Si les médias atlantistes ne réagissent pas au ridicule des États-Unis depuis que la Russie bombarde —pour de vrai— l’État islamique, les médias du reste du monde rient de bon cœur. On croyait que Washington luttait contre le terrorisme depuis le 11-Septembre et on entend son allié turc défendre Daesh et proposer de lui ouvrir un consulat à Istanbul. Heureusement la Russie remet de l’ordre dans cette communication mensongère et abat les masques.
Informazione
| Michel Collon |
Résumons. Nous, dirigeants US, sommes avec nos alliés européens, les champions des droits de l’homme, et nous rêvons de répandre la démocratie partout dans le monde. Donc, si nous avons… - renversé Mossadegh et imposé le tyran Reza Pahlavi en Iran - armé les Saoud contre les progressistes arabes - soutenu le dictateur fasciste Franco en Espagne - soutenu le dictateur fasciste Salazar au Portugal - utilisé des fascistes ouest-européens pour créer les réseaux secrets Gladio - soutenu le tyran Batista, puis tenté d’assassiner Castro à Cuba - soutenu l’apartheid en Afrique du Sud - soutenu la Rhodésie raciste (futur Zimbabwe) - assassiné Lumumba pour imposer le tyran Mobutu - assassiné cinq cent mille Indonésiens pour installer la dictature Suharto - installé une dictature militaire au Vietnam - installé une dictature militaire en Grèce - soutenu le fasciste Pinochet pour renverser Allende - armé des terroristes pour déstabiliser l’Angola et le Mozambique - assassiné deux présidents équatoriens pour installer des dictateurs - remplacé le président brésilien Goulart par une dictature militaire - fait pareil avec Bosch à Saint Domingue - fait pareil avec Zelaya au Honduras - soutenu les dictateurs Duvalier à Haïti - armé Ben Laden pour renverser le gouvernement progressiste afghan - soutenu les talibans en Afghanistan - armé et financé les terroristes « contras » au Nicaragua - assassiné Bishop et envahi la Grenade - soutenu les colonels assassins en Argentine, - soutenu le nazi Stroessner au Paraguay - soutenu le dictateur général Banzer en Bolivie - soutenu la dictature féodale au Népal et au Tibet - utilisé le FIS pour déstabiliser l’Algérie - financé Moubarak en Egypte - armé divers groupes terroristes pour déstabiliser des pays africains gênants - soutenu les bombardements au napalm du régime éthiopien en Somalie - soutenu le raciste anti-juif, antimusulman, antiserbe Tudjman en Croatie - tenté d’assassiner Chavez, Morales, Correa pour installer des dictatures - soutenu des attentats à la bombe dans des hôtels et des avions en Amérique latine - utilisé Al-Qaida en Libye - utilisé Al-Qaida en Syrie - utilisé les nazis anti-juifs Svoboda et Pravy Sektor pour un coup d’Etat en Ukraine - soutenu et protégé tous les crimes d’Israël contre les Palestiniens C’est par hasard, bien sûr, et nous ne le ferons plus jamais ! |
(srpskohrvatski / english / francais / italiano)
La NATO è già all'opera in Montenegro
Links sulle più recenti proteste e la brutale repressione del regime filo-NATO / Linkovi:
ИН4С: THE WAR HAS BEGUN IN MONTENEGRO (in4snet, 18 ott 2015)
Snimanje 17.10.2015.
MONTENEGRO, L’ESCALATION DELLE PROTESTE (Davide Denti 20 ottobre 2015)
Tre settimane di proteste contro il governo di Milo Đukanović. L’opposizione raccolta sotto la coalizione Fronte Democratico chiede le dimissioni del premier e nuove elezioni, denunciando la corruzione imperante e i brogli elettorali [N.B. L'articolo si occupa prevalentemente degli aspetti politici interni ed è reticente sulle attività del movimento contro la adesione alla NATO]
MONTÉNÉGRO : LA MANIFESTATION DE L’OPPOSITION RÉPRIMÉE DANS LA VIOLENCE (CdB, 24 octobre 2015)
Le Premier ministre Milo Djukanović ne démissionne pas et répond par la force aux exigences de l’opposition. À 22 heures, la manifestation organisée suite aux violences de la semaine dernière a été réprimée par des charges de police. Le centre de Podgorica, quadrillé par les unités spéciales, était recouvert d’un lourd manteau de fumées et de gaz. Les urgences admettent des blessés...
Le Premier ministre Milo Djukanović ne démissionne pas et répond par la force aux exigences de l’opposition. À 22 heures, la manifestation organisée suite aux violences de la semaine dernière a été réprimée par des charges de police. Le centre de Podgorica, quadrillé par les unités spéciales, était recouvert d’un lourd manteau de fumées et de gaz. Les urgences admettent des blessés...
"HAMEROM" NA LJUDE (25.10.2015)
Brutalan lov specijalaca: Prebijali i silom izvlačili iz automobila
Brutalan lov specijalaca: Prebijali i silom izvlačili iz automobila
BRUTALNOST POLICIJE NAD DEMONSTRANTIMA - 25.10.2015. (Vijesti Online)
DVADESET POLICAJACA, JEDAN DEMONSTRANT (Vijesti Online, 25 ott 2015)
NOVI SNIMAK POLICIJSKE BRUTALNOSTI: CRNOGORSKI SPECIJALCI BOKSERU SLOMILI KOLENO, KUK I RUKU (25. 10. 2015.)
Crnogorska policija je sinoć kod zgrade Crvenog krsta u Podgorici izvukla iz auta i pretukla predsednika crnogorske bokserske organizacije Mija Martinovića, pišu "Vijesti". On navodno nije učestvovao u protestima DF-a, a u automobilu je bio sa dvojicom prijatelja...
http://www.blic.rs/Vesti/Politika/601060/Novi-snimak-policijske-brutalnosti-Crnogorski-specijalci-bokseru-slomili-koleno-kuk-i-ruku
POLOMILI MU KUK, KOLJENO I RUKU (Vijesti Online, 25 ott 2015)
Uznemirujuće: Brutalno prebijanje Mija Martinovića. Policija je sinoć kod zgrade Crvenog krsta izvukla iz auta i pretukla predsjednika profesonalne crnogorske bokserske organizacije Mija Martinovića...
BRUTALNO PREBIJANJE MIJA MARTINOVIĆA - 24.10.2015.
VIDEO: https://www.youtube.com/watch?v=TpeU1xuyjec
PROTESTI CRNA GORA - POLICIJA BRUTALNO PREBIJA MIJA MARTINOVIĆA (Sloboda Trazi Ljude, 25 ott 2015)
Brutalno prebijanje Mija Martinovića, prilikom kojeg je zadobio teške tjelesne povrede opasne po život...
Brutalno prebijanje Mija Martinovića, prilikom kojeg je zadobio teške tjelesne povrede opasne po život...
NEHUMANO POSTUPANJE POLICIJE NAKON BRUTALNOG PREBIJANJA MIJA MARTINOVIĆA - 24.10.2015 (Sloboda Trazi Ljude, 25 ott 2015)
Snimak je nastao 15 minuta nakon brutalnog prebijanja Mija Martinovića, prilikom čega je zadobio teške prelome na više mjesta po tijelu. Nakon što je u teškom stanju ležao na pločniku 15 minuta, odred policije je napokon odlučio da mu pruži pomoć i preveze ga u Klinički Centar. Tom prilikom se jasno vidi da policajci, iako su odlično svjesni težine povreda koje su nanijeli Martinoviću, bez mnogo saosjećanja i bez žurbe, uz povike kolegama da pomognu, stavljaju Martinovića u vozilo i odvoze...
Snimak je nastao 15 minuta nakon brutalnog prebijanja Mija Martinovića, prilikom čega je zadobio teške prelome na više mjesta po tijelu. Nakon što je u teškom stanju ležao na pločniku 15 minuta, odred policije je napokon odlučio da mu pruži pomoć i preveze ga u Klinički Centar. Tom prilikom se jasno vidi da policajci, iako su odlično svjesni težine povreda koje su nanijeli Martinoviću, bez mnogo saosjećanja i bez žurbe, uz povike kolegama da pomognu, stavljaju Martinovića u vozilo i odvoze...
POLICIJA BACA SUZAVAC NA DEMONSTRATORE U PODGORICI (marko nede, 24 ott 2015)
MANIFESTATIONS À PODGORICA CONTRE L’ENTRÉE DU MONTÉNÉGRO DANS L’OTAN (25 octobre 2015)
Depuis plusieurs jours la population du Monténégro se soulève pour exiger la démission de Milo Djukanovic et de son gouvernement ainsi que des élections anticipées.
Cette mobilisation massive et soudaine des citoyens du Monténégro contre la politique de leur gouvernement s’oppose principalement aux préparatifs en cours pour faire entrer leur pays dans l’OTAN...
Cette mobilisation massive et soudaine des citoyens du Monténégro contre la politique de leur gouvernement s’oppose principalement aux préparatifs en cours pour faire entrer leur pays dans l’OTAN...
MONTENEGRO: RÉVOLTE POPULAIRE ET SILENCE ASSOURDISSANT DES MÉDIAS (Thalie Thalie, 25 ott 2015)
Montenegro. Octobre 2015. Grenades assourdissantes, gaz lacrymogènes, charges de police. Samedi, le gouvernement du Montenegro a choisi de réprimer dans la violence la révolte populaire qui réclamait la démission de l'indéboulonnable depuis 1991 Premier ministre Milo Djukanovic et la tenue d'élections libres et démocratiques. "Non à l'OTAN", "Non à l'Union Européenne", « Liberté ou rien."...
Montenegro. Octobre 2015. Grenades assourdissantes, gaz lacrymogènes, charges de police. Samedi, le gouvernement du Montenegro a choisi de réprimer dans la violence la révolte populaire qui réclamait la démission de l'indéboulonnable depuis 1991 Premier ministre Milo Djukanovic et la tenue d'élections libres et démocratiques. "Non à l'OTAN", "Non à l'Union Européenne", « Liberté ou rien."...
40 feriti tra dimostranti e poliziotti durante gli scontri di sabato sera in Montenegro. L'opposizione chiede le dimissioni del governo Đukanović e la tenuta di libere elezioni, in un paese dove il primo ministro è al potere dai primi anni '90... Il primo ministro montenegrino Milo Đukanović, al potere da 24 anni, ha accusato l'ex premier serbo Vojislav Koštunica di essere dietro le proteste, assieme alla Russia, al fine di impedire l'adesione del Montenegro alla NATO... [N.B. Tuttavia l'articolo è reticente sulle attività del movimento contro la adesione alla NATO]
MONTENEGRO: RÉVOLTE POPULAIRE ET SILENCE ASSOURDISSANT DES MÉDIAS (Par ASI le 27 octobre 2015)
Révolte populaire qui dure depuis plusieurs jours passée sous silence par nos médias...
ISTO POGLEDAJ:
http://www.novosti.rs/vesti/planeta.300.html:573439-Neredi-ispred-parlamenta-ispaljen-suzavac-bacene-sok-bombe-policija-puca-iz-hamera-ka-demonstrantima-VIDEO
http://www.b92.net/info/vesti/index.php?yyyy=2015&mm=10&dd=24&nav_category=167&nav_id=1055220
http://www.blic.rs/Vesti/Politika/600961/PROTEST-U-PODGORICI-Suzavac-pucnji-i-haos-na-ulicama-Andrija-Mandic-priveden
http://www.b92.net/info/vesti/index.php?yyyy=2015&mm=10&dd=24&nav_category=167&nav_id=1055220
http://www.blic.rs/Vesti/Politika/600961/PROTEST-U-PODGORICI-Suzavac-pucnji-i-haos-na-ulicama-Andrija-Mandic-priveden
FLASHBACK: No to war No to NATO - Montenegro (in4snet – 29 dic 2014)
MILITARY NEUTRAL MONTENEGRO AS A STABILITY FACTOR AT THE BALKANS Yes, it is a vision of the Peace Movement “No to war – No to NATO”!
The idea of the presentation is primarily to present our efforts to English speaking interested subjects, and to expand and strengthen anti-NATO network globally. This all aims at the world peace, safer future and general welfare for the mankind. Because there was ENOUGH wars and shedding innocent blood! There was ENOUGH occupation of sovereign countries and confiscation of territories and mining wealth on behalf of a global super power! Our objective is to “awaken” unjustifiable “sleepers” in order to recognise the ultimate goal of the aggressor alliance!
The Peace Movement “No to war – No to NATO” is a network of over 50 non-governmental organisations and other legal entities in Montenegro. We were established in April 2010. How did we appear? It had all started from individual efforts of members of the editorial board of the IN4S portal (www.in4s.net) as the founders of the Movement – until the full membership of our Movement into the global anti-NATO alliance, starting from sporadic poster sticking activities to an entity that has to be seriously taken into account regarding the possible Montenegro’s entry into military alliances.
From establishing the network until mid-summer 2013, our Movement organised a number of peace international events, with speakers from Scotland at the west to Russia at the east and Norway at the north. Numerous intellectuals, political leaders from the region, “penitent” NATO officers and well reputed Russian generals either participated in or were guests of our events. We believe that we can do more and perform better! This presentation will help you judge our results.
By organising international and regional conferences, lectures given by reputed experts and media campaigns organised by us, our mission is to practically inform our citizens on the results of possible Montenegro’s entry into the NATO alliance, with a reputation of military, offensive and fully occupational machinery . And finally – to obtain the referendum at which the citizens (and not public authorities) shall pass a decision on (non) entry into NATO in a democratic way.
The Montenegro’s NGO network “No to war – No to NATO” became a full member of the international network “No to war - No to NATO” at its annual assembly held in March 2013 in Gent, Belgium.
The international network peace movement “No to war - No to NATO” was established in Stuttgart in October 2009. More than 650 organisations from over thirty (30) countries signed the declaration, which meant formal start of the peace initiative called “Not to war – No to NATO”.
Our network was established in April 2010, in Murino, a small place in the poor Montenegro’s north, and it became a member of the global peace network...
VIDEO: https://www.youtube.com/watch?v=kllJ-QmL3Ck
Il giorno 16/ott/2015, alle ore 20:12, 'Coord. Naz. per la Jugoslavia' ha scritto:(francais / english / srpskohrvatski.Il popolo del Montenegro non solo si oppone al regime mafioso che domina nel paese da oramai quasi venti anni, ma è anche contro la NATO e contro la adesione forzata che lo stesso regime cerca di imporre: una ennesima manifestazione di piazza si è tenuta proprio su questo a Podgorica lo scorso 14 ottobre, in occasione della visita del Segretario Generale della NATO il russofobo Stoltenberg, organizzata dal locale Comitato No Guerra NO NATO... )Protesti protiv NATO-a u Crnoj Gori1) Le Monténégro sur le point d'adhérer à l'Otan (Sputnik 17.09.2015)2) Monténégro: Prière de ne pas gêner la propagande de l'Otan! (Sputnik 25.09.2015)3) Haos u Crnoj Gori, Protesti širom zemlje! (Sputnik/Pravda 4.10.2015.)4) Протест због доласка Столтенберга: НАТО убице, крваве су вам руке (ВИДЕО – IN4S 15.10.2015.)5) Stoltenberg in Podgorica: Urges Montenegro To "Build Public Support For NATO" – SIC! (Sputnik/InSerbia 16.10.2015.)6) FLASHBACK: Otvoreno pismo ambasadorici SAD-a u Crnoj Gori: "Ne pomažite, please" (Marko Milačić, 2013.)PHOTOS AND VIDEOS of the anti-NATO demonstration held in Podgorica, 14.10.2015.:
(...) LEGGI TUTTO: https://it.groups.yahoo.com/neo/groups/crj-mailinglist/conversations/messages/8410
Na srpskohrvatskom: Држава (Мирослав Лазански, Politika)
« État » islamique
RÉSEAU VOLTAIRE | BELGRADE (SERBIE) | 19 OCTOBRE 2015
La notion d’État, je l’ai toujours comprise d’une façon sérieuse, ce sont peut-être mes souvenirs romantiques et institutionnels des temps passés, mais l’État est un terme qui pour moi a toujours eu une consonance arrogante. Et ce n’est pas par hasard que nos hommes politiques ont l’habitude de dire que personne n’est plus fort que l’État. C’est précisément à cause de ça que j’ai cru qu’il s’agissait d’une blague quand on avait commencé à parler d’un État islamique. Un État, et en plus terroriste ! Il encaisse des impôts, il a sa propre monnaie, il a sa capitale, Rakka, il a des revenus quotidiens tout à fait convenables provenant de la vente du pétrole volé via le port turc de Ceyhan, malgré une décision existante du Conseil de sécurité des Nations Unies selon laquelle une telle vente est interdite. Il est vrai que le prix du baril est en dessous de 30 dollars, mais peu importe puisque ceci atteint surtout la Russie et son économie.
Et voilà, c’est un État islamique pareil qui est bombardé depuis un an par les États-unis, la France, le Qatar, l’Arabie Saoudite, la Jordanie, avec leurs avions de chasse et leurs drones les plus modernes, avec l’aide de tous les satellites et outils aéronautiques de surveillance et d’identification possibles et imaginables. Et un an après des bombardements pareils, arrivent les Russes —et ils sont en train de bombarder maintenant ce que les États-uniens avaient ardemment bombardé les mois passés. On pourrait donc penser que les Russes sont en train de bombarder les ruines issues des bombardements US. Mais voilà, en fait ce sont des complexes entiers de camps d’entrainement des terroristes, des nœuds de liaisons, des entrepôts, hangars, bunkers en plusieurs niveaux, des centres de commande, des tours de guet, des réservoirs de pétrole, des entrepôts avec une cinquantaine de chars, des positions d’artillerie, des ateliers, des usines des mines et explosifs. En fait, tout dont dispose une puissance militaire d’un État. Et dans notre cas, d’un État terroriste. Comme le dirait notre défunt commentateur sportif, Mladen Delić : « Mais comment est-ce possible, mes amis ! »
Vraiment, comment est-ce possible ? Comment est-ce possible qu’aucun média occidental ne se pose cette question ? En 1999 au Kosovo, dès que l’armée yougoslave allumait le moteur d’un char, un drone arrivait immédiatement, et derrière lui, les avions de chasse de l’Otan. Et tout cela dans les conditions d’une végétation et d’un relief très riches au Kosovo, où il était facile de tout masquer. En Syrie, les forces de l’État islamique se trouvent en montagnes, mais surtout dans les déserts, où l’aviation trouve les conditions climatiques parfaites pour cibler. Donc, comment est-ce possible que l’État islamique soit plus fort que les États-Unis pendant un an déjà ? Il ne s’agit pas de timbres postaux, même si je pense que les timbres de l’État islamique auront une valeur beaucoup plus importante pour les philatélistes que les timbres des États-Unis. Parce que la Poste US est nationalisée, pas privatisée.
Les avions russes doivent probablement cibler la Poste de l’État islamique maintenant afin de sauver la valeur des timbres postaux des États-Unis. Mais les médias US ont l’insolence de critiquer les Russes parce qu’ils ont osé bombarder ce que leur pays soit disant bombarde avec succès depuis un an, alors que sur le territoire de l’État islamique, tout est encore entier et intact. Même la Poste. Mais nos postes avaient été détruites en 1999. Donc, le droit exclusif de bombarder appartient aux États-uniens et à leurs équipes. C’est ce qu’on pourrait appeler l’immaculée conception…
Traduction
Svetlana Maksovic
Source
Politika (Serbie)
---
Miroslav Lazanski
Né en 1950 à Karlovac, Croatie. Diplômé de la Faculté de Droit à Zagreb, où il a débuté sa carrière de journaliste. Après avoir travaillé pour plusieurs journaux et magazines, en 1991 il commence à travailler pour le quotidien serbe Politika, où il travaille encore aujourd’hui. Il a été reporter de guerre en Syrie, Afghanistan, Tchétchénie, Congo, Irak, Iran, Liban, Yémen et Lybie. Il a réalisé des interviews de personnalités de l’OTAN, de l’URSS, et d’une cinquantaine de ministres des Affaires étrangères, de hauts militaires des armées russe, chinoise et japonaise. C’est le seul journaliste yougoslave qui a navigué à bord du sous marin atomique USS Tautog, qui a volé à bord d’un F-14, qui a visité le porte avions USS John F. Kennedy et qui a volé dans un Mig-29. Il a été l’invité des académies militaires en Russie, Japon, États-Unis, Australie, Italie, Grande-Bretagne, Allemagne, Roumanie, etc. Il a tenu une rubrique dans le journal grec Kathimerini, dans le journal japonais Securitarian, et The Diamond Weekly. Il est auteur de dix ouvrages.
(srpskohrvatski / english.
Ancora un morto "attorno" al "Tribunale ad hoc" dell'Aia: si tratta di Dusan Dunjic, 65 anni, medico legale di Belgrado, che doveva testimoniare per la difesa nel "processo" a Ratko Mladic.
Sulle molte precedenti "strane morti" legate al Tribunale "ad hoc" dell'Aia si veda l'articolo di Juergen Elsaesser:
Sul più noto assassinio, quello di Slobodan Milosevic, si veda la nostra pagina dedicata:
Sulla vergogna di questo "Tribunale ad hoc" si veda ad esempio:
One more dead at The Hague
1) Defence witness in the Mladić case found dead (ICTY)
2) Svedok odbrane Mladića pronađen mrtav u Hagu (Sputnik)
3) Defense witness in genocide case against Bosnian-Serb Mladic found dead in Hague hotel (RT)
4) Mladic Defense Witness Found Dead in Hotel Room on Eve of Court Appearance (Sputnik)
5) Serbs in ICTY, Hague, Are Doomed to be Guilty or to Die (Grey Carter)
=== 1 ===
International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia
STATEMENT
(Exclusively for the use of the media. Not an official document)
(Exclusively for the use of the media. Not an official document)
The Hague, 22 October 2015
Defence witness in the Mladić case found dead
An expert witness for the Defence in the case of Prosecutor v. Ratko Mladić who was expected to testify in court today, Mr. Dušan Dunjić, was found dead at his hotel by a hotel staff member and a representative of the Tribunal. Emergency services personnel were immediately notified and ascertained Mr. Dunjić’s death. Dutch authorities are conducting an investigation into Mr. Dunjić’s death.
Mr. Dunjić, a forensic expert from Serbia, testified in a number of cases before the Tribunal. He was the expert witness for the Prosecution in the trials of Milan Milutinović et al., Vlastimir Đorđević and Ramush Haradinaj et al. In the trials of Radovan Karadžić, Stanislav Galić, Dragoljub Kunarac et al. and Vujadin Popović et al., Mr. Dunjić testified as the expert witness for the Defence.
An expert witness for the Defence in the case of Prosecutor v. Ratko Mladić who was expected to testify in court today, Mr. Dušan Dunjić, was found dead at his hotel by a hotel staff member and a representative of the Tribunal. Emergency services personnel were immediately notified and ascertained Mr. Dunjić’s death. Dutch authorities are conducting an investigation into Mr. Dunjić’s death.
Mr. Dunjić, a forensic expert from Serbia, testified in a number of cases before the Tribunal. He was the expert witness for the Prosecution in the trials of Milan Milutinović et al., Vlastimir Đorđević and Ramush Haradinaj et al. In the trials of Radovan Karadžić, Stanislav Galić, Dragoljub Kunarac et al. and Vujadin Popović et al., Mr. Dunjić testified as the expert witness for the Defence.
=== 2 ===
Svedok odbrane Mladića pronađen mrtav u Hagu
22.10.2015
Beogradski veštak za sudsku medicinu Dušan Dunjić pronađen je mrtav u hotelskoj sobi u Hagu, gde je trebalo da svedoči u odbranu generala Ratka Mladića, saopštio je Haški tribunal.
Tribunal u Hagu je rekao da su Dušana Dunjića pronašli službenik hotela i predstavnik Međunarodnog suda, prenose mediji.
„Odmah je obaveštena hitna služba, koja je potvrdila smrt g. Dunjića. Holandske vlasti sprovode istragu o njegovoj smrti“, piše u saopštenju suda.
Tribunal podseća da je Dunjić do sada, kao veštak za sudsku medicinu, svedočio u više haških procesa.
Na suđenjima Milanu Milutinoviću i sa optuženima za zločine na Kosovu, zatim Ramušu Haradinaju i Vlastimiru Đorđeviću, Dunjić je bio veštak tužilaštva.
Na procesima Radovanu Karadžiću, Vujadinu Popoviću, Stanislavu Galiću i Dragomiru Kunarcu, bio je veštak odbrane.
Jutros je prekinuto suđenje generalu Mladiću zbog, kako je sudija Alfons Ori rekao, „nepredviđenih okolnosti“.
Beogradski veštak za sudsku medicinu Dušan Dunjić pronađen je mrtav u hotelskoj sobi u Hagu, gde je trebalo da svedoči u odbranu generala Ratka Mladića, saopštio je Haški tribunal.
Tribunal u Hagu je rekao da su Dušana Dunjića pronašli službenik hotela i predstavnik Međunarodnog suda, prenose mediji.
„Odmah je obaveštena hitna služba, koja je potvrdila smrt g. Dunjića. Holandske vlasti sprovode istragu o njegovoj smrti“, piše u saopštenju suda.
Tribunal podseća da je Dunjić do sada, kao veštak za sudsku medicinu, svedočio u više haških procesa.
Na suđenjima Milanu Milutinoviću i sa optuženima za zločine na Kosovu, zatim Ramušu Haradinaju i Vlastimiru Đorđeviću, Dunjić je bio veštak tužilaštva.
Na procesima Radovanu Karadžiću, Vujadinu Popoviću, Stanislavu Galiću i Dragomiru Kunarcu, bio je veštak odbrane.
Jutros je prekinuto suđenje generalu Mladiću zbog, kako je sudija Alfons Ori rekao, „nepredviđenih okolnosti“.
=== 3 ===
Defense witness in genocide case against Bosnian-Serb Mladic found dead in Hague hotel
Published time: 23 Oct, 2015
A defense witness at the genocide and war crimes tribunal against Bosnian Serb General Ratko Mladic has been found dead in a hotel room in The Hague. The Dutch police say nothing suspicious or criminal in his death ahead of giving testimony in the ICTY.
, 65, was a forensic pathologist from Belgrade who was due to speak before the International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia (ICTY), which accuses Mladic of orchestrating a massacre and attempted genocide during the Bosnian war of 1992-1995, especially in the case of the Bosnian-Muslim town of Srebrenica in 1995.
Dutch police immediately launched an investigation on Thursday, but despite the suspicious circumstances of the death, authorities say they have “no reason to suspect that a crime had been committed.” A police spokesman declined to give further details on Thursday.
, 65, was a forensic pathologist from Belgrade who was due to speak before the International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia (ICTY), which accuses Mladic of orchestrating a massacre and attempted genocide during the Bosnian war of 1992-1995, especially in the case of the Bosnian-Muslim town of Srebrenica in 1995.
Dutch police immediately launched an investigation on Thursday, but despite the suspicious circumstances of the death, authorities say they have “no reason to suspect that a crime had been committed.” A police spokesman declined to give further details on Thursday.
The Bosnian-Serb General spent 14 years in hiding, as many Serbs, including his former lieutenants – as well as his family – aided him in evading capture. In his time as general, Mladic oversaw the war, including being at the helm of the siege of Sarajevo, which took three years, and the Srebrenica episode of 1995, which is what forms the core of the accusations of genocide.
Lingering divisions exist across the former Yugoslavia over the war and the assignation of blame over the human misery it wrought. The fighting claimed at least 135,000 lives. The Srebrenica massacre, in which up to 8,000 Bosnian Muslims were slaughtered by the forces of General Ratko Mladic, was a definitive episode of Serbian atrocities during the hostilities. A UN court defined it as genocide, but Serbia, while condemning the killings themselves, has never accepted the definition.
In July, Russia vetoed a UN Security Council resolution condemning the events of 1995 as genocide. Britain and a number of other Western countries blasted Moscow for this, but Russia says the historical evidence for the charge of genocide is flimsy.
The Serbs, meanwhile, believe that The Hague is one-sided as it highlights those crimes perpetrated by the Serbian side, and not by its neighbors, among them Croatia and Albania, who have enjoyed Western backing.
The notion that Srebrenica was a legal case of genocide remains heavily debated, as is a lot of the allegations raised by the ICTY and the facts and figures on the ground that seem to contradict them.
Lingering divisions exist across the former Yugoslavia over the war and the assignation of blame over the human misery it wrought. The fighting claimed at least 135,000 lives. The Srebrenica massacre, in which up to 8,000 Bosnian Muslims were slaughtered by the forces of General Ratko Mladic, was a definitive episode of Serbian atrocities during the hostilities. A UN court defined it as genocide, but Serbia, while condemning the killings themselves, has never accepted the definition.
In July, Russia vetoed a UN Security Council resolution condemning the events of 1995 as genocide. Britain and a number of other Western countries blasted Moscow for this, but Russia says the historical evidence for the charge of genocide is flimsy.
The Serbs, meanwhile, believe that The Hague is one-sided as it highlights those crimes perpetrated by the Serbian side, and not by its neighbors, among them Croatia and Albania, who have enjoyed Western backing.
The notion that Srebrenica was a legal case of genocide remains heavily debated, as is a lot of the allegations raised by the ICTY and the facts and figures on the ground that seem to contradict them.
In the Yugoslav war, the town came under Bosnian Muslim control in 1992, with the surrounding areas controlled by the Bosnian Serbs. While Srebrenica enjoyed the protection of a Dutch UN battalion of 5,000, the population is said to have been carrying out continued assaults on the Serbs nearby.
In 1995, the Bosnian Serbs launched retaliatory attacks – something that served as ammunition for many in the West, and the ICTY, to accuse the Serbs of deliberately plotting to wipe out part of the Bosnian Muslim population, forcefully convert another to Orthodox Christianity. A lot of these views are said to have come from hearsay claims and not any hard evidence.
In 1995, the Bosnian Serbs launched retaliatory attacks – something that served as ammunition for many in the West, and the ICTY, to accuse the Serbs of deliberately plotting to wipe out part of the Bosnian Muslim population, forcefully convert another to Orthodox Christianity. A lot of these views are said to have come from hearsay claims and not any hard evidence.
=== 4 ===
Mladic Defense Witness Found Dead in Hotel Room on Eve of Court Appearance
23.10.2015
The body of Dusan Dunjic was discovered in his hotel room before he was due to give evidence for the defense in the trial of former Bosnian Serb army general Ratko Mladic.
An expert witness for the defense of former Bosnian Serb army general Ratko Mladic, on trial in The Hague for war crimes, was found dead in his hotel room before he was due to give evidence on Friday, the International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia [ICTY] has announced.
"Mr. Dusan Dunjic was found dead at his hotel by a hotel staff member and a representative of the Tribunal. Emergency services personnel were immediately notified and ascertained Mr. Dunjic’s death. Dutch authorities are conducting an investigation into Mr. Dunjic’s death," stated the ICTY.
Dusan Dunjic was a Serbian forensic pathologist from Belgrade who had given evidence in several trials at the ITCY in The Hague, the Netherlands.
Belgrade expert forensic pathologist Dusan Dunjic was found dead in his hotel room in the Hague, Sputnik Serbia reported.
Dunjic was an expert witness for the prosecution in the trials of former Serbian President Milan Milutinovic, as well as a number of prominent military figures who were tried for war crimes in Kosovo in the late 1990s. The Hague tribunal eventually acquitted Milutinovic.
Dunjic also gave expert evidence for the defense in the trials of former Bosnian Serb leader Radovan Karadzic, and of former Bosnian Serb army commanders for crimes committed during the war in Bosnia and Hercegovina, from 1991 to 1995.
The verdict in the Karadzic trial, which was completed in October 2014, is expected in early 2016.
Dr Dunjic was scheduled to give expert evidence on Friday in the trial of former Bosnian Serb army general Ratko Mladic, whose trial began in May 2012. The prosecution indicted Mladic on charges of war crimes and crimes against humanity, and closed its case in February 2014. Mladic's defense case began in May 2014 and is still ongoing.
The body of Dusan Dunjic was discovered in his hotel room before he was due to give evidence for the defense in the trial of former Bosnian Serb army general Ratko Mladic.
An expert witness for the defense of former Bosnian Serb army general Ratko Mladic, on trial in The Hague for war crimes, was found dead in his hotel room before he was due to give evidence on Friday, the International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia [ICTY] has announced.
"Mr. Dusan Dunjic was found dead at his hotel by a hotel staff member and a representative of the Tribunal. Emergency services personnel were immediately notified and ascertained Mr. Dunjic’s death. Dutch authorities are conducting an investigation into Mr. Dunjic’s death," stated the ICTY.
Dusan Dunjic was a Serbian forensic pathologist from Belgrade who had given evidence in several trials at the ITCY in The Hague, the Netherlands.
Belgrade expert forensic pathologist Dusan Dunjic was found dead in his hotel room in the Hague, Sputnik Serbia reported.
Dunjic was an expert witness for the prosecution in the trials of former Serbian President Milan Milutinovic, as well as a number of prominent military figures who were tried for war crimes in Kosovo in the late 1990s. The Hague tribunal eventually acquitted Milutinovic.
Dunjic also gave expert evidence for the defense in the trials of former Bosnian Serb leader Radovan Karadzic, and of former Bosnian Serb army commanders for crimes committed during the war in Bosnia and Hercegovina, from 1991 to 1995.
The verdict in the Karadzic trial, which was completed in October 2014, is expected in early 2016.
Dr Dunjic was scheduled to give expert evidence on Friday in the trial of former Bosnian Serb army general Ratko Mladic, whose trial began in May 2012. The prosecution indicted Mladic on charges of war crimes and crimes against humanity, and closed its case in February 2014. Mladic's defense case began in May 2014 and is still ongoing.
=== 5 ===
Serbs in ICTY, Hague, Are Doomed to be Guilty or to Die
Posted on October 23, 2015 by Grey Carter
Amsterdam: Dusan Dunjic, A defence witness in the prosecution of former Bosnian Serb general Ratko Mladic for his alleged role in the siege of Sarajevo and Srebrenica events was found dead at his hotel in the Hague only few hours before he was expected to testify.
It’s 9th Serb who have so far, died under suspicious circumstances in and around ICTY in Scheveningen. Their names are: Djordje Djukic, Slavko Dokmanovic, Milan Kovacevic, Slobodan Milosevic, Momir Talic, Milan Babic and Miroslav Deronjic, General Mile Mrksic was the first one who died outside of Scheveningen (he died in Lisbon prison unit, where he was transferred), and Dusan Dunjić is the first Serb defence witness in case vs. Serbian suspect to be found dead there.
President of Yugoslavia Slobodan Milosevic was found dead in the morning of March 11, 2006. in his cell, only 6 days after the Krajina Serb leader, Milan Babic, had allegedly commited suicide (March 5, 2006.)
This death toll excludes those who were released from the detention unit due to advanced diseases and soon died.
Even though the ICTY, according to its Statute, cannot rule the death penalty, but even if it could, hardy such high number of detainees would be sentenced to death as much as they died in and around ICTY Tribunal in Hague.
It’s significant to ackowledge that even 19 witnesses against Albanian PM and mass murderer of Serbs, involved in ethnic cleansing, Ramush Haradinaj, were brutally murdered, with subsequent verifying by shooting in the head.
All murdered witnesses vs. Ramush Haradinaj for war crimes commited against Serbs:
Ismet Musaj assassinated in 2001. immediately before the start of the trial group “case Dukagjini” in Pristina.
Sadik Murici, protected witness, who was killed in 2002. shot in Pec.
Mirth Murici, protected witness, who was killed in 2002. from firearms
Bekim Mustafa and Avni Eljazaj were killed in 2002. from firearms
Smailj Hardaraj killed on 17 February 2002. shot in ambush in the town of Vitomirica near Pec.
Tahir Zemaj (killed and son Enis and his brother Hasan) was murdered on 4 January 2003. in ambush in Pec.
Ilir Seljimaj wife and his brother Ferid killed in ambush in Pec.
Sabah Toljaj and Isuf Hakljaj, KP members, were killed in the ambush 24th November 2003.
Sadiq Musaj was killed 1. February 2005.
Sinan Musaj disappeared on 14 June 2005.
Đeljadin Musaj was murdered on 16 June 2005. in ambush at the gas pump, “Molika” in the village of Rasic near Pec.
Kujtim Berisha died on 17 July 2007. in Podgorica in a car “accident”
Haradinaj was acqitted.
Therefore ANY possibility to prove their innocence, as for Serbs, is excluded.
The Hague ICTY Tribunal killed Yugoslavia’s President Slobodan Milosevic http://www.globalresearch.ca/the-hague-icty-tribunal-killed-yugoslavia-s-president-slobodan-milosevic/12653
Revisionizam i protirevisionizam u Srbiji
Dopo Mihajlović, Nedić? Annunciato un processo per la riabilitazione legale del più zelante servitore dei nazisti tedeschi, Milan Nedić:
1) USKORO PROCES ZA REHABILITACIJU NEDIĆA
2) SUBNOR: РЕХАБИЛИТАЦИЈА САРАДНИКА ОКУПАТОРА НЕ МОЖЕ ПРОМЕНИТИ ИСТОРИЈУ
Sul ripristino della statua di Tito a Užice, abbattuta all'inizio della guerra fratricida in Jugoslavia:
3) SUBNOR: ТИТО ИМА СВОЈЕ МЕСТО
4) SUBNOR: ТРГ ТРАЖИ РАНИЈИ СЈАЈ
5) SUBNOR: НАШИ ПРЕЦИ СУ СЕ БОРИЛИ ЗА НАШУ БУДУЋНОСТ
=== 1 ===
Uskoro proces za rehabilitaciju Nedića
9 oktobar 2015 Izmijenjeno 07:56 CEST
Praunuk Milana Nedića se nada kako će proces pokazati da njegov pradjed nije bio kriv za ubistva i deportacije.
Prvo ročište u procesu za rehabilitaciju Milana Nedića, premijera Srbije za vrijeme okupacije tijekom Drugog svjetskog rata, zakazano je za 7. prosinac pred Višim sudom u Beogradu, najavio je Nedićev praunuk Aleksandar Nedić, podnositelj zahtjeva u ime potomaka.
Aleksandar Nedić, koji je generalni tajnik Srpskog liberalnog savjeta (SLS), najavio je u razgovoru za Politiku da će u procesu sudjelovati brojni svjedoci, među kojima ima i javnih osoba.
"To su ljudi koje je Milan Nedić svojim odlukama spasao sigurne smrti streljanjem ili deportacijom u logore. Među njima su neki istaknuti komunisti, kao i veliki broj pripadnika pokreta Draže Mihailovića", kaže Aleksandar Nedić.
On je istaknuo da će se tijekom procesa "pokazati da Nedićeva Vlada nije imala veze sa progonom i uništavanjem Jevreja u Srbiji i Beogradu".
Pripremili 1.389 dokumenata
"To će skinuti ljagu sa Milana Nedića, ali i sa Srbije i Beograda. Naš pravni tim pripremio je 1.389 dokumenata koji potkrepljuju ove tvrdnje", naglasio je Aleksandar Nedić.
Nedić još ističe da je njegov pradjed spasio od istrebljivanja više od 350.000 Srba iz NDH i da zahvaljujući njemu nitko iz Srbije nije bio mobiliziran na Istočni front.
Aleksandar Nedić dodaje i da njegov pradjed nije bio osnivač Banjičkog logora, već je, kako je rekao, to bila Komesarska uprava pod Milanom Aćimovićem, kao i da tadašnja vlada nema veze s osnivanjem logora Sajmište.
Milan Nedić bio je načelnik Generalštaba Vojske Kraljevine Jugoslavije, a od 1939. i ministar vojske i mornarice.
Kako podsjeća Politika, zbog zalaganja za svrstavanje uz Hitlera, uslijed nespremnosti Jugoslavije za rat, smijenjen je 1940., a reaktiviran godinu dana kasnije.
Prihvatio je mjesto predsjednika vlade, a u listopadu 1944. bježi u Austriju, da bi ga britanske snage isporučile Beogradu 1946. godine.
Politika podsjeća i da su beogradske novine 5. veljače 1946. objavile da je Nedić izvršio samoubojstvo u zatvoru, skočivši kroz prozor.
Restitucija imovine
Njegovi potomci sada traže da se poništi uredba Vlade FNRJ iz 1949. godine, kojom se narodnim neprijateljima oduzimaju imovina i građanska prava, prenosi Tanjug pisanje lista.
Milan Nedić nikada nije bio osuđen, niti je protiv njega podignuta optužnica. Ukoliko rehabilitacija uspije, može se pristupiti restituciji Nedićeve imovine.
Beogradski dnevnik još podsjeća da je Nedićev testament načinjen 4. travnja 1941. godine, prije napada Njemačke na Jugoslaviju.
Nedić i dvojica njegove braće, Boško i Milutin, posjedovali su 37 ari Zemunskog parka, dio zgrade u Nemanjinoj 35 u Beogradu, gdje se danas nalazi Narodna banka Srbije, nekoliko parcela u Vrtlarskoj ulici u Zemunu i parcele u Grockoj.
Izvor: Agencije
=== 2 ===
http://www.subnor.org.rs/prenosimo-194
Преносимо – Објављено под Актуелно | 21. октобар 2015.
РЕХАБИЛИТАЦИЈА САРАДНИКА ОКУПАТОРА НЕ МОЖЕ ПРОМЕНИТИ ИСТОРИЈУ
Историчарка Оливера Милосављевић, професорка Филозофског факултета у Београду, написала је 2006. године књигу „Потиснута истина – колаборација у Србији 1941-1944“.
Мада је од тада прошло девет година, та њена књига је актуелна и данас, када и поједини историчари уз подршку политичара на власти покушавају да изврше рехабилитацију сарадника окупатора и да натерају суд да зажмури и игнорише историјске чињенице. Лист „Данас“ објавио је разговор са професорком из којег објављујемо изводе.
– Правно је рехабилитован Драгољуб Михаиловић а добро је познато да је свесрдно сарађивао са окупаторима Србије, да ли ће историја морати изнова да се пише?
– Наравно да неће. Идеолошко-политичке одлуке савремених судова које произвољно тумаче далеку прошлост ни на који начин не обавезују историчаре. Историчари се баве анализом и саопштавањем историјских чињеница у њиховом временском контексту, а не њиховим идеолошким „преправљањем“ по савременом политичком налогу. Одлуке данашњих судова ће бити занимљиве тек за историчаре у будућности који ће анализирати идеолошку слику овог нашег времена и објашњавати како су и зашто судови у данашњем контексту и по мери данашњих политичких потреба после седамдесет година „преправљали“ историју, а следбеници и иницијатори наивно веровали да је ту слику прошлости могуће наметнути науци.
– Какве последице то доноси?
– Последице су вишеструко проблематичне. Прво, руши се дигнитет саме науке, јер се делатност историчара компромитује стварањем утиска да је у питању произвољна идеолошка прича која је без икакве основе, да њоме може свако да се бави без икаквог претходног знања и спреме, да не постоје никаква правила историчарског заната, никакав научни метод… Друго, и много важније, младе генерације којима је ова ревизионистичка прича примарно и намењена, свесно се увлаче у клаустрофобични националистички круг мишљења у коме све што је у прошлости имало национални префикс по дефиницији постаје вредност коју треба пригрлити и ставити у темељ сопственог идентитета – и колаборацију са фашизмом и „вредности“ које је колаборација симболизовала у току Другог светског рата, а то је подаништво, конзервативизам, примитивизам…
– Кажете да победа над фашизмом није више извесна, а да је колаборација са фашизмом, посебно код нас, проглашена за патриотизам, а не саучесништво у злочину. Куда та релативизација злочина води и да ли је избрисана разлика између добра и зла?
– Наравно да је избрисана, у данас створеној слици Другог светског рата све је релативизовано. Ако се 27. март прогласи авантуризмом, ако се устанак против фашизма прогласи грешком, ако се колаборација са фашизмом назове патриотизмом, ако се победници над фашизмом прогласе новим окупаторима и убицама, онда се добије само један резултат: да је фашизам био прави избор, да је са њим требало сарађивати да је његове противнике требало убијати… Проглашење фашизма за једну од легитимних идеологија значи његову директну рехабилитацију.
– Истичете да нормализција национализма производи нормализацију колаборације, а нормализација колаборације директно води у рехабилитацију фашизма. Да ли смо опасно одмакли у том правцу и како то зауставити?
– Штета је већ направљена, и то није никаква наша специфичност, тај опасан тренд је шире присутан. Али то више није тема за историчаре, већ за неке друге струке. То историчаре на обавезује, слика Другог светског рата за историју остаје каква је и била – то је био сукоб дивљаштва и достигнутих цивилизацијских вредности, њихових рушилаца и оних који су их бранили, а колаборационисти су били на страни првих, оних који су произвели педесет милиона мртвих, уништење читавих народа, разорену Европу, спаљене људе и угушену децу…
– На почетку књиге „Потиснута истина“, о колаборацији у Србији од 1941. до 1945, наводите да се слика о Милану Недићу вратила данас тамо где је и била 1941. године – тада га је пропаганда престављала као Оца нације… Колико је опасно мењати историју?
– Историја се не мења, прошлост се десила и оставила за собом толико трагова да је нико не може променити. Мења се само интерпретација истих чињеница које су историчарима углавном познате. У последњих двадесет година од када се врши покушај тоталне ревизије историје Другог светског рата, ми нисмо сазнали ни за једну нову битну чињеницу, нисмо добили ниједно истраживање које би нам открило нешто фундаментално ново. Добили смо само нову „интерпретацију“, ново тумачење, а што је оно у сукобу са увек истим чињеницама, изгледа да никога не обавезује. Може се сто пута поновити да је Недић само спасавао народ, као што кажу нови уџбеници историје, али то не може да промени нпр. његове говоре у којима је од својих следбеника захтевао да убијају Хитлерове противнике.
Преносимо – Објављено под Актуелно | 21. октобар 2015.
РЕХАБИЛИТАЦИЈА САРАДНИКА ОКУПАТОРА НЕ МОЖЕ ПРОМЕНИТИ ИСТОРИЈУ
Историчарка Оливера Милосављевић, професорка Филозофског факултета у Београду, написала је 2006. године књигу „Потиснута истина – колаборација у Србији 1941-1944“.
Мада је од тада прошло девет година, та њена књига је актуелна и данас, када и поједини историчари уз подршку политичара на власти покушавају да изврше рехабилитацију сарадника окупатора и да натерају суд да зажмури и игнорише историјске чињенице. Лист „Данас“ објавио је разговор са професорком из којег објављујемо изводе.
– Правно је рехабилитован Драгољуб Михаиловић а добро је познато да је свесрдно сарађивао са окупаторима Србије, да ли ће историја морати изнова да се пише?
– Наравно да неће. Идеолошко-политичке одлуке савремених судова које произвољно тумаче далеку прошлост ни на који начин не обавезују историчаре. Историчари се баве анализом и саопштавањем историјских чињеница у њиховом временском контексту, а не њиховим идеолошким „преправљањем“ по савременом политичком налогу. Одлуке данашњих судова ће бити занимљиве тек за историчаре у будућности који ће анализирати идеолошку слику овог нашег времена и објашњавати како су и зашто судови у данашњем контексту и по мери данашњих политичких потреба после седамдесет година „преправљали“ историју, а следбеници и иницијатори наивно веровали да је ту слику прошлости могуће наметнути науци.
– Какве последице то доноси?
– Последице су вишеструко проблематичне. Прво, руши се дигнитет саме науке, јер се делатност историчара компромитује стварањем утиска да је у питању произвољна идеолошка прича која је без икакве основе, да њоме може свако да се бави без икаквог претходног знања и спреме, да не постоје никаква правила историчарског заната, никакав научни метод… Друго, и много важније, младе генерације којима је ова ревизионистичка прича примарно и намењена, свесно се увлаче у клаустрофобични националистички круг мишљења у коме све што је у прошлости имало национални префикс по дефиницији постаје вредност коју треба пригрлити и ставити у темељ сопственог идентитета – и колаборацију са фашизмом и „вредности“ које је колаборација симболизовала у току Другог светског рата, а то је подаништво, конзервативизам, примитивизам…
– Кажете да победа над фашизмом није више извесна, а да је колаборација са фашизмом, посебно код нас, проглашена за патриотизам, а не саучесништво у злочину. Куда та релативизација злочина води и да ли је избрисана разлика између добра и зла?
– Наравно да је избрисана, у данас створеној слици Другог светског рата све је релативизовано. Ако се 27. март прогласи авантуризмом, ако се устанак против фашизма прогласи грешком, ако се колаборација са фашизмом назове патриотизмом, ако се победници над фашизмом прогласе новим окупаторима и убицама, онда се добије само један резултат: да је фашизам био прави избор, да је са њим требало сарађивати да је његове противнике требало убијати… Проглашење фашизма за једну од легитимних идеологија значи његову директну рехабилитацију.
– Истичете да нормализција национализма производи нормализацију колаборације, а нормализација колаборације директно води у рехабилитацију фашизма. Да ли смо опасно одмакли у том правцу и како то зауставити?
– Штета је већ направљена, и то није никаква наша специфичност, тај опасан тренд је шире присутан. Али то више није тема за историчаре, већ за неке друге струке. То историчаре на обавезује, слика Другог светског рата за историју остаје каква је и била – то је био сукоб дивљаштва и достигнутих цивилизацијских вредности, њихових рушилаца и оних који су их бранили, а колаборационисти су били на страни првих, оних који су произвели педесет милиона мртвих, уништење читавих народа, разорену Европу, спаљене људе и угушену децу…
– На почетку књиге „Потиснута истина“, о колаборацији у Србији од 1941. до 1945, наводите да се слика о Милану Недићу вратила данас тамо где је и била 1941. године – тада га је пропаганда престављала као Оца нације… Колико је опасно мењати историју?
– Историја се не мења, прошлост се десила и оставила за собом толико трагова да је нико не може променити. Мења се само интерпретација истих чињеница које су историчарима углавном познате. У последњих двадесет година од када се врши покушај тоталне ревизије историје Другог светског рата, ми нисмо сазнали ни за једну нову битну чињеницу, нисмо добили ниједно истраживање које би нам открило нешто фундаментално ново. Добили смо само нову „интерпретацију“, ново тумачење, а што је оно у сукобу са увек истим чињеницама, изгледа да никога не обавезује. Може се сто пута поновити да је Недић само спасавао народ, као што кажу нови уџбеници историје, али то не може да промени нпр. његове говоре у којима је од својих следбеника захтевао да убијају Хитлерове противнике.
=== 3 ===
Писмо – Објављено под Актуелно | 21. октобар 2015.
ТИТО ИМА СВОЈЕ МЕСТО
Београђанин Љубиша Илић послао је писмо председнику СУБНОР-а Србије, у коме, поред осталог, каже:
„Сећате се оног мог „Срам вас било, Ужичани“ и ево дочеках и то време да некоме дође у главу. По некад је то најдужи пут.
Тамо где је стајао ових 24 године, уз ону зидину у мраку иза зграде музеја и да не може да се види са улице, стварно је била срамота.
Ја имам лепе успомене на отварање Трга партизана и постављање овог споменика 4. јула 1961. Ранковић је отворио Трг, одржао говор и скинуо заставе којима је био прекривен споменик. Био сам присутан на Тргу са покојним оцем и мајком. После тога одржан је велики народни збор у Крчагову, било нас је 200.000 из целе бивше Југославије. Говор је држао Тито.
Никада ми теже није било него када сам на Тргу партизана, на месту где је стајао Титов споменик, затекао пластични тобоган на, надувавање а около неку вашарску и кичерајску скаламерију. Заплакао сам! Мени и данас дан у ушима одзвањају стихови Славка Вукосављевића „кроз хладан покров крвав и бео, ноћу је то завеј’о ветар… ипак на југу војска корача, пао је 14-ти километар ал’ никад неће Кадињача (29. новембар 1941.).
Навиру ми мисли и речи оца који је тог дана био курир и извештавао Раднички батаљон докле су Немци стигли и задобио две ране, а превијен тек горе, негде на Белим земљама на Златибору, када су се повукли прено Нове Вароши до Руда.
Позлило му с пролећа 1996. кад је у дневном листу „Експрес Политика“ прочитао чланак неког, тада младог историчарчића, који тврди да је на Кадињачи изгинуо цео Раднички батаљон, њих 270, а да је погинуо један Немац. Сада ја читам – није један него два Немца! Рече тада отац: „Па да смо их камењем гађали одозго са брда не би тако било, а имали смо и топ“.
„Сећате се оног мог „Срам вас било, Ужичани“ и ево дочеках и то време да некоме дође у главу. По некад је то најдужи пут.
Тамо где је стајао ових 24 године, уз ону зидину у мраку иза зграде музеја и да не може да се види са улице, стварно је била срамота.
Ја имам лепе успомене на отварање Трга партизана и постављање овог споменика 4. јула 1961. Ранковић је отворио Трг, одржао говор и скинуо заставе којима је био прекривен споменик. Био сам присутан на Тргу са покојним оцем и мајком. После тога одржан је велики народни збор у Крчагову, било нас је 200.000 из целе бивше Југославије. Говор је држао Тито.
Никада ми теже није било него када сам на Тргу партизана, на месту где је стајао Титов споменик, затекао пластични тобоган на, надувавање а около неку вашарску и кичерајску скаламерију. Заплакао сам! Мени и данас дан у ушима одзвањају стихови Славка Вукосављевића „кроз хладан покров крвав и бео, ноћу је то завеј’о ветар… ипак на југу војска корача, пао је 14-ти километар ал’ никад неће Кадињача (29. новембар 1941.).
Навиру ми мисли и речи оца који је тог дана био курир и извештавао Раднички батаљон докле су Немци стигли и задобио две ране, а превијен тек горе, негде на Белим земљама на Златибору, када су се повукли прено Нове Вароши до Руда.
Позлило му с пролећа 1996. кад је у дневном листу „Експрес Политика“ прочитао чланак неког, тада младог историчарчића, који тврди да је на Кадињачи изгинуо цео Раднички батаљон, њих 270, а да је погинуо један Немац. Сада ја читам – није један него два Немца! Рече тада отац: „Па да смо их камењем гађали одозго са брда не би тако било, а имали смо и топ“.
=== 4 ===
http://www.subnor.org.rs/uzice-50
Ужице – Објављено под Актуелно | 21. октобар 2015.
ТРГ ТРАЖИ РАНИЈИ СЈАЈ
И најзагриженији опоненти тешко ће порећи да је Титовим залагањем шездесетих година прошлог века Ужице од касабе постало модерна варош. Сад је опет време да Броз ради за град из кога је јесени 1941. заповедао браниоцима Ужичке Републике.
Београдски лист „Блиц“ објавио је текст из којег објављујемо делове.
„Власт инсистира на томе да се споменик који од 1991. чами у хладовини Народног музеја мора комерцијализовати. Како га уновчити – планова још нема иако идеје постоје.
– До Дана победе следеће године споменик ће бити измештен. Да ли на Трг, где се и налазио, испред зграде из које је Тито командовао, или на другу локацију, тек статуа ће се бити у служби туристичке понуде. Спрема се и Музеј Ужичке републике па је прилика да се садржај, уз путовање плавим возом и симболичним пасошем, обогати и спомеником – резимира Никола Гогић, директор Народног музеја.
Рад вајара Фране Кршинића постављен је на Трг 1961, одакле су га власти 1991. сакриле у заклоњени део музејског дворишта.
– Заговорник сам да се врати на Трг, чијој амбијенталној целини припада. Музеј у Јабланици, посвећен бици на Неретви, последњих година туче све рекорде у посећености, долазе из Словеније, Хрватске, Македоније…“.
За прославу Дана устанка, југословенске власти су 1961. у срцу Ужица изградиле прелеп Трг око кога су никле стамбене зграде, библиотека, позориште, биоскоп… Ужице је већ много зарадило на Титу, констатује Здравко Јакшић, председник овдашњег СУБНОР-а.
– Од уклањања споменика Трг је претворен у бувљак. Ни једна екскурзија није прошла кроз Ужице а да није дошла да види споменик. Није било суботе да нам не дође по пет-шест аутобуса туриста. Пролетос сам дочекао групу из Босне и Словеније. Кад су видели где држимо споменик, вратили су се у аутобус и наставили пут – каже Јакшић.
А Никола Гогић је изричит – споменик је украден са Трга партизана.
– Однет је без сагласности музејских радника и Завода за заштиту споменика културе. Украли су га они што су деведесетих под шатром србовали са три подигнута прста, а бежали из војске кад се пуцало“.
Уз овај текст и изјаве додајемо да је СУБНОР Србије, заједно са борцима и члановима организације и становницима Ужица, годинама с разлогом и уз аргументе тражио да се споменик маршалу и председнику Титу врати на пређашње место.
Ко уништава сопствену прошлост не може да рачуна ни на будућност. То је наук који смо научили, али никако да повод буде „комерцијализација“. Разлози за исправљање учињене срамоте су суптилније природе.
Ужице – Објављено под Актуелно | 21. октобар 2015.
ТРГ ТРАЖИ РАНИЈИ СЈАЈ
И најзагриженији опоненти тешко ће порећи да је Титовим залагањем шездесетих година прошлог века Ужице од касабе постало модерна варош. Сад је опет време да Броз ради за град из кога је јесени 1941. заповедао браниоцима Ужичке Републике.
Београдски лист „Блиц“ објавио је текст из којег објављујемо делове.
„Власт инсистира на томе да се споменик који од 1991. чами у хладовини Народног музеја мора комерцијализовати. Како га уновчити – планова још нема иако идеје постоје.
– До Дана победе следеће године споменик ће бити измештен. Да ли на Трг, где се и налазио, испред зграде из које је Тито командовао, или на другу локацију, тек статуа ће се бити у служби туристичке понуде. Спрема се и Музеј Ужичке републике па је прилика да се садржај, уз путовање плавим возом и симболичним пасошем, обогати и спомеником – резимира Никола Гогић, директор Народног музеја.
Рад вајара Фране Кршинића постављен је на Трг 1961, одакле су га власти 1991. сакриле у заклоњени део музејског дворишта.
– Заговорник сам да се врати на Трг, чијој амбијенталној целини припада. Музеј у Јабланици, посвећен бици на Неретви, последњих година туче све рекорде у посећености, долазе из Словеније, Хрватске, Македоније…“.
За прославу Дана устанка, југословенске власти су 1961. у срцу Ужица изградиле прелеп Трг око кога су никле стамбене зграде, библиотека, позориште, биоскоп… Ужице је већ много зарадило на Титу, констатује Здравко Јакшић, председник овдашњег СУБНОР-а.
– Од уклањања споменика Трг је претворен у бувљак. Ни једна екскурзија није прошла кроз Ужице а да није дошла да види споменик. Није било суботе да нам не дође по пет-шест аутобуса туриста. Пролетос сам дочекао групу из Босне и Словеније. Кад су видели где држимо споменик, вратили су се у аутобус и наставили пут – каже Јакшић.
А Никола Гогић је изричит – споменик је украден са Трга партизана.
– Однет је без сагласности музејских радника и Завода за заштиту споменика културе. Украли су га они што су деведесетих под шатром србовали са три подигнута прста, а бежали из војске кад се пуцало“.
Уз овај текст и изјаве додајемо да је СУБНОР Србије, заједно са борцима и члановима организације и становницима Ужица, годинама с разлогом и уз аргументе тражио да се споменик маршалу и председнику Титу врати на пређашње место.
Ко уништава сопствену прошлост не може да рачуна ни на будућност. То је наук који смо научили, али никако да повод буде „комерцијализација“. Разлози за исправљање учињене срамоте су суптилније природе.
=== 5 ===
Јасан став – Објављено под Актуелно | 22. октобар 2015.
НАШИ ПРЕЦИ СУ СЕ БОРИЛИ ЗА НАШУ БУДУЋНОСТ
Главни град наше отаџбине је достојанствено обележио 71.годишњицу слободе после тамновања под окупатором и његовим сарадницима у Другом светском рату.
У низу збавања је учествовала многољудна организација СУБНОР-а, поред осталог и на скупу у Градској скупштини где је говорио и министар у Влади Републике Србије Небојша Стефановић.
Због ширег значаја објављујемо излагање Стефановића.
СРБИЈА ЈЕ УВЕК ДЕО АНТИФАШИСТИЧКОГ ФРОНТА
У низу збавања је учествовала многољудна организација СУБНОР-а, поред осталог и на скупу у Градској скупштини где је говорио и министар у Влади Републике Србије Небојша Стефановић.
Због ширег значаја објављујемо излагање Стефановића.
СРБИЈА ЈЕ УВЕК ДЕО АНТИФАШИСТИЧКОГ ФРОНТА
”Славимо победу у ослобођеном Београду, сећамо се пожртвовања и јунаштва, најсуровијих страдања и разарања током Другог светског рата. Још једном одајемо признање нашим прецима који су се борили против фашизма, њиховој надљудској борби и непоколебљивом патриотизму. Била је то борба за нашу будућност и идентитет нашег народа.
Фашистичка идеја доживела је крах, и управо одбацивање једне шизофрене нетрпељивости и искључивости, била је највећа победа човечанства у 20. веку и уједно темељ успостављања европских вредности и демократије. Модерна Европа настала је управо на тековинама антифашистичке борбе, а Србија је и историјски и цивилизацијски одувек била њен део. На резултатима те победе, изграђен је и читав један систем општих вредности и механизми на којима почивају државе и друштва.
Влада Србије не заборавља тековине антифашизма. Не смемо дозволити да у сенку падну наши и совјетски хероји и њихове победе, злочинци као ни њихови савезници, јер ћутање носи са собом заборав жртава и кризу вредности.
Нажалост, свет се данас, али и Србија, суочава са разним покушајима ревизије прошлости и порицања злочина. Некада је о фашизму све било јасно, а данас се чини да постоје „они“ који би преокренули значај антифашистичке борбе, не схватајући да је то вредносни систем који се не може променити.
РЕВИЗИЈА ИСТОРИЈЕ И У СУДНИЦАМА
Фашистичка идеја доживела је крах, и управо одбацивање једне шизофрене нетрпељивости и искључивости, била је највећа победа човечанства у 20. веку и уједно темељ успостављања европских вредности и демократије. Модерна Европа настала је управо на тековинама антифашистичке борбе, а Србија је и историјски и цивилизацијски одувек била њен део. На резултатима те победе, изграђен је и читав један систем општих вредности и механизми на којима почивају државе и друштва.
Влада Србије не заборавља тековине антифашизма. Не смемо дозволити да у сенку падну наши и совјетски хероји и њихове победе, злочинци као ни њихови савезници, јер ћутање носи са собом заборав жртава и кризу вредности.
Нажалост, свет се данас, али и Србија, суочава са разним покушајима ревизије прошлости и порицања злочина. Некада је о фашизму све било јасно, а данас се чини да постоје „они“ који би преокренули значај антифашистичке борбе, не схватајући да је то вредносни систем који се не може променити.
РЕВИЗИЈА ИСТОРИЈЕ И У СУДНИЦАМА
Ревизија историје нашла се и у судницама. Још једно преиспитивање историје и још један поступак који јавност дели и збуњује јавност, јесте захтев за рехабилитацију председника Владе за време немачке окупације Србије, Милана Недића.
То није добра порука за будућност Србије, као ни достојно сећање на хероје ове земље.
По свему судећи времена се мењају. А у тим и таквим временима, због нечије небриге, раније се догађало, да појединци забораве и на заслужне историјске личности. Тако је генерал Жданов, човек који је и са нашим и совјетским борцима ослобађао Београд више пута остајао без улице која је носила његово име. Подсетио бих да је 1964. године генерал Жданов, путујући на прославу двадесете годишњице ослобођења Београда, трагично настрадао на Авали у авионској несрећи. Зато у колективном сећању наше ослободиоце морамо да чувамо, и не смемо допустити да историјско наслеђе и чињенице неко релативизује, прекраја и мења.
Данас смо сведоци да се људске вредности, хуманост, једнакост и толеранција протерују а једно од највећих зала са којим се човечанство сусрело, тероризам, прети да угрози слободу и демократију и унизи оно највредније у човеку.
Суочени смо са хиљадама избеглица које бежећи од ужаса, пролазе кроз нашу земљу, и не могу а да не изазову бригу у нама, сажаљење и побуде саосећајност.
Влада Србије и њен премијер Александар Вучић суочавају са тешким одлукама и различитим изазовима, боримо се са савременим претњама и настојимо да све неспоразуме решавамо миром и дијалогом. Градимо Србију и улажемо огромне напоре у њен развој и просперитет. Али ми данас бијемо битке и за наше историјско наслеђе – да сачувамо Косово и Метохију у саставу наше земље.
Србија је дубоко привржена разумевању, сарадњи и ненасиљу. Вођени поукама из прошлости, Србија жели да буде стабилна и снажна, лидер мира, сарадње и помирења у региону.
Клањам се сенима наших хероја и ослободиоца. Нека им је вечна слава!”- рекао је министар у Влади Србије Небојша Стефановић на октобарској свечаности у Градској скупштини Београда.
То није добра порука за будућност Србије, као ни достојно сећање на хероје ове земље.
По свему судећи времена се мењају. А у тим и таквим временима, због нечије небриге, раније се догађало, да појединци забораве и на заслужне историјске личности. Тако је генерал Жданов, човек који је и са нашим и совјетским борцима ослобађао Београд више пута остајао без улице која је носила његово име. Подсетио бих да је 1964. године генерал Жданов, путујући на прославу двадесете годишњице ослобођења Београда, трагично настрадао на Авали у авионској несрећи. Зато у колективном сећању наше ослободиоце морамо да чувамо, и не смемо допустити да историјско наслеђе и чињенице неко релативизује, прекраја и мења.
Данас смо сведоци да се људске вредности, хуманост, једнакост и толеранција протерују а једно од највећих зала са којим се човечанство сусрело, тероризам, прети да угрози слободу и демократију и унизи оно највредније у човеку.
Суочени смо са хиљадама избеглица које бежећи од ужаса, пролазе кроз нашу земљу, и не могу а да не изазову бригу у нама, сажаљење и побуде саосећајност.
Влада Србије и њен премијер Александар Вучић суочавају са тешким одлукама и различитим изазовима, боримо се са савременим претњама и настојимо да све неспоразуме решавамо миром и дијалогом. Градимо Србију и улажемо огромне напоре у њен развој и просперитет. Али ми данас бијемо битке и за наше историјско наслеђе – да сачувамо Косово и Метохију у саставу наше земље.
Србија је дубоко привржена разумевању, сарадњи и ненасиљу. Вођени поукама из прошлости, Србија жели да буде стабилна и снажна, лидер мира, сарадње и помирења у региону.
Клањам се сенима наших хероја и ослободиоца. Нека им је вечна слава!”- рекао је министар у Влади Србије Небојша Стефановић на октобарској свечаности у Градској скупштини Београда.
Da: Nasa Jugoslavija <zajedno @nasa-jugoslavija.org>Oggetto: Intevrju Svetozar LivadaData: 20 ottobre 2015 19:57:02 CESTPostovani,Prof. Dr. Svetozar Livada, poznata javna licnost, borac za ljudska prava, nosilac partizanske spomenice 1941. godine, autor vise knjiga, covjek neiscrpne energije...dao je intervju za Udruzenje "Nasa Jugoslavija". Mozete ga procitati na nasoj stranici - www.nasa-jugoslavija.orgSrdacan pozdrav,Dalibor TomicUdruzenje "Nasa Jugoslavija"Savez Jugoslavena
Udruženje „Naša Jugoslavija“
U razgovoru sa...
Prof. Dr. Svetozara Livadu sam prvi puta sreo u proljeće 2015. godine u njegovom domu u Poreču. Oduševila me njegova prisnost, jednostavnost sa kojom komunicira sa ljudima. Fasciniralo me je njegovo „prenapućeno pamčenje“. Prilikom našeg prvog susreta, kao i na kasnijim susretima, uzeo sam si pravo slušati čovjeka sa nevjerovatno širokim znanjem. Upijao sam svaku njegovu riječ, njegovu misao. Osim što zna puno govoriti, a ima i o čemu, Svetozar Livada mi je pokazao i dokazao da je i vrlo pažljivi slušaoc. To nije lako. Za to je potrebno biti čovjek. A dr. Svetozar Livada to bez sumnje je. Pokazao je to svojim djelom za vrijeme građanskog rata koji se tako bjesomučno nadvio nad ove lijepe balkanske visoravni. Pokazao je to i nakon rata u funkciji Predsjednika Zajednice Srba u RH. Nije ostao dužan kritizirati nepravdu, bez obzira od koga dolazila, ali je vrlo dobro znao i naći lijepu riječ za pravdu. I nakon 1.000 transfuzija krvi koje je primio, i nakon 40 operacija kostiju ostao je čovjek koji se drži Kantove maksime: „moralni zakoni u mojim grudima, a nebeski među zvijezdama“.
Dugo sam se dvoumio da li da ga, u ime Udruženja „Naša Jugoslavija“, zamolim za jedan intervju. Brzo sam primijetio da je moj strah bio neopravdan. Ne samo da je odmah pristao, nego mi je nakon intervjua rekao: „Dragi Zlatko, pružio si mi priliku oduška da sebi i drugima kažem što je bila Jugoslavija i da s ponosom dignem čašu u vašu čast dobrih namjera i ispravnost napora koje činite. Biti Jugoslaven – to je moja obveza. Čini mi čast da vam se kao ilegalac iz domovine, gdje mi se ni pepeo nesmije sačuvati, mogu pridružiti. Uvijek s vama vaš Jugoslaven...“
Dr. Livada zahvaljujemo se što ste pristali na intervju za Udruženje „Naša Jugoslavija“.
Držim do vas i vašeg djela kao do sebe. Jugoslavija je bila „Periklovo doba„ prema onome što je iza nje ostalo. Nek Vam je vazda sa srećom!
Da li, s obzirom na Vaše godine, a prije svega na Vaše zdravstveno stanje, pratite političke, socijalne, privredne događaje u RH i svijetu?
Prije svega ja sam naučenjak-empiričar, ne bavim se politikom ali politika se bavi samnom i to na najpogrešniji način i to me prosto prisiljava da budem političko biće i da pratim što se događa sa suvremenom civilizacijom posebno s ljudima oko nas.
Približava se 25-godišnjica Hrvatske samostalnosti. Kako gledate na rezultate (socijalne, ekonomske, političke...) koje je RH postigla u proteklih 25 godina?
Izučavajući taj problem u svim domenama života zaključio sam da niti jedan projekat novonastalih država nije uspio, niti može uspijeti. Dakle, mi smo nazadovali. Ima jedna tvrdnja sarajevskog poete ABDULAHA SIDRANA koji kaže: „Da je Jugoslavija bila 100 puta gora, ipak bi bila 100 puta bolja od ovoga što imamo danas!“
Prvo, sve su u dužničkom ropstvu, sve su unazadile odnose između vlasti i naroda. Prisutno je oživljavanje ustaško četnikog sindroma... Drugo, što je najtragičnije, ljudski faktor je toliko stradao da su sve sredine doživjele gotovo demografsku katastrofu. Isušivanje mozgova traje, kao jedna od najvećih prijetnji zaostajanju ovoga prostora. Ogromni resursi koji su bili svojina većeg djela proizvađača opljčkani su. Uništen je treći stalež, pljačkom sprovedena je deindustrijalizacija. Nikada nismo imali takovu disproporciju između onih na vrhu i ovih na dnu, između onih u periferiji i onih u centru.
Prvo, sve su u dužničkom ropstvu, sve su unazadile odnose između vlasti i naroda. Prisutno je oživljavanje ustaško četnikog sindroma... Drugo, što je najtragičnije, ljudski faktor je toliko stradao da su sve sredine doživjele gotovo demografsku katastrofu. Isušivanje mozgova traje, kao jedna od najvećih prijetnji zaostajanju ovoga prostora. Ogromni resursi koji su bili svojina većeg djela proizvađača opljčkani su. Uništen je treći stalež, pljačkom sprovedena je deindustrijalizacija. Nikada nismo imali takovu disproporciju između onih na vrhu i ovih na dnu, između onih u periferiji i onih u centru.
Dakle ukratko, Hrvatska je posebno nazadovala od kada je ušla u Evropsku Uniju.
Izgubila je kriterije odnosa prema ljudima, a posebno prema manjinskom problemu. Žrtvovala je svoje stanovništvo da je doživjelo demografski slom, a srpski korpus je masakrirala i dovela ga do biološkog sloma. Na 100 umrlih zagrebačkih Srba rodi se samo jedno srpsko dijete. To je katastrofa.
Mislili su da kad kljaštre jedan etnicitet, a kljaštrili su sve, sve su manjine sveli na jednu trećinu, a srpsku su masakrirali. Mislili su da čine dobro, a učinili su zlo. To je tragedija koja je pogodila 15% sveukupnog stanovništva. Došlo je do pertubacije. Od 19 županija stanovništvo Hrvatske se počelo pregrupirati u samo pet županija. Preko 50% živi u samo pet županija što je novi društveni trošak za institucije, radna mjesta, stambena pitanja, socijalna itd...
Izgubila je kriterije odnosa prema ljudima, a posebno prema manjinskom problemu. Žrtvovala je svoje stanovništvo da je doživjelo demografski slom, a srpski korpus je masakrirala i dovela ga do biološkog sloma. Na 100 umrlih zagrebačkih Srba rodi se samo jedno srpsko dijete. To je katastrofa.
Mislili su da kad kljaštre jedan etnicitet, a kljaštrili su sve, sve su manjine sveli na jednu trećinu, a srpsku su masakrirali. Mislili su da čine dobro, a učinili su zlo. To je tragedija koja je pogodila 15% sveukupnog stanovništva. Došlo je do pertubacije. Od 19 županija stanovništvo Hrvatske se počelo pregrupirati u samo pet županija. Preko 50% živi u samo pet županija što je novi društveni trošak za institucije, radna mjesta, stambena pitanja, socijalna itd...
Da li biste mogli usporediti rezultate RH u proteklih 25 godina sa rezultatima koje je Jugoslavija postigla u istom periodu između 1945 – 1970. godine?
Kada bi uspoređivali postotke obnove zbog ratnih kalvarija, onda je to razlika kao nebo i zemlja. Jugoslavija je u prvih dvije godine čak za tzv. neostaljinističke revolucije, ipak riješila obnovu zemlje. Poslije pedesetih godina je živjela u akcelerativnom procesu naglih stopa rasta. Zagreb je držao 11% industrijskog potencijala Jugoslavije. Prvo, razvila je kompletno školstvo, zdravstvenu zaštitu, izbacila je sudbinu socijalnih bolesti. I najveći dar koji je mogla priuštiti svome narodu za tih 20-tak godina poslije rata, ona je prolongirala srednje očekivanje života za 20 godina. To ni jedan evropski narod nije uspio u tako kratkom vremenu. Smanjila je učešće seoskog u ukupnom jugoslavenskom stanovništvu, počela je razvijati samostalnu modernu radničku klasu. Uvođenjem radničkog samoupravljanja ulazi u povijest pokušaja direktne demokracije i ubrzava procese modernizacije na europskim licencijama. Mijenja kompletnu nomenklaturu zanimanja. Dakle, razlike su kao nebo i zemlja jer stalno smo napredovali, a Hrvatska nazaduje. Jugoslavija je u svojoj konačnosti 90-tih godina dosegla da smo imali pola milijuna studenata. Bili smo treća zemlja u svijetu prema odnosu broja stanovnika i broja studenata. Imali smo preko 200 naučnih institucija, oko 60.000 doktora nauka i doktora medicine. Dakle, to je nešto što se neda uporediti ni u jednoj republici. Najdalje je ipak otišla Slovenija, ali je bila i najrazvijenija. No i pored toga ona je upala u dužničku krizu i unutarnje sukobe. Oko ničega se ne mogu sporazumijeti. To je elita koja živi odvojeno od naroda. Posvuda u parlamentima vode verbalni klasni rat.
Kakva je, po Vašem mišljenju, situacija po pitanju povratka Hrvatskih Srba na vlastita ognjišta?
Povratak je potpuno prestao 2006. godine. Od onog dijela koji se vratio, selektivnom politikom povratka Hrvatska je isključivo dozvolila da se vrate ostarijeli grobovi i stavila je u tzv. državotvornu eutanaziju prostor koji zove prostor od posebne državne skrbi, a nije stvorila ni jednu industrijsku zonu, ni jednu propulzivnu granu djelatnosti. Poljoprivreda je tamo potpuno zamrla. Većina ovih prostora u kojima Srbi žive je neodrživi razvoj. Nadogradnja je uništena, razoreno je 24.000 stambenih objekata i 13.000 gospodarskih. Preostali bolje izgrađeni objekti u kojima su bili veliki sistemi napajanja strujom, vodom itd. dodijelila je kolonistima – Hrvatima iz BIH. U povijesti niti jedna kolonizacija nije uspijela. Kolonizirano je 200.000 Hrvata i njihove su porodice ostarjele i skoro su dovedene kao žrtve iste matrice rata, u isti položaj kao srpske. Jer tamo nema održivog života. Nema škola, nema radnog mjesta, nema društvenog života za mlađe generacije, nema stambenog prostora. Dakle, tragedija izgona je toliko tragična da je pogodila hrvatski demografski korpus u svim domenama, a nacionalizam još uvijek buja.
Oni žale što se nije provela Oluja u istočnoj Slavoniji. Umjesto da slave mirnu reintegraciju, kao najveći domet ljudskog sporazumijevanja, oni kavalkadama, pontifikalnim misama, fanfarama, koncelebriraju kulturu smrti. To je prosto nerazumljivo za jedan narod koji s pravom može reći da pripada povijesti evropske kulture. Zaražen je obnavljajućom mržnjom ksenofobije.
Oni žale što se nije provela Oluja u istočnoj Slavoniji. Umjesto da slave mirnu reintegraciju, kao najveći domet ljudskog sporazumijevanja, oni kavalkadama, pontifikalnim misama, fanfarama, koncelebriraju kulturu smrti. To je prosto nerazumljivo za jedan narod koji s pravom može reći da pripada povijesti evropske kulture. Zaražen je obnavljajućom mržnjom ksenofobije.
Aktivno ste učestvovali u radu Stranke Jugoslavena. Da li je to bila stranka nacionalnog opredjeljenja? Ukoliko DA, da li ste Vi Jugoslaven?
Ja sam bio i ostajem integralni Jugoslaven po svom osjećaju, jer nemam kompleks nikakvog etniciteta. Ja sam fiziološki građanin svijeta. Primio sam preko tisuću transfuzija krvi, svih rasa i naroda kao ranjeni partizan. Još dok sam bio đak, mnogi su mi rekli da sam savladao kroz vlastite vene sve nacionalizme i rasne teorije. Prema tome, ja sam shvatio da je ideja Jugoslavenstva jedna od progresivnih ideja koja bi bila neka barijera bujanju nacionalizma, jer nacionalizam je po svojoj isključivosti naglašen tzv. zamračenjem uma. Dizanjem svoga nacionaliteta iznad drugoga i dizanje svoje istorije iznad drugih je antropološki bijeg u suludi sukob sa istinom sudbine čovjeka. Naročito na ovim prostorima, gdje su kotači povijesti vajali da nema nikakve mogućnosti da netko bude čisti nacionalitet. Formiranjem nacionalne svijesti u Hrvatskoj nikada Hrvatska ne bi sačuvala integritet ovih prostora da u tome nisu učestvovali i drugi nacionaliteti. Jer kulture se prožimlju, kad pogledam ovdje historijski, sad sam imao priliku da to statistički mjerim u posljednjih sto godina. Dva grada npr. koja su bila najznačajnija po multietničnosti Vukovar i Mostar, izučavao sam etničku distancu ta dva grada, doživili su najveću katastrofu, tragediju etničkih sukoba na ovom prostoru. Prema tome, to me vraća ka ovome momentu da stranka Jugoslavena koja nije bila ni nacionalna ni anacionalna, niti nadnacionalna nego je bila neka vrsta nadomjestka ljudskom građanskom integralizmu. Po staroj rimskoj logici: “gdje mi je dobro, tu mi je domovina“. I tako je shvaćen jedan dobar dio registriranih Jugoslavena. Dakle, kao vi danas Njemačku. Kad pogledam tko su bili Jugoslveni npr. Nikola Tesla, Josip Broz, Savka Dapčević Kučar, a gledajte do šta ju je doveo nacionalizam?
Prema tome, varaju se mnogi koji misle da je to bio nagon za nekakvo prestizanje, anacionalno protiv drugih nacionaliteta. Ja vidim da u stranici Jugoslavena, a imao sam prilike da pregledam dosijee 200 članova koje je imala hrvatska stranka Jugoslavena, mnogi sadašnji nakaradni nacionalisti bili su njezini članovi, uglavnom obrazovani ljudi. Pouzdano tvrdim da je Stranka Jugoslavenaimala u svom sastavu najobrazovaniji kadar.
U svojoj knjizi „Etničko čišćenje – Zločin stoljeća“ ste napisali: “nisu oni toliko jaki, koliko je šutljiva većina slabo organizirana“. Da li to po Vašam mišljenju još vrijedi? I što bi ta šutljiva većina morala/trebala napraviti da se to promijeni?
U svojoj knjizi „Etničko čišćenje – Zločin stoljeća“ ste napisali: “nisu oni toliko jaki, koliko je šutljiva većina slabo organizirana“. Da li to po Vašam mišljenju još vrijedi? I što bi ta šutljiva većina morala/trebala napraviti da se to promijeni?
Reći ću vam jednu gnomu. Moj otac treba da ide u zatvor i uvede mene u štalu i kaže: „Vidiš li ovoga vola?“ Kažem: „Vidim.“ U drugi razred gimnazije sam išao. Otac kaže: „On da zna koliko je jak ti ga nikad ne bi u jaram uhvatio. Ako ga ne budeš hranio biti ćeš vol.“ Plakao sam pred materom da me otac ponizio. Ona mi kaže: „Nije jer ti neznaš, nezreo si.“ Narod nezna koliko je jak. Mi živimo u doba organizacija i institucija. Da je šutljiva većina složna nikada je ne bi ovakva odnarođena vlasti mogla zajahati. Jer ona ga je uvela u bratoubilački, građanski rat. Na toj osnovi nastala je vladajuća elita koja se potpuno odvojila od vlastitog naroda i postala kolonija europske periferije. To je najveća tragedija ovoga prostora. Dakle, udaljili smo vlast od naroda i to pod firmom da je ono bio „mrak“. Ovo je zaista pogrešno upaljeno svijetlo. Oni straše narod baukom komunizma. Nikad ovdje komunizma nije bilo, niti ga je moglo biti. Ali je bila istorijska socijalna ideja ravnopravnosti, kršćanska ideja da smo jedan rod, bratstvo i jedinstvo. Bila je solidarnost na najvišem nivou. Danas imamo tragediju da nikada nismo imali više materijalnih dobara, ali je raspored materijalnih dobara drugačiji. Mali broj pojedinaca se obogatio bez rada, pljačkom stoljeća, pretvorba, čitaj – pljačka. Nikogovići su postali vlasnici ogromnih nekretnina bez rada. Ogromna masa aktivnog stanovništva je prisiljena da vegetira, bez prava na rad, a sela su potpuno razorena.
Šutljiva većina bi morala prije svega pratiti trend suvremene civilizacije. Mi, kao narodi ovdašnje civilizacije počivamo od institucija i organizacija. Šutljiva većina nije ni organizirana ni institucionalno ustrojena. Onda se javljaju manipulatori koji tu šutljivu većinu obećanjima, po sistemu, „obećanje, ludom radovanje“, zaglupljuju i tako iste poluidiote biraju preko 20 godina. Kad pogledam parlamente ovdašnjih stranaka, svi vode verbalne klasne ratove, što je neshvatljivo. U istoj državi žive, iste institucije koriste, ista sredstva rada koriste, ali svako ima drugačiji pojam države kako bi morala izgledati. A ona po društvenom ugovoru samo na jedan način može postiči koncenzus – pratiti ustavna načela.
Šutljiva većina bi morala prije svega pratiti trend suvremene civilizacije. Mi, kao narodi ovdašnje civilizacije počivamo od institucija i organizacija. Šutljiva većina nije ni organizirana ni institucionalno ustrojena. Onda se javljaju manipulatori koji tu šutljivu većinu obećanjima, po sistemu, „obećanje, ludom radovanje“, zaglupljuju i tako iste poluidiote biraju preko 20 godina. Kad pogledam parlamente ovdašnjih stranaka, svi vode verbalne klasne ratove, što je neshvatljivo. U istoj državi žive, iste institucije koriste, ista sredstva rada koriste, ali svako ima drugačiji pojam države kako bi morala izgledati. A ona po društvenom ugovoru samo na jedan način može postiči koncenzus – pratiti ustavna načela.
Statistički gledano broj Jugoslavena u RH opada: 1971 – 84.118 (godina popisa – broj Jugoslavena), 1981 – 379.057, 1991 – 106.041, 2001 – 176, 2011 – 331. Prema zadnjem popisu u RH ima samo 331 Jugoslaven. Kako objašnjavate pad njihovog broja? Da li je to danas posljedica straha od represalija ili je prije „bila moda“ izjašnjavati se Jugoslavenom?
Kad smo upali u društvenu krizu, onda je trend Jugoslavenstva počeo naglo opadati ali zato je bujao nacionalizam. I nacionalno se uzimalo kao prevelentni, dakle, glavni element identiteta pojedinca. Kao ono: ima istoriju, ima tradiciju, ima jezik itd. Počeli su bujati npr. razlikovni jezici. Hrvatska je izdala desetine razlikovnih jezika. Boreći se protiv jednog zajedničkog jezika koji je fonetski mnogo bliže nego što je engleski i američki. Ali tek je trebalo da se javi izvjesna, učena Snježana Kordić i da urazumi taj svijet da smo jedan rod, da smo jedan jezik itd. A nacija je samo jedna od komponenti identiteta. Međutim nas su sve u tom razdoblju razorile laži, mitovi, npr. jedno vrijeme smo svi, u Hrvatskoj posebno, virili ispod banskog repa, a Srbi, ruralni, ispod Lazarevih moštiju. Avaj zabludama! I onda se mijenja ime Trg Republike ili ispod Lazarevih moštiju u Srbiji. A to su sve mitovi koji nemaju nikakvo značenje za sudbinu ovih prostora u odnosu na one elemente koje su započeli zatirati: solidarnost, čovjekoljublje, antifašizam itd. Nestao je čak i Trg Republike, napadnuti su grobovi i spomenici antifašizma. Oživljeni su ustaško – četnički sindromi.
Kako objašnjavate da je broj Jugoslavena u RH znatno manji nego u Srbiji, iako je Jugoslavenska ideja potekla iz Hrvatske?
Nemaju nikakve mogućnosti, jer je nacionalizam toliko dezintegrirao i devalvirao građanske vrijednosti postignuća onih učenih intelektualaca kojima je identitet bio određen građanskim vrijednostima druželjublja, čovjekoljublja, solidarnosti, vjerodostojnosti itd., a koji nisu bili podložni mitovima, degradaciji vjere, nacije i sredine. Nažalost nismo prošli građansku revoluciju, nego pogubna dva građanska rata tako da nema nikakve mogućnosti da se nešto toliko devalvirano mržnjom obnavlja. Sada traje mržnja, koja će vjerovatno preći i u 22. stoljeće, a izmislila je da su npr. Srbi krivi za sve nedaće koje je Hrvatski korpus imao, da su remetilački faktor, da imaju šiljaste glave i oko šezdeset stigmatizirajućih pojmova. A baš je obrnuto. Hrvatska nikada ne bi odbranila predziđe da se na limesu nije nalazio toliki korpus Srba. Drugo, nikada ne bi imala političku svijest i kulturu da nije bilo logističke osnove, drugih etniciteta, pa i Srba za organizaciju antifašističkog pokreta. Sve institucije Hrvatske nikle su u srpskim jednodjelnim ili dvodjelnim brvnarama, ali nacionalizam je uspio da devalvira srpski antifašizam. Čak pokušavaju nemoguće pokušavaju – da podjele antifašizam na srpski i hrvatski! Ali civilizacijska tekovina se ne da djeliti po etnicitetu.
I na kraju. Da li postoji neko pitanje koje Vam nitko do sada nije postavio, a na koje biste rado odgovorili?
Kako objašnjavate da je broj Jugoslavena u RH znatno manji nego u Srbiji, iako je Jugoslavenska ideja potekla iz Hrvatske?
Ideja Jugoslavenstva je Hrvatska ideja. I onaj tko zna tekstove velikana hrvatskih muževa ili Antologiju Jugoslavenstva koju je napisao autor koji je napisao “Magnum Crimen“, Viktor NOVAK, onda zna da su to najveći umovi ovoga prostora zagovarali i da je ona utilitarna, korisna bila za Hrvatsku, jer je kao ideja omogućila Hrvatskoj da unutar Južnoslavenskog kruga napreduje industrijski, politički, kulturno itd. Ali nabujali nacionalizam je išao tako snažno uz snažnu podršku katoličke crkve da su ljudi prihvatili npr. da se degradira antifažizam kao civilizacijska tekovina, da se ruše spomenici od najvećih umjetnika koji su obilježili epohu, pod Tuđmanovim zahtjevom da „hrvatski narod prekine povjest!“ Da se uništava nadgradnja, da se pljačkaju industrijski pogoni, da se daju nikogovićima itd. Hrvatska je nacionalizmom sama sebe razorila, osramotila i unazadila.
Da li Jugoslaveni imaju mogućnost, šansu biti priznati kao nacija? Što bi u tom smjeru trebali učiniti?
Nemaju nikakve mogućnosti, jer je nacionalizam toliko dezintegrirao i devalvirao građanske vrijednosti postignuća onih učenih intelektualaca kojima je identitet bio određen građanskim vrijednostima druželjublja, čovjekoljublja, solidarnosti, vjerodostojnosti itd., a koji nisu bili podložni mitovima, degradaciji vjere, nacije i sredine. Nažalost nismo prošli građansku revoluciju, nego pogubna dva građanska rata tako da nema nikakve mogućnosti da se nešto toliko devalvirano mržnjom obnavlja. Sada traje mržnja, koja će vjerovatno preći i u 22. stoljeće, a izmislila je da su npr. Srbi krivi za sve nedaće koje je Hrvatski korpus imao, da su remetilački faktor, da imaju šiljaste glave i oko šezdeset stigmatizirajućih pojmova. A baš je obrnuto. Hrvatska nikada ne bi odbranila predziđe da se na limesu nije nalazio toliki korpus Srba. Drugo, nikada ne bi imala političku svijest i kulturu da nije bilo logističke osnove, drugih etniciteta, pa i Srba za organizaciju antifašističkog pokreta. Sve institucije Hrvatske nikle su u srpskim jednodjelnim ili dvodjelnim brvnarama, ali nacionalizam je uspio da devalvira srpski antifašizam. Čak pokušavaju nemoguće pokušavaju – da podjele antifašizam na srpski i hrvatski! Ali civilizacijska tekovina se ne da djeliti po etnicitetu.
U Beogradu je odlukom Višeg suda rehabilitiran Draža Mihajlović. Da li je to odgovor na kanonizaciju Alojzija Stepinca? Čemu ste se Vi javno protivili. Da li će Hrvatska na taj potez odgovoriti, npr. rehabilitacijom Pavelića?
Gledajte, ja sam sredio 80.000 dokumenata četničkog pokreta na jugoslavenskim prostorima i spoznao preko arhivske građe ono što je apsolvirao Miloš Minić kao tužilac Draže Mihajlovića. I o tome napisao tri knjige. Taj pokret je bio klasičan kvislinški pokret. Oni ne mogu nigdje naći jednu borbu ili teritorij ili organizaciju vlasti da su četnici radili u interesu i korist srpskoga naroda. Po tim dokumentima koje sam sredio i upoznao, inzistirao sam da se izda reprint suđenja u RH Draži Mihajiloviću. Prema tome, mi smo narodi koji smo živjeli kao spojene posude, dakle, prelijevala se historija iz jedne posude u drugu. I rehabilitacija Draže Mihajlovića nije bitno po činu koji je on radio ili nije radio nego samo formalno – pravno: da li je proces bio legitiman ili nije. Pošto su sudije bili nastrani, ne ulazeći u meritum procese, oni su dokazivali da proces nije bio legitiman i to je, kao, bilo dovoljno za rehabilitaciju. Što se tiče suđenja Paveliću, iako nije suđen, dobrim dijelom je rehabilitiran represivni aparat. Kvislinzi su dobili rehabilitaciju, jer primaju po višim koeficijentima penziju od partizana. Pavelićevoj supruzi, porodici, vraćene su neke njegove nekretnine. Uvažena je kuna kao platežno sredstvo da svakog Hrvata i Srbina dan i noć podsjeća da je ovdje nekad bila kvislinška tvorevina NDH, čija je novčana jedinica bila kuna. Povijest ne griješi ako je se pravilno revalorizira. Sadašnji falsifikati imaju privremenu funkciju. Oni se ne mogu održati.
I na kraju. Da li postoji neko pitanje koje Vam nitko do sada nije postavio, a na koje biste rado odgovorili?
Imam mnogo pitanja u vlastitom životu na koja bih želio da sam sebi odgovorim i razjasnim. To je po onoj čuvenoj „mnogo htjeo, mnogo započeo“. Život je kratak, ali ima nekih pitanja koja ja ne mogu sam sebi odgonetnuti. Prvo je, kako se moglo nakon skoro pola stoljeća, kad se uzme i pokret, oslobodilaćka borba, desiti da smo upali u najkrvaviji građanski rat koji je još Cezar ocijenjivao najpogrešnijim, najopasnijim, najštetnijim. Zašto se Jugoslavija raspade u krvi? To ja sebi ne mogu nikako odgonetnuti, jer je poznato da se vlast brani svim sredstvima, uključujući i oružje. Da je poredak pristao da tako atrofira u građanskom ratu. Ali znam i to da to nije rezultat isključivo naše krivnje, mada znam vrlo dobro da je postojao tzv. plan Bžežinskog (američki strateg), kako treba Jugoslaviju razbiti po etničkim šavovima. I to se tako dogodilo. Drugo, kad je rat počeo iz aviona su se mogli vidjeti špijuni, borba između američkog i njemačkog kompleksa. Treće, u većini ovih zemalja čuvari poretka, npr. u Hrvatskoj od 850 udbaša 750 njih je prihvatilo Tuđmanovu ideologiju Luburićevog izmirenja. Na svjetskom planu ME MUČI zašto tehnološki idemo ispred humanizacije, TOLERANCIJE i demokratizacije NAŠE civilizacija?
Dr. Livada, najsrdačnije se zahvaljujemo na razgovoru.
Dr. Livada, najsrdačnije se zahvaljujemo na razgovoru.
Molim, počašćen sam što ste organizirani u dostojanstvu vlastitih sjećanja, građanskih vrijednosti jugoslavenstva.
Poreč, 22.08.2015. godine
Poreč, 22.08.2015. godine
Razgovor vodio:
Zlatko Stojković dipl.ing.
Predsjednik Udruženja „Naša Jugoslavija“ u Hrvatskoj
Zlatko Stojković dipl.ing.
Predsjednik Udruženja „Naša Jugoslavija“ u Hrvatskoj
COERENZA
Niente di nuovo sul fronte degli ex di "Socialismo Rivoluzionario", ora "La Comune": nel 1991-1995 con Izetbegovic, nel 1999 con l'UCK, nel 2015 con i "ribelli siriani". Sempre, quindi, dalla parte della CIA.
http://pecorarossa.tumblr.com/post/131242079499/ribelli-siriani-ma-a-de-magistris-qualcuno-glielo
http://pecorarossa.tumblr.com/post/131242079499/ribelli-siriani-ma-a-de-magistris-qualcuno-glielo
Ribelli siriani. Ma a de Magistris qualcuno glielo ha detto?
Che il Comune di Napoli, in questi tempi di dilagante razzismo, sponsorizzi, a favore dei profughi, la “Giornata dell’accoglienza”, con tanto di concerto a Piazza Municipio, non può che farci tanto piacere. Molto meno considerando che l’evento è curato dalla “Associazione Tre febbraio”, alias “La Comune” che, dopo manifestazioni come queste, continua ad appoggiare i cosiddetti “ribelli siriani” (sulla cui natura, ormai quasi tutti si direbbe abbiano aperto gli occhi) e fomentare una guerra che ha già prodotto 250.000 morti e 6 milioni di profughi.
Ma a de Magistris, qualcuno glielo ha detto chi sta sponsorizzando con i soldi di noi napoletani?
Francesco Santoianni
(francais / english / srpskohrvatski.
Il popolo del Montenegro non solo si oppone al regime mafioso che domina nel paese da oramai quasi venti anni, ma è anche contro la NATO e contro la adesione forzata che lo stesso regime cerca di imporre: una ennesima manifestazione di piazza si è tenuta proprio su questo a Podgorica lo scorso 14 ottobre, in occasione della visita del Segretario Generale della NATO il russofobo Stoltenberg, organizzata dal locale Comitato No Guerra NO NATO... )
Protesti protiv NATO-a u Crnoj Gori
1) Le Monténégro sur le point d'adhérer à l'Otan (Sputnik 17.09.2015)
2) Monténégro: Prière de ne pas gêner la propagande de l'Otan! (Sputnik 25.09.2015)
3) Haos u Crnoj Gori, Protesti širom zemlje! (Sputnik/Pravda 4.10.2015.)
4) Протест због доласка Столтенберга: НАТО убице, крваве су вам руке (ВИДЕО – IN4S 15.10.2015.)
5) Stoltenberg in Podgorica: Urges Montenegro To "Build Public Support For NATO" – SIC! (Sputnik/InSerbia 16.10.2015.)
6) FLASHBACK: Otvoreno pismo ambasadorici SAD-a u Crnoj Gori: "Ne pomažite, please" (Marko Milačić, 2013.)
PHOTOS AND VIDEOS of the anti-NATO demonstration held in Podgorica, 14.10.2015.:
=== 1 ===
Le Monténégro sur le point d'adhérer à l'Otan
17.09.2015
Le parlement du Monténégro a adopté hier une résolution favorable à l'adhésion du pays à l'Otan.
La veille du vote, l'intégration de la république à l'Alliance avait été soutenue par les États-Unis, et le nouvel ambassadeur de Russie à Podgorica avait assuré que Moscou respecterait le choix monténégrin. La question de l'adhésion du Monténégro à l'Otan en décembre semble pratiquement réglée et ne devrait pas provoquer de nouvelles frictions entre la Russie et l'Occident.
Le premier ministre monténégrin Milo Dukanovic et le vice-président américain Joe Biden se sont entretenus lundi au téléphone. Ce dernier a déclaré que Washington était prêt à soutenir l'invitation du Monténégro dans l'Otan à la réunion de décembre entre les ministres des Affaires étrangères de l'Alliance. Toutefois, le vice-président américain a précisé que le Monténégro devait poursuivre les réformes et travailler pour gagner le soutien de la population concernant l'adhésion à l'Otan, notant les progrès importants déjà accomplis en ce sens.
La veille du vote, l'intégration de la république à l'Alliance avait été soutenue par les États-Unis, et le nouvel ambassadeur de Russie à Podgorica avait assuré que Moscou respecterait le choix monténégrin. La question de l'adhésion du Monténégro à l'Otan en décembre semble pratiquement réglée et ne devrait pas provoquer de nouvelles frictions entre la Russie et l'Occident.
Le premier ministre monténégrin Milo Dukanovic et le vice-président américain Joe Biden se sont entretenus lundi au téléphone. Ce dernier a déclaré que Washington était prêt à soutenir l'invitation du Monténégro dans l'Otan à la réunion de décembre entre les ministres des Affaires étrangères de l'Alliance. Toutefois, le vice-président américain a précisé que le Monténégro devait poursuivre les réformes et travailler pour gagner le soutien de la population concernant l'adhésion à l'Otan, notant les progrès importants déjà accomplis en ce sens.
La plupart des représentants politiques monténégrins (y compris de l'opposition) ont qualifié les propos de Joe Biden de "point final aux spéculations concernant l'adhésion", et le premier ministre Dukanovic a directement déclaré: "Maintenant nous pouvons, avec une bien plus grande conviction, dire qu'en décembre le Monténégro recevra l'invitation de l'Otan".
Deux jours avant la conversation entre Biden et Dukanovic, le premier ministre monténégrin avait rencontré le nouvel ambassadeur de Russie à Podgorica Sergueï Gritsaï, qui avait remis la veille ses lettres de créance au président du pays Filip Vujanovic. Durant cet entretien, Sergueï Gritsaï a déclaré que "la Russie n'a jamais remis en cause le droit du Monténégro en tant qu'État indépendant, de réaliser ses priorités en politique étrangère, y compris les aspirations euro- et euro-atlantiques. Le choix du Monténégro est un choix souverain que la Russie respectera".
Une source du gouvernement monténégrin a déclaré que les autorités avaient apprécié à sa juste valeur la déclaration du nouvel ambassadeur. "Notre aspiration d'adhérer à l'UE et à l'Otan ne va aucunement à l'encontre de notre partenariat avec la Russie, avec qui nous avons l'intention de continuer de développer les relations les plus amicales", a affirmé la source. Tout cela prête à croire que l'adhésion du Monténégro à l'Otan ne provoquera aucune nouvelle friction forte entre la Russie et l'Occident.
Deux jours avant la conversation entre Biden et Dukanovic, le premier ministre monténégrin avait rencontré le nouvel ambassadeur de Russie à Podgorica Sergueï Gritsaï, qui avait remis la veille ses lettres de créance au président du pays Filip Vujanovic. Durant cet entretien, Sergueï Gritsaï a déclaré que "la Russie n'a jamais remis en cause le droit du Monténégro en tant qu'État indépendant, de réaliser ses priorités en politique étrangère, y compris les aspirations euro- et euro-atlantiques. Le choix du Monténégro est un choix souverain que la Russie respectera".
Une source du gouvernement monténégrin a déclaré que les autorités avaient apprécié à sa juste valeur la déclaration du nouvel ambassadeur. "Notre aspiration d'adhérer à l'UE et à l'Otan ne va aucunement à l'encontre de notre partenariat avec la Russie, avec qui nous avons l'intention de continuer de développer les relations les plus amicales", a affirmé la source. Tout cela prête à croire que l'adhésion du Monténégro à l'Otan ne provoquera aucune nouvelle friction forte entre la Russie et l'Occident.
=== 2 ===
Monténégro: Prière de ne pas gêner la propagande de l'Otan!
25.09.2015
Trois activistes du mouvement "Alternative" de la ville monténégrine de Niksic projetaient de participer à des débats publics où le premier ministre monténégrin Milo Djukanovic devait parler de l'avenir nord-atlantique du pays, mais leurs plans ont été torpillés par les forces de l'ordre.
Les policiers ont emmené les jeunes gens au poste de police, sous le prétexte d'établir leur identité. Un autre activiste a été forcé de quitter la salle où le premier ministre tenait un discours au motif qu'il n'avait pas de passeport, bien qu'il leur ait présenté son permis de conduire, considéré comme une carte d'identité en vertu de la législation locale.
"Nous sommes venus ici pour discuter de l'intégration à l'OTAN", a expliqué le dirigeant d'"Alternative" Vesko Pejak dans son entretien à Sputnik.
Les représentants du mouvement ont été détenus par une personne en civil, qui n'a pourtant pas présenté ses documents. Ensuite, on leur a infligé une amende car ils n'avaient pas de carte d'identité sur eux.
Commentant ce qui est survenu lors de l'allocution du premier ministre, le militant a estimé que la situation s'apparentait à l'époque de l'occupation fasciste.
"Nous ne renoncerons pourtant pas à notre détermination à poser des questions épineuses, car c'est la possibilité de poser une telle question qui distingue un Etat développé d'un Etat non-développé", a martelé M. Pejak.
Bojan Djurovic, un autre représentant d'"Alternative", a décidé de parler au premier ministre de ce qui le préoccupait à travers les médias, étant privé de cette possibilité à l'occasion de son discours. Plus précisément, il voulait savoir si l'adhésion du Monténégro à l'OTAN entraînerait la création de 40.000 emplois promis par le chef du gouvernement en 2013 (la population du Monténégro se chiffre à 600.000 personnes, ndlr)?
Le troisième détenu, Nikola Bezmarevic, a pour sa part avoué à Sputnik qu'il se sentait un citoyen de qualité inférieure puisque l'interdiction de participer aux débats publics violait son droit de liberté d'expression et de déplacement.
"Nous sommes venus ici pour discuter de l'intégration à l'OTAN", a expliqué le dirigeant d'"Alternative" Vesko Pejak dans son entretien à Sputnik.
Les représentants du mouvement ont été détenus par une personne en civil, qui n'a pourtant pas présenté ses documents. Ensuite, on leur a infligé une amende car ils n'avaient pas de carte d'identité sur eux.
Commentant ce qui est survenu lors de l'allocution du premier ministre, le militant a estimé que la situation s'apparentait à l'époque de l'occupation fasciste.
"Nous ne renoncerons pourtant pas à notre détermination à poser des questions épineuses, car c'est la possibilité de poser une telle question qui distingue un Etat développé d'un Etat non-développé", a martelé M. Pejak.
Bojan Djurovic, un autre représentant d'"Alternative", a décidé de parler au premier ministre de ce qui le préoccupait à travers les médias, étant privé de cette possibilité à l'occasion de son discours. Plus précisément, il voulait savoir si l'adhésion du Monténégro à l'OTAN entraînerait la création de 40.000 emplois promis par le chef du gouvernement en 2013 (la population du Monténégro se chiffre à 600.000 personnes, ndlr)?
Le troisième détenu, Nikola Bezmarevic, a pour sa part avoué à Sputnik qu'il se sentait un citoyen de qualité inférieure puisque l'interdiction de participer aux débats publics violait son droit de liberté d'expression et de déplacement.
"Je n'ai pas eu la possibilité de m'exprimer, on ne m'a tout simplement pas laissé entrer ", a-t-il dit.
Ironiquement, le premier ministre a demandé à l'issue de son discours où étaient les opposants dont on parlait beaucoup.
"Les opposants existent et ils sont beaucoup plus nombreux qu'on le croit, mais on les arrête pour que personne ne voit la véritable opinion publique du Monténégro", a poursuivi M. Bezmarevic.
Alors que les activistes d'"Alternative" séjournaient au poste de police, le premier ministre Djukanovic a sermonné à la foule que le Monténégro était prêt à sortir du cercle vicieux du nationalisme et à s'intégrer à un autre cercle, celui de l'Union européenne.
La situation actuelle peut être considérée comme la suite des événements du mois d'avril, où le centre-ville de Podgorica était témoin des festivités données à l'occasion de l'anniversaire de l'OTAN et que la police avait arrêté des gens de manière similaire.
"Est-ce ça, la démocratie dont parle le premier ministre?" a demandé M. Bezmarevic, en prononçant en effet la question qui pend aux lèvres du public monténégrin.
Ironiquement, le premier ministre a demandé à l'issue de son discours où étaient les opposants dont on parlait beaucoup.
"Les opposants existent et ils sont beaucoup plus nombreux qu'on le croit, mais on les arrête pour que personne ne voit la véritable opinion publique du Monténégro", a poursuivi M. Bezmarevic.
Alors que les activistes d'"Alternative" séjournaient au poste de police, le premier ministre Djukanovic a sermonné à la foule que le Monténégro était prêt à sortir du cercle vicieux du nationalisme et à s'intégrer à un autre cercle, celui de l'Union européenne.
La situation actuelle peut être considérée comme la suite des événements du mois d'avril, où le centre-ville de Podgorica était témoin des festivités données à l'occasion de l'anniversaire de l'OTAN et que la police avait arrêté des gens de manière similaire.
"Est-ce ça, la démocratie dont parle le premier ministre?" a demandé M. Bezmarevic, en prononçant en effet la question qui pend aux lèvres du public monténégrin.
=== 3 ===
MILOVI ZADNJI DANI?! Haos u Crnoj Gori, Protesti širom zemlje!
4.10.2015.
Sedmog dana antivladinih protesta u glavnom gradu Crne Gore, pred nekoliko hiljada okupljenih građana, poslanik Demokratskog fronta (DF) Koča Pavlović najavio je drugu fazu demonstracija — okupljanja i šetnje po gradovima širom zemlje.
Večeras ističe rok do kada su nadležne službe dale odobrenje organizatorima protesta za postavljanje bine za održavanje skupa.
Ranije danas poslanik DF-a Milan Knežević kazao je da će ministar unutrašnjih poslova Raško Konjević preuzeti na sebe odgovornost ukoliko, kako je kazao, protivno Zakonu o javnim okupljanjima, taj resor donese odluku da zabrani protestni skup koji traje već sedam dana.
Knežević je rekao i da će u DF eventualnu takvu odluku tumačiti kao udar na mirne i nenasilne demokratske procese. Organizator je danas Komunalnoj policiji predao zahtjev za produženje dozvole za postavljanje bine i pratećih objekata na bulevaru ispred Skupštine Crne Gore.
Večerašnjem skupu pridružili su se i članovi Studentske omladinske asocijacije OSA. Njen predsjednik Vlado Raičević pozvao je studente da se pridruže demonstracijama.
„Da su ovi na vlasti čitali Kanta mislili bi kao i mi, ali oni su doktorirali budvansku filozofiju. Ove što sjede kući pitam čuvaju li rezultat? Ovdje dođite i ne brukajte nam državu i pretke. Dođite da cijela Evropa vidi kako se bajrak slobode vije na Lovćenu kao što se i vazda vio“, rekao je Raičević.
Prvi čovjek Demokratske narodne partije DNP u Bijelom Polju Svetislav Perišić kazao je da je opozicija do sada uvijek pravila istu grešku, izlazila na izbore za koje je znala da će biti pokradeni.
Ranije danas poslanik DF-a Milan Knežević kazao je da će ministar unutrašnjih poslova Raško Konjević preuzeti na sebe odgovornost ukoliko, kako je kazao, protivno Zakonu o javnim okupljanjima, taj resor donese odluku da zabrani protestni skup koji traje već sedam dana.
Knežević je rekao i da će u DF eventualnu takvu odluku tumačiti kao udar na mirne i nenasilne demokratske procese. Organizator je danas Komunalnoj policiji predao zahtjev za produženje dozvole za postavljanje bine i pratećih objekata na bulevaru ispred Skupštine Crne Gore.
Večerašnjem skupu pridružili su se i članovi Studentske omladinske asocijacije OSA. Njen predsjednik Vlado Raičević pozvao je studente da se pridruže demonstracijama.
„Da su ovi na vlasti čitali Kanta mislili bi kao i mi, ali oni su doktorirali budvansku filozofiju. Ove što sjede kući pitam čuvaju li rezultat? Ovdje dođite i ne brukajte nam državu i pretke. Dođite da cijela Evropa vidi kako se bajrak slobode vije na Lovćenu kao što se i vazda vio“, rekao je Raičević.
Prvi čovjek Demokratske narodne partije DNP u Bijelom Polju Svetislav Perišić kazao je da je opozicija do sada uvijek pravila istu grešku, izlazila na izbore za koje je znala da će biti pokradeni.
„Režim je ovih dana uhvatila panika, pa preko medija i plavih uniformi pokušavaju narod da zaplaše. Ne idemo, ostajemo do kraja ovdje. Pošto nas naziva državnim neprijateljima, poručujem Đukanoviću da je Crna Gora naša država i volimo je najviše“, rekao je Perišić.
Janko Milatović, prvi čovjek Nove srpske demokratije u Nikšiću, najavio je da će protest trajati još sedam ili 77 dana ili noći, tj. onoliko koliko je potrebno da se ostvari cilj, ali i dodao da su ovdje na vlasti „oni koji su bili: prvo Jugosloveni, pa veliki Srbi, pa mali Srbi, pa Crnogorci — dukljani, pa kapitalisti….“
Biznismen Vasilije Miličković je prisutnima kazao da su oni ponos Crne Gore, jer su oslobođeni straha.
„Poslanici i ministri u Đukanovićevoj Vladi žive u najvećem strahu. Svako jutro se bude i pitaju jesu li uradili sve po volji Mila Đukanovića. Pozivam ostatak opozicije da se predomisle i da dođu na ovaj plato, kod ovog naroda“, rekao je Miličković.
Univerzitetski profesor i poslanica DF-a Jelisava Kalezić osvrnula se na jučerašnju šetnju učesnika skupa, kada su prisutni napustili lokaciju gdje se svakodnevno održavaju protesti i prošetali do obližnje ulice Slobode.
„Želim da saopštim ono što svi znamo — sve javne površine pripadaju nama građanima. Postoje svuda neka pravila, civilizovani smo ljudi, ali postoji i nešto što je šetnja za koju se nikada ne traži saglasnost. Sinoć kada su građani, koji su došli na skup, šetali ulicama, policija nije znala šta da radi? Zašto? Pa ne može da se reguliše šetnja građana!“, rekla je Kalezićeva.
Janko Milatović, prvi čovjek Nove srpske demokratije u Nikšiću, najavio je da će protest trajati još sedam ili 77 dana ili noći, tj. onoliko koliko je potrebno da se ostvari cilj, ali i dodao da su ovdje na vlasti „oni koji su bili: prvo Jugosloveni, pa veliki Srbi, pa mali Srbi, pa Crnogorci — dukljani, pa kapitalisti….“
Biznismen Vasilije Miličković je prisutnima kazao da su oni ponos Crne Gore, jer su oslobođeni straha.
„Poslanici i ministri u Đukanovićevoj Vladi žive u najvećem strahu. Svako jutro se bude i pitaju jesu li uradili sve po volji Mila Đukanovića. Pozivam ostatak opozicije da se predomisle i da dođu na ovaj plato, kod ovog naroda“, rekao je Miličković.
Univerzitetski profesor i poslanica DF-a Jelisava Kalezić osvrnula se na jučerašnju šetnju učesnika skupa, kada su prisutni napustili lokaciju gdje se svakodnevno održavaju protesti i prošetali do obližnje ulice Slobode.
„Želim da saopštim ono što svi znamo — sve javne površine pripadaju nama građanima. Postoje svuda neka pravila, civilizovani smo ljudi, ali postoji i nešto što je šetnja za koju se nikada ne traži saglasnost. Sinoć kada su građani, koji su došli na skup, šetali ulicama, policija nije znala šta da radi? Zašto? Pa ne može da se reguliše šetnja građana!“, rekla je Kalezićeva.
Funkcioner DF-a Strahinja Bulajić, završavajući oficijelni dio skupa, čestitao je demonstrantima na hrabrosti:
„U utorak su jedne nedobronamjerne novine napisale da će u subotu na ovoj bini ostati samo govornici. Evo, danas je subota i, koliko primjećujem, nijesmo sami. Ovo je najveći skup do sada. Kažu da su naši zahtjevi neustavni, nedemokratični… Zamislite, molim vas, oni to kažu. Oni kojima ništa nije sveto, oni pod čijim je budnim okom uništena sva industrija i ekonomija… Ljudi, zrelo je! Ako sada ne presiječemo, sjutra će, bojim se, biti prekasno.“
Ranije danas oglasila se i vladajuća DPS. Iz te partije saopštili su da „skup na kome kulminiraju politička neodgovornost i primitivizam i sa koga se prijeti i poručuje: ’Neka samo pokušaju‘, ’Kukala mu majka‘, ’po kratkom postupku‘ i poziva na kojekave megdane, sablje i britve, ne može biti ni miran, ni civilizovan, ni građanski“.
Naveli su i to da su državne i gradske vlasti pokazale dovoljan nivo demokratskih kapaciteta time što su omogućile DF-u sedmodnevne proteste.
(rs.sputniknews.com, Pravda)
„U utorak su jedne nedobronamjerne novine napisale da će u subotu na ovoj bini ostati samo govornici. Evo, danas je subota i, koliko primjećujem, nijesmo sami. Ovo je najveći skup do sada. Kažu da su naši zahtjevi neustavni, nedemokratični… Zamislite, molim vas, oni to kažu. Oni kojima ništa nije sveto, oni pod čijim je budnim okom uništena sva industrija i ekonomija… Ljudi, zrelo je! Ako sada ne presiječemo, sjutra će, bojim se, biti prekasno.“
Ranije danas oglasila se i vladajuća DPS. Iz te partije saopštili su da „skup na kome kulminiraju politička neodgovornost i primitivizam i sa koga se prijeti i poručuje: ’Neka samo pokušaju‘, ’Kukala mu majka‘, ’po kratkom postupku‘ i poziva na kojekave megdane, sablje i britve, ne može biti ni miran, ni civilizovan, ni građanski“.
Naveli su i to da su državne i gradske vlasti pokazale dovoljan nivo demokratskih kapaciteta time što su omogućile DF-u sedmodnevne proteste.
(rs.sputniknews.com, Pravda)
=== 4 ===
Протест због доласка Столтенберга: НАТО убице, крваве су вам руке (ВИДЕО)
• четвртак, 15 октобар 2015
Мировни покрет „Не у рат – Не у НАТО“ организовао је протестни скуп у Подгорици, поводом посјете генералног секретара НАТО-а Јанса Столтенберга.
Протест је одржан у Београдској улици, испод Виле Горица, а циљ одржавања протеста било је изражавање противљења учлањењу Црне Горе у НАТО алијансу. Док се маса није узбуркала, у позадини су „ишле“ руске пјесме.
Лидер Нове српске демократије, Андрија Мандић је рекао да НСД има јасан став по питању учлањења Црне Горе у НАТО и да је поносан на отпор који је држава показала за вријеме бомбардовања ’99 године.
„Мислим да Војска Југославије треба да буде на понос, како мени који сам био дио те приче, тако и свима онима који су били свједоци тадашњих дешавања. Та прича треба да буде исписана златним словима наше историје“, рекао је Мандић.
VIDEO 1/ИН4C: Андрија Мандић - НЕ У НАТО протест (14 ott 2015)
Предсједник Демократске народне партије, Милан Кнежевић је навео да је и ДНП против НАТО учлањења Црне Горе у НАТО и да ће једнога дана ствари бити другачије и на геополитичком плану.
„Ми ћемо бити против учлањења Црне Горе у НАТО све до момента када ослободимо нашу свети земљу Косово“, рекао је Кнежевић.
VIDEO 2/ИН4С: Милан Кнежевић - НЕ У НАТО протест (14 ott 2015)
Лидер Покрета за Пљевља , Новица Станић је навео да не треба дуже говорити од 78 секунди јер дуже није потребно, у складу са 78 дана бомбардовања СРЈ.
„Од Пљеваља па све до мора, све је анти-НАТО Црна Гора“, истакао је Станић.
VIDEO 3/ИН4С: Новица Станић - НЕ У НАТО протест (14 ott 2015)
Јанко Вучинић из Радничке партије је рекао да се ова власт кроз НАТО чланство бори за туђе интересе.
„Они се боре за интересе страних капиталиста, који су опустошили добар дио ове планете и желе да владају свијетом“, рекао је Вучинић
VIDEO 4/ИН4С: Јанко Вучинић - НЕ У НАТО протест (14 ott 2015)
Челник мировног покрета „НЕ у рат-НЕ у НАТО“ , Гојко Раичевић се такође обратио окупљеним грађанима.
„Долазак Генералног секретара злочиначке НАТО организације у Србију или Црну Гору не може бити протоколаран, уобичајен чин. То се због здравља наше душе и мира оних које је „Милосрдни анђео“ убио, никад не смије одћутати. Никад“, рекао је Раичевић.
Он је навео разлоге зашто не треба Црна Гора да буде дио НАТО алијансе.
„Данас, и српска и албанска дјеца умиру од високе концентрације уранијумске прашине коју је посијао НАТО 1999. године. Ових дана гину сиријска, авганистанска, палестинска, ирачка, украјинска и руска дјеца у ратовима које је осмислио, подстакао и које одржава НАТО“, истакао је Раичевић.
Он је такође рекао да неко званично испред НАТО-а, треба прво да се извини за све злочине и да тражи опрост што је убијао дјецу на просторима Србије и Црне Горе, а да жртве НАТО операција из дана у дан расту,а изнио је идеју носиљу Мировног покрета.
„Можда је вријеме и мјесто да пошаљемо још једну поруку Руској федерацији.Мировни покрет је у септембру 2012. године најважнијим представницима администрације руске власти предочила нашу идеју неутралности о чему смо прије тога обавијестили и јавност у Црној Гори. Надамо се да ће нека нова власт која се успостави наставити идеју неутралности као компромис између Истока и Запада и релаксирања приче о путу у НАТО без алтернативе. НАТО може уз Русију да буде гарант неутралности овог простора“, рекао је Раичевић.
Раичевић је рекао да су позвани сви политички субјекти из опозиције.
„На наш позив да нам се прикључе на овом протесту, једино одговор нисмо добили од Демоса. Хвала свима онима који су се овдје појавили и онима који нису. Макар су неке ствари мало јасније“, казао је Раичевић.
VIDEO 5/ИН4С: Гојко Раичевић - НЕ У НАТО протест (14 ott 2015)
Скуп је испред Мировног покрета отворио Игор Дамјановић. Изразио је задовољство што се на данашњем протесту окупило неупоредиво више људи, него на десетинама до сад одржаних НАТО конвенција, трибина и спикинг турова.
“Нема научне дисципилине почевши од историје, географије па до елементарне математике и формалне логике, са чијим се основним постулатима не сукобљава овдашња свепристуна НАТО кампања.“ наставио је даље Дамјановић.
VIDEO 6/ИН4С: Игор Дамјановић - НЕ У НАТО протест (14 ott 2015)
Осврнуо се такође на примјере Бугарске и Хрватске, које су током година чланства у НАТО пакту биљежиле константну стагнацију.
Посебан дио свог излагања посветио је осиромашеном уранијуму баченом током агресије на СРЈ: “Чак и да горе поменути економски, безбједоносни, стратешки, геополитички, историјски, географски и остали рационални чиниоци иду у прилог учлањењу Црне Горе у НАТО, геноцидне размјере злочина почињене употребом уранијумских бомби биле би довољан разлог сваком добронамјерном човјеку да недвосмислено одбаци могућност уласка у овај војни савез. “
=== 5 ===
Stoltenberg Urges Montenegro To Build Public Support For NATO Membership
Oct 16, 2015
BELGRADE – Montenegro is moving closer to becoming a NATO (North Atlantic Treaty Organization) member, but more reforms and public support are needed, NATO Secretary-General Jens Stoltenberg said.
The secretary-general, who was on a two-day visit to Montenegro, stressed that if Montenegro joins NATO, it would be a win-win situation for both sides.
“Full implementation of the reforms is a key and demands a strong commitment, but it can be done. Montenegro is taking the right steps and I encourage you to further build public support for membership,” Stoltenberg said on Thursday as quoted on the Montenegro government website.
In his turn, Montenegro’s Prime Minister Milo Dukanovic expressed confidence that his country would join NATO in the near future.
“It is important to ensure the continuation of reforms by December and afterwards. We have many reasons for optimism that in such an atmosphere we will be able to achieve our goals,” Dukanovic said as quoted on the Montenegro government website on Thursday.
On Monday, the United States announced that it was prepared to extend an invitation to Montenegro to join NATO in December, during the meeting of NATO foreign ministers, provided that the country continues implementing reforms and working to increase popular support for membership in the alliance.
Goran Danilovic, a member of Montenegro’s opposition Demos party, told Sputnik Serbia on Tuesday that the decision on Montenegro accepting a membership invitation from NATO should not be made without holding a national referendum.
“Full implementation of the reforms is a key and demands a strong commitment, but it can be done. Montenegro is taking the right steps and I encourage you to further build public support for membership,” Stoltenberg said on Thursday as quoted on the Montenegro government website.
In his turn, Montenegro’s Prime Minister Milo Dukanovic expressed confidence that his country would join NATO in the near future.
“It is important to ensure the continuation of reforms by December and afterwards. We have many reasons for optimism that in such an atmosphere we will be able to achieve our goals,” Dukanovic said as quoted on the Montenegro government website on Thursday.
On Monday, the United States announced that it was prepared to extend an invitation to Montenegro to join NATO in December, during the meeting of NATO foreign ministers, provided that the country continues implementing reforms and working to increase popular support for membership in the alliance.
Goran Danilovic, a member of Montenegro’s opposition Demos party, told Sputnik Serbia on Tuesday that the decision on Montenegro accepting a membership invitation from NATO should not be made without holding a national referendum.
SOURCE SPUTNIK
=== 6 ===
Otvoreno pismo ambasadorici SAD-a u Crnoj Gori: "Ne pomažite, please"
Marko Milačić, 06. 09. 2013
Autor: Marko Milačić, novinar nezavisnog tjednika "Monitor" i kolumnista dnevnika "Vijesti"
Vaš najpoznatiji planetarni brend nije Coca Cola, već rat. Nije civilni četvorokotač Ford, već vojni helikopter Apache. Nije New York Times, već ratni nosač aviona. Ne McDonald's , već Pentagon.
Otvoreno pismo ambasadorici SAD u Crnoj Gori, Sue K. Brown
Spremate se za novi rat, vi i vaši nadređeni. Nije se ni ohladilo razoreno libijsko tlo od vaših bombi, a već punite ratne brodove raketama tipa tomahawk, u Sredozemlju. Nije se ni sprala krv Moamera Gadafija, a već imate novu metu, Bashara al Assada. Ratujete i dok spavate. Ratujete dok pregovarate. Volite da ratujete. Uživate u ratovanju. Rat je, gospođo Braun, za vas i vaše, očigledno - boca s kisikom. Vaše prirodno stanje. Stanje vašeg mira.
Ratujete na više frontova istovremeno. Započinjete nove ratove, ne završavajući stare. Ratujete, navodno, za mir, pri čemu u vašim ratovanjima za mir, mira, najčešće, ima koliko i u onom našem ratovanju za mir, devedesetih. Ni trunku. Pretvorili ste se u zemlju, pretvorili ste vašu zemlju, ima tome naročito nešto više od pola stoljeća, u zemlju za rat, zemlju u ratu i zemlju od rata. Tomahawk zemlju.
Riječima svjetski priznatog intelektualca Tariq Ali-a, izgovorenih meni, u intervjuu: 'Rat je sada legitimni instrument dok god se koristi uz odobrenje SAD ili, radije, uz direktno učešće SAD. Ova kolonizacija 21. stoljeća je potpomognuta globalnim medijskim mrežama, potpornim stupom za političke i vojne operacije.'
Ratujete na kopnu: Afganistan, Irak... Ratujete iz zraka: Jugoslavija, Libija... Ratujete sa mora. Ratujete s odobrenjem Vijeća sigurnosti UN-a. Ratujete bez Vijeća sigurnosti UN-a. Ratujete pod okriljem NATO saveza. Ratujete samostalno. Ratujete sa saveznicima. Ratujete bez saveznika. Ratujete javno. Ratujete tajno. Ratujete iz potrebe. Ratujete iz interesa. Ratujete 'preventivno'. Ratujete 'humanitarno'. Ratujete 'milosrdno'. Ratujete iz 'ljubavi'. Skoro svaki američki predsjednik nakon Drugog svjetskog rata imao je kućnog ljubimca i svoj rat.
Ratujete sa vojnim budžetom, 800 milijardi dolara, većim od vojnih budžeta svih ostalih svjetskih zemalja skupa! Okupirali ste Irak lažući da vaš nekadašnji prijatelj Saddam Hussein posjeduje oružje za masovno uništenje. Kanite se udariti na Siriju jer je tamošnji režim Assada, navodno, koristio kemijsko oružje, što nikako valjano da dokažete. Uništili ste Libiju i zbrisali vašeg starog partnera Gaddafija zbog preuveličanih tvrdnji o civilnim žrtvama, nikada dokazanim. Upali u Afganistan, navodno, kao odgovor na rušenje tornjeva blizanaca, da tamo, po nepristupačnim planinskim vrletima, tražite šaku, navodno – odmetnika. Talibana, koje ste, uzgred, vi sa pečatom CIA, stvorili, sedamdesetih. Ratujete, navodno, protiv terorizma, time raspirujući terorizam. Vaša zemlja, tako, je najveći izvoznik terorizma u svijetu.
Ratovali ste, raketirali ste: ...Koreju 1950 - 1953, Gvatemalu 1954, Indoneziju 1958, Kubu 1959 - 1961, Guatemalu 1960, Kongo 1964, Peru 1965, Laos 1964 - 1973, Vijetnam 1961 - 1973, Kambodžu 1969 - 1970, Guatemalu 1967 - 1969, Grenadu 1983, Libanon 1983 - 1984, El Salvador i Nikaragvu - osamdesetih, Libiju 1986, Iran 1987, Panamu 1989, Irak 1991, Somaliju 1993, Sudan 1998, Afganistan 1998, Jugoslaviju 1999, Afganistan 2001, Irak 2003, Libiju 2011... Na red vam je, sada, došla suverena Sirija. Na putu do suverenog Irana, sutra. Do suverene Rusije, prekosutra. Ratujete protiv svih oblika suverenosti, za račun one vaše, na silu nametnute.
Ratujete s podrškom Vaših skoro tisuću vojnih baza (detaljno: Tuga imperije, Amerikanac Chalmers Johnson) koliko imate širom planete, na svim kontinentima osim Antarktika, od kojih je jedna od najvećih (vidljiva sa Mjeseca), Bondsteel tu, na vašem Kosovu.
Vaš najpoznatiji planetarni brend nije Coca Cola, već rat. Nije civilni četvorokotač Ford, već vojni helikopter Apache. Nije New York Times, već ratni nosač aviona. Ne McDonald's , već Pentagon.
Otvoreno pismo ambasadorici SAD u Crnoj Gori, Sue K. Brown
Spremate se za novi rat, vi i vaši nadređeni. Nije se ni ohladilo razoreno libijsko tlo od vaših bombi, a već punite ratne brodove raketama tipa tomahawk, u Sredozemlju. Nije se ni sprala krv Moamera Gadafija, a već imate novu metu, Bashara al Assada. Ratujete i dok spavate. Ratujete dok pregovarate. Volite da ratujete. Uživate u ratovanju. Rat je, gospođo Braun, za vas i vaše, očigledno - boca s kisikom. Vaše prirodno stanje. Stanje vašeg mira.
Ratujete na više frontova istovremeno. Započinjete nove ratove, ne završavajući stare. Ratujete, navodno, za mir, pri čemu u vašim ratovanjima za mir, mira, najčešće, ima koliko i u onom našem ratovanju za mir, devedesetih. Ni trunku. Pretvorili ste se u zemlju, pretvorili ste vašu zemlju, ima tome naročito nešto više od pola stoljeća, u zemlju za rat, zemlju u ratu i zemlju od rata. Tomahawk zemlju.
Riječima svjetski priznatog intelektualca Tariq Ali-a, izgovorenih meni, u intervjuu: 'Rat je sada legitimni instrument dok god se koristi uz odobrenje SAD ili, radije, uz direktno učešće SAD. Ova kolonizacija 21. stoljeća je potpomognuta globalnim medijskim mrežama, potpornim stupom za političke i vojne operacije.'
Ratujete na kopnu: Afganistan, Irak... Ratujete iz zraka: Jugoslavija, Libija... Ratujete sa mora. Ratujete s odobrenjem Vijeća sigurnosti UN-a. Ratujete bez Vijeća sigurnosti UN-a. Ratujete pod okriljem NATO saveza. Ratujete samostalno. Ratujete sa saveznicima. Ratujete bez saveznika. Ratujete javno. Ratujete tajno. Ratujete iz potrebe. Ratujete iz interesa. Ratujete 'preventivno'. Ratujete 'humanitarno'. Ratujete 'milosrdno'. Ratujete iz 'ljubavi'. Skoro svaki američki predsjednik nakon Drugog svjetskog rata imao je kućnog ljubimca i svoj rat.
Ratujete sa vojnim budžetom, 800 milijardi dolara, većim od vojnih budžeta svih ostalih svjetskih zemalja skupa! Okupirali ste Irak lažući da vaš nekadašnji prijatelj Saddam Hussein posjeduje oružje za masovno uništenje. Kanite se udariti na Siriju jer je tamošnji režim Assada, navodno, koristio kemijsko oružje, što nikako valjano da dokažete. Uništili ste Libiju i zbrisali vašeg starog partnera Gaddafija zbog preuveličanih tvrdnji o civilnim žrtvama, nikada dokazanim. Upali u Afganistan, navodno, kao odgovor na rušenje tornjeva blizanaca, da tamo, po nepristupačnim planinskim vrletima, tražite šaku, navodno – odmetnika. Talibana, koje ste, uzgred, vi sa pečatom CIA, stvorili, sedamdesetih. Ratujete, navodno, protiv terorizma, time raspirujući terorizam. Vaša zemlja, tako, je najveći izvoznik terorizma u svijetu.
Ratovali ste, raketirali ste: ...Koreju 1950 - 1953, Gvatemalu 1954, Indoneziju 1958, Kubu 1959 - 1961, Guatemalu 1960, Kongo 1964, Peru 1965, Laos 1964 - 1973, Vijetnam 1961 - 1973, Kambodžu 1969 - 1970, Guatemalu 1967 - 1969, Grenadu 1983, Libanon 1983 - 1984, El Salvador i Nikaragvu - osamdesetih, Libiju 1986, Iran 1987, Panamu 1989, Irak 1991, Somaliju 1993, Sudan 1998, Afganistan 1998, Jugoslaviju 1999, Afganistan 2001, Irak 2003, Libiju 2011... Na red vam je, sada, došla suverena Sirija. Na putu do suverenog Irana, sutra. Do suverene Rusije, prekosutra. Ratujete protiv svih oblika suverenosti, za račun one vaše, na silu nametnute.
Ratujete s podrškom Vaših skoro tisuću vojnih baza (detaljno: Tuga imperije, Amerikanac Chalmers Johnson) koliko imate širom planete, na svim kontinentima osim Antarktika, od kojih je jedna od najvećih (vidljiva sa Mjeseca), Bondsteel tu, na vašem Kosovu.
Slika vaše miroljubivosti: do početka sedamdesetih otok Diego Garcia, u Indijskom oceanu, bio je naseljen lokalnim stanovništvom. Pedesetih godina, počinje etničko čišćenje od strane Velike Britanije, kako bi se ostrvo iznajmilo vama, SAD, u vojne svrhe. Tu se, danas, nalazi jedna, od ukupno tri antene, dio Globalnog pozicijskog sustava (GPS) i najvažnija američka vojna baza za Indijski ocean.
'Starosjedioci i njihova djeca, od tada se bore za povratak.Chagossiancima , ima ih stotinjak, travnja 2006, dozvoljeno je da pod pratnjom vojnika vaše, američke vojske, posjete otok na tjedan dana, kako bi obišli grobove najbližih i posjetili rodna mjesta.' Na tjedan dana! U pratnji vojnika! Za posjetu svojoj zemlji! Ratujete na sve načine, svuda, stalno.
Ratujete, druge potpirujući na rat. Tuđe ratove, ako uopće ima ratova u koje niste umiješani, koristite za svoja ratovanja. Najnovije otkriće, bazirano na dokumentima CIA-e: Washington - onaj koji sada želi bombardirati Siriju zbog navodnog korištenja kemijskog oružja - tijekom rata između Iraka i Irana, osamdesetih, davao je obavještajne podatke Iračanima iako su znali, iako ste znali, da će Irak primijeniti kemijsko oružje.
Ratujete svakojako, gospođo Braun. Kako zaboraviti 1974. godinu, i ono što je objavio vaš politički strateg Henry Kissinger, tadašnji savjetnik za nacionalnu sigurnost Bijele kuće, o čemu detaljno piše ugledni povjesničar William Engdahl . Podsjetit ću: riječ je o dokumentu Memorandum o studiji Vijeća za nacionalnu sigurnost 200, skraćeno NSSM 200. Vaš predsjednik Gerald Ford objavio je Memorandum kojim potvrđuje potrebu za 'američkom kontrolom nad pitanjima svjetske populacije'! Između ostaloga, piše da porast stanovništva u određenim zemljama u razvoju, koje imaju strateška bogatstva potrebna američkom gospodarstvu, predstavlja potencijalnu 'prijetnju nacionalnoj sigurnosti SAD-a'. Ovo među redovima, gospođo Braun, miriše na nešto mnogo opasnije od bilo kojeg rata, u povijesti planete.
Ratujete podržavajući ratnohuškače, sadašnje i bivše, sa svih meridijana, sve dok se njihovi ratovi poklapaju s vašim, time uništavajući države i društva, koje vam dođu kao kolateralna šteta. Tu vašu matricu globalne politike živimo i mi, u Crnoj Gori. Odlično Vi znate, gospođo Braun, tko je naš sedmerostruki premijer Milo Đukanović. Vi ste ga, također, stvarali. Vama je trebao, prije svega za vaš rat protiv Slobodana Miloševića, pa, sada, za osiguravanje ulaska Crne Gore u vaš, zločinački, NATO savez. Najopasnije: i dalje ga, uporno, majčinski štitite.
Vi i vaši, tako, postajete njegov suučesnik, Mrs. Brown. Jer, znate Vi, do u detalje, o kakvom je političaru riječ: u presudi Kasacionog suda Italije, 2004. godina, Milo Đukanović je okarakteriziran kao 'opasan međunarodni kriminalac' za koga je zatraženo uhićenje! Čovjek čije se ime nalazilo, trenutno arhivirano, na prvom mjestu među petnaest osoba osumnjičenih za mafijaško udruživanje. Političar za kojeg je nekadašnji ministar financija Italije i dugogodišnji šef državne Agencije za borbu protiv mafije Ottaviano del Turco kazao: 'Bez Đukanovića ne bi bilo Prudentina, najmoćnijeg, najbogatijeg i najopasnijeg švercera na Mediteranu. S druge strane, bez Prudentina ne bi bilo Đukanovića.'
Gospođo Braun, da ste slušali vaše velike umove, recimo onog, ovih dana aktuelnog - Martina Luthera Kinga, nikada ne bi došli do ovoga: da ste, u kontinuitetu, decenijama, pretvorili SAD u zemlju strašilo, državu pendrek, imperiju grube sile, planetarnog izvoznika rata, a time i - masovnih stradanja.
Za naše i vaše dobro, nemojte ovako pomagati. Ni Iranu. Ni Siriji. Ni Europi. Ni Crnoj Gori. Please.
Marko Milačić
'Starosjedioci i njihova djeca, od tada se bore za povratak.Chagossiancima , ima ih stotinjak, travnja 2006, dozvoljeno je da pod pratnjom vojnika vaše, američke vojske, posjete otok na tjedan dana, kako bi obišli grobove najbližih i posjetili rodna mjesta.' Na tjedan dana! U pratnji vojnika! Za posjetu svojoj zemlji! Ratujete na sve načine, svuda, stalno.
Ratujete, druge potpirujući na rat. Tuđe ratove, ako uopće ima ratova u koje niste umiješani, koristite za svoja ratovanja. Najnovije otkriće, bazirano na dokumentima CIA-e: Washington - onaj koji sada želi bombardirati Siriju zbog navodnog korištenja kemijskog oružja - tijekom rata između Iraka i Irana, osamdesetih, davao je obavještajne podatke Iračanima iako su znali, iako ste znali, da će Irak primijeniti kemijsko oružje.
Ratujete svakojako, gospođo Braun. Kako zaboraviti 1974. godinu, i ono što je objavio vaš politički strateg Henry Kissinger, tadašnji savjetnik za nacionalnu sigurnost Bijele kuće, o čemu detaljno piše ugledni povjesničar William Engdahl . Podsjetit ću: riječ je o dokumentu Memorandum o studiji Vijeća za nacionalnu sigurnost 200, skraćeno NSSM 200. Vaš predsjednik Gerald Ford objavio je Memorandum kojim potvrđuje potrebu za 'američkom kontrolom nad pitanjima svjetske populacije'! Između ostaloga, piše da porast stanovništva u određenim zemljama u razvoju, koje imaju strateška bogatstva potrebna američkom gospodarstvu, predstavlja potencijalnu 'prijetnju nacionalnoj sigurnosti SAD-a'. Ovo među redovima, gospođo Braun, miriše na nešto mnogo opasnije od bilo kojeg rata, u povijesti planete.
Ratujete podržavajući ratnohuškače, sadašnje i bivše, sa svih meridijana, sve dok se njihovi ratovi poklapaju s vašim, time uništavajući države i društva, koje vam dođu kao kolateralna šteta. Tu vašu matricu globalne politike živimo i mi, u Crnoj Gori. Odlično Vi znate, gospođo Braun, tko je naš sedmerostruki premijer Milo Đukanović. Vi ste ga, također, stvarali. Vama je trebao, prije svega za vaš rat protiv Slobodana Miloševića, pa, sada, za osiguravanje ulaska Crne Gore u vaš, zločinački, NATO savez. Najopasnije: i dalje ga, uporno, majčinski štitite.
Vi i vaši, tako, postajete njegov suučesnik, Mrs. Brown. Jer, znate Vi, do u detalje, o kakvom je političaru riječ: u presudi Kasacionog suda Italije, 2004. godina, Milo Đukanović je okarakteriziran kao 'opasan međunarodni kriminalac' za koga je zatraženo uhićenje! Čovjek čije se ime nalazilo, trenutno arhivirano, na prvom mjestu među petnaest osoba osumnjičenih za mafijaško udruživanje. Političar za kojeg je nekadašnji ministar financija Italije i dugogodišnji šef državne Agencije za borbu protiv mafije Ottaviano del Turco kazao: 'Bez Đukanovića ne bi bilo Prudentina, najmoćnijeg, najbogatijeg i najopasnijeg švercera na Mediteranu. S druge strane, bez Prudentina ne bi bilo Đukanovića.'
Gospođo Braun, da ste slušali vaše velike umove, recimo onog, ovih dana aktuelnog - Martina Luthera Kinga, nikada ne bi došli do ovoga: da ste, u kontinuitetu, decenijama, pretvorili SAD u zemlju strašilo, državu pendrek, imperiju grube sile, planetarnog izvoznika rata, a time i - masovnih stradanja.
Za naše i vaše dobro, nemojte ovako pomagati. Ni Iranu. Ni Siriji. Ni Europi. Ni Crnoj Gori. Please.
Marko Milačić
Altre iniziative segnalate
1) San Giorgio di Nogaro (UD) 16/10: LA BATTAGLIA PARTIGIANA DI GORIZIA
2) Pistoia 17/10: TOSCANI NELLA RESISTENZA IN ALBANIA E MONTENEGRO 1943–1945 3) ALTRE INIZIATIVE NO TRIDENT:
– Napoli 15/10: ASSEMBLEA DEI COMITATI NO TRIDENT
– Roma 16/10: ASSEMBLEA CONTRO LA GUERRA E LE ESERCITAZIONI NATO
– Firenze 21/10: NO GUERRA NO VERTICE NATO
4) Milano 15/10--10/12: OTTO PROIEZIONI-DIBATTITO SU PALESTINA/ISRAELE
=== 1 ===
San Giorgio di Nogaro (UD), Venerdì 16 ottobre 2015
alle ore 20:30 presso Villa Dorapresentazione del libro di Luciano Patat
LA BATTAGLIA PARTIGIANA DI GORIZIA
La resistenza dei militari e la “Brigata Proletaria” (8-30 settembre 1943)
Intervengono
l'Autore, Luciano Patat
l'Autore, Luciano Patat
il segretario del Centro Gasparini, Dario Mattiussi
Con la
Brigata Garibaldi Big Band
in CONCERTO
organizzano
Comune di San Giorgio di Nogaro
Centro Isontino di Ricerca e Documentazione Storica e Sociale "Leopoldo Gasparini"
ANPI Sezione di San Giorgio di Nogaro
Centro Isontino di Ricerca e Documentazione Storica e Sociale "Leopoldo Gasparini"
ANPI Sezione di San Giorgio di Nogaro
SCARICA LA LOCANDINA: https://www.cnj.it/PARTIGIANI/iniziative/SGiorgioNogaro161015.pdf
Pistoia, sabato 17 ottobre 2015
ore 9--18, presso la Sala Maggiore del Palazzo Comunale
CUDIR e Comune di Pistoia organizzano:
SOLDATI PISTOIESI E TOSCANI NELLA RESISTENZA IN ALBANIA E MONTENEGRO 1943–1945
Seconda giornata di studi
Intervengono:
Samuele Bertinelli - sindaco di Pistoia
Massimo Coltrinari - storico
Lia Tosi
Nevila Nika - Università di Tirana
Visar Zhiti - scrittore
Milovan Pisarri - storico
Eric Gobetti - storico
Armando Pitassio - storico
Slavko Burzanovic - storico
Riccardo Maffei - storico
SCARICA LA LOCANDINA: https://www.cnj.it/PARTIGIANI/iniziative/pistoia171015.pdf
=== 3 ===
NAPOLI Giovedì 15 Ottobre 2015
alle ore 17 presso L’ASILO– Ex Asilo Filangieri, Via Giuseppe Maffei 4
ASSEMBLEA DEI COMITATI NO TRIDENT
LA NATO SI ESERCITA A NUOVE GUERRE
MANIFESTIAMO LA NOSTRA OPPOSIZIONE ALLA ESCALATION MILITARE
Dal 3 ottobre fino al 6 novembre si svolgerà in Italia, Spagna e Portogallo la «Trident Juncture 2015», definita dallo U.S. Army Europe «la più grande esercitazione Nato dalla caduta del Muro di Berlino». 36 mila uomini, oltre 60 navi e 200 aerei da guerra di 33 paesi (28 Nato più 5 alleati), testeranno le armi e le migliori strategie per sopraffare e annientare altri popoli nelle nuove guerre.
Infatti, con la scusa del terrorismo dell’ISIS e della lotta ai trafficanti di esseri umani per fermare l’ondata di profughi, si stanno preparando a nuovi interventi militari ad Est e nel Sud del mondo.
In questa esercitazione come nelle operazioni di guerra avrà un ruolo chiave l’Jfc Naples, comando Nato di Lago Patria.
Opponiamoci alle esercitazioni per dire no alla politica di aggressione della Nato che rischia di portarci ad un nuovo conflitto mondiale.
Opponiamoci al nostro governo che, mentre ci chiede continui sacrifici per “uscire dalla crisi economica”, spende circa 30 miliardi di dollari l’anno per attaccare altri paesi e acquistare nuove armi.
Per costruire la Manifestazione Nazionale che si terrà a Napoli il 24 Ottobre 2015 e allargare la partecipazione alle iniziative invitiamo tutti a partecipare all’Assemblea
MANIFESTIAMO LA NOSTRA OPPOSIZIONE ALLA ESCALATION MILITARE
Dal 3 ottobre fino al 6 novembre si svolgerà in Italia, Spagna e Portogallo la «Trident Juncture 2015», definita dallo U.S. Army Europe «la più grande esercitazione Nato dalla caduta del Muro di Berlino». 36 mila uomini, oltre 60 navi e 200 aerei da guerra di 33 paesi (28 Nato più 5 alleati), testeranno le armi e le migliori strategie per sopraffare e annientare altri popoli nelle nuove guerre.
Infatti, con la scusa del terrorismo dell’ISIS e della lotta ai trafficanti di esseri umani per fermare l’ondata di profughi, si stanno preparando a nuovi interventi militari ad Est e nel Sud del mondo.
In questa esercitazione come nelle operazioni di guerra avrà un ruolo chiave l’Jfc Naples, comando Nato di Lago Patria.
Opponiamoci alle esercitazioni per dire no alla politica di aggressione della Nato che rischia di portarci ad un nuovo conflitto mondiale.
Opponiamoci al nostro governo che, mentre ci chiede continui sacrifici per “uscire dalla crisi economica”, spende circa 30 miliardi di dollari l’anno per attaccare altri paesi e acquistare nuove armi.
Per costruire la Manifestazione Nazionale che si terrà a Napoli il 24 Ottobre 2015 e allargare la partecipazione alle iniziative invitiamo tutti a partecipare all’Assemblea
---
Roma 16 ottobre 2015
alle ore 17 in Via Giolitti 231
ASSEMBLEA CONTRO LA GUERRA E LE ESERCITAZIONI NATO
Organizza: Rete dei Comunisti
SCARICA LA LOCANDINA: http://contropiano.org/eventi/item/33355-roma-16-ottobre-assemblea-contro-la-guerra-e-le-esercitazioni-nato
---
Firenze, mercoledì 21 ottobre 2015
presso il CPA Firenze sud, Via di Villamagna
NO alla GUERRA, NO al vertice NATO di Firenze del 25/26 novembre
Verso la manifestazione nazionale del 24 ottobre a Napoli contro le esercitazioni NATO Trident Juncture
Assemblea dibattito con:
un compagno della Rete Napoli No War,
Sergio Cararo della Rete dei Comunisti,
Giovanni Bacciardi Collettivo Putilov - Firenze
Per info e prenotazioni pulman per Napoli info@..., 0556580479
Centro Popolare Autogestito Firenze sud
Verso la manifestazione nazionale del 24 ottobre a Napoli contro le esercitazioni NATO Trident Juncture
Assemblea dibattito con:
un compagno della Rete Napoli No War,
Sergio Cararo della Rete dei Comunisti,
Giovanni Bacciardi Collettivo Putilov - Firenze
Per info e prenotazioni pulman per Napoli info@..., 0556580479
Centro Popolare Autogestito Firenze sud
=== 4 ===
MILANO 15/10--10/12/2015
otto proiezioni-dibattito su Palestina/Israele al CAM Garibaldi (inizio ore 20,00)
otto proiezioni-dibattito su Palestina/Israele al CAM Garibaldi (inizio ore 20,00)
Rassegna di 8 proiezioni da metà ottobre a metà dicembre al Cam Garibaldi, ingresso gratuito, a cura di
FuoriCircuito,
la Comunità palestinese di Lombardia e il
Consiglio di Zona 1 del Comune di Milano
Ogni serata sarà introdotta da una personalità culturale significativa per l'argomento affrontato dal film.
Seguirà dibattito
Seguirà dibattito
h. 20,00
CAM Garibaldi - C.so Garibaldi 27 ang. Via Strehler - Milano
per la sinossi leggere qui
(italiano / srpskohrvatski)
IL CENTRO PER GLI STUDI STORICO–CULTURALI SUL SOCIALISMO
Intervista a Vladimir Kapuralin
Presidente del SRP (Partito Socialista Operaio di Croazia), per la trasmissione "Voce jugoslava", 13/10/2015
a cura di Ivan Pavicevac
a cura di Ivan Pavicevac
Premetto che già nel 2012 presso l’Università di Pola “Jure Dobrila” alcuni giovani storici hanno fondato il Centro Studi Storico Culturali sul Socialismo, esempio unico di questo genere in Croazia. Il Centro riunisce e mette in rete studiosi di diverse aree delle discipline sociali che condividono l’interesse per la ricerca sul periodo socialista e post socialista, nonché sulla ideologia, la teoria e la prassi socialista.
Tenendo conto che il concetto di socialismo e tutto quanto collegato ad esso in Jugoslavia dopo la secessione negli anni Novanta è stato stigmatizzato e letteralmente espulso dalla discussione pubblica, l’iniziativa dei giovani storici che hanno realizzato tale progetto si merita ogni lode.
Il Centro, dalla sua fondazione fino ad oggi, ha organizzato, a parte le normali attività relative alla professione, alcuni Forum con conferenze e dibattiti pubblici. Tra l'altro bisogna citare due conferenze dal titolo “Socijalizam na klupi” [Il socialismo sul banco, nel senso del banco scolastico]. La prima si è svolta nel dicembre del 2013, mentre la seconda si è tenuta dall'1 al 3 ottobre scorsi. Quest’anno il tema è stato "Socialismo: costruzione e smantellamento", per cui si sono volute collegare l’esperienza socialista e post socialista in Europa e in Jugoslavia. I dibattiti si sono svolti in 5 sessioni contemporaneamente [davvero vasto il programma!], per un totale di ben 136 interventi. Malgrado la Conferenza sia stata resa pubblica e libero sia stato l’ accesso, poca è stata la partecipazione di osservatori esterni agli ambienti scientifici.
Malgrado gli oratori abbiano voluto lasciare l’impressione di una impostazione obiettiva in ambito professionale, la interpretazione a volte è stata affetta dagli stereotipi post socialisti. Così ad esempio, per il periodo socialista viene usato il termine “regime”, mentre per il capitalismo “democrazia”. Analogamente, il socialismo non viene distinto dal comunismo. I tempi per porre domande o commentare erano molto stretti, mentre si è mirato a confutare le osservazioni esterne alla discussione accademica a discrezione degli storici.
In linea generale possiamo dire che alla Conferenza hanno partecipato oratori che del socialismo hanno letto, fatto ricerche negli archivi e studiato, però a causa della loro relativamente giovane età, l’ hanno vissuto poco, mentre da noi è in vita ancora un grande numero di persone che lo hanno costruito, che hanno contribuito al socialismo, ottenendo risultati epocali. [L'oratore della Slovenia per esempio ha usato la frase "idemo dalje..." (andiamo avanti), termine usato dalle generazioni slovene negli anni 60: "In Serbia si torna sempre al Kosovo... a noi non interessa quello che è successo negli anni 90. Vogliamo andare avanti..."] Con il loro coinvolgimento, con le interazioni dei giovani studiosi, con una maggiore partecipazione studentesca, questi progetti sarebbero arricchiti... Perchè le statistiche sulla conoscenza della storia contemporanea, presso gli studenti delle Scuole superiori e gli universitari, sono disarmanti. Secondo il più recente sondaggio, tre quarti di costoro non ritiene che lo Stato Indipendente Croato (1941 – 1945) fosse fascista; il 73 per cento non sa chi è il premier attuale tra quattro nomi proposti, l’ 81 % non sa la quale coalizione è al Governo...
Nota: Tra parentesi quadre [] sono riportati i commenti estemporanei inseriti nel corso della trasmissione radiofonica.
--- originalni tekst:
CENTAR ZA KULTUROLOŠKA I POVJESNA ISTRAŽIVANJA SOCIJALIZMA
Uvodno smatram potrebnim spomenut, da je 2012. godine pri pulskom sveučilištu Juraj Dobrila, grupa mladih povjesničara osnovala Centar za kulturološka i povijesna istraživanja socijalizma, jedini takve vrste u Hrvatskoj. Centar okuplja i umrežava znanstvenike različitih područja društvenih znanosti koji dijele zanimanje za istraživanje razdoblja socijalizma i post socijalizma te socijalističke ideologije, teorije i prakse.
Uzevši u obzir da je sam pojam socijalizma i svega što je u vezi sa njime na jugoslavenskom prostoru nakon secesije 90-ih stigmatizirano i doslovce protjerano iz javnog diskursa, inicijativa mladih povjesničara koji su realizirali projekt vrijedna je svake pohvale.
Centar je od svog osnivanja do danas osim redovitih djelatnosti u koje predviđa struka održao nekoliko tribina, predavanja i javnih nastupa. Između ostalog valja istaknuti dva znanstvena skupa radnog naziva „Socijalizam na klupi“. Prvi je održan decembra 2013. godine, a drugi od 1. do 3. Oktobra ove godine sa temom Socijalizam: izgradnja i razgradnja, čime se želilo povezati socijalistička i post socijalistička iskustva u Evropi i Jugoslaviji. Nastupi su održani u pet sekcija istovremeno, a ukupno je podneseno 136 izlaganja. Iako je skup bio javno objavljen i bio je slobodan pristup, primijećen je tek mali broj promatrača izvan znanstvenih krugova.
Iako su izlagači nastojali ostavit utisak objektivnog nastupa u okvirima struke, sama interpretacija je ponekad koristila post socijalističke stereotipe. Tako na primjer za socijalističko razdoblje se pretežno koristio termin „režim“, a za kapitalističko „demokracija“. Također ne razdvaja se pojam socijalizma i komunizma. Vremena za postavljanje pitanja, ili komentar bilo je malo, a primjedbe izvan akademske zajednice nastojalo se opovrgnut povijesnom diskrecijom.
Generalno gledano, na skupu su nastupili ljudi koji o socijalizmu čitali, istraživali arhive i učili, ali su ga s obzirom na svoju dob relativno malo živjeli, a kod nas živi još znatan broj ljudi koji su socijalizam izgrađivali i u njemu postigli epohalne rezultate. Njihovo uključivanje i interakcija sa mladom garniturom znanstvenika, uz veće prisustvo školske i studentske populacije, ovakve bi projekte obogatilo. Jer su podaci o poznavanju srednjoškolske generacije novije povijesti porazni. Prema najnovijoj anketi ¾ maturanta ne smatra da je NDH bila fašistička, 73% nezna ko je premjer, uz četiri ponuđena imena, 81% nezna koja je koalicija na vlasti.
Uvodno smatram potrebnim spomenut, da je 2012. godine pri pulskom sveučilištu Juraj Dobrila, grupa mladih povjesničara osnovala Centar za kulturološka i povijesna istraživanja socijalizma, jedini takve vrste u Hrvatskoj. Centar okuplja i umrežava znanstvenike različitih područja društvenih znanosti koji dijele zanimanje za istraživanje razdoblja socijalizma i post socijalizma te socijalističke ideologije, teorije i prakse.
Uzevši u obzir da je sam pojam socijalizma i svega što je u vezi sa njime na jugoslavenskom prostoru nakon secesije 90-ih stigmatizirano i doslovce protjerano iz javnog diskursa, inicijativa mladih povjesničara koji su realizirali projekt vrijedna je svake pohvale.
Centar je od svog osnivanja do danas osim redovitih djelatnosti u koje predviđa struka održao nekoliko tribina, predavanja i javnih nastupa. Između ostalog valja istaknuti dva znanstvena skupa radnog naziva „Socijalizam na klupi“. Prvi je održan decembra 2013. godine, a drugi od 1. do 3. Oktobra ove godine sa temom Socijalizam: izgradnja i razgradnja, čime se želilo povezati socijalistička i post socijalistička iskustva u Evropi i Jugoslaviji. Nastupi su održani u pet sekcija istovremeno, a ukupno je podneseno 136 izlaganja. Iako je skup bio javno objavljen i bio je slobodan pristup, primijećen je tek mali broj promatrača izvan znanstvenih krugova.
Iako su izlagači nastojali ostavit utisak objektivnog nastupa u okvirima struke, sama interpretacija je ponekad koristila post socijalističke stereotipe. Tako na primjer za socijalističko razdoblje se pretežno koristio termin „režim“, a za kapitalističko „demokracija“. Također ne razdvaja se pojam socijalizma i komunizma. Vremena za postavljanje pitanja, ili komentar bilo je malo, a primjedbe izvan akademske zajednice nastojalo se opovrgnut povijesnom diskrecijom.
Generalno gledano, na skupu su nastupili ljudi koji o socijalizmu čitali, istraživali arhive i učili, ali su ga s obzirom na svoju dob relativno malo živjeli, a kod nas živi još znatan broj ljudi koji su socijalizam izgrađivali i u njemu postigli epohalne rezultate. Njihovo uključivanje i interakcija sa mladom garniturom znanstvenika, uz veće prisustvo školske i studentske populacije, ovakve bi projekte obogatilo. Jer su podaci o poznavanju srednjoškolske generacije novije povijesti porazni. Prema najnovijoj anketi ¾ maturanta ne smatra da je NDH bila fašistička, 73% nezna ko je premjer, uz četiri ponuđena imena, 81% nezna koja je koalicija na vlasti.
Iniziative NO TRIDENT aggiornamenti
1) Pisa 13/10: ASSEMBLEA APERTA a tutte le realtà antimilitariste e pacifiste.
2) Roma 14/10: MANIFESTAZIONE E VOLANTINAGGIO DI PROTESTA
3) Milano 17/10: CONTRO L’ESERCITAZIONE NATO “TRIDENT JUNCTURE 2015”
4) Milano 23/10: LA GUERRA E' ALLE PORTE
*** NAPOLI 24 OTTOBRE MANIFESTAZIONE NAZIONALE – vedi: https://www.cnj.it/INIZIATIVE/Trident2015_Napoli241015.pdf ***
5) Roma 25/10: MANIFESTAZIONE a S.Maria a Trastevere
6) Roma 26/10: Convegno: PER UNA POLITICA EUROPEA DI PACE E NEUTRALITA’7) Marsala 31/10: SICILIA: ARTE, NATURA, CULTURA NON LABORATORIO DI GUERRA! NO TRIDENT, NO WAR!
8) Trident Juncture 2015, la Nato prepara altre guerre (Tommaso Di Francesco e Manlio Dinucci)
9) Missione Nato in «East Cerasia» (Manlio Dinucci)
*** FERMIAMO LA GUERRA - NAPOLI 24 OTTOBRE: MANIFESTAZIONE NO TRIDENT
Il Coordinamento Nazionale per la Jugoslavia ONLUS ha aderito ed esorta ad aderire alla manifestazione indetta per il 24 ottobre 2015 a Napoli, contro la NATO e la sua colossale esercitazione "Trident Juncture", contro le spese militari e le spinte verso una nuova guerra mondiale.
Interverranno:
Manlio Dinucci (saggista), Franco Dinelli (Pax Chirsti), Emanuela Grifoni (Ross@ Pisa), Federico Dettori (Rete dei Comunisti), Elisabetta Zuccaro (consigliera comunale M5S Pisa).
Durante l’assemblea sarà presentato il libro di Manlio Dinucci “L’Arte della Guerra” – Zambon Editore.
Da sabato 3 ottobre è iniziata una tra le più grandi manovre militari della NATO, che si svolge in Italia, Spagna e Portogallo: la «Trident Juncture 2015». In Italia saranno coinvolte Pisa, Livorno, Poggio Renatico, Pratica di Mare, Napoli, le basi militari in Sicilia e Sardegna.
Contemporaneamente:
L’Unione Europea sta preparando l’operazione “EuNavForMed”, un nuovo intervento militare in Libia, di cui l’Italia si candida a essere capofila.
Il popolo siriano continua a subire una tremenda aggressione da parte di USA, Israele, Unione Europea, Turchia e petromonarchie del Golfo, anche attraverso i crimini del cosiddetto Stato Islamico, Al Qaeda e contractors addestrati dalla CIA.
Il golpe USA/UE in Ucraina ha innescato un sanguinoso conflitto, nel quale sono impiegate truppe neo naziste inquadrate nell’esercito nazionale ucraino.
In tutti i paesi confinanti con la Russia la NATO ha rafforzato la presenza di truppe e armamenti.
Mai il mondo è stato così vicino al rischio di guerra generalizzata.
Il Coordinamento Nazionale per la Jugoslavia ONLUS ha aderito ed esorta ad aderire alla manifestazione indetta per il 24 ottobre 2015 a Napoli, contro la NATO e la sua colossale esercitazione "Trident Juncture", contro le spese militari e le spinte verso una nuova guerra mondiale.
VIDEOCLIP DELLA MANIFESTAZIONE: https://www.youtube.com/watch?v=_mD6VsPeBBQ
PAGINA FB DEL COMITATO NO TRIDENT: https://www.facebook.com/NO-Trident-128338824182432/timeline/ ***
Altre iniziative segnalate:
- 4 novembre: progettata manifestazione a Pisa con Alex Zanotelli;
- 25-26 novembre: progetto di manifestazione a Firenze in occasione dell'incontro interparlamentare europeo.
- 25-26 novembre: progetto di manifestazione a Firenze in occasione dell'incontro interparlamentare europeo.
Vedi anche:
NASCONO I COMITATI NO TRIDENT (di Andrea Cuomo, 25 Settembre 2015)
I “Comitati No Trident” dal 2 Settembre, giorno della prima assemblea, hanno immesso su internet un appello pubblico che chiama alla mobilitazione nazionale il 24 Ottobre a Napoli, sede del JFC Naples, contro l'esercitazione NATO “Trident Juncture”...
La notizia di Manlio Dinucci: TRIDENT JUNCTURE, LA NATO SI ESERCITA PER ALTRE GUERRE (PandoraTV, 3 ott 2015)
Al via in Italia, Spagna e Portogallo, la Trident Juncture 2015 (TJ15), una delle più grandi esercitazioni Nato mai svolte. Secondo la Nato Trident Juncture «dimostrerà il nuovo accresciuto livello di ambizione della Nato nel condurre la moderna guerra congiunta».
Vi partecipano oltre 230 unità terrestri, aeree e navali e forze di 28 paesi alleati e di 7 partner, con 36 mila uomini. Partecipa anche l’industria militare invitata dalla Nato perché trovi “soluzioni tecnologiche per accelerare l’innovazione militare”...
Al via in Italia, Spagna e Portogallo, la Trident Juncture 2015 (TJ15), una delle più grandi esercitazioni Nato mai svolte. Secondo la Nato Trident Juncture «dimostrerà il nuovo accresciuto livello di ambizione della Nato nel condurre la moderna guerra congiunta».
Vi partecipano oltre 230 unità terrestri, aeree e navali e forze di 28 paesi alleati e di 7 partner, con 36 mila uomini. Partecipa anche l’industria militare invitata dalla Nato perché trovi “soluzioni tecnologiche per accelerare l’innovazione militare”...
“TRIDENT JUNCTURE 2015”: PREPARAZIONE DELLA GUERRA GLOBALE (di Salvatore Vicario, 3 ottobre 2015)
... Per l’USEUR (comando USA per l’Europa) si tratta della “più grande esercitazione di questo tipo dalla caduta del muro di Berlino”, come conferma anche il francese Jean-Paul Paloméros, capo del Comando Strategico Alleato per la Trasformazione (SACT), struttura che si fa carico delle manovre, che ha dichiarato a inizio anno che “Trident Juncture 2015” è la più grande esercitazione “dalla fine della Guerra Fredda e, probabilmente, della storia della NATO”...
La Notizia di Manlio Dinucci - LA GUERRA “SIMULATA” DELLA NATO (PandoraTV, 13 ott 2015)
"Nella Cerasia dell’Est, un paese ha invaso un paese vicino più piccolo e minaccia di invaderne un altro. La Nato lancia una missione internazionale per proteggere gli Stati minacciati". I nomi, spiega la Nato, sono «fittizi». Non ci vuole però molta immaginazione per capire che la «Cerasia dell’Est» è l’Europa dell’Est e «il paese invasore» è la Russia, accusata dalla Nato di aver invaso l’Ucraina e di minacciare altri Stati dell’Est. Questo è lo scenario che viene «simulato» dall’esercitazione Trident Juncture 2015. Quella in corso in Italia, Spagna e Portogallo è dunque una prova reale di guerra sul fronte orientale...
=== 1 ===
Pisa, Martedì 13 ottobre, ore 21
presso il circolo agorà, via Bovio 49 Pisa
ASSEMBLEA APERTA a tutte le realtà antimilitariste e pacifiste.
- FERMARE I VENTI DI GUERRA FOMENTATI DA NATO – USA - UE
- COSTRUIRE L’OPPOSIZIONE ALLE ESERCITAZIONI TRIDENT JUNCTURE 2015
- SOSTENERE LA MANIFESTAZIONE NAZIONALE NO WAR DEL 24 OTTOBRE A NAPOLI
- SOSTENERE L’APPELLO NO GUERRA – NO NATO
Interverranno:
Manlio Dinucci (saggista), Franco Dinelli (Pax Chirsti), Emanuela Grifoni (Ross@ Pisa), Federico Dettori (Rete dei Comunisti), Elisabetta Zuccaro (consigliera comunale M5S Pisa).
Durante l’assemblea sarà presentato il libro di Manlio Dinucci “L’Arte della Guerra” – Zambon Editore.
Da sabato 3 ottobre è iniziata una tra le più grandi manovre militari della NATO, che si svolge in Italia, Spagna e Portogallo: la «Trident Juncture 2015». In Italia saranno coinvolte Pisa, Livorno, Poggio Renatico, Pratica di Mare, Napoli, le basi militari in Sicilia e Sardegna.
Contemporaneamente:
L’Unione Europea sta preparando l’operazione “EuNavForMed”, un nuovo intervento militare in Libia, di cui l’Italia si candida a essere capofila.
Il popolo siriano continua a subire una tremenda aggressione da parte di USA, Israele, Unione Europea, Turchia e petromonarchie del Golfo, anche attraverso i crimini del cosiddetto Stato Islamico, Al Qaeda e contractors addestrati dalla CIA.
Il golpe USA/UE in Ucraina ha innescato un sanguinoso conflitto, nel quale sono impiegate truppe neo naziste inquadrate nell’esercito nazionale ucraino.
In tutti i paesi confinanti con la Russia la NATO ha rafforzato la presenza di truppe e armamenti.
Mai il mondo è stato così vicino al rischio di guerra generalizzata.
=== 2 ===
COMITATO ITALIANO NO GUERRA NO NATO
ROMA 14 OTTOBRE 2015 – DALLE 17,00 ALLE 20,00
PIAZZA SS. APOSTOLI
Manifestazione e volantinaggio di protesta contro la mostruosa esercitazione Trident Juncture che la Nato ha programmato in Spagna, Portogallo, in Italia, e nel Mediterraneo, con epicentro in Sicilia, e comando aereo operativo a Porto Renatico (Ferrara), tra Ottobre e Novembre 2015, con la partecipazione di quasi 40.000 soldati e centinaia di aerei e navi da guerra: una prova di terza guerra mondiale e di aggressione contro i nostri vicini, a partire dall'Italia e dall’Europa usate come portaerei Usa-Nato.
=== 3 ===
MILANO 17 ottobre
CONTRO L’ESERCITAZIONE NATO “TRIDENT JUNCTURE 2015”
In vista della manifestazione nazionale del 24 Ottobre a Napoli, come contrasto alla “Trident Juncture 2015” – la più grande manovra militare Nato dalla caduta del Muro di Berlino – che si terrà dal 28 settembre al 6 novembre in Italia, Spagna e Portogallo, raccogliendo l' invito a promuovere incontri e iniziative in tutti i territori, abbiamo organizzato un'assemblea a Milano SABATO 17 OTTOBRE ALLE ORE 17 presso la Panetteria Occupata di Via Conte Rosso 20.
L’assemblea vuole essere un momento di confronto al quale parteciperanno compagni di Napoli e di Genova e, in collegamento dalla Sardegna, anche la “Rete no basi né qui né altrove”, che ha già organizzato un campeggio antimilitarista e varie mobilitazioni per lo smantellamento di tutti i poligoni e contro la militarizzazione del territorio sardo.
L’obiettivo è costruire un percorso con tutte le realtà interessate, a partire dalle contraddizioni quotidiane generate dalle risposte del capitale alla crisi strutturale che stiamo attraversando (casa, lavoro, territorio, assistenza, istruzione).
Un percorso che rafforzi l’opposizione alle misure imperialiste e alla tendenza alla guerra, finalizzate a legittimare l’utilizzo della spesa pubblica a sostegno dell’economia (imprese), a creare il clima adatto a una grossa militarizzazione interna e ideologica, e
a determinare, nella competizione interna al capitale e agli Stati imperialisti per l’egemonia sulle regioni periferiche, il dominio imperialista.
Invitiamo tutti a partecipare!
Sabato 17 ottobre alle ore 17:00 assemblea
a seguire apericena
Collettivo Odessa 2 maggio
=== 4 ===
MILANO 23 ottobre 2015
ore 21,00: incontro presso la Camera del Lavoro di Milano, Corso di Porta Vittoria 43
LA GUERRA E' ALLE PORTE
relatori
Manlio Dinucci del Comitato No Guerra No Nato
Marinella Correggia ecoattivista
Ugo Giannangeli avvocato
organizzato dal Comitato contro la Guerra di Milano
=== 5 ===
Roma 25 ottobre 2015
ore 13,30
Manifestazione a S.Maria a Trastevere
organizzata dal Comitato No Guerra No Nato in occasione dell'arrivo della "biciclettata" Pisa-Roma contro le basi militari all'estero organizzata da Italia-Cuba e Circolo della Tuscia
=== 6 ===
Roma 26 ottobre 2015
DALLE ORE 10,30 ALLE 17,30 presso il CENTRO CONGRESSI CAVOUR, VIA CAVOUR 50/a
(presso Stazione Termini – ATTENZIONE IL LUOGO E' CAMBIATO RISPETTO AL PRIMO ANNUNCIO)
Convegno: PER UNA POLITICA EUROPEA DI PACE E NEUTRALITA’
=== 7 ===
SICILIA: ARTE, NATURA, CULTURA NON LABORATORIO DI GUERRA!
NO TRIDENT, NO WAR!
La Sicilia, isola più grande del Mediterraneo, ha davvero tanto da offrire a partire dal suo bagaglio storico ,artistico- culturale e sociale. Ben 7 siti siciliani rientrano nel Patrimonio UNESCO e con i suoi 5 parchi e le sue 72 riserve naturali protette avrebbe già tracciata la rotta del proprio destino. Invece la Sicilia è, come ebbe a dire un ex ministro "una portaerei naturale nel cuore del Mediterraneo". Dal 3 ottobre al 6 novembre lo scalo aereo di Birgi sarà centro nodale Trident Juncture 2015, la più grande esercitazione NATO dalla fine della guerra fredda come è stata definita dallo stesso Comando Generale dell’Alleanza Atlantica. Cacciabombardieri, grandi velivoli da trasporto e aerei spia decolleranno dalle piste di Birgi per simulare attacchi contro unità navali, sottomarini e target terrestri e testare i nuovi sistemi di distruzione di massa. Le esercitazioni a fuoco vere e proprie si svolgeranno dal 21 ottobre al 6 novembre nello spazio aereo e terrestre di Italia, Spagna e Portogallo e nelle acque del Mediterraneo centrale.L’utilizzo della Sicilia per tali finalità la renderanno, in soldoni, laboratorio di sperimentazione bellica USA- Nato violandone la sua vera natura, rendendola luogo in cui si testano tecniche atte alla sopraffazione (e all’annientamento) dei popoli, al respingimento dei migranti ( vedi Frontex-Triton, con sede a Catania) e non più preziosa perla di natura e cultura. Dati ufficiali rendono noto che l’Italia, facendo parte della Nato, impegna risorse finanziarie pari all'1% del PIL, circa 20 miliardi di euro annui e secondo gli impegni assunti dal governo nel quadro dell’Alleanza, la spesa militare italiana dovrà essere portata al 2% del PIL, cioè circa 40 miliardi di euro all'anno Un colossale esborso di denaro pubblico, sottratto alle spese e alle tante e gravi emergenze sociali, per un’alleanza la cui strategia non è difensiva, come essa proclama, ma offensiva come ricordano le guerre in Iraq, Jugoslavia, in Afghanistan, in Libia e le azioni di destabilizzazione in Ucraina, in alleanza con forze fasciste locali, ed in Siria. Noi siciliani, nello specifico, già ben conosciamo gli effetti del processo di militarizzazione della nostra terra portato avanti negli anni da USA e NATO: il Muos di Niscemi (sistema di antenne ad elevatissima potenza elettromagnetica della Marina Militare Americana), la base di Sigonella, capitale mondiale dei micidiali droni (aerei senza pilota),gli impianti di radio telecomunicazione, le installazioni radar e le postazioni per le guerre elettroniche presenti a Lampedusa, il radar della135^ Squadriglia dell’Aeronautica militare di contrada Perino a Marsala hanno avuto effetti devastanti sulla salute della gente e sull’ambiente. Incremento del rischio di insorgenza di tumori,inquinamento acustico, fenomeni di estinzione animale e vegetale, malformazioni fetali. La mobilitazione No Muos ad esempio, che va avanti a Niscemi da anni, ci ha insegnato che solo la lotta e la partecipazione in prima persona possono fermare i signori della guerra. Davanti a tutto questo e guardando alla nostra regione come a un bene prezioso da salvaguardare non possiamo che opporci alle esercitazioni militari che si terranno nell’area di Birgi, alla presenza della Nato nei nostri territori e alle sue strategie di guerra votando e promuovendo tutti i necessari processi finalizzati alla pace, alla salvaguardia del territori, all'incolumità della gente.
MANIFESTAZIONE REGIONALE NO TRIDENT 31 OTTOBRE
CONCENTRAMENTO ORE 14.00 MARSALA
* Contro le esercitazioni Nato a Birgi
*Contro le devastazioni ambientali
* In difesa della salute * Per la smilitarizzazione della Sicilia
DICO NO ALLA NATO PERCHE’ QUI SONO NATO!
Coordinamento provincia di Trapani contro la guerra e la Nato
Coordinamento regionale dei comitati No Muos
Info-adesioni: comunica@..., chiara_paladino@...
=== 8 ===
Trident Juncture 2015, la Nato prepara altre guerre
Tommaso Di Francesco Manlio Dinucci
Prende il via oggi in Italia, Spagna e Portogallo, dopo due anni di preparazione, la Trident Juncture 2015 (TJ15), una delle più grandi esercitazioni Nato. Vi partecipano oltre 230 unità terrestri, aeree e navali e forze per le operazioni speciali di 28 paesi alleati e 7 partner, con 36 mila uomini, oltre 60 navi e 200 aerei da guerra, anzitutto cacciabombardieri a duplice capacità convenzionale e nucleare. La prima fase (3-16 ottobre) testerà la capacità strategica e operativa dei comandi Nato; la seconda (21 ottobre-6 novembre) si svolgerà «dal vivo» con l’impiego delle unità militari.
La TJ15, annuncia un comunicato ufficiale, «dimostrerà il nuovo accresciuto livello di ambizione della Nato nel condurre la moderna guerra congiunta». Dimostrerà in particolare «la capacità della Forza di risposta della Nato nel pianificare, preparare, dispiegare e sostenere forze nelle operazioni di risposta alle crisi non previste dall’articolo 5, al di fuori del territorio dell’Alleanza».
Quale sia il raggio d’azione della «Grande Nato», che dal Nord Atlantico è arrivata sulle montagne afghane e mira oltre, lo dimostra il fatto che alla Trident Juncture 2015 partecipa l’Australia. Significativo è che vi prenda parte anche l’Ucraina, paese che la Nato sta ormai incorporando, dopo essersi estesa a sette paesi dell’ex Patto di Varsavia, tre dell’ex Urss e due della ex Jugoslavia (demolita con la guerra nel 1999). Gli altri paesi non-Nato partecipanti alla TJ15 sono Austria, Svezia, Finlandia, Bosnia-Erzegovina e Macedonia.
Nell’esercitazione, la Nato coinvolge alcune organizzazioni e agenzie internazionali (come la Croce Rossa e la Usaid). Si scopre così una «Nato umanitaria», impegnata nel «mantenimento della pace»: il segretario generale Stoltenberg, il 28 settembre a New York, ha assicurato che «la Nato è pronta ad appoggiare le Nazioni Unite per rendere le sue operazioni di peacekeeping più sicure ed efficaci».
Partecipa alla prima fase della TJ15 anche l’Unione europea. Il coinvolgimento della Ue nella grande esercitazione di guerra della Nato riporta in primo piano la questione politica di fondo. L’art. 42 del Trattato sull’Unione europea stabilisce che «la politica dell’Unione rispetta gli obblighi di alcuni Stati membri, i quali ritengono che la loro difesa comune si realizzi tramite l’Organizzazione del Trattato del Nord Atlantico». Poiché sono membri della Alleanza 22 dei 28 paesi della Ue, è evidente il predominio della Nato. Inoltre, il protocollo n. 10 sulla cooperazione istituita dall’art. 42 sottolinea che la Nato «resta il fondamento della difesa collettiva» della Ue, e che «un ruolo più forte dell'Unione in materia di sicurezza e di difesa contribuirà alla vitalità di un'Alleanza atlantica rinnovata». Rinnovata sì, ma rigidamente ancorata alla vecchia gerarchia: il Comandante supremo alleato in Europa è sempre nominato dal presidente degli Stati uniti e sono in mano agli Usa tutti gli altri comandi chiave.
Tramite la Nato, al cui interno i governi dell’Est sono legati più a Washington che a Bruxelles, gli Usa influiscono non solo sulla politica estera e militare della Ue, ma complessivamente sui suoi indirizzi politici ed economici. Sono così riusciti a trasformare l’Europa in prima linea di una nuova guerra fredda, che si sta allargando alla regione Asia/Pacifico, continuando allo spesso tempo a usarla come ponte di lancio delle operazioni militari Usa/Nato in Medioriente e Africa. Con la collaborazione delle oligarchie politiche ed economiche europee che, pur in concorrenza con quelle statunitensi e anche l’una con l’altra, convergono (pur a differenti livelli) quando si tratta di difendere l’«ordine economico mondiale» dominato dall’Occidente, oggi messo in discussione dai Brics e altri paesi emergenti.
In tale quadro l’Italia continua a distinguersi per la sua subalternità agli Stati uniti e quindi per la sua «fedeltà atlantica». Riguardo alla Trident Juncture 2015, comunica il governo, «sin dal 2013 l'Italia aveva anticipato all'Alleanza una prima offerta di assetti, basi e poligoni»: il centro di Poggio Renatico (Ferrara), il primo divenuto operativo del nuovo Sistema di comando e controllo aereo Nato, che potrà lanciare operazioni di guerra aerea in un’area di oltre 10 milioni di km quadrati, dall’Europa orientale all’Asia e all’Africa; e, per il dispiegamento delle forze aeree, «le basi di Trapani, Decimomannu, Pratica di Mare, Pisa, Amendola e Sigonella». Partecipano alla TJ15 anche le navi impegnate nell’esercitazione «Mare Aperto» e unità dell’esercito inviate a Capo Teulada (Sardegna), in Spagna e Portogallo.
Il governo nega il coinvolgimento del Joint Force Command di Napoli (con uno staff di 800 militari al quartier generale di Lago Patria), in quanto la TJ15 è guidata dal Joint Force Command di Brunssum (Olanda). Sconfessato dalla stessa Nato: il comando Nato di Napoli – diretto dall’ammiraglio Usa Ferguson che è anche comandante delle Forze navali Usa in Europa, delle Forze navali Usa del Comando Africa e delle Forze Nato in Kosovo – svolge nel 2015 il ruolo di comando operativo della «Forza di risposta» (40mila effettivi) che viene testata nella Trident Juncture. Nel 2016 il comando passerà a Brunssum, alternandosi annualmente con Napoli.
Dulcis in fundo, la Nato annuncia che ha «invitato quest’anno alla Trident Juncture, per la prima volta, un gran numero di industrie della difesa perché, partecipando all’esercitazione, trovino soluzioni tecnologiche per accelerare l’innovazione militare». La Trident Juncture 2015, il cui costo è segreto ma sicuramente ammonta a miliardi di dollari, prepara così altre enormi spese per l’acquisto di armamenti. Il tutto pagato con denaro pubblico, ossia direttamente e indirettamente dai cittadini.
(il manifesto, 3 ottobre 2015)
=== 9 ===
L’arte della guerra
Missione Nato in «East Cerasia»
Manlio Dinucci
«Nella East Cerasia (Cerasia dell’Est), un paese ha invaso un paese vicino più piccolo e minaccia di invaderne un altro. Le implicazioni della crisi sono globali. La Nato lancia una missione internazionale di assistenza e appoggio per proteggere gli Stati minacciati»: questo è lo scenario che viene «simulato» dall’esercitazione Trident Juncture 2015 (TJ15).
I nomi, spiega la Nato, sono «fittizi». Non ci vuole però molta immaginazione per capire che la «Cerasia dell’Est» è l’Europa dell’Est e «il paese invasore» è la Russia, accusata dalla Nato di aver invaso l’Ucraina e di minacciare altri Stati dell’Est. Quella in corso in Italia, Spagna e Portogallo è dunque una prova reale di guerra sul fronte orientale.
Nella fase iniziale (3-16 ottobre), nel centro di Poggio Renatico (Ferrara), il primo operativo del nuovo Sistema di comando e controllo aereo Nato, 400 militari di 15 paesi «simulano gli eventi da affrontare». Quindi, dal 21 ottobre al 6 novembre, si svolge la Livex, l’esercitazione «dal vivo» con oltre 230 unità terrestri, aeree e navali e forze speciali di 28 paesi alleati e 7 partner (tra cui l’Ucraina), comprendenti 36 mila uomini, oltre 60 navi e 200 aerei da guerra.
Nella TJ15, le operazioni terrestri sono controllate dal Landcom, il Comando delle forze terrestri Nato con quartier generale a Izmir (Turchia), agli ordini del generale Usa Nicholson, che ha inviato sul campo oltre 250 membri del suo staff. Quelle marittime, dal Marcom, il Comando delle forze navali Nato con quartier generale a Northwood (Gran Bretagna), agli ordini dell’ammiraglio britannico Hudson. Quelle aeree, dallo Aircom, il Comando delle forze aeree Nato con quartier generale a Ramstein (Germania), agli ordini del generale Usa Gorenc che è anche comandante delle forze aeree Usa in Europa e di quelle per l’Africa.
La TJ15 serve a testare la capacità della «Forza di risposta» (40mila uomini), in particolare della sua «Forza di punta ad altissima prontezza operativa» proiettabile in 48 ore fuori dall’area Nato sia verso Est che verso Sud, il cui comando operativo viene esercitato nel 2015 dal Joint Force Command di Lago Patria (Napoli), agli ordini dell’ammiraglio Usa Ferguson che è anche comandante delle Forze navali Usa in Europa e di quelle per l’Africa.
L’Italia, comunica il governo, ha fornito per l’esercitazione «assetti, basi e poligoni». Particolarmente importanti le basi e i poligoni per le forze aeree, che la Nato così elenca: Pisa e Grosseto in Toscana, Pratica di Mare nel Lazio, Amendola in Puglia, Decimomannu e Teulada in Sardegna, Sigonella e Trapani in Sicilia, cui si aggiunge la portaerei Cavour come base galleggiante.
Alla vigilia della Livex, il 19 ottobre, si svolgerà all’aeroporto di Trapani Birgi la cerimonia di apertura, con la partecipazione di alcuni dei massimi rappresentanti militari italiani e Nato, seguita da una conferenza stampa e dal sorvolo degli aerei da guerra (Eurofighter 2000, F-16, Amx e altri), italiani, polacchi, greci e canadesi, più un aereo.radar Awacs rischierato a Trapani dalla base Nato di Geilenkirchen (Germania).
Niente cerimonie, invece, alla base di Decimomannu, usata anche da aerei sloveni, e al poligono di Teulada dove si eserciteranno anche forze terrestri. L’esercitazione Livex «dal vivo», con bombe e missili che esplodendo spargeranno nell’ambiente uranio impoverito, altri metalli pesanti e sostanze chimiche tossiche, seminerà altra morte provocando tumori e malformazioni genetiche. Pagando con denaro pubblico, ricavato dai tagli alle spese sociali, le spese vive della Livex.
(il manifesto, 13 ottobre 2015)
(english / italiano)
Uno sguardo ai confini della Federazione Russa
1) Georgia on their minds: West tries to make a Serbia out of Russia (Neil Clark)
2) Paesi baltici: “democrazia” intermittente tra sfilate di SS e “minaccia russa” (Fabrizio Poggi)
Crescono gli allarmi per le manifestazioni più eclatanti e, in diverse occasioni, sfacciatamente provocatorie, di neofascismo, antisemitismo, neonazismo, revisionismo storico, in vari paesi dell'Europa orientale. La questione ha toccato picchi di aperta esternazione, anche simbolica, con l'apparizione dei battaglioni neonazisti in Ucraina, i cui capimanipolo sono stati a suo tempo addestrati da istruttori USA, quindi usati sul fronte del Donbass, dove hanno terrorizzato la popolazione civile, “istituzionalizzati” dal potere golpista di Kiev e, ovviamente, bellamente ignorati – quando non addirittura romanzescamente riverniciati di buonismo – dalla maggior parte dei media nostrani.
Ma, prima e oltre che in Ucraina, dove l'eroicizzazione di elementi e gruppi a suo tempo al servizio delle SS è frutto della “democratizzazione” degli ultimi anni, l'area di più radicata e stagionata memoria nazista è quella del Baltico. Negli ultimi tempi anche in Polonia e in Moldavia si assiste a un crescendo di distruzione di monumenti dedicati ai soldati sovietici caduti nella Seconda guerra mondiale e alla rimozione dei resti di militari dell'Armata Rossa dai cimiteri e loro trasferimento in località remote. Nel migliore dei casi, i monumenti vengono trasferiti in periferie lontane delle città; in altre occasioni, si recintano aree apposite in cui vengono raccolti busti, monumenti, targhe legati alle gesta dei soldati rossi o che in qualche modo ricordino il periodo sovietico – è stato così, a suo tempo, nella stessa Russia – e, più di recente, in alcuni di quei paesi, è scoppiata la moda dei “musei dell'occupazione sovietica”, a volte semplicemente “musei dell'occupazione”, equiparando il periodo sovietico all'invasione nazista. In Estonia, i veterani russi dell'Armata Rossa, anche i decorati come Eroi dell'Unione Sovietica, sono equiparati per legge agli scagnozzi locali al soldo delle SS naziste: alle parate vengono fatti sfilare insieme come “partecipanti alla Seconda guerra mondiale”! Si demoliscono i monumenti ai caduti sovietici, ma si investono solide cifre in quelli alle Divisioni SS baltiche, i cui reduci possono riunirsi ufficialmente, in uniforme nazista, a differenza dei veterani rossi, cui si vietano le assemblee e persino l'esibizione di decorazioni sovietiche. Il 16 marzo è già dal 1994 pressoché ricorrenza ufficiale in Lettonia, a ricordo dell'ingresso in battaglia delle Divisioni lettoni, contro l’Armata Rossa e nelle file delle SS. E se i membri del Comitato antifascista lettone organizzano controparate con la bandiera dell'Urss, a finire in galera sono proprio loro, per esibizione di “simboli antistatali” e non i nazisti della Legione volontaria SS.
Il sempre più traballante primo ministro ucraino Arsenij Jatsenjuk – costretto ora a inventarsi anche falsi attentati, per cercare di risollevare l'audience intorno alla sua persona – non escogita nulla di nuovo, quando parla di “Untermenschen” a proposito dei russi che vivono in Ucraina o quando, come nel gennaio scorso, nell'intervista alla TV tedesca ARD, aveva parlato di “aggressione dell'Urss alla Germania e all'Ucraina” nel 1941: nei paesi baltici, gli omaggi alle ex SS locali, i pianti contro la “occupazione sovietica” o l'esclusione dalla categoria dei vivi di chiunque non sia “nativo etnico”, sono da tempo istituzionalizzati.
Per la verità, ogni tanto anche lì sono costretti a fare qualche passo indietro, quando il passato di qualcuno di quegli “eroi” rischia davvero di compromettere il paese agli occhi della comunità internazionale che, se volge la testa o addirittura amplifica gli urli sulla “invasione bolscevica delle piccole repubbliche” baltiche, è costretta a esternare commenti sdegnati a proposito dell'oltraggio ad alcuni “principi fondanti” della democrazia, come è il caso dell'olocausto. E' così che in Lituania lo scandalo è scoppiato quando si è scoperto che un “eroe nazionale” aveva partecipato, durante la guerra, non solo alle uccisioni di cittadini sovietici – e questo poteva passare: anzi, per questo aveva avuto una medaglia – ma anche alle stragi di ebrei. Dopo quindici anni che Pranas Končius, combattente antisovietico della cosiddetta Unione dei partigiani per la libertà della Lituania (attiva dal 1944 fino a metà anni '50) era stato insignito dell'ordine della Croce di Vytis, la presidente Dalja Gribauskajte si è vista costretta a cancellare il provvedimento, “in considerazione dell'appello del Centro per il genocidio e la resistenza”, che accusava Končius di aver partecipato ad almeno tre fucilazioni in massa di donne e bambini ebrei lituani. Sottufficiale dell'esercito lituano, con l'occupazione tedesca Končius entrò a far parte della polizia al servizio dei nazisti; nel '44, con il ritorno del potere sovietico, si dette alla macchia nelle file dei cosiddetti “fratelli dei boschi”. Accerchiate le bande più volte dai reparti del Ministero degli interni, Končius riuscì sempre a sottrarsi alla cattura, fino al 1965, allorché fu ucciso in un ultimo scontro a fuoco con la polizia sovietica.
Proprio a quei “fratelli dei boschi”, che agivano non solo in Lituania, ma in tutti i paesi baltici, è dedicato il monumento inaugurato lo scorso 11 settembre a Ile, in Lettonia, alla presenza di alte cariche militari ed esponenti della repubblica, tra cui lo speaker della Sejm, il parlamento lettone. Attivi dalla fine della guerra fino a buona parte degli anni '50, i “fratelli dei boschi” erano composti per lo più di ex legionari baltici delle Waffen SS e si resero responsabili dell'uccisione di alcune migliaia di civili sovietici. Di recente, una pubblicazione del Ministero degli esteri di Riga - in Lettonia, nel 1935, gli ebrei costituivano il 5% della popolazione - contiene una perla del tipo: “solo dopo l'indipendenza, nel 1991, si è cominciato a studiare la storia dell'olocausto in Lettonia, durante l'occupazione nazista e sovietica, dal 1940 al 1956” e si sono portati alla luce “aspetti prima distorti dalla propaganda e disinformazione nazista e sovietica”. Bontà sua, si ammette che “alcuni elementi locali” aiutarono i battaglioni di sterminio delle SS anche in Lettonia, per essere poi trasferiti in Russia e Bielorussia; nel massacro di 25mila ebrei del ghetto di Riga, la polizia lettone, secondo la pubblicazione, svolse “solo”(!) il lavoro di sorveglianza, nelle cosiddette “Schutzmannschaften”.
Nei tre paesi baltici, l'odio per le nazionalità diverse si è sempre manifestato sotto forma della loro estraniazione ufficiale dalla vita sociale e pubblica. Se in Estonia, sin dagli anni '20 si sottoposero a emarginazione, discriminazione e saccheggio quelle decine di migliaia (di quel milione di emigrati bianchi russi dopo la rivoluzione d'Ottobre) di “fratelli di classe” russi fuggiti alla “peste bolscevica”, solo per il fatto di non essere estoni puri, ecco che oggi addirittura il preambolo della Costituzione lettone sancisce ufficialmente il principio per cui chi non è lettone è “non cittadino”, e in tale categoria rientra quasi il 15% della popolazione. Vi si parla infatti esclusivamente di “terre lettoni storiche”, “nazione lettone”, “lingua e cultura lettoni”. Nessuna menzione del 27% di popolazione russa, 3,5% bielorussa, 2,2% ucraina e altrettanto polacca; semplicemente, non esistono: non votano, non hanno lingua propria, insomma, come anticipava 90 anni fa il bulgakoviano Poligraf Poligrafič “alla persona senza documenti è severamente vietato esistere”.
Ma tant'è, in nome della “indipendenza”! Recentemente, Oleg Nazarov, del Club Zinovev, scriveva che “il 10 ottobre 1939 fu firmato il trattato sovietico-lituano di mutua assistenza, secondo cui l'Urss passava alla Lituania la città di Vilna (l'attuale capitale Vilnius) e la regione di Vilna. Su tale conseguenza della cosiddetta "occupazione sovietica" (la cui negazione è punibile per legge) i politici lituani tacciono. Non ricordano che durante "l'occupazione" la popolazione della Lituania era in crescita e ora invece si riduce. Tale silenzio non è un caso. La Lituania, che era nell'Urss la vetrina delle conquiste del socialismo, nei 24 anni dalla sua indipendenza non ha ottenuto prosperità, ma si è trasformata in una colonia dell'UE”. Nel complesso, a partire dal 1920 e durante la guerra civile scatenata dagli eserciti bianchi e dalle potenze straniere contro la giovane Repubblica sovietica russa, la Lituania è passata attraverso l'occupazione polacca di vasti territori, mire bielorusse su altri, dittatura fascista e “lituanizzazione” di territori e popolazione e, infine, invasione nazista. Alla fine della guerra il paese riacquistò i territori persi e inoltre, scrive Nazarov – non certo imputabile di simpatie staliniane – si allargò grazie a Stalin con altre aree, in precedenza tedesche o bielorusse. Nel 1990, in occasione del 50° dei trattati sottoscritti dall'Urss con le repubbliche baltiche, “Meždunarodnaja Žizn”, pubblicava alcuni rapporti inviati nel 1939 a Mosca da fiduciari o plenipotenziari sovietici. In tali rapporti si evidenziava come quei vari patti (di mutua assistenza, commerciali o di non aggressione) facessero sorgere forte apprensione nelle classi dominanti di quei paesi: apprensione per la possibile “bolscevizzazione” che sarebbe seguita all'arrivo di reparti dell'Armata Rossa a difesa delle basi concesse all'Urss e che erano invece salutati con entusiasmo dalle forze rivoluzionarie, convinte della prossima fine dei regimi fascisti locali.
Dunque, ancora una volta, si rileva come il nucleo centrale di ogni contrapposizione – nazionale, culturale, religiosa, ecc. - abbia una radice di classe e come l'odierna canea attorno alla presunta “minaccia russa” o a qualunque tema che abbia a che fare con l'esperienza sovietica, risponda a precisi interessi di classe. Gli atti di contrizione per l'olocausto nazista tacciono di fronte alle odierne sfilate degli ultimi avanzi di quelli che Der Spiegel, nel 2009, definiva “Die Komplizen”, se si tratta di abbattere le frontiere di fronte ai capitali occidentali; le genuflessioni quotidiane dinanzi all'icona della democrazia liberale passano in secondo piano allorché sono in gioco gli interessi del polo imperialista europeo, che ha bisogno di allargare il proprio mercato interno e la propria riserva di forza lavoro. Così che, ben vengano gli eredi delle Waffen SS a irrobustire la UE e a cedere territori alle esigenze dell'Alleanza atlantica contro la “minaccia russa”: dopo tutto, si tratta di repubbliche democratiche, anche se la democrazia è limitata a una fetta sola della popolazione.
=== 1 ===
Georgia on their minds: West tries to make a Serbia out of Russia
Neil Clark is a journalist, writer, broadcaster and blogger. He has written for many newspapers and magazines in the UK and other countries including The Guardian, Morning Star, Daily and Sunday Express, Mail on Sunday, Daily Mail, Daily Telegraph, New Statesman, The Spectator, The Week, and The American Conservative. He is a regular pundit on RT and has also appeared on BBC TV and radio, Sky News, Press TV and the Voice of Russia. He is the co-founder of the Campaign For Public Ownership @PublicOwnership. His award winning blog can be found at www.neilclark66.blogspot.com. He tweets on politics and world affairs @NeilClark66
Neil Clark is a journalist, writer, broadcaster and blogger. He has written for many newspapers and magazines in the UK and other countries including The Guardian, Morning Star, Daily and Sunday Express, Mail on Sunday, Daily Mail, Daily Telegraph, New Statesman, The Spectator, The Week, and The American Conservative. He is a regular pundit on RT and has also appeared on BBC TV and radio, Sky News, Press TV and the Voice of Russia. He is the co-founder of the Campaign For Public Ownership @PublicOwnership. His award winning blog can be found at www.neilclark66.blogspot.com. He tweets on politics and world affairs @NeilClark66
10 Oct, 2015
Putin calls the West’s bluff on fighting ISIS in Syria. Western elite figures are most unhappy. The Empire badly needs to strike a blow at Russia – and right on cue, the issue of ‘war crimes’ in Georgia miraculously comes to the fore!
This Thursday it was announced that the International Criminal Court was planning to investigate possible crimes committed during the conflict between Georgia and Russia in 2008.
Reuters reports: ‘the court said that Prosecutor Fatou Bensouda had concluded there was a “reasonable basis to believe” crimes had been committed during the short war over the Russian-backed breakaway Georgian province of South Ossetia.”
“A favorable decision by the judges would pit non-ICC member Russia versus the European-backed global war crimes court at a time of high East-West tensions over the conflicts in Ukraine and Syria,” says Radio Free Europe/Radio Liberty.
Now, it could be that the timing of this is a total coincidence. That it just so happened that over seven years after the events in question, the ICC decided to make a statement on Georgia, in the same week that the Western elites were fuming over Russia out-maneuvering them in Syria and leaving their ‘regime change’ plans for Damascus in tatters.
And it could also be a coincidence that NATO too has been talking about Georgia rather loudly this week.
“Georgia is a sovereign nation with internationally recognized borders. It has the right to determine its own future. And its own security arrangements. Yet today, Russia still violates Georgia’s borders. NATO calls on Russia to reverse its recognition of the South Ossetia and Abkhazia regions of Georgia as independent states. Georgia is one of NATO’s closest partners. We are committed to deepening our partnership,” declared NATO Secretary General Jens Stoltenberg.
Isn’t it interesting how the issue of Georgia, the independence of South Ossetia and Abkhazia and war crimes committed in the conflict, has become a ‘hot topic’ in this of all weeks? What was a dead issue has suddenly come alive. Now it’s not just Hoagy Carmichael, but quite a few other people that have Georgia on their minds.
It’s very hard to escape the conclusion that NATO and the West are desperate to use all possible instruments against Russia to ‘punish’ them for having the temerity to drop bombs in Syria – something only NATO powers and its allies believe they have the right to do. If so, it wouldn‘t be anything new.
Seeking to ‘punish’ countries by bringing up events of the past and threatening them with war crimes investigations is something the US and its closest allies have done plenty of times in the past.
With Serbia, politically-motivated war crimes indictments were used to bully the country into toeing the Washington line and taking a pro-Western ‘reform’ path which benefited Western capital.
Think back to the illegal NATO bombing of Yugoslavia in 1999. Washington’s chief hawk, Secretary of State Madeline Albright, thought the Yugoslav government would capitulate in a matter of days. “I don’t see this is a long term operation. I think this is something that is achievable within a relatively short space of time,” she boasted.
But the Yugoslav government did not capitulate and NATO’s campaign started to run into difficulties. The ‘humanitarian’ bombers of the West hit a number of civilian targets including Serbian television, a passenger train, and a convoy of Kosovan Albanians, which they shamefully tried to blame on Yugoslav forces. As the civilian casualties mounted, splits started to grow between NATO member states. The US was rattled. Something needed to be done to increase pressure on Belgrade and isolate the Yugoslavia leadership further.
Right on cue, on the 27th of May, Yugoslav President Slobodan Milosevic and four other leading political and military figures in the country (including the Chief of Staff of the Yugoslav Army) were indicted for war crimes by the ICTY.
The timing could not have been better for Washington. We know that the US and Britain were informed of the decision by ICTY Prosecutor Louise Arbour two days before it was publicly announced – with Arbour discussing it in a ten minute telephone call with US President Bill Clinton and British Prime Minister Tony Blair.
An ‘independent’ court? The ICTY was anything but.
Fast forward to May 2011. NATO was once again bombing a sovereign state – this time Libya. Again, things weren’t going quite according to plan as NATO hadn’t made the advances they thought they would have by this stage. The government of Muammar Gaddafi called for a truce and for peace negotiations with the anti-government Western-backed ‘rebels’ based in Benghazi. But a truce and a negotiated settlement was the last thing NATO wanted – they were hell-bent on regime change and turning one of the richest countries in Africa into a failed state.
One day later, it was announced that the ICC’s chief prosecutor was officially seeking an arrest warrant for Gaddafi (and his son Saif al-Islam and Intelligence chief Abdullah Senussi) for ‘crimes against humanity‘ – sabotaging any hopes for a peaceful resolution.
Now of course, the indictments of Milosevic and Gaddafi at times when wars against their countries were not going well for NATO could again have just been one big coincidence. But there was a link between the two cases, as Diana Johnstone noted in her 2011 Counterpunch article ‘The Imperialist Crime Cover Up.’
“In the spring of 1999, David Scheffer, who was then US Secretary of State Madeleine Albright’s Ambassador at large for War Crimes, visited Louise Arbour and provided her with NATO reports on which to base her indictments. Indeed, Scheffer had earlier helped set up the ICTY as instructed by Ms. Albright.”
In 2011, Scheffer was on the scene again, enthusing over the indictment of Gaddafi. “NATO will doubtless appreciate the ICC investigation and indictment of top Libyan leaders, including Kadhafi,” he told AFP.
Johnstone concludes: “Thus the International Criminal Court turns out to be a continuation of the ICTY, that is, an instrument not of international justice but the judicial arm of Western intervention in weaker countries. The ICC could well stand for Imperialist Crimes Cover-up.”
Which brings us back to Georgia.
The ICC’s plan to investigate the Georgia-Russia conflict is noteworthy given other situations it is currently investigating. All nine of them involve Africa. The ICC has indicted 36 individuals to date – all of them were Africans. Mmm, I wonder if you can see any bias here? The crimes of the individuals the ICC has indicted cannot really be compared to those of Western leaders whose ‘interventions,’ whether directly or indirectly through terrorist proxies, have laid waste to vast swathes of the Middle East – CRIMES which the ICC ignores.
ICC = Imperialist Crime Cover Up? What a ludicrous thought!
However, any attempts to use the court to make a Serbia out of Russia are unlikely to succeed. Although Russia signed the Rome Statute which established the ICC, it has not formally ratified the statute. Slobodan Milosevic’s mistake was to recognize the jurisdiction of the ICTY when he signed the Dayton Peace Accords in 1995 – not believing that he would ever be indicted by the court.
Even leaving the issues of legal jurisdiction aside, the ICC is on very shaky ground indeed if it tries to put any blame on Russia for the events which occurred seven years ago.
The war began with Georgia’s cynical attack on the South Ossetian city of Tskhinvali and the Russian peacekeepers stationed there on the night of 7/8th August 2008, as world leaders were gathering in Beijing for the start of the Olympics.
It’s not ‘Russian propaganda’ to claim that Georgia was the aggressor and acted illegally, it’s the simple truth. “There is the question of whether the use of force by Georgia in South Ossetia, beginning with the shelling of Tskhinvali during the night of 7/8 August 2008, was justifiable under international law. It was not,” said the official 2009 EU report on the conflict.
The report also stated:
“There was no ongoing armed attack by Russia before the start of the Georgian operation. Georgian claims of a large-scale presence of Russian armed forces in South Ossetia prior to the Georgian offensive on 7/8 August could not be substantiated by the Mission.”
Russia successfully repelled the Georgian aggression – to the great annoyance of the West’s endless war lobby, who had desperately tried to paint Russia as the aggressor. Anti-imperialist writer Seumas Milne put the five day Georgia-Russia war into context. “The former Soviet republic [Georgia], was a particular favourite of Washington’s neoconservatives. Its forces, trained and armed by the US and Israel, made up the third largest contingent in the occupation of Iraq. It’s authoritarian US-educated president [Mikhail Saakashvili] had been lobbying hard for Georgia to join NATO, as part of the alliance’s eastward expansion up to Russia’s borders.”
The role of Georgia in neocon machinations against Russia could not be plainer. The plan failed miserably in 2008, but now, as Russia pounds western terrorist proxies in Syria, the Georgian conflict has been resuscitated.
This time, though, any use of international courts to bully and subdue a country that doesn’t toe the Washington line is doomed to failure. And if an investigation is opened into the Georgia conflict, but not those directly involving leading Western countries, the only result will be to discredit the ‘Imperialist Crimes Cover-up’ still further.
=== 2 ===
Paesi baltici: “democrazia” intermittente tra sfilate di SS e “minaccia russa”
di Fabrizio Poggi, 29 Settembre 2015
Crescono gli allarmi per le manifestazioni più eclatanti e, in diverse occasioni, sfacciatamente provocatorie, di neofascismo, antisemitismo, neonazismo, revisionismo storico, in vari paesi dell'Europa orientale. La questione ha toccato picchi di aperta esternazione, anche simbolica, con l'apparizione dei battaglioni neonazisti in Ucraina, i cui capimanipolo sono stati a suo tempo addestrati da istruttori USA, quindi usati sul fronte del Donbass, dove hanno terrorizzato la popolazione civile, “istituzionalizzati” dal potere golpista di Kiev e, ovviamente, bellamente ignorati – quando non addirittura romanzescamente riverniciati di buonismo – dalla maggior parte dei media nostrani.
Ma, prima e oltre che in Ucraina, dove l'eroicizzazione di elementi e gruppi a suo tempo al servizio delle SS è frutto della “democratizzazione” degli ultimi anni, l'area di più radicata e stagionata memoria nazista è quella del Baltico. Negli ultimi tempi anche in Polonia e in Moldavia si assiste a un crescendo di distruzione di monumenti dedicati ai soldati sovietici caduti nella Seconda guerra mondiale e alla rimozione dei resti di militari dell'Armata Rossa dai cimiteri e loro trasferimento in località remote. Nel migliore dei casi, i monumenti vengono trasferiti in periferie lontane delle città; in altre occasioni, si recintano aree apposite in cui vengono raccolti busti, monumenti, targhe legati alle gesta dei soldati rossi o che in qualche modo ricordino il periodo sovietico – è stato così, a suo tempo, nella stessa Russia – e, più di recente, in alcuni di quei paesi, è scoppiata la moda dei “musei dell'occupazione sovietica”, a volte semplicemente “musei dell'occupazione”, equiparando il periodo sovietico all'invasione nazista. In Estonia, i veterani russi dell'Armata Rossa, anche i decorati come Eroi dell'Unione Sovietica, sono equiparati per legge agli scagnozzi locali al soldo delle SS naziste: alle parate vengono fatti sfilare insieme come “partecipanti alla Seconda guerra mondiale”! Si demoliscono i monumenti ai caduti sovietici, ma si investono solide cifre in quelli alle Divisioni SS baltiche, i cui reduci possono riunirsi ufficialmente, in uniforme nazista, a differenza dei veterani rossi, cui si vietano le assemblee e persino l'esibizione di decorazioni sovietiche. Il 16 marzo è già dal 1994 pressoché ricorrenza ufficiale in Lettonia, a ricordo dell'ingresso in battaglia delle Divisioni lettoni, contro l’Armata Rossa e nelle file delle SS. E se i membri del Comitato antifascista lettone organizzano controparate con la bandiera dell'Urss, a finire in galera sono proprio loro, per esibizione di “simboli antistatali” e non i nazisti della Legione volontaria SS.
Il sempre più traballante primo ministro ucraino Arsenij Jatsenjuk – costretto ora a inventarsi anche falsi attentati, per cercare di risollevare l'audience intorno alla sua persona – non escogita nulla di nuovo, quando parla di “Untermenschen” a proposito dei russi che vivono in Ucraina o quando, come nel gennaio scorso, nell'intervista alla TV tedesca ARD, aveva parlato di “aggressione dell'Urss alla Germania e all'Ucraina” nel 1941: nei paesi baltici, gli omaggi alle ex SS locali, i pianti contro la “occupazione sovietica” o l'esclusione dalla categoria dei vivi di chiunque non sia “nativo etnico”, sono da tempo istituzionalizzati.
Per la verità, ogni tanto anche lì sono costretti a fare qualche passo indietro, quando il passato di qualcuno di quegli “eroi” rischia davvero di compromettere il paese agli occhi della comunità internazionale che, se volge la testa o addirittura amplifica gli urli sulla “invasione bolscevica delle piccole repubbliche” baltiche, è costretta a esternare commenti sdegnati a proposito dell'oltraggio ad alcuni “principi fondanti” della democrazia, come è il caso dell'olocausto. E' così che in Lituania lo scandalo è scoppiato quando si è scoperto che un “eroe nazionale” aveva partecipato, durante la guerra, non solo alle uccisioni di cittadini sovietici – e questo poteva passare: anzi, per questo aveva avuto una medaglia – ma anche alle stragi di ebrei. Dopo quindici anni che Pranas Končius, combattente antisovietico della cosiddetta Unione dei partigiani per la libertà della Lituania (attiva dal 1944 fino a metà anni '50) era stato insignito dell'ordine della Croce di Vytis, la presidente Dalja Gribauskajte si è vista costretta a cancellare il provvedimento, “in considerazione dell'appello del Centro per il genocidio e la resistenza”, che accusava Končius di aver partecipato ad almeno tre fucilazioni in massa di donne e bambini ebrei lituani. Sottufficiale dell'esercito lituano, con l'occupazione tedesca Končius entrò a far parte della polizia al servizio dei nazisti; nel '44, con il ritorno del potere sovietico, si dette alla macchia nelle file dei cosiddetti “fratelli dei boschi”. Accerchiate le bande più volte dai reparti del Ministero degli interni, Končius riuscì sempre a sottrarsi alla cattura, fino al 1965, allorché fu ucciso in un ultimo scontro a fuoco con la polizia sovietica.
Proprio a quei “fratelli dei boschi”, che agivano non solo in Lituania, ma in tutti i paesi baltici, è dedicato il monumento inaugurato lo scorso 11 settembre a Ile, in Lettonia, alla presenza di alte cariche militari ed esponenti della repubblica, tra cui lo speaker della Sejm, il parlamento lettone. Attivi dalla fine della guerra fino a buona parte degli anni '50, i “fratelli dei boschi” erano composti per lo più di ex legionari baltici delle Waffen SS e si resero responsabili dell'uccisione di alcune migliaia di civili sovietici. Di recente, una pubblicazione del Ministero degli esteri di Riga - in Lettonia, nel 1935, gli ebrei costituivano il 5% della popolazione - contiene una perla del tipo: “solo dopo l'indipendenza, nel 1991, si è cominciato a studiare la storia dell'olocausto in Lettonia, durante l'occupazione nazista e sovietica, dal 1940 al 1956” e si sono portati alla luce “aspetti prima distorti dalla propaganda e disinformazione nazista e sovietica”. Bontà sua, si ammette che “alcuni elementi locali” aiutarono i battaglioni di sterminio delle SS anche in Lettonia, per essere poi trasferiti in Russia e Bielorussia; nel massacro di 25mila ebrei del ghetto di Riga, la polizia lettone, secondo la pubblicazione, svolse “solo”(!) il lavoro di sorveglianza, nelle cosiddette “Schutzmannschaften”.
Nei tre paesi baltici, l'odio per le nazionalità diverse si è sempre manifestato sotto forma della loro estraniazione ufficiale dalla vita sociale e pubblica. Se in Estonia, sin dagli anni '20 si sottoposero a emarginazione, discriminazione e saccheggio quelle decine di migliaia (di quel milione di emigrati bianchi russi dopo la rivoluzione d'Ottobre) di “fratelli di classe” russi fuggiti alla “peste bolscevica”, solo per il fatto di non essere estoni puri, ecco che oggi addirittura il preambolo della Costituzione lettone sancisce ufficialmente il principio per cui chi non è lettone è “non cittadino”, e in tale categoria rientra quasi il 15% della popolazione. Vi si parla infatti esclusivamente di “terre lettoni storiche”, “nazione lettone”, “lingua e cultura lettoni”. Nessuna menzione del 27% di popolazione russa, 3,5% bielorussa, 2,2% ucraina e altrettanto polacca; semplicemente, non esistono: non votano, non hanno lingua propria, insomma, come anticipava 90 anni fa il bulgakoviano Poligraf Poligrafič “alla persona senza documenti è severamente vietato esistere”.
Ma tant'è, in nome della “indipendenza”! Recentemente, Oleg Nazarov, del Club Zinovev, scriveva che “il 10 ottobre 1939 fu firmato il trattato sovietico-lituano di mutua assistenza, secondo cui l'Urss passava alla Lituania la città di Vilna (l'attuale capitale Vilnius) e la regione di Vilna. Su tale conseguenza della cosiddetta "occupazione sovietica" (la cui negazione è punibile per legge) i politici lituani tacciono. Non ricordano che durante "l'occupazione" la popolazione della Lituania era in crescita e ora invece si riduce. Tale silenzio non è un caso. La Lituania, che era nell'Urss la vetrina delle conquiste del socialismo, nei 24 anni dalla sua indipendenza non ha ottenuto prosperità, ma si è trasformata in una colonia dell'UE”. Nel complesso, a partire dal 1920 e durante la guerra civile scatenata dagli eserciti bianchi e dalle potenze straniere contro la giovane Repubblica sovietica russa, la Lituania è passata attraverso l'occupazione polacca di vasti territori, mire bielorusse su altri, dittatura fascista e “lituanizzazione” di territori e popolazione e, infine, invasione nazista. Alla fine della guerra il paese riacquistò i territori persi e inoltre, scrive Nazarov – non certo imputabile di simpatie staliniane – si allargò grazie a Stalin con altre aree, in precedenza tedesche o bielorusse. Nel 1990, in occasione del 50° dei trattati sottoscritti dall'Urss con le repubbliche baltiche, “Meždunarodnaja Žizn”, pubblicava alcuni rapporti inviati nel 1939 a Mosca da fiduciari o plenipotenziari sovietici. In tali rapporti si evidenziava come quei vari patti (di mutua assistenza, commerciali o di non aggressione) facessero sorgere forte apprensione nelle classi dominanti di quei paesi: apprensione per la possibile “bolscevizzazione” che sarebbe seguita all'arrivo di reparti dell'Armata Rossa a difesa delle basi concesse all'Urss e che erano invece salutati con entusiasmo dalle forze rivoluzionarie, convinte della prossima fine dei regimi fascisti locali.
Dunque, ancora una volta, si rileva come il nucleo centrale di ogni contrapposizione – nazionale, culturale, religiosa, ecc. - abbia una radice di classe e come l'odierna canea attorno alla presunta “minaccia russa” o a qualunque tema che abbia a che fare con l'esperienza sovietica, risponda a precisi interessi di classe. Gli atti di contrizione per l'olocausto nazista tacciono di fronte alle odierne sfilate degli ultimi avanzi di quelli che Der Spiegel, nel 2009, definiva “Die Komplizen”, se si tratta di abbattere le frontiere di fronte ai capitali occidentali; le genuflessioni quotidiane dinanzi all'icona della democrazia liberale passano in secondo piano allorché sono in gioco gli interessi del polo imperialista europeo, che ha bisogno di allargare il proprio mercato interno e la propria riserva di forza lavoro. Così che, ben vengano gli eredi delle Waffen SS a irrobustire la UE e a cedere territori alle esigenze dell'Alleanza atlantica contro la “minaccia russa”: dopo tutto, si tratta di repubbliche democratiche, anche se la democrazia è limitata a una fetta sola della popolazione.
Jugocoord su Telegram
Jugocoord su Facebook