Informazione
The Voice of Russia / 2
1. KOSOVO CRISIS CAN EMBRACE THE WHOLE OF THE BALKANS
(Vladimir VOLKOV, director of the Institute of Slavic Studies, Russian
Academy of Sciences)
2. MOSCOW URGES TO END ETHNIC PURGES IN KOSOVO
(Novosti, 24/3/2004)
3. MOSCOW CALLS FOR USING UN RESOLUTION 1244 IN KOSOVO SETTLEMENT
(Itar-Tass, 24/3/2004)
4. KOSOVO: SELECTIVE SILENCE OR SOMETHING ELSE?
(Igor Motsnyi, Lawyer, Leiden University, the Netherlands)
See also:
The Voice of Russia / 1
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/3596
1. 206 paratroopers who shocked the world
(A. Khramchikhin, PRAVDA.Ru, 15/6/2004)
2. Kosovo: still the seat of Balkan instability
(Pavel Kandel, Novosti, 19/3/2004)
3. Genocide in Kosovo
(V. Bubnov, PRAVDA.Ru, 19/3/2004)
=== 1 ===
http://en.rian.ru/rian/index.cfm?msg_id=4089262
Russian Information Agency (Novosti) - March 23, 2004
KOSOVO CRISIS CAN EMBRACE THE WHOLE OF THE BALKANS
Prof. Vladimir VOLKOV, director of the Institute of
Slavic Studies (Russian Academy of Sciences), for RIA
Novosti
NATO started bombing Yugoslavia on March 24, 1999,
allegedly in reply to ethnic cleansing campaigns and
the ousting of Albanians from Kosovo. Today, five
years after it, one can say that the result of NATO
actions was diametrically opposite to the goals
proclaimed at the beginning of the military operation.
The Western powers, which spoke about their desire to
prevent a humanitarian catastrophe in Kosovo, actually
provoked it. Large-scale ethnic persecution campaigns
against Serbs, Gypsies, Jews, Turks and all other
non-Albanian groups began in Kosovo with the
deployment of "blue helmets." Since then, about
400,000 have fled the province.
The campaign of creating an "ethnically pure Kosovo,"
launched with NATO connivance by Albanian extremists
who seized power in the region, has had its ups and
downs, with another aggravation, apparently planned in
advance, in Kosovo Mitrovice in the past few days. As
a result, more than a score Serbs were killed and
hundreds forced to leave the province, Serb villages
and churches torched, anti-Serb hysteria is gaining
momentum and new demands for the independence of
Kosovo have been made by Albanian extremists. These
demands run counter to UN Security Council Resolution
1244, which seals the territorial integrity of the
former Yugoslavia (and now Serbia and Montenegro),
Kosovo as its inalienable part.
In fact, Kosovo has long escaped the jurisdiction of
Belgrade and turned into a mandate territory of NATO,
whose peacekeepers do not control the situation in the
province. Albanian extremists are its true masters.
Their terrorist organisation - the Kosovo Liberation
Army (KLA), against which fought ex-President Slobodan
Milosevic, who is now facing the Hague tribunal on
charges of ethnic persecution - has not been dissolved
after the deployment of the NATO forces in the
province, though the bloc had pledged to disarm the
bandits.
But the KLA only changed its name to the Kosovo
Protection Corps, whose "men and officers" not only
bring death and destruction to the province but also
make raids to the southern districts of Serbia, where
they attack people and even police stations. The KLA
bandits also infiltrate Macedonia, joining the local
Albanian extremists, fanning their separatism and
encouraging them to begin an armed struggle for the
"independence" of Albanians. As a result of the
legalisation of the KLA through the creation of the
Kosovo Protection Corps, dozens of bandits received
posts in the province's bodies of authority and are
now applying their extremist ideas quite legally.
Regrettably, many politicians in the West are
encouraging the separatist plans of Albanian
extremists, saying that in this situation, there is no
alternative to the independence of Kosovo, as US
ex-Secretary of State Madeleine Albright used to say.
This is an extremely dangerous stand, as it implies
not only the creation of an independent state of
Kosovo but also the implementation of a more ambitious
plan of creating Greater Albania, which would
incorporate Albania, Kosovo, and a part of Montenegro,
Macedonia and Greece. The appearance in Europe of such
a state as a result of border re-carving, with a
quickly growing population of 6-7 million, would
seriously change the situation in the Balkans and the
rest of Europe. It would thus become extremely
difficult to get rid of the Balkan splinter.
Kosovo has calmed down a bit now after several days of
Serb pogroms, and President Ibrahim Rugova has even
announced a day of mourning for the dead. But this
calm, ensured by the emergency deployment of
additional KFOR units and harsh military-police
measures, is deceptive and, worst still, temporary.
There will be a new outbreak of violence, which can
grow to dangerous proportions, because the Kosovo
problem has not been solved and the West does not seem
willing to bring to order the unruly extremists who
made terror the main instrument of implementing their
separatist plans.
Moscow believes that the situation in Kosovo can be
stabilised if the sides strictly abide by Resolution
1244 and Belgrade's jurisdiction over Kosovo is
restored in practice. "Regrettably, the Albanian
leaders seldom fulfil the demands of the Security
Council," Russia's Foreign Minister Sergei Lavrov said
the other day in an interview with a Russian
television channel. "Besides, some Western spokesmen
closed their eyes to this and did not call Albanians
to their senses in time. The recent tragedy in
Mitrovice confirmed our fears that such connivance
with the Albanians' intention to cleanse the province
of other ethnic groups is harmful and dangerous." The
minister added that Russia demands compliance with the
basic provisions of the settlement sealed by the UN
Security Council.
Ethnic groups cannot live at peace with each other in
Kosovo, and so we should probably accept the idea of
Serbian Prime Minister Vojislav Kostunica on dividing
Kosovo into ethnic cantons. This scheme is actually
used in Bosnia and Herzegovina, where Serbs and
Muslims have been living separately after the
hostilities of the early 1990s.
To restore order in Kosovo, the world should really
disarm the KLA or whatever it is called now and call
to account the Albanian "hawks," such as Hasim Taci,
ex-leader of the KLA who has become a "respected
politician" and the leader of the so-called Democratic
Party of Kosovo. He committed many crimes in the past
and is playing politics in Kosovo now, politics that
is fraught with violence and might eventually blow up
the Balkans.
=== 2 ===
http://en.rian.ru/rian/
index.cfm?prd_id=160&msg_id=4095196&startrow=21&date=2004-03-
24&do_alert=0
Russian Information Agencies (Novosti)
March 24, 2004
MOSCOW URGES TO END ETHNIC PURGES IN KOSOVO
MOSCOW, March 24, 2004. (RIA Novosti) - Alexander
Yakovenko, the Russian Foreign Ministry's official
spokesman, has issued a statement today, which marks
five years since NATO's air campaign against
Yugoslavia. The campaign was not authorized by the
United Nations Security Council and was a grave
violation of the UN Charter, emphasized Mr Yakovenko.
It took a lot of effort, above all on the part of
Russia, to end the aggression and bring the situation
under the UN control, reads the statement.
Kosovo continues to be "an open wound" despite UN
Security Council resolution 1244, which was passed
overwhelmingly in the wake of the war and outlined the
principles of the Kosovo settlement effort, wrote Mr
Yakovenko.
"There is not a single opportunity today to find a
long-term solution to the Kosovo problem, which would
envisage equal right for all province residents
regardless of their ethnic origin. Moreover, ethnic
purges of non-Albanian population, above all Serbs,
continue in the province," Mr Yakovenko stressed.
The NATO-led international peacekeeping contingents,
which pledged to maintain legal order and security in
Kosovo, assured that life would return to normality,
while the province would be developing in line with
European democratic standards, recalled the diplomat.
"What we are witnessing in reality resembles medieval
savageness: dozens of people were killed, hundreds of
homes and dozens of Orthodox churches and monasteries
under the UNESCO's protection were plundered and burnt
down [in the latest attacks]," said the Russian
diplomat.
Moscow believes the Kosovo settlement effort has
nearly come to a dead-end, which aggravates the
settlement processes in other parts of the former
Yugoslavia, Bosnia, for example.
Russia insists that all available means should be
employed to reinvigorate political settlement in
Kosovo. The global community and the peacekeeping
forces deployed in Kosovo must to this end focus on
fulfilling resolution 1244, which makes the only
available legal basis for settlement, reads the
statement.
This document must be implemented in an "impartial and
consistent" manner, emphasized the diplomat.
"The old methods of conniving at radicals must be
abandoned. Drastic measures need to be taken to end
ethnic purges," says the statement.
=== 3 ===
http://www.itar-tass.com/eng/level2.html?NewsID=600318&PageNum=0
Itar-Tass (Russia)
March 24, 2004
Moscow calls for using UN resolution 1244 in Kosovo
settlement
MOSCOW, March 24 (Itar-Tass) - Russia insists on using
"the opportunities which are still available for
deploying the Kosovo settlement process along a
political course," Foreign Ministry spokesman
Alexander Yakovenko said on Wednesday in connection
with the 5th anniversary of the beginning of NATO's
bombings of Yugoslavia.
"These bombings were carried out in violation of the
UN Charter and in circumvention of the UN Security
Council. It was possible to stop, with tremendous
difficulties, the use of force -- in many respects
thanks to Russia's efforts -- and bring the situation
to the legal fold of the United Nations, where
resolution 1244 was unanimously approved," Yakovenko
said.
Kosovo remains a nonhealing wound of the new state
community of Serbia and Montenegro, and, generally, of
all the Balkans. At present, one is unable even to see
an opportunity for reaching a long-term solution of
the problem, which would envision observation of the
rights of all residents of the province regardless of
their nationality. Moreover, ethnic cleansings of
non-Albanian population -- foremost Serbs -- are
underway in the region, the spokesman said.
"We witness another exodus of Serbs from Kosovo, who
found themselves, as did dozens of thousands of
previous Serb refugees, without basic conditions of
life," Yakovenko said.
As before, Russian Emergency Ministry planes supply
tents, food and medicines for residents of the
province.
The NATO-led international forces which took the
responsibility for maintaining security in Kosovo
"assured that life was coming back to normal there."
But in actual fact, "we see the manifestation of
flagrant medieval barbarism -- dozens of people have
been killed these days, hundreds of homes plundered
and burnt, as well as dozens of Orthodox temples and
monasteries which had been under UNESCO protection,
according to the diplomat.
The global community should focus its efforts on full
implementation of UN SC resolution 1244, the only
legal basis for a settlement.
"It is necessity to take urgent actions to stop ethnic
cleansings," the diplomat said, "only after this we
can have a serious discussion over how to make
progress in the settlement."
=== 4 ===
http://english.pravda.ru/mailbox/22/98/387/12347_Kosovo.html
Pravda.ru (Russia) - March 25, 2004
Kosovo: selective silence or something else?
Igor Motsnyi
Lawyer, (LL.M in European Community Law, Leiden
University, the Netherlands)
One may call it selective silence. I call it fascism.
Once upon a time everything was quite simple and
self-explanatory. The public knew who bad guys were.
Once upon a time human rights activists knew very well
what they should protest against. Just five years ago
there was a hot topic for all western media:
humanitarian crisis in Kosovo. We were reading,
watching and listening to horrific never-ending
stories of gang rapes and mass murders perpetrated by
Serbs. By that time the international community was
already prepared to this sort of information. [The]
Anti-Serb campaign started soon after the beginning of
the war in Croatia. It was far too easy: Serbs are
bad, all others are good (or not as bad as Serbs,
depending upon circumstances). Just keep it simple and
the whole world knows what is going on.
Kosovo is not a big deal anymore. Having looked
through Yahoo! headlines a couple of days ago I
discovered that stories from Kosovo were far behind
the Iraqi war on terrorism, US presidential elections
and the issue of gay and lesbian marriages. CNN just
briefly mentioned Kosovo uproars in its world news
report. Well, I guess I should not have been
surprised. Sure, gays and lesbians have the right to
get married and the right to be heard, US presidential
candidates have the right to explain their views to
the US and international public.
Serbs do not have right to live and practice their
religion on their own land.
Who cares about Serbs after all? Serbs are evil. It is
a postulate.
Since the end of the World War Two there were no
particularly serious military conflicts in Europe.
This peaceful state of affairs ended after the
collapse of Yugoslavia. Soon after unhappy events had
happened the whole world had a chance to see the new
evil. In the whole chain of occasions the people
quickly forgot the simple principle: there are no good
and bad nations, there are good and bad individuals.
The wars in Croatia, Bosnia, an armed conflict in
Kosovo and NATO bombings provided hundreds if not
thousands of jobs for various kinds of writers,
reporters and political analysts who played a major
role in forming international opinion in respect of
the former Yugoslav republics. One of the most
prolific and successful Balkan writers was Tim Judah.
His books "The Serbs. History, Myth and the
Destruction of Yugoslavia" and "Kosovo: War and
Revenge" instantly became authoritative sources of
information on recent Balkan wars. Trying to explain
the nature of Serbs and Serbia's "sad present in the
light of its past" the author comes up with an example
of a famous Serbian (Montenegrin) poem "The Mountain
Wreath" or "Gorski Vijenac" (Serbian) by Petar Njegos,
a Montenegrin prince. The poem tells about the
historic happenings of the end of the 17th century
known as "the exterminations of the Turkish converts."
The main outcome of the author's reasoning was: only
[a] mentally crazy nation may glorify such deeds and
consider the mass killings of one religious group an
act of heroism. Tim Judah however overlooked the fact
that the history of every nation is in a certain way
based on wars against others, particularly on wars
against those considered oppressors. The whole Jean
d"Arc legend is based upon the war against the
British. I would not go so far as to call the French
an insane nation though. Tim Judah was just one of the
many proponents of Anti-Serb hysteria and by all means
not the worst one. He was just one of the myriad of
contributors to "insane nation" myth.
NATO Secretary General Jaap de Hoop Scheffer called
burning down Serbian churches and expelling Serbs from
their homes where the lived for centuries "a very bad
thing". His further message to Serbs was to be
self-restrained and avoid any violence.
Jaap de Hoop Scheffer could have used stronger terms
to describe the current situation in Kosovo, but why
should he?
Who cares about Serbs? Serbs are mentally sick. Just
read Tim Judah's books.
Walking along a Danube embankment in the city of Novi
Sad with a Hungarian friend of mine we were talking
about some insignificant stuff that pals normally
discuss at 11 p.m. "Serbia seems nice and the people
are so extraordinary friendly"- she said to me,
suddenly. "I did not expect this. I watched some
footages from Serbia before, our TV always showed
Albanian women who were raped by Serbs, they looked
terrified," she added a few seconds later.
For the period between the 17th and the 19th March
more than 20 Orthodox churches and monasteries were
set on fire. Some of them were built in the 14th
century and protected by UNESCO. More than 3,000
(three thousand) Serbs had to leave their homes.
Harri Holkeri, Kosovo's UN administrator, said attacks
"came so suddenly the security forces were not in the
right place at the right time". United Nations
condemned violence in Kosovo. What else could they do?
Condemnation is already too much.
Who cares about Serbs? Serbs are rapists. Just watch
TV to understand this.
During last ten years the whole world has been
learning by heart only one phrase: "Serbs are bad". It
turns out they finally succeeded. No one seems to be
disgusted by the fact that for the past several days
thousands of Serbs were expelled from their homeland
and many Orthodox churches were destroyed. An average
American is more concerned about same-sex marriage
than about burning Orthodox churches. An average
British is more interested in Kylie Minogue-Oliver
Martinez relationship than in thousands of Serbian
refugees.
Nobody talks about ethnic cleansing or genocide this
time, ethnic cleansing simply does not apply to Serbs;
they are the ones who ethnically clean others but not
the ones who get ethnically cleaned. Nowadays there
are just ethnic clashes between "the majority Muslim
Albanians and the Orthodox Christian Serbs" as Reuters
say.
I just wonder how one should call well-planned and
systematic attacks against ethnic and religious
minority as well as persistent destruction of
religious objects?
It is pretty simple though.
This is just fascism, mere fascism, no more, no less.
If you say the others are inferior just because they
belong to a particular nation it is fascism. No doubt
about that. If no one is going to do anything about
current Kosovo crisis it means they deny Serbs the
very basic human rights: the right to human dignity
and the right to life just because they are Serbs.
I do understand that very few actually expected this.
People in the United States and the EU get used to
receiving information about barbaric acts committed by
Serbs and do not want to learn about crimes committed
against Serbs. As I have said it was all too simple
before and it is a bit more complicated now. Perhaps
the rest of the world does not believe Serbs can
suffer as much as other nations. It may also be they
think Serbs deserve current sufferings and that the
situation in Kosovo is getting better in any case. I
remember very well a talk with a young intellectual
from Czech republic right after the NATO military
campaign against Yugoslavia. He was arguing that NATO
military intervention was inevitable. He admitted some
"collateral damage" had been caused to the country but
said that it had been necessary to prevent further
harm and stop humanitarian catastrophe.
Or they do not have an opportunity to learn more about
the genocide that is going on in Kosovo now.
Looks like just very few of us are appalled at the
images of Serbs leaving their homes and blazing
Serbian churches. The rest of the world does not want
to see these images or does not want to believe them.
They are ignoring the truth.
One may call it selective silence. I call it fascism.
1. KOSOVO CRISIS CAN EMBRACE THE WHOLE OF THE BALKANS
(Vladimir VOLKOV, director of the Institute of Slavic Studies, Russian
Academy of Sciences)
2. MOSCOW URGES TO END ETHNIC PURGES IN KOSOVO
(Novosti, 24/3/2004)
3. MOSCOW CALLS FOR USING UN RESOLUTION 1244 IN KOSOVO SETTLEMENT
(Itar-Tass, 24/3/2004)
4. KOSOVO: SELECTIVE SILENCE OR SOMETHING ELSE?
(Igor Motsnyi, Lawyer, Leiden University, the Netherlands)
See also:
The Voice of Russia / 1
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/3596
1. 206 paratroopers who shocked the world
(A. Khramchikhin, PRAVDA.Ru, 15/6/2004)
2. Kosovo: still the seat of Balkan instability
(Pavel Kandel, Novosti, 19/3/2004)
3. Genocide in Kosovo
(V. Bubnov, PRAVDA.Ru, 19/3/2004)
=== 1 ===
http://en.rian.ru/rian/index.cfm?msg_id=4089262
Russian Information Agency (Novosti) - March 23, 2004
KOSOVO CRISIS CAN EMBRACE THE WHOLE OF THE BALKANS
Prof. Vladimir VOLKOV, director of the Institute of
Slavic Studies (Russian Academy of Sciences), for RIA
Novosti
NATO started bombing Yugoslavia on March 24, 1999,
allegedly in reply to ethnic cleansing campaigns and
the ousting of Albanians from Kosovo. Today, five
years after it, one can say that the result of NATO
actions was diametrically opposite to the goals
proclaimed at the beginning of the military operation.
The Western powers, which spoke about their desire to
prevent a humanitarian catastrophe in Kosovo, actually
provoked it. Large-scale ethnic persecution campaigns
against Serbs, Gypsies, Jews, Turks and all other
non-Albanian groups began in Kosovo with the
deployment of "blue helmets." Since then, about
400,000 have fled the province.
The campaign of creating an "ethnically pure Kosovo,"
launched with NATO connivance by Albanian extremists
who seized power in the region, has had its ups and
downs, with another aggravation, apparently planned in
advance, in Kosovo Mitrovice in the past few days. As
a result, more than a score Serbs were killed and
hundreds forced to leave the province, Serb villages
and churches torched, anti-Serb hysteria is gaining
momentum and new demands for the independence of
Kosovo have been made by Albanian extremists. These
demands run counter to UN Security Council Resolution
1244, which seals the territorial integrity of the
former Yugoslavia (and now Serbia and Montenegro),
Kosovo as its inalienable part.
In fact, Kosovo has long escaped the jurisdiction of
Belgrade and turned into a mandate territory of NATO,
whose peacekeepers do not control the situation in the
province. Albanian extremists are its true masters.
Their terrorist organisation - the Kosovo Liberation
Army (KLA), against which fought ex-President Slobodan
Milosevic, who is now facing the Hague tribunal on
charges of ethnic persecution - has not been dissolved
after the deployment of the NATO forces in the
province, though the bloc had pledged to disarm the
bandits.
But the KLA only changed its name to the Kosovo
Protection Corps, whose "men and officers" not only
bring death and destruction to the province but also
make raids to the southern districts of Serbia, where
they attack people and even police stations. The KLA
bandits also infiltrate Macedonia, joining the local
Albanian extremists, fanning their separatism and
encouraging them to begin an armed struggle for the
"independence" of Albanians. As a result of the
legalisation of the KLA through the creation of the
Kosovo Protection Corps, dozens of bandits received
posts in the province's bodies of authority and are
now applying their extremist ideas quite legally.
Regrettably, many politicians in the West are
encouraging the separatist plans of Albanian
extremists, saying that in this situation, there is no
alternative to the independence of Kosovo, as US
ex-Secretary of State Madeleine Albright used to say.
This is an extremely dangerous stand, as it implies
not only the creation of an independent state of
Kosovo but also the implementation of a more ambitious
plan of creating Greater Albania, which would
incorporate Albania, Kosovo, and a part of Montenegro,
Macedonia and Greece. The appearance in Europe of such
a state as a result of border re-carving, with a
quickly growing population of 6-7 million, would
seriously change the situation in the Balkans and the
rest of Europe. It would thus become extremely
difficult to get rid of the Balkan splinter.
Kosovo has calmed down a bit now after several days of
Serb pogroms, and President Ibrahim Rugova has even
announced a day of mourning for the dead. But this
calm, ensured by the emergency deployment of
additional KFOR units and harsh military-police
measures, is deceptive and, worst still, temporary.
There will be a new outbreak of violence, which can
grow to dangerous proportions, because the Kosovo
problem has not been solved and the West does not seem
willing to bring to order the unruly extremists who
made terror the main instrument of implementing their
separatist plans.
Moscow believes that the situation in Kosovo can be
stabilised if the sides strictly abide by Resolution
1244 and Belgrade's jurisdiction over Kosovo is
restored in practice. "Regrettably, the Albanian
leaders seldom fulfil the demands of the Security
Council," Russia's Foreign Minister Sergei Lavrov said
the other day in an interview with a Russian
television channel. "Besides, some Western spokesmen
closed their eyes to this and did not call Albanians
to their senses in time. The recent tragedy in
Mitrovice confirmed our fears that such connivance
with the Albanians' intention to cleanse the province
of other ethnic groups is harmful and dangerous." The
minister added that Russia demands compliance with the
basic provisions of the settlement sealed by the UN
Security Council.
Ethnic groups cannot live at peace with each other in
Kosovo, and so we should probably accept the idea of
Serbian Prime Minister Vojislav Kostunica on dividing
Kosovo into ethnic cantons. This scheme is actually
used in Bosnia and Herzegovina, where Serbs and
Muslims have been living separately after the
hostilities of the early 1990s.
To restore order in Kosovo, the world should really
disarm the KLA or whatever it is called now and call
to account the Albanian "hawks," such as Hasim Taci,
ex-leader of the KLA who has become a "respected
politician" and the leader of the so-called Democratic
Party of Kosovo. He committed many crimes in the past
and is playing politics in Kosovo now, politics that
is fraught with violence and might eventually blow up
the Balkans.
=== 2 ===
http://en.rian.ru/rian/
index.cfm?prd_id=160&msg_id=4095196&startrow=21&date=2004-03-
24&do_alert=0
Russian Information Agencies (Novosti)
March 24, 2004
MOSCOW URGES TO END ETHNIC PURGES IN KOSOVO
MOSCOW, March 24, 2004. (RIA Novosti) - Alexander
Yakovenko, the Russian Foreign Ministry's official
spokesman, has issued a statement today, which marks
five years since NATO's air campaign against
Yugoslavia. The campaign was not authorized by the
United Nations Security Council and was a grave
violation of the UN Charter, emphasized Mr Yakovenko.
It took a lot of effort, above all on the part of
Russia, to end the aggression and bring the situation
under the UN control, reads the statement.
Kosovo continues to be "an open wound" despite UN
Security Council resolution 1244, which was passed
overwhelmingly in the wake of the war and outlined the
principles of the Kosovo settlement effort, wrote Mr
Yakovenko.
"There is not a single opportunity today to find a
long-term solution to the Kosovo problem, which would
envisage equal right for all province residents
regardless of their ethnic origin. Moreover, ethnic
purges of non-Albanian population, above all Serbs,
continue in the province," Mr Yakovenko stressed.
The NATO-led international peacekeeping contingents,
which pledged to maintain legal order and security in
Kosovo, assured that life would return to normality,
while the province would be developing in line with
European democratic standards, recalled the diplomat.
"What we are witnessing in reality resembles medieval
savageness: dozens of people were killed, hundreds of
homes and dozens of Orthodox churches and monasteries
under the UNESCO's protection were plundered and burnt
down [in the latest attacks]," said the Russian
diplomat.
Moscow believes the Kosovo settlement effort has
nearly come to a dead-end, which aggravates the
settlement processes in other parts of the former
Yugoslavia, Bosnia, for example.
Russia insists that all available means should be
employed to reinvigorate political settlement in
Kosovo. The global community and the peacekeeping
forces deployed in Kosovo must to this end focus on
fulfilling resolution 1244, which makes the only
available legal basis for settlement, reads the
statement.
This document must be implemented in an "impartial and
consistent" manner, emphasized the diplomat.
"The old methods of conniving at radicals must be
abandoned. Drastic measures need to be taken to end
ethnic purges," says the statement.
=== 3 ===
http://www.itar-tass.com/eng/level2.html?NewsID=600318&PageNum=0
Itar-Tass (Russia)
March 24, 2004
Moscow calls for using UN resolution 1244 in Kosovo
settlement
MOSCOW, March 24 (Itar-Tass) - Russia insists on using
"the opportunities which are still available for
deploying the Kosovo settlement process along a
political course," Foreign Ministry spokesman
Alexander Yakovenko said on Wednesday in connection
with the 5th anniversary of the beginning of NATO's
bombings of Yugoslavia.
"These bombings were carried out in violation of the
UN Charter and in circumvention of the UN Security
Council. It was possible to stop, with tremendous
difficulties, the use of force -- in many respects
thanks to Russia's efforts -- and bring the situation
to the legal fold of the United Nations, where
resolution 1244 was unanimously approved," Yakovenko
said.
Kosovo remains a nonhealing wound of the new state
community of Serbia and Montenegro, and, generally, of
all the Balkans. At present, one is unable even to see
an opportunity for reaching a long-term solution of
the problem, which would envision observation of the
rights of all residents of the province regardless of
their nationality. Moreover, ethnic cleansings of
non-Albanian population -- foremost Serbs -- are
underway in the region, the spokesman said.
"We witness another exodus of Serbs from Kosovo, who
found themselves, as did dozens of thousands of
previous Serb refugees, without basic conditions of
life," Yakovenko said.
As before, Russian Emergency Ministry planes supply
tents, food and medicines for residents of the
province.
The NATO-led international forces which took the
responsibility for maintaining security in Kosovo
"assured that life was coming back to normal there."
But in actual fact, "we see the manifestation of
flagrant medieval barbarism -- dozens of people have
been killed these days, hundreds of homes plundered
and burnt, as well as dozens of Orthodox temples and
monasteries which had been under UNESCO protection,
according to the diplomat.
The global community should focus its efforts on full
implementation of UN SC resolution 1244, the only
legal basis for a settlement.
"It is necessity to take urgent actions to stop ethnic
cleansings," the diplomat said, "only after this we
can have a serious discussion over how to make
progress in the settlement."
=== 4 ===
http://english.pravda.ru/mailbox/22/98/387/12347_Kosovo.html
Pravda.ru (Russia) - March 25, 2004
Kosovo: selective silence or something else?
Igor Motsnyi
Lawyer, (LL.M in European Community Law, Leiden
University, the Netherlands)
One may call it selective silence. I call it fascism.
Once upon a time everything was quite simple and
self-explanatory. The public knew who bad guys were.
Once upon a time human rights activists knew very well
what they should protest against. Just five years ago
there was a hot topic for all western media:
humanitarian crisis in Kosovo. We were reading,
watching and listening to horrific never-ending
stories of gang rapes and mass murders perpetrated by
Serbs. By that time the international community was
already prepared to this sort of information. [The]
Anti-Serb campaign started soon after the beginning of
the war in Croatia. It was far too easy: Serbs are
bad, all others are good (or not as bad as Serbs,
depending upon circumstances). Just keep it simple and
the whole world knows what is going on.
Kosovo is not a big deal anymore. Having looked
through Yahoo! headlines a couple of days ago I
discovered that stories from Kosovo were far behind
the Iraqi war on terrorism, US presidential elections
and the issue of gay and lesbian marriages. CNN just
briefly mentioned Kosovo uproars in its world news
report. Well, I guess I should not have been
surprised. Sure, gays and lesbians have the right to
get married and the right to be heard, US presidential
candidates have the right to explain their views to
the US and international public.
Serbs do not have right to live and practice their
religion on their own land.
Who cares about Serbs after all? Serbs are evil. It is
a postulate.
Since the end of the World War Two there were no
particularly serious military conflicts in Europe.
This peaceful state of affairs ended after the
collapse of Yugoslavia. Soon after unhappy events had
happened the whole world had a chance to see the new
evil. In the whole chain of occasions the people
quickly forgot the simple principle: there are no good
and bad nations, there are good and bad individuals.
The wars in Croatia, Bosnia, an armed conflict in
Kosovo and NATO bombings provided hundreds if not
thousands of jobs for various kinds of writers,
reporters and political analysts who played a major
role in forming international opinion in respect of
the former Yugoslav republics. One of the most
prolific and successful Balkan writers was Tim Judah.
His books "The Serbs. History, Myth and the
Destruction of Yugoslavia" and "Kosovo: War and
Revenge" instantly became authoritative sources of
information on recent Balkan wars. Trying to explain
the nature of Serbs and Serbia's "sad present in the
light of its past" the author comes up with an example
of a famous Serbian (Montenegrin) poem "The Mountain
Wreath" or "Gorski Vijenac" (Serbian) by Petar Njegos,
a Montenegrin prince. The poem tells about the
historic happenings of the end of the 17th century
known as "the exterminations of the Turkish converts."
The main outcome of the author's reasoning was: only
[a] mentally crazy nation may glorify such deeds and
consider the mass killings of one religious group an
act of heroism. Tim Judah however overlooked the fact
that the history of every nation is in a certain way
based on wars against others, particularly on wars
against those considered oppressors. The whole Jean
d"Arc legend is based upon the war against the
British. I would not go so far as to call the French
an insane nation though. Tim Judah was just one of the
many proponents of Anti-Serb hysteria and by all means
not the worst one. He was just one of the myriad of
contributors to "insane nation" myth.
NATO Secretary General Jaap de Hoop Scheffer called
burning down Serbian churches and expelling Serbs from
their homes where the lived for centuries "a very bad
thing". His further message to Serbs was to be
self-restrained and avoid any violence.
Jaap de Hoop Scheffer could have used stronger terms
to describe the current situation in Kosovo, but why
should he?
Who cares about Serbs? Serbs are mentally sick. Just
read Tim Judah's books.
Walking along a Danube embankment in the city of Novi
Sad with a Hungarian friend of mine we were talking
about some insignificant stuff that pals normally
discuss at 11 p.m. "Serbia seems nice and the people
are so extraordinary friendly"- she said to me,
suddenly. "I did not expect this. I watched some
footages from Serbia before, our TV always showed
Albanian women who were raped by Serbs, they looked
terrified," she added a few seconds later.
For the period between the 17th and the 19th March
more than 20 Orthodox churches and monasteries were
set on fire. Some of them were built in the 14th
century and protected by UNESCO. More than 3,000
(three thousand) Serbs had to leave their homes.
Harri Holkeri, Kosovo's UN administrator, said attacks
"came so suddenly the security forces were not in the
right place at the right time". United Nations
condemned violence in Kosovo. What else could they do?
Condemnation is already too much.
Who cares about Serbs? Serbs are rapists. Just watch
TV to understand this.
During last ten years the whole world has been
learning by heart only one phrase: "Serbs are bad". It
turns out they finally succeeded. No one seems to be
disgusted by the fact that for the past several days
thousands of Serbs were expelled from their homeland
and many Orthodox churches were destroyed. An average
American is more concerned about same-sex marriage
than about burning Orthodox churches. An average
British is more interested in Kylie Minogue-Oliver
Martinez relationship than in thousands of Serbian
refugees.
Nobody talks about ethnic cleansing or genocide this
time, ethnic cleansing simply does not apply to Serbs;
they are the ones who ethnically clean others but not
the ones who get ethnically cleaned. Nowadays there
are just ethnic clashes between "the majority Muslim
Albanians and the Orthodox Christian Serbs" as Reuters
say.
I just wonder how one should call well-planned and
systematic attacks against ethnic and religious
minority as well as persistent destruction of
religious objects?
It is pretty simple though.
This is just fascism, mere fascism, no more, no less.
If you say the others are inferior just because they
belong to a particular nation it is fascism. No doubt
about that. If no one is going to do anything about
current Kosovo crisis it means they deny Serbs the
very basic human rights: the right to human dignity
and the right to life just because they are Serbs.
I do understand that very few actually expected this.
People in the United States and the EU get used to
receiving information about barbaric acts committed by
Serbs and do not want to learn about crimes committed
against Serbs. As I have said it was all too simple
before and it is a bit more complicated now. Perhaps
the rest of the world does not believe Serbs can
suffer as much as other nations. It may also be they
think Serbs deserve current sufferings and that the
situation in Kosovo is getting better in any case. I
remember very well a talk with a young intellectual
from Czech republic right after the NATO military
campaign against Yugoslavia. He was arguing that NATO
military intervention was inevitable. He admitted some
"collateral damage" had been caused to the country but
said that it had been necessary to prevent further
harm and stop humanitarian catastrophe.
Or they do not have an opportunity to learn more about
the genocide that is going on in Kosovo now.
Looks like just very few of us are appalled at the
images of Serbs leaving their homes and blazing
Serbian churches. The rest of the world does not want
to see these images or does not want to believe them.
They are ignoring the truth.
One may call it selective silence. I call it fascism.
Da: Jürgen Elsässer <info @ juergen-elsaesser.de>
Data: Gio 17 Giu 2004 15:46:05 Europe/Rome
Oggetto: Veranstaltung zum Milosevic-Prozeß
Absender: Jürgen Elsässer bitte weitermailen
Am 5. Juli beginnt im Haager Prozeß gegen Slobodan Milosevic die mit
Spannung erwartete zweite Phase, in der der Angeklagte seine Zeugen und
seine Dokumente dem Gericht präsentieren kann.
Zu diesem Anlaß wird Jürgen Elsässer aus seinem im März erschienenen
Buch
„Kriegslügen. Vom Kosovokonflikt zum Milosevic-Prozeß"
(Kai Homilius-Verlag)
lesen und eine Einschätzung des Verfahrens geben. Bereits zum Beginn
des Prozesses im Februar 2002 sagte Milosevic bei seinem
Eröffnungsplädoyer unter anderem: "Elsässer zeigt auf, daß sich die
deutsche Balkanpolitik (nach der Wiedervereinigung) dort fortgesetzt
hat, wo sie 1945 gestoppt
wurde."
Außerdem wird der Autor einen aktuellen Bericht zum
Präsidentschaftswahlkampf in Serbien geben, den er in den letzten zwei
Wochen live miterlebt hat.
Veranstaltungstermine:
* morgen, Freitag, Berlin-Mitte, 16.30 Uhr (!), Haus der
Volkssolidarität,
Torstr. 203-205 (Veranstaltung des "Rotfuchs")
* übermorgen, Samstag, Berlin, 20 Uhr, Serbischer Club, Helmholtzstr. 22
* 30. Juni, Mittwoch, 19.30 Uhr, Gießen, Fachhochschule
Weitere Termine und Informationen zum Buch "Kriegslügen" unter:
www.juergen-elsaesser.de
Anfragen für Veranstaltungen unter:
info @ juergen-elsaesser.de
Terminhinweis: Am Samstag, 26. Juni, findet in Den Haag eine
Demonstration zur Unterstützung der Verteidigung Slobodan Milosevics
statt. [SIEHE:
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/3589 ]
Data: Gio 17 Giu 2004 15:46:05 Europe/Rome
Oggetto: Veranstaltung zum Milosevic-Prozeß
Absender: Jürgen Elsässer bitte weitermailen
Am 5. Juli beginnt im Haager Prozeß gegen Slobodan Milosevic die mit
Spannung erwartete zweite Phase, in der der Angeklagte seine Zeugen und
seine Dokumente dem Gericht präsentieren kann.
Zu diesem Anlaß wird Jürgen Elsässer aus seinem im März erschienenen
Buch
„Kriegslügen. Vom Kosovokonflikt zum Milosevic-Prozeß"
(Kai Homilius-Verlag)
lesen und eine Einschätzung des Verfahrens geben. Bereits zum Beginn
des Prozesses im Februar 2002 sagte Milosevic bei seinem
Eröffnungsplädoyer unter anderem: "Elsässer zeigt auf, daß sich die
deutsche Balkanpolitik (nach der Wiedervereinigung) dort fortgesetzt
hat, wo sie 1945 gestoppt
wurde."
Außerdem wird der Autor einen aktuellen Bericht zum
Präsidentschaftswahlkampf in Serbien geben, den er in den letzten zwei
Wochen live miterlebt hat.
Veranstaltungstermine:
* morgen, Freitag, Berlin-Mitte, 16.30 Uhr (!), Haus der
Volkssolidarität,
Torstr. 203-205 (Veranstaltung des "Rotfuchs")
* übermorgen, Samstag, Berlin, 20 Uhr, Serbischer Club, Helmholtzstr. 22
* 30. Juni, Mittwoch, 19.30 Uhr, Gießen, Fachhochschule
Weitere Termine und Informationen zum Buch "Kriegslügen" unter:
www.juergen-elsaesser.de
Anfragen für Veranstaltungen unter:
info @ juergen-elsaesser.de
Terminhinweis: Am Samstag, 26. Juni, findet in Den Haag eine
Demonstration zur Unterstützung der Verteidigung Slobodan Milosevics
statt. [SIEHE:
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/3589 ]
Prof. dr Dragomir Drašković
1. Ideologija i svest komunista danas - kao rezultat duboke spoznaje
stvarnosti i resursa savremenog sveta
2. Fašizam ante portas - stop hortijevcima i folksdojčerima!
=== 1 ===
http://komunist.free.fr/arhiva/maj2004/draskovic_02.html
KOMUNIST
Arhiva : : Maj 2004.
Ideologija i svest komunista danas - kao rezultat duboke spoznaje
stvarnosti i resursa savremenog sveta
"Samo se prostota i glupost zadovoljavaju svegda pri starinskom ostati"
(Dositej)
Antikomunistička histerija i praksa mogle su imati uspeha ne samo
zasnovane na sili, nego i zbog nesposobnosti komunista i njihovih
organizacija da proniknu u zakonitosti razvoja savremenog sveta. Nije
dilema u tome da li, ili ne ostati na marksističkoj tradiciji. Dilema
je izgleda, što jedan deo komunista misli da je sa Marksom, Engelsom i
Lenjinom marksitičko razumavanje društva završeno i savršeno. Tako se
pokazalo da buržoasko, ili preciznije neoliberalističko razumevanja
savremenog sveta nije superiorno po sistemu vrednosti - ideologiji, jer
ne rešava problem čoveka i njegovu emancipaciju, ali se pokazalo
veštijim u nametanju pitanja zemljama u kojima se vršila socijalistička
vlast ovakvog ili onakvog kvaliteta.
Radnici brodogradilišta "Lenjin" u Gdanjsku, ne samo da su bili akciono
jezgro SOLIDARNOSTI, nego su bili i odlučni borci protiv birokratije.
Uprkos svemu, rezultat njihove akcije bio je u korist dolazećih
vlasnika kapitala, a oni su izbačeni na ulicu. Isto tako radnički
Kragujevac je donedavno imao vlast SPO-a. Da su radnici glasali protiv
te vlasti, verovatno bi "Zastava" danas bila u nešto drukčijoj
situaciji. Mogli bi ređati još mnogo primera pristajanja radnika i
nameštenika na postojeće odnose koji su gotovo potpuno zamaglili
njihovu perspektivu života.
Radnici i nameštenici na primerima o kojima govorimo, videlo se, nisu
imali političkog subjekta, partiju, organizaciju ili pokret koji bi
bili u stanju da objasne suštinu klasnog sukoba u našem vremenu i to ne
samo u ideološkoj ravni, nego u ravni odnosa faktora razvoja i njihovog
socijalnog obličja. To je, izgleda, samo drugi izraz stereotipa svesti
kod pojedinih komunističkih organizacija, partija, ili njihovih
frakcija.
Bilo je dovoljno razloga da se u dokumentima partije Jugoslovenskih
komunista polazi od markstičke tradicije, ali i od marksizma kao
otvorenog sistema razumevanja sveta, istorije i ljudskog mišljenja. Ako
se zna da K. Marks nije znao za sijalicu, onda je logično da je njegova
misao na određen način bila uslovljena i stepenom razvoja proizvodnih
snaga uz svu njegovu genijalnost. Čak ni akteri marksizma kao otvorenog
sistema još uvek nisu detaljno osvetlili raspad sistema vrednosti
socijlisitčkih društva, pa tako ni našeg društva koje je razvijalo
samoupravljanje.
Kako se moglo desiti da više od deceniju i po, pedesitih i šezdesetih
godina prošlog (XX) veka, stopa razvoja naših privrednih potencijala
bude između 8-10%, a da se posle velikog entuzijazma proizvođača dođe u
ekonomsku krizu, pa u raspad sistema. To traži odgovor i na pitanje: da
li su svi motivacioni faktori društvene svojine nad sredstvima za
proizvodnju bili adekvatno razvijeni, ili uopšte da li se o njima
teorijski i operacionalno mislilo?! Da li je istina da je privatna
svojina pokazala superiornost u pogledu motiva proizvodnje u odnosu na
društvene oblike svojine?
Upozorovamo na misao Dositeja na početku ovog teksta. Radi se o tome da
se objašnjenje sveta i istorije misli iz vremena u kome živimo i na tim
osnovama gradi strategija i taktika klasne borbe. Taj pojam je čak i
zaboravljen, iako samo Evropa ima preko 24 miliona nezaposlenih, a naša
zemlja oko 2.000.000 nezaposlenih, ili nedovoljno produk tivno
zaposlenih.
Gruba je revandikacija ekonomskog liberalizma koji se u nas javlja u
vidu tranzicije, što je drugi izraz za uspostavljanje kapitalizma.
Takav društveni odnos čini da u paramparačad uništi sve rezultate
klasne borbe radnika, a radničke sindikate i druge političke subjekte
učini svojom funkcijom. Tako se moglo desiti da su radnički sindikati
svojom praksom i realnom borbom reducirani na uvrijerizam - golo
preživljavanje od danas do sutra bez razvijene i teorijski utemeljene
strategije klasne borbe. Tu borbu je zamenila formula klasnog mira kao
pretpostavka rešavanja ne samo socijalnih konflikata, nego i odnosa
faktora proizvodnje i razvoja. Socijaldemokratske partije kao
funkcioneri kapitala i njegovih vlasnika tzv. socijalnim programima u
tranziciji amortizuju snagu klasnog naboja i "drže stanje socijalne
ravnoteže" kao pretpostavku razvoja kapitalizma i mirne otimačine
stvorenih vrednosti nekoliko generacija radnika i drugih stvaralaca
vrednosti. Stoga je potrebno prepoznati temelje manipulacije sa svetom
rada, odnosno, sa širokim krugom eksploatisanih aktera proizvodnje i
društvenih odnosa.
Ako plediramo za novu svest to znači da se na temeljima marksističke
analize stvarnosti u kojoj živimo konstituišu pretpostavke razvoja
teorije, ili teorijskih pretpostavki savremene klasne borbe koja treba
da prevlada prekid te borbe i da se razvija na novim osnovama.
II.
Ne treba dokazivati da je aktuelnim akterima rada, a to su brojni
socio-profesionalni slojevi i grupe, potrebna politička partija.
Primera radi, kad je Marks inicirao Savez komunista, on ga je teorijski
koncipirao u vremenu tadašnjeg razvoja kapitalističkih odnosa i njihove
stvarnosti.
Svet novih tehnologija, informatičkih, organizacijskih, proizvodnih,
upravljačkih i menadžerskih, pokriva široka i složena polja aktera rada
različitog stepena složenosti. To će reći da savremena podela rada i
njeni zakoni utiču na formiranje savremene strukture društva koja na
određen način izražava svu složenost ne samo tehnologija nego i samog
modernog načina proizvodnje. U tom načinu proizvodnje moderna partija
sa komunističkim predznakom valja da traži oslone tačke svoje
ideologije kao sistema vrednosti aktera rada koji su izloženi
eksploataciji. Šta se može pokazati?
a) da je svest o eksplotaciji pojednih, socio-profesionalnih grupa i
slojeva različita,
b) da datost svog radnog položaja različito doživljavaju,
c) da tako strukturirana, da ne kažemo rascepkana, svest aktera rada
odgvovara vlasnicima kapitala i njhovim funcionerima različitog profila
- od političkog do profesionalno-menadžerskog.
Zato je neophodno da komunistička organizacija u svojim redovima
formira svest sa dve neophodne dimenzije:
a) svest o stvarnosti rada i položaju njegovih aktera u uslovima
modernih proizvodnih snaga i načina proizvodnje, i
b) da tu svest "unosi" među aktere rada.
Tako se može očekivati da partija poveže rascepkanu svest aktera rada,
da ti akteri budući da su nosioci modernog načina proizvodnje "dobiju"
i modernu svest o tom načinu proizvodnje, te tako, naravno,
organizovani u partiju emancipatorskog karaktera predstavljaju novi
levi pokret - pokret ljudske emancipacije koji u istorijskom toku
dovodi u pitanje i oblike političkog organizovanja koje poznaje
građansko društvo pa i društvo prelaznog perioda.
III.
Širenje socijalne osnove komunističke organizacije zahteva promene u
svim oblicima organizovanja aktera rada. Komunistička organizacija, ili
partija samo je jedan oblik političkog organizovanja radništva i drugih
radnih slojeva - aktera rada, o čemu je već ukazano u Komunističkom
manifestu, ali u datom istorijskom kontekstu novog načina proizvodnje
dolazi se do novog odnosa pokreta i organizacije, ili pokreta i
partije. Taj novi kvalitet je sadržan u činjenici što razuđen
demokratski pokret blokira svaki oblik birokratizacije partije ili
organizacije u širem smislu, tj.u svim njenim pojavnim oblicima u
delatnosti aktera rada.
Ako se, čak i letimično, realno ocenjuje politički uticaj i objektivna
snaga oblika partijskog organizovanja ljudi u partijama sa
komunističkim predznakom, a ima ih u našem društvu pet-šest, videće se
da je taj uticaj ne samo mali, nego neplodotvoran. To je pre svega zato
što se dijalektičke kategorije stvarnog i mogućeg ne misle u trendu
novog načina proizvodnje i mogućnosti borbe za emancipaciju. Tome valja
dodati stereotipe stare svesti koja se kreće od bivšeg ideopoklonstva
vođstvu do aktuelnog kritičkog odnosa prema vođstvu u datim uslovima
rada bez obzira na spoznaju teških uslova i realne ograničenosti
emancipatorskog delovanja komunista u sadašnjosti libernog - divljeg
kapitalizma. Pri tome, naravno, ne treba gubiti s uma da je
antikomunistička histerija, nekad najjača od bivših komunista, ostavila
trag u svesti ljudi, nekad strah, a nekad potiranje "bivših" vrednosti
iz više složenih razloga.
Ako apelujemo za potrebu novog kvaliteta svesti to je samo drugi izraz
da ona treba da se konstituiše na temelju svestrane analize stvarnosti
rada i položaja svih aktera rada u datim istorijskim oklnostima. Stoga
kriza, zastoji, napuštanje sistema vrednosti tradicionalnog nasleđa KPJ
i SKJ, faktički stvara kumulaciju saznanja.ali i socijalnih snaga koje
će napraviti nove prodore, naći nove veze, inicirati nove akcije protiv
kapitalističkih odnosa u današnjim obrisima i pojavnim oblicima. To se
dešava u svetskim razmerama jer kapital nema društvenog smisla, ako se
ne rađa ona socijalna snaga koja ga dovodi u pitanje i koja pokazuje da
je moguć drugi način proizvodnje u kojima akteri rada neće biti
eksploatisani, ili će se organizovati u partiju koja će biti svestan
nosilac borbe protiv takvih odnosa koji su aistorijski u uslovima
modernih proizvodnih snaga. Zato ideja emacipacije ljudi, slobode
stvaralaštva i rada, kao i slobode rada, odnosno njegovog oslobađanja
jeste i ostaje jedna od najvećih i najhumanijih ideja dvadest i prvog
veka.
Beograd, maja 2004.
Prof. dr Dragomir Drašković
=== 2 ===
http://komunist.free.fr/arhiva/jun2004/draskovic.html
KOMUNIST
Arhiva : : Jun 2004.
Fašizam ante portas - stop hortijevcima i folksdojčerima!
Najnoviji događaji u Novom Sadu - skup hortijevaca, kako su novine
objavile, u režiji lista "MAĐAR SO" upozoravaju da ideja fašizma nije
mrtva. Pri tome je opasnije za savremenu civilizaciju da se ona danas
javlja u vidu revandikacije. Nije reč o uspomenama, što se želi
nametnuti naivnima, nego o fašizmu koji je ostavio stravične posledice
na našim prostorima, ali i u dušama naših ljudi. To se neda zaboraviti.
Usput da kažemo da su nam neki sadašnji zvaničnici u politici naše
pokrajine, pretili banderama i vešanjem upravo blizu Terazija, gde se
to i desilo za vreme fašističke okupacije naše zemlje. Da li je
slučajno da onaj koji je pretio vešanjem na bandere, da taj današnji
politički časnik na visokoj političkoj funkciji u Vojvodini, upravo
nije ništa uradio da spreči pojavu hortijevaca i folksdojčera?! Ima li
u toj pojavi nekog sistema? Kako su pisale novine, naravno, ako im je
verovati u celu stvar su bili uključeni i neki čelnici partija sa
prostora naše ravne pokrajine. Kako beše ona narodna: držte vuka, a
lisica meso jede! Ako se čak u njihovoj političkoj akciji može naći
neko racionalno jezgro u kritici partija sa izraženijim nacionalnim
predznakom, ili nacionalnom tradicijom, prosto je neverovatno da mlako
reguju na revandikaciju fašizma, i blago rečeno,čak ga i odobravaju.
Naš sused - Mađarska, nedavno je ušla u EU. Srećno, dakle! Ali, treba
očekivati da se taj ULAZAK ne poklapa valjda sa manifestacijom
hortijevaca koji su se "odužili domovini" i masovno ubijali Srbe,
Jevreje i Cigane. Šta je to u samom biću pojave, identičnosti vremena
jednog NACIONALNOG SLAVLJA, ali i nacionalne sramote "služenja
domovini" kao fašističkom prirešku, ili fašističkom savezniku. Za
očekivati je da zvanična Mađarska nešto kaže, pa makar i podržala taj
skup i javi da bar znamo sa kim imamo posla u celosti, te da u toj
celosti još jednom valorizujemo političko i istorijsko iskustvo koje
imamo. Sve to NEĆE PROĆI. Ovo društvo uz sve njegove protivrečnosti i
turbulencije, uvek je sužavalo prostor neslobodi, a naročito fašizmu.
NEĆE PROĆI, naša je poruka sigurna i odlučna.
Maja 2004.
Prof. dr Dragomir Drašković
1. Ideologija i svest komunista danas - kao rezultat duboke spoznaje
stvarnosti i resursa savremenog sveta
2. Fašizam ante portas - stop hortijevcima i folksdojčerima!
=== 1 ===
http://komunist.free.fr/arhiva/maj2004/draskovic_02.html
KOMUNIST
Arhiva : : Maj 2004.
Ideologija i svest komunista danas - kao rezultat duboke spoznaje
stvarnosti i resursa savremenog sveta
"Samo se prostota i glupost zadovoljavaju svegda pri starinskom ostati"
(Dositej)
Antikomunistička histerija i praksa mogle su imati uspeha ne samo
zasnovane na sili, nego i zbog nesposobnosti komunista i njihovih
organizacija da proniknu u zakonitosti razvoja savremenog sveta. Nije
dilema u tome da li, ili ne ostati na marksističkoj tradiciji. Dilema
je izgleda, što jedan deo komunista misli da je sa Marksom, Engelsom i
Lenjinom marksitičko razumavanje društva završeno i savršeno. Tako se
pokazalo da buržoasko, ili preciznije neoliberalističko razumevanja
savremenog sveta nije superiorno po sistemu vrednosti - ideologiji, jer
ne rešava problem čoveka i njegovu emancipaciju, ali se pokazalo
veštijim u nametanju pitanja zemljama u kojima se vršila socijalistička
vlast ovakvog ili onakvog kvaliteta.
Radnici brodogradilišta "Lenjin" u Gdanjsku, ne samo da su bili akciono
jezgro SOLIDARNOSTI, nego su bili i odlučni borci protiv birokratije.
Uprkos svemu, rezultat njihove akcije bio je u korist dolazećih
vlasnika kapitala, a oni su izbačeni na ulicu. Isto tako radnički
Kragujevac je donedavno imao vlast SPO-a. Da su radnici glasali protiv
te vlasti, verovatno bi "Zastava" danas bila u nešto drukčijoj
situaciji. Mogli bi ređati još mnogo primera pristajanja radnika i
nameštenika na postojeće odnose koji su gotovo potpuno zamaglili
njihovu perspektivu života.
Radnici i nameštenici na primerima o kojima govorimo, videlo se, nisu
imali političkog subjekta, partiju, organizaciju ili pokret koji bi
bili u stanju da objasne suštinu klasnog sukoba u našem vremenu i to ne
samo u ideološkoj ravni, nego u ravni odnosa faktora razvoja i njihovog
socijalnog obličja. To je, izgleda, samo drugi izraz stereotipa svesti
kod pojedinih komunističkih organizacija, partija, ili njihovih
frakcija.
Bilo je dovoljno razloga da se u dokumentima partije Jugoslovenskih
komunista polazi od markstičke tradicije, ali i od marksizma kao
otvorenog sistema razumevanja sveta, istorije i ljudskog mišljenja. Ako
se zna da K. Marks nije znao za sijalicu, onda je logično da je njegova
misao na određen način bila uslovljena i stepenom razvoja proizvodnih
snaga uz svu njegovu genijalnost. Čak ni akteri marksizma kao otvorenog
sistema još uvek nisu detaljno osvetlili raspad sistema vrednosti
socijlisitčkih društva, pa tako ni našeg društva koje je razvijalo
samoupravljanje.
Kako se moglo desiti da više od deceniju i po, pedesitih i šezdesetih
godina prošlog (XX) veka, stopa razvoja naših privrednih potencijala
bude između 8-10%, a da se posle velikog entuzijazma proizvođača dođe u
ekonomsku krizu, pa u raspad sistema. To traži odgovor i na pitanje: da
li su svi motivacioni faktori društvene svojine nad sredstvima za
proizvodnju bili adekvatno razvijeni, ili uopšte da li se o njima
teorijski i operacionalno mislilo?! Da li je istina da je privatna
svojina pokazala superiornost u pogledu motiva proizvodnje u odnosu na
društvene oblike svojine?
Upozorovamo na misao Dositeja na početku ovog teksta. Radi se o tome da
se objašnjenje sveta i istorije misli iz vremena u kome živimo i na tim
osnovama gradi strategija i taktika klasne borbe. Taj pojam je čak i
zaboravljen, iako samo Evropa ima preko 24 miliona nezaposlenih, a naša
zemlja oko 2.000.000 nezaposlenih, ili nedovoljno produk tivno
zaposlenih.
Gruba je revandikacija ekonomskog liberalizma koji se u nas javlja u
vidu tranzicije, što je drugi izraz za uspostavljanje kapitalizma.
Takav društveni odnos čini da u paramparačad uništi sve rezultate
klasne borbe radnika, a radničke sindikate i druge političke subjekte
učini svojom funkcijom. Tako se moglo desiti da su radnički sindikati
svojom praksom i realnom borbom reducirani na uvrijerizam - golo
preživljavanje od danas do sutra bez razvijene i teorijski utemeljene
strategije klasne borbe. Tu borbu je zamenila formula klasnog mira kao
pretpostavka rešavanja ne samo socijalnih konflikata, nego i odnosa
faktora proizvodnje i razvoja. Socijaldemokratske partije kao
funkcioneri kapitala i njegovih vlasnika tzv. socijalnim programima u
tranziciji amortizuju snagu klasnog naboja i "drže stanje socijalne
ravnoteže" kao pretpostavku razvoja kapitalizma i mirne otimačine
stvorenih vrednosti nekoliko generacija radnika i drugih stvaralaca
vrednosti. Stoga je potrebno prepoznati temelje manipulacije sa svetom
rada, odnosno, sa širokim krugom eksploatisanih aktera proizvodnje i
društvenih odnosa.
Ako plediramo za novu svest to znači da se na temeljima marksističke
analize stvarnosti u kojoj živimo konstituišu pretpostavke razvoja
teorije, ili teorijskih pretpostavki savremene klasne borbe koja treba
da prevlada prekid te borbe i da se razvija na novim osnovama.
II.
Ne treba dokazivati da je aktuelnim akterima rada, a to su brojni
socio-profesionalni slojevi i grupe, potrebna politička partija.
Primera radi, kad je Marks inicirao Savez komunista, on ga je teorijski
koncipirao u vremenu tadašnjeg razvoja kapitalističkih odnosa i njihove
stvarnosti.
Svet novih tehnologija, informatičkih, organizacijskih, proizvodnih,
upravljačkih i menadžerskih, pokriva široka i složena polja aktera rada
različitog stepena složenosti. To će reći da savremena podela rada i
njeni zakoni utiču na formiranje savremene strukture društva koja na
određen način izražava svu složenost ne samo tehnologija nego i samog
modernog načina proizvodnje. U tom načinu proizvodnje moderna partija
sa komunističkim predznakom valja da traži oslone tačke svoje
ideologije kao sistema vrednosti aktera rada koji su izloženi
eksploataciji. Šta se može pokazati?
a) da je svest o eksplotaciji pojednih, socio-profesionalnih grupa i
slojeva različita,
b) da datost svog radnog položaja različito doživljavaju,
c) da tako strukturirana, da ne kažemo rascepkana, svest aktera rada
odgvovara vlasnicima kapitala i njhovim funcionerima različitog profila
- od političkog do profesionalno-menadžerskog.
Zato je neophodno da komunistička organizacija u svojim redovima
formira svest sa dve neophodne dimenzije:
a) svest o stvarnosti rada i položaju njegovih aktera u uslovima
modernih proizvodnih snaga i načina proizvodnje, i
b) da tu svest "unosi" među aktere rada.
Tako se može očekivati da partija poveže rascepkanu svest aktera rada,
da ti akteri budući da su nosioci modernog načina proizvodnje "dobiju"
i modernu svest o tom načinu proizvodnje, te tako, naravno,
organizovani u partiju emancipatorskog karaktera predstavljaju novi
levi pokret - pokret ljudske emancipacije koji u istorijskom toku
dovodi u pitanje i oblike političkog organizovanja koje poznaje
građansko društvo pa i društvo prelaznog perioda.
III.
Širenje socijalne osnove komunističke organizacije zahteva promene u
svim oblicima organizovanja aktera rada. Komunistička organizacija, ili
partija samo je jedan oblik političkog organizovanja radništva i drugih
radnih slojeva - aktera rada, o čemu je već ukazano u Komunističkom
manifestu, ali u datom istorijskom kontekstu novog načina proizvodnje
dolazi se do novog odnosa pokreta i organizacije, ili pokreta i
partije. Taj novi kvalitet je sadržan u činjenici što razuđen
demokratski pokret blokira svaki oblik birokratizacije partije ili
organizacije u širem smislu, tj.u svim njenim pojavnim oblicima u
delatnosti aktera rada.
Ako se, čak i letimično, realno ocenjuje politički uticaj i objektivna
snaga oblika partijskog organizovanja ljudi u partijama sa
komunističkim predznakom, a ima ih u našem društvu pet-šest, videće se
da je taj uticaj ne samo mali, nego neplodotvoran. To je pre svega zato
što se dijalektičke kategorije stvarnog i mogućeg ne misle u trendu
novog načina proizvodnje i mogućnosti borbe za emancipaciju. Tome valja
dodati stereotipe stare svesti koja se kreće od bivšeg ideopoklonstva
vođstvu do aktuelnog kritičkog odnosa prema vođstvu u datim uslovima
rada bez obzira na spoznaju teških uslova i realne ograničenosti
emancipatorskog delovanja komunista u sadašnjosti libernog - divljeg
kapitalizma. Pri tome, naravno, ne treba gubiti s uma da je
antikomunistička histerija, nekad najjača od bivših komunista, ostavila
trag u svesti ljudi, nekad strah, a nekad potiranje "bivših" vrednosti
iz više složenih razloga.
Ako apelujemo za potrebu novog kvaliteta svesti to je samo drugi izraz
da ona treba da se konstituiše na temelju svestrane analize stvarnosti
rada i položaja svih aktera rada u datim istorijskim oklnostima. Stoga
kriza, zastoji, napuštanje sistema vrednosti tradicionalnog nasleđa KPJ
i SKJ, faktički stvara kumulaciju saznanja.ali i socijalnih snaga koje
će napraviti nove prodore, naći nove veze, inicirati nove akcije protiv
kapitalističkih odnosa u današnjim obrisima i pojavnim oblicima. To se
dešava u svetskim razmerama jer kapital nema društvenog smisla, ako se
ne rađa ona socijalna snaga koja ga dovodi u pitanje i koja pokazuje da
je moguć drugi način proizvodnje u kojima akteri rada neće biti
eksploatisani, ili će se organizovati u partiju koja će biti svestan
nosilac borbe protiv takvih odnosa koji su aistorijski u uslovima
modernih proizvodnih snaga. Zato ideja emacipacije ljudi, slobode
stvaralaštva i rada, kao i slobode rada, odnosno njegovog oslobađanja
jeste i ostaje jedna od najvećih i najhumanijih ideja dvadest i prvog
veka.
Beograd, maja 2004.
Prof. dr Dragomir Drašković
=== 2 ===
http://komunist.free.fr/arhiva/jun2004/draskovic.html
KOMUNIST
Arhiva : : Jun 2004.
Fašizam ante portas - stop hortijevcima i folksdojčerima!
Najnoviji događaji u Novom Sadu - skup hortijevaca, kako su novine
objavile, u režiji lista "MAĐAR SO" upozoravaju da ideja fašizma nije
mrtva. Pri tome je opasnije za savremenu civilizaciju da se ona danas
javlja u vidu revandikacije. Nije reč o uspomenama, što se želi
nametnuti naivnima, nego o fašizmu koji je ostavio stravične posledice
na našim prostorima, ali i u dušama naših ljudi. To se neda zaboraviti.
Usput da kažemo da su nam neki sadašnji zvaničnici u politici naše
pokrajine, pretili banderama i vešanjem upravo blizu Terazija, gde se
to i desilo za vreme fašističke okupacije naše zemlje. Da li je
slučajno da onaj koji je pretio vešanjem na bandere, da taj današnji
politički časnik na visokoj političkoj funkciji u Vojvodini, upravo
nije ništa uradio da spreči pojavu hortijevaca i folksdojčera?! Ima li
u toj pojavi nekog sistema? Kako su pisale novine, naravno, ako im je
verovati u celu stvar su bili uključeni i neki čelnici partija sa
prostora naše ravne pokrajine. Kako beše ona narodna: držte vuka, a
lisica meso jede! Ako se čak u njihovoj političkoj akciji može naći
neko racionalno jezgro u kritici partija sa izraženijim nacionalnim
predznakom, ili nacionalnom tradicijom, prosto je neverovatno da mlako
reguju na revandikaciju fašizma, i blago rečeno,čak ga i odobravaju.
Naš sused - Mađarska, nedavno je ušla u EU. Srećno, dakle! Ali, treba
očekivati da se taj ULAZAK ne poklapa valjda sa manifestacijom
hortijevaca koji su se "odužili domovini" i masovno ubijali Srbe,
Jevreje i Cigane. Šta je to u samom biću pojave, identičnosti vremena
jednog NACIONALNOG SLAVLJA, ali i nacionalne sramote "služenja
domovini" kao fašističkom prirešku, ili fašističkom savezniku. Za
očekivati je da zvanična Mađarska nešto kaže, pa makar i podržala taj
skup i javi da bar znamo sa kim imamo posla u celosti, te da u toj
celosti još jednom valorizujemo političko i istorijsko iskustvo koje
imamo. Sve to NEĆE PROĆI. Ovo društvo uz sve njegove protivrečnosti i
turbulencije, uvek je sužavalo prostor neslobodi, a naročito fašizmu.
NEĆE PROĆI, naša je poruka sigurna i odlučna.
Maja 2004.
Prof. dr Dragomir Drašković
[ isto gledaj:
Rade Drobac:"Intelektualci na meti vlasti i njenih satelita"
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2004-05-13_1.html
Dr Ivica Stojanovic: Intelektualci i drustvena stvarnost
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2004-05-13.html ]
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2004-06-15_1.html
Oskar Kovac: Nauka i intelektualci
BEOGRADSKI FORUM ZA SVET RAVNOPRAVNIH
Beograd, 08. maj 2004. godine
Etnografski muzej, Beograd
Okrugli sto na temu: "Intelektualci i drustvena stvarnost"
Izlaganje prof. OSKARA KOVACA
Kada smo na sednici Upravnog odbora pripremali ovaj skup, razgovarali
smo o tome šta sve ulazi u krug planirane teme. Ja sam se tada
opredelio za pitanje: gde su intelektualci u rasponu od liberalizma do
socijalizma. Danas sam svoju temu drugacije srocio. Zakljucio sam da
ako ja govorim na tu temu, nece biti zapleta, svako ce pomisliti: pa
znamo mi šta on prica; on je za socijalizam, za društvenu svojinu i za
samoupravljanje. Zbog toga sam ušao u materiju koju su ovde pre svega
filozofi izlagali.
Namera mi je da sagledam da li izmedu nauke i intelektualaca postoji
veza, i kakva veza, i da li je svaki naucnik po definiciji
intelektualac ili nije. Vec smo danas culi da je uslov da bi neko bio
intelektualac dvostruk. Postoji potreban i postoji dovoljan uslov.
Potreban uslov je definisan tako da svako ko je kompetentan za neki
stvaralacki rad ima potreban uslov da postane intelektualac, ali
intelektualac je samo onaj koji je svestan posledica svog rada i snosi
odgovornost za šire posledice svog rada.
Ja sam naravno, pošto govorim o vezi izmedu nauke i intelektualaca,
hteo nešto malo da koristim i naucni metod, a pošto sam ekonomist hteo
sam da vidim da li su se ekonomisti uopšte bavili tim pitanjem, da li
se na njihov rad odnose neke eticke i moralne norme ili ne. Odabrao dva
veoma poznata teksta ekonomske literature koji su u neposrednoj vezi sa
ovom dilemom.
Prvi tekst, moram da kažem, je iz daleke 1968. godine, nakon što je
Amerika izgubila vijetnamski rat i kada se, s razlogom, preispitivala
uzduž i popreko. Tekst je u stvari bila uvodna beseda tadašnjeg
predsednika Americke asocijacije ekonomista, tada najvece populacije
strucnih ekonomista u svetu. Covek je bio Kenet Boulding, a tekst nosi
naslov: Ekonomija kao moralna nauka. Naravno, to je loš prevod, a
trebalo bi da sadrži pitanje da li ekonomija spada u one nauke koje se
ticu morala i etike? Naravno, pocetak njegovog izlaganja se vezuje za
formalne argumente i kaže: Adam Smit, otac moderne ekonomske nauke, bio
je profesor filozofije morala. Do pocetka prošlog veka, u Kembridžu,
ekonomija je bila u toj grupi naucnih disciplina. Zajedno su se
proucavale, dakle, filozofija morala, etika, ekonomija i još neke
društvene nauke. Vec stoga može da se kaže, da po svom nastanku,
ekonomija jeste moralna nauka.
Onda je profersor Boulding rekao da je svestan da je time šokirao
americke ekonomiste, zato što se vec usvojilo široko usadeno mišljenje
da nauka ne sme da ima vrednosnih sudova i da je sreca što se nauka
oslobodila srednjovekovnih metoda u kojima je bilo jako mnogo
vrednosnih sudova. Ali pošto je on smatrao da svaka potkultura, pa i
naucna potkultura ima svoj sistem normi, etickih i moralnih, (a mora da
postoji i širi sistem moralnih normi i socijalnih vrednosti) smatrao je
potrebnim da objasni zašto tako misli i rekao je ovako: "svaka kultura,
a nauka takode u izvesnom smislu spada u kulturu, i svaka subkultura se
karakteriše sa jednim jezgrom, sa jednom grupom zajednickih vrednosti,
jednog vrednosnog sistema bez kojeg nijedna kultura ne može da
postoji''. U stvari, kulture u svetu po tome fakticki klasifikujemo i
razlikujemo. Apsurd je da se misli da nauka može da postoji bez
sopstvene skale vrednosti i da ona nije dužna da poštuje neku širu
skalu društvenih vrednosti.
Boulding, dakle, kaže da nauka ima svoju subkulturu ili svoj sistem
moralnih i etickih principa, pa ih nabraja: "prvo to je želja za
istinitošcu, drugo, to je znatiželja, trece, to je želja da se sve
tacno izmeri i kvantifikuje, cetvrto, da se pažljivo posmatra i
eksperimentiše i na kraju to je objektivnost.'' To su najvažniji
principi te subkulture bez koje nauka ne bi ni mogla da se razvija.
Zašto je takva subkultura bila neophodna? Zato da bi medu radnicima
koji rade u oblasti nauke bio stvoren jedan sistem komunikacije. A na
pitanje zašto onda u nauci u nekim stvarima uopšte nema nikakve
rasprave, odgovara: "pa nema rasprave zato što je stvar završena putem
naucnog metoda ili primene ovog sistema vrednosti i moralnih principa".
Pitagorinu teoremu nece niko više da diskutuje zato što je dokazana.
Pretpostavka, analiza, dokaz, zakljucak. Dakle, to je naucni metod ,
njemu je svojstven jedan sistem vrednosti, bez obzira koliko je to uzan
sistem bio.
U nekim naukama sam metod istraživanja ili rezultat istraživanja
postavlja eticka pitanja. Uzmite nuklearnu fiziku, genetiku, genetski
modifikovane organizme. Da li naucnik u toj oblasti može da deluje a da
sem svog sopstvenog sistema vrednosti ne uzme u obzir odgovornost po
nekoj široj društvenoj skali vrednosti za implikacije rezulata svog
istraživanja. U nauci je inace poznat Hajzenbergov princip koji kaže da
izucavajuci nešto, vi menjate predmet svog istraživanja. Prema tome,
nauka nije nevina, ona menja stvari i valjda ona snosi neku odgovornost
za ono što menja i ima neku odgovornost prema društvu ciji je sastavni
deo.
Još više, ne samo da nauka menja nešto u društvu, nego nauka fakticki
stvara i buducnost u izvesnom smislu. Evo, ove oblasti nauke koje su
danas vec bile nabrojane, u velikom stepenu predodreduju buducnost
covecanstva, a društvene nauke tu nisu izuzetak. Zašto? Pa zato što: "
u društvenim naukama mi možemo da predvidimo samo ono u cemu aktivno
ucestvujemo ''. Na jednom od naših prethodnih skupova smo razgovarali o
državnim i nacionalnim prioritetima i o nekim koncepcijama razvoja.
Tacno je da možemo da postavimo neku koncepciju i da preduzmemo sve što
treba da se ta koncepcija ostvari. Onda postoji verovatnoca da ce se ta
prognoza ostvariti, ali ako nemamo koncepciju i ne brinemo kako cemo je
ostvariti, u društvenim naukama nije moguca prognoza.
Problem se proširuje utoliko što naucna subkultura mora da se poštuje,
a postoji i širi društveni uticaj nauke zbog cega svaki naucnik mora da
ima odgovornost prema društvu ciji je sastavni deo i mora da poštuje
njegov vrednosni sistem. Da li baš svi naucnici to rade? Da li to
poštuju? Ja sam uzeo jednoga, bar za mene kontraverznog, kao
ilustraciju.
Svi se, nadam se, secate 1992. godine kada je covek po imenu Frencis
Fukujama objavio knjigu "Kraj istorije i poslednji covek". Suština
njene poruke je da je u svetu pobedio liberalni kapitalizam kao jedino
moguce društveno uredenje, da je globalizacija to na neki nacin
potvrdila i da sada više nema drugog i boljeg sistema i nema drugog
coveka do onoga koji je produkt tog sistema. Ja sam i tada imao problem
da razumem, narocito naslov, jer kaže: kraj istorije?! Znate kako,
jucerašnja sadašnjost je danas istorija. Ako naša sadašnjost nikada ne
bude postala istorija to znaci da nema buducnosti. Ne verujem da je to
hteo da kaže. Verovatno je postao svestan toga, pa u jednom radu koji
je Medunarodni monetarni fond objavio 2000. godine, on govori sasvim
drugo. Verovali ili ne, naslov tog njegovog rada je "Društveni kapital
i civilno društvo ". Frensis Fukujama, - proverio sam da li je to taj
Fukujama. Jeste! Jedino što nije citirao svoju knjigu iz 1992. godine.
Kakve veze njegovo ponašanje ima sa našom temom? On sada , posle kraja
istorije, govori o jednom, u kapitalizmu neprihvacenom, neformalnom
sistemu društvenih vrednosti i društvenih odnosa. Zapravo, kao
socijalni kapital on sada obeležava neformalne odnose medu ljudima koji
olakšavaju život zato što se ne može sve propisima regulisati. Eto, on
je za mene primer kontraverznog intelektualca koji ima pravo da se
predomisli. Bolje da je ovo napisao 1992. godine. Evo samo nekoliko
njegovih argumenata. On kaže: "društveni kapital je neka ustaljena
neformalna norma koja unapreduje saradnju izmedu više licnosti, ljudi i
grupa i te norme moraju da budu prihvacene ali bez prinude, bez zakona
itd. u stvarnim ljudskim odnosima u kojima, naravno, postoje medusobni
odnosi reciprociteta i poštenog delovanja'' .
Ne cini bilo koja takva neformalna norma socijalni kapital, nego to je
ona vrsta odnosa koja dovodi do kooperacije medu ljudima i koja je,
naravno, zasnovana na socijalnim vrednostima koje sam malopre baš i
nabrojao. U tom smislu on kaže da ima i takvih neformalnih normi i
takvih okupljanja ljudi koja ne nose ovu pozitivnu konotaciju kao što
su verske sekte i neke druge grupe. Njih bi mogli da oznacimo kao
socijalni kapital sa negativnim predznakom. Na pitanje kakve razlike
postoje izmedu neopredmecenog socijalnog kapitala koji postoji u svim
tradicionalnim društvima, pa i nerazvijenim zemljama, i opredmecenog
socijalnog kapitala, njegov odgovor je da nema nikakve razlike. Zašto?
Kriticari ove forme, dakle nematerijalizovanog, neopipljivog društvenog
kapitala kažu da on ponekad daje loše rezultate. To nije valjani
kriterijum za njegovo razlikovanje od opredmecenog društvenog kapitala.
I fizicki kapital može da se uloži u ratnu opremu, nuklearnu opremu,
bojne otrove. To, dakle, nije nikakav argument. Društvo ima zakone i
norme koje ce i kod fizickog i ovog drugog, socijalnog kapitala
nastojati da ogranice sve što je nepoželjno. Prema tome, nema nikakve
razlike izmedu jednog i drugog oblika kapitala. U stvari, mi znamo za
mnoge druge, vec odavno potpuno prihvacene, oblike neopipljivog
kapitala kao što su industrijska i intelektualna svojina. Prema tome,
ovaj oblik društvenog kapitala se ravnopravno uvršcuje u sve druge
oblike kapitala.
Važno je pitanje: koja je funkcija tog društvenog kapitala u modernom
društvu. Uvodna recenica Fukujame tvrdi da je ekonomska funkcija
socijalnog kapitala, društvenog kapitala, da smanji transakcione
troškove u privredi koji su inace vezani za formalne mehanizme
koordinacije koji ne mogu do kraja da predvide sve situacije koje
nastaju u ekonomskom životu. To nadoknaduje postojanje socijalnog
kapitala.
Postavlja se pitanje da li uopšte može da se izmeri socijalni kapital
da bi se dokazalo da postoji. Naravno da može. Kada se preduzeca kupuju
i prodaju, šta se sve vrednuje? Vrednuje se fizicki kapital, zgrade,
oprema i drugo. Eventualno se vrednuje kvalifikaciona struktura kadra
koji je tu, znaci ljudski kapital. Fizicki kapital i ljudski kapital
samo su deo ukupnog kapitala. Razliku do kupoprodajne cene cini opisani
društveni kapital. Svako ce rado da kupi firmu u kojoj je društveni
kapital prisutan i rešava konfliktne situacije, a nece se rado kupovati
firma u kojoj se, u nedostatku društvenog kapitala, vrlo teško radi i
upravlja.
Bio sam jako znatiželjan da saznam šta je Fukujamu motivisalo da izvede
ovakav ''kopernikanski obrt'' i onda sam pogledao gde je on podneo svoj
referat. Podneo ga je na simpozijumu Medunarodnog monetarnog fonda o
tzv. drugom krugu ekonomskih reformi. I sve mi je postalo jasno. U
prvom krugu ekonomskih reformi sav kolektivni kapital u svetu je
trebalo da se uništi. Državna svojina, društvena svojina, kolektivna
svojina, itd. Sve je moralo da postane privatna svojina da bi se uzele
dizgine vlasti. Nakon što je to uradeno, zašto kapitalisti ne bi
koristili socijalni kapital. Pa on zaista rešava stvari. Nalazi se
unutar cene, tj. vrednosti samog preduzeca, a ništa ne košta, jer su ga
ljudi sami stvorili da bi lakše i bolje živeli.
Samo jednu recenicu o trecem dokazu koji sam hteo da izložim a znam da
nema prostora. To je pitanje globalizacije koje smo vec dotakli. Znamo
koliko je bilo ubedivanja da je to neminovno, univerzalno dobro, itd.
Nedavno sam dobio iz Ženeve, iz Konferencije UN za trgovinu i razvoj,
jednu analizu dvojice ljudi koje poznajem i cenim. Jedan radi u toj
instituciji, a drugi je do nedavna vodio ekonomsku analizu u Ekonomskoj
komisiji UN za Evropu. Napravili su veoma ozbiljnu analizu, opet je
naslov skoro neprevodiv jer kaže ''Globalizacija na drugi pogled.''
Ponovo su razmotrili ceo fenomen globalizacije i rekli sledece: "naš
tekst, naš papir odbija, ne prihvata karakterizaciju globalizacije kao
autonomnog i nezaustavljivog procesa koji na neki nacin guraju
impersonalne snage tržišta i tehnicki progres......."tržišne snage su
formirane i kontrolisane izborom nekim, i zavise od institucionalnog
okruženja u kojima su te odluke pravljene. U odsustvu odgovarajuceg
institucionalog okruženja i potrebnih proizvodnih kapaciteta, brza
liberalizacija ce pre da dovede do stagnacije i nezaposlenosti nego
privrednog rasta i rasta društvenog proizvoda po stanovniku. Mi smo,
(tj. autori) pokazali da je protekli period globalizacije zemljama u
razvoju doneo više štete nego koristi i, ako hocemo da to promenimo,
ubuduce makroekonomska politika u svetu mora da se formuliše tako da
mnogo više uzima u obzir interese i potrebe zemalja u razvoju. Zemljama
u razvoju se mora obezbediti mnogo veca zastupljenost u telima koja
formulišu i primenjuju pravila u svetskoj privredi."
Rade Drobac:"Intelektualci na meti vlasti i njenih satelita"
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2004-05-13_1.html
Dr Ivica Stojanovic: Intelektualci i drustvena stvarnost
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2004-05-13.html ]
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2004-06-15_1.html
Oskar Kovac: Nauka i intelektualci
BEOGRADSKI FORUM ZA SVET RAVNOPRAVNIH
Beograd, 08. maj 2004. godine
Etnografski muzej, Beograd
Okrugli sto na temu: "Intelektualci i drustvena stvarnost"
Izlaganje prof. OSKARA KOVACA
Kada smo na sednici Upravnog odbora pripremali ovaj skup, razgovarali
smo o tome šta sve ulazi u krug planirane teme. Ja sam se tada
opredelio za pitanje: gde su intelektualci u rasponu od liberalizma do
socijalizma. Danas sam svoju temu drugacije srocio. Zakljucio sam da
ako ja govorim na tu temu, nece biti zapleta, svako ce pomisliti: pa
znamo mi šta on prica; on je za socijalizam, za društvenu svojinu i za
samoupravljanje. Zbog toga sam ušao u materiju koju su ovde pre svega
filozofi izlagali.
Namera mi je da sagledam da li izmedu nauke i intelektualaca postoji
veza, i kakva veza, i da li je svaki naucnik po definiciji
intelektualac ili nije. Vec smo danas culi da je uslov da bi neko bio
intelektualac dvostruk. Postoji potreban i postoji dovoljan uslov.
Potreban uslov je definisan tako da svako ko je kompetentan za neki
stvaralacki rad ima potreban uslov da postane intelektualac, ali
intelektualac je samo onaj koji je svestan posledica svog rada i snosi
odgovornost za šire posledice svog rada.
Ja sam naravno, pošto govorim o vezi izmedu nauke i intelektualaca,
hteo nešto malo da koristim i naucni metod, a pošto sam ekonomist hteo
sam da vidim da li su se ekonomisti uopšte bavili tim pitanjem, da li
se na njihov rad odnose neke eticke i moralne norme ili ne. Odabrao dva
veoma poznata teksta ekonomske literature koji su u neposrednoj vezi sa
ovom dilemom.
Prvi tekst, moram da kažem, je iz daleke 1968. godine, nakon što je
Amerika izgubila vijetnamski rat i kada se, s razlogom, preispitivala
uzduž i popreko. Tekst je u stvari bila uvodna beseda tadašnjeg
predsednika Americke asocijacije ekonomista, tada najvece populacije
strucnih ekonomista u svetu. Covek je bio Kenet Boulding, a tekst nosi
naslov: Ekonomija kao moralna nauka. Naravno, to je loš prevod, a
trebalo bi da sadrži pitanje da li ekonomija spada u one nauke koje se
ticu morala i etike? Naravno, pocetak njegovog izlaganja se vezuje za
formalne argumente i kaže: Adam Smit, otac moderne ekonomske nauke, bio
je profesor filozofije morala. Do pocetka prošlog veka, u Kembridžu,
ekonomija je bila u toj grupi naucnih disciplina. Zajedno su se
proucavale, dakle, filozofija morala, etika, ekonomija i još neke
društvene nauke. Vec stoga može da se kaže, da po svom nastanku,
ekonomija jeste moralna nauka.
Onda je profersor Boulding rekao da je svestan da je time šokirao
americke ekonomiste, zato što se vec usvojilo široko usadeno mišljenje
da nauka ne sme da ima vrednosnih sudova i da je sreca što se nauka
oslobodila srednjovekovnih metoda u kojima je bilo jako mnogo
vrednosnih sudova. Ali pošto je on smatrao da svaka potkultura, pa i
naucna potkultura ima svoj sistem normi, etickih i moralnih, (a mora da
postoji i širi sistem moralnih normi i socijalnih vrednosti) smatrao je
potrebnim da objasni zašto tako misli i rekao je ovako: "svaka kultura,
a nauka takode u izvesnom smislu spada u kulturu, i svaka subkultura se
karakteriše sa jednim jezgrom, sa jednom grupom zajednickih vrednosti,
jednog vrednosnog sistema bez kojeg nijedna kultura ne može da
postoji''. U stvari, kulture u svetu po tome fakticki klasifikujemo i
razlikujemo. Apsurd je da se misli da nauka može da postoji bez
sopstvene skale vrednosti i da ona nije dužna da poštuje neku širu
skalu društvenih vrednosti.
Boulding, dakle, kaže da nauka ima svoju subkulturu ili svoj sistem
moralnih i etickih principa, pa ih nabraja: "prvo to je želja za
istinitošcu, drugo, to je znatiželja, trece, to je želja da se sve
tacno izmeri i kvantifikuje, cetvrto, da se pažljivo posmatra i
eksperimentiše i na kraju to je objektivnost.'' To su najvažniji
principi te subkulture bez koje nauka ne bi ni mogla da se razvija.
Zašto je takva subkultura bila neophodna? Zato da bi medu radnicima
koji rade u oblasti nauke bio stvoren jedan sistem komunikacije. A na
pitanje zašto onda u nauci u nekim stvarima uopšte nema nikakve
rasprave, odgovara: "pa nema rasprave zato što je stvar završena putem
naucnog metoda ili primene ovog sistema vrednosti i moralnih principa".
Pitagorinu teoremu nece niko više da diskutuje zato što je dokazana.
Pretpostavka, analiza, dokaz, zakljucak. Dakle, to je naucni metod ,
njemu je svojstven jedan sistem vrednosti, bez obzira koliko je to uzan
sistem bio.
U nekim naukama sam metod istraživanja ili rezultat istraživanja
postavlja eticka pitanja. Uzmite nuklearnu fiziku, genetiku, genetski
modifikovane organizme. Da li naucnik u toj oblasti može da deluje a da
sem svog sopstvenog sistema vrednosti ne uzme u obzir odgovornost po
nekoj široj društvenoj skali vrednosti za implikacije rezulata svog
istraživanja. U nauci je inace poznat Hajzenbergov princip koji kaže da
izucavajuci nešto, vi menjate predmet svog istraživanja. Prema tome,
nauka nije nevina, ona menja stvari i valjda ona snosi neku odgovornost
za ono što menja i ima neku odgovornost prema društvu ciji je sastavni
deo.
Još više, ne samo da nauka menja nešto u društvu, nego nauka fakticki
stvara i buducnost u izvesnom smislu. Evo, ove oblasti nauke koje su
danas vec bile nabrojane, u velikom stepenu predodreduju buducnost
covecanstva, a društvene nauke tu nisu izuzetak. Zašto? Pa zato što: "
u društvenim naukama mi možemo da predvidimo samo ono u cemu aktivno
ucestvujemo ''. Na jednom od naših prethodnih skupova smo razgovarali o
državnim i nacionalnim prioritetima i o nekim koncepcijama razvoja.
Tacno je da možemo da postavimo neku koncepciju i da preduzmemo sve što
treba da se ta koncepcija ostvari. Onda postoji verovatnoca da ce se ta
prognoza ostvariti, ali ako nemamo koncepciju i ne brinemo kako cemo je
ostvariti, u društvenim naukama nije moguca prognoza.
Problem se proširuje utoliko što naucna subkultura mora da se poštuje,
a postoji i širi društveni uticaj nauke zbog cega svaki naucnik mora da
ima odgovornost prema društvu ciji je sastavni deo i mora da poštuje
njegov vrednosni sistem. Da li baš svi naucnici to rade? Da li to
poštuju? Ja sam uzeo jednoga, bar za mene kontraverznog, kao
ilustraciju.
Svi se, nadam se, secate 1992. godine kada je covek po imenu Frencis
Fukujama objavio knjigu "Kraj istorije i poslednji covek". Suština
njene poruke je da je u svetu pobedio liberalni kapitalizam kao jedino
moguce društveno uredenje, da je globalizacija to na neki nacin
potvrdila i da sada više nema drugog i boljeg sistema i nema drugog
coveka do onoga koji je produkt tog sistema. Ja sam i tada imao problem
da razumem, narocito naslov, jer kaže: kraj istorije?! Znate kako,
jucerašnja sadašnjost je danas istorija. Ako naša sadašnjost nikada ne
bude postala istorija to znaci da nema buducnosti. Ne verujem da je to
hteo da kaže. Verovatno je postao svestan toga, pa u jednom radu koji
je Medunarodni monetarni fond objavio 2000. godine, on govori sasvim
drugo. Verovali ili ne, naslov tog njegovog rada je "Društveni kapital
i civilno društvo ". Frensis Fukujama, - proverio sam da li je to taj
Fukujama. Jeste! Jedino što nije citirao svoju knjigu iz 1992. godine.
Kakve veze njegovo ponašanje ima sa našom temom? On sada , posle kraja
istorije, govori o jednom, u kapitalizmu neprihvacenom, neformalnom
sistemu društvenih vrednosti i društvenih odnosa. Zapravo, kao
socijalni kapital on sada obeležava neformalne odnose medu ljudima koji
olakšavaju život zato što se ne može sve propisima regulisati. Eto, on
je za mene primer kontraverznog intelektualca koji ima pravo da se
predomisli. Bolje da je ovo napisao 1992. godine. Evo samo nekoliko
njegovih argumenata. On kaže: "društveni kapital je neka ustaljena
neformalna norma koja unapreduje saradnju izmedu više licnosti, ljudi i
grupa i te norme moraju da budu prihvacene ali bez prinude, bez zakona
itd. u stvarnim ljudskim odnosima u kojima, naravno, postoje medusobni
odnosi reciprociteta i poštenog delovanja'' .
Ne cini bilo koja takva neformalna norma socijalni kapital, nego to je
ona vrsta odnosa koja dovodi do kooperacije medu ljudima i koja je,
naravno, zasnovana na socijalnim vrednostima koje sam malopre baš i
nabrojao. U tom smislu on kaže da ima i takvih neformalnih normi i
takvih okupljanja ljudi koja ne nose ovu pozitivnu konotaciju kao što
su verske sekte i neke druge grupe. Njih bi mogli da oznacimo kao
socijalni kapital sa negativnim predznakom. Na pitanje kakve razlike
postoje izmedu neopredmecenog socijalnog kapitala koji postoji u svim
tradicionalnim društvima, pa i nerazvijenim zemljama, i opredmecenog
socijalnog kapitala, njegov odgovor je da nema nikakve razlike. Zašto?
Kriticari ove forme, dakle nematerijalizovanog, neopipljivog društvenog
kapitala kažu da on ponekad daje loše rezultate. To nije valjani
kriterijum za njegovo razlikovanje od opredmecenog društvenog kapitala.
I fizicki kapital može da se uloži u ratnu opremu, nuklearnu opremu,
bojne otrove. To, dakle, nije nikakav argument. Društvo ima zakone i
norme koje ce i kod fizickog i ovog drugog, socijalnog kapitala
nastojati da ogranice sve što je nepoželjno. Prema tome, nema nikakve
razlike izmedu jednog i drugog oblika kapitala. U stvari, mi znamo za
mnoge druge, vec odavno potpuno prihvacene, oblike neopipljivog
kapitala kao što su industrijska i intelektualna svojina. Prema tome,
ovaj oblik društvenog kapitala se ravnopravno uvršcuje u sve druge
oblike kapitala.
Važno je pitanje: koja je funkcija tog društvenog kapitala u modernom
društvu. Uvodna recenica Fukujame tvrdi da je ekonomska funkcija
socijalnog kapitala, društvenog kapitala, da smanji transakcione
troškove u privredi koji su inace vezani za formalne mehanizme
koordinacije koji ne mogu do kraja da predvide sve situacije koje
nastaju u ekonomskom životu. To nadoknaduje postojanje socijalnog
kapitala.
Postavlja se pitanje da li uopšte može da se izmeri socijalni kapital
da bi se dokazalo da postoji. Naravno da može. Kada se preduzeca kupuju
i prodaju, šta se sve vrednuje? Vrednuje se fizicki kapital, zgrade,
oprema i drugo. Eventualno se vrednuje kvalifikaciona struktura kadra
koji je tu, znaci ljudski kapital. Fizicki kapital i ljudski kapital
samo su deo ukupnog kapitala. Razliku do kupoprodajne cene cini opisani
društveni kapital. Svako ce rado da kupi firmu u kojoj je društveni
kapital prisutan i rešava konfliktne situacije, a nece se rado kupovati
firma u kojoj se, u nedostatku društvenog kapitala, vrlo teško radi i
upravlja.
Bio sam jako znatiželjan da saznam šta je Fukujamu motivisalo da izvede
ovakav ''kopernikanski obrt'' i onda sam pogledao gde je on podneo svoj
referat. Podneo ga je na simpozijumu Medunarodnog monetarnog fonda o
tzv. drugom krugu ekonomskih reformi. I sve mi je postalo jasno. U
prvom krugu ekonomskih reformi sav kolektivni kapital u svetu je
trebalo da se uništi. Državna svojina, društvena svojina, kolektivna
svojina, itd. Sve je moralo da postane privatna svojina da bi se uzele
dizgine vlasti. Nakon što je to uradeno, zašto kapitalisti ne bi
koristili socijalni kapital. Pa on zaista rešava stvari. Nalazi se
unutar cene, tj. vrednosti samog preduzeca, a ništa ne košta, jer su ga
ljudi sami stvorili da bi lakše i bolje živeli.
Samo jednu recenicu o trecem dokazu koji sam hteo da izložim a znam da
nema prostora. To je pitanje globalizacije koje smo vec dotakli. Znamo
koliko je bilo ubedivanja da je to neminovno, univerzalno dobro, itd.
Nedavno sam dobio iz Ženeve, iz Konferencije UN za trgovinu i razvoj,
jednu analizu dvojice ljudi koje poznajem i cenim. Jedan radi u toj
instituciji, a drugi je do nedavna vodio ekonomsku analizu u Ekonomskoj
komisiji UN za Evropu. Napravili su veoma ozbiljnu analizu, opet je
naslov skoro neprevodiv jer kaže ''Globalizacija na drugi pogled.''
Ponovo su razmotrili ceo fenomen globalizacije i rekli sledece: "naš
tekst, naš papir odbija, ne prihvata karakterizaciju globalizacije kao
autonomnog i nezaustavljivog procesa koji na neki nacin guraju
impersonalne snage tržišta i tehnicki progres......."tržišne snage su
formirane i kontrolisane izborom nekim, i zavise od institucionalnog
okruženja u kojima su te odluke pravljene. U odsustvu odgovarajuceg
institucionalog okruženja i potrebnih proizvodnih kapaciteta, brza
liberalizacija ce pre da dovede do stagnacije i nezaposlenosti nego
privrednog rasta i rasta društvenog proizvoda po stanovniku. Mi smo,
(tj. autori) pokazali da je protekli period globalizacije zemljama u
razvoju doneo više štete nego koristi i, ako hocemo da to promenimo,
ubuduce makroekonomska politika u svetu mora da se formuliše tako da
mnogo više uzima u obzir interese i potrebe zemalja u razvoju. Zemljama
u razvoju se mora obezbediti mnogo veca zastupljenost u telima koja
formulišu i primenjuju pravila u svetskoj privredi."
http://auth.unimondo.org/cfdocs/obportal/
index.cfm?fuseaction=news.notizia&NewsID=3178
La jugo-nostalgia dei Croati
Rimpianto di una migliore qualità della vita e espressione di
appartenenza ad un comune milieu culturale, la jugo-nostalgia esula da
una sfera unicamente politica e coinvolge vecchi e giovani. Che ora
dicono: "Era meglio quando si stava peggio".
(16/06/2004) Da Osijek, scrive Drago Hedl
Neppure un mese fa, il 25 maggio, gente comune e ex combattenti
partigiani hanno celebrato il compleanno di Josip Broz Tito, il
presidente jugoslavo morto nel 1980, a Kumrovec, suo luogo di nascita.
Ora, il 22 giugno prossimo, Zagabria ospiterà la presentazione del
libro “Lessico della mitologia jugoslava”. I due eventi, apparentemente
non collegati fra loro, dimostrano che una parte della popolazione
croata continua a serbare una certa nostalgia per la Jugoslavia, il
rimpianto per la vita nell’ex Stato dei Serbi, Croati, Bosniaci,
Sloveni, Montenegrini, Macedoni e Albanesi.
Mentre il raduno nella Kumrovec di Tito, luogo che una volta
rappresentava la meta obbligatoria di gite scolastiche, rappresenta una
cerimonia quasi rituale dei rimanenti antifascisti, il libro che verrà
presentato a Zagabria è una vera enciclopedia della jugo-nostalgia.
Uno degli editori, Đorđe Matić, di Zagabria, afferma che questo libro,
piuttosto corposo, con le sue 400 pagine e quasi un migliaio di note, è
un promemoria di ogni cosa che i cittadini della ex Jugoslavia
ricordano ancora oggi con rimpianto a proposito dei suoi 50 anni di
esistenza. Tra le mille voci del “Lessico della Mitologia Jugoslava” ci
sono notizie sulla prima macchina jugoslava, la italiana Fiat 750,
costruita sotto licenza; i viaggi a Trieste per comprare beni
dell’Europa occidentale che non si potevano trovare nei negozi della
Jugoslavia; i primi gruppi rock jugoslavi; le vacanze di massa nelle
residenze estive dei lavoratori, i viaggi delle squadre di lavoro
giovanili, e personalità come quella del presidente Tito.
La nostalgia per la Jugoslavia è davvero così diffusa nella società
croata odierna? La questione è stata nuovamente sollevata quando i voti
della Croazia hanno assegnato il massimo dei punti alla canzone della
Serbia e Montenegro al festival della canzone Eurovision, che si è
tenuto a Istanbul all’inizio di maggio.
Se una cosa simile fosse capitata solo 5 o 6 anni fa, durante la
presidenza di Franjo Tuđman, si sarebbero avute grandi reazioni da
parte dei politici e commenti sui giornali e le televisioni controllati
dal governo, che avrebbero definito l’episodio come un tradimento. Allo
stesso tempo, si sarebbe lanciata una battaglia contro le “forze non
ancora sconfitte” che rifiutano di vedere la Croazia come un Paese
autonomo, sovrano e indipendente, e che invece cercano di restaurare la
Jugoslavia.
In effetti, la jugo-nostalgia era considerata più o meno come
tradimento durante il governo autocratico del presidente croato Franjo
Tuđman (1990-1999). La paranoia di Tuđman aveva portato a cambiare i
nomi delle squadre di calcio, anche se i tifosi della popolarissima
“Dinamo” di Zagabria, il cui nome era stato cambiato in “Croazia”,
continuavano a gridare il “sacro nome di Dinamo” durante le partite.
Tuđman aveva detto loro che se volevano tifare la Dinamo era meglio se
si trasferivano nella cittadina jugoslava di Pančevo, che aveva una
squadra con lo stesso nome.
Ogni qualvolta ci fosse stata una espressione pubblica di rimpianto nei
confronti di qualcosa che era bello nella Jugoslavia – fossero anche
state cose assolutamente non minacciose come la musica o il cinema – lo
si etichettava come jugo-nostalgia. Uno jugo-nostalgico era meritevole
di disprezzo e persona non gradita nella società croata.
E tuttavia, il fatto che oggi i Croati abbiano attribuito il massimo
dei punti proprio alla canzone della Serbia e Montenegro non ha causato
particolare turbamento. Allo stesso modo, ora non c’è più molto
trambusto rispetto alle magliette con l’immagine di Josip Broz Tito che
vengono vendute in molti mercati in Croazia.
“Le magliette sono acquistate soprattutto dalla generazione più
giovane, quelli che non erano neppure nati quando Tito è morto - ci
dice un venditore al mercato di Osijek, la quarta città più grande
della Croazia, nel nord est del Paese. Vedono queste magliette così
come noi vedevamo quelle con il volto di Che Guevara, dice il
negoziante, il cui commercio sembra andare bene.”
“I film serbi si vendono bene - dichiara il proprietario di una
videoteca di Vukovar, la città croata che ha più patito durante la
guerra tra Croazia e Jugoslavia nel 1991, e che è oggi considerata come
un simbolo della sofferenza della Croazia. Io credo che si tratti di
jugo-nostalgia. La gente si sente più vicina a questi film che a quelli
stranieri. Capiscono la lingua, e le situazioni affrontate sono simili
a quelle che vedono nel proprio Paese.”
Dražen Lalić, noto sociologo di Zagabria, ha un’opinione simile: “La
jugo-nostalgia è un sentimento molto comune in un segmento della
popolazione, e non solo tra i più anziani, ma anche tra i più giovani.
Questi ultimi, tuttavia, lo sentono solamente a livello culturale, e
non politico”, spiega Lalić. “Dopo una lunga insistenza sul fatto che
la Croazia appartiene esclusivamente al milieu culturale della Europa
centrale e mediterranea, ora diventa sempre più evidente che, prendendo
in considerazione lo stile di vita dei propri cittadini, la mentalità,
i simboli e tutto quanto costituisce la cultura, la Croazia appartiene
anche al milieu culturale balcanico. E noi associamo questo con la
Jugoslavia, così che tutti quelli che sentono come proprio questo
milieu – perché ne comprendono la lingua e la vicinanza culturale –
vengono definiti jugo-nostalgici.”
Lalić sostiene che gli jugo-nostalgici politici comprendono un numero
poco significativo di anziani e di persone che hanno perso le proprie
posizioni politiche al momento della divisione del Paese. Oggi, ricorda
Lalić, le persone di questo tipo sono molto poche.
“La jugo-nostalgia esiste, ma la gente non rimpiange la Jugoslavia come
ex Stato; rimpiangono la qualità della vita di cui lì potevano godere.
Credono che la vita fosse molto migliore in Jugoslavia – erano più
sicuri, avevano uno standard di vita superiore, un lavoro sicuro e un
miglior sistema sanitario di quello che hanno ora” - afferma Milanka
Opačić, 36 anni, vice presidente del partito socialdemocratico (SDP),
un partito che i nazionalisti accusavano di tendenze pro jugoslave
mentre era al potere nel corso degli ultimi 4 anni.
Le parole della nota esponente politica della giovane generazione
riecheggiano in quelle di Josip Horvat, un pensionato, che lavorava per
la grande ditta di Zagabria “Rade Končar”.
“Avevo un lavoro sicuro, una cosa che i miei figli non hanno; non
dovevo pagare per la assicurazione medica addizionale, cosa che i miei
figli invece devono fare; potevo camminare per Zagabria nel mezzo della
notte, senza preoccuparmi del fatto che qualcuno avrebbe potuto
derubarmi, cosa che ora invece neppure oso fare. Era meglio, la vita
era più semplice e non c’erano così tanta criminalità e furti - dice
Horvat.”
I politici e i media croati non spaventano più il pubblico con la
possibilità di una restaurazione della Jugoslavia, come durante i tempi
di Tuđman. La Croazia si sta avvicinando alla Unione Europea, nella
quale spera di entrare nel 2007, insieme a Bulgaria e Romania. La
Jugoslavia viene ora considerata come un qualcosa di andato per sempre,
un tentativo politico fallito impossibile da resuscitare. Questo è il
motivo per cui i rimanenti jugo-nostalgici in Croazia sono ormai
considerati come dei romantici, non dei nemici dello Stato, come
durante il periodo del governo del nazionalista Franjo Tuđman.
» Fonte: da Osijek, Drago Hedl
© Osservatorio sui Balcani
index.cfm?fuseaction=news.notizia&NewsID=3178
La jugo-nostalgia dei Croati
Rimpianto di una migliore qualità della vita e espressione di
appartenenza ad un comune milieu culturale, la jugo-nostalgia esula da
una sfera unicamente politica e coinvolge vecchi e giovani. Che ora
dicono: "Era meglio quando si stava peggio".
(16/06/2004) Da Osijek, scrive Drago Hedl
Neppure un mese fa, il 25 maggio, gente comune e ex combattenti
partigiani hanno celebrato il compleanno di Josip Broz Tito, il
presidente jugoslavo morto nel 1980, a Kumrovec, suo luogo di nascita.
Ora, il 22 giugno prossimo, Zagabria ospiterà la presentazione del
libro “Lessico della mitologia jugoslava”. I due eventi, apparentemente
non collegati fra loro, dimostrano che una parte della popolazione
croata continua a serbare una certa nostalgia per la Jugoslavia, il
rimpianto per la vita nell’ex Stato dei Serbi, Croati, Bosniaci,
Sloveni, Montenegrini, Macedoni e Albanesi.
Mentre il raduno nella Kumrovec di Tito, luogo che una volta
rappresentava la meta obbligatoria di gite scolastiche, rappresenta una
cerimonia quasi rituale dei rimanenti antifascisti, il libro che verrà
presentato a Zagabria è una vera enciclopedia della jugo-nostalgia.
Uno degli editori, Đorđe Matić, di Zagabria, afferma che questo libro,
piuttosto corposo, con le sue 400 pagine e quasi un migliaio di note, è
un promemoria di ogni cosa che i cittadini della ex Jugoslavia
ricordano ancora oggi con rimpianto a proposito dei suoi 50 anni di
esistenza. Tra le mille voci del “Lessico della Mitologia Jugoslava” ci
sono notizie sulla prima macchina jugoslava, la italiana Fiat 750,
costruita sotto licenza; i viaggi a Trieste per comprare beni
dell’Europa occidentale che non si potevano trovare nei negozi della
Jugoslavia; i primi gruppi rock jugoslavi; le vacanze di massa nelle
residenze estive dei lavoratori, i viaggi delle squadre di lavoro
giovanili, e personalità come quella del presidente Tito.
La nostalgia per la Jugoslavia è davvero così diffusa nella società
croata odierna? La questione è stata nuovamente sollevata quando i voti
della Croazia hanno assegnato il massimo dei punti alla canzone della
Serbia e Montenegro al festival della canzone Eurovision, che si è
tenuto a Istanbul all’inizio di maggio.
Se una cosa simile fosse capitata solo 5 o 6 anni fa, durante la
presidenza di Franjo Tuđman, si sarebbero avute grandi reazioni da
parte dei politici e commenti sui giornali e le televisioni controllati
dal governo, che avrebbero definito l’episodio come un tradimento. Allo
stesso tempo, si sarebbe lanciata una battaglia contro le “forze non
ancora sconfitte” che rifiutano di vedere la Croazia come un Paese
autonomo, sovrano e indipendente, e che invece cercano di restaurare la
Jugoslavia.
In effetti, la jugo-nostalgia era considerata più o meno come
tradimento durante il governo autocratico del presidente croato Franjo
Tuđman (1990-1999). La paranoia di Tuđman aveva portato a cambiare i
nomi delle squadre di calcio, anche se i tifosi della popolarissima
“Dinamo” di Zagabria, il cui nome era stato cambiato in “Croazia”,
continuavano a gridare il “sacro nome di Dinamo” durante le partite.
Tuđman aveva detto loro che se volevano tifare la Dinamo era meglio se
si trasferivano nella cittadina jugoslava di Pančevo, che aveva una
squadra con lo stesso nome.
Ogni qualvolta ci fosse stata una espressione pubblica di rimpianto nei
confronti di qualcosa che era bello nella Jugoslavia – fossero anche
state cose assolutamente non minacciose come la musica o il cinema – lo
si etichettava come jugo-nostalgia. Uno jugo-nostalgico era meritevole
di disprezzo e persona non gradita nella società croata.
E tuttavia, il fatto che oggi i Croati abbiano attribuito il massimo
dei punti proprio alla canzone della Serbia e Montenegro non ha causato
particolare turbamento. Allo stesso modo, ora non c’è più molto
trambusto rispetto alle magliette con l’immagine di Josip Broz Tito che
vengono vendute in molti mercati in Croazia.
“Le magliette sono acquistate soprattutto dalla generazione più
giovane, quelli che non erano neppure nati quando Tito è morto - ci
dice un venditore al mercato di Osijek, la quarta città più grande
della Croazia, nel nord est del Paese. Vedono queste magliette così
come noi vedevamo quelle con il volto di Che Guevara, dice il
negoziante, il cui commercio sembra andare bene.”
“I film serbi si vendono bene - dichiara il proprietario di una
videoteca di Vukovar, la città croata che ha più patito durante la
guerra tra Croazia e Jugoslavia nel 1991, e che è oggi considerata come
un simbolo della sofferenza della Croazia. Io credo che si tratti di
jugo-nostalgia. La gente si sente più vicina a questi film che a quelli
stranieri. Capiscono la lingua, e le situazioni affrontate sono simili
a quelle che vedono nel proprio Paese.”
Dražen Lalić, noto sociologo di Zagabria, ha un’opinione simile: “La
jugo-nostalgia è un sentimento molto comune in un segmento della
popolazione, e non solo tra i più anziani, ma anche tra i più giovani.
Questi ultimi, tuttavia, lo sentono solamente a livello culturale, e
non politico”, spiega Lalić. “Dopo una lunga insistenza sul fatto che
la Croazia appartiene esclusivamente al milieu culturale della Europa
centrale e mediterranea, ora diventa sempre più evidente che, prendendo
in considerazione lo stile di vita dei propri cittadini, la mentalità,
i simboli e tutto quanto costituisce la cultura, la Croazia appartiene
anche al milieu culturale balcanico. E noi associamo questo con la
Jugoslavia, così che tutti quelli che sentono come proprio questo
milieu – perché ne comprendono la lingua e la vicinanza culturale –
vengono definiti jugo-nostalgici.”
Lalić sostiene che gli jugo-nostalgici politici comprendono un numero
poco significativo di anziani e di persone che hanno perso le proprie
posizioni politiche al momento della divisione del Paese. Oggi, ricorda
Lalić, le persone di questo tipo sono molto poche.
“La jugo-nostalgia esiste, ma la gente non rimpiange la Jugoslavia come
ex Stato; rimpiangono la qualità della vita di cui lì potevano godere.
Credono che la vita fosse molto migliore in Jugoslavia – erano più
sicuri, avevano uno standard di vita superiore, un lavoro sicuro e un
miglior sistema sanitario di quello che hanno ora” - afferma Milanka
Opačić, 36 anni, vice presidente del partito socialdemocratico (SDP),
un partito che i nazionalisti accusavano di tendenze pro jugoslave
mentre era al potere nel corso degli ultimi 4 anni.
Le parole della nota esponente politica della giovane generazione
riecheggiano in quelle di Josip Horvat, un pensionato, che lavorava per
la grande ditta di Zagabria “Rade Končar”.
“Avevo un lavoro sicuro, una cosa che i miei figli non hanno; non
dovevo pagare per la assicurazione medica addizionale, cosa che i miei
figli invece devono fare; potevo camminare per Zagabria nel mezzo della
notte, senza preoccuparmi del fatto che qualcuno avrebbe potuto
derubarmi, cosa che ora invece neppure oso fare. Era meglio, la vita
era più semplice e non c’erano così tanta criminalità e furti - dice
Horvat.”
I politici e i media croati non spaventano più il pubblico con la
possibilità di una restaurazione della Jugoslavia, come durante i tempi
di Tuđman. La Croazia si sta avvicinando alla Unione Europea, nella
quale spera di entrare nel 2007, insieme a Bulgaria e Romania. La
Jugoslavia viene ora considerata come un qualcosa di andato per sempre,
un tentativo politico fallito impossibile da resuscitare. Questo è il
motivo per cui i rimanenti jugo-nostalgici in Croazia sono ormai
considerati come dei romantici, non dei nemici dello Stato, come
durante il periodo del governo del nazionalista Franjo Tuđman.
» Fonte: da Osijek, Drago Hedl
© Osservatorio sui Balcani
SITO ISLAMISTA DIFFONDE RIVENDICAZIONI DI AL QAEDA - MA E' OSPITATO SU
DI UN SERVER DI DALLAS, U.S.A.
Source: http://www.uruknet.info
http://joevialls.altermedia.info/wecontrolamerica/oilscam.html
In an effort to serve American national security, JackBlood.com has
traced the address of the alleged Islamic website, since the Department
of Homeland Security and the FBI are too busy tracking down 12-year-old
music downloaders, strip-searching 80-year-old grandmothers at
airports, gathering private information dossiers on law-abiding
citizens, and giving away amnesty visas to illegal aliens.
Statements posted on an ‘Islamist website,’ by individuals with alleged
ties to Al-Qaeda leader and former CIA protégé Osama bin Laden, claimed
responsibility for the kidnapping of Paul M. Johnson, a U.S. contractor
in Saudi Arabia.
One of the statements said: "Our fighters of the Fallujah Brigade in
the Arabian peninsula have kidnapped an American, a Christian, Paul M.
Johnson Jr. born in 1955 and working as an aeronautics engineer," said
the statement signed "Al-Qaeda in the Arabian peninsula" and published
on the Islamist website http://www.ansarnet.ws
The “Al-Qaeda group” claiming responsibility for the kidnapping posted
a passport size photo of Johnson and a Lockheed-Martin business card on
the website. According to their statements, he will be treated “the
same the way U.S. troops have treated Iraqi prisoners.”
JackBlood.com conducted a domain name search for the website
www.ansarnet.ws and the following results pointed out to an address in
Dallas, Texas.
Address lookup
canonical name
ansarnet.ws.
aliases
addresses
67.19.32.132
Domain Whois record
Queried whois.worldsite.ws with "ansarnet.ws"...
Welcome to the .WS Whois Server
Domain Name: ANSARNET.WS
Registrant: Registered through Go Daddy Software, Inc. (GoDaddy.com)
Domain created on 2004-05-31 05:37:51
Domain last updated on 2004-05-31 05:37:51
Name servers:
ns2.micfo.com ......................
ns1.micfo.com ......................
Network Whois record
Queried whois.arin.net with "67.19.32.132"...
OrgName: ThePlanet.com Internet Services, Inc.
OrgID: TPCM
Address: 1333 North Stemmons Freeway
Address: Suite 110
City: Dallas
StateProv: TX
PostalCode: 75207
Country: US
ReferralServer: rwhois://rwhois.theplanet.com:4321
NetRange: 67.18.0.0 - 67.19.127.255
CIDR: 67.18.0.0/16, 67.19.0.0/17
NetName: NETBLK-THEPLANET-BLK-11
NetHandle: NET-67-18-0-0-1
Parent: NET-67-0-0-0-0
NetType: Direct Allocation
NameServer: NS1.THEPLANET.COM
NameServer: NS2.THEPLANET.COM
Comment:
RegDate: 2004-03-15
Updated: 2004-05-10
TechHandle: PP46-ARIN
TechName: Pathos, Peter
TechPhone: +1-214-782-7800
TechEmail: abuse@...
OrgAbuseHandle: ABUSE271-ARIN
OrgAbuseName: Abuse
OrgAbusePhone: +1-214-782-7802
OrgAbuseEmail: abuse@...
OrgNOCHandle: TECHN33-ARIN
OrgNOCName: Technical Support
OrgNOCPhone: +1-214-782-7800
OrgNOCEmail: admins@...
OrgTechHandle: TECHN33-ARIN
OrgTechName: Technical Support
OrgTechPhone: +1-214-782-7800
OrgTechEmail: admins@...
# ARIN WHOIS database, last updated 2004-06-13 19:10
# Enter ? for additional hints on searching ARIN's WHOIS database.
This information was obtained at this URL:
http://centralops.net/co/DomainDossier.aspx
Clearly then, all the FBI hads to do to free the "Al-Qaeda hostage held
in Saudi Arabia" is drive on down to Dallas, Texas, and release him
from the back room of Suite 110. How hard is that?
DI UN SERVER DI DALLAS, U.S.A.
Source: http://www.uruknet.info
http://joevialls.altermedia.info/wecontrolamerica/oilscam.html
In an effort to serve American national security, JackBlood.com has
traced the address of the alleged Islamic website, since the Department
of Homeland Security and the FBI are too busy tracking down 12-year-old
music downloaders, strip-searching 80-year-old grandmothers at
airports, gathering private information dossiers on law-abiding
citizens, and giving away amnesty visas to illegal aliens.
Statements posted on an ‘Islamist website,’ by individuals with alleged
ties to Al-Qaeda leader and former CIA protégé Osama bin Laden, claimed
responsibility for the kidnapping of Paul M. Johnson, a U.S. contractor
in Saudi Arabia.
One of the statements said: "Our fighters of the Fallujah Brigade in
the Arabian peninsula have kidnapped an American, a Christian, Paul M.
Johnson Jr. born in 1955 and working as an aeronautics engineer," said
the statement signed "Al-Qaeda in the Arabian peninsula" and published
on the Islamist website http://www.ansarnet.ws
The “Al-Qaeda group” claiming responsibility for the kidnapping posted
a passport size photo of Johnson and a Lockheed-Martin business card on
the website. According to their statements, he will be treated “the
same the way U.S. troops have treated Iraqi prisoners.”
JackBlood.com conducted a domain name search for the website
www.ansarnet.ws and the following results pointed out to an address in
Dallas, Texas.
Address lookup
canonical name
ansarnet.ws.
aliases
addresses
67.19.32.132
Domain Whois record
Queried whois.worldsite.ws with "ansarnet.ws"...
Welcome to the .WS Whois Server
Domain Name: ANSARNET.WS
Registrant: Registered through Go Daddy Software, Inc. (GoDaddy.com)
Domain created on 2004-05-31 05:37:51
Domain last updated on 2004-05-31 05:37:51
Name servers:
ns2.micfo.com ......................
ns1.micfo.com ......................
Network Whois record
Queried whois.arin.net with "67.19.32.132"...
OrgName: ThePlanet.com Internet Services, Inc.
OrgID: TPCM
Address: 1333 North Stemmons Freeway
Address: Suite 110
City: Dallas
StateProv: TX
PostalCode: 75207
Country: US
ReferralServer: rwhois://rwhois.theplanet.com:4321
NetRange: 67.18.0.0 - 67.19.127.255
CIDR: 67.18.0.0/16, 67.19.0.0/17
NetName: NETBLK-THEPLANET-BLK-11
NetHandle: NET-67-18-0-0-1
Parent: NET-67-0-0-0-0
NetType: Direct Allocation
NameServer: NS1.THEPLANET.COM
NameServer: NS2.THEPLANET.COM
Comment:
RegDate: 2004-03-15
Updated: 2004-05-10
TechHandle: PP46-ARIN
TechName: Pathos, Peter
TechPhone: +1-214-782-7800
TechEmail: abuse@...
OrgAbuseHandle: ABUSE271-ARIN
OrgAbuseName: Abuse
OrgAbusePhone: +1-214-782-7802
OrgAbuseEmail: abuse@...
OrgNOCHandle: TECHN33-ARIN
OrgNOCName: Technical Support
OrgNOCPhone: +1-214-782-7800
OrgNOCEmail: admins@...
OrgTechHandle: TECHN33-ARIN
OrgTechName: Technical Support
OrgTechPhone: +1-214-782-7800
OrgTechEmail: admins@...
# ARIN WHOIS database, last updated 2004-06-13 19:10
# Enter ? for additional hints on searching ARIN's WHOIS database.
This information was obtained at this URL:
http://centralops.net/co/DomainDossier.aspx
Clearly then, all the FBI hads to do to free the "Al-Qaeda hostage held
in Saudi Arabia" is drive on down to Dallas, Texas, and release him
from the back room of Suite 110. How hard is that?
ARRIVANO I NOSTRI
"Gli Stati Uniti sono impegnati nell'abolizione della tortura in tutto
il mondo. Noi ci poniamo alla testa di questa lotta attraverso
l'esempio. Faccio appello a tutti i governi affinche' si uniscano agli
Stati Uniti e alla comunita' degli stati di diritto per vietare,
perseguire e punire tutti gli atti di tortura, e per impedire altre
punizioni crudeli e abnormi"
George W. Bush
The Washington Post, 27 giugno 2003
(citato su: Le Monde Diplomatique, versione italiana,
supplemento a Il Manifesto, 15 giugno 2004)
"Gli Stati Uniti sono impegnati nell'abolizione della tortura in tutto
il mondo. Noi ci poniamo alla testa di questa lotta attraverso
l'esempio. Faccio appello a tutti i governi affinche' si uniscano agli
Stati Uniti e alla comunita' degli stati di diritto per vietare,
perseguire e punire tutti gli atti di tortura, e per impedire altre
punizioni crudeli e abnormi"
George W. Bush
The Washington Post, 27 giugno 2003
(citato su: Le Monde Diplomatique, versione italiana,
supplemento a Il Manifesto, 15 giugno 2004)
http://www.radiocittaperta.it
Dopo otto anni, Radio Città Aperta e Contropiano, organizzano una nuova
edizione del Meeting Internazionale per la pace e la solidarietà tra i
popoli. Il tema di questa edizione sarà “La Resistenza globale” ed è
prevista per il 24, 25 e 26 giugno prossimi a Roma. Per tre giorni
nell’area dell’ex Bocciodromo di Testaccio (vecchio mattatoio) in via
Monte Testaccio 23, ci saranno incontri con ospiti italiani ed
internazionali, concerti, presentazione di libri, stands, possibilità
di cenare nel clima suggestivo e “trasgressivo” del quartiere romano di
Testaccio. Abbiamo scelto il tema della “Resistenza globale” perché
riteniamo decisivo cercare di comprendere le dinamiche e le forze
soggettive che a livello mondiale animano la resistenza contro la
guerra, lo sfruttamento e al tempo stesso difendono il diritto
all’autodeterminazione dei popoli, la dignità e la giustizia sociale.
Di seguito il programma dei tre giorni del Meeting Internazionale.
Giovedì 24 giugno
Alle ore 19.00 inizieremo con la presentazione del libro di Paolo
Ciofi“Lavoro senza rappresentanza”. Partecipano Franco Ottaviano,
Domenico Provengano, Paolo Ciofi….
Alle 20.30 seguirà il dibattito organizzato dalla redazione di
“NuestraAmerica” su: “America Latina: resistenza e indipendenza tra
egemonia statunitense ed ambizioni dell’Europa”. A questo dibattito
parteciperanno Alessandra Riccio (Vice direttrice di “Latinoamerica”);
Maria De Los Angeles Flores Prida (ambasciatrice di Cuba); Francisco
Dominguez (Centro Studi sull’America Latina/Università di Londra); Ada
Martinez (Venezuela, circolo bolivariano di Roma); Maria Grazia Orsati
(NuestraAmerica).
Alle 22.30 è previsto il concerto dei Red Stripe e del gruppo reggae
inglese Pama International, per la prima volta in Italia e con data
unica a Roma.
Venerdi 25 giugno,
Sempre alle 19.00 presenteremo “l’urticante” libro di Fulvio Grimaldi
“Mondocane. Serbi e bassotti, Saddam e Bertinotti”. Partecipano Gianni
Minà, Luciano Pettinari, Fulvio Grimaldi.
Alle 20.30 ci sarà un interessante dibattito su “R/Esistenze di classe.
Precari e lavoratori alla riconquista di reddito, diritto e dignità” E’
prevista la partecipazione del movimento degli “Intermittentes” di
Cannes (Francia), Pietro Antonini (coord.di base autoferrotramvieri),
Antonio Amoroso (Alitalia), Riccardo Germani (Rete per il reddito/May
Day di Milano), Giorgio Cremaschi (FIOM), Pierpaolo Leonardi (CUB)..
Alle 22.30 ci sarà il concerto degli Area 51 e degli inglesi Skindred
(metalreggae) anche loro con data unica a Roma in occasione del Meeting.
Sabato 26 giugno
Alle 19.00, presenteremo il recente libro di Joaquin Arriola e Luciano
Vasapollo “La dolce maschera dell’Europa” in cui gli autori demoliscono
il mito acritico di una Europa “progressista, democratica e pacifista”.
Partecipano: Vladimiro Giacchè, Joaquin Arriola, Luciano Vasapollo.
Alle 20.30 ci sarà il dibattito su “La Resistenza globale”. In
questaoccasione presenteremo e discuteremo l’ultimo quaderno di
Contropiano “Target. Iraq, competizione globale e autodeterminazione”.
A questo incontro parteciperanno Jaime Ballesteros e Georges Labica,
co-presidenti della Conferenza internazionale sulla resistenza in Iraq
tenutasi a Parigi nel maggio scorso, Mauro Casadio della Rete dei
comunisti che ha curato il quaderno di Contropiano, Mauro Bulgarelli,
Fosco Giannini, Jacopo Venier, esponenti delle realtà di movimento.
Alle 22.30 ci sarà il concerto degli Yogo e dei “Radici nel cemento” il
gruppo reggae romano che si è imposto sulla scena musicale.
Il programma del Meeting cerca di essere all’altezza delle aspettative
maturate in questi ultimi anni di intensa discussione e mobilitazione
sui temi della guerra, della solidarietà internazionalista e del
conflitto sociale che hanno trovato spazio e attenzione sistematica
sulle pagine di Contropiano ma anche della aspettativa culturale e
musicale che vedono in Radio Città Aperta un punto di riferimento ormai
consolidato e in crescita. Ricominciamo questaavventura del Meeting
Internazionale che per dodici anni a Roma si è caratterizzato come un
evento unico di cui molti avevano lamentato la mancanza. Eccovi
accontentati, vi aspettiamo a Roma il 24-25-26 giugno
Dopo otto anni, Radio Città Aperta e Contropiano, organizzano una nuova
edizione del Meeting Internazionale per la pace e la solidarietà tra i
popoli. Il tema di questa edizione sarà “La Resistenza globale” ed è
prevista per il 24, 25 e 26 giugno prossimi a Roma. Per tre giorni
nell’area dell’ex Bocciodromo di Testaccio (vecchio mattatoio) in via
Monte Testaccio 23, ci saranno incontri con ospiti italiani ed
internazionali, concerti, presentazione di libri, stands, possibilità
di cenare nel clima suggestivo e “trasgressivo” del quartiere romano di
Testaccio. Abbiamo scelto il tema della “Resistenza globale” perché
riteniamo decisivo cercare di comprendere le dinamiche e le forze
soggettive che a livello mondiale animano la resistenza contro la
guerra, lo sfruttamento e al tempo stesso difendono il diritto
all’autodeterminazione dei popoli, la dignità e la giustizia sociale.
Di seguito il programma dei tre giorni del Meeting Internazionale.
Giovedì 24 giugno
Alle ore 19.00 inizieremo con la presentazione del libro di Paolo
Ciofi“Lavoro senza rappresentanza”. Partecipano Franco Ottaviano,
Domenico Provengano, Paolo Ciofi….
Alle 20.30 seguirà il dibattito organizzato dalla redazione di
“NuestraAmerica” su: “America Latina: resistenza e indipendenza tra
egemonia statunitense ed ambizioni dell’Europa”. A questo dibattito
parteciperanno Alessandra Riccio (Vice direttrice di “Latinoamerica”);
Maria De Los Angeles Flores Prida (ambasciatrice di Cuba); Francisco
Dominguez (Centro Studi sull’America Latina/Università di Londra); Ada
Martinez (Venezuela, circolo bolivariano di Roma); Maria Grazia Orsati
(NuestraAmerica).
Alle 22.30 è previsto il concerto dei Red Stripe e del gruppo reggae
inglese Pama International, per la prima volta in Italia e con data
unica a Roma.
Venerdi 25 giugno,
Sempre alle 19.00 presenteremo “l’urticante” libro di Fulvio Grimaldi
“Mondocane. Serbi e bassotti, Saddam e Bertinotti”. Partecipano Gianni
Minà, Luciano Pettinari, Fulvio Grimaldi.
Alle 20.30 ci sarà un interessante dibattito su “R/Esistenze di classe.
Precari e lavoratori alla riconquista di reddito, diritto e dignità” E’
prevista la partecipazione del movimento degli “Intermittentes” di
Cannes (Francia), Pietro Antonini (coord.di base autoferrotramvieri),
Antonio Amoroso (Alitalia), Riccardo Germani (Rete per il reddito/May
Day di Milano), Giorgio Cremaschi (FIOM), Pierpaolo Leonardi (CUB)..
Alle 22.30 ci sarà il concerto degli Area 51 e degli inglesi Skindred
(metalreggae) anche loro con data unica a Roma in occasione del Meeting.
Sabato 26 giugno
Alle 19.00, presenteremo il recente libro di Joaquin Arriola e Luciano
Vasapollo “La dolce maschera dell’Europa” in cui gli autori demoliscono
il mito acritico di una Europa “progressista, democratica e pacifista”.
Partecipano: Vladimiro Giacchè, Joaquin Arriola, Luciano Vasapollo.
Alle 20.30 ci sarà il dibattito su “La Resistenza globale”. In
questaoccasione presenteremo e discuteremo l’ultimo quaderno di
Contropiano “Target. Iraq, competizione globale e autodeterminazione”.
A questo incontro parteciperanno Jaime Ballesteros e Georges Labica,
co-presidenti della Conferenza internazionale sulla resistenza in Iraq
tenutasi a Parigi nel maggio scorso, Mauro Casadio della Rete dei
comunisti che ha curato il quaderno di Contropiano, Mauro Bulgarelli,
Fosco Giannini, Jacopo Venier, esponenti delle realtà di movimento.
Alle 22.30 ci sarà il concerto degli Yogo e dei “Radici nel cemento” il
gruppo reggae romano che si è imposto sulla scena musicale.
Il programma del Meeting cerca di essere all’altezza delle aspettative
maturate in questi ultimi anni di intensa discussione e mobilitazione
sui temi della guerra, della solidarietà internazionalista e del
conflitto sociale che hanno trovato spazio e attenzione sistematica
sulle pagine di Contropiano ma anche della aspettativa culturale e
musicale che vedono in Radio Città Aperta un punto di riferimento ormai
consolidato e in crescita. Ricominciamo questaavventura del Meeting
Internazionale che per dodici anni a Roma si è caratterizzato come un
evento unico di cui molti avevano lamentato la mancanza. Eccovi
accontentati, vi aspettiamo a Roma il 24-25-26 giugno
http://www.ilmanifesto.it/
il manifesto - 17 Giugno 2004
Albania pattumiera d'Italia
La donazione italiana allo sviluppo
Una discarica a Tirana e un mega-inceneritore vicino Durazzo. E' quanto
prevede un accordo tra governo italiano e quello di Fatos Nano per
smaltire i nostri rifiuti. Le proteste di ambientalisti, intellettuali
e stampa albanese. E l'ambasciatore italiano minaccia: se non
accettate, non entrerete in Europa
TONINO PERNA
Nel più assoluto silenzio stampa, da un paio di settimane il governo
italiano sta lavorando per esportare un po' di rifiuti in territorio
albanese. E' noto che in Campania non si sa dove mettere i rifiuti e la
Lombardia - dopo le proteste della Lega - non è più disposta a
trattarne. In Calabria non si trova un sito per l'inceneritore
(eufemisticamente chiamato «termovalorizzatore») dopo che la gente
della piana di Gioia Tauro è scesa in piazza - con decine di sindaci e
rappresentanti delle associazioni ambientaliste - per impedire il
raddoppio del termovalorizzatore di Rosario. Ed ancora: a Pettogallico,
alla periferia di Reggio Calabria, da tre mesi va avanti un braccio di
ferro tra la giunta regionale calabrese e migliaia di cittadini - in
prima fila le donne del posto - che non ne vogliono sapere della scelta
di localizzare la discarica della città, sulle sponde di un torrente
che accoglie uno degli agrumeti più belli della provincia. Così, nel
silenzio, qualcuno ha pensato a trovare una soluzione. Se non riusciamo
a trovare in casa chi si vuole prendere i nostri rifiuti proviamoci con
i vicini. A partire dai più deboli.
Alla fine di maggio viene siglato un accordo tra la cooperazione
italiana e il governo albanese per l'implementazione di due iniziative.
Il primo intervento riguarda un dono del governo italiano di 400.000
euro per il miglioramento/ampliamento della discarica di Sharra (vicino
a Tirana). Si tratta di un vecchio sito, che già nel periodo di Enver
Hoxha era destinato a discarica per la capitale. Ma, dalla caduta del
regime ad oggi Tirana ha triplicato la sua popolazione e, soprattutto,
si sono moltiplicati i consumi e le merci usa e getta, e la vecchia
discarica non ce la fa più. Non solo: i rifiuti, di qualunque genere,
vengono buttati in discarica senza tener conto delle infiltrazioni
delle falde acquifere e dei danni conseguenti. Con questo nuovo
progetto, almeno sulla carta, si dovrebbero rendere impermeabili i
terreni e ridurre i danni ambientali. Ma, quanto verrebbe ampliata la
discarica e per quali rifiuti (qualità e provenienza) non è dato sapere.
Il secondo intervento riguarda Kashar, un'area a nord di Durazzo, dove
è prevista la costruzione di un termovalorizzatore della portata di
1000 tn al giorno. L'investimento di 6 milioni di euro viene effettuato
con un prestito a tasso agevolato da parte dell'Italia. Beneficiaria
un'impresa italiana che, per l'occasione, ha costituito a Tirana la
sede sociale di un'impresa, l'Albaniabeg Ambient. Approfondendo i
termini dell'accordo si scopre che i rifiuti che il termovalorizzatore
di Kashar utilizzerà provengono per il 40% dall'Italia, e l'accordo
dura per 25 anni. La cosa più interessante, oserei dire geniale, è che
questi «rifiuti» saranno importati dall'Italia come «materie prime per
combustione», evitando sia le tasse doganali che vengono pagate in
questi casi dal paese esportatore, sia l'allarme della pubblica
opinione.
Tutto sembrava filare liscio e nessuno si aspettava le proteste che
stanno scuotendo l'Albania in questi giorni. Diversi intellettuali,
tecnici e opinionisti sono intervenuti sulla stampa albanese ponendo
pesanti interrogativi su tutta la vicenda. Le associazioni
ambientaliste sono scese in piazza insieme a semplici cittadini
allarmati dalle notizie apprese e preoccupati per la vicinanza dei siti
a centri abitati. In particolare, l'area scelta per il
termovalorizzatore a nord di Durazzo è una delle poche aree a vocazione
turistica che non sia stata devastata dalla speculazione edilizia di
questi anni. I contadini del luogo sono scesi nelle strade a protestare
insieme agli operatori turistici. Ma è stato soprattutto il quotidiano
Shekulli, uno dei più importanti giornali albanesi, che ha attaccato
questo accordo in modo pesante e diretto, rompendo una tradizionale
alleanza con il governo socialista di Fatos Nano.
Secondo alcune indiscrezioni il proprietario di Shekulli è uno dei
maggiori imprenditori albanesi che è interessato al business dei
rifiuti e il monopolio di un'impresa italiana sull'operazione non è
stata molto gradita. Le accuse mosse da Shekulli sembrano sospette, ma
sicuramente un tecnico stimato come il professor Sazan Guri e altri
intellettuali intervenuti sulla questione non hanno interessi
individuali da difendere. Guri, docente all'Università di Tirana, si
domanda come mai si costruisce un impianto per bruciare il doppio di
quello che l'Albania ha bisogno e allo stesso tempo si va ad un
drastico ampliamento della discarica di Sharra. Dove sta il trucco?
Perché non costruire un piccolo impianto commisurato ai bisogni del
paese? si domanda uno dei responsabili del Ppna, la più importante
associazione ambientalista albanese.
Di fronte a queste critiche all'accordo tra governo albanese e
cooperazione italiana, scende in campo il nostro ambasciatore Jannucci.
Con un lungo comunicato Jannucci attacca pesantemente la stampa
albanese - in particolare Shekulli - ed esterna il suo pensiero «unico»
in forma mirabile. «Per entrare in Europa - scrive - non basta non aver
più bisogno dei visti, significa accettare la libera concorrenza e lo
standard del pensiero europeo. Se gli albanesi vogliono entrare in
Europa devono pensare come gli europei». E poi prosegue: «Tutto questo
non fa che influenzare negativamente i negoziati per l'integrazione
nella Ue, perché con questi atteggiamenti si dà ragione a chi pensa che
l'Albania non è ancora pronta e matura per entrare nella grande
famiglia europea». Infine, il nostro propone come rimedio di
organizzare una pubblicità/progresso (come si fa nei paesi civili) e
suggerisce lo slogan: «Chi disinforma tiene anche te lontano
dall'Europa . Digli di non farlo!».
il manifesto - 17 Giugno 2004
Albania pattumiera d'Italia
La donazione italiana allo sviluppo
Una discarica a Tirana e un mega-inceneritore vicino Durazzo. E' quanto
prevede un accordo tra governo italiano e quello di Fatos Nano per
smaltire i nostri rifiuti. Le proteste di ambientalisti, intellettuali
e stampa albanese. E l'ambasciatore italiano minaccia: se non
accettate, non entrerete in Europa
TONINO PERNA
Nel più assoluto silenzio stampa, da un paio di settimane il governo
italiano sta lavorando per esportare un po' di rifiuti in territorio
albanese. E' noto che in Campania non si sa dove mettere i rifiuti e la
Lombardia - dopo le proteste della Lega - non è più disposta a
trattarne. In Calabria non si trova un sito per l'inceneritore
(eufemisticamente chiamato «termovalorizzatore») dopo che la gente
della piana di Gioia Tauro è scesa in piazza - con decine di sindaci e
rappresentanti delle associazioni ambientaliste - per impedire il
raddoppio del termovalorizzatore di Rosario. Ed ancora: a Pettogallico,
alla periferia di Reggio Calabria, da tre mesi va avanti un braccio di
ferro tra la giunta regionale calabrese e migliaia di cittadini - in
prima fila le donne del posto - che non ne vogliono sapere della scelta
di localizzare la discarica della città, sulle sponde di un torrente
che accoglie uno degli agrumeti più belli della provincia. Così, nel
silenzio, qualcuno ha pensato a trovare una soluzione. Se non riusciamo
a trovare in casa chi si vuole prendere i nostri rifiuti proviamoci con
i vicini. A partire dai più deboli.
Alla fine di maggio viene siglato un accordo tra la cooperazione
italiana e il governo albanese per l'implementazione di due iniziative.
Il primo intervento riguarda un dono del governo italiano di 400.000
euro per il miglioramento/ampliamento della discarica di Sharra (vicino
a Tirana). Si tratta di un vecchio sito, che già nel periodo di Enver
Hoxha era destinato a discarica per la capitale. Ma, dalla caduta del
regime ad oggi Tirana ha triplicato la sua popolazione e, soprattutto,
si sono moltiplicati i consumi e le merci usa e getta, e la vecchia
discarica non ce la fa più. Non solo: i rifiuti, di qualunque genere,
vengono buttati in discarica senza tener conto delle infiltrazioni
delle falde acquifere e dei danni conseguenti. Con questo nuovo
progetto, almeno sulla carta, si dovrebbero rendere impermeabili i
terreni e ridurre i danni ambientali. Ma, quanto verrebbe ampliata la
discarica e per quali rifiuti (qualità e provenienza) non è dato sapere.
Il secondo intervento riguarda Kashar, un'area a nord di Durazzo, dove
è prevista la costruzione di un termovalorizzatore della portata di
1000 tn al giorno. L'investimento di 6 milioni di euro viene effettuato
con un prestito a tasso agevolato da parte dell'Italia. Beneficiaria
un'impresa italiana che, per l'occasione, ha costituito a Tirana la
sede sociale di un'impresa, l'Albaniabeg Ambient. Approfondendo i
termini dell'accordo si scopre che i rifiuti che il termovalorizzatore
di Kashar utilizzerà provengono per il 40% dall'Italia, e l'accordo
dura per 25 anni. La cosa più interessante, oserei dire geniale, è che
questi «rifiuti» saranno importati dall'Italia come «materie prime per
combustione», evitando sia le tasse doganali che vengono pagate in
questi casi dal paese esportatore, sia l'allarme della pubblica
opinione.
Tutto sembrava filare liscio e nessuno si aspettava le proteste che
stanno scuotendo l'Albania in questi giorni. Diversi intellettuali,
tecnici e opinionisti sono intervenuti sulla stampa albanese ponendo
pesanti interrogativi su tutta la vicenda. Le associazioni
ambientaliste sono scese in piazza insieme a semplici cittadini
allarmati dalle notizie apprese e preoccupati per la vicinanza dei siti
a centri abitati. In particolare, l'area scelta per il
termovalorizzatore a nord di Durazzo è una delle poche aree a vocazione
turistica che non sia stata devastata dalla speculazione edilizia di
questi anni. I contadini del luogo sono scesi nelle strade a protestare
insieme agli operatori turistici. Ma è stato soprattutto il quotidiano
Shekulli, uno dei più importanti giornali albanesi, che ha attaccato
questo accordo in modo pesante e diretto, rompendo una tradizionale
alleanza con il governo socialista di Fatos Nano.
Secondo alcune indiscrezioni il proprietario di Shekulli è uno dei
maggiori imprenditori albanesi che è interessato al business dei
rifiuti e il monopolio di un'impresa italiana sull'operazione non è
stata molto gradita. Le accuse mosse da Shekulli sembrano sospette, ma
sicuramente un tecnico stimato come il professor Sazan Guri e altri
intellettuali intervenuti sulla questione non hanno interessi
individuali da difendere. Guri, docente all'Università di Tirana, si
domanda come mai si costruisce un impianto per bruciare il doppio di
quello che l'Albania ha bisogno e allo stesso tempo si va ad un
drastico ampliamento della discarica di Sharra. Dove sta il trucco?
Perché non costruire un piccolo impianto commisurato ai bisogni del
paese? si domanda uno dei responsabili del Ppna, la più importante
associazione ambientalista albanese.
Di fronte a queste critiche all'accordo tra governo albanese e
cooperazione italiana, scende in campo il nostro ambasciatore Jannucci.
Con un lungo comunicato Jannucci attacca pesantemente la stampa
albanese - in particolare Shekulli - ed esterna il suo pensiero «unico»
in forma mirabile. «Per entrare in Europa - scrive - non basta non aver
più bisogno dei visti, significa accettare la libera concorrenza e lo
standard del pensiero europeo. Se gli albanesi vogliono entrare in
Europa devono pensare come gli europei». E poi prosegue: «Tutto questo
non fa che influenzare negativamente i negoziati per l'integrazione
nella Ue, perché con questi atteggiamenti si dà ragione a chi pensa che
l'Albania non è ancora pronta e matura per entrare nella grande
famiglia europea». Infine, il nostro propone come rimedio di
organizzare una pubblicità/progresso (come si fa nei paesi civili) e
suggerisce lo slogan: «Chi disinforma tiene anche te lontano
dall'Europa . Digli di non farlo!».
LA CROAZIA A FATIMA
La nazionale croata, che questa sera affronta la Francia a Leiria, ha
fatto visita ieri al santuario di Fatima. «Vogliamo pregare la Vergine
Maria - ha spiegato l'allenatore Otto Baric - perché siamo gente devota
e crediamo possa servirci per la partita». La nazionale balcanica si è
presentata in Portogallo con amuleti religiosi d'ogni tipo: croci,
rosari e medaglioni per ogni giocatore. Il primo ministro croato, Ivo
Sanader, ha detto che quella con la Francia «è una missione
impossibile, servirebbe uno Zidane nato dalle parti di Zagabria ma non
c'è: accontentiamoci di un pareggio».
il manifesto - 17 Giugno 2004
http://www.ilmanifesto.it/
Vedi anche:
Feral Tribune: Cantichi della Chiesa croata...
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2601
Croazia: scioccanti filmati antiabortisti nelle scuole
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/3304
Il Vaticano sostiene il criminale di guerra Gotovina
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/3008
Potere temporale ed ingerenze del Vaticano in Croazia
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2954
CROATIA COUNTS COST OF PAPAL BLESSING
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2624
Eliminazione dei serbi dalla Croazia: Il Vaticano festeggia
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2726
Neonazismo: il Vaticano e la Croazia
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2623
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2594
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2577
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2571
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2567
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2563
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2561
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2552
La Croazia e la Chiesa Cattolica
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2478
eccetera eccetera (l'intero archivio alla pagina:
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/messages )
"L'Arcivescovo del genocidio" (Monsignor Stepinac, il Vaticano e la
dittatura ustascia in Croazia, 1941 - 1945), di Marco Aurelio Revelli,
Edizioni Kaos, 1998
La nazionale croata, che questa sera affronta la Francia a Leiria, ha
fatto visita ieri al santuario di Fatima. «Vogliamo pregare la Vergine
Maria - ha spiegato l'allenatore Otto Baric - perché siamo gente devota
e crediamo possa servirci per la partita». La nazionale balcanica si è
presentata in Portogallo con amuleti religiosi d'ogni tipo: croci,
rosari e medaglioni per ogni giocatore. Il primo ministro croato, Ivo
Sanader, ha detto che quella con la Francia «è una missione
impossibile, servirebbe uno Zidane nato dalle parti di Zagabria ma non
c'è: accontentiamoci di un pareggio».
il manifesto - 17 Giugno 2004
http://www.ilmanifesto.it/
Vedi anche:
Feral Tribune: Cantichi della Chiesa croata...
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2601
Croazia: scioccanti filmati antiabortisti nelle scuole
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/3304
Il Vaticano sostiene il criminale di guerra Gotovina
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/3008
Potere temporale ed ingerenze del Vaticano in Croazia
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2954
CROATIA COUNTS COST OF PAPAL BLESSING
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2624
Eliminazione dei serbi dalla Croazia: Il Vaticano festeggia
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2726
Neonazismo: il Vaticano e la Croazia
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2623
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2594
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2577
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2571
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2567
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2563
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2561
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2552
La Croazia e la Chiesa Cattolica
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/message/2478
eccetera eccetera (l'intero archivio alla pagina:
http://it.groups.yahoo.com/group/crj-mailinglist/messages )
"L'Arcivescovo del genocidio" (Monsignor Stepinac, il Vaticano e la
dittatura ustascia in Croazia, 1941 - 1945), di Marco Aurelio Revelli,
Edizioni Kaos, 1998
EVROSKEPTICARI SVIH ZEMALJA, UJEDINJUJTE SE!
http://www.artel.co.yu/sr/izbor/evropa/2004-06-16.html
Moskva, 15. juna 2004. godine
RIA "Novosti"
Specijalno za Artel-Geopolitiku
Vladimir SIMONOV, politicki komentator RIA "Novosti"
"Mi smo vec govorili da je Ujedinjena Evropa daleko
od istinskog jedinstva. Sada prosudite sami." Otprilike su ovakvu
reakciju
kod ruskih skepticara izazvali rezultati izbora u parlament Evropske
unije,
na kojima je prvi put ucestvovalo 25 zemalja.
Ruskim evroskepticarima smatram protivnike ukljucivanja Rusije u EU u
principu. Mada niko danas ne zove Rusiju u ujedinjenu Evropu. A i sama
Moskva to pitanje smesta u oblast futurologije, kao sto i svaki krupan
dogadjaj evropskog poliitckog zivota, poput izbora u Evropski parlament,
automatski postaje ovde povod za novi talas debata: hoce li Rusija u
Ujedinjenu Evropu?
U sustini, to je zastareli spor izmedju "zapadnjaka" i "slovenofila",
koje
danas cesce kvalifikuju kao liberale i drzavnike. Sa aspekta liberala,
zblizavanje Rusije i EU moglo bi pomoci zemlji da se prilagodi
savremenoj
civilizaciji, da prevazidje odavnasnje tradicije autoritarizma i
kvalitet
ruske demokratije podigne na nivo opsteevropskih standarda.
Naravno, to je stvar daleke buducnosi, upozoravaju liberali. Na primer,
po
misljenju Grigorija Javlinskog, lidera partije "Jabloko", uslov za
ukljucivanje Rusije u EU nece se steci najmanje jos za cetvrt veka. Ali
ce
se obavezno steci. Potrebno je samo prethodno uciniti Rusiju slicnu
Evropi,
smatra Javlinski: da stampa bude slobodnija, sudovi nezavisniji, a da
gradjansko drustvo da nauci kontolisati drzavnu vlast.
Ne, sve su to fantazije prepredenjaka, kazu slovenofili. Po njihovom
misljenju, koje u Drzavnoj dumi, izmedju ostalih, zastupa partija
"Otadzbina", Rusija nema sta da trazi u Evropskoj uniji. Ostajuci izvan
EU
Rusija ce zadrzati iskljucivi polozaj krupnog partnera, dostojan njenom
geopolitickom znacaju. A ako udje u EU, ona ce se ponizno izgubiti medju
skoro tridesetak clanova. Moze se uciti od Evrope, uzimati iz njenog
iskustva ono sto valja za Rusiju, ali ne i predati nacionalne uzde
Briselu.
Rezultati najnovijih izbora u Evropski parlament neizmerno su obradovali
ruske slovenofile. Ti izbori su potvrdili, po njihovom misljenju,
odavnasnje
uverenje ruskog nacionalistickog pokreta da je ujedinjena Evropa u
stvari
pocepana, da je u mnogome neprijateljska prema svojim nacionalnim
vladama i
otvoreno indiferentna kako prema samoj ideji evropske integracije, tako
i
prema postojecim opsteevropskim institutima poput Evropskog parlamenta.
I zaista, apatija koju su iskazali biraci, izgleda da potvrdjuje tako
resku
ocenu. Umesto 350 miliona ljudi, koji su mogli glasati u svih 25
zemalja, to
pravo je iskoristilo svega oko 155 miliona ljudi, tojest, 44,2 procenta.
Strazbursska skupstina nije zapamtila toliko mali odziv od vremena 1999.
godine, kada je uvedeno direktno glasanje.
Pri tom je evidentan paradoks, skoro kao anegdota. Najmanju
zainteresovanost
za glasanje manifestovali su stanovnici upravo onih 10 zemalja, uglavnom
bivsih clanova "socijalistickog lagera", koji su sa takvim entuzijazmom
usli
kroz vrata evropskog kluba samo pre sest Nedelja. Prosecni pokazatelj
odziva
tamo je pao do jadnih 26 procenata. Novajlije nisu polozile prvi ispit,
odrzan u zgradi opsteedvropske kuce, u koju su oni tako dugo i strastno
zeleeli da udju. Zasto?
Umor od referenduma po pitanju clanstva u EU koji su sprovedeni u
vecini tih
zemalja, kazu nam. Medjutim, ono najcesce objasnjenje izgleda prilicno
vestacko. Kao, slavili su ukljucivanje u evropsku porodicu uz prijeme i
vatromete, odjednom osetili nesavladivi pad snaga kada je kucnuo cas da
upute svog deputata u najvisi zakonodavni organ Ujedinjene Evrope.
Iznenada
im se nije htelo da ucine istorijski izbor, nezamisliv pri prokletom
socijalistickom sistemu? Malo nije logicno.
Zanimljivo je da nisu tu pomogli ni apetitni mamci. Reecimo, u Estoniji
su
neki kandidati ozbiljno obecali onima koji pristanu da za njih glasaju,
putovanje na Kanarska ostrva. A estonska partija "Isamalit" je i ssvim u
duhu bifea iz sovjetskih vremena na autobuskim stajalistima posluzivala
besplatno kafu u zamenu za agit-razgovor o kvalitetima njenih kandidata.
Ruski slovenofili nude drugacija objasnjenja apatije biraca iz bivseg
komunistickog bloka. Teznja tih zemalja da udju u Evropsku uniju bila je
diktirana ne toliko verom u ideju evropske solidarnosti, koliko zeljom
da se
izadje ispod moguceg starateljstva Rusije, u kojoj im se prividja
imperijski
naslednik Sovjetskog Saveza, pretpostavljaju ti ruski krugovi. Prema
ovde
preovladjujucem misljenju, zemlje-novajlije maltene su ravnodusne prema
igri
u Ujedinjenoj Evropi. Cak stavise, stanovnistvu tih zemalja svojstvena
je
duboko usadjena u svest beznadeznost: u Evropi dvadesetpetorice muziku
ce
narucivati one iste drzave-tesskassi Zapada, koje su to cinile i u
Evropi
petnaestorice.
Izbori u Evropski parlament pretocili su se takodje i u pravi votum
nepoverenja prema nacionalnim vladama i u bunt protiv vladajucih
partija.
Pri tom je presuda izricana najcesce na osnovu njihovih unutrasnjih
zasluga, koje nemaju nikakve veze sa evropskim integracijama.
Na primer, biraci su kaznili britanskog lidera Toni Blera, premijera
Italije
Silvija Berluskonija, kao i rukovodioce nekih drugih zemalja zbog
njihove
strastne podrske rata SAD protiv Iraka. Na protiv, novi premijer Spanije
Hoze Luis Sapatero je umnozio zastupnistvo svojih deputata-socijalista u
Strazbursskoj skupstini na racun zahvalnosti svojih biraca zbog
povlacenja
spanskih vojnika iz Iraka. S druge strane, ti isti biraci nisu oprostili
vladajucim partijama Francuske, Nemacke i poljske za ekonomski pad, skok
nezaposlenosti i teskih za stanovnistvo socijalnih reformi.
U Rusiji, kao i u mnogim evropskim prestonicama, takav rezultat je i
ocekivan. Medjutim, sa aspekta ruskih slovenofila, interesantno je nesto
drugo: uspeh na izborima onih partija i pokreta koji se zalazu protiv
Ebvropske unije. Drugim recima, znacajan deo elektorata je, izgleda,
odbacio
samu ideju evropskog jedinstva i, cak stavise, doveo u sumnju
legitimitet
instituta Evropske unije, ukljucujuci i Evropski parlament. "Mi smo
bili u
pravu kada nismo videli mesto za Rusiju u sistemu EU, - klicu danas
ruski
politicari - slovenofili. - Taj sistem mnozi svoje neprijatelje unutar
sebe
samog".
Kao primer se navodi situacija u Velikoj Britaniji. Na neuspeh
Laburisticke
partije Toni Blera, koji je na izborima za Evropski parlament dobio
svega 23
procenta glasova, sto je najgori rezultat laburista od vremena prvog
svetskog rata, odrazio se ne samo Irak, odrzilo se i narastajuce
neprihvatanje Engleza Blerovog kursa u pravcu prikljucivanja Britanije
strukturama Evropske unije.
I rezultat je senzacionalan - porazavajuci uspeh Partije nezavisnosti
Ujedinjene Kraljevine (UKIP). Malo poznata u proslosti politicka
tvorevina,
ciji se program svodi na jednu jedinu parolu: "Britanijo, izlazi iz EU!"
dobila je 12 mesta u u Evropskom paralmentu, povecavsi svoju
popularnost kod
biraca sa 6 na 17 procenata. Zajedno sa istomisljenicima iz drugih
zemalja,
koji su se probili u Evropski parlament, Partija nezavisnosti tamo moze
formirati frakciju politicara zainteresovanih za razbijanje evropskih
instituta.
Voistinu, evroskepticari svih zemalja, ujedinjujte se!
Zanimljuivo da se erupcija antievropskih raspolozenja dogodila uoci
samita
EU, koji se uskoro odrzava u Briselu i koji ce biti posvecen uglavnom
hitnoj
doradi nacrta Ustava EU. Predsednik Evropskog parlamenta Pet Koks
sasvim ima
osnova da upozori: sadasnji talas evroskepticizma jeste "zabrinjavajuci
signal" za sve drzave, koje nameravaju da sprovode referendum o
opsteevropskom Ustavu.
U Rusiji mngi smatraju da je Koks unekoliko amortizovao ozbiljnost
situacije
da bi ugodio EU. Na izborima za Evropski parlament zabrinjavajuci signal
dobila je, verovatno, sama ideja dalje integracije kontinenta.
http://www.artel.co.yu/sr/izbor/evropa/2004-06-16.html
Moskva, 15. juna 2004. godine
RIA "Novosti"
Specijalno za Artel-Geopolitiku
Vladimir SIMONOV, politicki komentator RIA "Novosti"
"Mi smo vec govorili da je Ujedinjena Evropa daleko
od istinskog jedinstva. Sada prosudite sami." Otprilike su ovakvu
reakciju
kod ruskih skepticara izazvali rezultati izbora u parlament Evropske
unije,
na kojima je prvi put ucestvovalo 25 zemalja.
Ruskim evroskepticarima smatram protivnike ukljucivanja Rusije u EU u
principu. Mada niko danas ne zove Rusiju u ujedinjenu Evropu. A i sama
Moskva to pitanje smesta u oblast futurologije, kao sto i svaki krupan
dogadjaj evropskog poliitckog zivota, poput izbora u Evropski parlament,
automatski postaje ovde povod za novi talas debata: hoce li Rusija u
Ujedinjenu Evropu?
U sustini, to je zastareli spor izmedju "zapadnjaka" i "slovenofila",
koje
danas cesce kvalifikuju kao liberale i drzavnike. Sa aspekta liberala,
zblizavanje Rusije i EU moglo bi pomoci zemlji da se prilagodi
savremenoj
civilizaciji, da prevazidje odavnasnje tradicije autoritarizma i
kvalitet
ruske demokratije podigne na nivo opsteevropskih standarda.
Naravno, to je stvar daleke buducnosi, upozoravaju liberali. Na primer,
po
misljenju Grigorija Javlinskog, lidera partije "Jabloko", uslov za
ukljucivanje Rusije u EU nece se steci najmanje jos za cetvrt veka. Ali
ce
se obavezno steci. Potrebno je samo prethodno uciniti Rusiju slicnu
Evropi,
smatra Javlinski: da stampa bude slobodnija, sudovi nezavisniji, a da
gradjansko drustvo da nauci kontolisati drzavnu vlast.
Ne, sve su to fantazije prepredenjaka, kazu slovenofili. Po njihovom
misljenju, koje u Drzavnoj dumi, izmedju ostalih, zastupa partija
"Otadzbina", Rusija nema sta da trazi u Evropskoj uniji. Ostajuci izvan
EU
Rusija ce zadrzati iskljucivi polozaj krupnog partnera, dostojan njenom
geopolitickom znacaju. A ako udje u EU, ona ce se ponizno izgubiti medju
skoro tridesetak clanova. Moze se uciti od Evrope, uzimati iz njenog
iskustva ono sto valja za Rusiju, ali ne i predati nacionalne uzde
Briselu.
Rezultati najnovijih izbora u Evropski parlament neizmerno su obradovali
ruske slovenofile. Ti izbori su potvrdili, po njihovom misljenju,
odavnasnje
uverenje ruskog nacionalistickog pokreta da je ujedinjena Evropa u
stvari
pocepana, da je u mnogome neprijateljska prema svojim nacionalnim
vladama i
otvoreno indiferentna kako prema samoj ideji evropske integracije, tako
i
prema postojecim opsteevropskim institutima poput Evropskog parlamenta.
I zaista, apatija koju su iskazali biraci, izgleda da potvrdjuje tako
resku
ocenu. Umesto 350 miliona ljudi, koji su mogli glasati u svih 25
zemalja, to
pravo je iskoristilo svega oko 155 miliona ljudi, tojest, 44,2 procenta.
Strazbursska skupstina nije zapamtila toliko mali odziv od vremena 1999.
godine, kada je uvedeno direktno glasanje.
Pri tom je evidentan paradoks, skoro kao anegdota. Najmanju
zainteresovanost
za glasanje manifestovali su stanovnici upravo onih 10 zemalja, uglavnom
bivsih clanova "socijalistickog lagera", koji su sa takvim entuzijazmom
usli
kroz vrata evropskog kluba samo pre sest Nedelja. Prosecni pokazatelj
odziva
tamo je pao do jadnih 26 procenata. Novajlije nisu polozile prvi ispit,
odrzan u zgradi opsteedvropske kuce, u koju su oni tako dugo i strastno
zeleeli da udju. Zasto?
Umor od referenduma po pitanju clanstva u EU koji su sprovedeni u
vecini tih
zemalja, kazu nam. Medjutim, ono najcesce objasnjenje izgleda prilicno
vestacko. Kao, slavili su ukljucivanje u evropsku porodicu uz prijeme i
vatromete, odjednom osetili nesavladivi pad snaga kada je kucnuo cas da
upute svog deputata u najvisi zakonodavni organ Ujedinjene Evrope.
Iznenada
im se nije htelo da ucine istorijski izbor, nezamisliv pri prokletom
socijalistickom sistemu? Malo nije logicno.
Zanimljivo je da nisu tu pomogli ni apetitni mamci. Reecimo, u Estoniji
su
neki kandidati ozbiljno obecali onima koji pristanu da za njih glasaju,
putovanje na Kanarska ostrva. A estonska partija "Isamalit" je i ssvim u
duhu bifea iz sovjetskih vremena na autobuskim stajalistima posluzivala
besplatno kafu u zamenu za agit-razgovor o kvalitetima njenih kandidata.
Ruski slovenofili nude drugacija objasnjenja apatije biraca iz bivseg
komunistickog bloka. Teznja tih zemalja da udju u Evropsku uniju bila je
diktirana ne toliko verom u ideju evropske solidarnosti, koliko zeljom
da se
izadje ispod moguceg starateljstva Rusije, u kojoj im se prividja
imperijski
naslednik Sovjetskog Saveza, pretpostavljaju ti ruski krugovi. Prema
ovde
preovladjujucem misljenju, zemlje-novajlije maltene su ravnodusne prema
igri
u Ujedinjenoj Evropi. Cak stavise, stanovnistvu tih zemalja svojstvena
je
duboko usadjena u svest beznadeznost: u Evropi dvadesetpetorice muziku
ce
narucivati one iste drzave-tesskassi Zapada, koje su to cinile i u
Evropi
petnaestorice.
Izbori u Evropski parlament pretocili su se takodje i u pravi votum
nepoverenja prema nacionalnim vladama i u bunt protiv vladajucih
partija.
Pri tom je presuda izricana najcesce na osnovu njihovih unutrasnjih
zasluga, koje nemaju nikakve veze sa evropskim integracijama.
Na primer, biraci su kaznili britanskog lidera Toni Blera, premijera
Italije
Silvija Berluskonija, kao i rukovodioce nekih drugih zemalja zbog
njihove
strastne podrske rata SAD protiv Iraka. Na protiv, novi premijer Spanije
Hoze Luis Sapatero je umnozio zastupnistvo svojih deputata-socijalista u
Strazbursskoj skupstini na racun zahvalnosti svojih biraca zbog
povlacenja
spanskih vojnika iz Iraka. S druge strane, ti isti biraci nisu oprostili
vladajucim partijama Francuske, Nemacke i poljske za ekonomski pad, skok
nezaposlenosti i teskih za stanovnistvo socijalnih reformi.
U Rusiji, kao i u mnogim evropskim prestonicama, takav rezultat je i
ocekivan. Medjutim, sa aspekta ruskih slovenofila, interesantno je nesto
drugo: uspeh na izborima onih partija i pokreta koji se zalazu protiv
Ebvropske unije. Drugim recima, znacajan deo elektorata je, izgleda,
odbacio
samu ideju evropskog jedinstva i, cak stavise, doveo u sumnju
legitimitet
instituta Evropske unije, ukljucujuci i Evropski parlament. "Mi smo
bili u
pravu kada nismo videli mesto za Rusiju u sistemu EU, - klicu danas
ruski
politicari - slovenofili. - Taj sistem mnozi svoje neprijatelje unutar
sebe
samog".
Kao primer se navodi situacija u Velikoj Britaniji. Na neuspeh
Laburisticke
partije Toni Blera, koji je na izborima za Evropski parlament dobio
svega 23
procenta glasova, sto je najgori rezultat laburista od vremena prvog
svetskog rata, odrazio se ne samo Irak, odrzilo se i narastajuce
neprihvatanje Engleza Blerovog kursa u pravcu prikljucivanja Britanije
strukturama Evropske unije.
I rezultat je senzacionalan - porazavajuci uspeh Partije nezavisnosti
Ujedinjene Kraljevine (UKIP). Malo poznata u proslosti politicka
tvorevina,
ciji se program svodi na jednu jedinu parolu: "Britanijo, izlazi iz EU!"
dobila je 12 mesta u u Evropskom paralmentu, povecavsi svoju
popularnost kod
biraca sa 6 na 17 procenata. Zajedno sa istomisljenicima iz drugih
zemalja,
koji su se probili u Evropski parlament, Partija nezavisnosti tamo moze
formirati frakciju politicara zainteresovanih za razbijanje evropskih
instituta.
Voistinu, evroskepticari svih zemalja, ujedinjujte se!
Zanimljuivo da se erupcija antievropskih raspolozenja dogodila uoci
samita
EU, koji se uskoro odrzava u Briselu i koji ce biti posvecen uglavnom
hitnoj
doradi nacrta Ustava EU. Predsednik Evropskog parlamenta Pet Koks
sasvim ima
osnova da upozori: sadasnji talas evroskepticizma jeste "zabrinjavajuci
signal" za sve drzave, koje nameravaju da sprovode referendum o
opsteevropskom Ustavu.
U Rusiji mngi smatraju da je Koks unekoliko amortizovao ozbiljnost
situacije
da bi ugodio EU. Na izborima za Evropski parlament zabrinjavajuci signal
dobila je, verovatno, sama ideja dalje integracije kontinenta.
The Voice of Russia / 1
1. 206 paratroopers who shocked the world
(A. Khramchikhin, PRAVDA.Ru, 15/6/2004)
2. Kosovo: still the seat of Balkan instability
(Pavel Kandel, Novosti, 19/3/2004)
3. Genocide in Kosovo
(V. Bubnov, PRAVDA.Ru, 19/3/2004)
[ Cinque anni fa, i soldati russi furono i primi ad entrare
all'aereoporto di Pristina dopo la partenza dell'esercito jugoslavo,
che era stato costretto dalla NATO, attraverso bombardamenti criminali,
ad abbandonare la provincia.
Accolti con speranza dai settori della popolazione di ogni "etnia",
contrari al secessionismo, i russi furono pero' i primi a doversene
andare.
Oggi il Kosovo e' un lager a cielo aperto per le nazionalita'
minoritarie; un lager nel quale gli irredentisti pan-albanesi e le
bande mafiose, che gestiscono ogni sorta di traffici, fanno il bello ed
il cattivo tempo sotto agli occhi compiacenti dei soldati dei paesi
NATO. Ma il Kosovo e' anche l'epicentro di una instabilita' alla quale
l'intera area e' tuttora soggetta, a causa delle scelte delle
cancellerie occidentali, che hanno voluto e perseguono lo smembramento,
e per ottenerlo si appoggiano senza remore ai settori revanscisti, gia'
collaborazionisti del nazifascismo, ed al crimine organizzato.
(a cura di I. Slavo) ]
=== 1 ===
http://english.pravda.ru/printed.html?news_id=13094
206 paratroopers who shocked the world - 06/15/2004 09:32
5 years ago Russian troops marched to Kosovo.
The forced march of Russian paratroopers from Bosnia to Kosovo on June
11-12, 1999 became history as currently Russians withdrew from former
Yugoslavia.
Today many people think that the Soviet Union was a powerful country
and nobody would dare to offend its allies (if the USSR had existed, no
war in Iraq could have broken out), while contemporary Russia is weak
and nobody takes it into account. However, there are some facts
contradicting this idea. Since the 1960s, Vietnam probably was the main
ally of the USSR outside the Warsaw Block, but Americans were fighting
against Vietnam for 10 years. The USA did not invade North Vietnam not
because it was scared of the USSR, but because it did not want big
losses of its troops.
On the other hand, "weak" Russia did all it wanted in Georgia and
Tajikistan in the beginning of the 1990s. There was no much success in
Georgia, but it was a result of Russia's own mistakes, not the
intrigues of the West. The forced mach to Kosovo was another proof of
Russia's strength.
There were only 206 paratroopers. Their most powerful weapons were 15
large-caliber machine-guns in the turrets of their armored vehicles and
20 grenade cup discharges. They had no cannons. The entire world was
watching their 17-hour march to Kosovo on live TV. No NATO troops took
a risk to prevent Russians from taking over the important strategic
aerodrome in Pristina. First NATO did not understand where the Russian
paratroopers were heading, when they understood they go scared.
Commander of NATO forces in Europe general Wesley Clarke ordered
British Commander of NATO troops in the Balkans general Michael Jackson
to take over the aerodrome earlier than Russians, but the British
general said that he was not going to start World War III. Strong NATO
had to take "weak" Russia into account and negotiate wit it.
The paratroopers' march was marvelous, this was the case we seldom
experience: we did not follow events, but overtook them. Our opponents
were shocked. However, later the things got worse, that our former
"brothers" - East European countries - did not let the aircrafts with
reinforcement to Pristina. This happened because we did not know for
what reasons we arrived in Pristina. Moreover, it was the style of
former Russian President Yeltsin to have a brilliant victory, to
demonstrate his strength and then to lose interest and not to benefit
from the victory.
Finally, we just did a bad turn to the West, but we did it with
inspiration. We could be proud. Later the five landing ships of Black
Sea fleet landed Russian paratroopers brigade in Greece, and this
brigade was served as peace-keepers in Kosovo. This did not prevent
Albanians from banishing Serbs from Kosovo which made Kosovo's return
in Serbia impossible. Our peace-keepers' conduct was perfect, they
sympathized with Serbs, but were impartial as they were doing
assignments composed in Brussels and in Washington, not in Moscow.
Nobody in Moscow dared to formulate assignments for Russian
peace-keepers.
In addition, in Yugoslavia we were supporting the loser (Milosevic), he
had nothing to be loved for. Moreover, like all our friends-dictators,
he despised Russia and deceived when it was possible. As a result,
Moscow has no good relations with the current authorities of the
country. Recent rude statements about killed Serbian Prime Minister
Zoran Djindjic made by some Russian politicians and journalists,
demonstrated lack of moral of a part of Russian political elite. For
these reasons, Russia's withdrawal from former Yugoslavia was a natural
thing. There are no interests left there to fight for. Generals will
successfully steal the saved money. However, the march to Pristina
demonstrated what the ideal Russian army should be.
Alexander Khramchikhin
PRAVDA.Ru
=== 2 ===
http://en.rian.ru/rian/
index.cfm?prd_id=160&msg_id=4077352&startrow=31&date=2004-03-
19&do_alert=0
Russian Information Agency (Novosti)
March 19, 2004
KOSOVO: STILL THE SEAT OF BALKAN INSTABILITY
Pavel Kandel,
head of the ethno-politcal conflicts sector at the
Russian Academy of Sciences' Institute of Europe
The situation in Kosovo deteriorated sharply on March
17. Serbs and Albanians fought in fierce racially
charged clashes on the streets of Mitrovica, which, in
essence, ended in murderous attacks targeting the
province's Serbian population. The spontaneous mass
demonstrations that ensued in a number of Serbian
cities show that the Kosovo problem is still burning,
destabilising the situation in Serbia and Montenegro
and the Balkans as a whole.
Following the 1999 NATO aggression, Kosovo was de
facto taken out of Serbian territory and power in the
province passed to Albanian extremists, who have since
been pursuing, with the connivance of NATO
peacekeepers, a course to achieve Kosovo's complete
cessation from Serbia and Montenegro and the creation
of an "ethnically pure" independent state. At least
200,000 Serbs, as well as Gypsies, Jews and
representatives of other ethnic groups, have been
expelled from Kosovo over the past few years.
NATO-pampered Albanian separatism is now a serious
threat to the entire Balkan Peninsula. The extremists
have long been harbouring plans to create a Greater
Albania, which would include, apart from Kosovo, the
areas of Macedonia, Montenegro and Northern Greece
populated by Albanians. These mad plans, of course,
would lead to a serious revision of national borders,
and the explosion of the situation in the Balkans,
which, as two world wars show, is for good reason
called the "powder keg of Europe."
The events of the past few days, the murders of Serbs,
fatal attacks in Kosovo and retaliatory attacks in
Serbia (fire-bombings of mosques and assaults against
Muslims) show that all the talk about reaching
interethnic accord is just fiction. On the contrary,
it is obvious that interethnic tension has reached the
point where the possibility of Albanians and Serbs
coexisting can be ruled out. It seems that Vojislav
Kostunica, the new Serbian premier and former
president of the Federal Republic of Yugoslavia, was
correct when he said that there had to be an
administrative division of Kosovo into cantons along
ethnic lines. In current situation, this is possibly
the only solution.
However, Kosovo's Albanian leaders categorically do
not agree with his proposal. They do not want a new
administrative division of the autonomous province,
which in accordance with UN Security Council
Resolution 1244 is an inalienable part of Serbia, but
a complete, final and legally established withdrawal
from Serbia and Montenegro.
It cannot be ruled out that Albanian extremists were
behind the recent events in Kosovo, as they attempt to
bring pressure to bear on the UN in a bid to make it
recognise "the just and substantiated nature" of their
demands. The UN has not yet accepted the idea of
Kosovo's independence, demanding that the local
authorities first of all, restore order and create
conditions for the coexistence of people of various
nationalities and for the return of refugees. The UN
has made it clear that it will only be ready to talk
about the Kosovo's status when these conditions have
been fulfilled.
However, the province's leaders are not going to
restore order there, even the relatively moderate
president, Ibragim Rugova. The desire to establish
order also does not apply to such extremists as Hashim
Thaqi, the former leader of the terrorist organisation
known as the Kosovo Liberation Army (KLA) and now the
leader of the so-called Democratic Party of Kosovo,
which was created on the basis of the nominally
disbanded KLA. This same can be said about another
extremist, Ramush Haradinai, who is also a former KLA
commander and now the leader of the party Alliance for
a Future Kosovo. Indeed, the leadership of the former
Federal Republic of Yugoslavia considered Hashim
Thaqi, who was responsible for the notorious slogan
"Kosovo Without Serbs!", to be a military criminal and
repeatedly applied to the International Tribunal in
the Hague to bring him to account for numerous crimes.
However, the Tribunal did not react to this just
request, thereby demonstrating its lack of objectivity
and anti-Serbian bias.
The West is still pursuing a policy of appeasement
with regard to the extremists. This is true of
Macedonia, too, where Albanian extremists, not content
with the concessions made to them, are demanding a
confederate system for the country, in breach of the
agreement with the Macedonian government they signed
with NATO mediation. The events in both Kosovo and
Macedonia show that appeasement is a very dangerous
choice.
Russia believes that there can be no re-division of
the Balkan's internal borders, and that separatism and
extremism, whatever their political slogans, must not
be indulged.
Moscow is convinced that in the search for a just
settlement of the Kosovo problem, it is extremely
important that the principle of respect for the
sovereignty and territorial integrity of Serbia and
Montenegro be observed. Moscow has repeatedly warned
the Albanian community of Kosovo against taking
unilateral steps to determine the final status of
Kosovo.
The situation in the province and its further fate
will depend on whether or not equality for all the
ethnic communities in Kosovo and security for all the
people who live there are ensured. Moscow believes
that in this context, international structures,
primarily the UN mission, have to take particular
responsibility for this. Indeed, the UN mission should
fulfil its obligations in the province in line with UN
Security Council Resolution 1244, which confirms
Belgrade's jurisdiction over Kosovo.
=== 3 ===
http://english.pravda.ru/world/20/91/365/12312_Kosovo.html
Pravda.ru
March 19, 2004
Genocide in Kosovo
Vasily Bubnov
By evacuating Serbs from the towns of Kosovo, Nato peacekeepers
admitted their inability to protect Serbs from extremists.
There is no exact information on the number of victims of the clashes
in Kosovo. The figure of 31 dead and 500 wounded was named, but there
may be more victims as the ethnic violence continues. Big
reinforcements for Nato peacekeepers have started arriving in Kosovo.
Obviously, ethnic violence in Kosovo is a planned action - attacks on
Serbs started simultaneously in all Kosovo towns and villages with
Serbian population. Albanian leaders are pursuing the purpose of
establishing Albanian mono-ethnical state in Kosovo.
After the end of the war in Yugoslavia, Albanian majority was forcing
Serbs out of the region. Not only Serbs, but also people of other
nations were leaving Kosovo. Before the war, there were 2 million of
Albanians, 200 thousand of Serbs, 100 thousand of Gypsies and 30
thousand of Turks in the region. For the last 5 years, the number of
non-Albanians in the region decreased twice. The non-Albanians who
remained in the Kosovo are taken to schools and work in the armored
vehicles of multinational police and peace-keeping troops.
The ethnic clashes have demonstrated that the only thing multinational
peacekeepers are able to do is taking Serbs and Gypsies to one place
and guard them from attacks there. What are the Serbs and Gypsies
supposed to do after the cease of the clashes? To return to their
destroyed, robbed and burned houses? To sue Albanians and demand
compensation for the damage?
Even if the outburst of the ethnic violence in the region can be
stopped, this will not guarantee normalization of the situation in
Kosovo. Albanian majority is very close to realizing its dream -
proclaiming independence for Kosovo and driving all other nations out
of the region.
For the last five years the UN police and multinational peace-keeping
troops did nothing for mitigating the ethnic conflicts in the region.
No leaders of Albanian extremists were arrested (although they were
wiping out Serbian population, and this resulted in 1,000 dead,
according to official information). On the contrary, the extremist
leaders are consolidating their influence among the Albanian population
of the region. Former militants of Kosovo Liberation Army are keeping
plenty of weapons, and are using these weapons in the ethnic clashes.
This is the multinational peace-keepers" fault - they preferred not to
interfere for the sake of "not exploding the situation in the region".
The result of this escape from problems was predictable..
Meanwhile, the commander for the international peace-keeping force in
Kosovo general Holger Kammerholf rejected the request of Serbian
President Voislav Kostunica to allow Serbian Security Force to
participate in stopping ethnic violence in Kosovo and Metohia. "There
will be no cooperation between KFOR and Serbian Security Force", said
the general. Serbian President Voislav Kostunica stopped saying that
Kosovo is a part of Serbia and is just requesting territorial autonomy
for the Serbs living in the region. However, this request is unlikely
to be paid any attention.
Vasily Bubnov
Read the original in Russian:
http://world.pravda.ru/world/2004/5/14/37/16350_Kosovo.html
(Translated by: Andrey Nesterov)
Pravda.Ru
1. 206 paratroopers who shocked the world
(A. Khramchikhin, PRAVDA.Ru, 15/6/2004)
2. Kosovo: still the seat of Balkan instability
(Pavel Kandel, Novosti, 19/3/2004)
3. Genocide in Kosovo
(V. Bubnov, PRAVDA.Ru, 19/3/2004)
[ Cinque anni fa, i soldati russi furono i primi ad entrare
all'aereoporto di Pristina dopo la partenza dell'esercito jugoslavo,
che era stato costretto dalla NATO, attraverso bombardamenti criminali,
ad abbandonare la provincia.
Accolti con speranza dai settori della popolazione di ogni "etnia",
contrari al secessionismo, i russi furono pero' i primi a doversene
andare.
Oggi il Kosovo e' un lager a cielo aperto per le nazionalita'
minoritarie; un lager nel quale gli irredentisti pan-albanesi e le
bande mafiose, che gestiscono ogni sorta di traffici, fanno il bello ed
il cattivo tempo sotto agli occhi compiacenti dei soldati dei paesi
NATO. Ma il Kosovo e' anche l'epicentro di una instabilita' alla quale
l'intera area e' tuttora soggetta, a causa delle scelte delle
cancellerie occidentali, che hanno voluto e perseguono lo smembramento,
e per ottenerlo si appoggiano senza remore ai settori revanscisti, gia'
collaborazionisti del nazifascismo, ed al crimine organizzato.
(a cura di I. Slavo) ]
=== 1 ===
http://english.pravda.ru/printed.html?news_id=13094
206 paratroopers who shocked the world - 06/15/2004 09:32
5 years ago Russian troops marched to Kosovo.
The forced march of Russian paratroopers from Bosnia to Kosovo on June
11-12, 1999 became history as currently Russians withdrew from former
Yugoslavia.
Today many people think that the Soviet Union was a powerful country
and nobody would dare to offend its allies (if the USSR had existed, no
war in Iraq could have broken out), while contemporary Russia is weak
and nobody takes it into account. However, there are some facts
contradicting this idea. Since the 1960s, Vietnam probably was the main
ally of the USSR outside the Warsaw Block, but Americans were fighting
against Vietnam for 10 years. The USA did not invade North Vietnam not
because it was scared of the USSR, but because it did not want big
losses of its troops.
On the other hand, "weak" Russia did all it wanted in Georgia and
Tajikistan in the beginning of the 1990s. There was no much success in
Georgia, but it was a result of Russia's own mistakes, not the
intrigues of the West. The forced mach to Kosovo was another proof of
Russia's strength.
There were only 206 paratroopers. Their most powerful weapons were 15
large-caliber machine-guns in the turrets of their armored vehicles and
20 grenade cup discharges. They had no cannons. The entire world was
watching their 17-hour march to Kosovo on live TV. No NATO troops took
a risk to prevent Russians from taking over the important strategic
aerodrome in Pristina. First NATO did not understand where the Russian
paratroopers were heading, when they understood they go scared.
Commander of NATO forces in Europe general Wesley Clarke ordered
British Commander of NATO troops in the Balkans general Michael Jackson
to take over the aerodrome earlier than Russians, but the British
general said that he was not going to start World War III. Strong NATO
had to take "weak" Russia into account and negotiate wit it.
The paratroopers' march was marvelous, this was the case we seldom
experience: we did not follow events, but overtook them. Our opponents
were shocked. However, later the things got worse, that our former
"brothers" - East European countries - did not let the aircrafts with
reinforcement to Pristina. This happened because we did not know for
what reasons we arrived in Pristina. Moreover, it was the style of
former Russian President Yeltsin to have a brilliant victory, to
demonstrate his strength and then to lose interest and not to benefit
from the victory.
Finally, we just did a bad turn to the West, but we did it with
inspiration. We could be proud. Later the five landing ships of Black
Sea fleet landed Russian paratroopers brigade in Greece, and this
brigade was served as peace-keepers in Kosovo. This did not prevent
Albanians from banishing Serbs from Kosovo which made Kosovo's return
in Serbia impossible. Our peace-keepers' conduct was perfect, they
sympathized with Serbs, but were impartial as they were doing
assignments composed in Brussels and in Washington, not in Moscow.
Nobody in Moscow dared to formulate assignments for Russian
peace-keepers.
In addition, in Yugoslavia we were supporting the loser (Milosevic), he
had nothing to be loved for. Moreover, like all our friends-dictators,
he despised Russia and deceived when it was possible. As a result,
Moscow has no good relations with the current authorities of the
country. Recent rude statements about killed Serbian Prime Minister
Zoran Djindjic made by some Russian politicians and journalists,
demonstrated lack of moral of a part of Russian political elite. For
these reasons, Russia's withdrawal from former Yugoslavia was a natural
thing. There are no interests left there to fight for. Generals will
successfully steal the saved money. However, the march to Pristina
demonstrated what the ideal Russian army should be.
Alexander Khramchikhin
PRAVDA.Ru
=== 2 ===
http://en.rian.ru/rian/
index.cfm?prd_id=160&msg_id=4077352&startrow=31&date=2004-03-
19&do_alert=0
Russian Information Agency (Novosti)
March 19, 2004
KOSOVO: STILL THE SEAT OF BALKAN INSTABILITY
Pavel Kandel,
head of the ethno-politcal conflicts sector at the
Russian Academy of Sciences' Institute of Europe
The situation in Kosovo deteriorated sharply on March
17. Serbs and Albanians fought in fierce racially
charged clashes on the streets of Mitrovica, which, in
essence, ended in murderous attacks targeting the
province's Serbian population. The spontaneous mass
demonstrations that ensued in a number of Serbian
cities show that the Kosovo problem is still burning,
destabilising the situation in Serbia and Montenegro
and the Balkans as a whole.
Following the 1999 NATO aggression, Kosovo was de
facto taken out of Serbian territory and power in the
province passed to Albanian extremists, who have since
been pursuing, with the connivance of NATO
peacekeepers, a course to achieve Kosovo's complete
cessation from Serbia and Montenegro and the creation
of an "ethnically pure" independent state. At least
200,000 Serbs, as well as Gypsies, Jews and
representatives of other ethnic groups, have been
expelled from Kosovo over the past few years.
NATO-pampered Albanian separatism is now a serious
threat to the entire Balkan Peninsula. The extremists
have long been harbouring plans to create a Greater
Albania, which would include, apart from Kosovo, the
areas of Macedonia, Montenegro and Northern Greece
populated by Albanians. These mad plans, of course,
would lead to a serious revision of national borders,
and the explosion of the situation in the Balkans,
which, as two world wars show, is for good reason
called the "powder keg of Europe."
The events of the past few days, the murders of Serbs,
fatal attacks in Kosovo and retaliatory attacks in
Serbia (fire-bombings of mosques and assaults against
Muslims) show that all the talk about reaching
interethnic accord is just fiction. On the contrary,
it is obvious that interethnic tension has reached the
point where the possibility of Albanians and Serbs
coexisting can be ruled out. It seems that Vojislav
Kostunica, the new Serbian premier and former
president of the Federal Republic of Yugoslavia, was
correct when he said that there had to be an
administrative division of Kosovo into cantons along
ethnic lines. In current situation, this is possibly
the only solution.
However, Kosovo's Albanian leaders categorically do
not agree with his proposal. They do not want a new
administrative division of the autonomous province,
which in accordance with UN Security Council
Resolution 1244 is an inalienable part of Serbia, but
a complete, final and legally established withdrawal
from Serbia and Montenegro.
It cannot be ruled out that Albanian extremists were
behind the recent events in Kosovo, as they attempt to
bring pressure to bear on the UN in a bid to make it
recognise "the just and substantiated nature" of their
demands. The UN has not yet accepted the idea of
Kosovo's independence, demanding that the local
authorities first of all, restore order and create
conditions for the coexistence of people of various
nationalities and for the return of refugees. The UN
has made it clear that it will only be ready to talk
about the Kosovo's status when these conditions have
been fulfilled.
However, the province's leaders are not going to
restore order there, even the relatively moderate
president, Ibragim Rugova. The desire to establish
order also does not apply to such extremists as Hashim
Thaqi, the former leader of the terrorist organisation
known as the Kosovo Liberation Army (KLA) and now the
leader of the so-called Democratic Party of Kosovo,
which was created on the basis of the nominally
disbanded KLA. This same can be said about another
extremist, Ramush Haradinai, who is also a former KLA
commander and now the leader of the party Alliance for
a Future Kosovo. Indeed, the leadership of the former
Federal Republic of Yugoslavia considered Hashim
Thaqi, who was responsible for the notorious slogan
"Kosovo Without Serbs!", to be a military criminal and
repeatedly applied to the International Tribunal in
the Hague to bring him to account for numerous crimes.
However, the Tribunal did not react to this just
request, thereby demonstrating its lack of objectivity
and anti-Serbian bias.
The West is still pursuing a policy of appeasement
with regard to the extremists. This is true of
Macedonia, too, where Albanian extremists, not content
with the concessions made to them, are demanding a
confederate system for the country, in breach of the
agreement with the Macedonian government they signed
with NATO mediation. The events in both Kosovo and
Macedonia show that appeasement is a very dangerous
choice.
Russia believes that there can be no re-division of
the Balkan's internal borders, and that separatism and
extremism, whatever their political slogans, must not
be indulged.
Moscow is convinced that in the search for a just
settlement of the Kosovo problem, it is extremely
important that the principle of respect for the
sovereignty and territorial integrity of Serbia and
Montenegro be observed. Moscow has repeatedly warned
the Albanian community of Kosovo against taking
unilateral steps to determine the final status of
Kosovo.
The situation in the province and its further fate
will depend on whether or not equality for all the
ethnic communities in Kosovo and security for all the
people who live there are ensured. Moscow believes
that in this context, international structures,
primarily the UN mission, have to take particular
responsibility for this. Indeed, the UN mission should
fulfil its obligations in the province in line with UN
Security Council Resolution 1244, which confirms
Belgrade's jurisdiction over Kosovo.
=== 3 ===
http://english.pravda.ru/world/20/91/365/12312_Kosovo.html
Pravda.ru
March 19, 2004
Genocide in Kosovo
Vasily Bubnov
By evacuating Serbs from the towns of Kosovo, Nato peacekeepers
admitted their inability to protect Serbs from extremists.
There is no exact information on the number of victims of the clashes
in Kosovo. The figure of 31 dead and 500 wounded was named, but there
may be more victims as the ethnic violence continues. Big
reinforcements for Nato peacekeepers have started arriving in Kosovo.
Obviously, ethnic violence in Kosovo is a planned action - attacks on
Serbs started simultaneously in all Kosovo towns and villages with
Serbian population. Albanian leaders are pursuing the purpose of
establishing Albanian mono-ethnical state in Kosovo.
After the end of the war in Yugoslavia, Albanian majority was forcing
Serbs out of the region. Not only Serbs, but also people of other
nations were leaving Kosovo. Before the war, there were 2 million of
Albanians, 200 thousand of Serbs, 100 thousand of Gypsies and 30
thousand of Turks in the region. For the last 5 years, the number of
non-Albanians in the region decreased twice. The non-Albanians who
remained in the Kosovo are taken to schools and work in the armored
vehicles of multinational police and peace-keeping troops.
The ethnic clashes have demonstrated that the only thing multinational
peacekeepers are able to do is taking Serbs and Gypsies to one place
and guard them from attacks there. What are the Serbs and Gypsies
supposed to do after the cease of the clashes? To return to their
destroyed, robbed and burned houses? To sue Albanians and demand
compensation for the damage?
Even if the outburst of the ethnic violence in the region can be
stopped, this will not guarantee normalization of the situation in
Kosovo. Albanian majority is very close to realizing its dream -
proclaiming independence for Kosovo and driving all other nations out
of the region.
For the last five years the UN police and multinational peace-keeping
troops did nothing for mitigating the ethnic conflicts in the region.
No leaders of Albanian extremists were arrested (although they were
wiping out Serbian population, and this resulted in 1,000 dead,
according to official information). On the contrary, the extremist
leaders are consolidating their influence among the Albanian population
of the region. Former militants of Kosovo Liberation Army are keeping
plenty of weapons, and are using these weapons in the ethnic clashes.
This is the multinational peace-keepers" fault - they preferred not to
interfere for the sake of "not exploding the situation in the region".
The result of this escape from problems was predictable..
Meanwhile, the commander for the international peace-keeping force in
Kosovo general Holger Kammerholf rejected the request of Serbian
President Voislav Kostunica to allow Serbian Security Force to
participate in stopping ethnic violence in Kosovo and Metohia. "There
will be no cooperation between KFOR and Serbian Security Force", said
the general. Serbian President Voislav Kostunica stopped saying that
Kosovo is a part of Serbia and is just requesting territorial autonomy
for the Serbs living in the region. However, this request is unlikely
to be paid any attention.
Vasily Bubnov
Read the original in Russian:
http://world.pravda.ru/world/2004/5/14/37/16350_Kosovo.html
(Translated by: Andrey Nesterov)
Pravda.Ru
Jugocoord su Telegram
Jugocoord su Facebook