Informazione
By John Pilger - Source: teleSUR English, July 12, 2014
http://zcomm.org/znetarticle/the-return-of-george-orwell-and-big-brothers-war-on-palestine-ukraine-and-truth-2/
ITALIANO: Il ritorno di George Orwell e la guerra del Grande Fratello alla Palestina, all’Ucraina e alla verità (John Pilger)
http://www.controlacrisi.org/notizia/Conflitti/2014/7/18/41629-il-ritorno-di-george-orwell-e-la-guerra-del-grande-fratello/
oppure https://it.groups.yahoo.com/neo/groups/crj-mailinglist/conversations/messages/8056
Z net – Duh otpora je živ / piše John Pilger
Povratak George Orwella i rat Velikog brata protiv Palestine i Ukrajine i protiv istine
Prije par večeri gledao sam predstavu „1984“ Georgea Orwella insceniranu u jednom londomskom kazalištu. Iako se na sav glas razglašavalo suvremeno interpretiranje djela, Orwellovo upozorenje, što se odnosilo na budućnost, predstavljeno je kao djelo neke epohe koja je daleka, koja nije prijeteća, koja je čak bezopasna. Činilo se kao da Edward Snowden nije otkrio baš ništa, kao da Veliki brat nije danas digitalni špijun i kao da sam Orwell nikada nije kazao:“Da budete korumpirani totalitarizmom nije potrebno da živite u nekoj totalitarnoj zemlji“.
Hvaljena od kritičara ta spretno napravljena predstava bila je mjera našeg vremena, naše kulture i naše politike. Kad su se upalila svjetla ljudi su već izlazili. Izgledalo je da je publika indiferentna, a možda su je već zvale druge razonode. „Kakva gužva!“kazala je jedna mlada djevojka, paleći svoj mobilni telefon.
Sa uznapredovalom depolitizacijom društava promjene su ili suptilne ili spektakularne. U svakidašnjem političkom govoru sve je preobrnuto, kako je to predviđao Orwell u „1984“. „Demokracija“ je danas retorička vještina. Mir je „permanentni rat“- „Globalno“ znači imperijalno. Nekad pozitivna koncepcija „reforme“danas znači regrediranje, čak i razranje. „Štednja“ (austerity) je nametanje ekstremnog kapitalizma siromašnima i poklanjanje socijalizma bogatašima, kreativan sistem unutar kojeg velika većina vraća dugove manjine.
U raznim granama umjetnosti neprijateljstvo prema političkoj iskrenosti predstavlja akt buržujske vjernosti. „Crveno razdoblje Picassa“govori naslov u novinama Observer „nastaje stoga što politika ne proizvodi dobru umjetnost“. Uzmite u obzir da su to napisale novine koje su bile pristalice krvoprolića u Iraku, jer su ga smatrale liberalnim krstaškim pohodom. Opozicija Picassa fašizmu, koja je obilježje cijelog njegovog života samo je jedna usputna primjedba, kao što je i Orwellov radikalizam ispario u nagradi, koja se dočepala njegovog imena.
Prije nekoliko godina Terry Ragleton, tada profesor engleske književnosti na Manchester University, smatrao je da „prvi put u dva vijeka nema nijednog istaknutog engleskog pjesnika, komediografa ili romanopisca,koji bi doveo u pitanje temelje životnog stila na zapadu“. Nikakav Shelley više ne govori o siromašnima, više nikakav Blake ne postoji za utopističke snove, više nikakav Byron ne osuđuje korupciju vladajuće klase, više nikakav Thomas Carlyle i John Ruskin ne otkrivaju moralnu katastrofu kapitalizma. William Morris, Oscar Wilde, HG Wels, George Bernard Shaw nemaju danas nikakve ekvivalente - nikoga tko bi ih vrijedio. Harold Pinter bio je posljednji koji je digao svoj glas protivljenja. Među inzistirujućim glasovima konzumističkog feminizma ne čuje se glas nikakve Virginie Wolf koja je opisla „umjeće gospodarenja drugim osobama...putem upravljanja, ubijanja, sticanja zemlje i kapitala“.
U National Theatreu postavljena je nova komedija, Velika Britanija javno prikazuje skandal prisluškivanja telefona, zbog kojeg su bili procesuirani i osuđeni novinari, među kojima direktor News of the World od Ruperta Murdocha. Opisana kao „farsa sa oštrim zubima (što) stavlja na optuženičku klupu cijelu incestuoznu kulturu (medija) i izlaže je nemilosrdnom ruganju“: njezine su mete, na koje komedija cilja, ličnosti „blaženo smiješne“ to jest protagonisti britanske skandalističke štampe. To je u redu, pravično je i toliko familijarno. No što reći o medijima, koji nisu skandalistički i koje se smatra dostojnim poštovanja i vjerodostojnima, a koji ipak imaju paralelnu ulogu kao produžena ruka državne moći i moći industrije, kao što je bio slučaj sa promoviranjem jednog nelegalnog rata?
Istraga Leveson o telefonskom prisluškivanju bacila je pogled na ono što je nemoguće imenovati. Tony Blair je svjedočio, istovremeno se žaleći Njihovoj Visosti zbog uznemiravanja njegove supruge od strane tabloida, kad ga je prekinuo glas sa galerije iz publike. David Lawley-Wakelin, režiser, zatražio je hapšenje i inkriminiranje Blaira za ratne zločine. Nastala je dugačka pauza: trauma istine. Lord Leverson je skočio i naredio udaljavanje onog tko je kazao istinu, izvinjavajući se kriminalcu krivom za ratne zločine. Lawley-Wakelin je bio optužen. Blair je otišao kući kao slobodan čovjek.
No vječni suučesnici Blaira su dostojniji poštovanja od telefonskih pirata. Kada ga je umjetnička voditeljica BBC-a Kristy Wark intervjuirala prilikom desetogodišnjice invazije na Irak, poklonila mu je trnutak, koji bi on mogao samo sanjati; dozvolila mu je da izrazi svoju tjeskobu zbog „teške“ odluke o Iraku, umjesto da ga pozove na odgovornost o njegovom epohalnom zločinu. A to je podsjetilo na procesiju novinara BBC-a, koji su 2003 izjavljivali kako se Blair može osjećati „oslobođenim krivnje“ te potom „uspješnu“ seriju BBC-a pod nazivom Blairove godine, za koju je bio izabran kao scenarist, voditelj i sugovornik u intervjuima David Aaronovitch. Od lakeja Murdocha, koji je vodio kampanje za vojne napade na Irak, na Libiju i na Siriju, Aaronovich je postao vješto servilan i korisno uslužan.
Nakon invazije Iraka – primjera ničim provocirane agresivne akcije, koju je sudac s Nirberškog procesa Robert Jackson definirao kao „vrhunski međunarodni zločin, različit od drugih ratnih zločina zbog činjenice što je u sebi koncentrirao totalno zlo svih ostalih zlodjela“ – Blair i njegov glasnogovornik i glavni suučesnik, Alistair Campbell, velikodušno su dobili mnogo prostora u listu Guardian, kako bi se rehabilitirali i popravili vlastitu reputaciju. Opisan kao „zvijezda“ laburističke partije Campbell je tražio simpatiju čitalaca govoreći o vlastitoj depresiji i javno je pokazao svoje interese, iako ne i sadašnje zaduženje savjetnika, zajedno s Blairom, vojne tiranije, koja je na vlasti u Egiptu.
Dok je Irak raskomadan, kao posljedica invazije Blaira/Bucha, naslov u Guardianu je glasio: „Srušiti Sadama bilo je pravedno, no povukli smo se isuviše rano“. Ta je tvrdnja bila poduprta u članku, koji je izašao na najvažnijem mjestu 13 juna iz pera jednog Blairovog funkcionera, Johna Mc Ternana, do nedavno u službi diktatora, što ga je u Iraku postavila CIA, Iyada Allawi. Požurujući novu invaziju na zemlju, čijem je razranju doprinio njegov bivši gazda, on nije ni spomenuo broj od najmanje 700.000 poginulih te bijeg četiri miliona izbjeglica i sektaški kaos nastao u naciji, koja se ranije ponosila vlastitom tolerancijom i zajedništvom.
„Blair otjelovljuje ratnu korupciju“napisao je radikalni urednik Guardiana Saumas Milne u ostrašćenom članku napisanom 3 jula. U struci se tako nešto zove „balansiranje“. Dan kasnije te su novine objavile oglas na cijeloj stranici kao reklamu sjevernoameričkog nevidljivog bombardera. Na prijetećoj slici bimbardera nalazile su se riječi: „F-35. GRANDIOZAN za Veliku Britaniju“. Ovo drugo otjelovljenje „ratne korupcije“ stajat će britanske platiše poreza 1,3 milijarde sterlinga, sa njegovim predhodnim modelima F aviona, koji su mljeli ljude u cijelom razvijenom svijetu.
U jednom selu Afganistana, u kojem su stanovali najsiromašniji od siromašnih, snimao sam Orifu, na koljenima pred grobom njezinog muža, Gul Ahmeda, tkalca tepiha, poginulog sa još sedam članova njezine porodice, od kojih su šestoro bili djeca, kao i dva djeteta koja su poginula u susjednoj kući. Jedna „precizna“ bomba od 500 libri pala je direktno na njezinu kućicu od blata, kamenja i slame, ostavivši iza sebe krater od 15 metara. Lockheed Martin, proizvođač aviona, bio je vrlo ponosan na svoje mjesto u reklamnom prostoru Guardiana.
Bivši državni sekretar SAD-a i aspirantica na mjesto predsjednika te države, Hillary Clinton, nedavno je sudjelovala na „Satu žena“ BBC-a, koji predstavlja samu suštinu medijske respektabilnosti. Voditeljica Jenny Murray predstavila je gđu Clinton kao simbol ženske realiziranosti. Svoje slušatelje nije podsjetila na opscenosti Clintonove niti da je Afganistan bio zaposjednut da bi oslobodio žene kakva je Orifa. Voditeljica nije ništa pitala Clintonovu o terorističkoj kampanji za vrijeme njene administracije u kojoj su upotrebljavani droni, kako bi ubijali žene, muškarce i djecu. Nije uopće spomenuta prijetnja koju je uzaludno upotrijebila Clintonova za vrijeme svoje kampanje za žensko predsjednikovanje, da se „eliminira“ Iran i nije bilo ništa rečeno o njezinoj podršci ilegalnom nadziranju masa i o progonima i o denuncijacijama iznutra.
Murray je ipak postavila jedno vrlo nezgodno pitanje. Da li je Clintonova oprostila Monici Lewinsky, što je imala izvjesnu pričicu s njezinim mužem. „Oproštaj je izbor“ izjavila je Clintonova „a za mene je to bio apsolutno dobar izbor“. To je podsjetilo na devedesete i na godine posvećene „skandalu“ Lewinsky. Predsjednik Bill Clinton tada je napao na Haiti i bombardirao je Balkan, Afriku i Irak. Istovremeno je uništavao živote iračke djece:UNICEF je izvjestio o smrti jednog i pol miliona iračke djece mlađe od pet godina, što su umrla od posljedica embarga, kojeg su predvodile Sjedinjene Države i Velika Britanija.
Ta djeca za medije nisu bila osobe, upravo kao i žrtve Hillary Clinton u invazijama, što ih je ona podupirala i promovirala – u napadima na Afganistan, na Irak, na Jemen, na Somaliju – te žrtve za medije nisu osobe. Marray nije napravila ni najmanju aluziju na njih. Na BBC-u se pojavila njezina fotografija, na kojoj Marray sva blista u društvu svoje distingvirane gošće.
U politici, kao i u novinstvu i u umjetnosti čini se da je neslaganje, koje je nekoć bilo tolerirano u javnom mnjenju regrediralo u disidentstvo: to je metafora za ilegalnost. Kad sam započeo svoju karijeru u britanskom Fleet Streetu šezdesetih godina, bilo je prihvatljivo kritizirati zapadnu moć kao silu grabljivicu. Čitajte slavne članke Jamesa Camerona o eksploziji hidrogenske bombe na atolu Bikini, ili o barbarskom ratu u Koreji te o bombardiranju Sjedinjenih Država Sjevernog Vijetnama. Grandiozna iluzija današnjice je da se nalazimo u eri informacija, kada u stvarnosti živimo u medijskom vremenu u kojem je propaganda industrije neprestana, podmukla, zarazna, efikasna i liberalna.
U svojem eseju iz 1859 godine „O slobodi“ kojem današnji liberali izražavaju vlastito poštovanje John Stuart Mill je napisao: „Despotizam je legitiman oblik vlasti u odnosu s barbarima, pod uvjetom da cilj bude njihovo poboljšanje i da su sredstva opravdana u postizanju tog cilja“. „Barbari“ su tada bili veliki dio ljudskog društva, kojima se morala nametnuti „implicirana poslušnost“. „To je samo lijep i koristan mit, da su liberali mirovnjaci, a da su konzervativci ratni huškači“ napisao je 2001 historičar Hywel Williams, „ali imperijalizam kojeg se postiže liberalnim putem može biti još opasniji zbog svojeg neograničenog karaktera i zbog svojeg uvjerenja da predstavlja viši životni oblik“. Imao je na pameti govor Blaira, koji je tada kao predsjednik vlade obećavao da će „preurediti svijet oko nas“na osnovu vlastitih „moralnih vrijednosti“.
Richard Falk, neosporni autoritet kad je riječ o međunarodnom pravu i zakonima i Specijalni Izvjestitelj ONU za Palestinu jednom je opisao „farizejski moralno-zakonski ekran, koji daje potpuno jednosmjernu sliku zapadnih pozitivnih vrijednosti i potpune nevinosti zapada, a isti se naširoko prikazuje i njegovo se potvrđivanje postiže prijetnjama i kampanjom nečuvenog političkog nasilja“. A „prihvaćanje te slike je postalo toliko rašireno da ga je virtualno postalo nemoguće osporavati“.
Karijera i podrška predstavljaju nagradu za čuvare. Na Radio 4 BBC-a Razia Iqbal intervjuirao je Toni Morrison, dobitnicu Nobelove nagrade afroameričkog porijekla. Morrisonovu su zapitali zašto su ljudi „toliko bijesni“ na Baracka Obamu, koji je definiran kao „fantastičan“ i kao netko tko želi izgraditi „snažnu ekonomiju i jako rašireno zdravstveno osiguranje“.
No Morrisonova ni njena ispitivačica nisu citirale sedam Obaminih ratova, uključivši u to terorističku kampanju s upotrebom dronova, u kojoj su čitave porodice kao i oni koji su im pritekli u pomoć te njihovi ožalošćeni rođaci doslovno potamanjeni. Ono što se činilo da je važno jest što se obojeni čovjek „koji se elegantno izražava“popeo do same komandne vrhuške moći. U „Prokletima na zemlji“ Frantz Fanon je napisao da je „historijska misija“ koloniziranih da budu „transmisiona linija“onih koji dominiraju i ugnjetavaju. U suvremenoj eri danas se smatra suštinskim korištenje etničkih razlika u zapadnim sistemima moći i propagande. Obama otjelovljuje upravo to, iako je kabinet Georgea W. Busha – i njegova ratnohušlačka krika – bio po svom sastavu najviše multirasan u cijeloj historiji postojanja američkih predsjednika.
Upravo dok je padao u ruke đihadista ISISA irački grad Mosul, Obama je govorio:“Narod SAD-a je napravio ogromne investicije i dao velke žrtve u cilju da Iračani sebi odrede bolju sudbinu“. Koliko je „fantastična“ ova laž? Koliko je „elegantno formuliran“ bio govor Obame u Vojnoj akademiji u West Pointu? Držeći govor „o situaciji u svijetu“ na ceremoniji primanja visokoškolske diplome onih „koji će preuzeti vodstvo Sjedinjenih Država“ na cijelom svijetu Obama je potvrdio:
“Sjedinjene Države upotrijebit će ratnu silu i unilateralno, ako to bude nužno, kad to budu zahtijevali naši središnji interesi. Međunarodno mišljenje ima svoju težinu, ali Sjedinjene Države neće nikada tražiti dozvolu...“
U odbijanju međunarodnog prava i prava nezavisnih nacija predsjednik Sjedinjenih Država pretendira da postane božanstvo zasnovano na moći njegove „zaista neophodne nacije“. To je poznata poruka imperijalne nekažnjivosti, koju je uvijek stimulativno poslušati. Podsjećajući na uspon fašizma tridesetih godina Obama je kazao: „Vjerujem u izuzetnost Sjedinjenih Država svakom niti svoga bića“. Historičar Norman Pollack je napisao.“Umjesto guščjeg vojnog koraka to znači staviti naizgled najneviniju militarizaciju kulture u cijelom njezinom totalitetu. Umjesto nekog nacifranog leadera imamo promašenog reformatora, koji se bezbrižno bacio na planiranje i izvršavanje zločina, a uz to je cijelo vrijeme nasmijan“.
U februaru su Sjedinjene Države montirale jedan od njihovih „šarenih“ državnih udara protiv legalno izabrane vlade Ukrajine, koristeći se naivnim protestima protiv korupcije u Kijevu. Podpredsjednica Države predsjednika Obame, Victoria Nuland, lično je izabrala leadera „provizorne vlade“. Dala mu je nadimak „Yats“. Podpredsjednik Joe Biden je otišao u Kijev, kako je to učnio i direktor CIA John Brennan. Jurišne trupe njihovog državnog udara postali su ukrajinski fašisti.
Prvi put od 1945 neonacistička partija, otvoreno antisemitska, kontrolira ključne zone državne moći u jednoj evropskoj prijestolnici. Nijedan zapadnoevropski leader nije osudio taj preporod fašizma u pograničnoj zoni, preko koje su nacisti i Hitlerovi osvajači prodrli i odnijeli živote miliona Rusa. Njih je podržavala Ukrajinska Ustanička Vojska (UPA) kriva za pokolje Jevreja i Rusa, koje su nazivali „insektima parazitima“. UPA je historijski nadahnjivač dašnje Partije Svoboda i njezinog suputnika Desnog Sektora. Leader Svobode Oleh Tyahnybok požurivao je čišćenje „moskovsko-židovske mafije“ i „ostalih govana“, među kojima i homoseksualaca, feministkinja i političke ljevice.
Nakon pada Sovjetskog Saveza Sjedinjene su Države okružile Rusiji vojnim bazama, avionima i nuklearnim raketama kao dio Projekta Širenja NATOa. Porekavši obećanje koje su bili dali sovjetskom predsjedniku Mihailu Gorbačovu godine 1990 da se NATO neće proširiti „niti za jedan centimetar na istok“, NATO je ustvari okupirao cijeli prostor Istočne Evrope. Na bivšem sovjetskom Kavkazu ekspanzija NATO-a predstavlja maksimum postignut vojnim širenjem od kraja Drugog svjetskog rata.
Plan Akcije Pristajanja uz NATO pakt je dar Washingtona pučističkom režimu Kijeva. U augustu „Operacija Brzi Trozub“ treba dovesti trupe Sjedinjenih Država u blizinu ruskih luka, to jest na udaljenost vidljivu prostim okom. Može se zamisliti rekacija, kad bi ovakvi provokativni potezi, ili pak zastrašujući, bili izvođeni na granicama Sjedinjenih Država.
Zahtjevajući Krim - koji je Nikita Hruščov ilegalno oduzeo Rusiji 1954 – Rusi su branili sami sebe, kako su to činili kroz čitavo jedno stoljeće. Više od 90% stanovništva Krima glasalo je za vraćanje tog teritorija Rusiji. Na Krimu je sjedište Crnomorske flote i njen gubitak predstavljalo bi pitanje života i smrti za rusku mornaricu i veliku pobjedu za NATO. Zbunjujući zaraćene strane u Washingtonu i u Kijevu, Vladimir Putin je povukao trupe sa ukrajinske granice i podstakao etničke Ruse u Ukrajini da se odreknu separatizma.
U Orwelvskom stilu sve je to preobrnuto na zapadu i pretvoreno u „rusku prijetnju“. Hillary Clinton je usporedila Putina s Hitlerom. Bez ikakve ironije njemački komentatori na desnici kazali su istu stvar. U medijima su ukrajinski neonacisti sada predefinirani kao „nacionalisti“ili „ultranacionalisti“. Ono od čega strahuju jeste, da Putin vješto traži diplomatsko rješenje i da bi u tome magao i uspjeti. Dana 27 juna, reagirajući na posljednje popuštanje Putina – na njegov zahtjev ruskom parlamentu da povuče zakon, koji mu je davao mogućnost da intervenira u interesu etničkih Rusa u Ukrajini – Državni Sekretar John Kerry razglasio je još jedan od svojih ultimatuma. Rusija mora „doslovno djelovati u sljedećim satima“ da zaustavi pobunu u istočnoj Ukrajini. Iako je Kerry opće poznat kao običan pajac ozbiljan cilj tih „upozorenja“ leži u namijenjivanju Rusiji statusa parije i u brisanju vijesti o ratnim sukobima protiv režima u Kijevu, dok ovaj vodi rat protiv svog vlastitog naroda.
Trećina stanovništva Ukrajine je rusofona i dvojezična. Dugo je tražila demokratsku federaciju, koja bi odražavala etničku različitost Ukrajine i koja bi bila bilo autonomna bilo nezavisna od Moskve. Najvećim dijelom ne radi se o „separatistima“ ili o „pobunjenicima“, već o građanima koji žele živjeti sigurni u vlastitoj zemlji. Separatizam je rekacija na napade vlade iz Kijeva protiv njih, a ova je prisilila 110.000 ljudi (procjena OUN) da pobjegnu u Rusiju, prelazeći granicu. Normalno, radi se o ženama i djeci, koji su doživjeli ratnu traumu.
Kao i djeca Iraka koja su morala podnijeti embargo i kao „oslobođene“ žene i djevojke iz Afganistana, terorizirani od gospodara rata koji vodi CIA, ti građani Ukrajine su za medije ne postojeće osobe na zapadu; njihove patnje i užasi koji su nad njima počinjeni bivaju ili minimizirani ili prebrisani. Nikakav osjećaj silovitosti napada režima nije prenesen u konvencionalnim zapadnim medijima. Ponovo pročitavajući magistralni napis „The First Casuality: the war correspondent as hero, propagandist and mythmaker“ /Prva žrtva: ratni dopisnik kao heroj, propagandist i stvaralac mitova/ Phillipa Knoghtleya, obnovio sam svoje divljenje za Morgana Philipsa Price iz Manchester Guardiana, jedinog zapadnog novinara, koji je ostao u Rusiji za vrijeme revolucije 1917 i koji je ispričao istinu o katastrofalnoj invaziji zapadnjaka. Nepristran i odvažan, Philips Price je sam poremetio ono što Knightley definira kao antirusku „mračnju šitnju“, koja je vladala na zapadu.
Dana 2 maja u Odesi je 41 etnički Rus živ izgorio u uredima direkcije sindikata, dok je policija stajala i gledala. O tome postoji užasna video dokumentacija. Leader Desnog Sektora, Dmytro Yarosh, pozdravio je taj pokolj kao „još jedan blistav dan u našoj nacionalnoj historiji“. Mediji Sjedinjenih Država kao i britanski mediji su prenijeli događaj kao „mračnu tragediju“, posljedicu „sukoba“ između „nacionalista“(neonacista) i „separatista“ (osoba koje su skupljale potpise za referendum o federalnoj Ukrajini). New York Times je tu stvar zasuo pijeskom, odbacivši kao rusku propagandu događaje izazvane fašističkim i antisemitskim politikama novih vazala Washingtona. Wal Street Journal je osudio žrtve: „Smrtonosni požar u Ukrajini su vjerojatno izazvali pobunjenici, tvrdi vlada“. Obama je čestitao vladi na „umjerenosti“.
Dana 28 juna Guardian je posvetio velik dio jedne svoje stranice „predsjedniku“ režima u Kijevu, oligarhu Petru Porošenko. Ponovo je bilo na djelu Orwellovo pravilo inverzije. Nije bilo nikakavog državnog udara; nema nikakvog rata protiv manjine u Ukrajini; Rusi su krivi za sve što se dogodilo. „Želimo modernizirati moju zemlju“ kazao je Porošenko. „ Želimo uvesti slobodu, demokraciju i evropske vrijednosti. Nekome se to ne sviđa. Nekima se zbog toga mi ne sviđamo“.
U tom svom članku novinar Guardiana Luke Harding nije uopće osporio ovakve afirmacije ili naveo riječi vlasti iz Odese, niti je govorio o avionskim napadima, ni o artljerskom bombardiranju kijevskog režima, po čijem je nalogu otvarana vatra na stambena naselja, nije spomenuo ubijanje i otmice novinara, upotrebu zapaljivih bombi protiv opozicijskih novina niti predsjednikovu prijetnju da će „osloboditi Ukrajinu od prljavštine i od parazita“. Neprijatelji su „pobunjenici“, „militantni borci“, „ustanici“, „teroristi“te marijonete Kremlja. Historija nam evocira duhove Vijetnama, Čilea, Istočnog Timora, Južne Afrike, Iraka: treba obratiti pažnju na iste etikete. Palestina je magnet cijele te monotone prevare. Dana 11 jula, nakon nedavanog izraelskog pokolja u Gazi pomoću oružanih sredstava datih od Sjedinjenih Država – 80 poginulih od kojih su šestoro djeca jedne jedine obitelji – neki izraelski general piše u Guardianu članak naslovljen „Nužno demonstriranje snage“.
Sedamdesetih godina susreo sam Leni Riefenstahl i pitao sam je o njezinim filmovima, koji su glorificirali naciste. Koristeći se revolucionarnim tehnikama snimanja i osvjetljenja ona je proizvela dokumentarno ime i potpis, koji je očarao i oduševio Nijemce; bio je to njezin „Trijumf volje“ za kojeg tvrde da je nadaleko raširao zlosretnu i zločinački čarobnu očaranost Hitlerom. Pitao sam je o propagandi u društvima koja za sebe vjeruju da su superiorna drugima. Odgovorila mi je da „poruke“ njezinih filmova nisu ovisile od „naređenja odozgo“ već od „glasa pristanka“ što je postojao kod njemačkog stanovništa. „Zar se u to ubrajala i obrazovana liberalna buržoazija?“ zapitao sam je . “Svi“, bio je njezin odgovor. „ I naravno i njemačka inteligencija“.
(prijevod: Jasna Tkalec)
3) Srebrenica Historical Project: Project associate and Ukrainian scholar Sergey Belous has disappeared in eastern Ukraine
From: S. K.
Sent: Tuesday, August 05, 2014 4:34 PM
Subject: PETITION TO FREE SERGEY BELOUS
2509LL
Den Haag, The Netherlands
+31 64 878 09078 (Holland)
+381 64 403 3612 (Serbia)
E-mail: srebrenica.historical.project @ gmail.com
Web site: www.srebrenica-project.com
STATUS REPORT ON THE OMINOUS DISAPPEARANCE OF UKRAINIAN PUBLICIST SERGEY BELOUS
Sergey Belous, M. A. in history, a native of Harkov, Ukraine, disappeared late in the evening on Friday, August 2, 2014, shortly after crossing the border from Russia into the Donetsk Region, Ukraine. He and two colleagues are believed to have been detained at a Ukrainian army checkpoint. Nothing was known of their fate for three days. On Tuesday August 5, 2014 it was announced that forces under the control of the Kiev authorities transported Sergey Belous and his two journalistic colleagues, Roman Gnatyuk and Sergey Boyko, to Kiev for interrogation. Sergey Belous, who is a citizen of Ukraine, is currently being threatened with involuntary induction into Ukrainian armed forces and being sent to the conflict zone in the east of the country.
Since Sergey wrote extensively and critically about the Maydan disorders and the February 2014 coup in Kiev, he is considered an enemy by the current authorities. While still in Belgrade, Serbia, he was openly threatened by the Third Secretary of the Ukrainian Embassy.
Clearly, the regime’s threat to draft Sergey and send him to the conflict zone puts his life in serious jeopardy. As a perceived opponent of the current authorities, his liquidation in the war zone could easily be arranged and then explained away as a “battle casualty.”
We, Committee to Free Sergey Belous, urge everyone to sign the petition for his release by clicking on the link below and following simple directions:
http://www.gopetition.com/petitions/freedom-for-sergey-belous.html
The life of this talented young man is in serious danger because he exercised his right to freedom of expression as a Ukrainian citizen and an intellectual. We urge you to sign this petition to the Government of Ukraine in support of Sergey Belous and thus manifest your solidarity.
Stephen Karganovic
Committee to Free Sergey Belous
SERGEY BELOUS, M. A. in storia, nativo di Harkov, Ucraina, è scomparso nella tarda serata di sabato 2 agosto 2014, poco dopo l'attraversamento del confine dalla Russia nella regione di Donetsk, Ucraina. Lui e due colleghi si ritiene siano stati arrestati a un checkpoint dell'esercito ucraino. Non si è saputo nulla della loro sorte per tre giorni. Martedì 5 agosto 2014 è stato annunciato che le forze sotto il controllo delle autorità di Kiev hanno trasportato Sergey Belous e i suoi due colleghi giornalisti, Roman Gnatyuk e Sergey Boyko, a Kiev per un interrogatorio. Sergey Belous, che è un cittadino dell'Ucraina, è attualmente minacciato di arruolamento forzato nelle forze armate ucraine e invio nella zona del conflitto nell'est del paese. Poiché Sergey ha scritto ampiamente e criticamente circa i disordini di Majdan e il colpo di stato di febbraio 2014 a Kiev, è considerato un nemico dalle attuali autorità. Mentre era ancora a Belgrado, Serbia, era stato minacciato apertamente dal terzo segretario dell'Ambasciata Ucraina. Chiaramente, la minaccia del regime di arruolare Sergey e mandarlo nella zona del conflitto mette la sua vita in grave pericolo. Percepito come avversario delle attuali autorità, la sua liquidazione in zona di guerra potrebbe facilmente essere organizzata e poi spiegata come un "incidente di guerra". Noi, Comitato per la liberazione di Sergey Belous, invitiamo tutti a firmare questa petizione per il suo rilascio cliccando sul link sottostante e seguendo le semplici indicazioni:
http://www.gopetition.com/petitions/freedom-for-sergey-belous.html
La vita di questo giovane uomo pieno di talento è in serio pericolo perché ha esercitato il suo diritto alla libertà di espressione come cittadino dell'Ucraina e intellettuale. Vi preghiamo di firmare questa petizione al Governo dell'Ucraina in supporto di Sergey Belous manifestando in questo modo la vostra solidarietà.
Stephen Karganovic
Committee to Free Sergey Belous
ОСЛОБОДИТЕ СЕРГЕЈА БЕЛОУСА!
Апел Београдског форума за свет равноправних
Београдски форум за свет равноправних изражава дубоку забринутост због информација о нестанку младог украјинског научника, аналитичара и новинара Сергеја Белоуса. Према вестима које су објавили медији у Србији (РТС, Печат, НСПМ), Сергеја Белоуса и још једног новинара привели су припадници Укајинске националне гарде 2. августа 2014. на путу из Ростова за Донбас. Заједно са њима приведен је и њихов возач, који је потом пуштен. О Белоусу, међутим, од његовог привођења до данас, нема никаквих вести. Украјинска национална гарда је под контролом власти у Кијеву.
Београдски Форум за свет равноправних, у име својих чланова и пријатеља у земљи и свету, упућује апел надлежним украјинским властима као одговорним за безбедност и слободан рад новинара, да одмах обелодане шта се десило, где се налази Седргеј Белоус и да га, без одлагања, пусте на слободу.
Форум се истовремено обраћа националним новинарским удружењима у Србији, а пре свега, УНС-у и НУНС-у, и српским медијима да на међународном плану покрену одговарајуће акције за неодложно ослобађање Сергеја Белоуса који је приведен док је вршио новинарску дужност.
Сергеј је дуже време био на студијском боравку у Србији где је припремао докторску тезу о „случају Косова и Метохије“.
Прикупљање документације и грађе за научни рад довело га је до Београдског форума и његових књига и публикација.
Од краја 2013. године Сергј редовно посеећује стручне скупове Форума са међународном тематиком. Од јануара до почетка априла 2014. волонтира радећи као секретар за припрему Међународне конференције „Глобалним миром против глобалног интервенционизма и империјализма“ која је одржана у Београду 22. и 23. марта 2014. Паралелно, Белоус сарађује као новинар и аналитичар са више медија у Србији, у првом реду, са недељником „Печат“ у коме је објавио серију врло запажених коментара о узроцима и последицама сукоба у Украјини. Учествује на низу научних и стручних скупова у Србији, Републици Српској, на Косову и Метохији. Свуда је радо виђен и високо цењен као поштен и објективан аналитичар, а посебно међу младим научницима и студентима пост-диполомцима. Сви они су дубоко забринути за судбину Сергеја и очекују вести о његовом пуштању на слободу.
Београд, 4. август 2014.
УПРАВНИ ОДБОР БЕОГРАДСКОГ ФОРУМА ЗА СВЕТ РАВНОПРАВНИХ
FREE SERGEY BELOUS !
Appeal of the Belgrade Forum for a World of Equals
The Belgrade Forum for a World of Equals expresses deep concern further to information that Sergey Belous, young Ukrainian scientist, analyst and journalist, went missing. According to the news released by the Serbian media (the National Broadcaster RTS, magazines “Pečat” and “NSPM”), Sergey Belous and another journalist were detained by the members of the Ukrainian National Guard on 2nd August 2014 on the road from Rostov to Donbas. Their driver had also initially been detained but was released later on. However, there was no further information about Belous since his detaining. The Ukrainian National Guard is under the control of the Kiev authorities.
On behalf of its members and friends in the country and across the world, the Belgrade Forum for a World of Equals hereby appeals to the relevant Ukrainian authorities as the ones responsible for the security and unimpeded work of journalists, to disclose details of this detaining and whereabouts of Sergey Belous, and to immediately release him.
At the same time, the Forum appeals to the national journalist societies in Serbia, most notably to the Association of Journalists of Serbia (UNS) and Independent Association of Journalists of Serbia (NUNS) and the media in Serbia, to initiate appropriate initiatives and mechanisms at the international level aimed at urgent release of Sergey from the detainment that occurred as he was exercising his journalist duty.
Sergey Belous has been present in Serbia over a longer period of time, preparing his doctoral thesis on the “Case of Kosovo and Metohija”. The gathering of appropriate documents and material for the scientific thesis eventually led him to the books and publications of the Belgrade Forum. Since late 2013, Sergey became a regular attendee of expert meetings dedicated to international topics, organized by the Belgrade Forum. Since January through the beginning of April 2014, he volunteered in preparations for, and organization of, the International Conference “Global Peace Versus Global Interventionism and Imperialism”, held in Belgrade on 22 – 23 March 2014.
In parallel, Belous has been actively cooperating as journalist and analyst with several media in Serbia, most notably “Pečat”, which published a series of highly acclaimed comments about the root causes and the consequences of conflict in Ukraine. He took part in a number of scientific and expert events in Serbia, the Republic of Srpska, in Kosovo and Metohija, always as a welcome and much esteemed, objective and fair analyst, especially among the ranks of young scientists and post-graduate students. They all share our deep concern for the fate of Sergey, and eagerly hope to hear the news of his release as soon as possible.
Belgrade, 4th August 2014
STEERING BOARD
BELGRADE FORUM FOR A WORLD OF EQUALS
Date: 4 August 2014 14:13:42 CEST
Subject: Srebrenica Historical Project: Project associate and Ukrainian scholar Sergey Belous has disappeared in eastern Ukraine
SREBRENICA HISTORICAL PROJECT
Postbus 90471,
2509LL
Den Haag, The Netherlands
+31 64 878 09078 (Holland)
+381 64 403 3612 (Serbia)
E-mail: srebrenica.historical.project @ gmail.com
Web site: www.srebrenica-project.com
Sergey Belous, M. A. in history, a native of Harkov, Ukraine, disappeared late in the evening on Friday, August 2, 2014, shortly after crossing the border from Russia into Ukraine.
Sergey Belous has been residing in Belgrade, Serbia, since September 2013. He arrived in Belgrade before current unrest began in the Ukraine with the intention of collecting data for his doctoral dissertation on the internationalization of the Kosovo issue in the 1990s. Civil disorder in the Ukraine disrupted his plans to return to his homeland. As a member of the Russian-speaking population under threat from the profascist junta which seized power in February, Sergey decided that it would be safer to remain in Serbia for the time being. In the meantime, Sergey wrote a number of analytical articles for Belgrade weekly “Pechat” and other publications. As part of his academic research he visited Kosovo and Metohija on numerous occasions. As an associate of Srebrenica Historical Project he took part in several Project activities, including a presentation on the coup in the Ukraine in Belgrade in February of this year and conference on “coloured revolutions” at the Republic of Srpska Academy of Sciences in Banja Luka in April 2014. The unambiguously critical positions Sergey articulated in relation to the policies pursued by the fascist junta, whose forces apparently captured him a few days ago, potentially puts his life in jeopardy.
Immediately after the February 22, 2014 coup in Kiev the Third Secretary of the Ukrainian Embassy in Belgrade revealed to Sergey that he had been a secret member of the pro-nazi Right Sector for some time and he warned Sergey threateningly that the embassy was following his journalistic activities closely and “keeping an eye” on him.
Sergey has been in Donetsk, on territory under the control of local freedom fighters for the last month and has been travelling frequently from there to the Russian Federation and back. The disappearance of Sergey Belous, last seen in the proximity of a junta checkpoint on the territory of the Donetsk Republic on Friday evening, August 2, raises extraordinary concern. Similarly to British journalist Graham Phillips, who was working for “Russia Today,” and whose objective reporting caused immense distress to the junta, Sergey Belous is now also in grave danger. Junta military forces captured Phillips twice during the last several months but were compelled on both occasions to release him due to an international outcry and negative publicity. It is now necessary to help Sergey Belous by using identical methods.
We urge you to contact the Embassy of Ukraine nearest to you [a partial list and contact information are below for your convenience] to demand categorically that the condition of Ukrainian citizen Sergey Belous be promptly clarified and that he be set free without delay if he has been detained, as suspected, by forces under Ukrainian junta control. If you have media influence or connections of any sort, we urge you to disseminate the news of Sergey Belous’ disappearance in Eastern Ukraine as widely as possible and to encourage the public to express active concern in relation to his case.
Ukrainian diplomatic missions
Embassy of Ukraine, London, UK
Ambassador: Andrii Kuzmenko
Address: 60 Holland Park, London W11 3SJ.
Phone: 00 44 207 727 63 12
Fax: 00 44 207 702 17 08
Email: emb_gb@...
Embassy of Ukraine, Washington D.C., USA
Ambassador: Olexander Motsyk
Address: 3350 M Street N.W., Washington D.C., 20007, USA.
Phone: + 1 (202) 349 2920 (main), + 1 (202) 349 3376 (consular section)
Fax: +1 (202) 333-0817
Email: emb_us@...
Embassy of Ukraine, Paris, France
Ambassador: Oleg Kobzistiy
Address: 21, avenue de Saxe, 75007 Paris.
Phone: +331 43 06 07 37
Fax: + 33 (0) 1 43 06 02 94
Email: ambassade-ukraine@...
Embassy of Ukraine, Belgrade, Serbia
Address:
4, Paje Adamova St. Belgrade, The Republic of Serbia
Phone:
(00 381 11) 367 24 11, (00 381 11) 367 24 12
Fax:
(00 381 11) 367 24 13
Email:
emb_sm@...
Embassy of Ukraine, Sarajevo, Bosnia and Herzegovina
[Ukrainian embassy in Zagreb, Croatia, also covers Bosnia and Herzegovina]
Address: Voćarska cesta 52, Zagreb, 10 000 Croatia
Phone+385-1-4616296
Fax+385-1-4633726
Email: emb_hr@..., This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
August 4, 2014.
Lo scorso 5 luglio NON si è potuto svolgere a Kiev il Gay Pride, a causa del divieto venuto dal sindaco Vitalij Klichko (l'ex pugile, leader del partito di governo UDAR - "Pugno" -, fanatico europeista e coccobbello di Angela Merkel).
http://www.marx21.it/comunisti-oggi/in-europa/24380-solidarieta-con-il-pcu-di-fronte-allaggravamento-della-campagna-antidemocratica-in-ucraina.html
http://www.vineyardsaker.de/
Über die sogenannten Leitmedien
VIDEO: https://www.youtube.com/watch?v=MXb6l8hbiYQ
Übersicht über geplante NATO Manöver 2014 in Ukraine
http://de.ria.ru/infographiken/20140721/269064383.html
On July 2nd 2014, Ukrainian planes attacked and destroyed the villages of Lugansk Cossack and Kondrashovka. The city of Lugansk also was attacked with mortars and by Ukrainian soldiers. On May 2nd 2014, 114 people were killed by Pravy Sektor in the House of Trade Unions, Odessa. They were shot, burnt to death, and a near-term pregnant woman was raped and strangled.
Photo credits: RIA Novosti - ITAR-TASS. Produced and directed by Vera Vadimovna Narishkina on August 1st, 2014
Il testo presentato al Consiglio Regionale della Toscana:
http://www.marx21.it/internazionale/area-ex-urss/24372-mozione-del-pdci-toscana-contro-la-messa-al-bando-del-partito-comunista-di-ucraina.html
Si prepara una nuova fase di provocazioni. Le forze del nazismo ucraino, con l'appoggio di USA e NATO, pronte a iniziare una guerra alla Russia - di Giulietto Chiesa, 29 luglio 2014
Nel rapporto dell’Onu si parla anche di 812 persone rapite e torturate, di gruppi armati che agiscono al di fuori da ogni controllo e di danni materiali per seicentotrenta milioni di euro. Il film fotografico di otto mesi di violenze e di soprusi in Ucraina - di Franco Fracassi, 29 luglio 2014
http://popoffquotidiano.it/2014/07/29/onu-in-ucraina-1-129-morti-3-442-feriti-e-101-617-profughi/
By Johannes Stern / WSWS, 29 July 2014
Obama ha firmato l'ordine esecutivo per l'invio di cosiddetti "consiglieri militari" in Ucraina. L'escalation prende i suoi corpi.
Megachip Redazione, sabato 26 luglio 2014
La storia di tre tragedie aeree - di Brian Cloughley | counterpunch.org, 25/07/2014
by General Leonid Ivashov / Tamara Zamyatina - Global Research / ITAR-Tass, July 24, 2014
Generale Leonid Ivashov e Tamara Zamjatina, Global Research, 24 luglio 2014
http://aurorasito.wordpress.com/2014/07/25/lus-intelligence-nasconde-la-verita-sul-jet-malese-abbattuto-in-ucraina/
By Prof Michel Chossudovsky - Global Research, July 22, 2014
http://www.globalresearch.ca/the-malaysian-airlines-mh17-crash-financial-warfare-against-russia-multibillion-dollar-bonanza-for-wall-street/5392614
del Prof. Michel Chossudovsky - Global Research, 22 luglio 2014
di Mike Whithey, da Counterpunch / Ortodossiatorino.it - 9 luglio 2014
VIDEO AND TRANSCRIPT: http://rt.com/shows/the-truthseeker/169176-ukraine-gangste-nuclear-strikes/
Dossier per Resistenze.org a cura del Centro di Cultura e Documentazione Popolare
Il governo golpista prepara il più grande piano di privatizzazione della sua storia
Ucraina: obiettivo centrato
Le Nazioni Unite sono complici del massacro di civili in Ucraina
L'impatto dell'associazione economica con l'UE
Un'analisi di classe della crisi ucraina
La cortina di ferro di Washington in Ucraina
L'Ucraina è un quadrato della scacchiera del gioco geopolitico
Kiev lancia l'offensiva contro Donetsk: è strage
Un cambiamento socialista per l'Ucraina sud-orientale
Come la NATO colpisce la Russia sull'Ucraina
Gli uccisi nel rogo di Odessa appartenevano a organizzazioni comuniste e di sinistra
Il fallimento del capitalismo spiega il forte sentimento pro-Socialismo e pro-URSS
Andando verso la guerra
Organizzazioni comuniste e di sinistra di Ucraina e Russia sulle presidenziali del 25 maggio
Ucraina: dalla rivendicazione dell'autonomia al patto costitutivo dell'URSS
Il prezzo della "liberazione" dell'Ucraina è stato il trasferimento del suo oro alla Fed?
L'imperialismo USA e UE vuole impossessarsi dell'Ucraina
Dichiarazione del Consiglio mondiale della pace sugli sviluppi in Ucraina
Le armi dell'economia
Crimea
L'Unione europea e gli Stati uniti complici del fascismo ucraino
Come la Nato ha scavato sotto l'Ucraina
Dichiarazione congiunta dei Partiti comunisti e operai sugli sviluppi in Ucraina
Sugli eventi in Ucraina
Per capire la situazione in Ucraina
Appello dei comunisti di Kiev (PCU) contro il tentativo di colpo di stato neo-fascista
http://www.resistenze.org/sito/te/po/uc/pouceg30-014889.htm
From: "S. K." <srebrenica.historical.project @ gmail.com>Date: 4 August 2014 14:13:42 CEST
To: undisclosed-recipients:;
Subject: Srebrenica Historical Project: Project associate and Ukrainian scholar Sergey Belous has disappeared in eastern UkraineSREBRENICA HISTORICAL PROJECT
Postbus 90471,
2509LL
Den Haag, The Netherlands
+31 64 878 09078 (Holland)
+381 64 403 3612 (Serbia)
E-mail: srebrenica.historical.project @ gmail.com
Web site: www.srebrenica-project.com
____________________________________________
OMINOUS DISAPPEARANCE OF UKRAINIAN PUBLICIST SERGEY BELOUS NEAR DONETSK
Sergey Belous, M. A. in history, a native of Harkov, Ukraine, disappeared late in the evening on Friday, August 2, 2014, shortly after crossing the border from Russia into Ukraine.
Sergey Belous has been residing in Belgrade, Serbia, since September 2013. He arrived in Belgrade before current unrest began in the Ukraine with the intention of collecting data for his doctoral dissertation on the internationalization of the Kosovo issue in the 1990s. Civil disorder in the Ukraine disrupted his plans to return to his homeland. As a member of the Russian-speaking population under threat from the profascist junta which seized power in February, Sergey decided that it would be safer to remain in Serbia for the time being. In the meantime, Sergey wrote a number of analytical articles for Belgrade weekly “Pechat” and other publications. As part of his academic research he visited Kosovo and Metohija on numerous occasions. As an associate of Srebrenica Historical Project he took part in several Project activities, including a presentation on the coup in the Ukraine in Belgrade in February of this year and conference on “coloured revolutions” at the Republic of Srpska Academy of Sciences in Banja Luka in April 2014. The unambiguously critical positions Sergey articulated in relation to the policies pursued by the fascist junta, whose forces apparently captured him a few days ago, potentially puts his life in jeopardy.
Immediately after the February 22, 2014 coup in Kiev the Third Secretary of the Ukrainian Embassy in Belgrade revealed to Sergey that he had been a secret member of the pro-nazi Right Sector for some time and he warned Sergey threateningly that the embassy was following his journalistic activities closely and “keeping an eye” on him.
Sergey has been in Donetsk, on territory under the control of local freedom fighters for the last month and has been travelling frequently from there to the Russian Federation and back. The disappearance of Sergey Belous, last seen in the proximity of a junta checkpoint on the territory of the Donetsk Republic on Friday evening, August 2, raises extraordinary concern. Similarly to British journalist Graham Phillips, who was working for “Russia Today,” and whose objective reporting caused immense distress to the junta, Sergey Belous is now also in grave danger. Junta military forces captured Phillips twice during the last several months but were compelled on both occasions to release him due to an international outcry and negative publicity. It is now necessary to help Sergey Belous by using identical methods.
We urge you to contact the Embassy of Ukraine nearest to you [a partial list and contact information are below for your convenience] to demand categorically that the condition of Ukrainian citizen Sergey Belous be promptly clarified and that he be set free without delay if he has been detained, as suspected, by forces under Ukrainian junta control. If you have media influence or connections of any sort, we urge you to disseminate the news of Sergey Belous’ disappearance in Eastern Ukraine as widely as possible and to encourage the public to express active concern in relation to his case.
Ukrainian diplomatic missions
Embassy of Ukraine, London, UK
Ambassador: Andrii Kuzmenko
Address: 60 Holland Park, London W11 3SJ.
Phone: 00 44 207 727 63 12
Fax: 00 44 207 702 17 08
Email: emb_gb@...
Embassy of Ukraine, Washington D.C., USA
Ambassador: Olexander Motsyk
Address: 3350 M Street N.W., Washington D.C., 20007, USA.
Phone: + 1 (202) 349 2920 (main), + 1 (202) 349 3376 (consular section)
Fax: +1 (202) 333-0817
Email: emb_us@...
Embassy of Ukraine, Paris, France
Ambassador: Oleg Kobzistiy
Address: 21, avenue de Saxe, 75007 Paris.
Phone: +331 43 06 07 37
Fax: + 33 (0) 1 43 06 02 94
Email: ambassade-ukraine@...
Embassy of Ukraine, Belgrade, Serbia
Address:
4, Paje Adamova St. Belgrade, The Republic of Serbia
Phone:
(00 381 11) 367 24 11, (00 381 11) 367 24 12
Fax:
(00 381 11) 367 24 13
Email:
Embassy of Ukraine, Sarajevo, Bosnia and Herzegovina
[Ukrainian embassy in Zagreb, Croatia, also covers Bosnia and Herzegovina]
Address: Voćarska cesta 52, Zagreb, 10 000 Croatia
Phone+385-1-4616296
Fax+385-1-4633726
Email: emb_hr@..., This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
August 4, 2014.
L'attentato delle milizie del regime ucraino è stato fatto mentre una colonna delle milizie si stava muovendo in prossimità della città di Krasnodon. Alcuni sconosciuti hanno bloccato l'auto di Alexander e gli hanno sparato quattro proiettili alla schiena. L'auto con il killer è fuggita in direzione sconosciuta.
L'omicidio è avvenuto nei pressi della città di Krasnodon (repubblica di Lugansk), dove stava avanzando una colonna con degli aiuti umanitari. Alexander Proselkov è stato distratto da alcuni sconosciuti e di conseguenza rimasto fuori dalla visuale delle guardie della colonna.
Le circostanze della morte di Alexander Proselkov rappresentano l'ennesima barbarie del sanguinario regime ucraino.
Dalla pagina Facebook "Con l'Ucraina antifascista"
La cosiddetta "operazione antiterrosismo" orchestrata dalla giunta di Kiev mostra il suo duplice aspetto, guerra civile ed eliminazione degli avversari politici.
Dopo il recente assassinio del compagno Kovshun, torturato e poi ucciso a colpi di arma da fuoco, il sequestro di Filindash è un altro crimine dei golpisti contro il Partito Comunista d'Ucraina, mentre a Kiev si prepara la seconda udienza del processo voluto da Turchinov per la messa al bando dell'organizzazione.
Nelle foto, Filindash parla ad una manifestazione dei comunisti tenutasi lo scorso inverno.
VIDEO: http://www.youtube.com/watch?v=eAb_SBBFhN4
I combattimenti nelle regioni orientali dell’Ucraina non conoscono tregua. Dopo un breve stop dichiarato dal regime di Kiev per consentire ai poliziotti e agli osservatori australiani e olandesi di avvicinarsi al relitto del volo MH17 abbattuto in territorio ucraino due settimane fa, i combattimenti tra le milizie popolari delle repubbliche del Donbass e le truppe regolari sono ripresi in grande stile e secondo alcuni media nelle ultime 24 ore il bilancio è di 10 civili uccisi e 37 feriti.
Sei persone sarebbero state uccise e tredici ferite in un quartiere di Donetsk, città assediata dalle truppe regolari, presa di mira incessantemente dall’aviazione e dall’artiglieria. ll vicesindaco Kostyantyn Savinov ha raccontato che colpi di artiglieria sono stati sparati nelle aree abitate, precisando che le vittime sono concentrate nel rione di Petriviski, a sud-ovest del centro città. Violenti scontri si registrano anche a Lugansk dove sono morte tre persone e dove il sindaco denuncia che "la situazione è al limite della catastrofe umanitaria, inizia a mancare la luce e l'acqua e le comunicazioni sono interrotte".
Ma la notizia del giorno è quella che riguarda una diserzione di massa di soldati ucraini. Già nelle mattinata di oggi alcune agenzie di stampa avevano riportato la notizia che poche ore prima 12 tra ufficiali e soldati della 72° brigata meccanizzata ucraina, per sottrarsi ai combattimenti, avevano abbandonato le loro armi e avevano chiesto rifugio alla vicina Russia. Fonti della polizia locale hanno raccontato che i militari, sventolando bandiera bianca, si sono presentati al varco di confine di Gukovo chiedendo di poter entrare in territorio russo. "Non siamo assolutamente traditori", ha raccontato uno dei superiori all'emittente televisiva di Mosca 'Rossiya 24'. "Noi non siamo in guerra con la Russia. Possono esistere alcune divergenze, ma una guerra non c'è. Per salvare la vita dei miei subordinati abbiamo deciso di trasferirli in terra russa".
Ma il numero di soldati ucraina che hanno disertato è assai maggiore, e la giornata di oggi si sta rivelando come la più nera sotto questo aspetto da quando il regime golpista di Kiev ha deciso di aggredire militarmente le popolazioni del sud-est del paese contrarie al cambio di regime.
Secondo numerosi media sarebbero ben 400 i militari ucraini in servizio nell'est del paese che si sono arresi ai loro nemici o si sono rifugiati in territorio russo. I soldati ucraini "hanno chiesto di beneficiare del corridoio umanitario nella notte tra domenica e lunedì" ha detto un responsabile regionale dei servizi di sicurezza russi Fsb, informando che "Le guardie di confine hanno aperto un corridoio umanitario e hanno ammesso sul territorio russo 438 soldati dell'esercito ucraino". Di questi 438, secondo le fonti russe, 164 sono guardie di frontiera ucraine rimaste intrappolate in mano ai miliziani delle Repubbliche Popolari.
Il regime ucraino ha ridimensionato l’entità del fenomeno ma non ha potuto fare a meno di riconoscere che “un numero imprecisato di soldati ucraini è stato costretto a ripiegare verso un valico di frontiera russo a seguito di un tentativo di sfondamento". Ma questi soldati "non si sono arresi" ha detto Oleksiy Dmitrashkivsky, portavoce della cosiddetta "operazione antiterrorismo" ucraina contro la guerriglia del Donbass.
Già nel mese di luglio altri 40 militari ucraini si erano rifugiati in territorio russo chiedendo accoglienza a Mosca.
“Ho creato una fondazione in Ucraina prima che il paese diventasse indipendente dalla Russia. Questa fondazione ha continuato a operare e ha avuto un ruolo importante negli eventi recenti – ha spiegato Soros.
E’ noto, malgrado non se ne parli, che George Soros ha lavorato in stretta collaborazione con l’USAID, la National Endowment for Democracy (Fondazione nazionale per la democrazia, che fa il lavoro che una volta veniva fatto dalla CIA), l’International Republican Institute, il National Democratic Institute for International Affairs e la Freedom House allo scopo di far scoppiare una serie di rivoluzioni nell’Europa dell’est e nell’Asia centrale, dopo il crollo programmato dell’Unione ovietica.
Molti partecipanti alle manifestazioni di Piazza Maidan a Kiev erano membri delle ONG fondate da Soros o addestrati da queste stesse ONG in seminari e conferenze sponsorizzate dall’International Renaissance Foundation (IRF) di Soros e dai suoi numerosi istituti e fondazioni Open Society.
L’IRF, fondata e finanziata da Soros, si vanta di aver ricevuto più donazioni di tutte le altre organizzazioni per attuare la trasformazione “democratica” dell’Ucraina.
In aprile era stato annunciato che Andriy Parubiy e altri leader implicati nel colpo di Stato lavoravano con la CIA e l’FBI per sconfiggere e uccidere i separatisti che si opponevano alla giunta di Kiev. Attualmente Parubiy è capo del Consiglio di sicurezza e di difesa nazionale dell’Ucraina.
Ora che il miliardario Petro Poroshenko è il nuovo presidente del paese, i tentativi di schiacciare l’opposizione nell’est si intensificheranno. Poroshenko è quasi la scelta perfetta per i mondialisti e l’Unione europea. Faceva parte del Consiglio della Banca nazionale ucraina e ha collaborato con il Fondo monetario internazionale.
“Il posizionamento delle forze aeree e terrestri della Nato vicino alla frontiera russa nell’Europa dell’est e il viaggio di Barack Obama, destinato a rinforzare l’influenza americana in Asia, hanno un solo obiettivo – scriveva il giornalista Wayne Madsen all’inizio di luglio – Le forze visibili e invisibili che dettano la politica a Washington, Londra, Parigi, Berlino e altre capitali servili, hanno deciso di schiacciare i BRICS, l’emergente blocco finanziario che raggruppa Brasile, Russia, India, Cina e sud Africa.”
Ghennady Zyuganov: "Una nuova Norimberga sarà garantita ai golpisti di Kiev”
da kprf.ru | Traduzione dal russo di Mauro Gemma
Il leader del Partito Comunista della Federazione Russa commenta in un'intervista a “Svobodnaja Pressa” (svpressa.ru) l'incredibile e assurda decisione delle autorità golpiste di Kiev di avviare un procedimento penale nei suoi confronti, in base ad accuse ridicole e lesive del diritto di cittadini di altri paesi alla critica della deriva fascista in atto in Ucraina e alla denuncia della politica di autentico genocidio delle popolazioni delle regioni orientali, attuata con il consenso delle potenze occidentali (compresa l'Italia). Un'iniziativa che, al pari dell'avvio delle procedure di proibizione del Partito Comunista di Ucraina, deve sollevare l'indignazione e la protesta non solo dei comunisti, ma di tutti coloro che hanno a cuore le sorti della democrazia in Europa.
Come ha comunicato il ministro degli affari esteri dell'Ucraina Arsen Avakov, “un'inchiesta ha stabilito che tra maggio e luglio 2014, il presidente del CC del Partito Comunista della Federazione Russa Zyuganov G.A., e anche il cittadino della Federazione Russa Zhirinovsky V.V. Hanno fornito supporto materiale alle attività illegali dei rappresentanti dell'autoproclamata Repubblica Popolare di Lugansk”.
In precedenza, il Ministero dell'Interno ucraino aveva aperto un procedimento contro il ministro russo della difesa Serghey Shoigu. In tal modo, Kiev ha deciso di dare una risposta all'avvio di un processo penale in Russia contro i promotori della cosiddetta operazione antiterrorista nel Donbass: l'oligarca Igor Kolomoisky e lo stesso Avakov.
“SP” ha contattato il leader del PCFR Ghennady Zyuganov e gli ha chiesto una sua valutazione delle azioni delle autorità di Kiev.
Ghennady Zyuganov - Tutti capiscono benissimo che in politica, soprattutto in condizioni di crisi, la vita è piuttosto complicata e difficile. Non è la prima volta che vengo sottoposto a un processo nella mia lunga carriera di politico.
Il primo processo politico nei miei confronti fu imbastito quando mi ero ribellato a Gorbaciov e alla sua cricca che stavano distruggendo l'URSS e annientando il PCUS. Allora avevo inviato una lettera aperta all' “architetto delle rovine”. Avevo dichiarato che Gorbaciov, Yakovlev e Shevarnadze stavano portando il paese alla rovina. Che il paese inevitabilmente si sarebbe disintegrato, se si fosse distrutto il PCUS. Poiché non si trattava solo di un partito, ma di un sistema di amministrazione politico-statale. Un crimine contro i popoli dell'URSS lo stavano commettendo quelli che, per stupidità, scioglievano il PCUS insieme all'ubriacone Eltsin. Poi si svolse il processo politico. Due volte la mia lettera fu discussa dall'Ufficio Politico.
In seguito hanno cercato di sottopormi a giudizio penale perché mi ero rivolto con l'appello “Parola al popolo” e avevo dichiarato che avevamo l'obbligo di salvare l'URSS e che non avevamo il diritto di disinteressarci del fatto che stavano cominciando a fare a pezzi il paese, allo scopo di conquistare il Cremlino. Era già opera di Eltsin e dei suoi compari Burbulis, Chubays, Gaydar. Fui interrogato, mi promisero 10 anni di carcere, fui a lungo deriso, ma alla fine tutto si sgonfiò.
Poi bandirono il partito che avevo creato. Tolsero la Bandiera rossa della Vittoria dal Cremlino, e io mi ribellai. La Corte Costituzionale chiese una condanna di sette mesi nei miei confronti. Ma tuttavia, ottenni il diritto di ripristinare il partito che difende gli interessi dei lavoratori, l'amicizia tra i popoli e la giustizia.
Poi sono stato sottoposto a giudizio per diverse altre questioni personali. Ad esempio mi processarono solo per il fatto di avere preso in affitto 40 centesimi di ettaro di un terreno abbandonato e ricoperto di erbacce e averci collocato il mio apiario. 16 sedute processuali! Alla fine, il giudice si alzò e disse: “Occorrerebbe istituire un premio per il fatto che ci sia chi, in questi tempi difficili(si era nel pieno della terribile crisi economica che stava devastando il paese, con Eltsin al potere, ndt), si prenda la briga di mantenere un allevamento di api” (…)
Oggi però per la prima volta hanno deciso di processarmi dei criminali. Quelli che in febbraio si sono impadroniti illegalmente del potere a Kiev, che hanno violentato l'intera Ucraina, che hanno trasformato la Rada in una congrega di ubriaconi, dove in continuazione avvengono scontri e risse. Quelli che hanno ordinato di sparare sui propri concittadini nel Sud Est solo perché vogliono parlare nella loro lingua russa e disporre dei diritti fondamentali garantiti dalle norme internazionali. Che hanno bruciato decine di persone nel centro di Odessa, trasformandola in Khatyn. Che hanno dato in pasto agli oligarchi intere regioni e che cercano di imbavagliare i propri oppositori comunisti, gli unici che si pronunciano per la vera integrità dell'Ucraina, per gli autentici diritti di tutti i cittadini, contro la guerra, la violenza e per un normale dialogo con la società.
Ed ecco che costoro a Kiev hanno deciso di aprire un altro caso. Ciò provoca una sensazione di disgusto e ripugnanza. E chi lo promuove? Il signor Avakov insieme alla sua banda di stupratori. Un uomo che non riesce a parlare bene neppure nel suo idioma ucraino, che non ha mai capito l'anima del popolo ucraino, che considera l'Ucraina una colonia o un suo feudo, dove è possibile comportarsi indecentemente, senza mai rispondere di nulla. Ma si sbaglia di grosso.
Tutti costoro, Poroshenko, Avakov, Jatzeniuk, Turchinov hanno le mani sporche di sangue fino al gomito. Dovranno rispondere al tribunale della storia e al tribunale del popolo. A loro sarà garantita una nuova Norimberga o una nuova Poltava, per qualsiasi cosa abbiano fatto.
“SP”: Sostiene ancora la resistenza nel Donbass?
Ghennady Zyuganov – La mia prima responsabilità, in quanto politico e uomo, è quella di difendere la gente comune. Oggi i “punitori” sparano sui nostri parenti e amici nel Sud Est dell'Ucraina. Essi si prendono gioco dei lavoratori di tutta l'Ucraina. Noi alziamo e alzeremo sempre la nostra voce in difesa di coloro che soffrono, subiscono violenza e intimidazione.
Abbiamo fatto così quando il governo russo ha scatenato la guerra in Cecenia. Fummo categoricamente contrari e dicemmo: “No alla violenza militare!”. Siamo intervenuti contro i membri della NATO che hanno bombardato la Jugoslavia, li consideriamo dei criminali. Abbiamo condannato i regimi aggressivi del Baltico, che hanno privato della cittadinanza i nostri connazionali. Ci siamo opposti agli americani, che hanno bombardato l'Iraq e distrutto la Libia. Questa è la nostra posizione di principio civile e programmatica: stare con il popolo e difenderlo.
Abbiamo aiutato e aiuteremo tutti i lavoratori dell'Ucraina, tutti i nostri amici e colleghi. Oggi il destino più complicato e pericoloso lo stanno affrontando i cittadini delle repubbliche di Donetsk e Lugansk. Essi hanno pieno diritto a un referendum per decidere il loro destino, che corrisponda a tutte le norme internazionali. E noi operiamo sulla base del diritto internazionale, in difesa di un'autentica democrazia e di reali diritti dei lavoratori e dell'uomo. Così abbiamo agito e continueremo ad agire.
Ukraine and Israel: Together in fighting terrorism
Ukraine's ambassador to Israel: Countries facing and fighting the evil of terrorism - Israel by Hamas, and Ukraine by pro-Russian terrorists, including those who downed Flight MH17 - should support each other…
By Hennadii Nadolenko - Haaretz (Jerusalem), 27.07.14
http://www.haaretz.com/mobile/.premium-1.607396?v=97BFD4B12611718EC45F24739370A3D1
Translated and edited by Voices of Ukraine
A Jewish volunteer battalion for the liberation of Ukraine from terrorists and invaders is being created.
The administrator of this group was an IDF soldier, and asks all Jews living in the country where they were born, raised and live to join the battalion “Matilan.”
Ukraine – this is our country, our home, and we have a duty to protect it.
–from the Volunteer Battalion Matilan VKontakte page description
MATILAN – special unit of the Israeli Border Police. The Matilan name means “intelligence, observation, interception, mobile warfare. Matilan unit was established in 1996, its purpose is combating terrorism and counter crime by ambush, and camouflage observations.
mehr: http://www.german-foreign-policy.com/de/fulltext/58924
