istoriji
pravosudja. Posto posle cetiri meseca
svakodnevnog celodnevnog "sudjenja" i
osamdeset "svedoka", ovo takozvano
"tuzilastvo" nije dokazalo nista, svaki
pravi sudija bi prekinuo ovu farsu, odbacio
"optuznicu" i oslobodio Predsednika
Milosevica.
Umesto toga, takozvani "sudija"
Mej direktno pomaze laznim svedocima,
ogranicava unakrsno ispitivanje na
besmisleno kratko vreme, prekida
ispitivanje kad god pomisli da ce lazni
svedok biti potpuno kompromitovan, ili kada
se iznese neka cinjenica o zlocinima NATO
pakta, dozvoljava "tuzilastvu" da u
poslednjem trenutku menja redosled
"svedoka", da kao "svedoke" izvodi
sopstvene sluzbenike i saradnike, da
dostavlja hiljade stranica "materijala" bez
prevoda itd.
Povodom ovog moralnog sloma,
sramnog izrugivanja pravu a u prvom redu
zbog opasnog i kriminalnog ugrozavanja
prava Predsednika Milosevica koje
podrazumeva krivicnu odgovornost, Udruzenje
SLOBODA - Jugoslovenski komitet za odbranu
Slobodana Milosevica uputilo je pismo -
apel ambasadama svih zemalja clanica Saveta
Bezbednosti UN u Beogradu, smatrajuci ovaj
organ svetske organizacije formalno
najodgovornijim da sankcionise bespravlje
haskog "tribunala". Ambasadama SAD i Velike
Britanije u Beogradu, pismo je uruceno
posle demonstracija vise hiljada gradjana
28. maja 2002, na dan kada je u Rimu odrzan
samit Rusija-NATO. Time su se Beogradjani
pridruzili talasu evropskih protesta protiv
turneje glavnog administratora Imperije i
pokazali da je centar borbe za slobodu i
dostojanstvo Evrope jos uvek u Beogradu.
Pozivamo pravnicke, advokatske i
sudijske asocijacije i udruzenja,
univerzitete i institute, organizacije za
zastitu ljudskih prava - da vrse stalni
pritisak na svoje vlade da povedu akciju u
Ujedinjenim Nacijama kako bi se okoncalo
politicko i pravno nasilje haskog
"tribunala" nad Predsednikom Milosevicem. S
obzirom da je ova institucija nelegalna, u
sistemu UN uopste ne postoji mehanizam za
kontrolu njenog rada, tako da ovaj toboze
"nezavisni medjunarodni sud" jedino podnosi
politicke racune svojim politickim
nalogodavcima i finansijerima - vladama
"demokratskih" zemalja poput SAD, Velike
Britanije i Saudijske Arabije, njihovim
tajnim sluzbama i privatnim i "nezavisnim"
egzekutorima njihove politike, kao sto su
Fondacija Dzordza Sorosa ili "Human Rights
Watch", iz kojih je regrutovana i vecina
sluzbenika "tribunala".
Pozivamo sve prijatelje da
pomognu u prikupljanju podataka, dokumenata
i svedoka koji bi pomogli raskrinkavanju
NATO i njegovim zlocinima protiv mira i
naroda Jugoslavije.
Pozivamo sve kojima je stalo do
istine i pravde da svakog dana pisu i
obavestavaju javnost o toku "procesa" u
kome globalni zandarm hoce da sudi narodu
koji se usudio da brani svoju slobodu i
coveku koji tu odbranu predvodi. "Procesa"
koji je politicka, moralna i intelektualna
hrabrost Predsednika Milosevica pretvorila
u sudjenje zlocinima Imperije.
Odbrana zivota, zdravlja i
osnovnih prava Predsednika Milosevica,
predstavlja odbranu slobode i prava svih.
Borba za slobodu, prava coveka i
naroda, i za istorijsku pravdu, koju
predvodi Predsednik Slobodan Milosevic
nastavice se do konacne pobede!
(Izlaganje na Medjunarodnoj konferenciji
"Slobodan Milosevic kao simbol
antiglobalizma", odrzanoj u Moskvi, 25.
juna 2002. g.)
===*===
Sudija te tuzi - sudija ti sudi
(Jan Dzonson /Ian Johnson/ iz grada Lej u Lankesiru, Engleska,
iznosi svoje utiske sa sudjenja Slobodanu Milosevicu u toku dva
dana juna meseca 2002, sa zvucnim snimkom. Ovaj tekst je dokaz
da se javno mnenje na Zapadu polako ali sigurno budi. I da, u
direktnoj srazmeri sa budjenjem svesti, otpor establsmentu
raste.
Prevod na srpski: M.Popadic)
U prepodnevnoj pauzi 7 juna 2002 susreo sam u
holu jednog mladog Holandjanina. On studira medicinu u
Becu, ali provodi letnje ferije kod dede u Holandiji.
Zivo ga zanima sudjenje Milosevicu. Ne moze, naravno,
da prati proces preko TV, pa je dosao u Hag da svojim
ocima vidi kako postupak tece. Video je da pravim
beleske pa je stupio u razgovor sa mnom. Hteo je da zna
da li delim njegovo misljenje. On govori engleski
besprekorno. ,,Ne znam mnogo o predmetu, ali svako moze
da vidi da ovo nije pravedno sudjenje, zar ne? Sudija
je sasvim protiv njega. Zar vam se ne cini da on
otvoreno ispoljava prezir prema Milosevicu? Sta se to
ovde desava?" Ja radim kao sudija-porotnik u Velkoj
Britaniji, pa me je perverzija pravde kojoj sam
prisostvovao - i u kojoj ulogu predsedavajuceg igra
sudija iz Velike Britanije! - jos vise razgnevila. Ali
preda mnom je stajao ovaj mladi Holandjanin, koji nema
veze sa pravosudjem, a jos manje sa odbranom g.
Milosevica, ali je i on, kao misleci covek, bio
uzasnut. On je zeleo da zna zbog cega njegova zemlja
podrzava ovu parodiju sudjenja. "Izgleda da su
prekinuli da prikazuju ovo sudjenje na TV jer znaju da
svet, narocito mladi ljudi, ne bi mogli to da svare.
Sta vi kazete?"
Ovo je izvestaj Jana Dzonsona.
Dovoljno je provesti samo jedan dan na
sudjenju u Haskom tribunalu da se potvrde i najcrnje
sumnje. To sto se dogadja u srcu "demokratske" Evrope
je tako ocigledno namesten i lisen ligitimiteta proces
da baca sramotu kako na sve one koji u njemu ucestvuju
tako i na one koji odbijaju da dovedu u pitanje njegovo
odrzavanje.
Istorijat osnivanja tribunala je dobro
dokumentovan. Na ideju koja je potekla iz Pentagona,
Tribunal je osnovao Savet bezbednosti UN rezolucijama
808 i 827 iz 1993. Taj cin je bio potpuno lisen pravne
valjanosti buduci da Savet bezbednosti UN nema pravnu
osnovu za osnivanje takvog tribunala. Njegovo
osnivanje, uostalom, nije u skladu ni sa Poveljom UN.
Kanadski pravnik Kristofer Blek (Christopher
Black) izmedju ostalog kaze: "...UN se zasnivaju na
principu jednakosti njenih clanica, a to je osnovni
princip prava naroda i najveca garantija prava na
samoopredeljenje naroda sveta. A ako neki narod nema
pravo na suverenitet, tada je pravo na samoopredeljenje
puki privid. To pravo se potpuno negira osnivanjem
ovoga tribunala. Povelja UN kaze da nista u ovoj
Povelji ne moze dati prvo UN da intervenisu u pitanjima
koja po svojoj prirodi spadaju u domen unutrasnje
jurisdikcije svake drzave-clanice. Osnivanjem Haskog
tribunala sudbinski je ugrozen ovaj osnovni princip,
koji je unet u Povelju UN kako Svetska organizacija ne
bi mogla da se zloupotrebi od nekih clanica da
zlostavljaju druge. Clanovi Saveta bezbednoti, tacnije
njegovi stalni clanovi, zauzimaju sada suprotne
stavove, i ja tvrdim da oni to cine zbog razloga koji
vise imaju veze sa imperijalizmom nego sa
humanizmom."(1)
Finansiranje Tribunala otkriva njegov
politicki karakter. Veliki deo sredstava dolazi od
administracije SAD, delom u gotovini, delom u opremi,
dok su drugi znacajni donatori porodica Rokfeler
(Rockefeller), Tajm-Vorner (Time-Warner), koji je
vlasnik CNN-a i ima ekskluzivno pravo da prenosi
sudjenje, te americki multimilioner i finansijer Djerdj
Soros. Veza sa Sorosom je znacajna. Koalicija za
medjunarodnu pravdu (CIJ), koju je osnovao i koju
finansira Soros, raspolaze velikim delom pravnog
personala zaposlenog u Tribunalu. Sorosova fondacija
Institut za otvoreno drustvo (Open Society Institute)
je jedan od sakupljaca dokaznog materijala za Tribunal,
i sto je najrecitije, taj Institut finansira
najpoznatiji dnevni list UCK u Pristini. Taj podatak
nikad niko nije pomenuo u sredstvima javnog
informisanja na Zapadu.
Politicka pristrasnost u postupku
Cak i kad covek ne bi poznavao istorijat
Tribunala, samo kratko prisutvo sudjenju Slobodanu
Milosevicu u Sali 1 Haskog tribunala bilo bi dovoljno
da pobudi sumnje.
Za razliku od prakse u redovnim sudovima,
Haski tribunal je i sam umesan u oblikovanje optuzbe;
stavise, neophodno je odobrenje jednog od sudija da bi
se optuzba podnela.
Ova izuzetna sprega tuzilaca i sudija podriva
pravo optuzenoga da se smatra nevinim. Ta sprega se
ispoljava i u svakodnevnom postupku sudjenja u Haskom
tribunalu.
Posetio sam Tribunal u prvoj sedmici juna
2002 i mogu da svedocim da su sudije i tuzioci u praksi
na vise nacina srasli kao nokat i meso.
Slusao sam iskaze nekih svedoka u toku
pretresa kome sam prisustvovao.
Svedoci su davali svoje ponekad veoma
razvucene iskaze, koje je zatim razvijao tuzilac,
ponekad su pokazivane i fotografije i geografske karte.
Glavni sudija Ricard Mej (Richard May) nije postavljao
vremensko ogranicenje za tuzilacku stranu. Ali kad
dodje red na Milosevica da unakrsno ispita svedoka,
sudija Mej ponekad daje do znanja da je vreme za
unakrsno ispitivanje ograniceno. Kad je jednom g.
Milosevic protestovao, sudija Mej je arogantno izjavio:
"Mi smo sudije, gospodine Milosevicu, i odlucili smo da
imate 45 minuta za unakrsno ispitivanje toga svedoka."
(7 juna 2002).
U redovnoj sudskoj praksi unakrsno
ispitivanje moze da traje koliko je neophodno, bez
obzira da li je rec o deset minuta ili deset casova,
tim pre sto se optuzenom stavljaju na dusu najtezi
zlocini za koje se covek moze optuziti. Ali prema
pravilima i postupku ovog sudjenja sudije se brinu da
tako ne bude.
Osim toga, Tribunalu je dato apsolutno pravo
da sam utvrdjuje svoja sopstvena pravila i postupke,
sto je bez presedana u pravosudnoj istoriji.
Nacin na koji sudije pokusavaju "da brane"
tuzioceve svedoke od svih unakrsnih pitanja koja mogu
da bace sumnju u istinitost njihovih izjava, ili da ih
potpuno obesnaze, otkriva punu politicku pristrasnost
Suda. Iz izvestaja drugih ocevidaca saznao sam da je to
svakodnevna praksa ovog Suda, ali ja cu se ovde
ograniciti samo na ono sto sam licno cuo i video.
6-og juna je svedocio izvesni gosp. Bujo,
jedan od UCK staresina u podrucju Racak 1999. On je
govorio o navodnom masakru u selu Racak tvrdeci da su
srpske snage prve otvorile vatru. Kasnije u toku
iskaza, kad je objasnjavao ponasanje UCK, on je tvrdio
da je njegova jedinica ispalila samo upozoravajuce hice
u vazduh da svojim kolegama stavi na znanje da se
srpske snage priblizavaju.
Gosp. Milosevic je zapazio ovu protivrecnost
u iskazu i ostro postavio pitanje svedoku: "Ako je
istina da su srpske snage prve otvorile vatru, zasto je
bilo potrebno da ispaljujete upozoravajuce hice u
vazduh?" Jedno sasvim umesno pitanje, cini nam se. Ako
je vec otvorena vatra, nema razloga za upozoravajuce
hice u vazduh da se upozori na priblizavanje
neprijatelja.
G.Milosevic je pokusao da objasni smisao ove
protivrecnosti, ali je sudija Mej, kad je video da je
svedok zapao u skripac, intervenisao rekavsi, "To
pitanje ste dovoljno razradili. Idemo dalje, gosp.
Milosevicu. Predjite na sledece pitanje." Tako se gosp.
Bujo izvukao iz skripca.
Jedan drugi svedok, koji je priznao da je
njegov brat bio clan UCK, tvrdio je da je bio ocevidac
masakra nad civilima u njegovom selu u blizini Bele
Crkve.
On je tvrdio da su srpske snage upale u
njegovo mirno selo, odvojile zene i decu od ljudi a
onda pogubile sedamdeset ljudi, zena i dece.
U svom unakrsnom ispitivanju (sa ogranicenjem
vremena) pitao je g. Milosevic zasto bi odvajali ljude
od zena i dece ako su ih sve pogubili. Svedok je dugo
bio bez reci, pa je sudija Mej intervenisao rekavsi,
"Mislim da ne mozete ocekivati od svedoka da to zna."
Verodostojnost njegovog svedocenja je jos
vise bila dovedena u pitanje kad je izjavio da nista ne
zna o tome da je UCK kidnapovao kako Srbe tako i
Albance iz njegovog sela samo nekoliko sedmica ranije i
tvrdio da mora da je on bio odsutan iz sela u vreme kad
se to desilo i niko od seljana mu nije o tome pricao
kad se vratio. Sve do tog trena kidnapovanje gradjana
je bilo najveci dogadjaj u selu koji se desio
poslednjih godina. Pa ipak, iako od rodjenja stanovnik
toga sela, on nikad nije cuo da se o tome govori.
Pretres se odvija prema utvrdjenom scenariju.
Ne treba mnogo pameti da se shvate dve stvari: A)
Svedok uvek iznosi jednu dobro naucenu pricu. B) Ako
svedok zapadne u skripac, sudija ce da mu priskoci u
pomoc.
Ovu opservaciju je jos jace potvrdilo
svedocenje gosp. Jana Roberta Hendrija (Ian Robert
Hendrie), koji je kao clan Metropolitan policije iz
Londona poslat u OSCE i ulazio u jedinicu za
verifikaciju podataka o mestu Racak koju je predvodio
Viljem Voker (William Walker).
Gosp. Hendrie je pricao o svojim
opservacijama dok se kretao po prostoru na kome je
pocinjen tzv. masakr pri cemu je pokazao i nekoliko
fotosa koje je on licno napravio.
U toku unakrsnog ispitivanja, kad mu je
postavljeno pitanje da li je posetio mesto dogadjaja
sam ili ga je neko vodio, on je odgovorio da je imao
vodica. "Ko vam je pokazivao mesto gde je izvrsen
`masakr´?", pitao je gosp. Milosevic. "Ne znam", glasio
je odgovor svedoka.
Na Sudu je, dakle, davao svoj iskaz jedan od
clanova verifikacione misije koji nije mogao da potvrdi
ko mu je pricao o `masakru´ i pokazao navodne dokaze.
Ali, ocigledno, svedocenje gosp. Hendrija je za Haski
tribunal bilo prihvatljivo iako nije mogao da kaze ko
su bili svedok i tumac. Sudija Mej je zahtevao od g.
Milosevica da postavi novo pitanje.
Naredna pitanja su jos vise sterala g.
Hendrija u skripac. On nije mogao da objasni zasto se
na njegovim fotosima vide samo mrlje krvi a ne i lokve,
kako bi se moglo ocekivati. Nije mogao da objasni ni to
zbog cega krv neke osobe nije nadjena na nekom drugom
lesu, sto se moglo logicno pretpostaviti ako su svi ti
tesno zbijeni ljudi pogubljeni istovremeno na istom
mestu. Tada stupa sudija Mej na scenu. "Svedok nije
ekspert za obdukciju i od njega se ne moze ocekivati da
zna te stvari." Drugim recima, strucna kompetentnost g.
Hendrija je dvojaka: zadovoljavajuca je kad svedoci
protiv Milosevica, ali veoma manjkava kad je Milosevic
dovede u pitanje.
Komentari poput ovoga, a oni su svakodnevna
pojava, mogu da se ocekuju od tuzioca, ali da li mogu
da se ocekuju od od navodno neutralnog sudije?
Na pitanje optuzenog da li je nekad cuo da se
govori o tzv. ,,parafinskom testu" (test pomocu kojeg
moze da se zakljuci da li je neki covek nedavno rukovao
vatrenim oruzjem) nije odgovorio gosp. Hendrie vec je
prepustio sudiji Meju da izjavi da se "taj test smatra
nepouzdanim", na sta je g. Milosevic, malcice
sarkasticno, rekao: "Samo u SAD, ali ne i u
Jugoslaviji."
Gosp. Jemeni je bio poslednji svedok koga sam
cuo u toku moje posete u junu 2002. On je u svom iskazu
tvrdio da je bio ocevidac pogubljenja civila u svom
selu na Kosovu. Tvrdio je da se sakrio u potkrovlje
svoje kuce odakle je mogao da prati "ubijanje" i da je
cuo cak i to kako staresine jugoslovenskih jedinica
preko mobiltelefona uporedjuju broj mrtvih sa brojem
mrtvih u selu Racak. Gosp. Jemeni je u svojoj
dvadesetcetvrtoj godini predsednik opstine u svom selu.
U nastavku prenosim unakrsna pitanja g.
Milosevica i odgovore g. Jemenija.
G. Milosevic (u daljem tekstu M): "Jeste li
vi clan UCK?"
G. Jemeni (u daljem tekstu J): "Ne."
M.: Jeste li clan neke druge politicke
stranke?"
J.: "Da."
M.: "Koje ime nosi vasa stranka?"
J.: "Demokratska stranka."
M.: "Ko je predsednik vase stranke?"
J.: "G. Taci." [Taci je bio vodja UCK 1999]
M.: "Kad ste postali clan te stranke?"
J.: "Ne znam."
M.: "Ne znate kad ste postali clan vase
stranke? U redu. Otprilike, kad je to bilo?"
J.: "Ne znam."
Sudija Mej: "G. Milosevicu, idite dalje.
Irelevantno je kad je on postao clan svoje stranke."
M.: "Naprotiv. Veoma je relevantno. Kako to
da ste postali predsednik opstine u vasem selu u tim
godinama? To je veoma neobicno."
J.: "Ja sam izabran za predsednika zbog toga
sto predstavljam modernu civilizaciju, za razliku od
zaostalih Srba. Modernoj civilizaciji koju mi sad
gradimo na Kosovu potrebni su rukovodioci poput mene da
ih izvedemo iz zaostalosti u kojoj su ih drzali Srbi.
Mi sad gradimo jednu civilizaciju koja je moderna i
potrebni su nam inteligentni ljudi poput mene."
Sudija Mej je pustio ovu rasisticku tiradu
bez komentara.
M.: "Nisam znao da imam posla sa
intelektualcem. Ali da vas pitam o onom razgovoru
jugoslovenskih staresina koji ste, kako kazete,
slusali. Gde ste se nalazili kad ste slusali njihov
razgovor?"
J.: "Bio sam skriven u potkrovlju moje kuce."
M.: "A gde su bile jugoslovenske staresine
koje su vodile telefonski razgovor?"
J.: "Na balkonu jedne kuce koja gleda prema
prozoru mog potkrovlja."
M.: "Koliko je udaljena ta kuca od vase?"
J.: "Petnaest metara."
G. Milosevic pokaze svedoku jednu fotografiju
na kojoj se vidi doticna kuca.
M.: "Kao sto vidite, nema nikakvog balkona
koji gleda prema potkrovlju vase kuce. I najbliza kuca
je nekih 50 metara udaljena od nje. Je li to tacno?"
J.: "Ne."
Sudija Mej: "Predjite na sledece pitanje, g.
Milosevicu. Svedok vam je rekao gde se nalazio."
M.: "Pa dobro. Posto nije bilo pripadnika UCK
u vasem selu, kao sto vi tvrdite, i seljani nisu
osecali neku potrebu da beze, kako ste rekli u svom
iskazu, zasto ste osecali potrebu da se sklonite u
potkrovlje?"
Usledila je duga pauza. Onda je svedok
pribegao svojoj antri-srpskoj retorici kako se on bori
za novu civilizaciju i protiv srpskog mraka. Sudija Mej
nijednom nije opomenuo svedoka da odgovori na pitanje,
niti je pokusao da zaustavi rasisticku tiradu g.
Jemenija.
M.: "U redu. Kakva je bila atmosfera u selu
kad su snage bezbednosti stigle tamo?"
J.: "Uzasna. Srbi su stalno pucali u vazduh
iz oruzja i galamili na civile. Ponasali su se kao
divljaci."
M.: "I kroz tu uzasnu buku i galamu i salve
pucnjeva u vazduh vi ste uspeli da, kako kazete, sa
udaljenosti od 15 metara, cujete telefonski razgovor?
J.: "Mi predstavljamo modernu civilizaciju,
to je ono za sto se intelektualci poput mene bore."
G. Milosevic je ponovio pitanje.
Sudija Mej: ,,Imate li jos pitanja za
svedoka, g. Milosevicu?"
M.: "Imam jos oko pedeset pitanja."
Sudija Mej: "Pa, dajem vam jos deset minuta
za ovoga svedoka."
M.: "To samo pokazuje koliko je ovaj sud
pristrasan, kao sto sam vec ranije konstatovao."
G. Milosevic se zatim obratio svedoku
pitanjem: "Iz kog ste polozaja posmatrali ubijanje
civila?"
J.: "Sa prozora moga potkrovlja."
M.: "Da li su svi civili ubijeni pred
prozorom vaseg potkrovlja?"
J.: "Ja mogu da vidim celo selo iz mog
potkrovlja. Mogu da se krecem uokolo."
M.: "I pored svih tih ubijanja osecali ste se
toliko bezbednim da se komotno krecete po potkrovlju,
iako ste bili svega 15 metara udaljeni od snaga
bezbednosti?"
J.: "U toj buci i galami niko nije mogao da
me cuje, pa sam bio bezbedan."
M.: "Buka je, dakle, bila tako jaka da snage
bezbednosti nisu mogle da cuju vase kretanje, ali vama
nije smetala da cujete telefonski razgovor na
udaljenosti od dobrih 15 metara. Je li to tacno ili
nije?"
J.: "Vase vreme je isteklo, g. Milosevicu.
Zahvljujem vam, g. Jemeni, sto ste dosli i dali vase
svedocenje pred Medjunarodnim tribunalom. Sad ste
slobodni. Mozete da idete."
Arsini pravde
Kad sam se osvrnuo po Sudnici broj 1 sa
njenim sudijama, advokatima, sekretarima i pravnim
zastupnicima, shvatio sam da su ovi ljudi, koji rade za
ovaj specijalni tribunal, prodali svoj ponos i ponos
svog zanata novom svetskom poretku.
Advokat Kristofer Blek je savrseno sumirao
sustinu ovoga tribunala. On kaze: "Nijedan gradjanin
bilo koje zemlje na svetu ne bi smatrao da mu se
pravedno sudi na sudu koji se finansira, snabdeva
osobljem i pomoci od privatnih gradjana ili
akcionarskih drustava, dakle od subjekata koji su
neposredno zainteresovani za ishod sudjenja i koji su
prakticno imuni na taj sud. Jedan od temeljnih pravnih
principa glasi da jedna strana u pravnim procesima,
kako gradjanskim tako i krivicnim, ima pravo da zahteva
izuzece sudije koji vodi postupak ako postoje opravdani
razlozi da se sumnja u njegovu pristrasnost. U ovom
konkretnom slucaju moze da se navede ubedljiv razlog ne
samo da se sumnja u pristrasnost vec i da je ona
realna, i da se to ne odnosi samo na sudiju vec i na
ceo sud, buduci da nije pravna instanca koja zasluzuje
medjunarodni ugled vec tzv. "kengurski" sud, blef-sud,
ciji je cilj da posluzi politickim mocnicima koji mogu
da se identifikuju. Da budem dosledan svojoj tezi, reci
cu da je stvaranje politickog instrumenta koji ima za
cilj da povredi i unisti integritet i suverenitet jedne
zemlje zlocin protiv mira prema nirnberskim principima.
Umesto da, kako se tvrdi, resi konflikt, ovaj sud se
koristi da se opravda rat, on je dakle, instrument
rata."
Na pretresu u petak 7. juna zalio se g.
Milosevic pred sudom da jos nije dobio kopiju izjave
Viljema Vokera (William Walker), koji je kao bivsi sef
Verifikacione misije OSCE-a, glavni svedok tuzioca.
Ocekuje se da ce g. Voker da se pojavi kao svedok na
sudu u ponedeljak. Sudija Mej je rekao da ce ispitati o
cemu se radi.
Tuzilac je pripremao svoju optuzbu godinama,
njegovi svedoci su dobro pripremljeni, glasine se
akceptiraju kao dokazi, kao i tajni svedoci, ali se
optuzenom ogranicava vreme za unakrsno ispitivanje. I
povrh svega, kao da to nije dosta, izjave svedoka daju
se optuzenome samo nekoliko casova pred raspravu, sto
mu ne dozvoljava da se pripremi za unakrsno
ispitivanje.
Dodajte tome fizicke i psihicke okolnosti
kojima su g. Milosevic i ostali jugoslovenski
zatvorenici izlozeni. S njima se postupa kao da su vec
osudjeni na robiju, drze se u celijama i pod stalnom
prismotrom. Njihova posta se cenzurise, ogranicene su
posete porodice, svaka komunikacija sa porodicama ide
na sopstveni trosak, a tacno je propisano i sta mogu da
vide i cuju na radiju i TV.
Uprkos svemu tome, g. Milosevic koristi ovaj
tribunal kao svoje bojno polje na kome brani svoj narod
i svoju zemlju ukazujuci istovremeno ko su pravi krivci
za rat i cepanja na Balkanu: NATO i Medjunarodni
monetarni fond. On je jasno izrazio svoj stav u svojoj
besedi u tribunalu 11. decembra 2001. pred sudjenje:
"Mogu vam reci da sam ponosan sto sam bio vrhovni
komandant jugoslovenskih oruzanih snaga. Doveden sam
ovde za kaznu sto sam ustao protiv opasnosti najvece
tiranije koja je ikad pretila covecanstvu."
Ocekuje se da ce sudjenje Milosevicu da traje
dve godine. Ali bez obzira koliko ce to sudjenje da
traje, bez obzira koliko ce dobro pripremljenih svedoka
tuzilac da izvede, ako je ishod sudjenja unapred
odlucen - to je samo predstava za publiku.
Otpor koji bivsi predsednik Savezne Republike
Jugoslavije pruza nesravnjivo mocnijem protivniku
predstavlja ohrabrenje svima koji se protive ratovima,
siromastvu, bedi i patnji koji su dosli kao posledica
zavodjenja novog svetskog poretka.
===*===
To join or help this struggle, visit:
http://www.sps.org.yu/ (official SPS website)
http://www.belgrade-forum.org/ (forum for the world of equals)
http://www.icdsm.org/ (the international committee to defend
Slobodan Milosevic)
http://www.jutarnje.co.yu/ ('morning news' the only Serbian
newspaper advocating liberation)
1. Savet Evrope: O ozbiljnim krsenjima prava u slucaju Slobodana
Milosevica
2. Ratni zlocinac kao svedok protiv Milosevica (M. Tepavac)
3. Haski corsokak (B. Milosevic)
===1===
SAVET EVROPE CE RASPRAVLJATI O NEREGULARNOSTIMA
U PROCESU PROTIV PREDSEDNIKA MILOSEVICA
Deset poslanika Saveta Evrope iz
Rusije, Ukrajine i drugih zemalja potpisalo je i
time uvelo u proceduru Parlamentarne skupstine u
Strazburu nacrt rezolucije "O ozbiljnim krsenjima
prava u slucaju Slobodana Milosevica". U tekstu
se navode primeri ozbiljnih krsenja ljudskih
prava i sudske procedure od strane haskog
"tribunala" i zahteva upucivanje posebne misije
Saveta Evrope u Hag, radi utvrdjivanja cinjenica
i predloga mera. Sledi tekst rezolucije:
Parlamentarna skupstina Saveta Evrope
Strazbur
Nacrt rezolucije
"O ozbiljnim krsenjima prava u slucaju
Slobodana Milosevica"
1. Skupstina izrazava ozbiljnu
zabrinutost zbog delatnosti Haskog Tribunala za
bivsu Jugoslaviju, posebno u slucaju Slobodana
Milosevica. Postoje dokazi o narusavanju
opsteprihvacenih normi medjunarodnog prava i
posebno ljudskih prava i prava g. Milosevica na
odbranu.
2. G. Milosevicu se stalno iskljucuje
mikrofon za vreme unakrsnog ispitivanja svedoka,
cime mu se uskracuje pravo da raskrinkava lazne
tvrdnje nekih svedoka. Takodje, uskracuje mu se
neophodni odmor, mogucnost da bude na svezem
vazduhu, kao i uslovi za pripremu odbrane. Ne
dozvoljava mu se da prima usluge lekara i
advokata po sopstvenom izboru.
3. Objedinjavajuci optuznice za
Kosovo, Bosnu i Hrvatsku, tuzioci dobijaju
nedopustivo mnogo vremena za zasnivanje optuzbi.
To vodi u situaciju u kojoj ce se optuzeni
nalaziti u zatvoru nekoliko godina, pre nego sto
dodje u priliku da zapocne svoju odbranu.
4. G. Milosevica tretiraju kao da je
vec osudjen. Drze ga u zatvorskoj celiji sa
neprestanim nadzorom, sva njegova posta se
pregleda, cak su i pristup i posete clanova
porodice ograniceni. Postoje i ogranicenja sta
sme da vidi i cuje na radiju i televiziji. Pravo
javnosti na objektivnu informaciju o tome sta se
desava u slucaju g. Milosevica, ogranicava se
precutkivanjem izvestaja o procesu u medijima.
5. Skupstina konstatuje da se Haski
Tribunal koristi kao sredstvo za mesanje u
unutrasnje poslove Savezne Republike Jugoslavije,
a ne kao instrument pravosudja. To doprinosi
politickoj destabilizaciji Jugoslavije upravo u
vreme kada je njoj stabilnost neophodna radi
resavanja ekonomske i socijalne krize koja se
produbljuje.
6. Skupstina predlaze da se u Hag
uputi misija Parlamentarne skupstine Saveta
Evrope radi procene o odvijanju pomenutog procesa
i podnosenja odgovarajuceg izvestaja PSSE.
===2===
ARTEL GEOPOLITIKA by www.artel.co.yu
office@...
Datum:12 juni 2002
RATNI ZLOCINAC KAO SVEDOK PROTIV MILOSEVICA
Dr Milan Tepavac
miltep@...
Svedocenje Knuta Volebeka, koji je 1999. godine bio
predsedavajuci Organizacije za evropsku bezbednost i
saradnju (OEBS), pred tzv. Haskim tribunalom protiv
Slobodana Milosevica 8. jula ove godine je interesantno i
zato mu treba posvetiti pa?nju. To svedocenje pokazuje
sta je sve ono sto nazivamo "Novi svetski poredak"
ucinilo od ljudi koji su pristali, svesno ili nesvesno,
da slu?e tom monstrumu prema kojem je i Orvelova "1984"
prava decija bajka. Tom coveku je potpuno ispran mozak;
ne verujem da se pretvara; vise sam sklon uverenju da on
licno veruje u ono sto prica pred tribunalom i da uopste
nije svestan cinjenice da su i on i ta organizacija
pocinile ratni zlocin saucesnistva u agresiji najjace
vojne sile u istoriji na jednu malu zemlju koja nikoga
nije ugro?avala i koja se samo branila od teroristickih
bandi.
Milosevic je u jednom momentu podsetio svedoka da je
Jugoslavija bila svojevremeno samovoljno i protivpravno
izbacena iz OEBS-a (tada se jos zvala Konferenscija o
evropskoj bezbednosti i sardnji - KEBS) da bi i ta
organizacija sa svoje strane doprinela krvavom razbijanju
Jugoslavije, koja je inace bila jedna od osnivaca te
organizacije. To je ?iva istina, i steta je sto je
Milosevic to rekao vise nekako usput i nije sire
elaborirao (verovatno zbog toga sto je morao stedeti dato
mu vreme od dva sata za unakrsno ispitivanje tog
svedoka). Volebek se u odgovoru samo ogranicio na to da
ka?e da u to vreme on nije bio na funkciji u toj
organizaciji.
A to koja je bila uloga te organizacije u razbijanju
umesto u ocuvanju SFRJ i kako je Jugoslavija bila
iskljucena iz nje zaista zaslu?uje da se podseti na to i
da se sacuva od zaborava.
Ja sam davno, baveci se ovom organizacijom, dosao do
zakljucka da nikada u istoriji nije postojala jedna
medunarodna organizacija ciji su clanovi dr?ave koja je
preko noci postala orgnizacija koja bi se komotno mogla
nazvati Organizacija bez?as?a bez presedana (OBBP).
Po prirodi stvari, prva od svih medunarodnih organizacija
koja je terebalo da pomogne Jugoslaviji kada je ona
zapala u krizu usled secsionistickih te?nji nekih njenih
republika usled podsticanja izvana - pre svih od SAD,
Vatikana, Evropske zajednice i njenih dr?ava clanica, pre
svega Nemacke - bila je Konferencija o evropskoj
bezbednosti i saradnji (KEBS). Kao sto samo ime govori,
stvorena je pocetkom sedamdesetih godina - u cemu je
Jugoslavija igrala veoma znacajnu ulogu - radi
bezbednosti i saradnje u Evropi. A sta je KEBS ucinio da
pomogne jednom od svojih clanova-osnivaca? Nista -
odnosno gore od nista, jer je postao slepo orude EZ i
SAD. Na sastanku 19.6.1991. u Berlinu, dakle u momentu
kada se jugoslovenska kriza bli?ila svome vrhuncu,
izra?ena je samo "zabrinutost" stanjem u Jugoslaviji, ali
ipak je verbalno data podrska "demokratskom razvoju,
jedinstvu i teritorijalnom integritetu", a na sastanku u
Pragu 3.7.1991. apelovano je na prekid vatre i data
podrska nastojanjima EZ, naravno bez osude oru?ane
secesije!
Pravu prekretnicu, neshvatljivu sa stanovista principa na
kojima pociva ta organizacija, predstavlja sastanak u
Pragu 31.1.1992. Na tom sastanku ministara inostranih
poslova nije vise bilo podrske "jugoslovenskom
demokratsskom razvoju, jedinstvu i teritorijalnom
inetegritetu", vec je priznala secesiju Slovenije i
Hrvatske od Jugoslavije, clanice KEBS-a, i dodelila im
posmatracki status! A "sveti" principi KEBS-a su:
postovanje teritorijalnog integriteta dr?ava,
nepovredivost granica dr?ava i nemesanje u unutrasnje
stvari (principi IV, III i VI Finalnog akta)! Koliko sam
mogao da utvrdim, u istoriji medunarodnih odnosa ne
postoji slican slucaj u kome se jedna medunarodna
organizacija tako necasno ponela prema svojim osnovnim
principima i jednom od svojih clanova osnivaca[i]. .
Da stvar bude jos apsurdnija, KEBS uskoro uklanja
Jugoslaviju iz svojih redova i pri tome odredjuje svoje
"posmatracke" misije na Kosmetu, Sand?aku i Vojvodini!
Nakon isteka mandata sredinom 1993.g. jugoslovenska vlada
se konacno setila da je to cisti apsurd da pod tim
uslovima KEBS ima svoje misije u Jugosalaviji, te
uskracuje produ?enje mandata. Sledi dreka i dernjava te
organizacije protiv Jugoslavije. Nikada se nije dogodilo
da jedna medunarodna organizacija iz svojih redova ukloni
svoga clana, potpuno neopreavdano i protivno pravilima te
organizacije, a onda zahteva od nje da na svoju
teritoriju primi misije te organizzacije, sastavljene od
predstavnika neprijateljskih drzava! Ta organizacija bez
imalo stida i srama na sastanku u Rimu 1.12. 1993. na
nivou ministara inostranih poslova u zavrsnom dokumentu
zala?e se za "teritorijalni integritet Hrvatske" -
naravno one avnojske, Brozove - i zahteva da se "odmah i
za duze vreme" dozvole misije KEBS-a na Kosovu, Sand?aku
i Vojvodini (ne govori se o SR Jugoslaviji)! Ovakav svoj
zahtev ponavlja i na svom sastanku u Pragu pocetkom marta
1994. Sredinom juna 1994. jugoslovenska vlada prima
delegaciju Parlamentarne skupstine KEBS-a koja je danima
gnjavila gotovo sve funkcionere Srbije i SRJ,
insistirajuci na apsurdu da se prime misije bez povratka
Jugosalavije na svoje mesto u toj organizaciji.
Unakrsnim ispitivanjem Volebeka Milosevic je, nadam se,
svakome jasno pokazao da je OEBS, odnosno Knut Volebek
kao njen predsednik tada, vise od saucesnika u agresiji
NATO pakta na Jugoslaviju. Naime, on je jasno pokazao da
je povlacenje Verifikacione misije OEBS omogucilo
agresiju. Da je ona ostala verna svome mandatu i ostala
na Kosmetu gde je upravo pocelo smirivanje verovatno se
NATO ne bi usudio da i nju bombarduje. Iako Milosevic to
nije spomenuo, treba podsetiti da je NATO koristio
Verifikacionu misiju kao svog obavestajnog agenta, i da
su mnogi clanovi Misije (a bilo ih je preko 1.500) radili
kao obavestajci NATO pakta. Smatram da se ta organizacija
toliko iskompromitovala da Jugoslavija nije ni u kom
slucaju trebalo da tra?i ponovni prijem, sto je
marionetska vlast uspostavljena pucem od 5. oktobra 2000,
ucinila.
[i] Jugoslovenski predstavnik na toj konferenciji,
zamenik saveznog sekretara za inostrane poslove M. Maksic
nije se suprotstavio naznacenom toku te konferencije, a
mogao je i imao pravo na to jer se u KEBS-u odlucuje
konsensusom, cime je izvrsio izdaju zemlje.
===3===
ARTEL GEOPOLITIKA by www.artel.co.yu
office@...
Datum:16 juli 2002
Borislav Milossevicc: Hasski ccorsokak
Moskva, 20 juna 2002 godine
CClanak je objavljen u br. 2/2002 moskovskog
ccasopisa "Nacionaljnye interesy".
S ruskog prevela Sava Rosicc (B. Milossevicc je
autorizovao prevod)
Prosslo je visse od tri godine od poccetka agresije
NATO na Jugoslaviju. Ona je izazvala tesske patnje
nasseg naroda, velike ljudske zzrtve, kolosalna
razaranja (ekonomska, kulturna, ekolosska) suverene
zemlje, jedne od osnivacca OUN. Tom agresijom su
pogazzeni u Povelji OUN zapisani principi
medjunarodnog pravnog poretka, koji je rezultat
Drugog svetskog rata. NATO je izvrssila teske
zloccine, velikih razmera. O tome jarko svedocci
optuzzujucci govor Slobodana Milossevicca, u celini
objavljen u ovom broju "Nacionalnih interesa".
Milosseviccev govor ubedljivo i argumentovano
raskrinkava balkansku politiku velikih sila, posebno
SAD, Nemaccke i Velike Britanije.
Mislim da je uputno podsetiti na pojedine pouke
jugoslovenske krize, jer se to direktno ticce
medjunarodne stabilnosti i bezbednosti.
Posebno treba istacci da agresija NATO na SR
Jugoslaviju znacci izradu novih principa
medjunarodnih odnosa, normi medjunarodnog prava, u
ccijoj je osnovi ne samo odricanje de facto od OUN,
nego i priznanje prava regionalnoj organizaciji
(NATO) da uzurpra suverena prava drugih drzzava izvan
zone sopstvene odgovornosti i nadlezznosti
(uspostavljene osnivacckim dokumentima same NATO), i
da prossirenje svoje vojne vlasti i geopoliticcke
kontrole predstavi kao mirotvoraccku meru i sankciju
medjunarodnog prava. Ono, medjunarodno pravo, istupa
kao ideologija i legitimizacija geopoliticcke
ekspanzije. Pred nama je occigledno pretendovanje na
svetsku dominaciju.
Na jugoslovensku krizu, ispoljenu u poslednjoj
deceniji prosslog veka, treba gledati kao na
kvalitativno novu etapu u procesu "preraspodele
sveta", revizije medjunarodnih odnosa i medjunarodnog
prava, novu etapu ostvarivanja geopoliticcke
ekspanzije SAD. Razvoj dogadjaja posle 11. septembra
2001. godine predstavlja najnoviju etapu te
ekspanzije, premda niko ne poricce neophodnost ni
korisnost borbe s terorizmom. Sada je formulisana i
nova doktrina: borba protiv "globalnog terorizma",
neprijatelja koji se nalazi svugde i nigde, zasad u
62 zemlje, borba svuda prisutna i dugotrajna, to jest
do pobede, kao i protiv "komunisticckog
totalitarizma" - postala je nova ideologija spoljne
politike SAD. Model sveta identiccan globalnoj
konfrontaciji dveju velesila, kao i u periodu
"hladnog rata". Neutralnih ne mozze biti - ko nije s
nama, taj je protiv nas. Sva su sredstva dozvoljena u
borbi protiv neprijatelja. Nema zabranjenih udaraca.
Vojni budzzet SAD za ovu godinu poveccan je za 40%.
Sada je globalna hegemonija, globalna dominacija
proglassena za cilj americcke spoljne politike.
Svedoci smo imperijalnog programa "novog svetskog
poretka", brzog i silovitog nastupanja SAD na jug
Evrazije, k sirovinskim resursima Kaspijskog bazena,
Bliskog i Srednjeg Istoka, sa svim posledicama koje
iz toga proisticcu za svetsko trzzisste energenata i
svetsku privredu u celini. Kao neposredan cilj
isticce se russenje vlasti u Iraku, to jest, Sadama
Husejina (kada i kako - to je vecc tehniccko
pitanje), ssto ce im dozvoliti da se pozabave Iranom,
itd.
Politika svetske dominacije se ponekad ideolosski
prikriva i mistifikuje pojmovima "novog svetskog
poretka" i "globalizacije", to jest, prikazuje kao
zakonitost medjunarodnih odnosa i globalnog
drusstvenog razvoja, kao uspostavljanje jedinstvenog
sveta.
Naravno da zakoni ekonomskog razvoja, procesi
globalizacije i planetarnog objedinjavanja realno
postoje. U savremenoj fazi nauccnotehniccke
revolucije prakticcno je nemogucce izdvojiti se, dok
sa stanovissta ciljeva i zadataka nacionalnog razvoja
to i nema perspektivu. Rastucci nivo integracije,
medjusobne zavisnosti drzzava stvara istorijske
pretpostavke za demokratizaciju medjunarodnih odnosa.
CCinilo se da su u periodu objedinjavanja Nemaccke i
prestanka konfrontacije dva vojnopoliticcka bloka
znatno porasle moguccnosti da se u medjunarodnom
zzivotu ostvare principi zapisani u Povelji OUN,
helsinsskom Zavrssnom aktu itd. Medjutim, imperijalni
Zapad to nije hteo. Proces "prekrajanja"
medjunarodnih odnosa sticao je novu snagu usled
russenja "bipolarnosti". NATO je, umesto OUN, preuzeo
na sebe mirovne i sliccne misije. Tako su SAD i
Velika Britanija same sebe odredile za arbitra u
Persijskom zalivu. Vecc poccetkom 1996.g. SAD su
bespogovorno izjavile da je "ssirenje NATO na istok
neminovno, i to cce se desiti" (V. Peri, bivssi
ministar odbrane SAD). Ono se desilo i dalje se
dessava, pa i na prostoru bivsse SFRJ, premda to tamo
joss u pravnom smislu nije zavrsseno. Russenje SFRJ
krajem 1991-poccetkom 1992. godine, kao i agresija
NATO na SRJ 1999.g. izvedeni su s ciljem da pojedine
drzzave postignu odredjene stratesske zadatke. Iako
su unutrassnji uzroci (istorijski, politiccki,
nacionalni, religiozni) bili prisutni, pa ccak i
predstavljali zamajac u mehanizmu russenja
Jugoslavije, presudan i odluccujucci faktor bila je
politika velikih sila. Sile koje su podsticale
nacionalizam i separatizam jugoslovenskih republika i
pokrajina, munjevito su podrzzale odvajanje Hrvatske
i Slovenije, a zatim i ostalih bivssih jugoslovenskih
republika. Posebnu ulogu u tome odigrali su Nemaccka
i vatikan. Nisu bila razmatrana pitanja uslova
secesije, kontinuiteta mnogonacionalne drzzave koja
se raspada, administrativne granice medju federalnim
republikama automatski su priznate kao neprikosnovene
medjunarodne granice, o nacionalnim manjinama se nije
ni razmissljalo a ne nessto preduzimalo, isto tako
kao i o uslovima priznanja novih drzzava, o sudbini
armije, itd. Posebno je Bosna i Hercegovina bila
medjunarodno priznata bez predhodne saglasnosti i
dogovora izmedju tri nacionalne zajednice - srpske,
muslimanske i hrvatske. Mnogi su upozoravali da cce,
u protivnom, gradjanski rat u BiH biti neizbezzan.
Ali, referendum u BiH je bio ipak odrzzan bez
uccesscca srba. I gradjanski rat je buknuo. Sile su
koristile i podsticale nacionalne razdore, konflikte
izmedju slovenskih i muslimanskih naroda, direktno se
messale u odnose izmedju bivssih jugoslovenskih
republika da bi se razorila Jugoslavija. Ona je bila
poligon i zzrtva te strategije. Agresija NATO na SRJ
1999. nije imala nikakve veze sa zasstitom ljudskih
prava; obrnuto - ona je predstavljala najgrublje
krssenje ljudskih prava. Velike sile iz NATO
podrzzale su oruzzani separatizam na Kosovu,
teroristiccku organizaciju (OVK) finansiranu
trgovinom narkoticima, drugim reccima, te su velike
sile stupile u savez sa teroristima. To je poprimilo
posebnu vazznost za medjunarodne odnose posle
dogadjaja 11. septembra 2001. g. Jer se ispostavilo
da je OVK povezana s "Al Kaidom". Medjutim,
"dvostruki standardi" - koje vidimo i u tome kako
Zapad ocenjuje dogadjaje u CCecceniji - uobiccajena
su stvar za politiku SAD. Jugoslavija je bila poligon
vazdussnih vojnih operacija, isto kao i nedavno
Avganistan. Rat je u Jugoslaviji vodjen prakticcno
nekazznjeno, kopnenih akcija nije bilo. Agresiji je
takodje bila obezbedjena efikasna podrsska sredstava
javnog informisanja kako u drzzavama NATO, tako i, uz
malobrojne izuzetke, u ccitavom svetu. Vrssena je
desetogodissnja satanizacija Srbije i njenog
rukovodstva, Slobodana Milossevicca liccno, pravo na
istinito informisanje bilo je ukinuto. U
informacionom ratu su korissccene globalne, svetske
mrezze. Posle prestanka bombardovanja Jugoslavije,
Rusija nije na Kosovu dobila svoju zonu i pored
impresivnog marsa ruskih vojnika koji su, naissavssi
na odussevljenu podrssku srpskog stanovnisstva, prvi
zauzeli pozicije na Kosovu i Metohiji. Odluke o
moguccnosti preletanja ruskih aviona u Jugoslavije
kroz vazdussni prostor Madjarske i Rumunije, kao i
tranzita humanitarnog konvoja Ministarstva RF za
vanredne situacije kroz Madjarsku, nisu donosile
vlade tih zemalja vecc rukovodstvo NATO. Na Savetu
bezbednosti agresiju NATO su jednoznaccno osudile
Rusija, Kina, Indija i Belorusija; drugi su ccinili
visse ili manje jasne aluzije. SAD su uticale na
islamske zemlje cclanice OUN; uspele su da unesu
rascep u Pokret nesvrstanosti u pitanju odnosa prema
kosovskom problemu i prema agresiji SAD, NATO, protiv
SRJ. Posle donossenja rezolucije (1244) Saveta
bezbednosti OUN o Kosovu nastavljena je - sada vecc
pod pokroviteljstvom OUN - saradnja drzzava NATO s
OVK, ssto je imalo za rezultat ccistku ne samo
srpskog, nego i drugog nealbanskog stanovnisstva s
Kosova i Metohije. Sliccno se desilo i sredinom 90-ih
godina prosslog veka u Hrvatskoj, gde je hrvatskom
vojnom akcijom, uz pomocc SAD, izvrssena ccistka
srpskog stanovnisstva.
Farsa koja se sada odigrava u Hagu u vidu sudjenja
Slobodanu Milosseviccu potrebna je da bi se
legalizovala i opravdala ta zloccinaccka politika
velikih sila Zapada. Takozvani Medjunarodni kriviccni
sud za bivssu Jugoslaviju osnovan je 1993.g. odlukom
Saveta bezbednosti OUN. Na osnovu Povelje OUN
Generalna skupsstina je jedini organ OUN koji ima
prerogativu osnivanja sudskih organa (tako je
formiran Medjunarodni sud pravde OUN u Hagu, cciji je
Statut neotudjivi sastavni deo Povelje OUN), te je
zato tessko priznati legitimnost "tribunala".
Predsednik Medjunarodnog suda OUN Mohamed Bedzzaui je
joss 1994.g. ukazao na sporan karakter rezolucije 827
Saveta bezbednosti OUN, u skladu sa kojom je pomenuti
tribunal osnovan. Medjutim, "tribunal" uzziva svu
moguccnu podrssku SAD i bloka NATO. Nedavno je preko
60 drzzava ratifikovalo ugovor o osnivanju
Medjunarodnog kriviccnog suda, ccime je on postao
realnost. Taj sud, koji se naziva i Rimskim (ugovor
je potpisan 1998. u Rimu) treba da poccne s radom 1.
jula o.g. u Hagu. On treba da sudi za tesske
zloccine, na primer, genocid, ratne zloccine, ma gde
izvrssene. Americcka administracija je, medjutim,
opozvala svoj potpis pod ugovorom, ona taj sud nije
priznala, sstavisse, saopsstila je o svojoj
spremnosti da "svim sredstvima", pa i primenom sile,
sprecci da se gradjanin SAD ikad pojavi pred njim.
Istovremeno, ta administracija preti sankcijama onim
drzzavama koje cce saradjivati s Medjunarodnim
kriviccnim sudom. SAD su zapretile i da cce opozvati
svoje osoblje iz svih mirotvoracckih misija OUN, ako
njihovi gradjani ne budu izuzeti iz nadlezznosti tog
suda. Dakle, SAD su "tribunalu" za bivssu Jugoslaviju
dale punu politiccku i finansijsku podrssku i svojim
uticajem na Beograd direktno obezbedile izruccenje
Slobodana Milossevicca u Hag u roku koji su same
odredile, a kada je recc o Medjunarodnom kriviccnom
sudu trazze imunitet za svoj personal u svim
misijama...Demokratija, nema ssta.
"Tribunal" za bivssu Jugoslaviju, premda i osnovan od
strane Saveta bezbednosti OUN, zapravo je ccisto
NATO-vski sud. Postao je orudje politike medjunarodne
dominacije s ciljem da se dovrssi prekrajanje
Balkana, legalizuje agresija, unissti simbol otpora
NATO-u, Slobodan Milossevicc, pripreti i zastrasse
svi oni drzzavni lideri koji se odupiru pritisku
spolja, koji sstite nacionalne interese i nezavisnost
svojih zemalja.
U praksi "tribunal" sudi samo Srbima. On ignorisse
zloccine politicckih lidera kosovskih separatista i
njima potccinjene OVK, kao i terorizam - osnovni vid
borbe albanskih separatista. Rukovodioci Hrvatske i
muslimansko-hrvatske federacije u okviru Bosne i
Hercegovine prakticcno su izuzeti iz sudjenja, sudi
se samo politicckom i vojnom rukovodstvu Srbije i
Jugoslavije, kao i rukovodstvu Republike Srpske i
Republike Srpske Krajine, iako je na prostorima i
Bosne i Hrvatske besneo gradjanski rat, a u
gradjanskim ratovima nevinih strana nema. Apsolutno
su izuzeti iz sudjenja, na primer, rukovodioci
zemalja NATO kao i NATO-vski organizatori i
izvrssioci stvarnih zloccina protiv SRJ i naroda
Jugoslavije. "Tribunal" je objavio da on nije
ovlassccen da im sudi. Reccju, "tribunal" za bivssu
Jugoslaviju nije pravna institucija, to je
najobiccnije orudje sprovodjenja politike svetske
dominacije, politiccki tobozznji sud koji se oblacci
u togu pravne nauke i profesije radi legalizacije
politike i dejstava NATO protiv Jugoslavije,
opravdanja terorista i agresora.
Budzzet "tribunala" je od 1993.g. poveccan sa 276.000
na skoro 250 miliona US$ za 2002-2003.g. (Vredi
istacci da je za potrebe Komisije OUN za ljudska
prava izdvojeno 20 miliona US$). "Tribunal" se
takodje finansira i iz privatnih sredstava, na
primer, iz fonda poznatog DZZ. Sorossa. Mnogi autori
koji ulivaju poverenje pissu o tome da "tribunal"
prima novccane poklone od vlada pojedinih islamskih
zemalja kao ssto je Saudijska Arabija, ssto
protivrecci rezoluciji SB o njegovom osnivanju. Na
platnom spisku "tribunala" figurira 1.188 osoba iz 77
zemalja. U spisku hasskih advokata koji specijalizuju
oblast kriviccnog prava nalazi se oko 2.000 imena,
neposredno angazzovani advokati primaju meseccnu
platu od 15.000 evra. Dnevnice se izraccunavaju na
osnovu fiksnog iznosa odredjenog tarifom OUN. Fiksni
suma za jedan sat rada iznosi bruto 80-100 dolara,
zavisno od iskustva advokata. Lako je razumeti da u
svemu tome, osim politicckih interesa, vazznu ulogu
igraju korporativni interesi i lobiji vezani za
"tribunal".
Optuzznica protiv Slobodana Milossevicca i ccetvorice
drzzavnih i vojnih rukovodilaca Srbije i Jugoslavije
podignuta je u drugoj polovini maja 1999.g. u jeku
NATO-vskog bombardovanja. Sama ta ccinjenica
karakterisse i optuzznicu i sam "tribunal" kao
sredstvo agresije. Protiv Slobodana Milossevicca su
podignute ukupno tri optuzznice: za Kosovo, za
Hrvatsku i za Bosnu. U toku je proces o Kosovu.
Slobodan Milossevicc je optuzzen za zloccine protiv
ccoveccnosti i za krssenje ratnih zakona i obiccaja.
Medjutim, optuzznica u stvari nema pravnog
obrazlozzenja possto je zasnovana na pretpostavkama.
Istaknuti jugoslovenski pravnici smatraju da bi
"svaki sud u SR Jugoslaviji bez premissljanja odbacio
optuzznicu zasnovanu na pretpostavkama,
verovatnostima, a pogotovo na sumnjama". Ta
optuzznica je zasnovana na sumnjama kao i na
politicckim ocenama, pri ccemu osrednji pravnici
pristrasno i s predrasudama pokussavaju da
interpretiraju politiccku istoriju Jugoslavije i
regiona. Njihovi argumenti, po pravilu, ne mogu
izdrzzati ccak ni povrssnu kritiku.
Slobodan Milossevicc je 28. juna 2001.g. bio
fakticcki kidnapovan iz beogradskog zatvora i, uz
uccesscce stranih specijalnih sluzzbi, u lisicama
dopremljen u Hag. I predsednik Jugoslavije priznao je
da je taj ccin neustavan, iako nije preduzeo nikakve
mere za njegovo spreccavanje, a upravo je zasstita
ustava osnovna prerogativa ssefa drzzave. Srpska
vlada se ressila na taj sramotan ccin i to u roku
koji su odredile SAD, obeccavssi pritom odobravanje
jugoslovenskoj strani znaccajnih kredita. Ustavni sud
Jugoslavije je odluke na osnovu kojih je Slobodan
Milossevicc predat Hagu proglasio neustavnim.
Sjajan, ubedljiv govor Slobodana Milossevicca u Hagu
ostavio je snazzan utisak na svetsku javnost. U
Jugoslaviji je, prema podacima zvaniccne sstampe,
preko 60% stanovnisstva svakodnevno na televiziji
pratilo tok sudjenja, ssto je, uostalom, priliccno
brzo bilo prekinuto: u Hagu su objasnili da direktno
prenossenje sudjenja navodno nije celishodno, possto
"Milossevicc uticce na omladinu Evrope". U
Jugoslaviji se sudjenje prenosi samo na jednom kanalu
koji pokriva manji deo teritorije zemlje (Beograd i
okolina), dok se u Evropi uopsste ne prenosi.
Snaga nastupa Slobodana Milossevicca je izmedju
ostalog i u tome ssto on ne brani sebe liccno, vecc
svoj narod, armiju, zemlju. Sudjenje preccutkuje
varvarsko bombardovanje NATO, niko sem Slobodana
Milossevicca ne pominje da je visse od dve hiljade
jugoslovenskih gradjana poginulo, da je visse hiljada
ljudi ranjeno tokom bombardovanja koja su trajala 78
dana i nocci. Niko se ne usudjuje da progovori o
teroristiccko-separatisticckoj organizaciji (OVK), o
njenim zloccinacckim delima. Samo od dolaska KFOR-a
na Kosovo I Metohiju juna 1999.g. ubijeno je hiljadu
petsto kosovskih Srba, isto toliko je nestalo, iz
pokrajine je proterano trista hiljada Srba,
Crnogoraca, Roma i ostalih nealbanaca. Nass narod
vrlo dobro shvata da u licu bivsseg predsednika SRJ,
NATO pretpostavlja da sudi celom srpskom narodu.
Posle russenja SFRJ i dogadjaja koji su potom
usledili, etniccki prostor srpskog naroda se znatno
suzio, Srbi su podvrgnuti etnicckom ccissccenju u
Hrvatskoj, na Kosovu i Metohiji. U Jugoslaviji je
preko milion izbeglica, tj. visse nego u bilo kojoj
drugoj evropskoj zemlji. Naglo je zaosstreno srpsko
nacionalno pitanje, bez ccijeg ressavanja tessko da
je moguccna stabilnost u regionu.
Kao rezultat russenja SFRJ formiran je mozze se
recci, parafrazirajucci Engelsa, niz "neistorijskih"
drzzava, kada se ima u vidu njihova istorijska
perspektiva. Tako je Bosna de facto protektorat u
kome vlada evropski gubernator; ozbiljni su problemi
Makedonije gde vidimo novi krug spirale jugoslovenske
krize usled ccega je podvrgnuto preispitivanju
ustavno uredjenje zemlje; po svemu sudecci, ni
izbliza nije iscrpljen potencijal dalje
dezintegracije sadassnje Jugoslavije.
Istovremeno, occigledna je ekspanzija albanskog
nacionalizma. Tako, postoji projekat stvaranja
"Velike Albanije", cciji je vid, za razliku od
imaginarne "Velike Srbije" inkriminisane Slobodanu
Milosseviccu, formiran tokom Drugog svetskog rata uz
Musolinijevu podrssku. Stratezi "novog svetskog
poretka" ekspanziju albanskog nacionalizma i
albansko-islamski faktor koriste kao orudje
prekrajanja Balkana. Njihovi interesi se podudaraju s
interesima ideologa "Velike Albanije" i njenog
drzzavnog projekta. Niz autora, medju kojima ima i
ruskih, ukazuje na tzv. islamski pojas Evrope: od
Bosne i s juga od Ulcilja, tj. od crnogorske obale,
preko Sandzzaka, Albanije, Kosova u Metohije,
Makedonije i Bugarske u kojoj zzive stotine hiljada
etnicckih Turaka, i dalje pravo ka Turskoj,
stratesskom savezniku SAD. Druga polovina tog luka
upire u Kavkaz. Prema mnogim ocenama, stvaranje
takvog "pojasa" je u interesu SAD, koje vide Evropu -
cciji geopoliticcki prostor skuplja snagu - kao
pretnju svojoj hegemoniji.
CCetiri meseca hasskog procesa jasno pokazuju da taj
"tribunal", ma ssta tvrdili angazzovani publicisti i
eksperti, koje placcaju "nevladine organizacije",
zapravo predstavlja farsu ili, kako pissu pojedini
jugoslovenski listovi, tragikomediju: sudsku komediju
sa tragiccnim posledicama za srpski narod. Zasad je
optuzzba ispitala oko 80 svedoka (po tri optuzzbe
tuzzilac planira da dovede ukupno oko 600 svedoka).
Pred hasskim sudom defiluju specificcni albanski
svedoci od kojih veccina, zamislite, nikad ni ccula
nije za OVK. Ti ljudi ponavljaju napamet nauccene
lekcije, ali ccim Slobodan Milossevicc poccne da im
postavlja pitanja, svedoci se zbunjuju, zaboravljaju
svoje ranije u pismenom vidu podnete iskaze. Sve
dosad nijedno svedoccenje, ni predsednika Kosova
Rugove, naccelnika sstaba misije OEBS-a britanskog
generala Drevenkovica, ssefa verifikacione misije
OEBS-a na Kosovu Amerikanca Vokera, nema skoro
nikakvu pravnu dokaznu vrednost za tzv. komandnu
odgovornost Slobodana Milossevicca. CCak i zapadne
novine isticcu da su pojedini svedoci "fijasko" za
optuzzbu. Tako je uticajni francuski list "Mond"
objavio veliki cclanak pod naslovom "Optuzzba se
spoticce, a sudjenje Slobodanu Milosseviccu
zaglibljuje". (Le MOnde. 14.06.02. Ch. Chatelot, A.
Franco. L`accusation trebuche et le process de
Slobodan Milosevic s`enlise). Tuzzilasstvo ne mozze
da pronadje dokaze, possto je Slobodan Milossevicc
delovao u skladu s ustavom i zakonima svoje zemlje,
branecci teritoriju svoje zemlje od separatizma i
svoj narod od terorizma, i zato mu je nemogucce
pripisati i inkriminisati bilo kakvu posebnu vrstu
odgovornosti. Sve se objassnjava prosto: lazzna
optuzzba se ne mozze oslanjati na posstene svedoke.
To je logiccka aksioma. Zapanjuje to ssto sudsko
vecce, na ccelu s britanskim sudijom Riccardom Mejom,
sve visse odustaje ccak i od privida nepristrasnosti,
postaje svojevrstan tuzzilac, istovremeno occigledno
blagonaklon prema lazznim svedoccenjima (koja su
dozvoljavala da se iza ressetke possalje skoro
polovina svedoka). "Svedocima" se dopusstaju
politiccke izjave, dok se Slobodu Milosseviccu
bezobzirno oduzimaju prava garantovana medjunarodnim
konvencijama, medjunarodnim pravom (na primer,
Medjunarodnim paktom o gradjanskim i politicckim
pravima), krssi se Statut i pravila samog "tribunala"
za vodjenje postupka. Tako sudija ccesto prekida
Slobodana Milossevicca, ne dozvoljava mu da postavi
odredjena pitanja, uz izgovor da to navodno ne spada
u temu, dok je svedocima dozvoljeno da se opssirno
izjassnjavaju o temama o kojima nemaju direktne
podatke, vecc znaju samo po ccuvenju. I visse od
toga: "ekspert" Patrik Bol je "statisticckim
metodama" dokazivao da je do migracija stanovnisstva
Kosova dolazilo zbog terora i ubistava vrssenih od
strane armije i policije; medjutim, ta "ubistva" ni
na kakvom sudjenju nisu dokazana, "mesta" njihovog
"izvrssenja" se samo pretpostavljaju polazecci od
statisticckih metoda! Eto, takvi su "zloccini" koji
se, u skladu sa sistemom "komandne odgovornosti",
inkriminissu Slobodanu Milosseviccu. Jak "tribunal",
nema ssta!
Ograniccavaju se prava i elementarne potrebe
optuzzenog. Sudske sednice su produzzene za jedan
sat, ssto znacci da se Milosseviccu oduzima vreme
potrebno da se pripremi za zasedanje. Milossevicca
takodje zadrzzavaju u sudu, navodno zbog nedostatka
vozila, ponekad i po dva sata, ne obezbedjuju mu
redovnu i blagovremenu ishranu, lissavaju ga
potrebnog odmora, pa ccak i ssetnje na svezzem
vazduhu, ssto predstavlja jedno od najvazznijih prava
svakog zatvorenika. "Tribunal" u poslednje vreme
Milosseviccu daje vrlo obimna i slozzena dokumenta od
velikog znaccaja za sudski postupak i odbranu
Slobodana Milossevicca samo na engleskom jeziku i bez
prevoda, ccime se krssi ne samo Medjunarodni pakt o
gradjanskim i politicckim pravima, vecc i Statut i
procesna pravila samog "tribunala". Jugoslovenski
komitet za odbranu Slobodana Milossevicca "Sloboda"
obratio se ambasadama zemalja-cclanica SB OUN pismom
u kome je izneo te ccinjenice, nazvavssi ih
muccenjem, ssto je zabranjeno nizom medjunarodnih
dokumenata. Ali, to je, izgleda, dozvoljeno u hasskom
tribunalu.
Aleksandar Zinovjev smatra da je Slobodan Milossevicc
postao simbol otpora globalizaciji na americcki
naccin i da je za SAD i NATO pobeda nad njim u
nastaloj situaciji vazznija od svega onog ssto su
postigli na Balkanu tokom celog perioda rata.
Ponassanje "tribunala" i karakter sudskog postupka
taj stav potvrdjuju. Medjutim, occigledno da hasski
"tribunal" ne proticce onako kako su njegovi
organizatori zamislili i da se nikako ne sme
iskljucciti moguccnost kraha sudskog procesa.
Presudnu ulogu u tome mogu odigrati svetska javnost i
drugi medjunarodni faktori. ZZelim da ovaj pogovor
zavrssim pozivom na akciju i zahtevom: "Slobodu
Slobodanu Milosseviccu!".
Milosevica
2. Ratni zlocinac kao svedok protiv Milosevica (M. Tepavac)
3. Haski corsokak (B. Milosevic)
===1===
SAVET EVROPE CE RASPRAVLJATI O NEREGULARNOSTIMA
U PROCESU PROTIV PREDSEDNIKA MILOSEVICA
Deset poslanika Saveta Evrope iz
Rusije, Ukrajine i drugih zemalja potpisalo je i
time uvelo u proceduru Parlamentarne skupstine u
Strazburu nacrt rezolucije "O ozbiljnim krsenjima
prava u slucaju Slobodana Milosevica". U tekstu
se navode primeri ozbiljnih krsenja ljudskih
prava i sudske procedure od strane haskog
"tribunala" i zahteva upucivanje posebne misije
Saveta Evrope u Hag, radi utvrdjivanja cinjenica
i predloga mera. Sledi tekst rezolucije:
Parlamentarna skupstina Saveta Evrope
Strazbur
Nacrt rezolucije
"O ozbiljnim krsenjima prava u slucaju
Slobodana Milosevica"
1. Skupstina izrazava ozbiljnu
zabrinutost zbog delatnosti Haskog Tribunala za
bivsu Jugoslaviju, posebno u slucaju Slobodana
Milosevica. Postoje dokazi o narusavanju
opsteprihvacenih normi medjunarodnog prava i
posebno ljudskih prava i prava g. Milosevica na
odbranu.
2. G. Milosevicu se stalno iskljucuje
mikrofon za vreme unakrsnog ispitivanja svedoka,
cime mu se uskracuje pravo da raskrinkava lazne
tvrdnje nekih svedoka. Takodje, uskracuje mu se
neophodni odmor, mogucnost da bude na svezem
vazduhu, kao i uslovi za pripremu odbrane. Ne
dozvoljava mu se da prima usluge lekara i
advokata po sopstvenom izboru.
3. Objedinjavajuci optuznice za
Kosovo, Bosnu i Hrvatsku, tuzioci dobijaju
nedopustivo mnogo vremena za zasnivanje optuzbi.
To vodi u situaciju u kojoj ce se optuzeni
nalaziti u zatvoru nekoliko godina, pre nego sto
dodje u priliku da zapocne svoju odbranu.
4. G. Milosevica tretiraju kao da je
vec osudjen. Drze ga u zatvorskoj celiji sa
neprestanim nadzorom, sva njegova posta se
pregleda, cak su i pristup i posete clanova
porodice ograniceni. Postoje i ogranicenja sta
sme da vidi i cuje na radiju i televiziji. Pravo
javnosti na objektivnu informaciju o tome sta se
desava u slucaju g. Milosevica, ogranicava se
precutkivanjem izvestaja o procesu u medijima.
5. Skupstina konstatuje da se Haski
Tribunal koristi kao sredstvo za mesanje u
unutrasnje poslove Savezne Republike Jugoslavije,
a ne kao instrument pravosudja. To doprinosi
politickoj destabilizaciji Jugoslavije upravo u
vreme kada je njoj stabilnost neophodna radi
resavanja ekonomske i socijalne krize koja se
produbljuje.
6. Skupstina predlaze da se u Hag
uputi misija Parlamentarne skupstine Saveta
Evrope radi procene o odvijanju pomenutog procesa
i podnosenja odgovarajuceg izvestaja PSSE.
===2===
ARTEL GEOPOLITIKA by www.artel.co.yu
office@...
Datum:12 juni 2002
RATNI ZLOCINAC KAO SVEDOK PROTIV MILOSEVICA
Dr Milan Tepavac
miltep@...
Svedocenje Knuta Volebeka, koji je 1999. godine bio
predsedavajuci Organizacije za evropsku bezbednost i
saradnju (OEBS), pred tzv. Haskim tribunalom protiv
Slobodana Milosevica 8. jula ove godine je interesantno i
zato mu treba posvetiti pa?nju. To svedocenje pokazuje
sta je sve ono sto nazivamo "Novi svetski poredak"
ucinilo od ljudi koji su pristali, svesno ili nesvesno,
da slu?e tom monstrumu prema kojem je i Orvelova "1984"
prava decija bajka. Tom coveku je potpuno ispran mozak;
ne verujem da se pretvara; vise sam sklon uverenju da on
licno veruje u ono sto prica pred tribunalom i da uopste
nije svestan cinjenice da su i on i ta organizacija
pocinile ratni zlocin saucesnistva u agresiji najjace
vojne sile u istoriji na jednu malu zemlju koja nikoga
nije ugro?avala i koja se samo branila od teroristickih
bandi.
Milosevic je u jednom momentu podsetio svedoka da je
Jugoslavija bila svojevremeno samovoljno i protivpravno
izbacena iz OEBS-a (tada se jos zvala Konferenscija o
evropskoj bezbednosti i sardnji - KEBS) da bi i ta
organizacija sa svoje strane doprinela krvavom razbijanju
Jugoslavije, koja je inace bila jedna od osnivaca te
organizacije. To je ?iva istina, i steta je sto je
Milosevic to rekao vise nekako usput i nije sire
elaborirao (verovatno zbog toga sto je morao stedeti dato
mu vreme od dva sata za unakrsno ispitivanje tog
svedoka). Volebek se u odgovoru samo ogranicio na to da
ka?e da u to vreme on nije bio na funkciji u toj
organizaciji.
A to koja je bila uloga te organizacije u razbijanju
umesto u ocuvanju SFRJ i kako je Jugoslavija bila
iskljucena iz nje zaista zaslu?uje da se podseti na to i
da se sacuva od zaborava.
Ja sam davno, baveci se ovom organizacijom, dosao do
zakljucka da nikada u istoriji nije postojala jedna
medunarodna organizacija ciji su clanovi dr?ave koja je
preko noci postala orgnizacija koja bi se komotno mogla
nazvati Organizacija bez?as?a bez presedana (OBBP).
Po prirodi stvari, prva od svih medunarodnih organizacija
koja je terebalo da pomogne Jugoslaviji kada je ona
zapala u krizu usled secsionistickih te?nji nekih njenih
republika usled podsticanja izvana - pre svih od SAD,
Vatikana, Evropske zajednice i njenih dr?ava clanica, pre
svega Nemacke - bila je Konferencija o evropskoj
bezbednosti i saradnji (KEBS). Kao sto samo ime govori,
stvorena je pocetkom sedamdesetih godina - u cemu je
Jugoslavija igrala veoma znacajnu ulogu - radi
bezbednosti i saradnje u Evropi. A sta je KEBS ucinio da
pomogne jednom od svojih clanova-osnivaca? Nista -
odnosno gore od nista, jer je postao slepo orude EZ i
SAD. Na sastanku 19.6.1991. u Berlinu, dakle u momentu
kada se jugoslovenska kriza bli?ila svome vrhuncu,
izra?ena je samo "zabrinutost" stanjem u Jugoslaviji, ali
ipak je verbalno data podrska "demokratskom razvoju,
jedinstvu i teritorijalnom integritetu", a na sastanku u
Pragu 3.7.1991. apelovano je na prekid vatre i data
podrska nastojanjima EZ, naravno bez osude oru?ane
secesije!
Pravu prekretnicu, neshvatljivu sa stanovista principa na
kojima pociva ta organizacija, predstavlja sastanak u
Pragu 31.1.1992. Na tom sastanku ministara inostranih
poslova nije vise bilo podrske "jugoslovenskom
demokratsskom razvoju, jedinstvu i teritorijalnom
inetegritetu", vec je priznala secesiju Slovenije i
Hrvatske od Jugoslavije, clanice KEBS-a, i dodelila im
posmatracki status! A "sveti" principi KEBS-a su:
postovanje teritorijalnog integriteta dr?ava,
nepovredivost granica dr?ava i nemesanje u unutrasnje
stvari (principi IV, III i VI Finalnog akta)! Koliko sam
mogao da utvrdim, u istoriji medunarodnih odnosa ne
postoji slican slucaj u kome se jedna medunarodna
organizacija tako necasno ponela prema svojim osnovnim
principima i jednom od svojih clanova osnivaca[i]. .
Da stvar bude jos apsurdnija, KEBS uskoro uklanja
Jugoslaviju iz svojih redova i pri tome odredjuje svoje
"posmatracke" misije na Kosmetu, Sand?aku i Vojvodini!
Nakon isteka mandata sredinom 1993.g. jugoslovenska vlada
se konacno setila da je to cisti apsurd da pod tim
uslovima KEBS ima svoje misije u Jugosalaviji, te
uskracuje produ?enje mandata. Sledi dreka i dernjava te
organizacije protiv Jugoslavije. Nikada se nije dogodilo
da jedna medunarodna organizacija iz svojih redova ukloni
svoga clana, potpuno neopreavdano i protivno pravilima te
organizacije, a onda zahteva od nje da na svoju
teritoriju primi misije te organizzacije, sastavljene od
predstavnika neprijateljskih drzava! Ta organizacija bez
imalo stida i srama na sastanku u Rimu 1.12. 1993. na
nivou ministara inostranih poslova u zavrsnom dokumentu
zala?e se za "teritorijalni integritet Hrvatske" -
naravno one avnojske, Brozove - i zahteva da se "odmah i
za duze vreme" dozvole misije KEBS-a na Kosovu, Sand?aku
i Vojvodini (ne govori se o SR Jugoslaviji)! Ovakav svoj
zahtev ponavlja i na svom sastanku u Pragu pocetkom marta
1994. Sredinom juna 1994. jugoslovenska vlada prima
delegaciju Parlamentarne skupstine KEBS-a koja je danima
gnjavila gotovo sve funkcionere Srbije i SRJ,
insistirajuci na apsurdu da se prime misije bez povratka
Jugosalavije na svoje mesto u toj organizaciji.
Unakrsnim ispitivanjem Volebeka Milosevic je, nadam se,
svakome jasno pokazao da je OEBS, odnosno Knut Volebek
kao njen predsednik tada, vise od saucesnika u agresiji
NATO pakta na Jugoslaviju. Naime, on je jasno pokazao da
je povlacenje Verifikacione misije OEBS omogucilo
agresiju. Da je ona ostala verna svome mandatu i ostala
na Kosmetu gde je upravo pocelo smirivanje verovatno se
NATO ne bi usudio da i nju bombarduje. Iako Milosevic to
nije spomenuo, treba podsetiti da je NATO koristio
Verifikacionu misiju kao svog obavestajnog agenta, i da
su mnogi clanovi Misije (a bilo ih je preko 1.500) radili
kao obavestajci NATO pakta. Smatram da se ta organizacija
toliko iskompromitovala da Jugoslavija nije ni u kom
slucaju trebalo da tra?i ponovni prijem, sto je
marionetska vlast uspostavljena pucem od 5. oktobra 2000,
ucinila.
[i] Jugoslovenski predstavnik na toj konferenciji,
zamenik saveznog sekretara za inostrane poslove M. Maksic
nije se suprotstavio naznacenom toku te konferencije, a
mogao je i imao pravo na to jer se u KEBS-u odlucuje
konsensusom, cime je izvrsio izdaju zemlje.
===3===
ARTEL GEOPOLITIKA by www.artel.co.yu
office@...
Datum:16 juli 2002
Borislav Milossevicc: Hasski ccorsokak
Moskva, 20 juna 2002 godine
CClanak je objavljen u br. 2/2002 moskovskog
ccasopisa "Nacionaljnye interesy".
S ruskog prevela Sava Rosicc (B. Milossevicc je
autorizovao prevod)
Prosslo je visse od tri godine od poccetka agresije
NATO na Jugoslaviju. Ona je izazvala tesske patnje
nasseg naroda, velike ljudske zzrtve, kolosalna
razaranja (ekonomska, kulturna, ekolosska) suverene
zemlje, jedne od osnivacca OUN. Tom agresijom su
pogazzeni u Povelji OUN zapisani principi
medjunarodnog pravnog poretka, koji je rezultat
Drugog svetskog rata. NATO je izvrssila teske
zloccine, velikih razmera. O tome jarko svedocci
optuzzujucci govor Slobodana Milossevicca, u celini
objavljen u ovom broju "Nacionalnih interesa".
Milosseviccev govor ubedljivo i argumentovano
raskrinkava balkansku politiku velikih sila, posebno
SAD, Nemaccke i Velike Britanije.
Mislim da je uputno podsetiti na pojedine pouke
jugoslovenske krize, jer se to direktno ticce
medjunarodne stabilnosti i bezbednosti.
Posebno treba istacci da agresija NATO na SR
Jugoslaviju znacci izradu novih principa
medjunarodnih odnosa, normi medjunarodnog prava, u
ccijoj je osnovi ne samo odricanje de facto od OUN,
nego i priznanje prava regionalnoj organizaciji
(NATO) da uzurpra suverena prava drugih drzzava izvan
zone sopstvene odgovornosti i nadlezznosti
(uspostavljene osnivacckim dokumentima same NATO), i
da prossirenje svoje vojne vlasti i geopoliticcke
kontrole predstavi kao mirotvoraccku meru i sankciju
medjunarodnog prava. Ono, medjunarodno pravo, istupa
kao ideologija i legitimizacija geopoliticcke
ekspanzije. Pred nama je occigledno pretendovanje na
svetsku dominaciju.
Na jugoslovensku krizu, ispoljenu u poslednjoj
deceniji prosslog veka, treba gledati kao na
kvalitativno novu etapu u procesu "preraspodele
sveta", revizije medjunarodnih odnosa i medjunarodnog
prava, novu etapu ostvarivanja geopoliticcke
ekspanzije SAD. Razvoj dogadjaja posle 11. septembra
2001. godine predstavlja najnoviju etapu te
ekspanzije, premda niko ne poricce neophodnost ni
korisnost borbe s terorizmom. Sada je formulisana i
nova doktrina: borba protiv "globalnog terorizma",
neprijatelja koji se nalazi svugde i nigde, zasad u
62 zemlje, borba svuda prisutna i dugotrajna, to jest
do pobede, kao i protiv "komunisticckog
totalitarizma" - postala je nova ideologija spoljne
politike SAD. Model sveta identiccan globalnoj
konfrontaciji dveju velesila, kao i u periodu
"hladnog rata". Neutralnih ne mozze biti - ko nije s
nama, taj je protiv nas. Sva su sredstva dozvoljena u
borbi protiv neprijatelja. Nema zabranjenih udaraca.
Vojni budzzet SAD za ovu godinu poveccan je za 40%.
Sada je globalna hegemonija, globalna dominacija
proglassena za cilj americcke spoljne politike.
Svedoci smo imperijalnog programa "novog svetskog
poretka", brzog i silovitog nastupanja SAD na jug
Evrazije, k sirovinskim resursima Kaspijskog bazena,
Bliskog i Srednjeg Istoka, sa svim posledicama koje
iz toga proisticcu za svetsko trzzisste energenata i
svetsku privredu u celini. Kao neposredan cilj
isticce se russenje vlasti u Iraku, to jest, Sadama
Husejina (kada i kako - to je vecc tehniccko
pitanje), ssto ce im dozvoliti da se pozabave Iranom,
itd.
Politika svetske dominacije se ponekad ideolosski
prikriva i mistifikuje pojmovima "novog svetskog
poretka" i "globalizacije", to jest, prikazuje kao
zakonitost medjunarodnih odnosa i globalnog
drusstvenog razvoja, kao uspostavljanje jedinstvenog
sveta.
Naravno da zakoni ekonomskog razvoja, procesi
globalizacije i planetarnog objedinjavanja realno
postoje. U savremenoj fazi nauccnotehniccke
revolucije prakticcno je nemogucce izdvojiti se, dok
sa stanovissta ciljeva i zadataka nacionalnog razvoja
to i nema perspektivu. Rastucci nivo integracije,
medjusobne zavisnosti drzzava stvara istorijske
pretpostavke za demokratizaciju medjunarodnih odnosa.
CCinilo se da su u periodu objedinjavanja Nemaccke i
prestanka konfrontacije dva vojnopoliticcka bloka
znatno porasle moguccnosti da se u medjunarodnom
zzivotu ostvare principi zapisani u Povelji OUN,
helsinsskom Zavrssnom aktu itd. Medjutim, imperijalni
Zapad to nije hteo. Proces "prekrajanja"
medjunarodnih odnosa sticao je novu snagu usled
russenja "bipolarnosti". NATO je, umesto OUN, preuzeo
na sebe mirovne i sliccne misije. Tako su SAD i
Velika Britanija same sebe odredile za arbitra u
Persijskom zalivu. Vecc poccetkom 1996.g. SAD su
bespogovorno izjavile da je "ssirenje NATO na istok
neminovno, i to cce se desiti" (V. Peri, bivssi
ministar odbrane SAD). Ono se desilo i dalje se
dessava, pa i na prostoru bivsse SFRJ, premda to tamo
joss u pravnom smislu nije zavrsseno. Russenje SFRJ
krajem 1991-poccetkom 1992. godine, kao i agresija
NATO na SRJ 1999.g. izvedeni su s ciljem da pojedine
drzzave postignu odredjene stratesske zadatke. Iako
su unutrassnji uzroci (istorijski, politiccki,
nacionalni, religiozni) bili prisutni, pa ccak i
predstavljali zamajac u mehanizmu russenja
Jugoslavije, presudan i odluccujucci faktor bila je
politika velikih sila. Sile koje su podsticale
nacionalizam i separatizam jugoslovenskih republika i
pokrajina, munjevito su podrzzale odvajanje Hrvatske
i Slovenije, a zatim i ostalih bivssih jugoslovenskih
republika. Posebnu ulogu u tome odigrali su Nemaccka
i vatikan. Nisu bila razmatrana pitanja uslova
secesije, kontinuiteta mnogonacionalne drzzave koja
se raspada, administrativne granice medju federalnim
republikama automatski su priznate kao neprikosnovene
medjunarodne granice, o nacionalnim manjinama se nije
ni razmissljalo a ne nessto preduzimalo, isto tako
kao i o uslovima priznanja novih drzzava, o sudbini
armije, itd. Posebno je Bosna i Hercegovina bila
medjunarodno priznata bez predhodne saglasnosti i
dogovora izmedju tri nacionalne zajednice - srpske,
muslimanske i hrvatske. Mnogi su upozoravali da cce,
u protivnom, gradjanski rat u BiH biti neizbezzan.
Ali, referendum u BiH je bio ipak odrzzan bez
uccesscca srba. I gradjanski rat je buknuo. Sile su
koristile i podsticale nacionalne razdore, konflikte
izmedju slovenskih i muslimanskih naroda, direktno se
messale u odnose izmedju bivssih jugoslovenskih
republika da bi se razorila Jugoslavija. Ona je bila
poligon i zzrtva te strategije. Agresija NATO na SRJ
1999. nije imala nikakve veze sa zasstitom ljudskih
prava; obrnuto - ona je predstavljala najgrublje
krssenje ljudskih prava. Velike sile iz NATO
podrzzale su oruzzani separatizam na Kosovu,
teroristiccku organizaciju (OVK) finansiranu
trgovinom narkoticima, drugim reccima, te su velike
sile stupile u savez sa teroristima. To je poprimilo
posebnu vazznost za medjunarodne odnose posle
dogadjaja 11. septembra 2001. g. Jer se ispostavilo
da je OVK povezana s "Al Kaidom". Medjutim,
"dvostruki standardi" - koje vidimo i u tome kako
Zapad ocenjuje dogadjaje u CCecceniji - uobiccajena
su stvar za politiku SAD. Jugoslavija je bila poligon
vazdussnih vojnih operacija, isto kao i nedavno
Avganistan. Rat je u Jugoslaviji vodjen prakticcno
nekazznjeno, kopnenih akcija nije bilo. Agresiji je
takodje bila obezbedjena efikasna podrsska sredstava
javnog informisanja kako u drzzavama NATO, tako i, uz
malobrojne izuzetke, u ccitavom svetu. Vrssena je
desetogodissnja satanizacija Srbije i njenog
rukovodstva, Slobodana Milossevicca liccno, pravo na
istinito informisanje bilo je ukinuto. U
informacionom ratu su korissccene globalne, svetske
mrezze. Posle prestanka bombardovanja Jugoslavije,
Rusija nije na Kosovu dobila svoju zonu i pored
impresivnog marsa ruskih vojnika koji su, naissavssi
na odussevljenu podrssku srpskog stanovnisstva, prvi
zauzeli pozicije na Kosovu i Metohiji. Odluke o
moguccnosti preletanja ruskih aviona u Jugoslavije
kroz vazdussni prostor Madjarske i Rumunije, kao i
tranzita humanitarnog konvoja Ministarstva RF za
vanredne situacije kroz Madjarsku, nisu donosile
vlade tih zemalja vecc rukovodstvo NATO. Na Savetu
bezbednosti agresiju NATO su jednoznaccno osudile
Rusija, Kina, Indija i Belorusija; drugi su ccinili
visse ili manje jasne aluzije. SAD su uticale na
islamske zemlje cclanice OUN; uspele su da unesu
rascep u Pokret nesvrstanosti u pitanju odnosa prema
kosovskom problemu i prema agresiji SAD, NATO, protiv
SRJ. Posle donossenja rezolucije (1244) Saveta
bezbednosti OUN o Kosovu nastavljena je - sada vecc
pod pokroviteljstvom OUN - saradnja drzzava NATO s
OVK, ssto je imalo za rezultat ccistku ne samo
srpskog, nego i drugog nealbanskog stanovnisstva s
Kosova i Metohije. Sliccno se desilo i sredinom 90-ih
godina prosslog veka u Hrvatskoj, gde je hrvatskom
vojnom akcijom, uz pomocc SAD, izvrssena ccistka
srpskog stanovnisstva.
Farsa koja se sada odigrava u Hagu u vidu sudjenja
Slobodanu Milosseviccu potrebna je da bi se
legalizovala i opravdala ta zloccinaccka politika
velikih sila Zapada. Takozvani Medjunarodni kriviccni
sud za bivssu Jugoslaviju osnovan je 1993.g. odlukom
Saveta bezbednosti OUN. Na osnovu Povelje OUN
Generalna skupsstina je jedini organ OUN koji ima
prerogativu osnivanja sudskih organa (tako je
formiran Medjunarodni sud pravde OUN u Hagu, cciji je
Statut neotudjivi sastavni deo Povelje OUN), te je
zato tessko priznati legitimnost "tribunala".
Predsednik Medjunarodnog suda OUN Mohamed Bedzzaui je
joss 1994.g. ukazao na sporan karakter rezolucije 827
Saveta bezbednosti OUN, u skladu sa kojom je pomenuti
tribunal osnovan. Medjutim, "tribunal" uzziva svu
moguccnu podrssku SAD i bloka NATO. Nedavno je preko
60 drzzava ratifikovalo ugovor o osnivanju
Medjunarodnog kriviccnog suda, ccime je on postao
realnost. Taj sud, koji se naziva i Rimskim (ugovor
je potpisan 1998. u Rimu) treba da poccne s radom 1.
jula o.g. u Hagu. On treba da sudi za tesske
zloccine, na primer, genocid, ratne zloccine, ma gde
izvrssene. Americcka administracija je, medjutim,
opozvala svoj potpis pod ugovorom, ona taj sud nije
priznala, sstavisse, saopsstila je o svojoj
spremnosti da "svim sredstvima", pa i primenom sile,
sprecci da se gradjanin SAD ikad pojavi pred njim.
Istovremeno, ta administracija preti sankcijama onim
drzzavama koje cce saradjivati s Medjunarodnim
kriviccnim sudom. SAD su zapretile i da cce opozvati
svoje osoblje iz svih mirotvoracckih misija OUN, ako
njihovi gradjani ne budu izuzeti iz nadlezznosti tog
suda. Dakle, SAD su "tribunalu" za bivssu Jugoslaviju
dale punu politiccku i finansijsku podrssku i svojim
uticajem na Beograd direktno obezbedile izruccenje
Slobodana Milossevicca u Hag u roku koji su same
odredile, a kada je recc o Medjunarodnom kriviccnom
sudu trazze imunitet za svoj personal u svim
misijama...Demokratija, nema ssta.
"Tribunal" za bivssu Jugoslaviju, premda i osnovan od
strane Saveta bezbednosti OUN, zapravo je ccisto
NATO-vski sud. Postao je orudje politike medjunarodne
dominacije s ciljem da se dovrssi prekrajanje
Balkana, legalizuje agresija, unissti simbol otpora
NATO-u, Slobodan Milossevicc, pripreti i zastrasse
svi oni drzzavni lideri koji se odupiru pritisku
spolja, koji sstite nacionalne interese i nezavisnost
svojih zemalja.
U praksi "tribunal" sudi samo Srbima. On ignorisse
zloccine politicckih lidera kosovskih separatista i
njima potccinjene OVK, kao i terorizam - osnovni vid
borbe albanskih separatista. Rukovodioci Hrvatske i
muslimansko-hrvatske federacije u okviru Bosne i
Hercegovine prakticcno su izuzeti iz sudjenja, sudi
se samo politicckom i vojnom rukovodstvu Srbije i
Jugoslavije, kao i rukovodstvu Republike Srpske i
Republike Srpske Krajine, iako je na prostorima i
Bosne i Hrvatske besneo gradjanski rat, a u
gradjanskim ratovima nevinih strana nema. Apsolutno
su izuzeti iz sudjenja, na primer, rukovodioci
zemalja NATO kao i NATO-vski organizatori i
izvrssioci stvarnih zloccina protiv SRJ i naroda
Jugoslavije. "Tribunal" je objavio da on nije
ovlassccen da im sudi. Reccju, "tribunal" za bivssu
Jugoslaviju nije pravna institucija, to je
najobiccnije orudje sprovodjenja politike svetske
dominacije, politiccki tobozznji sud koji se oblacci
u togu pravne nauke i profesije radi legalizacije
politike i dejstava NATO protiv Jugoslavije,
opravdanja terorista i agresora.
Budzzet "tribunala" je od 1993.g. poveccan sa 276.000
na skoro 250 miliona US$ za 2002-2003.g. (Vredi
istacci da je za potrebe Komisije OUN za ljudska
prava izdvojeno 20 miliona US$). "Tribunal" se
takodje finansira i iz privatnih sredstava, na
primer, iz fonda poznatog DZZ. Sorossa. Mnogi autori
koji ulivaju poverenje pissu o tome da "tribunal"
prima novccane poklone od vlada pojedinih islamskih
zemalja kao ssto je Saudijska Arabija, ssto
protivrecci rezoluciji SB o njegovom osnivanju. Na
platnom spisku "tribunala" figurira 1.188 osoba iz 77
zemalja. U spisku hasskih advokata koji specijalizuju
oblast kriviccnog prava nalazi se oko 2.000 imena,
neposredno angazzovani advokati primaju meseccnu
platu od 15.000 evra. Dnevnice se izraccunavaju na
osnovu fiksnog iznosa odredjenog tarifom OUN. Fiksni
suma za jedan sat rada iznosi bruto 80-100 dolara,
zavisno od iskustva advokata. Lako je razumeti da u
svemu tome, osim politicckih interesa, vazznu ulogu
igraju korporativni interesi i lobiji vezani za
"tribunal".
Optuzznica protiv Slobodana Milossevicca i ccetvorice
drzzavnih i vojnih rukovodilaca Srbije i Jugoslavije
podignuta je u drugoj polovini maja 1999.g. u jeku
NATO-vskog bombardovanja. Sama ta ccinjenica
karakterisse i optuzznicu i sam "tribunal" kao
sredstvo agresije. Protiv Slobodana Milossevicca su
podignute ukupno tri optuzznice: za Kosovo, za
Hrvatsku i za Bosnu. U toku je proces o Kosovu.
Slobodan Milossevicc je optuzzen za zloccine protiv
ccoveccnosti i za krssenje ratnih zakona i obiccaja.
Medjutim, optuzznica u stvari nema pravnog
obrazlozzenja possto je zasnovana na pretpostavkama.
Istaknuti jugoslovenski pravnici smatraju da bi
"svaki sud u SR Jugoslaviji bez premissljanja odbacio
optuzznicu zasnovanu na pretpostavkama,
verovatnostima, a pogotovo na sumnjama". Ta
optuzznica je zasnovana na sumnjama kao i na
politicckim ocenama, pri ccemu osrednji pravnici
pristrasno i s predrasudama pokussavaju da
interpretiraju politiccku istoriju Jugoslavije i
regiona. Njihovi argumenti, po pravilu, ne mogu
izdrzzati ccak ni povrssnu kritiku.
Slobodan Milossevicc je 28. juna 2001.g. bio
fakticcki kidnapovan iz beogradskog zatvora i, uz
uccesscce stranih specijalnih sluzzbi, u lisicama
dopremljen u Hag. I predsednik Jugoslavije priznao je
da je taj ccin neustavan, iako nije preduzeo nikakve
mere za njegovo spreccavanje, a upravo je zasstita
ustava osnovna prerogativa ssefa drzzave. Srpska
vlada se ressila na taj sramotan ccin i to u roku
koji su odredile SAD, obeccavssi pritom odobravanje
jugoslovenskoj strani znaccajnih kredita. Ustavni sud
Jugoslavije je odluke na osnovu kojih je Slobodan
Milossevicc predat Hagu proglasio neustavnim.
Sjajan, ubedljiv govor Slobodana Milossevicca u Hagu
ostavio je snazzan utisak na svetsku javnost. U
Jugoslaviji je, prema podacima zvaniccne sstampe,
preko 60% stanovnisstva svakodnevno na televiziji
pratilo tok sudjenja, ssto je, uostalom, priliccno
brzo bilo prekinuto: u Hagu su objasnili da direktno
prenossenje sudjenja navodno nije celishodno, possto
"Milossevicc uticce na omladinu Evrope". U
Jugoslaviji se sudjenje prenosi samo na jednom kanalu
koji pokriva manji deo teritorije zemlje (Beograd i
okolina), dok se u Evropi uopsste ne prenosi.
Snaga nastupa Slobodana Milossevicca je izmedju
ostalog i u tome ssto on ne brani sebe liccno, vecc
svoj narod, armiju, zemlju. Sudjenje preccutkuje
varvarsko bombardovanje NATO, niko sem Slobodana
Milossevicca ne pominje da je visse od dve hiljade
jugoslovenskih gradjana poginulo, da je visse hiljada
ljudi ranjeno tokom bombardovanja koja su trajala 78
dana i nocci. Niko se ne usudjuje da progovori o
teroristiccko-separatisticckoj organizaciji (OVK), o
njenim zloccinacckim delima. Samo od dolaska KFOR-a
na Kosovo I Metohiju juna 1999.g. ubijeno je hiljadu
petsto kosovskih Srba, isto toliko je nestalo, iz
pokrajine je proterano trista hiljada Srba,
Crnogoraca, Roma i ostalih nealbanaca. Nass narod
vrlo dobro shvata da u licu bivsseg predsednika SRJ,
NATO pretpostavlja da sudi celom srpskom narodu.
Posle russenja SFRJ i dogadjaja koji su potom
usledili, etniccki prostor srpskog naroda se znatno
suzio, Srbi su podvrgnuti etnicckom ccissccenju u
Hrvatskoj, na Kosovu i Metohiji. U Jugoslaviji je
preko milion izbeglica, tj. visse nego u bilo kojoj
drugoj evropskoj zemlji. Naglo je zaosstreno srpsko
nacionalno pitanje, bez ccijeg ressavanja tessko da
je moguccna stabilnost u regionu.
Kao rezultat russenja SFRJ formiran je mozze se
recci, parafrazirajucci Engelsa, niz "neistorijskih"
drzzava, kada se ima u vidu njihova istorijska
perspektiva. Tako je Bosna de facto protektorat u
kome vlada evropski gubernator; ozbiljni su problemi
Makedonije gde vidimo novi krug spirale jugoslovenske
krize usled ccega je podvrgnuto preispitivanju
ustavno uredjenje zemlje; po svemu sudecci, ni
izbliza nije iscrpljen potencijal dalje
dezintegracije sadassnje Jugoslavije.
Istovremeno, occigledna je ekspanzija albanskog
nacionalizma. Tako, postoji projekat stvaranja
"Velike Albanije", cciji je vid, za razliku od
imaginarne "Velike Srbije" inkriminisane Slobodanu
Milosseviccu, formiran tokom Drugog svetskog rata uz
Musolinijevu podrssku. Stratezi "novog svetskog
poretka" ekspanziju albanskog nacionalizma i
albansko-islamski faktor koriste kao orudje
prekrajanja Balkana. Njihovi interesi se podudaraju s
interesima ideologa "Velike Albanije" i njenog
drzzavnog projekta. Niz autora, medju kojima ima i
ruskih, ukazuje na tzv. islamski pojas Evrope: od
Bosne i s juga od Ulcilja, tj. od crnogorske obale,
preko Sandzzaka, Albanije, Kosova u Metohije,
Makedonije i Bugarske u kojoj zzive stotine hiljada
etnicckih Turaka, i dalje pravo ka Turskoj,
stratesskom savezniku SAD. Druga polovina tog luka
upire u Kavkaz. Prema mnogim ocenama, stvaranje
takvog "pojasa" je u interesu SAD, koje vide Evropu -
cciji geopoliticcki prostor skuplja snagu - kao
pretnju svojoj hegemoniji.
CCetiri meseca hasskog procesa jasno pokazuju da taj
"tribunal", ma ssta tvrdili angazzovani publicisti i
eksperti, koje placcaju "nevladine organizacije",
zapravo predstavlja farsu ili, kako pissu pojedini
jugoslovenski listovi, tragikomediju: sudsku komediju
sa tragiccnim posledicama za srpski narod. Zasad je
optuzzba ispitala oko 80 svedoka (po tri optuzzbe
tuzzilac planira da dovede ukupno oko 600 svedoka).
Pred hasskim sudom defiluju specificcni albanski
svedoci od kojih veccina, zamislite, nikad ni ccula
nije za OVK. Ti ljudi ponavljaju napamet nauccene
lekcije, ali ccim Slobodan Milossevicc poccne da im
postavlja pitanja, svedoci se zbunjuju, zaboravljaju
svoje ranije u pismenom vidu podnete iskaze. Sve
dosad nijedno svedoccenje, ni predsednika Kosova
Rugove, naccelnika sstaba misije OEBS-a britanskog
generala Drevenkovica, ssefa verifikacione misije
OEBS-a na Kosovu Amerikanca Vokera, nema skoro
nikakvu pravnu dokaznu vrednost za tzv. komandnu
odgovornost Slobodana Milossevicca. CCak i zapadne
novine isticcu da su pojedini svedoci "fijasko" za
optuzzbu. Tako je uticajni francuski list "Mond"
objavio veliki cclanak pod naslovom "Optuzzba se
spoticce, a sudjenje Slobodanu Milosseviccu
zaglibljuje". (Le MOnde. 14.06.02. Ch. Chatelot, A.
Franco. L`accusation trebuche et le process de
Slobodan Milosevic s`enlise). Tuzzilasstvo ne mozze
da pronadje dokaze, possto je Slobodan Milossevicc
delovao u skladu s ustavom i zakonima svoje zemlje,
branecci teritoriju svoje zemlje od separatizma i
svoj narod od terorizma, i zato mu je nemogucce
pripisati i inkriminisati bilo kakvu posebnu vrstu
odgovornosti. Sve se objassnjava prosto: lazzna
optuzzba se ne mozze oslanjati na posstene svedoke.
To je logiccka aksioma. Zapanjuje to ssto sudsko
vecce, na ccelu s britanskim sudijom Riccardom Mejom,
sve visse odustaje ccak i od privida nepristrasnosti,
postaje svojevrstan tuzzilac, istovremeno occigledno
blagonaklon prema lazznim svedoccenjima (koja su
dozvoljavala da se iza ressetke possalje skoro
polovina svedoka). "Svedocima" se dopusstaju
politiccke izjave, dok se Slobodu Milosseviccu
bezobzirno oduzimaju prava garantovana medjunarodnim
konvencijama, medjunarodnim pravom (na primer,
Medjunarodnim paktom o gradjanskim i politicckim
pravima), krssi se Statut i pravila samog "tribunala"
za vodjenje postupka. Tako sudija ccesto prekida
Slobodana Milossevicca, ne dozvoljava mu da postavi
odredjena pitanja, uz izgovor da to navodno ne spada
u temu, dok je svedocima dozvoljeno da se opssirno
izjassnjavaju o temama o kojima nemaju direktne
podatke, vecc znaju samo po ccuvenju. I visse od
toga: "ekspert" Patrik Bol je "statisticckim
metodama" dokazivao da je do migracija stanovnisstva
Kosova dolazilo zbog terora i ubistava vrssenih od
strane armije i policije; medjutim, ta "ubistva" ni
na kakvom sudjenju nisu dokazana, "mesta" njihovog
"izvrssenja" se samo pretpostavljaju polazecci od
statisticckih metoda! Eto, takvi su "zloccini" koji
se, u skladu sa sistemom "komandne odgovornosti",
inkriminissu Slobodanu Milosseviccu. Jak "tribunal",
nema ssta!
Ograniccavaju se prava i elementarne potrebe
optuzzenog. Sudske sednice su produzzene za jedan
sat, ssto znacci da se Milosseviccu oduzima vreme
potrebno da se pripremi za zasedanje. Milossevicca
takodje zadrzzavaju u sudu, navodno zbog nedostatka
vozila, ponekad i po dva sata, ne obezbedjuju mu
redovnu i blagovremenu ishranu, lissavaju ga
potrebnog odmora, pa ccak i ssetnje na svezzem
vazduhu, ssto predstavlja jedno od najvazznijih prava
svakog zatvorenika. "Tribunal" u poslednje vreme
Milosseviccu daje vrlo obimna i slozzena dokumenta od
velikog znaccaja za sudski postupak i odbranu
Slobodana Milossevicca samo na engleskom jeziku i bez
prevoda, ccime se krssi ne samo Medjunarodni pakt o
gradjanskim i politicckim pravima, vecc i Statut i
procesna pravila samog "tribunala". Jugoslovenski
komitet za odbranu Slobodana Milossevicca "Sloboda"
obratio se ambasadama zemalja-cclanica SB OUN pismom
u kome je izneo te ccinjenice, nazvavssi ih
muccenjem, ssto je zabranjeno nizom medjunarodnih
dokumenata. Ali, to je, izgleda, dozvoljeno u hasskom
tribunalu.
Aleksandar Zinovjev smatra da je Slobodan Milossevicc
postao simbol otpora globalizaciji na americcki
naccin i da je za SAD i NATO pobeda nad njim u
nastaloj situaciji vazznija od svega onog ssto su
postigli na Balkanu tokom celog perioda rata.
Ponassanje "tribunala" i karakter sudskog postupka
taj stav potvrdjuju. Medjutim, occigledno da hasski
"tribunal" ne proticce onako kako su njegovi
organizatori zamislili i da se nikako ne sme
iskljucciti moguccnost kraha sudskog procesa.
Presudnu ulogu u tome mogu odigrati svetska javnost i
drugi medjunarodni faktori. ZZelim da ovaj pogovor
zavrssim pozivom na akciju i zahtevom: "Slobodu
Slobodanu Milosseviccu!".
CAMPO ANTIMPERIALISTA - Assisi, 3-9 agosto 2002
http://www.antiimperialista.org
PER PRENOTAZIONI E INFORMAZIONI:
e-mail: prenotazioni@...
Telefono: 328.8188709
Fax: 075.42686
===
MARTEDI' 6 AGOSTO
ore 10,00 Forum Sessione plenaria
Processo al processo:
il tribunale dell'AIA e l'autodifesa di Milosevic
Tavola Rotonda con
Fulvio Grimaldi - Comitato Internaz. per la Difesa di S. Milosevic
(ICDSM)
Sergej Novikov - storico, membro del RKRP-RPK
Witold Fisher - ICDSM, ex ufficiale della Germania Est
Andrea Martochia - Coord. Nazionale per la Jugoslavia
ore 16,00 Gruppi di discussione
1. La nuova strategia NATO come alleanza offensiva e la politica russa
Introduce: Serguei Novikov
Partecipa: Rainer Rupp
2. I media e come strumento ausiliario della guerra permanente
Introduce: Fulvio Grimaldi
Partecipa: Withold Fisher
3. Afganistan: la vittoria di Pirro degli U.S.A.
Introduce: Moreno Pasquinelli
Partecipa: un compagno dall'Afghanistan
ore 21,30 Concerto musicale degli ALTROCANTO
===
The Anti-imperialist Camp 2002 - Assisi, Italy
Take the Hague Inquisition Tribunal to Court - F
For many years the forces constituting the Anti-imperialist
Camp have been on the first line in support of the Yugoslav
and Serb people in their resistance against the Western
aggression. By means of overwhelming military power the
imperialism eventually installed a puppet regime in Belgrade.
However, even the rulers of the empire are aware of Yugoslav?s a
and Serb?s historic record of anti-imperialist struggle.
By means of the inquisition tribunal in the Hague,
imperialism tries to justify its aggression against a
people which for ten long years challenged their hegemony.
In this purely political process the perpetrator, who by
the way is at the same time the judge, should be turned
into the victim while the victim is supposed to endorse
the dirty game. This victim is the resistance of the Yugoslav
and Serb people taken to court in person of Slobodan Milosevic
(despite his unpardonable political mistakes as their leader).
However, he has bravely proven to be able to be steadfast,
to uncover the Western amalgam and to defend the popular
resistance. All the democratic and anti-imperialist forces
have to strive to restore the historic legitimacy of the
resistance against NATO. It has been laying the ground for
the future liberation struggle which will emerge as soon as
the imperialist world order is in severe troubles.
Tuesday, August 6, 2002
10.00 Plenary Session:
Take the Tribunal to Court
The Hague Tribunal and Milosevic?s self defencce
- Fulvio Grimaldi, renown Italian journalist and member
of the International Committee for the Defense of Slobodan
Milosevic (ICDSM)
- Witold Fischer, historian, former officer of the GDR?s P
eople?s Army and member of the ICDSM
- Serguei Novikov, historian and member of the Central
Committee and the International Commission of the RKRP-RPK
(Communist Workers Party of Russia - Revolutionary Party
of Communists)
- Andrea Martochia, Italian Coordination for Yugoslavia
16.00 Workshops:
NATO?s new strategy to strike first and Russia?s answer
- Rainer Rupp, former high ranking NATO official, former
member of the intelligence service of the GDR, journalist
and member of the PDS (Party of Democratic Socialism), Germany
- Serguei Novikov, CC of RKRP-RKP, Russia
Media as the ?forth arm? (Jamie Shea) ) of permanent war
- Fulvio Grimaldi
- Witold Fischer
***********************************
Actualised programme of the Anti-imperialist Camp:
http://www.antiimperialista.org/view.shtml?category=33&id=1016476446&keyword=+
Cultural programme of the Anti-imperialist Camp now available:
http://www.antiimperialista.org/view.shtml?category=33&id=1027463835&keyword=+
Call for the Anti-imperialist Camp 2002:
http://www.antiimperialista.com/en/view.shtml?category=33&id=1016475989&keyword=+
List of supporters:
www.antiimperialista.org/view.shtml?category=33&id=1023015109&keyword=+
To be added to the list of supporters and for further information please
contact:
camp@...
************************************
Antiimperialist Camp
PF 23, A-1040 Vienna, Austria
camp@...
www.antiimperialista.org/en
************************************
http://www.antiimperialista.org
PER PRENOTAZIONI E INFORMAZIONI:
e-mail: prenotazioni@...
Telefono: 328.8188709
Fax: 075.42686
===
MARTEDI' 6 AGOSTO
ore 10,00 Forum Sessione plenaria
Processo al processo:
il tribunale dell'AIA e l'autodifesa di Milosevic
Tavola Rotonda con
Fulvio Grimaldi - Comitato Internaz. per la Difesa di S. Milosevic
(ICDSM)
Sergej Novikov - storico, membro del RKRP-RPK
Witold Fisher - ICDSM, ex ufficiale della Germania Est
Andrea Martochia - Coord. Nazionale per la Jugoslavia
ore 16,00 Gruppi di discussione
1. La nuova strategia NATO come alleanza offensiva e la politica russa
Introduce: Serguei Novikov
Partecipa: Rainer Rupp
2. I media e come strumento ausiliario della guerra permanente
Introduce: Fulvio Grimaldi
Partecipa: Withold Fisher
3. Afganistan: la vittoria di Pirro degli U.S.A.
Introduce: Moreno Pasquinelli
Partecipa: un compagno dall'Afghanistan
ore 21,30 Concerto musicale degli ALTROCANTO
===
The Anti-imperialist Camp 2002 - Assisi, Italy
Take the Hague Inquisition Tribunal to Court - F
For many years the forces constituting the Anti-imperialist
Camp have been on the first line in support of the Yugoslav
and Serb people in their resistance against the Western
aggression. By means of overwhelming military power the
imperialism eventually installed a puppet regime in Belgrade.
However, even the rulers of the empire are aware of Yugoslav?s a
and Serb?s historic record of anti-imperialist struggle.
By means of the inquisition tribunal in the Hague,
imperialism tries to justify its aggression against a
people which for ten long years challenged their hegemony.
In this purely political process the perpetrator, who by
the way is at the same time the judge, should be turned
into the victim while the victim is supposed to endorse
the dirty game. This victim is the resistance of the Yugoslav
and Serb people taken to court in person of Slobodan Milosevic
(despite his unpardonable political mistakes as their leader).
However, he has bravely proven to be able to be steadfast,
to uncover the Western amalgam and to defend the popular
resistance. All the democratic and anti-imperialist forces
have to strive to restore the historic legitimacy of the
resistance against NATO. It has been laying the ground for
the future liberation struggle which will emerge as soon as
the imperialist world order is in severe troubles.
Tuesday, August 6, 2002
10.00 Plenary Session:
Take the Tribunal to Court
The Hague Tribunal and Milosevic?s self defencce
- Fulvio Grimaldi, renown Italian journalist and member
of the International Committee for the Defense of Slobodan
Milosevic (ICDSM)
- Witold Fischer, historian, former officer of the GDR?s P
eople?s Army and member of the ICDSM
- Serguei Novikov, historian and member of the Central
Committee and the International Commission of the RKRP-RPK
(Communist Workers Party of Russia - Revolutionary Party
of Communists)
- Andrea Martochia, Italian Coordination for Yugoslavia
16.00 Workshops:
NATO?s new strategy to strike first and Russia?s answer
- Rainer Rupp, former high ranking NATO official, former
member of the intelligence service of the GDR, journalist
and member of the PDS (Party of Democratic Socialism), Germany
- Serguei Novikov, CC of RKRP-RKP, Russia
Media as the ?forth arm? (Jamie Shea) ) of permanent war
- Fulvio Grimaldi
- Witold Fischer
***********************************
Actualised programme of the Anti-imperialist Camp:
http://www.antiimperialista.org/view.shtml?category=33&id=1016476446&keyword=+
Cultural programme of the Anti-imperialist Camp now available:
http://www.antiimperialista.org/view.shtml?category=33&id=1027463835&keyword=+
Call for the Anti-imperialist Camp 2002:
http://www.antiimperialista.com/en/view.shtml?category=33&id=1016475989&keyword=+
List of supporters:
www.antiimperialista.org/view.shtml?category=33&id=1023015109&keyword=+
To be added to the list of supporters and for further information please
contact:
camp@...
************************************
Antiimperialist Camp
PF 23, A-1040 Vienna, Austria
camp@...
www.antiimperialista.org/en
************************************
FIRMATO L'ACCORDO PER L'OLEODOTTO TRANS-BALCANICO
La agenzia USA per il Commercio e lo Sviluppo (USTDA) ha sottoscritto
lunedi scorso a Zagabria un accordo per finanziare uno studio di
fattibilita' per la realizzazione dell'oleodotto che porterebbe il
petrolio
dall'Asia Centrale verso l'Europa occidentale, passando attraverso
Romania, Serbia e Croazia, ed approdando infine a Trieste.
L'accordo e' stato sottoscritto da rappresentanti statunitensi e croati,
ma esponenti di governo serbi e rumeni hanno presenziato e si dicono
entusiasti di questa ipoteca che gli USA sono riusciti a mettere sulle
modalita' di rifornimento di petrolio per l'Europa.
Le infrastrutture per il trasporto e la raffinazione dei petrolio, gia'
esistenti
In Serbia lungo il corso del Danubio, sono state bombardate e distrutte
dagli stessi americani e dai loro servi stupidi della UE. Contribuendo a
demolire i ponti e le industrie chimiche sul Danubio, gli europei si
erano
gia' dati clamorosamente la zappa sui piedi rispetto
all'approvvigionamento
del greggio, nel corso della aggressione del 1999. Adesso gli USA, con
questo accordo per un oleodotto nuovo di zecca, possono pretendere di
dire la prima e l'ultima parola sull'argomento. (I. Slavo)
Agreement signed on oil pipeline linking Romania, Yugoslavia, Croatia
BUCHAREST, Jul 22 (Tanjug) - The US Trade and Development Agency
signed Monday in Zagreb an agreement on financing with 202,000 dollars
a feasibility study on the construction of an oil pipeline linking the
Romanian Black Sea port Constanta, via Pancevo (near Belgrade) and
Omisalj (Croatia) with Trieste (Italy), where it would be connected to
the
Trans Alpine Pipeline network supplying Austria and Germany, Romanian
news agency Medifax said.
The agreement was signed by the US Ambassador to Croatia Lawrence Rossin
and Croatian Minister of the Economy Hrvoje Vojkovic, and the ceremony
was attended by Serbian Minister of Energy and Mining Kori Udovicki and
Romanian Secretary of State in the Ministry of Industry and Ressources
Andrei Grigorescu.
The USTDA fosters participation of US private companies in economic
projects in developing countries.
Serbian energy ministry welcomes plans for oil pipeline
BELGRADE, Jul 23 (Tanjug) - The Serbian Ministry of Energy and Mining
welcomed Tuesday the agreement signed Monday between the US and
Croatian governments on a US donation for a feasibility study on the
construction of a trans-national oil pipeline.
Realization of the pipeline project linking Constanta (Romania), Pancevo
(Yugoslavia), Omisalj (Croatia) and Trieste (Italy) would enable the
transport of Caspian Sea oil to Europe using existing facilities
maximally, the ministry said.
The pipeline would mean considerable savings in transporting oil, for
Yugoslavia, the region and Europe, says the statement signed by Minister
Kori Udovicki.
La agenzia USA per il Commercio e lo Sviluppo (USTDA) ha sottoscritto
lunedi scorso a Zagabria un accordo per finanziare uno studio di
fattibilita' per la realizzazione dell'oleodotto che porterebbe il
petrolio
dall'Asia Centrale verso l'Europa occidentale, passando attraverso
Romania, Serbia e Croazia, ed approdando infine a Trieste.
L'accordo e' stato sottoscritto da rappresentanti statunitensi e croati,
ma esponenti di governo serbi e rumeni hanno presenziato e si dicono
entusiasti di questa ipoteca che gli USA sono riusciti a mettere sulle
modalita' di rifornimento di petrolio per l'Europa.
Le infrastrutture per il trasporto e la raffinazione dei petrolio, gia'
esistenti
In Serbia lungo il corso del Danubio, sono state bombardate e distrutte
dagli stessi americani e dai loro servi stupidi della UE. Contribuendo a
demolire i ponti e le industrie chimiche sul Danubio, gli europei si
erano
gia' dati clamorosamente la zappa sui piedi rispetto
all'approvvigionamento
del greggio, nel corso della aggressione del 1999. Adesso gli USA, con
questo accordo per un oleodotto nuovo di zecca, possono pretendere di
dire la prima e l'ultima parola sull'argomento. (I. Slavo)
Agreement signed on oil pipeline linking Romania, Yugoslavia, Croatia
BUCHAREST, Jul 22 (Tanjug) - The US Trade and Development Agency
signed Monday in Zagreb an agreement on financing with 202,000 dollars
a feasibility study on the construction of an oil pipeline linking the
Romanian Black Sea port Constanta, via Pancevo (near Belgrade) and
Omisalj (Croatia) with Trieste (Italy), where it would be connected to
the
Trans Alpine Pipeline network supplying Austria and Germany, Romanian
news agency Medifax said.
The agreement was signed by the US Ambassador to Croatia Lawrence Rossin
and Croatian Minister of the Economy Hrvoje Vojkovic, and the ceremony
was attended by Serbian Minister of Energy and Mining Kori Udovicki and
Romanian Secretary of State in the Ministry of Industry and Ressources
Andrei Grigorescu.
The USTDA fosters participation of US private companies in economic
projects in developing countries.
Serbian energy ministry welcomes plans for oil pipeline
BELGRADE, Jul 23 (Tanjug) - The Serbian Ministry of Energy and Mining
welcomed Tuesday the agreement signed Monday between the US and
Croatian governments on a US donation for a feasibility study on the
construction of a trans-national oil pipeline.
Realization of the pipeline project linking Constanta (Romania), Pancevo
(Yugoslavia), Omisalj (Croatia) and Trieste (Italy) would enable the
transport of Caspian Sea oil to Europe using existing facilities
maximally, the ministry said.
The pipeline would mean considerable savings in transporting oil, for
Yugoslavia, the region and Europe, says the statement signed by Minister
Kori Udovicki.
L'articolo che sotto riportiamo in lingua italiana e' tratto dalla
rivista "Hrvatska ljevica" ("La sinistra croata"), numero 5/6 2002.
INDICE di alcuni degli articoli contenuti nella rivista:
- Patologija hrvatske duse (La patologia dell'anima croata)
- Kako su Tomac i Racan trazili crnu nit (Come Tomac e Racan hanno
cercato il filo nero)
- Poslusni serviseri stranog kapitala (Ubbidienti e servizievoli
al capitale straniero)
- Moze li NATO Hrvatskoj donijeti ista dobrog? (Può la NATO
portare del bene alla Croazia?)
- Bleiburg, Spanovica
- Hrvatska, zemlja beznadja (Croazia, stato di disperazione)
Per avere informazioni su "Hrvatska ljevica" rivolgersi a:
HRVATSKA LJEVICA
Palmoticeva 70/IIp. 10000 Zagreb
tel. +385-1-4839-958, fax +385-1-4823-685
===*===
Falsificazione della storia
COSA E' SUCCESSO A BLEIBURG, ED A PROPOSITO DI BLEIBURG?
di Josip Potocnjak
(da Hrvatska Ljevica, n.5-6/2002)
Come pure negli anni precedenti, anche in questo 2002 la
televisione croata, il 12 maggio, per due ore intere ha
trasmesso la messa e le nenie celebrative dal campo di Bleiburg.
Per andare alla commemorazione in ricordo del 57 anniversario
"della tragedia piu' grande del popolo croato" e' stato
organizzato un trasporto gratuito con autobus da tutte le
citta' della Croazia, cosa annunciata per giorni e giorni da
tutti i media e con ogni strumento pubblico di informazione
perche' potessero parteciparvi quanti piu' croati e croate
possibile. Per due ore intere, i croati "veri" hanno potuto
assistere con le lacrime agli occhi alla messa ed ascoltare
il blabla ustascioide nella forma della menzognera predica
del prete. Mentre la TV croata riprendeva accuratamente i
partecipanti alla commemorazione, la telecamera si soffermava
in particolare sulle faccie dei vecchi ustascia vestiti nelle
"uniformi" ustascia delle unita' militari di Boban e Luburic,
decorate con i simboli e le onorificenze conservate. Invece di
vergognarsi dei crimini ustascia, essi si pavoneggiavano in
quelle uniformi in prima fila, nei posti d'onore, subito davanti
all'altare. Particolarmente impressionante ed anche un po' penoso
e' stato guardare questi ustascia, come prendono devotamente
la comunione della quale non sono degni, perche' per i massacri
non c'e' perdono, ma la Chiesa dei Croati perdona anche questo.
Come è noto, sulla commemorazione a Jasenovac il 21 aprile 2002
la TV croata, come suo solito, si era soffermata solo per 4 minuti.
Scarni reportage, tanto per dovere di cronaca, erano stati trasmessi
anche dagli altri media croati, con stringate presentazioni degli
eventi accanto al solenne "Fiore di sasso" (Il monumento alle vittime,
N.d.t.), con la deposizione silenziosa di una corona (perché si veda
chi ha il coraggio di andare lì!), e soltanto con un breve ricordo
dello sfondamento da parte dei detenuti, nel 1945; ma nessuna parola
su tutto quanto succedeva nella più grande fabbrica della morte,
rimasta in funzione per 4 anni nel cosiddetto NDH (Stato indipendente
croato, N.d.t.): il massacro più bestiale effettuato dagli ustascia,
le teste mozzate con l'ascia, l'uccisione delle vittime con la
decapitazione, l'uccisione con la mazza. Quando si parla di Jasenovac,
i media di solito affermano che si tratta del passato con il quale
non bisogna più angosciarsi, perche' bisogna guardare verso il futuro,
e cosi via... ma quando si nomina Bleiburg, allora i messaggi sono
ben altri: bisogna processare i "criminali partigiani", ed annoverare
lo stesso Tito tra i criminali!
La radiotelevisione croata HTV da Bleiburg ha trasmesso le dichiarazioni
degli ustascia, su come si salvarono travestendosi da civili oppure su
come si vestirono delle uniformi dei domobrani (soldati della milizia
territoriale, N.d.t.) dopo avergliele tolte con la forza, lasciando
a loro le uniformi ustascia, cosicche' questi domobrani privi dei loro
documenti di domobrani furono scambiati per ustascia ed uccisi.
Un accanito ustascia, al Telegiornale della HTV, il 15 maggio scorso
ha dichiarato che a Bleiburg sono stati uccisi 190.000 croati!
Naturalmente questa dichiarazione è rimasta senza nessun commento,
il che implica che questa affermazione si offre ad un uditorio di un
milione di persone come se fosse una verità. Perché "la plebe" croata
non fosse a corto di informazioni "documentate" su Bleiburg, la HTV
il 15 maggio scorso, nell'anniversario della infamante resa delle
milizie croate a Bleiburg, ha messo in programmazione il documentario
"Bleiburg e la via crucis", raffazzonato gia' nel 1995, nel periodo
del regime nazionalista di Tudjman. Accanto ad alcune verità, basate
sulla memoria degli eventi di 52 anni fa, i testimoni diretti della
resa - lord Aldington, l'ex generale Patrick Scott, l'ex colonnello
della 51-esima divisione della Vojvodina Milan Basta, poi Danijel
Crljen, ex colonnello ustascia (il grado più alto nell'esercito
ustascia era da colonnello, generali non c'erano) - hanno parlato
dell'andamento delle trattative nel castello di Bleiburg e
dell'ultimatum di resa ai partigiani per tutti i militari croati.
L'altra parte del "documentario" mostrava le dichiarazioni sconnesse
di un certo conte Tolstoj, che parlava male la lingua croata, ed
ancora di due, sicuramente domobrani, che raccontavano gli avvenimenti
della piana bleiburghese secondo il loro punto di vista. Si sono visti
parlare anche due partecipanti della cosiddetta Via crucis, dei quali
uno affermava che i serbo-cetnizi hanno mitragliato dieci domobrani
mentre bevevano acqua. Vinko Nikolic, propagandista ustascioide, pupillo
di Tudjman che l'ha nominato anche rappresentante nel Parlamento croato,
appariva in questo documentario alcune volte con dichiarazioni sul
massacro dei croati a Bleiburg, ma "dimenticando" di aver scritto nel
suo libro "Alle soglie della patria" (l967): "...dopo l'abbandono
della piana di Bleiburg sono stati trovati 40 corpi, sepolti in più
tombe. Sei per ciascuna". Questi sarebbero morti dopo il mitragliamento
della piana bleiburghese durante l'attacco degli aerei inglesi
"Spitfire" ed il fuoco aperto dai partigiani sloveni del 3.o
Battaglione della brigata di Tomsic, per costringerli ad arrendersi,
ed è attestato ufficialmente che in quella occasione furono uccise 16
persone. Allora da dove viene la storia di 200.000 croati uccisi?
A dire il vero, quando si nomina Bleiburg, si pensa regolarmente anche
al
calvario della gente sulla cosiddetta via crucis. Ma non e' possibile
che siano perite più persone di quelle che scappavano verso Bleiburg,
trovandosi lì nel momento della resa.
Nella documentazione ufficiale del Ministero militare dell'NDH e'
scritto che le forze militari dell'NDH nel maggio 1945 contavano
174.402 soldati, di cui 34.701 ustascia, il che significherebbe che
è morto fino all'ultimo soldato croato, benche' la maggior parte (i
domobrani) non si erano nemmeno messi in cammino verso l'Austria!...
Milan Basta nel suo libro "La guerra è finita 7 giorni dopo" sostiene
che sono stati liquidati 10.000 soldati collaborazionisti. Forse
corrisponderebbe più alla verità l'affermazione di Franjo Tudjman,
espressa nel suo libro "Deriva della verità storica", che sarebbero
periti da 33.000 a 35.000 croati, perché negli scontri finali per
la liberazione della Jugoslavia sono morti c.ca 5.000 ustascia,
mentre tra 500 e 1000 ustascia sono riusciti a scappare, e gli
ustascia imprigionati sono stati fucilati nel campo di concentramento
di Tezno vicino a Maribor e Macelj, il che corrisponderebbe al numero
complessivo di 34.701 ustascia. (Ma quanti poi siano sopravvissuti
e si siano sono "infiltrati" tra i liberatori, chi lo sa... N.d.t.).
Sulla cosiddetta via crucis sarebbe morto un numero minore di
domobrani e civili. Nella dichiarazione ufficiale della III armata
della JA (Esercito jugoslavo) del 24 maggio 1945 indirizzata al Quartier
generale dell'EJ a Belgrado è riportato che nel settore Slovenj-Gradec -
Bleiburg - Dravograd sono stati imprigionati 105.000 tra tedeschi,
ustascia, domobrani e cetnizi. C'erano 30.000 tedeschi, 60.000 ustascia
e domobrani, e circa 5.000 cetnizi montenegrini.
Con le continue menzogne su Bleiburg come un simbolo della "più grande
tragedia del popolo croato" si vuole mostrare ai croati e alle croate,
in particolare ai giovani, un'immagine falsa del massacro a Bleiburg,
che non ci fu in quanto tale, e questa immagine artefatta si rafforza
ora con certe testimonianze soggettive di ustascia sopravvissuti e
si trasforma nella memoria del "popolo" come una "verità" storica.
In questi ultimi anni, ai bambini nei libri scolastici su Bleiburg e la
cosiddetta via crucis hanno detto la loro sciovinisti tipo Ivo Peric,
Damir Agicic e Ivan Vujcic, con affermazioni su mostruosi delitti che
sarebbero stati commessi dalle unità serbocetniche partigiane, che
ammazzavano i soldati croati, gli ustascia, i domobrani ed i civili
soltanto perché erano croati! Adesso in questa faccenda si inserisce
anche la HTV, per poter lanciare, con "competenza" e "documentazione",
storie menzoniere ustascioidi come fossero "verità" storica.
Sulla vergognosa resa dell'"esercito croato" vicino a Bleiburg e
Dravograd sono stati scritti dei libri con foto e documenti. Sono
stati filmati anche documentari. Ma tutto ciò non e' una sufficiente
dimostrazione, per i nazionalisti croati, sciovinisti e xenofobi,
che per sempre rimpiangeranno gli ustascia i quali sono purtuttavia
stati condannati come criminali di guerra, che con le loro molteplici
mostruose atrocità dal 1941 al 1945 hanno disonorato il popolo croato.
Perciò, di nuovo, bisogna ripetere che la più grande tragedia del
popolo croato non è Bleiburg, bensì il movimento ustascia!
A Bleiburg quest'anno c'e' andato Zdravko Tomac, da rappresentante
ufficiale del Sabor croato. Ma appena si e' avvicinato al microfono
subito si sono sentiti i fischi da un gruppo organizzato di chiassoni.
Tomac è riuscito a dire appena: "Mi volevo rivolgere a voi da croato
ai croati, ma voi non me lo permettete". Alla trasmissione radio del
primo canale croato, "Poligraf", il 17 maggio scorso Tomac ha detto di
non capire perché lo hanno fischiato, se nel 1945 aveva appena 10 anni.
Sicuramente lo hanno fischiato perché membro del partito SDP (Social
democratico). A questa trasmissione su Bleiburg ha partecipato
telefonicamente anche Ivan Fumic, presidente del SAB (Unione
combattenti.
Un'altro personaggio ambiguo, N.d.t.), per commentare la commemorazione
di Bleiburg, ed è intervenuto anche, sempre telefonicamente, il prof.
Ivo Banac il quale ha criticato Ivan Fumic per aver parlato di Bleiburg,
ed ha detto di non condividere le sue dichiarazioni. Dopo di ché il
conduttore della trasmissione Zaknic ha osservato che con questa
dichiarazione Banac si è letteralmente schierato con la destra!
Durante la discussione nessuno si è scusato per quello che è successo
a Bleiburg, ma nemmeno per quello che e' stato Jasenovac. Su questo
Miroslav Jozic, leader del HSS (Partito del diritto croato, di
ultradestra, ndT.) ha ribadito: "L'HSP non ha nessuna ragione di
scusarsi per gli avvenimenti di Jasenovac, ma energicamente chiediamo
che i responsabili si scusino per quello che è successo a Bleiburg!"
A che prò una tale dichiarazione? Ne' l'HSP, e nemmeno i suoi
leader di addesso, esistevano nel periodo della carneficina di
Jasenovac, dal 1941 al 1945, e neanche nel periodo della vile resa
delle "forze dell'esercito croato" ustascia e domobrani a Bleiburg.
Perciò è da stupidi dichiarare che l'HSP non si scuserà per
Jasenovac, perché a nessuno con un barlume di ragione viene in mente
di chiedere una tale scusa da un partito che è nato una cinquantina
di anni più tardi. Secondo questa logica ancora più stupido
è che ora l'HSP chieda una qualche scusa per gli avvenimenti di
Bleiburg, visto che le persone che hanno avuto l'idea di rifondare
l'HSP sono nate 40-50 anni più tardi!
Perché l'ultradestra ora vuole delle scuse per la condanna a morte
degli ustascia di Bleiburg dopo averli imprigionati, mentre nessuno
di loro ha ritenuto di dover chiedere scusa in alcun modo al popolo
croato, e di condannare la carneficina fatta durante il cosiddetto
NDH? Dopo il 1945 i serbi sopravvissuti, gli ebrei, i rom, mai hanno
preteso le scuse dal popolo croato per le sofferenze, il male e
la morte dei loro cari, e nemmeno il risarcimento danni, perché
sono consapevoli che il popolo croato non massacrava, erano gli
ustascia a farlo, questi degenerati del popolo croato, che hanno
gettato vergogna sul popolo croato di fronte all'opinione mondiale,
e dei quali il popolo croato ha preso le distanze piu' di mezzo
secolo fa. In teoria soltanto l'estrema destra puo' richiedere scuse
che nessuno gli puo' dare ne' e' obbligato a dare, perche' i
criminali ustascia, la maggiorparte del popolo croato li ha condannati
ben prima della loro squallida capitolazione!
rivista "Hrvatska ljevica" ("La sinistra croata"), numero 5/6 2002.
INDICE di alcuni degli articoli contenuti nella rivista:
- Patologija hrvatske duse (La patologia dell'anima croata)
- Kako su Tomac i Racan trazili crnu nit (Come Tomac e Racan hanno
cercato il filo nero)
- Poslusni serviseri stranog kapitala (Ubbidienti e servizievoli
al capitale straniero)
- Moze li NATO Hrvatskoj donijeti ista dobrog? (Può la NATO
portare del bene alla Croazia?)
- Bleiburg, Spanovica
- Hrvatska, zemlja beznadja (Croazia, stato di disperazione)
Per avere informazioni su "Hrvatska ljevica" rivolgersi a:
HRVATSKA LJEVICA
Palmoticeva 70/IIp. 10000 Zagreb
tel. +385-1-4839-958, fax +385-1-4823-685
===*===
Falsificazione della storia
COSA E' SUCCESSO A BLEIBURG, ED A PROPOSITO DI BLEIBURG?
di Josip Potocnjak
(da Hrvatska Ljevica, n.5-6/2002)
Come pure negli anni precedenti, anche in questo 2002 la
televisione croata, il 12 maggio, per due ore intere ha
trasmesso la messa e le nenie celebrative dal campo di Bleiburg.
Per andare alla commemorazione in ricordo del 57 anniversario
"della tragedia piu' grande del popolo croato" e' stato
organizzato un trasporto gratuito con autobus da tutte le
citta' della Croazia, cosa annunciata per giorni e giorni da
tutti i media e con ogni strumento pubblico di informazione
perche' potessero parteciparvi quanti piu' croati e croate
possibile. Per due ore intere, i croati "veri" hanno potuto
assistere con le lacrime agli occhi alla messa ed ascoltare
il blabla ustascioide nella forma della menzognera predica
del prete. Mentre la TV croata riprendeva accuratamente i
partecipanti alla commemorazione, la telecamera si soffermava
in particolare sulle faccie dei vecchi ustascia vestiti nelle
"uniformi" ustascia delle unita' militari di Boban e Luburic,
decorate con i simboli e le onorificenze conservate. Invece di
vergognarsi dei crimini ustascia, essi si pavoneggiavano in
quelle uniformi in prima fila, nei posti d'onore, subito davanti
all'altare. Particolarmente impressionante ed anche un po' penoso
e' stato guardare questi ustascia, come prendono devotamente
la comunione della quale non sono degni, perche' per i massacri
non c'e' perdono, ma la Chiesa dei Croati perdona anche questo.
Come è noto, sulla commemorazione a Jasenovac il 21 aprile 2002
la TV croata, come suo solito, si era soffermata solo per 4 minuti.
Scarni reportage, tanto per dovere di cronaca, erano stati trasmessi
anche dagli altri media croati, con stringate presentazioni degli
eventi accanto al solenne "Fiore di sasso" (Il monumento alle vittime,
N.d.t.), con la deposizione silenziosa di una corona (perché si veda
chi ha il coraggio di andare lì!), e soltanto con un breve ricordo
dello sfondamento da parte dei detenuti, nel 1945; ma nessuna parola
su tutto quanto succedeva nella più grande fabbrica della morte,
rimasta in funzione per 4 anni nel cosiddetto NDH (Stato indipendente
croato, N.d.t.): il massacro più bestiale effettuato dagli ustascia,
le teste mozzate con l'ascia, l'uccisione delle vittime con la
decapitazione, l'uccisione con la mazza. Quando si parla di Jasenovac,
i media di solito affermano che si tratta del passato con il quale
non bisogna più angosciarsi, perche' bisogna guardare verso il futuro,
e cosi via... ma quando si nomina Bleiburg, allora i messaggi sono
ben altri: bisogna processare i "criminali partigiani", ed annoverare
lo stesso Tito tra i criminali!
La radiotelevisione croata HTV da Bleiburg ha trasmesso le dichiarazioni
degli ustascia, su come si salvarono travestendosi da civili oppure su
come si vestirono delle uniformi dei domobrani (soldati della milizia
territoriale, N.d.t.) dopo avergliele tolte con la forza, lasciando
a loro le uniformi ustascia, cosicche' questi domobrani privi dei loro
documenti di domobrani furono scambiati per ustascia ed uccisi.
Un accanito ustascia, al Telegiornale della HTV, il 15 maggio scorso
ha dichiarato che a Bleiburg sono stati uccisi 190.000 croati!
Naturalmente questa dichiarazione è rimasta senza nessun commento,
il che implica che questa affermazione si offre ad un uditorio di un
milione di persone come se fosse una verità. Perché "la plebe" croata
non fosse a corto di informazioni "documentate" su Bleiburg, la HTV
il 15 maggio scorso, nell'anniversario della infamante resa delle
milizie croate a Bleiburg, ha messo in programmazione il documentario
"Bleiburg e la via crucis", raffazzonato gia' nel 1995, nel periodo
del regime nazionalista di Tudjman. Accanto ad alcune verità, basate
sulla memoria degli eventi di 52 anni fa, i testimoni diretti della
resa - lord Aldington, l'ex generale Patrick Scott, l'ex colonnello
della 51-esima divisione della Vojvodina Milan Basta, poi Danijel
Crljen, ex colonnello ustascia (il grado più alto nell'esercito
ustascia era da colonnello, generali non c'erano) - hanno parlato
dell'andamento delle trattative nel castello di Bleiburg e
dell'ultimatum di resa ai partigiani per tutti i militari croati.
L'altra parte del "documentario" mostrava le dichiarazioni sconnesse
di un certo conte Tolstoj, che parlava male la lingua croata, ed
ancora di due, sicuramente domobrani, che raccontavano gli avvenimenti
della piana bleiburghese secondo il loro punto di vista. Si sono visti
parlare anche due partecipanti della cosiddetta Via crucis, dei quali
uno affermava che i serbo-cetnizi hanno mitragliato dieci domobrani
mentre bevevano acqua. Vinko Nikolic, propagandista ustascioide, pupillo
di Tudjman che l'ha nominato anche rappresentante nel Parlamento croato,
appariva in questo documentario alcune volte con dichiarazioni sul
massacro dei croati a Bleiburg, ma "dimenticando" di aver scritto nel
suo libro "Alle soglie della patria" (l967): "...dopo l'abbandono
della piana di Bleiburg sono stati trovati 40 corpi, sepolti in più
tombe. Sei per ciascuna". Questi sarebbero morti dopo il mitragliamento
della piana bleiburghese durante l'attacco degli aerei inglesi
"Spitfire" ed il fuoco aperto dai partigiani sloveni del 3.o
Battaglione della brigata di Tomsic, per costringerli ad arrendersi,
ed è attestato ufficialmente che in quella occasione furono uccise 16
persone. Allora da dove viene la storia di 200.000 croati uccisi?
A dire il vero, quando si nomina Bleiburg, si pensa regolarmente anche
al
calvario della gente sulla cosiddetta via crucis. Ma non e' possibile
che siano perite più persone di quelle che scappavano verso Bleiburg,
trovandosi lì nel momento della resa.
Nella documentazione ufficiale del Ministero militare dell'NDH e'
scritto che le forze militari dell'NDH nel maggio 1945 contavano
174.402 soldati, di cui 34.701 ustascia, il che significherebbe che
è morto fino all'ultimo soldato croato, benche' la maggior parte (i
domobrani) non si erano nemmeno messi in cammino verso l'Austria!...
Milan Basta nel suo libro "La guerra è finita 7 giorni dopo" sostiene
che sono stati liquidati 10.000 soldati collaborazionisti. Forse
corrisponderebbe più alla verità l'affermazione di Franjo Tudjman,
espressa nel suo libro "Deriva della verità storica", che sarebbero
periti da 33.000 a 35.000 croati, perché negli scontri finali per
la liberazione della Jugoslavia sono morti c.ca 5.000 ustascia,
mentre tra 500 e 1000 ustascia sono riusciti a scappare, e gli
ustascia imprigionati sono stati fucilati nel campo di concentramento
di Tezno vicino a Maribor e Macelj, il che corrisponderebbe al numero
complessivo di 34.701 ustascia. (Ma quanti poi siano sopravvissuti
e si siano sono "infiltrati" tra i liberatori, chi lo sa... N.d.t.).
Sulla cosiddetta via crucis sarebbe morto un numero minore di
domobrani e civili. Nella dichiarazione ufficiale della III armata
della JA (Esercito jugoslavo) del 24 maggio 1945 indirizzata al Quartier
generale dell'EJ a Belgrado è riportato che nel settore Slovenj-Gradec -
Bleiburg - Dravograd sono stati imprigionati 105.000 tra tedeschi,
ustascia, domobrani e cetnizi. C'erano 30.000 tedeschi, 60.000 ustascia
e domobrani, e circa 5.000 cetnizi montenegrini.
Con le continue menzogne su Bleiburg come un simbolo della "più grande
tragedia del popolo croato" si vuole mostrare ai croati e alle croate,
in particolare ai giovani, un'immagine falsa del massacro a Bleiburg,
che non ci fu in quanto tale, e questa immagine artefatta si rafforza
ora con certe testimonianze soggettive di ustascia sopravvissuti e
si trasforma nella memoria del "popolo" come una "verità" storica.
In questi ultimi anni, ai bambini nei libri scolastici su Bleiburg e la
cosiddetta via crucis hanno detto la loro sciovinisti tipo Ivo Peric,
Damir Agicic e Ivan Vujcic, con affermazioni su mostruosi delitti che
sarebbero stati commessi dalle unità serbocetniche partigiane, che
ammazzavano i soldati croati, gli ustascia, i domobrani ed i civili
soltanto perché erano croati! Adesso in questa faccenda si inserisce
anche la HTV, per poter lanciare, con "competenza" e "documentazione",
storie menzoniere ustascioidi come fossero "verità" storica.
Sulla vergognosa resa dell'"esercito croato" vicino a Bleiburg e
Dravograd sono stati scritti dei libri con foto e documenti. Sono
stati filmati anche documentari. Ma tutto ciò non e' una sufficiente
dimostrazione, per i nazionalisti croati, sciovinisti e xenofobi,
che per sempre rimpiangeranno gli ustascia i quali sono purtuttavia
stati condannati come criminali di guerra, che con le loro molteplici
mostruose atrocità dal 1941 al 1945 hanno disonorato il popolo croato.
Perciò, di nuovo, bisogna ripetere che la più grande tragedia del
popolo croato non è Bleiburg, bensì il movimento ustascia!
A Bleiburg quest'anno c'e' andato Zdravko Tomac, da rappresentante
ufficiale del Sabor croato. Ma appena si e' avvicinato al microfono
subito si sono sentiti i fischi da un gruppo organizzato di chiassoni.
Tomac è riuscito a dire appena: "Mi volevo rivolgere a voi da croato
ai croati, ma voi non me lo permettete". Alla trasmissione radio del
primo canale croato, "Poligraf", il 17 maggio scorso Tomac ha detto di
non capire perché lo hanno fischiato, se nel 1945 aveva appena 10 anni.
Sicuramente lo hanno fischiato perché membro del partito SDP (Social
democratico). A questa trasmissione su Bleiburg ha partecipato
telefonicamente anche Ivan Fumic, presidente del SAB (Unione
combattenti.
Un'altro personaggio ambiguo, N.d.t.), per commentare la commemorazione
di Bleiburg, ed è intervenuto anche, sempre telefonicamente, il prof.
Ivo Banac il quale ha criticato Ivan Fumic per aver parlato di Bleiburg,
ed ha detto di non condividere le sue dichiarazioni. Dopo di ché il
conduttore della trasmissione Zaknic ha osservato che con questa
dichiarazione Banac si è letteralmente schierato con la destra!
Durante la discussione nessuno si è scusato per quello che è successo
a Bleiburg, ma nemmeno per quello che e' stato Jasenovac. Su questo
Miroslav Jozic, leader del HSS (Partito del diritto croato, di
ultradestra, ndT.) ha ribadito: "L'HSP non ha nessuna ragione di
scusarsi per gli avvenimenti di Jasenovac, ma energicamente chiediamo
che i responsabili si scusino per quello che è successo a Bleiburg!"
A che prò una tale dichiarazione? Ne' l'HSP, e nemmeno i suoi
leader di addesso, esistevano nel periodo della carneficina di
Jasenovac, dal 1941 al 1945, e neanche nel periodo della vile resa
delle "forze dell'esercito croato" ustascia e domobrani a Bleiburg.
Perciò è da stupidi dichiarare che l'HSP non si scuserà per
Jasenovac, perché a nessuno con un barlume di ragione viene in mente
di chiedere una tale scusa da un partito che è nato una cinquantina
di anni più tardi. Secondo questa logica ancora più stupido
è che ora l'HSP chieda una qualche scusa per gli avvenimenti di
Bleiburg, visto che le persone che hanno avuto l'idea di rifondare
l'HSP sono nate 40-50 anni più tardi!
Perché l'ultradestra ora vuole delle scuse per la condanna a morte
degli ustascia di Bleiburg dopo averli imprigionati, mentre nessuno
di loro ha ritenuto di dover chiedere scusa in alcun modo al popolo
croato, e di condannare la carneficina fatta durante il cosiddetto
NDH? Dopo il 1945 i serbi sopravvissuti, gli ebrei, i rom, mai hanno
preteso le scuse dal popolo croato per le sofferenze, il male e
la morte dei loro cari, e nemmeno il risarcimento danni, perché
sono consapevoli che il popolo croato non massacrava, erano gli
ustascia a farlo, questi degenerati del popolo croato, che hanno
gettato vergogna sul popolo croato di fronte all'opinione mondiale,
e dei quali il popolo croato ha preso le distanze piu' di mezzo
secolo fa. In teoria soltanto l'estrema destra puo' richiedere scuse
che nessuno gli puo' dare ne' e' obbligato a dare, perche' i
criminali ustascia, la maggiorparte del popolo croato li ha condannati
ben prima della loro squallida capitolazione!
UNA CARTOLINA DA CAMP BONDSTEEL
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/files/bondsteel.jpg
tratta dal sito http://www.realitymacedonia.org.mk
Feature - Paul Stuart, Reality Macedonia, July 12, 2002
CAMP BONDSTEEL AND AMERICA'S PLANS TO CONTROL CASPIAN OIL
"If you every believed that Clinton bombed Yugoslavia for the sake
of human rights, read why the U.S. established the largest foreign
military base in Kosovo and how it is related to oil and to the
Halliburton corporation and vice-president Dick Cheney..."
http://www.realitymacedonia.org.mk/web/news_page.asp?nid=1837
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/files/bondsteel.jpg
tratta dal sito http://www.realitymacedonia.org.mk
Feature - Paul Stuart, Reality Macedonia, July 12, 2002
CAMP BONDSTEEL AND AMERICA'S PLANS TO CONTROL CASPIAN OIL
"If you every believed that Clinton bombed Yugoslavia for the sake
of human rights, read why the U.S. established the largest foreign
military base in Kosovo and how it is related to oil and to the
Halliburton corporation and vice-president Dick Cheney..."
http://www.realitymacedonia.org.mk/web/news_page.asp?nid=1837
> http://emperors-clothes.com/analysis/savethe-a.htm
Interviews with Three Women from Orahovac
HOW NATO BROUGHT HELL TO A TOWN IN KOSOVO - AND WHAT IT MEANS!
by Jared Israel
[Originally posted November 1999 - Reposted with new introduction, 23
July
2002]
> http://emperors-clothes.com/analysis/savethe-a.htm
===*===
> http://www.icdsm.org/more/col.htm
COLONIAL WARS...
New liberal imperialism is making the world safe for terrorists
By Neil Clark
Reprinted from the Spectator (UK)
[Posted 14 July 2002]
> http://www.icdsm.org/more/col.htm
Interviews with Three Women from Orahovac
HOW NATO BROUGHT HELL TO A TOWN IN KOSOVO - AND WHAT IT MEANS!
by Jared Israel
[Originally posted November 1999 - Reposted with new introduction, 23
July
2002]
> http://emperors-clothes.com/analysis/savethe-a.htm
===*===
> http://www.icdsm.org/more/col.htm
COLONIAL WARS...
New liberal imperialism is making the world safe for terrorists
By Neil Clark
Reprinted from the Spectator (UK)
[Posted 14 July 2002]
> http://www.icdsm.org/more/col.htm
World Socialist Web Site www.wsws.org
WSWS : News & Analysis : Europe : The Balkans
The Milosevic Trial: William Walker's role as provocateur
By Keith Lee
20 July 2002
WSWS : News & Analysis : Europe : The Balkans
The Milosevic Trial: William Walker's role as provocateur
By Keith Lee
20 July 2002
(Per la cronaca della crisi politica in Croazia si vedano ad esempio
i dispacci ANSA, raccolti alla URL:
http://www.ansa.it/balcani/croazia/croazia.shtml )
Sulla crisi di governo in Croazia
di Vladimir Kapuralin
La crisi di governo formalmente è incominciata con il rigetto, da parte
del HSLS (Partito Social-Liberale Croato), uno dei 5 partiti di
coalizione al governo, dell'accordo sulla [chiusura della] centrale
elettrica termonucleare di Krsko in Slovenia, che e' proprieta' comune
di Slovenia e Croazia. In realtà l'accordo è a svantaggio della Croazia
perché ad essa, con la chiusura della elettrocentrale, sono assegnate
la metà delle scorie nucleari, mentre da alcuni anni la Croazia non
viene rifornita di elettricità da questa centrale, ed in futuro dovrebbe
pagarla ad un prezzo maggiore di quello vigente sul mercato mondiale.
La crisi in verità è stata provocata dal presidente del HSLS Drazen
Budisa, "enfant terrible" della politica croata. Si tratta di una
persona altamente frustrata, che inizio' la sua carriera politica gia'
nel 1971
quando, essendo uno dei 4 leader studenteschi, si lego' alle forze
nazionaliste che volevano attuare la secessione della Croazia e che
all'epoca non riuscirono nell'intento per via del contesto geopolitico,
sul piano esterno, e del ruolo attivo del presidente Tito e della Lega
dei Comunisti sul piano interno.
Il famigerato Budisa è stato per alcuni anni in carcere, ma il suo
momento è arrivato nel 1990, dopo la vittoria delle forze contro-
rivoluzionarie. Allora fondò l'HSLS, un partito nazionalista che ha
contribuito alla distruzione della Jugoslavia. Nella prima metà degli
anni 90, alla guida del partito lo sostitui' il defunto Vlado Gotovac.
Nelle seguenti elezioni politiche si mise di nuovo alla guida del
Partito, allorche' si arrivo' alla divisione al suo interno e parte dei
membri insieme a Gotovac fondarono il Partito liberale.
Alle elezioni del 2000, l'HSLS insieme al SDP e ad altri 4 partiti
formano il principale blocco di coalizione e vincono sull'HDZ.
Budisa aiutò allora Ivica Racan [attuale primo ministo, ndT] ad
assurgere al ruolo di premier, contando di arrivare, alle successive
elezioni presidenziali, ad essere eletto presidente dello Stato.
La sconfitta alle presidenziali è stata un ulteriore colpo per la già
labile psiche di questo eterno scontento. Di natura presuntuoso,
dedito a cambiamenti in continuazione, smette di guidare l'HSLS,
per poi, nelle successive elezioni politiche, essere di nuovo eletto
suo presidente. Ma non si limita a questo e richiede che alcuni
ministri del suo partito si dimettano dal governo con la motivazione
di non esprimere gli interessi del partito, anche se alcuni di essi
soddisfacevano i criteri posti dal governo.
Il culmine delle sue esibizioni politiche arriva con la richiesta
di essere nominato vicepremier, cosa che gli riesce pure. Soddisfatto,
per un certo periodo si calma, per poi, ora, provocare la crisi di
governo, ma con grandi perdite, dal suo punto di vista, perché una parte
dei delegati al Parlamento che sostenevano il precedente governo fanno
lo stesso anche con il nuovo.
Conformemente alla sua facoltà costituzionale, il presidente Mesic si è
consultato con i partiti parlamentari ed ha conferito il mandato per la
creazione del nuovo governo allo stesso Ivica Racan. E' poco probabile
che il governo nel prossimo periodo, fino alle elezioni che
dovrebbero svolgersi nel 2004, riesca a recuperare in quello che ha
mancato, le promesse della campagna preelettorale precedente, in base
alle quali aveva ottenuto il sostegno plebiscitario degli elettori.
E così sicuramente continuerà ad aggravarsi la situazione dell'economia
e quella sociale. Allo stesso tempo non si può affermare che si arriverà
ad elezioni anticipate. E questo per una ragione pragmatica: perché
nessuno è certo di essere rieletto in Parlamento, posizione che implica
concreti privilegi.
(Pola, 10.7.02)
Vladimir Kapuralin : Kriza vlade u Hrvatskoj
Kriza vlade nastala je formalno odbijanjem HSLS - Hrvatske socijalno
liberalne stranke kao jedne od pet vladajuce koalicije, da prihvati
sporazum o termonuklearnoj elektrani Krsko u Sloveniji koja pripada
Hrvatskoj i Sloveniji zajedno, a koji je u stvari stetan za Hrvatsku,
jer ce nakon zatvaranja elektrane Hrvatskoj pripasti polovica nuklearnog
otpada, a vec nekoliko godina ne dobivamo iz nje,struju, a ubuduce
trebali bi je placati po visoj cijeni od one na svijetskom trzistu.
Ustvari krizu je izazvao predsjednik HSLS-a Drazen Budisa enfant
terrible hrvatske politike. Radi se o jednoj visokofrustriranoj osobi
koji je svoju politicku karijeru zapoceo jos 1971. Godine kada je kao
jedan od 4 studentskih lidera stao uz nacionalisticke snage koje su
namjeravale sprovesti secesiju Hrvatske, sto im tada nije uspjelo zbog
geopolitickih odnosa na vanjskom planu i aktivne uloge predsjednika TITA
i Saveza komunista na unutrasnjem planu.
Famozni Budisa bio je nakon toga nekoliko godina u zatvoru, a njegovo
vrijeme doslo je 1990. Nakon pobjede kontrarevolucionarnih snaga. Tada
osniva HSLS, nacionalisticku stranku na desnoj politickoj sceni, koja je
dala svoj doprinos u rusenju Jugoslavije. U prvoj polovici 90-tih
godina na celu stranke smjenjuje ga pokojni Vlado Gotovac. Na slijedecim
stranackim izborima ponovo staje na celo stranke i tada dolazi do
rascijepa, te dio clanova sa Gotovcem osniva LS-liberalnu stranku.
Na izborima 2000. Godine HSLS sa SDP-om cini glavni koalicioni blok i sa
jos 4 stranke pobijedjuje HDZ. Budisa je tada pomogao Ivici Racanu da
dodje do mijesta premijera racunajuci sigurno da ce na predsjednickim
izborima proci za predsjednika drzave. Poraz na predsjednickim izborima
bio je dodatni udarac za vec uzdrmanu psihu vjecitog nezadovoljnika.
Po prirodi tast, uobrazen i sklon cestim promjenama raspolazenja nakon
toga prestaje voditi HSLS. Da bi na zadnjim stranackim izborima ponovo
bio izabran za predsjednika stranke. Na tome ne ostaje, vec trazi da
vladu napuste neki ministri iz njegove stranke uz obrazlozenje da ne
vode racuna o stranackim interesima iako su pojedini zadovoljavali
kriterije koje je pred njih postavila vlada. Vrhunac politicke
egzibicije sastoji se u zahtjevu da bude imenovan zamjenikom premijera
sto mu je i uspjelo. Nakon toga, zadovoljan neko se vrijeme primirio, da
bi sada konacno prouzrocio krizu vlade, ali uz uvjetno receno velike
gubitke, jer jedan dio zastupnika u parlamentu iz redova HSLS- podrzao
je prethodnu vladu, a to ce uciniti i sa novom.
U skladu sa ustavnim ovlastenjima, predsjednik Mesic obavio je
konsultacije sa predstavnicima parlamentarnih stranaka i mandat za
sastav nove vlade povijerio dosadasnjem premijeru Racanu. Malo je
vjerovatno da ce vlada u preostalom razdoblju do redovnih izbora, koji
bi trebali biti 2004., nadoknaditi propusteno i ispuniti obecanje dato u
predizbornoj kampanji, na osnovu cega je i dobila gotovo plebiscitarnu
podrsku biraca. Tako da ce se pet ( ?) pozicija hrvatske privrede i
stanja u drustvu najvjerovatnije nastaviti. Isto tako u ovom trenutku
nemoze se sa sigurnoscu ustvrditi da ce biti prijevremenih izbora. I to
zbog pragmaticnog razloga sto nitko nije siguran da bi ponovno bio
izabran u Parlament sto sa sobom donosi sasvim konkretne privilegije.
(U Puli, 10.7.2002)
i dispacci ANSA, raccolti alla URL:
http://www.ansa.it/balcani/croazia/croazia.shtml )
Sulla crisi di governo in Croazia
di Vladimir Kapuralin
La crisi di governo formalmente è incominciata con il rigetto, da parte
del HSLS (Partito Social-Liberale Croato), uno dei 5 partiti di
coalizione al governo, dell'accordo sulla [chiusura della] centrale
elettrica termonucleare di Krsko in Slovenia, che e' proprieta' comune
di Slovenia e Croazia. In realtà l'accordo è a svantaggio della Croazia
perché ad essa, con la chiusura della elettrocentrale, sono assegnate
la metà delle scorie nucleari, mentre da alcuni anni la Croazia non
viene rifornita di elettricità da questa centrale, ed in futuro dovrebbe
pagarla ad un prezzo maggiore di quello vigente sul mercato mondiale.
La crisi in verità è stata provocata dal presidente del HSLS Drazen
Budisa, "enfant terrible" della politica croata. Si tratta di una
persona altamente frustrata, che inizio' la sua carriera politica gia'
nel 1971
quando, essendo uno dei 4 leader studenteschi, si lego' alle forze
nazionaliste che volevano attuare la secessione della Croazia e che
all'epoca non riuscirono nell'intento per via del contesto geopolitico,
sul piano esterno, e del ruolo attivo del presidente Tito e della Lega
dei Comunisti sul piano interno.
Il famigerato Budisa è stato per alcuni anni in carcere, ma il suo
momento è arrivato nel 1990, dopo la vittoria delle forze contro-
rivoluzionarie. Allora fondò l'HSLS, un partito nazionalista che ha
contribuito alla distruzione della Jugoslavia. Nella prima metà degli
anni 90, alla guida del partito lo sostitui' il defunto Vlado Gotovac.
Nelle seguenti elezioni politiche si mise di nuovo alla guida del
Partito, allorche' si arrivo' alla divisione al suo interno e parte dei
membri insieme a Gotovac fondarono il Partito liberale.
Alle elezioni del 2000, l'HSLS insieme al SDP e ad altri 4 partiti
formano il principale blocco di coalizione e vincono sull'HDZ.
Budisa aiutò allora Ivica Racan [attuale primo ministo, ndT] ad
assurgere al ruolo di premier, contando di arrivare, alle successive
elezioni presidenziali, ad essere eletto presidente dello Stato.
La sconfitta alle presidenziali è stata un ulteriore colpo per la già
labile psiche di questo eterno scontento. Di natura presuntuoso,
dedito a cambiamenti in continuazione, smette di guidare l'HSLS,
per poi, nelle successive elezioni politiche, essere di nuovo eletto
suo presidente. Ma non si limita a questo e richiede che alcuni
ministri del suo partito si dimettano dal governo con la motivazione
di non esprimere gli interessi del partito, anche se alcuni di essi
soddisfacevano i criteri posti dal governo.
Il culmine delle sue esibizioni politiche arriva con la richiesta
di essere nominato vicepremier, cosa che gli riesce pure. Soddisfatto,
per un certo periodo si calma, per poi, ora, provocare la crisi di
governo, ma con grandi perdite, dal suo punto di vista, perché una parte
dei delegati al Parlamento che sostenevano il precedente governo fanno
lo stesso anche con il nuovo.
Conformemente alla sua facoltà costituzionale, il presidente Mesic si è
consultato con i partiti parlamentari ed ha conferito il mandato per la
creazione del nuovo governo allo stesso Ivica Racan. E' poco probabile
che il governo nel prossimo periodo, fino alle elezioni che
dovrebbero svolgersi nel 2004, riesca a recuperare in quello che ha
mancato, le promesse della campagna preelettorale precedente, in base
alle quali aveva ottenuto il sostegno plebiscitario degli elettori.
E così sicuramente continuerà ad aggravarsi la situazione dell'economia
e quella sociale. Allo stesso tempo non si può affermare che si arriverà
ad elezioni anticipate. E questo per una ragione pragmatica: perché
nessuno è certo di essere rieletto in Parlamento, posizione che implica
concreti privilegi.
(Pola, 10.7.02)
Vladimir Kapuralin : Kriza vlade u Hrvatskoj
Kriza vlade nastala je formalno odbijanjem HSLS - Hrvatske socijalno
liberalne stranke kao jedne od pet vladajuce koalicije, da prihvati
sporazum o termonuklearnoj elektrani Krsko u Sloveniji koja pripada
Hrvatskoj i Sloveniji zajedno, a koji je u stvari stetan za Hrvatsku,
jer ce nakon zatvaranja elektrane Hrvatskoj pripasti polovica nuklearnog
otpada, a vec nekoliko godina ne dobivamo iz nje,struju, a ubuduce
trebali bi je placati po visoj cijeni od one na svijetskom trzistu.
Ustvari krizu je izazvao predsjednik HSLS-a Drazen Budisa enfant
terrible hrvatske politike. Radi se o jednoj visokofrustriranoj osobi
koji je svoju politicku karijeru zapoceo jos 1971. Godine kada je kao
jedan od 4 studentskih lidera stao uz nacionalisticke snage koje su
namjeravale sprovesti secesiju Hrvatske, sto im tada nije uspjelo zbog
geopolitickih odnosa na vanjskom planu i aktivne uloge predsjednika TITA
i Saveza komunista na unutrasnjem planu.
Famozni Budisa bio je nakon toga nekoliko godina u zatvoru, a njegovo
vrijeme doslo je 1990. Nakon pobjede kontrarevolucionarnih snaga. Tada
osniva HSLS, nacionalisticku stranku na desnoj politickoj sceni, koja je
dala svoj doprinos u rusenju Jugoslavije. U prvoj polovici 90-tih
godina na celu stranke smjenjuje ga pokojni Vlado Gotovac. Na slijedecim
stranackim izborima ponovo staje na celo stranke i tada dolazi do
rascijepa, te dio clanova sa Gotovcem osniva LS-liberalnu stranku.
Na izborima 2000. Godine HSLS sa SDP-om cini glavni koalicioni blok i sa
jos 4 stranke pobijedjuje HDZ. Budisa je tada pomogao Ivici Racanu da
dodje do mijesta premijera racunajuci sigurno da ce na predsjednickim
izborima proci za predsjednika drzave. Poraz na predsjednickim izborima
bio je dodatni udarac za vec uzdrmanu psihu vjecitog nezadovoljnika.
Po prirodi tast, uobrazen i sklon cestim promjenama raspolazenja nakon
toga prestaje voditi HSLS. Da bi na zadnjim stranackim izborima ponovo
bio izabran za predsjednika stranke. Na tome ne ostaje, vec trazi da
vladu napuste neki ministri iz njegove stranke uz obrazlozenje da ne
vode racuna o stranackim interesima iako su pojedini zadovoljavali
kriterije koje je pred njih postavila vlada. Vrhunac politicke
egzibicije sastoji se u zahtjevu da bude imenovan zamjenikom premijera
sto mu je i uspjelo. Nakon toga, zadovoljan neko se vrijeme primirio, da
bi sada konacno prouzrocio krizu vlade, ali uz uvjetno receno velike
gubitke, jer jedan dio zastupnika u parlamentu iz redova HSLS- podrzao
je prethodnu vladu, a to ce uciniti i sa novom.
U skladu sa ustavnim ovlastenjima, predsjednik Mesic obavio je
konsultacije sa predstavnicima parlamentarnih stranaka i mandat za
sastav nove vlade povijerio dosadasnjem premijeru Racanu. Malo je
vjerovatno da ce vlada u preostalom razdoblju do redovnih izbora, koji
bi trebali biti 2004., nadoknaditi propusteno i ispuniti obecanje dato u
predizbornoj kampanji, na osnovu cega je i dobila gotovo plebiscitarnu
podrsku biraca. Tako da ce se pet ( ?) pozicija hrvatske privrede i
stanja u drustvu najvjerovatnije nastaviti. Isto tako u ovom trenutku
nemoze se sa sigurnoscu ustvrditi da ce biti prijevremenih izbora. I to
zbog pragmaticnog razloga sto nitko nije siguran da bi ponovno bio
izabran u Parlament sto sa sobom donosi sasvim konkretne privilegije.
(U Puli, 10.7.2002)
ARTEL GEOPOLITIKA by www.artel.co.yu
office@...
Datum:16 juli 2002
Aleksandar KONOVALOV: BUDUCNOST NATO: RENESANSA
ILI "MRTVA PRIRODA"
Moskva, 15. jula 2002
RIA "Novosti"
Aleksandar KONOVALOV, predsednik Instituta za strateske
procene
Na prvi pogled, odgovor na pitanje iz naslova izgleda
sasvim logicno, narocito danas, posle odrzanog u Letoniji
dvodnevnog samita "Riga 2002: most prema Pragu", na kome su
ucestvovali rukovodioci zemalja "Viljnuske desetorice" -
drzava koje su izrazile zelju da se ukljuce u NATO.
Vazno je da je u svojstvu jedinstvenog posmatraca na samit
u Rigu pozvan i predstavnik Ukrajine, ciji
visokopostavljeni politicari sve otvorenije govore o
ukljucivanju u alijansu i to oznacavaju kao dugorocni cilj
drzave. Dakle, onih koji zele da se ukljuce u NATO ima vise
nego dovolojno, a njihov broj se stalno povecava. Alijansa
radi na uspostavljanju novih odnosa sa Rusijom u okvirima
"dvadesetorice" i dalje u sustini ostaje jedina, najmocnija
i najaktivnija medjunarodna vojno-politicka organizacija na
evroatlantskom prostoru. A sve to kao da svedoci o procvatu
i svetloj buducnosti NATO.
Medjutim, realnost nije bas onakva kakvom se cini ni za
samu organizaciju, niti za zemlje koje hrle da popune njene
redove. Medju mnogobrojnim zakljuccima koji su izvedeni
posle 11. septembra 2001. godine jedan od najnespornijih
jeste: svi medjunarodni instituti - OUN, OEBS, NATO itd. -
koji su stvarani radi osiguravanja medjunarodne
bezbednosti, pokazali su se apsolutno nesposobnim da izadju
na kraj sa principijelno novim rizicima i opasnostima po
medjunarodnu bezbednost. To se odnosi i na NATO u prvom
redu.
Mogli bismo smatrati "ironijom istorije" to sto je po prvi
put za sve vreme postojanja alijanse clan 5 - zajednicko
odbijanje agresije protiv jednog njenog ucesnika -
iskoriscen kada je napadu podvrgnuta teritorija SAD. Ali je
jos neocekivanije i, verovatno, tragicnije za sudbinu
alijanse to, sto je Amerika prakticno odbila pomoc
saveznika. Druga, ne manje tuzna za alijansu cinjenica
jeste ta, sto Sjedinjene Americke Drzave demonstriraju sve
vecu sklonost ka jednostranim, a ne kolektivnim akcijama.
Amerika nastavlja da zivi u uverenju kako je toliko bogata,
ekonomski razvijena i snazna u vojnom pogledu - a te ocene
tesko je osporavati - da svaki medjunarodni institut i
obaveza - pa cak i prema saveznicima - sputava slobodu
njenog jednostranog delovanja i smanjuje njihovu
efikasnost. A to je vec - duboka zabluda. Pa i pored toga,
Sjedinjene Drzave ispoljavaju sve vecu sklonost da deluju
na osnovu "fleksibilnih ad hoc" koalicija, proklamujuci
njihove ciljeve i omogucavajuci onima koji to zele da se
pridruze. Sastav tih koalicija moze izgledati veoma cudno,
ali se to objasnjava iskljucivo celishodnoscu.
U avganistanskoj kampanji saveznici Amerike bili su
Pakistan, Rusija i, u izvesnoj meri Velika Britanija. Ali
ne zato sto je Velika Britanija clanica NATO, vec zato sto
je ona imala preostalo iz kolonijalnih vremena sopstveno
iskustvo pohoda na Avganistan, sto se Amerikancima ucinilo
korisnim. Da li je neko mogao i da zamisli pre par godina
da ce Sjedinjene Americke Drzave, zajedno sa Rusijom i
Pakistanom - i ne bez pomoci Irana koji je pomogao Rusiji
da naoruza i obuci vojsku Severne alijanse - zajednickim
naporima unistavati izmaklo kontroli tajno cedo americkih i
pakistanskih specijalnih sluzbi - talibana. E, to se moglo
desiti jedino u nekakvom nocnom kossmaru.
Naravno, na samitu u Letoniji prisustvovali su i
visokopostavljeni natovski cinovnici, i delegacija senata
SAD. Izgovorene su sve potrebne reci o neophodnosti NATO u
novim uslovima i o zelji da se u alijansi vide novi
clanovi. Ali ako je za natovske cinovnike sirenje alijanse
danas maltene jedinstvena misija, kojom se opravdava
celishodnost njegovog postojanja, dakle, postojanja
organizacije i njih samih, cinovnika, za Sjedinjene
Americke Drzave statistika izgleda kudikamo manje
optimisticna. U svakom slucaju, broj americkih politicara
koji podrzavaju prijem u NATO novih clanova, znatno je
manji nego sto je to bilo prilikom prijema u alijansu
Poljske, Madjarske i Cceske. Danas je sasvim jasno da se
desilo nesto najstrasnije sto se moze desiti sa
vojno-politickim savezom - gubljenje protivnika i misije. I
ako nova misija ne bude pronadjena u najskorije vreme, onda
ce perspektiva da postane "mrtva proroda" za
Severnoastlantsku alijansu biti surova neizbeznost. Nece
ovde pomoci ni prijem novih clanova. Na protiv, to samo
moze iskomplikovati situaciju, odvlaceci snage i resurse od
resavanja zaista neophodnih zadataka.
Danas se mnogo prica o razradi nove doktrine NATO, o tome
da ce alijansa preuzeti na sebe takve funkcije kao sto je
sprecavanje sirenja oruzja za masovno unistavanje, borba
protiv terorizma, nezakonitog promerta narkotika, nelegalne
migracije itd. Medjutim, sasvim decidno moze se kazati da
prilagodjavanje alijanse odbijanju novih izazova i
opasnosti po medjunarodnu bezbednost u nizu slucajeva
izizkuje znacajne snage i sredstva, a u pojedinim
situacijama jednostavno nije ni moguce. Jer previse se
aktuelna situacija razlikuje od onih ciljeva i zadataka
koje je sebi postavila organizacija prilikom njenog
stvaranja.
Preuzecemo na sebe smelost da ustvrdimo, da buducnost NATO
umnogome zavisi od toga koliko ce postati realno
partnerstvo te organizacije sa Rusijom. Jedino u uslovima
najtesnje saradnje i integrisanja sa Rusijom moguca je neka
nova misija za alijansu.
U uslovima integracije sa NATO u cilju resavanja
zajednickih zadataka bezbednosti problem sirenja alijanse
za Rusiju ce, svakako, biti potisnut u drugi plan. On je
vec i danas izgubio svoju ostricu, mada principijelni odnos
prema sirenju Severnoatlantskog saveza kao krupnoj
istorijskog gresci Zapada Rusija nece promeniti. Za to
postoje dva razloga. Prvi - znacajna "devalvacija" akcija
alijanse posle 11. septembra 2001. godine, a drugi razlog
skopcan je sa nadom u principijelno novi karakter odnosa
izmedju Rusije i NATO.
Sve sto je receno, naravno, ne znaci da ce Rusija cutke i
bespogovorno prihvatiti ukljucivanje u alijansu bilo koje
drzave a da se pri tom ne uzmu u obzir vitalni ruski
interesi. Danas je ukljucivanje u NATO Baltickih drzava za
Rusiju vise problem politicko-psiholoske prirode i pitanje
unutarpoliticke stabilnosti. Kudikamo je vise
zabrinjavajuce uporno koketiranje sa alijansom ukrajinske
strane. U tom pitanju Zapad mora da ispolji delikatnost,
jer neoprezni potezi i neopravdasni avansi Ukrajini mogu
veoma mnogo pokvariti odnose na relaciji alijansa - Rusija.
I nije stvar ovde u tome sto Rusija po staroj "imperijskoj"
tradiciji ne zeli da Ukrajinu vidi u NATO. Proces
vojno-politickog zblizavanja Ukrajine sa Zapadom nezibezno
zadire u niz znacajnih strateskih interesa Rusije, pa bi o
tome trebalo porazmisliti unapred. Kao prvo, prema
sporazumu sa Ukrajinom Sevastopolj je jos, u krajnjem
slucaju do 2017. godine, pod zakupom Rusije i koristi se
kao osnovna baza ruske Crnomorske flote. A zamenik
sekretara saveta za nacionalnu bezbednost i odbranu
Ukrajine Sergej Pirozzkov izjavio je nedavno, da je
"Ukrajini neophodno da resi pitanje baziranja crnomorske
flote jer, saglasno kriterijumima NATO, zemlja na cijoj se
teritoriji nalaze inostrane vojne formacije, ne moze
postati clanica alijanse". Premestanje baze ruske
Crnomorske flote iz Sevastopolja u Novorosijsk kostalo bi
na desetine milijardi dolara i izisivalo mnoge godine za
izgradnju tehnicke baze i neophodne infrastrukture.
Na ukrajinskoj teritoriji nalazi se jedna od osam radarskih
stanica sistema za rano upozoravanje o raketnom napadu. I
za Rusiju je od izuzetnog znacaja da ima slobodno dobijanje
informacija sa tog radara. Ukrajina je vec pripremila svoje
predloge za program "Membership Action Plan" - standardni
set zahteva, koje treba da ispuni zemlja koja zeli da
stekne status zvanicnog kandidata za ukljucivanje u NATO.
Naravno, o tome ne govore najvisi drzavni rukovodioci,
opunomoceni da formulisu spoljnu poliitiku zemlje, ali zato
o tome govore prilicno visokopostavljeni drzavni cinovnici.
I takve se izjave mogu tretirati, u najmanju ruku, kao
svojevrsni "probni baloni", ali imaju i unutarpoliticku
konotaciju. Predsednik Kuccma, najblaze receno, nije bas
popularan na Zapadu pa je moguce da smatra da moze
popraviti svoju reputaciju na taj nacin sto omogucava
cinovnicima da daju izjave koje pogadjaju ruske interese.
Ali zato za NATO neopreznost po pitanju uzajamnih odnosa sa
Ukrajinom moze biti vise nego pogubna.
office@...
Datum:16 juli 2002
Aleksandar KONOVALOV: BUDUCNOST NATO: RENESANSA
ILI "MRTVA PRIRODA"
Moskva, 15. jula 2002
RIA "Novosti"
Aleksandar KONOVALOV, predsednik Instituta za strateske
procene
Na prvi pogled, odgovor na pitanje iz naslova izgleda
sasvim logicno, narocito danas, posle odrzanog u Letoniji
dvodnevnog samita "Riga 2002: most prema Pragu", na kome su
ucestvovali rukovodioci zemalja "Viljnuske desetorice" -
drzava koje su izrazile zelju da se ukljuce u NATO.
Vazno je da je u svojstvu jedinstvenog posmatraca na samit
u Rigu pozvan i predstavnik Ukrajine, ciji
visokopostavljeni politicari sve otvorenije govore o
ukljucivanju u alijansu i to oznacavaju kao dugorocni cilj
drzave. Dakle, onih koji zele da se ukljuce u NATO ima vise
nego dovolojno, a njihov broj se stalno povecava. Alijansa
radi na uspostavljanju novih odnosa sa Rusijom u okvirima
"dvadesetorice" i dalje u sustini ostaje jedina, najmocnija
i najaktivnija medjunarodna vojno-politicka organizacija na
evroatlantskom prostoru. A sve to kao da svedoci o procvatu
i svetloj buducnosti NATO.
Medjutim, realnost nije bas onakva kakvom se cini ni za
samu organizaciju, niti za zemlje koje hrle da popune njene
redove. Medju mnogobrojnim zakljuccima koji su izvedeni
posle 11. septembra 2001. godine jedan od najnespornijih
jeste: svi medjunarodni instituti - OUN, OEBS, NATO itd. -
koji su stvarani radi osiguravanja medjunarodne
bezbednosti, pokazali su se apsolutno nesposobnim da izadju
na kraj sa principijelno novim rizicima i opasnostima po
medjunarodnu bezbednost. To se odnosi i na NATO u prvom
redu.
Mogli bismo smatrati "ironijom istorije" to sto je po prvi
put za sve vreme postojanja alijanse clan 5 - zajednicko
odbijanje agresije protiv jednog njenog ucesnika -
iskoriscen kada je napadu podvrgnuta teritorija SAD. Ali je
jos neocekivanije i, verovatno, tragicnije za sudbinu
alijanse to, sto je Amerika prakticno odbila pomoc
saveznika. Druga, ne manje tuzna za alijansu cinjenica
jeste ta, sto Sjedinjene Americke Drzave demonstriraju sve
vecu sklonost ka jednostranim, a ne kolektivnim akcijama.
Amerika nastavlja da zivi u uverenju kako je toliko bogata,
ekonomski razvijena i snazna u vojnom pogledu - a te ocene
tesko je osporavati - da svaki medjunarodni institut i
obaveza - pa cak i prema saveznicima - sputava slobodu
njenog jednostranog delovanja i smanjuje njihovu
efikasnost. A to je vec - duboka zabluda. Pa i pored toga,
Sjedinjene Drzave ispoljavaju sve vecu sklonost da deluju
na osnovu "fleksibilnih ad hoc" koalicija, proklamujuci
njihove ciljeve i omogucavajuci onima koji to zele da se
pridruze. Sastav tih koalicija moze izgledati veoma cudno,
ali se to objasnjava iskljucivo celishodnoscu.
U avganistanskoj kampanji saveznici Amerike bili su
Pakistan, Rusija i, u izvesnoj meri Velika Britanija. Ali
ne zato sto je Velika Britanija clanica NATO, vec zato sto
je ona imala preostalo iz kolonijalnih vremena sopstveno
iskustvo pohoda na Avganistan, sto se Amerikancima ucinilo
korisnim. Da li je neko mogao i da zamisli pre par godina
da ce Sjedinjene Americke Drzave, zajedno sa Rusijom i
Pakistanom - i ne bez pomoci Irana koji je pomogao Rusiji
da naoruza i obuci vojsku Severne alijanse - zajednickim
naporima unistavati izmaklo kontroli tajno cedo americkih i
pakistanskih specijalnih sluzbi - talibana. E, to se moglo
desiti jedino u nekakvom nocnom kossmaru.
Naravno, na samitu u Letoniji prisustvovali su i
visokopostavljeni natovski cinovnici, i delegacija senata
SAD. Izgovorene su sve potrebne reci o neophodnosti NATO u
novim uslovima i o zelji da se u alijansi vide novi
clanovi. Ali ako je za natovske cinovnike sirenje alijanse
danas maltene jedinstvena misija, kojom se opravdava
celishodnost njegovog postojanja, dakle, postojanja
organizacije i njih samih, cinovnika, za Sjedinjene
Americke Drzave statistika izgleda kudikamo manje
optimisticna. U svakom slucaju, broj americkih politicara
koji podrzavaju prijem u NATO novih clanova, znatno je
manji nego sto je to bilo prilikom prijema u alijansu
Poljske, Madjarske i Cceske. Danas je sasvim jasno da se
desilo nesto najstrasnije sto se moze desiti sa
vojno-politickim savezom - gubljenje protivnika i misije. I
ako nova misija ne bude pronadjena u najskorije vreme, onda
ce perspektiva da postane "mrtva proroda" za
Severnoastlantsku alijansu biti surova neizbeznost. Nece
ovde pomoci ni prijem novih clanova. Na protiv, to samo
moze iskomplikovati situaciju, odvlaceci snage i resurse od
resavanja zaista neophodnih zadataka.
Danas se mnogo prica o razradi nove doktrine NATO, o tome
da ce alijansa preuzeti na sebe takve funkcije kao sto je
sprecavanje sirenja oruzja za masovno unistavanje, borba
protiv terorizma, nezakonitog promerta narkotika, nelegalne
migracije itd. Medjutim, sasvim decidno moze se kazati da
prilagodjavanje alijanse odbijanju novih izazova i
opasnosti po medjunarodnu bezbednost u nizu slucajeva
izizkuje znacajne snage i sredstva, a u pojedinim
situacijama jednostavno nije ni moguce. Jer previse se
aktuelna situacija razlikuje od onih ciljeva i zadataka
koje je sebi postavila organizacija prilikom njenog
stvaranja.
Preuzecemo na sebe smelost da ustvrdimo, da buducnost NATO
umnogome zavisi od toga koliko ce postati realno
partnerstvo te organizacije sa Rusijom. Jedino u uslovima
najtesnje saradnje i integrisanja sa Rusijom moguca je neka
nova misija za alijansu.
U uslovima integracije sa NATO u cilju resavanja
zajednickih zadataka bezbednosti problem sirenja alijanse
za Rusiju ce, svakako, biti potisnut u drugi plan. On je
vec i danas izgubio svoju ostricu, mada principijelni odnos
prema sirenju Severnoatlantskog saveza kao krupnoj
istorijskog gresci Zapada Rusija nece promeniti. Za to
postoje dva razloga. Prvi - znacajna "devalvacija" akcija
alijanse posle 11. septembra 2001. godine, a drugi razlog
skopcan je sa nadom u principijelno novi karakter odnosa
izmedju Rusije i NATO.
Sve sto je receno, naravno, ne znaci da ce Rusija cutke i
bespogovorno prihvatiti ukljucivanje u alijansu bilo koje
drzave a da se pri tom ne uzmu u obzir vitalni ruski
interesi. Danas je ukljucivanje u NATO Baltickih drzava za
Rusiju vise problem politicko-psiholoske prirode i pitanje
unutarpoliticke stabilnosti. Kudikamo je vise
zabrinjavajuce uporno koketiranje sa alijansom ukrajinske
strane. U tom pitanju Zapad mora da ispolji delikatnost,
jer neoprezni potezi i neopravdasni avansi Ukrajini mogu
veoma mnogo pokvariti odnose na relaciji alijansa - Rusija.
I nije stvar ovde u tome sto Rusija po staroj "imperijskoj"
tradiciji ne zeli da Ukrajinu vidi u NATO. Proces
vojno-politickog zblizavanja Ukrajine sa Zapadom nezibezno
zadire u niz znacajnih strateskih interesa Rusije, pa bi o
tome trebalo porazmisliti unapred. Kao prvo, prema
sporazumu sa Ukrajinom Sevastopolj je jos, u krajnjem
slucaju do 2017. godine, pod zakupom Rusije i koristi se
kao osnovna baza ruske Crnomorske flote. A zamenik
sekretara saveta za nacionalnu bezbednost i odbranu
Ukrajine Sergej Pirozzkov izjavio je nedavno, da je
"Ukrajini neophodno da resi pitanje baziranja crnomorske
flote jer, saglasno kriterijumima NATO, zemlja na cijoj se
teritoriji nalaze inostrane vojne formacije, ne moze
postati clanica alijanse". Premestanje baze ruske
Crnomorske flote iz Sevastopolja u Novorosijsk kostalo bi
na desetine milijardi dolara i izisivalo mnoge godine za
izgradnju tehnicke baze i neophodne infrastrukture.
Na ukrajinskoj teritoriji nalazi se jedna od osam radarskih
stanica sistema za rano upozoravanje o raketnom napadu. I
za Rusiju je od izuzetnog znacaja da ima slobodno dobijanje
informacija sa tog radara. Ukrajina je vec pripremila svoje
predloge za program "Membership Action Plan" - standardni
set zahteva, koje treba da ispuni zemlja koja zeli da
stekne status zvanicnog kandidata za ukljucivanje u NATO.
Naravno, o tome ne govore najvisi drzavni rukovodioci,
opunomoceni da formulisu spoljnu poliitiku zemlje, ali zato
o tome govore prilicno visokopostavljeni drzavni cinovnici.
I takve se izjave mogu tretirati, u najmanju ruku, kao
svojevrsni "probni baloni", ali imaju i unutarpoliticku
konotaciju. Predsednik Kuccma, najblaze receno, nije bas
popularan na Zapadu pa je moguce da smatra da moze
popraviti svoju reputaciju na taj nacin sto omogucava
cinovnicima da daju izjave koje pogadjaju ruske interese.
Ali zato za NATO neopreznost po pitanju uzajamnih odnosa sa
Ukrajinom moze biti vise nego pogubna.
GLI AIUTI FRUTTANO...
Esperti della UE hanno scoperto che almeno 4.5 milioni di
Euro, facenti parte di pacchetti di "aiuti" per il protettorato del
Kosmet, sono finiti nel paradiso fiscale di Gibilterra. Alti
funzionari dell'UNMIK sono probabilmente coinvolti nel
trasferimento illegale di questo denaro.
+++ EU-Hilfsgelder für Kosovo und Metochien
veruntreut +++
BRÜSSEL, PRISTINA, 18.Juli 2002. Experten
der EU haben Geldsummen in Höhe von 4,5
Mio. Euro, welche als Hilfsmittel für die
serbische Provinz Kosovo und Metochien
ausgezahlt wurden auf Bankkonten im
Steuerparadieses Gibraltar entdeckt. In den
illegalen Geldtransfer waren offenbar hohe
Mitglieder der UNMiK-Verwaltung verwickelt.
BEOGRAD.COM / AMSELFELD.COM
Esperti della UE hanno scoperto che almeno 4.5 milioni di
Euro, facenti parte di pacchetti di "aiuti" per il protettorato del
Kosmet, sono finiti nel paradiso fiscale di Gibilterra. Alti
funzionari dell'UNMIK sono probabilmente coinvolti nel
trasferimento illegale di questo denaro.
+++ EU-Hilfsgelder für Kosovo und Metochien
veruntreut +++
BRÜSSEL, PRISTINA, 18.Juli 2002. Experten
der EU haben Geldsummen in Höhe von 4,5
Mio. Euro, welche als Hilfsmittel für die
serbische Provinz Kosovo und Metochien
ausgezahlt wurden auf Bankkonten im
Steuerparadieses Gibraltar entdeckt. In den
illegalen Geldtransfer waren offenbar hohe
Mitglieder der UNMiK-Verwaltung verwickelt.
BEOGRAD.COM / AMSELFELD.COM
RSS Feed
CNJ Feed
Još novih članaka
-
[9398] Google, Amazon, Microsoft, META e l'ex-Twitter strumenti della tirannia imperialista
(Jugoinfo)
Fact-checker, Google e social coinvolti nel massacro di Gaza e in altre operazioni...
-
[9397] Kosmet: come rendere la vita impossibile ai serbi ma anche agli albanesi
(Jugoinfo)
[english / italiano] Pristina mette fuori legge il dinaro e la polizia del Kosovo effettua raid...
-
[9396] Chi ha portato Rio Tinto in Serbia?
(Jugoinfo)
[srpskohrvatski / italiano] 1) Breve storia del giacimento di litio di Loznica 2) Ana Brnabić:...
-
Capodimonte (VT) 25.7.2024: DRUG GOJKO
(Cultura)
In concomitanza con la tradizionale "pastasciutta antifascista"
-
[9395] Rivoluzioni colorate
(Jugoinfo)
Testi di Laura Ruggeri e dal Simposio internazionale tenuto a Banja Luka nel 2014
-
[9394] G. Merlicco: Una passione balcanica
(Jugoinfo)
Calcio e politica nell’ex Jugoslavia dall’era socialista ai giorni nostri
-
[9393] Videointervista ad A. Martocchia per La Città Futura [VIDEO]
(Jugoinfo)
Temi trattati: intervista al presidente serbo Vučić del settimanale svizzero Die Weltwoche /...
-
[9392] Aspettando Davor [Čekajući Davora, nestalog na Kosovu]
(Jugoinfo)
[srpskohrvatski / italiano] VIDEO sulla storia di Davor Ristic e la questione dei rapiti nel...
-
Roma 28.6.2024: DRUG GOJKO
(Cultura)
Con l'associazione Bosna u srcu / La Bosnia nel cuore
-
[9391] Vučić: la UE entrerà in guerra con la Russia “tra non più di tre o quattro mesi”
(Jugoinfo)
[deutsch / english / italiano] Aleksandar Vučić - intervista al quotidiano svizzero Die Weltwoche - 8...
-
22nd Annual Jasenovac Research Institute Conference
(Documentazione online)
Si è tenuta domenica 19 maggio 2024 in Canada la 22ma Conferenza sulla memoria dello sterminio...
-
[9390] Srebrenica "genocidio" a tutti i costi
(Jugoinfo)
[english / deutsch / srpskohrvatski / français / italiano] Giovedì 23 maggio 2024 si è svolta la...
-
[9389] Re: Jugoslavia e Israele
(Jugoinfo)
[srpskohrvatski / english / italiano] ПОРУКА СОЛИДАРНОСТИ СА НАРОДОМ ПАЛЕСТИНЕ / A LETTER OF...
-
[9388] Serbia–Cina [VIDEO]
(Jugoinfo)
[english / italiano] Xi: la Cina “non dimenticherà mai” il bombardamento Nato della sua ambasciata a...
-
[9387] Jugoslavia e Israele
(Jugoinfo)
[srpskohrvatski / italiano] Dačić: “Siamo sinceri, ISRAELE HA RICONOSCIUTO IL KOSOVO... LA...
-
[9385] Due parole sulla Brigata Ebraica
(Jugoinfo)
1) I millantati crediti della “Brigata Ebraica”. Un po’ di storia che va conosciuta (Alberto...
-
Michel Chossudovsky: The US-NATO War of Aggression against Yugoslavia
(Documentazione online)
Il libro di Michel Chossudovsky The US-NATO War of Aggression against Yugoslavia, edito in lingua...
-
Blair’s secret invasion plot to ‘topple Milosevic’ revealed
(Documentazione online)
[lo stesso articolo in lingua italiana] Top secret papers reviewed by The Grayzone reveal Tony...
-
[9383] Michel Chossudovsky: The US-NATO War of Aggression against Yugoslavia
(Jugoinfo)
[Il libro di Michel Chossudovsky, edito in lingua inglese e serbocroata a cura del Forum di...
-
[9380] Il problema russo non è sconfiggere l’Occidente ma cosa farne dopo
(Jugoinfo)
La Russia potrebbe dover affrontare le stesse questioni che gli USA hanno affrontato al momento...
Dal giugno 2023 Jugocoord è Ente del Terzo Settore (ETS)
IL COMITATO SCIENTIFICO E ARTISTICO
Jugocoord su Telegram
Jugocoord su Facebookoperazione trasparenza: IL BILANCIO DI JUGOCOORD
attenzione! i trasferimenti di denaro via Paypal sono soggetti a commissioni salate! per evitarle usate piuttosto il CCP indicato in fondo a questa pagina!
info sulla deduzione o detrazione dei versamenti a Jugocoord