Informazione
From: jugoistrijan
Date: Sat, 26 Jul 2003 19:21:43 +0200
ZIVIO 27. VII., DAN USTANKA U HRVATSKOJ I BOSNI I HERCEGOVINI!
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/files/IMMAGINI/
jugoslavijo.jpg
Date: Sat, 26 Jul 2003 19:21:43 +0200
ZIVIO 27. VII., DAN USTANKA U HRVATSKOJ I BOSNI I HERCEGOVINI!
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/files/IMMAGINI/
jugoslavijo.jpg
1. U.S. CONGRESSMAN SAYS FORMER PRESIDENT HAD LIED TO JUSTIFY BOMBING
OF YUGOSLAVIA
2. REMEMBER KOSOVO?
=== 1 ===
http://www.mfa.gov.yu/Pressframe.htm
U.S. CONGRESSMAN SAYS FORMER PRESIDENT HAD LIED TO JUSTIFY BOMBING OF
YUGOSLAVIA
WASHINGTON, Jul 18 (Tanjug) - US Congressman Kurt
Weldon wondered Thursday why the Democratic Party had
not protested when former president Bill Clinton had
lied and twisted facts on alleged mass murders in the
Balkans in order to justify the NATO invasion on the
Federal Republic of Yugoslavia in the spring of 1999.
Reacting in the Congress to the strong criticism by
the democrats regarding the truthfulness of the
reasons President George Bush had given for the recent
intervention in Iraq, Weldon said he wished to remind
fellow democrats of the claims made by Clinton to
justify the bombing of Yugoslavia.
The Clinton administration had claimed at the time
that hundreds of thousands of people had been killed
in ethnic cleansing and buried in mass graves, in an
attempt to justify the NATO intervention and war
against (former Yugoslav president) Slobodan
Milosevic, in which both US soldiers and innocent
Serbs were being killed, Weldon said, underlining that
the justification for the US involvement in the war in
Yugoslavia was a load of false information.
---
http://www.house.gov/curtweldon/july16speech.htm
HOUSE OF REPRESENTATIVES, Wednesday, July 16, 2003
ENOUGH IS ENOUGH -- (House of Representatives - July 16, 2003)
The SPEAKER pro tempore (Mr. Gingrey). The gentleman from Pennsylvania
(Mr. Weldon) is recognized for 40 minutes.
Mr. WELDON of Pennsylvania. Mr. Speaker, enough is enough. I sat in my
office last night and listened to Member after Member on the other side
rail about President Bush and whether or not we could trust him in the
Iraqi situation. I have listened to my colleagues tonight. Enough is
enough. Mr. Speaker, this is just outrageous.
So what I have done is I have got a whole file here, and I am going to
remind my colleagues on the other side of the aisle about their
President for the previous 8 years, and I am going to cite articles and
claims and I am going to cite the justification for the invasion of
Yugoslavia as outlined by President Clinton.
Where were these voices, where were these petitions, where were these
outcries when President Clinton told us about the Balkans mass deaths
to justify NATO's invasion into the Balkans? The Clinton administration
claimed that ethnic cleansing had killed hundreds of thousands of
people, and I will include the articles from the papers in the
Congressional Record.
The Clinton administration was later criticized, and I have newspaper
articles here to back it up by the press for grossly exaggerating the
number of victims of ethnic cleansing, the mass graves. President
Clinton told us we would find 100,000 people that were murdered and
that was his justification for using NATO for the only time ever to
invade a non-NATO
country in order to justify a war against Slobodan Milosevic where U.S.
citizens, where U.S. troops, and where innocent Serbs were killed. That
is the first example.
(...)
Mr. Speaker, in one night, in one day, I have listed five times of
major significance that the leader of the party of the other side,
these righteous, indignant people who have railed and whined and cried
on the floor of this body said nothing about lies to the American
people.
Mr. Speaker, some would say, well, these did not involve death of
American citizens or war, and I would remind my colleagues, the
justification that President Clinton used to take this country into war
in Yugoslavia was basically a bunch of false information. In fact, it
was the USA Today in July of 1999, an article that said, ``As the
allied forces take control in Kosovo, many of the figures used by the
Clinton administration and NATO were greatly exaggerated. Six hundred
thousand ethnic Albanian men were not trapped within Kosovo or buried
in mass graves, as President Clinton told a veterans group. Instead of
100,000 ethnic Albanian men feared murdered, officials now estimate
about 10,000; and we think the confirmed number was 3,000.''
Mr. Speaker, that was from USA Today in 1999.
Let us go to the Little Rock newspapers. They did an investigative
story on January 16, 2000, after the Clinton administration had made
these outrageous claims of ethnic cleansing. Why did they say these
things, Mr. Speaker? Because they wanted the Congress and they wanted
the American people to support his war to get Milosevic out of power.
Let us read some of the quotes from the Arkansas Democrat Gazette,
January 16, 2000:
``Of 500 potential grave sites, 150 have been opened and, no, we have
not found the 100,000 missing declared by President Clinton, or the
lower but probably equally preposterous figure of 10,000 advanced by
British Foreign Secretary Robin Cook and repeated by the BBC.''
This was not the Republican Party. This was the Arkansas Democrat
Gazette on January 16, 2000, saying that all the justification that
Clinton used to go to war in Yugoslavia was false, it was erroneous.
Where was the outcry by these liberal groups in this country? Where was
the outcry by the Democrats we have seen running down to the well
complaining that this President needs to be investigated? Where was the
consistency of the principled position of my colleagues on the other
side?
Let us go on, Mr. Speaker, with the Arkansas Democrat Gazette article
of January 16, 2000: ``We have more than 10,000 photographs of graves,
sites and bodies, and more than 300 hours of video, and we share all
our evidence with the war crimes tribunal. From survivors who are
giving us testimonies,
we calculate there were 6,000 Kosovo Albanians killed in the 3 months
of the war,'' not before the war, in the 3 months of the war which
President Clinton led, ``and perhaps 2,000 still in Serbian prisons.''
Listen to this, Mr. Speaker. In the previous 12 months before the war,
there were 1,000 killed. So 1,000 were killed in the previous months,
6,000 were killed in the immediate 3 months of the war itself by the
bombs of the U.S., France and Germany and the other NATO countries.
``But then the figures become a little vague. The total of dead and
missing becomes 7,000 rather than 8,000; the figure of prewar killings
rises from 1,000 to 2,000.'' Mr. Speaker, the information leading up to
President Clinton's decision to go to war in Yugoslavia is filled with
gross, not just information distorted, gross distortions of fact, lies.
Where are my colleagues? What were they saying?
Let us go on, Mr. Speaker, to some other examples.
Here is an article from the Washington Post, March 26, 2000. The
headline, Was It a Mistake? We Were Suckers for the KLA was the
headline of this article written by Christopher Layne and Benjamin
Schwartz. Let us go through some of the claims.
``Clinton's assertion,'' and I am quoting here, Mr. Speaker, ``at a
June 25, 1999, postwar news conference that the bombing was a way to
stop, quote, deliberate, systematic efforts at genocide,'' he called it
genocide in Kosovo. It goes on to say, ``was either disingenuous or
ignorant. Before the start of NATO's bombing on March 24, 1999, almost
2,000 civilians,
overwhelmingly ethnic Albanians but also Serbs, had been killed in 15
months of bitter warfare. Up to that point, there had been no genocide
or ethnic cleansing.'' The genocide and ethnic cleansing started when
Bill Clinton and Jacques Chirac started the war against Milosevic.
I will go on, Mr. Speaker, this same article, Washington Post, March
26, 2000:
``Not only did the forced removal of civilians result from the NATO
bombing, but administration claims of mass killings, made to rally
popular support for the war, turn out to have been exaggerated. Clinton
defended the intervention on the grounds that the Yugoslavs had
slaughtered tens of thousands.'' President Clinton said tens of
thousands, Mr. Speaker. It never
turned out to be true. All lies. Secretary of Defense William Cohen
termed it a, quote, horrific slaughter. The numbers we now have,
according to this article in the Post, disprove those claims. U.N.
numbers and U.S. numbers and Allied numbers say the information
provided to Congress was wrong.
Let us go on to a story in the Contra Costa Times, March 4, 2000. ``We
became involved in Kosovo after being bombarded with exorbitant claims
of ethnic cleansing, subsequently proven exaggerated and largely
committed after NATO started bombing.''
Another newspaper, Mr. Speaker. I do not remember my colleagues quoting
from these papers. I do not remember my colleagues coming to the floor
and demanding an investigation of Bill Clinton for distorting things.
Not only were these distortions, they were outright, outright lies.
We will go on with that Contra Costa story of March 4, 2000:
``As a result of false and misleading news reports, Americans were led
to believe tens of thousands, if not hundreds of thousands of ethnic
Albanians were killed by the Serbs and buried in mass graves. Many are
still under that impression.
``According to U.N. investigators who have been scouring the area since
the bombing stopped, the total number of ethnic Albanians killed by the
Serbs is closer to 2,000, far fewer than the number of civilians killed
by NATO bombers.''
Let me repeat that statement again, Mr. Speaker. Listen to this,
please, quoted from the Contra Costa Times, March 4, 2000: ``According
to U.N. investigators who scoured the area since the bombing stopped,
the total number of ethnic Albanians killed by the Serbs is closer to
2,000, far fewer than the total number of civilians killed by NATO
bombers.''
Let us go on to some additional articles, Mr. Speaker. Mr. Speaker, the
distortions of the other side are outrageous. I did not want to get up
and do this. But I, Mr. Speaker, was sick and tired of sitting in my
office listening to Members parade down here, 1-hour special orders,
talking about how they were misled. What a crock, Mr. Speaker.
First of all, if any Member of Congress was misled by President Bush's
State of the Union speech, then there has got to be something wrong
with them, because the vote to give the President the use of force was
in October of last year. What did they do, read the speech 3 months
before it occurred?
The vote did not come after the President's speech. These Members on
the other side who voted to give the President the use of force to
remove Saddam Hussein voted in the fall of last year, 3 months before
President Bush made the State of the Union speech here.
Mr. Speaker, it is all partisan rhetoric, and I am sick of it.
(...)
Mr. Speaker, I could go on and on. I did the research in 1 day. I could
have gone on and probably spent weeks and weeks getting tons of
additional information about the misstatements, about the denial of the
missiles that were sent to Pakistan, about the misleading information
leading up to the war in Kosovo. Yet we never heard one peep out of the
other body. I raise all of these facts, Mr. Speaker, only as a
defensive response to my colleagues on the other side. They have made
such outrageous claims, and I heard it in 5-minute speeches tonight. I
heard it in 1-hour Special Orders last night. I heard it right before I
spoke here tonight like somehow this is not going to go refuted and,
Mr. Speaker, I cannot do that. George Bush
had the decency and honesty to say that when he made the State of the
Union speech from that podium, perhaps that information given him, even
though today he maintains it is still factually correct, should not
have been included in the State of the Union speech. He was honest.
Where was the honesty of the previous President? Where was the other
party that was down here railing about Bush and demanding a retraction?
Where were these interest groups on the Internet demanding that we have
accountability through petition drives? Where were they? They did not
exist because they are a part of the Democrat machine that did not care
what Bill Clinton said, did not care about distortions, did not care
about out-and-out lies.
(...)
Why would my colleagues on the other side think it was okay to support
President Clinton in using military force to remove Milosevic from
power, and, by the way, they did not go to the U.N. for that vote
because France knew Russia would veto a U.N. resolution? How could they
support that military action, but then question President Bush when he
uses military action to remove the worst human rights violator since
Adolph Hitler from power just this year? And that claim of Saddam
Hussein's being the worst human rights violator since Adolph Hitler
does not come from me. It comes from the U.N. Special Rappateur for
human rights when he was comparing the human rights record of Saddam
Hussein.
(...)
Mr. Speaker, I will make this commitment to my colleagues. If this
partisan rhetoric continues on the floor, I will be back here every
night and I will refute it, and I will bring out more of the gross
Clinton lies and distortions which that side remained silent on year
after year after year. I challenge them to end this garbage. Enough is
enough, Mr. Speaker.
END
=== 2 ===
http://www.antiwar.com/malic/m-col.html
ANTIWAR, Thursday, June 12, 2003
Balkan Express
by Nebojsa Malic
Antiwar.com
Remember Kosovo?
Balkans And the Big Picture A Year Later
There has been lately a great deal of commotion in the press as to
whether Emperor Bush the Lesser and his satellites have lied to their
people about the supposed "weapons of mass destruction," which have not
been found even after six weeks of occupation and unfettered access to
all parts of Iraq. As if the notion of the Emperor deceiving his
subjects was something new!
Does anyone remember Racak, the "massacre" used to justify the
Rambouillet ultimatum and the subsequent bombing of Serbia in 1999? Or,
for that matter, the "genocide" that took place in Kosovo during the
bombing only, it didn't? Apparently not. Nor is it remembered that
even after these lies were
decisively debunked, their peddlers never suffered any adverse
consequences.
In the specific case of Kosovo, the train of lies and abuses is so long
a thick book would hardly do it justice.
What is happening in Iraq now is merely a re-run of what happened in
Kosovo. Because the Empire got away with murder, literally, launching a
clear war of aggression and occupation while spinning all sorts of
preposterous lies about it, Kosovo made Iraq possible. Never forget
that.
Even as Tony Blair was trying to lie its way out of Iraq lies, the
Guardian featured a series of articles seemingly critical of British
support for Imperial interventions, titled "Did we make it better?" In
the segment on Kosovo, writer Jon Henley creates an impression that
even as poverty, crime and violence are rampant, NATO's bombing and
invasion in 1999 and the
subsequent occupation is one hundred percent justified. Four years
after the Operation Allied Force ended, the lies behind it persist.
Reign of Terror
On June 9, 1999, representatives of the Yugoslav government and NATO
signed an armistice in a tent outside Kumanovo, Macedonia, ending
NATO's 78-day air assault. Within a week, NATO troops occupied the
Serbian province of Kosovo, and their KLA allies began a reign of
terror that has continued ever
since.
In June 1999 alone, over 250,000 Serbs, Roma, Turks, Muslims, and Jews
were forced to leave Kosovo, often with little or no property. In
addition to targeting Serbs, Albanians launched special pogroms against
the Roma ("Gypsies"), in the best tradition of their WW2 ancestors.
In July 1999, 14 Serb farmers were murdered while harvesting their
fields outside the hamlet of Staro Gracko. (An IWPR hack aptly named
Fron Nazi claimed they were victims of "Serb subterfuge," even as KFOR
statistics showed one Serb was being murdered every 24 hours.)
In October 1999, an Albanian mob murdered Bulgarian UN worker Valentin
Krumov for speaking what sounded like Serbian.
In February 2001, a bus full of Serbs who were coming to visit their
cemeteries was blown up by a remote-controlled mine. Three Albanians
arrested in connection with the bombing were released by December 2001,
and one "escaped" from the US fortified base Camp Bondsteel.
Throughout Kosovo, Serbs have retreated into towns and villages that
have become virtual concentration camps. If they venture outside those
areas, which are guarded by NATO troops and not infrequently cordoned
off with barbed wire, they risk death. The most notorious ghetto has
been Orahovac.
Other enclaves, like Gracanica and Decani monastery, are frequently
under attack.
In the north of Kosovo, local Serbs have managed to stop the Albanian
takeover on the southern side of the Ibar River, in Mitrovica. Together
with several towns in the north, this is the only remaining territory
in Kosovo not dominated by the Albanian separatists, which has made it
a target for constant attacks by Albanians, occupation authorities, and
their
cheerleaders.
Even Albanians have been targets of organized violence, as the
terrorist KLA targeted "collaborators," political rivals and witnesses
to its murderous deeds.
Albanian militants have demolished or desecrated over 110 churches,
chapels and monasteries. They have destroyed hundreds of monuments and
even libraries, renamed towns, streets, and the entire province
("Kosova") in an effort to completely eradicate any non-Albanian
presence in Kosovo.
Reign of Lies
Reports often say all of this has happened despite the presence of
30,000 NATO troops, but the truth is, it happened because of their
presence.
The vast majority of attacks were never solved. Yet it is a public
secret that most perpetrators are "former" KLA now employees of the
UN-funded "Kosovo Protection Corps," commanded by the notorious KLA
leader and former Croatian officer Agim Ceku.
In April 2002, two men were killed while trying to plant a bomb under a
railroad track used by Serbs. They belonged to the "Albanian National
Army," the newest incarnation of the KLA, declared shortly thereafter a
"terrorist organization." They were also members of the KPC!
On June 3, 1999, NATO was still attacking Yugoslavia and the Alliance
mouthpiece Jamie Shea gave his usual afternoon briefing. When a
reporter asked if there were any indications that the KLA was prepared
to be disarmed by NATO "peacekeepers," Shea responded coyly: "Well, we
will have to
wait and see, won't we?"
We didn't have to wait for long. The KLA entered Kosovo perched upon
NATO tanks, rampaged through the province unchallenged, made a big show
of handing over a handful of obsolete weapons, changed uniforms and
went legit, with a UN paycheck as an added bonus.
A Deadly Message
Four years after NATO's "humanitarian war" ended, it still claims
lives. UN police found the butchered bodies of Slobodan, Ljubinko and
Radmila Stolic [Stolich] inside their burnt-out home early on June 4
this year. It was an ax murder sloppily contrived to look like an
accident.
UN police spokesman Derek Chapelle is quoted in a June 4 Reuters report,
"The people were attacked as they were lying in bed in the middle of
the night. These people died as a result of a brutal beating, not a
fire."
At the very bottom of the article, tucked into near-oblivion, is a note
that local Serbs told the reporters the Stolic family was under
Albanian pressure to sell their house and leave Kosovo. That their
murder was meant as a message to other Serbs is abundantly clear. But
is this mentioned? No.
In fact, reporting that some 400 Serbs decided to pack up and leave
town after the murders, Agence France-Presse never once mentioned
possible perpetrators of the attack, let alone the motive. Official
American propaganda carried the same story, but focused on dismissing
Serb concerns about their security, and again, never even hinted at the
obvious identity
of the murderers. These are but the latest examples of an ongoing
pattern of denial and obfuscation, pervasive throughout the Imperial
media when it comes to reporting on Kosovo.
Murders of Serbs by Albanians were initially excused as "revenge
attacks," implying some sort of "payback" for Serb atrocities. But as
the attacks continued and atrocities accusations became increasingly
impossible to substantiate, a new euphemism was created: "ethnic
violence." This implies
that Serbs and Albanians are attacking each other. Yet no one can cite
a single case of Serbs wantonly attacking and murdering Albanians in
these past four years. Not one! When Albanians suffer violent deaths in
Kosovo these days, it is at the hands of other Albanians members of
crime syndicates or "former" KLA (often one and the same).
Spin the Murder
The Stolic family was murdered again this time metaphorically when
the politicians took the stage. UN Viceroy Michael Steiner claimed the
Obilic murders were "clearly aimed at stopping reconciliation a
perfidious crime which was directed against multi-ethnicity in Kosovo."
What reconciliation?
What multi-ethnicity? What planet does Steiner live on?
Kosovo Albanian "prime minister" Bayram Rexhepi issued a statement
expressing condolences to the Stolic family (!) and termed the murders
a "criminal act directed against the stability, peace, and prosperity
of Kosovo and its future."
But of course! Why hasn't anyone thought of this before? All these
brutal murders, abductions and massacres are really a sinister plot to
make the innocent, victimized Kosovo Albanians look bad and ruin their
future of peace, prosperity, multi-ethnic democracy and independence!
Why, the dastardly Serbs must have massacred themselves!
Official Serbian news agency cites an interview UNMIK spokesman Simon
Haselock gave BBC radio, where he is quoted as saying that "no police
force in the world is capable of protecting every family and every
individual" and that the security situation in Kosovo has lately
"improved dramatically."
Like the rest of NATO apologists to be fair, this is actually his job
Haselock uses the diminishing frequency of attacks to claim
improvement. But that attacks on Serbs now happen once a month instead
of once a day has largely been a function of the diminishing number of
Serbs, not the diminishing desire of Albanian segregationists to attack
them.
The platitudes of Steiner and Rexhepi and Haselock's tautological
nonsense are trying to divert attention from the realities of the
occupation. Kosovo Serbs and other ethnic groups are targets of an
organized, systematic Albanian campaign of ethnic cleansing, aimed at
creating an ethnically
pure, independent Albanian Kosovo. Sounds familiar? That's because this
was an accusation leveled at the victims, the Serbs, by the Albanians
and the Empire in an effort to preclude their defense.
Good Riddance
On the eve of the murders in Obilic, Viceroy Steiner announced he would
be quitting the job at the end of June. Kosovo Serbs should bid him
good riddance. From his first act in office forging a unified
Albanian political front to his most recent prevarications, Steiner
has pushed the occupied province on the road to ethnically cleansed
independence.
However welcome his departure may be, one must remember that Steiner
was never the real problem.
Conceived, established and perpetuated by violence, the occupation of
Kosovo is itself the greatest enemy of peace, liberty and prosperity in
the southern Balkans.
Bloody Hands
Many opponents of the Kosovo war supported George W. Bush in 2000,
fooled by the neocons' loud opposition to the bombing, which was
nothing more than opportunistic posturing, into believing Kosovo was
"Clinton's war." But
Bush the Lesser has made no changes to Clinton's policy in Kosovo or
anywhere in the Balkans, for that matter. And why would he? It was
Kosovo that made Iraq possible: both illegal, illegitimate wars
resulting in equally illegal and illegitimate occupations, not to
mention the toll in destroyed human lives and property, or the
destruction of social and cultural heritage.
Senator Joseph Lieberman, who would like to be Emperor after Bush, said
in 1999 that the blatantly fascist KLA was "fighting for American
values."
Lieberman came close to being elected vice-president in 2000, and this
statement was never held against him. There have been several proposed
resolutions in the Congress supporting the independence of Albanized
Kosovo, but not one not one! demanding an end to the occupation.
Today, Kosovo is an issue almost forgotten in the American political
discourse, even
though the United States is chiefly responsible for the current state
of affairs in that Serbian province. Empire's hands are drenched with
blood of the massacred and tears of the dispossessed.
It is not surprising that those who should be ashamed of their actions
have forgotten Kosovo. But those who care about honor, justice and
liberty have every reason to remember.
OF YUGOSLAVIA
2. REMEMBER KOSOVO?
=== 1 ===
http://www.mfa.gov.yu/Pressframe.htm
U.S. CONGRESSMAN SAYS FORMER PRESIDENT HAD LIED TO JUSTIFY BOMBING OF
YUGOSLAVIA
WASHINGTON, Jul 18 (Tanjug) - US Congressman Kurt
Weldon wondered Thursday why the Democratic Party had
not protested when former president Bill Clinton had
lied and twisted facts on alleged mass murders in the
Balkans in order to justify the NATO invasion on the
Federal Republic of Yugoslavia in the spring of 1999.
Reacting in the Congress to the strong criticism by
the democrats regarding the truthfulness of the
reasons President George Bush had given for the recent
intervention in Iraq, Weldon said he wished to remind
fellow democrats of the claims made by Clinton to
justify the bombing of Yugoslavia.
The Clinton administration had claimed at the time
that hundreds of thousands of people had been killed
in ethnic cleansing and buried in mass graves, in an
attempt to justify the NATO intervention and war
against (former Yugoslav president) Slobodan
Milosevic, in which both US soldiers and innocent
Serbs were being killed, Weldon said, underlining that
the justification for the US involvement in the war in
Yugoslavia was a load of false information.
---
http://www.house.gov/curtweldon/july16speech.htm
HOUSE OF REPRESENTATIVES, Wednesday, July 16, 2003
ENOUGH IS ENOUGH -- (House of Representatives - July 16, 2003)
The SPEAKER pro tempore (Mr. Gingrey). The gentleman from Pennsylvania
(Mr. Weldon) is recognized for 40 minutes.
Mr. WELDON of Pennsylvania. Mr. Speaker, enough is enough. I sat in my
office last night and listened to Member after Member on the other side
rail about President Bush and whether or not we could trust him in the
Iraqi situation. I have listened to my colleagues tonight. Enough is
enough. Mr. Speaker, this is just outrageous.
So what I have done is I have got a whole file here, and I am going to
remind my colleagues on the other side of the aisle about their
President for the previous 8 years, and I am going to cite articles and
claims and I am going to cite the justification for the invasion of
Yugoslavia as outlined by President Clinton.
Where were these voices, where were these petitions, where were these
outcries when President Clinton told us about the Balkans mass deaths
to justify NATO's invasion into the Balkans? The Clinton administration
claimed that ethnic cleansing had killed hundreds of thousands of
people, and I will include the articles from the papers in the
Congressional Record.
The Clinton administration was later criticized, and I have newspaper
articles here to back it up by the press for grossly exaggerating the
number of victims of ethnic cleansing, the mass graves. President
Clinton told us we would find 100,000 people that were murdered and
that was his justification for using NATO for the only time ever to
invade a non-NATO
country in order to justify a war against Slobodan Milosevic where U.S.
citizens, where U.S. troops, and where innocent Serbs were killed. That
is the first example.
(...)
Mr. Speaker, in one night, in one day, I have listed five times of
major significance that the leader of the party of the other side,
these righteous, indignant people who have railed and whined and cried
on the floor of this body said nothing about lies to the American
people.
Mr. Speaker, some would say, well, these did not involve death of
American citizens or war, and I would remind my colleagues, the
justification that President Clinton used to take this country into war
in Yugoslavia was basically a bunch of false information. In fact, it
was the USA Today in July of 1999, an article that said, ``As the
allied forces take control in Kosovo, many of the figures used by the
Clinton administration and NATO were greatly exaggerated. Six hundred
thousand ethnic Albanian men were not trapped within Kosovo or buried
in mass graves, as President Clinton told a veterans group. Instead of
100,000 ethnic Albanian men feared murdered, officials now estimate
about 10,000; and we think the confirmed number was 3,000.''
Mr. Speaker, that was from USA Today in 1999.
Let us go to the Little Rock newspapers. They did an investigative
story on January 16, 2000, after the Clinton administration had made
these outrageous claims of ethnic cleansing. Why did they say these
things, Mr. Speaker? Because they wanted the Congress and they wanted
the American people to support his war to get Milosevic out of power.
Let us read some of the quotes from the Arkansas Democrat Gazette,
January 16, 2000:
``Of 500 potential grave sites, 150 have been opened and, no, we have
not found the 100,000 missing declared by President Clinton, or the
lower but probably equally preposterous figure of 10,000 advanced by
British Foreign Secretary Robin Cook and repeated by the BBC.''
This was not the Republican Party. This was the Arkansas Democrat
Gazette on January 16, 2000, saying that all the justification that
Clinton used to go to war in Yugoslavia was false, it was erroneous.
Where was the outcry by these liberal groups in this country? Where was
the outcry by the Democrats we have seen running down to the well
complaining that this President needs to be investigated? Where was the
consistency of the principled position of my colleagues on the other
side?
Let us go on, Mr. Speaker, with the Arkansas Democrat Gazette article
of January 16, 2000: ``We have more than 10,000 photographs of graves,
sites and bodies, and more than 300 hours of video, and we share all
our evidence with the war crimes tribunal. From survivors who are
giving us testimonies,
we calculate there were 6,000 Kosovo Albanians killed in the 3 months
of the war,'' not before the war, in the 3 months of the war which
President Clinton led, ``and perhaps 2,000 still in Serbian prisons.''
Listen to this, Mr. Speaker. In the previous 12 months before the war,
there were 1,000 killed. So 1,000 were killed in the previous months,
6,000 were killed in the immediate 3 months of the war itself by the
bombs of the U.S., France and Germany and the other NATO countries.
``But then the figures become a little vague. The total of dead and
missing becomes 7,000 rather than 8,000; the figure of prewar killings
rises from 1,000 to 2,000.'' Mr. Speaker, the information leading up to
President Clinton's decision to go to war in Yugoslavia is filled with
gross, not just information distorted, gross distortions of fact, lies.
Where are my colleagues? What were they saying?
Let us go on, Mr. Speaker, to some other examples.
Here is an article from the Washington Post, March 26, 2000. The
headline, Was It a Mistake? We Were Suckers for the KLA was the
headline of this article written by Christopher Layne and Benjamin
Schwartz. Let us go through some of the claims.
``Clinton's assertion,'' and I am quoting here, Mr. Speaker, ``at a
June 25, 1999, postwar news conference that the bombing was a way to
stop, quote, deliberate, systematic efforts at genocide,'' he called it
genocide in Kosovo. It goes on to say, ``was either disingenuous or
ignorant. Before the start of NATO's bombing on March 24, 1999, almost
2,000 civilians,
overwhelmingly ethnic Albanians but also Serbs, had been killed in 15
months of bitter warfare. Up to that point, there had been no genocide
or ethnic cleansing.'' The genocide and ethnic cleansing started when
Bill Clinton and Jacques Chirac started the war against Milosevic.
I will go on, Mr. Speaker, this same article, Washington Post, March
26, 2000:
``Not only did the forced removal of civilians result from the NATO
bombing, but administration claims of mass killings, made to rally
popular support for the war, turn out to have been exaggerated. Clinton
defended the intervention on the grounds that the Yugoslavs had
slaughtered tens of thousands.'' President Clinton said tens of
thousands, Mr. Speaker. It never
turned out to be true. All lies. Secretary of Defense William Cohen
termed it a, quote, horrific slaughter. The numbers we now have,
according to this article in the Post, disprove those claims. U.N.
numbers and U.S. numbers and Allied numbers say the information
provided to Congress was wrong.
Let us go on to a story in the Contra Costa Times, March 4, 2000. ``We
became involved in Kosovo after being bombarded with exorbitant claims
of ethnic cleansing, subsequently proven exaggerated and largely
committed after NATO started bombing.''
Another newspaper, Mr. Speaker. I do not remember my colleagues quoting
from these papers. I do not remember my colleagues coming to the floor
and demanding an investigation of Bill Clinton for distorting things.
Not only were these distortions, they were outright, outright lies.
We will go on with that Contra Costa story of March 4, 2000:
``As a result of false and misleading news reports, Americans were led
to believe tens of thousands, if not hundreds of thousands of ethnic
Albanians were killed by the Serbs and buried in mass graves. Many are
still under that impression.
``According to U.N. investigators who have been scouring the area since
the bombing stopped, the total number of ethnic Albanians killed by the
Serbs is closer to 2,000, far fewer than the number of civilians killed
by NATO bombers.''
Let me repeat that statement again, Mr. Speaker. Listen to this,
please, quoted from the Contra Costa Times, March 4, 2000: ``According
to U.N. investigators who scoured the area since the bombing stopped,
the total number of ethnic Albanians killed by the Serbs is closer to
2,000, far fewer than the total number of civilians killed by NATO
bombers.''
Let us go on to some additional articles, Mr. Speaker. Mr. Speaker, the
distortions of the other side are outrageous. I did not want to get up
and do this. But I, Mr. Speaker, was sick and tired of sitting in my
office listening to Members parade down here, 1-hour special orders,
talking about how they were misled. What a crock, Mr. Speaker.
First of all, if any Member of Congress was misled by President Bush's
State of the Union speech, then there has got to be something wrong
with them, because the vote to give the President the use of force was
in October of last year. What did they do, read the speech 3 months
before it occurred?
The vote did not come after the President's speech. These Members on
the other side who voted to give the President the use of force to
remove Saddam Hussein voted in the fall of last year, 3 months before
President Bush made the State of the Union speech here.
Mr. Speaker, it is all partisan rhetoric, and I am sick of it.
(...)
Mr. Speaker, I could go on and on. I did the research in 1 day. I could
have gone on and probably spent weeks and weeks getting tons of
additional information about the misstatements, about the denial of the
missiles that were sent to Pakistan, about the misleading information
leading up to the war in Kosovo. Yet we never heard one peep out of the
other body. I raise all of these facts, Mr. Speaker, only as a
defensive response to my colleagues on the other side. They have made
such outrageous claims, and I heard it in 5-minute speeches tonight. I
heard it in 1-hour Special Orders last night. I heard it right before I
spoke here tonight like somehow this is not going to go refuted and,
Mr. Speaker, I cannot do that. George Bush
had the decency and honesty to say that when he made the State of the
Union speech from that podium, perhaps that information given him, even
though today he maintains it is still factually correct, should not
have been included in the State of the Union speech. He was honest.
Where was the honesty of the previous President? Where was the other
party that was down here railing about Bush and demanding a retraction?
Where were these interest groups on the Internet demanding that we have
accountability through petition drives? Where were they? They did not
exist because they are a part of the Democrat machine that did not care
what Bill Clinton said, did not care about distortions, did not care
about out-and-out lies.
(...)
Why would my colleagues on the other side think it was okay to support
President Clinton in using military force to remove Milosevic from
power, and, by the way, they did not go to the U.N. for that vote
because France knew Russia would veto a U.N. resolution? How could they
support that military action, but then question President Bush when he
uses military action to remove the worst human rights violator since
Adolph Hitler from power just this year? And that claim of Saddam
Hussein's being the worst human rights violator since Adolph Hitler
does not come from me. It comes from the U.N. Special Rappateur for
human rights when he was comparing the human rights record of Saddam
Hussein.
(...)
Mr. Speaker, I will make this commitment to my colleagues. If this
partisan rhetoric continues on the floor, I will be back here every
night and I will refute it, and I will bring out more of the gross
Clinton lies and distortions which that side remained silent on year
after year after year. I challenge them to end this garbage. Enough is
enough, Mr. Speaker.
END
=== 2 ===
http://www.antiwar.com/malic/m-col.html
ANTIWAR, Thursday, June 12, 2003
Balkan Express
by Nebojsa Malic
Antiwar.com
Remember Kosovo?
Balkans And the Big Picture A Year Later
There has been lately a great deal of commotion in the press as to
whether Emperor Bush the Lesser and his satellites have lied to their
people about the supposed "weapons of mass destruction," which have not
been found even after six weeks of occupation and unfettered access to
all parts of Iraq. As if the notion of the Emperor deceiving his
subjects was something new!
Does anyone remember Racak, the "massacre" used to justify the
Rambouillet ultimatum and the subsequent bombing of Serbia in 1999? Or,
for that matter, the "genocide" that took place in Kosovo during the
bombing only, it didn't? Apparently not. Nor is it remembered that
even after these lies were
decisively debunked, their peddlers never suffered any adverse
consequences.
In the specific case of Kosovo, the train of lies and abuses is so long
a thick book would hardly do it justice.
What is happening in Iraq now is merely a re-run of what happened in
Kosovo. Because the Empire got away with murder, literally, launching a
clear war of aggression and occupation while spinning all sorts of
preposterous lies about it, Kosovo made Iraq possible. Never forget
that.
Even as Tony Blair was trying to lie its way out of Iraq lies, the
Guardian featured a series of articles seemingly critical of British
support for Imperial interventions, titled "Did we make it better?" In
the segment on Kosovo, writer Jon Henley creates an impression that
even as poverty, crime and violence are rampant, NATO's bombing and
invasion in 1999 and the
subsequent occupation is one hundred percent justified. Four years
after the Operation Allied Force ended, the lies behind it persist.
Reign of Terror
On June 9, 1999, representatives of the Yugoslav government and NATO
signed an armistice in a tent outside Kumanovo, Macedonia, ending
NATO's 78-day air assault. Within a week, NATO troops occupied the
Serbian province of Kosovo, and their KLA allies began a reign of
terror that has continued ever
since.
In June 1999 alone, over 250,000 Serbs, Roma, Turks, Muslims, and Jews
were forced to leave Kosovo, often with little or no property. In
addition to targeting Serbs, Albanians launched special pogroms against
the Roma ("Gypsies"), in the best tradition of their WW2 ancestors.
In July 1999, 14 Serb farmers were murdered while harvesting their
fields outside the hamlet of Staro Gracko. (An IWPR hack aptly named
Fron Nazi claimed they were victims of "Serb subterfuge," even as KFOR
statistics showed one Serb was being murdered every 24 hours.)
In October 1999, an Albanian mob murdered Bulgarian UN worker Valentin
Krumov for speaking what sounded like Serbian.
In February 2001, a bus full of Serbs who were coming to visit their
cemeteries was blown up by a remote-controlled mine. Three Albanians
arrested in connection with the bombing were released by December 2001,
and one "escaped" from the US fortified base Camp Bondsteel.
Throughout Kosovo, Serbs have retreated into towns and villages that
have become virtual concentration camps. If they venture outside those
areas, which are guarded by NATO troops and not infrequently cordoned
off with barbed wire, they risk death. The most notorious ghetto has
been Orahovac.
Other enclaves, like Gracanica and Decani monastery, are frequently
under attack.
In the north of Kosovo, local Serbs have managed to stop the Albanian
takeover on the southern side of the Ibar River, in Mitrovica. Together
with several towns in the north, this is the only remaining territory
in Kosovo not dominated by the Albanian separatists, which has made it
a target for constant attacks by Albanians, occupation authorities, and
their
cheerleaders.
Even Albanians have been targets of organized violence, as the
terrorist KLA targeted "collaborators," political rivals and witnesses
to its murderous deeds.
Albanian militants have demolished or desecrated over 110 churches,
chapels and monasteries. They have destroyed hundreds of monuments and
even libraries, renamed towns, streets, and the entire province
("Kosova") in an effort to completely eradicate any non-Albanian
presence in Kosovo.
Reign of Lies
Reports often say all of this has happened despite the presence of
30,000 NATO troops, but the truth is, it happened because of their
presence.
The vast majority of attacks were never solved. Yet it is a public
secret that most perpetrators are "former" KLA now employees of the
UN-funded "Kosovo Protection Corps," commanded by the notorious KLA
leader and former Croatian officer Agim Ceku.
In April 2002, two men were killed while trying to plant a bomb under a
railroad track used by Serbs. They belonged to the "Albanian National
Army," the newest incarnation of the KLA, declared shortly thereafter a
"terrorist organization." They were also members of the KPC!
On June 3, 1999, NATO was still attacking Yugoslavia and the Alliance
mouthpiece Jamie Shea gave his usual afternoon briefing. When a
reporter asked if there were any indications that the KLA was prepared
to be disarmed by NATO "peacekeepers," Shea responded coyly: "Well, we
will have to
wait and see, won't we?"
We didn't have to wait for long. The KLA entered Kosovo perched upon
NATO tanks, rampaged through the province unchallenged, made a big show
of handing over a handful of obsolete weapons, changed uniforms and
went legit, with a UN paycheck as an added bonus.
A Deadly Message
Four years after NATO's "humanitarian war" ended, it still claims
lives. UN police found the butchered bodies of Slobodan, Ljubinko and
Radmila Stolic [Stolich] inside their burnt-out home early on June 4
this year. It was an ax murder sloppily contrived to look like an
accident.
UN police spokesman Derek Chapelle is quoted in a June 4 Reuters report,
"The people were attacked as they were lying in bed in the middle of
the night. These people died as a result of a brutal beating, not a
fire."
At the very bottom of the article, tucked into near-oblivion, is a note
that local Serbs told the reporters the Stolic family was under
Albanian pressure to sell their house and leave Kosovo. That their
murder was meant as a message to other Serbs is abundantly clear. But
is this mentioned? No.
In fact, reporting that some 400 Serbs decided to pack up and leave
town after the murders, Agence France-Presse never once mentioned
possible perpetrators of the attack, let alone the motive. Official
American propaganda carried the same story, but focused on dismissing
Serb concerns about their security, and again, never even hinted at the
obvious identity
of the murderers. These are but the latest examples of an ongoing
pattern of denial and obfuscation, pervasive throughout the Imperial
media when it comes to reporting on Kosovo.
Murders of Serbs by Albanians were initially excused as "revenge
attacks," implying some sort of "payback" for Serb atrocities. But as
the attacks continued and atrocities accusations became increasingly
impossible to substantiate, a new euphemism was created: "ethnic
violence." This implies
that Serbs and Albanians are attacking each other. Yet no one can cite
a single case of Serbs wantonly attacking and murdering Albanians in
these past four years. Not one! When Albanians suffer violent deaths in
Kosovo these days, it is at the hands of other Albanians members of
crime syndicates or "former" KLA (often one and the same).
Spin the Murder
The Stolic family was murdered again this time metaphorically when
the politicians took the stage. UN Viceroy Michael Steiner claimed the
Obilic murders were "clearly aimed at stopping reconciliation a
perfidious crime which was directed against multi-ethnicity in Kosovo."
What reconciliation?
What multi-ethnicity? What planet does Steiner live on?
Kosovo Albanian "prime minister" Bayram Rexhepi issued a statement
expressing condolences to the Stolic family (!) and termed the murders
a "criminal act directed against the stability, peace, and prosperity
of Kosovo and its future."
But of course! Why hasn't anyone thought of this before? All these
brutal murders, abductions and massacres are really a sinister plot to
make the innocent, victimized Kosovo Albanians look bad and ruin their
future of peace, prosperity, multi-ethnic democracy and independence!
Why, the dastardly Serbs must have massacred themselves!
Official Serbian news agency cites an interview UNMIK spokesman Simon
Haselock gave BBC radio, where he is quoted as saying that "no police
force in the world is capable of protecting every family and every
individual" and that the security situation in Kosovo has lately
"improved dramatically."
Like the rest of NATO apologists to be fair, this is actually his job
Haselock uses the diminishing frequency of attacks to claim
improvement. But that attacks on Serbs now happen once a month instead
of once a day has largely been a function of the diminishing number of
Serbs, not the diminishing desire of Albanian segregationists to attack
them.
The platitudes of Steiner and Rexhepi and Haselock's tautological
nonsense are trying to divert attention from the realities of the
occupation. Kosovo Serbs and other ethnic groups are targets of an
organized, systematic Albanian campaign of ethnic cleansing, aimed at
creating an ethnically
pure, independent Albanian Kosovo. Sounds familiar? That's because this
was an accusation leveled at the victims, the Serbs, by the Albanians
and the Empire in an effort to preclude their defense.
Good Riddance
On the eve of the murders in Obilic, Viceroy Steiner announced he would
be quitting the job at the end of June. Kosovo Serbs should bid him
good riddance. From his first act in office forging a unified
Albanian political front to his most recent prevarications, Steiner
has pushed the occupied province on the road to ethnically cleansed
independence.
However welcome his departure may be, one must remember that Steiner
was never the real problem.
Conceived, established and perpetuated by violence, the occupation of
Kosovo is itself the greatest enemy of peace, liberty and prosperity in
the southern Balkans.
Bloody Hands
Many opponents of the Kosovo war supported George W. Bush in 2000,
fooled by the neocons' loud opposition to the bombing, which was
nothing more than opportunistic posturing, into believing Kosovo was
"Clinton's war." But
Bush the Lesser has made no changes to Clinton's policy in Kosovo or
anywhere in the Balkans, for that matter. And why would he? It was
Kosovo that made Iraq possible: both illegal, illegitimate wars
resulting in equally illegal and illegitimate occupations, not to
mention the toll in destroyed human lives and property, or the
destruction of social and cultural heritage.
Senator Joseph Lieberman, who would like to be Emperor after Bush, said
in 1999 that the blatantly fascist KLA was "fighting for American
values."
Lieberman came close to being elected vice-president in 2000, and this
statement was never held against him. There have been several proposed
resolutions in the Congress supporting the independence of Albanized
Kosovo, but not one not one! demanding an end to the occupation.
Today, Kosovo is an issue almost forgotten in the American political
discourse, even
though the United States is chiefly responsible for the current state
of affairs in that Serbian province. Empire's hands are drenched with
blood of the massacred and tears of the dispossessed.
It is not surprising that those who should be ashamed of their actions
have forgotten Kosovo. But those who care about honor, justice and
liberty have every reason to remember.
http://www.geocities.com/d_jbt/
SAVEZ DRUŠTAVA "JOSIP BROZ TITO" HRVATSKE
---
GLASILO VII. - VIII.
---
Osnivačka skupština Saveza društava "Josip Broz Tito"
Hrvatske
SVJETSKA RIJE Č
OSNOVANO DRUŠTVO "Josip Broz Tito" VARAŽDIN
OSNOVANO DRUŠTVO "Josip Broz Tito" BUJŠTINE
PROGRAM AKTIVNOSTI SAVEZA DRUŠTVA "JOSIP BROZ TlTO"
HRVATSKE 2003. - 2005.godine
SVEČANO OBELEŽENI KORPUSI NOVe HRVATSKE
Anegdote :
ODRŽANA REDOVNA IZBORNA SKUPŠTINA DRUŠTVA "Josip Broz Tito"
ZAGREB
ODRŽANA JE PROMOCIJA KNJIGE "SPLIT U TITOVO DOBA"
PROMOCIJA KNJIGE Vitomira Grpca "U TITOVOJ PRATNJI"
ODGOVOR CENČIĆU I CENČIĆIMA
Osnivačka skupština Saveza društava "Josip Broz Tito" Hrvatske
NA TEKOVINAMA ANTIFAŠISTIČKE BORBE I IZGRADNJE
<<<<<
Davati što više šanse mladima,koji su danas na brisanom prostoru -
Okupiti znanstvenike i stručnjake.
Savez društava "Josip Broz Tito", utemeljen je na osnivačkoj Skupštini
održanoj 15. veljače u Zagrebu kao dobrovoljno i nestranačko udruženje
Društava privrženih antifašizmu i promoviraju poruke Titovog vremena -
antifašistički pokret, NOR 1941.-1945, poslijeratnu izgradnju
socijalističke zemlje, ostvarivanje demokracije i socijalne pravde,
borbe za mir, suradnju i ravnopravnost među narodima i državama i
Pokreta nesvrstanih zemalja u svijetu i poštuju velikana minule epohe i
njegovo monumentalno djelo. Za predsjednika Saveza izabran je Tomislav
Badovinac, a za tajnika Ilija Labus.
Prije toga članovi pjevačkog zbora Hrvatskog kulturno- mjetničkog
društva "Željezničar" izveli su himnu, a potom je svim poginulim
antifašistima i borcima te umrlim članovima Društva "Josip Broz Tito"
odana pošta minutom šutnje.
Osnivačkoj skupštini su prisustvovali po dva predstavnika iz Društava
Tito, koja su donijela odluku o osnivanju Saveza Društava "Josip Broz
Tito" Hrvatske. Svi su izabrani predstavnici bili prisutni na
Osnovačkoj skupštini i to: Poreč: Martin Matošević i Šime Perica;
Varaždin: Tomislav Kobal i Štefica Novak; Rijeka: Zdenko Jurčić i Vlah
Branko; Bujština: Renato Krevatin i Đorđo Černac; Zagreb: Vjekoslav
Brundić i Tomislav Badovinac; Labinština: Lucijan Martinčić i Bešić
Atif;
Uz delegate osnivanju tog tijela prisustvovali su i pozdravljeni su mr.
Ivan Fumić, Edo Vostrel, Milivoj Boroša i druge ličnosti SABA, RVIH i
Sindikata umirovljenika, te brojni članovi Društva Tito Zagreb i
gosti. Posebno su pozdravljeni prisutni novinari.
Dr. T. Badovinac u nastavku je podsjetio nazočne da se upravo danas
organizira protestni zbor na Jelačićevom trgu u Zagrebu u povodu
američkih prijetnji Iraku. Nažalost, nismo mogli odgoditi ovu
Skupštinu, pa da i mi budemo sa Zagrepčanima, da dignemo svoj glas
protiv huškača rata, jer nosimo ime čovjeka koji je neupitno gotovo
čitav svoj državnički vijek odradio u borbi za mir putem
koegzistencije, nesvrstavanja i u direktnim sukobima s onima što su
bili druga vrsta imperijalizma- staljinizma.
Kao Titovi sljedbenici protivimo se bilo kakvom nastraju na mir, to tim
više što ima jako malo podataka koji čvrsto govore da Irak zaista
posjeduje zastrašujuće oružja. Ta vrsta oružja je američka propagandna
izmišljotina. Inspektori ga nisu našli. Jedino čime se može razoružati
Irak jeste njegova nafta.
Izražavam u ime svih vas protest protiv onih što silom oružja
pokušavaju nametnuti svoje vlastite želje da pokore male zemlje i
narode da bi tako došli do "crnog zlata"- podvukao je dr. Badovinac.
Zbog čega se osniva Savez Društava "Josip Broz Tito"
objasnio je dr. Tomislav Badovinac, inače predsjednik zagrebačkog
društva s Titovim imenom, osnovanog 25. svibnja 1996. godine.
Podsjetio je da je u proteklih šest i pol godina osnovano 25 ogranaka
s oko 4.000 članova, u većem dijelu zemlje.
Društvo koje je registrirano time je steklo i svojstvo pravne osobe,
dok su ogranci bili u svojstvu podružnice, bez svojstva pravne osobe.
Nalazimo se pred novim iskorakom u organiziranju i omasovljavanju
Društava Tito, naročito mladim članovima, što će biti i najbitnija
zadaća u narednom vremenu. To tim više, što se borci antifašističkog
rata- NOB-e brojčano svakim danom sve više smanjuju. Mlade generacije
koje su sklone antifašističkim tekovinama, iako nisu dovoljno upoznate,
trebale bi dostojanstveno nastaviti uvažavati i dalje razvijati
dostignuća NOB-e i socijalističke izgradnje i tekovine Titovih poruka.
Najprihvatljiviji i najuspješniji iskorak će biti utoliko koliko se mi
stariji budemo više oslobađali sektaškog odnosa prema mladima i ne
budemo odmjeravali ponašanje mladih prema našim idejno-političkim
aršinima. Riječ je o borbi za svakog pojedinca, jer su, danas, na
brisanom prostoru i mogli bi potpasti pod utjecaj nama tuđih shvaćanja.
Već danas se osjeća da je postojeće Društvo postalo preglomazno, te je
s organizacijskog stajališta, postalo nedovoljno efikasno i skučeno u
djelovanju, jer nije uspijevalo poticati aktivnost članova.
Mnogobrojnost članova ogranaka, a bez raznih drugih interesnih oblika
organiziranja aktivnosti, imalo je za posljedicu i nedovoljno
razgranjavanje aktivnosti i nedovoljno povećanje broja članova,
pogotovo mladih. Svako novo Društvo, u svojstvu pravne osobe, može
osnivati svoje ogranke i druge oblike organiziranja, kako po osnovi
interesnih aktivnosti ( klubovi, sekcije, tribine, forumi itd.) tako i
po osnovi mjesta prebivanja ( škola, fakultet, selo, grad, općina
itd.), što će pridonijeti znatnijem djelovanju i proširivanju
aktivnosti članova, kao i daljem povećanju broja članova Društva.
Imajući u vidu činjenicu da ogranci formalno pravno ne mogu samostalno
djelovati, već samo u okviru Društva, teoretski je moguće pretpostaviti
da postojeće Društvo, iz razno raznih objektivnih ili subjektivnih
okolnosti, može biti onemogućeno da djeluje, došlo bi do prestanka rada
svih ogranaka i aktivnosti njenih članova, što bi bio najveći i
neoprostivi propust.
Budući da ogranci nemaju svojstvo pravne osobe, nemaju ni legitimitet
da mogu konkurirati za financijsku potporu i osiguranje neophodnih
radnih prostorija od organa vlasti na čijem su području.
Osim pitanja adekvatnije organizacije, prigodnih oblika i formi
okupljanja članova u ispoljavanju njihovih aktivnosti u Društvu,
posebno je značajno da se na nivou Saveza Društava "Josip Broz Tito"
Hrvatske organiziraju Dan Mladosti - radosti u Kumrovcu i povremeno
izdavanje "Glasila", organizacija znanstvenih skupova i drugi
usuglašeni zadaci iz Programa Saveza Društva "Josip Broz Tito".
Poglavito je značajno da se okupe znanstvenici i stručnjaci, prije
svega, iz cijele zemlje u Savjet Saveza Društava "Josip Broz Tito"
kako bi mogli organizirati stručno- znanstvene skupove na teme
suvremenih aktualnih pitanja, koja se mogu sagledati na temelju pouka
Titovog vremena. To su prije svega:
- Ekonomska aktualna situacija izražava se u visokoj stopi
nezaposlenosti, koje je posljedica restauracije kapitalizma, pretvorbe,
kojom je opljačkana radnička klasa, odnosno društvena imovina, i
onemogućeno proširenje tržišta, koje bi omogućilo proizvodnju,
povećanjem zaduženosti zbog nerazmjernog uvoza u odnosu na izvoz kao
posljedice nerealnog tečaja, a postoje pouke kako su se rješavala
slična pitanja i kako bi se mogla rješavati;
- Poimanje demokracije, koja se poistovjećuje s višestranačjem, a
zanemaruje se činjenica da punu demokratizaciju čine politička,
socijalna i ekonomska komponenta;
- Antifašizam i fašizam su u trajnoj sukobljenosti, pobjeda antifašizma
je civilizacijska tekovina (neprekidna aktivnost u održanju mira,
ravnopravnosti, pravednosti, jednakosti i međusobnom poštivanju);
- Sučeljavanje suprotstavljenih sila, nekadašnji NATO i Varšavski vojni
paktovi temeljem ideoloških suprotnosti, danas se sučeljavaju
najbogatiji, snagom oružja i najsiromašniji žrtvujući svoje živote -
terorizmom, što bi trebalo zamijeniti politikom aktivne i miroljubive
koegzistencije radi iznalaženja ravnopravnijih međusobnih odnosa u
raspodjeli proizvodnih rezultata.
Na taj način bi trebali podstaći istraživanje u poukama Titovog doba i
sagledavanje istine o pionirskim djelima, koja su nasilno prekinuta, a
kojima predstoji budućnost.
Sudionici osnivačke Skupštine u nastavku uz stanovite korekcije i
konstruktivne prijedloge i sugestije jednoglasno usvojili su Program
aktivnosti od 2003. do 2004. godine i Statut Saveza Društava "Josip
Broz Tito". U tim dokumentima je potanje naznačena tematika
djelatnosti Saveza i njihovim jednodušnim usvajanjem na osnivačkoj
Skupštini precizirana, utvrđena buduća profilacija toga tijela.
Članovi osnivačke Skupštine Saveza potom su utvrdili i izabrali organe
Skupštine:
Predsjedništvo: Tomislav Badovinac ( Zagreb), Vjekoslav Brundić
(Zagreb), Đorđo Černac ( Bujština), Ruđero Faraguna ( Labinština),
Vitomir Grbac (Rijeka), Štefanija Novak ( Varaždin), Ilija Labus
(Zagreb), Dragica Lovreković (Zagreb) i Martin Matošević (Poreč).
Nadzorni odbor: Augustin Bajčić (Zagreb), Narcisa Čemalović (Zagreb) i
dr. Ivan Nemarnik (Rijeka).
Statutarna komisija: Slobodan Colović (Split), Vinko Horvat (Varaždin)
i Anđelko Kušće (Bujština).
Članovi Znanstvenog vijeća/ Savjeta/ su: maestro Emilio Cossetto, dr.
Dušan Dragosavac, dr. Branko Horvat, dr. Maja Hribar Ožegović, Juraj
Hrženjak, dr. Neda Kauzlarić Andrić, dr. Slavko Komar, dr. Vlasta
Kraljević, dr. Slavko Kulić, dr. Ivan Mecanović, dr. Ranka Peašinović,
dr. Guste Santini, dr. Rikard Štajner, dr. Stipe Šuvar, Nikola Uzelac,
dr. Vladimir Velebit i dr. Savo Zlatić.
Potom je uslijedila kraća pauza i za to vrijeme održana je
konstituirajuća sjednica Predsjedništva. Za predsjednika Saveza izabran
je Tomislav Badovinac, a za tajnika Ilija Labus. Osnovan je Izvršni
odbor, kao organ, odnosno uže operativno tijelo Predsjedništva u
sastavu: Tomislav Badovinac, Ilija Labus i Dragica Lorković.
Uz to donijeta je i privremena odluka o participaciji društava Tito za
program aktivnosti Saveza društava "Josip Broz Tito" Hrvatske po kojoj
svako društvo participira 25% od članarine za ovu godinu.
Prije nego što su se razišli sudionici skupa prihvatili su Odluku o
osnivanju Saveza i pokretanju postupka za upis u Registar udruga
Republike Hrvatske.
Osnivačka skupština Saveza društva "Josip Broz Tito" Hrvatske upamćena
je i po iznimno velikom broju predstavnika tiska, medija i agencije
HINA, što će reći da je tom događaju dan naglašen publicitet u svim
medijima u zemlji.
Jozo Petričević
Osnivačka Skupština Saveza Društva "Josip Broz Tito" Hrvatske održana
15. veljače 2003. godine u Zagrebu, Pavla Hatza 14., sukladno čl. 10.
Zakona o udrugama N.N. 88/01. donijela je:
O D L U K U
o osnivanju Saveza Društava "Josip Broz Tito" Hrvatske i
pokretanju postupka za upis u Registar udruga Republike Hrvatske
1. Osniva se Savez Društava "Josip Broz Tito" Hrvatske, kao dobrovoljna
nestranačka i neprofitabilna udruga svojih članova;
- skraćeni naziv je: Savez Društava Tito,
- sjedište Saveza Društava Tito je u Zagrebu, Pavla Hatza 14.
2. Savez Društava Tito, djeluje na području Republike Hrvatske, a na
temelju svog Statuta i Programa donijetog na Osnivačkoj skupštini, a
primjenjivat će se nakon ovjere kod nadležnog državnog ureda.
3. Pokreće se postupak za upis Savez Društava Tito, kao pravne osobe u
Registar udruga Republike Hrvatske.
4. Za zastupanje Saveza Društva Tito i za podnošenje zahtjeva za upis u
Registar udruga Republike Hrvatske, ovlašćuje se (ime i prezime JMBG,
Adresa).
U Zagrebu, 15. veljače 2003.
Predsjedavatelj
Osnivačke Skupštine:
Dr. sc. Tomislav Badovinac
SVJETSKA RIJE Č
<<<<<
Postoje rije čimongolske ,perzijske , š panjolske inorve ške ,koje su
razumljive isklju čivo Mongolima , Perzijancima , Španjolcima
iNorve žanima -ali postoje isvjetske rije čikoje su jasne svim
narodima svijeta .
Kad izusti štakvu rije čna bilo kojem meridijanu ,ona svuda isto zna
či,svud izaziva istu misao ili asocijaciju .
Takva svjetska riječ je TITO.
Jedva da ima jezika na kojem ova riječ nije izgovorena. I gdje god su
je izgovorili, znaju, da je ona jednoznačna sa slobodom.
Ali ima ona i druga značenja - prije svega znači: čovjek, vatra,
revolucija.
Ali znači i proljeće. Proljeće koje zrači nadom za svijet. Znači toplu
zemlju iz koje klija sjeme.
Svjetska riječ na svim jezicima znači: bratstvo, borbu, otpor u borbi.
Znači ravnopravnost svih naroda ...
Novu točku gledišta i perspektivu.
I opet znači: čovjek. Znači: nov položaj čovjeka, nov položaj njegov u
društvu. Nov moralni kriterij...
I ona svjetska riječ znači i sve to zajedno: na mongolskom, perzijskom,
španjolskom, norveškom i na svim jezicima svijeta znači: mladost,
pametnu, lijepu igru i ljubav, vjeru hrabrih, i mir, mir, mir.
Ištvan Nemet
OSNOVANO DRUŠTVO "Josip Broz Tito" VARAŽDIN
<<<<<
U četvrtak, 17. listopada osnovano je Društvo "Josip Broj Tito", koje
ima 119 članova s područja Varaždina, a dosad je djelovalo kao Ogranak
Društva "Josip Broj Tito"Zagreb.
Na osnivačkoj skupštini usvojen je Statut te su izabrani članovi
Predsjedništva i Nadzornog odbora, kao i članovi drugih organa Društvo
Tito.
Za članove Predsjedništva Društva Tito izabrani su: Tomislav Kobal,
Štefica Novak, Stjepan Oskoruš, Zvonko Gabarić, Zvonimir Lacković,
Josip Drožđek, Dane Milošević, Robert Čurić i Franjo Čavlek. Za članove
Nadzornog odbora izabrani su: Vinko Horvat, Mariša Horvat i Milan
Bundalo.
Osnivačka skupština je pokrenula postupak za osnivanje saveza društva
Tita na razini Hrvatske.
Na konstituirajućoj sjednici članovi Predsjedništva izabrali su za
predsjednika Tomislava Kobala i zamjenika predsjednika Društva Šteficu
Novak.
R
OSNOVANO DRUŠTVO "Josip Broz Tito" BUJŠTINE
<<<<<
U Bujama je 21. studena održana osnivačka skupština Društva "Josip Broz
Tito" za područje Bujštine. Osnovano je Društvo Tito, a dosad je
djelovalo kao Ogranak Društva Tito Zagreb.
Za predsjednika Društva Tito izabran je Renato Krevatin, tajnik je
Đorđe Černac, a osim njih u predsjedništvu su Božidar Caković, Vlado
Jažić i Anđelka Stanić iz Novigrada, Vladimir Croilla, Anđelko Kušće,
Čedomir Poljak i David Vranjac iz Grožnjana, Armando Degrassi, Lorena
Radetić, Franko Rosso i Josip Špoler iz Umaga, te Lino Šepić i Angelo
de Domizio iz Buja.
Osnivačka skupština je pokrenula postupak za osnivanje saveza društva
Tita na razini Hrvatske. Usto, nastojat će animirati što više mladih te
sve antifašistički usmjerene građane da se učlane u Društvo Tito.
R
Osnivačka Skupština Saveza Društava''Josip Broz Tito" Hrvatske, 15.
veljače 2003. godine, donijela je:
PROGRAM AKTIVNOSTI SAVEZA DRUŠTVA "JOSIP BROZ TlTO" HRVATSKE 2003. -
2005.godine
<<<<<
I. Realizacija ciljeva i zadataka utvrđenih Statutom Saveza Društava:
Statutom Društava ''Josip Broz Tito" Hrvatske utvrđeni su kao trajni i
strateški ciljevi:
- gajenje, čuvanje i razvijanje poštovanja prema djelu Josipa Broza
Tita;
- odavanje komemorativne počasti povodom smrti;
- organiziranje dana radosti u povodu Dana Mladosti;
- povjesna valorizacija Josipa Broza Tita i njegova vremena, kako u
Narodno oslobodilačkoj borbi, tako i u stvaranju Federacije
ravnopravnih Republika, povjesnom "NE" Informbirou, uvođenju
samoupravljanja, stvaranju Pokreta
nesvrstanih, te trasiranja puta prema miroljubivoj koegzistenciji;
- manifestiranje antifašizma;
- aktivno učešće i rad na razvijanju demokracije, humanizma,
nacionalne, vjerske i političke tolerancije, socijalne pravde, prava
radnika i građana.
II. Aktivnosti Saveza Društva Tito u narednom razdoblju:
U narednom razdoblju rad Savez Društva Tito zasnivat će se na
prijedlozima rješavanja aktualnih problerna hrvatskog društva, a na
osnovama Titovih ideja i njegovih vizionarskih pogleda u budućnost. Na
taj način, pronalaženjem dodirnih točaka izmedju sadašnjih problema i
Titove misli moguće je dati doprinos rješavanju nagomilanih problema u
zemlji, kao i u odnosima prema svijetu, a posebno prema susjedstvu.
Saglasno tome Savez Društvo Tito će organizirati okrugle stolove,
predavanja, konferencije za tisak kao i druge oblike javne rasprave,
komunikacija putem medija i izdavačke djelatnosti, kako bi upoznalo
javnost sa svojim stavovima, vezanim uz djelo Josipa Broz Tita, te
pružilo pomoć u rješavanju pojedinih pitanja, a osobito o :
- ravnopravnosti naroda i narodnosti, kao nastavka Titove politike:
bratstva i jedinstva, miroljubive koegzistencije i suradnje u
medjunarodniin odnosima, a bez dogmatskih pristupa, kako u pogledu
formi suradnje, tako i izbora država s kojima će se razvijati
bilateralni i multilateralni odnosi;
- društveno-ekonomskim problemima, vezanih uz društvenu, ekonomsku i
pravnu krizu, koja je u nas evidentna, uz naznačivanje mogućih rješenja
krize;
- suradnji u okviru Pakta o stabilnosti u cilju ostvarenja ekonomske
integracije, posebno osiguranja potrošača, odnosno tržišta je temeljni
preduvjet za rast i razvoj proizvodnje. U naše vrijeme tržište se
povećava ekonomskom integracijom. Veliko tržište omogućava slobodni
protok robe, ljudi i kapitala;
- formiranja carinske unije s Bosnom i Hercegovinom, jer bi to
predstavljalo jedinstveno ekonomsko područje, a to bi značilo ukidanje
carinskih troškova na zajedničkoj granici. Hrvatskoj trebaju
komunikacije s jugom zemlje, lektroenergija i sirovine, a Bosni i
Hercegovini trebaju more, veći asortiman proizvoda i razvijeniji
partner koji može u mnogo ćemu pomoći. Obje zemlje imaju koristi od
podvostručenja unutrašnjeg tržišta. Carinska unija tek je početak
integracionih procesa koji se nonnalno razvijaju do ekonomske unije.
Poput EU, treba razraditi kratka i jasna načela koja treba ispuniti
svaka zemlja koja želi biti primljena u ekonomsku uniju;
- decentralizaciji i privredne i političke. Da bi se u potpunosti
mobilizirali ljudski resursi, potrebno je koristiti sve informacije
koje u društvu postoje. Za to je potrebna decentralizacija odlučivanja,
koja znači privrednu i političku samoupravu.Ona osim toga omogućava
incijativu, što predstavlja trajan podsticaj.
Stoga je nužno osposobljavanje lokalne samoupravne zajednice, kao
oblika demokratske participacije građana u donošenju javnih odluka;
- participaciji radnika u privatnim poduzećima i samoupravnom
organiziranju u javnim poduzećima;
- razvitku lokalne samouprave, koja treba da osigura prava i
zadovoljavanje interesa i potreba građana, sa znatno širim ovlastima od
onih kojima danas jedinice lokalne samouprave raspolažu, uz analizu
novih, neformalnih oblika djelovanja radnih ljudi i građana odbori za
očuvanje poduzeća, javni prosvjedi i sl.) uz konfrontiranje pojavama
tajkunizacije, korupcije, birokratskog ponašanja i sl.;
- punoj demokraciji, koja omogućava korištenje svih ideja i incijativa
koje se u društvu javljaju. Znatno reducira mogućnost dominacije
pojedinih grupa koje nameću vlastite interese na račun društvenih
interesa. Omogućava ravnomjemiju raspodjelu dohotka i pravednije
društvo;
- pravnoj državi kao neophodnoj za efikasno funkcioniranje tržišta i
planiranja. Pored toga, važna je i za eliminiranje korupcije. Treba
uskladiti naslijeđena pravna rješenja s modernom ekonomskom praksom
razdvojenog vlasništva kapitala i vlasništva poduzeća;
- pravnim i ekonomskim aspektima globalizacije. Globalizacija djeluje
snažno na pravni poredak i to: mijenja se pojam suvereniteta država, a
s tim i sadržaj ustava i ustavnog prava i u gospodarskom se pravu sve
više vrši unifikacija prava na globalnoj razini, te o postojećem
stanju, koje se može definirati kao globalizacija kroz novčarski
kapital, i modelu ekonomske globalizacije, koja polazi od optimalnog
korištenja svjetskih resursa;
- globalizaciji humanizma koja bi se trebala razvijati na principima
miroljubive koegzistencije i slobode svih naroda da samostalno biraju
svoj sustav u okviru kojeg će se razvijati - politički, ekonomski,
kulturni i sl. i punoj ravnopravnosti naroda bez obzira na veličinu
države, kao i na principima samoupravljanja.
III. Organizacijske aktivnosti Saveza Društava Tito u narednom razdoblju
U narednom razdoblju Savez Društava Tito će djelovati na:
- osnivanju i omasovljenju novih Društava,
- uključivanje u rad mladih ljudi, ljudi iz znanstvenog, kulturnog i
umjetničkog života, te svih antifašistički i demokratski usmjerenih
građana, uz povećanje broja aktivista u Predsjedništvu i Savjetu
Društva.
Potrebno je medijski afirmirati Savez Društava Tito, uz praćenje
njegove aktivnosti kroz medije. Uz veliki broj jedinica i informacija o
Titu na Internetu, na WEB stranici. Nastojati izdavati bilten Saveza
Društava Tito, koji bi trebao afirmirati aktivnosti članova i kao
komunikacijsko sredstvo između Društava Tito.
Savez Društava Tito će koordinirati aktivnosti u realizaciji Programa,
uz jasnu oznaku orijentacije i Društva i ogranaka kao i nevladinih,
nepolitičkih, tolerantnih i javnih oblika udruživanja građana.
U svojem radu Savez Društava će surađivati sa Savezom antifašističkih
boraca i Savezom ratnih vojnih invalida na onim aktivnostima, koje su
zajedničke sa Savezima. Dalje razvijati suradnju s Društvom za istinu o
Antifašističkoj NOB u Jugoslaviji (1941-1945.), SUBNOAR Bosne i
Hercegovine i Zveze borcev in udeležencev Slovenije i nastojati
uspostaviti suradnju drugih udruga sličnog programa aktivnosti
znanstvenih institucija i pojedinaca;
U realizaciji Programa Saveza Društava Predsjedništvo će utvrđivati
godišnju i terminsku dinamiku pojedinih aktivnosti, zavisno od
aktualnosti i mogućnosti realizacije.
Kako je član delegacije Društva za istinu o NOB 1941-1945 iz Beograda
doživio:
SVEČANO OBELEŽENI KORPUSI NOVe HRVATSKE
<<<<<
U Zagrebu je nedavno održana svečanost kojom je obeležena 60.
godišnjica osnivanja Prvog hrvatskog partizanskog korpusa (Četvrtog
korpusa NVO i PO Jugoslavije), kao i godišnjica osnivanja VI, VIII, X i
XI korpusa.
Svečanoj akademiji koja je održana u Velikoj dvorani Doma hrvatske
vojske, pored predsednika Republike Hrvatske Stipe Mesića prisustvovali
su predstavnici boračkih organizacija bivših YU republika, Italije,
Mađarske, Društva "Josip Broz Tito" iz Zagreba, Društva za istinu o NOB
1941-1945. iz Beograda, političke stranke Hrvatske: HNS, SDP i SRP.
Zapaženo je prisustvo više generala HV na čelu sa načelnikom Glavnog
stožera HV generalom Petrom Stipetićem.
U pozdravnoj reči predsednik Mesić je istakao da je Hrvatska "nastala
na tekovinama antifašisticke borbe", te da je "antifašizam temelj na
kojem se grade moderne države". Upozorio je da smo u poslednje vreme
svedoci "različitih ekscesa, od rušenja spomenika antifašizma do
oživljavanja ikonografije iz vremena koje ostavlja jednu sjenu nad
hrvatskim antifašizmom" te da "ne smijemo" dopustiti da oni poprime
ozbiljne dimenzije".
Predsednik Saveza antifašističkih boraca Hrvatske Ivan Fumić u svojoj
reči istakao je da "bez NOB ne bi bilo Hrvatske". I on je upozorio na
opasnost da se ideje fašizma i ustaštva u Hrvatskoj ponovo javljaju i
dodao "vidimo ih u crnim odorama i ustaškom znamenju, i čujemo ih kod
onih koji zapjenjeni urlaju protiv svega demokratskog".
Akademik dr Petar Strčić govorio je "O ulozi i značaju hrvatskih
korpusa u NOV i NOB". Za sve vreme izlaganja na velikom monitoru
prikazivani su dijapozitivi (slike, svedočanstva) iz vremena NOB, sa
dominantnom pojavom lika J.B.Tita.
Kulturno-umetnički deo programa izvodio je simfonijski orkestar HV, pri
čemu je posebno snažan utisak ostavila poslednja tačka puna sete i
emocija partizanska pesma "Po šumama i gorama", koju je pevala čitava
sala, a mnogi već uveliko osedeli ratnici sa Kozare, Neretve, Sutjeske
i drugih poprišta partizanske borbe širom Jugoslavije, propratili su je
i suzama.
Valja napomenuti da su svi mediji u Zagrebu i Hrvatskoj dali širok i
pozitivan publicitet ovom događaju. (Mediji u Beogradu, nažalost, ovaj
su događaj prečutali.)
Izuzetak je "prosvijed" Središnjeg stožera hrvatskih branitelja grada
Zagreba i Zagrebačke županije, koji je ovu svečanost nazvao sramotnom i
ponižavajućom za sve branitelje Domovinskog rata i celi hrvatski narod.
Važno je napomenuti da je pomenuti protest prošao gotovo nezapaženo u
široj javnosti.
Tako smo, zahvaljujući obeležavanju jedne značajne godišnjice NOB,
spoznali kako se barem najviši vrh Republike Hrvatske odnosi prema
tradiciji antifašističke partizanske borbe, s jedne strane, a sa druge,
kako istovremeno kritički uočava opasnost pojavljivanja i obnavljanja
prevaziđenih retrogradnih fašističkih i ustaških ideologija i pokreta.
Neizbežno se nameće istorijska potreba da Srbija, koja nesumljivo ima
sjajnu antifašističku i partizansku tradiciju, prema toj tradiciji od
strane vlasti, boračkih i drugih organizacija neguje odnos visokog
poštovanja i da sledstveno tome dostojno obeležava njene slavne datume.
Istovremeno, to podrazumeva doslednu demokratsku akciju u borbi protiv
prisutnih pojava i nosilaca sovinizma, ksenofobije, pa i pojavljivanja
povampirenog fašizma.
Stevo Dokmanović, general
Anegdote :
<<<<<
"Koja su za Hrvatsku najve ćadostignu ćautoku NOB -e?"
Odgovor : " Stvaranje Federalne Dr žave Hrvatske ,uTopuskom 9. svibnja
1944. iprije toga stvaranje Demokratske Federativne Jugoslavije uJajcu
29. studenoga 1943." Ipjesmom je pozdravljena : " Republiko majko na
šami smo tvoji sinovi !"
Imali smo ve ćuprvoj godini borbe problema sna šim "Smrt fa šizmu
-sloboda narodu !", naime ,kad se na naredbama ovo skratilo na "S.F. -
S.N!". S takvim je pismom jedan borac upućen intendantu Simi, da mu
dade cipele, jer je bos. Simo ga lijepo primi, ali iznenada promijeni
raspoloženje zbog ovoga "S.F - S.N." i kaže jadniku da cipela - nema!
Ovaj se vrati komandantu i kaže što je bilo. Komandant nazove Simu i
izgrdi ga što nije dao cipele, iako ih ima. Simo mu pak odgovori - "Eh,
ali radi onog dolje!". "Što dolje, izdere se komandant." "Dobro sam
razumio ono "S.F. - S.N."- odgovori Simo. "Pa što si razumio" još jače
vikne komandant. "Pa "S.F. - S.N." znači - "Simo Fol - Simo Nedaj"!
ODRŽANA REDOVNA IZBORNA SKUPŠTINA DRUŠTVA "Josip Broz Tito" ZAGREB
<<<<<
U Zagrebu je 10. listopada održana 4. redovna - izborna
skupština Društva "Josip Broz Tito" Zagreb. Na skupštini su razmotreni
i usvojeni izvještaji Predsjedništva i Nadzornog odbora. Usvojen je
Program aktivnosti Društva Tito za naredno mandatno razdoblje
2002.-2004. godine. U Predsjedništvo su izabrani: Adori ćRanko ,Bo žovi
ćMladen ,Brundi ćVjekoslav ,Colovi ćSlobodan ,Dasovi ćKatarina ,Galovi
ćStojan ,Jakovljevi ćFeri ,Joji ćSvetozar ,Jurak Vlado ,Koruni ćVedran
,Luki ćMeri ,Mahmed Stjepan , Š upica Danica ,aza predsjednika je
izabran Vjekoslav Brundi ć, za tajnika Vedran Koruni ćiblagajnika
Danica Šupica ,uNadzorni odbor :Bori ćJasenka , Ć emalovi ćNarcisa
iNjivojda Bartol ,auStatutarnu komisiju :Bajsi ćAugustin ,Bla žičevi
ćMarko iBr čićAn đela .
Dosada šnji predsjednik Tomislav Badovinac zahvalio se na
podr šci isuradnji koja mu je pru žena uproteklih šest godina
provedenih uDru štvu "Josip Broz Tito ".
Skup ština je jednoglasno donijela odluku kojom se -pokreće
postupak za osnivanje Saveza Društava "Josip Broz Tito" Hrvatske, kao
krovne organizacije svih dobrovoljno učlanjenih Društava "Josip Broz
Tito" sa područja Republike Hrvatske, s ciljem koordinacije i
unapređivanja aktivnosti i Društvo "Josip Broz Tito" Zagreb je
suosnivač i član Saveza Društava "Josip Broz Tito"Hrvatske.
R
ODRŽANA JE PROMOCIJA KNJIGE "SPLIT U TITOVO DOBA"
<<<<<
Već je pred nama knjiga "Split u Titovo doba", ovaj novi izdavački
projekt koji je u zadnje vrijeme na sebe skrenuo višestruku pozornost.
Prvo iz razloga jer dolazi iz Splita, grada koji je ovo cijelo
desetljeće i dulje izgledao kao centar rigidne hrvatske desnice, a
novoizdana knjiga vrlo pozorno odslikava vrijeme najvećeg uspona i
izgradnje Splita u cijeloj njegovoj povijesti, vrijeme kojim se posebno
ponosi u prvom redu današnja hrvatska ljevica.
Knjiga već plijeni samim svojim izgledom. Na preglednom formatu, na 350
stranica, kvalitetno uređena i opremljena bogatom arhivskom građom i
mnoštvom dokumentarnih crno bijelih i fotografija u boji (djelo 45
autora, a glavni i odgovorni urednik je prof. Miroslav Ćurin), govori o
jednom vremenu, koje tek sada, sa jedne povjesne distance, imajući sa
čime da se usporedi nakon toga,(iako su prošla samo dva desetljeća
nakon Tita), pomoći će da se postupno formira svijest dolazećim
generacijama o njegovom istinskom značaju, značaju toga vremena velikog
društvenog napretka i izgradnje i općedruštvene dobrobiti.
Splitska promocija knjige održana je 12. studenoga 2002. godine u
prostorijama Hrvatske Akademije Znanosti i Umjetnosti "Palača Milesi" u
Splitu na Voćnom trgu. Mnoštvo prisutnih na toj promociji ukazivalo je
na za Split poseban događaj. Savez antifašističkih boraca i antifašista
Split i Društvo "Josip Broz Tito" Ogranak Split, kao izdavači ove
knjige i organizatori promocije, okupili su toga dana mnoštvo svojih
članova i simpatizera a cijeli tijek promocije i sve što se na njoj
čulo, stvorilo je jednu posebno nadahnutu atmosferu među prisutnima.
"... djelo koje nije objavljeno, kako ćete možda pomisliti, prije
1980., već upravo ove, 2002. godine, kao pothvat desetak entuzijasta. U
knjizi se dokumentarno i dojmljivo nabrajaju svi uspjesi građana i
grada Splita u Titovo doba, ali i golemi, nerjetko krvlju plaćeni
napori da se do tog doba dođe. Izvrsno uređena i sjajno opremljena
knjiga zasad je rjedak, ... prijeko potreban pokušaj da se
demistificira i pobije ... revizija novije hrvatske povijesti, kojom se
i dalje, katkad vrlo agresivno pokušava prekriti velom zaborava upravo
ono što je u toj povijesti najsvjetlije."(Jutarnji list 30.11.2002.,
Magazin-Radovan Stipetić, strana 33.) Poslije ove prve promocije
usljedila je 13. prosinca 2002. promocija knjige u Zagrebu.
U dvorani Saveza antifašističkih boraca i antifašista R.H., promociji
su prisustvovali mnogi ugledni znanstvenici, borci NOR-a, sudionici u
tim povjesnim zbivanjima i Titovi suvremenici kao i oni mlađih
generacija koje zanima ova povjesna istina prikazana u ovoj knjizi.
Atmosfera nadahnutosti, stvorena repliciranjem i ukazivanjem na
povjesne događaje i činjenice kronološki iznjete i obrađene bogatom i
imresivnom historiografskom građom i ovoga se puta ponovila.
Promocija u Rijeci održana je 20. prosinca 2002. godine u prepunoj
dvorani na Rivi br.8. (bivša dvorana Croatia-Line). To se u potpunosti
ponovilo a i dan kasnije 21. prosinca 2002. na promociji u Puli, ono
čvrsto uvjerenje prisutnih da iako promovirana knjiga govori o
"splitskom dobu" - da je to ipak bilo i moglo se prepoznati i doba
njihovih gradova i kada se podsjećamo na Tita i Titovo doba, ne može se
izbjeći generaliziranje koje se samo nameće a neminovno se prisjećamo i
toga da posebna vrijednost nekih narodnih vođa jeste u tome da je u
njihovo vrijeme narod živio u miru, blagostanju, sigurnosti i
prosperitetu. Malo je takvih u povijesti bilo a Tito i njegovo doba
sigurno su jedno od tih i takvih.
Knjiga se može nabaviti kod izdavača na telefon:021/482 934 po cijeni
od 200 kuna.
Slobodan Colovic
PROMOCIJA KNJIGE Vitomira Grpca "U TITOVOJ PRATNJI"
<<<<<
"Bio sam najmlađi Titov partizanski gardist - bilo mi je 16 godina i 2
mjeseca kad je 4. studenog 1942. godine u Bosanskom Petrovcu formiran
je Prateći bataljon Vrhovnog štaba, koji je bio preteča Titove garde.
Kasnije je Garda taj datum slavila kao dan svog osnutka", objasnio je
Vitomir Grbac, autor knjige "U Titovoj pratnji", na promociji koja je
jučer održana u organizaciji Društva "Josip Broz Tito" Labinštine.
Knjigu je objavila izdavačka kuća "Adamić" iz Rijeke.
Grbac je rodom Kastavac, a danas živi u Rijeci. Osam mjeseci obavljao
je zadatke tjelesnog osiguranja partizanskog vrhovnog komandanta. Uz
njega je bio za vrijeme Prvog zasjedanja AVNOJa i za vrijeme bitki na
Neretvi i Sutjesci. Njegova knjiga sadrži sjećanja mladića
koji je stasao u najtežim trenucima rata, na čijem mu je početku
poginula majka koja je u partizane otišla kao zdravstvena radnica.
Poslije rata studira i postaje magistar povijesnih znanosti. 1979.
godine napušta vojnu karijeru, u činu pukovnika, i predaje na Pravnom
fakultetu u Rijeci.
Prvo izdanje knjige rasprodano je u dva mjeseca, a doživjela je i drugo
izdanje, koje se dobro prodaje.
R
ODGOVOR CENČIĆU I CENČIĆIMA
GLAS ISTINE - list Društva za istinu o antifašističkoj
narodnooslobodilačkoj borbi u Jugoslaviji 1941-1945
<<<<<
Kada se pojavila knjiga "Titova poslednja ispovest" Vjenceslava
Cenčića, štampana u Beogadu, u Društvu za istinu o antifašističkom NOBu
u Jugoslaviji odlučeno je da se odgovori knjigom kako bi se
argumentovano demantovale izrečene neistine i razobličili falsifikati
na kojima se gradi konstrukcija navodne Titove ispovesti.
Posle dužeg rada, za štampu je pripremljena knjiga "Velika
podvala - Cenčić podmeće Titu izmišljene stenogrrame" koja će uskoro
biti dostupna javnosti. Već u predgovoru ukazuje se da se Cenčićeva
knjiga zasniva na tri izmišljena stenograma, kao i na motive zbog kojih
je pisana. Posle
uvodnog teksta "Knjiga falsifikata, neistina i intriga", koji je
napisao Raif Dizdarević, predočavaju se ključni dokumenti - stvarno
Titovo izlaganje u Karađorđevu 21. decembra 1979. godine i sastav
delegacije Oružanih snaga SFRJ koja je tom prilikom razgovarala sa
Titom.
Reč se zatim daje svedocima - učesnicima pomenutog razgovora i
neposrednim Titovim saradnicima. U tom odeljku knjige nalaze se i:
• Lične beleške nekadašnjeg saveznog sekretara za narodnu odbranu
generala Nikole LJubičića "Sa Titom od 15. avgusta do 23. decembra
1979. godine";
• Prilog admirala Branka Mamule, tadašnjeg načelnika Generalštaba JNA
"Odgovomo tvrdim da ništa iznijetog u Cenčićevoj knjizi Tito nije rekao
pred vojnim vrhom u decembru 1979", kao i još nekoliko pisama i ranije
objavljenih Mamulinih reagovanja na pomenutu knjigu, uključujući i
Cenčićev odgovor Mamuli;
• Presek rasprave o Cenčićevoj knjizi vođene u Zvezi borcev Slovenije
koji je priredio general Ilija Radaković, nekadašnji pomoćnik i zamenik
saveznog sekretara za narodnu odbranu i učesnik u razgovoru sa Titom
21. decembra 1979;
• Osvrt nedavno preminulog generala Džemila Šarca, tadašnjeg
podsekretara u SSNO;
• Tekst "Moj poslednji susret s Titom" generala Daneta Petkovskog,
tadašnjeg zamenika saveznog sekretara za narodnu odbranu;
• Tekst "Titova poslednja ispovest" generala Branka Jerkiča, tadašnjeg
komandanta teritorijalne odbrane Slovenije i istoimeni komentar
Milivoja Pisara.
U knjizi se nalaze i prilozi, odnosno izjave tadašnjih Titovih
neposrednih saradnika - savetnika za štampu u Titovom kabinetu Blaže
Mandića, šefa i zamenika šefa Protokola Predsednika Republike Antona
Laha i Vojislava Vučićevića, tekst Miloša Minića koji je tada, pre i za
vreme Šestog samita nesvrstanih u Havani, bio u stalnom kontaktu sa
Tttom.
U ovom poglavlju knjige koje nosi naslov "Svedoci govore", nalazi se i
beleška o razgovoru sa Berislavom Badurinom, tu je i komentar o
Cenčićevoj knjizi koji je dala nekadašnja Titova supruga Herta Haas a
ona je priložila i izjavu o Josipu Kopiniču. Data je i polemika
nekadašnjeg ministra inostranih poslova SFRJ Josipa Vrhovca sa
Vjenceslavom Cenčicem, dok general JNA Milan Šijan odgovara na pitanje
ko je ubio Marka Oreškovića.
U poglavlju "Reagovanje javnosti na Cenčićevu knjigu" nalaze se, između
oslatalog:
• Polemika dr Zorice Slipetić, nekadašnje direktorke Inslituta za
radnički pokret Hrvatske sa Cenčićem ("Titov politički testament iz
lažiranih stenograma");
• Pismo Biljane Kovačević-Vučo, ćerke generala Veljka Kovačevića,
povodom Cenčićeve knjige:
• Prilog "Neistine o smrti generala Koste Nađa" Georgija Jovičića,
generala, nekadašnjeg sekretara Opunomoćstva CK SKJ za JNA;
• Tekst prenet iz podgoričkih "Vijesti" u kome novinar i publicista
Boro Krivokapić tvrdi: "Cenčiću, Krležine (sada i Titove) riječi su iz
moje knjige 'Pitao sam Tita'.
U poglavlju "Reč istoričara" objavljuju se prilozi dr Pere Damjanovića,
Radomira Ljake Vujoševića, akademika Petra Strčića, Abdulaha Kosovca,
dr Dragoljuba Petrovića, dr Nikole Anića, dok su u završnom poglavlju
dati dokumenti koji potkrepljuju osnovne teze knjige.
Redak primer falsifikata
U beogradskom hotelu "Metropol", 23. marta 2001, promovisana je knjiga
Vjenceslava Cenčića "Titova posljednja ispovijest".
Promocija je bila, u izvesnom smislu, neobična. Umesto uobičajenih
izlaganja dva-tri promotera, ovoga puta je o Cenčićevoj knjizi otvorena
diskusija koju je vodio Milomir Marić (novinar, publicista). Odmah su
se iz publike javili pojedini ljudi koji su svojim ocenama, ili
postavljanjem pitanja, poveli raspravu o knjizi. Stekao sam utisak da
je deo tih ljudi bio već unapred angažovan za takva, u osnovi, pohvalna
izlaganja, mada je u diskusiji bilo i kritičkih opaski. Tako je, između
ostalog, osporen način ubistva Marka Oreškovića, vođe ustanka u Lici
1941, koga su, po Cenčiću, ubili partizani. Slično se čulo i o načinu
likvidaci|e Rade Končara, sekretara CK KP Hrvatske.
Na osnovu ovih saznanja, zaključio sam da je reč o
problematičnoj knjizi, što sam rekao i Cenčiću. Kazao sam mu da se
njegova knjiga bavi istorijskim činjenicama, ali u njoj, kako vidim,
ima mnogo netačnosti i iskrivljavanja. Cenčić mi je odmah odgovorio da
se ona zasniva na stenogramima i drugim dokumentima.
Kada sam, kasnije, temeljitije pročitao ovu knjigu, sve moje
pretpostavke i sumnje su se potvrdile. I to višestruko!
Glavni sadržaj knjige je pokušaj diskreditacije Tita kao vodeće
ličnosti jugoslovenskog revolucionarnog pokreta, a lime i umanjivanje
značaja našeg celokupnog antifašističkog NOP-a i njegovih vrednosti. Za
to se koriste različite varijante falsifikovanja činjenica. Izmišljaju
se događaji koji se nisu dogodili, partizanskom pokretu pripisuju se
nečasni metodi, direktnim lažima ili suptilnijim iskrivljavanjima
obezvređuju se pojedine ličnosti, pre svega Josip Broz Tito i njegovi
saradnici i saborci. Na udaru su posebno njegovi saradnici iz Slovenije
i Hrvatske koji se, pojedinačno i svi zajedno, optužuju i kao glavni
vinovnici kraha SFRJ. Na njih se baca glavna krivica i za najnovije
besmislene ratove, kao i za sva zla koja su nas u njima i sa njima
snašla. Očita je namera autora i njegovih pokrovitelja da se uzroci i
krivci za izazvane strahovite tragedije, koje su zadesile jugoslovenske
narode pri kraju XX veka, traže izvan Srbije i mimo njenih tadašnjih
lidera!
(Iz teksla dr Pere Damjanovića "Cenčićeva krijiga - redak primer
falsifikata" priređenog za knjigu "Velika podvala")
SAVEZ DRUŠTAVA "JOSIP BROZ TITO" HRVATSKE
---
GLASILO VII. - VIII.
---
Osnivačka skupština Saveza društava "Josip Broz Tito"
Hrvatske
SVJETSKA RIJE Č
OSNOVANO DRUŠTVO "Josip Broz Tito" VARAŽDIN
OSNOVANO DRUŠTVO "Josip Broz Tito" BUJŠTINE
PROGRAM AKTIVNOSTI SAVEZA DRUŠTVA "JOSIP BROZ TlTO"
HRVATSKE 2003. - 2005.godine
SVEČANO OBELEŽENI KORPUSI NOVe HRVATSKE
Anegdote :
ODRŽANA REDOVNA IZBORNA SKUPŠTINA DRUŠTVA "Josip Broz Tito"
ZAGREB
ODRŽANA JE PROMOCIJA KNJIGE "SPLIT U TITOVO DOBA"
PROMOCIJA KNJIGE Vitomira Grpca "U TITOVOJ PRATNJI"
ODGOVOR CENČIĆU I CENČIĆIMA
Osnivačka skupština Saveza društava "Josip Broz Tito" Hrvatske
NA TEKOVINAMA ANTIFAŠISTIČKE BORBE I IZGRADNJE
<<<<<
Davati što više šanse mladima,koji su danas na brisanom prostoru -
Okupiti znanstvenike i stručnjake.
Savez društava "Josip Broz Tito", utemeljen je na osnivačkoj Skupštini
održanoj 15. veljače u Zagrebu kao dobrovoljno i nestranačko udruženje
Društava privrženih antifašizmu i promoviraju poruke Titovog vremena -
antifašistički pokret, NOR 1941.-1945, poslijeratnu izgradnju
socijalističke zemlje, ostvarivanje demokracije i socijalne pravde,
borbe za mir, suradnju i ravnopravnost među narodima i državama i
Pokreta nesvrstanih zemalja u svijetu i poštuju velikana minule epohe i
njegovo monumentalno djelo. Za predsjednika Saveza izabran je Tomislav
Badovinac, a za tajnika Ilija Labus.
Prije toga članovi pjevačkog zbora Hrvatskog kulturno- mjetničkog
društva "Željezničar" izveli su himnu, a potom je svim poginulim
antifašistima i borcima te umrlim članovima Društva "Josip Broz Tito"
odana pošta minutom šutnje.
Osnivačkoj skupštini su prisustvovali po dva predstavnika iz Društava
Tito, koja su donijela odluku o osnivanju Saveza Društava "Josip Broz
Tito" Hrvatske. Svi su izabrani predstavnici bili prisutni na
Osnovačkoj skupštini i to: Poreč: Martin Matošević i Šime Perica;
Varaždin: Tomislav Kobal i Štefica Novak; Rijeka: Zdenko Jurčić i Vlah
Branko; Bujština: Renato Krevatin i Đorđo Černac; Zagreb: Vjekoslav
Brundić i Tomislav Badovinac; Labinština: Lucijan Martinčić i Bešić
Atif;
Uz delegate osnivanju tog tijela prisustvovali su i pozdravljeni su mr.
Ivan Fumić, Edo Vostrel, Milivoj Boroša i druge ličnosti SABA, RVIH i
Sindikata umirovljenika, te brojni članovi Društva Tito Zagreb i
gosti. Posebno su pozdravljeni prisutni novinari.
Dr. T. Badovinac u nastavku je podsjetio nazočne da se upravo danas
organizira protestni zbor na Jelačićevom trgu u Zagrebu u povodu
američkih prijetnji Iraku. Nažalost, nismo mogli odgoditi ovu
Skupštinu, pa da i mi budemo sa Zagrepčanima, da dignemo svoj glas
protiv huškača rata, jer nosimo ime čovjeka koji je neupitno gotovo
čitav svoj državnički vijek odradio u borbi za mir putem
koegzistencije, nesvrstavanja i u direktnim sukobima s onima što su
bili druga vrsta imperijalizma- staljinizma.
Kao Titovi sljedbenici protivimo se bilo kakvom nastraju na mir, to tim
više što ima jako malo podataka koji čvrsto govore da Irak zaista
posjeduje zastrašujuće oružja. Ta vrsta oružja je američka propagandna
izmišljotina. Inspektori ga nisu našli. Jedino čime se može razoružati
Irak jeste njegova nafta.
Izražavam u ime svih vas protest protiv onih što silom oružja
pokušavaju nametnuti svoje vlastite želje da pokore male zemlje i
narode da bi tako došli do "crnog zlata"- podvukao je dr. Badovinac.
Zbog čega se osniva Savez Društava "Josip Broz Tito"
objasnio je dr. Tomislav Badovinac, inače predsjednik zagrebačkog
društva s Titovim imenom, osnovanog 25. svibnja 1996. godine.
Podsjetio je da je u proteklih šest i pol godina osnovano 25 ogranaka
s oko 4.000 članova, u većem dijelu zemlje.
Društvo koje je registrirano time je steklo i svojstvo pravne osobe,
dok su ogranci bili u svojstvu podružnice, bez svojstva pravne osobe.
Nalazimo se pred novim iskorakom u organiziranju i omasovljavanju
Društava Tito, naročito mladim članovima, što će biti i najbitnija
zadaća u narednom vremenu. To tim više, što se borci antifašističkog
rata- NOB-e brojčano svakim danom sve više smanjuju. Mlade generacije
koje su sklone antifašističkim tekovinama, iako nisu dovoljno upoznate,
trebale bi dostojanstveno nastaviti uvažavati i dalje razvijati
dostignuća NOB-e i socijalističke izgradnje i tekovine Titovih poruka.
Najprihvatljiviji i najuspješniji iskorak će biti utoliko koliko se mi
stariji budemo više oslobađali sektaškog odnosa prema mladima i ne
budemo odmjeravali ponašanje mladih prema našim idejno-političkim
aršinima. Riječ je o borbi za svakog pojedinca, jer su, danas, na
brisanom prostoru i mogli bi potpasti pod utjecaj nama tuđih shvaćanja.
Već danas se osjeća da je postojeće Društvo postalo preglomazno, te je
s organizacijskog stajališta, postalo nedovoljno efikasno i skučeno u
djelovanju, jer nije uspijevalo poticati aktivnost članova.
Mnogobrojnost članova ogranaka, a bez raznih drugih interesnih oblika
organiziranja aktivnosti, imalo je za posljedicu i nedovoljno
razgranjavanje aktivnosti i nedovoljno povećanje broja članova,
pogotovo mladih. Svako novo Društvo, u svojstvu pravne osobe, može
osnivati svoje ogranke i druge oblike organiziranja, kako po osnovi
interesnih aktivnosti ( klubovi, sekcije, tribine, forumi itd.) tako i
po osnovi mjesta prebivanja ( škola, fakultet, selo, grad, općina
itd.), što će pridonijeti znatnijem djelovanju i proširivanju
aktivnosti članova, kao i daljem povećanju broja članova Društva.
Imajući u vidu činjenicu da ogranci formalno pravno ne mogu samostalno
djelovati, već samo u okviru Društva, teoretski je moguće pretpostaviti
da postojeće Društvo, iz razno raznih objektivnih ili subjektivnih
okolnosti, može biti onemogućeno da djeluje, došlo bi do prestanka rada
svih ogranaka i aktivnosti njenih članova, što bi bio najveći i
neoprostivi propust.
Budući da ogranci nemaju svojstvo pravne osobe, nemaju ni legitimitet
da mogu konkurirati za financijsku potporu i osiguranje neophodnih
radnih prostorija od organa vlasti na čijem su području.
Osim pitanja adekvatnije organizacije, prigodnih oblika i formi
okupljanja članova u ispoljavanju njihovih aktivnosti u Društvu,
posebno je značajno da se na nivou Saveza Društava "Josip Broz Tito"
Hrvatske organiziraju Dan Mladosti - radosti u Kumrovcu i povremeno
izdavanje "Glasila", organizacija znanstvenih skupova i drugi
usuglašeni zadaci iz Programa Saveza Društva "Josip Broz Tito".
Poglavito je značajno da se okupe znanstvenici i stručnjaci, prije
svega, iz cijele zemlje u Savjet Saveza Društava "Josip Broz Tito"
kako bi mogli organizirati stručno- znanstvene skupove na teme
suvremenih aktualnih pitanja, koja se mogu sagledati na temelju pouka
Titovog vremena. To su prije svega:
- Ekonomska aktualna situacija izražava se u visokoj stopi
nezaposlenosti, koje je posljedica restauracije kapitalizma, pretvorbe,
kojom je opljačkana radnička klasa, odnosno društvena imovina, i
onemogućeno proširenje tržišta, koje bi omogućilo proizvodnju,
povećanjem zaduženosti zbog nerazmjernog uvoza u odnosu na izvoz kao
posljedice nerealnog tečaja, a postoje pouke kako su se rješavala
slična pitanja i kako bi se mogla rješavati;
- Poimanje demokracije, koja se poistovjećuje s višestranačjem, a
zanemaruje se činjenica da punu demokratizaciju čine politička,
socijalna i ekonomska komponenta;
- Antifašizam i fašizam su u trajnoj sukobljenosti, pobjeda antifašizma
je civilizacijska tekovina (neprekidna aktivnost u održanju mira,
ravnopravnosti, pravednosti, jednakosti i međusobnom poštivanju);
- Sučeljavanje suprotstavljenih sila, nekadašnji NATO i Varšavski vojni
paktovi temeljem ideoloških suprotnosti, danas se sučeljavaju
najbogatiji, snagom oružja i najsiromašniji žrtvujući svoje živote -
terorizmom, što bi trebalo zamijeniti politikom aktivne i miroljubive
koegzistencije radi iznalaženja ravnopravnijih međusobnih odnosa u
raspodjeli proizvodnih rezultata.
Na taj način bi trebali podstaći istraživanje u poukama Titovog doba i
sagledavanje istine o pionirskim djelima, koja su nasilno prekinuta, a
kojima predstoji budućnost.
Sudionici osnivačke Skupštine u nastavku uz stanovite korekcije i
konstruktivne prijedloge i sugestije jednoglasno usvojili su Program
aktivnosti od 2003. do 2004. godine i Statut Saveza Društava "Josip
Broz Tito". U tim dokumentima je potanje naznačena tematika
djelatnosti Saveza i njihovim jednodušnim usvajanjem na osnivačkoj
Skupštini precizirana, utvrđena buduća profilacija toga tijela.
Članovi osnivačke Skupštine Saveza potom su utvrdili i izabrali organe
Skupštine:
Predsjedništvo: Tomislav Badovinac ( Zagreb), Vjekoslav Brundić
(Zagreb), Đorđo Černac ( Bujština), Ruđero Faraguna ( Labinština),
Vitomir Grbac (Rijeka), Štefanija Novak ( Varaždin), Ilija Labus
(Zagreb), Dragica Lovreković (Zagreb) i Martin Matošević (Poreč).
Nadzorni odbor: Augustin Bajčić (Zagreb), Narcisa Čemalović (Zagreb) i
dr. Ivan Nemarnik (Rijeka).
Statutarna komisija: Slobodan Colović (Split), Vinko Horvat (Varaždin)
i Anđelko Kušće (Bujština).
Članovi Znanstvenog vijeća/ Savjeta/ su: maestro Emilio Cossetto, dr.
Dušan Dragosavac, dr. Branko Horvat, dr. Maja Hribar Ožegović, Juraj
Hrženjak, dr. Neda Kauzlarić Andrić, dr. Slavko Komar, dr. Vlasta
Kraljević, dr. Slavko Kulić, dr. Ivan Mecanović, dr. Ranka Peašinović,
dr. Guste Santini, dr. Rikard Štajner, dr. Stipe Šuvar, Nikola Uzelac,
dr. Vladimir Velebit i dr. Savo Zlatić.
Potom je uslijedila kraća pauza i za to vrijeme održana je
konstituirajuća sjednica Predsjedništva. Za predsjednika Saveza izabran
je Tomislav Badovinac, a za tajnika Ilija Labus. Osnovan je Izvršni
odbor, kao organ, odnosno uže operativno tijelo Predsjedništva u
sastavu: Tomislav Badovinac, Ilija Labus i Dragica Lorković.
Uz to donijeta je i privremena odluka o participaciji društava Tito za
program aktivnosti Saveza društava "Josip Broz Tito" Hrvatske po kojoj
svako društvo participira 25% od članarine za ovu godinu.
Prije nego što su se razišli sudionici skupa prihvatili su Odluku o
osnivanju Saveza i pokretanju postupka za upis u Registar udruga
Republike Hrvatske.
Osnivačka skupština Saveza društva "Josip Broz Tito" Hrvatske upamćena
je i po iznimno velikom broju predstavnika tiska, medija i agencije
HINA, što će reći da je tom događaju dan naglašen publicitet u svim
medijima u zemlji.
Jozo Petričević
Osnivačka Skupština Saveza Društva "Josip Broz Tito" Hrvatske održana
15. veljače 2003. godine u Zagrebu, Pavla Hatza 14., sukladno čl. 10.
Zakona o udrugama N.N. 88/01. donijela je:
O D L U K U
o osnivanju Saveza Društava "Josip Broz Tito" Hrvatske i
pokretanju postupka za upis u Registar udruga Republike Hrvatske
1. Osniva se Savez Društava "Josip Broz Tito" Hrvatske, kao dobrovoljna
nestranačka i neprofitabilna udruga svojih članova;
- skraćeni naziv je: Savez Društava Tito,
- sjedište Saveza Društava Tito je u Zagrebu, Pavla Hatza 14.
2. Savez Društava Tito, djeluje na području Republike Hrvatske, a na
temelju svog Statuta i Programa donijetog na Osnivačkoj skupštini, a
primjenjivat će se nakon ovjere kod nadležnog državnog ureda.
3. Pokreće se postupak za upis Savez Društava Tito, kao pravne osobe u
Registar udruga Republike Hrvatske.
4. Za zastupanje Saveza Društva Tito i za podnošenje zahtjeva za upis u
Registar udruga Republike Hrvatske, ovlašćuje se (ime i prezime JMBG,
Adresa).
U Zagrebu, 15. veljače 2003.
Predsjedavatelj
Osnivačke Skupštine:
Dr. sc. Tomislav Badovinac
SVJETSKA RIJE Č
<<<<<
Postoje rije čimongolske ,perzijske , š panjolske inorve ške ,koje su
razumljive isklju čivo Mongolima , Perzijancima , Španjolcima
iNorve žanima -ali postoje isvjetske rije čikoje su jasne svim
narodima svijeta .
Kad izusti štakvu rije čna bilo kojem meridijanu ,ona svuda isto zna
či,svud izaziva istu misao ili asocijaciju .
Takva svjetska riječ je TITO.
Jedva da ima jezika na kojem ova riječ nije izgovorena. I gdje god su
je izgovorili, znaju, da je ona jednoznačna sa slobodom.
Ali ima ona i druga značenja - prije svega znači: čovjek, vatra,
revolucija.
Ali znači i proljeće. Proljeće koje zrači nadom za svijet. Znači toplu
zemlju iz koje klija sjeme.
Svjetska riječ na svim jezicima znači: bratstvo, borbu, otpor u borbi.
Znači ravnopravnost svih naroda ...
Novu točku gledišta i perspektivu.
I opet znači: čovjek. Znači: nov položaj čovjeka, nov položaj njegov u
društvu. Nov moralni kriterij...
I ona svjetska riječ znači i sve to zajedno: na mongolskom, perzijskom,
španjolskom, norveškom i na svim jezicima svijeta znači: mladost,
pametnu, lijepu igru i ljubav, vjeru hrabrih, i mir, mir, mir.
Ištvan Nemet
OSNOVANO DRUŠTVO "Josip Broz Tito" VARAŽDIN
<<<<<
U četvrtak, 17. listopada osnovano je Društvo "Josip Broj Tito", koje
ima 119 članova s područja Varaždina, a dosad je djelovalo kao Ogranak
Društva "Josip Broj Tito"Zagreb.
Na osnivačkoj skupštini usvojen je Statut te su izabrani članovi
Predsjedništva i Nadzornog odbora, kao i članovi drugih organa Društvo
Tito.
Za članove Predsjedništva Društva Tito izabrani su: Tomislav Kobal,
Štefica Novak, Stjepan Oskoruš, Zvonko Gabarić, Zvonimir Lacković,
Josip Drožđek, Dane Milošević, Robert Čurić i Franjo Čavlek. Za članove
Nadzornog odbora izabrani su: Vinko Horvat, Mariša Horvat i Milan
Bundalo.
Osnivačka skupština je pokrenula postupak za osnivanje saveza društva
Tita na razini Hrvatske.
Na konstituirajućoj sjednici članovi Predsjedništva izabrali su za
predsjednika Tomislava Kobala i zamjenika predsjednika Društva Šteficu
Novak.
R
OSNOVANO DRUŠTVO "Josip Broz Tito" BUJŠTINE
<<<<<
U Bujama je 21. studena održana osnivačka skupština Društva "Josip Broz
Tito" za područje Bujštine. Osnovano je Društvo Tito, a dosad je
djelovalo kao Ogranak Društva Tito Zagreb.
Za predsjednika Društva Tito izabran je Renato Krevatin, tajnik je
Đorđe Černac, a osim njih u predsjedništvu su Božidar Caković, Vlado
Jažić i Anđelka Stanić iz Novigrada, Vladimir Croilla, Anđelko Kušće,
Čedomir Poljak i David Vranjac iz Grožnjana, Armando Degrassi, Lorena
Radetić, Franko Rosso i Josip Špoler iz Umaga, te Lino Šepić i Angelo
de Domizio iz Buja.
Osnivačka skupština je pokrenula postupak za osnivanje saveza društva
Tita na razini Hrvatske. Usto, nastojat će animirati što više mladih te
sve antifašistički usmjerene građane da se učlane u Društvo Tito.
R
Osnivačka Skupština Saveza Društava''Josip Broz Tito" Hrvatske, 15.
veljače 2003. godine, donijela je:
PROGRAM AKTIVNOSTI SAVEZA DRUŠTVA "JOSIP BROZ TlTO" HRVATSKE 2003. -
2005.godine
<<<<<
I. Realizacija ciljeva i zadataka utvrđenih Statutom Saveza Društava:
Statutom Društava ''Josip Broz Tito" Hrvatske utvrđeni su kao trajni i
strateški ciljevi:
- gajenje, čuvanje i razvijanje poštovanja prema djelu Josipa Broza
Tita;
- odavanje komemorativne počasti povodom smrti;
- organiziranje dana radosti u povodu Dana Mladosti;
- povjesna valorizacija Josipa Broza Tita i njegova vremena, kako u
Narodno oslobodilačkoj borbi, tako i u stvaranju Federacije
ravnopravnih Republika, povjesnom "NE" Informbirou, uvođenju
samoupravljanja, stvaranju Pokreta
nesvrstanih, te trasiranja puta prema miroljubivoj koegzistenciji;
- manifestiranje antifašizma;
- aktivno učešće i rad na razvijanju demokracije, humanizma,
nacionalne, vjerske i političke tolerancije, socijalne pravde, prava
radnika i građana.
II. Aktivnosti Saveza Društva Tito u narednom razdoblju:
U narednom razdoblju rad Savez Društva Tito zasnivat će se na
prijedlozima rješavanja aktualnih problerna hrvatskog društva, a na
osnovama Titovih ideja i njegovih vizionarskih pogleda u budućnost. Na
taj način, pronalaženjem dodirnih točaka izmedju sadašnjih problema i
Titove misli moguće je dati doprinos rješavanju nagomilanih problema u
zemlji, kao i u odnosima prema svijetu, a posebno prema susjedstvu.
Saglasno tome Savez Društvo Tito će organizirati okrugle stolove,
predavanja, konferencije za tisak kao i druge oblike javne rasprave,
komunikacija putem medija i izdavačke djelatnosti, kako bi upoznalo
javnost sa svojim stavovima, vezanim uz djelo Josipa Broz Tita, te
pružilo pomoć u rješavanju pojedinih pitanja, a osobito o :
- ravnopravnosti naroda i narodnosti, kao nastavka Titove politike:
bratstva i jedinstva, miroljubive koegzistencije i suradnje u
medjunarodniin odnosima, a bez dogmatskih pristupa, kako u pogledu
formi suradnje, tako i izbora država s kojima će se razvijati
bilateralni i multilateralni odnosi;
- društveno-ekonomskim problemima, vezanih uz društvenu, ekonomsku i
pravnu krizu, koja je u nas evidentna, uz naznačivanje mogućih rješenja
krize;
- suradnji u okviru Pakta o stabilnosti u cilju ostvarenja ekonomske
integracije, posebno osiguranja potrošača, odnosno tržišta je temeljni
preduvjet za rast i razvoj proizvodnje. U naše vrijeme tržište se
povećava ekonomskom integracijom. Veliko tržište omogućava slobodni
protok robe, ljudi i kapitala;
- formiranja carinske unije s Bosnom i Hercegovinom, jer bi to
predstavljalo jedinstveno ekonomsko područje, a to bi značilo ukidanje
carinskih troškova na zajedničkoj granici. Hrvatskoj trebaju
komunikacije s jugom zemlje, lektroenergija i sirovine, a Bosni i
Hercegovini trebaju more, veći asortiman proizvoda i razvijeniji
partner koji može u mnogo ćemu pomoći. Obje zemlje imaju koristi od
podvostručenja unutrašnjeg tržišta. Carinska unija tek je početak
integracionih procesa koji se nonnalno razvijaju do ekonomske unije.
Poput EU, treba razraditi kratka i jasna načela koja treba ispuniti
svaka zemlja koja želi biti primljena u ekonomsku uniju;
- decentralizaciji i privredne i političke. Da bi se u potpunosti
mobilizirali ljudski resursi, potrebno je koristiti sve informacije
koje u društvu postoje. Za to je potrebna decentralizacija odlučivanja,
koja znači privrednu i političku samoupravu.Ona osim toga omogućava
incijativu, što predstavlja trajan podsticaj.
Stoga je nužno osposobljavanje lokalne samoupravne zajednice, kao
oblika demokratske participacije građana u donošenju javnih odluka;
- participaciji radnika u privatnim poduzećima i samoupravnom
organiziranju u javnim poduzećima;
- razvitku lokalne samouprave, koja treba da osigura prava i
zadovoljavanje interesa i potreba građana, sa znatno širim ovlastima od
onih kojima danas jedinice lokalne samouprave raspolažu, uz analizu
novih, neformalnih oblika djelovanja radnih ljudi i građana odbori za
očuvanje poduzeća, javni prosvjedi i sl.) uz konfrontiranje pojavama
tajkunizacije, korupcije, birokratskog ponašanja i sl.;
- punoj demokraciji, koja omogućava korištenje svih ideja i incijativa
koje se u društvu javljaju. Znatno reducira mogućnost dominacije
pojedinih grupa koje nameću vlastite interese na račun društvenih
interesa. Omogućava ravnomjemiju raspodjelu dohotka i pravednije
društvo;
- pravnoj državi kao neophodnoj za efikasno funkcioniranje tržišta i
planiranja. Pored toga, važna je i za eliminiranje korupcije. Treba
uskladiti naslijeđena pravna rješenja s modernom ekonomskom praksom
razdvojenog vlasništva kapitala i vlasništva poduzeća;
- pravnim i ekonomskim aspektima globalizacije. Globalizacija djeluje
snažno na pravni poredak i to: mijenja se pojam suvereniteta država, a
s tim i sadržaj ustava i ustavnog prava i u gospodarskom se pravu sve
više vrši unifikacija prava na globalnoj razini, te o postojećem
stanju, koje se može definirati kao globalizacija kroz novčarski
kapital, i modelu ekonomske globalizacije, koja polazi od optimalnog
korištenja svjetskih resursa;
- globalizaciji humanizma koja bi se trebala razvijati na principima
miroljubive koegzistencije i slobode svih naroda da samostalno biraju
svoj sustav u okviru kojeg će se razvijati - politički, ekonomski,
kulturni i sl. i punoj ravnopravnosti naroda bez obzira na veličinu
države, kao i na principima samoupravljanja.
III. Organizacijske aktivnosti Saveza Društava Tito u narednom razdoblju
U narednom razdoblju Savez Društava Tito će djelovati na:
- osnivanju i omasovljenju novih Društava,
- uključivanje u rad mladih ljudi, ljudi iz znanstvenog, kulturnog i
umjetničkog života, te svih antifašistički i demokratski usmjerenih
građana, uz povećanje broja aktivista u Predsjedništvu i Savjetu
Društva.
Potrebno je medijski afirmirati Savez Društava Tito, uz praćenje
njegove aktivnosti kroz medije. Uz veliki broj jedinica i informacija o
Titu na Internetu, na WEB stranici. Nastojati izdavati bilten Saveza
Društava Tito, koji bi trebao afirmirati aktivnosti članova i kao
komunikacijsko sredstvo između Društava Tito.
Savez Društava Tito će koordinirati aktivnosti u realizaciji Programa,
uz jasnu oznaku orijentacije i Društva i ogranaka kao i nevladinih,
nepolitičkih, tolerantnih i javnih oblika udruživanja građana.
U svojem radu Savez Društava će surađivati sa Savezom antifašističkih
boraca i Savezom ratnih vojnih invalida na onim aktivnostima, koje su
zajedničke sa Savezima. Dalje razvijati suradnju s Društvom za istinu o
Antifašističkoj NOB u Jugoslaviji (1941-1945.), SUBNOAR Bosne i
Hercegovine i Zveze borcev in udeležencev Slovenije i nastojati
uspostaviti suradnju drugih udruga sličnog programa aktivnosti
znanstvenih institucija i pojedinaca;
U realizaciji Programa Saveza Društava Predsjedništvo će utvrđivati
godišnju i terminsku dinamiku pojedinih aktivnosti, zavisno od
aktualnosti i mogućnosti realizacije.
Kako je član delegacije Društva za istinu o NOB 1941-1945 iz Beograda
doživio:
SVEČANO OBELEŽENI KORPUSI NOVe HRVATSKE
<<<<<
U Zagrebu je nedavno održana svečanost kojom je obeležena 60.
godišnjica osnivanja Prvog hrvatskog partizanskog korpusa (Četvrtog
korpusa NVO i PO Jugoslavije), kao i godišnjica osnivanja VI, VIII, X i
XI korpusa.
Svečanoj akademiji koja je održana u Velikoj dvorani Doma hrvatske
vojske, pored predsednika Republike Hrvatske Stipe Mesića prisustvovali
su predstavnici boračkih organizacija bivših YU republika, Italije,
Mađarske, Društva "Josip Broz Tito" iz Zagreba, Društva za istinu o NOB
1941-1945. iz Beograda, političke stranke Hrvatske: HNS, SDP i SRP.
Zapaženo je prisustvo više generala HV na čelu sa načelnikom Glavnog
stožera HV generalom Petrom Stipetićem.
U pozdravnoj reči predsednik Mesić je istakao da je Hrvatska "nastala
na tekovinama antifašisticke borbe", te da je "antifašizam temelj na
kojem se grade moderne države". Upozorio je da smo u poslednje vreme
svedoci "različitih ekscesa, od rušenja spomenika antifašizma do
oživljavanja ikonografije iz vremena koje ostavlja jednu sjenu nad
hrvatskim antifašizmom" te da "ne smijemo" dopustiti da oni poprime
ozbiljne dimenzije".
Predsednik Saveza antifašističkih boraca Hrvatske Ivan Fumić u svojoj
reči istakao je da "bez NOB ne bi bilo Hrvatske". I on je upozorio na
opasnost da se ideje fašizma i ustaštva u Hrvatskoj ponovo javljaju i
dodao "vidimo ih u crnim odorama i ustaškom znamenju, i čujemo ih kod
onih koji zapjenjeni urlaju protiv svega demokratskog".
Akademik dr Petar Strčić govorio je "O ulozi i značaju hrvatskih
korpusa u NOV i NOB". Za sve vreme izlaganja na velikom monitoru
prikazivani su dijapozitivi (slike, svedočanstva) iz vremena NOB, sa
dominantnom pojavom lika J.B.Tita.
Kulturno-umetnički deo programa izvodio je simfonijski orkestar HV, pri
čemu je posebno snažan utisak ostavila poslednja tačka puna sete i
emocija partizanska pesma "Po šumama i gorama", koju je pevala čitava
sala, a mnogi već uveliko osedeli ratnici sa Kozare, Neretve, Sutjeske
i drugih poprišta partizanske borbe širom Jugoslavije, propratili su je
i suzama.
Valja napomenuti da su svi mediji u Zagrebu i Hrvatskoj dali širok i
pozitivan publicitet ovom događaju. (Mediji u Beogradu, nažalost, ovaj
su događaj prečutali.)
Izuzetak je "prosvijed" Središnjeg stožera hrvatskih branitelja grada
Zagreba i Zagrebačke županije, koji je ovu svečanost nazvao sramotnom i
ponižavajućom za sve branitelje Domovinskog rata i celi hrvatski narod.
Važno je napomenuti da je pomenuti protest prošao gotovo nezapaženo u
široj javnosti.
Tako smo, zahvaljujući obeležavanju jedne značajne godišnjice NOB,
spoznali kako se barem najviši vrh Republike Hrvatske odnosi prema
tradiciji antifašističke partizanske borbe, s jedne strane, a sa druge,
kako istovremeno kritički uočava opasnost pojavljivanja i obnavljanja
prevaziđenih retrogradnih fašističkih i ustaških ideologija i pokreta.
Neizbežno se nameće istorijska potreba da Srbija, koja nesumljivo ima
sjajnu antifašističku i partizansku tradiciju, prema toj tradiciji od
strane vlasti, boračkih i drugih organizacija neguje odnos visokog
poštovanja i da sledstveno tome dostojno obeležava njene slavne datume.
Istovremeno, to podrazumeva doslednu demokratsku akciju u borbi protiv
prisutnih pojava i nosilaca sovinizma, ksenofobije, pa i pojavljivanja
povampirenog fašizma.
Stevo Dokmanović, general
Anegdote :
<<<<<
"Koja su za Hrvatsku najve ćadostignu ćautoku NOB -e?"
Odgovor : " Stvaranje Federalne Dr žave Hrvatske ,uTopuskom 9. svibnja
1944. iprije toga stvaranje Demokratske Federativne Jugoslavije uJajcu
29. studenoga 1943." Ipjesmom je pozdravljena : " Republiko majko na
šami smo tvoji sinovi !"
Imali smo ve ćuprvoj godini borbe problema sna šim "Smrt fa šizmu
-sloboda narodu !", naime ,kad se na naredbama ovo skratilo na "S.F. -
S.N!". S takvim je pismom jedan borac upućen intendantu Simi, da mu
dade cipele, jer je bos. Simo ga lijepo primi, ali iznenada promijeni
raspoloženje zbog ovoga "S.F - S.N." i kaže jadniku da cipela - nema!
Ovaj se vrati komandantu i kaže što je bilo. Komandant nazove Simu i
izgrdi ga što nije dao cipele, iako ih ima. Simo mu pak odgovori - "Eh,
ali radi onog dolje!". "Što dolje, izdere se komandant." "Dobro sam
razumio ono "S.F. - S.N."- odgovori Simo. "Pa što si razumio" još jače
vikne komandant. "Pa "S.F. - S.N." znači - "Simo Fol - Simo Nedaj"!
ODRŽANA REDOVNA IZBORNA SKUPŠTINA DRUŠTVA "Josip Broz Tito" ZAGREB
<<<<<
U Zagrebu je 10. listopada održana 4. redovna - izborna
skupština Društva "Josip Broz Tito" Zagreb. Na skupštini su razmotreni
i usvojeni izvještaji Predsjedništva i Nadzornog odbora. Usvojen je
Program aktivnosti Društva Tito za naredno mandatno razdoblje
2002.-2004. godine. U Predsjedništvo su izabrani: Adori ćRanko ,Bo žovi
ćMladen ,Brundi ćVjekoslav ,Colovi ćSlobodan ,Dasovi ćKatarina ,Galovi
ćStojan ,Jakovljevi ćFeri ,Joji ćSvetozar ,Jurak Vlado ,Koruni ćVedran
,Luki ćMeri ,Mahmed Stjepan , Š upica Danica ,aza predsjednika je
izabran Vjekoslav Brundi ć, za tajnika Vedran Koruni ćiblagajnika
Danica Šupica ,uNadzorni odbor :Bori ćJasenka , Ć emalovi ćNarcisa
iNjivojda Bartol ,auStatutarnu komisiju :Bajsi ćAugustin ,Bla žičevi
ćMarko iBr čićAn đela .
Dosada šnji predsjednik Tomislav Badovinac zahvalio se na
podr šci isuradnji koja mu je pru žena uproteklih šest godina
provedenih uDru štvu "Josip Broz Tito ".
Skup ština je jednoglasno donijela odluku kojom se -pokreće
postupak za osnivanje Saveza Društava "Josip Broz Tito" Hrvatske, kao
krovne organizacije svih dobrovoljno učlanjenih Društava "Josip Broz
Tito" sa područja Republike Hrvatske, s ciljem koordinacije i
unapređivanja aktivnosti i Društvo "Josip Broz Tito" Zagreb je
suosnivač i član Saveza Društava "Josip Broz Tito"Hrvatske.
R
ODRŽANA JE PROMOCIJA KNJIGE "SPLIT U TITOVO DOBA"
<<<<<
Već je pred nama knjiga "Split u Titovo doba", ovaj novi izdavački
projekt koji je u zadnje vrijeme na sebe skrenuo višestruku pozornost.
Prvo iz razloga jer dolazi iz Splita, grada koji je ovo cijelo
desetljeće i dulje izgledao kao centar rigidne hrvatske desnice, a
novoizdana knjiga vrlo pozorno odslikava vrijeme najvećeg uspona i
izgradnje Splita u cijeloj njegovoj povijesti, vrijeme kojim se posebno
ponosi u prvom redu današnja hrvatska ljevica.
Knjiga već plijeni samim svojim izgledom. Na preglednom formatu, na 350
stranica, kvalitetno uređena i opremljena bogatom arhivskom građom i
mnoštvom dokumentarnih crno bijelih i fotografija u boji (djelo 45
autora, a glavni i odgovorni urednik je prof. Miroslav Ćurin), govori o
jednom vremenu, koje tek sada, sa jedne povjesne distance, imajući sa
čime da se usporedi nakon toga,(iako su prošla samo dva desetljeća
nakon Tita), pomoći će da se postupno formira svijest dolazećim
generacijama o njegovom istinskom značaju, značaju toga vremena velikog
društvenog napretka i izgradnje i općedruštvene dobrobiti.
Splitska promocija knjige održana je 12. studenoga 2002. godine u
prostorijama Hrvatske Akademije Znanosti i Umjetnosti "Palača Milesi" u
Splitu na Voćnom trgu. Mnoštvo prisutnih na toj promociji ukazivalo je
na za Split poseban događaj. Savez antifašističkih boraca i antifašista
Split i Društvo "Josip Broz Tito" Ogranak Split, kao izdavači ove
knjige i organizatori promocije, okupili su toga dana mnoštvo svojih
članova i simpatizera a cijeli tijek promocije i sve što se na njoj
čulo, stvorilo je jednu posebno nadahnutu atmosferu među prisutnima.
"... djelo koje nije objavljeno, kako ćete možda pomisliti, prije
1980., već upravo ove, 2002. godine, kao pothvat desetak entuzijasta. U
knjizi se dokumentarno i dojmljivo nabrajaju svi uspjesi građana i
grada Splita u Titovo doba, ali i golemi, nerjetko krvlju plaćeni
napori da se do tog doba dođe. Izvrsno uređena i sjajno opremljena
knjiga zasad je rjedak, ... prijeko potreban pokušaj da se
demistificira i pobije ... revizija novije hrvatske povijesti, kojom se
i dalje, katkad vrlo agresivno pokušava prekriti velom zaborava upravo
ono što je u toj povijesti najsvjetlije."(Jutarnji list 30.11.2002.,
Magazin-Radovan Stipetić, strana 33.) Poslije ove prve promocije
usljedila je 13. prosinca 2002. promocija knjige u Zagrebu.
U dvorani Saveza antifašističkih boraca i antifašista R.H., promociji
su prisustvovali mnogi ugledni znanstvenici, borci NOR-a, sudionici u
tim povjesnim zbivanjima i Titovi suvremenici kao i oni mlađih
generacija koje zanima ova povjesna istina prikazana u ovoj knjizi.
Atmosfera nadahnutosti, stvorena repliciranjem i ukazivanjem na
povjesne događaje i činjenice kronološki iznjete i obrađene bogatom i
imresivnom historiografskom građom i ovoga se puta ponovila.
Promocija u Rijeci održana je 20. prosinca 2002. godine u prepunoj
dvorani na Rivi br.8. (bivša dvorana Croatia-Line). To se u potpunosti
ponovilo a i dan kasnije 21. prosinca 2002. na promociji u Puli, ono
čvrsto uvjerenje prisutnih da iako promovirana knjiga govori o
"splitskom dobu" - da je to ipak bilo i moglo se prepoznati i doba
njihovih gradova i kada se podsjećamo na Tita i Titovo doba, ne može se
izbjeći generaliziranje koje se samo nameće a neminovno se prisjećamo i
toga da posebna vrijednost nekih narodnih vođa jeste u tome da je u
njihovo vrijeme narod živio u miru, blagostanju, sigurnosti i
prosperitetu. Malo je takvih u povijesti bilo a Tito i njegovo doba
sigurno su jedno od tih i takvih.
Knjiga se može nabaviti kod izdavača na telefon:021/482 934 po cijeni
od 200 kuna.
Slobodan Colovic
PROMOCIJA KNJIGE Vitomira Grpca "U TITOVOJ PRATNJI"
<<<<<
"Bio sam najmlađi Titov partizanski gardist - bilo mi je 16 godina i 2
mjeseca kad je 4. studenog 1942. godine u Bosanskom Petrovcu formiran
je Prateći bataljon Vrhovnog štaba, koji je bio preteča Titove garde.
Kasnije je Garda taj datum slavila kao dan svog osnutka", objasnio je
Vitomir Grbac, autor knjige "U Titovoj pratnji", na promociji koja je
jučer održana u organizaciji Društva "Josip Broz Tito" Labinštine.
Knjigu je objavila izdavačka kuća "Adamić" iz Rijeke.
Grbac je rodom Kastavac, a danas živi u Rijeci. Osam mjeseci obavljao
je zadatke tjelesnog osiguranja partizanskog vrhovnog komandanta. Uz
njega je bio za vrijeme Prvog zasjedanja AVNOJa i za vrijeme bitki na
Neretvi i Sutjesci. Njegova knjiga sadrži sjećanja mladića
koji je stasao u najtežim trenucima rata, na čijem mu je početku
poginula majka koja je u partizane otišla kao zdravstvena radnica.
Poslije rata studira i postaje magistar povijesnih znanosti. 1979.
godine napušta vojnu karijeru, u činu pukovnika, i predaje na Pravnom
fakultetu u Rijeci.
Prvo izdanje knjige rasprodano je u dva mjeseca, a doživjela je i drugo
izdanje, koje se dobro prodaje.
R
ODGOVOR CENČIĆU I CENČIĆIMA
GLAS ISTINE - list Društva za istinu o antifašističkoj
narodnooslobodilačkoj borbi u Jugoslaviji 1941-1945
<<<<<
Kada se pojavila knjiga "Titova poslednja ispovest" Vjenceslava
Cenčića, štampana u Beogadu, u Društvu za istinu o antifašističkom NOBu
u Jugoslaviji odlučeno je da se odgovori knjigom kako bi se
argumentovano demantovale izrečene neistine i razobličili falsifikati
na kojima se gradi konstrukcija navodne Titove ispovesti.
Posle dužeg rada, za štampu je pripremljena knjiga "Velika
podvala - Cenčić podmeće Titu izmišljene stenogrrame" koja će uskoro
biti dostupna javnosti. Već u predgovoru ukazuje se da se Cenčićeva
knjiga zasniva na tri izmišljena stenograma, kao i na motive zbog kojih
je pisana. Posle
uvodnog teksta "Knjiga falsifikata, neistina i intriga", koji je
napisao Raif Dizdarević, predočavaju se ključni dokumenti - stvarno
Titovo izlaganje u Karađorđevu 21. decembra 1979. godine i sastav
delegacije Oružanih snaga SFRJ koja je tom prilikom razgovarala sa
Titom.
Reč se zatim daje svedocima - učesnicima pomenutog razgovora i
neposrednim Titovim saradnicima. U tom odeljku knjige nalaze se i:
• Lične beleške nekadašnjeg saveznog sekretara za narodnu odbranu
generala Nikole LJubičića "Sa Titom od 15. avgusta do 23. decembra
1979. godine";
• Prilog admirala Branka Mamule, tadašnjeg načelnika Generalštaba JNA
"Odgovomo tvrdim da ništa iznijetog u Cenčićevoj knjizi Tito nije rekao
pred vojnim vrhom u decembru 1979", kao i još nekoliko pisama i ranije
objavljenih Mamulinih reagovanja na pomenutu knjigu, uključujući i
Cenčićev odgovor Mamuli;
• Presek rasprave o Cenčićevoj knjizi vođene u Zvezi borcev Slovenije
koji je priredio general Ilija Radaković, nekadašnji pomoćnik i zamenik
saveznog sekretara za narodnu odbranu i učesnik u razgovoru sa Titom
21. decembra 1979;
• Osvrt nedavno preminulog generala Džemila Šarca, tadašnjeg
podsekretara u SSNO;
• Tekst "Moj poslednji susret s Titom" generala Daneta Petkovskog,
tadašnjeg zamenika saveznog sekretara za narodnu odbranu;
• Tekst "Titova poslednja ispovest" generala Branka Jerkiča, tadašnjeg
komandanta teritorijalne odbrane Slovenije i istoimeni komentar
Milivoja Pisara.
U knjizi se nalaze i prilozi, odnosno izjave tadašnjih Titovih
neposrednih saradnika - savetnika za štampu u Titovom kabinetu Blaže
Mandića, šefa i zamenika šefa Protokola Predsednika Republike Antona
Laha i Vojislava Vučićevića, tekst Miloša Minića koji je tada, pre i za
vreme Šestog samita nesvrstanih u Havani, bio u stalnom kontaktu sa
Tttom.
U ovom poglavlju knjige koje nosi naslov "Svedoci govore", nalazi se i
beleška o razgovoru sa Berislavom Badurinom, tu je i komentar o
Cenčićevoj knjizi koji je dala nekadašnja Titova supruga Herta Haas a
ona je priložila i izjavu o Josipu Kopiniču. Data je i polemika
nekadašnjeg ministra inostranih poslova SFRJ Josipa Vrhovca sa
Vjenceslavom Cenčicem, dok general JNA Milan Šijan odgovara na pitanje
ko je ubio Marka Oreškovića.
U poglavlju "Reagovanje javnosti na Cenčićevu knjigu" nalaze se, između
oslatalog:
• Polemika dr Zorice Slipetić, nekadašnje direktorke Inslituta za
radnički pokret Hrvatske sa Cenčićem ("Titov politički testament iz
lažiranih stenograma");
• Pismo Biljane Kovačević-Vučo, ćerke generala Veljka Kovačevića,
povodom Cenčićeve knjige:
• Prilog "Neistine o smrti generala Koste Nađa" Georgija Jovičića,
generala, nekadašnjeg sekretara Opunomoćstva CK SKJ za JNA;
• Tekst prenet iz podgoričkih "Vijesti" u kome novinar i publicista
Boro Krivokapić tvrdi: "Cenčiću, Krležine (sada i Titove) riječi su iz
moje knjige 'Pitao sam Tita'.
U poglavlju "Reč istoričara" objavljuju se prilozi dr Pere Damjanovića,
Radomira Ljake Vujoševića, akademika Petra Strčića, Abdulaha Kosovca,
dr Dragoljuba Petrovića, dr Nikole Anića, dok su u završnom poglavlju
dati dokumenti koji potkrepljuju osnovne teze knjige.
Redak primer falsifikata
U beogradskom hotelu "Metropol", 23. marta 2001, promovisana je knjiga
Vjenceslava Cenčića "Titova posljednja ispovijest".
Promocija je bila, u izvesnom smislu, neobična. Umesto uobičajenih
izlaganja dva-tri promotera, ovoga puta je o Cenčićevoj knjizi otvorena
diskusija koju je vodio Milomir Marić (novinar, publicista). Odmah su
se iz publike javili pojedini ljudi koji su svojim ocenama, ili
postavljanjem pitanja, poveli raspravu o knjizi. Stekao sam utisak da
je deo tih ljudi bio već unapred angažovan za takva, u osnovi, pohvalna
izlaganja, mada je u diskusiji bilo i kritičkih opaski. Tako je, između
ostalog, osporen način ubistva Marka Oreškovića, vođe ustanka u Lici
1941, koga su, po Cenčiću, ubili partizani. Slično se čulo i o načinu
likvidaci|e Rade Končara, sekretara CK KP Hrvatske.
Na osnovu ovih saznanja, zaključio sam da je reč o
problematičnoj knjizi, što sam rekao i Cenčiću. Kazao sam mu da se
njegova knjiga bavi istorijskim činjenicama, ali u njoj, kako vidim,
ima mnogo netačnosti i iskrivljavanja. Cenčić mi je odmah odgovorio da
se ona zasniva na stenogramima i drugim dokumentima.
Kada sam, kasnije, temeljitije pročitao ovu knjigu, sve moje
pretpostavke i sumnje su se potvrdile. I to višestruko!
Glavni sadržaj knjige je pokušaj diskreditacije Tita kao vodeće
ličnosti jugoslovenskog revolucionarnog pokreta, a lime i umanjivanje
značaja našeg celokupnog antifašističkog NOP-a i njegovih vrednosti. Za
to se koriste različite varijante falsifikovanja činjenica. Izmišljaju
se događaji koji se nisu dogodili, partizanskom pokretu pripisuju se
nečasni metodi, direktnim lažima ili suptilnijim iskrivljavanjima
obezvređuju se pojedine ličnosti, pre svega Josip Broz Tito i njegovi
saradnici i saborci. Na udaru su posebno njegovi saradnici iz Slovenije
i Hrvatske koji se, pojedinačno i svi zajedno, optužuju i kao glavni
vinovnici kraha SFRJ. Na njih se baca glavna krivica i za najnovije
besmislene ratove, kao i za sva zla koja su nas u njima i sa njima
snašla. Očita je namera autora i njegovih pokrovitelja da se uzroci i
krivci za izazvane strahovite tragedije, koje su zadesile jugoslovenske
narode pri kraju XX veka, traže izvan Srbije i mimo njenih tadašnjih
lidera!
(Iz teksla dr Pere Damjanovića "Cenčićeva krijiga - redak primer
falsifikata" priređenog za knjigu "Velika podvala")
E' arrivata la democrazia in Iraq! ??? (4)
1. Carabinieri italiani contro comunisti iracheni ed in appoggio agli
integralisti islamici
2. VIA I SOLDATI ITALIANI DALL'IRAQ
e per il ritiro di tutte le missioni militari italiane all'estero
=== 1 ===
Carabinieri italiani contro comunisti iracheni ed in appoggio agli
integralisti islamici
--- In Ova adresa el. pošte je zaštićena od spambotova. Omogućite JavaScript da biste je videli., "Assemblea Nazionale Anticapitalista"
ha scritto:
SMASCHERARE E SCONFIGGERE IL TERRORISMO ISLAMICO!
FERMA CONDANNA PER L'ATTACCO DEI CARABINIERI ITALIANI ALL'UFFICIO DEL
NOSTRO PARTITO A NASIRYIA
I fatti:
Il 16 luglio una banda terrorista islamica appartenente a Baqir Al-sadr
e denominata Al-hawza Al-elmyia ha attaccato l'ufficio del Partito
Comunista Operaio d'Iraq a Nasiryia. Lo scontro è stato inevitabile, e
i terroristi sono stati respinti. Durante il fine
settimana, mentre la sede del Partito era chiusa, hanno sfondato la
porta, sono entrati, hanno appiccato fuoco ai mobili, ai documenti, ai
giornali, e hanno preso posizione nell'ufficio. Il 20 luglio siamo
stati in grado di scacciare la banda dall'ufficio e ne abbiamo ripreso
possesso. Il 21 luglio questa banda di terroristi con rinforzi armati e
l'appoggio del Supremo Consiglio Islamico e reazionari gruppi tribali
ha di
nuovo attaccato il nostro ufficio e lo scontro è stato estremamente
duro. Hanno brutalmente portato a termine il piano di rapire quattro
membri del nostro Partito e li hanno torturati selvaggiamente. Dopo
l'incidente, i carabinieri italiani, assegnati nell'ambito delle forze
alleate al controllo della città di Nasiryia hanno fatto incursione
nella sede del nostro Partito, ne hanno preso possesso arrestando tutti
i compagni presenti, circa venti, e non li hanno rilasciati. Alcuni
compagni sono stati
consegnati dai carabinieri italiani al generale Hassad Ibrahim Dahad,
losco figuro comandante della polizia locale, il quale ha consegnato i
nostri compagni ai terroristi islamici di Heidere Al-ghazi.
La vita di tutti questi compagni è dunque in pericolo.
Ovunque prendono piede, queste bande terroriste islamiche producono
soltanto terrore e crimini, violano la libertà politica e i basilari
diritti civili, si scagliano alla cieca contro tutto ciò che è moderno
e umano, contro ogni rispetto umano, contro ogni diritto della donna.
D'altra parte, mentre gli USA e i loro alleati hanno reso il mondo
intero un campo di battaglia per schierare le proprie truppe e il
proprio militarismo con il pretesto della `guerra al terrorismo', con
l'imposizione del giogo militare in Iraq hanno creato la situazione
nella quale queste bande hanno mano libera per terrore, rapimenti,
violazione dei diritti civili e politici di tutti, in particolare delle
donne. Esemplare l'attacco ai comunisti, l'unica forza che difende la
sicurezza e
l'incolumità, la libertà, i valori moderni.
Dichiariamo che questa azione terrorista di questa banda assassina non
rimarrà senza risposta, e costoro riceveranno la risposta appropriata.
Allo stesso tempo, condanniamo le forze alleate per aver fornito al
terrorismo islamico l'opportunità di
operare, e condanniamo l'attacco dei carabinieri italiani alla nostra
sede e l'arresto dei nostri compagni. La posizione e l'azione dei
carabinieri italiani è un servizio offerto al terrorismo islamico, un
invito ad avere mano libera.
Essendosi autoproclamate l'ordine pubblico dell'Iraq, le forze alleate
sono di conseguenza responsabili per la vita e l'incolumità dei nostri
compagni sequestrati, e i carabinieri italiani devono rilasciare i
nostri compagni immediatamente, non devono porre alcun ostacolo
all'attività del nostro Partito, e attenersi alla libertà politica e
alla salvaguardia della popolazione.
Facciamo appello a tutti coloro che amano la libertà, a tutti gli
operai, ai partiti e alle organizzazioni socialiste, ai difensori dei
diritti umani, per condannare l'azione della banda terrorista di
Al-Sadr e l'intervento dei carabinieri italiani, per esercitare
pressione affinché i nostri compagni vengano rilasciati, venga
garantita la libertà politica, e il terrorismo islamico tolga le sue
grinfie dalla popolazione dell'Iraq.
Partito Comunista Operaio d'Iraq – 21 luglio 2003
--- Fine messaggio inoltrato ---
--- In Ova adresa el. pošte je zaštićena od spambotova. Omogućite JavaScript da biste je videli., "Assemblea Nazionale Anticapitalista"
ha scritto:
Anche la classe operaia irachena resiste all'occupazione imperialista.
Questo è un'importante appello da diffondere!!
Messaggio della Confederazione Generale degli Operai dell'Iraq
Comunicato stampa del Fronte degli operai militanti (PAME - Grecia)
Atene, 10 luglio 2003
"Tutte le nostre sedi, i nostri documenti e le nostre comunicazioni
sono state distrutte dalla guerra. Noi continueremo da oggi le nostre
attività ripartendo da zero!
Abbiamo bisogno della vostra solidarietà.
GFTU BAGHDAD IRAQ"
Questo è il primo messaggio che è stato inviato oggi - per la prima
volta dall'inizio della guerra e dell'occupazione americana dell'Iraq -
al resto del mondo. In 34 parole,
la sola organizzazione sindacale a livello confederale in l'Iraq, la
Confederazione Generale degli Operai dell'Iraq, che conta circa 3
milioni d'iscritti, descrive fino in fondo la clandestinità, la
situazione nella quale si trova oggi il movimento sindacale
nel paese sotto regime d'occupazione.
Ormai da tre mesi, sia i quadri della Federazione Sindacale Mondiale
(FSM), di cui il GFTU è un membro fondatore, che il suo Ufficio
Regionale europeo, hanno crecato di stabilire un contatto "a viva voce"
con la direzione degli operai iracheni. Questo è stato possibile, alla
fine, solo nelle prime ore della mattinata di oggi. Dall'Iraq, K. A.
Hamza ha parlato al telefono con G. Mavrikos, rappresentante
dell'Ufficio Regionale
europeo della FSM. A parte la gioia generata solo dall'essere riusciti
a comunicare dei segnali di vita, le immagini ed informazioni che ha
trasmesso il collega iracheno non
fanno che allarmare ancora di più le forze di classe: dei quadri
importanti della Confederazione irachena sono stati uccisi! Il suo
presidente Jamil Al Joboory, ed alcuni altri, sono in vita. Ogni loro
sforzo di comunicare col resto del mondo è stato
bloccato dalle forze d'occupazione americane.
E' sintomatico il fatto che tutta una serie di indirizzi elettronici
sono stati bloccati subito dopo la loro attivazione. La GFTU sta
riorganizzando le proprie forze per proseguire la sua azione ripartendo
letteralmente da zero. Da ieri, la sezione delle
Relazioni internazionali della Confederazione irachena ha finalmente a
sua disposizione un nuovo indirizzo elettronico. Il collega Hamza ha
chiesto che questo sia divulgato a tutte le organizzazioni membre della
FSM.
L'indirizzo elettronico della GFTU è: hamza_gftu@h...
Inoltre, il seguente messaggio intitolato "Solidarietà" è stato inviato
da questo indirizzo mercoledì pomeriggio, 9 lulgio:
"Cari amici,
Questo è il nostro primo contatto dalla fine della guerra, da parte
della Federazione Generale degli Operai dell'Irak. Come risultato di
questa guerra, tutte le nostre sedi, i nostri documenti e i nostri
messi di comunicazioni sono stati distrutti o rubati. Noi
continueremo da oggi le nostre attività ripartendo da zero! Abbiamo
bisogno della vostra solidarietà.
Io vorrei portarvi i saluti dei nostri operai e di Jamil Al Joboody
(presidente della GFTU). Noi speriamo che voi facciate circolare il
nostro nuovo e-mail a tutte le organizzazioni che contano ed anche tra
i vostri membri.
K. A. Hamza
Segretario generale, segretario internazionale
GFTU BAGHDAD IRAQ"
L'Ufficio regionale europeo della FSM ha inviato alla GFTU il seguente
messaggio:
"Cari compagni,
E' con una gioia immensa e sincera che abbiamo ricevuto il vostro
messaggio. Attendiamo vostre notizie e siamo in ansia per levos vies!
Noi siamo con tutto il cuore dalla parte dei lavoratori dell'Iraq,
dalla parte del popolo dell'Iraq che resiste agli invasori e ai barbari
voraci. Noi sappiamo che il vostro popolo, con la sua storia e la sua
cultura lunga millenni, libererà il paese dagli
imprrialisti americani e dai loro alleati.
Noi siamo pronti, nei limiti delle nostre possibilità, ad aiutare con
tutti i mezzi il funzionamento della vostra organizzazione sindacale.
Noi siamo con voi. Vi sentiamo come nostri fratelli di una lotta comune!
Saluti fraterni,
Georges Mavrikos
Coordinatore dell'Ufficio Regionale europeo della FSM
PS: Da quando abbiamo ricevuto il vostro messaggio, l'abbiamo tradotto
in greco e l'abbiamo distribuito a tutti i mezzi d'informazione. In
più, noi abbiamo informato tutti i sindacati combattivi della Grecia e
riceverete molto presto dei loro messaggi.
Infine, in alcune dichiarazioni ai mezzi d'informazione, Georges
Mavrikos ha dichiarato, in nome dell'Ufficio Regionale europeo della
FSM:
"Noi siamo soddisfatti di aver potuto comunicare oggi con la direzione
legalmente eletta della Federazione generale degli Operai dell'Iraq che
è oggetto di persecuzioni, e che si trova nella clandestinità.
Noi saremo attivamente al fianco di questi combattenti con tutti i
nostri mezzi.
Il regime d'occupazione americano, che cerca di piazzare i propri
lacché alla testa dei sindacati, fallirà.
Noi facciamo appello a tutti i sindacati di classe di inviare dei
messaggi di sostegno all'indirizzo elettronico che sta funzionando da
24h e di notificarli allo stesso tempo al PAME.
Così come la classe operaia greca non lascerà sola Cuba, allo stesso
modo non solo non abbandonnerà gli iracheni, ma li sosterrà con tutti i
mezzi di cui dispone.
Perché la loro vittoria, sarà la vittoria di tutti noi!".
--- Fine messaggio inoltrato ---
=== 2 ===
VIA I SOLDATI ITALIANI DALL'IRAQ
e per il ritiro di tutte le missioni militari italiane all'estero
Resent-From: balcani@...
Da: andrea
Data: Mer 23 Lug 2003 11:15:09 Europe/Rome
A: Ova adresa el. pošte je zaštićena od spambotova. Omogućite JavaScript da biste je videli., Ova adresa el. pošte je zaštićena od spambotova. Omogućite JavaScript da biste je videli.,
balcani@..., forum@...-forum.org,
scienzaepace@...
Cc: posta@...
Oggetto: I: [info-unponteper] VIA I SOLDATI ITALIANI DALL'IRAQ
Ricevo questo messaggio di "Un Ponte per...", il cui contenuto mi
sembra piu' che condivisibile. Esso mi induce pero' a ragionare sul
perche' a sinistra stia partendo solo ora, con tanto ritardo, la
riflessione sul vero ruolo delle missioni militari "umanitarie"
all'estero, dall'Afghanistan ai Balcani.
Viviamo nell'epoca della ricolonizzazione... Le missioni "umanitarie"
fanno sempre seguito ad aggressioni armate dei paesi occidentali e/o ad
operazioni di destabilizzazione, diffamazione, disgregazione. La
copertura "umanitaria" nasconde sempre, e malamente, le ambizioni
coloniali di piccole potenze straccione come l'Italia, ovvero le
politiche di rapina delle grandi potenze e "corporation", interessate
ad impadronirsi delle risorse o degli snodi strategici in quelle aree.
Piu' o meno ingenuamente, negli anni passati ampi settori del
"movimento" hanno appoggiato la retorica "umanitaria" di questi
mascalzoni; tuttora, qualche "ONG" o gruppo di pacifisti prosegue nella
collaborazione con le forze di occupazione occidentali in certe aree,
nonostante voci preoccupate e di dissenso si stiano moltiplicando (si
vedano ad es. i recenti libri di Marcon e Bazzocchi dell'ICS). In aree
come quella balcanica, i militari NATO stanno di fatto supervisionando
alle operazioni di epurazione etnica tuttora in corso oppure stanno
dando sostegno logistico a gruppi terroristici di ispirazione razzista
(si veda ad esempio quello che succede ogni giorno in Kosovo e
Macedonia!).
Io credo che il "movimento" dovrebbe ormai assumere, insieme al ripudio
delle guerre, la richiesta del ritiro di TUTTE le missioni militari
italiane all'estero come una delle sue assolute priorita'. Questo
sarebbe certamente anche uno dei punti qualificanti e discriminanti a
sinistra.
Andrea
> Da: "un ponte per ..." <posta@...>
> Data: Lun 21 Lug 2003 12:13:01 Europe/Rome
> A: "info-unponteper" <Ova adresa el. pošte je zaštićena od spambotova. Omogućite JavaScript da biste je videli.>,
> <Ova adresa el. pošte je zaštićena od spambotova. Omogućite JavaScript da biste je videli.>, "s. remo sf"
> <sanremosf@...>, "liste@ponte", "RSF"
> <forumroma@...>, <forum@...-forum.org>,
> <altremappe@...>, "cipsi@..."
> Oggetto: [info-unponteper] VIA I SOLDATI ITALIANI DALL'IRAQ
> Rispondere-A: Ova adresa el. pošte je zaštićena od spambotova. Omogućite JavaScript da biste je videli.
>
> MARTEDI' 22 E MERCOLEDI' 23 luglio LA CAMERA DEI DEPUTATI DISCUTERA'
> L'INVIO DI SOLDATI ITALIANI IN IRAQ
>
> 232 milioni di finanziamento per "proteggere" 22 milioni di aiuti
> umanitari: queste due cifre, contenute nel decreto in discussione alla
> Camera dei deputati, bastano a chiarire la finalità della cosiddetta
> "Missione Babilonia": non sono i soldati a servie da protezione agli
> aiuti, ma gli aiuti a costituire il pretesto per inviare 3.000 soldati
> che, inquadrati sotto il comando britannico, avranno funzione di
> controllo territoriale e di ordine pubblico nella regione di >
> Nassiriya.
> L'Italia si aggiunge così agli Usa e alla Gran Bretagna come potenza
> occupante, e mentre si inviano soldati che dovranno fronteggiare il
> malcontento iracheno, le aziende italiane si mettono in fila (oltre
> 200 di cui una dozzina già vincitrici di appalti) per partecipare alla
> torta della ricostruzione.
> La protezione degli aiuti è un pretesto, anzi l'invio dei militari può
> mettere a rischio gli operatori umanitari italiani.
> In Iraq operano da mesi centinaia di volontari e cooperanti
> internazionali, delle ONG, della Croce Rossa, delle agenzie delle
> Nazioni Unite, senza bisogno di nessuna protezione militare, anzi è
> proprio questa indipendenza che ha garantito sinora la loro
> incolumità. L'eventuale legame con le forze di occupazione potrebbe
> compromettere la loro sicurezza.
> Chiediamo che la Camera ritiri subito la missione militare e che i
> fondi così risparmiati (232 milioni di euro) vengano integralmente
> utilizzati per interventi umanitari e di cooperazione allo sviluppo.
>
> Via i soldati italiani dall'Iraq
> Firma la petizione: www.tavoloiraq.org/petizione.asp
> Scrivi alle commissioni difesa del parlamento:
> www.unponteper.it/it/letteracommissioni.htm
>
>
> Per cancellarsi dalla lista basta inviare
> un messaggio vuoto a: Ova adresa el. pošte je zaštićena od spambotova. Omogućite JavaScript da biste je videli.
>
> L'utilizzo, da parte tua, di Yahoo! Gruppi è soggetto alle Condizioni
> di Utilizzo del Servizio Yahoo!
>
>
COMUNICATO STAMPA – ROMA 23 luglio 2003
Via i soldati italiani, ritorno alla legalità in Iraq
In queste ore la Camera dei deputati sta discutendo il Decreto legge
per interventi urgenti a favore della popolazione irachena, nonché a
proroga della partecipazione italiana a operazioni militari.
Il Tavolo di solidarietà con le popolazioni dell’Iraq e il Comitato
Fermiamo denunciano la poca chiarezza del decreto, che prevede
l’approvazione in blocco di decisioni che hanno scarsa attinenza le une
con le altre:
1. missione umanitaria e di ricostruzione dell’Iraq
2. invio di un contingente militare in Iraq
3. partecipazione militare italiana a operazioni internazionali
4. partecipazione italiana ai processi di pace
5. regole amministrative e coperture finanziaria
Per salvaguardare i valori dell’azione umanitaria e per impedire che
siano inquinati da altri obiettivi totalmente estranei al concetto,
agli ideali e alla pratica dell’umanitarismo, il Parlamento dovrebbe
definire la missione italiana con il suo vero nome: missione militare,
politica e diplomatica.
Il decreto legge, invece, maschera l’intervento militare (per il quale
prevede una spesa di oltre 200 milioni di euro) come la necessaria
protezione di aiuti umanitari finanziati nella misura di 20 milioni di
euro.
E’ in gioco l’essenza e il senso vero dell’azione umanitaria, di fronte
alla quale nessuna ambiguità può essere permessa. Nessuna
Organizzazione umanitaria potrà mai accettare la protezione militare
per la realizzazione dei propri interventi. A ciò deve aggiungersi che
in Iraq, la presenza militare della Coalizione, Italia compresa, è una
presenza cui manca il carattere della legalità internazionale, com’è
invece indispensabile per poter partecipare alle operazioni di pace.
La protezione degli aiuti umanitari è un pretesto: centinaia di
operatori umanitari sono in Iraq da mesi senza necessità di protezione
militare, anzi è proprio questa indipendenza la garanzia della propria
neutralità e imparzialità. Se l’Italia venisse identificata dagli
iracheni come potenza occupante, come in definitiva il decreto prevede,
l’incolumità degli operatori umanitari sarebbe messa a rischio.
Il Tavolo di solidarietà con le popolazioni dell'Iraq e il Comitato
Fermiamo la guerra chiedono l’immediato ritiro dei militari italiani,
la revoca della partecipazione alla "Coalition Provisional Authority",
il ripristino della legalità internazionale con l’affidamento all’ONU
della transizione, la promozione di iniziative umanitarie con il
coordinamento delle Nazioni Unite, e l’utilizzo dei fondi previsti per
finanziare la missione militare per progetti di cooperazione allo
sviluppo in Iraq e altrove.
E’ convocata per domani 23 luglio 2003 alle h. 12.00 presso la Sala
stampa della Camera una conferenza stampa del Tavolo Iraq e del
Comitato Fermiamo la guerraper il lancio di iniziative di
sensibilizzazione e di mobilitazione della società civile italiana
contro il decretolegge per interventi urgenti a favore della
popolazione irachena, nonché a proroga della partecipazione italiana a
operazioni militari. Sarà presentato inoltre un resoconto sulla
missione in Iraq della delegazione del Tavolo di solidarietà con le
popolazioni irachene appena rientrata in Italia.
Tavolo di solidarietà con le popolazioni dell’Iraq
Comitato Fermiamo la guerra
1. Carabinieri italiani contro comunisti iracheni ed in appoggio agli
integralisti islamici
2. VIA I SOLDATI ITALIANI DALL'IRAQ
e per il ritiro di tutte le missioni militari italiane all'estero
=== 1 ===
Carabinieri italiani contro comunisti iracheni ed in appoggio agli
integralisti islamici
--- In Ova adresa el. pošte je zaštićena od spambotova. Omogućite JavaScript da biste je videli., "Assemblea Nazionale Anticapitalista"
ha scritto:
SMASCHERARE E SCONFIGGERE IL TERRORISMO ISLAMICO!
FERMA CONDANNA PER L'ATTACCO DEI CARABINIERI ITALIANI ALL'UFFICIO DEL
NOSTRO PARTITO A NASIRYIA
I fatti:
Il 16 luglio una banda terrorista islamica appartenente a Baqir Al-sadr
e denominata Al-hawza Al-elmyia ha attaccato l'ufficio del Partito
Comunista Operaio d'Iraq a Nasiryia. Lo scontro è stato inevitabile, e
i terroristi sono stati respinti. Durante il fine
settimana, mentre la sede del Partito era chiusa, hanno sfondato la
porta, sono entrati, hanno appiccato fuoco ai mobili, ai documenti, ai
giornali, e hanno preso posizione nell'ufficio. Il 20 luglio siamo
stati in grado di scacciare la banda dall'ufficio e ne abbiamo ripreso
possesso. Il 21 luglio questa banda di terroristi con rinforzi armati e
l'appoggio del Supremo Consiglio Islamico e reazionari gruppi tribali
ha di
nuovo attaccato il nostro ufficio e lo scontro è stato estremamente
duro. Hanno brutalmente portato a termine il piano di rapire quattro
membri del nostro Partito e li hanno torturati selvaggiamente. Dopo
l'incidente, i carabinieri italiani, assegnati nell'ambito delle forze
alleate al controllo della città di Nasiryia hanno fatto incursione
nella sede del nostro Partito, ne hanno preso possesso arrestando tutti
i compagni presenti, circa venti, e non li hanno rilasciati. Alcuni
compagni sono stati
consegnati dai carabinieri italiani al generale Hassad Ibrahim Dahad,
losco figuro comandante della polizia locale, il quale ha consegnato i
nostri compagni ai terroristi islamici di Heidere Al-ghazi.
La vita di tutti questi compagni è dunque in pericolo.
Ovunque prendono piede, queste bande terroriste islamiche producono
soltanto terrore e crimini, violano la libertà politica e i basilari
diritti civili, si scagliano alla cieca contro tutto ciò che è moderno
e umano, contro ogni rispetto umano, contro ogni diritto della donna.
D'altra parte, mentre gli USA e i loro alleati hanno reso il mondo
intero un campo di battaglia per schierare le proprie truppe e il
proprio militarismo con il pretesto della `guerra al terrorismo', con
l'imposizione del giogo militare in Iraq hanno creato la situazione
nella quale queste bande hanno mano libera per terrore, rapimenti,
violazione dei diritti civili e politici di tutti, in particolare delle
donne. Esemplare l'attacco ai comunisti, l'unica forza che difende la
sicurezza e
l'incolumità, la libertà, i valori moderni.
Dichiariamo che questa azione terrorista di questa banda assassina non
rimarrà senza risposta, e costoro riceveranno la risposta appropriata.
Allo stesso tempo, condanniamo le forze alleate per aver fornito al
terrorismo islamico l'opportunità di
operare, e condanniamo l'attacco dei carabinieri italiani alla nostra
sede e l'arresto dei nostri compagni. La posizione e l'azione dei
carabinieri italiani è un servizio offerto al terrorismo islamico, un
invito ad avere mano libera.
Essendosi autoproclamate l'ordine pubblico dell'Iraq, le forze alleate
sono di conseguenza responsabili per la vita e l'incolumità dei nostri
compagni sequestrati, e i carabinieri italiani devono rilasciare i
nostri compagni immediatamente, non devono porre alcun ostacolo
all'attività del nostro Partito, e attenersi alla libertà politica e
alla salvaguardia della popolazione.
Facciamo appello a tutti coloro che amano la libertà, a tutti gli
operai, ai partiti e alle organizzazioni socialiste, ai difensori dei
diritti umani, per condannare l'azione della banda terrorista di
Al-Sadr e l'intervento dei carabinieri italiani, per esercitare
pressione affinché i nostri compagni vengano rilasciati, venga
garantita la libertà politica, e il terrorismo islamico tolga le sue
grinfie dalla popolazione dell'Iraq.
Partito Comunista Operaio d'Iraq – 21 luglio 2003
--- Fine messaggio inoltrato ---
--- In Ova adresa el. pošte je zaštićena od spambotova. Omogućite JavaScript da biste je videli., "Assemblea Nazionale Anticapitalista"
ha scritto:
Anche la classe operaia irachena resiste all'occupazione imperialista.
Questo è un'importante appello da diffondere!!
Messaggio della Confederazione Generale degli Operai dell'Iraq
Comunicato stampa del Fronte degli operai militanti (PAME - Grecia)
Atene, 10 luglio 2003
"Tutte le nostre sedi, i nostri documenti e le nostre comunicazioni
sono state distrutte dalla guerra. Noi continueremo da oggi le nostre
attività ripartendo da zero!
Abbiamo bisogno della vostra solidarietà.
GFTU BAGHDAD IRAQ"
Questo è il primo messaggio che è stato inviato oggi - per la prima
volta dall'inizio della guerra e dell'occupazione americana dell'Iraq -
al resto del mondo. In 34 parole,
la sola organizzazione sindacale a livello confederale in l'Iraq, la
Confederazione Generale degli Operai dell'Iraq, che conta circa 3
milioni d'iscritti, descrive fino in fondo la clandestinità, la
situazione nella quale si trova oggi il movimento sindacale
nel paese sotto regime d'occupazione.
Ormai da tre mesi, sia i quadri della Federazione Sindacale Mondiale
(FSM), di cui il GFTU è un membro fondatore, che il suo Ufficio
Regionale europeo, hanno crecato di stabilire un contatto "a viva voce"
con la direzione degli operai iracheni. Questo è stato possibile, alla
fine, solo nelle prime ore della mattinata di oggi. Dall'Iraq, K. A.
Hamza ha parlato al telefono con G. Mavrikos, rappresentante
dell'Ufficio Regionale
europeo della FSM. A parte la gioia generata solo dall'essere riusciti
a comunicare dei segnali di vita, le immagini ed informazioni che ha
trasmesso il collega iracheno non
fanno che allarmare ancora di più le forze di classe: dei quadri
importanti della Confederazione irachena sono stati uccisi! Il suo
presidente Jamil Al Joboory, ed alcuni altri, sono in vita. Ogni loro
sforzo di comunicare col resto del mondo è stato
bloccato dalle forze d'occupazione americane.
E' sintomatico il fatto che tutta una serie di indirizzi elettronici
sono stati bloccati subito dopo la loro attivazione. La GFTU sta
riorganizzando le proprie forze per proseguire la sua azione ripartendo
letteralmente da zero. Da ieri, la sezione delle
Relazioni internazionali della Confederazione irachena ha finalmente a
sua disposizione un nuovo indirizzo elettronico. Il collega Hamza ha
chiesto che questo sia divulgato a tutte le organizzazioni membre della
FSM.
L'indirizzo elettronico della GFTU è: hamza_gftu@h...
Inoltre, il seguente messaggio intitolato "Solidarietà" è stato inviato
da questo indirizzo mercoledì pomeriggio, 9 lulgio:
"Cari amici,
Questo è il nostro primo contatto dalla fine della guerra, da parte
della Federazione Generale degli Operai dell'Irak. Come risultato di
questa guerra, tutte le nostre sedi, i nostri documenti e i nostri
messi di comunicazioni sono stati distrutti o rubati. Noi
continueremo da oggi le nostre attività ripartendo da zero! Abbiamo
bisogno della vostra solidarietà.
Io vorrei portarvi i saluti dei nostri operai e di Jamil Al Joboody
(presidente della GFTU). Noi speriamo che voi facciate circolare il
nostro nuovo e-mail a tutte le organizzazioni che contano ed anche tra
i vostri membri.
K. A. Hamza
Segretario generale, segretario internazionale
GFTU BAGHDAD IRAQ"
L'Ufficio regionale europeo della FSM ha inviato alla GFTU il seguente
messaggio:
"Cari compagni,
E' con una gioia immensa e sincera che abbiamo ricevuto il vostro
messaggio. Attendiamo vostre notizie e siamo in ansia per levos vies!
Noi siamo con tutto il cuore dalla parte dei lavoratori dell'Iraq,
dalla parte del popolo dell'Iraq che resiste agli invasori e ai barbari
voraci. Noi sappiamo che il vostro popolo, con la sua storia e la sua
cultura lunga millenni, libererà il paese dagli
imprrialisti americani e dai loro alleati.
Noi siamo pronti, nei limiti delle nostre possibilità, ad aiutare con
tutti i mezzi il funzionamento della vostra organizzazione sindacale.
Noi siamo con voi. Vi sentiamo come nostri fratelli di una lotta comune!
Saluti fraterni,
Georges Mavrikos
Coordinatore dell'Ufficio Regionale europeo della FSM
PS: Da quando abbiamo ricevuto il vostro messaggio, l'abbiamo tradotto
in greco e l'abbiamo distribuito a tutti i mezzi d'informazione. In
più, noi abbiamo informato tutti i sindacati combattivi della Grecia e
riceverete molto presto dei loro messaggi.
Infine, in alcune dichiarazioni ai mezzi d'informazione, Georges
Mavrikos ha dichiarato, in nome dell'Ufficio Regionale europeo della
FSM:
"Noi siamo soddisfatti di aver potuto comunicare oggi con la direzione
legalmente eletta della Federazione generale degli Operai dell'Iraq che
è oggetto di persecuzioni, e che si trova nella clandestinità.
Noi saremo attivamente al fianco di questi combattenti con tutti i
nostri mezzi.
Il regime d'occupazione americano, che cerca di piazzare i propri
lacché alla testa dei sindacati, fallirà.
Noi facciamo appello a tutti i sindacati di classe di inviare dei
messaggi di sostegno all'indirizzo elettronico che sta funzionando da
24h e di notificarli allo stesso tempo al PAME.
Così come la classe operaia greca non lascerà sola Cuba, allo stesso
modo non solo non abbandonnerà gli iracheni, ma li sosterrà con tutti i
mezzi di cui dispone.
Perché la loro vittoria, sarà la vittoria di tutti noi!".
--- Fine messaggio inoltrato ---
=== 2 ===
VIA I SOLDATI ITALIANI DALL'IRAQ
e per il ritiro di tutte le missioni militari italiane all'estero
Resent-From: balcani@...
Da: andrea
Data: Mer 23 Lug 2003 11:15:09 Europe/Rome
A: Ova adresa el. pošte je zaštićena od spambotova. Omogućite JavaScript da biste je videli., Ova adresa el. pošte je zaštićena od spambotova. Omogućite JavaScript da biste je videli.,
balcani@..., forum@...-forum.org,
scienzaepace@...
Cc: posta@...
Oggetto: I: [info-unponteper] VIA I SOLDATI ITALIANI DALL'IRAQ
Ricevo questo messaggio di "Un Ponte per...", il cui contenuto mi
sembra piu' che condivisibile. Esso mi induce pero' a ragionare sul
perche' a sinistra stia partendo solo ora, con tanto ritardo, la
riflessione sul vero ruolo delle missioni militari "umanitarie"
all'estero, dall'Afghanistan ai Balcani.
Viviamo nell'epoca della ricolonizzazione... Le missioni "umanitarie"
fanno sempre seguito ad aggressioni armate dei paesi occidentali e/o ad
operazioni di destabilizzazione, diffamazione, disgregazione. La
copertura "umanitaria" nasconde sempre, e malamente, le ambizioni
coloniali di piccole potenze straccione come l'Italia, ovvero le
politiche di rapina delle grandi potenze e "corporation", interessate
ad impadronirsi delle risorse o degli snodi strategici in quelle aree.
Piu' o meno ingenuamente, negli anni passati ampi settori del
"movimento" hanno appoggiato la retorica "umanitaria" di questi
mascalzoni; tuttora, qualche "ONG" o gruppo di pacifisti prosegue nella
collaborazione con le forze di occupazione occidentali in certe aree,
nonostante voci preoccupate e di dissenso si stiano moltiplicando (si
vedano ad es. i recenti libri di Marcon e Bazzocchi dell'ICS). In aree
come quella balcanica, i militari NATO stanno di fatto supervisionando
alle operazioni di epurazione etnica tuttora in corso oppure stanno
dando sostegno logistico a gruppi terroristici di ispirazione razzista
(si veda ad esempio quello che succede ogni giorno in Kosovo e
Macedonia!).
Io credo che il "movimento" dovrebbe ormai assumere, insieme al ripudio
delle guerre, la richiesta del ritiro di TUTTE le missioni militari
italiane all'estero come una delle sue assolute priorita'. Questo
sarebbe certamente anche uno dei punti qualificanti e discriminanti a
sinistra.
Andrea
> Da: "un ponte per ..." <posta@...>
> Data: Lun 21 Lug 2003 12:13:01 Europe/Rome
> A: "info-unponteper" <Ova adresa el. pošte je zaštićena od spambotova. Omogućite JavaScript da biste je videli.>,
> <Ova adresa el. pošte je zaštićena od spambotova. Omogućite JavaScript da biste je videli.>, "s. remo sf"
> <sanremosf@...>, "liste@ponte", "RSF"
> <forumroma@...>, <forum@...-forum.org>,
> <altremappe@...>, "cipsi@..."
> Oggetto: [info-unponteper] VIA I SOLDATI ITALIANI DALL'IRAQ
> Rispondere-A: Ova adresa el. pošte je zaštićena od spambotova. Omogućite JavaScript da biste je videli.
>
> MARTEDI' 22 E MERCOLEDI' 23 luglio LA CAMERA DEI DEPUTATI DISCUTERA'
> L'INVIO DI SOLDATI ITALIANI IN IRAQ
>
> 232 milioni di finanziamento per "proteggere" 22 milioni di aiuti
> umanitari: queste due cifre, contenute nel decreto in discussione alla
> Camera dei deputati, bastano a chiarire la finalità della cosiddetta
> "Missione Babilonia": non sono i soldati a servie da protezione agli
> aiuti, ma gli aiuti a costituire il pretesto per inviare 3.000 soldati
> che, inquadrati sotto il comando britannico, avranno funzione di
> controllo territoriale e di ordine pubblico nella regione di >
> Nassiriya.
> L'Italia si aggiunge così agli Usa e alla Gran Bretagna come potenza
> occupante, e mentre si inviano soldati che dovranno fronteggiare il
> malcontento iracheno, le aziende italiane si mettono in fila (oltre
> 200 di cui una dozzina già vincitrici di appalti) per partecipare alla
> torta della ricostruzione.
> La protezione degli aiuti è un pretesto, anzi l'invio dei militari può
> mettere a rischio gli operatori umanitari italiani.
> In Iraq operano da mesi centinaia di volontari e cooperanti
> internazionali, delle ONG, della Croce Rossa, delle agenzie delle
> Nazioni Unite, senza bisogno di nessuna protezione militare, anzi è
> proprio questa indipendenza che ha garantito sinora la loro
> incolumità. L'eventuale legame con le forze di occupazione potrebbe
> compromettere la loro sicurezza.
> Chiediamo che la Camera ritiri subito la missione militare e che i
> fondi così risparmiati (232 milioni di euro) vengano integralmente
> utilizzati per interventi umanitari e di cooperazione allo sviluppo.
>
> Via i soldati italiani dall'Iraq
> Firma la petizione: www.tavoloiraq.org/petizione.asp
> Scrivi alle commissioni difesa del parlamento:
> www.unponteper.it/it/letteracommissioni.htm
>
>
> Per cancellarsi dalla lista basta inviare
> un messaggio vuoto a: Ova adresa el. pošte je zaštićena od spambotova. Omogućite JavaScript da biste je videli.
>
> L'utilizzo, da parte tua, di Yahoo! Gruppi è soggetto alle Condizioni
> di Utilizzo del Servizio Yahoo!
>
>
COMUNICATO STAMPA – ROMA 23 luglio 2003
Via i soldati italiani, ritorno alla legalità in Iraq
In queste ore la Camera dei deputati sta discutendo il Decreto legge
per interventi urgenti a favore della popolazione irachena, nonché a
proroga della partecipazione italiana a operazioni militari.
Il Tavolo di solidarietà con le popolazioni dell’Iraq e il Comitato
Fermiamo denunciano la poca chiarezza del decreto, che prevede
l’approvazione in blocco di decisioni che hanno scarsa attinenza le une
con le altre:
1. missione umanitaria e di ricostruzione dell’Iraq
2. invio di un contingente militare in Iraq
3. partecipazione militare italiana a operazioni internazionali
4. partecipazione italiana ai processi di pace
5. regole amministrative e coperture finanziaria
Per salvaguardare i valori dell’azione umanitaria e per impedire che
siano inquinati da altri obiettivi totalmente estranei al concetto,
agli ideali e alla pratica dell’umanitarismo, il Parlamento dovrebbe
definire la missione italiana con il suo vero nome: missione militare,
politica e diplomatica.
Il decreto legge, invece, maschera l’intervento militare (per il quale
prevede una spesa di oltre 200 milioni di euro) come la necessaria
protezione di aiuti umanitari finanziati nella misura di 20 milioni di
euro.
E’ in gioco l’essenza e il senso vero dell’azione umanitaria, di fronte
alla quale nessuna ambiguità può essere permessa. Nessuna
Organizzazione umanitaria potrà mai accettare la protezione militare
per la realizzazione dei propri interventi. A ciò deve aggiungersi che
in Iraq, la presenza militare della Coalizione, Italia compresa, è una
presenza cui manca il carattere della legalità internazionale, com’è
invece indispensabile per poter partecipare alle operazioni di pace.
La protezione degli aiuti umanitari è un pretesto: centinaia di
operatori umanitari sono in Iraq da mesi senza necessità di protezione
militare, anzi è proprio questa indipendenza la garanzia della propria
neutralità e imparzialità. Se l’Italia venisse identificata dagli
iracheni come potenza occupante, come in definitiva il decreto prevede,
l’incolumità degli operatori umanitari sarebbe messa a rischio.
Il Tavolo di solidarietà con le popolazioni dell'Iraq e il Comitato
Fermiamo la guerra chiedono l’immediato ritiro dei militari italiani,
la revoca della partecipazione alla "Coalition Provisional Authority",
il ripristino della legalità internazionale con l’affidamento all’ONU
della transizione, la promozione di iniziative umanitarie con il
coordinamento delle Nazioni Unite, e l’utilizzo dei fondi previsti per
finanziare la missione militare per progetti di cooperazione allo
sviluppo in Iraq e altrove.
E’ convocata per domani 23 luglio 2003 alle h. 12.00 presso la Sala
stampa della Camera una conferenza stampa del Tavolo Iraq e del
Comitato Fermiamo la guerraper il lancio di iniziative di
sensibilizzazione e di mobilitazione della società civile italiana
contro il decretolegge per interventi urgenti a favore della
popolazione irachena, nonché a proroga della partecipazione italiana a
operazioni militari. Sarà presentato inoltre un resoconto sulla
missione in Iraq della delegazione del Tavolo di solidarietà con le
popolazioni irachene appena rientrata in Italia.
Tavolo di solidarietà con le popolazioni dell’Iraq
Comitato Fermiamo la guerra
Ciao,
desideriamo farti sapere che, nella sezione File del gruppo
crj-mailinglist, troverai un nuovo file appena caricato.
File : /VARIE/VERGES.doc
Caricato da : jugocoord <jugocoord@...>
Descrizione : « POVRATAK U NAJMRACNIJU PROSLOST » - General Pjer-Mari Galua i advokat Zak Verzes o Haskom Medjunarodnom Krivicnom Tribunalu za Jugoslaviju, razgovor Jula 2001.
Puoi accedere al file dal seguente indirizzo:
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/files/VARIE/VERGES.doc
Per ulteriori informazioni su come condividere i file con gli altri
iscritti al tuo gruppo, vai invece alla sezione di Aiuto al seguente
indirizzo:
http://help.yahoo.com/help/it/groups/files
Cordiali saluti,
jugocoord <jugocoord@...>
desideriamo farti sapere che, nella sezione File del gruppo
crj-mailinglist, troverai un nuovo file appena caricato.
File : /VARIE/VERGES.doc
Caricato da : jugocoord <jugocoord@...>
Descrizione : « POVRATAK U NAJMRACNIJU PROSLOST » - General Pjer-Mari Galua i advokat Zak Verzes o Haskom Medjunarodnom Krivicnom Tribunalu za Jugoslaviju, razgovor Jula 2001.
Puoi accedere al file dal seguente indirizzo:
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/files/VARIE/VERGES.doc
Per ulteriori informazioni su come condividere i file con gli altri
iscritti al tuo gruppo, vai invece alla sezione di Aiuto al seguente
indirizzo:
http://help.yahoo.com/help/it/groups/files
Cordiali saluti,
jugocoord <jugocoord@...>
Intellettuali di servizio: Predrag Matvejevic (2)
---
Su Matvejevic si vedano anche:
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/1462
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/1280
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/1093
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/345
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/32
e la poesia VIDJEH CUDO...
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2600
---
Alla Redazione di Radio Tre RAI
Al Prof Predrag Matvejevic
Via Andreoli 2, 00153 Roma
e p.c. Al Coordinamento Nazionale per la Jugoslavia
Quando si parla della Jugoslavia, non c 'è giornale, trasmissione
radio o TV che non interpelli il Prof. Predrag Matvejevic, come se
fosse costui l'unico referente sulla questione - distruzione della
Jugoslavia.
Ritengo tuttavia che egli non sia l'unica persona competente a parlare
di questo, ne' tantomeno la piu' autorevole. Sappiamo che il Professore
in questione è molto abile a parlar bene adattandosi alla situazione e
all'umore di chi occasionalmente gli concede lo spazio, sempre per
promuovere se stesso.
Soltanto quelli che non vogliono vedere ne' capire continuano a
ritenerlo fonte affidabile. Avendo l'opportunità, non avremmo nessuna
difficoltà a controbatterlo.
È dal 1992 che chiediamo al Matvejevic di quale "asilo - esilio" stia
parlando... Non è forse andato in giro, libero, per l' Occidente, col
nostro bel passaporto jugoslavo?!
Il Matvejevic "imbroglia le carte", usando il termine "jugoslavo"
talvolta con riferimento alla nazionalità (appartenenza "etnica"),
talaltra con riferimento alla cittadinanza. Il Matvejevic si può
dichiarare anche eschimese, basta che poi resti coerente con se stesso!
Spiegasse il Matvejevic, di grazia, la differenza tra "bosgnacco" e
"bosniaco", perché, citando A. Camus, "non chiamare le cose con il
proprio nome significa seminare disgrazie tra la gente".
La smettesse, poi, il professore di versare lacrime di coccodrillo per
i "confratelli musulmano-bosniaci", come ha fatto, per l'ennesima
volta, nel corso di una delle ultime interviste a Radio Tre, che
abbiamo ascoltato al mattino del 4 o 5 luglio scorso. E' a proposito di
questa intervista, in fondo, che vi scrivo. Tra le altre cose, in
questa occasione Matvejevic ha detto: "La UE ha fatto male a non
riconoscere una Bosnia ed
Erzegovina musulmana laica". Sic! Il Matvejevic non vuole ricordare -
visto che non e' ignorante in materia - la "Dichiarazione islamica" di
Alija Izetbegovic. Non ha letto il Matvejevic "Cosa fare dei serbi
nella Repubblica islamica della Bosnia ed Erzegovina", articolo
pubblicato su "Vox" (giornale bosniaco-musulmano stampato in Germania)
nel 1990?! Una proclamazione che non ha niente da invidiare a quelle
dei nazisti.
Giacché il Matvejevic, dice lui, è stato nella Sarajevo "assediata" a
condividere la sorte dei "nostri confratelli musulmano bosniaci", tutte
queste cose le sa gia'. A meno che non ci sia stato per davvero...
Forse ha solo sostato all'aeroporto di Sarajevo, come fece Volcic ("per
mezz'ora", testuale!). O forse ha fatto parte dell'entourage di
Izetbegovic, il
quale pero' deve avere "dimenticato" di mostrargli la galleria "Butmir"
sotto l'aeroporto, scavata dai prigionieri serbi in condizioni
disumane! Sarajevo sì assediata - doppiamente assediata!
Innumerevoli sono le sciocchezze che dice Matvejevic, e rimarrebbero
soltanto tali se non fossero causa di tali e tante tragedie per tutti i
popoli jugoslavi, cioè Slavi del Sud.
Ivan Pavicevac
23.7.2003
---
Su Matvejevic si vedano anche:
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/1462
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/1280
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/1093
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/345
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/32
e la poesia VIDJEH CUDO...
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2600
---
Alla Redazione di Radio Tre RAI
Al Prof Predrag Matvejevic
Via Andreoli 2, 00153 Roma
e p.c. Al Coordinamento Nazionale per la Jugoslavia
Quando si parla della Jugoslavia, non c 'è giornale, trasmissione
radio o TV che non interpelli il Prof. Predrag Matvejevic, come se
fosse costui l'unico referente sulla questione - distruzione della
Jugoslavia.
Ritengo tuttavia che egli non sia l'unica persona competente a parlare
di questo, ne' tantomeno la piu' autorevole. Sappiamo che il Professore
in questione è molto abile a parlar bene adattandosi alla situazione e
all'umore di chi occasionalmente gli concede lo spazio, sempre per
promuovere se stesso.
Soltanto quelli che non vogliono vedere ne' capire continuano a
ritenerlo fonte affidabile. Avendo l'opportunità, non avremmo nessuna
difficoltà a controbatterlo.
È dal 1992 che chiediamo al Matvejevic di quale "asilo - esilio" stia
parlando... Non è forse andato in giro, libero, per l' Occidente, col
nostro bel passaporto jugoslavo?!
Il Matvejevic "imbroglia le carte", usando il termine "jugoslavo"
talvolta con riferimento alla nazionalità (appartenenza "etnica"),
talaltra con riferimento alla cittadinanza. Il Matvejevic si può
dichiarare anche eschimese, basta che poi resti coerente con se stesso!
Spiegasse il Matvejevic, di grazia, la differenza tra "bosgnacco" e
"bosniaco", perché, citando A. Camus, "non chiamare le cose con il
proprio nome significa seminare disgrazie tra la gente".
La smettesse, poi, il professore di versare lacrime di coccodrillo per
i "confratelli musulmano-bosniaci", come ha fatto, per l'ennesima
volta, nel corso di una delle ultime interviste a Radio Tre, che
abbiamo ascoltato al mattino del 4 o 5 luglio scorso. E' a proposito di
questa intervista, in fondo, che vi scrivo. Tra le altre cose, in
questa occasione Matvejevic ha detto: "La UE ha fatto male a non
riconoscere una Bosnia ed
Erzegovina musulmana laica". Sic! Il Matvejevic non vuole ricordare -
visto che non e' ignorante in materia - la "Dichiarazione islamica" di
Alija Izetbegovic. Non ha letto il Matvejevic "Cosa fare dei serbi
nella Repubblica islamica della Bosnia ed Erzegovina", articolo
pubblicato su "Vox" (giornale bosniaco-musulmano stampato in Germania)
nel 1990?! Una proclamazione che non ha niente da invidiare a quelle
dei nazisti.
Giacché il Matvejevic, dice lui, è stato nella Sarajevo "assediata" a
condividere la sorte dei "nostri confratelli musulmano bosniaci", tutte
queste cose le sa gia'. A meno che non ci sia stato per davvero...
Forse ha solo sostato all'aeroporto di Sarajevo, come fece Volcic ("per
mezz'ora", testuale!). O forse ha fatto parte dell'entourage di
Izetbegovic, il
quale pero' deve avere "dimenticato" di mostrargli la galleria "Butmir"
sotto l'aeroporto, scavata dai prigionieri serbi in condizioni
disumane! Sarajevo sì assediata - doppiamente assediata!
Innumerevoli sono le sciocchezze che dice Matvejevic, e rimarrebbero
soltanto tali se non fossero causa di tali e tante tragedie per tutti i
popoli jugoslavi, cioè Slavi del Sud.
Ivan Pavicevac
23.7.2003
Da: Predrag Tosic
Data: Dom 20 Lug 2003 06:08:11 Europe/Rome
A: yugoslaviainfo <Ova adresa el. pošte je zaštićena od spambotova. Omogućite JavaScript da biste je videli.>
Oggetto: [yugoslaviainfo] Congressman Weldon: Clinton lied about Kosovo
to make war with Yugoslavia (fwd)
[ Received from Petar Makara. For more details on this and other
stories related to various aspects of the 1991-1999 dismemberment of
Yugoslavia and rape of Serbia, we refer the readers to Mr Makara's
website, http://www.srpska-mreza.com/.
The integral text of Congressmen C. Weldon's (Republican from
Pennsylvania) speech can be found at
http://www.house.gov/curtweldon/july16speech.html
We second Petar Makara's call to read and forward this URL to friends,
colleagues, and everyone interested in learning the ugly truth about
Bill Clinton's and Tony Blair's "humanism" in Kosovo and beyond. --
PT ]
Please forward:
Dear friends,
Last night (July 16) round midnight I stumbled at life C-Span
broadcast of Congressman Curt Weldon's (R-Pen.) attack
on hypocrisy of Democrats who now yell at top of their lungs
blaming President Bush for "lying to Congress in order to
make war with Iraq."
The Congressman said (paraphrase):
"Where were these same Democrats to criticize President
Clinton for his appalling lies about Kosovo Albanians
which made US go to war with Yugoslavia? Only round
thousand people have died [on all sides] in Kosovo in
the year that preceded NATO attack on Yugoslavia. This
was painted by President Clinton as no less than GENOCIDE
that has to be stopped at any cost. Clinton's Administration
then went on to claim that tens of thousand even hundreds
of thousand Albanians were killed by the Serbs during
NATO's attack. Only when the war was over and we invaded
Kosovo; only when we dug all so called "mass graves" did
we found that only some two thousand people were killed -
on all sides - and mostly by our bombs!
Our bombs killed more people in first two weeks of bombing
then entire Kosovo conflict did in a year!
So, Clinton purposely lied to us about Kosovo in order
to make us go to war to Yugoslavia and then lied to boost
and justify that war while it was lasting."
(End paraphrase).
I was shocked. Did the time finally came for us to hear just
what gruesome lies Clinton and his "democratic" ilk used
during eight long years of his administration. I could not
believe my ears and I grabbed the first tape I found at hand
and recorded what Congressman said. (I actually recorder
over some other programming - does not even matter which one).
I only started recording after first few minutes when I realized
what he was talking about so I do not have his full speech.
The words I wrote above are not a transcript (we should
obtain one if possible). I paraphrased.
Congressman Weldon documented his claim by quoting
some old articles (mostly published in small, unimportant
American newspapers) which - well after the fact - admitted:
"We were suckers for KLA [Kosovo Albanian separatist
army]".
The time (again) was almost midnight and the live
program showed the empty Congress the Congressman
was addressing. The time for Truth was ripe as most of
Americans were sound asleep and few who were not
were probably watching some mindless movies on other
channels.
The Congressman threatened that he will expose
Democrat's hypocrisy to the full. He said he will come
to the Congress every night - with facts - proving open
and purposeful Clinton's lies - lies about anything of importance.
He talked about Kosovo at length and he listed a few more
major lies of Clinton Administration including the one claiming
that Russia does not point nuclear missiles at USA any more,
the lies about Korea etc.
We Serbs can help in this project. There are more than
two million of us Serbian Americans who are angry as
hell at Clinton and his ilk. For too long we were voiceless,
raped, abused and called Nazis while the Serbian people
was subject to a gigantic holocaust and exodus almost
unknown in otherwise sore Serb history. For too long
we were treated as third rate citizens while our tax
dollars went to bomb our families out of their ancient
lands and property. In Bosnia where the Serbs settled
more than THOUSAND years ago (in seventh century)
and where the Serbs were (by far) the largest ethnic
group our tax dollars went to bomb Christian Serbs
out of their houses and out of everything they ever owned
- so we make room for Islam fundamentalists of one
Alija Izetbegovic.
(See articles at:
http://srpska-mreza.com/library/facts/again_turkey.html )
In Bosnia Clinton Administration not only secretly
armed Islam fundamentalists - it was even involved
in ORGANIZING AL QUEDA!
(See: http://emperors-clothes.com/articles/nico/diabolic.htm
See also the list of Clinton's lies at:
http://emperors-clothes.com/articles/jared/nocrime.htm )
Clinton's Administration was involved in organizing
Islam fundamentalists who were chopping off
Christian heads.
(See:
http://srpska-mreza.com/library/facts/jihad-in-Europe.html )
Countless crimes were done to Yugoslavia which will
shame the name of America to the end of time.
In Croatia, Clinton established replica of Nazi entity
of Hitler's time. No-one was as blood-thirsty, no-one
was as gruesome as Nazi Croats known as Ustashas.
Their leader Dr. Pavelic was a person who had a
basket filled with dug-out human eyes on his desk.
His monstrous troops literally enjoyed murdering children
in front of their parents and did other deeds that are hard
to put in words.
(See:
http://srpska-mreza.com/library/facts/ww2.html#ustashi )
Today's Croatia is a carbon copy of Hitler's Croatia.
It has the same name, flag, anthem, emblem, uniforms,...
They resurrected the same unbelievable horror of WWII
while calling the resisting Serbs aggressors and even
conquerors! At the end Clinton's Administration cleansed
*ALL* Serbs from the lands they were invited to settle
at the times before Pilgrims landed on these shores!
This even Hitler did not achieve!
(See:
http://srpska-mreza.com/library/facts/carbon-copy.html
and
http://srpska-mreza.com/library/facts/krajina.html )
If that was not enough Clinton Administration bombed
the Serbs out of their ancestral lands and the very
cradle of the Christian Serb civilization - from Kosovo.
Once that was achieved in an act that eclipses even
hordes of infamous Vandals Clinton Administration
helped Albanians dynamite more than hundred ancient
Serb churches and monasteries - some of them declared
Unesco Level Zero - meaning world treasure!
(See: http://srpska-mreza.com/library/facts/eradication.html )
One can as well use the name of America instead of
Vandals from now on to denote primitive, mindless
destruction. Congratulations Mr. Clinton!
No-one is as shameless as Mr. Clinton's ex Secretary
of State Mrs. Albright whose very life was saved two times
by the Serbs as her Jewish family found refuge in Belgrade
first to escape Hitler and then Stalin. This beast in human
skin then repaid the kindness of the Serbian heart by
passionately hating them. She was instrumental in
demanding that Serbs should be bombed and expelled
from Krajina, Bosnia and Kosovo. She then organized a
"tribunal" in the Hague that has a sole purpose to blame
all the Serbs who dared resist the planned cleansing
of the Christian Serb people from their ancestral land.
The tribunal is nothing but a train of appalling scandals
that dwarf Hitler's as well as infamous Moscow trials
combined.
(See:
http://srpska-mreza.com/library/facts/Mad.html
and
http://srpska-mreza.com/library/facts/hague.html )
Oh yes, we have wealth of information to support
Congressman Weldon's claims - if anyone is ready
to listen.
For http://srpska-mreza.com
Petar Makara
New York
=====
Thank you for your interest in http://www.srpska-mreza.com
Please, take a look at our new pages concerning the
illegal NATO attack on sovereign Yugoslavia. The pages
are at address:
http://www.srpska-mreza.com/library/facts/NATO-attack.html
Data: Dom 20 Lug 2003 06:08:11 Europe/Rome
A: yugoslaviainfo <Ova adresa el. pošte je zaštićena od spambotova. Omogućite JavaScript da biste je videli.>
Oggetto: [yugoslaviainfo] Congressman Weldon: Clinton lied about Kosovo
to make war with Yugoslavia (fwd)
[ Received from Petar Makara. For more details on this and other
stories related to various aspects of the 1991-1999 dismemberment of
Yugoslavia and rape of Serbia, we refer the readers to Mr Makara's
website, http://www.srpska-mreza.com/.
The integral text of Congressmen C. Weldon's (Republican from
Pennsylvania) speech can be found at
http://www.house.gov/curtweldon/july16speech.html
We second Petar Makara's call to read and forward this URL to friends,
colleagues, and everyone interested in learning the ugly truth about
Bill Clinton's and Tony Blair's "humanism" in Kosovo and beyond. --
PT ]
Please forward:
Dear friends,
Last night (July 16) round midnight I stumbled at life C-Span
broadcast of Congressman Curt Weldon's (R-Pen.) attack
on hypocrisy of Democrats who now yell at top of their lungs
blaming President Bush for "lying to Congress in order to
make war with Iraq."
The Congressman said (paraphrase):
"Where were these same Democrats to criticize President
Clinton for his appalling lies about Kosovo Albanians
which made US go to war with Yugoslavia? Only round
thousand people have died [on all sides] in Kosovo in
the year that preceded NATO attack on Yugoslavia. This
was painted by President Clinton as no less than GENOCIDE
that has to be stopped at any cost. Clinton's Administration
then went on to claim that tens of thousand even hundreds
of thousand Albanians were killed by the Serbs during
NATO's attack. Only when the war was over and we invaded
Kosovo; only when we dug all so called "mass graves" did
we found that only some two thousand people were killed -
on all sides - and mostly by our bombs!
Our bombs killed more people in first two weeks of bombing
then entire Kosovo conflict did in a year!
So, Clinton purposely lied to us about Kosovo in order
to make us go to war to Yugoslavia and then lied to boost
and justify that war while it was lasting."
(End paraphrase).
I was shocked. Did the time finally came for us to hear just
what gruesome lies Clinton and his "democratic" ilk used
during eight long years of his administration. I could not
believe my ears and I grabbed the first tape I found at hand
and recorded what Congressman said. (I actually recorder
over some other programming - does not even matter which one).
I only started recording after first few minutes when I realized
what he was talking about so I do not have his full speech.
The words I wrote above are not a transcript (we should
obtain one if possible). I paraphrased.
Congressman Weldon documented his claim by quoting
some old articles (mostly published in small, unimportant
American newspapers) which - well after the fact - admitted:
"We were suckers for KLA [Kosovo Albanian separatist
army]".
The time (again) was almost midnight and the live
program showed the empty Congress the Congressman
was addressing. The time for Truth was ripe as most of
Americans were sound asleep and few who were not
were probably watching some mindless movies on other
channels.
The Congressman threatened that he will expose
Democrat's hypocrisy to the full. He said he will come
to the Congress every night - with facts - proving open
and purposeful Clinton's lies - lies about anything of importance.
He talked about Kosovo at length and he listed a few more
major lies of Clinton Administration including the one claiming
that Russia does not point nuclear missiles at USA any more,
the lies about Korea etc.
We Serbs can help in this project. There are more than
two million of us Serbian Americans who are angry as
hell at Clinton and his ilk. For too long we were voiceless,
raped, abused and called Nazis while the Serbian people
was subject to a gigantic holocaust and exodus almost
unknown in otherwise sore Serb history. For too long
we were treated as third rate citizens while our tax
dollars went to bomb our families out of their ancient
lands and property. In Bosnia where the Serbs settled
more than THOUSAND years ago (in seventh century)
and where the Serbs were (by far) the largest ethnic
group our tax dollars went to bomb Christian Serbs
out of their houses and out of everything they ever owned
- so we make room for Islam fundamentalists of one
Alija Izetbegovic.
(See articles at:
http://srpska-mreza.com/library/facts/again_turkey.html )
In Bosnia Clinton Administration not only secretly
armed Islam fundamentalists - it was even involved
in ORGANIZING AL QUEDA!
(See: http://emperors-clothes.com/articles/nico/diabolic.htm
See also the list of Clinton's lies at:
http://emperors-clothes.com/articles/jared/nocrime.htm )
Clinton's Administration was involved in organizing
Islam fundamentalists who were chopping off
Christian heads.
(See:
http://srpska-mreza.com/library/facts/jihad-in-Europe.html )
Countless crimes were done to Yugoslavia which will
shame the name of America to the end of time.
In Croatia, Clinton established replica of Nazi entity
of Hitler's time. No-one was as blood-thirsty, no-one
was as gruesome as Nazi Croats known as Ustashas.
Their leader Dr. Pavelic was a person who had a
basket filled with dug-out human eyes on his desk.
His monstrous troops literally enjoyed murdering children
in front of their parents and did other deeds that are hard
to put in words.
(See:
http://srpska-mreza.com/library/facts/ww2.html#ustashi )
Today's Croatia is a carbon copy of Hitler's Croatia.
It has the same name, flag, anthem, emblem, uniforms,...
They resurrected the same unbelievable horror of WWII
while calling the resisting Serbs aggressors and even
conquerors! At the end Clinton's Administration cleansed
*ALL* Serbs from the lands they were invited to settle
at the times before Pilgrims landed on these shores!
This even Hitler did not achieve!
(See:
http://srpska-mreza.com/library/facts/carbon-copy.html
and
http://srpska-mreza.com/library/facts/krajina.html )
If that was not enough Clinton Administration bombed
the Serbs out of their ancestral lands and the very
cradle of the Christian Serb civilization - from Kosovo.
Once that was achieved in an act that eclipses even
hordes of infamous Vandals Clinton Administration
helped Albanians dynamite more than hundred ancient
Serb churches and monasteries - some of them declared
Unesco Level Zero - meaning world treasure!
(See: http://srpska-mreza.com/library/facts/eradication.html )
One can as well use the name of America instead of
Vandals from now on to denote primitive, mindless
destruction. Congratulations Mr. Clinton!
No-one is as shameless as Mr. Clinton's ex Secretary
of State Mrs. Albright whose very life was saved two times
by the Serbs as her Jewish family found refuge in Belgrade
first to escape Hitler and then Stalin. This beast in human
skin then repaid the kindness of the Serbian heart by
passionately hating them. She was instrumental in
demanding that Serbs should be bombed and expelled
from Krajina, Bosnia and Kosovo. She then organized a
"tribunal" in the Hague that has a sole purpose to blame
all the Serbs who dared resist the planned cleansing
of the Christian Serb people from their ancestral land.
The tribunal is nothing but a train of appalling scandals
that dwarf Hitler's as well as infamous Moscow trials
combined.
(See:
http://srpska-mreza.com/library/facts/Mad.html
and
http://srpska-mreza.com/library/facts/hague.html )
Oh yes, we have wealth of information to support
Congressman Weldon's claims - if anyone is ready
to listen.
For http://srpska-mreza.com
Petar Makara
New York
=====
Thank you for your interest in http://www.srpska-mreza.com
Please, take a look at our new pages concerning the
illegal NATO attack on sovereign Yugoslavia. The pages
are at address:
http://www.srpska-mreza.com/library/facts/NATO-attack.html
Intellettuali di servizio: Adriano Sofri
4/A: La cartolina dal carcere
4/B: Polpette avvelenate: la grazia a Sofri (di T. Tussi)
Per un profilo di Sofri si veda anche:
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2069
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2010
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2647
=== A ===
Ad Adriano Sofri
Carcere di Pisa
Caro, si fa per dire, Sofri,
E' da tanto che volevo scriverti per esprimere il mio disprezzo
riguardo tutte quelle faziosità scritte sulla tragedia jugoslava, in
particolare per "le lacrime di coccodrillo" versate per i musulmani in
Bosnia e i loro bambini, come se gli "altri" bambini non fossero
soltanto dei bambini.
Tu puoi avere le inclinazioni sentimentali e politiche che vuoi, ma
bisogna dire anche la verità (non hai mai, per esempio, citato i
mujaheddin tagliagole, insieme a Bin Laden in Bosnia), e la verità,
soprattutto in una "guerra civile" non sta soltanto da una parte.
Se "non chiamando le cose con il loro nome si seminano disgrazie tra la
gente", allora ritieniti anche tu responsabile della distruzione della
Jugoslavia, degenarata nella barbara aggressione della NATO -USA.
Scontando la tua pena in carcere, almeno moralmente puoi intendere la
tua detenzione anche in questo senso, perché hai seminato tanto odio
verso un intero popolo.
Tu, condannato in tutti i gradi possibili eppure detenuto privilegiato,
ti diletti a "farci la morale", scrivendo articoli, intervenendo alla
TV, vomitando tuttora, insieme ai radicali, su di una figura che ha
rappresentato un popolo che non ha voluto sottomettersi allo stivale
dell'imperialismo americano. Deprecabile è che ti diano lo spazio per
farlo. Perciò stai bene lì, tranquillo, a scrivere i tuoi articoli,
magari anche la tua autobiografia di prossima pubblicazione! Arrogante
come sei, chi può figurarsi che tu chiederesti personalmente la
grazia?! Meglio lasciarlo fare alla "sinistra (che) difende Sofri".
Ma quale sinistra!? I sinistroidi, i tuoi "compagni di merende", i vari
Lerner, Ferrara, gli intellettuali borghesi "nostrani" tipo Matvejevic
(quest'ultimo poi merita tutto il nostro disprezzo di jugoslavi)...
Mah, d'altronde che dire poi, quando trovi uno sfegatato anticomunista
che scrive(va) per "l'Unità"!
Alla faccia della sinistra!
Senza stima
Ivan, nato in Istria
Roma, ottobre 2000
P.s.
Continui ancora coi tuoi delirii collegando il "necessario" attacco
armato contro l'Irak con la barbara agressione degli USA nella Bosnia
ed Erzegovina, a "difesa" dei musulmani bosniaci (alias, ora,
"bosgnacchi") e degli integralisti islamici con a capo quella creatura
"USA e getta" di Bin Laden... Citi Srebrenica, etc, etc, le
falsificazioni da quel dì smascherate... Se per caso ti interessasse, a
proposito, leggi il libro di Jurgen Elsaesser "Menzogne di guerra",
tradotto in italiano ed edito da "La città del sole"...
--- LA RISPOSTA: IPSE DIXIT ! ---
Risposta di Sofri, Pisa novembre (2000), su cartolina:
Caro Ivan P.
abbiamo idee diverse. Non è grave. Diventa grave solo quando qualcuno
si mette in testa di giocare alla guerra.
Saluti da Adriano S.
(sic)
=== B ===
http://www.resistenze.org/sito/os/ip/osip3g20.htm
www.resistenze.org - osservatorio - italia - politica e società -
20-07-03
Polpette avvelenate: la grazia a Sofri
Di Tiziano Tussi
Forse mi avventuro su un terreno che non conosco e che mai potrò
conoscere, ma la questione della grazia ad Adriano Sofri fa capire che
lì sotto c’è molto di più di quanto noi poveri mortali, ex militanti
semplici di Lotta Continua, ex appassionati ed extraparlamentari, che
seguivamo quello che Lotta Continua faceva negli anni Settanta, incluso
i discorsi nelle piazze di Adriano Sofri, abbiamo mai potuto capire.
Improvvisamente è venuta fuori, ancora una volta, l’annosa questione
della grazia a Sofri. Oramai qualcuno lo dipinge come il Pasolini dei
nostri anni, altri come un “fine intellettuale”. Insomma deve essere
liberato. Perché? Il tutto comincia, in questa occasione, con un
articolo, che più vuoto non si può, del nuovo direttore del
“Corrierone”, Stefano Folli, domenica 13 luglio. Basterebbe leggere il
suo editoriale per capire che “sotto il vestito “ cioè l’importante
tribuna del quotidiano di Milano, non c’é “niente”, c’è “il niente”.
Scrive Folli che Sofri, per il fatto di essere Sofri “è oggi uno dei
maggiori intellettuali italiani”. Il resto del pezzo, che deve tenere
presente il fatto che Sofri è stato davvero il mandante del delitto
Calabresi, o che almeno così la giustizia italiana lo ha giudicato, e
nello stesso tempo deve chiederne la liberazione – non si può tenere il
“novello Pisolini” in carcere -, pur non potendosi dimenticare le
ragioni della famiglia del commissario ucciso 31 anni fa, si avviluppa
su un niente che deve avere un substrato umano, umanissimo, per potere
stare in piedi.
Quindi perché Sofri deve essere liberato? Perché è l’oggetto di un
palese caso di mala giustizia, vittima, lui ed altri due, Bompressi e
Pietrostefani, di processi che si basano su contraddizioni evidenti?
Perché è un simbolo della vitalità politica degli anni ’70, di quei
“formidabili anni”? No, la ragione è che Sofri deve essere liberato
per quello che è ora, non per quello che era, lui ed altri come lui
allora ed in questa occasione processuale. Ora Sofri frequenta molti a
destra ed a sinistra. E’ amato da tutti, ora. Da Gustavo Selva e da
Giuliano Ferrara, che hanno sottoscritto per la sua liberazione e che
lo fanno scrivere sul “Foglio” – ma anche altri periodici, chiaro
esempio di indipendenza politica, come Panorama, si avvalgono della sua
presenza fissa – e a sinistra anche su “Liberazione” appaiono sovente
ora tentativi di nobilitare tale campagna, invero con poco successo,
dato che lo stesso Sofri non rivendica mai la sua storia, ma scrive di
tutti e di tutto, ora, come, appunto, “un fine intellettuale”.
Uomini e donne di sinistra hanno messo in piedi un comitato di
liberazione – Liberi Liberi – che si da molto da fare. Mano nella mano
destra e sinistra del nostro schieramento parlamentare, ben in
duecento, lo vogliono libero. Ciliegina! Anche Berlusconi lo vorrebbe.
Naturalmente il ministro Castelli, che viene inutilmente preso in giro
da Antonio Tabucchi, in un affannato articolo – il Manifesto, 18 luglio
-, ha buon gioco nel dire, in soldoni, se si punta alla riabilitazione
umana, allora ve ne sono molti altri, fascisti, nazisti, leghisti
serenissimi, ex-BR. Insomma un bel fascio di ex, opposti estremisti di
un tempo, che non sfigurerebbero in una galleria tipo “come eravamo” e
come per fortuna non siamo più. Cambiamo pagina – dice Castelli -
allora anche Sofri, così come tutti gli altri rimasugli, potranno
uscire definitivamente dalla galera.
Tutti bollati un tempo, tutti salvi ora, per salvare la schifosa
situazione presente in cui se si ha potere si può fare e dire quello
che si vuole – Bush e Blair fanno da esempio glorioso. Non si deve
rimanere legati al “vecchio “, il vecchio involucro della democrazia
borghese che comunque qualche sinecura per i soprusi l’aveva. Altro che
Craxi, morto dopo un tentativo che appare come una marachella di
bambini dell’asilo in confronto a quello che si sta sostanziando da
quando Berlusconi è al potere, ed anche da prima, da quando questa
melassa di centro sinistra ha governato l’Italia. Ed allora ecco che
anche questo tormentone estivo della grazia a Sofri può rientrare in
questo disegno. Possibile che lui non lo capisca? Possibilissimo. O
forse dobbiamo pensare al peggio: che lo capisca e che sia d’accordo?
4/A: La cartolina dal carcere
4/B: Polpette avvelenate: la grazia a Sofri (di T. Tussi)
Per un profilo di Sofri si veda anche:
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2069
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2010
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2647
=== A ===
Ad Adriano Sofri
Carcere di Pisa
Caro, si fa per dire, Sofri,
E' da tanto che volevo scriverti per esprimere il mio disprezzo
riguardo tutte quelle faziosità scritte sulla tragedia jugoslava, in
particolare per "le lacrime di coccodrillo" versate per i musulmani in
Bosnia e i loro bambini, come se gli "altri" bambini non fossero
soltanto dei bambini.
Tu puoi avere le inclinazioni sentimentali e politiche che vuoi, ma
bisogna dire anche la verità (non hai mai, per esempio, citato i
mujaheddin tagliagole, insieme a Bin Laden in Bosnia), e la verità,
soprattutto in una "guerra civile" non sta soltanto da una parte.
Se "non chiamando le cose con il loro nome si seminano disgrazie tra la
gente", allora ritieniti anche tu responsabile della distruzione della
Jugoslavia, degenarata nella barbara aggressione della NATO -USA.
Scontando la tua pena in carcere, almeno moralmente puoi intendere la
tua detenzione anche in questo senso, perché hai seminato tanto odio
verso un intero popolo.
Tu, condannato in tutti i gradi possibili eppure detenuto privilegiato,
ti diletti a "farci la morale", scrivendo articoli, intervenendo alla
TV, vomitando tuttora, insieme ai radicali, su di una figura che ha
rappresentato un popolo che non ha voluto sottomettersi allo stivale
dell'imperialismo americano. Deprecabile è che ti diano lo spazio per
farlo. Perciò stai bene lì, tranquillo, a scrivere i tuoi articoli,
magari anche la tua autobiografia di prossima pubblicazione! Arrogante
come sei, chi può figurarsi che tu chiederesti personalmente la
grazia?! Meglio lasciarlo fare alla "sinistra (che) difende Sofri".
Ma quale sinistra!? I sinistroidi, i tuoi "compagni di merende", i vari
Lerner, Ferrara, gli intellettuali borghesi "nostrani" tipo Matvejevic
(quest'ultimo poi merita tutto il nostro disprezzo di jugoslavi)...
Mah, d'altronde che dire poi, quando trovi uno sfegatato anticomunista
che scrive(va) per "l'Unità"!
Alla faccia della sinistra!
Senza stima
Ivan, nato in Istria
Roma, ottobre 2000
P.s.
Continui ancora coi tuoi delirii collegando il "necessario" attacco
armato contro l'Irak con la barbara agressione degli USA nella Bosnia
ed Erzegovina, a "difesa" dei musulmani bosniaci (alias, ora,
"bosgnacchi") e degli integralisti islamici con a capo quella creatura
"USA e getta" di Bin Laden... Citi Srebrenica, etc, etc, le
falsificazioni da quel dì smascherate... Se per caso ti interessasse, a
proposito, leggi il libro di Jurgen Elsaesser "Menzogne di guerra",
tradotto in italiano ed edito da "La città del sole"...
--- LA RISPOSTA: IPSE DIXIT ! ---
Risposta di Sofri, Pisa novembre (2000), su cartolina:
Caro Ivan P.
abbiamo idee diverse. Non è grave. Diventa grave solo quando qualcuno
si mette in testa di giocare alla guerra.
Saluti da Adriano S.
(sic)
=== B ===
http://www.resistenze.org/sito/os/ip/osip3g20.htm
www.resistenze.org - osservatorio - italia - politica e società -
20-07-03
Polpette avvelenate: la grazia a Sofri
Di Tiziano Tussi
Forse mi avventuro su un terreno che non conosco e che mai potrò
conoscere, ma la questione della grazia ad Adriano Sofri fa capire che
lì sotto c’è molto di più di quanto noi poveri mortali, ex militanti
semplici di Lotta Continua, ex appassionati ed extraparlamentari, che
seguivamo quello che Lotta Continua faceva negli anni Settanta, incluso
i discorsi nelle piazze di Adriano Sofri, abbiamo mai potuto capire.
Improvvisamente è venuta fuori, ancora una volta, l’annosa questione
della grazia a Sofri. Oramai qualcuno lo dipinge come il Pasolini dei
nostri anni, altri come un “fine intellettuale”. Insomma deve essere
liberato. Perché? Il tutto comincia, in questa occasione, con un
articolo, che più vuoto non si può, del nuovo direttore del
“Corrierone”, Stefano Folli, domenica 13 luglio. Basterebbe leggere il
suo editoriale per capire che “sotto il vestito “ cioè l’importante
tribuna del quotidiano di Milano, non c’é “niente”, c’è “il niente”.
Scrive Folli che Sofri, per il fatto di essere Sofri “è oggi uno dei
maggiori intellettuali italiani”. Il resto del pezzo, che deve tenere
presente il fatto che Sofri è stato davvero il mandante del delitto
Calabresi, o che almeno così la giustizia italiana lo ha giudicato, e
nello stesso tempo deve chiederne la liberazione – non si può tenere il
“novello Pisolini” in carcere -, pur non potendosi dimenticare le
ragioni della famiglia del commissario ucciso 31 anni fa, si avviluppa
su un niente che deve avere un substrato umano, umanissimo, per potere
stare in piedi.
Quindi perché Sofri deve essere liberato? Perché è l’oggetto di un
palese caso di mala giustizia, vittima, lui ed altri due, Bompressi e
Pietrostefani, di processi che si basano su contraddizioni evidenti?
Perché è un simbolo della vitalità politica degli anni ’70, di quei
“formidabili anni”? No, la ragione è che Sofri deve essere liberato
per quello che è ora, non per quello che era, lui ed altri come lui
allora ed in questa occasione processuale. Ora Sofri frequenta molti a
destra ed a sinistra. E’ amato da tutti, ora. Da Gustavo Selva e da
Giuliano Ferrara, che hanno sottoscritto per la sua liberazione e che
lo fanno scrivere sul “Foglio” – ma anche altri periodici, chiaro
esempio di indipendenza politica, come Panorama, si avvalgono della sua
presenza fissa – e a sinistra anche su “Liberazione” appaiono sovente
ora tentativi di nobilitare tale campagna, invero con poco successo,
dato che lo stesso Sofri non rivendica mai la sua storia, ma scrive di
tutti e di tutto, ora, come, appunto, “un fine intellettuale”.
Uomini e donne di sinistra hanno messo in piedi un comitato di
liberazione – Liberi Liberi – che si da molto da fare. Mano nella mano
destra e sinistra del nostro schieramento parlamentare, ben in
duecento, lo vogliono libero. Ciliegina! Anche Berlusconi lo vorrebbe.
Naturalmente il ministro Castelli, che viene inutilmente preso in giro
da Antonio Tabucchi, in un affannato articolo – il Manifesto, 18 luglio
-, ha buon gioco nel dire, in soldoni, se si punta alla riabilitazione
umana, allora ve ne sono molti altri, fascisti, nazisti, leghisti
serenissimi, ex-BR. Insomma un bel fascio di ex, opposti estremisti di
un tempo, che non sfigurerebbero in una galleria tipo “come eravamo” e
come per fortuna non siamo più. Cambiamo pagina – dice Castelli -
allora anche Sofri, così come tutti gli altri rimasugli, potranno
uscire definitivamente dalla galera.
Tutti bollati un tempo, tutti salvi ora, per salvare la schifosa
situazione presente in cui se si ha potere si può fare e dire quello
che si vuole – Bush e Blair fanno da esempio glorioso. Non si deve
rimanere legati al “vecchio “, il vecchio involucro della democrazia
borghese che comunque qualche sinecura per i soprusi l’aveva. Altro che
Craxi, morto dopo un tentativo che appare come una marachella di
bambini dell’asilo in confronto a quello che si sta sostanziando da
quando Berlusconi è al potere, ed anche da prima, da quando questa
melassa di centro sinistra ha governato l’Italia. Ed allora ecco che
anche questo tormentone estivo della grazia a Sofri può rientrare in
questo disegno. Possibile che lui non lo capisca? Possibilissimo. O
forse dobbiamo pensare al peggio: che lo capisca e che sia d’accordo?
Bosnia-Herzegovina
1. Summer's Poor and Bitter Harvest (G.R. Copley)
2. After 8 Years Of Occupation, NATO Continues Raids, Conducts Military
Training
3. 'JUDGMENT!' Exposes the Phony Pictures that Fooled the World
Also recommended:
SELLING THE BOSNIAN MYTH TO AMERICA:
BUYER BEWARE
http://www.artel.co.yu/en/izbor/yu_kriza/2003-02-17.html
or
http://call.army.mil/fmso/fmsopubs/issues/bosnia2.htm
=== 1 ===
www.StrategicStudies.org
DEFENSE & FOREIGN AFFAIRS STRATEGIC POLICY, June 2003 [Editorial]
Summer's Poor and Bitter Harvest
By Gregory R. Copley
HOT, STILL DAYS IN June brought harvests early in Republika Srpska, the
bountiful heartland of Bosnia-Herzegovina and much of the Balkans.
There are now fewer men to till the fields, so agricultural
productivity in 2003 remained at around 30 percent of the "normal"
times, the years untouched by wars. Still, the serried rows of corn
crowd the fields around Sijekovac in the district of Srpski Brod.
The corn grows hard to the walls of shattered farms; shells of homes,
gutted and bullet-ridden. They will disappear within a generation, most
of them; returned to the soil. Little will be spoken of them, for the
people of the region were taught not to speak of tragedies and
cruelties endured. Marshal Tito said, after 1945, that to heal the
wounds of internecine war, they must never be discussed.
But after the Ustase extremists of the 1941-45 "Independent State of
Croatia" had quietly slipped back into their communities - vanishing
like Iraqi Republican Guardsmen after the US war against them - leaving
Serbian communities fractured, the policy of "never talking" failed to
serve the peoples of the region. Croatia, part of the German Third
Reich, was not "de-nazified" after World War II, and the Ustase waited
and waited, and its grandsons re-emerged in 1991.
At that time, before Bosnia-Herzegovina declared its independence from
the dying Federal Socialist Republic of Yugoslavia (FSRY), the Ustase,
supporting (and supported by) Croatian Pres. Franjo Tudjman, crossed
the river into Srpski Brod and began butchering Serb families. This was
before the Army of the FSRY, the JNA, was accused of triggering
Bosnia-Herzegovina's demand for independence.
I met in the shattered remnants of the Orthodox Church in Sijekovac
with many of the survivors of the genocide waged against them. Not one
sought vengeance, though they had spent years in Croat or Muslim
concentration camps. Not one sought vengeance for the families lost, or
the homes destroyed.
They only asked why they were still being blamed for a war they did not
start nor seek.
I had visited the lands of the former Yugoslavia during the wars of the
1990s, and heard the older Serbs say: "The truth will come out." But
the truth is written by victors, and until now the histories of the
1990s of Bosnia-Herzegovina, Croatia, and Serbia-Montenegro, have been
written by terrorists. Are they the victors? Terrorists whose roots go
back into the Ustase? Terrorists who flocked into Bosnia-Herzegovina -
and remain there - funded and supported by the Government of Iran and
by the Osama bin Laden organization?
It is one thing to stand in contemplation among the trees of Donja
Gradina, in Republika Srpska,where 700,000 Serbs, Jews and Gypsies were
killed in the Jasenovac concentration camp complex during World War II.
It is another thing to look across the river, into the Croatian fields
of Jasenovac, and see that history there has been literally erased. And
to know that the real victims of the war in this beautiful area are
being victimized again in death by being blamed unjustly for the 1990s
war and its atrocities.
The suppression of history delays peace in the Balkans.
(D&FA Strategy Policy is published by International Strategic Studies
Association)
=== 2 ===
Da: Rick Rozoff
Data: Mer 23 Lug 2003 06:39:07 Europe/Rome
Oggetto: [yugoslaviainfo] After 8 Years Of Occupation, NATO Continues
Raids, Conducts Military Training
1) NATO Leads First Ever Joint Army Training Program
In Preparation For NATO Absorption Of Bosnia
2) Disarming Not Demilitarizing: NATO Occupation
Forces Stage Yet Another Raid In Bosnian Serb
Republic, While Half Million Weapons Remain In Kosovo,
Hundreds Of Thousands In Macedonia
http://www.ptd.net/webnews/wed/di/Qbosnia-military-nato.RkOm_DlM.html
NATO holds first post-war joint army training program
for Bosnians
SARAJEVO, July 22 (AFP) - NATO-led peacekeepers said
Tuesday they had brought together army officers from
Bosnia's Serb, Muslim and Croat communities for the
first joint training program since the war that pitted
the three ethnic communities against each other.
The program, organized in early July in the southern
city of Mostar, brought together 165 officers from the
armies of the two entities that make up Bosnia -- the
Muslim-Croat Federation and the Serb-run Republika
Srpska.
James Billings, spokesman for the NATO-led
Stabilisation Force (SFOR), told a press conference
that the program had "paved the way for further
cooperation in the field of joint military training."
Bosnia's two entities which were formed after the
1992-1995 war each have their own army under separate
chains of command.
NATO has demanded the establishment of a common
command and control system for the armed forces of the
two entities as a requirement for Bosnia to join the
alliance's Partnership for Peace program.
Membership of the program is generally considered a
precursor to membership of NATO.
-------------------------------------------------------
http://www.ptd.net/webnews/wed/br/Qbosnia-nato-weapons.RM8c_DlM.html
NATO peacekeepers seize large amounts of wartime
weapons in Bosnia
BANJA LUKA, Bosnia-Hercegovina, July 22 (AFP) -
NATO-led peacekeepers in Bosnia said Tuesday they had
seized large amounts of illegally-held weapons and
ammunition from the country's war since the start of
the year.
Stabilisation Force (SFOR) troops collected a total of
24,377 hand grenades, 6,250 mortars and mortar shells,
444 mines, 243 kilograms (535 pounds) of explosives,
some 400 rifles and 26 rockets in northwestern Bosnia,
an SFOR spokesman told AFP.
The weapons were gathered between January and June in
an area under the control of SFOR's northwest brigade,
covering approximately one quarter of the country,
mainly under Bosnian Serb control, spokesman Mark
Hamilton said.
Some of the weapons have been handed over to SFOR by
those who were illegally holding them.
Bosnia-wide Operation Harvest is being conducted since
1998, with the aim to collect all illegally-held
weapons remaining from the 1992-1995 war in the former
Yugoslav republic.
In November 2002, the peacekeepers seized some eight
tonnes of illegal weapons hidden in a warehouse in the
northwestern town of Prijedor, while in May they
discovered over three tonnes of illegal arms at a car
dump in the southern town of Mostar.
Postwar Bosnia has two semi-independent entities --
the Republika Srpska and the Muslim-Croat Federation.
=== 3 ===
Please send this text or the link to a friend.
http://www.emperors-clothes.com/Film/judgment.htm
*************************************
The movie 'JUDGMENT!' Exposes the Phony
'Death Camp' Pictures that Fooled the World
[Posted 16 July 2003]
****************************************
[Order information at end]
In August 1992, millions of people were shocked by photographs of a
supposed Bosnian Serb death camp.
The photos were produced by ITN, the British TV news giant, from
footage shot by their film crew, which had spent a long day in Bosnia.
Most of the photographs featured a tall, thin man with a deformed
chest, stripped to the waist, apparently imprisoned behind barbed wire.
You might have seen those pictures.
They were staged and doctored: a hoax. This is proved in the Emperor's
Clothes movie, 'JUDGMENT!'
To start with, the barbed wire was staged. The ITN film crew went
inside a storage area surrounded by a chicken wire/barbed wire fence.
They filmed from *inside* that enclosure - through the barbed wire -
and in that way created the false impression that they were filming
people imprisoned behind barbed wire. And that was only their first
cute trick. Step by step, 'JUDGMENT!' will show you exactly how the
phony pictures were created.
The phony pictures were broadcast worldwide starting on August 6th.
Twenty minutes after they were shown on US Television...
******************************
Mr. Bush responds with lightning speed
******************************
On 6 August 1992 just *20 minutes* after the pictures were broadcast,
George Bush, Sr. held a press conference at a Colorado Air Base:
"Reports say that 20 minutes after the ITN footage was shown in the
United States, President George Bush changed his hands-off policy and
promised to 'press hard for quick passage' of a UN Security Council
resolution authorising the use of force in the Balkans."
-- "The Straits Times, August 16, 1992; "Holocaust images of Bosnia
prison camps make the West sit up," by Lee Siew Hua]
President Bush demanded that the Bosnian Serbs and the Republic of
Serbia be harshly punished, including:
"...tighten[ing] economic sanctions on Serbia so that all understand
that there is a real price to be paid for the Serbian government's
continued aggression."
Bush also announced that the U.S. would recognize Croatia, Slovenia and
Bosnia as independent from Yugoslavia. Thus he used the phony death
camp photos as an excuse to endorse the break-up of Yugoslavia. By
recognizing the Bosnian government, run by the Islamic fundamentalist,
Alijah Izetbegovic, Bush guaranteed that the Bosnian war would continue.
Consider the remarkable speed with which President Bush reacted.
Some photos were shown on TV.
Immediately, President Bush contacted his cabinet members, who,
coincidentally, had seen the photos.
They conferred. Somehow they determined that the pictures are genuine.
They contacted leaders of Germany, England and possibly other
countries. They planned draconian measures including economic sanctions
that would cut Serbia off from the world.
They contacted congressional leaders who agreed that Bush should
announce the US intent to recognize three Yugoslav secessionist states
- Croatia, Bosnia and Slovenia.
They called a press conference at a Colorado Air Base. They wrote a
press release. They wrote Mr. Bush's speech. He learned the speech.
Newspapers, wire services and TV stations received the press release.
Film crews traveled to the Air base and set up their equipment.
And all this was done in 20 minutes.
Isn't it more likely that the timing of the broadcast of these pictures
on TV was coordinated between ITN and the State Department or the CIA?
That Bush was put on TV right after the pictures so that ordinary
people would believe that the pictures had compelled President Bush to
act?
Perhaps ITN's trip to Bosnia, supposedly to "investigate claims that
concentration camps had been set up" (Strait Times), was planned as a
hunt for the right pictures to produce doctored evidence.
Get a copy of 'JUDGMENT!' If after viewing this video you don't think
we proved our case we will refund every penny.
====================================
* Instructions to Purchase 'JUDGMENT!' Video *
====================================
In U.S. - $25.00
Outside U.S. - $32.00 (USD)
[If you can donate more, thank you!]
* By Secure Server - Go to
https://emperor.securesites.com/transactions/index.php
Please write 'JUDGMENT' next to your first or last name.
* By Mail - Make check payable to
Emperor's Clothes
PO Box 610-321
Newton, MA 02461-0321
USA.
* By Phone - 1 617 9161705
* Or order via PAYPAL http://emperors-clothes.com/paypal.htm
If you're not already a PayPal member, it's easier to use Secure Server
at
https://emperor.securesites.com/transactions/index.php
---
www.emperors-clothes.com or
www.tenc.net
1. Summer's Poor and Bitter Harvest (G.R. Copley)
2. After 8 Years Of Occupation, NATO Continues Raids, Conducts Military
Training
3. 'JUDGMENT!' Exposes the Phony Pictures that Fooled the World
Also recommended:
SELLING THE BOSNIAN MYTH TO AMERICA:
BUYER BEWARE
http://www.artel.co.yu/en/izbor/yu_kriza/2003-02-17.html
or
http://call.army.mil/fmso/fmsopubs/issues/bosnia2.htm
=== 1 ===
www.StrategicStudies.org
DEFENSE & FOREIGN AFFAIRS STRATEGIC POLICY, June 2003 [Editorial]
Summer's Poor and Bitter Harvest
By Gregory R. Copley
HOT, STILL DAYS IN June brought harvests early in Republika Srpska, the
bountiful heartland of Bosnia-Herzegovina and much of the Balkans.
There are now fewer men to till the fields, so agricultural
productivity in 2003 remained at around 30 percent of the "normal"
times, the years untouched by wars. Still, the serried rows of corn
crowd the fields around Sijekovac in the district of Srpski Brod.
The corn grows hard to the walls of shattered farms; shells of homes,
gutted and bullet-ridden. They will disappear within a generation, most
of them; returned to the soil. Little will be spoken of them, for the
people of the region were taught not to speak of tragedies and
cruelties endured. Marshal Tito said, after 1945, that to heal the
wounds of internecine war, they must never be discussed.
But after the Ustase extremists of the 1941-45 "Independent State of
Croatia" had quietly slipped back into their communities - vanishing
like Iraqi Republican Guardsmen after the US war against them - leaving
Serbian communities fractured, the policy of "never talking" failed to
serve the peoples of the region. Croatia, part of the German Third
Reich, was not "de-nazified" after World War II, and the Ustase waited
and waited, and its grandsons re-emerged in 1991.
At that time, before Bosnia-Herzegovina declared its independence from
the dying Federal Socialist Republic of Yugoslavia (FSRY), the Ustase,
supporting (and supported by) Croatian Pres. Franjo Tudjman, crossed
the river into Srpski Brod and began butchering Serb families. This was
before the Army of the FSRY, the JNA, was accused of triggering
Bosnia-Herzegovina's demand for independence.
I met in the shattered remnants of the Orthodox Church in Sijekovac
with many of the survivors of the genocide waged against them. Not one
sought vengeance, though they had spent years in Croat or Muslim
concentration camps. Not one sought vengeance for the families lost, or
the homes destroyed.
They only asked why they were still being blamed for a war they did not
start nor seek.
I had visited the lands of the former Yugoslavia during the wars of the
1990s, and heard the older Serbs say: "The truth will come out." But
the truth is written by victors, and until now the histories of the
1990s of Bosnia-Herzegovina, Croatia, and Serbia-Montenegro, have been
written by terrorists. Are they the victors? Terrorists whose roots go
back into the Ustase? Terrorists who flocked into Bosnia-Herzegovina -
and remain there - funded and supported by the Government of Iran and
by the Osama bin Laden organization?
It is one thing to stand in contemplation among the trees of Donja
Gradina, in Republika Srpska,where 700,000 Serbs, Jews and Gypsies were
killed in the Jasenovac concentration camp complex during World War II.
It is another thing to look across the river, into the Croatian fields
of Jasenovac, and see that history there has been literally erased. And
to know that the real victims of the war in this beautiful area are
being victimized again in death by being blamed unjustly for the 1990s
war and its atrocities.
The suppression of history delays peace in the Balkans.
(D&FA Strategy Policy is published by International Strategic Studies
Association)
=== 2 ===
Da: Rick Rozoff
Data: Mer 23 Lug 2003 06:39:07 Europe/Rome
Oggetto: [yugoslaviainfo] After 8 Years Of Occupation, NATO Continues
Raids, Conducts Military Training
1) NATO Leads First Ever Joint Army Training Program
In Preparation For NATO Absorption Of Bosnia
2) Disarming Not Demilitarizing: NATO Occupation
Forces Stage Yet Another Raid In Bosnian Serb
Republic, While Half Million Weapons Remain In Kosovo,
Hundreds Of Thousands In Macedonia
http://www.ptd.net/webnews/wed/di/Qbosnia-military-nato.RkOm_DlM.html
NATO holds first post-war joint army training program
for Bosnians
SARAJEVO, July 22 (AFP) - NATO-led peacekeepers said
Tuesday they had brought together army officers from
Bosnia's Serb, Muslim and Croat communities for the
first joint training program since the war that pitted
the three ethnic communities against each other.
The program, organized in early July in the southern
city of Mostar, brought together 165 officers from the
armies of the two entities that make up Bosnia -- the
Muslim-Croat Federation and the Serb-run Republika
Srpska.
James Billings, spokesman for the NATO-led
Stabilisation Force (SFOR), told a press conference
that the program had "paved the way for further
cooperation in the field of joint military training."
Bosnia's two entities which were formed after the
1992-1995 war each have their own army under separate
chains of command.
NATO has demanded the establishment of a common
command and control system for the armed forces of the
two entities as a requirement for Bosnia to join the
alliance's Partnership for Peace program.
Membership of the program is generally considered a
precursor to membership of NATO.
-------------------------------------------------------
http://www.ptd.net/webnews/wed/br/Qbosnia-nato-weapons.RM8c_DlM.html
NATO peacekeepers seize large amounts of wartime
weapons in Bosnia
BANJA LUKA, Bosnia-Hercegovina, July 22 (AFP) -
NATO-led peacekeepers in Bosnia said Tuesday they had
seized large amounts of illegally-held weapons and
ammunition from the country's war since the start of
the year.
Stabilisation Force (SFOR) troops collected a total of
24,377 hand grenades, 6,250 mortars and mortar shells,
444 mines, 243 kilograms (535 pounds) of explosives,
some 400 rifles and 26 rockets in northwestern Bosnia,
an SFOR spokesman told AFP.
The weapons were gathered between January and June in
an area under the control of SFOR's northwest brigade,
covering approximately one quarter of the country,
mainly under Bosnian Serb control, spokesman Mark
Hamilton said.
Some of the weapons have been handed over to SFOR by
those who were illegally holding them.
Bosnia-wide Operation Harvest is being conducted since
1998, with the aim to collect all illegally-held
weapons remaining from the 1992-1995 war in the former
Yugoslav republic.
In November 2002, the peacekeepers seized some eight
tonnes of illegal weapons hidden in a warehouse in the
northwestern town of Prijedor, while in May they
discovered over three tonnes of illegal arms at a car
dump in the southern town of Mostar.
Postwar Bosnia has two semi-independent entities --
the Republika Srpska and the Muslim-Croat Federation.
=== 3 ===
Please send this text or the link to a friend.
http://www.emperors-clothes.com/Film/judgment.htm
*************************************
The movie 'JUDGMENT!' Exposes the Phony
'Death Camp' Pictures that Fooled the World
[Posted 16 July 2003]
****************************************
[Order information at end]
In August 1992, millions of people were shocked by photographs of a
supposed Bosnian Serb death camp.
The photos were produced by ITN, the British TV news giant, from
footage shot by their film crew, which had spent a long day in Bosnia.
Most of the photographs featured a tall, thin man with a deformed
chest, stripped to the waist, apparently imprisoned behind barbed wire.
You might have seen those pictures.
They were staged and doctored: a hoax. This is proved in the Emperor's
Clothes movie, 'JUDGMENT!'
To start with, the barbed wire was staged. The ITN film crew went
inside a storage area surrounded by a chicken wire/barbed wire fence.
They filmed from *inside* that enclosure - through the barbed wire -
and in that way created the false impression that they were filming
people imprisoned behind barbed wire. And that was only their first
cute trick. Step by step, 'JUDGMENT!' will show you exactly how the
phony pictures were created.
The phony pictures were broadcast worldwide starting on August 6th.
Twenty minutes after they were shown on US Television...
******************************
Mr. Bush responds with lightning speed
******************************
On 6 August 1992 just *20 minutes* after the pictures were broadcast,
George Bush, Sr. held a press conference at a Colorado Air Base:
"Reports say that 20 minutes after the ITN footage was shown in the
United States, President George Bush changed his hands-off policy and
promised to 'press hard for quick passage' of a UN Security Council
resolution authorising the use of force in the Balkans."
-- "The Straits Times, August 16, 1992; "Holocaust images of Bosnia
prison camps make the West sit up," by Lee Siew Hua]
President Bush demanded that the Bosnian Serbs and the Republic of
Serbia be harshly punished, including:
"...tighten[ing] economic sanctions on Serbia so that all understand
that there is a real price to be paid for the Serbian government's
continued aggression."
Bush also announced that the U.S. would recognize Croatia, Slovenia and
Bosnia as independent from Yugoslavia. Thus he used the phony death
camp photos as an excuse to endorse the break-up of Yugoslavia. By
recognizing the Bosnian government, run by the Islamic fundamentalist,
Alijah Izetbegovic, Bush guaranteed that the Bosnian war would continue.
Consider the remarkable speed with which President Bush reacted.
Some photos were shown on TV.
Immediately, President Bush contacted his cabinet members, who,
coincidentally, had seen the photos.
They conferred. Somehow they determined that the pictures are genuine.
They contacted leaders of Germany, England and possibly other
countries. They planned draconian measures including economic sanctions
that would cut Serbia off from the world.
They contacted congressional leaders who agreed that Bush should
announce the US intent to recognize three Yugoslav secessionist states
- Croatia, Bosnia and Slovenia.
They called a press conference at a Colorado Air Base. They wrote a
press release. They wrote Mr. Bush's speech. He learned the speech.
Newspapers, wire services and TV stations received the press release.
Film crews traveled to the Air base and set up their equipment.
And all this was done in 20 minutes.
Isn't it more likely that the timing of the broadcast of these pictures
on TV was coordinated between ITN and the State Department or the CIA?
That Bush was put on TV right after the pictures so that ordinary
people would believe that the pictures had compelled President Bush to
act?
Perhaps ITN's trip to Bosnia, supposedly to "investigate claims that
concentration camps had been set up" (Strait Times), was planned as a
hunt for the right pictures to produce doctored evidence.
Get a copy of 'JUDGMENT!' If after viewing this video you don't think
we proved our case we will refund every penny.
====================================
* Instructions to Purchase 'JUDGMENT!' Video *
====================================
In U.S. - $25.00
Outside U.S. - $32.00 (USD)
[If you can donate more, thank you!]
* By Secure Server - Go to
https://emperor.securesites.com/transactions/index.php
Please write 'JUDGMENT' next to your first or last name.
* By Mail - Make check payable to
Emperor's Clothes
PO Box 610-321
Newton, MA 02461-0321
USA.
* By Phone - 1 617 9161705
* Or order via PAYPAL http://emperors-clothes.com/paypal.htm
If you're not already a PayPal member, it's easier to use Secure Server
at
https://emperor.securesites.com/transactions/index.php
---
www.emperors-clothes.com or
www.tenc.net
MA CHE BEL PANORAMA!
(Nota: la copertina di Panorama di questa settimana recita:
FUORI SOFRI!)
http://www.liberazione.it/giornale/030722/archdef.asp
Liberazione, 22/7/2003
E' giallo sul ruolo di "Panorama" nella vicenda del dossier-uranio
di Beppe Lopez
«Panorama pagò centomila euro il falso dossier». E «la trattativa del
settimanale del premier si svolse a Washington». l'Unità ribadisce e
precisa i contorni di un giallo politico-giornalistico il cui
straordinario rilievo, per Articolo 21 si sintetizza così: «Il falso
dossier uranio è utilizzato da Bush e Blair per motivare l'attacco
all'Iraq. La prova che mancava viene fornita, guarda guarda, dal
settimanale d'assalto dell'amico Berlusconi. Le tre B procedono fedeli
e compatte verso la guerra bugiarda. Berlusconi, presidente del
Consiglio, conferma in Parlamento che esistono prove irrefutabili del
possesso di armi di distruzione di massa da parte di Saddam. Il premier
era distratto? Non aveva letto i rapporti Sismi. Il suo direttore di
fedeltà Rossella, lo aveva tenuto all'oscuro di una notizia di tale
portata strategica? L'intero Parlamento avrebbe di che interrogarsi».
Così come il Comitato parlamentare di controllo e la Procura di Roma.
Nonché gli organi di tutela della deontologia giornalistica,
meritoriamente intervenuti per vicende ben meno importanti.
Nella ricostruzione del direttore Carlo Rossella e della giornalista
Elisabetta Burba di Panorama, raccolta dal Corriere della Sera fra
sabato e domenica, non si fa menzione né dell'origine americana dei
documenti, né dei quattrini pagati per ottenerlo, né di un qualsiasi
ruolo di Berlusconi. «Non si è trattato di un "infortunio"», scrive
Gianni Cipriani. «Si è trattato di un inquinamento ben studiato e
riuscito»: a) «c'è qualcuno (in Usa, ndr) che vuole immettere nel
mercato dei servizi segreti un dossier di "carta straccia"»; b) il
Sismi, che si accorge della "bufala", lo chiude in cassaforte; c) "la
carta straccia", ben pagata, è andata da Washington a Roma, e qui,
«secondo una nota apparsa sul sito Articolo 21, i contatti sarebbero
stati tenuti da Pino Buongiorno, all'epoca corrispondente del
settimanale dagli Stati Uniti. Attraverso questa mediazione sono state
create le premesse per l'attivazione della Burba»; d) «qui (a Roma,
ndr) è stata valutata e portata all'ambasciata americana», come
confermeranno i diretti interessati, dalla Burba su iniziativa e
volontà di Rossella: e) «dall'ambasciata il carteggio è tornato negli
Stati Uniti, al Dipartimento di Stato, che a sua volta lo ha girato
alla "comunità di intelligence"», essendo diventato nel frattempo
"carta pregiata" legittimata dall'avvenuta "triangolazione"
Washington-Roma-Washington. Triangolazione alla quale si sono sottratti
i servizi segreti del Paese guidato dall'alleato Berlusconi, ma nella
quale avrebbe avuto un ruolo, anche se solo di semplice passacarte, il
settimanale di proprietà dell'amico Berlusconi.
«Questa storia risale all'ottobre del 2002», racconta Elisabetta Burba
sul Corriere. «Una mia fonte, che in passato si era rivelata
attendibile, mi diede alcuni documenti... Mi resi conto che poteva
essere uno scoop mondiale... Se si trattava di una bufala e io l'avessi
pubblicata avrei finito la carriera». D'accordo con Rossella, va in
Niger per controllare. Torna a Roma spiegando al direttore che «la
storia mi sembrava una bufala... Rossella mi organizzò un incontro con
alcune persone dell'ambasciata. Andai da sola e diedi loro il dossier.
Nessuno mi disse più nulla e comunque la decisione di non pubblicare
era già stata presa».
Conferma Rossella: «Sapevo perfettamente che quel materiale poteva
rivelarsi uno scoop mondiale e dunque chiamai personalmente l'ufficio
stampa (dell'ambasciata Usa, ndr) e li informai di quanto stava
avvenendo. Proposi di consegnare loro una copia del dossier per avere
una valutazione». Perché, gli chiede Fiorenza Sarzanini, non vi
rivolgeste per le verifiche ad esperti o a fonti governative del nostro
Paese? Rossella: «Perché ritenevo che gli unici in grado di dare una
valutazione corretta fossero gli americani che da anni si occupano di
Iraq e di armi di distruzione di massa. Il mio obiettivo era
esclusivamente quello di non pubblicare una "polpetta avvelenata", non
di informare gli Stati Uniti».
In realtà, rileva Cipriani sull'Unità, «quando si parla di cose del
genere, gli interlocutori non sono esattamente semplici diplomatici di
carriera» e perciò «è abbastanza evidente che la direzione di Panorama
si sia rivolta agli 007 americani sapendo ciò che stava facendo».
Perché allora non rivolgersi alle autorità italiane? E qui c'è "un
particolare curioso": una intervista esclusiva per l'Europa di
Condoleezza Rice a Panorama. «Ottimo scoop. Una coincidenza? O una
chiacchierata concordata tramite l'ambasciata di via Veneto che voleva
dimostrare riconoscenza?».
(Nota: la copertina di Panorama di questa settimana recita:
FUORI SOFRI!)
http://www.liberazione.it/giornale/030722/archdef.asp
Liberazione, 22/7/2003
E' giallo sul ruolo di "Panorama" nella vicenda del dossier-uranio
di Beppe Lopez
«Panorama pagò centomila euro il falso dossier». E «la trattativa del
settimanale del premier si svolse a Washington». l'Unità ribadisce e
precisa i contorni di un giallo politico-giornalistico il cui
straordinario rilievo, per Articolo 21 si sintetizza così: «Il falso
dossier uranio è utilizzato da Bush e Blair per motivare l'attacco
all'Iraq. La prova che mancava viene fornita, guarda guarda, dal
settimanale d'assalto dell'amico Berlusconi. Le tre B procedono fedeli
e compatte verso la guerra bugiarda. Berlusconi, presidente del
Consiglio, conferma in Parlamento che esistono prove irrefutabili del
possesso di armi di distruzione di massa da parte di Saddam. Il premier
era distratto? Non aveva letto i rapporti Sismi. Il suo direttore di
fedeltà Rossella, lo aveva tenuto all'oscuro di una notizia di tale
portata strategica? L'intero Parlamento avrebbe di che interrogarsi».
Così come il Comitato parlamentare di controllo e la Procura di Roma.
Nonché gli organi di tutela della deontologia giornalistica,
meritoriamente intervenuti per vicende ben meno importanti.
Nella ricostruzione del direttore Carlo Rossella e della giornalista
Elisabetta Burba di Panorama, raccolta dal Corriere della Sera fra
sabato e domenica, non si fa menzione né dell'origine americana dei
documenti, né dei quattrini pagati per ottenerlo, né di un qualsiasi
ruolo di Berlusconi. «Non si è trattato di un "infortunio"», scrive
Gianni Cipriani. «Si è trattato di un inquinamento ben studiato e
riuscito»: a) «c'è qualcuno (in Usa, ndr) che vuole immettere nel
mercato dei servizi segreti un dossier di "carta straccia"»; b) il
Sismi, che si accorge della "bufala", lo chiude in cassaforte; c) "la
carta straccia", ben pagata, è andata da Washington a Roma, e qui,
«secondo una nota apparsa sul sito Articolo 21, i contatti sarebbero
stati tenuti da Pino Buongiorno, all'epoca corrispondente del
settimanale dagli Stati Uniti. Attraverso questa mediazione sono state
create le premesse per l'attivazione della Burba»; d) «qui (a Roma,
ndr) è stata valutata e portata all'ambasciata americana», come
confermeranno i diretti interessati, dalla Burba su iniziativa e
volontà di Rossella: e) «dall'ambasciata il carteggio è tornato negli
Stati Uniti, al Dipartimento di Stato, che a sua volta lo ha girato
alla "comunità di intelligence"», essendo diventato nel frattempo
"carta pregiata" legittimata dall'avvenuta "triangolazione"
Washington-Roma-Washington. Triangolazione alla quale si sono sottratti
i servizi segreti del Paese guidato dall'alleato Berlusconi, ma nella
quale avrebbe avuto un ruolo, anche se solo di semplice passacarte, il
settimanale di proprietà dell'amico Berlusconi.
«Questa storia risale all'ottobre del 2002», racconta Elisabetta Burba
sul Corriere. «Una mia fonte, che in passato si era rivelata
attendibile, mi diede alcuni documenti... Mi resi conto che poteva
essere uno scoop mondiale... Se si trattava di una bufala e io l'avessi
pubblicata avrei finito la carriera». D'accordo con Rossella, va in
Niger per controllare. Torna a Roma spiegando al direttore che «la
storia mi sembrava una bufala... Rossella mi organizzò un incontro con
alcune persone dell'ambasciata. Andai da sola e diedi loro il dossier.
Nessuno mi disse più nulla e comunque la decisione di non pubblicare
era già stata presa».
Conferma Rossella: «Sapevo perfettamente che quel materiale poteva
rivelarsi uno scoop mondiale e dunque chiamai personalmente l'ufficio
stampa (dell'ambasciata Usa, ndr) e li informai di quanto stava
avvenendo. Proposi di consegnare loro una copia del dossier per avere
una valutazione». Perché, gli chiede Fiorenza Sarzanini, non vi
rivolgeste per le verifiche ad esperti o a fonti governative del nostro
Paese? Rossella: «Perché ritenevo che gli unici in grado di dare una
valutazione corretta fossero gli americani che da anni si occupano di
Iraq e di armi di distruzione di massa. Il mio obiettivo era
esclusivamente quello di non pubblicare una "polpetta avvelenata", non
di informare gli Stati Uniti».
In realtà, rileva Cipriani sull'Unità, «quando si parla di cose del
genere, gli interlocutori non sono esattamente semplici diplomatici di
carriera» e perciò «è abbastanza evidente che la direzione di Panorama
si sia rivolta agli 007 americani sapendo ciò che stava facendo».
Perché allora non rivolgersi alle autorità italiane? E qui c'è "un
particolare curioso": una intervista esclusiva per l'Europa di
Condoleezza Rice a Panorama. «Ottimo scoop. Una coincidenza? O una
chiacchierata concordata tramite l'ambasciata di via Veneto che voleva
dimostrare riconoscenza?».
Srbija i Crna Gora (1--6)
1. OTVORENO PISMO SVETOZARU MAROVICU (Sloboda, 16.7.2003)
2. POKUŠAJ INTERNACIONALIZACIJE ODNOSA SRBIJE I CRNE GORE (G. Perazic /
Artel, 16.7.2003)
3. BLAGO BAJE PATKA (G. Matic / Artel, 4.7.2003)
4. ZAPLET SARTID (Politika, 28.6.2003)
5. RADNICKA RAKOVICA (M. Belosevic / Artel, 26.6.2003)
6. SVEDOKE UBIJAJU, ZAR NE (G. Matic / Artel, 6.6.2003)
=== 1 ===
OTVORENO PISMO SVETOZARU MAROVICU,
PREDSEDNIKU DRZAVNE ZAJEDNICE SRBIJA I CRNA GORA
Gospodine predsednice,
Vise stotina Srba i drugih casnih gradjana Evrope demonstriralo je
nedavno u Hagu zahtevajuci oslobodjenje predsednika Slobodana
Milosevica i prestanak ugrozavanja njegovog zivota i osnovnih ljudskih
prava. Oni su svoje zahteve uputili tribunalu, Ujedinjenim nacijama i
drugim medjunarodnim organizacijama.
Mnogi ugledni svetski pravnici svedoce o tome da je haski
tribunal nelegalan i da masovno krsi ljudska prava. Svima je poznato da
je u haskom pritvoru, ili posle boravka u njemu, pod nikad razjasnjenim
okolnostima, izgubljeno nekoliko ljudskih zivota.
Can 25 Povelje UN kaze: «Canice UN su saglasne da prihvate i sprovode
odluke Saveta bezbednosti u skladu sa Poveljom». Medjunarodni sud
pravde je jos 1971. potvrdio da drzave nisu obavezne da sprovode odluke
Saveta bezbednosti koje nisu u skladu sa Poveljom.
Savezni ustavni sud SRJ je u tri svoje odluke potvrdio da je
predsednik Slobodan Milosevic suprotno Ustavu i zakonu izrucen
tribunalu, odnosno da nije ni bilo u pitanju izrucenje, vec otmica.
Takav stav je javno izneo i vas prethodnik, dr Vojislav Kostunica.
Po istom ustavnom osnovu, vlada SAD zahteva od vas i vasih
ministara da prihvatite jednostranu obavezu da gradjani SAD ne smeju
biti izruceni Medjunarodnom krivicnom sudu, koji eksplicitno priznaje
vecina drzava u svetu, ukljucujuci i nasu.
Haski tribunal odbija da sudi onima koji su bombardovali nasu
zemlju, odbija da sudi onima koji su «komandno odgovorni» za zlocine
nad srpskim narodom, ukljucujuci vodje albanskih terorista. Sudjenjem
celokupnom drzavnom i vojnom vrhu Jugoslavije, Srbije i citavog srpskog
naroda, haski tribunal pokusava da nasoj drzavi i narodu nametne
kolektivnu krivicu, iz koje treba da proizadju moralne i materijalne
posledice zbog kojih ce patiti i nasi unuci.
Pored toga, haski tribunal nastoji da stvori kvazipravnu osnovu
za dalje ogranicavanje suvereniteta i rasparcavanje nase zemlje, kao i
obespravljivanje naseg naroda. Posledice koje neposredno prete su
nezavisnost Kosova i Metohije i ukidanje Republike Srpske.
Borbu predsednika Slobodana Milosevica za istorijsku istinu
podrzava vecina nasih gradjana i progresivna medjunarodna javnost.
Medju moralnim autoritetima koji su iskazali takvu podrsku nalaze se
Harold Pinter, Mikis Teodorakis, Aleksandar Zinovjev, Pjer-Mari Galoa,
Boris Olijnik, Remzi Klark.
Uprkos svemu tome, vas Savet ministara odlucio se za
bespogovornu saradnju sa haskim tribunalom.
U vezi sa tim, postavljamo vam samo jedno pitanje:
U cijem je interesu da se nasi drzavni organi pretvaraju u
servis haskog tuzilastva, odnosno da se saradnja sa tribunalom svodi
samo na jednosmernu saradnju sa tuzilastvom?
Verovatno vam je poznato da svaka drzava ima pravo i duznost da stiti
svoj suverenitet i svoje interese, kao i obavezu da stiti ljudska prava
svojih gradjana.
Mozda ste culi koliko je drzavnika u svetu u kontaktu sa nasim
zvanicnicima izrazilo postovanje za ono sto predsednik Milosevic cini u
zastiti nasih drzavnih interesa i uverenje da iza njegove odbrane, bar
u pravnom i materijalnom smislu, stoji nasa drzava?
Ako ste to culi, trebalo je da se zamislite nad cinjenicom
koliko je nasim zvanicnicima u tim razgovorima bilo neugodno da
priznaju (ako su se to uopste usudili) da mnogi danas najodgovorniji
predstavnici nase drzave ne samo da ne stoje iza odbrane Slobodana
Milosevica, vec da namerno izbegavaju da toj odbrani pruze i onu pomoc
koju su po Ustavu i Zakonu obavezni.
A sigurno se nisu usudili da priznaju da se organizovanje
njegove odbrane na sve nacine otezava. I da se u tome pribegava
najnecasnijim sredstvima, kao sto su: medijski linc, napadi na
porodicu, sirenje atmosfere straha, kampanja protiv svakoga ko na
politickoj sceni zastupa patriotske ideje ili se bori da zastiti
slobodu i demokratiju u nasoj zemlji.
Haski tribunal je u panici jer ce morati da oslobodi predsednika
Milosevica, posto je tuzilastvo i pre kraja svog poluvremena dozivelo
potpuni poraz. Poslednja nada im je da poluvremena odbrane uopste ne
bude.
Da li cete dozvoliti da se to dogodi?
Trazimo da se za pripremu odbrane predsednika Milosevica, koja je od
znacaja za buducnost naroda i drzave, obezbede elementarni uslovi i
elementarna ravnopravnost: pristup drzavnim arhivama, ustupanje svih
dokumenata koja su ustupljena haskom tuzilastvu, pokrivanje troskova
advokata i istrazitelja.
Pozivamo vas da ucinite ono sto narod ocekuje, a na sta vas
moralni principi i zakoni obavezuju.
Pravda se ili ostvaruje u ime naroda, ili je narod ostvaruje
sam.
Beograd, 16. jula 2003.
UDRUZENJE «SLOBODA»
SLOBODA urgently needs your donation.
Please find the detailed instructions at:
http://www.sloboda.org.yu/pomoc.htm
To join or help this struggle, visit:
http://www.sloboda.org.yu/ (Sloboda/Freedom association)
http://www.icdsm.org/ (the international committee to defend Slobodan
Milosevic)
http://www.free-slobo.de/ (German section of ICDSM)
http://www.wpc-in.org/ (world peace council)
http://www.geocities.com/b_antinato/ (Balkan antiNATO center)
=== 2 ===
Dr Gavro Perazic:
POKUŠAJ INTERNACIONALIZACIJE ODNOSA
SRBIJE I CRNE GORE
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2003-07-16_2.html
Beograd, 16. jula 2003. godine
Izvod iz rukopisa pripremljenog za štampu pod naslovom:
"Ne daj mo te kolijevko srpstva", autora prof.dr Gavra Perazica
Za odvajanje od Srbije, ali pravno i za izlaz iz Jugoslavije kao
složene države, Crna Gora se odlucila da saopšti i traži eventualno
priznavanje i pomoc od svetske zajednice - OUN. U tom cilju upucuje
zvanicno saopštenje i pismo ovoj organizaciji posredstvom jedne strane
misije pri njoj.
Taj dokument (non paper) upucuje Vlada Crne Gore 23. juna 2000. godine,
nazvan "Crna Gora i Balkanska kriza" , posredstvom kog crnogorski
predstavnik - šef misije pri UN u Njujorku Perovic, traži pomoc od
slovenackog diplomate da bi ovaj izdejstvovao cirkulisanje ovog
dokumenta clanicama OUN. U tom cilju otpravnik poslova Slovenije uputio
je 12. jula 2000. godine pismo sa anexom predsedniku Saveta bezbednosti
u kome dostavlja tekst Rezolucije o zaštiti interesa Republike Crne
Gore i njenih gradana, kojeg je usvojila Skupština CG 8. jula 2000.
godine.
Slovenacki otpravnik poslova Samuel Zbogar, upucujuci pismo predsedniku
Saveta bezbednosti, konstatuje da Slovenija smatra da je predložena
Rezolucija dokument od velikog znacaja, usvojena u kljucnom trenutku za
buducnost SRJ. Najzad, ovaj diplomata obecava svoju zahvalnost ako bi
ovo pismo cirkulisalo sa anexom kao zvanicni dokument Saveta
bezbednosti. Navedena kvalifikacija ove rezolucije deluje zacudujuce
što svakako potvrduje i davanje pismu od 21. juna 2000. godine znacaj
dokumenta koji "može da bude korisan svim clanicama OUN za razumevanje
situacije na Balkanu".
Slovenacki otpravnik poslova je sigurno procitao sadržaj Rezolucije i
pisma pre nego ih je dostavio Savetu bezbednosti da ih ovaj cirkuliše
kao sopstvene dokumente. Ne može se poreci cinjenica da je taj
diplomata ucinio delikt mešajuci se u unutrašnje poslove Jugoslavije i
njene clanice Republike Crne Gore, jer za davanje takvog ovlašcenja
nije ni Crna Gora imala pravo, što je trabao znati navedeni diplomata.
Na strani to što je on kao mandatar uzeo sebi i suviše prava da bude i
zaštitnik crnogorskih interesa pred OUN na štetu interesa SRJ. Jer,
svaki iole pismen pravnik kada bi procitao tekstove pisma i Rezolucije,
video bi da je njihov sadržaj optužba-kleveta jedne clanice federacije
protiv druge clanice i njihove zajednicke države. Najzad, kako se
slovenacki otpravnik poslova nije prisetio da ovaj njegov celokupni
aranžman može biti od štete po Jugoslaviju koja jedino može biti
zastupljena u OUN, dok republika tužiteljica kao njen deo nema
subjektivitet da se spori sa svojom državom pred ovom organizacijom.
Zato je bilo evidentno da ovakav postupak doliva ulje na vatru u tim
odnosima, te sasvim sigurno država koja se tim bavi zaslužuje osudu od
strane UN, jer ona na takav postupak ne može pretendovati.
Naravno, države clanice OUN na osnovu ovih optužbi nisu ni mogle
reagovati, a ovaj postupak s punim pravom možemo nazvati pucistickom
diplomatijom od strane jedne države sa ciljem da se umeša u unutrašnje
poslove jedne države clanice OUN. Inace, po clanu 2/7 Povelje OUN,
sukobi ili bilo kakva nesloga izmedu pojedinih delova države spadaju u
domain reserve svake države, te se ni OUN ne može mešati u te poslove.
Osnovni stav i poruka navedene Rezolucije "o zaštiti prava i interesa
Republike Crne Gore i njenih gradana", u suštini utvrduje nulifikaciju
pravnog sistema SRJ na teritoriji Crne Gore. Zato Skupština Crne Gore,
kaže se u ovom dokumentu, nece priznati ni prihvatiti bilo koji
zakonski ili politicki akt koji donese zakonodavni, izvršni i sudski
organ savezne države bez ucešca zakonskih i legalnih predstavnika Crne
Gore.
Iz sadržaja njenog teksta ocito je da Crna Gora odbacuje savezni pravni
sistem u kome je i njen pravni sistem sastavni deo, te odlucuje da se
ovaj jugoslovenski nece više primenjivati u Crnoj Gori, sa cime se na
internom planu otrgla od celine državno-pravnog poretka u kome je bila
od 1918. godine. Ima osnova da se ovaj metod oznaci kao pucisticki,
koji nanosi štetu ne samo kredibilitetu Jugoslavije u svetu, vec cini
štetu drugoj clanici (Srbiji) koja ostaje u saveznoj državi sve dotle
dok se na pravnom planu ne budu rešila pitanja odnosa izmedu ove dve
republike.
Anex uz pismo od 21. juna 2000. godine kojeg je stalni predstavnik
Slovenije pri OUN dostavio predsedniku Saveta bezbednosti (non paper),
sadržinski je srocen tako da predstavlja optužbu prevashodno protiv
Srbije, kao i Jugoslavije. Uporedo se kritikuje "beogradsko
rukovodstvo" zbog politicke destrukcije, autokratije, sukobljavanja s
medunarodnom zajednicom i samoizolovanja, te korišcenja te politike za
destabilizaciju Crne Gore u kom cilju se koristi i Vojska Jugoslavije,
ciji su lideri u velikom broju spremni da služe ostvarivanju te
politike. Takode se upozorava da može doci do izbijanja nove krize sa
kojom može biti suocena ne samo Crna Gora, vec i "ovaj region i
celokupna medunarodna zajednica".
Ceneci tekst pisma kojeg smo izneli u kontekstu sa uslovima za
stabilnost i mir koji predlaže Vlada i rukovodstvo Crne Gore, mora se
izvuci zakljucak da Vlada Crne Gore predlaže svetskoj zajednici model
internacionalizacije problema državnog statusa Crne Gore uz eventualne
mere - sankcije protiv Srbije. Ti predloženi uslovi skoro taksativno su
izneti u tri tacke i to:
1. Što pre uspostaviti nove demokratske odnose u Srbiji kroz slobodne i
fer izbore koje ce verifikovati medunarodna zajednica.
2. Ojacati diplomatsku izolaciju politike i režima u Srbiji i ponuditi
još jacu podršku demokratskim snagama u Srbiji.
3. Savet bezbednosti OUN treba da stvori preduslove za efikasnu i
široku podršku medunarodne zajednice privrženosti Crne Gore
transformaciji i integraciji u sve evropske i medunarodne procese, kao
i medunarodne politicke i i finansijske institucije, kako bi ona mogla
da predstavlja pozitivan model za demokratske napore i snage u Srbiji.
Kada se jednom stvore uslovi može doci do sporazuma sa demokratskom
Srbijom o formi i sadržaju buducih odnosa koji ce odgovarati miru i
stabilnosti regiona i Evrope.
Najodlucnija je, mi bi rekli, konstitutivna tacka 8. ovog dokumenta, sa
kojom Crna Gora urbi et orbi , objavljuje svoj ustavnopravni i
medunarodnopravni položaj. Naime, "Vlada Crne Gore odbija da prihvati
rukovodstvo Srbije, njene politicke i diplomatske predstavnike i
službe, koji zloupotrebljavaju administraciju SRJ i ubuduce oni to ne
mogu da cine u ime Crne Gore. Ona ce nezavisno izražavati,
predstavljati i štititi svoju politiku i interese i obaveštavati o tome
druge zemlje i medunarodne organizacije, direktno ili preko svojih
predstavnika".
Zakljucni stav kojeg smo citirali u ovom pismu ne daje mesta sumnji
koji je osnovni smisao ovog obracanja Vlade Crne Gore Ujedinjenim
nacijama. U tom krucijalnom cilju nesumnjivo decidno ona saopštava da
je na politickom i pravnom planu prekinula veze sa svojom državom
Jugoslavijom, te manje više traži aprobaciju ovakve svoje politike,
njenu pomoc i blagonaklonost OUN, jer se sprema da kao nezavisna država
ude u krug njenih clanica.
=== 3 ===
Goran Matic: Blago Baje Patka
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2003-07-08_1.html
Beograd, 04. 07. 2003.
Diznijev junak Baja Patak obožava da provodi vreme u svom trezoru,
prepunom novca. Iako se kupa u novcu, on štedi svaku paru i ne želi da
pomogne svojim siromašnim rodacima. Ne postoji Diznijeva epizoda u
kojoj je on nekome finansijski pomogao.
Ipak, gradani Srbije su na izborima 2000. godine poverovali u izborno
obecanje da se Baja Patak promenio i da ce da deli pare iz trezora. Da
ce da nastupi blagostanje i da ce živeti kao junaci iz zapadnih TV
serija i filmova. U tim serijama nema nezaposlenih i siromašnih. Svi su
lepo obuceni, voze automobile i dobro su placeni. Zapadna industrija
zabave je ostvarila cilj. Sugerisala je gradaninu da ce prihvatanjem
novog obrasca ponašanja postati deo sastavni sveta omiljenih filmskih i
televizijskih iluzija. Da ce živeti u okruženju koje podseca na
omiljenu seriju ''Dinastija''.
Leto 2003. godine. Oko dva miliona gradana Srbije, prema zvanicnim
podacima, živi u apsolutnoj bedi. Jedna trecina živi u siromaštvu sa
prihodom manjim od 30 dolara mesecno, dok oko dva miliona ljudi živi u
apsolutnoj bedi. Ekonomska frustracija ubrzano galopira Srbijom.
Velika obecanja, iz izborne kampanje 2000. godine, o blagostanju i
poštovanju narodnih interesa, raspršila su se kao mehur od sapunice.
Umesto šest milijardi dolara koje nestrpljivo cekaju da predu granicu i
napune narodu džepove, dan za danom, ispunjavaju se upozorenja i
prognoze Slobodana Miloševica iz obracanja naciji, pre drugog izbornog
kruga, nikada održanog. Još uvek odzvanja poruka: ''Ne napadaju oni
Srbiju zbog Slobodana Miloševica, nego Slobodana Miloševica zbog
Srbije''.
Da, Slobodan Miloševic, iskusni bankar politicar i državnik, dobro je
znao šta ''strani dušebrižnici'' žele da naprave od Srbije, i borio se
da to spreci. Strani dušebrižnici su, opet, tvrdili da se bore za
blagostanje gradana Srbije koje im njihova tadašnja vlast, svojim
''svadanjem sa svetom'', uskracuje. Njihova briga za standard gradana
Srbije bila je dirljiva. Konacno je Srbija našla prave prijatelje u
medunarodnoj zajednici. Cinjenicu da su je ti isti bombardovali,
trebala je da izbriše obecana ''kiša dolara''.
Prica o izvesnosti izbornih obecanja, dobro je poznata i porede je sa
lovackim pricama. Politicari su skloni da daju obecanja. Njihova
obecanja su usmerena na pozitivna ocekivanja i potrebe gradana.
Davanjem takvih obecanja, posredno se ta ocekivanja i potrebe priznaju.
A to priznanje je cesto, samo po sebi, dovoljno. Samo obecanje se ne
mora nužno i da se ispuni. Opšte je prihvacen stav da se onaj ko je dao
obecanje, u slucaju njegovog neispunjavanja, ne poziva na odgovornost.
Smatra se da je priznanje potreba i ocekivanja gradana, samo po sebi,
dokaz dobrih namera.
Medutim, obecanja o poklonu od šest milijardi dolara i blagostanju koje
ce uslediti odmah po odlasku ''Miloševicevog režima'', nesposobnog da
iskoristi blagodeti ''ljubavi sa bogatim Zapadom'', spadaju u
hazardersku igru, bez ikakvog pokrica. Kao da se niko u Istocnoj
Evropi, ili Južnoj Americi, nije do sada opekao na slicnim izbornim
poduhvatima. Kao da gradani Srbije nisu imali prilike da vide kolapse
tudih ekonomija i tudu bedu. Blagonaklonost Zapada prema odredenoj
zemlji u tranziciji, formira se iskljucivo na osnovu stepena
otvorenosti za realizaciju njihovih konkretnih ekonomskih interesa.
Milioni siromašnih i opšta beda predstavljaju uobicajenu ''kolatelarnu
štetu'' u ovim ekonomsko-tranzicionim pohodima. Gradani Srbije su se
opredelili da se uce na sopstvenom iskustvu. Tuda im nisu bila dovoljno
ubedljiva.
Možda ce neko reci da ga nisu zavarala nikakva obecanja. Nikakva tuda
iskustva, tranzicije i demokratizacije. Jednostavno, želeo je da vidi
odlazak Miloševica, sa politicke scene, po bilo koju cenu. Medutim taj
odlazak ima svoju cenu. A cena pocinje da se ispisuje. Niko ne zna koja
ce biti konacna cifra. Vec sada je prevelika za Srbiju, prevelika za
njene gradane.
Niko ne tvrdi da je stanje u ekonomiji, pre 2000. godine, bilo sjajno.
Ali, postojali su objektivni razlozi za tadašnje probleme. Politika
ekonomskih sankcije, pritisaka i uslovljavanja bila je usmerena na
ekonomsko podrivanje zemlje. I pored toga, ekonomski potencijal i
proizvodni kapaciteti, ostali su sacuvani. Posle promene vlasti i
ukidanja sankcija, ekonomija se raspala.
Neki ce to da objašnjavaju neodrživim odnosima u privrednom sistemu, sa
stanovišta medunarodnih standarda. Kažu da ce sve to da reši
tranzicija. Neka onda objasne kako su, na primer, pojedina preduzeca, u
uslovima najsurovijih sankcija, uspešno radila i proizvodila delove i
za takve gigante kao što su Mercedes, Audi ili Pežo, a posle promene
vlasti propala. Ukidanje sankcija bi, po zdravoj ekonomskoj logici,
moralo da dovede do još uspešnije proizvodnje i veceg profita, bez
obzira na svojinske odnose i promene. Medutim, to se nije desilo.
Gde je rešenje ove zagonetke. Ko ce to da objasni radnicima koji ostaju
bez plata i posla. Obracanje Slobodana Miloševica javnosti, pre drugog
izbornog kruga, nikad održanog, sadrži i upozorenje i objašnjenje ove
situacije.
Vladajuca garnitura, izabrana u strukturama ''medunarodne zajednice'',
da sa dugim cevima osvoji vlast, institucije i preduzeca, ima svoje
objašnjenje. Za sve je kriv prethodni režim, i onaj pre njega, i još
pre njega, pa sve do Nikole Pašica. Svi su negde pogrešili, samo je ova
vladajuca garnitura savršena u svojoj nadljudskoj borbi za ostvarenje
''sna o blagostanju''. Previdaju banalnu cinjenicu - da njihovo
blagostanje ne znaci i blagostanje ostalih gradana, vec bedu i
siromaštvo.
''Izabrane vlasti'' u ovoj i ovakvim zemljama dobijaju svu mogucu
inostranu, moralnu i politicku podršku da istraju u svojoj mesijanskoj
borbi za svete ideale slobode i demokratije. Medijski sistemi prave od
njih ''pionire i promotere demokratije'', ambasadori zapadnih zemalja
ih ''tetoše'' i pomažu im. Sasvim logicno. U igri je velik ulog.
Pretvaranje države u kreditno-obracunsku jedinicu medunarodnih
institucija i stranih vlada.
Predstavnici ''izabranih vlasti'' imaju i beneficije. Mogu da,
materijalno i statusno, znacajno unaprede svoj položaj. Obecanje o
blagostanju, ako vec ne mogu svima, ispunice sebi. Upravni odbori,
putovanja, diplome, kuce i stanovi, preduzeca za sebe, clanove porodice
i prijatelje. I za to ce dobiti podršku. Jer, u igri je velik ulog.
Pretvaranje države u zavisan protektorat. Što da se medunarodni faktori
iscrpljuju oko destrukcije Srbije, kada ima dovoljno ''domacih
kandidata''. I desno, i levo, i na centru.
Ipak, i pored blagostanja u koje je uplovila nova vlast, ostaje problem
opšteg siromaštva i bede, u koje uplovilo stanovništvo. Nikakav
problem. I ta tema je apsolvirana. Najpre ce se priznati siromaštvo kao
problem. ''Društvena briga'' za siromašne se forsira u medijima. Kada
se vec ne rešavaju problemi, neka vidi ''sirotinja raja'' da neko vodi
racuna o njima. Da uvažava problem i da iskazuje zabrinutost i
saosecanje.
Zatim sledi formiranje nezavisnih instituta, agencija i centara,
skupštinskih i vladinih tela, partijskih oblika delovanja, sindikalnih
komiteta, odbora i komisija i kombinovanih socijalno-ekonomskih saveta
za borbu protiv siromaštva. U budžetima se izdvajaju sredstva za rad
ovih birokratskih tela za ''dizanje prašine'' o gorucoj temi. Na brigu
vlasti za sirotinju, nadovezuje se i medunarodna zajednica. Stižu
donacije i krediti za izradu strategija, operativnih planova i
projekata. Ukljucuju se eminentni profesori i strucnjaci željni dodatne
afirmacije i dodatnih honorara. Eksperti su uzeli stvar u svoje ruke.
Bice analiza i planova, strategija i projekata.
Investiranje u birokratsko-ekspertsku aktivnost i ''proizvodnju
papira'' o nekoj aktuelnoj temi, znacajno je za kontrolu javnog mnenja.
Princip je isti kao sa predizbornim obecanjima. Priznanje problema i
angažovanje birokratskih struktura proizvodi utisak u javnosti da se
uvažavaju problemi ugroženih, siromaštvom i bedom, i da se radi na
prevazilaženju problema. To što se koncepcije zabrinutih eksperata,
uglavnom oslanjaju na ekonomsku politiku vlade kao optimalnu, nikog ne
zabrinjava. Nisu oni tu da polemišu sa vladinom politikom, vec da je
potvrde i podrže. Da odbiju svaku vezu ekonomske politike vlade sa
siromaštvom. Da pricaju bajke o deset godina ''prošlog režima'' koji je
sve upropastio. Eksperti dobro znaju svoj posao. Brane vladinu
politiku. Uostalom, ko ce da ih isplati ako to ne urade. Umiruju se
tenzije, održava poverenje u vlast i obezbeduje se nada.
Ova situacija ipak ne može da se poredi sa izbornim obecanjima. Dok u
izbornoj kampanji opozicija daje obecanja ciji je smisao negacija i
kritika vladajuce politike, ovde se radi o iznudenoj poziciji vlasti da
prizna sopstvenu nesposobnost i ekonomsku katastrofu. Borba protiv
siromaštva ne može da se vodi alternativnim putem, angažovanjem radnih
grupa i traženjem donacija za izradu projekata i strategija.
Angažovanje raznih eksperata nece rešiti problem ekonomske katastrofe i
nemaštine. Borba protiv siromaštva podrazumeva obracun sa njihovim
uzrocima. A to su, pre svega, rezultati državne ekonomske politike.
Rezultati rada vlade. Ako neko zaista želi da se obracuna sa
siromaštvom i bedom, morao bi da se temeljno obracuna sa ekonomskom
politikom vlade. Svaka druga borba protiv siromaštva bila bi direktna
podrška ekonomskoj katastrofi koju uspešno servisira vlada.
Onaj, ko odbija da prihvati elementarnu cinjenicu, da iza jedne trecine
siromašnih u Srbiji stoji vladina politika, podržava vladu na kursu
daljeg siromašenja stanovništva. Da li ce je podržavati i kada u Srbiji
bude dve trecine siromašnih gradana, ili tri trecine minus 2- 3
procenata bogatih. Da li gradane Srbije u tom pravcu vode izborna
obecanja o blagostanju.
Leto 2003. godine. Milion otpuštenih radnika, stotine hiljada bez
isplacene zarade, milioni siromašnih. Ipak, nisu sva obecanja
izneverena. Dinastija je pre par godina stigla. I to, na Beli Dvor.
Doduše, ne serija, vec porodica. Došli su siromašni, iz bogatog sveta,
da uživaju u blagodetima i bogatstvu Srbije. Da podele bogatstvo sa
onima koji ga u Srbiji imaju. Gradani Srbije nisu bili te srece.
Dinastija je ostala samo televizijska iluzija. Bogata Srbija takode.
Oni su izgubili i ono što su imali, i gubice i dalje. Istina, ne svi.
Za sledece izbore gradanima treba pripremiti ''Mikijev zabavnik''. Bez
obzira na deciji karakter ovog casopisa, on je pun poucnih primera i za
odrasle. Narocito za glasace. Tamo ce videti da Baja Patak, cicija iz
stripa, iznosi dolar iz trezora samo pod uslovom da ostvari profit. On
ne poklanja iz altruistickih i filantropskih razloga. U stripu o Baji
Patku nema prevare. U Srbiji ima. Previše!
=== 4 ===
http://www.politika.co.yu/2003/0628/01_07.htm
Politika (Beograd), 28.6.2003
Zaplet Sartid
Na listi spoljnopolitičkih i ekonomskih prioriteta SCG (a Srbije
pogotovo) mogao bih ovih dana (ako već nije) da se nađe i slučaj Sartid.
Namerno kažemo "slučaj", jer martovska prodaja ovog metalskog
kompleksa američkom koncernu Ju-Es-Stil, uprkos svojoj formalnoj
validnosti, preti da preraste u aferu koja bi ozbiljno naškodila dosad
uspešnim reformskim koracima Srbije. Ovo bi se pogotovo moglo dogoditi
posle nedavnih javnih upozorenja uglednog konzorcijuma evropskih
banaka (i uz njih pratećih kompanija), poverilaca Sartida, koji su na
nedavnoj konferenciji za štampu u beogradskom Hajatu upozorili da će
slučaj predati Arbitražnom sudu u Beču.
Njihovo upozorenje kao i argumenti zbog čega i sama vlada mora da se
(ponovo) pozabavi Sartidom još su ozbiljniji posle višestrukih
upozorenja da će - ako stvari ostanu kakve jesu - strani kreditori o
svemu obavestiti i za ovo područje moguće zainteresovane poslovne
partnere: a obavestiće ih očigledno o nesavršenosti naših propisa i
sudstva i na kraju o odgovornosti same vlade u izvršavanju obaveza
koje su svojevremeno prihvaćene. Ako se to zaista i dogodi slučaj
istoga časa postaje međunarodna afera.
Trenutno – ali i prethodnih meseci (a posle prodaje Sartida za 21,3
miliona dolara o čemu se u stručnim krugovima poodavno govori kao o
"nedopustivo niskoj ceni") – od veoma ozbiljnih prigovora konzorcijuma
stranih banaka nadležni ministar Aleksandar Vlahović se brani uporno
ponavljanom izjavom "da Vlada Srbije nije nadležna za poništaj prodaje
Sartida" jer je od trenutka uvođenja stečaja u ovaj oronuli gigant
naše privrede nad njim "prestala ingerencija Ministarstva za
privatizaciju i same Vlade Srbije". Iz te ni u čemu sporne izjave je
više nego jasno da se od vlade ne može tražiti da bilo šta naređuje
nadležnom sudu. Međutim, ako je i naš Trgovački sud kao i svuda u
civilizovanom svetu nezavisan, zašto vlada ne bi mogla da raspravlja o
dokumentu koji poseduje i koji su predstavnici konzorcijuma banaka
pokazali na nedavnoj konferenciji za štampu u hotelu Hajat. Reč je o
"Pismu podrške" koje je još u maju 2001. godine potpisao lično
tragično preminuli premijer Zoran Đinđić.
Tim dokumentom srpska vlada (pa i sam ministar Vlahović) se pre
stečaja, a i pre prodaje Sartida, obavezala da neće preduzimati ništa
bez znanja konzorcijuma i na štetu Sartidove (buduće) sposobnosti da do
tada preuzete obaveze prema inostranim kreditorima izmiruje.
Neophodno je zato da sama vlada, ili odgovarajući ekspertski tim,
potraži i nađe takva rešenja koja bi eliminisala opasnost moguće afere
i nove bruke. Pogotovu što ova tema ima potencijal da postane novo
poprište za unutarpartijske obračune i dodatnu politizaciju, u
okolnostima kada cela zemlja ima mnogo preča posla. (Lj. Č.)
=== 5 ===
Mirela Beloševic: RADNICKA RAKOVICA
http://www.artel.co.yu/sr/izbor/jugoslavija/2003-06-26_1.html
infograf@...
Beograd, 26. juni 2003. godine
Rakovica se nekada smatrala industrijskim delom Beograda, gde je radila
i živela radnicka klasa. Nekada, Rakovica je imala 25000 radnika i kada
se loše živelo obican svet je umeo da kaže: " Videce oni (misleci na
vlast) ako im ustane Rakovica ! " Upravo u lošim vremenima inflacije
1993. godine krenulo je i propadanje industrijskih giganata. Kao što je
bila obezvredjena svaka duga roba, bili su obezvredjeni i traktori, pa
tako i motori za traktore koji se, recimo, proizvode u Rakovickoj
Industriji motora. Onda su usledile sankcije, bombardovanje a sad je,
kažu, nedostatak investicija razlog što u Rakovici ima tri puta manje
radnika i što u proseku žive sa primanjima od 6000 dinara.
U Industriji motora stecaj traje vec pet godina i od tada ne
funkcioniše sindikalna organizacija. To naravno nije propisano zakonom
jer sindikat nije pravno lice da bi u strecaju prestao sa radom .
Medjutim, u stecaju svi radnici idu na Biro za zapošljavanje a pozivaju
se samo oni koji su nephodni. Pošto medju neophodnima najcešce nema
sindikalnih poslenika onda se preplašeno clanstvo sindikata povlaci i
odustaje od sindikalne aktivnosti. Menjaju se stecajni upravnici ( u
Industriji motora promenjena su 4 upravnika) koji imaju velika
ovlašcenja, odgovorni su Trgovinskom sudu dok radnicima niko nije
odgovoran niti imaju gde da se požale. Završavaju negde na pijacama za
tezgom ili na ulici prodajuci švercovanu robu. Potplate doktore da bi
otišli u invalidsku penziju jer i to im je neko rešenje. U prostorije
Samostalnog sindikata, koje se nalaze u opštini Rakovica, ili u službu
socijalnog rada dodju da pozajme koji dinar. Jedan od osnovnih zahteva
sindikata jeste da se promeni Zakon o stecaju kako on ne bi bezgranicno
dugo trajao .
Fabrika "21 maj" ušla je u restruktuiranje, oslobodili su se viška
radnika ali oni koji su ostali ne žive bolje . Od 5500 radnika ostalo
je 1700. Ovaj gigant ima 9 fabrika od kojih je jedna nekada proizvodila
delove za avione. U okviru Holdinga svaki deo ima svoj proizvodni
program ali ni jedan ne funkcioniše. Deo koji proizvodi auto motore
deli sudbinu Kragujevacke "Zastave" i u proizvodnji u primanjima. Plate
kasne, ne mogu da plate struju, vodu, imaju nerešena stambena pitanja.
Sa restruktuiranjem se stalo pocetkom ove godine jer navodno nema
novca. Dugovanja su narasla i ne može se dalje sa tim teretom. Nekada,
kada se vlast još plašila da ne krene pobuna u Rakovici, davali su
fabrikama kredite ali sa velikim kamatama koje sada nema ko da otplati.
Sindikalno rukovodstvo Rakovice se pita ako su nam kao državi otpisani
dugovi zašto ne mogu i strateški bitnim fabrikama da se otpišu
dugovanja. Pošto su u upravnim odborima ovih fabrika predstavnici
vlasti od kojih zavisi da li ce im biti otpisani dugovi iz nekog, možda
nesvesnog, straha radnici Rakovice su se na nedavnom protesnom skupu
radnika u Beogradu uglavnom pojavili sa zastavama sindikata a ne
fabrika iz kojih dolaze. "Dvadeset prvi maj" i "Rekord" su na spisku od
40 preduzeca koji se rekonstruišu po posebnom programu Vlade, što bi
trebalo da znaci da je Vlada svesna njihovog znacaja. Kada su radnici
otpuštani takodje je primenjivan socijalni program Vlade a to znaci
6000 dinara po godini radnog staža. Za te pare kupili su šporete,
zamenili dotrajale kucne aparate, ali je malo ko zapoceo neki biznis.
"Rekord" ima ugovor o saradnji sa jednim ruskim poslodavcem koji je
zapravo zakupio proizvodnju guma i obezbedio sirovine. Radnici primaju
redovno plate, ako se tako mogu nazvati primanja od 6000 dinara. Od
3000 radnika, koliko ih je nekada bilo, sada radi 800.
Kao primer cistog robovlasnickog odnosa sindikalci navode slucaj
"Kamenoloma EMS Kijevo" a.d. Beograd koji je, kažu, ilustracija za
privatizaciju koja je pogubna za radnike. Kamenolom na Straževici koja
je toliko puta bombardovana u vreme NATO agresije na Jugoslaviju, kupio
je na aukciji Italijan i od tada ne poštuje ni kolektivni ugovor, iako
se na njega obavezao kupoprodajnim ugovorom. Podelio je radnicima
odštampane molbe za sporazumni raskid radnog odnosa i na pitanje šta
želi time da postigne, sindikalci Rakovice kažu da je cilj da radnici
bez pogovora pristanu na sve uslove rada.
Jedini pozitivan primer je "Tehnogas" gde je vecinski vlasnik nemacki
državljanin koji je u startu obezbedio 3 miliona maraka za rešavanje
stambenih pitanja. Plate su tajna a kažu da sindikalna oragnizacija u
ovoj firmi dobro radi.
I još jedan detalj iz rada Samostalnog sindikata Rakovice, ciji celnici
kažu da su vecinski sindikat u vecini fabrika radnicke Rakovice,
nedavno im je iskljucena struja i to samo spratu u zgradi opštine na
kome se oni nalaze. Sindikat Rakovice ne želi da placa nerealno visoke
racune i smatraju da vlast i na ovaj nacin pokazuje svoju snagu.
O životu u Rakovici govori i podatak sa sastanka u skupštini opštine
gde je receno da je nekada od maligniteta oboljevalo na ovoj opštini
160 do 180 ljudi godišnje a sad 500 , a razlozi su brojni (toga bar ne
nedostaje): bombardovanje, pothranjenost, stresovi zbog gubitka radnog
mesta, života u lošim podstanarskim uslovima...
Sve u svemu, izgleda da se vlast ne plaši pobune ove brojcano
oslabljene radne snage. Ne samo da nemaju brojnost, vec su to sad
uglavnom uplašeni, umorni ljudi do kojih ne stižu ni informacije kakva
ih sudbina ceka. Kakva sudbina ceka nekadašnje industrijske gigante ne
znaju ni sindikalni predvodnici jer nema socijalnog dijaloga. On je,
kažu, jednostran jer predstavnici vlasti odredjuju kada ce se susresti
sa sindikalcima, ali i dnevni red, o cemu ce se na tim susretima
razgovarati.
=== 6 ===
Svedoke ubijaju, zar ne
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2003-06-23_8.html
Goran Matic
potpredsednik Jugoslovenske levice
Beograd, 06. 06. 2003. godine
Protiv amnezije i predrasuda
Na istorijskoj sceni, pojavio se pod imenom Savle iz Tarza (Taršanin).
Kao fanatican eksponent kolaboracione, prorimske vlasti u Jerusalimu,
on aktivno ucestvuje u napadima na tadašnje pripadnike nazarenske
partije, odnosno prve hrišcane. Slobodno je priznavao da je svoje žrtve
proganjao do smrti, a smatra se da je bio umešan i u kamenovanje
Stefana, prvog hrišcanskog mucenika. Posle Stefanove smrti, Savle je sa
odredom ljudi, krenuo u Damask, u Siriji, da u skladu sa politikom Rima
i tamo progoni nazarene.
Na putu za Damask, na vrelom podnevnom suncu, Savle pada sa konja,
doživljava neobicno iskustvo i cuje glas koji ga pita: ''Savle, Savle,
zašto me goniš''. Glas mu se predstavlja kao Isus Nazarecanin i upucuje
ga da produži u Damask gde ce biti preobracen. On odbacuje svoje ranije
ime Savle, postaje Pavle i krece da širi nazarensku misao sa istim onim
fanatizmom, s kojim je dotada pokušavao da je uguši. Radikalan raskid
sa prošlošcu je više nego ocigledan. Savle je u potpunosti uklonjen sa
scene.
Oko 39. godine nove ere, Pavle se vraca u Jerusalim, gde ga zvanicno
primaju medu nazarene. Upravo od Pavla, i samo od Pavla, uz pomoc i
podršku Isusovog sledbenika Simona, poznatijeg kao Petar, pocinje da se
probija i konstituiše nova religija - hrišcanstvo.
A po hrišcanskom predanju, Jovan Krstitelj, bio je protiv braka Kralja
Iroda IV, sa Irodijadom, suprugom njegovog brata Filipa I. Smatrao ga
je grešnim. Kada je Irodijadina cerka Salomija, igrom zadivila kralja
Iroda, on joj je ponudio ispunjenje želje. Na nagovor majke, Salomija
je zatražila glavu Jovana Krstitelja. Kralj Irod je prihvatio i dao da
se on pogubi. Neugodni svedok njegovog greha sa Irodijadom, bio je
definitivno uklonjen. Svedoke ubijaju, zar ne.
Biti preobracen ili uništen - istorijska i biblijska dilema. Redovno se
postavlja, u periodima promena nosilaca društvene moci, pred nepodobne
i nepoželjne svedoke,. Težeci da uspostave što potpuniji autoritet i
legitimitet, nosioci društvene moci cesto posežu za raznim oblicima
eliminacije onih, koji bi svojim saznanjima mogli da ih podriju.
Repertoar je bogat i raznovrstan. Krece se od potkupljivanja i
preobracanja, preko diskreditacije i pretnje, pa sve do potpune
eliminacije iz društvenog i politickog života. Ponekad ozakonjenom
eliminacijom, a ponekad ne.
Ako niste bili u prilici da budete nepodobni svedok društvenih prilika,
onda ne možete ni da pretpostavite koliko je to ozbiljna i opasna
stvar. Ako vas nije zahvatio talas politicke diferencijacije,
policijske izolacije ili zakonske lustracije, možete da spavate mirno.
Vaše predstave o bližoj prošlosti su prihvatljivo uskladene sa
zvanicnom verzijom nosilaca društvene moci. Ne narušavate njihov
autoritet i legitimitet. Mirno spavajte. Niste bili clan JUL-a. Ako ste
i bili, nemojte da priznate. Ako pokažu clansku kartu, tvrdite da je
falsifikat. Ako ipak dokažu, branite se kako ste bili primorani.
O JUL-u govorite sve najgore. Jer nema bolje teme od JUL-a, da se
dokaže privrženost vrednostima vladajuce garniture. Tvrdite da se radi
o ekstremnim levicarima, neostaljinistima, neprijateljima demokratije.
O kleptokratskoj vrsti ili sekti. Niste citali program stranke, ali ste
sigurni da je usmeren na podrivanje društvenog poretka i države. Da vas
pitaju, kadrove JUL-a, koje inace nikad niste upoznali, ravnomerno bi
rasporedili po Sibiru, Golom Otoku i Centralnom zatvoru. Tako govore
pravoverni. Tako treba. Za Srbiju.
I dalje se u medijima vrte pitanja o bivšim clanovima JUL-a. Zanimaju
ih poznati funkcioneri, ministri i direktori, aktivisti i perjanice
''prethodnog režima''. Ko je, od uticajnih ili poznatih licnosti
aktuelne politicke i društvene scene, u prethodnom periodu, bio clan
JUL-a. Ko je uspeo da prepliva i docepa se sigurne obale DOS-a.
Klasicna pitanja. Novinari koji uporno insistiraju na ovakvim pitanjima
traže imena, imena i imena. Imena lica koja ce medij uciniti dodatno
zanimljivim i intrigantnim.
Ja razmišljam o drugim stvarima. O karakteru i smislu ovakvih pitanja.
O namerama. I najzad, najviše o moralu.
U svakom pitanju sadržani su indirektni stavovi, o ''deceniji promašene
i kriminalne vladavine JUL-a''. Konkretni odgovori to samo potvrduju.
JUL je, po ovim tvrdnjama, uskratio ili ''ukrao'', deceniju života
gradanima Srbije, iako je na politickoj sceni postojao tek polovinu
ovog perioda, a ucestvovao u vlasti nešto preko tri godine. JUL je
odgovoran za ratove i nacionalizam, a svi znaju da se borio za mir i
ravnopravnost. JUL je ''zavadio Srbiju sa svetom'', iako se zalagao za
saradnju sa svetom. JUL je ''lopovska sekta'', iako su kontroverzni
bogataši u najvecoj meri zastupljeni u drugim strankama kako bivše,
tako i aktuelne vlasti.
Polazi se od premise da je JUL bio prvorazredni politicki i državni
štetocina, i da je potrebno da se još jednom napravi inventar
neidentifikovanih ili zaboravljenih clanova ove stranke u društvu, da
se obeleže neobeleženi, i stavi i njima plava traka sa golubom mira,
oko ruke. Izloženi medijskoj, policijskoj i pravosudnoj, baražnoj vatri
novih vlasti, proganjani clanovi i simpatizeri JUL-a, ovu aktivnost
naivno podržavaju. Doživljavaju je kao pravicnu stvar, u okviru koje se
''žigošu'', renegati, odnosno razni stranacki otpadnici, izdajnici i
prebezi. Veciti poltroni i miljenici svih vlasti.
Prihvatanjem jednostranog, gotovo spletkaroškog odnosa prema temi
renegatstva, indirektno se potvrduju sve iskonstruisane optužbe i
formirane predrasude na racun Jugoslovenske levice. I sam sam nekoliko
puta bio u prilici da poimence prozovem i okarakterišem stranacke
renegate. Nijednom nisam mogao da uticem na karakter novinskog clanka.
Moje izjave, svaki put su bile stavljene u kontekst indirektne potvrde
stava o univerzalnoj krivici JUL-a, za sve i svašta. Imale su medijsku
funkciju da na ''politicko dno'', zauvek namenjeno JUL-u, povuku i neke
od njegovih bivših aktivista, situiranih i u promenjenim politickim
okolnostima.
Ova tema se, po pravilu, namece u periodima uzburkane politicke scene.
Tada, po pravilu, sukobljene strane i interesno podeljeni mediji, na
sve strane traže dodatne argumente, vracajuci se cesto i u prošlost,
kako bi potkrepili svoj politicki nastup ili potisnuli u stranu
neugodnu politicku temu.
Racionalno sagledavanje ukazuje da su efekti, prozivanja bivših clanova
i aktivista JUL-a, vezani iskljucivo za odnose u vladajucoj koaliciji.
Ukoliko mediji nisu spremni, ili nemaju odobrenje, da objave aktuelne
politicke stavove JUL-a po pojedinim društvenim pitanjima, nego
iskljucivo tragaju za imenima bivših ''julovaca'', aktivnih u
strukturama nove vlasti, onda je nastup ovih medija kristalno jasan.
JUL im je potreban kao ''meta za potkusurivanje'', a ne kao aktivni
politicki subjekt. Ili slikovito, kao ''bokserski džak'' za trening, na
kome demonstriraju snagu udaraca, preteci svojim aktuelnim suparnicima
u politickom ringu. Ponekad može da se prati i pravo medijsko
takmicenje, raznih politickih opcija vladajuce koalicije, na temu: ko
bi se najbolje, najdoslednije, ili cak najsurovije razracunao sa
''ostacima prošlosti'', odnosno sa JUL-om.
Pitanja o bivšim clanovima JUL-a, ukazuju na zanimljiv fenomen prisutan
na jugoslovenskoj politickoj sceni. Fenomen politicke amnezije. Ne samo
da se aktuelnom politikom i medijskim izrazom te politike, bestidno
falsifikuju elementarne politicke cinjenice iz bliže prošlosti, nego se
još jednom vrstom kolektivne amnezije deo nosilaca prošle politike
udobno smestio u ''ložu'', u kojoj nova vlast neguje ''prvoborce
petooktobarskog puca'' i ostrašcene kriticare prošlosti.
Odjednom, kao da je zaborav prekrio poslednju deceniju prošlog veka,
niko ne zna šta se dešavalo, ko je gde bio i za šta se zalagao.
Nastupilo je vreme masovnog potiskivanja politicki nekorisnih, a
pogotovo neprijatnih cinjenica, iz dioptrije pobednika.
Ne odnosi se to samo na delovanje reprezenata ''bivšeg režima''. Pranje
biografija, postalo je uobicajena praksa. Pogledajte, na primer, izjave
vodecih politicara DOS-ove koalicije iz 1995. godine, u periodu
potpisivanja Dejtonskog sporazuma. Dobar deo njih se isticao u javnoj
podršci ''srpskoj stvari'' i pozivao rukovodstvo bosanskih Srba da ne
prihvati mirovni sporazum, nego da nastavi borbu za srpsku državu u
Bosni, oružanim putem. Danas su ta zalaganja, beskrupuloznom
zloupotrebom politicke i medijske scene, ''implantirali'' Slobodanu
Miloševicu i ''bivšem režimu'', ukazujuci pri tome iskljucivo na JUL.
Nije sporno to, što se veci deo sadašnje vladajuce politicke garniture
odrekao takvih svojih prethodnih reci i politike, jer dobro bi bilo da
se svi takve politike odreknu. Nije takode sporno, ni što negiraju da
su takve stavove ikad izražavali, i neka te i takve stavove definitivno
''pokrije zaborav''. Sporno je i uvek ce da bude sporno, što tu, svoju
promašenu politiku i zalaganja pripisuju drugima, pokazujuci pri tome
nevidenu spremnost i principijelnost da se obracunaju sa svakim, ko
iskazuje njihove prethodne stavove ili ukaže da su ih oni zastupali.
A najvecu spremnost i najvecu principijelnost, izražavaju upravo u
obracunu sa onima, od kojih su pokrali politicke ideje i programe,
pripisujuci im istovremeno one svoje, promašene i odbacene. Ništa
neobicno. Svedoci moraju da budu ucutkani ili uklonjeni sa društvene
scene. Da ne prepoznaju svoje ideje i programe u ''tudem vlasništvu'' i
da se ne drznu da iznesu istinu o velikoj politickoj kradi i
kleptomaniji. Nema temeljnog raskida sa prošlošcu bez eliminacije
svedoka te prošlosti.
Zato je JUL neugodan svedok. Dok se razracunavaju sa idejama slobode,
nacionalnog identiteta i dostojanstva, istovremeno su ''preoteli''
JUL-u ideje mira, nenasilja, ravnopravnosti, socijalne pravde, saradnje
sa svetom, i još ga optužuju da je bio najveci protivnik ovim
zalaganjima. Politicki najpokradeniji, a najviše optuživan za lopovluk.
Stara biblijska tema o kralju Irodu koji je dao da se pogubi svedok
njegovog greha.
Medutim, JUL ne napadaju samo reprezenti aktuelne vlasti. Gotovo isti
odnos ispoljava i veci deo sadašnje opozicije, odnosno nekadašnjih
partnera iz vlada narodnog jedinstva. I oni su na liniji kralja Iroda.
Zato, ne obracajte pažnju na nosioce i sadržaje njihovih napada, vec
gledajte šta prilikom takvih istupa pokušavaju da ''gurnu pod tepih''.
Ne obracunavaju se oni sa JUL-om, nego sa svojom prošlošcu koju bi
želeli da ponište, izbrišu i zaborave. Oni bi da udu u evropske
integracije i institucije, ocišceni od sopstvenih zalaganja za
slobodom, ocuvanjem države i nacionalnog identiteta. Preobraceni. Sve
što je sporno, odbacice kao tud greh, kao ''greh JUL-a''. Ako se ovako
nastavi, uskoro ce u Srbiji i zmija, kada odbaci staru kožu, da tvrdi
da nije njena, vec julovska.
Nova politika podrazumava temeljan raskid sa prošlošcu - slogan koji se
sistematski ponavlja vec trecu godinu. O kakvom se raskidu radi. O
raskidu sa realnim, opštepoznatim cinjenicama, i o reviziji bliže
istorije. Raskid koji podrazumeva novu istoriju, opranu i umivenu od
kompromitujucih cinjenica za vladajucu garnituru. Ona je bila savršena
u prošlosti, baš kao što je sada, i kao što ce uvek da bude, i u
buducnosti.
Ta, nova istorija, koristi stare dobre tehnike retuširanja. Setite se
cuvene fotografije iz pecine u Drvaru, na kojoj se, iz decenije u
deceniju, smanjivao broj prisutnih oko Maršala. Jer, nema raskida sa
prošlošcu bez eliminacije svedoka te prošlosti. Ako treba, nepodobni ce
nestati i sa fotografija.
Medutim, šta ako se istorija postavi kao ozbiljna nauka i usprotivi
ovakvom prekrajanju. Ako, na primer, politicki stav aktuelnog ministra
spoljnih poslova o konacnom prihvatanju Dejtonskog sporazuma, u
decembru 2002. godine, ne bude mogao da se retroaktivno evidentira u
1995. godini. Tamo mora da se evidentira, i za ''vjeke vjekova'' upiše,
njegov tadašnji politicki stav. To ne ide u prilog vlastima. Sa druge
strane, to ne bi bilo dobro za istoriju sa stanovišta nove politicke
garniture. Time bi se ozbiljna istorija svrstala u red nepodobnih za
DOS. A zna se, šta se radi sa nepodobnima. Lustracija, nego šta. U
interesu nove politike, kolektivne amnezije i digniteta aktuelne
garniture na vlasti, nephodno je lustrirati istoriju.
Ako se ne lustrira istorija, bliža prošlost preti da se ozbiljno umeša
u aktuelnu politiku. To bi vec bio težak udarac za nosioce politike,
zasnovane ne samo na negaciji prošlosti, nego i na pokušaju da grade
svoju poziciju na falsifikovanju elementarnih i opštepoznatih cinjenica
iz skorije prošlosti. Ukoliko se to uspešno ne izvede, aktuelna vlast
ce imati onu vrstu problema koju tužilaštvo Haškog tribunala ima u
slucaju protiv Slobodana Miloševica. Optužuju ga za politiku protiv
koje se borio i cude se što ne mogu ništa da dokažu.
Aktuelna vlast u Srbiji ima, u izvesnom smislu, slican problem. Bori se
protiv politike koju je godinama oblikovala i zastupala, a sada je
pripisala drugima i postala ''pravoverna''. Pripisala je drugima da bi
imala ''demokratski i civilizacijski'' kredibilitet i politicki
monopol, da se sa njima bori u cilju demokratizacije društva.
Zaglušujuci medijski hvalospevi o naporima i ostvarenim rezultatima, u
procesu demokratizacije su nerazumljivi i kontradiktorni svakom ko
poznaje istinske vrednosti i institucije demokratskog društva. Bitka za
demokratiju, odnosno demokratizacija, odvija se u Srbiji u okvirima
pojmovnog aparata revolucije kao društvenog procesa. Proizvodi se
utisak da reformski, demokratski i humanisticki orijentisana manjina,
vodi bitku za demokratiju, za koju vecina nema dovoljno sluha. Bez
obzira na to, da li se radi o vešto nametnutoj iluziji, ili možda cak i
zabludi vladajuce garniture, stvari su u demokratskom smislu neodržive.
Jer, ukoliko se zaista radi o demokratiji kao izrazu interesa vecine,
ona može i mora da se uspostavi odmah. Ne postoji ni jedan opravdan
društveni razlog da se to smesta ne ucini. Ne sutra, vec danas. Bez
probnog perioda i ekperimenata. Bez lažne bitke manjine za interese
vecine. Naprotiv, demokratija i postoji kao opšta saglasnost vecine.
Jednostavno, postoji ili ne. Ostvaruje se na jasnim principima, ili je
nema. Podrazumeva poštovanje ljudskih prava i sistem demokratskih
institucija sa utvrdenim pravilima igre.
Proces demokratizacije, kao ''put ka demokratiji'', ili ''borba za
demokratiju'', ne oznacava nikakvu demokratiju, vec njeno definitivno
odlaganje i suspendovanje u interesu manjine, odnosno vladajuce
garniture koja je sebi dodelila ekskluzivnu ulogu u ''demokratskoj
revoluciji''. Osnovni cilj demokratizacije je da taj proces traje što
duže, a ne uspostavljanje demokratije. Demokratizacija, kao put u
demokratiju, i sama demokratija, kao stabilan poredak, medusobno se
iskljucuju. Ne možete u isto vreme da budete, na putu prema nekom
mestu, i na tom mestu.
Nemoguce je organizovati istinsko i stabilno demokratsko društvo, u
uslovima ''svakodnevnog juriša'' izvršne vlasti da ponovo
demokratizuje, vec demokratizovane, ili, po njima, nedovoljno
demokratizovane institucije. Kakva je to demokratija, kada vladajuca
garnitura uporno teži da oceni i uredi, sva podrucja života i sve
institucije, u skladu sa svojim ''principima'', odnosno potrebama. Sve
što se ne uklapa u ''demokratizaciju koja tece'', bice proterano na
''smetlište istorije''. To se odnosi, kako na ''ostatke poraženog
režima'', tako i na novonastalu opoziciju koja je iz raznih razloga
''otpadala'' sa zacrtanog kursa demokratizacije.
Državna agencija Tanjug, 11. juna 2003. godine, prenosi zvanicnu izjavu
jedne politicke stranke iz koalicije na vlasti, o tome kako je apsurdno
da opoziciona stranka može nešto da vodi u državi. Tvrde i da je to
opasno za državu. Apsurd je, po takvima, da se opoziciji uopšte dozvoli
postojanje. Nedostajala je još samo poneka suza, zato što je Goli otok
ostao u drugoj državi. Bez obzira, što ta partija, u svom nazivu, ima
atribut ''demokratski'', ona po svojim zalaganjima više prodseca na
preživelu, tvrdokornu komunisticku frakciju. Cuvare revolucionarnog
plamena. Uostalom, to dokazuju i njeni kljucni kadrovi.
Tako se, umesto uspostavljanja demokratije, promoviše
ideološko-religijski odnos prema borbi za njeno uvodenje. Novi
dogmatizam. Na pozitivnim ocekivanjima gradana, zasnovanim na
decenijskoj propagandi o univerzalnim vrednostima slobode i
demokratije, o privrženosti novom internacionalizmu, izgradena je
legitimnost novih vlasti da promovišu svoj sistem za rekonstrukciju
društva. Medutim, vera i poverenje najširih društvenih slojeva,
zloupotrebljeni su za sticanje ogromne društvene moci manjine na
vlasti. Zar težnja da se razvije društvena moc koja obuhvata sve
aspekte ljudskog života, od licne savesti do državnih poslova, ne
izgleda poznato. Da li se secate teza o izgradnji novog društvenog
sistema i novog coveka. I zakletvi, da se sa tog puta nece skrenuti.
Umesto demokratije, kao sistema stabilnih društvenih institucija,
uveden je kult promena. Pred njim padaju i vec dostignute slobode i
prethodno izgradene demokratske institucije. Sve tece, sve se menja,
sve je relativno, jedino vladajuca garnitura ostaje. Ona diktira i
tempo i sadržaj promena. Naravno da je sebe iz toga izuzela. Za sve
ostale, baš za sve, vrhovni nalog vremena je - promene.
Ali, da li je zaista moguca totalna mobilizacija u ''stroj za
promene''. Kako izaci na kraj sa onima koji imaju svoje, stabilne
predstave o slobodi i demokratiji, nacionalnom identitetu i državi, i
ne misle da ih menjaju. Da li se mogu trajno ukloniti sa politicke
scene dosledni, istinski levicari, ili na primer ''tvrdokorni''
desnicari. Šta da se radi sa doslednima koji ne žele da menjaju ni
sebe, ni svoja uverenja.
Zna se. Ko istrajava na starim pozicijama predstavlja relikt prošlosti,
sumnjivo udruženje, antireformske ili antihaške snage. Takav samo
priziva unisonu reakciju vlasti i medija koji gromoglasno uzvikuju
magicne reci: ''obracun i osveta''.
Obeležene su nove kategorije politickih protivnika i državnih
neprijatelja. Jeretici promena. Oni koji misle, kao što su mislili i
pre naloga za promenom. Oni koji se ponašaju i deluju na nacin, na koji
su se uvek ponašali i delovali. Oni koji su zadržali vrednosni sistem
zasnovan na kategorijama slobode i nezavisnosti, suvereniteta,
integriteta i nacionalnog identiteta.
Pored jeretika, tu su i ''kocnicari promena''. Nije im jasno šta se
dešava. Žele da nastave da rade u fabrikama, na svojim radnim mestima,
u svojim preduzecima, na svojim imanjima. Strucni kadrovi cija se
strucnost više ne priznaje. Sudije koje više drže do zakona, nego do
novih politickih direktiva. Sindikalni pokušaji, otrgnuti od vladinog
uticaja, da se založe za ''neka radnicka prava'' ili se protive rastu
cena.
Medu najopasnijim neprijateljima promena su patriote. Istovremeni
jeretici i ''kocnicari promena''. Jer, u skladu sa vrhovnim nalogom
vremena, sloboda više nije sloboda, država nije država. Naziv
Jugoslavija, ukinut je dekretom manjine. A Srbija, Srbija nije više
Srbija. Treba da postane deo Evrope, jer je zvanican stav da to još
uvek nije. A šta je Srbija dok putuje, ''od Srbije do dela Evrope'',
niko ne zna, ali vecina oseca i trpi. Uglavnom, niti je Srbija, niti
Evropa. Ne može Srbija istovremeno da bude na ''putu ka Evropi'', i u
Evropi. Ili je u Evropi, ili na putu.
Teško je, na prvi pogled, u ovoj igri reci shvatiti jednostavnu istinu.
Oni koji tvrde da je Srbija na ''putu u Evropu'', prethodno su morali
da je ''izbace'' iz Evrope, u kojoj se inace nalazi, kao sastavni deo
evropske kulture, politike, humanizma i religije. Sastavni deo
evropskih sukoba i istorije. Evropske teritorije. Možda nije clan nekog
ekskluzivnog, monopolskog ili imperijalnog evropskog kluba, ali je
nesporno, u svemu, evropska zemlja. Insistiranjem vladajuce garniture,
da Srbija u ovom trenutku to još nije, vodi se politika udaljavanja od
evropskih integracija, a ne legalizovanja evropskog statusa.
Zašto se otvoreno ne kaže na kakvom je to putu Srbija. Ko je vodi i ko
je navodi. Šta treba da se na tom ''putovanju'' promeni u najširem
javnom mnenju u Srbiji. Nije to nikakav ''put u Evropu'', nego put
legalizacije decenijske agresije, koja je rezultirala bombardovanjem
SRJ. Put dugogodišnjeg imperijalnog ''vršljanja'' najmocnijih evropskih
država na prostoru prethodne Jugoslavije. Put definitivnog priznanja
NATO bombardovanja SRJ, kao neophodne i opravdane mere, uz odbacivanje
bilo kakve odgovornosti zapadnih lidera. Put ''kukavicijeg jajeta'',
kada se agresija na srpski narod i Jugoslaviju, predstavlja kao srpska
agresija na druge. Naravno, uz eliminaciju i diskreditaciju nepodobnih
svedoka.
Novi državni aparat vlast doživljava, uživa i sprovodi na nivou
sopstvenih, najcrnjih optužbi ''prethodnog režima'', koje su mahom bile
izmišljene ili ''naduvane'' kao rezultat dugogodišnje agresije i
politicke propagande. Takva vlast je održiva u ogranicenom vremenskom
periodu. Njena prirodna težnja je da taj period traje što duže. U tom
nastojanju ona teži da otkloni sve izazove koji mogu da bace senku na
legitimnost i kompetentnost u obavljanja državnih poslova. Rezultati
aktuelnog vladanja, uvek se mogu relativizovati dirigovanom akcijom i
kontrolom politickog i medijskog aparata, ali ostaje problem sa
prošlošcu. Potrebno je i nju ''dovesti u red'', staviti pod kontrolu i
uciniti sastavnim delom tekuce propagande državne politike. Ukoliko
tumacenje prošlosti nije pod kontrolom, vlast može da doživi ozbiljne
izazove.
Višegodišnji, otvoreni sukob proizvodaca ''nove prošlosti'', sa
''paklenim terorom cinjenica'', ušao je u tragikomicnu fazu.
Utvrdivanje opštepoznatih cinjenica i izveštavanje o njima, poverava se
odborima, komisijama i radnim telima vladajuce garniture i zvanicno
dobija status ''državne tajne''. Novinama je skrenuta pažnja da paze
šta pišu, da ne bi ušli na teren ''državne tajne''. Posete državnom
zatvoru su ''državna tajna''. Kupanje u privatnom bazenu je takode
''državna tajna''. Takva prošlost je proglašena za ''državnu tajnu'' i
tek posle ''zvanicnog'' definisanja cinjenica i odobrenja, može da se
pusti u javnost. Skupština i vlada, policija i pravosude, politicki
funkcioneri i njihove kamarile, junacki se nose sa ''paklenim terorom
cinjenica''.
U tom obracunu, na prvoj liniji fronta, hrabro i principijelno
istrajava nacionalni komitet za saradnju sa Haškim tribunalom.
Dostavlja tužilaštvu sve tražene dokumente, skidajuci sa njih oznaku
''državna tajna'', dok odbrani Slobodana Miloševica uskracuje pristup
arhivama i dokumentima. Selektivnim pristupom u plasmanu cinjenica,
favorizovanjem tužilaštva i omalovažavanjem znacaja odbrane, ovaj
komitet daje svoj doprinos u narušavanju, ionako srušenih, principa o
''fer sudjenju''. Otvorenim paktiranjem sa tužilaštvom, na liniji
afirmacije decenijskih prevara i falsifikata, o karakteru i ciljevima
''srpske borbe'', daje veliki doprinos ugrožavanju nacionalnih
interesa. Delatnost komiteta je potpomognuta nesebicnim zalaganjem
nekolicine bivših politickih i državnih rukovodilaca, sada
''preobracenih i pravovernih'', koji dostavljaju znacajne dokumente iz
državnih i privatnih arhiva. Stvara se atmosfera u društvu, za
proglašavanje špijunaže za državnu vrlinu. U obracunu sa terorom
cinjenica i objektivnim svedocima, sva sredstva su dozvoljena.
Na Zapadu ništa novo. Ali na Istoku jeste. Orvelov junak Vinston Smit,
iz antologijskog dela ''1984'', preselio se u stvarnost, i cenzuriše i
menja prošlost. Osnovne parole vlasti iz tog dela: ''Rat je mir;
Sloboda je ropstvo; Neznanje je snaga'', postale su politicki aksiomi
nove vladavine. U skladu sa ovim principima mora se oblikovati i
istorija.
Da li uopšte postoji svest o rasprostranjenosti i nivou falsifikovanja
cinjenica iz bliže prošlosti. Koliko puta ste primetili da se vaše
neposredno, iskustveno poznavanje dogadaja iz poslednje decenije,
razlikuje od aktuelne politicko-medijske verzije. Da li ste nekada
primetili ocigledan falsifikat iza koga odlucno staju zvanicne državne
strukture.
Ako jeste, imate ozbiljan problem. Možete da postanete svedok. A
svedoke uklanjaju, zar ne. Jer, nema raskida sa prošlošcu bez
eliminacije svedoka te prošlosti.
I zato me dalje pozivaju novinari i postavljaju pitanja o bivšim
clanovima i aktivistima JUL-a, mada znaju odgovore na sva pitanja isto
kao i ja, a neki možda i bolje. Nije u pitanju niti amnezija, niti
neznanje. Ne radi se o novinarima koji su živeli u drugim zemljama pre
''petooktobarske revolucije''. Vecinu sam vidao i ranije. Uveren sam da
savršeno znaju odgovore, ali ne žele da baš oni budu izvor informacija.
Odbijaju ulogu svedoka vremena koje dobro poznaju. Ne zbog tog vremena,
nego zbog ovog, sadašnjeg. To vreme su još bolje upoznali. Vreme
''biroa'' koji teži da oblikuje društveni poredak na osnovu politickih
smernica. ''Informacionog'' ili ''press'', potpuno je svejedno.
Novinari dobro znaju s kim imaju posla i kako prolaze nepodobni svedoci
prošlosti. I cinjenice, i stranke, i mediji, i ljudi, i gradevine.
Uostalom svi su imali priliku da vide i nauce tu lekciju.
Na kraju, ako sadašnja politicka garnitura na vlasti, ikada završi
obracune, i definitivno lustrira nepodobnu istoriju, uverena da je, sa
te strane, osigurala sadašnjost, suocice se sa novim izazovom.
Opstankom u buducnosti. Sitnica. Hrabro ce se suociti sa lustracijom
buducnosti, uverena u svoju nesalomivost. I tako ce nepovratno otici sa
politicke scene. Buducnost ce lustrirati njih.
Napomena:Tekst je pisan bez želje za osporavanjem bilo cije licne vere
i ubedenja, a sa namerom da se ospori svaki eksluzivitet ili pravo,
vladajucim garniturama u Jugoslaviji, da legalizuju revolucionarne
principe i uvode revolucionarne metode u društveni i politicki život.
Bez obzira na to, koje sile ili autoriteti ih podržavaju.
1. OTVORENO PISMO SVETOZARU MAROVICU (Sloboda, 16.7.2003)
2. POKUŠAJ INTERNACIONALIZACIJE ODNOSA SRBIJE I CRNE GORE (G. Perazic /
Artel, 16.7.2003)
3. BLAGO BAJE PATKA (G. Matic / Artel, 4.7.2003)
4. ZAPLET SARTID (Politika, 28.6.2003)
5. RADNICKA RAKOVICA (M. Belosevic / Artel, 26.6.2003)
6. SVEDOKE UBIJAJU, ZAR NE (G. Matic / Artel, 6.6.2003)
=== 1 ===
OTVORENO PISMO SVETOZARU MAROVICU,
PREDSEDNIKU DRZAVNE ZAJEDNICE SRBIJA I CRNA GORA
Gospodine predsednice,
Vise stotina Srba i drugih casnih gradjana Evrope demonstriralo je
nedavno u Hagu zahtevajuci oslobodjenje predsednika Slobodana
Milosevica i prestanak ugrozavanja njegovog zivota i osnovnih ljudskih
prava. Oni su svoje zahteve uputili tribunalu, Ujedinjenim nacijama i
drugim medjunarodnim organizacijama.
Mnogi ugledni svetski pravnici svedoce o tome da je haski
tribunal nelegalan i da masovno krsi ljudska prava. Svima je poznato da
je u haskom pritvoru, ili posle boravka u njemu, pod nikad razjasnjenim
okolnostima, izgubljeno nekoliko ljudskih zivota.
Can 25 Povelje UN kaze: «Canice UN su saglasne da prihvate i sprovode
odluke Saveta bezbednosti u skladu sa Poveljom». Medjunarodni sud
pravde je jos 1971. potvrdio da drzave nisu obavezne da sprovode odluke
Saveta bezbednosti koje nisu u skladu sa Poveljom.
Savezni ustavni sud SRJ je u tri svoje odluke potvrdio da je
predsednik Slobodan Milosevic suprotno Ustavu i zakonu izrucen
tribunalu, odnosno da nije ni bilo u pitanju izrucenje, vec otmica.
Takav stav je javno izneo i vas prethodnik, dr Vojislav Kostunica.
Po istom ustavnom osnovu, vlada SAD zahteva od vas i vasih
ministara da prihvatite jednostranu obavezu da gradjani SAD ne smeju
biti izruceni Medjunarodnom krivicnom sudu, koji eksplicitno priznaje
vecina drzava u svetu, ukljucujuci i nasu.
Haski tribunal odbija da sudi onima koji su bombardovali nasu
zemlju, odbija da sudi onima koji su «komandno odgovorni» za zlocine
nad srpskim narodom, ukljucujuci vodje albanskih terorista. Sudjenjem
celokupnom drzavnom i vojnom vrhu Jugoslavije, Srbije i citavog srpskog
naroda, haski tribunal pokusava da nasoj drzavi i narodu nametne
kolektivnu krivicu, iz koje treba da proizadju moralne i materijalne
posledice zbog kojih ce patiti i nasi unuci.
Pored toga, haski tribunal nastoji da stvori kvazipravnu osnovu
za dalje ogranicavanje suvereniteta i rasparcavanje nase zemlje, kao i
obespravljivanje naseg naroda. Posledice koje neposredno prete su
nezavisnost Kosova i Metohije i ukidanje Republike Srpske.
Borbu predsednika Slobodana Milosevica za istorijsku istinu
podrzava vecina nasih gradjana i progresivna medjunarodna javnost.
Medju moralnim autoritetima koji su iskazali takvu podrsku nalaze se
Harold Pinter, Mikis Teodorakis, Aleksandar Zinovjev, Pjer-Mari Galoa,
Boris Olijnik, Remzi Klark.
Uprkos svemu tome, vas Savet ministara odlucio se za
bespogovornu saradnju sa haskim tribunalom.
U vezi sa tim, postavljamo vam samo jedno pitanje:
U cijem je interesu da se nasi drzavni organi pretvaraju u
servis haskog tuzilastva, odnosno da se saradnja sa tribunalom svodi
samo na jednosmernu saradnju sa tuzilastvom?
Verovatno vam je poznato da svaka drzava ima pravo i duznost da stiti
svoj suverenitet i svoje interese, kao i obavezu da stiti ljudska prava
svojih gradjana.
Mozda ste culi koliko je drzavnika u svetu u kontaktu sa nasim
zvanicnicima izrazilo postovanje za ono sto predsednik Milosevic cini u
zastiti nasih drzavnih interesa i uverenje da iza njegove odbrane, bar
u pravnom i materijalnom smislu, stoji nasa drzava?
Ako ste to culi, trebalo je da se zamislite nad cinjenicom
koliko je nasim zvanicnicima u tim razgovorima bilo neugodno da
priznaju (ako su se to uopste usudili) da mnogi danas najodgovorniji
predstavnici nase drzave ne samo da ne stoje iza odbrane Slobodana
Milosevica, vec da namerno izbegavaju da toj odbrani pruze i onu pomoc
koju su po Ustavu i Zakonu obavezni.
A sigurno se nisu usudili da priznaju da se organizovanje
njegove odbrane na sve nacine otezava. I da se u tome pribegava
najnecasnijim sredstvima, kao sto su: medijski linc, napadi na
porodicu, sirenje atmosfere straha, kampanja protiv svakoga ko na
politickoj sceni zastupa patriotske ideje ili se bori da zastiti
slobodu i demokratiju u nasoj zemlji.
Haski tribunal je u panici jer ce morati da oslobodi predsednika
Milosevica, posto je tuzilastvo i pre kraja svog poluvremena dozivelo
potpuni poraz. Poslednja nada im je da poluvremena odbrane uopste ne
bude.
Da li cete dozvoliti da se to dogodi?
Trazimo da se za pripremu odbrane predsednika Milosevica, koja je od
znacaja za buducnost naroda i drzave, obezbede elementarni uslovi i
elementarna ravnopravnost: pristup drzavnim arhivama, ustupanje svih
dokumenata koja su ustupljena haskom tuzilastvu, pokrivanje troskova
advokata i istrazitelja.
Pozivamo vas da ucinite ono sto narod ocekuje, a na sta vas
moralni principi i zakoni obavezuju.
Pravda se ili ostvaruje u ime naroda, ili je narod ostvaruje
sam.
Beograd, 16. jula 2003.
UDRUZENJE «SLOBODA»
SLOBODA urgently needs your donation.
Please find the detailed instructions at:
http://www.sloboda.org.yu/pomoc.htm
To join or help this struggle, visit:
http://www.sloboda.org.yu/ (Sloboda/Freedom association)
http://www.icdsm.org/ (the international committee to defend Slobodan
Milosevic)
http://www.free-slobo.de/ (German section of ICDSM)
http://www.wpc-in.org/ (world peace council)
http://www.geocities.com/b_antinato/ (Balkan antiNATO center)
=== 2 ===
Dr Gavro Perazic:
POKUŠAJ INTERNACIONALIZACIJE ODNOSA
SRBIJE I CRNE GORE
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2003-07-16_2.html
Beograd, 16. jula 2003. godine
Izvod iz rukopisa pripremljenog za štampu pod naslovom:
"Ne daj mo te kolijevko srpstva", autora prof.dr Gavra Perazica
Za odvajanje od Srbije, ali pravno i za izlaz iz Jugoslavije kao
složene države, Crna Gora se odlucila da saopšti i traži eventualno
priznavanje i pomoc od svetske zajednice - OUN. U tom cilju upucuje
zvanicno saopštenje i pismo ovoj organizaciji posredstvom jedne strane
misije pri njoj.
Taj dokument (non paper) upucuje Vlada Crne Gore 23. juna 2000. godine,
nazvan "Crna Gora i Balkanska kriza" , posredstvom kog crnogorski
predstavnik - šef misije pri UN u Njujorku Perovic, traži pomoc od
slovenackog diplomate da bi ovaj izdejstvovao cirkulisanje ovog
dokumenta clanicama OUN. U tom cilju otpravnik poslova Slovenije uputio
je 12. jula 2000. godine pismo sa anexom predsedniku Saveta bezbednosti
u kome dostavlja tekst Rezolucije o zaštiti interesa Republike Crne
Gore i njenih gradana, kojeg je usvojila Skupština CG 8. jula 2000.
godine.
Slovenacki otpravnik poslova Samuel Zbogar, upucujuci pismo predsedniku
Saveta bezbednosti, konstatuje da Slovenija smatra da je predložena
Rezolucija dokument od velikog znacaja, usvojena u kljucnom trenutku za
buducnost SRJ. Najzad, ovaj diplomata obecava svoju zahvalnost ako bi
ovo pismo cirkulisalo sa anexom kao zvanicni dokument Saveta
bezbednosti. Navedena kvalifikacija ove rezolucije deluje zacudujuce
što svakako potvrduje i davanje pismu od 21. juna 2000. godine znacaj
dokumenta koji "može da bude korisan svim clanicama OUN za razumevanje
situacije na Balkanu".
Slovenacki otpravnik poslova je sigurno procitao sadržaj Rezolucije i
pisma pre nego ih je dostavio Savetu bezbednosti da ih ovaj cirkuliše
kao sopstvene dokumente. Ne može se poreci cinjenica da je taj
diplomata ucinio delikt mešajuci se u unutrašnje poslove Jugoslavije i
njene clanice Republike Crne Gore, jer za davanje takvog ovlašcenja
nije ni Crna Gora imala pravo, što je trabao znati navedeni diplomata.
Na strani to što je on kao mandatar uzeo sebi i suviše prava da bude i
zaštitnik crnogorskih interesa pred OUN na štetu interesa SRJ. Jer,
svaki iole pismen pravnik kada bi procitao tekstove pisma i Rezolucije,
video bi da je njihov sadržaj optužba-kleveta jedne clanice federacije
protiv druge clanice i njihove zajednicke države. Najzad, kako se
slovenacki otpravnik poslova nije prisetio da ovaj njegov celokupni
aranžman može biti od štete po Jugoslaviju koja jedino može biti
zastupljena u OUN, dok republika tužiteljica kao njen deo nema
subjektivitet da se spori sa svojom državom pred ovom organizacijom.
Zato je bilo evidentno da ovakav postupak doliva ulje na vatru u tim
odnosima, te sasvim sigurno država koja se tim bavi zaslužuje osudu od
strane UN, jer ona na takav postupak ne može pretendovati.
Naravno, države clanice OUN na osnovu ovih optužbi nisu ni mogle
reagovati, a ovaj postupak s punim pravom možemo nazvati pucistickom
diplomatijom od strane jedne države sa ciljem da se umeša u unutrašnje
poslove jedne države clanice OUN. Inace, po clanu 2/7 Povelje OUN,
sukobi ili bilo kakva nesloga izmedu pojedinih delova države spadaju u
domain reserve svake države, te se ni OUN ne može mešati u te poslove.
Osnovni stav i poruka navedene Rezolucije "o zaštiti prava i interesa
Republike Crne Gore i njenih gradana", u suštini utvrduje nulifikaciju
pravnog sistema SRJ na teritoriji Crne Gore. Zato Skupština Crne Gore,
kaže se u ovom dokumentu, nece priznati ni prihvatiti bilo koji
zakonski ili politicki akt koji donese zakonodavni, izvršni i sudski
organ savezne države bez ucešca zakonskih i legalnih predstavnika Crne
Gore.
Iz sadržaja njenog teksta ocito je da Crna Gora odbacuje savezni pravni
sistem u kome je i njen pravni sistem sastavni deo, te odlucuje da se
ovaj jugoslovenski nece više primenjivati u Crnoj Gori, sa cime se na
internom planu otrgla od celine državno-pravnog poretka u kome je bila
od 1918. godine. Ima osnova da se ovaj metod oznaci kao pucisticki,
koji nanosi štetu ne samo kredibilitetu Jugoslavije u svetu, vec cini
štetu drugoj clanici (Srbiji) koja ostaje u saveznoj državi sve dotle
dok se na pravnom planu ne budu rešila pitanja odnosa izmedu ove dve
republike.
Anex uz pismo od 21. juna 2000. godine kojeg je stalni predstavnik
Slovenije pri OUN dostavio predsedniku Saveta bezbednosti (non paper),
sadržinski je srocen tako da predstavlja optužbu prevashodno protiv
Srbije, kao i Jugoslavije. Uporedo se kritikuje "beogradsko
rukovodstvo" zbog politicke destrukcije, autokratije, sukobljavanja s
medunarodnom zajednicom i samoizolovanja, te korišcenja te politike za
destabilizaciju Crne Gore u kom cilju se koristi i Vojska Jugoslavije,
ciji su lideri u velikom broju spremni da služe ostvarivanju te
politike. Takode se upozorava da može doci do izbijanja nove krize sa
kojom može biti suocena ne samo Crna Gora, vec i "ovaj region i
celokupna medunarodna zajednica".
Ceneci tekst pisma kojeg smo izneli u kontekstu sa uslovima za
stabilnost i mir koji predlaže Vlada i rukovodstvo Crne Gore, mora se
izvuci zakljucak da Vlada Crne Gore predlaže svetskoj zajednici model
internacionalizacije problema državnog statusa Crne Gore uz eventualne
mere - sankcije protiv Srbije. Ti predloženi uslovi skoro taksativno su
izneti u tri tacke i to:
1. Što pre uspostaviti nove demokratske odnose u Srbiji kroz slobodne i
fer izbore koje ce verifikovati medunarodna zajednica.
2. Ojacati diplomatsku izolaciju politike i režima u Srbiji i ponuditi
još jacu podršku demokratskim snagama u Srbiji.
3. Savet bezbednosti OUN treba da stvori preduslove za efikasnu i
široku podršku medunarodne zajednice privrženosti Crne Gore
transformaciji i integraciji u sve evropske i medunarodne procese, kao
i medunarodne politicke i i finansijske institucije, kako bi ona mogla
da predstavlja pozitivan model za demokratske napore i snage u Srbiji.
Kada se jednom stvore uslovi može doci do sporazuma sa demokratskom
Srbijom o formi i sadržaju buducih odnosa koji ce odgovarati miru i
stabilnosti regiona i Evrope.
Najodlucnija je, mi bi rekli, konstitutivna tacka 8. ovog dokumenta, sa
kojom Crna Gora urbi et orbi , objavljuje svoj ustavnopravni i
medunarodnopravni položaj. Naime, "Vlada Crne Gore odbija da prihvati
rukovodstvo Srbije, njene politicke i diplomatske predstavnike i
službe, koji zloupotrebljavaju administraciju SRJ i ubuduce oni to ne
mogu da cine u ime Crne Gore. Ona ce nezavisno izražavati,
predstavljati i štititi svoju politiku i interese i obaveštavati o tome
druge zemlje i medunarodne organizacije, direktno ili preko svojih
predstavnika".
Zakljucni stav kojeg smo citirali u ovom pismu ne daje mesta sumnji
koji je osnovni smisao ovog obracanja Vlade Crne Gore Ujedinjenim
nacijama. U tom krucijalnom cilju nesumnjivo decidno ona saopštava da
je na politickom i pravnom planu prekinula veze sa svojom državom
Jugoslavijom, te manje više traži aprobaciju ovakve svoje politike,
njenu pomoc i blagonaklonost OUN, jer se sprema da kao nezavisna država
ude u krug njenih clanica.
=== 3 ===
Goran Matic: Blago Baje Patka
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2003-07-08_1.html
Beograd, 04. 07. 2003.
Diznijev junak Baja Patak obožava da provodi vreme u svom trezoru,
prepunom novca. Iako se kupa u novcu, on štedi svaku paru i ne želi da
pomogne svojim siromašnim rodacima. Ne postoji Diznijeva epizoda u
kojoj je on nekome finansijski pomogao.
Ipak, gradani Srbije su na izborima 2000. godine poverovali u izborno
obecanje da se Baja Patak promenio i da ce da deli pare iz trezora. Da
ce da nastupi blagostanje i da ce živeti kao junaci iz zapadnih TV
serija i filmova. U tim serijama nema nezaposlenih i siromašnih. Svi su
lepo obuceni, voze automobile i dobro su placeni. Zapadna industrija
zabave je ostvarila cilj. Sugerisala je gradaninu da ce prihvatanjem
novog obrasca ponašanja postati deo sastavni sveta omiljenih filmskih i
televizijskih iluzija. Da ce živeti u okruženju koje podseca na
omiljenu seriju ''Dinastija''.
Leto 2003. godine. Oko dva miliona gradana Srbije, prema zvanicnim
podacima, živi u apsolutnoj bedi. Jedna trecina živi u siromaštvu sa
prihodom manjim od 30 dolara mesecno, dok oko dva miliona ljudi živi u
apsolutnoj bedi. Ekonomska frustracija ubrzano galopira Srbijom.
Velika obecanja, iz izborne kampanje 2000. godine, o blagostanju i
poštovanju narodnih interesa, raspršila su se kao mehur od sapunice.
Umesto šest milijardi dolara koje nestrpljivo cekaju da predu granicu i
napune narodu džepove, dan za danom, ispunjavaju se upozorenja i
prognoze Slobodana Miloševica iz obracanja naciji, pre drugog izbornog
kruga, nikada održanog. Još uvek odzvanja poruka: ''Ne napadaju oni
Srbiju zbog Slobodana Miloševica, nego Slobodana Miloševica zbog
Srbije''.
Da, Slobodan Miloševic, iskusni bankar politicar i državnik, dobro je
znao šta ''strani dušebrižnici'' žele da naprave od Srbije, i borio se
da to spreci. Strani dušebrižnici su, opet, tvrdili da se bore za
blagostanje gradana Srbije koje im njihova tadašnja vlast, svojim
''svadanjem sa svetom'', uskracuje. Njihova briga za standard gradana
Srbije bila je dirljiva. Konacno je Srbija našla prave prijatelje u
medunarodnoj zajednici. Cinjenicu da su je ti isti bombardovali,
trebala je da izbriše obecana ''kiša dolara''.
Prica o izvesnosti izbornih obecanja, dobro je poznata i porede je sa
lovackim pricama. Politicari su skloni da daju obecanja. Njihova
obecanja su usmerena na pozitivna ocekivanja i potrebe gradana.
Davanjem takvih obecanja, posredno se ta ocekivanja i potrebe priznaju.
A to priznanje je cesto, samo po sebi, dovoljno. Samo obecanje se ne
mora nužno i da se ispuni. Opšte je prihvacen stav da se onaj ko je dao
obecanje, u slucaju njegovog neispunjavanja, ne poziva na odgovornost.
Smatra se da je priznanje potreba i ocekivanja gradana, samo po sebi,
dokaz dobrih namera.
Medutim, obecanja o poklonu od šest milijardi dolara i blagostanju koje
ce uslediti odmah po odlasku ''Miloševicevog režima'', nesposobnog da
iskoristi blagodeti ''ljubavi sa bogatim Zapadom'', spadaju u
hazardersku igru, bez ikakvog pokrica. Kao da se niko u Istocnoj
Evropi, ili Južnoj Americi, nije do sada opekao na slicnim izbornim
poduhvatima. Kao da gradani Srbije nisu imali prilike da vide kolapse
tudih ekonomija i tudu bedu. Blagonaklonost Zapada prema odredenoj
zemlji u tranziciji, formira se iskljucivo na osnovu stepena
otvorenosti za realizaciju njihovih konkretnih ekonomskih interesa.
Milioni siromašnih i opšta beda predstavljaju uobicajenu ''kolatelarnu
štetu'' u ovim ekonomsko-tranzicionim pohodima. Gradani Srbije su se
opredelili da se uce na sopstvenom iskustvu. Tuda im nisu bila dovoljno
ubedljiva.
Možda ce neko reci da ga nisu zavarala nikakva obecanja. Nikakva tuda
iskustva, tranzicije i demokratizacije. Jednostavno, želeo je da vidi
odlazak Miloševica, sa politicke scene, po bilo koju cenu. Medutim taj
odlazak ima svoju cenu. A cena pocinje da se ispisuje. Niko ne zna koja
ce biti konacna cifra. Vec sada je prevelika za Srbiju, prevelika za
njene gradane.
Niko ne tvrdi da je stanje u ekonomiji, pre 2000. godine, bilo sjajno.
Ali, postojali su objektivni razlozi za tadašnje probleme. Politika
ekonomskih sankcije, pritisaka i uslovljavanja bila je usmerena na
ekonomsko podrivanje zemlje. I pored toga, ekonomski potencijal i
proizvodni kapaciteti, ostali su sacuvani. Posle promene vlasti i
ukidanja sankcija, ekonomija se raspala.
Neki ce to da objašnjavaju neodrživim odnosima u privrednom sistemu, sa
stanovišta medunarodnih standarda. Kažu da ce sve to da reši
tranzicija. Neka onda objasne kako su, na primer, pojedina preduzeca, u
uslovima najsurovijih sankcija, uspešno radila i proizvodila delove i
za takve gigante kao što su Mercedes, Audi ili Pežo, a posle promene
vlasti propala. Ukidanje sankcija bi, po zdravoj ekonomskoj logici,
moralo da dovede do još uspešnije proizvodnje i veceg profita, bez
obzira na svojinske odnose i promene. Medutim, to se nije desilo.
Gde je rešenje ove zagonetke. Ko ce to da objasni radnicima koji ostaju
bez plata i posla. Obracanje Slobodana Miloševica javnosti, pre drugog
izbornog kruga, nikad održanog, sadrži i upozorenje i objašnjenje ove
situacije.
Vladajuca garnitura, izabrana u strukturama ''medunarodne zajednice'',
da sa dugim cevima osvoji vlast, institucije i preduzeca, ima svoje
objašnjenje. Za sve je kriv prethodni režim, i onaj pre njega, i još
pre njega, pa sve do Nikole Pašica. Svi su negde pogrešili, samo je ova
vladajuca garnitura savršena u svojoj nadljudskoj borbi za ostvarenje
''sna o blagostanju''. Previdaju banalnu cinjenicu - da njihovo
blagostanje ne znaci i blagostanje ostalih gradana, vec bedu i
siromaštvo.
''Izabrane vlasti'' u ovoj i ovakvim zemljama dobijaju svu mogucu
inostranu, moralnu i politicku podršku da istraju u svojoj mesijanskoj
borbi za svete ideale slobode i demokratije. Medijski sistemi prave od
njih ''pionire i promotere demokratije'', ambasadori zapadnih zemalja
ih ''tetoše'' i pomažu im. Sasvim logicno. U igri je velik ulog.
Pretvaranje države u kreditno-obracunsku jedinicu medunarodnih
institucija i stranih vlada.
Predstavnici ''izabranih vlasti'' imaju i beneficije. Mogu da,
materijalno i statusno, znacajno unaprede svoj položaj. Obecanje o
blagostanju, ako vec ne mogu svima, ispunice sebi. Upravni odbori,
putovanja, diplome, kuce i stanovi, preduzeca za sebe, clanove porodice
i prijatelje. I za to ce dobiti podršku. Jer, u igri je velik ulog.
Pretvaranje države u zavisan protektorat. Što da se medunarodni faktori
iscrpljuju oko destrukcije Srbije, kada ima dovoljno ''domacih
kandidata''. I desno, i levo, i na centru.
Ipak, i pored blagostanja u koje je uplovila nova vlast, ostaje problem
opšteg siromaštva i bede, u koje uplovilo stanovništvo. Nikakav
problem. I ta tema je apsolvirana. Najpre ce se priznati siromaštvo kao
problem. ''Društvena briga'' za siromašne se forsira u medijima. Kada
se vec ne rešavaju problemi, neka vidi ''sirotinja raja'' da neko vodi
racuna o njima. Da uvažava problem i da iskazuje zabrinutost i
saosecanje.
Zatim sledi formiranje nezavisnih instituta, agencija i centara,
skupštinskih i vladinih tela, partijskih oblika delovanja, sindikalnih
komiteta, odbora i komisija i kombinovanih socijalno-ekonomskih saveta
za borbu protiv siromaštva. U budžetima se izdvajaju sredstva za rad
ovih birokratskih tela za ''dizanje prašine'' o gorucoj temi. Na brigu
vlasti za sirotinju, nadovezuje se i medunarodna zajednica. Stižu
donacije i krediti za izradu strategija, operativnih planova i
projekata. Ukljucuju se eminentni profesori i strucnjaci željni dodatne
afirmacije i dodatnih honorara. Eksperti su uzeli stvar u svoje ruke.
Bice analiza i planova, strategija i projekata.
Investiranje u birokratsko-ekspertsku aktivnost i ''proizvodnju
papira'' o nekoj aktuelnoj temi, znacajno je za kontrolu javnog mnenja.
Princip je isti kao sa predizbornim obecanjima. Priznanje problema i
angažovanje birokratskih struktura proizvodi utisak u javnosti da se
uvažavaju problemi ugroženih, siromaštvom i bedom, i da se radi na
prevazilaženju problema. To što se koncepcije zabrinutih eksperata,
uglavnom oslanjaju na ekonomsku politiku vlade kao optimalnu, nikog ne
zabrinjava. Nisu oni tu da polemišu sa vladinom politikom, vec da je
potvrde i podrže. Da odbiju svaku vezu ekonomske politike vlade sa
siromaštvom. Da pricaju bajke o deset godina ''prošlog režima'' koji je
sve upropastio. Eksperti dobro znaju svoj posao. Brane vladinu
politiku. Uostalom, ko ce da ih isplati ako to ne urade. Umiruju se
tenzije, održava poverenje u vlast i obezbeduje se nada.
Ova situacija ipak ne može da se poredi sa izbornim obecanjima. Dok u
izbornoj kampanji opozicija daje obecanja ciji je smisao negacija i
kritika vladajuce politike, ovde se radi o iznudenoj poziciji vlasti da
prizna sopstvenu nesposobnost i ekonomsku katastrofu. Borba protiv
siromaštva ne može da se vodi alternativnim putem, angažovanjem radnih
grupa i traženjem donacija za izradu projekata i strategija.
Angažovanje raznih eksperata nece rešiti problem ekonomske katastrofe i
nemaštine. Borba protiv siromaštva podrazumeva obracun sa njihovim
uzrocima. A to su, pre svega, rezultati državne ekonomske politike.
Rezultati rada vlade. Ako neko zaista želi da se obracuna sa
siromaštvom i bedom, morao bi da se temeljno obracuna sa ekonomskom
politikom vlade. Svaka druga borba protiv siromaštva bila bi direktna
podrška ekonomskoj katastrofi koju uspešno servisira vlada.
Onaj, ko odbija da prihvati elementarnu cinjenicu, da iza jedne trecine
siromašnih u Srbiji stoji vladina politika, podržava vladu na kursu
daljeg siromašenja stanovništva. Da li ce je podržavati i kada u Srbiji
bude dve trecine siromašnih gradana, ili tri trecine minus 2- 3
procenata bogatih. Da li gradane Srbije u tom pravcu vode izborna
obecanja o blagostanju.
Leto 2003. godine. Milion otpuštenih radnika, stotine hiljada bez
isplacene zarade, milioni siromašnih. Ipak, nisu sva obecanja
izneverena. Dinastija je pre par godina stigla. I to, na Beli Dvor.
Doduše, ne serija, vec porodica. Došli su siromašni, iz bogatog sveta,
da uživaju u blagodetima i bogatstvu Srbije. Da podele bogatstvo sa
onima koji ga u Srbiji imaju. Gradani Srbije nisu bili te srece.
Dinastija je ostala samo televizijska iluzija. Bogata Srbija takode.
Oni su izgubili i ono što su imali, i gubice i dalje. Istina, ne svi.
Za sledece izbore gradanima treba pripremiti ''Mikijev zabavnik''. Bez
obzira na deciji karakter ovog casopisa, on je pun poucnih primera i za
odrasle. Narocito za glasace. Tamo ce videti da Baja Patak, cicija iz
stripa, iznosi dolar iz trezora samo pod uslovom da ostvari profit. On
ne poklanja iz altruistickih i filantropskih razloga. U stripu o Baji
Patku nema prevare. U Srbiji ima. Previše!
=== 4 ===
http://www.politika.co.yu/2003/0628/01_07.htm
Politika (Beograd), 28.6.2003
Zaplet Sartid
Na listi spoljnopolitičkih i ekonomskih prioriteta SCG (a Srbije
pogotovo) mogao bih ovih dana (ako već nije) da se nađe i slučaj Sartid.
Namerno kažemo "slučaj", jer martovska prodaja ovog metalskog
kompleksa američkom koncernu Ju-Es-Stil, uprkos svojoj formalnoj
validnosti, preti da preraste u aferu koja bi ozbiljno naškodila dosad
uspešnim reformskim koracima Srbije. Ovo bi se pogotovo moglo dogoditi
posle nedavnih javnih upozorenja uglednog konzorcijuma evropskih
banaka (i uz njih pratećih kompanija), poverilaca Sartida, koji su na
nedavnoj konferenciji za štampu u beogradskom Hajatu upozorili da će
slučaj predati Arbitražnom sudu u Beču.
Njihovo upozorenje kao i argumenti zbog čega i sama vlada mora da se
(ponovo) pozabavi Sartidom još su ozbiljniji posle višestrukih
upozorenja da će - ako stvari ostanu kakve jesu - strani kreditori o
svemu obavestiti i za ovo područje moguće zainteresovane poslovne
partnere: a obavestiće ih očigledno o nesavršenosti naših propisa i
sudstva i na kraju o odgovornosti same vlade u izvršavanju obaveza
koje su svojevremeno prihvaćene. Ako se to zaista i dogodi slučaj
istoga časa postaje međunarodna afera.
Trenutno – ali i prethodnih meseci (a posle prodaje Sartida za 21,3
miliona dolara o čemu se u stručnim krugovima poodavno govori kao o
"nedopustivo niskoj ceni") – od veoma ozbiljnih prigovora konzorcijuma
stranih banaka nadležni ministar Aleksandar Vlahović se brani uporno
ponavljanom izjavom "da Vlada Srbije nije nadležna za poništaj prodaje
Sartida" jer je od trenutka uvođenja stečaja u ovaj oronuli gigant
naše privrede nad njim "prestala ingerencija Ministarstva za
privatizaciju i same Vlade Srbije". Iz te ni u čemu sporne izjave je
više nego jasno da se od vlade ne može tražiti da bilo šta naređuje
nadležnom sudu. Međutim, ako je i naš Trgovački sud kao i svuda u
civilizovanom svetu nezavisan, zašto vlada ne bi mogla da raspravlja o
dokumentu koji poseduje i koji su predstavnici konzorcijuma banaka
pokazali na nedavnoj konferenciji za štampu u hotelu Hajat. Reč je o
"Pismu podrške" koje je još u maju 2001. godine potpisao lično
tragično preminuli premijer Zoran Đinđić.
Tim dokumentom srpska vlada (pa i sam ministar Vlahović) se pre
stečaja, a i pre prodaje Sartida, obavezala da neće preduzimati ništa
bez znanja konzorcijuma i na štetu Sartidove (buduće) sposobnosti da do
tada preuzete obaveze prema inostranim kreditorima izmiruje.
Neophodno je zato da sama vlada, ili odgovarajući ekspertski tim,
potraži i nađe takva rešenja koja bi eliminisala opasnost moguće afere
i nove bruke. Pogotovu što ova tema ima potencijal da postane novo
poprište za unutarpartijske obračune i dodatnu politizaciju, u
okolnostima kada cela zemlja ima mnogo preča posla. (Lj. Č.)
=== 5 ===
Mirela Beloševic: RADNICKA RAKOVICA
http://www.artel.co.yu/sr/izbor/jugoslavija/2003-06-26_1.html
infograf@...
Beograd, 26. juni 2003. godine
Rakovica se nekada smatrala industrijskim delom Beograda, gde je radila
i živela radnicka klasa. Nekada, Rakovica je imala 25000 radnika i kada
se loše živelo obican svet je umeo da kaže: " Videce oni (misleci na
vlast) ako im ustane Rakovica ! " Upravo u lošim vremenima inflacije
1993. godine krenulo je i propadanje industrijskih giganata. Kao što je
bila obezvredjena svaka duga roba, bili su obezvredjeni i traktori, pa
tako i motori za traktore koji se, recimo, proizvode u Rakovickoj
Industriji motora. Onda su usledile sankcije, bombardovanje a sad je,
kažu, nedostatak investicija razlog što u Rakovici ima tri puta manje
radnika i što u proseku žive sa primanjima od 6000 dinara.
U Industriji motora stecaj traje vec pet godina i od tada ne
funkcioniše sindikalna organizacija. To naravno nije propisano zakonom
jer sindikat nije pravno lice da bi u strecaju prestao sa radom .
Medjutim, u stecaju svi radnici idu na Biro za zapošljavanje a pozivaju
se samo oni koji su nephodni. Pošto medju neophodnima najcešce nema
sindikalnih poslenika onda se preplašeno clanstvo sindikata povlaci i
odustaje od sindikalne aktivnosti. Menjaju se stecajni upravnici ( u
Industriji motora promenjena su 4 upravnika) koji imaju velika
ovlašcenja, odgovorni su Trgovinskom sudu dok radnicima niko nije
odgovoran niti imaju gde da se požale. Završavaju negde na pijacama za
tezgom ili na ulici prodajuci švercovanu robu. Potplate doktore da bi
otišli u invalidsku penziju jer i to im je neko rešenje. U prostorije
Samostalnog sindikata, koje se nalaze u opštini Rakovica, ili u službu
socijalnog rada dodju da pozajme koji dinar. Jedan od osnovnih zahteva
sindikata jeste da se promeni Zakon o stecaju kako on ne bi bezgranicno
dugo trajao .
Fabrika "21 maj" ušla je u restruktuiranje, oslobodili su se viška
radnika ali oni koji su ostali ne žive bolje . Od 5500 radnika ostalo
je 1700. Ovaj gigant ima 9 fabrika od kojih je jedna nekada proizvodila
delove za avione. U okviru Holdinga svaki deo ima svoj proizvodni
program ali ni jedan ne funkcioniše. Deo koji proizvodi auto motore
deli sudbinu Kragujevacke "Zastave" i u proizvodnji u primanjima. Plate
kasne, ne mogu da plate struju, vodu, imaju nerešena stambena pitanja.
Sa restruktuiranjem se stalo pocetkom ove godine jer navodno nema
novca. Dugovanja su narasla i ne može se dalje sa tim teretom. Nekada,
kada se vlast još plašila da ne krene pobuna u Rakovici, davali su
fabrikama kredite ali sa velikim kamatama koje sada nema ko da otplati.
Sindikalno rukovodstvo Rakovice se pita ako su nam kao državi otpisani
dugovi zašto ne mogu i strateški bitnim fabrikama da se otpišu
dugovanja. Pošto su u upravnim odborima ovih fabrika predstavnici
vlasti od kojih zavisi da li ce im biti otpisani dugovi iz nekog, možda
nesvesnog, straha radnici Rakovice su se na nedavnom protesnom skupu
radnika u Beogradu uglavnom pojavili sa zastavama sindikata a ne
fabrika iz kojih dolaze. "Dvadeset prvi maj" i "Rekord" su na spisku od
40 preduzeca koji se rekonstruišu po posebnom programu Vlade, što bi
trebalo da znaci da je Vlada svesna njihovog znacaja. Kada su radnici
otpuštani takodje je primenjivan socijalni program Vlade a to znaci
6000 dinara po godini radnog staža. Za te pare kupili su šporete,
zamenili dotrajale kucne aparate, ali je malo ko zapoceo neki biznis.
"Rekord" ima ugovor o saradnji sa jednim ruskim poslodavcem koji je
zapravo zakupio proizvodnju guma i obezbedio sirovine. Radnici primaju
redovno plate, ako se tako mogu nazvati primanja od 6000 dinara. Od
3000 radnika, koliko ih je nekada bilo, sada radi 800.
Kao primer cistog robovlasnickog odnosa sindikalci navode slucaj
"Kamenoloma EMS Kijevo" a.d. Beograd koji je, kažu, ilustracija za
privatizaciju koja je pogubna za radnike. Kamenolom na Straževici koja
je toliko puta bombardovana u vreme NATO agresije na Jugoslaviju, kupio
je na aukciji Italijan i od tada ne poštuje ni kolektivni ugovor, iako
se na njega obavezao kupoprodajnim ugovorom. Podelio je radnicima
odštampane molbe za sporazumni raskid radnog odnosa i na pitanje šta
želi time da postigne, sindikalci Rakovice kažu da je cilj da radnici
bez pogovora pristanu na sve uslove rada.
Jedini pozitivan primer je "Tehnogas" gde je vecinski vlasnik nemacki
državljanin koji je u startu obezbedio 3 miliona maraka za rešavanje
stambenih pitanja. Plate su tajna a kažu da sindikalna oragnizacija u
ovoj firmi dobro radi.
I još jedan detalj iz rada Samostalnog sindikata Rakovice, ciji celnici
kažu da su vecinski sindikat u vecini fabrika radnicke Rakovice,
nedavno im je iskljucena struja i to samo spratu u zgradi opštine na
kome se oni nalaze. Sindikat Rakovice ne želi da placa nerealno visoke
racune i smatraju da vlast i na ovaj nacin pokazuje svoju snagu.
O životu u Rakovici govori i podatak sa sastanka u skupštini opštine
gde je receno da je nekada od maligniteta oboljevalo na ovoj opštini
160 do 180 ljudi godišnje a sad 500 , a razlozi su brojni (toga bar ne
nedostaje): bombardovanje, pothranjenost, stresovi zbog gubitka radnog
mesta, života u lošim podstanarskim uslovima...
Sve u svemu, izgleda da se vlast ne plaši pobune ove brojcano
oslabljene radne snage. Ne samo da nemaju brojnost, vec su to sad
uglavnom uplašeni, umorni ljudi do kojih ne stižu ni informacije kakva
ih sudbina ceka. Kakva sudbina ceka nekadašnje industrijske gigante ne
znaju ni sindikalni predvodnici jer nema socijalnog dijaloga. On je,
kažu, jednostran jer predstavnici vlasti odredjuju kada ce se susresti
sa sindikalcima, ali i dnevni red, o cemu ce se na tim susretima
razgovarati.
=== 6 ===
Svedoke ubijaju, zar ne
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2003-06-23_8.html
Goran Matic
potpredsednik Jugoslovenske levice
Beograd, 06. 06. 2003. godine
Protiv amnezije i predrasuda
Na istorijskoj sceni, pojavio se pod imenom Savle iz Tarza (Taršanin).
Kao fanatican eksponent kolaboracione, prorimske vlasti u Jerusalimu,
on aktivno ucestvuje u napadima na tadašnje pripadnike nazarenske
partije, odnosno prve hrišcane. Slobodno je priznavao da je svoje žrtve
proganjao do smrti, a smatra se da je bio umešan i u kamenovanje
Stefana, prvog hrišcanskog mucenika. Posle Stefanove smrti, Savle je sa
odredom ljudi, krenuo u Damask, u Siriji, da u skladu sa politikom Rima
i tamo progoni nazarene.
Na putu za Damask, na vrelom podnevnom suncu, Savle pada sa konja,
doživljava neobicno iskustvo i cuje glas koji ga pita: ''Savle, Savle,
zašto me goniš''. Glas mu se predstavlja kao Isus Nazarecanin i upucuje
ga da produži u Damask gde ce biti preobracen. On odbacuje svoje ranije
ime Savle, postaje Pavle i krece da širi nazarensku misao sa istim onim
fanatizmom, s kojim je dotada pokušavao da je uguši. Radikalan raskid
sa prošlošcu je više nego ocigledan. Savle je u potpunosti uklonjen sa
scene.
Oko 39. godine nove ere, Pavle se vraca u Jerusalim, gde ga zvanicno
primaju medu nazarene. Upravo od Pavla, i samo od Pavla, uz pomoc i
podršku Isusovog sledbenika Simona, poznatijeg kao Petar, pocinje da se
probija i konstituiše nova religija - hrišcanstvo.
A po hrišcanskom predanju, Jovan Krstitelj, bio je protiv braka Kralja
Iroda IV, sa Irodijadom, suprugom njegovog brata Filipa I. Smatrao ga
je grešnim. Kada je Irodijadina cerka Salomija, igrom zadivila kralja
Iroda, on joj je ponudio ispunjenje želje. Na nagovor majke, Salomija
je zatražila glavu Jovana Krstitelja. Kralj Irod je prihvatio i dao da
se on pogubi. Neugodni svedok njegovog greha sa Irodijadom, bio je
definitivno uklonjen. Svedoke ubijaju, zar ne.
Biti preobracen ili uništen - istorijska i biblijska dilema. Redovno se
postavlja, u periodima promena nosilaca društvene moci, pred nepodobne
i nepoželjne svedoke,. Težeci da uspostave što potpuniji autoritet i
legitimitet, nosioci društvene moci cesto posežu za raznim oblicima
eliminacije onih, koji bi svojim saznanjima mogli da ih podriju.
Repertoar je bogat i raznovrstan. Krece se od potkupljivanja i
preobracanja, preko diskreditacije i pretnje, pa sve do potpune
eliminacije iz društvenog i politickog života. Ponekad ozakonjenom
eliminacijom, a ponekad ne.
Ako niste bili u prilici da budete nepodobni svedok društvenih prilika,
onda ne možete ni da pretpostavite koliko je to ozbiljna i opasna
stvar. Ako vas nije zahvatio talas politicke diferencijacije,
policijske izolacije ili zakonske lustracije, možete da spavate mirno.
Vaše predstave o bližoj prošlosti su prihvatljivo uskladene sa
zvanicnom verzijom nosilaca društvene moci. Ne narušavate njihov
autoritet i legitimitet. Mirno spavajte. Niste bili clan JUL-a. Ako ste
i bili, nemojte da priznate. Ako pokažu clansku kartu, tvrdite da je
falsifikat. Ako ipak dokažu, branite se kako ste bili primorani.
O JUL-u govorite sve najgore. Jer nema bolje teme od JUL-a, da se
dokaže privrženost vrednostima vladajuce garniture. Tvrdite da se radi
o ekstremnim levicarima, neostaljinistima, neprijateljima demokratije.
O kleptokratskoj vrsti ili sekti. Niste citali program stranke, ali ste
sigurni da je usmeren na podrivanje društvenog poretka i države. Da vas
pitaju, kadrove JUL-a, koje inace nikad niste upoznali, ravnomerno bi
rasporedili po Sibiru, Golom Otoku i Centralnom zatvoru. Tako govore
pravoverni. Tako treba. Za Srbiju.
I dalje se u medijima vrte pitanja o bivšim clanovima JUL-a. Zanimaju
ih poznati funkcioneri, ministri i direktori, aktivisti i perjanice
''prethodnog režima''. Ko je, od uticajnih ili poznatih licnosti
aktuelne politicke i društvene scene, u prethodnom periodu, bio clan
JUL-a. Ko je uspeo da prepliva i docepa se sigurne obale DOS-a.
Klasicna pitanja. Novinari koji uporno insistiraju na ovakvim pitanjima
traže imena, imena i imena. Imena lica koja ce medij uciniti dodatno
zanimljivim i intrigantnim.
Ja razmišljam o drugim stvarima. O karakteru i smislu ovakvih pitanja.
O namerama. I najzad, najviše o moralu.
U svakom pitanju sadržani su indirektni stavovi, o ''deceniji promašene
i kriminalne vladavine JUL-a''. Konkretni odgovori to samo potvrduju.
JUL je, po ovim tvrdnjama, uskratio ili ''ukrao'', deceniju života
gradanima Srbije, iako je na politickoj sceni postojao tek polovinu
ovog perioda, a ucestvovao u vlasti nešto preko tri godine. JUL je
odgovoran za ratove i nacionalizam, a svi znaju da se borio za mir i
ravnopravnost. JUL je ''zavadio Srbiju sa svetom'', iako se zalagao za
saradnju sa svetom. JUL je ''lopovska sekta'', iako su kontroverzni
bogataši u najvecoj meri zastupljeni u drugim strankama kako bivše,
tako i aktuelne vlasti.
Polazi se od premise da je JUL bio prvorazredni politicki i državni
štetocina, i da je potrebno da se još jednom napravi inventar
neidentifikovanih ili zaboravljenih clanova ove stranke u društvu, da
se obeleže neobeleženi, i stavi i njima plava traka sa golubom mira,
oko ruke. Izloženi medijskoj, policijskoj i pravosudnoj, baražnoj vatri
novih vlasti, proganjani clanovi i simpatizeri JUL-a, ovu aktivnost
naivno podržavaju. Doživljavaju je kao pravicnu stvar, u okviru koje se
''žigošu'', renegati, odnosno razni stranacki otpadnici, izdajnici i
prebezi. Veciti poltroni i miljenici svih vlasti.
Prihvatanjem jednostranog, gotovo spletkaroškog odnosa prema temi
renegatstva, indirektno se potvrduju sve iskonstruisane optužbe i
formirane predrasude na racun Jugoslovenske levice. I sam sam nekoliko
puta bio u prilici da poimence prozovem i okarakterišem stranacke
renegate. Nijednom nisam mogao da uticem na karakter novinskog clanka.
Moje izjave, svaki put su bile stavljene u kontekst indirektne potvrde
stava o univerzalnoj krivici JUL-a, za sve i svašta. Imale su medijsku
funkciju da na ''politicko dno'', zauvek namenjeno JUL-u, povuku i neke
od njegovih bivših aktivista, situiranih i u promenjenim politickim
okolnostima.
Ova tema se, po pravilu, namece u periodima uzburkane politicke scene.
Tada, po pravilu, sukobljene strane i interesno podeljeni mediji, na
sve strane traže dodatne argumente, vracajuci se cesto i u prošlost,
kako bi potkrepili svoj politicki nastup ili potisnuli u stranu
neugodnu politicku temu.
Racionalno sagledavanje ukazuje da su efekti, prozivanja bivših clanova
i aktivista JUL-a, vezani iskljucivo za odnose u vladajucoj koaliciji.
Ukoliko mediji nisu spremni, ili nemaju odobrenje, da objave aktuelne
politicke stavove JUL-a po pojedinim društvenim pitanjima, nego
iskljucivo tragaju za imenima bivših ''julovaca'', aktivnih u
strukturama nove vlasti, onda je nastup ovih medija kristalno jasan.
JUL im je potreban kao ''meta za potkusurivanje'', a ne kao aktivni
politicki subjekt. Ili slikovito, kao ''bokserski džak'' za trening, na
kome demonstriraju snagu udaraca, preteci svojim aktuelnim suparnicima
u politickom ringu. Ponekad može da se prati i pravo medijsko
takmicenje, raznih politickih opcija vladajuce koalicije, na temu: ko
bi se najbolje, najdoslednije, ili cak najsurovije razracunao sa
''ostacima prošlosti'', odnosno sa JUL-om.
Pitanja o bivšim clanovima JUL-a, ukazuju na zanimljiv fenomen prisutan
na jugoslovenskoj politickoj sceni. Fenomen politicke amnezije. Ne samo
da se aktuelnom politikom i medijskim izrazom te politike, bestidno
falsifikuju elementarne politicke cinjenice iz bliže prošlosti, nego se
još jednom vrstom kolektivne amnezije deo nosilaca prošle politike
udobno smestio u ''ložu'', u kojoj nova vlast neguje ''prvoborce
petooktobarskog puca'' i ostrašcene kriticare prošlosti.
Odjednom, kao da je zaborav prekrio poslednju deceniju prošlog veka,
niko ne zna šta se dešavalo, ko je gde bio i za šta se zalagao.
Nastupilo je vreme masovnog potiskivanja politicki nekorisnih, a
pogotovo neprijatnih cinjenica, iz dioptrije pobednika.
Ne odnosi se to samo na delovanje reprezenata ''bivšeg režima''. Pranje
biografija, postalo je uobicajena praksa. Pogledajte, na primer, izjave
vodecih politicara DOS-ove koalicije iz 1995. godine, u periodu
potpisivanja Dejtonskog sporazuma. Dobar deo njih se isticao u javnoj
podršci ''srpskoj stvari'' i pozivao rukovodstvo bosanskih Srba da ne
prihvati mirovni sporazum, nego da nastavi borbu za srpsku državu u
Bosni, oružanim putem. Danas su ta zalaganja, beskrupuloznom
zloupotrebom politicke i medijske scene, ''implantirali'' Slobodanu
Miloševicu i ''bivšem režimu'', ukazujuci pri tome iskljucivo na JUL.
Nije sporno to, što se veci deo sadašnje vladajuce politicke garniture
odrekao takvih svojih prethodnih reci i politike, jer dobro bi bilo da
se svi takve politike odreknu. Nije takode sporno, ni što negiraju da
su takve stavove ikad izražavali, i neka te i takve stavove definitivno
''pokrije zaborav''. Sporno je i uvek ce da bude sporno, što tu, svoju
promašenu politiku i zalaganja pripisuju drugima, pokazujuci pri tome
nevidenu spremnost i principijelnost da se obracunaju sa svakim, ko
iskazuje njihove prethodne stavove ili ukaže da su ih oni zastupali.
A najvecu spremnost i najvecu principijelnost, izražavaju upravo u
obracunu sa onima, od kojih su pokrali politicke ideje i programe,
pripisujuci im istovremeno one svoje, promašene i odbacene. Ništa
neobicno. Svedoci moraju da budu ucutkani ili uklonjeni sa društvene
scene. Da ne prepoznaju svoje ideje i programe u ''tudem vlasništvu'' i
da se ne drznu da iznesu istinu o velikoj politickoj kradi i
kleptomaniji. Nema temeljnog raskida sa prošlošcu bez eliminacije
svedoka te prošlosti.
Zato je JUL neugodan svedok. Dok se razracunavaju sa idejama slobode,
nacionalnog identiteta i dostojanstva, istovremeno su ''preoteli''
JUL-u ideje mira, nenasilja, ravnopravnosti, socijalne pravde, saradnje
sa svetom, i još ga optužuju da je bio najveci protivnik ovim
zalaganjima. Politicki najpokradeniji, a najviše optuživan za lopovluk.
Stara biblijska tema o kralju Irodu koji je dao da se pogubi svedok
njegovog greha.
Medutim, JUL ne napadaju samo reprezenti aktuelne vlasti. Gotovo isti
odnos ispoljava i veci deo sadašnje opozicije, odnosno nekadašnjih
partnera iz vlada narodnog jedinstva. I oni su na liniji kralja Iroda.
Zato, ne obracajte pažnju na nosioce i sadržaje njihovih napada, vec
gledajte šta prilikom takvih istupa pokušavaju da ''gurnu pod tepih''.
Ne obracunavaju se oni sa JUL-om, nego sa svojom prošlošcu koju bi
želeli da ponište, izbrišu i zaborave. Oni bi da udu u evropske
integracije i institucije, ocišceni od sopstvenih zalaganja za
slobodom, ocuvanjem države i nacionalnog identiteta. Preobraceni. Sve
što je sporno, odbacice kao tud greh, kao ''greh JUL-a''. Ako se ovako
nastavi, uskoro ce u Srbiji i zmija, kada odbaci staru kožu, da tvrdi
da nije njena, vec julovska.
Nova politika podrazumava temeljan raskid sa prošlošcu - slogan koji se
sistematski ponavlja vec trecu godinu. O kakvom se raskidu radi. O
raskidu sa realnim, opštepoznatim cinjenicama, i o reviziji bliže
istorije. Raskid koji podrazumeva novu istoriju, opranu i umivenu od
kompromitujucih cinjenica za vladajucu garnituru. Ona je bila savršena
u prošlosti, baš kao što je sada, i kao što ce uvek da bude, i u
buducnosti.
Ta, nova istorija, koristi stare dobre tehnike retuširanja. Setite se
cuvene fotografije iz pecine u Drvaru, na kojoj se, iz decenije u
deceniju, smanjivao broj prisutnih oko Maršala. Jer, nema raskida sa
prošlošcu bez eliminacije svedoka te prošlosti. Ako treba, nepodobni ce
nestati i sa fotografija.
Medutim, šta ako se istorija postavi kao ozbiljna nauka i usprotivi
ovakvom prekrajanju. Ako, na primer, politicki stav aktuelnog ministra
spoljnih poslova o konacnom prihvatanju Dejtonskog sporazuma, u
decembru 2002. godine, ne bude mogao da se retroaktivno evidentira u
1995. godini. Tamo mora da se evidentira, i za ''vjeke vjekova'' upiše,
njegov tadašnji politicki stav. To ne ide u prilog vlastima. Sa druge
strane, to ne bi bilo dobro za istoriju sa stanovišta nove politicke
garniture. Time bi se ozbiljna istorija svrstala u red nepodobnih za
DOS. A zna se, šta se radi sa nepodobnima. Lustracija, nego šta. U
interesu nove politike, kolektivne amnezije i digniteta aktuelne
garniture na vlasti, nephodno je lustrirati istoriju.
Ako se ne lustrira istorija, bliža prošlost preti da se ozbiljno umeša
u aktuelnu politiku. To bi vec bio težak udarac za nosioce politike,
zasnovane ne samo na negaciji prošlosti, nego i na pokušaju da grade
svoju poziciju na falsifikovanju elementarnih i opštepoznatih cinjenica
iz skorije prošlosti. Ukoliko se to uspešno ne izvede, aktuelna vlast
ce imati onu vrstu problema koju tužilaštvo Haškog tribunala ima u
slucaju protiv Slobodana Miloševica. Optužuju ga za politiku protiv
koje se borio i cude se što ne mogu ništa da dokažu.
Aktuelna vlast u Srbiji ima, u izvesnom smislu, slican problem. Bori se
protiv politike koju je godinama oblikovala i zastupala, a sada je
pripisala drugima i postala ''pravoverna''. Pripisala je drugima da bi
imala ''demokratski i civilizacijski'' kredibilitet i politicki
monopol, da se sa njima bori u cilju demokratizacije društva.
Zaglušujuci medijski hvalospevi o naporima i ostvarenim rezultatima, u
procesu demokratizacije su nerazumljivi i kontradiktorni svakom ko
poznaje istinske vrednosti i institucije demokratskog društva. Bitka za
demokratiju, odnosno demokratizacija, odvija se u Srbiji u okvirima
pojmovnog aparata revolucije kao društvenog procesa. Proizvodi se
utisak da reformski, demokratski i humanisticki orijentisana manjina,
vodi bitku za demokratiju, za koju vecina nema dovoljno sluha. Bez
obzira na to, da li se radi o vešto nametnutoj iluziji, ili možda cak i
zabludi vladajuce garniture, stvari su u demokratskom smislu neodržive.
Jer, ukoliko se zaista radi o demokratiji kao izrazu interesa vecine,
ona može i mora da se uspostavi odmah. Ne postoji ni jedan opravdan
društveni razlog da se to smesta ne ucini. Ne sutra, vec danas. Bez
probnog perioda i ekperimenata. Bez lažne bitke manjine za interese
vecine. Naprotiv, demokratija i postoji kao opšta saglasnost vecine.
Jednostavno, postoji ili ne. Ostvaruje se na jasnim principima, ili je
nema. Podrazumeva poštovanje ljudskih prava i sistem demokratskih
institucija sa utvrdenim pravilima igre.
Proces demokratizacije, kao ''put ka demokratiji'', ili ''borba za
demokratiju'', ne oznacava nikakvu demokratiju, vec njeno definitivno
odlaganje i suspendovanje u interesu manjine, odnosno vladajuce
garniture koja je sebi dodelila ekskluzivnu ulogu u ''demokratskoj
revoluciji''. Osnovni cilj demokratizacije je da taj proces traje što
duže, a ne uspostavljanje demokratije. Demokratizacija, kao put u
demokratiju, i sama demokratija, kao stabilan poredak, medusobno se
iskljucuju. Ne možete u isto vreme da budete, na putu prema nekom
mestu, i na tom mestu.
Nemoguce je organizovati istinsko i stabilno demokratsko društvo, u
uslovima ''svakodnevnog juriša'' izvršne vlasti da ponovo
demokratizuje, vec demokratizovane, ili, po njima, nedovoljno
demokratizovane institucije. Kakva je to demokratija, kada vladajuca
garnitura uporno teži da oceni i uredi, sva podrucja života i sve
institucije, u skladu sa svojim ''principima'', odnosno potrebama. Sve
što se ne uklapa u ''demokratizaciju koja tece'', bice proterano na
''smetlište istorije''. To se odnosi, kako na ''ostatke poraženog
režima'', tako i na novonastalu opoziciju koja je iz raznih razloga
''otpadala'' sa zacrtanog kursa demokratizacije.
Državna agencija Tanjug, 11. juna 2003. godine, prenosi zvanicnu izjavu
jedne politicke stranke iz koalicije na vlasti, o tome kako je apsurdno
da opoziciona stranka može nešto da vodi u državi. Tvrde i da je to
opasno za državu. Apsurd je, po takvima, da se opoziciji uopšte dozvoli
postojanje. Nedostajala je još samo poneka suza, zato što je Goli otok
ostao u drugoj državi. Bez obzira, što ta partija, u svom nazivu, ima
atribut ''demokratski'', ona po svojim zalaganjima više prodseca na
preživelu, tvrdokornu komunisticku frakciju. Cuvare revolucionarnog
plamena. Uostalom, to dokazuju i njeni kljucni kadrovi.
Tako se, umesto uspostavljanja demokratije, promoviše
ideološko-religijski odnos prema borbi za njeno uvodenje. Novi
dogmatizam. Na pozitivnim ocekivanjima gradana, zasnovanim na
decenijskoj propagandi o univerzalnim vrednostima slobode i
demokratije, o privrženosti novom internacionalizmu, izgradena je
legitimnost novih vlasti da promovišu svoj sistem za rekonstrukciju
društva. Medutim, vera i poverenje najširih društvenih slojeva,
zloupotrebljeni su za sticanje ogromne društvene moci manjine na
vlasti. Zar težnja da se razvije društvena moc koja obuhvata sve
aspekte ljudskog života, od licne savesti do državnih poslova, ne
izgleda poznato. Da li se secate teza o izgradnji novog društvenog
sistema i novog coveka. I zakletvi, da se sa tog puta nece skrenuti.
Umesto demokratije, kao sistema stabilnih društvenih institucija,
uveden je kult promena. Pred njim padaju i vec dostignute slobode i
prethodno izgradene demokratske institucije. Sve tece, sve se menja,
sve je relativno, jedino vladajuca garnitura ostaje. Ona diktira i
tempo i sadržaj promena. Naravno da je sebe iz toga izuzela. Za sve
ostale, baš za sve, vrhovni nalog vremena je - promene.
Ali, da li je zaista moguca totalna mobilizacija u ''stroj za
promene''. Kako izaci na kraj sa onima koji imaju svoje, stabilne
predstave o slobodi i demokratiji, nacionalnom identitetu i državi, i
ne misle da ih menjaju. Da li se mogu trajno ukloniti sa politicke
scene dosledni, istinski levicari, ili na primer ''tvrdokorni''
desnicari. Šta da se radi sa doslednima koji ne žele da menjaju ni
sebe, ni svoja uverenja.
Zna se. Ko istrajava na starim pozicijama predstavlja relikt prošlosti,
sumnjivo udruženje, antireformske ili antihaške snage. Takav samo
priziva unisonu reakciju vlasti i medija koji gromoglasno uzvikuju
magicne reci: ''obracun i osveta''.
Obeležene su nove kategorije politickih protivnika i državnih
neprijatelja. Jeretici promena. Oni koji misle, kao što su mislili i
pre naloga za promenom. Oni koji se ponašaju i deluju na nacin, na koji
su se uvek ponašali i delovali. Oni koji su zadržali vrednosni sistem
zasnovan na kategorijama slobode i nezavisnosti, suvereniteta,
integriteta i nacionalnog identiteta.
Pored jeretika, tu su i ''kocnicari promena''. Nije im jasno šta se
dešava. Žele da nastave da rade u fabrikama, na svojim radnim mestima,
u svojim preduzecima, na svojim imanjima. Strucni kadrovi cija se
strucnost više ne priznaje. Sudije koje više drže do zakona, nego do
novih politickih direktiva. Sindikalni pokušaji, otrgnuti od vladinog
uticaja, da se založe za ''neka radnicka prava'' ili se protive rastu
cena.
Medu najopasnijim neprijateljima promena su patriote. Istovremeni
jeretici i ''kocnicari promena''. Jer, u skladu sa vrhovnim nalogom
vremena, sloboda više nije sloboda, država nije država. Naziv
Jugoslavija, ukinut je dekretom manjine. A Srbija, Srbija nije više
Srbija. Treba da postane deo Evrope, jer je zvanican stav da to još
uvek nije. A šta je Srbija dok putuje, ''od Srbije do dela Evrope'',
niko ne zna, ali vecina oseca i trpi. Uglavnom, niti je Srbija, niti
Evropa. Ne može Srbija istovremeno da bude na ''putu ka Evropi'', i u
Evropi. Ili je u Evropi, ili na putu.
Teško je, na prvi pogled, u ovoj igri reci shvatiti jednostavnu istinu.
Oni koji tvrde da je Srbija na ''putu u Evropu'', prethodno su morali
da je ''izbace'' iz Evrope, u kojoj se inace nalazi, kao sastavni deo
evropske kulture, politike, humanizma i religije. Sastavni deo
evropskih sukoba i istorije. Evropske teritorije. Možda nije clan nekog
ekskluzivnog, monopolskog ili imperijalnog evropskog kluba, ali je
nesporno, u svemu, evropska zemlja. Insistiranjem vladajuce garniture,
da Srbija u ovom trenutku to još nije, vodi se politika udaljavanja od
evropskih integracija, a ne legalizovanja evropskog statusa.
Zašto se otvoreno ne kaže na kakvom je to putu Srbija. Ko je vodi i ko
je navodi. Šta treba da se na tom ''putovanju'' promeni u najširem
javnom mnenju u Srbiji. Nije to nikakav ''put u Evropu'', nego put
legalizacije decenijske agresije, koja je rezultirala bombardovanjem
SRJ. Put dugogodišnjeg imperijalnog ''vršljanja'' najmocnijih evropskih
država na prostoru prethodne Jugoslavije. Put definitivnog priznanja
NATO bombardovanja SRJ, kao neophodne i opravdane mere, uz odbacivanje
bilo kakve odgovornosti zapadnih lidera. Put ''kukavicijeg jajeta'',
kada se agresija na srpski narod i Jugoslaviju, predstavlja kao srpska
agresija na druge. Naravno, uz eliminaciju i diskreditaciju nepodobnih
svedoka.
Novi državni aparat vlast doživljava, uživa i sprovodi na nivou
sopstvenih, najcrnjih optužbi ''prethodnog režima'', koje su mahom bile
izmišljene ili ''naduvane'' kao rezultat dugogodišnje agresije i
politicke propagande. Takva vlast je održiva u ogranicenom vremenskom
periodu. Njena prirodna težnja je da taj period traje što duže. U tom
nastojanju ona teži da otkloni sve izazove koji mogu da bace senku na
legitimnost i kompetentnost u obavljanja državnih poslova. Rezultati
aktuelnog vladanja, uvek se mogu relativizovati dirigovanom akcijom i
kontrolom politickog i medijskog aparata, ali ostaje problem sa
prošlošcu. Potrebno je i nju ''dovesti u red'', staviti pod kontrolu i
uciniti sastavnim delom tekuce propagande državne politike. Ukoliko
tumacenje prošlosti nije pod kontrolom, vlast može da doživi ozbiljne
izazove.
Višegodišnji, otvoreni sukob proizvodaca ''nove prošlosti'', sa
''paklenim terorom cinjenica'', ušao je u tragikomicnu fazu.
Utvrdivanje opštepoznatih cinjenica i izveštavanje o njima, poverava se
odborima, komisijama i radnim telima vladajuce garniture i zvanicno
dobija status ''državne tajne''. Novinama je skrenuta pažnja da paze
šta pišu, da ne bi ušli na teren ''državne tajne''. Posete državnom
zatvoru su ''državna tajna''. Kupanje u privatnom bazenu je takode
''državna tajna''. Takva prošlost je proglašena za ''državnu tajnu'' i
tek posle ''zvanicnog'' definisanja cinjenica i odobrenja, može da se
pusti u javnost. Skupština i vlada, policija i pravosude, politicki
funkcioneri i njihove kamarile, junacki se nose sa ''paklenim terorom
cinjenica''.
U tom obracunu, na prvoj liniji fronta, hrabro i principijelno
istrajava nacionalni komitet za saradnju sa Haškim tribunalom.
Dostavlja tužilaštvu sve tražene dokumente, skidajuci sa njih oznaku
''državna tajna'', dok odbrani Slobodana Miloševica uskracuje pristup
arhivama i dokumentima. Selektivnim pristupom u plasmanu cinjenica,
favorizovanjem tužilaštva i omalovažavanjem znacaja odbrane, ovaj
komitet daje svoj doprinos u narušavanju, ionako srušenih, principa o
''fer sudjenju''. Otvorenim paktiranjem sa tužilaštvom, na liniji
afirmacije decenijskih prevara i falsifikata, o karakteru i ciljevima
''srpske borbe'', daje veliki doprinos ugrožavanju nacionalnih
interesa. Delatnost komiteta je potpomognuta nesebicnim zalaganjem
nekolicine bivših politickih i državnih rukovodilaca, sada
''preobracenih i pravovernih'', koji dostavljaju znacajne dokumente iz
državnih i privatnih arhiva. Stvara se atmosfera u društvu, za
proglašavanje špijunaže za državnu vrlinu. U obracunu sa terorom
cinjenica i objektivnim svedocima, sva sredstva su dozvoljena.
Na Zapadu ništa novo. Ali na Istoku jeste. Orvelov junak Vinston Smit,
iz antologijskog dela ''1984'', preselio se u stvarnost, i cenzuriše i
menja prošlost. Osnovne parole vlasti iz tog dela: ''Rat je mir;
Sloboda je ropstvo; Neznanje je snaga'', postale su politicki aksiomi
nove vladavine. U skladu sa ovim principima mora se oblikovati i
istorija.
Da li uopšte postoji svest o rasprostranjenosti i nivou falsifikovanja
cinjenica iz bliže prošlosti. Koliko puta ste primetili da se vaše
neposredno, iskustveno poznavanje dogadaja iz poslednje decenije,
razlikuje od aktuelne politicko-medijske verzije. Da li ste nekada
primetili ocigledan falsifikat iza koga odlucno staju zvanicne državne
strukture.
Ako jeste, imate ozbiljan problem. Možete da postanete svedok. A
svedoke uklanjaju, zar ne. Jer, nema raskida sa prošlošcu bez
eliminacije svedoka te prošlosti.
I zato me dalje pozivaju novinari i postavljaju pitanja o bivšim
clanovima i aktivistima JUL-a, mada znaju odgovore na sva pitanja isto
kao i ja, a neki možda i bolje. Nije u pitanju niti amnezija, niti
neznanje. Ne radi se o novinarima koji su živeli u drugim zemljama pre
''petooktobarske revolucije''. Vecinu sam vidao i ranije. Uveren sam da
savršeno znaju odgovore, ali ne žele da baš oni budu izvor informacija.
Odbijaju ulogu svedoka vremena koje dobro poznaju. Ne zbog tog vremena,
nego zbog ovog, sadašnjeg. To vreme su još bolje upoznali. Vreme
''biroa'' koji teži da oblikuje društveni poredak na osnovu politickih
smernica. ''Informacionog'' ili ''press'', potpuno je svejedno.
Novinari dobro znaju s kim imaju posla i kako prolaze nepodobni svedoci
prošlosti. I cinjenice, i stranke, i mediji, i ljudi, i gradevine.
Uostalom svi su imali priliku da vide i nauce tu lekciju.
Na kraju, ako sadašnja politicka garnitura na vlasti, ikada završi
obracune, i definitivno lustrira nepodobnu istoriju, uverena da je, sa
te strane, osigurala sadašnjost, suocice se sa novim izazovom.
Opstankom u buducnosti. Sitnica. Hrabro ce se suociti sa lustracijom
buducnosti, uverena u svoju nesalomivost. I tako ce nepovratno otici sa
politicke scene. Buducnost ce lustrirati njih.
Napomena:Tekst je pisan bez želje za osporavanjem bilo cije licne vere
i ubedenja, a sa namerom da se ospori svaki eksluzivitet ili pravo,
vladajucim garniturama u Jugoslaviji, da legalizuju revolucionarne
principe i uvode revolucionarne metode u društveni i politicki život.
Bez obzira na to, koje sile ili autoriteti ih podržavaju.
L'AMICO AMERICANO
7: Giochetti attorno al Kosovo
giocati sulla pelle di chi ci vive e di chi non puo' piu' viverci
(italiano / english)
1. Games Surrounding Kosovo
(Srdja Trifkovic)
2. Pesante scontro Europa-USA su chi sara' il prossimo Governatore
Coloniale del Kosovo
(Fonti: ANSA e Frankfurter Rundschau)
3. Kosovo ombudsman says UN violating human rights
OMBDUSMAN ACCUSA: L'UNMIK VIOLA I DIRITTI UMANI
=== 1 ===
http://www.chroniclesmagazine.org/News/Trifkovic/NewsViews.htm
CHRONICLES, Saturday, June 14, 2003
Games Surrounding Kosovo
by Srdja Trifkovic
If a rifle figures above a mantlepiece in Act I it is likely to fire in
Act III. Likewise, if a dozen well-known KLA apologists and
pro-Albanian lobbies parading as think-tanks start simultaneously
clamoring for Kosovo’s independence—making identical or similar
statements in a ten-day period—it is almost certain that their efforts
will be presented as a pressing policy issue before the summer is out.
The pursuit of Kosovo’s independence from Serbia provides “the only
prospect for long-term stability in the Balkans” and must not be
postponed, claim Paul Williams and Janusz Bugajski in a report
(“Achieving a Final Status Settlement for Kosovo”) published by the
Center for Strategic and
International Studies. Bugajski, until recently a lavishly
paid“consultant”for Milo Djukanovic’s kleptocratic little fiefdom,
seems to have lost some of his enthusiasm for the cause of Montenegrin
independence now that the retainer has ended; but the “analysis”
vis-ŕ-vis Kosovo is the same:“the only way” to achieve peace and
stability is to cut another slice from the
depleted Serbian salami. Until and unless this is done, the ethnic
tensions in the region and political and economic stagnation in the
Balkans will continue. The authors argue that a “freely elected”
government in Kosovo would reduce the potential for social unrest and
promote the rule of law and
pluralism.
Only days earlier, on May 21, the House of Representatives Committee on
International Relations held an open hearing (“The Future of Kosovo”)
and heard Daniel Serwer of the United States Institute of Peace declare
that the“specific problems” of today’s Kosovo “include failure of the
Serbs to participate consistently in the Kosovo Assembly and continuing
Serb
control in the north.” Among those invited to testify were spokesmen
for the Albanian-American registered lobby groups and their
congressional supporters; not one invited speaker represented the
interests of Serbs and other non-Albanians in Kosovo, or the position
and concerns of Serbia.
James Dobbins, director of the International Security and Defense
Policy Center at the Rand Corporation and a key advocate of the war
against Serbia in the Clinton administration, joined the chorus by
saying that the unresolved nature of Kosovo’s status as potential
independent state
continues to be an obstacle to reconciliation between the ethnic groups
in the region: “I always believed that the only result that would
satisfy a majority of the people is some form of independence.”
Charles A. Kupchan, director of European studies at the Council on
Foreign Relations, bewails that “the Balkans as a whole have slipped
off the radar screen” and sees the formal separation of Kosovo from
Serbia as a welcome opportunity to put the region back on the map.
Kupchan added that the
situation in Kosovo holds important lessons for the United States’
effort at nation building in Iraq.
The billionaire “philantropist,” currency speculator George Soros, even
went to Belgrade on May 27 to tell the Serbs that it was in their
interest to support the independence of Kosovo. At a conference in
Belgrade’s Hyatt Regency, Soros said that Serbia could be put into the
“fast-lane to European integration” in exchange for Kosovo’s
independence. Only days before his
trip Soros wrote an article in London’s Financial Times (May 22) saying
that Kosovo’s independence would be the logical end of Yugoslavia’s
disintegration and that Macedonia in particular should be given some
assurance that Kosovo’s independence does not herald any further
fracturing of Balkan states.
In Washington the consensus among political analysts, including those
who oppose any change in Kosovo’s status, is that these pro-Albanian
lobbyists intend to package Kosovo’s independence in “realpolitical”
terms in their pitch to the Bush administration. They will claim that
doing a big favor
to a Muslim community—the Albanians—could be subsequently presented as
a counterweight to the coming adjustment of the “Road Map” to reflect
Mr. Sharon’s many objections, both already stated and yet pending.
The precedent already exists in Mr. Rumsfeld’s pointed invocation,
during the war in Afghanistan, of America’s intereventions in Bosnia
and Kosovo as the conclusive proof that the United States is not a
priori anti-Muslim.
The KLA’s Washingtonian friends will claim that strip-mining Serbia
costs nothing—the heirs of Zoran Djindjic in Belgrade will do exactly
as told, whatever is demanded of them—and yields rich rewards in giving
America leverage in appeasing enraged Muslim opinion around the world.
It is to be hoped that this time the bad guys will not succeed. If the
Administration goes along with these proposals it will make a mistake
for seven main reasons:
1. It will reward mass ethnic cleansing and murder, carried out on a
massive scale by the Albanians ever since the beginning of the NATO
occupation four years ago;
2. It will condone the principle that an ethnic minority’s plurality in
a given locale or region provides grounds for that region’s secession—a
precedent that may yet come to haunt America in the increasingly
mono-ethnic and mono-lingual Southwest;
3. It will terminally alienate the Serbs, whose cooperation is crucial
to making the Balkans finally stable and peaceful, at a time when
American energy, money and manpower is more pressingly needed further
east;
4. It will create an inherently unstable polity that will be an even
safer haven for assorted criminals and Islamic extremists than it is
today;
5. It will reignite the war in neighboring Macedonia, where the current
semblance of peace is absolutely predicated upon the continuing status
quo in Kosovo;
6. It will contribute to further deterioration of relations with the
Europeans and Russians with no tangible benefit to the United States;
7. It will commit itself to continuing the Clinton-Gore
“nation-building project” in Kosovo that culminated with the bombing of
Serbia in 1999—an illogical, immoral, and utterly untenable
rearrangement of the Balkan architecture which it would be in America’s
interest to reverse, not ratify and make semi-permanent.
This time the “realists” have ample arguments against Cilnton’s model
of the new Balkan order that seeks to satisfy the aspirations of all
ethnic groups in former Yugoslavia—except the Serbs. Whatever is
imposed on them in this moment of weakness, the Serbs shall have no
stake in the ensuing order
of things. Sooner or later they will fight to recover Kosovo, whatever
its“status.” The Carthaginian peace imposed on them today will cause
chronic regional imbalance and strife for decades to come. That is not
in America’s interest, and therefore should not be condoned.
=== 2 ===
http://www.euobserver.com/index.phtml?aid=11703
EU Observer - June 13, 2003
US opposes EU candidate for Kosovo administration
Despite unanimous support from the enlarged EU, Swedish UN ambassador
Pierre Schori is not expected to become the new chair of UNMIK, UN
Interim administration mission in Kosovo.
According to the German newspaper Frankfurter Rundschau, Mr Schori is
seen as "too critical towards the US" and would therefore face strong
opposition from Washington.
The UN Interim Administration Mission in Kosovo, UNMIK, needs a new
chairman from August 2003 when the mandate of the current head of the
mission, German Michael Steiner, ends.
Mr Pierre Schori has unanimous support from Russia and the enlarged EU
that is expected to have 25 members from May 2004, reports Frankfurter
Rundschau.
However, the former Swedish deputy Foreign affairs minister and leader
of social democrats in the European Parliament is seen as "too critical
towards the US" and "too sympathetic" towards such countries like Cuba
and Nicaragua.
The official reason for opposing Mr Schori's nomination is the fact
that Sweden is not a NATO member.
Another obstacle would also be the fact that Mr Schori is representing
Sweden. The US does not want another" reports the Swedish media,
referring to the UN chief weapons inspector.
The decision on the new head of UNMIK will be taken by UN Secretary
General Kofi Annan. But it is unlikely that Mr Annan would go against
the will of the US, the German newspaper wrote.
Press Articles Frankfurter Rundschau
Written by Dace Akule
Edited by Andrew Beatty
---
http://www.ansa.it/balcani/kosovo/kosovo.shtml
KOSOVO: UE PROPONE ANCHE ITALIANO IN ROSA PER UNMIK
(ANSA) - LUSSEMBURGO, 16 GIU - I ministri degli esteri Ue hanno
deciso oggi di proporre all'Onu i nomi di due diplomatici europei,
l'italiano Antonio Armellini e lo svedese Peter Schoeri, quale
possibile nuovo capo dell'Unmik, l'amministrazione delle Nazioni
Unite per il Kosovo. Lo ha indicato in una conferenza stampa il
ministro degli esteri greco Ghiorgos Papandreu, presidente di turno
dei ministri Ue. Spettera' al segretario generale dell'Onu Kofi
Annan prendere una decisione circa la successione dell'attuale capo
dell'Unmik, il tedesco Michael Steiner. Tradizionalmente la carica di
capo dell'Unmik e' assegnata a un rappresentante dell'Unione europea.
Papandreu ha anche precisato che oggi i capi della diplomazia Ue
non hanno designato un successore per l'inviato speciale dell'Unione
europea in Medio Oriente, lo spagnolo Miguel Angel Moratinos. I
ministri hanno invitato Moratinos a prolungare di ''alcune
settimane'' il proprio mandato, che doveva concludersi a fine mese,
in attesa che intervenga una decisione dei paesi comunitari. (ANSA).
CEF 16/06/2003 18:52
UE: APERTO PUZZLE INVIATI SPECIALI, ITALIANI IN LIZZA
(ANSA) - LUSSEMBURGO, 16 GIU - Sono ancora aperti i giochi per la
nomina del nuovo inviato speciale Ue in Medio Oriente e del futuro
capo della missione Unmik in Kosovo, per i quali ci sono in lizza
anche candidati italiani. I capi della diplomazia Ue non hanno
trovato oggi a Lussemburgo un sostituto per lo spagnolo Miguel Angel
Moratinos, inviato in Medio oriente dal 1996, che lascia alla fine
del mese. Fra i nomi che circolano queli possibili successori, hanno
indicato fonti diplomatiche, ci sono la diplomatica italiana Laura
Mirakian, attuale ambasciatore a Damasco, l'olandese Marcel
Kupershoek, ambasciatore a Islamabad, e lo svedese Staffan De
Mistura, distaccato all'Onu. Per la successione del tedesco Michael
Steiner a capo dell'Unmik, l'amministrazione delle Nazioni Unite per
il Kosovo, i ministri Ue hanno invece proposto al segretario Onu Kofi
Annan, cui spetta la decisione, una rosa di due nomi europei:
quelli del diplomatico italiano Antonio Armellini e dello svedese
Peter Schoeri. Una decisione per l'Unmik dovrebbe intervenire nelle
prossime settimane. Sulla designazione del successore di Moratinos -
che e' stato pregato di prolungare di qualche settimane la propria
missione - in Medio Oriente non e' escluso che una decisione possa
essere presa in margine al prossimo vertice Ue di Salonicco, alla
fine della settimana.(ANSA). CEF
16/06/2003 21:17
KOSOVO: CADE IPOTESI ARMELLINI, ANNAN VUOLE UN POLITICO
(ANSA) - ROMA, 1 LUG - E' caduta l' ipotesi della designazione
dell'ambasciatore Antonio Armellini a capo dell'amministrazione
civile del Kosovo per conto delle Nazioni Unite, perche' il
segretario generale Kofi Annan, ''ritiene preferibile che in questo
momento la gestione del Kosovo sia politica e non tecnica''. Lo ha
dichiarato il ministro degli Esteri Franco Frattini rispondendo a un
giornalista nella conferenza stampa di presentazione del semestre
italiano dell'Ue. Il ministro degli esteri ha spiegato che
''l'Italia non aveva alcuna intenzione di presentare una propria
candidatura per il capo dell'amministrazione civile in Kosovo'', ma
avendo ricevuto ''forti e continue sollecitazioni a presentare una
candidatura italiana'' aveva optato per l'ambasciatore Armellini.
Armellini - attualmente impegnato ''a pieno tempo'' come delegato di
Frattini in Iraq - era risultato colui che meglio incarnava le
''esigenze tecnico-professionali per l' incarico in Kosovo'', ha
spiegato il ministro. Gli scenari pero' sono ''cambiati'', ha
proseguito Frattini, e ''ad avviso di Annan, in questo momento la
gestione del Kosovo dovrebbe essere affidata a una personalita' con
profilo politico e non tecnico''. Frattini ha anche riferito di
aver scritto oggi una lettera ai quattordici partner europei e a
Javier Solana, alto rappresentante della politica estera dell'Ue, per
sollecitare una ''riflessione sulla possibilita' di esprimere
candidature di taglio politico e non tecnico''. (ANSA).
RF-TH/LP
01/07/2003 18:42
=== 3 ===
http://www.b92.net/english/news/
index.php?&nav_category=&nav_id=23675&order=priority&style=headlines
B92, July 10, 2003
Kosovo ombudsman says UN violating human rights
PRISTINA -- Thursday – The United Nations mission in
Kosovo is indifferent to the rule of law and continues
to deprive the people of their basic rights and
freedoms, the province’s ombudsman said today in a
stinging report four years into the mission’s mandate.
Marek Novicki, Kosovo’s Polish ombudsman, said that
though certain functions had been devolved to local
authorities, UNMIK retained its grip on the most
important elements of government, resulting in
“continuing violations of human rights and abuses of
authority, reflecting its indifference to the rule of
law by which the rest of Europe is bound.”
According to the report, the Kosovo judiciary remains
severely understaffed and under-funded, and the courts
are unable to play a significant role in administering
justice and protecting the rights of individuals.
UNMIK consistently fails to publish new laws in
accordance with regulations, and translations are
often so poor that they cannot be accurately
interpreted.
Novicki says that the principle that the executive
should not be considered above the law is compromised
in the case of Kosovo, where the executive and the
legislative “are one and the same individual”. The
human rights situation is not helped, he says, by
placing certain categories of human rights complaints
under the control of UNMIK.
Novicki notes improvements in freedom of movement and
security for non-Albanians, but that the situation in
some parts of the province “remains very difficult.”
Despite calls from all sides for repatriation, “the
lack of province wide security, the dire economy, and
the delays in resolving the future status of Kosovo
render it unsurprising that very few [displaced
persons] have returned to Kosovo during this reporting
period.”
The report criticises UNMIK for failing to investigate
a number of serious crimes committed since their
arrival, “in particular cases involving interethnic
violence against non-Albanian communities.” It blames
in part the constant turnover of the investigative
staff of the UNMIK police.
The report concludes: “In our Second Annual Report, we
stressed that Kosovo should prepare itself to be a
‘human rights black hole’, in Europe and in the world.
This observation remains an accurate one, particularly
given that UNMIK continues to ignore any findings that
it has violated human rights guaranteed under
international human rights conventions.”
7: Giochetti attorno al Kosovo
giocati sulla pelle di chi ci vive e di chi non puo' piu' viverci
(italiano / english)
1. Games Surrounding Kosovo
(Srdja Trifkovic)
2. Pesante scontro Europa-USA su chi sara' il prossimo Governatore
Coloniale del Kosovo
(Fonti: ANSA e Frankfurter Rundschau)
3. Kosovo ombudsman says UN violating human rights
OMBDUSMAN ACCUSA: L'UNMIK VIOLA I DIRITTI UMANI
=== 1 ===
http://www.chroniclesmagazine.org/News/Trifkovic/NewsViews.htm
CHRONICLES, Saturday, June 14, 2003
Games Surrounding Kosovo
by Srdja Trifkovic
If a rifle figures above a mantlepiece in Act I it is likely to fire in
Act III. Likewise, if a dozen well-known KLA apologists and
pro-Albanian lobbies parading as think-tanks start simultaneously
clamoring for Kosovo’s independence—making identical or similar
statements in a ten-day period—it is almost certain that their efforts
will be presented as a pressing policy issue before the summer is out.
The pursuit of Kosovo’s independence from Serbia provides “the only
prospect for long-term stability in the Balkans” and must not be
postponed, claim Paul Williams and Janusz Bugajski in a report
(“Achieving a Final Status Settlement for Kosovo”) published by the
Center for Strategic and
International Studies. Bugajski, until recently a lavishly
paid“consultant”for Milo Djukanovic’s kleptocratic little fiefdom,
seems to have lost some of his enthusiasm for the cause of Montenegrin
independence now that the retainer has ended; but the “analysis”
vis-ŕ-vis Kosovo is the same:“the only way” to achieve peace and
stability is to cut another slice from the
depleted Serbian salami. Until and unless this is done, the ethnic
tensions in the region and political and economic stagnation in the
Balkans will continue. The authors argue that a “freely elected”
government in Kosovo would reduce the potential for social unrest and
promote the rule of law and
pluralism.
Only days earlier, on May 21, the House of Representatives Committee on
International Relations held an open hearing (“The Future of Kosovo”)
and heard Daniel Serwer of the United States Institute of Peace declare
that the“specific problems” of today’s Kosovo “include failure of the
Serbs to participate consistently in the Kosovo Assembly and continuing
Serb
control in the north.” Among those invited to testify were spokesmen
for the Albanian-American registered lobby groups and their
congressional supporters; not one invited speaker represented the
interests of Serbs and other non-Albanians in Kosovo, or the position
and concerns of Serbia.
James Dobbins, director of the International Security and Defense
Policy Center at the Rand Corporation and a key advocate of the war
against Serbia in the Clinton administration, joined the chorus by
saying that the unresolved nature of Kosovo’s status as potential
independent state
continues to be an obstacle to reconciliation between the ethnic groups
in the region: “I always believed that the only result that would
satisfy a majority of the people is some form of independence.”
Charles A. Kupchan, director of European studies at the Council on
Foreign Relations, bewails that “the Balkans as a whole have slipped
off the radar screen” and sees the formal separation of Kosovo from
Serbia as a welcome opportunity to put the region back on the map.
Kupchan added that the
situation in Kosovo holds important lessons for the United States’
effort at nation building in Iraq.
The billionaire “philantropist,” currency speculator George Soros, even
went to Belgrade on May 27 to tell the Serbs that it was in their
interest to support the independence of Kosovo. At a conference in
Belgrade’s Hyatt Regency, Soros said that Serbia could be put into the
“fast-lane to European integration” in exchange for Kosovo’s
independence. Only days before his
trip Soros wrote an article in London’s Financial Times (May 22) saying
that Kosovo’s independence would be the logical end of Yugoslavia’s
disintegration and that Macedonia in particular should be given some
assurance that Kosovo’s independence does not herald any further
fracturing of Balkan states.
In Washington the consensus among political analysts, including those
who oppose any change in Kosovo’s status, is that these pro-Albanian
lobbyists intend to package Kosovo’s independence in “realpolitical”
terms in their pitch to the Bush administration. They will claim that
doing a big favor
to a Muslim community—the Albanians—could be subsequently presented as
a counterweight to the coming adjustment of the “Road Map” to reflect
Mr. Sharon’s many objections, both already stated and yet pending.
The precedent already exists in Mr. Rumsfeld’s pointed invocation,
during the war in Afghanistan, of America’s intereventions in Bosnia
and Kosovo as the conclusive proof that the United States is not a
priori anti-Muslim.
The KLA’s Washingtonian friends will claim that strip-mining Serbia
costs nothing—the heirs of Zoran Djindjic in Belgrade will do exactly
as told, whatever is demanded of them—and yields rich rewards in giving
America leverage in appeasing enraged Muslim opinion around the world.
It is to be hoped that this time the bad guys will not succeed. If the
Administration goes along with these proposals it will make a mistake
for seven main reasons:
1. It will reward mass ethnic cleansing and murder, carried out on a
massive scale by the Albanians ever since the beginning of the NATO
occupation four years ago;
2. It will condone the principle that an ethnic minority’s plurality in
a given locale or region provides grounds for that region’s secession—a
precedent that may yet come to haunt America in the increasingly
mono-ethnic and mono-lingual Southwest;
3. It will terminally alienate the Serbs, whose cooperation is crucial
to making the Balkans finally stable and peaceful, at a time when
American energy, money and manpower is more pressingly needed further
east;
4. It will create an inherently unstable polity that will be an even
safer haven for assorted criminals and Islamic extremists than it is
today;
5. It will reignite the war in neighboring Macedonia, where the current
semblance of peace is absolutely predicated upon the continuing status
quo in Kosovo;
6. It will contribute to further deterioration of relations with the
Europeans and Russians with no tangible benefit to the United States;
7. It will commit itself to continuing the Clinton-Gore
“nation-building project” in Kosovo that culminated with the bombing of
Serbia in 1999—an illogical, immoral, and utterly untenable
rearrangement of the Balkan architecture which it would be in America’s
interest to reverse, not ratify and make semi-permanent.
This time the “realists” have ample arguments against Cilnton’s model
of the new Balkan order that seeks to satisfy the aspirations of all
ethnic groups in former Yugoslavia—except the Serbs. Whatever is
imposed on them in this moment of weakness, the Serbs shall have no
stake in the ensuing order
of things. Sooner or later they will fight to recover Kosovo, whatever
its“status.” The Carthaginian peace imposed on them today will cause
chronic regional imbalance and strife for decades to come. That is not
in America’s interest, and therefore should not be condoned.
=== 2 ===
http://www.euobserver.com/index.phtml?aid=11703
EU Observer - June 13, 2003
US opposes EU candidate for Kosovo administration
Despite unanimous support from the enlarged EU, Swedish UN ambassador
Pierre Schori is not expected to become the new chair of UNMIK, UN
Interim administration mission in Kosovo.
According to the German newspaper Frankfurter Rundschau, Mr Schori is
seen as "too critical towards the US" and would therefore face strong
opposition from Washington.
The UN Interim Administration Mission in Kosovo, UNMIK, needs a new
chairman from August 2003 when the mandate of the current head of the
mission, German Michael Steiner, ends.
Mr Pierre Schori has unanimous support from Russia and the enlarged EU
that is expected to have 25 members from May 2004, reports Frankfurter
Rundschau.
However, the former Swedish deputy Foreign affairs minister and leader
of social democrats in the European Parliament is seen as "too critical
towards the US" and "too sympathetic" towards such countries like Cuba
and Nicaragua.
The official reason for opposing Mr Schori's nomination is the fact
that Sweden is not a NATO member.
Another obstacle would also be the fact that Mr Schori is representing
Sweden. The US does not want another" reports the Swedish media,
referring to the UN chief weapons inspector.
The decision on the new head of UNMIK will be taken by UN Secretary
General Kofi Annan. But it is unlikely that Mr Annan would go against
the will of the US, the German newspaper wrote.
Press Articles Frankfurter Rundschau
Written by Dace Akule
Edited by Andrew Beatty
---
http://www.ansa.it/balcani/kosovo/kosovo.shtml
KOSOVO: UE PROPONE ANCHE ITALIANO IN ROSA PER UNMIK
(ANSA) - LUSSEMBURGO, 16 GIU - I ministri degli esteri Ue hanno
deciso oggi di proporre all'Onu i nomi di due diplomatici europei,
l'italiano Antonio Armellini e lo svedese Peter Schoeri, quale
possibile nuovo capo dell'Unmik, l'amministrazione delle Nazioni
Unite per il Kosovo. Lo ha indicato in una conferenza stampa il
ministro degli esteri greco Ghiorgos Papandreu, presidente di turno
dei ministri Ue. Spettera' al segretario generale dell'Onu Kofi
Annan prendere una decisione circa la successione dell'attuale capo
dell'Unmik, il tedesco Michael Steiner. Tradizionalmente la carica di
capo dell'Unmik e' assegnata a un rappresentante dell'Unione europea.
Papandreu ha anche precisato che oggi i capi della diplomazia Ue
non hanno designato un successore per l'inviato speciale dell'Unione
europea in Medio Oriente, lo spagnolo Miguel Angel Moratinos. I
ministri hanno invitato Moratinos a prolungare di ''alcune
settimane'' il proprio mandato, che doveva concludersi a fine mese,
in attesa che intervenga una decisione dei paesi comunitari. (ANSA).
CEF 16/06/2003 18:52
UE: APERTO PUZZLE INVIATI SPECIALI, ITALIANI IN LIZZA
(ANSA) - LUSSEMBURGO, 16 GIU - Sono ancora aperti i giochi per la
nomina del nuovo inviato speciale Ue in Medio Oriente e del futuro
capo della missione Unmik in Kosovo, per i quali ci sono in lizza
anche candidati italiani. I capi della diplomazia Ue non hanno
trovato oggi a Lussemburgo un sostituto per lo spagnolo Miguel Angel
Moratinos, inviato in Medio oriente dal 1996, che lascia alla fine
del mese. Fra i nomi che circolano queli possibili successori, hanno
indicato fonti diplomatiche, ci sono la diplomatica italiana Laura
Mirakian, attuale ambasciatore a Damasco, l'olandese Marcel
Kupershoek, ambasciatore a Islamabad, e lo svedese Staffan De
Mistura, distaccato all'Onu. Per la successione del tedesco Michael
Steiner a capo dell'Unmik, l'amministrazione delle Nazioni Unite per
il Kosovo, i ministri Ue hanno invece proposto al segretario Onu Kofi
Annan, cui spetta la decisione, una rosa di due nomi europei:
quelli del diplomatico italiano Antonio Armellini e dello svedese
Peter Schoeri. Una decisione per l'Unmik dovrebbe intervenire nelle
prossime settimane. Sulla designazione del successore di Moratinos -
che e' stato pregato di prolungare di qualche settimane la propria
missione - in Medio Oriente non e' escluso che una decisione possa
essere presa in margine al prossimo vertice Ue di Salonicco, alla
fine della settimana.(ANSA). CEF
16/06/2003 21:17
KOSOVO: CADE IPOTESI ARMELLINI, ANNAN VUOLE UN POLITICO
(ANSA) - ROMA, 1 LUG - E' caduta l' ipotesi della designazione
dell'ambasciatore Antonio Armellini a capo dell'amministrazione
civile del Kosovo per conto delle Nazioni Unite, perche' il
segretario generale Kofi Annan, ''ritiene preferibile che in questo
momento la gestione del Kosovo sia politica e non tecnica''. Lo ha
dichiarato il ministro degli Esteri Franco Frattini rispondendo a un
giornalista nella conferenza stampa di presentazione del semestre
italiano dell'Ue. Il ministro degli esteri ha spiegato che
''l'Italia non aveva alcuna intenzione di presentare una propria
candidatura per il capo dell'amministrazione civile in Kosovo'', ma
avendo ricevuto ''forti e continue sollecitazioni a presentare una
candidatura italiana'' aveva optato per l'ambasciatore Armellini.
Armellini - attualmente impegnato ''a pieno tempo'' come delegato di
Frattini in Iraq - era risultato colui che meglio incarnava le
''esigenze tecnico-professionali per l' incarico in Kosovo'', ha
spiegato il ministro. Gli scenari pero' sono ''cambiati'', ha
proseguito Frattini, e ''ad avviso di Annan, in questo momento la
gestione del Kosovo dovrebbe essere affidata a una personalita' con
profilo politico e non tecnico''. Frattini ha anche riferito di
aver scritto oggi una lettera ai quattordici partner europei e a
Javier Solana, alto rappresentante della politica estera dell'Ue, per
sollecitare una ''riflessione sulla possibilita' di esprimere
candidature di taglio politico e non tecnico''. (ANSA).
RF-TH/LP
01/07/2003 18:42
=== 3 ===
http://www.b92.net/english/news/
index.php?&nav_category=&nav_id=23675&order=priority&style=headlines
B92, July 10, 2003
Kosovo ombudsman says UN violating human rights
PRISTINA -- Thursday – The United Nations mission in
Kosovo is indifferent to the rule of law and continues
to deprive the people of their basic rights and
freedoms, the province’s ombudsman said today in a
stinging report four years into the mission’s mandate.
Marek Novicki, Kosovo’s Polish ombudsman, said that
though certain functions had been devolved to local
authorities, UNMIK retained its grip on the most
important elements of government, resulting in
“continuing violations of human rights and abuses of
authority, reflecting its indifference to the rule of
law by which the rest of Europe is bound.”
According to the report, the Kosovo judiciary remains
severely understaffed and under-funded, and the courts
are unable to play a significant role in administering
justice and protecting the rights of individuals.
UNMIK consistently fails to publish new laws in
accordance with regulations, and translations are
often so poor that they cannot be accurately
interpreted.
Novicki says that the principle that the executive
should not be considered above the law is compromised
in the case of Kosovo, where the executive and the
legislative “are one and the same individual”. The
human rights situation is not helped, he says, by
placing certain categories of human rights complaints
under the control of UNMIK.
Novicki notes improvements in freedom of movement and
security for non-Albanians, but that the situation in
some parts of the province “remains very difficult.”
Despite calls from all sides for repatriation, “the
lack of province wide security, the dire economy, and
the delays in resolving the future status of Kosovo
render it unsurprising that very few [displaced
persons] have returned to Kosovo during this reporting
period.”
The report criticises UNMIK for failing to investigate
a number of serious crimes committed since their
arrival, “in particular cases involving interethnic
violence against non-Albanian communities.” It blames
in part the constant turnover of the investigative
staff of the UNMIK police.
The report concludes: “In our Second Annual Report, we
stressed that Kosovo should prepare itself to be a
‘human rights black hole’, in Europe and in the world.
This observation remains an accurate one, particularly
given that UNMIK continues to ignore any findings that
it has violated human rights guaranteed under
international human rights conventions.”
Jugocoord su Telegram
Jugocoord su Facebook