Informazione
ENGLISH: NATO aggression on Yugoslavia: 6 years later
http://www.artel.co.yu/en/reakcije_citalaca/2005-03-21.html
SRPSKOHRVATSKI: POVODOM SEST GODINA OD AGRESIJE NATO NA SR JUGOSLAVIJU
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2005-03-17.html
--------------------------------------------------------
24 MARZO -- VI ANNIVERSARIO DELLA AGGRESSIONE
DELLA N.A.T.O. CONTRO LA R.F. DI JUGOSLAVIA
https://www.cnj.it/24MARZO99/index.htm
Sul nostro sito internet stiamo raccogliendo la documentazione
essenziale sui crimini commessi, sulle denunce insabbiate, sulla
degenerazione del dibattito politico e culturale anche a sinistra in
occasione della prima "guerra umanitaria" scatenata nel cuore
dell'Europa dopo la II Guerra Mondiale. Contro quelli che
preferirebbero dimenticare. CNJ
--------------------------------------------------------
www.resistenze.org - associazione e dintorni - forum di belgrado -
italia - 25-05-05
FORUM di BELGRADO per un mondo di eguali
Sesto anniversario dell'aggressione della NATO alla Repubblica
Federale di Jugoslavia
Il 24 marzo 1999, sono 6 anni dall'inizio dell'aggressione NATO alla
Repubblica Federale di Jugoslavia.
Durante questa aggressione, che è durata 78 giorni, migliaia sono
state le vittime, un gran numero sono state ferite e rese invalide
permanentemente.
La rete stradale e ferroviaria è stata distrutta, altrettanto un gran
numero di fabbriche, di scuole, d'ospedali, d'installazioni
petrolchimiche, di monumenti e siti culturali.
Il danno diretto è stato stimato in 100 miliardi di dollari americani.
Intere regioni della Serbia e in particolar modo, il Kosovo sono stati
inquinati a causa dell'uso dell'uranio impoverito.
Le conseguenze per la popolazione e soprattutto per i nuovi nati si
manifestano in orrende malformazioni che si acutizzeranno con il
passare del tempo.
L'aggressione della NATO contro la R. F. di Jugoslavia rappresenta un
colpo senza precedenti all'ordine giudiziario internazionale, ai
principi delle relazioni internazionali e alla carta delle Nazioni Unite.
A seguito della motivazione e delle sue conseguenze , questa
aggressione rappresenta l'avvenimento globale il più importante dopo
la Seconda Guerra Mondiale.
Si è trattato di una guerra contro l'Europa, le cui conseguenze si
iniziano solo ora a intravedere
Questa aggressione contro la Jugoslavia ha lastricato la strada per
l'utilizzo unilaterale della forza nelle relazioni internazionali ed
ai successivi attacchi all'Afghanistan ed all'Iraq, e permane
nell'aria la domanda : chi sarà il successivo ???
Durante questa aggressione una stretta alleanza tra la NATO e
l'organizzazione terroristica, chiamata armata di liberazione del
Kosovo (UCK) è stata consolidata.
Le conseguenze di questa alleanza si manifestano tuttora attraverso la
continuazione del terrorismo contro la popolazione serba ed ogni altra
popolazione non albanese in Kossovo e Metohija , attraverso la
distruzione dei monumenti della cultura cristiana e continua la
pulizia etnica contro i serbi ed ogni altra popolazione non albanese.
La dimostrazione più evidente di tutto quanto sopra sono gli
avvenimenti accaduti dal 17 al 19 marzo 2004, quando i terroristi
albanesi hanno cacciato molte migliaia di serbi dalle proprie case e
distrutto altre 35 chiese e monasteri serbi risalenti al medio evo.
Le conseguenze di questa aggressione sono multiple :
mantenimento dei collegamenti e di cellule dormienti di Al Qaeda nei
Balcani;
l'impossibilità a tutt'oggi del rientro in Kosovo di 250.000 tra serbi
e altre minoranze non albanesi, che sono stati cacciati dopo l'arrivo
dell'UNMIK e della KFOR;
nemmeno uno di 150 , tra chiese e monasteri che sono stati distrutti,
dal 10 giugno 1999 è stato ricostruito, e tutto ciò malgrado le
promesse fatte.
La tesi della frustrazione degli albanesi del Kosovo è inventata e
imposta con l'obiettivo di giustificare tutto quello che è successo e
di promuovere il piano di separazione del Kosovo e Metohija dalla
Serbia , con il fine ultimo di creare la grande Albania a scapito
della Serbia, del Montenegro, della Macedonia e della Grecia.
Gli albanesi del Kosovo non sono frustrati, poiché questa tesi è
rilanciata per facilitare la realizzazione di piani per cambiare
frontiere internazionalmente riconosciute nei Balcani.
Perché nessuno parla mai delle frustrazioni dei serbi, in particolare
di quelli del Kosovo e Metohia e delle frustrazioni dei 250 mila
rifugiati che non possono tornare alle loro case ? Sono tutti
indifferenti nei confronti di tutto ciò ?
I Balcani, la Serbia e il Montenegro necessitano di pace, di stabilità
e di sviluppo.
Tutto ciò è possibile solo nel rispetto delle frontiere esistenti.
Prima del preteso status finale del Kosovo e Metohija si deve
assicurare il ritorno in questa regione della Serbia del sud dei
250.000 serbi cacciati dopo il 10 giugno 1999.
Forum di Belgrado, Per un mondo di uguali
Attacchi ai civili
Durante l'aggressione NATO contro la Repubblica Federale di Jugoslavia
dal 24 marzo al 10 giugno 1999, l'aviazione della NATO ha effettuato
numerosi attacchi , bombardando civili e obiettivi non militari.
Molti bambini sono periti durante questi attacchi, e anche sono morti
molti malati ricoverati negli ospedali, dei viaggiatori, molte persone
nelle strade, ai mercati, nelle colonne dei profughi.
Ospedali sono stati distrutti , abitazioni, scuole, ponti, chiese,
monasteri.
Questi attacchi sono stati cinicamente caratterizzati dagli ufficiali
della NATO come danni collaterali, benché si trattasse di attacchi il
cui obiettivo era di distruggere il morale della popolazione con
l'intimidazione intenzionale.
Ecco alcuni esempi di bombardamenti in cui le vittime sono stati i
civili :
4 aprile : Stazione di riscaldamento urbano a Belgrado (un morto)
12 aprile : Il treno viaggiatori nella gola di Grdelica (20 morti)
14 aprile : una colonna di profughi in Kossovo (73 morti)
23 aprile : la sede della Radio-Televisione di Serbia (16morti)
1 maggio : un ponte in Kossovo (39 morti)
3 maggio : un bus nei pressi del villaggio Savine Vode in Kossovo (17
morti)
7 maggio : la città di Nish (17 morti)
8 maggio : un ponte a Nish (2morti)
13 maggio : un campo profughi in Kosovo (tra 48e 97 morti)
19 e 21 maggio : la prigione Durava nel Kosovo (23 morti)
30 maggio : il ponte nella città di Varvarin sul fiume Morava, durante
una festa religiosa (10 morti tra i quali una liceale Sanja Milenkovic
un prete della locale chiesa)
Non è che un piccolo numero delle vittime civili dell'aggressione NATO.
Come esseri umani e come popolo, noi abbiamo un obbligo morale di
rendere omaggio a queste vittime e a tutte le altre vittime
dell'aggressione.
In questa lunga lista di vittime menzioniamo la piccola Milica Rakic,
una bimba di 2 anni della periferia di Belgrado, così come le piccole
vittime della bombardamento della sezione infantile dell'ospedale
Misovic a Belgrado e molti altri.
Citiamo anche le migliaia e migliaia di feriti che sono ancora tra
noi, sovente senza il minimo necessario per la sopravvivenza.
Forum di Belgrado, Per un mondo di uguali
A cura di Forum Belgrado,Italia
(Traduz. Di I. Vaglio, FBIt)
--------------------------------------------------------
24 MARZO -- VI ANNIVERSARIO DELLA AGGRESSIONE
DELLA N.A.T.O. CONTRO LA R.F. DI JUGOSLAVIA
https://www.cnj.it/24MARZO99/index.htm
Sul nostro sito internet stiamo raccogliendo la documentazione
essenziale sui crimini commessi, sulle denunce insabbiate, sulla
degenerazione del dibattito politico e culturale anche a sinistra in
occasione della prima "guerra umanitaria" scatenata nel cuore
dell'Europa dopo la II Guerra Mondiale. Contro quelli che
preferirebbero dimenticare. CNJ
--------------------------------------------------------
http://www.artel.co.yu/en/reakcije_citalaca/2005-03-21.html
SRPSKOHRVATSKI: POVODOM SEST GODINA OD AGRESIJE NATO NA SR JUGOSLAVIJU
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2005-03-17.html
--------------------------------------------------------
24 MARZO -- VI ANNIVERSARIO DELLA AGGRESSIONE
DELLA N.A.T.O. CONTRO LA R.F. DI JUGOSLAVIA
https://www.cnj.it/24MARZO99/index.htm
Sul nostro sito internet stiamo raccogliendo la documentazione
essenziale sui crimini commessi, sulle denunce insabbiate, sulla
degenerazione del dibattito politico e culturale anche a sinistra in
occasione della prima "guerra umanitaria" scatenata nel cuore
dell'Europa dopo la II Guerra Mondiale. Contro quelli che
preferirebbero dimenticare. CNJ
--------------------------------------------------------
www.resistenze.org - associazione e dintorni - forum di belgrado -
italia - 25-05-05
FORUM di BELGRADO per un mondo di eguali
Sesto anniversario dell'aggressione della NATO alla Repubblica
Federale di Jugoslavia
Il 24 marzo 1999, sono 6 anni dall'inizio dell'aggressione NATO alla
Repubblica Federale di Jugoslavia.
Durante questa aggressione, che è durata 78 giorni, migliaia sono
state le vittime, un gran numero sono state ferite e rese invalide
permanentemente.
La rete stradale e ferroviaria è stata distrutta, altrettanto un gran
numero di fabbriche, di scuole, d'ospedali, d'installazioni
petrolchimiche, di monumenti e siti culturali.
Il danno diretto è stato stimato in 100 miliardi di dollari americani.
Intere regioni della Serbia e in particolar modo, il Kosovo sono stati
inquinati a causa dell'uso dell'uranio impoverito.
Le conseguenze per la popolazione e soprattutto per i nuovi nati si
manifestano in orrende malformazioni che si acutizzeranno con il
passare del tempo.
L'aggressione della NATO contro la R. F. di Jugoslavia rappresenta un
colpo senza precedenti all'ordine giudiziario internazionale, ai
principi delle relazioni internazionali e alla carta delle Nazioni Unite.
A seguito della motivazione e delle sue conseguenze , questa
aggressione rappresenta l'avvenimento globale il più importante dopo
la Seconda Guerra Mondiale.
Si è trattato di una guerra contro l'Europa, le cui conseguenze si
iniziano solo ora a intravedere
Questa aggressione contro la Jugoslavia ha lastricato la strada per
l'utilizzo unilaterale della forza nelle relazioni internazionali ed
ai successivi attacchi all'Afghanistan ed all'Iraq, e permane
nell'aria la domanda : chi sarà il successivo ???
Durante questa aggressione una stretta alleanza tra la NATO e
l'organizzazione terroristica, chiamata armata di liberazione del
Kosovo (UCK) è stata consolidata.
Le conseguenze di questa alleanza si manifestano tuttora attraverso la
continuazione del terrorismo contro la popolazione serba ed ogni altra
popolazione non albanese in Kossovo e Metohija , attraverso la
distruzione dei monumenti della cultura cristiana e continua la
pulizia etnica contro i serbi ed ogni altra popolazione non albanese.
La dimostrazione più evidente di tutto quanto sopra sono gli
avvenimenti accaduti dal 17 al 19 marzo 2004, quando i terroristi
albanesi hanno cacciato molte migliaia di serbi dalle proprie case e
distrutto altre 35 chiese e monasteri serbi risalenti al medio evo.
Le conseguenze di questa aggressione sono multiple :
mantenimento dei collegamenti e di cellule dormienti di Al Qaeda nei
Balcani;
l'impossibilità a tutt'oggi del rientro in Kosovo di 250.000 tra serbi
e altre minoranze non albanesi, che sono stati cacciati dopo l'arrivo
dell'UNMIK e della KFOR;
nemmeno uno di 150 , tra chiese e monasteri che sono stati distrutti,
dal 10 giugno 1999 è stato ricostruito, e tutto ciò malgrado le
promesse fatte.
La tesi della frustrazione degli albanesi del Kosovo è inventata e
imposta con l'obiettivo di giustificare tutto quello che è successo e
di promuovere il piano di separazione del Kosovo e Metohija dalla
Serbia , con il fine ultimo di creare la grande Albania a scapito
della Serbia, del Montenegro, della Macedonia e della Grecia.
Gli albanesi del Kosovo non sono frustrati, poiché questa tesi è
rilanciata per facilitare la realizzazione di piani per cambiare
frontiere internazionalmente riconosciute nei Balcani.
Perché nessuno parla mai delle frustrazioni dei serbi, in particolare
di quelli del Kosovo e Metohia e delle frustrazioni dei 250 mila
rifugiati che non possono tornare alle loro case ? Sono tutti
indifferenti nei confronti di tutto ciò ?
I Balcani, la Serbia e il Montenegro necessitano di pace, di stabilità
e di sviluppo.
Tutto ciò è possibile solo nel rispetto delle frontiere esistenti.
Prima del preteso status finale del Kosovo e Metohija si deve
assicurare il ritorno in questa regione della Serbia del sud dei
250.000 serbi cacciati dopo il 10 giugno 1999.
Forum di Belgrado, Per un mondo di uguali
Attacchi ai civili
Durante l'aggressione NATO contro la Repubblica Federale di Jugoslavia
dal 24 marzo al 10 giugno 1999, l'aviazione della NATO ha effettuato
numerosi attacchi , bombardando civili e obiettivi non militari.
Molti bambini sono periti durante questi attacchi, e anche sono morti
molti malati ricoverati negli ospedali, dei viaggiatori, molte persone
nelle strade, ai mercati, nelle colonne dei profughi.
Ospedali sono stati distrutti , abitazioni, scuole, ponti, chiese,
monasteri.
Questi attacchi sono stati cinicamente caratterizzati dagli ufficiali
della NATO come danni collaterali, benché si trattasse di attacchi il
cui obiettivo era di distruggere il morale della popolazione con
l'intimidazione intenzionale.
Ecco alcuni esempi di bombardamenti in cui le vittime sono stati i
civili :
4 aprile : Stazione di riscaldamento urbano a Belgrado (un morto)
12 aprile : Il treno viaggiatori nella gola di Grdelica (20 morti)
14 aprile : una colonna di profughi in Kossovo (73 morti)
23 aprile : la sede della Radio-Televisione di Serbia (16morti)
1 maggio : un ponte in Kossovo (39 morti)
3 maggio : un bus nei pressi del villaggio Savine Vode in Kossovo (17
morti)
7 maggio : la città di Nish (17 morti)
8 maggio : un ponte a Nish (2morti)
13 maggio : un campo profughi in Kosovo (tra 48e 97 morti)
19 e 21 maggio : la prigione Durava nel Kosovo (23 morti)
30 maggio : il ponte nella città di Varvarin sul fiume Morava, durante
una festa religiosa (10 morti tra i quali una liceale Sanja Milenkovic
un prete della locale chiesa)
Non è che un piccolo numero delle vittime civili dell'aggressione NATO.
Come esseri umani e come popolo, noi abbiamo un obbligo morale di
rendere omaggio a queste vittime e a tutte le altre vittime
dell'aggressione.
In questa lunga lista di vittime menzioniamo la piccola Milica Rakic,
una bimba di 2 anni della periferia di Belgrado, così come le piccole
vittime della bombardamento della sezione infantile dell'ospedale
Misovic a Belgrado e molti altri.
Citiamo anche le migliaia e migliaia di feriti che sono ancora tra
noi, sovente senza il minimo necessario per la sopravvivenza.
Forum di Belgrado, Per un mondo di uguali
A cura di Forum Belgrado,Italia
(Traduz. Di I. Vaglio, FBIt)
--------------------------------------------------------
24 MARZO -- VI ANNIVERSARIO DELLA AGGRESSIONE
DELLA N.A.T.O. CONTRO LA R.F. DI JUGOSLAVIA
https://www.cnj.it/24MARZO99/index.htm
Sul nostro sito internet stiamo raccogliendo la documentazione
essenziale sui crimini commessi, sulle denunce insabbiate, sulla
degenerazione del dibattito politico e culturale anche a sinistra in
occasione della prima "guerra umanitaria" scatenata nel cuore
dell'Europa dopo la II Guerra Mondiale. Contro quelli che
preferirebbero dimenticare. CNJ
--------------------------------------------------------
SEGNALAZIONE INIZIATIVE (english / italiano)
1. NEW YORK CITY, JUNE 4TH
2. PARMA 8 GIUGNO 2005: convegno "Polveri di guerra - armi e strategie
della guerra permanente"
=== 1 ===
----- Original Message -----
From: "Sara Flounders"
Sent: Thursday, June 02, 2005 4:06 PM
Subject: June 4th Hague Book & Kosovo Film Event-NYC
On Saturday, June 4 at 7:00 pm the International Action
Center will observe the 6th anniversary of NATO's
occupation of Serbian province of Kosovo.
Ramsey Clark, former U.S. Attorney General and
internationally known lawyer and human rights activist,
will speak at the premiere of Vanessa Stajilkovic and
Michel Collon's groundbreaking documentary: The Damned of
Kosovo and launching of the book: The Defense Speaks - for
History and the Future.
Hear a panel of Ramsey Clark, Barry Lituchy - Professor
and Defense witness at the Hague Tribunal and Sara
Flounders, National Co-director of International Action
Center. They will discuss the plans for the new book: The
Defense Speaks - for History and the Future based on
President Milosevic's opening defense statement at the
ICTY and the current situation in Serbia.
Join Us at: Saturday, June 4, at 7 pm at the International
Action Center, 39 West 14th St. # 206, New York, NY 10011
=== 2 ===
Iniziativa realizzata con il contributo dell'università degli studi di
Parma
Mercoledì 8 Giugno 2005 alle ore 15
Si terrà il convegno "Polveri di guerra- armi e strategie della guerra
permanente"
Presso l'Aula Magna di Chimica (Campus Universitario) dell'Università
degli studi di Parma.
Interverranno come relatori:
Angelo Baracca
Dipartimento di Fisica - Università di Firenze
"La minaccia nucleare: ieri, oggi e domani"
Alberto Tarozzi
Dipartimento di Sociologia - Università di Bologna
"Conseguenze socio-ambientali della guerra `umanitaria'. Il caso ex
Yugoslavia"
Antonietta Gatti
Dipartimento di Neuroscienze Testa-Collo Riabilitazione - Università
di Modena
"Approccio bioingegneristico alla sindrome dei Balcani e del Golfo"
Mariella Cao
Comitato "Gettiamo le Basi" della Sardegna
"Quirra. I poligoni della morte"
Sigfrido Ranucci
Giornalista di RAINEWS24 e autore di varie inchieste sull' uranio
impoverito
"Il metallo del disonore"
Stefano Raspa
Comitato Aviano 2000
"Il sistema militare: prospettive e paragoni tra Italia e Stati Uniti
d'America"
ARMI E STRATEGIE DELLA GUERRA PERMANENTE
L' isotopo 235 dell'uranio, usato nell'industria nucleare come
combustibile, deriva del processo di arricchimento dell'uranio
naturale. Il suo materiale di scarto, U238, è noto come uranio
impoverito. Tale scoria, per la sua grande disponibilità (2$/Kg), la
sua alta densità (19Kg/dm^3 ), la sua piroforicità e la sua
radioattività è stata impiegata nelle più importanti operazioni
militari degli ultimi 15 anni: prima Guerra del Golfo (1991), Guerra
in Bosnia (1995) [leggi: aggressione contro la Repubblica Serba di
Bosnia, ndCNJ], Guerra in Kossovo (1999) [leggi: aggressione contro la
RF di Jugoslavia, ndCNJ], Guerra in Afghanistan (2001), Seconda Guerra
del Golfo (2003).
La sua polvere è uno dei fattori scatenanti di tumori e malattie
genetiche che hanno colpito le popolazioni civili e i militari
coinvolti in questa escalation di guerre, cosi come le popolazioni
adiacenti i poligoni di tiro dove le armi all'uranio impoverito
vengono testate (è questo il caso di Quirra in Sardegna).
Il periodo post guerra fredda, che doveva caratterizzarsi come
un'epoca di pace e di grandi conquiste di libertà si è rivelato essere
invece l'epoca della guerra permanente.
La crisi economica e la lotta per l'accaparramento di risorse
energetiche hanno portato gli Stati occidentali ad una deriva
guerrafondaia e militarista.
In questo contesto, l'uranio impoverito è solo la più conosciuta delle
applicazioni militari che colpiscono sempre più pesantemente le
popolazioni civili e l'ambiente: armi chimiche, armi batteriologiche,
bombe nucleari "tattiche", missili intelligenti e bombardamenti
chirurgici (per esempio quello al polo petrolchimico di
Pancevo-Belgrado) sono il prodotto di una strategia militare e di una
volontà di egemonia che hanno trovato finalmente e tragicamente il
loro modo di imporsi a partire dalla caduta del muro di Berlino.
Per qualsiasi informazione: _polveridiguerra@...
<mailto:polveridiguerra@...>
Stiamo, inoltre, organizzando per la sera stessa un'assemblea
cittadina sulla presenza delle basi militari in Italia alla quale ci
farebbe molto piacere che partecipaste.
L'assemblea si terrà alle 9 di sera presso lo spazio sociale "Mario
Lupo" di Parma.
La serata sarà organizzata nel seguente modo:
1. Proiezione di un video
2. Dibattito
1. NEW YORK CITY, JUNE 4TH
2. PARMA 8 GIUGNO 2005: convegno "Polveri di guerra - armi e strategie
della guerra permanente"
=== 1 ===
----- Original Message -----
From: "Sara Flounders"
Sent: Thursday, June 02, 2005 4:06 PM
Subject: June 4th Hague Book & Kosovo Film Event-NYC
On Saturday, June 4 at 7:00 pm the International Action
Center will observe the 6th anniversary of NATO's
occupation of Serbian province of Kosovo.
Ramsey Clark, former U.S. Attorney General and
internationally known lawyer and human rights activist,
will speak at the premiere of Vanessa Stajilkovic and
Michel Collon's groundbreaking documentary: The Damned of
Kosovo and launching of the book: The Defense Speaks - for
History and the Future.
Hear a panel of Ramsey Clark, Barry Lituchy - Professor
and Defense witness at the Hague Tribunal and Sara
Flounders, National Co-director of International Action
Center. They will discuss the plans for the new book: The
Defense Speaks - for History and the Future based on
President Milosevic's opening defense statement at the
ICTY and the current situation in Serbia.
Join Us at: Saturday, June 4, at 7 pm at the International
Action Center, 39 West 14th St. # 206, New York, NY 10011
=== 2 ===
Iniziativa realizzata con il contributo dell'università degli studi di
Parma
Mercoledì 8 Giugno 2005 alle ore 15
Si terrà il convegno "Polveri di guerra- armi e strategie della guerra
permanente"
Presso l'Aula Magna di Chimica (Campus Universitario) dell'Università
degli studi di Parma.
Interverranno come relatori:
Angelo Baracca
Dipartimento di Fisica - Università di Firenze
"La minaccia nucleare: ieri, oggi e domani"
Alberto Tarozzi
Dipartimento di Sociologia - Università di Bologna
"Conseguenze socio-ambientali della guerra `umanitaria'. Il caso ex
Yugoslavia"
Antonietta Gatti
Dipartimento di Neuroscienze Testa-Collo Riabilitazione - Università
di Modena
"Approccio bioingegneristico alla sindrome dei Balcani e del Golfo"
Mariella Cao
Comitato "Gettiamo le Basi" della Sardegna
"Quirra. I poligoni della morte"
Sigfrido Ranucci
Giornalista di RAINEWS24 e autore di varie inchieste sull' uranio
impoverito
"Il metallo del disonore"
Stefano Raspa
Comitato Aviano 2000
"Il sistema militare: prospettive e paragoni tra Italia e Stati Uniti
d'America"
ARMI E STRATEGIE DELLA GUERRA PERMANENTE
L' isotopo 235 dell'uranio, usato nell'industria nucleare come
combustibile, deriva del processo di arricchimento dell'uranio
naturale. Il suo materiale di scarto, U238, è noto come uranio
impoverito. Tale scoria, per la sua grande disponibilità (2$/Kg), la
sua alta densità (19Kg/dm^3 ), la sua piroforicità e la sua
radioattività è stata impiegata nelle più importanti operazioni
militari degli ultimi 15 anni: prima Guerra del Golfo (1991), Guerra
in Bosnia (1995) [leggi: aggressione contro la Repubblica Serba di
Bosnia, ndCNJ], Guerra in Kossovo (1999) [leggi: aggressione contro la
RF di Jugoslavia, ndCNJ], Guerra in Afghanistan (2001), Seconda Guerra
del Golfo (2003).
La sua polvere è uno dei fattori scatenanti di tumori e malattie
genetiche che hanno colpito le popolazioni civili e i militari
coinvolti in questa escalation di guerre, cosi come le popolazioni
adiacenti i poligoni di tiro dove le armi all'uranio impoverito
vengono testate (è questo il caso di Quirra in Sardegna).
Il periodo post guerra fredda, che doveva caratterizzarsi come
un'epoca di pace e di grandi conquiste di libertà si è rivelato essere
invece l'epoca della guerra permanente.
La crisi economica e la lotta per l'accaparramento di risorse
energetiche hanno portato gli Stati occidentali ad una deriva
guerrafondaia e militarista.
In questo contesto, l'uranio impoverito è solo la più conosciuta delle
applicazioni militari che colpiscono sempre più pesantemente le
popolazioni civili e l'ambiente: armi chimiche, armi batteriologiche,
bombe nucleari "tattiche", missili intelligenti e bombardamenti
chirurgici (per esempio quello al polo petrolchimico di
Pancevo-Belgrado) sono il prodotto di una strategia militare e di una
volontà di egemonia che hanno trovato finalmente e tragicamente il
loro modo di imporsi a partire dalla caduta del muro di Berlino.
Per qualsiasi informazione: _polveridiguerra@...
<mailto:polveridiguerra@...>
Stiamo, inoltre, organizzando per la sera stessa un'assemblea
cittadina sulla presenza delle basi militari in Italia alla quale ci
farebbe molto piacere che partecipaste.
L'assemblea si terrà alle 9 di sera presso lo spazio sociale "Mario
Lupo" di Parma.
La serata sarà organizzata nel seguente modo:
1. Proiezione di un video
2. Dibattito
http://www.artel.co.yu/sr/izbor/jugoslavija/2005-04-13.html
AGRESIJA IZVOR BEZAKONJA
"SOVJETSKAJA RUSIJA" br. 39 (12663)
cetvrtak, 24. marta 2005. godine
Pre sest godina pocela je intervencija NATO protiv Jugoslavije
Borislav MILOSEVIC, ambasador Jugoslavije u Rusiji
(1998 2001. g.)
(S ruskog prevela: Sava Rosic)
24. marta o.g. navrsava se sest godina od pocetka agresije NATO protiv
Savezne Republike Jugoslavije. Ta je agresija izazvala velike zrtve i teske
patnje naseg naroda, kolosalna razaranja, ogromnu materijalnu stetu. Nanet
je razoran udarac medjunarodnom pravnom poretku, duboko su podrivene norme
Povelje OUN, koje su prakticna posledica velike Pobede ciju sezdesetogodisnjicu
sada obelezavamo.
Zbivanja na prostorima Jugoslavije tokom poslednje decenije XX veka, sve
do agresije NATO na SRJ 1999. godine, su viseznacna. Jugoslovenska kriza
je bila nova etapa ne samo geopolitickog prekrajanja Evrope, nego i preispitivanja
sistema medjunarodnih odnosa i medjunarodnog prava. To je etapa koriscenja
terorizma kao instrumenta za postizanje geopolitickih ciljeva. Navescemo
prvo nekoliko cinjenica.
Severnoatlantska Alijansa, ciji je vojni potencijal po proceni strucnjaka
2.000 puta premasivao jugoslovenski, prvi put je izvrsila agresiju izvan
granica zone svoje odgovornosti. Takvog rata u istoriji jos nije bilo. NATO
je prakticno nekaznjeno i varvarski bombardovala zemlju (500-700 aviona
dnevno i raketni udari sa 20 brodova), bacivsi preko 22.000 tona bombi na
Jugoslaviju tokom 78 dana. Odgovarajuci na pitanje Sekretarijata OUN, generalni
sekretar NATO je pismeno potvrdio da je u ratu protiv nase zemlje NATO lansirala
31.000 projektila s osiromasenim uranom. Koriscene su kasetne bombe cija
je upotreba zabranjena.
Posledice svega toga ne mogu se izmeriti ni u prostoru ni u vremenu. Zagadjeni
su tle i voda na sirokim prostorima Srbije i Crne Gore i, narocito, Kosova
i Metohije. Bombardovali su zgradu RTS-a u Beogradu, ubivsi 16 ljudi, i
mnoge mostove na severu zemlje, koji nisu ni mogli biti korisceni u vojne
svrhe, razorili putnu i zeleznicku mrezu, gadjali kolone izbeglica, ljude
u vozovima, na pijacama, prouzrokujuci mnogobrojne zrtve. I to se u NATO-u
naziva "kolateralna steta". Poprilicno cinicno zvuci, zar ne?
Samo tokom prve godine "medjunarodnog" prisustva na Kosovu i Metohiji iz
pokrajine je proterano oko 300 hiljada zitelja nealbanaca, uglavnom Srba.
Hiljade njih su ubijene, ranjene, nestale. Sruseno je 150 pravoslavnih crkava,
medju kojima remek-dela srednjovekovne srpsko-vizantijske arhitekture 13,
14, 15 veka koja su pod zastitom UNESKO kao bastina svetske kulture. S.
Milosevic je u svom izlaganju, na pocetku zastitnog dela sudskog procesa
u Hagu, rekao: "Gospodo, da je negde sruseno 150 dzamija, 150 katolickih
crkava ili 150 sinagoga, sav bi svet samo o tome govorio".
Pre godinu dana, 17. marta 2004. godine, albanski su ekstremisti, pod laznim
izgovorom, dociscavali Srbe iz Kosova i Metohije naocigled administracije
OUN u pokrajini. Proterano je oko 5.000 ljudi. Rusija je to otvoreno nazvala
etnickim ciscenjem. Danas je u juznoj srpskoj pokrajini, pod administracijom
OUN (to treba ponoviti), ostalo nekoliko srpskih geta! To je neprihvatljivo
i sramno!
Agresivna dejstva NATO na prostorima bivse Jugoslavije, razume se, nisu
bila prvi slucaj primene sile bez odobrenja OUN. Ali su natovska bombardovanja
Republike Srpske 1995. godine, agresija na SRJ marta 1999. g. prouzrokovala
vrlo opasne i dalekosezne posledice po svu svetsku zajednicu, siroko otvorivsi
put za jednostranu primenu sile u medjunarodnim odnosima. O tome svedoci
makar samo agresija SAD i njihovih bliskih saveznika na Irak s potonjom
okupacijom zemlje od strane koalicionih snaga. Nije uzalud Predsednik Putin,
pre otprilike godinu dana, izjavio: "da je medjunarodna zajednica svojevremeno
imala hrabrosti i snage da spreci bombardovanje Jugoslavije, danas ne bi
bilo ovako teske situacije u irackoj krizi. Ona bi imala sasvim drugi karakter".
U Jugoslaviji je stvoren izuzetno opasan presedan. Regionalna organizacija
NATO prvi put je izasla izvan granica svoje odgovornosti i nadleznosti,
uzurpiravsi pravo da napadne suverenu drzavu i prikaze sirenje svoje vojne
vlasti i geopoliticke kontrole kao mirotvoracku meru, toboze zasnovanu na
medjunarodnom pravu. Ne govore sada uzalud o mogucnosti angazovanja NATO
i na Bliskom Istoku, a SAD uvode pojam "Velikog Bliskog Istoka", kao regiona
koji se prostire od atlantskih obala Severne Afrike sve do Pakistana i Indije.
OUN, kao svetska organizacija, danas je potisnuta u stranu i, u politickoj
praksi, osim humanitarne delatnosti, od Povelje OUN i principa medjunarodnog
pravnog poretka malo je ostalo, iako formalno niko nije nista ukidao. Ona
je, u slucaju Jugoslavije, iskoriscena kao instrument i, posle donosenja
rezolucije Saveta Bezbednosti OUN 1244 (1999 g.) o Kosovu, de-fakto pretvorena
u "pokrice" natovske vojne ekspanzije i geopoliticke kontrole. Zato delovanje
velesila na prostorima bivse Jugoslavije treba smatrati novom etapom revizije
medjunarodnog pravnog poretka.
Alijansa je 1999. godine, u cilju dislociranja trupa NATO na teritoriji
SRJ, paktirala s teroristickom "Oslobodilackom vojskom Kosova". OVK je,
prema pisanju pojedinih publicista, prakticno bila "pesadija NATO". Po recima
Ramusa Haradinaja, jednog od prvih albanskih terorista, sve donedavno predsednika
vlade Kosova, u njegovoj ispovesti "Mir generala", NATO i OVK su bili "kao
jedna vojska". General Leonid Ivasov je, svedoceci u Hagu kao svedok odbrane
Slobodana Milosevica, saopstio da je "... srpska sluzba bezbednosti presretala
telefonske razgovore teroriste Tacija (Hasim Taci - rukovodilac OVK, B.M.),
i ispostavilo se da su u toj mrezi i gospodja Olbrajt i drugi zvanicnici".
Posledice tog saveza NATO i OVK osecaju se i danas kroz nastavljanje terora
protiv srpskog zivlja Kosova i Metohije, rusenje pravoslavnih crkava i drugih
spomenika srpske kulture.
Mora se konstatovati da je na raznim tackama zemljine kugle terorizam koriscen
kao instrument za postizanje geopolitickih ciljeva. Takvu ocenu deli niz
analiticara i ona se, ocigledno, u punoj meri odnosi i na Balkan. Posle
tragicnog 11. septembra 2001. godine zapocela je nova spirala politike svetske
dominacije. Formulisana je doktrina borbe protiv "globalnog terorizma".
Afirmise se "suvereno pravo" SAD da silom uklanja svaki politicki rezim
koji "podrzava teroriste". Proglaseno je pravo "preventivnog udara". U
stvari, odigrava se "prekrajanje sveta" i sfera interesa i uticaja. Svugde
gde su prirodni, sirovinski resursi i magistralni svetski putevi, tamo su
interesne sfere SAD i EU.
Treba istaci da je SR Jugoslavija, 29. aprila 1999. godine, podnela Medjunarodnom
sudu (pravde) OUN u Hagu tuzbu protiv deset zemalja-clanica NATO zbog njihovog
krsenja medjunarodnih obaveza nekoriscenja sile protiv drugih drzava, nemesanja
u unutrasnje stvari, povrede suvereniteta druge drzave, zastite civilnog
stanovnistva, prirodne sredine, navigacije na medjunarodnim rekama, osnovnih
ljudskih prava i sloboda, koriscenja zabranjenog oruzja itd. Jugoslovenska
vlada je zatrazila uvodjenje privremenih mera protiv tih drzava (Belgija,
Velika Britanija, Kanada, Francuska, Nemacka, Italija, Holandija, Portugal,
Spanija i SAD), pozivajuci se na jurisdikciju Suda na osnovu Clana 36 Statuta
Suda (1946. g.) i Konvencije OUN o genocidu (1948. g.). Jugoslavija je podnela
tuzbu zahtevajuci naknadu stete.
Sud je, juna 1999. godine, iz tog spiska iskljucio Spaniju i SAD zato sto
te drzave nisu potpisale Konvenciju OUN o genodicu. Posle svrgavanja S.
Milosevica krajem 2000. g. zapadne sile su zahtevale od jugoslovenskih vlasti
da povuku tu tuzbu. Vlasti, premda i prozapadne, nisu se odvazile na to
zato sto su protiv povlacenja tuzbe bili siroki krugovi javnosti, intiligencija,
opozicione politicke stranke, to bi bio vrlo nepopularan korak koji se kosi
s raspolozenjem ljudi. Ali je, decembra 2004. godine, sam Medjunarodni Sud
OUN "odbranio" NATO proglasivsi da tuzba SR Jugoslavije (sada Srbije i Crne
Gore) nije u njegovoj nadleznosti zato sto, je l` te, Jugoslavija u trenutku
podnosenja tuzbe nije bila formalno clan OUN (iako je zemlja tamo i imala
svog ambasadora itd.). Uzgred, tuzba Bosne i Hercegovine protiv SRJ (SCG)
za genocid, podneta Medjunarodnom sudu OUN, nije ni odbijena nit povucena.
Sve ostaje na snazi kao poluga za pritisak i ucenjivanje srpskog naroda.
Haski tribunal za bivsu Jugoslaviju (MTBJ) koji sudi Slobodanu Milosevicu
i drugima, uglavnom srpskim drzavnim i vojnim rukovodiocima, nema mandat
da razmatra "zlocine protiv mira", oni ne ulaze u njegovu nadleznost. Znaci,
taj "tribunal" ne moze da isledjuje agresiju NATO. Premda, kao sto je poznato,
osnivac tribunala Savet Bezbednosti OUN snosi "osnovnu odgovornost za ocuvanje
medjunarodnog mira i bezbednosti" (Povelja OUN, clan 24). A Povelja OUN
je agresijom NATO bila ocito pogazena, prekrsene Zenevske i druge medjunarodne
konvencije, medju kojima i Osnivacki akt same NATO.
Tribunal ne sudi vodjama secesionistickih republika bivse Jugoslavije i
njihovim inostranim pokroviteljima, koji su zajedno isprovocirali ratove
za otcepljenje od SFRJ. Tribunal ne sudi drzavama vec samo pojedincima.
No, rukovodioci zemalja NATO su, jednako kao i natovski organizatori i konkretni
izvrsioci agresija na Balkanu, ne podlezu sudu. Tema odgovornosti NATO zabranjena
je u MTBJ. Ako S. Milosevic zausti o tome, smesta mu iskljucuju mikrofon.
Treba istaci da su ruski drzavni i politicki funkcioneri i organi cesto
i ostro kritikovali delatnost tribunala. Kritikovana je politizovanost tribunala,
njegova ocito antisrpska orijentacija, pokusaji da se kolektivna odgovornost
svali na srpski narod. Komisija za Jugoslaviju Drzavne Dume obratila se
1999. g. tribunalu sa zahtevom da se istraze zlocini NATO u Jugoslaviji.
Zvanicni predstavnici Ruske Federacije, na sednicama Saveta Bezbednosti
i Generalne Skupstine OUN, cesto su, pored ostalog, iznosili ocekivanja
Rusije da ce se tuzilac MTBJ, najzad, pozabaviti mnogobrojnim slucajevima
ubijanja civilnog stanovnistva i rusenja civilnih objekata u udarima NATO
na Saveznu Republiku Jugoslaviju. Ali, avaj.
NATO je vojni instrument politike koji ima za cilj globalnu kontrolu svetskih
procesa i neoimperijalnu dominaciju Amerike i njenih saveznika. NATO moze
postati sredstvo globalnog vojnog mesanja. Ta se organizacija i dalje siri
na Istok i citav niz vlada, ukljucujuci i one na Balkanu, mastaju o clanstvu
svojih zemalja u NATO-u i Evropskoj Uniji, videci u tome maltene panaceju
od svih nevolja. Istorija ce pokazati...
Za autora ovih redova dileme nema: medjunarodna stabilnost nece biti na
dobitku od globalnog mesanja. Pre ce biti suprotno. Politika svetske dominacije
dovodi do teznji niza zemalja da sebi obezbede pristup razlicitim sredstvima,
pa i nuklearnim, za odvracanje samih SAD. Bombardovanje, pravo na "preventivan
rat", agresija protiv "zemalja-parija" ne mogu svet spasti od terorizma.
Svetsku i regionalnu stabilnost, znaci, i na Balkanu, moze obezbediti samo
medjunarodna saradnja, ekonomski rast, resavanje socijalnih problema, nacionalna
ravnopravnost, slobodan unutrasnji razvoj, bez nametanja tudjih pravila
i "demokratskih vrednosti". Takve su pouke seste godisnjice agresije NATO
na Jugoslaviju.
---
http://www.artel.co.yu/sr/izbor/jugoslavija/2005-04-03.html
?EST GODINA POSLE...
OGLEDALO
Beograd, 17. mart 2005. godine
Dr Mirjana Andelkovic Lukic
Bombardovanje Savezne Republike Jugoslavije, koje je pocelo pre ?est godina,
24 marta 1999 godine i trajalo neprekidno 78 dana, uz velike ljudske ?rtve
i velika razaranja zemlje, nanelo je ogromne, neprocenjive i nepopravljive
?tete na?em eko- sistemu, koji je va?io za jedan od najcistijih u Evropi.
Naru?eno je buduce zdravlje na?eg stanovni?tva sa nesagledivim posledicama
po zdravlje i na?eg potomstava.
NATO agresija na SR Jugoslaviju predstavlja jednu od najsramnijih stranica
u istoriji medunarodnih odnosa i sunovrat savremene civilizacije u drugoj
polovini HH veka. Brutalna agresija najmocnije vojne alijanse na svetu predvodene
SAD nije bila samo nasrtaj na teritorijalni integritet i suverenost jedne
nezavisne dr?ave, vec je predstavljala najveci udarac Ujedinjenim Nacijama
i Savetu Bezbednosti kao najvi?im autoritetima za ocuvanje mira i bezbednosti
u svetu.
Treba jasno i nedvosmisleno istaci da je NATO alijansa na na?im prostorima
izvr?ila eksperiment in vivo, kako bi ispitala ru?ilacko dejstvo svog (novog)
oru?ja i njegov uticaj na zdravstveno stanje ljudi u toku i posle bombardovanja.
Protiv nas je voden specijalni hemijski i radiolo?ki rat koji je imao za
cilj uni?tenje ljudi i njihovih dobara. Municija sa osiroma?enim uranom
zaprljanim plutonijumom, kori?cena je na prostorima gde ?ivi uglavnom srpski
narod.
Kori?cenjem municije od osiroma?enog urana, niskoenergetskog nuklearnog
otpada, ugro?eno je zdravlje ne samo pripadnika MUP-a i Vojske Jugoslavije,
(SCG) vec i stanovni?tva u neposrednoj okolini operacija dejstva i trajno
je kontaminirana ?ivotna sredina. U svemu tome nisu zanemarljivi ni efekti
psiholo?kog pritiska koji je u javnosti uvek prisutan kada se radi o nuklearnom
zracenju. Posle ratnih dejstava ovakva nastala situacija se mo?e deklarisati
kao radiolo?ki udes.
Povecanje broja obolelih od raznih malignih bolesti, te?koce u zacecu, povecanje
broja spontanih pobacaja, povecan broj dece astmaticara, ali i starijih
osoba, dramaticno su svedocanstvo ''humanitarnog'' delovanja bombarderske
NATO misije, ''Milosrdnog andela'' posle 6 godina.
Armija SAD razvila je municiju sa osiroma?enim uranom (OU) za top 25 mm
(85 grama urana), avionski top 30 mm (298 grama urana) i tenkovske topove
105 i 120 mm ( od 2,2 do 4,9 kilograma urana). Pri udaru uranskog projektila
u cvrstu prepreku stvara se visoka temperatura i oko 10% urana sagoreva
u uranoksid, a 70% prelazi u stanje aerozola. Velicina aerozolnih cestica
urana je oko 5µm. Ove cestice kontaminiraju okolnu sredinu, mogu se uneti
u organizam udisanjem ili hranom, a zavisno od meteorolo?kih uslova, mogu
se raznositi na vece udaljenosti (do 40 km). Oksidi urana su delimicno rastvorljivi
u vodi, pa mogu da kontaminiraju podzemne vode, a preko biljaka da dospeju
u lanac ishrane ljudi.
Municija sa osiroma?enim uranom ima trajne posledice po stanovni?tvo i posle
prestanka ratnih dejstava, jer vreme poluraspada nukleida (radioaktivnih
produkata sagorevanja osiroma?enog urana) na terenu iznosi 4 milijarde godina.
Otuda je ova municija zabranjena rezolucijom Podkomisije za prevenciju diskriminacije
i za?titu manjina pri Komisiji UN za ljudska prava iz 1996 i 1997 godine.
Kada je 2001. godine razmatran predlog u Ujedinjenim nacijama da se municija
sa osiroma?enim uranom zabrani za kori?cenje, na? ambasador pri UN, gospodin
?ahovic bio je uzdr?an i naravno nije ni rec prozborio o u?asnim posledicama
takve municije po narod zemlje koju predstavlja.
Komandant NATO snaga, D?ord? Robertson je izjavio 2000 god. da je na Kosmetu,
na lokacijama prema Albaniji gadano 112 lokacija, a van Kosmeta 89 lokacija.
Po lokaciji je palo 15 - 396 kilograma urana.
Na jugu Srbije prema podacima vojske Jugoslavije, koje je potvrdio i ekolo?ki
tim Ujedinjenih nacija, postoji ?est zona uranske radioaktivnosti koje su
raketirane tokom NATO bombardovanja. Na podrucju bujanovacke op?tine registrovane
su cetiri takve zone, a u op?tinama Vranje i Pre?evo po jedna.
Dekontaminacija tla je mukotrpan, spor i skup posao, ?to sprovode ABHO specijalizovane
jedinice VJ (SCG), uz saradnju sa Institutom iz Vince. Dekontaminacija tla
je pored velikog napora izuzetno skup posao. Za ci?cenje zemlji?ta na koje
je baceno preko 30 tona osiroma?enog urana potrebno je 4 do 5 milijarde
dolara. Za dekontaminaciju cetiri lokaliteta oko Vranja potrebno je obezbediti
oko milijardu dolara.
Prvo se detektuje tle i proverava se da li je kontaminirano. Zatim se pa?ljivo
sakupljaju delovi od metaka: ko?uljice, koje su od duraluminijuma, ostaci
penetratora, ili pak ceo neo?tecen metak, ako je probio meku podlogu i zadr?ao
se na dubini do 1 metra. Sav izvadeni radioaktivni materijal se bri?ljivo
sakuplja, kao i zemlja oko njega, stavlja u burad specijalno napravljenu
za tu namenu i odla?e se na za to predvideno mesto (u ovom slucaju u Vinci).
Medutim, zapa?eno je da je metak izuzetno podlo?an koroziji, mrvi se i njegovi
delovi prodiru duboko u zemlju cime opasno ugro?ava podzemne vode. Ukoliko
udari u tvrdu podlogu, dolazi do fragmentacije, paljenja penetratora, nastajanja
aerozola i vece kontaminacije.
Pljackovica, brdo iznad Vranja na kome se nalazi repetitor, gadano je velikim
brojem metaka sa OU. Podloga na brdu je kamenita i omogucavala je paljenje
metka u kontaktu sa cvrstom povr?inom i raspr?avanje radioaktivnog aerosola
na velike udaljenosti. Obradeno je 1500m2 prostora, na kome je izmerena
radioaktivnost iznad 200Bq/kg. Ispod 200Bq/kg se smatra da tlo nije kontaminirano.
U blizini Vranja je gadano Bratoselce i Borovac blizu Bujanovca. Na ovom
prostoru kontaminacija je iznosila 1800 do 24300 Bq/kg. U toku leta 2004.
godine, na ovom podrucju je vojska SCG u saradnji sa strucnjacima iz Vince
otpocela dekontaminaciju tla. Iz okoline Bratoselca, koje je imalo veliku
kontaminaciju, uklonjeno je 324 penetratora, 304 ko?uljice; ukupno oko 40
kilograma materijala i prikupljeno je 2800 kilograma kontaminirane zemlje,
?to je sve odlo?eno u deponiju u Vinci. Oci?ceno je takode i brdo Pljackovica
kod Vranja i uklonjeni su svi potencijalni izvori opasnosti od zracenja
i moguceg zagadenja zemlji?ta i podzemnih voda.
Potpuno je oci?cen rt Arza u Crnoj Gori, gde je kontaminiranost na oci?cenih
7800 m2 iznosila 2350 Bq/kg. Na Lu?tici, vojnom poligonu, izmerena je radioaktivnost
7000 Bq/kg. Sa Lu?tice je otklonjeno 258 penetratora, 78 ko?uljica, i 75
kilograma zemlje.
Prilikom kontrole posle bombardovanja, kod 29 ljudi iz sela Bratoselce pronadeno
je nekoliko stotina puta veca koncentracija urana u organizmu od normale.
U 90% kontrolisanog stanovni?tva primecene su promene na genetskom materijalu
s tim ?to se ne mogu sa sigurno?cu pripisati posledicama urana.
Na ispitivanju biolo?kih aspekata delovanja uranske municije, na Vojnomedicinskoj
akademiji u Beogradu, radi se sistematski (prakticno od zavr?etka bombardovanja
do danas). Cinjenice su eksperimentalno i naucno potvrdene, ali je vreme
od kontaminacije i broj obolelih od malignih bolesti jo? uvek nedovoljno
za statisticku obradu podataka, s obzirom na to da se radi o bolestima sa
dugotrajnim vremenom razvoja. Ipak, primecen je porast broja obolelih od
raznih vrsta karcinoma. Ni strucnjaci iz SAD ne znaju ?ta tacno izaziva
u ?ivim bicima municija od osiroma?enog urana. Posle akcije na Irak konstatovano
je da je oru?je od osiroma?enog urana vojnicki gledano, efikasno, ali opasno.
Ne mogu da se do kraja defini?u ?tetni efekti osiroma?enog urana, odnosno
da se svrstaju - ili u samo hemotoksicne ili samo radiotoksicne, jer je
uran, pored radioaktivnosti, i veoma toksican, narocito njegova ?estovalentna
jedinjenja. Cestice urana su a emiteri, ?to je, ukoliko dospeju u organizam,
veoma ?tetno i opasno po zdravlje. Izvori kontaminacije posle delovanja
municije sa OU su : iz podzemnih voda, iz vazduha, jer vetar prenosi cestice
aerosola posle paljenja, ali ih takode ima i u pra?ini na gadanim prostorima.
Jedinjenja urana mogu dospeti u organizam coveka inhalacijom i digestivno.
Ranjavanje vojnika sa U238 izaziva kontaminaciju preko rane. Ingestijom
(gutanjem) manje od 5% unetih cestica aerosola se resorbuje, a 95% se elimini?e
kroz bubrege. Ukoliko se cestice radioaktivnog aerosola udahnu, dospevaju
u pluca, vezuju se za krv, deo se izluci preko bubrega, a deo se talo?i
u bubrezima, kostima, jetri. Uran se nikad ne elimini?e u potpunosti iz
organizma. Ostaje u organizmu veoma dugo, a kod dece se sporije elimini?e
i time je mnogo ?tetniji. Delovanje urana u organizmu izaziva bubre?nu insuficijenciju.
Posle veoma dugog perioda (20-25 godina), nastaju kasne posledice- maligne
promene, najce?ce karcinomi bronha, osteosarkomi, leukoze, tumori jetre.
Efekti primene i delovanja na ?ivu silu i civilno stanovni?tvo su fatalni,
jer dolazi do dugogodi?njih genetskih i kancerogenih promena prouzrokovanih
radioaktivnom kontaminacijom. U kontaktu sa ostacima projektila od strane
neupucenog staovni?tva, usled prisutne radioaktivnosti, promene na ko?i
vidno se manifestuju za manje od 80 sati. U Republici Srpskoj je posle bombardovanja
osiroma?enim uranom do?lo do povecanja broja obolelih od kancera, o cemu
postoje zvanicni medicinski podaci iz UN misija.
Vazdu?ne snage SAD zajedno sa drugim NATO clanicama su koristile osiroma?eni
uran protiv srpskih vojnika u Republici Srpskoj u avgustu i septembru 1995.
godine. Prema NATO izvorima od 5-11 septembra 1995. godine njihovi avioni
su ispalili 5 800 granata sa osiroma?enim uranom u blizini Han Pijeska i
Had?ica. Vi?e od 90% ukupne takve municije ispaljeno je po srpkim polo?ajima.
NATO alijansa je ispalila 2400 metaka sa osiroma?enim uranom na vojne baze
u Han Pijesku i njegovoj bli?oj okolini, a 1500 komada ispaljeno na tenkove
blizu Grivca .
Merenjem kontaminiranosti tla, istra?ivaci pri Ujedinjenim nacijama ekolo?kog
programa (UNEP), su konstatovali prisustvo osiroma?enog urana u uzorcima
vode, vazduha i zemlje uzetih iz Had?ica i Han Pijeska 2002. godine. Nadena
je pra?ina od osiroma?enog urana, kao i zaostala municija sa OU, koja se
nalazila u pogodenim kucama u Had?icima. U Had?icima su takode nadena 2
bunara cija je voda sadr?avala male kolicine OU i to 10 godina posle konflikta.
U Han Pijesku u kasarnama vojske RS nadena je pra?inu OU u zgradama i tenkovima,
kao i na ostaloj vojnoj opremi. Ovo znaci da je zagadenje i dalje prisutno
i da je trajno, ukoliko se ima u vidu period poluraspada urana i njegovih
izotopa. Na ovim prostorima je povecan broj malignih oboljenja.
Nezvanicno se saznaje da je i kod nas zabele?en porast broja obolelih od
leukemije kod mladih ljudi, ?to se dovodi u vezu sa bombardovanjem osiroma?enim
uranom. Posebno zabrinjavajuci porast je na teritoriji vranjske op?tine,
gde je oboljevanje povecano Konacnu rec o tome imace medicinski strucnjaci,
koji rade na obradi podataka o oboljenjima prouzrokovanim radioaktivnim
projektilima.
Razlozi bombardovanja SRJ ne mogu se smatrati ''humanim'', niti radi ''spasa''
albanskog stanovni?tva. Jer da je tako, ne bi se ?estoko bombardovale osiroma?enim
uranom ba? one teritorije na Kosmetu na kojima najvi?e ?ive Albanci, i rejoni
Bujanovca i Podujeva, gde takode ?ivi veliki broj albanskog stanovni?tva.
Ovo izaziva sumnju za poku?aj sistematskog uni?tenja buducih generacija
albanskog stanovni?tva, ciji je prira?taj medu najvecim u svetu. Pogubne
posledice ovakvog nauma (ukoliko je i postojao), vec su vidljive: veliki
broj albanskog stanovni?tva je oboleo od karcinoma, a potomstvo se rada
sa velikim deformitetima. Svaka cetvrta ?ena na Kosmetu je primorana da
izvr?i pobacaj, zbog sumnji na deformitet ploda, ?to je do sada bilo nezabele?eno.
Podrucje Srbije je pre bombardovanja spadalo u cista stani?ta, nezagadene
prirode i cistih i nezagadenih izvora vode. Tokom ratnih dejstava NATO alijanse,
ekolo?ka slika u Srbiji se promenila na gore.
Biodiverzitet u Srbiji je tokom ratnih dejstava bio posredno i neposredno
izlo?en vi?estrukim negativnim fizickim radiolo?kim i hemijskim efektima.
Vr?ena je obimna i kontinuirana destrukcija kopnenih i vodenih stani?ta.
Gadani su pored ostalih delova Srbije i njeni nacionalni parkovi i za?ticeni
prirodni lokaliteti.
U njima su jedinke, delovi populacije i delovi stani?ta, masovno uni?tavani.
Ugro?ene su retke vrste ptica, jer je bombardovanje bilo u vreme njihovog
izleganja, ?umskim po?arima izazvanim bombardovanjem ugro?ene su ?umske
zajednice, jer na takvim mestima nestaju slo?enije vrste i ustupaju mesto
jednostavnijim, prostijim oblicima. Neposrednim ratnim efektima poremecena
je populaciona struktura vrsta (biljaka, retkih ptica, ?umskih ?ivotinjskih
vrsta). Biodiverzitet kao fenomen ukljucuje raznovrsnost ekolo?kih interakcija
koji su se u dugogodi?njoj evoluciji uspostavljale izmedu razlicitih organskih
vrsta i koje cine osnovu postojanja slo?enosti, stabilnosti i funkcionisanja,
kako svakog pojedinacnog eko-sistema, tako i opstanka buducnosti i evolucije
svake organske vrste, pa i homo sapiensa. Efekti ratnih dejstava na ekosistemskom
biodiverzitetu Srbije su napravili veliku ?tetu, cije ce posledice dugo
da se ispoljavaju na sav ?ivi svet na na?im prostorima.
Svet se nije uznemirio zbog ucestalih oboljenja stanovni?tva cija je teritorija
bombardovana osiroma?enim uranom, ali se veoma uznemirio na vest da je medu
francuskim i italijanskim vojnicima koji su boravili na teritoriji Republike
Srpske i Kosmeta posle dolaska snaga Kfora, mnogo obolelih od leukemije,
hod?kinovog sindromaa, malignih tumora.
Bombardovanje vojnih i civilnih ciljeva 1994 i 1995 godine u Republici Srpskoj
i 1999. godine u Srbiji osiroma?enim uranom, prouzrokovalo je smrt 34 vojnika
oru?anih snaga Italije i 38 francuskih vojnika kao i stotine umrlih civila,
Srba, Muslimana i Albanaca. Oboleli su i vojnici iz Holandije i Nemacke.
Amerikanci su svoje trupe smestili na najmanje zagadenu teritoriju, jer
su znali tacno koja su mesta gadana municijom od OU.
Medutim, u Italiji i Francuskoj ovaj zdravstveni skandal se zata?kava. U
Francuskoj je najveci broj umrlih vojnika, ali se o tome ne govori u medijiima
jer je Francuska jedina zemlja u EU koja proizvodi municiju od osiroma?enog
urana i to kalibre za topovsku municiju, od 105 do 155 mm.
U odnosu na period od pre deset godina i kod nas je registrovan porast malignih
oboljenja kao i veci procenat dece koja se radaju sa urodeim anomalijama.
Da li je to poosledica delovanja osiroma?enog urana te?ko je dokazati jer
u na?oj zemlji ne postoje fini i precizni uredaji koji mogu da detektuju
veoma male doze zracenja ni da utvrde vrstu radioaktivnog zracenja: alfa,
gama, ili beta.
U Vojvodini se takode bele?i rast malignih bolesti, ali kako isticu lekari
Instituta za onkologiju u Sremskoj Kamenici, u ocekivanim razmerama. Situacija
nije alarmantna, ka?u lekari iz ovog Instituta. Poredenjem rezultata od
1989 do 2001. godine, tim koji vodi akademik dr Vojin ?ulovic potvrdio je
da je reproduktivno zdravlje u Srbiji zaista ugro?eeno. U anketi od 38 velikih
centara sa porodili?tima u Srbiji ucestvovalo je 30 ustanova. Registrovano
je povecanje zapaljenskih procesa, malignih bolesti grlica i tela materice,
vi?e dobrocudnih tumora materice i jajnika. Takode je zapa?eno da opada
broj porodaja, a sve ucestaliji su spontani pobacai ili radanje dece sa malformacijama
Upotreba municije sa osiroma?enim uranom predstavlja povredu osnovnih principa
medunarodnog humanitarnog prava. Ti principi se odnose na zabranu kori?cenja
oru?ja kojim se nanose nepotrebna razaranja ili suvi?ne patnje stanovni?tva,
koja izazivaju neselektivna dejstva, odnosno dejstva protiv lica koja ne
ucestvuju u ratnim operacijama, ugro?avanje teritorija neutralnih zemalja,
koje nisu u sukobu. Takode je zabranjena upotreba zagu?ljivih, otrovnih,
i slicnih supstanci, ukljucujuci i biolo?ka sredstva i onu municiju koja
prouzrokuje opse?na, dugotrajna i ozbiljna o?tecenja prirodne okoline. Ovi
principi medunarodnog humanitarnog prava su definisana pocetkom HIX i XX
veka sledecim dokumentima: Ha?kim konvencijama iz 1899. i 1907., ?enevskim
konvencijama iz 1923, 1925 i 1945. godine i Statutom Medunarodnog vojnog
suda u Nirnbergu. Kasnije su ove konvencije dopunjene zabranom kori?cenja
nagaznih mina, (?enevska konvencija 1998. god.) kao i zabranom upotrebe
kasetnih bombi.
Bombardovanjem na?e zemlje koje je izvr?io NATO savez kome tako zdu?no stremimo,
svi navedeni principi su poga?eni. Na na?oj teritoriji se odvijao monstruozni
ratni zlocin i eksperiment u kome su, pored bombi sa osiroma?enim uranom,
kori?ceni po?ari na hemijskim postrojenjima, usled kojih su nastajala otrovna
hemijska jedinjenja slicna bojnim otrovima, ali sa produ?enim dejstvom.
Pogubne posledice eksperimenta "in vivo" civilizovanog evroatlantskog pakta
bice na?alost sve prisutnije i sve te?e po zdravlje na?eg stanovni?tva.
__________________________________________________________________
TISCALI ADSL 1.25 MEGA a soli 19.95 euro/mese
Solo con Tiscali Adsl navighi senza limiti di tempo
a meno di 20 euro al mese e in piu' telefoni senza
pagare il canone Telecom. Scopri come
http://abbonati.tiscali.it/adsl/sa/1e25flat_tc/
AGRESIJA IZVOR BEZAKONJA
"SOVJETSKAJA RUSIJA" br. 39 (12663)
cetvrtak, 24. marta 2005. godine
Pre sest godina pocela je intervencija NATO protiv Jugoslavije
Borislav MILOSEVIC, ambasador Jugoslavije u Rusiji
(1998 2001. g.)
(S ruskog prevela: Sava Rosic)
24. marta o.g. navrsava se sest godina od pocetka agresije NATO protiv
Savezne Republike Jugoslavije. Ta je agresija izazvala velike zrtve i teske
patnje naseg naroda, kolosalna razaranja, ogromnu materijalnu stetu. Nanet
je razoran udarac medjunarodnom pravnom poretku, duboko su podrivene norme
Povelje OUN, koje su prakticna posledica velike Pobede ciju sezdesetogodisnjicu
sada obelezavamo.
Zbivanja na prostorima Jugoslavije tokom poslednje decenije XX veka, sve
do agresije NATO na SRJ 1999. godine, su viseznacna. Jugoslovenska kriza
je bila nova etapa ne samo geopolitickog prekrajanja Evrope, nego i preispitivanja
sistema medjunarodnih odnosa i medjunarodnog prava. To je etapa koriscenja
terorizma kao instrumenta za postizanje geopolitickih ciljeva. Navescemo
prvo nekoliko cinjenica.
Severnoatlantska Alijansa, ciji je vojni potencijal po proceni strucnjaka
2.000 puta premasivao jugoslovenski, prvi put je izvrsila agresiju izvan
granica zone svoje odgovornosti. Takvog rata u istoriji jos nije bilo. NATO
je prakticno nekaznjeno i varvarski bombardovala zemlju (500-700 aviona
dnevno i raketni udari sa 20 brodova), bacivsi preko 22.000 tona bombi na
Jugoslaviju tokom 78 dana. Odgovarajuci na pitanje Sekretarijata OUN, generalni
sekretar NATO je pismeno potvrdio da je u ratu protiv nase zemlje NATO lansirala
31.000 projektila s osiromasenim uranom. Koriscene su kasetne bombe cija
je upotreba zabranjena.
Posledice svega toga ne mogu se izmeriti ni u prostoru ni u vremenu. Zagadjeni
su tle i voda na sirokim prostorima Srbije i Crne Gore i, narocito, Kosova
i Metohije. Bombardovali su zgradu RTS-a u Beogradu, ubivsi 16 ljudi, i
mnoge mostove na severu zemlje, koji nisu ni mogli biti korisceni u vojne
svrhe, razorili putnu i zeleznicku mrezu, gadjali kolone izbeglica, ljude
u vozovima, na pijacama, prouzrokujuci mnogobrojne zrtve. I to se u NATO-u
naziva "kolateralna steta". Poprilicno cinicno zvuci, zar ne?
Samo tokom prve godine "medjunarodnog" prisustva na Kosovu i Metohiji iz
pokrajine je proterano oko 300 hiljada zitelja nealbanaca, uglavnom Srba.
Hiljade njih su ubijene, ranjene, nestale. Sruseno je 150 pravoslavnih crkava,
medju kojima remek-dela srednjovekovne srpsko-vizantijske arhitekture 13,
14, 15 veka koja su pod zastitom UNESKO kao bastina svetske kulture. S.
Milosevic je u svom izlaganju, na pocetku zastitnog dela sudskog procesa
u Hagu, rekao: "Gospodo, da je negde sruseno 150 dzamija, 150 katolickih
crkava ili 150 sinagoga, sav bi svet samo o tome govorio".
Pre godinu dana, 17. marta 2004. godine, albanski su ekstremisti, pod laznim
izgovorom, dociscavali Srbe iz Kosova i Metohije naocigled administracije
OUN u pokrajini. Proterano je oko 5.000 ljudi. Rusija je to otvoreno nazvala
etnickim ciscenjem. Danas je u juznoj srpskoj pokrajini, pod administracijom
OUN (to treba ponoviti), ostalo nekoliko srpskih geta! To je neprihvatljivo
i sramno!
Agresivna dejstva NATO na prostorima bivse Jugoslavije, razume se, nisu
bila prvi slucaj primene sile bez odobrenja OUN. Ali su natovska bombardovanja
Republike Srpske 1995. godine, agresija na SRJ marta 1999. g. prouzrokovala
vrlo opasne i dalekosezne posledice po svu svetsku zajednicu, siroko otvorivsi
put za jednostranu primenu sile u medjunarodnim odnosima. O tome svedoci
makar samo agresija SAD i njihovih bliskih saveznika na Irak s potonjom
okupacijom zemlje od strane koalicionih snaga. Nije uzalud Predsednik Putin,
pre otprilike godinu dana, izjavio: "da je medjunarodna zajednica svojevremeno
imala hrabrosti i snage da spreci bombardovanje Jugoslavije, danas ne bi
bilo ovako teske situacije u irackoj krizi. Ona bi imala sasvim drugi karakter".
U Jugoslaviji je stvoren izuzetno opasan presedan. Regionalna organizacija
NATO prvi put je izasla izvan granica svoje odgovornosti i nadleznosti,
uzurpiravsi pravo da napadne suverenu drzavu i prikaze sirenje svoje vojne
vlasti i geopoliticke kontrole kao mirotvoracku meru, toboze zasnovanu na
medjunarodnom pravu. Ne govore sada uzalud o mogucnosti angazovanja NATO
i na Bliskom Istoku, a SAD uvode pojam "Velikog Bliskog Istoka", kao regiona
koji se prostire od atlantskih obala Severne Afrike sve do Pakistana i Indije.
OUN, kao svetska organizacija, danas je potisnuta u stranu i, u politickoj
praksi, osim humanitarne delatnosti, od Povelje OUN i principa medjunarodnog
pravnog poretka malo je ostalo, iako formalno niko nije nista ukidao. Ona
je, u slucaju Jugoslavije, iskoriscena kao instrument i, posle donosenja
rezolucije Saveta Bezbednosti OUN 1244 (1999 g.) o Kosovu, de-fakto pretvorena
u "pokrice" natovske vojne ekspanzije i geopoliticke kontrole. Zato delovanje
velesila na prostorima bivse Jugoslavije treba smatrati novom etapom revizije
medjunarodnog pravnog poretka.
Alijansa je 1999. godine, u cilju dislociranja trupa NATO na teritoriji
SRJ, paktirala s teroristickom "Oslobodilackom vojskom Kosova". OVK je,
prema pisanju pojedinih publicista, prakticno bila "pesadija NATO". Po recima
Ramusa Haradinaja, jednog od prvih albanskih terorista, sve donedavno predsednika
vlade Kosova, u njegovoj ispovesti "Mir generala", NATO i OVK su bili "kao
jedna vojska". General Leonid Ivasov je, svedoceci u Hagu kao svedok odbrane
Slobodana Milosevica, saopstio da je "... srpska sluzba bezbednosti presretala
telefonske razgovore teroriste Tacija (Hasim Taci - rukovodilac OVK, B.M.),
i ispostavilo se da su u toj mrezi i gospodja Olbrajt i drugi zvanicnici".
Posledice tog saveza NATO i OVK osecaju se i danas kroz nastavljanje terora
protiv srpskog zivlja Kosova i Metohije, rusenje pravoslavnih crkava i drugih
spomenika srpske kulture.
Mora se konstatovati da je na raznim tackama zemljine kugle terorizam koriscen
kao instrument za postizanje geopolitickih ciljeva. Takvu ocenu deli niz
analiticara i ona se, ocigledno, u punoj meri odnosi i na Balkan. Posle
tragicnog 11. septembra 2001. godine zapocela je nova spirala politike svetske
dominacije. Formulisana je doktrina borbe protiv "globalnog terorizma".
Afirmise se "suvereno pravo" SAD da silom uklanja svaki politicki rezim
koji "podrzava teroriste". Proglaseno je pravo "preventivnog udara". U
stvari, odigrava se "prekrajanje sveta" i sfera interesa i uticaja. Svugde
gde su prirodni, sirovinski resursi i magistralni svetski putevi, tamo su
interesne sfere SAD i EU.
Treba istaci da je SR Jugoslavija, 29. aprila 1999. godine, podnela Medjunarodnom
sudu (pravde) OUN u Hagu tuzbu protiv deset zemalja-clanica NATO zbog njihovog
krsenja medjunarodnih obaveza nekoriscenja sile protiv drugih drzava, nemesanja
u unutrasnje stvari, povrede suvereniteta druge drzave, zastite civilnog
stanovnistva, prirodne sredine, navigacije na medjunarodnim rekama, osnovnih
ljudskih prava i sloboda, koriscenja zabranjenog oruzja itd. Jugoslovenska
vlada je zatrazila uvodjenje privremenih mera protiv tih drzava (Belgija,
Velika Britanija, Kanada, Francuska, Nemacka, Italija, Holandija, Portugal,
Spanija i SAD), pozivajuci se na jurisdikciju Suda na osnovu Clana 36 Statuta
Suda (1946. g.) i Konvencije OUN o genocidu (1948. g.). Jugoslavija je podnela
tuzbu zahtevajuci naknadu stete.
Sud je, juna 1999. godine, iz tog spiska iskljucio Spaniju i SAD zato sto
te drzave nisu potpisale Konvenciju OUN o genodicu. Posle svrgavanja S.
Milosevica krajem 2000. g. zapadne sile su zahtevale od jugoslovenskih vlasti
da povuku tu tuzbu. Vlasti, premda i prozapadne, nisu se odvazile na to
zato sto su protiv povlacenja tuzbe bili siroki krugovi javnosti, intiligencija,
opozicione politicke stranke, to bi bio vrlo nepopularan korak koji se kosi
s raspolozenjem ljudi. Ali je, decembra 2004. godine, sam Medjunarodni Sud
OUN "odbranio" NATO proglasivsi da tuzba SR Jugoslavije (sada Srbije i Crne
Gore) nije u njegovoj nadleznosti zato sto, je l` te, Jugoslavija u trenutku
podnosenja tuzbe nije bila formalno clan OUN (iako je zemlja tamo i imala
svog ambasadora itd.). Uzgred, tuzba Bosne i Hercegovine protiv SRJ (SCG)
za genocid, podneta Medjunarodnom sudu OUN, nije ni odbijena nit povucena.
Sve ostaje na snazi kao poluga za pritisak i ucenjivanje srpskog naroda.
Haski tribunal za bivsu Jugoslaviju (MTBJ) koji sudi Slobodanu Milosevicu
i drugima, uglavnom srpskim drzavnim i vojnim rukovodiocima, nema mandat
da razmatra "zlocine protiv mira", oni ne ulaze u njegovu nadleznost. Znaci,
taj "tribunal" ne moze da isledjuje agresiju NATO. Premda, kao sto je poznato,
osnivac tribunala Savet Bezbednosti OUN snosi "osnovnu odgovornost za ocuvanje
medjunarodnog mira i bezbednosti" (Povelja OUN, clan 24). A Povelja OUN
je agresijom NATO bila ocito pogazena, prekrsene Zenevske i druge medjunarodne
konvencije, medju kojima i Osnivacki akt same NATO.
Tribunal ne sudi vodjama secesionistickih republika bivse Jugoslavije i
njihovim inostranim pokroviteljima, koji su zajedno isprovocirali ratove
za otcepljenje od SFRJ. Tribunal ne sudi drzavama vec samo pojedincima.
No, rukovodioci zemalja NATO su, jednako kao i natovski organizatori i konkretni
izvrsioci agresija na Balkanu, ne podlezu sudu. Tema odgovornosti NATO zabranjena
je u MTBJ. Ako S. Milosevic zausti o tome, smesta mu iskljucuju mikrofon.
Treba istaci da su ruski drzavni i politicki funkcioneri i organi cesto
i ostro kritikovali delatnost tribunala. Kritikovana je politizovanost tribunala,
njegova ocito antisrpska orijentacija, pokusaji da se kolektivna odgovornost
svali na srpski narod. Komisija za Jugoslaviju Drzavne Dume obratila se
1999. g. tribunalu sa zahtevom da se istraze zlocini NATO u Jugoslaviji.
Zvanicni predstavnici Ruske Federacije, na sednicama Saveta Bezbednosti
i Generalne Skupstine OUN, cesto su, pored ostalog, iznosili ocekivanja
Rusije da ce se tuzilac MTBJ, najzad, pozabaviti mnogobrojnim slucajevima
ubijanja civilnog stanovnistva i rusenja civilnih objekata u udarima NATO
na Saveznu Republiku Jugoslaviju. Ali, avaj.
NATO je vojni instrument politike koji ima za cilj globalnu kontrolu svetskih
procesa i neoimperijalnu dominaciju Amerike i njenih saveznika. NATO moze
postati sredstvo globalnog vojnog mesanja. Ta se organizacija i dalje siri
na Istok i citav niz vlada, ukljucujuci i one na Balkanu, mastaju o clanstvu
svojih zemalja u NATO-u i Evropskoj Uniji, videci u tome maltene panaceju
od svih nevolja. Istorija ce pokazati...
Za autora ovih redova dileme nema: medjunarodna stabilnost nece biti na
dobitku od globalnog mesanja. Pre ce biti suprotno. Politika svetske dominacije
dovodi do teznji niza zemalja da sebi obezbede pristup razlicitim sredstvima,
pa i nuklearnim, za odvracanje samih SAD. Bombardovanje, pravo na "preventivan
rat", agresija protiv "zemalja-parija" ne mogu svet spasti od terorizma.
Svetsku i regionalnu stabilnost, znaci, i na Balkanu, moze obezbediti samo
medjunarodna saradnja, ekonomski rast, resavanje socijalnih problema, nacionalna
ravnopravnost, slobodan unutrasnji razvoj, bez nametanja tudjih pravila
i "demokratskih vrednosti". Takve su pouke seste godisnjice agresije NATO
na Jugoslaviju.
---
http://www.artel.co.yu/sr/izbor/jugoslavija/2005-04-03.html
?EST GODINA POSLE...
OGLEDALO
Beograd, 17. mart 2005. godine
Dr Mirjana Andelkovic Lukic
Bombardovanje Savezne Republike Jugoslavije, koje je pocelo pre ?est godina,
24 marta 1999 godine i trajalo neprekidno 78 dana, uz velike ljudske ?rtve
i velika razaranja zemlje, nanelo je ogromne, neprocenjive i nepopravljive
?tete na?em eko- sistemu, koji je va?io za jedan od najcistijih u Evropi.
Naru?eno je buduce zdravlje na?eg stanovni?tva sa nesagledivim posledicama
po zdravlje i na?eg potomstava.
NATO agresija na SR Jugoslaviju predstavlja jednu od najsramnijih stranica
u istoriji medunarodnih odnosa i sunovrat savremene civilizacije u drugoj
polovini HH veka. Brutalna agresija najmocnije vojne alijanse na svetu predvodene
SAD nije bila samo nasrtaj na teritorijalni integritet i suverenost jedne
nezavisne dr?ave, vec je predstavljala najveci udarac Ujedinjenim Nacijama
i Savetu Bezbednosti kao najvi?im autoritetima za ocuvanje mira i bezbednosti
u svetu.
Treba jasno i nedvosmisleno istaci da je NATO alijansa na na?im prostorima
izvr?ila eksperiment in vivo, kako bi ispitala ru?ilacko dejstvo svog (novog)
oru?ja i njegov uticaj na zdravstveno stanje ljudi u toku i posle bombardovanja.
Protiv nas je voden specijalni hemijski i radiolo?ki rat koji je imao za
cilj uni?tenje ljudi i njihovih dobara. Municija sa osiroma?enim uranom
zaprljanim plutonijumom, kori?cena je na prostorima gde ?ivi uglavnom srpski
narod.
Kori?cenjem municije od osiroma?enog urana, niskoenergetskog nuklearnog
otpada, ugro?eno je zdravlje ne samo pripadnika MUP-a i Vojske Jugoslavije,
(SCG) vec i stanovni?tva u neposrednoj okolini operacija dejstva i trajno
je kontaminirana ?ivotna sredina. U svemu tome nisu zanemarljivi ni efekti
psiholo?kog pritiska koji je u javnosti uvek prisutan kada se radi o nuklearnom
zracenju. Posle ratnih dejstava ovakva nastala situacija se mo?e deklarisati
kao radiolo?ki udes.
Povecanje broja obolelih od raznih malignih bolesti, te?koce u zacecu, povecanje
broja spontanih pobacaja, povecan broj dece astmaticara, ali i starijih
osoba, dramaticno su svedocanstvo ''humanitarnog'' delovanja bombarderske
NATO misije, ''Milosrdnog andela'' posle 6 godina.
Armija SAD razvila je municiju sa osiroma?enim uranom (OU) za top 25 mm
(85 grama urana), avionski top 30 mm (298 grama urana) i tenkovske topove
105 i 120 mm ( od 2,2 do 4,9 kilograma urana). Pri udaru uranskog projektila
u cvrstu prepreku stvara se visoka temperatura i oko 10% urana sagoreva
u uranoksid, a 70% prelazi u stanje aerozola. Velicina aerozolnih cestica
urana je oko 5µm. Ove cestice kontaminiraju okolnu sredinu, mogu se uneti
u organizam udisanjem ili hranom, a zavisno od meteorolo?kih uslova, mogu
se raznositi na vece udaljenosti (do 40 km). Oksidi urana su delimicno rastvorljivi
u vodi, pa mogu da kontaminiraju podzemne vode, a preko biljaka da dospeju
u lanac ishrane ljudi.
Municija sa osiroma?enim uranom ima trajne posledice po stanovni?tvo i posle
prestanka ratnih dejstava, jer vreme poluraspada nukleida (radioaktivnih
produkata sagorevanja osiroma?enog urana) na terenu iznosi 4 milijarde godina.
Otuda je ova municija zabranjena rezolucijom Podkomisije za prevenciju diskriminacije
i za?titu manjina pri Komisiji UN za ljudska prava iz 1996 i 1997 godine.
Kada je 2001. godine razmatran predlog u Ujedinjenim nacijama da se municija
sa osiroma?enim uranom zabrani za kori?cenje, na? ambasador pri UN, gospodin
?ahovic bio je uzdr?an i naravno nije ni rec prozborio o u?asnim posledicama
takve municije po narod zemlje koju predstavlja.
Komandant NATO snaga, D?ord? Robertson je izjavio 2000 god. da je na Kosmetu,
na lokacijama prema Albaniji gadano 112 lokacija, a van Kosmeta 89 lokacija.
Po lokaciji je palo 15 - 396 kilograma urana.
Na jugu Srbije prema podacima vojske Jugoslavije, koje je potvrdio i ekolo?ki
tim Ujedinjenih nacija, postoji ?est zona uranske radioaktivnosti koje su
raketirane tokom NATO bombardovanja. Na podrucju bujanovacke op?tine registrovane
su cetiri takve zone, a u op?tinama Vranje i Pre?evo po jedna.
Dekontaminacija tla je mukotrpan, spor i skup posao, ?to sprovode ABHO specijalizovane
jedinice VJ (SCG), uz saradnju sa Institutom iz Vince. Dekontaminacija tla
je pored velikog napora izuzetno skup posao. Za ci?cenje zemlji?ta na koje
je baceno preko 30 tona osiroma?enog urana potrebno je 4 do 5 milijarde
dolara. Za dekontaminaciju cetiri lokaliteta oko Vranja potrebno je obezbediti
oko milijardu dolara.
Prvo se detektuje tle i proverava se da li je kontaminirano. Zatim se pa?ljivo
sakupljaju delovi od metaka: ko?uljice, koje su od duraluminijuma, ostaci
penetratora, ili pak ceo neo?tecen metak, ako je probio meku podlogu i zadr?ao
se na dubini do 1 metra. Sav izvadeni radioaktivni materijal se bri?ljivo
sakuplja, kao i zemlja oko njega, stavlja u burad specijalno napravljenu
za tu namenu i odla?e se na za to predvideno mesto (u ovom slucaju u Vinci).
Medutim, zapa?eno je da je metak izuzetno podlo?an koroziji, mrvi se i njegovi
delovi prodiru duboko u zemlju cime opasno ugro?ava podzemne vode. Ukoliko
udari u tvrdu podlogu, dolazi do fragmentacije, paljenja penetratora, nastajanja
aerozola i vece kontaminacije.
Pljackovica, brdo iznad Vranja na kome se nalazi repetitor, gadano je velikim
brojem metaka sa OU. Podloga na brdu je kamenita i omogucavala je paljenje
metka u kontaktu sa cvrstom povr?inom i raspr?avanje radioaktivnog aerosola
na velike udaljenosti. Obradeno je 1500m2 prostora, na kome je izmerena
radioaktivnost iznad 200Bq/kg. Ispod 200Bq/kg se smatra da tlo nije kontaminirano.
U blizini Vranja je gadano Bratoselce i Borovac blizu Bujanovca. Na ovom
prostoru kontaminacija je iznosila 1800 do 24300 Bq/kg. U toku leta 2004.
godine, na ovom podrucju je vojska SCG u saradnji sa strucnjacima iz Vince
otpocela dekontaminaciju tla. Iz okoline Bratoselca, koje je imalo veliku
kontaminaciju, uklonjeno je 324 penetratora, 304 ko?uljice; ukupno oko 40
kilograma materijala i prikupljeno je 2800 kilograma kontaminirane zemlje,
?to je sve odlo?eno u deponiju u Vinci. Oci?ceno je takode i brdo Pljackovica
kod Vranja i uklonjeni su svi potencijalni izvori opasnosti od zracenja
i moguceg zagadenja zemlji?ta i podzemnih voda.
Potpuno je oci?cen rt Arza u Crnoj Gori, gde je kontaminiranost na oci?cenih
7800 m2 iznosila 2350 Bq/kg. Na Lu?tici, vojnom poligonu, izmerena je radioaktivnost
7000 Bq/kg. Sa Lu?tice je otklonjeno 258 penetratora, 78 ko?uljica, i 75
kilograma zemlje.
Prilikom kontrole posle bombardovanja, kod 29 ljudi iz sela Bratoselce pronadeno
je nekoliko stotina puta veca koncentracija urana u organizmu od normale.
U 90% kontrolisanog stanovni?tva primecene su promene na genetskom materijalu
s tim ?to se ne mogu sa sigurno?cu pripisati posledicama urana.
Na ispitivanju biolo?kih aspekata delovanja uranske municije, na Vojnomedicinskoj
akademiji u Beogradu, radi se sistematski (prakticno od zavr?etka bombardovanja
do danas). Cinjenice su eksperimentalno i naucno potvrdene, ali je vreme
od kontaminacije i broj obolelih od malignih bolesti jo? uvek nedovoljno
za statisticku obradu podataka, s obzirom na to da se radi o bolestima sa
dugotrajnim vremenom razvoja. Ipak, primecen je porast broja obolelih od
raznih vrsta karcinoma. Ni strucnjaci iz SAD ne znaju ?ta tacno izaziva
u ?ivim bicima municija od osiroma?enog urana. Posle akcije na Irak konstatovano
je da je oru?je od osiroma?enog urana vojnicki gledano, efikasno, ali opasno.
Ne mogu da se do kraja defini?u ?tetni efekti osiroma?enog urana, odnosno
da se svrstaju - ili u samo hemotoksicne ili samo radiotoksicne, jer je
uran, pored radioaktivnosti, i veoma toksican, narocito njegova ?estovalentna
jedinjenja. Cestice urana su a emiteri, ?to je, ukoliko dospeju u organizam,
veoma ?tetno i opasno po zdravlje. Izvori kontaminacije posle delovanja
municije sa OU su : iz podzemnih voda, iz vazduha, jer vetar prenosi cestice
aerosola posle paljenja, ali ih takode ima i u pra?ini na gadanim prostorima.
Jedinjenja urana mogu dospeti u organizam coveka inhalacijom i digestivno.
Ranjavanje vojnika sa U238 izaziva kontaminaciju preko rane. Ingestijom
(gutanjem) manje od 5% unetih cestica aerosola se resorbuje, a 95% se elimini?e
kroz bubrege. Ukoliko se cestice radioaktivnog aerosola udahnu, dospevaju
u pluca, vezuju se za krv, deo se izluci preko bubrega, a deo se talo?i
u bubrezima, kostima, jetri. Uran se nikad ne elimini?e u potpunosti iz
organizma. Ostaje u organizmu veoma dugo, a kod dece se sporije elimini?e
i time je mnogo ?tetniji. Delovanje urana u organizmu izaziva bubre?nu insuficijenciju.
Posle veoma dugog perioda (20-25 godina), nastaju kasne posledice- maligne
promene, najce?ce karcinomi bronha, osteosarkomi, leukoze, tumori jetre.
Efekti primene i delovanja na ?ivu silu i civilno stanovni?tvo su fatalni,
jer dolazi do dugogodi?njih genetskih i kancerogenih promena prouzrokovanih
radioaktivnom kontaminacijom. U kontaktu sa ostacima projektila od strane
neupucenog staovni?tva, usled prisutne radioaktivnosti, promene na ko?i
vidno se manifestuju za manje od 80 sati. U Republici Srpskoj je posle bombardovanja
osiroma?enim uranom do?lo do povecanja broja obolelih od kancera, o cemu
postoje zvanicni medicinski podaci iz UN misija.
Vazdu?ne snage SAD zajedno sa drugim NATO clanicama su koristile osiroma?eni
uran protiv srpskih vojnika u Republici Srpskoj u avgustu i septembru 1995.
godine. Prema NATO izvorima od 5-11 septembra 1995. godine njihovi avioni
su ispalili 5 800 granata sa osiroma?enim uranom u blizini Han Pijeska i
Had?ica. Vi?e od 90% ukupne takve municije ispaljeno je po srpkim polo?ajima.
NATO alijansa je ispalila 2400 metaka sa osiroma?enim uranom na vojne baze
u Han Pijesku i njegovoj bli?oj okolini, a 1500 komada ispaljeno na tenkove
blizu Grivca .
Merenjem kontaminiranosti tla, istra?ivaci pri Ujedinjenim nacijama ekolo?kog
programa (UNEP), su konstatovali prisustvo osiroma?enog urana u uzorcima
vode, vazduha i zemlje uzetih iz Had?ica i Han Pijeska 2002. godine. Nadena
je pra?ina od osiroma?enog urana, kao i zaostala municija sa OU, koja se
nalazila u pogodenim kucama u Had?icima. U Had?icima su takode nadena 2
bunara cija je voda sadr?avala male kolicine OU i to 10 godina posle konflikta.
U Han Pijesku u kasarnama vojske RS nadena je pra?inu OU u zgradama i tenkovima,
kao i na ostaloj vojnoj opremi. Ovo znaci da je zagadenje i dalje prisutno
i da je trajno, ukoliko se ima u vidu period poluraspada urana i njegovih
izotopa. Na ovim prostorima je povecan broj malignih oboljenja.
Nezvanicno se saznaje da je i kod nas zabele?en porast broja obolelih od
leukemije kod mladih ljudi, ?to se dovodi u vezu sa bombardovanjem osiroma?enim
uranom. Posebno zabrinjavajuci porast je na teritoriji vranjske op?tine,
gde je oboljevanje povecano Konacnu rec o tome imace medicinski strucnjaci,
koji rade na obradi podataka o oboljenjima prouzrokovanim radioaktivnim
projektilima.
Razlozi bombardovanja SRJ ne mogu se smatrati ''humanim'', niti radi ''spasa''
albanskog stanovni?tva. Jer da je tako, ne bi se ?estoko bombardovale osiroma?enim
uranom ba? one teritorije na Kosmetu na kojima najvi?e ?ive Albanci, i rejoni
Bujanovca i Podujeva, gde takode ?ivi veliki broj albanskog stanovni?tva.
Ovo izaziva sumnju za poku?aj sistematskog uni?tenja buducih generacija
albanskog stanovni?tva, ciji je prira?taj medu najvecim u svetu. Pogubne
posledice ovakvog nauma (ukoliko je i postojao), vec su vidljive: veliki
broj albanskog stanovni?tva je oboleo od karcinoma, a potomstvo se rada
sa velikim deformitetima. Svaka cetvrta ?ena na Kosmetu je primorana da
izvr?i pobacaj, zbog sumnji na deformitet ploda, ?to je do sada bilo nezabele?eno.
Podrucje Srbije je pre bombardovanja spadalo u cista stani?ta, nezagadene
prirode i cistih i nezagadenih izvora vode. Tokom ratnih dejstava NATO alijanse,
ekolo?ka slika u Srbiji se promenila na gore.
Biodiverzitet u Srbiji je tokom ratnih dejstava bio posredno i neposredno
izlo?en vi?estrukim negativnim fizickim radiolo?kim i hemijskim efektima.
Vr?ena je obimna i kontinuirana destrukcija kopnenih i vodenih stani?ta.
Gadani su pored ostalih delova Srbije i njeni nacionalni parkovi i za?ticeni
prirodni lokaliteti.
U njima su jedinke, delovi populacije i delovi stani?ta, masovno uni?tavani.
Ugro?ene su retke vrste ptica, jer je bombardovanje bilo u vreme njihovog
izleganja, ?umskim po?arima izazvanim bombardovanjem ugro?ene su ?umske
zajednice, jer na takvim mestima nestaju slo?enije vrste i ustupaju mesto
jednostavnijim, prostijim oblicima. Neposrednim ratnim efektima poremecena
je populaciona struktura vrsta (biljaka, retkih ptica, ?umskih ?ivotinjskih
vrsta). Biodiverzitet kao fenomen ukljucuje raznovrsnost ekolo?kih interakcija
koji su se u dugogodi?njoj evoluciji uspostavljale izmedu razlicitih organskih
vrsta i koje cine osnovu postojanja slo?enosti, stabilnosti i funkcionisanja,
kako svakog pojedinacnog eko-sistema, tako i opstanka buducnosti i evolucije
svake organske vrste, pa i homo sapiensa. Efekti ratnih dejstava na ekosistemskom
biodiverzitetu Srbije su napravili veliku ?tetu, cije ce posledice dugo
da se ispoljavaju na sav ?ivi svet na na?im prostorima.
Svet se nije uznemirio zbog ucestalih oboljenja stanovni?tva cija je teritorija
bombardovana osiroma?enim uranom, ali se veoma uznemirio na vest da je medu
francuskim i italijanskim vojnicima koji su boravili na teritoriji Republike
Srpske i Kosmeta posle dolaska snaga Kfora, mnogo obolelih od leukemije,
hod?kinovog sindromaa, malignih tumora.
Bombardovanje vojnih i civilnih ciljeva 1994 i 1995 godine u Republici Srpskoj
i 1999. godine u Srbiji osiroma?enim uranom, prouzrokovalo je smrt 34 vojnika
oru?anih snaga Italije i 38 francuskih vojnika kao i stotine umrlih civila,
Srba, Muslimana i Albanaca. Oboleli su i vojnici iz Holandije i Nemacke.
Amerikanci su svoje trupe smestili na najmanje zagadenu teritoriju, jer
su znali tacno koja su mesta gadana municijom od OU.
Medutim, u Italiji i Francuskoj ovaj zdravstveni skandal se zata?kava. U
Francuskoj je najveci broj umrlih vojnika, ali se o tome ne govori u medijiima
jer je Francuska jedina zemlja u EU koja proizvodi municiju od osiroma?enog
urana i to kalibre za topovsku municiju, od 105 do 155 mm.
U odnosu na period od pre deset godina i kod nas je registrovan porast malignih
oboljenja kao i veci procenat dece koja se radaju sa urodeim anomalijama.
Da li je to poosledica delovanja osiroma?enog urana te?ko je dokazati jer
u na?oj zemlji ne postoje fini i precizni uredaji koji mogu da detektuju
veoma male doze zracenja ni da utvrde vrstu radioaktivnog zracenja: alfa,
gama, ili beta.
U Vojvodini se takode bele?i rast malignih bolesti, ali kako isticu lekari
Instituta za onkologiju u Sremskoj Kamenici, u ocekivanim razmerama. Situacija
nije alarmantna, ka?u lekari iz ovog Instituta. Poredenjem rezultata od
1989 do 2001. godine, tim koji vodi akademik dr Vojin ?ulovic potvrdio je
da je reproduktivno zdravlje u Srbiji zaista ugro?eeno. U anketi od 38 velikih
centara sa porodili?tima u Srbiji ucestvovalo je 30 ustanova. Registrovano
je povecanje zapaljenskih procesa, malignih bolesti grlica i tela materice,
vi?e dobrocudnih tumora materice i jajnika. Takode je zapa?eno da opada
broj porodaja, a sve ucestaliji su spontani pobacai ili radanje dece sa malformacijama
Upotreba municije sa osiroma?enim uranom predstavlja povredu osnovnih principa
medunarodnog humanitarnog prava. Ti principi se odnose na zabranu kori?cenja
oru?ja kojim se nanose nepotrebna razaranja ili suvi?ne patnje stanovni?tva,
koja izazivaju neselektivna dejstva, odnosno dejstva protiv lica koja ne
ucestvuju u ratnim operacijama, ugro?avanje teritorija neutralnih zemalja,
koje nisu u sukobu. Takode je zabranjena upotreba zagu?ljivih, otrovnih,
i slicnih supstanci, ukljucujuci i biolo?ka sredstva i onu municiju koja
prouzrokuje opse?na, dugotrajna i ozbiljna o?tecenja prirodne okoline. Ovi
principi medunarodnog humanitarnog prava su definisana pocetkom HIX i XX
veka sledecim dokumentima: Ha?kim konvencijama iz 1899. i 1907., ?enevskim
konvencijama iz 1923, 1925 i 1945. godine i Statutom Medunarodnog vojnog
suda u Nirnbergu. Kasnije su ove konvencije dopunjene zabranom kori?cenja
nagaznih mina, (?enevska konvencija 1998. god.) kao i zabranom upotrebe
kasetnih bombi.
Bombardovanjem na?e zemlje koje je izvr?io NATO savez kome tako zdu?no stremimo,
svi navedeni principi su poga?eni. Na na?oj teritoriji se odvijao monstruozni
ratni zlocin i eksperiment u kome su, pored bombi sa osiroma?enim uranom,
kori?ceni po?ari na hemijskim postrojenjima, usled kojih su nastajala otrovna
hemijska jedinjenja slicna bojnim otrovima, ali sa produ?enim dejstvom.
Pogubne posledice eksperimenta "in vivo" civilizovanog evroatlantskog pakta
bice na?alost sve prisutnije i sve te?e po zdravlje na?eg stanovni?tva.
__________________________________________________________________
TISCALI ADSL 1.25 MEGA a soli 19.95 euro/mese
Solo con Tiscali Adsl navighi senza limiti di tempo
a meno di 20 euro al mese e in piu' telefoni senza
pagare il canone Telecom. Scopri come
http://abbonati.tiscali.it/adsl/sa/1e25flat_tc/
Kosovo i Metohija
1. R. Drobac: Srbi na Kosovu i Metohiji i na Balkanu
2. Z. Jovanovic: KOSOVO I METOHIJA - ?TA PRETHODI STATUSU
=== 1 ===
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2005-04-20.html
Srbi na Kosovu i Metohiji i na Balkanu
Beograd, 12. april 2005. g.
Rade Drobac
Pre nepunih sest godina snage NATO-a, prikrivene pod plastom OUN, usle
su na Kosovo i Metohiju a vojska, policija i administracija Savezne Republike
Jugoslavije, nakon 78 dana besomucnog bombardovanja, privremeno su napustili
deo svoje suverene teritorije. Sa njima je Kosovo i Metohiju napustilo preko
250.000 Srba i nealbanaca u strahu od albanskog pogroma. Medjunarodne snage,
koje su se potpuno svrstale uz teroriste i separatiste OVK (oruzane sile
terorista) nisu im mogle biti pouzdan garant bezbednosti.
NATO je bombardovao SRJ zbog navodnog masovnog ubijanja, maltretiranja i
izgona Albanaca u ovoj srpskoj pokrajini. Proklamovani cilj im je bio da
vrate izbeglice njihovim kucama i obezbede multietnicko Kosovo u kome bi
svi njegovi gradjani ziveli u miru, slozi i blagostanju. U dugoj medijskoj
i politickoj kampanji protiv srpskih vlasti svetsko javno mnjenje je bilo
pripremljeno da poveruje da srpske vlasti nisu u stanju da to same obezbede
na tom prostoru.
Niko nije hteo da kaze istinu- a to je da su NATO i OVK (siptarski teroristi)
zajedno satanizovali srpske vlasti, OVK sa ciljem da opravda podizanje oruzane
pobune radi otimanja dela srpske teritorije, a NATO kako bi zagospodario
znacajnim geopolitickim prostorom i svoje trupe iz Nemacke prebacio na Kosovo
i Metohiju.
Umesto toga na sve strane se isticalo da ce, kada se srpke vlasti oteraju
sa KosovaiI Metohije, umesto tiranije i etnickog nasilja koje su toboz sprovodili
Srbi, da zavlada demokratija, tolerancija i blagostanje. Svet je zatvorio
oba oka nad cinjenicom da su istovremeno sa dolaskom NATO na Kosovo sa njim
dosle i horde albanskih terorista i ubica koje su pre toga pobegle pred
vojskom i policijom SRJ, delom sa samog Kosova, a delom iz Albanije, sa
ciljem da sto vise Srba pobiju i proteraju. Mnogi Srbi i nelbanci su tada,
u tom prvom talasu nasilja, pobijeni, premlaceni i osakaceni, bezbroj kuca
i manastira spaljeno i sruseno a preko 250.000 ljudi se u panici iselilo
u Centralnu Srbiju. Ako su tada zatvorili oci, svaljujuci krivicu na prethodni
srpski rezim, zasto to cine i sada kada se na Kosovu i Metohiji ustolicila
privremena vlast OUN, kada se tamo nalazi preko 30000 NATO vojnika, medjunarodne
policijske snage, deo medjunarodne administracije, bezbroj nevladinih organizacija
koje prate i stite krsenje ljudskih prava, kao i ogroman broj medjunarodnih
medija. (Srpskim medijima je tamo dolazak uglavnom zabranjen, a ako nije,
onda je na njihov rizik).
Danas, nakon nepunih sest godina od kada su na Kosovo i Metohiju usle medjunarodne
snage, u osnovi trupe NATO-a, i kada je ova srpska pokrajina de facto protektorat
OUN, situacija u njoj je daleko od ciljeva proklamovanih pre napada na SRJ
radi otimanja ovog dela njene suverene teritorije.
Podjimo redom:
- Umesto mira, tolerancije, reda i demokratije vladaju terror, nasilje,
etnicko ciscenje, vandalizam i kriminal sirokih razmera.
- Umesto povratka 250000 srpskih i nealbanskih izbeglica, uteklih pred terorom
i nasiljem Albanaca , imamo zastrasivanje i ono malo preostalog nealbanskog
stanovni{tva. Niko i ne pomislja da ih vrati kucama, obezbedi im opravku
porusenih domova, garantuje im bezbednost i miran zivot, posao i slobodno
kretanje. Kada su Albanci bezali sa Kosova i Metohije, vise sa ciljem da
daju povod za napad NATO-a koji ce uslediti, nego sto su za to imali stvarnog
razloga, NATO je napao SRJ. Sada , kada je ceo jedan narod proteran sa svojih
ognjista, NATO se pravi da to ne vidi. Sto je jos gore, to isto cine i OUN.
- Umesto mira i blagostanja za sve gradjane Kosova i Metohije imamo getoe
za Srbe i nealbance i njihovo potpuno izopstavanje iz zivota ove pokrajine.
Ne samo da nemaju ni posla, ni prihoda, nemaju ni slobodu kretanja, pa im
cak i struju i vodu iskljucuju ne bi li ih nekako oterali. Malobrojna preostala
srpska deca u poneku jos postojecu skolu idu u pratnji bornih kola KFOR-a
- Umesto tolerancije i uzajamne pomoci, Srbi zive u strahu za zivot , kuce
I imanja im se pale , crkve - srednjovekovno srpsko kulturno nasledje kojim
ova srpska pokrajina obiluje jer je Kosovo i Metohija srediste srpske duhovnosti
i srpske crkve, se sistematski unistavaju a svestena lica maltretiraju i
ponizavaju. Od dolaska NATO trupa na KiM unisteno je i spaljeno preko stotinu
srpskih crkava i verskih objekata. Albanski ekstremisti ni mrtve Srbe ne
ostavljaju na miru- otkopavaju im i ruse grobove, oru po kostima i na razne
nacine skrnave srpske svetinje.
- Umesto reda i zakona , caruje kriminal, sverc droge, oruzja i belog roblja
Da li neko na to reaguje? Niko, na zalost. Medjunarodni predstanici, oliceni
, pre svega u UNMIK-u to ne zele da vide. Oni govore o nekakvom napretku
koji samo oni vide , ili im je receno da vide. Najbolji primer za ponasanje
Albanaca i medjunarodnih snaga su proslogodisnji martovski dogadjaji (17.
marta 2004. g.) kada su Albanci surovo napali Srbe na Kosovu i Metohiji
a medjunarodne snage to mirno posmatrale.
Ako je Kosovo i Metohija duzi vremenski period bilo nestabilno podrucje pre
dolaska stranih trupa, bilo je to povremeno i prvenstveno zbog toga sto
su albanski ekstremisti napadali organe reda, vojsku i civile koji ih nisu
podrzavali , na sta je drzava reagovala svim stredstvima koja su za to predvidjena.
Ali, vecina naroda, i Albanaca i Srba , kao i ostalog stanovnistva, zivela
je na Kosovu i Metohiji bez vecih problema, u svojim domovima, isla na posao,
u kupovinu i nije strahovala za svoj zivot i imanje. Sada, nakon dolaska
NATO na Kosovo i Metohiju, tamo skoro da nema drugih nacija osim Albanaca.
Na ulici se ubijaju ljudi samo ako progovore na srpskom jeziku.
O srpskom nasilju i sovinizmu, stvarnom ili izmisljenom, se naglabalo po
svim stranim medijima i na svim politickim forumima, a sada, kada su Albanci
proterali skoro sve Srbe i nealbance sa KiM NATO ne reaguje, vec"ima razumevanja"
za njihova osecanja, a mediji cute. Svako ukazivanje na ono sto Albanci
rade na Kosovu i Metohiji optuzuje se kao ostatak prethodnog rezima, srpski
nacionalizam i revansizam cime se Albanci podsticu da sa nasiljem nastave.
Da bude jos gore, iako je ova srpska pokrajina po svim medjunarodnim dokumentima,
pa i kroz Rezoluciju 1244 SB OUN priznata kao deo suverene srpske drzave,
iako su njena vojska, policija i administracija samo privremeno napustili
Kosovo i Metohiju, neki medjunarodni krugovi, a pre svega SAD, V. Britanija
i NATO zemlje, uporno pokusavaju da nizom administrativnih mera koje guraju
na podrucju samog Kosova, ali i kroz OUN ovaj status izmene u korist stvaranja
nekakve samostalne i nezavisne drzave Kosovo. Pokusavaju da otmu tudju teritoriju
tako sto su vojnom silom izbacili legalne organe vlasti, terorom naterali
srpsko i nealbansko stanovnistvo da ga napusti, doselili Albance iz susednih
drzava kako bi imali apsolutnu vecinu jednonacionalnog sastava stanovnistva
kao osnovu za teritorijalne zahteve, prekrajaju istoriju Kosova i Metohije
i Balkana u celini ne bi li svom naopakom naumu dali bar privid legitimiteta
i legaliteta. Pri tome govore o ispunjenju nekakvih standarda. Koji li su
to jadni standardi koji su tamo ispunjeni? Ne pada im na pamet da srpsko
stanovnistvo na Kosovu i Metohiji zastite, obezbede povaratak drzavne administracije,
povratak vojske i policije, i u pregovorima oko daljih politickih resenja
za ovu srpsku pokrajinu podju od medjunarodnim pravom regulisanih premisa,
istorijske pravde i stvarnih cinjenica. Stvaraju nekakvu virtuelnu istoriju,
virtuelnu stvarnost, virtuelnu drzavu i virtuelna resenja.
Koliko je sve to licemerno, namerno i smisljeno najbolje se moze videti
ako se uporedi sa drugim slicnim primerima. Ne treba ici daleko, pogledajmo
Hrvatsku i Bosnu i Hercegovinu. Zdusno su pomogli Hrvatskoj da zauzme "svoju
celokupnu teritoriju" jer je ona toboze suverena (kao da Srbija nije). Pri
tome su Hrvati ubili nekoliko hiljada Srba i njih preko 250000 proterali
u Srbiju. Sve zarad postovanja medjunarodnog prava i teritorijalnog integriteta
i suvereniteta Hrvatske.
U BiH se pak Republika srpska, odnosno u krvi i patnjama izborena samostalnost
srpskog dela stanovnistva kroz entitet koji stiti njegova prava i interese,
svakim danom namerno i temeljito urusava, opet zbog nekakve vizije jedinstvene
BiH , bez ikakve sanse da se Srbi saslusaju i njihovi zahtevi razmotre.
Namerno se ide ka tome da se Srbi podvedu pod vlast Muslimana i, manjim
delom, Hrvata, opet zarad, toboz postovanja teritorijalne celine I integriteta
Bosne i Hercegovine. Pri tome se u oba slucaja radi o novim drzavama, nastalim
nasilnim otcepljenjem od svoje bivse drzave - SFRJ. Kao sto se rasturala
SFRJ, tako se sada isto radi sa Srbijom, nasilnim otcepljenjem Kosova i
Metohije. Dakle Srbija se moze krcmiti i zelje i interesi drugih naroda uvaziti
i podrzati, ne verbalno vec politicki, medijski, ekonomski, pa cak i vojno-
ako ustreba. U tom se cilju poteze medjunarodno pravo. A kada se isti principi
valjaju primeniti na Srbiju, onda se traze drugacija resenja. Tada vise
teritorijalni integritet i celovitost nisu vazni, vec demokratska prava
drugog naroda. Kako da onda demokratska prava srpskog naroda u Hrvatskoj
i Bosni i Hercegovini nisu naisla na takvo razumevanje? Ocito se radi o
primeni razlicitih principa za razlicite subjekte, odnosno radi se zaklanjanju
iza razlicitih izgovora da bi se postigli nekakvi svoji geopoliticki i geostrateski
ciljevi, pri cemu su oni jednoobrazno svi usmereni protiv srpskog naroda
, njegovih drzava i njegovih interesa. Dakle, pravom se manipilise da bi
se ostvarili neciji sebicni interesi, po cenu krvi i stradanja hiljada neduznih
ljudi i unistenja mnogih zemalja. Pri tome se u kontinuitetu stvara seme
zla, mrznje, osvete I nasilja.
To se ne sme dozvoliti ne samo radi Kosova i metohije, Srbije i srpskog
naroda, vec i radi istine i pravde, ma kako to smesno mnogima zvucalo u
ova crna vremena, radi ocuvanja zakona i reda u odnosima medju drzavama,
radi postovanja i ljudskih i bozjih zakona i radi toga da bismo se osecali
ljudima a ne zverima. Ako se to ne ucini i podrzi nasilje i nepravda, i
pravno i fakticki, to ce u buducnosti generisati nove sukobe i stradanja
od kojih ce , mozda, stradati i oni koji danas ovo prave, ili njihova deca
i unuci. Uzmimo se u pamet i ne dozvolimo da sila i nasilje pobede, obavezimo
nase vlasti da se ovim problemima ozbiljno pozabave, prestanu da se povode
za raznim medjunarodnim inicijativama za toboz resavanje ovog pitanja, a
u stvari smicalicama da nam se ova nasa teritorija uzme, i drze Ujedinjenih
nacija jer tamo ima najmanje sansi da nepravda i nasilje prodju, pre svega
jer to zbog sebe i svojih interesa to neke drzave ne bi podrzale, pre svih
Rusija i Kina, ali ne samo one. Iako ni OUN vise nisu ono sto su bile, ipak
su one i dalje jedini, koliko-toliko, ozbiljan i pouzdan garant da pravo
i pravda nece biti potpuno ponisteni..
=== 2 ===
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2005-04-18.html
KOSOVO I METOHIJA - ?TA PRETHODI STATUSU
Beograd, 17. april 2005. godine
?ivadin Jovanovic,
(Predsednik Beogradskog foruma za svet ravnopravnih
Raniji Savezni ministar za inostrane poslove)
Nakon nedavne posete clanova Kontakt grupe Beogradu i Pri?tini u medijima
i dalje dominira tema o statusu Kosova i Metohije. Manje se govori i pi?e
o tome kome i cemu status, kakavgod bio, treba da slu?i, ?ta treba da bude
njegova sadr?ina. Najmanje pa?nje se posvecuje problemima cije re?enje treba
da prethodi pregovorima o statusu. Sve manje diplomata i politicara, pa
i onih koji istupaju u ime Srbije i SCG, istice rezoluciju SB UN 1244 i Kumanovski
sporazum kao polaznu osnovu za re?enje.
Kad je rec o statusu, medunarodni predstavnici cesto koriste negativni nacin
odredivanja polazi?ta: nema vracanja na stanje pre 1999. godine, nema podele
Kosova i Metohije i nema prisajedinjenja drugoj dr?avi. Grcki ministar inostranih
poslova Molivijatis dodao je i interesantan cetvrti elemenat - da je potreban
stvarni uvid u rasprostranjenost ilegalnog oru?ja ciji bi smisao mogao biti
u skretanju pa?nje na va?an problem koji se potcenjuje i koji iz nekih razloga
izmice pa?nji medunarodnih cinilaca.
Pomenuti metod ni?ta ne govori o elementima, o sadr?ini re?enja koje se
ima u vidu, odnosno koje treba postici. Da li je to zato ?to se ne ?eli
prejudicirati re?enje koje treba da bude rezultat pregovora, ili zato ?to
unutar Kontakt grupe postoje razmimoila?enja i nesaglasnosti - vreme ce
tek pokazati. Za Srbiju bi, cini se, bilo najbolje ako bi to bio znak da
kljucni medunarodni cinioci shvataju da je jo? rano za razgovore o politickom
re?enju, o statusu, jer ima su?tinskih problema koje prethodno treba re?iti
da bi se pripremio teren za uspe?an ishod pregovora o politickom statusu.
Da nisu svi jednako osetljivi na prigovore o prejudiciranju re?enja govori
istupanje britanskog predstavnika u Kontakt grupi koji se javno zalo?io
da se na sto stavi i varijanta o priznavanju nezavisnosti Kosova i Metohije.
Iskustva, kao i stavovi pojedinih medjunarodnih "nevladinih" foruma blskih
politici SAD (Medunarodne komisije, Medunarodne krizne grupe) govore da
se stavovi SAD retko razlikuju od stavova VB i da je tako i u slucaju Kosova
i Metohije. Drugi predstavnici u Kontakt grupi, pre svega predstavnik Rusije,
te?ko da mogu olako prihvatiti takav prilaz. Ne, razume se, toliko zbog
tradicije prijateljskih odnosa sa Srbijom i Crnom Gorom, koliko zbog principijelne
neprihvatljivosti secesije pod bilo kojim obrazlo?enjem i straha od presedana
zbog ugro?enosti separatizmom i terorizmom na svojim teritorijama. Evropska
unija ima ozbiljne probleme zbog svojih secesionizama i terorizma koje mo?e
samo uvecati eventualnim dvolicnim stavom o Kosovu i Metohiji. Otuda bi se
moglo predpostaviti da nece rado optirati za politiku grubih pritisaka i
ucena prema Srbiji, ali da nece biti protiv ukoliko sami srpski predstavnici
prihvate manje nego ?to se da odbraniti u Savetu bezbednosti UN. Otuda ne
mo?e da ne izazove cudenje javno saop?ten stav savetnika premijera Ko?tunice
o prihvatljivosti tzv. "uslovne nezavisnosti" . Ako savetnici, bar ponekad,
pu?taju "probne balone", ciji bi to "baloni" bili u ovom slucaju ?
?to se tice elementa da "nema prisajedinjenja drugoj dr?avi" najverovatnije
da se tamo na?ao da smiri strahovanja regionalnih dr?ava, u prvom redu Srbije,
Crne Gore, Makedonije i Grcke, od stvaranja "velike Albanije". Te?ko je,
zaista, poverovati da to mo?e ikoga smiriti, jer je vrednost ovog elementa
pre svega u tome ?to potvrduje da se intenzivno radi na planu o nezavisnosti
- uslovnoj, ili bezuslovnoj, jednokratnoj, ili u fazama. Za Srbiju kojoj
se planira oduzimanje teritorija, sasvim je svejedno. Ta formula bi, po
nameri njenih tvoraca, verovatno trebalo i da sacuva obraz onim predstavnicima
srpskog naroda koji bi bili spremni da da se saglase sa "uslovnom nezavisnosno?cu".
Mnogo puta je isticano da Srbija, srpsko dr?avno rukovodstvo i diplomatija
moraju imati aktivnu poziciju, dr?ati inicijativu u vezi sa re?avanjem problema
Kosova i Metohije. Iako ima nekih pomaka u tom smislu, te?ko je zaista slo?iti
se da su oni adekvatni. Ako je rec o prilazu sa tri negativno odredjena
elementa, Srbija ima dovoljno argumenata da, po istom metodu, inicira prihvatanje
i cetvrtog - da nema podele Srbije, odnosno odcepljenja ?to, u krajnjoj
liniji, podrazumeva da nema ni podele Kosova i Metohije. Takva incijativa
ne bi mogla olako da se odbije, a ukoliko se dobro pripremi, vrlo je verovatno
da bi nai?la na razumevanje pa i podr?ku, bar dela Kontakt grupe. U svakom
slucaju Srbija bi ispoljila napor i demonstrirala spremnost da dosledno
i uporno brani svoje legitimne interese zasnovane na Povelji UN, Zavr?nom
dokumentu OEBS-a iz Helsinkija, Pariskoj Povelji i rezoluciji SB UN l244.
Na kraju, nije logicno da za?tita celovitosti jedne pokrajine (Kosova i
Metohije) predstavlja za Evropu i medunarodnu zajednicu vecu vrednost nego
za?tita celovitosti teritorije jedne dr?ave (Srbije).
Vlasti Srbije i diplomatija SCG lansiraju kao svoj prilaz re?avanju - "vi?e
od autonomije, manje od nezavisnosti". Na prvi pogled zvuci impresivno,
ali u su?tini, nejasno, problematicno i prazno. Nejasno i prazno jer kao
ni prethodni negativno odredeni prilaz ni?ta ne govori o sadr?ini re?enja.
Na stranu ?to takvo re?enje nije poznato u medunarodnoj praksi i ?to bi,
dode li do njega, predstavljalo jo? jedan pora?avajuci eksperiment, ali
ono ne daje odgovore na sledeca su?tinska pitanja: da li bi po toj formuli
Kosovo i Metohija imalo medunarodni dr?avni subjektivitet, clanstvo u UN,
OEBS, SE, EU, ili ne bi; da li bi imalo nezavisan sistem odbrane i oru?ane
snage, svoju spoljnu politiku i konzularno-diplomatsku mre?u, ili ne bi.
Tek bi odgovori na ova i slicna pitanja omogucili da javnost shvati o cemu
se radi. Bez toga, samo razmetanje krilaticom "vi?e od autonomije, manje
od nezavisnosti" znaci manipulaciju i podcenjivanje zdravog razuma. Cemu
to?
"Vi?e od autonomije" predstavlja manje od rezolucije SB UN 1244. To znaci
javno, dobrovoljno odricanje od onog ?to je prihvatio najva?niji organ za
ocuvanje mira i bezbednosti u svetu, ?to su konsensusom prihvatile i sve
stalne clanice tog organa - Francuska, VB, SAD, Kina i Rusija. Prihvatanje
pomenute formule ide direktno na ruku zagovornicima zaobila?enja i revizije
pomenute rezolucije. To odgovara Albancima i konceptu nezavisnosti, a veoma
je ?tetno za Srbiji\u i koncept suvereniteta i celovitosti. Integracioni
procesi, meduzavisnost, perspektiva svih za clanstvo u EU ne menjaju tu
osnovnu procenu. I granice clanica EU, otvorene i transparentne, ipak ostaju
medunarodne, medudr?avne granice. U pomenutom dokumentu svetske organizacije,
na vi?e mesta u preambuli i operativnom delu, govori se iskljucivo o autonomiji
- ?irokoj, naj?iroj, su?tinskoj - ali o autonomiji, a ne "vi?e od autonomije".
U tome, kao i u odredbama o garantijama suvereniteta i teritorijalnog integriteta
SRJ (SCG) nalazi se sna?an oslonac za odbranu prava i interesa Srbije. Ako
su ustavi SRJ i Srbije, kao i Ustavna povelja SCG, mnogo puta dosad neopravdano
kr?eni pozivanjem na hijerarhijsku nadredenost medunarodnog prava nad domacim,
u ime cega bi se sada prihvatao ni?i stepen za?tite nacionalnih i dr?avnih
interesa Srbije (SCG) od onog sadr?anog u medunarodnim pravnim aktima!?
Ima, dakle, dosta osnova da srpski politicari "ispod stola", dalje od ociju
javnosti, pripremaju neku vrstu "trgovine" u kojoj Kosovo i Metohija slu?i
kao moneta za potkusurivanje - bilo za clanstvo u EU i NATO, bilo za neke
"povoljne" kredite. Na takav zakljucak navode teze dr?avnog vrha da sve
treba podrediti clanstvu u EU i NATO (dakle i Kosovo i Metohiju, prim. ?.J.),
da ni?ta nije tako va?no kao "egistencijalna pitanja gradana", da nije
bitno da li se Srbija pribli?ava EU sa Kosovom i Metohijom u svom sastavu,
ili bez njega, jer ce jednog dana i tako svi biti unutar EU, da nekada treba
zrtvovti dr?avni interes (dakle, otpisati deo dr?avne teritorije, prim.
?.J.) radi za?tite nacionalnog interesa i sl. Na istoj liniji je i ideja
u medijima privilegovanih kvaziintelektualaca iz nekih "nevladinih" organizacija
da je izlaz u formuli "teritorija za razvoj".
Prvo, otvorena, ili kamuflirana trgovina dr?avnom teritorijom bila bi neodgovorna,
?tetna, sramna i stoga apsolutno neprihvatljiva. Ona bi Srbiju dugorocno
osakatila moralno, politicki, ekonomski i bezbednosno, dok bi apetiti drugih
separatizama naglo porasli. I drugo, za trgovinu dr?avnom teritorijom niko
nema mandat, niti ga od naroda mo?e dobiti. Tacno da je narod gladan, ali
je pogre?na procena da ce "progutati" cak i ekspertski ve?to zapakovanu
prodaju Kosova i Metohije.
?ta za pregovaracku poziciju Srbije znaci ako njeni predstavnici ignori?u
garancije sadr?ane u rez. SB 1244, ako u javnosti istupaju ispod poslednjeg
praga odbrane njenih interesa i to pre nego ?to se uop?te zna kada ce uop?te
poceti pregovori o statusu! Da li je to odgovor na kritike da nemaju inicijative,
da se javljaju samo povodom naleta terorizma i kada ih neko sa strane prozove,
posledicno?
Forsiranje teme o statusu u sada?njim uslovima znaci forsiranje odluke o
nezavisnosti Kosova i Metohije. Jasno je da to u interesu Albanaca. To nije
u interesu Srbije, a ne odgovara ni drugim dr?avama u regionu. Ne odgovara
ni ciljevima trajne stabilnosti i razvoja. Zato je cudno da su se u kampanju
pritisaka proalbanskih lobija za hitne pregovore o statusu ukljucili i neki
srpski politicari i deo uticajnih medija koji svakodnevno bombarduju javnost
idejama o uslovnoj, ili faznoj nezavisnosti, datumima i mestima medjunarodnih
konferencija, sejuci konfuziju i strah, u stvari, smi?ljeno gradeci atmosferu
da je bolje da se ?to pre prihvati bilo ?ta nego da se izgubi sve.
Ovde treba reci da se Kosovo i Metohija, iako pod protektoratom UN (ili
EU), ne mo?e oduzeti od Srbije bez pristanka Srbije. Jo? va?nije, nema re?enja
bez uce?ca Srbije. To je potpuno jasno svim faktorima, ukljucujuci separatisticko
rukovodstvo u Pri?tini. Srbiji je svakako stalo do re?enja, ali takvog koje
nece prejudicirati njene legitimne interese zasnovane na medunarodnom pravu,
evropskim standardima i konkretnim odlukama UN. Za Evropu bi bilo ?tetno
da pritiscima i ucenama, ciji su sastavni deo i ideje o trgovini "teritorije
za razvoj", poku?ava iznuditi pristanak Srbije na odcepljenje njene dr?avne
teritorije. Trajan mir i stabilnost na Balkanu imali bi neizvesnu buducnost
ako bi se bilo koje re?enje zasnivalo jednostrano na ?tetu Srbije i srpskog
naroda.
Srbija treba i mo?e da ima inicijativu. Pritom treba odlucnije da koristi
kristalno jasnu i sna?nu pravnu poziciju. Bilo bi katastrofalno da svoju
evropsku orijentaciju, ili brigu za ekonomsko-socijalni razvoj, ili razumevanje
izmenjenog pojma suvereniteta dokazuje ?rtvovanjem prava na teritoriju i
odustajanjem od garancija sadr?anih u Povelji UN, Pariskoj povelji, principima
OEBS i konacno u rezoluciji SB 1244.
Inicijativu treba da ispolji insistiranjem na re?avanju konkretnih, su?tinskih
problema na Kosovu i Metohiji cije re?avanje po logici stvari prethodi pregovorima
o statusu. Radi se, uglavnom, o problemima iz mandata UNMIK i KFOR koji
nisu re?eni ni ?est godina nakon preuzimanja mandata. To su sledeci problemi
i obaveze medunarodne zajednice: garantovanje u praksi osnovnih ljudskih
prava Srba i drugih nealbanaca, a pre svega, na ?ivot, slobodu kretanja,
sigurnost privatne imovine; garantovanje u praksi slobodnog, bezbednog i
dostojanstvenog povratka 250.000 Srba i drugih nealbanaca proteranih u kampanji
etnickog ci?cenja; izvodenje pred lice pravde svih odgovornih za zlocine
pocinjene u periodu od 10. juna 1999. do danas, ukljucujuci odgovorne za
zlocine izvr?ene 17. do 19. marta 2004.; rasvetljavanje sudbine vi?e hiljada
ubijenih i nestalih Srba i drugih nealbanaca u periodu od dolaska KFOR i
UNMIK, do danas; vracanje ilegalno oduzete privatne, crkvene, dru?tvene i
dr?avne imovine njihovim vlasnicima; obnova i izgradnja poru?enih i spaljenih
crkava, manastira, drugih spomenika srpske kulture i duhovnosti, kao i domova;
stvarno razoru?anje teroristickih i drugih kriminalnih grupa i pojedinaca
i oduzimanje oru?ja iz ilegalnih skladi?ta; otkazivanje gostoprimstva hiljadama
ilegalno useljenih stranaca iz susednih dr?ava i uspostavljanje efektivne
kontrole medunarodnih granica prema Makedoniji i Albaniji, uz uce?ce Srbije,
u skladu sa rezolucijom SB 1244; vracanje delova vojske SCG i policije Srbije
kako je predvideno rez. SB 1244 i Kumanovskim sporazumom. Obrazlo?enje koje
je ovih dana u Beogradu izrekao ambasador uticajne clanice EU, da se na
Kosovu i Metohiji ne mogu rezultati meriti samo ciframa i da se svi postavljeni
zadaci ne mogu ispuniti odjednom, u najmanju ruku, nije korektno. To, zaista,
te?ko mo?e bilo koga uveriti da se za pet godina mandata UNMIK i KFOR nije
moglo vi?e postici za bezbednost Srba i nealbanaca, za slobodu kretanja,
povratak raseljenih, obnovu kuca, crkava i manastira, privodjenju pravdi
pocinilaca monstruoznih zlocina i sl.
Pokretanje i re?avanje ovih pitanja kao prethodnih nije nikakav isforsiran
interes Srbije, vec je to volja medjunarodne zajednice pretocena u odluke
Ujedinjenih nacija. Status nije cilj sam za sebe, niti treba da slu?i interesima
samo jedne nacionalne grupacije, Albancima, vec jednako svim gradanima.
Manipulisanje navodnom frustrirano?cu Albanaca usmereno je da opravda odustajanje
od rez. SB 1244 i naprecac Albancima podari nezavisnost. Ako su Albanci
frustrirani, ko brine o stanju duha Srba u getoima, kosmetskih seljaka mesecima
bez struje i 250.000 proteranih, od kojih veliki deo i dalje ?ivi u zbegovima
i kontejnerima!
Re?avanje ovih prethodnih pitanja svakako zahteva velika finansijska sredstva
i vreme. Va?nije od toga je politicka volja medjunarodnih cinilaca, a pre
svega, SAD i EU. Uz njihovu politicku volju napredak bi bio moguc, a time
i stvaranje uslova za uspe?ne pregovore o statusu. Pravo pitanje jeste ?ta
Srbija cini na gradenju takve politicke volje. Cekanje i jednostrane koncesije,
nisu dobar izbor. Put bi mogao biti sondiranje terena za stvaranje neke
vrste Mar?alovog plana za obnovu i razvoj Kosova i Metohije, ukljucujuci
za obnovu kuca, povratak i zapo?ljavanje povratnika. Mir i stabilnost ne
smeju biti ugro?eni "nedostatkom finsnsijskih sredstava".
Srbija (SCG) ima sve razloge da se u tra?ernju re?enja za Kosovo i Metohiju
cvrsto dr?i rezolucije SB 1244 i Kumanovskog sporazuma kao neprevazidene
osnove. Mesto i metod re?avanj nije nikakva medunarodna konferencija sa
nepozanitim, ili u najboljem slucaju ad hoc skrojenim pravilima i imandatom
vec je to Savet bezbednosti UN sa definisanim ucesnicima , odgovornostima
i pravilima.. Gde je proces zapocet logicno je da se tamo nastavi i zavr?i.
__________________________________________________________________
TISCALI ADSL 1.25 MEGA a soli 19.95 euro/mese
Solo con Tiscali Adsl navighi senza limiti di tempo
a meno di 20 euro al mese e in piu' telefoni senza
pagare il canone Telecom. Scopri come
http://abbonati.tiscali.it/adsl/sa/1e25flat_tc/
1. R. Drobac: Srbi na Kosovu i Metohiji i na Balkanu
2. Z. Jovanovic: KOSOVO I METOHIJA - ?TA PRETHODI STATUSU
=== 1 ===
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2005-04-20.html
Srbi na Kosovu i Metohiji i na Balkanu
Beograd, 12. april 2005. g.
Rade Drobac
Pre nepunih sest godina snage NATO-a, prikrivene pod plastom OUN, usle
su na Kosovo i Metohiju a vojska, policija i administracija Savezne Republike
Jugoslavije, nakon 78 dana besomucnog bombardovanja, privremeno su napustili
deo svoje suverene teritorije. Sa njima je Kosovo i Metohiju napustilo preko
250.000 Srba i nealbanaca u strahu od albanskog pogroma. Medjunarodne snage,
koje su se potpuno svrstale uz teroriste i separatiste OVK (oruzane sile
terorista) nisu im mogle biti pouzdan garant bezbednosti.
NATO je bombardovao SRJ zbog navodnog masovnog ubijanja, maltretiranja i
izgona Albanaca u ovoj srpskoj pokrajini. Proklamovani cilj im je bio da
vrate izbeglice njihovim kucama i obezbede multietnicko Kosovo u kome bi
svi njegovi gradjani ziveli u miru, slozi i blagostanju. U dugoj medijskoj
i politickoj kampanji protiv srpskih vlasti svetsko javno mnjenje je bilo
pripremljeno da poveruje da srpske vlasti nisu u stanju da to same obezbede
na tom prostoru.
Niko nije hteo da kaze istinu- a to je da su NATO i OVK (siptarski teroristi)
zajedno satanizovali srpske vlasti, OVK sa ciljem da opravda podizanje oruzane
pobune radi otimanja dela srpske teritorije, a NATO kako bi zagospodario
znacajnim geopolitickim prostorom i svoje trupe iz Nemacke prebacio na Kosovo
i Metohiju.
Umesto toga na sve strane se isticalo da ce, kada se srpke vlasti oteraju
sa KosovaiI Metohije, umesto tiranije i etnickog nasilja koje su toboz sprovodili
Srbi, da zavlada demokratija, tolerancija i blagostanje. Svet je zatvorio
oba oka nad cinjenicom da su istovremeno sa dolaskom NATO na Kosovo sa njim
dosle i horde albanskih terorista i ubica koje su pre toga pobegle pred
vojskom i policijom SRJ, delom sa samog Kosova, a delom iz Albanije, sa
ciljem da sto vise Srba pobiju i proteraju. Mnogi Srbi i nelbanci su tada,
u tom prvom talasu nasilja, pobijeni, premlaceni i osakaceni, bezbroj kuca
i manastira spaljeno i sruseno a preko 250.000 ljudi se u panici iselilo
u Centralnu Srbiju. Ako su tada zatvorili oci, svaljujuci krivicu na prethodni
srpski rezim, zasto to cine i sada kada se na Kosovu i Metohiji ustolicila
privremena vlast OUN, kada se tamo nalazi preko 30000 NATO vojnika, medjunarodne
policijske snage, deo medjunarodne administracije, bezbroj nevladinih organizacija
koje prate i stite krsenje ljudskih prava, kao i ogroman broj medjunarodnih
medija. (Srpskim medijima je tamo dolazak uglavnom zabranjen, a ako nije,
onda je na njihov rizik).
Danas, nakon nepunih sest godina od kada su na Kosovo i Metohiju usle medjunarodne
snage, u osnovi trupe NATO-a, i kada je ova srpska pokrajina de facto protektorat
OUN, situacija u njoj je daleko od ciljeva proklamovanih pre napada na SRJ
radi otimanja ovog dela njene suverene teritorije.
Podjimo redom:
- Umesto mira, tolerancije, reda i demokratije vladaju terror, nasilje,
etnicko ciscenje, vandalizam i kriminal sirokih razmera.
- Umesto povratka 250000 srpskih i nealbanskih izbeglica, uteklih pred terorom
i nasiljem Albanaca , imamo zastrasivanje i ono malo preostalog nealbanskog
stanovni{tva. Niko i ne pomislja da ih vrati kucama, obezbedi im opravku
porusenih domova, garantuje im bezbednost i miran zivot, posao i slobodno
kretanje. Kada su Albanci bezali sa Kosova i Metohije, vise sa ciljem da
daju povod za napad NATO-a koji ce uslediti, nego sto su za to imali stvarnog
razloga, NATO je napao SRJ. Sada , kada je ceo jedan narod proteran sa svojih
ognjista, NATO se pravi da to ne vidi. Sto je jos gore, to isto cine i OUN.
- Umesto mira i blagostanja za sve gradjane Kosova i Metohije imamo getoe
za Srbe i nealbance i njihovo potpuno izopstavanje iz zivota ove pokrajine.
Ne samo da nemaju ni posla, ni prihoda, nemaju ni slobodu kretanja, pa im
cak i struju i vodu iskljucuju ne bi li ih nekako oterali. Malobrojna preostala
srpska deca u poneku jos postojecu skolu idu u pratnji bornih kola KFOR-a
- Umesto tolerancije i uzajamne pomoci, Srbi zive u strahu za zivot , kuce
I imanja im se pale , crkve - srednjovekovno srpsko kulturno nasledje kojim
ova srpska pokrajina obiluje jer je Kosovo i Metohija srediste srpske duhovnosti
i srpske crkve, se sistematski unistavaju a svestena lica maltretiraju i
ponizavaju. Od dolaska NATO trupa na KiM unisteno je i spaljeno preko stotinu
srpskih crkava i verskih objekata. Albanski ekstremisti ni mrtve Srbe ne
ostavljaju na miru- otkopavaju im i ruse grobove, oru po kostima i na razne
nacine skrnave srpske svetinje.
- Umesto reda i zakona , caruje kriminal, sverc droge, oruzja i belog roblja
Da li neko na to reaguje? Niko, na zalost. Medjunarodni predstanici, oliceni
, pre svega u UNMIK-u to ne zele da vide. Oni govore o nekakvom napretku
koji samo oni vide , ili im je receno da vide. Najbolji primer za ponasanje
Albanaca i medjunarodnih snaga su proslogodisnji martovski dogadjaji (17.
marta 2004. g.) kada su Albanci surovo napali Srbe na Kosovu i Metohiji
a medjunarodne snage to mirno posmatrale.
Ako je Kosovo i Metohija duzi vremenski period bilo nestabilno podrucje pre
dolaska stranih trupa, bilo je to povremeno i prvenstveno zbog toga sto
su albanski ekstremisti napadali organe reda, vojsku i civile koji ih nisu
podrzavali , na sta je drzava reagovala svim stredstvima koja su za to predvidjena.
Ali, vecina naroda, i Albanaca i Srba , kao i ostalog stanovnistva, zivela
je na Kosovu i Metohiji bez vecih problema, u svojim domovima, isla na posao,
u kupovinu i nije strahovala za svoj zivot i imanje. Sada, nakon dolaska
NATO na Kosovo i Metohiju, tamo skoro da nema drugih nacija osim Albanaca.
Na ulici se ubijaju ljudi samo ako progovore na srpskom jeziku.
O srpskom nasilju i sovinizmu, stvarnom ili izmisljenom, se naglabalo po
svim stranim medijima i na svim politickim forumima, a sada, kada su Albanci
proterali skoro sve Srbe i nealbance sa KiM NATO ne reaguje, vec"ima razumevanja"
za njihova osecanja, a mediji cute. Svako ukazivanje na ono sto Albanci
rade na Kosovu i Metohiji optuzuje se kao ostatak prethodnog rezima, srpski
nacionalizam i revansizam cime se Albanci podsticu da sa nasiljem nastave.
Da bude jos gore, iako je ova srpska pokrajina po svim medjunarodnim dokumentima,
pa i kroz Rezoluciju 1244 SB OUN priznata kao deo suverene srpske drzave,
iako su njena vojska, policija i administracija samo privremeno napustili
Kosovo i Metohiju, neki medjunarodni krugovi, a pre svega SAD, V. Britanija
i NATO zemlje, uporno pokusavaju da nizom administrativnih mera koje guraju
na podrucju samog Kosova, ali i kroz OUN ovaj status izmene u korist stvaranja
nekakve samostalne i nezavisne drzave Kosovo. Pokusavaju da otmu tudju teritoriju
tako sto su vojnom silom izbacili legalne organe vlasti, terorom naterali
srpsko i nealbansko stanovnistvo da ga napusti, doselili Albance iz susednih
drzava kako bi imali apsolutnu vecinu jednonacionalnog sastava stanovnistva
kao osnovu za teritorijalne zahteve, prekrajaju istoriju Kosova i Metohije
i Balkana u celini ne bi li svom naopakom naumu dali bar privid legitimiteta
i legaliteta. Pri tome govore o ispunjenju nekakvih standarda. Koji li su
to jadni standardi koji su tamo ispunjeni? Ne pada im na pamet da srpsko
stanovnistvo na Kosovu i Metohiji zastite, obezbede povaratak drzavne administracije,
povratak vojske i policije, i u pregovorima oko daljih politickih resenja
za ovu srpsku pokrajinu podju od medjunarodnim pravom regulisanih premisa,
istorijske pravde i stvarnih cinjenica. Stvaraju nekakvu virtuelnu istoriju,
virtuelnu stvarnost, virtuelnu drzavu i virtuelna resenja.
Koliko je sve to licemerno, namerno i smisljeno najbolje se moze videti
ako se uporedi sa drugim slicnim primerima. Ne treba ici daleko, pogledajmo
Hrvatsku i Bosnu i Hercegovinu. Zdusno su pomogli Hrvatskoj da zauzme "svoju
celokupnu teritoriju" jer je ona toboze suverena (kao da Srbija nije). Pri
tome su Hrvati ubili nekoliko hiljada Srba i njih preko 250000 proterali
u Srbiju. Sve zarad postovanja medjunarodnog prava i teritorijalnog integriteta
i suvereniteta Hrvatske.
U BiH se pak Republika srpska, odnosno u krvi i patnjama izborena samostalnost
srpskog dela stanovnistva kroz entitet koji stiti njegova prava i interese,
svakim danom namerno i temeljito urusava, opet zbog nekakve vizije jedinstvene
BiH , bez ikakve sanse da se Srbi saslusaju i njihovi zahtevi razmotre.
Namerno se ide ka tome da se Srbi podvedu pod vlast Muslimana i, manjim
delom, Hrvata, opet zarad, toboz postovanja teritorijalne celine I integriteta
Bosne i Hercegovine. Pri tome se u oba slucaja radi o novim drzavama, nastalim
nasilnim otcepljenjem od svoje bivse drzave - SFRJ. Kao sto se rasturala
SFRJ, tako se sada isto radi sa Srbijom, nasilnim otcepljenjem Kosova i
Metohije. Dakle Srbija se moze krcmiti i zelje i interesi drugih naroda uvaziti
i podrzati, ne verbalno vec politicki, medijski, ekonomski, pa cak i vojno-
ako ustreba. U tom se cilju poteze medjunarodno pravo. A kada se isti principi
valjaju primeniti na Srbiju, onda se traze drugacija resenja. Tada vise
teritorijalni integritet i celovitost nisu vazni, vec demokratska prava
drugog naroda. Kako da onda demokratska prava srpskog naroda u Hrvatskoj
i Bosni i Hercegovini nisu naisla na takvo razumevanje? Ocito se radi o
primeni razlicitih principa za razlicite subjekte, odnosno radi se zaklanjanju
iza razlicitih izgovora da bi se postigli nekakvi svoji geopoliticki i geostrateski
ciljevi, pri cemu su oni jednoobrazno svi usmereni protiv srpskog naroda
, njegovih drzava i njegovih interesa. Dakle, pravom se manipilise da bi
se ostvarili neciji sebicni interesi, po cenu krvi i stradanja hiljada neduznih
ljudi i unistenja mnogih zemalja. Pri tome se u kontinuitetu stvara seme
zla, mrznje, osvete I nasilja.
To se ne sme dozvoliti ne samo radi Kosova i metohije, Srbije i srpskog
naroda, vec i radi istine i pravde, ma kako to smesno mnogima zvucalo u
ova crna vremena, radi ocuvanja zakona i reda u odnosima medju drzavama,
radi postovanja i ljudskih i bozjih zakona i radi toga da bismo se osecali
ljudima a ne zverima. Ako se to ne ucini i podrzi nasilje i nepravda, i
pravno i fakticki, to ce u buducnosti generisati nove sukobe i stradanja
od kojih ce , mozda, stradati i oni koji danas ovo prave, ili njihova deca
i unuci. Uzmimo se u pamet i ne dozvolimo da sila i nasilje pobede, obavezimo
nase vlasti da se ovim problemima ozbiljno pozabave, prestanu da se povode
za raznim medjunarodnim inicijativama za toboz resavanje ovog pitanja, a
u stvari smicalicama da nam se ova nasa teritorija uzme, i drze Ujedinjenih
nacija jer tamo ima najmanje sansi da nepravda i nasilje prodju, pre svega
jer to zbog sebe i svojih interesa to neke drzave ne bi podrzale, pre svih
Rusija i Kina, ali ne samo one. Iako ni OUN vise nisu ono sto su bile, ipak
su one i dalje jedini, koliko-toliko, ozbiljan i pouzdan garant da pravo
i pravda nece biti potpuno ponisteni..
=== 2 ===
http://www.artel.co.yu/sr/reakcije_citalaca/2005-04-18.html
KOSOVO I METOHIJA - ?TA PRETHODI STATUSU
Beograd, 17. april 2005. godine
?ivadin Jovanovic,
(Predsednik Beogradskog foruma za svet ravnopravnih
Raniji Savezni ministar za inostrane poslove)
Nakon nedavne posete clanova Kontakt grupe Beogradu i Pri?tini u medijima
i dalje dominira tema o statusu Kosova i Metohije. Manje se govori i pi?e
o tome kome i cemu status, kakavgod bio, treba da slu?i, ?ta treba da bude
njegova sadr?ina. Najmanje pa?nje se posvecuje problemima cije re?enje treba
da prethodi pregovorima o statusu. Sve manje diplomata i politicara, pa
i onih koji istupaju u ime Srbije i SCG, istice rezoluciju SB UN 1244 i Kumanovski
sporazum kao polaznu osnovu za re?enje.
Kad je rec o statusu, medunarodni predstavnici cesto koriste negativni nacin
odredivanja polazi?ta: nema vracanja na stanje pre 1999. godine, nema podele
Kosova i Metohije i nema prisajedinjenja drugoj dr?avi. Grcki ministar inostranih
poslova Molivijatis dodao je i interesantan cetvrti elemenat - da je potreban
stvarni uvid u rasprostranjenost ilegalnog oru?ja ciji bi smisao mogao biti
u skretanju pa?nje na va?an problem koji se potcenjuje i koji iz nekih razloga
izmice pa?nji medunarodnih cinilaca.
Pomenuti metod ni?ta ne govori o elementima, o sadr?ini re?enja koje se
ima u vidu, odnosno koje treba postici. Da li je to zato ?to se ne ?eli
prejudicirati re?enje koje treba da bude rezultat pregovora, ili zato ?to
unutar Kontakt grupe postoje razmimoila?enja i nesaglasnosti - vreme ce
tek pokazati. Za Srbiju bi, cini se, bilo najbolje ako bi to bio znak da
kljucni medunarodni cinioci shvataju da je jo? rano za razgovore o politickom
re?enju, o statusu, jer ima su?tinskih problema koje prethodno treba re?iti
da bi se pripremio teren za uspe?an ishod pregovora o politickom statusu.
Da nisu svi jednako osetljivi na prigovore o prejudiciranju re?enja govori
istupanje britanskog predstavnika u Kontakt grupi koji se javno zalo?io
da se na sto stavi i varijanta o priznavanju nezavisnosti Kosova i Metohije.
Iskustva, kao i stavovi pojedinih medjunarodnih "nevladinih" foruma blskih
politici SAD (Medunarodne komisije, Medunarodne krizne grupe) govore da
se stavovi SAD retko razlikuju od stavova VB i da je tako i u slucaju Kosova
i Metohije. Drugi predstavnici u Kontakt grupi, pre svega predstavnik Rusije,
te?ko da mogu olako prihvatiti takav prilaz. Ne, razume se, toliko zbog
tradicije prijateljskih odnosa sa Srbijom i Crnom Gorom, koliko zbog principijelne
neprihvatljivosti secesije pod bilo kojim obrazlo?enjem i straha od presedana
zbog ugro?enosti separatizmom i terorizmom na svojim teritorijama. Evropska
unija ima ozbiljne probleme zbog svojih secesionizama i terorizma koje mo?e
samo uvecati eventualnim dvolicnim stavom o Kosovu i Metohiji. Otuda bi se
moglo predpostaviti da nece rado optirati za politiku grubih pritisaka i
ucena prema Srbiji, ali da nece biti protiv ukoliko sami srpski predstavnici
prihvate manje nego ?to se da odbraniti u Savetu bezbednosti UN. Otuda ne
mo?e da ne izazove cudenje javno saop?ten stav savetnika premijera Ko?tunice
o prihvatljivosti tzv. "uslovne nezavisnosti" . Ako savetnici, bar ponekad,
pu?taju "probne balone", ciji bi to "baloni" bili u ovom slucaju ?
?to se tice elementa da "nema prisajedinjenja drugoj dr?avi" najverovatnije
da se tamo na?ao da smiri strahovanja regionalnih dr?ava, u prvom redu Srbije,
Crne Gore, Makedonije i Grcke, od stvaranja "velike Albanije". Te?ko je,
zaista, poverovati da to mo?e ikoga smiriti, jer je vrednost ovog elementa
pre svega u tome ?to potvrduje da se intenzivno radi na planu o nezavisnosti
- uslovnoj, ili bezuslovnoj, jednokratnoj, ili u fazama. Za Srbiju kojoj
se planira oduzimanje teritorija, sasvim je svejedno. Ta formula bi, po
nameri njenih tvoraca, verovatno trebalo i da sacuva obraz onim predstavnicima
srpskog naroda koji bi bili spremni da da se saglase sa "uslovnom nezavisnosno?cu".
Mnogo puta je isticano da Srbija, srpsko dr?avno rukovodstvo i diplomatija
moraju imati aktivnu poziciju, dr?ati inicijativu u vezi sa re?avanjem problema
Kosova i Metohije. Iako ima nekih pomaka u tom smislu, te?ko je zaista slo?iti
se da su oni adekvatni. Ako je rec o prilazu sa tri negativno odredjena
elementa, Srbija ima dovoljno argumenata da, po istom metodu, inicira prihvatanje
i cetvrtog - da nema podele Srbije, odnosno odcepljenja ?to, u krajnjoj
liniji, podrazumeva da nema ni podele Kosova i Metohije. Takva incijativa
ne bi mogla olako da se odbije, a ukoliko se dobro pripremi, vrlo je verovatno
da bi nai?la na razumevanje pa i podr?ku, bar dela Kontakt grupe. U svakom
slucaju Srbija bi ispoljila napor i demonstrirala spremnost da dosledno
i uporno brani svoje legitimne interese zasnovane na Povelji UN, Zavr?nom
dokumentu OEBS-a iz Helsinkija, Pariskoj Povelji i rezoluciji SB UN l244.
Na kraju, nije logicno da za?tita celovitosti jedne pokrajine (Kosova i
Metohije) predstavlja za Evropu i medunarodnu zajednicu vecu vrednost nego
za?tita celovitosti teritorije jedne dr?ave (Srbije).
Vlasti Srbije i diplomatija SCG lansiraju kao svoj prilaz re?avanju - "vi?e
od autonomije, manje od nezavisnosti". Na prvi pogled zvuci impresivno,
ali u su?tini, nejasno, problematicno i prazno. Nejasno i prazno jer kao
ni prethodni negativno odredeni prilaz ni?ta ne govori o sadr?ini re?enja.
Na stranu ?to takvo re?enje nije poznato u medunarodnoj praksi i ?to bi,
dode li do njega, predstavljalo jo? jedan pora?avajuci eksperiment, ali
ono ne daje odgovore na sledeca su?tinska pitanja: da li bi po toj formuli
Kosovo i Metohija imalo medunarodni dr?avni subjektivitet, clanstvo u UN,
OEBS, SE, EU, ili ne bi; da li bi imalo nezavisan sistem odbrane i oru?ane
snage, svoju spoljnu politiku i konzularno-diplomatsku mre?u, ili ne bi.
Tek bi odgovori na ova i slicna pitanja omogucili da javnost shvati o cemu
se radi. Bez toga, samo razmetanje krilaticom "vi?e od autonomije, manje
od nezavisnosti" znaci manipulaciju i podcenjivanje zdravog razuma. Cemu
to?
"Vi?e od autonomije" predstavlja manje od rezolucije SB UN 1244. To znaci
javno, dobrovoljno odricanje od onog ?to je prihvatio najva?niji organ za
ocuvanje mira i bezbednosti u svetu, ?to su konsensusom prihvatile i sve
stalne clanice tog organa - Francuska, VB, SAD, Kina i Rusija. Prihvatanje
pomenute formule ide direktno na ruku zagovornicima zaobila?enja i revizije
pomenute rezolucije. To odgovara Albancima i konceptu nezavisnosti, a veoma
je ?tetno za Srbiji\u i koncept suvereniteta i celovitosti. Integracioni
procesi, meduzavisnost, perspektiva svih za clanstvo u EU ne menjaju tu
osnovnu procenu. I granice clanica EU, otvorene i transparentne, ipak ostaju
medunarodne, medudr?avne granice. U pomenutom dokumentu svetske organizacije,
na vi?e mesta u preambuli i operativnom delu, govori se iskljucivo o autonomiji
- ?irokoj, naj?iroj, su?tinskoj - ali o autonomiji, a ne "vi?e od autonomije".
U tome, kao i u odredbama o garantijama suvereniteta i teritorijalnog integriteta
SRJ (SCG) nalazi se sna?an oslonac za odbranu prava i interesa Srbije. Ako
su ustavi SRJ i Srbije, kao i Ustavna povelja SCG, mnogo puta dosad neopravdano
kr?eni pozivanjem na hijerarhijsku nadredenost medunarodnog prava nad domacim,
u ime cega bi se sada prihvatao ni?i stepen za?tite nacionalnih i dr?avnih
interesa Srbije (SCG) od onog sadr?anog u medunarodnim pravnim aktima!?
Ima, dakle, dosta osnova da srpski politicari "ispod stola", dalje od ociju
javnosti, pripremaju neku vrstu "trgovine" u kojoj Kosovo i Metohija slu?i
kao moneta za potkusurivanje - bilo za clanstvo u EU i NATO, bilo za neke
"povoljne" kredite. Na takav zakljucak navode teze dr?avnog vrha da sve
treba podrediti clanstvu u EU i NATO (dakle i Kosovo i Metohiju, prim. ?.J.),
da ni?ta nije tako va?no kao "egistencijalna pitanja gradana", da nije
bitno da li se Srbija pribli?ava EU sa Kosovom i Metohijom u svom sastavu,
ili bez njega, jer ce jednog dana i tako svi biti unutar EU, da nekada treba
zrtvovti dr?avni interes (dakle, otpisati deo dr?avne teritorije, prim.
?.J.) radi za?tite nacionalnog interesa i sl. Na istoj liniji je i ideja
u medijima privilegovanih kvaziintelektualaca iz nekih "nevladinih" organizacija
da je izlaz u formuli "teritorija za razvoj".
Prvo, otvorena, ili kamuflirana trgovina dr?avnom teritorijom bila bi neodgovorna,
?tetna, sramna i stoga apsolutno neprihvatljiva. Ona bi Srbiju dugorocno
osakatila moralno, politicki, ekonomski i bezbednosno, dok bi apetiti drugih
separatizama naglo porasli. I drugo, za trgovinu dr?avnom teritorijom niko
nema mandat, niti ga od naroda mo?e dobiti. Tacno da je narod gladan, ali
je pogre?na procena da ce "progutati" cak i ekspertski ve?to zapakovanu
prodaju Kosova i Metohije.
?ta za pregovaracku poziciju Srbije znaci ako njeni predstavnici ignori?u
garancije sadr?ane u rez. SB 1244, ako u javnosti istupaju ispod poslednjeg
praga odbrane njenih interesa i to pre nego ?to se uop?te zna kada ce uop?te
poceti pregovori o statusu! Da li je to odgovor na kritike da nemaju inicijative,
da se javljaju samo povodom naleta terorizma i kada ih neko sa strane prozove,
posledicno?
Forsiranje teme o statusu u sada?njim uslovima znaci forsiranje odluke o
nezavisnosti Kosova i Metohije. Jasno je da to u interesu Albanaca. To nije
u interesu Srbije, a ne odgovara ni drugim dr?avama u regionu. Ne odgovara
ni ciljevima trajne stabilnosti i razvoja. Zato je cudno da su se u kampanju
pritisaka proalbanskih lobija za hitne pregovore o statusu ukljucili i neki
srpski politicari i deo uticajnih medija koji svakodnevno bombarduju javnost
idejama o uslovnoj, ili faznoj nezavisnosti, datumima i mestima medjunarodnih
konferencija, sejuci konfuziju i strah, u stvari, smi?ljeno gradeci atmosferu
da je bolje da se ?to pre prihvati bilo ?ta nego da se izgubi sve.
Ovde treba reci da se Kosovo i Metohija, iako pod protektoratom UN (ili
EU), ne mo?e oduzeti od Srbije bez pristanka Srbije. Jo? va?nije, nema re?enja
bez uce?ca Srbije. To je potpuno jasno svim faktorima, ukljucujuci separatisticko
rukovodstvo u Pri?tini. Srbiji je svakako stalo do re?enja, ali takvog koje
nece prejudicirati njene legitimne interese zasnovane na medunarodnom pravu,
evropskim standardima i konkretnim odlukama UN. Za Evropu bi bilo ?tetno
da pritiscima i ucenama, ciji su sastavni deo i ideje o trgovini "teritorije
za razvoj", poku?ava iznuditi pristanak Srbije na odcepljenje njene dr?avne
teritorije. Trajan mir i stabilnost na Balkanu imali bi neizvesnu buducnost
ako bi se bilo koje re?enje zasnivalo jednostrano na ?tetu Srbije i srpskog
naroda.
Srbija treba i mo?e da ima inicijativu. Pritom treba odlucnije da koristi
kristalno jasnu i sna?nu pravnu poziciju. Bilo bi katastrofalno da svoju
evropsku orijentaciju, ili brigu za ekonomsko-socijalni razvoj, ili razumevanje
izmenjenog pojma suvereniteta dokazuje ?rtvovanjem prava na teritoriju i
odustajanjem od garancija sadr?anih u Povelji UN, Pariskoj povelji, principima
OEBS i konacno u rezoluciji SB 1244.
Inicijativu treba da ispolji insistiranjem na re?avanju konkretnih, su?tinskih
problema na Kosovu i Metohiji cije re?avanje po logici stvari prethodi pregovorima
o statusu. Radi se, uglavnom, o problemima iz mandata UNMIK i KFOR koji
nisu re?eni ni ?est godina nakon preuzimanja mandata. To su sledeci problemi
i obaveze medunarodne zajednice: garantovanje u praksi osnovnih ljudskih
prava Srba i drugih nealbanaca, a pre svega, na ?ivot, slobodu kretanja,
sigurnost privatne imovine; garantovanje u praksi slobodnog, bezbednog i
dostojanstvenog povratka 250.000 Srba i drugih nealbanaca proteranih u kampanji
etnickog ci?cenja; izvodenje pred lice pravde svih odgovornih za zlocine
pocinjene u periodu od 10. juna 1999. do danas, ukljucujuci odgovorne za
zlocine izvr?ene 17. do 19. marta 2004.; rasvetljavanje sudbine vi?e hiljada
ubijenih i nestalih Srba i drugih nealbanaca u periodu od dolaska KFOR i
UNMIK, do danas; vracanje ilegalno oduzete privatne, crkvene, dru?tvene i
dr?avne imovine njihovim vlasnicima; obnova i izgradnja poru?enih i spaljenih
crkava, manastira, drugih spomenika srpske kulture i duhovnosti, kao i domova;
stvarno razoru?anje teroristickih i drugih kriminalnih grupa i pojedinaca
i oduzimanje oru?ja iz ilegalnih skladi?ta; otkazivanje gostoprimstva hiljadama
ilegalno useljenih stranaca iz susednih dr?ava i uspostavljanje efektivne
kontrole medunarodnih granica prema Makedoniji i Albaniji, uz uce?ce Srbije,
u skladu sa rezolucijom SB 1244; vracanje delova vojske SCG i policije Srbije
kako je predvideno rez. SB 1244 i Kumanovskim sporazumom. Obrazlo?enje koje
je ovih dana u Beogradu izrekao ambasador uticajne clanice EU, da se na
Kosovu i Metohiji ne mogu rezultati meriti samo ciframa i da se svi postavljeni
zadaci ne mogu ispuniti odjednom, u najmanju ruku, nije korektno. To, zaista,
te?ko mo?e bilo koga uveriti da se za pet godina mandata UNMIK i KFOR nije
moglo vi?e postici za bezbednost Srba i nealbanaca, za slobodu kretanja,
povratak raseljenih, obnovu kuca, crkava i manastira, privodjenju pravdi
pocinilaca monstruoznih zlocina i sl.
Pokretanje i re?avanje ovih pitanja kao prethodnih nije nikakav isforsiran
interes Srbije, vec je to volja medjunarodne zajednice pretocena u odluke
Ujedinjenih nacija. Status nije cilj sam za sebe, niti treba da slu?i interesima
samo jedne nacionalne grupacije, Albancima, vec jednako svim gradanima.
Manipulisanje navodnom frustrirano?cu Albanaca usmereno je da opravda odustajanje
od rez. SB 1244 i naprecac Albancima podari nezavisnost. Ako su Albanci
frustrirani, ko brine o stanju duha Srba u getoima, kosmetskih seljaka mesecima
bez struje i 250.000 proteranih, od kojih veliki deo i dalje ?ivi u zbegovima
i kontejnerima!
Re?avanje ovih prethodnih pitanja svakako zahteva velika finansijska sredstva
i vreme. Va?nije od toga je politicka volja medjunarodnih cinilaca, a pre
svega, SAD i EU. Uz njihovu politicku volju napredak bi bio moguc, a time
i stvaranje uslova za uspe?ne pregovore o statusu. Pravo pitanje jeste ?ta
Srbija cini na gradenju takve politicke volje. Cekanje i jednostrane koncesije,
nisu dobar izbor. Put bi mogao biti sondiranje terena za stvaranje neke
vrste Mar?alovog plana za obnovu i razvoj Kosova i Metohije, ukljucujuci
za obnovu kuca, povratak i zapo?ljavanje povratnika. Mir i stabilnost ne
smeju biti ugro?eni "nedostatkom finsnsijskih sredstava".
Srbija (SCG) ima sve razloge da se u tra?ernju re?enja za Kosovo i Metohiju
cvrsto dr?i rezolucije SB 1244 i Kumanovskog sporazuma kao neprevazidene
osnove. Mesto i metod re?avanj nije nikakva medunarodna konferencija sa
nepozanitim, ili u najboljem slucaju ad hoc skrojenim pravilima i imandatom
vec je to Savet bezbednosti UN sa definisanim ucesnicima , odgovornostima
i pravilima.. Gde je proces zapocet logicno je da se tamo nastavi i zavr?i.
__________________________________________________________________
TISCALI ADSL 1.25 MEGA a soli 19.95 euro/mese
Solo con Tiscali Adsl navighi senza limiti di tempo
a meno di 20 euro al mese e in piu' telefoni senza
pagare il canone Telecom. Scopri come
http://abbonati.tiscali.it/adsl/sa/1e25flat_tc/
